Από τότε που ο άνθρωπος είχε τις κοινωνικές επιστήμες, ο νους του ήταν κατειλημμένος από την επιστήμη και την γνώση. Η επιστήμη κι η γνώση έγιναν εργαλεία για την διακυβέρνηση της ανθρωπότητας, και δεν υπήρχε επαρκής χώρος στον άνθρωπο να λατρέψει τον Θεό, αλλά ούτε κι ευνοϊκές συνθήκες για την λατρεία του Θεού. Η θέση του Θεού βυθίστηκε ακόμα πιο κάτω στην καρδιά του ανθρώπου. Ένας κόσμος στην καρδιά του ανθρώπου χωρίς καμιά θέση για τον Θεό είναι σκοτεινός, κενός, χωρίς ελπίδα. Κι έτσι προέκυψαν τόσοι πολλοί κοινωνικοί επιστήμονες, ιστορικοί και πολιτικοί που εκφράζουν θεωρίες κοινωνικής επιστήμης, την θεωρία της ανθρώπινης εξέλιξης, κι άλλες θεωρίες που έρχονται σε σύγκρουση με την αλήθεια ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, για να γεμίζουν την καρδιά και τον νου του ανθρώπου. Με αυτόν τον τρόπο, αυτοί που πιστεύουν ότι όλα τα δημιούργησε ο Θεός, όλο και λιγοστεύουν, κι αυτοί που πιστεύουν στην θεωρία της εξέλιξης, όλο και αυξάνονται. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις καταγραφές του έργου του Θεού και των λόγων Του κατά την διάρκεια της ιστορικής εποχής της Παλαιάς Διαθήκης ως μύθους και θρύλους. Στην καρδιά τους, οι άνθρωποι γίνονται αδιάφοροι ως προς την αξιοπρέπεια και το μεγαλείο του Θεού, στην αρχή ότι ο Θεός υπάρχει και κυριαρχεί έναντι όλων. Η επιβίωση της ανθρωπότητας κι η μοίρα των χωρών και των εθνών δεν είναι πια σημαντική γι’ αυτούς. Ο άνθρωπος ζει σε έναν κενό κόσμο, στον οποίο απασχολείται μόνο με την βρώση, την πόση και το κυνήγι της ευχαρίστησης… Λίγοι άνθρωποι αναλαμβάνουν να αναζητήσουν πού κάνει ο Θεός το έργο Του σήμερα, ή να αναζητήσουν το πώς προΐσταται και διευθετεί τον προορισμό του ανθρώπου. Και με αυτόν τον τρόπο, ο ανθρώπινος πολιτισμός, χωρίς να το καταλαβαίνει ο άνθρωπος, γίνεται ακόμη περισσότερο ανίκανος να εκπληρώσει τις επιθυμίες του ανθρώπου, και υπάρχουν ακόμη πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι, ζώντας σ’ ένα τέτοιο κόσμο, νιώθουν λιγότερο χαρούμενοι από ανθρώπους που έχουν φύγει. Ακόμη και άτομα σε χώρες που κάποτε ήταν πολύ πολιτισμένες, εκφράζουν τέτοιου είδους παράπονα. Διότι χωρίς την καθοδήγηση του Θεού, ανεξάρτητα από το πόσο οι κυβερνώντες και οι κοινωνιολόγοι σκοτίζουν το μυαλό τους για να διατηρήσουν τον ανθρώπινο πολιτισμό, δεν έχει κανένα νόημα. Κανένας δεν μπορεί να γεμίσει το κενό στην καρδιά του ανθρώπου, γιατί κανένας δεν μπορεί να είναι η ζωή του ανθρώπου, και καμία κοινωνική θεωρία δεν μπορεί να απελευθερώσει τον άνθρωπο από το κενό από το οποίο πλήττεται. Η επιστήμη, η γνώση, η ελευθερία, η δημοκρατία, η διασκέδαση, η άνεση, όλα αυτά δεν είναι παρά μόνο προσωρινή ανακούφιση. Ακόμη και με αυτά τα πράγματα, ο άνθρωπος αναπόφευκτα θα αμαρτήσει και θα παραπονιέται για τις αδικίες της κοινωνίας. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να περιορίσουν την πείνα και την επιθυμία του ανθρώπου για εξερεύνηση. Γιατί ο άνθρωπος φτιάχτηκε από τον Θεό, και οι ανούσιες θυσίες και εξερευνήσεις του ανθρώπου δεν μπορούν παρά να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη δυστυχία. Ο άνθρωπος θα ζει σε μια συνεχή κατάσταση φόβου, δεν θα ξέρει πώς να αντιμετωπίζει το μέλλον της ανθρωπότητας ή πώς να αντιμετωπίζει το μονοπάτι μπροστά του. Ο άνθρωπος θα καταλήξει ακόμα να φοβάται την επιστήμη και τη γνώση, και να φοβάται ακόμη περισσότερο το αίσθημα κενού μέσα του. Σε αυτόν τον κόσμο, ανεξάρτητα από το αν ζεις σε μια ελεύθερη χώρα ή σε μία χώρα χωρίς ατομικά δικαιώματα, είσαι εντελώς ανίκανος να ξεφύγεις από την μοίρα της ανθρωπότητας. Είτε είσαι ο κυβερνών ή ο κυβερνώμενος, είσαι απολύτως ανίκανος να ξεφύγεις από την επιθυμία να εξερευνήσεις την μοίρα, τα μυστήρια, και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Είσαι ακόμη λιγότερο ικανός να ξεφύγεις από την χαοτική αίσθηση του κενού. Τέτοιου είδους φαινόμενα, που είναι κοινά σε όλη την ανθρωπότητα, ονομάζονται κοινωνικά φαινόμενα από τους κοινωνιολόγους, αλλά ακόμη δεν εμφανίστηκε κανένας σπουδαίος άνθρωπος να λύσει τέτοιου είδους προβλήματα. Ο άνθρωπος, εξάλλου, δεν είναι παρά άνθρωπος. Η θέση κι η ζωή του Θεού δεν μπορούν να αντικατασταθούν από οποιονδήποτε άνθρωπο. Η ανθρωπότητα δεν απαιτεί απλώς μια δίκαιη κοινωνία, στην οποία όλοι είναι καλοταϊσμένοι, ίσοι και ελεύθεροι, αλλά τη σωτηρία του Θεού και την δική Του παροχή ζωής σε αυτούς. Μόνο όταν ο άνθρωπος λάβει την σωτηρία του Θεού και την δική Του παροχή ζωής σε αυτούς, μπορούν οι ανάγκες, ο πόθος για εξερεύνηση και το πνευματικό κενό του ανθρώπου να λυθούν. Αν ο λαός μιας χώρας ή ενός έθνους είναι ανίκανος να λάβει τη σωτηρία και την φροντίδα του Θεού, τότε μια χώρα ή ένα έθνος τέτοιου είδους θα περπατάει στον δρόμο προς την καταστροφή, προς το σκότος και θα εξολοθρευτεί από τον Θεό.

Ίσως η χώρα σου να ευημερεί τώρα, αλλά αν επιτρέψεις στον λαό σου να ξεστρατίσει από τον Θεό, τότε η χώρα σου θα βρεθεί όλο και πιο απεκδυόμενη από τις ευλογίες του Θεού. Ο πολιτισμός της χώρας σου θα είναι όλο και πιο ποδοπατημένος, και πριν περάσει πολύς καιρός, οι άνθρωποι θα επαναστατήσουν ενάντια στον Θεό και θα καταριούνται τον Ουρανό. Συνεπώς, η μοίρα της χώρας θα οδηγηθεί ακούσια στην καταστροφή. Ο Θεός θα υψώσει δυνατές χώρες για να αντιμετωπίσουν αυτές τις χώρες που αποτελούν αντικείμενο κατάρας του Θεού, και μπορεί ακόμη και να τις εξαφανίσει από προσώπου γης. Η άνοδος κι η πτώση μιας χώρας ή ενός έθνους προδιαγράφεται από το αν οι κυβερνώντες της λατρεύουν τον Θεό, κι από το αν οδηγούν τον λαό τους πιο κοντά στον Θεό και στη λατρεία Του. Κι όμως, σε αυτήν την ύστατη ιστορική εποχή, επειδή αυτοί που πραγματικά αναζητούν και λατρεύουν τον Θεό όλο και σπανίζουν, ο Θεός παραχωρεί ειδική χάρη σε αυτές τις χώρες, στις οποίες ο Χριστιανισμός είναι η επίσημη θρησκεία. Τους συγκεντρώνει για να σχηματίζουν το σχετικώς δίκαιο στρατόπεδο του κόσμου, ενώ οι χώρες αθεϊσμού ή αυτές που δεν λατρεύουν τον αληθινό Θεό, γίνονται οι αντίπαλοι του δίκαιου στρατοπέδου. Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός όχι μόνο έχει ένα μέρος ανάμεσα στην ανθρωπότητα, στο οποίο να εκτελέσει το έργο Του, αλλά επίσης κερδίζει χώρες που μπορούν να ασκήσουν δίκαιη εξουσία, προκειμένου να επιβάλει κυρώσεις και περιορισμούς σε αυτές τις χώρες που αντιστέκονται στον Θεό. Όμως, μολαταύτα, ακόμη δεν υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι που εμφανίζονται να λατρεύουν τον Θεό, γιατί ο άνθρωπος έχει ξεστρατίσει πολύ μακριά από Αυτόν, κι ο Θεός απουσιάζει από τις σκέψεις των ανθρώπων για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Απομένουν στη γη μόνο χώρες που εφαρμόζουν τη δικαιοσύνη και αντιστέκονται στην αδικία. Αλλά αυτό απέχει από τις επιθυμίες του Θεού, γιατί καμιάς χώρας οι κυβερνώντες δεν θα επιτρέπουν στον Θεό να προΐσταται πάνω στον λαό τους, και κανένα πολιτικό κόμμα δεν θα συγκεντρώσει τους ανθρώπους του για την λατρεία του Θεού. Ο Θεός έχει χάσει την δικαιωματική θέση Του στην καρδιά κάθε χώρας, έθνους, κυβερνώντος κόμματος, κι ακόμα στην καρδιά κάθε ατόμου. Παρόλο που δίκαιες δυνάμεις όντως υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο, η κυβέρνηση στην οποία ο Θεός δεν έχει καμία θέση στην καρδιά του ανθρώπου, είναι εύθραυστη. Χωρίς τις ευλογίες του Θεού, η πολιτική αρένα θα αποδιοργανωθεί και θα γίνει ευάλωτη σε επιθέσεις. Για την ανθρωπότητα, η ύπαρξη χωρίς τις ευλογίες του Θεού, είναι σαν να μην έχει λιακάδα. Ανεξάρτητα από τις φιλότιμες συνεισφορές των κυβερνώντων στον λαό τους, ανεξάρτητα από πόσες δίκαιες συνδιασκέψεις η ανθρωπότητα πραγματοποιεί, κανένα από τα παραπάνω δεν θα αντιστρέψει την φορά των πραγμάτων ή θα αλλάξει τη μοίρα της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι μια χώρα, στην οποία οι άνθρωποι τρώνε κι έχουν ρούχα, στην οποία ζούνε μαζί ειρηνικά, είναι μια καλή χώρα, και μια με καλή ηγεσία. Αλλά ο Θεός δεν πιστεύει κάτι τέτοιο. Πιστεύει ότι μια χώρα, στην οποία κανείς δεν Τον λατρεύει, είναι μια χώρα που πρέπει να αφανιστεί. Ο τρόπος σκέψης του ανθρώπου βρίσκεται σε πλήρη διάσταση με αυτόν του Θεού. Αν ο επικεφαλής μιας χώρας δεν λατρεύει τον Θεό, τότε η μοίρα αυτής της χώρας θα είναι τραγική, κι η χώρα δεν θα έχει κανένα προορισμό.

Ο Θεός δεν συμμετέχει στην πολιτική του ανθρώπου, όμως η μοίρα μιας χώρας ή ενός έθνους ελέγχεται από τον Θεό. Ο Θεός ελέγχει αυτόν τον κόσμο κι ολόκληρο το σύμπαν. Η μοίρα του ανθρώπου και τα σχέδια του Θεού είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένα, και κανένας άνθρωπος, χώρα ή έθνος δεν εξαιρείται από την κυριαρχία του Θεού. Αν ο άνθρωπος επιθυμεί να μάθει την μοίρα του, τότε πρέπει να παρουσιαστεί μπροστά στον Θεό. Ο Θεός θα επιφέρει ευημερία σε αυτούς που Τον ακολουθούν και Τον λατρεύουν, και θα φέρει παρακμή κι αφανισμό σε αυτούς που Του αντιστέκονται και Τον απορρίπτουν.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Β΄: Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας