Οι άνθρωποι, όταν αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό για πρώτη φορά, δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και έχουν πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά μ’ Αυτόν. Τώρα που πιστεύετε στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, έχετε διαβάσει τόσα λόγια Του και έχετε ακούσει τόσα κηρύγματα, πόσες από αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες έχουν εξαφανιστεί; Κάποιοι, ακόμη κι αφού πιστεύουν στον Θεό για αρκετά χρόνια, συνεχίζουν να έχουν αντιλήψεις σχετικά με την κρίση, την παίδευση και το κλάδεμα του Θεού, ενώ άλλοι μπορούν να έχουν αντιλήψεις ενώ βλέπουν πόσο αυστηρά είναι τα λόγια Του. Λύνονται αυτά τα ζητήματα με την αναζήτηση της αλήθειας; Αν αναζητάτε την αλήθεια στο κάθε τι, και τη χρησιμοποιείτε για να λύσετε όποιο πρόβλημα σας παρουσιάζεται, τότε πράγματι επιδιώκετε την αλήθεια. Μπορείτε τώρα να αναζητήσετε την αλήθεια για να λύσετε προβλήματα; Όταν συναντάτε κάτι που γεννά αντιλήψεις ή όταν κάνετε παραβάσεις, πώς αναζητάτε την αλήθεια για να λύσετε αυτό το πρόβλημα; Ποιος μπορεί να μιλήσει για κάποια παρόμοια εμπειρία που είχε; (Όταν ήμουν επικεφαλής, δεν έκανα καθόλου πρακτικό έργο, παρά μόνο εργασίες που ευνοούσαν την εικόνα μου, ενώ συνέχεια αγωνιζόμουν για να αποκτήσω κύρος και θέση. Αυτό διατάρασσε και αναστάτωνε το έργο της εκκλησίας, κι έτσι, όταν ήρθε η ώρα να κλαδευτώ, προσπαθούσα και πάλι να δικαιολογηθώ ενώ δεν είχα αληθινή σκέψη και γνώση ούτε μετανόησα και άλλαξα πραγματικά. Αργότερα, η εκκλησία με καθαίρεσε, αλλά η καρδιά μου παρέμενε ανυποχώρητη και ανικανοποίητη, ενώ συνεχώς παραπονιόμουν και απέπνεα αρνητισμό. Οι επικεφαλής με κλάδεψαν λόγω του ότι δεν αποδεχόμουν καθόλου την αλήθεια και αντιστεκόμουν στον Θεό, πράγμα που προσβάλλει τη διάθεσή Του, και μου είπαν πως, αν συνέχιζα να μην μετανοώ, θα με απέπεμπαν και θα με απέκλειαν. Τότε δεν καταλάβαινα την αλήθεια, ενώ παρανοούσα σοβαρά τον Θεό. Παρότι δεν είπα ποτέ ότι δεν πίστευα στον Θεό, νόμιζα ότι, εφόσον Τον είχα προσβάλει, δεν υπήρχε περίπτωση να με σώσει, κι έτσι απλώς δούλευα. Από τότε και στο εξής, δεν έδινα και μεγάλη σημασία στην επιδίωξη της αλήθειας. Μπόρεσα τελικά να αλλάξω μόνο όταν κάποια μέρα άκουσα τη συναναστροφή του Θεού.) Αφού άλλαξες, βρήκες σωστό μονοπάτι άσκησης; Τι θα έκανες αν σου συνέβαινε ξανά το ίδιο; (Αυτήν τη στιγμή, δεν έχω κάποιο μονοπάτι άσκησης γι’ αυτήν την πτυχή.) Βασικά, όλα αυτά τα προβλήματα μπορεί να τα λύσει η αλήθεια. Αν κάποιος θέλει να ξεδιαλύνει τις παρανοήσεις του σχετικά με τον Θεό, τότε, από τη μία, πρέπει να αναγνωρίσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, να ερευνήσει και να κατανοήσει τα λάθη του παρελθόντος, τα λάθος μονοπάτια, τις παραβάσεις και την αμέλειά του. Έτσι, θα μπορέσει να κατανοήσει και να διακρίνει ξεκάθαρα τη φύση του. Ακόμα, πρέπει να διακρίνει ξεκάθαρα το γιατί οι άνθρωποι χάνουν τον δρόμο τους και κάνουν τόσες ενέργειες που παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές, αλλά και τη φύση αυτών των ενεργειών. Επιπλέον, πρέπει να κατανοήσει αφενός ποιες ακριβώς είναι οι προθέσεις και οι απαιτήσεις του Θεού για την ανθρωπότητα, αφετέρου γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να δράσουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, και γιατί πάντα εναντιώνονται στις προθέσεις Του και κάνουν ό,τι θέλουν. Εκθέστε τα όλα αυτά ενώπιον του Θεού και προσευχηθείτε, κατανοήστε τα ξεκάθαρα, και τότε μπορείτε να μεταβάλετε την κατάστασή σας, να αλλάξετε τη νοοτροπία σας και να διορθώσετε τις παρανοήσεις σας σχετικά μ’ Αυτόν. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πάντα τις λάθος προθέσεις σε ό,τι κι αν κάνουν, έχουν πάντα πονηρές ιδέες και δεν μπορούν να εξετάσουν αν η εσωτερική τους κατάσταση είναι ή δεν είναι σωστή ούτε και να τη διακρίνουν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι. Ένα από τα πιο προφανή χαρακτηριστικά του μπερδεμένου ανθρώπου είναι η στάση του αφού κάνει κάτι κακό: παραμένει αρνητικός όταν έρχεται η ώρα να κλαδευτεί· μπορεί ακόμα και να παραδοθεί στην απελπισία, θεωρώντας ότι όλα έχουν τελειώσει και δεν μπορεί πια να σωθεί. Δεν μιλάμε εδώ για μια εντελώς αξιολύπητη συμπεριφορά που φανερώνει μπερδεμένο άνθρωπο; Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει αυτοκριτική σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και δεν μπορεί, όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες, να αναζητήσει την αλήθεια για να λύσει το πρόβλημα. Αυτό δεν σημαίνει να είναι κανείς εντελώς μπερδεμένος; Μήπως λύνεται κανένα πρόβλημα αν παραδοθείς στην απελπισία; Αν μονίμως παλεύεις μέσα στον αρνητισμό; Ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει ότι, αν έχει κάνει ένα λάθος ή αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα, πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια για να το λύσει. Πρώτα-πρώτα, πρέπει να σκεφτεί και να κατανοήσει γιατί διέπραξε το κακό, ποια ήταν η πρόθεσή του και το εφαλτήριο αυτής της πράξης, γιατί θέλησε να ενεργήσει έτσι και ποιος ήταν ο στόχος του. Ακόμα, πρέπει να σκεφτεί αν έπραξε ενσυνείδητα ή κάποιος τον ενθάρρυνε, τον παρακίνησε ή τον παραπλάνησε για να το κάνει. Εφόσον σκεφτεί και να κατανοήσει ξεκάθαρα αυτά τα ζητήματα, θα καταλάβει πλέον τα λάθη του και θα γνωρίσει τον εαυτό του. Αν δεν μπορείς να αναγνωρίσεις την ουσία κακής σου πράξης ή να πάρεις ένα μάθημα απ’ αυτό, τότε το πρόβλημα δεν λύνεται. Πολλοί κάνουν κακές πράξεις και δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική. Αυτοί μπορούν, άραγε, να μετανοήσουν ποτέ αληθινά; Υπάρχει καμία ελπίδα να σωθούν; Η ανθρωπότητα είναι τέκνο του Σατανά· είτε προσβάλλουν είτε δεν προσβάλλουν τη διάθεση του Θεού, συνεχίζουν να έχουν την ίδια φύση-ουσία. Θα πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και να μάθουν να γνωρίζουν καλύτερα τον εαυτό τους, να διακρίνουν ξεκάθαρα σε ποιο βαθμό επαναστατούν ενάντια στον Θεό και Του αντιστέκονται, καθώς και αν εξακολουθούν να μπορούν να αποδεχτούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν τα δουν ξεκάθαρα όλα αυτά, θα καταλάβουν πόσο μεγάλο κίνδυνο διατρέχουν. Βασικά όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι διατρέχουν κίνδυνο λόγω της φύσης-ουσίας τους· χρειάζεται να καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια για να αποδεχτούν την αλήθεια, κι αυτό δεν τους είναι εύκολο. Κάποιοι έχουν διαπράξει το κακό, αποκαλύπτοντας τη φύση-ουσία τους, όμως κι οι άλλοι που δεν το έχουν διαπράξει δεν είναι απαραίτητα καλύτεροι· απλώς δεν βρέθηκαν σε αντίστοιχη κατάσταση ή δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουν. Αν έχεις διαπράξει αυτές τις παραβάσεις, πρέπει να καταλάβεις ξεκάθαρα μέσα σου τι στάση θα πρέπει να τηρήσεις τώρα, για ποια πράγματα είσαι υπόλογος ενώπιον του Θεού και τι θέλει Εκείνος να δει από σένα. Αυτά πρέπει να τα διευκρινίσεις με προσευχή και αναζήτηση· τότε θα μάθεις τι θα πρέπει να επιδιώξεις στο μέλλον, χωρίς να σε επηρεάζουν ή να σε περιορίζουν πια τα λάθη που έκανες στο παρελθόν. Πρέπει να βαδίσεις στο μονοπάτι που εκτείνεται εμπρός και να εκτελείς τα καθήκοντά σου όπως οφείλεις, και να μην παραδίνεσαι πια στην απελπισία. Πρέπει να βγεις εντελώς από τον αρνητισμό και τις παρανοήσεις. Κατά μία έννοια, είναι αρνητικό και δεν ενδείκνυται να εκτελείς το καθήκον σου στο παρόν ώστε να επανορθώσεις για παραβάσεις και λάθη που έκανες στο παρελθόν, αλλά αυτή η νοοτροπία είναι το ελάχιστο σημείο από το οποίο μπορείς να ξεκινήσεις. Από την άλλη, πρέπει να συνεργάζεσαι ενεργά και με θετικό πνεύμα, και να υπερβαίνεις εαυτόν για να εκτελείς σωστά τα καθήκοντά σου και να εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Αυτό θα πρέπει να κάνει ένα δημιούργημα. Ό,τι αντιλήψεις κι αν έχεις σχετικά με τον Θεό, ακόμα κι αν έχεις αποκαλύψει τη διαφθορά σου ή έχεις προσβάλει τη διάθεσή Του, πρέπει να λύσεις όλα αυτά τα προβλήματα κάνοντας αυτοκριτική και αναζητώντας την αλήθεια. Μάθε από τις αποτυχίες σου και βγες εντελώς από τη σκιά του αρνητισμού. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια και απελευθερωθείς, χωρίς να σε περιορίζει πια κανένας άνθρωπος, ζήτημα ή γεγονός, τότε θα έχεις αρκετή αυτοπεποίθηση για να προχωρήσεις στο μονοπάτι. Αφού αποκομίσεις κάποια κέρδη και προοδεύσεις στη ζωή, και δεν έχεις πια αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό, θα εισέλθεις σιγά-σιγά στον σωστό δρόμο για να πιστέψεις στον Θεό.

Μπορεί κάποιος να έκανε παραβάσεις στο παρελθόν ή να έχασε τον δρόμο του, αλλά κατά βάθος να μην είναι πονηρός ή κακός· μπορεί να ήταν απλώς αλαζόνας, τόσο αλαζόνας που κατέληξε στον παραλογισμό, έχασε την αυτοσυγκράτησή του και δεν μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό του, κι έτσι έκανε πράγματα που αποστρέφεται και σιχαίνεται ο Θεός, ενώ αηδιάζουν ακόμα και τον ίδιο. Αν όμως έχει ακολουθήσει ως τώρα, θα έχει σημειώσει κάποια πρόοδο. Όταν έρχεται η ώρα να αποφασιστεί αν μπορεί τελικά να παραμείνει, ο Θεός κρίνει αυτόν τον άνθρωπο βάσει της τωρινής του συμπεριφοράς, καθώς και βάσει της τωρινής του στάσης απέναντί σ’ Εκείνον και απέναντι στα καθήκοντά του. Μπορεί να πει κανείς: «Έχω διαπράξει σοβαρές παραβάσεις στο παρελθόν, μετά όμως κατανόησα την αλήθεια. Μετανοώ πραγματικά γι’ αυτές τις παραβάσεις, αλλά δεν μπορώ να τις πάρω πίσω, ακόμα κι αν τώρα κάνω πράξη την αλήθεια. Νιώθω συνέχεια ότι με σπιλώνουν και δεν ξέρω ξεκάθαρα μέσα μου αν με θέλει ή δε με θέλει ο Θεός». Με αυτόν τον τρόπο, επιβάλεις εσύ μια ετυμηγορία στον εαυτό σου, όχι ο Θεός· η ετυμηγορία σου δεν είναι η ετυμηγορία του Θεού ούτε και αντιπροσωπεύει η στάση σου τη δική Του στάση. Πρέπει να καταλάβεις ποια είναι η στάση του Θεού και ποια είναι η τελευταία Του λέξη απέναντι σε κάθε διεφθαρμένο άνθρωπο και σε εκείνους που μπορούν να σωθούν. Το έχεις κατανοήσει καλά αυτό; Τον Θεό Τον ενδιαφέρει η στάση, η αποφασιστικότητα και το σθένος που δείχνει ένας άνθρωπος για την επιδίωξη της αλήθειας. Δεν Τον ενδιαφέρει ποιος ήσουν στο παρελθόν, τι παραβάσεις έκανες ή πόσα δαπάνησες, πόσα πρόσφερες ή πόσα πέρασες. Δεν κοιτάζει τέτοια πράγματα ο Θεός. Κάποιος μπορεί να πει ότι πιστεύει στον Θεό και έχει μπει στη φυλακή οκτώ φορές· ο Θεός θα του πει: «Δεν με ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα για σένα. Κοιτάζω μόνο πώς συμπεριφέρεσαι τώρα, αν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, αν έδωσες μαρτυρία ενώ βρισκόσουν στη φυλακή, τι κέρδισες, αν γνωρίζεις τον Θεό και αν έχεις εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες». Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιθυμεί ο Θεός. Κάποιοι λένε: «Έκανα παραβάσεις και έχασα τον δρόμο μου, τώρα όμως το αναγνωρίζω και, μέσα από βαθιά σκέψη, είμαι πλέον πρόθυμος να μετανοήσω. Είμαι αποφασισμένος να εκτελώ σωστά το καθήκον μου και όχι να είμαι επιπόλαιος, αλλά και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να ικανοποιήσω τον Θεό, να ανταποδώσω την αγάπη Του και να επανορθώσω για τα λάθη που έκανα στο παρελθόν. Θέλω όσο εκτελώ το καθήκον μου να επιδιώξω και να κάνω πράξη την αλήθεια. Δεν θα καταβάλλω απλώς προσπάθεια και δεν θα δουλεύω απλώς, αλλά θα προσπαθώ να κάνω πράξη την αλήθεια, να βιώνω την ανθρώπινη ομοιότητα και να τιμώ τον Θεό εκτελώντας σωστά το καθήκον μου». Αν έχεις αυτήν τη στάση, θα ενδιαφερθεί ο Θεός για τις παραβάσεις σου; Όχι. Πρέπει, λοιπόν, να είσαι βέβαιος μέσα σου για όλα αυτά, κι έτσι να πάψουν να σε περιορίζουν οι παραβάσεις του παρελθόντος. Κάποιους τους περιορίζουν συνέχεια αυτές οι παραβάσεις· έτσι, αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται: «Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συγχωρέσει ο Θεός κάτι που προσβάλλει τη διάθεσή Του. Εδώ και πολύ καιρό η καρδιά Του με αποστρέφεται και με απορρίπτει, άρα δεν έχει κανένα νόημα να επιδιώκω την αλήθεια». Μα τι στάση είναι αυτή; Είναι μια στάση καχυποψίας και παρανόησης απέναντι στον Θεό. Στην πραγματικότητα, πριν ακόμα κάνεις οτιδήποτε που προσέβαλε τη διάθεση του Θεού, είχες απέναντί Του μια ασεβή, ανευλαβή και επιπόλαιη στάση, και δεν Του συμπεριφερόσουν όπως αρμόζει στον Θεό. Οι άνθρωποι αποκαλύπτουν τις σατανικές τους διαθέσεις σε μια στιγμή άγνοιας ή παρορμητικότητας και, αν δεν είναι κανείς εκεί για να τους πειθαρχήσει και να τους σταματήσει, τότε διαπράττουν παραβάσεις. Κι όταν οι παραβάσεις τους έχουν συνέπειες, δεν ξέρουν πώς να μετανοήσουν και αισθάνονται άσχημα. Ανησυχούν για την μελλοντική έκβαση και τον προορισμό τους, και κουβαλούν όλο αυτό το βάρος μέσα τους, λέγοντας συνέχεια με το μυαλό τους «Ξόφλησα, καταστράφηκα, ας ξεγράψω καλύτερα τον εαυτό μου, γιατί δεν έχω καμία ελπίδα. Αν μια μέρα ο Θεός πάψει να με θέλει και αρχίσει να με αποστρέφεται, το χειρότερο που μπορεί να μου συμβεί είναι να πεθάνω. Παραδίνομαι στο έλεος της ενορχήστρωσης του Θεού». Εξωτερικά, λένε ότι παραδίνονται στο έλεος της ενορχήστρωσής Του και υποτάσσονται στις ρυθμίσεις και στην κυριαρχία Του· όμως, ποια στάση υιοθετούν στην πραγματικότητα; Μια στάση αντίστασης, αδιαλλαξίας και αμετανοησίας. Τι σημαίνει να είναι κανείς αμετανόητος; Σημαίνει να εμμένει στις ιδέες του και να μην πιστεύει ούτε να αποδέχεται τίποτα από αυτά που λέει ο Θεός. Σκέφτεται συνεχώς: «Τα προτρεπτικά και παρηγορητικά λόγια του Θεού δεν προορίζονται για μένα, αλλά για τους άλλους. Εγώ είμαι πια ξοφλημένος, ξεγραμμένος και ανάξιος· ο Θεός με έχει εγκαταλείψει προ πολλού και, όσο κι αν εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου, όσο κι αν προσευχηθώ ή κλάψω μετανιωμένος, δεν θα μου δώσει ποτέ δεύτερη ευκαιρία». Όταν κάποιος μέσα του αξιολογεί και αμφισβητεί τον Θεό, τι στάση υιοθετεί; Πρόκειται άραγε για μια στάση εξομολόγησης και μετάνοιας; Προφανώς και όχι. Μια τέτοια στάση είναι αντιπροσωπευτική μιας συγκεκριμένης διάθεσης, η οποία είναι απίστευτη αδιαλλαξία και τίποτε άλλο. Εξωτερικά, οι άνθρωποι που έχουν αυτήν τη διάθεση φαίνονται πολύ αυτάρεσκοι, δεν ακούν κανέναν, κατανοούν όλα τα δόγματα αλλά δεν κάνουν τίποτα πράξη. Μέσα τους, έχουν μια αδιάλλακτη διάθεση. Άραγε ο Θεός βλέπει την αδιαλλαξία ως υποταγή ή ως επαναστατικότητα; Φυσικά και τη βλέπει ως επαναστατικότητα. Αυτοί οι άνθρωποι, όμως, νιώθουν ότι έχουν αδικηθεί οικτρά, και λένε: «Αγαπούσα τόσο πολύ τον Θεό, Εκείνος όμως δεν μπορεί να μου συγχωρέσει ένα τόσο δα λάθος, και τώρα έχει χαθεί η κατάληξή μου. Ο Θεός έχει βγάλει την ετυμηγορία Του για ανθρώπους σαν κι εμένα. Είμαι σαν τον Παύλο». Μα είπε ο Θεός ότι είσαι σαν τον Παύλο; Όχι, δεν είπε κάτι τέτοιο. Εσύ λες ότι είσαι σαν τον Παύλο· πού το στηρίζεις; Λες ότι θα σε πατάξει ο Θεός, θα σε τιμωρήσει και θα σε στείλει στην κόλαση. Ποιος την αποφάσισε αυτήν την κατάληξη; Είναι ξεκάθαρα δική σου απόφαση, αφού ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι θα πας στην κόλαση όταν ολοκληρωθεί το έργο Του, ούτε ότι δεν μπορείς να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών. Όσο, λοιπόν, δεν λέει ο Θεός ότι σε αποστρέφεται και σε απορρίπτει, έχεις την ευκαιρία και το δικαίωμα να επιδιώξεις την αλήθεια, και θα πρέπει απλώς να αποδεχθείς την κρίση και την παίδευση των λόγων Του. Τέτοια στάση πρέπει να τηρείς, αφού με αυτήν αποδέχεσαι την αλήθεια και τη σωτηρία του Θεού και μετανοείς πραγματικά. Εσύ μένεις πάντα προσκολλημένος στις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις παρανοήσεις σου, και όλα αυτά ήδη σε κατακλύζουν και σε καταλαμβάνουν. Αποφάσισες ακόμα και ότι ο Θεός δεν θα σε σώσει, κι έπειτα υιοθέτησες μια επιπόλαιη νοοτροπία καθώς εκτελούσες το καθήκον σου. Σύμφωνα με αυτήν την αρνητική, παθητική και οκνηρή νοοτροπία, έχεις ξεγράψει τον εαυτό σου, πιστεύεις ότι τάχα δεν έχεις ελπίδα, και κοιτάς μόνο να βγάλεις τη μέρα. Μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια; Με αυτήν τη νοοτροπία, όχι. Κι έτσι δεν θα σωθείς. Αυτός ο άνθρωπος που περιγράφουμε δεν είναι αξιολύπητος; (Πράγματι, είναι.) Τι του συνέβη κι έγινε τόσο αξιολύπητος; Φταίει η άγνοια. Όταν συμβαίνει κάτι, δεν αναζητά την αλήθεια· αντίθετα, μελετά και κάνει εικασίες, θέλει ακόμα και να βυθιστεί στα λόγια του Θεού για να βρει αυτά που αφορούν την κατάστασή του, να δει τι στάση έχει ο Θεός, πώς βγάζει την ετυμηγορία Του και ποια θα είναι η κατάληξη. Μέσα από όλα αυτά, προσπαθεί να προσδιορίσει το τελικό αποτέλεσμα. Αυτή η προσέγγιση μοιάζει καθόλου με την αναζήτηση της αλήθειας; Φυσικά και όχι. Αυτός ο άνθρωπος κρεμά πάνω από το κεφάλι του τα καταδικαστικά λόγια και τις κατάρες του Θεού, κι έτσι ζει μέσα στον αρνητισμό. Μπορεί να δίνει την εντύπωση ότι είναι ευάλωτος, αδύναμος και αρνητικός, αλλά στην πραγματικότητα αντιστέκεται. Ποια είναι η διάθεση που κρύβεται πίσω από την αντίσταση; Η αδιαλλαξία. Στα μάτια του Θεού, η αδιαλλαξία είναι ένα είδος επαναστατικότητας, και αυτό ο Θεός το απεχθάνεται πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο. Αν ο Θεός δεν ήθελε να σε σώσει, γιατί να σου πει τόσες αλήθειες, να σου δώσει τόσα μονοπάτια άσκησης και να σε ενθαρρύνει με τέτοια ειλικρινή λόγια; Κι όμως, εσύ συνεχίζεις να λες ότι ο Θεός δεν θα σε σώσει. Πού το στηρίζεις αυτό; Μέσα Του, ο Θεός πάντα ελπίζει ότι οι άνθρωποι θα μετανοήσουν. Οι άνθρωποι είναι που δεν δίνουν την ευκαιρία στον εαυτό τους. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Ότι η ανθρώπινη φύση είναι υπερβολικά δόλια. Ο άνθρωπος δεν πιστεύει στον Θεό και στον λόγο Του. Αυτήν τη στάση υιοθετεί απέναντί Του. Μπορεί να πει κανείς: «Ο Θεός είναι πιστός, και ο λόγος Του είναι κρίση, έκθεση, κατάρα, έλεος και συγχώρεση. Ξέρω ότι όλες αυτές οι λέξεις αντιπροσωπεύουν τη διάθεση του Θεού, αλλά δεν ξέρω ποιες από αυτές αφορούν τη δική μου κατάσταση. Νιώθω συνέχεια ότι τα καταδικαστικά λόγια και οι κατάρες του Θεού απευθύνονται σ’ εμένα, ενώ οι ευλογίες και η επιδοκιμασία Του απευθύνονται σ’ εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια. Σε κάθε περίπτωση, εγώ ξόφλησα». Αυτός ο άνθρωπος διατηρεί αυτήν την απρεπή στάση από την αρχή ως το τέλος, και τη χρησιμοποιεί ως δικαιολογία για να λέει ότι ο Θεός δεν θα τον σώσει. Σκέφτεται: «Αφού, Θεέ μου, δεν πρόκειται να με σώσεις, γιατί να μην εκτελέσω το καθήκον μου απερίσκεπτα και επιπόλαια; Αν δεν πρόκειται να με ανταμείψεις, γιατί να εργαστώ τόσο σκληρά;» Η νοοτροπία του αλλάζει, και γίνεται παράλογος. Δεν αποδέχεται την αλήθεια· αντίθετα, επιστρατεύει τις προθέσεις του, την αρνητική του κατάσταση και τις ανθρώπινες φαντασιοκοπίες, εικασίες και δικαιολογίες του για να εναντιωθεί στον Θεό και να τα βάλει μαζί Του. Ζει μέσα στον αρνητισμό, δεν ενδιαφέρεται να αναζητήσει την αλήθεια ή να συναναστραφεί πάνω σ’ αυτήν, και είναι αδιάφορος ως προς το να την κάνει πράξη και να ζήσει με ειλικρίνεια. Υιοθετεί μια στάση αποφυγής απέναντι στην αλήθεια, ενώ ακόμα και τώρα δεν έχει αφυπνιστεί· αντίθετα, συνεχίζουν να ζουν στην αρνητική τους κατάσταση. Ο Θεός λέει ότι αυτό το είδος ανθρώπου είναι το πιο αξιολύπητο. Από την αρχή ως το τέλος, τα βάζει με τον Θεό, κάνει εικασίες γι’ Αυτόν και Τον παρανοεί, και βασανίζεται μέσα στον αρνητισμό του με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες του. Αποξενώνεται από τον Θεό, όμως δεν αλλάζει καθόλου και εξακολουθεί να θέλει να Τον εκμεταλλευτεί και να κάνει συμφωνία μαζί Του. Αυτό δεν το προκαλεί ο ίδιος στον εαυτό του; Όπως λέει και το τραγούδι, «λιμοκτονεί κι ας είναι σε μεγάλο φαγοπότι». Πόσο αξιολύπητο είναι αυτό! Ο Θεός να χαρίζει στον άνθρωπο την αφθονία, κι εκείνος να ζητιανεύει με ένα σπασμένο πιάτο. Αυτός ο ζητιάνος δεν αξίζει να υποφέρει;

Από την αρχή, σας ενθαρρύνω συχνά να επιδιώκετε όλοι την αλήθεια. Όσο έχετε την ευκαιρία, μην τα παρατάτε· κάθε άνθρωπος έχει την υποχρέωση, την ευθύνη και το καθήκον να επιδιώκει την αλήθεια. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθεί ο καθένας, αλλά και το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι όσοι θα σωθούν. Κι όμως, κανείς δεν το προσέχει αυτό. Κανένας δεν το βρίσκει σημαντικό. Όλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για αερολογίες και ο καθένας νομίζει τα δικά του. Από την αρχή μέχρι και σήμερα, πολλοί σφίγγουν στα χέρια τους και διαβάζουν βιβλία με τον λόγο του Θεού, ακούνε κηρύγματα και μοιάζουν όλοι να έχουν αποδεχθεί την κρίση και την παίδευσή Του, καθώς και την καθοδήγησή Του την ώρα που εκτελούν τα καθήκοντά τους. Παρ’ όλα αυτά, όμως, δεν έχει δημιουργηθεί μια πραγματική σχέση ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο· όλοι ζουν με τις φαντασιοκοπίες, τις αντιλήψεις, τις παρανοήσεις και τις εικασίες τους, κι έτσι κάθε μέρα είναι γι’ αυτούς γεμάτη αμφιβολία και αρνητισμό όσον αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον λόγο, το έργο και την καθοδήγηση του Θεού. Αν ζεις σε μια τέτοια κατάσταση, πώς μπορείς να απαλλαγείς από τον αρνητισμό; Πώς μπορείς να απαλλαγείς από την επαναστατικότητα; Πώς μπορείς να απαλλαγείς από τη νοοτροπία και τη στάση της δολιότητας, της μοχθηρίας, της εικασίας και της παρανόησης με την οποία προσεγγίζεις την αποστολή και το καθήκον που σου έδωσε ο Θεός; Δεν μπορείς να απαλλαγείς από όλα αυτά. Αν λοιπόν θέλεις να μπεις σε ένα μονοπάτι όπου θα επιδιώκεις και θα κάνεις πράξη την αλήθεια, και θα εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε πρέπει να εμφανιστείς αμέσως ενώπιον του Θεού, να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αναζητήσεις τις προθέσεις Του· το να καταλάβεις ποιες είναι οι επιθυμίες Του είναι το πιο σημαντικό. Δεν είναι καθόλου μα καθόλου πρακτικό να ζεις συνέχεια με αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες· πρέπει να μάθεις να κάνεις αυτοκριτική σε όλα τα ζητήματα και να αναγνωρίζεις ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις σου χρειάζονται ακόμα εκκαθάριση. Επίσης, πρέπει να μάθεις να αναγνωρίζεις τι σε εμποδίζει να κάνεις πράξη την αλήθεια, ποιες είναι οι παρανοήσεις και οι αντιλήψεις σου σχετικά με τον Θεό, καθώς και ποια έργα Του δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις σου, κάνοντάς σε να αμφιβάλλεις και να παρανοείς. Αν κάνεις έτσι την αυτοκριτική σου, μπορείς να ανακαλύψεις τα προβλήματα που πρέπει ακόμα να λύσεις αναζητώντας την αλήθεια και, αν ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, τότε η ζωή σου θα προοδεύσει γρήγορα. Αν δεν κάνεις αυτοκριτική αλλά, αντίθετα, τρέφεις πάντα μέσα σου αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό, επιμένεις συνέχεια στις ιδέες σου, νομίζεις πάντα ότι ο Θεός σε απογοητεύει ή σε αδικεί και προσκολλάσαι στη δική σου λογική, τότε το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να γίνουν σοβαρότερες οι παρανοήσεις σου σχετικά μ’ Αυτόν, και η σχέση σου μαζί Του όλο και πιο απόμακρη, και ταυτόχρονα στην καρδιά σου να μεγαλώνει όλο και περισσότερο η επαναστατικότητα και η εναντίωση σ’ Αυτόν. Είναι πολύ επικίνδυνο να χειροτερέψει έτσι η κατάστασή σου, καθώς κάτι τέτοιο θα έχει ήδη επηρεάσει σοβαρά το πόσο αποτελεσματικά εκτελείς το καθήκον σου. Η στάση σου απέναντι στο καθήκον και τις ευθύνες σου θα είναι πρόχειρη, επιπόλαιη, ανευλαβής, επαναστατική και απρόθυμη· σε τι αποτέλεσμα θα οδηγήσει αυτό; Μια τέτοια στάση θα σε κάνει να εκτελείς το καθήκον επιπόλαια, να εξαπατάς τον Θεό και να Του αντιστέκεσαι. Δεν θα μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια, ούτε και να εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες. Και ποια είναι η βαθύτερη αιτία που προκαλεί αυτό το αποτέλεσμα; Λοιπόν, αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος έχει ακόμα μέσα του αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, και αυτά τα πρακτικά προβλήματα δεν έχουν λυθεί. Μια θάλασσα θα χωρίζει πάντα τον άνθρωπο από τον Θεό. Αν λοιπόν κάποιος θέλει να εμφανιστεί ενώπιον του Θεού, πρέπει πρώτα να αναλογιστεί ποιες είναι οι παρανοήσεις, οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες, οι αμφιβολίες ή οι εικασίες που τρέφει σχετικά μ’ Αυτόν. Πρέπει όλα αυτά να τα εξετάσει. Το να έχει κανείς αντιλήψεις ή παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό είναι πραγματικά σοβαρό θέμα, αφού αφορά τη στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό, καθώς και τη φύση-ουσία του. Αν δεν αναζητήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια για να απαλλαγούν από αυτές τις αντιλήψεις και παρανοήσεις, μη νομίζεις ότι πρόκειται να εξαφανιστούν από μόνες τους. Ακόμα κι αν δεν σε επηρεάζουν καθώς εκτελείς το καθήκον σου ή επιδιώκεις την αλήθεια, θα έρθουν και πάλι να σε ενοχλήσουν και να προκαλέσουν αναστάτωση στο καθήκον σου μόλις συμβεί το οτιδήποτε ή προκύψουν ειδικές συνθήκες. Αν, λοιπόν, έχεις αντιλήψεις και παρανοήσεις, πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να κάνεις αυτοκριτική, να αναζητήσεις την αλήθεια και να κατανοήσεις καλά τη βαθύτερη αιτία και την ουσία λόγω των οποίων προκύπτουν αυτές οι αντιλήψεις και παρανοήσεις. Μόνο τότε θα εξαφανιστούν, θα γίνει κανονική η σχέση σου με τον Θεό και η ζωή σου θα μπορεί να προοδεύσει σταδιακά. Το ότι ο άνθρωπος έχει πάρα πολλές αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό δείχνει πόσο Του αντιστέκεται η ανθρωπότητα και πόσο ασύμβατη είναι μ’ Αυτόν. Μόνο αν προσπαθεί συνεχώς να απαλλαγεί από αυτές τις αντιλήψεις και παρανοήσεις θα μπορέσει να κλείσει σιγά-σιγά αυτήν τη θάλασσα που τον χωρίζει από τον Θεό. Θα μπορέσει να υποταχθεί στον Θεό και να Του δείξει περισσότερη πίστη· και έχοντας περισσότερη πίστη, θα κάνει πράξη την αλήθεια πιο ανόθευτα, ενώ θα επιδιώκει την αλήθεια με πολύ λιγότερες νοθείες και εμπόδια.

Ποιοι εκτελούν τα καθήκοντά τους πιο ανόθευτα και δεν μηχανορραφούν τόσο πολύ για το δικό τους όφελος; (Οι πιο απλοί άνθρωποι, εκείνοι που δεν παρανοούν τον Θεό.) Αυτοί είναι μία κατηγορία, υπάρχουν όμως και οι ειλικρινείς και καλόψυχοι άνθρωποι, αυτοί που επιδιώκουν περισσότερο την αλήθεια· εκείνοι εκτελούν τα καθήκοντά τους πιο ανόθευτα. Την περισσότερη νοθεία στην εκτέλεση των καθηκόντων τους την εμφανίζουν όσοι τρέφουν παρανοήσεις ή φαντασιοκοπίες σχετικά με τον Θεό ή έχουν παράλογες επιθυμίες ή απαιτήσεις απ’ Αυτόν. Αυτοί θέλουν κύρος, θέση και ανταμοιβές· αν μάλιστα κάποια σημαντική ανταμοιβή συνεχίζει να φαντάζει πολύ μακρινή, σκέφτονται: «Αφού δεν μπορώ να την έχω τώρα αμέσως, θα πρέπει να περιμένω και να κάνω υπομονή. Πρώτα όμως θα πρέπει να λάβω κάποιο όφελος τώρα, ή το λιγότερο να αποκτήσω κάποια θέση. Αρχικά, θα προσπαθήσω να γίνω επικεφαλής στην εκκλησία και να είμαι υπεύθυνος για δεκάδες ανθρώπους. Είναι εντυπωσιακό να περιστοιχίζεσαι συνέχεια από κόσμο». Έτσι, λοιπόν, νοθεύεται η πίστη τους προς τον Θεό. Αν δεν έχεις εκτελέσει κάποιο καθήκον και δεν έχεις κάνει πρακτικό έργο για τον οίκο του Θεού, νιώθεις ότι δεν έχεις προσόντα, κι έτσι δεν κάνεις τέτοιες σκέψεις. Όταν όμως έχεις μια ικανότητα και νιώθεις ότι είσαι λίγο ανώτερος από τους άλλους και μπορείς να κηρύσσεις μερικά δόγματα, τότε είναι που προκύπτουν αυτά τα πράγματα. Ας πάρουμε για παράδειγμα την εκλογή ενός επικεφαλής. Αν εσύ πιστεύεις στον Θεό εδώ και ένα-δυο χρόνια μόνο, νιώθεις ότι έχεις μικρό ανάστημα, ότι δεν μπορείς να κάνεις κηρύγματα και δεν πληροίς τα κριτήρια, κι έτσι δεν βάζεις υποψηφιότητα στις εκλογές. Μετά από τρία ή πέντε χρόνια, θα μπορείς να κηρύσσεις μερικά πνευματικά δόγματα, κι έτσι, όταν έρθει ξανά η ώρα να εκλεγεί επικεφαλής, θα βάλεις αμέσως υποψηφιότητα και θα προσευχηθείς λέγοντας: «Θεέ μου! Σηκώνω φορτίο, είμαι πρόθυμος να γίνω επικεφαλής στην εκκλησία και να λαμβάνω υπόψη τις προθέσεις Σου. Όμως, είτε εκλεγώ είτε δεν εκλεγώ, είμαι πάντα πρόθυμος να υποταχθώ στις ρυθμίσεις Σου». Αν και θα λες ότι είσαι πρόθυμος να υποταχθείς, μέσα σου θα σκέφτεσαι: «Τι καλά που θα ήταν, όμως, να μου έδινες την ευκαιρία να δοκιμάσω να γίνω επικεφαλής!» Αν έχεις μια τέτοια απαίτηση, θα την ικανοποιήσει ο Θεός; Φυσικά και όχι, γιατί αυτή σου η απαίτηση δεν είναι ένα λογικό αίτημα, αλλά μια υπερβολική επιθυμία. Ακόμα κι αν λες ότι θέλεις να γίνεις επικεφαλής για να σκεφτείς το φορτίο του Θεού, και χρησιμοποιείς αυτήν τη δικαιολογία ως πραγματική αιτιολόγηση και νομίζεις ότι συμφωνεί με την αλήθεια, τι θα πεις όταν ο Θεός δεν ικανοποιήσει την απαίτησή σου; Ποιες θα είναι οι εκδηλώσεις σου; (Θα παρανοήσω τον Θεό και θα αναρωτηθώ γιατί δεν με ικανοποίησε, ενώ το μόνο που ήθελα ήταν να σκεφτώ το φορτίο Του. Θα δείξω αρνητισμό και αντίσταση, και θα παραπονεθώ.) Θα δείξεις αρνητισμό και θα σκεφτείς: «Το άτομο που εκλέχθηκε πιστεύει στον Θεό λιγότερο καιρό από μένα, δεν έχει τη μόρφωσή μου και είναι, γενικά, χαμηλότερου επιπέδου σε σύγκριση μ’ εμένα. Κι εγώ μπορώ να κάνω κηρύγματα· άρα, σε τι με ξεπερνάει;» Θα το σκέφτεσαι συνεχώς, αλλά δεν θα βρίσκεις άκρη, κι έτσι θα αποκτήσεις αντιλήψεις και θα κρίνεις τον Θεό λέγοντας ότι είναι άδικος. Δεν είναι διεφθαρμένη αυτή η διάθεση; Θα μπορείς ακόμα να υποταχθείς αν το κάνεις αυτό; Όχι. Αν δεν είχες την επιθυμία να γίνεις επικεφαλής, αν μπορούσες να επιδιώξεις την αλήθεια και αν είχες αυτογνωσία, θα έλεγες: «Είμαι ένας συνηθισμένος ακόλουθος και δεν έχω πρόβλημα μ’ αυτό. Δεν κατέχω την αλήθεια-πραγματικότητα, έχω μέτρια ανθρώπινη φύση και δεν έχω ιδιαίτερη ευφράδεια λόγου. Διαθέτω κάποια εμπειρία, αλλά δεν μπορώ ουσιαστικά να μιλήσω γι’ αυτήν. Θέλω να μιλήσω περισσότερο, αλλά δεν μπορώ να εξηγήσω αυτά που λέω με σαφήνεια. Αν μιλήσω παραπάνω, το πιο πιθανό είναι να βαρεθούν να με ακούνε. Είμαι εντελώς ανεπαρκής γι’ αυτήν τη θέση. Δεν είμαι κατάλληλος για επικεφαλής, οπότε καλό θα ήταν να συνεχίσω να μαθαίνω από τους άλλους, να εκτελώ το καθήκον μου όσο καλύτερα μπορώ και να επιδιώκω την αλήθεια προσγειωμένος. Μια μέρα, όταν αποκτήσω ανάστημα και γίνω κατάλληλος για επικεφαλής, δεν θα αρνηθώ τη θέση αν με εκλέξουν οι αδελφοί και οι αδελφές μου». Αυτή η νοοτροπία είναι η σωστή. Αν κάποτε θεωρήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές σου ότι είσαι κατάλληλος για επικεφαλής και σε εκλέξουν, αυτό σίγουρα θα συμβεί επειδή το επέτρεψε ο Θεός. Θα δεχόσουν, λοιπόν, ή δεν θα δεχόσουν την ηγετική θέση; (Ναι, θα τη δεχόμουν και θα έδειχνα υποταγή.) Πώς θα έδειχνες την υποταγή σου; Ας πούμε ότι σκεφτόσουν ως εξής: «Νομίζω ότι μπορώ να τα καταφέρω. Κανείς δεν είναι καλύτερος από μένα, οπότε σίγουρα θα τα καταφέρω. Ο Θεός παρακίνησε τους αδελφούς και τις αδελφές μου να με εκλέξουν. Από όλους αυτούς, εγώ πιστεύω στον Θεό τον περισσότερο καιρό, είμαι στη σωστή ηλικία, ξέρω ορισμένα πράγματα για την κοινωνία και είμαι ικανός εργάτης, διαθέτω ευφράδεια λόγου και μόρφωση, έχω εκτελέσει κάθε είδους καθήκον και διαθέτω κάποια εμπειρία. Από όλες τις απόψεις, είμαι κατάλληλος. Αν ηγηθώ των αδελφών μου, τότε η ζωή της εκκλησίας θα ανθίσει σίγουρα και δεν θα σταματήσει να βελτιώνεται». Τότε γεννιέται μέσα σου η αλαζονεία. Υπάρχει καμία λογική σ’ αυτό; Ξέρεις τι πρόκειται να κάνεις μετά; Κακές και μοχθηρές πράξεις, κι έπειτα θα χρειαστεί να κλαδευτείς, και να υποβληθείς σε κρίση και παίδευση. Είναι σημαντική η νοοτροπία; (Είναι, ναι.) Ό,τι κι αν κάνεις, πρέπει να εξετάσεις προσεκτικά και να κατανοήσεις τα κίνητρά σου, την προέλευσή σου, τις προθέσεις σου, τους σκοπούς σου και όλες σου τις σκέψεις σύμφωνα με την αλήθεια, και να αποφανθείς αν είναι σωστά ή λανθασμένα. Θεμέλιο και βάση όλων αυτών πρέπει να είναι ο λόγος του Θεού, ώστε να μην πάρεις το λάθος μονοπάτι. Ό,τι κι αν θέλεις να κάνεις, ό,τι κι αν αναζητάς, για ό,τι κι αν προσεύχεσαι, ό,τι κι αν ζητάς ενώπιον του Θεού, πρέπει να είναι λογικό και αποδεκτό, πρέπει να είναι κάτι που θα μπορείς να προτείνεις και να εγκριθεί από όλους. Δεν έχει νόημα να αναζητάς και να προσεύχεσαι για πράγματα που δεν μπορούν να συζητηθούν ανοιχτά. Δεν ωφελεί όσο και να προσευχηθείς γι’ αυτά.

Ο άνθρωπος εκτελεί πάντα τα καθήκοντά του με κάποια νοθεία· νοθεία που προκαλείται από τις προθέσεις και τις προτιμήσεις του. Άραγε, αφήνει εν γνώσει του τον εαυτό του να υποκύψει στη νοθεία; Όχι, το κάνει χωρίς να το καταλαβαίνει. Το πόση νοθεία έχει κάποιος στη ζωή του εξαρτάται από τις διαθέσεις και τις επιδιώξεις του. Αν επιδιώκει την αλήθεια, θα έχει λιγότερες προθέσεις, εγωιστικά κίνητρα, επιθυμίες και αρνητικές καταστάσεις ενώ εκτελεί το καθήκον του. Αν δεν επιδιώκει την αλήθεια, θα έχει περισσότερες νοθείες και πιθανόν να δείξει αρνητισμό όταν αντιμετωπίσει αποτυχίες ή αναποδιές· κάποιες φορές, μία και μόνο πρόταση μπορεί να του δημιουργήσει σύγχυση. Λέτε συνεχώς ότι σας «βασανίζει η υπερηφάνεια, η θέση και η στοργή». Σας βασανίζουν τα πάντα, όλη την ώρα. Αυτό είναι παράλογο. Στον άνθρωπο κυριαρχεί συχνά ή σατανική του φύση· ζει υπό τον έλεγχο των σατανικών του διαθέσεων και έχει κάθε λογής υπερβολικές επιθυμίες, όμως δεν αναζητά την αλήθεια για να απαλλαγεί από αυτές. Ό,τι διαφθορά και αν αποκαλύψει, νιώθει συνεχώς αρνητισμό και νομίζει ότι βασανίζεται. Αν νομίζετε ότι βασανίζεστε, τότε υπάρχει πρόβλημα. Κάθε φορά που κάποιος αναφέρει ότι βασανίζεται, δεν είναι ποτέ καλό. Γιατί; Επειδή δεν δικαιολογείται ούτε καν η χρήση της λέξης «βασανίζομαι». Ο άνθρωπος βασανίζεται μόνο σε συγκεκριμένες συνθήκες, και αυτή η εκδήλωση δεν εμφανίζεται συχνά σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Κάτι δεν πάει καλά όταν κάποιος νιώθει συνεχώς ότι βασανίζεται, και όσοι είναι έτσι έχουν πρόβλημα· βρίσκονται σε μια κατάσταση αρνητισμού και αντίστασης. Επίσης, είναι λάθος και δεν αρμόζει να χρησιμοποιεί κανείς τη λέξη «βασανίζομαι» με αυτήν την έννοια. Γιατί όσοι νιώθουν συνεχώς ότι βασανίζονται δεν αποκομίζουν τελικά κανένα αποτέλεσμα από αυτήν την κατάσταση; Επειδή δεν αναζητούν την αλήθεια· αντίθετα, εκφράζουν συνεχώς αρνητισμό και αντίσταση, και εναντιώνονται στον Θεό. Το αποτέλεσμα όλων αυτών; Μεγάλη ταλαιπωρία, αλλά κανένα κέρδος. Εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια υποτάσσονται πάντα στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, ό,τι δυσκολίες και προβλήματα κι αν αντιμετωπίσουν. Αποδέχονται τις ενορχηστρώσεις Του, προσέρχονται ενώπιόν Του αναζητώντας την αλήθεια και προχωρούν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αν δεν έχεις πραγματικό λόγο, μη λες ότι βασανίζεσαι, γιατί δεν θα σε βγάλει πουθενά. Για παράδειγμα, νιώθεις ότι σε βασανίζει η στοργή, αλλά μπορείς ποτέ να απαλλαγείς απ’ αυτήν; Νιώθεις ότι σε βασανίζει η θέση, έχεις όμως σωστή εικόνα του τι είναι η θέση; Νιώθεις ότι σε βασανίζει το μέλλον και η μοίρα, μπορείς όμως να απελευθερωθείς από τα δεσμά που σου επιβάλλουν το μέλλον και η μοίρα; Μπορείς να εγκαταλείψεις την επιθυμία για χάρη των ευλογιών; (Όχι, δεν μπορώ.) Πώς λοιπόν μπορείς να λύσεις αυτά τα προβλήματα; Πρέπει να τα λύσεις όλα επιδιώκοντας την αλήθεια. Επιδιώκοντας την αλήθεια, ο άνθρωπος μπορεί να απαλλαγεί από τις παράλογες απαιτήσεις και τις υπερβολικές επιθυμίες του, καθώς και από τις παρανοήσεις του σχετικά με τον Θεό, τις φαντασιοκοπίες, τις εικασίες, τις αμφιβολίες και τις αποφάσεις που έχει σχετικά μ’ Αυτόν. Όταν απαλλαγούν οι άνθρωποι από όλες αυτές τις καταστάσεις, θα νιώθουν και πάλι ότι βασανίζονται; Δεν θα εξαφανιστούν μεμιάς όλες οι καταστάσεις που το προκαλούν αυτό; Όταν έρθει εκείνη η ώρα, ποιες θα είναι οι σκέψεις, οι απόψεις, η στάση και η κατάστασή σου; Θα μπορείς να υποταχθείς και να περιμένεις, χωρίς να εναντιώνεσαι στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, και χωρίς να επαναστατείς εναντίον Του ή να Τον κρίνεις. Επιπλέον, όταν σε αγγίξει το χέρι του Θεού ή όταν Εκείνος ενορχηστρώσει ένα περιβάλλον για σένα, θα μπορέσεις να συνεργαστείς ενεργά και να υποταχθείς ενώπιόν Του αντί να αντισταθείς ή να ξεφύγεις, ενώ δεν θα έχεις καμία όρεξη να δραπετεύσεις από αυτό το περιβάλλον. Θα βιώνεις όλο και περισσότερες θετικές καταστάσεις, και αυτό θα αποδεικνύει ότι επιδιώκεις την αλήθεια. Αν όμως οι αρνητικές καταστάσεις καταλαμβάνουν συνεχώς το μυαλό σου και επηρεάζουν τις καθημερινές σου ενέργειες, σκέψεις και ιδέες, και επιδρούν στην κατάστασή σου, αυτό αποδεικνύει ότι δεν επιδιώκεις καθόλου την αλήθεια, και στο τέλος θα αποκλειστείς.

Πολλοί άνθρωποι, όταν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους παρουσιάζουν νοθείες λόγω των προθέσεών τους, προσπαθούν συνεχώς να διακριθούν, τους αρέσει πάντα να τους επαινούν και να τους ενθαρρύνουν, και αν κάνουν κάτι καλά, θέλουν πάντα κάποιο όφελος ή ανταμοιβή. Εάν δεν υπάρχει ανταμοιβή, αδιαφορούν για την εκτέλεση των καθηκόντων τους, ενώ αν δεν υπάρχει κανείς να τους προσέξει ή να τους ενθαρρύνει, γίνονται αρνητικοί. Είναι ασταθείς σαν τα παιδιά. Τι συμβαίνει εδώ —γιατί είναι οι άνθρωποι πάντα νοθευμένοι από τις προθέσεις στα καθήκοντά τους και δεν μπορούν ποτέ να τις παραμερίσουν; Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Συνεπεία αυτού, ανεξάρτητα από το πώς συναναστρέφεσαι την αλήθεια μαζί τους, δεν είναι σε θέση να παραμερίσουν αυτά τα πράγματα. Εάν τα ζητήματα αυτά δεν επιλυθούν ποτέ, τότε, όσο περνάει ο καιρός, γίνονται εύκολα αρνητικοί και αδιαφορούν ολοένα και περισσότερο ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Βλέποντας λόγια από τον Θεό σχετικά με την επιδοκιμασία ή την ευλογία, αποκτούν κάποια κίνητρα και γίνονται λίγο ενθουσιώδεις· εάν όμως κανείς δεν συναναστρέφεται την αλήθεια μαζί τους, αν κανείς δεν τους παρακινεί ή δεν τους επαινεί, γίνονται αδιάφοροι. Αν οι άνθρωποι τους επιδοκιμάζουν, τους κάνουν φιλοφρονήσεις και τους επαινούν συχνά, θεωρούν τον εαυτό τους καταπληκτικό κι είναι βέβαιοι μέσα τους ότι ο Θεός τούς προστατεύει και τους ευλογεί. Σε τέτοιες στιγμές επιτυγχάνεται και εκπληρώνεται η επιθυμία τους να ξεχωρίζουν από τις μάζες, η πρόθεσή τους για ευλογία μετριάζεται προσωρινά, έχουν δε αξιοποιηθεί οι δεξιότητες και τα ταλέντα τους, γεγονός το οποίο τους δίνει γόητρο. Είναι τόσο χαρούμενοι που χοροπηδούν στον δρόμο με πρόσωπα που λάμπουν. Είναι αυτό αποτέλεσμα της αναζήτησης της αλήθειας; (Όχι.) Είναι απλώς η εκπλήρωση των επιθυμιών τους. Τι διάθεση είναι αυτή; Αλαζονική διάθεση. Δεν έχουν την παραμικρή αυτογνωσία, έχουν όμως υπερβολικές επιθυμίες. Αντιμέτωποι με κάποια αντιξοότητα ή δυσκολία, ή αν δεν ικανοποιούνται η υπερηφάνεια κι η ματαιοδοξία τους, ή αν διακυβεύονται έστω και στο ελάχιστο τα συμφέροντά τους, γίνονται αρνητικοί και καταπίπτουν. Προηγουμένως, στέκονταν ψηλοί σαν γίγαντες, όμως μέσα σε λίγες μόνο μέρες καταρρέουν και μετατρέπονται σε σωρό σκόνης —η διαφορά είναι πραγματικά τεράστια. Αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, πώς μπορεί να γκρεμίζονται τόσο γρήγορα; Σαφώς, οι άνθρωποι που εκτελούν τα καθήκοντά τους βασισμένοι στον ζήλο, τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες είναι πολύ αδύναμοι· όταν αντιμετωπίζουν κάποιο κώλυμα ή αποτυχία, καταπίπτουν. Βλέποντας τις φαντασιοκοπίες τους να πέφτουν στο κενό, τις επιθυμίες τους να μην εκπληρώνονται και να μην έχουν καμία ελπίδα να ευλογηθούν, αμέσως πέφτουν. Αυτό δείχνει ότι, ανεξάρτητα από το πόσο ενθουσιώδεις ήταν με τα καθήκοντά τους εκείνη τη στιγμή, αυτό δεν οφείλετο στο ότι κατανοούσαν την αλήθεια. Εκτελούσαν τα καθήκοντά τους με την επιθυμία να ευλογηθούν, αλλά και λόγω ζήλου. Όσο ζήλο κι αν επιδεικνύουν οι άνθρωποι, ή όσα λόγια και δόγματα κι αν είναι σε θέση να κηρύξουν, αν είναι ανίκανοι να ασκήσουν την αλήθεια, αν δεν μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τις αρχές, εάν βασίζονται μόνο στον ζήλο, δεν θα μπορέσουν να διαρκέσουν για πολύ και, όταν βρεθούν αντιμέτωποι με θλίψεις ή καταστροφές, δεν θα μπορέσουν να μείνουν σταθεροί και θα πέσουν. Κάποιοι απλώς καταρρέουν όταν αντιμετωπίζουν αποτυχίες ή αναποδιές, άλλοι όταν κλαδεύονται και άλλοι όταν έρχεται η ώρα να πειθαρχηθούν. Όσοι δεν κατέχουν την αλήθεια σκοντάφτουν πάντα μ’ αυτόν τον τρόπο στο πρώτο εμπόδιο. Ποιες όμως είναι οι εκδηλώσεις που εμφανίζουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια; (Όσο κι αν εξευγενιστούν, ακόμα κι αν πονάνε πολύ, δεν πρόκειται να γίνουν αρνητικοί. Θα αναζητήσουν την αλήθεια, και θα υποταχθούν στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού.) Το να μη γίνετε αρνητικοί είναι μία από τις εκδηλώσεις, αλλά δεν έχετε προχωρήσει στην κύρια εκδήλωση που εμφανίζουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια, δηλαδή ότι όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, δεν εμποδίζονται και δεν επηρεάζονται, όσες δυσκολίες, πόνο ή αδυναμία κι αν βιώνουν. Εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, όταν είναι χαρούμενοι, εκτελούν τα καθήκοντά τους με ενθουσιασμό· όσο κι αν υποφέρουν, δεν νιώθουν εξάντληση, και μπορούν να παραμερίσουν όλα τα προσωπικά τους προβλήματα προκειμένου να μην εγκαταλείψουν τα καθήκοντά τους. Όλα όμως αλλάζουν όταν είναι λυπημένοι. Τότε, νιώθουν υπερβολική κούραση ακόμη και μετά από λίγη δουλειά, παραπονιούνται ακόμα κι όταν υποφέρουν ελάχιστα, και σκέφτονται όλη την ώρα πώς θα πάνε σπίτι για να περάσουν τις μέρες τους και να πλουτίσουν, αλλά και πώς θα βρουν μια διέξοδο. Εκείνοι όμως που επιδιώκουν την αλήθεια σκέφτονται: «Όσο κι αν υποφέρω, πρέπει να εκτελέσω σωστά το καθήκον μου και να ανταποδώσω στον Θεό την αγάπη που μου δίνει. Μόνο εκτελώντας σωστά το καθήκον μου θα αποκτήσω συνείδηση και λογική, και θα είμαι άξιος να αποκαλούμαι άνθρωπος». Εκτός του ότι επικεντρώνονται στη σωστή εκτέλεση των καθηκόντων τους, μπορούν, όσα προβλήματα κι αν αντιμετωπίζουν, να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού, και να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια με τους αδελφούς και τις αδελφές τους, ενώ αναζητούν την αλήθεια για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες. Ξανά και ξανά, αναλογίζονται: «Πώς να απαλλαγώ από αυτήν την κατάσταση; Πού βρίσκεται το πρόβλημα; Γιατί νιώθω αρνητισμό; Για ποιον λόγο κλαδεύομαι; Πώς κατέληξα να κάνω αυτό το λάθος; Πού έσφαλα; Άραγε το πρόβλημα αφορά τη διάθεσή μου; Μήπως δεν είμαι επαρκής σε αυτόν τον τομέα ή μήπως τρέφω προσωπικές προθέσεις;» Αφού τα εξετάσουν όλα αυτά για μερικές μέρες, βλέπουν αποτελέσματα και συνειδητοποιούν ότι το έργο της εκκλησίας ζημιώθηκε επειδή εκείνοι είχαν τις δικές τους προθέσεις, φοβούνταν μήπως προσβάλουν τους άλλους, και δεν υπολόγιζαν το συμφέρον του οίκου του Θεού. Αφού φτάσεις σε αυτό το συμπέρασμα, ποια στάση θα πρέπει να υιοθετήσεις; Πώς θα πρέπει να λύσεις αυτό το πρόβλημα; Πρέπει να αποδεχθείς την κρίση, την παίδευση και το κλάδεμα που έρχονται από τον λόγο του Θεού, να κάνεις αυτοκριτική βάσει του λόγου Του, να συγκρίνεις την κατάστασή σου με τον λόγο Του, κι έτσι να μπορέσεις να κατανοήσεις τις δικές σου διεφθαρμένες διαθέσεις. Με τον τρόπο αυτόν, θα μάθεις αν είσαι ή δεν είσαι κάποιος που αγαπά την αλήθεια και υποτάσσεται στον Θεό. Άραγε αρκεί αυτό το συμπέρασμα; Μένει ακόμα να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις ενώπιον του Θεού, λέγοντας: «Αυτό που έκανα δεν συμφωνούσε με την αλήθεια. Η σατανική μου διάθεση καθόρισε τις πράξεις μου. Πρόθυμα θα μετανοήσω, και δεν θα επαναστατήσω ξανά εναντίον του Θεού. Ό,τι κι αν γίνει, θα αναζητώ πάντα την αλήθεια και θα ενεργώ σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Αν δεν μπορέσω να το κάνω, ας με πειθαρχήσει και ας με τιμωρήσει». Αυτό θα έλεγε κάποιος που έχει μετανοήσει πραγματικά μέσα του. Αν μπορείς να προσευχηθείς με αυτόν τον τρόπο και να πάρεις μια αμετάκλητη απόφαση, και αν μπορείς να ασκηθείς έτσι, τότε έχεις νοοτροπία υποταγής. Αν έχεις αυτό το βίωμα, θα καταφέρεις σιγά-σιγά να υποταχθείς στο έργο του Θεού, να Τον κατανοήσεις αληθινά, να καταλάβεις ότι η διάθεσή Του είναι στ’ αλήθεια δίκαιη και άγια, και να αποκτήσεις μια θεοφοβούμενη καρδιά. Θα εκτελείς το καθήκον σου με υπευθυνότητα και αφοσίωση, κι έτσι θα αποκτήσεις κάποια πρακτική εμπειρία και θα εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες.