Η εξουσία του Θεού (Α') Μέρος δεύτερο

Την τέταρτη ημέρα, αρχίζουν να υπάρχουν οι εποχές, οι ημέρες και τα χρόνια του ανθρώπινου είδους καθώς ο Θεός ασκεί την εξουσία Του για μια ακόμη φορά

Ο Δημιουργός χρησιμοποίησε τον λόγο Του για να πραγματοποιήσει το σχέδιό Του και με αυτόν τον τρόπο πέρασε τις τρεις πρώτες μέρες του σχεδίου Του. Κατά τη διάρκεια αυτών των τριών ημερών, ο Θεός δεν φάνηκε να σπεύδει ή να εξαντλείται, αντιθέτως πέρασε τρεις υπέροχες πρώτες μέρες από το σχέδιό Του και πέτυχε το σπουδαίο εγχείρημα της ριζικής μεταμόρφωσης του κόσμου. Ένας ολοκαίνουργιος κόσμος εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια Του και κομμάτι-κομμάτι, η υπέροχη εικόνα που είχε καρφωθεί στη σκέψη Του επιτέλους φανερώθηκε μέσα από τον λόγο του Θεού. Η εμφάνιση του κάθε καινούργιου πράγματος ήταν σαν τη γέννηση ενός νεογέννητου κι ο Δημιουργός ευχαριστήθηκε από αυτήν την εικόνα που ήταν κάποτε στη σκέψη Του και που τώρα είχε πάρει ζωή. Εκείνη τη στιγμή η καρδιά Του αισθάνθηκε ένα ψήγμα ικανοποίησης, αλλά το σχέδιό Του είχε μόλις αρχίσει. Εν ριπή οφθαλμού, μια καινούργια μέρα είχε φθάσει —και ποιο ήταν το επόμενο βήμα στο σχέδιο του Δημιουργού; Τι είπε Εκείνος; Και πώς άσκησε την εξουσία Του; Και συγχρόνως τι καινούργια πράγματα παρουσιάστηκαν σε αυτόν τον καινούργιο κόσμο; Ακολουθώντας τις οδηγίες του Δημιουργού, το βλέμμα μας πέφτει στην τέταρτη ημέρα της δημιουργίας από τον Θεό όλων των πραγμάτων, μια ημέρα που ήταν ένα ακόμα νέο ξεκίνημα. Βεβαίως, για τον Δημιουργό ήταν αναμφίβολα μια ακόμη υπέροχη μέρα, μια ακόμη μέρα μεγίστης σημασίας για το σημερινό ανθρώπινο είδος. Ήταν, βεβαίως, μια μέρα ανυπολόγιστης αξίας. Πώς ήταν τόσο υπέροχη, πώς ήταν τόσο σπουδαία και πώς ήταν τέτοιας ανυπολόγιστης αξίας; Ας ακούσουμε πρώτα τον λόγο του Δημιουργού…

«Και είπεν ο Θεός, Ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός· και ας ήναι διά σημεία και καιρούς και ημέρας και ενιαυτούς· και ας ήναι διά φωστήρας εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να φέγγωσιν επί της γης» (Γέν. 1:14-15). Αυτή ήταν μια ακόμη άσκηση της εξουσίας του Θεού που αναδείχθηκε από τα δημιουργήματα αφού Εκείνος δημιούργησε την ξηρά και τα φυτά της. Για τον Θεό ένα τέτοιο έργο ήταν εξίσου εύκολο, διότι ο Θεός έχει τέτοιου είδους δύναμη. Ο Θεός κρατάει τον λόγο Του κι ο λόγος Του θα πραγματοποιηθεί. Ο Θεός διέταξε να εμφανιστούν φωστήρες στον ουρανό κι αυτοί οι φωστήρες δεν έλαμψαν μόνο στον ουρανό και πάνω από τη γη, αλλά είναι επίσης σημεία για την ημέρα και τη νύχτα, για τις εποχές, τις μέρες και τα χρόνια. Με αυτό τον τρόπο καθώς μίλησε ο Θεός, κάθε τι που θέλησε ο Θεός να πραγματοποιήσει το επέτυχε σύμφωνα με την επιδίωξή Του και με τον τρόπο που υπέδειξε ο Θεός.

Οι φωστήρες στον ουρανό είναι μια ύλη στον ουρανό που ακτινοβολεί φως. Μπορούν να φωτίζουν τον ουρανό και μπορούν να φωτίζουν τη γη και τις θάλασσες. Περιστρέφονται σύμφωνα με τον ρυθμό και τη συχνότητα που διατάζει ο Θεός, και φωτίζουν διαφορετικές χρονικές περιόδους επί της γης, και με αυτόν τον τρόπο οι κύκλοι των περιστροφών των φωστήρων δημιουργούν τη μέρα και τη νύχτα στα ανατολικά και στα δυτικά της γης και δεν είναι μόνο σημεία για τη νύχτα και τη μέρα, αλλά μέσα από αυτούς τους διαφορετικούς κύκλους σηματοδοτούν τις εορτές και τις διάφορες άλλες ιδιαίτερες μέρες της ανθρωπότητας. Συμπληρώνουν και συνοδεύουν τέλεια τις τέσσερις εποχές —άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνα— που έφτιαξε ο Θεός, μαζί με τις οποίες με αρμονικό τρόπο οι φωστήρες είναι τα τακτικά και ακριβή σημεία για τις σεληνιακές περιόδους, τις μέρες και τα χρόνια της ανθρωπότητας. Παρότι η ανθρωπότητα μόνο όταν μπήκε στη διαδικασία των αγροτικών διεργασιών άρχισε να καταλαβαίνει και να αντιμετωπίζει τις σεληνιακές περιόδους, τις μέρες και τα χρόνια που ήταν το αποτέλεσμα των φωστήρων που δημιούργησε ο Θεός, στην πραγματικότητα, οι σεληνιακές περίοδοι, οι μέρες και τα χρόνια που σήμερα αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος άρχισαν να εμφανίζονται πολύ πιο πριν, και συγκεκριμένα από την τέταρτη ημέρα που ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα, έτσι και οι εναλλασσόμενοι κύκλοι άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνας που γνωρίζουν οι άνθρωποι και αυτοί ξεκίνησαν πολύ πιο πριν και συγκεκριμένα την τέταρτη ημέρα της δημιουργίας όλων των πραγμάτων από τον Θεό. Οι φωστήρες που δημιούργησε ο Θεός έδωσαν στον άνθρωπο τη δυνατότητα να μπορεί τακτικά, επακριβώς και ξεκάθαρα να ξεχωρίζει τη μέρα από τη νύχτα, να μπορεί να μετρά τις μέρες και να μπορεί ξεκάθαρα να παρακολουθεί τις σεληνιακές περιόδους και τα χρόνια. (Η μέρα της πανσελήνου σηματοδοτούσε την ολοκλήρωση ενός μήνα κι από αυτό ο άνθρωπος ήξερε ότι η φώτιση των φωστήρων ξεκινούσε έναν νέο κύκλο. Η μέρα της νέας σελήνης σηματοδοτούσε την ολοκλήρωση μισού μήνα, που σήμαινε για τον άνθρωπο ότι άρχιζε μια νέα σεληνιακή περίοδος, πράγμα από το οποίο μπορούσε να συμπεράνει κανείς πόσες μέρες και νύχτες υπήρχαν σε μια σεληνιακή περίοδο, πόσες σεληνιακές περίοδοι υπήρχαν στην κάθε εποχή, πόσες εποχές υπήρχαν μέσα σε έναν χρόνο και όλα αυτά επαναλαμβάνονταν τακτικά.) Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος μπορούσε με ευκολία να παρακολουθεί τις σεληνιακές περιόδους, τις μέρες και τα χρόνια που σηματοδοτούνταν από τις περιστροφές των φωστήρων. Από αυτό το σημείο και μετά, η ανθρωπότητα κι όλα τα πράγματα ζούσαν υποσυνείδητα μέσα σε μια τακτική εναλλαγή της μέρας με τη νύκτα και την εναλλαγή των εποχών που ήταν απόρροια της περιστροφής των φωστήρων. Αυτό ήταν το νόημα της δημιουργίας των φωστήρων την τέταρτη ημέρα από τον Δημιουργό. Ομοίως, οι σκοποί και η σημασία αυτής της πράξης του Δημιουργού ήταν ακόμη αδιαχώριστες από την εξουσία Του και τη δύναμή Του. Έτσι λοιπόν, οι φωστήρες που δημιουργήθηκαν από τον Θεό και η αξία τους για τον άνθρωπο ήταν μια ακόμη αριστοτεχνική ενέργεια της άσκησης της εξουσίας του Δημιουργού.

Σε αυτόν τον καινούργιο κόσμο, όπου το ανθρώπινο είδος δεν είχε ακόμα εμφανιστεί, ο Δημιουργός είχε δημιουργήσει το απόγευμα και το πρωί, το στερέωμα, την ξηρά και τις θάλασσες, το γρασίδι, τα χορτάρια και τα διάφορα είδη δέντρων, τους φωστήρες, τις εποχές, τις μέρες και τα χρόνια για την καινούργια ζωή που Εκείνος επρόκειτο να δημιουργήσει σύντομα. Η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού εκφραζόταν σε κάθε τι καινούργιο που Εκείνος δημιουργούσε κι ο λόγος Του και τα επιτεύγματά Του συνέβαιναν συγχρόνως, χωρίς την ελάχιστη αντίφαση και χωρίς κανένα απολύτως κενό. Η εμφάνιση και η γέννηση αυτών των νέων πραγμάτων ήταν μια απόδειξη της εξουσίας και της δύναμης του Δημιουργού: κρατά τον λόγο Του κι ο λόγος Του θα εκτελεσθεί και αυτά που θα επιτευχθούν θα διαρκέσουν για πάντα. Αυτό το γεγονός δεν έχει αλλάξει ποτέ: έτσι ήταν στο παρελθόν, έτσι είναι σήμερα και έτσι θα είναι στην αιωνιότητα. Όταν δείτε για ακόμα μια φορά αυτά τα λόγια των γραφών, σας φαίνονται καινούργια; Έχετε δει να έχουν νέο περιεχόμενο ή έχετε ανακαλύψει κάτι καινούργιο; Αυτό συμβαίνει διότι οι πράξεις του Θεού έχουν κεντρίσει την καρδιά σας κι έχουν οδηγήσει την κατεύθυνση της γνώσης σας για την εξουσία Του και τη δύναμή Του και σας άνοιξαν την πόρτα για την κατανόηση του Δημιουργού, και οι πράξεις Του και η εξουσία Του έδωσαν ζωή σ’ αυτά τα λόγια. Έτσι, λοιπόν, μέσα από αυτά τα λόγια ο άνθρωπος έχει δει μια αληθινή και ζωντανή έκφραση της εξουσίας του Δημιουργού κι έχει γίνει αληθινός μάρτυρας της υπεροχής του Δημιουργού, έχει παρατηρήσει την εξαιρετικότητα της εξουσίας και της δύναμης του Δημιουργού.

Η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού παράγουν το ένα θαύμα μετά το άλλο και Εκείνος προσελκύει την προσοχή του ανθρώπου κι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει άλλο από το να κοιτάζει θαμπωμένος τα καταπληκτικά πράγματα που γεννιούνται από την άσκηση της εξουσίας Του. Η απίθανη δύναμή Του προκαλεί τη μία απόλαυση μετά την άλλη κι ο άνθρωπος μένει θαμπωμένος και εξαιρετικά ευχαριστημένος και με το στόμα ανοιχτό από θαυμασμό, καταλαμβάνεται από δέος και ζητωκραυγάζει. Και επιπλέον, ο άνθρωπος συγκινείται ορατά και του δημιουργούνται συναισθήματα σεβασμού, ευλάβειας και προσκόλλησης. Η εξουσία και οι πράξεις του Δημιουργού έχουν μεγάλη επίδραση στο πνεύμα του ανθρώπου, εξαγνίζουν το πνεύμα του ανθρώπου και επιπλέον χορταίνουν και με το παραπάνω το πνεύμα του ανθρώπου. Κάθε μία από τις σκέψεις Του, κάθε μία από τις ομιλίες Του και κάθε αποκάλυψη της εξουσίας Του είναι ένα αριστούργημα ανάμεσα σε όλα τα πράγματα και πρόκειται για ένα τεράστιο εγχείρημα που πραγματικά αξίζει τη βαθιά κατανόηση και γνώση του δημιουργημένου ανθρώπινου είδους. Όταν μετράμε το κάθε πλάσμα που έχει γεννηθεί από τον λόγο του Δημιουργού, το πνεύμα μας πλησιάζει το θαύμα της δύναμης του Θεού και βρισκόμαστε να ακολουθούμε τα βήματα του Δημιουργού προς την επόμενη μέρα: την πέμπτη ημέρα της δημιουργίας από τον Θεό όλων των πραγμάτων.

Ας συνεχίσουμε να διαβάζουμε τη Γραφή παράγραφο προς παράγραφο, καθώς ρίχνουμε μια ματιά σε περισσότερα από τα έργα του Δημιουργού.

Την πέμπτη ημέρα, η ζωή διαφόρων και ποικίλων μορφών επιδεικνύει την εξουσία του Δημιουργού με διάφορους τρόπους

Η Γραφή λέγει: «Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία νηκτά έμψυχα και πετεινά ας πέτωνται επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και παν έμψυχον κινούμενον, τα οποία εγέννησαν εν αφθονία τα ύδατα κατά το είδος αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν» (Γέν. 1:20-21). Η γραφή ξεκάθαρα μας λέγει ότι εκείνη την ημέρα ο Θεός δημιούργησε τα πλάσματα των υδάτων και τα πουλιά του αέρα, που σημαίνει ότι Εκείνος δημιούργησε τα διάφορα ψάρια και πουλιά και κατέταξε το καθένα κατά το είδος του. Με αυτόν τον τρόπο, η γη, οι ουρανοί και τα ύδατα εμπλουτίστηκαν από τη δημιουργία του Θεού…

Καθώς τα λόγια του Θεού εκστομίζονταν, καινούργια φρέσκια ζωή, με διαφορετικά σχήματα η καθεμιά, έπαιρναν ζωή στη στιγμή μέσα από τα λόγια του Δημιουργού. Ερχόταν στον κόσμο σπρώχνοντας για μια θέση, πηδώντας, παιχνιδίζοντας από χαρά… Ψάρια όλων των σχημάτων και μεγεθών κολυμπούσαν στο νερό, οστρακοειδή όλων των ειδών ξεφύτρωσαν από την άμμο, πλάσματα με λέπια, με κέλυφος και ασπόνδυλα μεγάλωναν βιαστικά και με διαφορετικές μορφές, μεγάλα και μικρά, ψηλά και κοντά. Κατά τον ίδιο τρόπο διάφορα είδη φυκιών άρχισαν να αναπτύσσονται ζωηρά, λικνιζόμενα με τον ρυθμό διαφόρων υδρόβιων ειδών, κυματίζοντας κι αναταράσσοντας τα στάσιμα ύδατα, σαν να τους λέγανε: Κουνήσου! Φέρε τους φίλους σου! Διότι δεν θα είσαι ποτέ πια μόνος! Από τη στιγμή που εμφανίστηκαν στα νερά τα διάφορα είδη των ζωντανών οργανισμών που δημιούργησε ο Θεός, κάθε καινούργια φρέσκια ζωή έφερνε ζωντάνια σε νερά που ήταν για πάρα πολύ καιρό ακίνητα και τα οδήγησαν στη νέα εποχή… Από αυτό το σημείο και μετά, φώλιασαν μαζί και κρατούσαν συντροφιά το ένα στο άλλο και δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ τους. Το νερό υπήρχε για τα πλάσματα που ζούσαν στους κόλπους του, τρέφοντας το κάθε είδος ζωής που υπήρχε εκεί και η κάθε ζωή μπορούσε να υπάρχει χάρη στο νερό και την τροφή του. Το ένα έδινε στο άλλο ζωή και την ίδια ώρα το καθένα με τον ίδιο τρόπο, γινόταν μάρτυρας του θαύματος και του μεγαλείου της δημιουργίας του Δημιουργού και της αξεπέραστης δύναμης της εξουσίας του Δημιουργού…

Καθώς η θάλασσα δεν ήταν πλέον σιωπηλή, η ζωή άρχισε να γεμίζει και τους ουρανούς. Ένα-ένα τα πουλιά, μικρά και μεγάλα, πετούσαν στον ουρανό από το έδαφος. Αντίθετα από τα πλάσματα της θάλασσας, εκείνα είχαν φτερά και πούπουλα που σκέπαζαν τις λεπτές και χαριτωμένες φιγούρες τους. Χτυπούσαν τα φτερά τους με περηφάνια και επεδείκνυαν αγέρωχα τα υπέροχα φτερά τους και τις ειδικές λειτουργίες και ικανότητες που τους χάρισε ο Δημιουργός. Πετούσαν ψηλά με ευκολία και δεξιότητα, ανάμεσα στον ουρανό και στη γη και μέσα από αγρούς και δάση… Ήταν τα αγαπημένα πλάσματα του αέρα και τα αγαπημένα πλάσματα όλων. Σύντομα θα αποτελούσαν τον σύνδεσμο μεταξύ ουρανού και γης και θα μετέφεραν τα μηνύματα σε όλα τα πράγματα… Κελαηδούσαν, εφορμούσαν χαρωπά, σκόρπιζαν κέφι, γέλιο και παλμό σ’ αυτόν τον μέχρι τότε άδειο κόσμο… Χρησιμοποιούσαν το καθάριο τους μελωδικό κελάηδισμα και τα λόγια που είχαν στην καρδιά τους για να υμνούν τον Δημιουργό για τη ζωή που Εκείνος τους χάρισε. Χόρευαν χαρωπά για να δείξουν την τελειότητα και το θαύμα της δημιουργίας του Δημιουργού και θα αφιέρωναν ολόκληρη τη ζωή τους στο να γίνουν μάρτυρες της εξουσίας του Δημιουργού μέσα από την ιδιαίτερη ζωή που Εκείνος τους χάρισε…

Ανεξάρτητα από το αν ζούσαν στον νερό, ή στους ουρανούς, με την εντολή του Δημιουργού, αυτή η μεγάλη ποικιλία των ζώντων οργανισμών υπήρχε σε όλες τις μορφές της ζωής και κατόπιν εντολής του Δημιουργού, συναθροίζονταν με τους όμοιούς τους —κι αυτός ο νόμος, αυτός ο κανονισμός δεν μπορούσε να αλλάξει από κανένα πλάσμα. Ποτέ δεν τόλμησαν αλλά ούτε και μπορούσαν να ξεπεράσουν τα όρια που τους έθετε ο Δημιουργός. Όπως πρόσταζε ο Δημιουργός, ζούσαν και πολλαπλασιάζονταν και ήταν πιστά προσκολλημένα στον τρόπο ζωής και στους νόμους που τους έθεσε ο Δημιουργός και τηρούσαν συνειδητά τις άγραφες εντολές και τα ουράνια διατάγματα και τους κανόνες που Εκείνος τους έθεσε, όλα τα χρόνια και μέχρι σήμερα. Επικοινωνούσαν με τον Δημιουργό με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο και κατάφεραν να εκτιμήσουν το νόημα του Δημιουργού και να υπακούουν τις εντολές Του. Κανένα ποτέ δεν παραβίασε την εξουσία του Δημιουργού και η κυριαρχία Του και οι εντολές Του προς αυτά ασκούνταν στις σκέψεις Του. Εκείνος δεν μιλούσε, αλλά η εξουσία του Δημιουργού που ήταν μοναδική, έλεγχε όλα τα πράγματα με μια σιωπή που δεν είχε γλώσσα και που διέφερε από την ανθρώπινη. Η άσκηση της εξουσίας Του με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο έκανε τον άνθρωπο να αποκτήσει νέες γνώσεις και να δώσει μια νέα ερμηνεία της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού. Εδώ πρέπει να πούμε ότι σε αυτή τη νέα ημέρα, η άσκηση της εξουσίας του Δημιουργού απέδειξε για άλλη μια φορά τη μοναδικότητα του Δημιουργού.

Τώρα ας ρίξουμε μια ματιά στην τελευταία πρόταση αυτής της παραγράφου της γραφής: «Είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Τι νομίζετε ότι σημαίνει αυτό; Σ’ αυτά τα λόγια περικλείονται τα συναισθήματα του Θεού. Ο Θεός παρακολουθούσε όλα όσα είχε δημιουργήσει να παίρνουν ζωή και να είναι δυνατά χάρη στον λόγο Του και σταδιακά να αρχίζουν να αλλάζουν. Σ’ εκείνο το σημείο, ο Θεός ήταν ικανοποιημένος με τα διάφορα πράγματα που είχε φτιάξει με τον λόγο Του και με τις διάφορες ενέργειες που είχε επιτελέσει; Η απάντηση είναι ότι «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Τι βλέπετε εδώ; Τι αντιπροσωπεύει η φράση «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν»; Τι συμβολίζει; Σημαίνει ότι ο Θεός είχε τη δύναμη και τη σοφία να πραγματοποιήσει αυτά που είχε προγραμματίσει και καθορίσει, να πετύχει τους σκοπούς που ήθελε να πετύχει. Όταν ο Θεός ολοκλήρωνε την κάθε εργασία, μήπως μετάνιωνε; Η απάντηση παραμένει ότι «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Με άλλα λόγια, όχι μόνο δεν μετάνιωνε, αλλά αντιθέτως ήταν ικανοποιημένος. Τι σημαίνει δεν μετάνιωνε; Σημαίνει ότι το σχέδιο του Θεού είναι τέλειο, ότι η δύναμη και η σοφία Του είναι τέλειες και μια τέτοια τελειότητα μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την εξουσία Του. Όταν ο άνθρωπος εκτελεί μια εργασία, μπορεί και αυτός, όπως ο Θεός, να δει ότι είναι καλή; Μπορεί ο άνθρωπος σε ό,τι κάνει να επιτύχει την τελειότητα; Μπορεί ο άνθρωπος να ολοκληρώσει κάτι μια φορά κι αυτό να παραμείνει στην αιωνιότητα; Όπως ο άνθρωπος λέει: «τίποτε δεν είναι τέλειο, είναι μόνο καλύτερο», τίποτε από αυτά που κάνει ο άνθρωπος δεν μπορεί να φθάσει την τελειότητα. Όταν ο Θεός είδε ότι όλα όσα είχε κάνει και επιτύχει ήταν καλά, όλα όσα έφτιαξε ο Θεός είχαν ορισθεί με τον λόγο Του, που σημαίνει ότι όταν «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν», όλα όσα έφτιαξε είχαν πάρει μια μόνιμη μορφή, είχαν καταταγεί ανά είδος και τους είχε δοθεί μια σταθερή θέση, ένας σταθερός σκοπός και μια λειτουργία, μια για πάντα στους αιώνες. Επιπλέον, ο ρόλος τους ανάμεσα στα άλλα πράγματα και η πορεία που πρέπει να έχουν κατά τη διαχείριση όλων των πραγμάτων από τον Θεό είχε ήδη οριστεί από τον Θεό κι όλα αυτά δεν αλλάζουν. Αυτός είναι ο επουράνιος νόμος που ο Δημιουργός θέσπισε για όλα τα πράγματα.

«Είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν», αυτές οι απλές, υποεκτιμημένες λέξεις που τόσο συχνά αγνοούνται, είναι οι λέξεις του επουράνιου νόμου και του επουράνιου διατάγματος που ισχύουν για όλα τα πλάσματα του Θεού. Είναι μία ακόμη προσωποποίηση της εξουσίας του Θεού, μία προσωποποίηση που είναι πιο πρακτική και πιο βαθιά. Μέσα από τον λόγο Του, ο Δημιουργός όχι μόνο κατάφερε να κερδίσει ό,τι είχε αποφασίσει να κερδίσει και να επιτύχει ό,τι είχε αποφασίσει να επιτύχει, αλλά επίσης κατόρθωσε να έχει στα χέρια Του τον έλεγχο όλων εκείνων που είχε δημιουργήσει και να διοικεί όλα όσα είχε δημιουργήσει με την εξουσία Του και επιπλέον, όλα με τρόπο συστηματικό και τακτικό. Επίσης, όλα τα πράγματα ζούσαν και πέθαιναν σύμφωνα με τον λόγο Του και επιπλέον, υπήρχαν υπό την εξουσία Του, σύμφωνα με τους νόμους που Εκείνος είχε θεσπίσει και σε αυτό δεν υπήρχε καμία εξαίρεση! Αυτός ο νόμος είχε άμεση ισχύ από τη στιγμή που «Είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν» και θα υπάρχουν, θα συνεχίσουν και θα λειτουργούν σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού μέχρι τη μέρα που αυτό θα ακυρωθεί από τον Δημιουργό! Η μοναδική εξουσία του Δημιουργού έχει φανεί όχι μόνο από την ικανότητά Του να δημιουργήσει όλα τα είδη και να διατάξει να πάρουν ζωή, αλλά επίσης κι από την ικανότητά Του να διοικεί και να είναι ο υπέρτατος άρχων σε όλα τα πράγματα και να δίνει ζωή και ζωτικότητα σε όλα τα πράγματα και επιπλέον στην ικανότητά Του να κάνει με μια και για πάντα όλα τα πράγματα που θα δημιουργούσε με το σχέδιό Του να εμφανίζονται και να υπάρχουν στον κόσμο που Εκείνος έφτιαξε σε μία τέλεια μορφή, μια τέλεια δομή ζωής κι έναν τέλειο ρόλο. Επίσης, είχε φανεί από τον τρόπο με τον οποίο οι σκέψεις του Δημιουργού δεν υπόκειντο σε κανέναν περιορισμό, δεν περιορίζονταν από τον χρόνο, τον χώρο, ούτε υπήρχαν γεωγραφικοί περιορισμοί. Όπως και η εξουσία Του, η μοναδική ταυτότητα του Δημιουργού θα παραμείνει αναλλοίωτη στους αιώνες των αιώνων. Η εξουσία Του θα είναι πάντα μια απεικόνιση κι ένα σύμβολο της μοναδικής Του ταυτότητας και η εξουσία Του θα υπάρχει για πάντα πλάι στην ταυτότητά Του!