Η αγιότητα του Θεού (Α') Μέρος πρώτο

Σήμερα είχαμε μια μικρή επιπλέον συναναστροφή για την εξουσία του Θεού, και δεν θα μιλήσουμε τώρα για τη δικαιοσύνη Του. Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα εντελώς νέο θέμα, την αγιότητα του Θεού. Η αγιότητα του Θεού αποτελεί μία ακόμη πτυχή της μοναδικής ουσίας Του, οπότε υπάρχει μεγάλη ανάγκη να συναναστραφεί τούτο το θέμα εδώ. Η πτυχή της ουσίας του Θεού, για την οποία θα συναναστραφούμε, μαζί με τις δύο πλευρές για τις οποίες συναναστραφήκαμε προηγουμένως, σχετικά με τη δίκαιη διάθεση και την εξουσία Του, είναι όλες τους μοναδικές; (Ναι.) Η αγιότητα του Θεού είναι επίσης μοναδική, οπότε το θέμα της σημερινής μας συναναστροφής είναι η βάση, η ρίζα αυτής της μοναδικότητας. Καταλάβατε τι είπα; Επαναλάβετε μετά από Μένα: η μοναδική ουσία του Θεού, η αγιότητα του Θεού. (Η μοναδική ουσία του Θεού, η αγιότητα του Θεού.) Πώς νοιώθετε μέσα σας μετά την επανάληψη της συγκεκριμένης φράσης; Ίσως μερικοί από εσάς να έχετε κάποιες αμφιβολίες και να ρωτήσετε: «Γιατί να μιλήσουμε για την αγιότητα του Θεού;» Μην ανησυχείτε, θα σας τα πω διεξοδικά και αργά. Μόλις το ακούσετε, θα κατανοήσετε γιατί είναι τόσο απαραίτητο για Μένα να συναναστραφούμε για το εν λόγω θέμα.

Αρχικά, ας ορίσουμε τη λέξη «άγιος». Χρησιμοποιώντας την αντίληψή σας και σύμφωνα με όλες τις γνώσεις που έχετε συγκεντρώσει, τι πιστεύετε ότι σημαίνει «άγιος»; Ορίστε το εσείς για Μένα. («Άγιος» σημαίνει άσπιλος, χωρίς καμία διαφθορά ή ατέλεια της ανθρωπότητας. Ό,τι εκπέμπει —σκέψη, ομιλία ή πράξη, ό,τι κάνει— είναι απολύτως θετικό.) Πολύ καλά. («Άγιος» σημαίνει θεϊκός, αμόλυντος, απρόσβλητος από τον άνθρωπο. Σημαίνει μοναδικός, είναι το χαρακτηριστικό σύμβολο του Θεού.) («Άγιος» σημαίνει ακηλίδωτος και αποτελεί πτυχή της θείας, απρόσβλητης διάθεσης.) Αυτός είναι ο δικός σας ορισμός. Στην καρδιά κάθε ατόμου, η λέξη «άγιος» έχει ένα πεδίο, έναν ορισμό και μια ερμηνεία. Τουλάχιστον, τα μυαλά σας δεν είναι κενά, όταν βλέπετε τη λέξη «άγιος». Έχετε ένα συγκεκριμένο πεδίο εφαρμογής για την εν λόγω λέξη, και ο ορισμός που έχουν κάποιοι άνθρωποι για αυτήν πλησιάζει στη χρήση της για τον καθορισμό της ουσίας της διάθεσης του Θεού. Τούτο είναι πολύ σωστό. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η λέξη «άγιος» είναι θετική, πράγμα βέβαιο. Σήμερα, όμως, δεν πρόκειται να ορίσω ή να εξηγήσω έτσι απλά την αγιότητα του Θεού, για την οποία θέλω να συναναστραφούμε. Αντ’ αυτού, θα χρησιμοποιήσω κάποια δεδομένα για επαλήθευση, προκειμένου να σου επιτρέψω να κατανοήσεις γιατί λέγω ότι ο Θεός είναι άγιος και γιατί χρησιμοποιώ τη συγκεκριμένη λέξη για να περιγράψω την ουσία Του. Μέχρι το πέρας της συναναστροφής μας, θα έχεις πειστεί ότι η χρήση της λέξης «άγιος» για τον καθορισμό της ουσίας του Θεού, αλλά και για την αναφορά σε Εκείνον, είναι και σωστή και απολύτως κατάλληλη. Τουλάχιστον, όσον αφορά στις τρέχουσες γλώσσες της ανθρωπότητας, η χρήση αυτής της λέξης για την αναφορά στον Θεό είναι ιδιαιτέρως ορθή —αποτελεί τη μοναδική λέξη στην ανθρώπινη γλώσσα που είναι η πλέον κατάλληλη να αναφέρεται στον Θεό. Δεν είναι μια κενή λέξη, όταν αναφέρεται στον Θεό, ούτε άνευ λόγου έπαινος ή κούφια φιλοφρόνηση. Σκοπός της συναναστροφής μας είναι να επιτραπεί σε κάθε άνθρωπο να αναγνωρίσει την αλήθεια αυτής της πτυχής της ουσίας του Θεού. Ο Θεός δεν φοβάται την κατανόηση των ανθρώπων, αλλά την παρανόησή τους. Η επιθυμία του Θεού είναι κάθε άνθρωπος να γνωρίζει την ουσία Του και αυτό που έχει και είναι Εκείνος. Έτσι, κάθε φορά που αναφερόμαστε σε μια πτυχή της ουσίας του Θεού, μπορούμε να ανατρέχουμε σε πολλά γεγονότα, προκειμένου να επιτρέψουμε στους ανθρώπους να δουν ότι αυτή η πτυχή της ουσίας του Θεού είναι όντως υπαρκτή.

Τώρα που έχουμε έναν ορισμό της λέξης «άγιος», ας πάρουμε μερικά παραδείγματα. Σύμφωνα με τις απόψεις που έχουν οι άνθρωποι, φαντάζονται πολλά «άγια» πρόσωπα και πράγματα. Για παράδειγμα, τα παρθένα αγόρια και κορίτσια ορίζονται ως άγια στα λεξικά του ανθρώπινου γένους; (Ναι.) Και είναι πράγματι τέτοια; (Όχι.) Είναι το αποκαλούμενο άγιο και το «άγιο», για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα, ένα και το αυτό; (Όχι.) Κοιτάξτε εκείνους, ανάμεσα στους ανθρώπους, που διαθέτουν υψηλή ηθική, εκλεπτυσμένο και καλλιεργημένο λόγο, που ποτέ δεν βλάπτουν κανέναν και που, όταν μιλούν, κάνουν τους άλλους να νοιώθουν άνετοι και ευχαριστημένοι. Είναι άγιοι; Εκείνοι που κάνουν συχνά το καλό, είναι φιλάνθρωποι και παρέχουν μεγάλη βοήθεια σε άλλους, εκείνοι που φέρνουν μεγάλη ευδαιμονία στη ζωή των ανθρώπων, είναι άγιοι; (Όχι.) Εκείνοι που δεν κάνουν ιδιοτελείς σκέψεις και δεν απαιτούν ακατόρθωτα πράγματα από κανέναν, που ανέχονται τους πάντες, είναι άγιοι; Όσοι δεν έχουν διαφωνήσει ποτέ με κανέναν, ούτε έχουν εκμεταλλευτεί κανέναν, είναι άγιοι; Οπότε, εκείνοι που εργάζονται για το καλό των άλλων, που τους ευεργετούν και τους διαπαιδαγωγούν παντοιοτρόπως, είναι άγιοι; Όσοι δίνουν τις αποταμιεύσεις μιας ζωής στους άλλους και διάγουν μια απλή ζωή, που είναι αυστηροί με τον εαυτό τους, αλλά συμπεριφέρονται στους άλλους ανοιχτόμυαλα, είναι άγιοι; (Όχι.) Θυμάστε τις μητέρες σας που σας αγαπούσαν και σας φρόντιζαν με κάθε δυνατό τρόπο. Είναι αγίες; Τα είδωλα που λατρεύετε, είτε πρόκειται για διασήμους, αστέρες ή σπουδαίους ανθρώπους, είναι άγιοι; (Όχι.) Ας δούμε τώρα τους προφήτες της Βίβλου που ήταν ικανοί να προλέγουν το μέλλον, το οποίο ήταν άγνωστο σε πολλούς άλλους. Ήσαν αυτά τα άτομα άγια; Οι άνθρωποι που κατάφεραν να καταγράψουν τα λόγια του Θεού και τα γεγονότα του έργου Του στη Βίβλο, ήταν άγιοι; Ήταν άγιος ο Μωυσής; Ο Αβραάμ; (Όχι.) Και ο Ιώβ; Αυτός ήταν άγιος; (Όχι.) Γιατί το λέτε αυτό; Ο ίδιος ο Θεός αποκάλεσε τον Ιώβ δίκαιο άνθρωπο, γιατί, λοιπόν, ούτε αυτός είναι άγιος; Κάπου εδώ νοιώθετε κάποια ανησυχία, έτσι δεν είναι; Είναι δυνατόν οι άνθρωποι που σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό, να μην είναι άγιοι; Ή μήπως είναι; (Όχι.) Είστε λίγο ανήσυχοι, όχι και πολύ σίγουροι και δεν τολμάτε να πείτε «Όχι», αλλά ούτε τολμάτε και να πείτε «Ναι». Έτσι, με κάποια δυσκολία, λέτε «Όχι». Επιτρέψτε Μου να κάνω άλλη μία ερώτηση. Οι αγγελιαφόροι του Θεού —οι αγγελιαφόροι που στέλνει ο Θεός στη γη— είναι άγιοι; (Όχι.) Σκεφτείτε προσεκτικά. Δώστε την απάντησή σας, αφού το έχετε σκεφτεί καλά. Είναι άγιοι οι άγγελοι; (Όχι.) Οι άνθρωποι που δεν έχει διαφθείρει ο Σατανάς, είναι άγιοι; (Όχι.) Σε κάθε ερώτηση απαντάτε «Όχι». Πού το στηρίζετε; Μήπως ο λόγος που λέτε «Όχι» είναι η φράση που είπα μόλις τώρα; Έχετε μπερδευτεί, έτσι δεν είναι; Γιατί, λοιπόν, λέγεται ότι ούτε καν οι άγγελοι δεν είναι άγιοι; Τώρα νοιώθετε ανήσυχοι, έτσι δεν είναι; Μήπως τότε μπορείτε να ανακαλύψετε για ποιον λόγο οι άνθρωποι, τα πράγματα ή τα μη-δημιουργημένα όντα, που αναφέρθηκαν προηγουμένως, δεν είναι άγιοι; Είμαι βέβαιος ότι δεν τα καταφέρνετε, σωστά; (Ναι.) Τότε μήπως το «Όχι» σας είναι λίγο ανεύθυνο; Μήπως οι απαντήσεις σας είναι κάπως πρόχειρες; Μερικοί άνθρωποι σκέπτονται: «Ρωτάς με τέτοιον τρόπο, ώστε σίγουρα δεν πρέπει να είναι». Μη δίνετε πρόχειρες απαντήσεις. Σκεφτείτε προσεκτικά αν η απάντηση πρέπει να είναι καταφατική ή αρνητική. Θα καταλάβετε γιατί η απάντηση είναι «Όχι», όταν θα συναναστραφούμε για το επόμενο θέμα. Θα σας δώσω την απάντηση σύντομα. Ας διαβάσουμε πρώτα λίγο από τις γραφές.

Η εντολή του Ιεχωβά Θεού προς τον άνθρωπο

Γένεση 2:15-17 Και έλαβε ο Ιεχωβά Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ διά να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν. Προσέταξε δε ο Ιεχωβά Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.

Η αποπλάνηση της γυναίκας από το φίδι

Γένεση 3:1-5 Ο δε όφις ήτο το φρονιμώτερον πάντων των ζώων του αγρού, τα οποία έκαμε ο Ιεχωβά Θεός· και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου; Και είπεν η γυνή προς τον όφιν, Από του καρπού των δένδρων του παραδείσου δυνάμεθα να φάγωμεν· από δε του καρπού του δένδρου, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου, είπεν ο Θεός, Μη φάγητε απ’ αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, διά να μη αποθάνητε. Και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι σαν τον Θεό, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.

Από ποιο βιβλίο της Βίβλου είναι αυτά τα δύο εδάφια; (Από τη Γένεση.) Γνωρίζετε όλοι σας τα δύο αυτά εδάφια; Είναι κάτι που συνέβη στην αρχή, αμέσως μετά τη δημιουργία του ανθρώπινου γένους και πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ας δούμε, πρώτα, τι εντολή έδωσε ο Ιεχωβά Θεός στον Αδάμ και την Εύα, καθώς το περιεχόμενό της είναι πολύ σημαντικό για το σημερινό μας θέμα. «Προσέταξε δε ο Ιεχωβά Θεός εις τον Αδάμ λέγων […]» Συνεχίστε να διαβάζετε το ακόλουθο εδάφιο. («Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει».) Τι περιέχει η εντολή του Θεού προς τον άνθρωπο στο συγκεκριμένο εδάφιο; Πρώτα, ο Θεός λέει στον άνθρωπο τι του επιτρέπεται να φάει —τους καρπούς από μια ποικιλία από δέντρα. Δεν υπάρχουν κίνδυνοι ούτε δηλητήρια, άπαντα είναι δυνατόν να καταναλωθούν και να καταναλωθούν όπως επιθυμεί κανείς, χωρίς ενδοιασμούς. Τούτο είναι το ένα μέρος. Το άλλο μέρος συνιστά μια προειδοποίηση. Η προειδοποίηση αποκαλύπτει στον άνθρωπο από ποιο δέντρο δεν μπορεί να φάει τους καρπούς —δεν πρέπει να φάει τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Τι θα συμβεί αν το κάνει; Ο Θεός είπε στον άνθρωπο: Αν το φας, θα πεθάνεις σίγουρα. Είναι αυτά τα λόγια χωρίς περιστροφές; (Ναι.) Αν ο Θεός σου έλεγε τούτο, αλλά εσύ δεν κατανοούσες το γιατί, θα το αντιμετώπιζες ως κανόνα ή ως εντολή που πρέπει να υπακούσεις; Θα έπρεπε να την υπακούσεις, έτσι δεν είναι; Όμως τα λόγια του Θεού είναι αδιαμφισβήτητα, είτε ο άνθρωπος είναι ικανός να υπακούσει, είτε όχι. Ο Θεός είπε πολύ ξεκάθαρα στον άνθρωπο τι μπορεί και τι δεν μπορεί να φάει, καθώς και το τι θα συμβεί εάν φάει αυτό που δεν πρέπει. Μήπως διέκρινες καθόλου τη διάθεση του Θεού στα σύντομα λόγια Του; Είναι αληθινά αυτά που είπε; Μήπως υπάρχει κάποια εξαπάτηση; Κάποιο ψέμα; (Όχι.) Μήπως κρύβουν κάτι απειλητικό; (Όχι.) Με εντιμότητα και ειλικρίνεια, ο Θεός είπε στον άνθρωπο τι μπορεί και τι δεν μπορεί να φάει, καθαρά και ξάστερα. Μήπως υπάρχει κάποιο κρυφό νόημα στα λόγια αυτά; Είναι αυτά τα λόγια χωρίς περιστροφές; Χρειάζονται εικασίες; (Όχι.) Οι υποθέσεις δεν είναι απαραίτητες, έτσι δεν είναι; Η σημασία τους είναι προφανής με την πρώτη ματιά, και το καταλαβαίνεις αμέσως. Το νόημα είναι ξεκάθαρο. Δηλαδή, αυτό που θέλει να πει και να εκφράσει ο Θεός, πηγάζει από την καρδιά Του. Όσα εκφράζει ο Θεός είναι ξεκάθαρα, χωρίς περιστροφές και σαφή. Δεν υπάρχουν κρυφά κίνητρα ούτε κρυμμένα νοήματα. Μίλησε ευθέως στον άνθρωπο, λέγοντάς του τι μπορεί να φάει και τι όχι. Μέσα από αυτά τα λόγια του Θεού, δηλαδή, ο άνθρωπος δύναται να δει ότι η καρδιά του Θεού είναι διαυγής, αληθινή. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως ψέμα να σου λέει ότι δεν μπορείς να φας κάτι που είναι βρώσιμο ή να σου λέει «πράξε το και θα δεις τι θα συμβεί» με πράγματα που δεν μπορείς να φας. Αυτό εννοεί ο Θεός; (Όχι.) Όχι. Ο Θεός λέει πάντα αυτό που σκέπτεται μέσα Του. Αν πω ότι ο Θεός είναι άγιος επειδή δείχνει και αποκαλύπτει τον εαυτό Του μέσα από αυτά τα λόγια και με αυτόν τον τρόπο, ίσως να αισθανθείς ότι έχω δημιουργήσει ολόκληρο ζήτημα από το τίποτα ή ότι η ερμηνεία Μου είναι «τραβηγμένη από τα μαλλιά». Αν συμβαίνει αυτό, μην ανησυχείς, δεν έχουμε τελειώσει ακόμα.

Ας μιλήσουμε για το «Η αποπλάνηση της γυναίκας από το φίδι». Ποιος είναι το φίδι; (Ο Σατανάς.) Στο 6.000 ετών σχέδιο της διαχείρισης του Θεού, ο Σατανάς παίζει τον ρόλο του αντιθετικού στοιχείου· πρόκειται για έναν ρόλο στον οποίον είναι αδύνατον να παραλείψουμε να αναφερθούμε, όταν συναναστρεφόμαστε για την αγιότητα του Θεού. Γιατί το λέω αυτό; Αν δεν γνωρίζεις το κακό και τη διαφθορά του Σατανά ή τη φύση του, τότε δεν έχεις τρόπο να τον αναγνωρίσεις, ούτε δύνασαι να ξέρεις την πραγματική έννοια της αγιότητας. Μέσα σε σύγχυση, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό που κάνει ο Σατανάς είναι σωστό, επειδή ακριβώς ζουν μέσα σε αυτό το είδος της διεφθαρμένης διάθεσης. Χωρίς αντιθετικό στοιχείο και χωρίς να έχεις τίποτε στη διάθεσή σου για να κάνεις τη σύγκριση, δεν μπορείς να ξέρεις τι σημαίνει αγιότητα· γι’ αυτό και πρέπει να αναφερθεί εδώ το εν λόγω θέμα. Το ζήτημα αυτό δεν το ανασύραμε από το πουθενά, αλλά, αντιθέτως, δια των λόγων και των πράξεών του θα δούμε πώς δρα ο Σατανάς, πώς διαφθείρει την ανθρωπότητα, ποια είναι η φύση και ποια η όψη του. Τι είπε, λοιπόν, αυτή η γυναίκα στο φίδι; Η γυναίκα αφηγήθηκε στο φίδι όσα της είχε πει ο Ιεχωβά Θεός. Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, επιβεβαίωσε την εγκυρότητα όλων όσων της είπε ο Θεός; Δεν μπορούσε, έτσι δεν είναι; Ως κάποιος που δημιουργήθηκε πρόσφατα, δεν διέθετε την ικανότητα να διακρίνει το καλό από το κακό, ούτε και να αναγνωρίζει οτιδήποτε γύρω της. Κρίνοντας από τα λόγια που είπε στο φίδι, μέσα στην καρδιά της δεν είχε χρίσει τα λόγια του Θεού ως σωστά· αυτή ήταν η στάση της. Όταν, λοιπόν, το φίδι είδε ότι η γυναίκα δεν είχε σαφή στάση απέναντι στα λόγια του Θεού, είπε: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν». Υπάρχει κάποιο λάθος στα λόγια αυτά; Τελειώνοντας την ανάγνωση της παραπάνω πρότασης, πήρατε καμιά ιδέα για τις προθέσεις του φιδιού; (Ναι.) Ποιες είναι αυτές; (Να δελεάσει τον άνθρωπο να διαπράξει αμαρτία.) Θέλει να δελεάσει αυτή τη γυναίκα, να τη σταματήσει από το να λαμβάνει υπόψιν της τα λόγια του Θεού. Μίλησε, όμως, ευθέως; (Όχι.) Δεν μίλησε ευθέως, άρα μπορούμε να πούμε ότι είναι εξαιρετικά πανούργο. Εκφράζει το μήνυμά του κατά τρόπο δόλιο και διφορούμενο, ώστε να επιτύχει τον σκοπό του, τον οποίον κρατά μέσα του, κρυμμένο από τον άνθρωπο —τούτη είναι η πανουργία του φιδιού. Ο Σατανάς πάντοτε μιλούσε και ενεργούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Λέει «δεν είναι σίγουρο», χωρίς να επιβεβαιώνει το ένα ή το άλλο. Επηρεάστηκε, όμως, η καρδιά της αδαούς αυτής γυναίκας ακούγοντάς το; (Ναι.) Το φίδι ευχαριστήθηκε, αφού τα λόγια του είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα —τούτη ήταν και η πονηρή πρόθεσή του. Επιπλέον, υποσχόμενο ένα αποτέλεσμα που ο άνθρωπος νόμιζε για καλό, την αποπλάνησε, λέγοντας: «καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας». Οπότε εκείνη συλλογίζεται: «Είναι καλό να ανοίξω τα μάτια μου!» Αλλά τότε το φίδι μιλά με λόγια, που ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι ακόμα πιο ωραία, λόγια άγνωστα στον άνθρωπο, που ασκούν μεγάλο πειρασμό σε όσους τα ακούν: «Και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν». Δεν είναι αυτά τα λόγια έντονα αποπλανητικά για τον άνθρωπο; Είναι σαν κάποιος να σου λέει: «Το πρόσωπό σου έχει υπέροχο σχήμα. Μόνο η γέφυρα της μύτης σου είναι λίγο κοντή, αλλά, αν τη φτιάξεις, η ομορφιά σου θα είναι παγκοσμίου κλάσεως!» Για κάποιον που δεν είχε θελήσει ποτέ του να κάνει αισθητική επέμβαση, τα λόγια αυτά δεν θα επηρεάσουν την καρδιά του; (Ναι.) Δεν είναι, άρα, αποπλανητικά; Εσύ νοιώθεις το δέλεαρ της αποπλάνησης; Σε δοκιμάζει; (Ναι.) Λέει ο Θεός τέτοια πράγματα; Υπήρξε κάποια τέτοια ένδειξη στα λόγια του Θεού που είδαμε μόλις τώρα; (Όχι.) Γιατί αυτό; Ο Θεός λέει αυτά που σκέφτεται μέσα Του; Μπορεί ο άνθρωπος να δει την καρδιά του Θεού μέσα από τα λόγια Του; (Ναι.) Όταν, όμως, το φίδι είπε εκείνα τα λόγια στη γυναίκα, εσύ ήσουν ικανός να δεις την καρδιά του; (Όχι.) Και εξαιτίας της άγνοιας του ανθρώπου, το φίδι, με τα λόγια του, εύκολα τους αποπλάνησε, εύκολα τους έκανε να «κολλήσουν» και εύκολα τους εξαπάτησε. Μπόρεσες, λοιπόν, να διακρίνεις τις προθέσεις του Σατανά; Ήσουν ικανός να διακρίνεις τον σκοπό πίσω από τα λόγια του; Ήσουν ικανός να διακρίνεις την πλεκτάνη και το πονηρό του σχέδιο; (Όχι.) Ποια διάθεση αντιπροσωπεύει ο τρόπος έκφρασης του Σατανά; Τι ουσία διέκρινες μέσα στον Σατανά, δια των λόγων του; Είναι ύπουλος; Ίσως, επιφανειακά να σου χαμογελά ή να είναι εντελώς ανέκφραστος. Μέσα του, όμως, υπολογίζει πώς θα επιτύχει τον στόχο του, και αυτός ακριβώς ο στόχος είναι που εσύ είσαι ανίκανος να δεις. Εν συνεχεία, σε αποπλανά δια των υποσχέσεων που σου δίνει και όλων των πλεονεκτημάτων για τα οποία μιλά. Εσύ όλα τούτα τα θεωρείς καλά και πιστεύεις ότι αυτά που λέει είναι πιο χρήσιμα, πιο ουσιώδη από τα λόγια του Θεού. Τότε δεν καθίσταται ο άνθρωπος υποτακτικός αιχμάλωτος; (Ναι.) Δεν είναι διαβολικά, άρα, τα μέσα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς; Αφήνετε τον εαυτό σας να βουλιάξει. Χωρίς ο Σατανάς να χρειάζεται να κουνήσει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι, με αυτές τις δύο προτάσεις είσαι ευτυχής να τον ακολουθήσεις, να συμμορφωθείς με αυτόν. Ο στόχος του έχει επιτευχθεί. Δεν είναι μοχθηρή αυτή η πρόθεση; Και δεν αποτελεί την πλέον πρωταρχική όψη του Σατανά; Μέσα από τα λόγια του Σατανά, ο άνθρωπος δύναται να δει τα μοχθηρά κίνητρά του, το φρικτό του πρόσωπο, την ουσία του. Σωστά; (Ναι.) Συγκρίνοντας αυτές τις προτάσεις, και χωρίς ανάλυση, ίσως νοιώσεις ότι τα λόγια του Ιεχωβά Θεού είναι πληκτικά, συνηθισμένα και κοινά, ότι γίνεται πολύ κακό για το τίποτα, προκειμένου να επαινεθεί η ειλικρίνεια του Θεού. Παρ’ όλα αυτά, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Σατανά και τη φρικτή όψη του ως αντιθετικό στοιχείο, τα λόγια του Θεού δεν έχουν μεγάλη βαρύτητα για τους ανθρώπους του σήμερα; (Ναι.) Χάρη σ’ αυτό το αντιθετικό στοιχείο, ο άνθρωπος μπορεί να αισθανθεί την καθαρή τελειότητα του Θεού. Δεν έχω δίκιο; (Ναι.) Κάθε λέξη που προφέρει ο Σατανάς, καθώς και τα κίνητρά του, οι προθέσεις του και ο τρόπος που μιλά, όλα είναι κίβδηλα. Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό της εκφοράς του λόγου του; Χρησιμοποιεί αμφιλογία για να σε αποπλανήσει εν αγνοία σου, και δεν σου επιτρέπει να διακρίνεις τον στόχο του· σου επιτρέπει να τσιμπήσεις το δόλωμα, ωθώντας σε να επαινέσεις και υμνήσεις τα πλεονεκτήματά του. Τούτο δεν είναι το μόνιμο τέχνασμα του Σατανά; (Ναι.)