Μόνο με την άσκηση της αλήθειας υπάρχει ζωή-είσοδος (Μέρος τρίτο)
Η επιδίωξη της αλήθειας δεν είναι εύκολο ζήτημα. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να βλέπουν τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Στο παρελθόν, είχαν πολλές λάθος αντιλήψεις. Αν δεν αναζητήσουν την αλήθεια, δεν πρόκειται να τις συνειδητοποιήσουν, και θα συνεχίσουν όπως και πριν να θεωρούν ότι έχουν δίκιο· επιπλέον, και θα είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, δεν πρόκειται να παραδεχθούν το λάθος τους ακόμα κι αν τους κλαδέψεις. Είναι πολύ δύσκολο να δουν τα πράγματα από άλλη οπτική όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Κάποιοι, για παράδειγμα, όταν συναντούν στην εκκλησία έναν άνθρωπο που κάποτε ήταν επικεφαλής μιας εταιρείας, γεννιούνται μέσα τους συναισθήματα σεβασμού και θαυμασμού. Τέτοιους ανθρώπους τους ζηλεύουν, τους θαυμάζουν και τους εκτιμούν, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να τους σέβονται. Αυτός ο άνθρωπος έχει θέση στην καρδιά τους. Τι θα πρέπει να γίνει σ’ αυτήν την περίπτωση; Θα πρέπει να διακρίνεις αυτόν τον άνθρωπο και να του συμπεριφερθείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές· να διαπιστώσεις αν πρόκειται για κάποιον που αγαπάει και επιδιώκει την αλήθεια, και αν αξίζει τον σεβασμό. Αν, αφού αλληλεπιδράσεις μαζί του και τον διακρίνεις, ανακαλύψεις ότι δεν πρόκειται για τέτοιον άνθρωπο, θα πάψεις να τον θαυμάζεις μέσα σου και ούτε θα τον έχεις σε μεγάλη εκτίμηση. Θα πρέπει να του συμπεριφέρεσαι και να αλληλεπιδράς μαζί του κανονικά. Τι σημαίνει να του συμπεριφέρεσαι κανονικά; Σημαίνει να του συμπεριφέρεσαι σωστά. Οι καρδιές των ανθρώπων είναι γεμάτες από τις προτιμήσεις, τις επιθυμίες και τις επιδιώξεις τους, και οι αξίες τους αποκαλύπτονται σε πολλές ασήμαντες συμπεριφορές. Όταν σέβονται κάποιον και μιλάνε γι’ αυτόν, τα λόγια τους είναι εξαιρετικά διακριτικά και ευγενικά, και αναφέρονται στο συγκεκριμένο πρόσωπο με ιδιαίτερο σεβασμό. Τι υποδεικνύει αυτό; Ότι αυτό το πρόσωπο έχει θέση στην καρδιά τους, και ότι εκείνοι το θαυμάζουν. Εκτός αυτού, λένε κι άλλα πράγματα. Λένε συχνά: «Αυτός ο άνθρωπος είχε ένα αξίωμα. Δεν θα του άρμοζε να έρθει στον οίκο του Θεού και να του συμπεριφέρονται σαν να ήταν συνηθισμένος άνθρωπος». Στο μυαλό τους, έχουν την εντύπωση ότι ο οίκος του Θεού δεν θεωρεί σημαντικούς τους ταλαντούχους ανθρώπους. Ένα τόσο υψηλά ιστάμενο πρόσωπο κατόρθωσε να ταπεινωθεί και να έρθει στον οίκο του Θεού, να γίνει πιστός και να εκτελέσει ένα καθήκον, κι όμως κανένας δεν του έδειξε θαυμασμό ούτε το προώθησε, και ο Άνωθεν δεν το σύστησε με κάποιον ιδιαίτερο τρόπο στους αδελφούς και τις αδελφές. Τους ρωτάς, λοιπόν, πώς πάνε τα καθήκοντα αυτού του προσώπου, και λένε: «Αυτός ο άνθρωπος είχε δική του εταιρεία, και αρκετές χιλιάδες υπαλλήλους. Αυτό το λίγο έργο που κάνει δεν είναι τίποτα γι’ αυτόν. Κανένας στον οίκο του θεού δεν έχει υψηλότερο επίπεδο από αυτόν. Ανήκει στην αφρόκρεμα. Στον οίκο του θεού δεν υπάρχουν άνθρωποι που ανήκουν στην αφρόκρεμα». Τι λόγια είναι αυτά; Νομίζουν ότι στο κοσμικό περιβάλλον υπάρχουν άνθρωποι που ανήκουν στην αφρόκρεμα, αλλά όχι στον οίκο του Θεού. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στον οίκο του Θεού έχουν την αλήθεια· ισχύει το ίδιο για τους ανθρώπους που βρίσκονται στο κοσμικό περιβάλλον; Λες ότι στο κοσμικό περιβάλλον υπάρχουν οι άνθρωποι της αφρόκρεμας· γιατί, λοιπόν, δεν πιστεύεις σ’ αυτούς; Γιατί ήρθες εδώ να πιστέψεις στον Θεό; Έχεις αντιλήψεις σχετικά μ’ Εκείνον, και θα πρέπει να επιστρέψεις ολοταχώς στο κοσμικό περιβάλλον. Το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν και λένε τέτοια πράγματα δεν σημαίνει άραγε ότι μιλάνε με τη φωνή του Σατανά; Είναι όντως η φωνή του Σατανά. Πιστεύουν στον Θεό και έρχονται στον οίκο του Θεού, όμως υμνούν τον Σατανά. Παραλίγο να πουν: «Αν κάποιος διάσημος πιστεύει στον θεό, τότε αυτός θα έχει και το υψηλότερο επίπεδο. Αν αυτός δεν μπορεί να οδηγηθεί στην τελείωση, τότε δεν υπάρχει καμία ελπίδα για μας τους υπόλοιπους. Δεν είμαστε τίποτα στα μάτια τους». Στα μάτια και στην καρδιά όσων τα λένε αυτά, οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό είναι κατώτεροι από τους διάσημους, τους επιχειρηματίες και τους αξιωματούχους του έξω κόσμου. Μόνο εκείνοι ανήκουν στην αφρόκρεμα, μόνο εκείνοι μετράνε. Αν σκεφτείς την ουσία που έχουν τα λόγια τους, πρόκειται για ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια; (Όχι.) Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, οι απόψεις και οι σκέψεις τους, η γνώμη τους για τον κόσμο, αλλά και η γνώμες και οι απόψεις τους για τους διάσημους και αυτούς που ανήκουν στην αφρόκρεμα, δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν. Έχουν κερδίσει την αλήθεια; Έχουν ζωή-είσοδο; (Όχι.) Τι είναι ένας τέτοιος άνθρωπος; (Είναι δύσπιστος.) Είναι δύσπιστος. Είναι Ιούδας και προδότης! Στο μυαλό του, ο Θεός δεν είναι ύψιστος, και η αλήθεια δεν είναι το ύψιστο αγαθό. Ύψιστα αγαθά θεωρούν την κοσμική ισχύ, το κύρος, τη φήμη και τα κέρδη. Αυτός ο άνθρωπος είναι προδότης. Αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις είχε ο Ιούδας. Αυτές τις σκέψεις και τη λογική έχει ο Σατανάς. Αυτοί οι άνθρωποι ναι μεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά οι σκέψεις κι οι απόψεις τους δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν. Αυτό που επιδιώκουν είναι η φήμη, η θέση και η εξουσία. Όταν βρίσκεσαι κοντά σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο, κάτι δεν πάει καλά με την έκφρασή του όταν σου μιλάει, και σου δίνει μια ορισμένη εντύπωση: ότι δεν προσεγγίζεται εύκολα, και ότι ο μέσος άνθρωπος είναι αόρατος στα μάτια του. Γι’ αυτό και μπορεί να έχει τόσες αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό. Όσες αλήθειες κι αν εκφράσει ο Θεός, πάντα θα υπάρχει ένα φράγμα στην καρδιά του που θα τον χωρίζει από Εκείνον. Θεωρεί συνηθισμένη την κανονική ανθρώπινη φύση του ενσαρκωμένου Θεού, και καθόλου μεγαλειώδη ούτε παντοδύναμη. Γι’ αυτό και μπορεί να σέβεται τη γνώση και τα χαρίσματα, και να έχει ως είδωλα τις μεγάλες προσωπικότητες. Όταν τέτοιοι αλαζόνες, υπερόπτες και επηρμένοι άνθρωποι, γεμάτοι σατανική διάθεση, δουν τον Χριστό, που έχει κανονική ανθρώπινη φύση και είναι γεμάτος αλήθεια, είναι ποτέ δυνατό να υποκλιθούν σ’ Αυτόν και να Τον λατρέψουν; Μέσα τους, σκέφτονται: «Είσαι ο θεός. Έχεις μόνο την αλήθεια. Δεν έχεις γνώση. Εγώ έχω χαρίσματα· η γνώση μου είναι πιο προηγμένη απ’ τη δική σου. Τα ταλέντα μου το ίδιο. Έχω μεγαλύτερη ικανότητα από Εσένα να χειρίζομαι τα πράγματα, και συνεννοούμαι με τον έξω κόσμο καλύτερα από Εσένα». Όταν κάνουν κάποιο έργο για την εκκλησία, ή όταν αποκτήσουν κεφάλαιο ή συνεισφέρουν κάπως, εκτιμούν ακόμα λιγότερο τον Θεό. Πρόκειται για ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια; (Όχι.) Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια παρουσιάζουν αμέτρητες άσχημες συμπεριφορές και δεν έχουν ούτε σταγόνα λογικής. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, μπλέκονται συχνά στα εξωτερικά φαινόμενα που εμφανίζουν οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα. Τη μια στιγμή θεωρούν ότι ο Θεός έχει δίκιο, την άλλη ότι έχει άδικο. Τη μια στιγμή θεωρούν ότι υπάρχει Θεός, την άλλη ότι δεν υπάρχει. Τη μια στιγμή θεωρούν ότι ο Θεός είναι ο Κυρίαρχος των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων, και την άλλη στιγμή αμφισβητούν την κυριαρχία Του στους ουρανούς, στη γη και σε όλα τα πράγματα. Μέσα τους μαίνεται συνεχώς μια σύγκρουση και μια μάχη. Το δεύτερο είδος ανθρώπου έχει πνευματική κατανόηση και καταλαβαίνει την αλήθεια με την πλέον ρηχή έννοιά της, δηλαδή μόνο ως λόγια και δόγμα, πράγμα που και πάλι μετράει ως ικανότητες κατανόησης· ωστόσο, παρότι κατανοεί ορισμένες αλήθειες, δεν τις κάνει ποτέ πράξη. Πώς εκδηλώνεται; Επιδιώκει το έργο, την ευλογία, την ικανοποίηση της αόριστης πίστης του και της πνευματικής του υποστήριξης· επιδιώκει, επίσης, τη φήμη και τη θέση. Αυτό είναι το δεύτερο είδος ανθρώπου.
Στο τρίτο είδος ανήκουν όσοι έχουν πνευματική κατανόηση και επιδιώκουν την αλήθεια. Οι άνθρωποι που έχουν πνευματική κατανόηση κατανοούν τι λένε τα λόγια του Θεού, κάνουν συγκρίσεις ανάμεσα στον εαυτό τους και στις διάφορες καταστάσεις που εκθέτουν αυτά, και αναγνωρίζουν τα προβληματικά στοιχεία της κατάστασής τους. Ωστόσο, το ότι μπορείς να κάνεις συγκρίσεις δεν σημαίνει και ότι είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Αν, αφού κάνεις συγκρίσεις με τον εαυτό σου, ασκηθείς και εισέλθεις, μόνο τότε είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Αν κάποιος κατανοήσει τα λόγια του Θεού και χρησιμοποιήσει τις αρχές των λόγων Του που κατανοεί ως θεμέλιο για την είσοδό του, τότε πώς εκδηλώνονται όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας αυτοί οι άνθρωποι; Πρώτον, αποδέχονται την ανάθεση απ’ τον Θεό, και εκτελούν σωστά το καθήκον τους. Δεύτερον, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις περιστάσεις που ρύθμισε ο Θεός, αναζητούν την αλήθεια και καταφέρνουν να υποταχθούν. Μια άλλη πτυχή είναι ότι θεωρούν σημαντικό να εξετάσουν από κάθε πλευρά τις καταστάσεις και τις αποκαλύψεις της καθημερινότητάς τους, και έπειτα κάνουν συγκρίσεις με τον εαυτό τους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, λύνουν προβλήματα, και φτάνουν στο σημείο να προσεγγίζουν κάθε ζήτημα με βάση τις αρχές, και να έχουν σε κάθε είδους ζήτημα ένα μονοπάτι άσκησης. Για παράδειγμα, την τελευταία φορά που συναναστράφηκα πάνω στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα του Παύλου και τα ανέλυσα, έπρεπε να κάνετε συγκρίσεις με τον εαυτό σας, να κατανοήσετε αληθινά, να ασκηθείτε και να εισέλθετε. Η ικανότητα να κάνεις συγκρίσεις και η ζωή-είσοδος είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Η ικανότητα να κάνεις συγκρίσεις με τον εαυτό σου είναι η πύλη για τη ζωή-είσοδο. Το πώς θα εισέλθεις αφού περάσεις την πύλη θα εξαρτηθεί από το αν κατανοείς τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας. Όταν κατανοείς μία πτυχή της αλήθειας, τότε μπορείς να εισέλθεις σε μία πτυχή της πραγματικότητας· όταν κατανοείς δύο πτυχές της αλήθειας, τότε μπορείς να εισέλθεις σε δύο πτυχές της πραγματικότητας. Αν κατανοείς μόνο το δόγμα και δεν έχεις τις αρχές της εισόδου, τότε δεν θα μπορέσεις να εισέλθεις στην πραγματικότητα. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσεις πρώτα πολλές αλήθειες. Πώς μπορείς να τις κατανοήσεις; Πρέπει να διαβάσεις πολλά λόγια του Θεού, να τα αναλογιστείς, να κάνεις συγκρίσεις ανάμεσα σ’ αυτά και στην πραγματική σου ζωή και τα καθήκοντα που εκτελείς, να βρεις τις αρχές της άσκησης, και να βρεις ένα μονοπάτι άσκησης. Τότε, θα είναι ευκολότερο να εισέλθεις στην πραγματικότητα. Αν έχεις πραγματικά προβλήματα, πρέπει να τα συγκρίνεις με τα σχετικά χωρία των λόγων του Θεού, και να τα λύσεις. Αν έχεις αντιλήψεις ή παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, τότε είναι ακόμα πιο απαραίτητο να κάνεις συγκρίσεις με τα λόγια του Θεού, να διακρίνεις για ποιον λόγο στ’ αλήθεια είναι λάθος αυτές οι αντιλήψεις ή οι παρανοήσεις, και ποια είναι η φύση των προβλημάτων που προκαλούν. Πρέπει να αναλύσεις αυτά τα προβλήματα, κι έπειτα τα αναζητήσεις τις αντίστοιχες αλήθειες για να τα διορθώσεις. Αυτό είναι το μονοπάτι της ζωής-εισόδου. Ο Παύλος έκανε τόσο έργο· είχε, όμως, μονοπάτι για τη ζωή-είσοδο; Σε καμία περίπτωση. Ποιο ήταν το πρώτο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα του Παύλου; Θεώρησε σωστούς σκοπούς την επιδίωξη ενός στεφανιού και την επιδίωξη της ευλογίας. Γιατί είναι λάθος να κάνει κανείς σκοπό του την επιδίωξη της ευλογίας; Γιατί κάτι τέτοιο αψηφά εντελώς την αλήθεια και δεν συνάδει με την πρόθεση του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων. Αφού η ευλογία δεν είναι κατάλληλος στόχος για να επιδιώκουν οι άνθρωποι, ποιος είναι ένας κατάλληλος στόχος; Η επιδίωξη της αλήθειας, η επιδίωξη αλλαγών στη διάθεση και η ικανότητα να υποτάσσεται κανείς σε όλες τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού: αυτοί είναι οι στόχοι που πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι το κλάδεμα σε οδηγεί σε αντιλήψεις και παρανοήσεις, και έτσι γίνεσαι ανίκανος να υποταχθείς. Γιατί δεν μπορείς να υποταχθείς; Επειδή θεωρείς ότι αρχίζει και δυσκολεύει ο προορισμός σου ή το όνειρό σου να ευλογηθείς. Γίνεσαι αρνητικός και αναστατώνεσαι, και προσπαθείς να ξεφύγεις από το να κάνεις το καθήκον σου. Ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; Έχει κάποιο πρόβλημα η επιδίωξή σου. Και πώς πρέπει, λοιπόν, να λυθεί αυτό; Πρέπει οπωσδήποτε να εγκαταλείψεις αμέσως αυτές τις λανθασμένες ιδέες και να αναζητήσεις αμέσως την αλήθεια για να λύσεις το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Θα πρέπει να πεις μέσα σου: «Δεν πρέπει να παραιτηθώ, πρέπει να εξακολουθήσω να κάνω καλά το καθήκον που οφείλει να κάνει ένα δημιούργημα και να παραμερίσω την επιθυμία μου για ευλογία». Όταν εγκαταλείψεις την επιθυμία να ευλογηθείς και βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αφαιρείται ένα βάρος από τους ώμους σου. Και τότε θα είσαι και πάλι ικανός να πέσεις στην αρνητικότητα; Παρόλο που εξακολουθούν να υπάρχουν στιγμές που είσαι αρνητικός, δεν το αφήνεις να σε περιορίσει, και μέσα στην καρδιά σου συνεχίζεις να προσεύχεσαι και να αγωνίζεσαι, αλλάζοντας τον στόχο της επιδίωξής σου: από εκεί που επιδίωκες να λάβεις ευλογίες και να έχεις έναν προορισμό, επιδιώκεις την αλήθεια και σκέφτεσαι μέσα σου: «Η επιδίωξη της αλήθειας είναι το καθήκον ενός δημιουργήματος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη συγκομιδή απ’ το να κατανοείς ορισμένες αλήθειες σήμερα —αυτή είναι η μεγαλύτερη ευλογία από όλες. Ακόμα κι αν ο Θεός δεν με θέλει και δεν έχω καλό προορισμό, και διαψευστούν οι ελπίδες μου να ευλογηθώ, εγώ και πάλι θα να κάνω σωστά το καθήκον μου, είμαι υποχρεωμένος να το κάνω. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, δεν πρόκειται να επηρεάσει την εκτέλεση του καθήκοντός μου, δεν πρόκειται να επηρεάσει την εκπλήρωση της ανάθεσης από τον Θεό· με βάση αυτήν την αρχή συμπεριφέρομαι». Και με αυτό, δεν έχεις υπερβεί τους περιορισμούς της σάρκας; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Λοιπόν, τι θα γίνει αν παραμείνω αρνητικός;» Τότε αναζήτησε και πάλι την αλήθεια για να το επιλύσεις. Όσες φορές κι αν πέσεις στην αρνητικότητα, αν απλώς συνεχίσεις να αναζητάς την αλήθεια για να την επιλύσεις και αν συνεχίσεις να αγωνίζεσαι για την αλήθεια, τότε θα βγεις σιγά-σιγά από την αρνητικότητά σου. Και μια μέρα, θα διαπιστώσεις ότι δεν έχεις την επιθυμία να κερδίσεις ευλογίες και ότι δεν σε περιορίζει ο προορισμός και το αποτέλεσμά σου, και ότι αν ζεις χωρίς αυτά τα πράγματα, είσαι πιο χαλαρός και πιο ελεύθερος. Θα καταλάβεις ότι η ζωή που είχες πριν, που κάθε μέρα ζούσες με σκοπό να αποκτήσεις ευλογίες και τον προορισμό σου, ήταν εξαντλητική. Μιλούσες, εργαζόσουν και βασάνιζες το μυαλό σου κάθε μέρα, με σκοπό να κερδίσεις ευλογίες —και τι θα σου έχει έφερνε αυτό, στο τέλος; Τι αξία έχει μια τέτοια ζωή; Δεν επιδίωκες την αλήθεια, μα σπαταλούσες τα καλύτερές σου χρόνια σε ασήμαντα πράγματα. Στο τέλος, δεν κέρδισες καμία αλήθεια και δεν είχες καμία βιωματική μαρτυρία να πεις. Γελοιοποιήθηκες, ντροπιάστηκες και απέτυχες εντελώς. Και τι το προκάλεσε αυτό στ’ αλήθεια; Το ότι η πρόθεσή σου να κερδίσεις ευλογίες ήταν πολύ ισχυρή, ότι το αποτέλεσμα και ο προορισμός σου καταλάμβαναν την καρδιά σου και σε δέσμευαν υπερβολικά. Ωστόσο, όταν έρθει η ημέρα που θα βγεις από τα δεσμά των προοπτικών και του πεπρωμένου σου, τότε θα μπορέσεις να αφήσεις τα πάντα πίσω σου και να ακολουθήσεις τον Θεό. Πότε θα καταφέρεις να εγκαταλείψεις εντελώς αυτά τα πράγματα; Καθώς γίνεται συνέχεια όλο και πιο βαθιά η ζωή-είσοδός σου, θα φτάσει σε μια αλλαγή στη διάθεσή σου, και τότε είναι που θα μπορέσεις να τα εγκαταλείψεις εντελώς. Κάποιοι λένε: «Μπορώ να τα εγκαταλείψω αυτά τα πράγματα όποτε θέλω». Συμφωνεί αυτό με τους φυσικούς νόμους; (Όχι.) Κάποιοι άλλοι λένε: «Τα κατάλαβα όλα αυτά μέσα σε μια νύχτα. Είμαι απλός άνθρωπος, δεν είμαι περίπλοκος ούτε ευάλωτος όπως εσείς οι υπόλοιποι. Οι δικές φιλοδοξίες και επιθυμίες είναι υπερβολικά μεγάλες, πράγμα που δείχνει ότι είστε πιο βαθιά διεφθαρμένοι από μένα». Αυτή είναι η κατάσταση; Όχι. Όλη η ανθρωπότητα έχει την ίδια διεφθαρμένη φύση, κατά βάθος δεν υπάρχει καμία διαφορά. Η μόνη διαφορά μεταξύ τους αφορά το αν έχουν ή δεν έχουν ανθρώπινη φύση και στο τι άνθρωπος είναι ο καθένας. Εκείνοι που αγαπούν και αποδέχονται την αλήθεια είναι ικανοί να φτάσουν σε μια σχετικά βαθιά, ξεκάθαρη γνώση της διεφθαρμένης διάθεσής τους, και οι άλλοι πιστεύουν εσφαλμένα ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι βαθιά διεφθαρμένοι. Εκείνοι που δεν αγαπούν ή δεν αποδέχονται την αλήθεια νομίζουν συνεχώς ότι δεν έχουν διαφθορά, ότι με λίγες ακόμη καλές συμπεριφορές θα γίνουν άγιοι άνθρωποι. Αυτή η οπτική είναι προφανώς άκυρη —στην πραγματικότητα, δεν είναι ότι η διαφθορά τους είναι ρηχή, αλλά ότι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν σαφή γνώση της ουσίας και της αλήθειας της διαφθοράς τους. Με λίγα λόγια, για να πιστέψει κανείς στον Θεό, πρέπει να αποδεχτεί και να κάνει πράξη την αλήθεια, να εισέλθει στην πραγματικότητά της και να πετύχει αλλαγές στη ζωή-διάθεσή του, προτού μπορέσει να αλλάξει τη λανθασμένη κατεύθυνση και το μονοπάτι της επιδίωξής του, και προτού μπορέσει να λύσει πλήρως το πρόβλημα της επιδίωξης των ευλογιών και του βαδίσματος στο μονοπάτι όπου βαδίζουν αντίχριστοι. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί κανείς να σωθεί και να οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό. Όλες οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός για να κρίνει και να εξαγνίσει τον άνθρωπο λειτουργούν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Τώρα, υπάρχει κανείς ανάμεσά σας που έχει ακόμα την επιθυμία να γίνει Θεός; (Όχι.) Αυτήν την επιθυμία άραγε δεν την έχετε επειδή δεν τολμάτε, επειδή δεν έχετε ελπίδα ή επειδή σας λείπει το κατάλληλο υπόβαθρο και περιβάλλον; Δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά. Πρώτον, είναι βέβαιο ότι κανείς δεν θέλει να επιδιώξει ενεργά να γίνει Θεός. Αν, ωστόσο, υπό ειδικές συνθήκες, υπήρχα κάποιοι που σε σέβονταν, σε εξυμνούσαν, σου έκαναν συχνά φιλοφρονήσεις και σε επαινούσαν, αν στην καρδιά τους είχες θέση και, χωρίς να το συνειδητοποιούν, είχαν για σένα την εντύπωση ότι είσαι τέλειος και παντοδύναμος, και αν, παρότι δεν κατέθεταν μαρτυρία ότι ήσουν ο Θεός, και γνώριζαν ότι ήσουν άνθρωπος, παρ’ όλα αυτά σε σέβονταν, να σε υπάκουαν και να σου φέρονταν σαν να ήσουν ο Θεός, πώς θα ένιωθες μέσα σου τότε; Δεν θα ένιωθες τεράστια απόλαυση και ικανοποίηση; (Ναι.) Αυτό αρκεί για να αποδείξει ότι έχεις ακόμα αυτήν την επιθυμία. Όλοι όσοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση έχουν την επιθυμία να γίνουν ο Θεός. Απλώς κανείς δεν σου φέρεται σαν να ήσουν ο Θεός, κι έτσι νομίζεις ότι δεν διαθέτεις τα προσόντα. Όταν πιστέψεις ότι τα διαθέτεις, όταν βρεθείς στο σωστό περιβάλλον και συντρέξουν οι κατάλληλες συνθήκες, τότε θα εξυψώσεις τον εαυτό σου σ’ αυτήν τη θέση. Μπορεί και να μην εξυψώσεις τον εαυτό σου, αν όμως σε εξυψώσουν οι άλλοι με αποφασιστικότητα, θα είσαι και τότε ταπεινός; Θα αποδεχόσουν την εξύψωση «χωρίς αναστολές». Τι συμβαίνει άραγε εδώ; Η φύση του Σατανά έχει εδραιωθεί βαθιά μέσα στους ανθρώπους, και το πρόβλημα παραμένει άλυτο· οι άνθρωποι δεν θέλουν ποτέ να είναι άνθρωποι, θέλουν πάντα να είναι ο Θεός. Μπορεί ένας άνθρωπος να γίνει Θεός μόνο και μόνο επειδή το θέλει; Ο Σατανάς ήθελε πάντα να γίνει Θεός, και τι του συνέβη; Εξαναγκάστηκε να κατέβει από τους ουρανούς στη γη. Αυτή ήταν η μοίρα του Σατανά επειδή θέλησε να γίνει Θεός. Πείτε Μου, πώς νιώθω Εγώ για την ταυτότητά Μου, τη θέση Μου και την ουσία Μου; Βεβαίως και δεν γνωρίζετε. Δεν νιώθω τίποτα, όλα είναι πολύ φυσιολογικά. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι πάρα πολύ πρακτικός και κανονικός. Δεν υπάρχει τίποτα υπερφυσικό πάνω Του, δεν έχει ιδιαίτερα συναισθήματα. Εσύ ξέρεις τι σκέφτεσαι. Ξέρεις τι σου αρέσει. Ξέρεις σε ποια οικογένεια γεννήθηκες, πόσων χρονών είσαι και τι μόρφωση πήρες. Ξέρεις τη μορφή σου. Είναι, όμως, ή δεν είναι φυσιολογικό να ξέρεις ποια είναι η βαθύτερη ουσία σου; (Είναι φυσιολογικό να μην ξέρεις.) Είναι φυσιολογικό να μην έχεις καθόλου συναισθήματα σχετικά μ’ αυτό. Αν είχες συναισθήματα σχετικά μ’ αυτό, θα ήταν υπερφυσικό. Κάτι τέτοιο δεν θα ανήκε στη σάρκα και ούτε θα αποτελούσε κανονική ανθρώπινη φύση. Το υπερφυσικό είναι αφύσικο. Όσοι συμπεριφέρονται συνεχώς με αφύσικο τρόπο και έχουν αφύσικα συναισθήματα είναι κακά πνεύματα και όχι θνητά όντα. Κάποιοι Με ρωτάνε αν ξέρω ποιος είμαι. Πείτε Μου, θα μπορούσα να ξέρω κάτι τέτοιο; Θα έπρεπε να το ξέρω; Έχω τη λογική και το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Έχω κανονικές σκέψεις, και μια κανονική καθημερινή σαρκική ζωή ρουτίνας. Έχω τη συνείδηση, τον ορθολογισμό και την κρίση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και έχω τις αρχές σχετικά με τη συμπεριφορά μου, τη διαχείριση ζητημάτων και την αλληλεπίδραση με τους άλλους που αντιστοιχούν στην κανονική ανθρώπινη φύση. Όλα αυτά είναι ξεκάθαρα. Όσο για το πώς ενεργώ, πώς συμπεριφέρομαι σε κάθε άνθρωπο, πώς βοηθάω τους άλλους και ποιους πρέπει να βοηθάω, τις έχω όλες αυτές τις αρχές. Κανονική ανθρώπινη φύση είναι το να ζω με κανονική ανθρώπινη φύση και να κάνω αυτά που πρέπει να κάνω. Δεν υπάρχει τίποτα το υπερφυσικό σ’ αυτό. Ο Θεός δεν κάνει υπερφυσικά πράγματα. Είναι φυσιολογικό που δεν ξέρω. Αν ήξερα, θα υπήρχε πρόβλημα. Γιατί θα υπήρχε πρόβλημα; Αν ήξερα, θα είχα ένα βάρος, πάρα πολλά ζητήματα θα έμπαιναν στη μέση και θα συγκρούονταν μεταξύ τους, καθώς το κομμάτι που θα ήξερα δεν θα ανήκε στη σάρκα ούτε στον υλικό κόσμο· θα ήταν υπερφυσικό και θα συγκρουόταν με τα ζητήματα αυτού του κόσμου. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με κάποιους ανθρώπους που βλέπουν πράγματα τα οποία συμβαίνουν στο πνευματικό βασίλειο. Ζουν μέσα στη σάρκα και στον υλικό κόσμο, αλλά βλέπουν έναν κόσμο που δεν είναι ούτε ανθρώπινος ούτε υλικός. Βλέπουν δύο κόσμους, και λένε παράξενα πράγματα. Αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Είναι κάτι που επηρεάζει τις σκέψεις και το έργο των άλλων. Παρ’ όλα αυτά, για όσους πιστεύουν στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια, παραμένει απαραίτητο να μάθουν κάποια πράγματα για το πνευματικό βασίλειο. Πολλά πράγματα δεν υπάρχει κανένας τρόπος να τα μάθουν οι άνθρωποι· στην πραγματικότητα, όμως, δεν χάνεις και τίποτα αν δεν ξέρεις. Είτε γνωρίζεις είτε δεν γνωρίζεις, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ο Θεός έχει ήδη οριοθετήσει πόσα μπορούν να κατανοήσουν, να μάθουν και να νιώσουν τα θνητά όντα. Ο Θεός λέει ακριβώς όσα χρειάζεται να ξέρεις, ούτε πρόταση λιγότερο· σου τα λέει όλα, και δεν αφήνει κενά στη γνώση σου. Ωστόσο, όσα δεν χρειάζεται να ξέρεις τα κρατάει επτασφράγιστα. Δεν πρόκειται να σου τα πει ούτε να αναστατώσει τις σκέψεις σου και το μυαλό σου. Μια άλλη πτυχή είναι ότι, για τα θνητά όντα, τα ζητήματα του πνευματικού βασιλείου αποτελούν ένα είδος μυστηρίου, παράξενα φαινόμενα ή ζητήματα που ανήκουν σ’ έναν διαφορετικό κόσμο. Οι άνθρωποι θέλουν μέσα τους να μάθουν λίγα πράγματα γι’ αυτά, αλλά σε τι θα χρησίμευε μια τέτοια γνώση; Μπορείς να την επαληθεύσεις; Μπορείς να γίνεις μέρος της; Πολλά ζητήματα που αφορούν το πνευματικό βασίλειο είναι μυστικά και δεν είναι δυνατό να αποκαλυφθούν πριν έρθει η ώρα. Είναι κάτι στο οποίο δεν μπορεί να συμμετάσχει κανείς· αρκεί να γνωρίζει κανείς περιορισμένα πράγματα. Ο Θεός κυριαρχεί σ’ αυτόν τον κόσμο και σ’ αυτήν την ανθρωπότητα, και υπάρχουν πάρα πολλά μυστήρια. Αυτό που θα πρέπει να κατανοήσουμε είναι τα λόγια, τις αλήθειες και τις προθέσεις του Θεού· θα πρέπει να εισέλθουμε στις αλήθεια-πραγματικότητες, να καταφέρουμε να υποταχθούμε σε κάθε πτυχή της κυριαρχίας του Θεού στην οποία έχουν πρόσβαση οι άνθρωποι, να την καταλάβουμε και να την αναγνωρίσουμε, και μετά να αποκτήσουμε φόβο Θεού. Πρέπει να αναγνωρίσεις τον Θεό ως Δημιουργό σου, να αναγνωρίσεις ότι κυριαρχεί στα πάντα, και στο τέλος να ξεστομίσεις τα λόγια που είπε ο Ιώβ: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Τι πρέπει να βιώσουν οι άνθρωποι για να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα; Πρέπει να βιώσουν την κρίση και την παίδευση, το κλάδεμα, τη δοκιμασία και τον εξευγενισμό, να βιώσουν τις κάθε είδους περιστάσεις που ρυθμίζει ο Θεός, και μέσα από αυτές να μάθουν τις πράξεις Του, να γνωρίσουν τη διάθεσή Του, να κατανοήσουν την ουσία του Δημιουργού, και να κάνουν συγκρίσεις ανάμεσα στον εαυτό τους και στα λόγια του Θεού που έχουν διαβάσει ή τα κηρύγματα που έχουν ακούσει. Τέλος, όπως κι αν τους φερθεί ο Θεός, είτε τους πάρει είτε τους δώσει κάτι, πρέπει να κατανοήσουν δίκαια και σωστά τις πράξεις Του, να υποταχθούν σ’ αυτές και να τις αποδεχθούν με τρόπο που να αρμόζει στον ορθολογισμό ενός δημιουργήματος. Αυτό θέλει να πετύχει ο Θεός.
Ας επιστρέψουμε, όμως, στο θέμα της σημερινής μας συναναστροφής. Oι εκδηλώσεις όσων επιδιώκουν την αλήθεια και οι εκδηλώσεις όσων δεν επιδιώκουν την αλήθεια χωρίζονται ουσιαστικά σ’ αυτά τα τρία είδη. Έχω παρουσιάσει αναλυτικά πώς διαφοροποιούνται αυτά τα τρία είδη ανθρώπων. Το πρώτο είδος είναι όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Το δεύτερο είδος είναι όσοι έχουν πνευματική κατανόηση, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Και το τρίτο είδος είναι όσοι έχουν πνευματική κατανόηση και επιδιώκουν την αλήθεια. Απ’ αυτά τα τρία είδη ανθρώπων, ποιο έχει ελπίδα να εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες και να σωθεί; (Το τρίτος είδος.) Ποιο είδος ανθρώπου έχει ελπίδα να εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να εξελιχθεί και αποκτήσει τις αλήθεια-πραγματικότητες; (Το δεύτερος είδος.) Αφού είναι έτσι, λοιπόν, το πρώτο είδος ανθρώπου είναι ουσιαστικά καταδικασμένο σε θάνατο; Μπορεί κάποιος που δεν έχει πνευματική κατανόηση να αποκτήσει πνευματική κατανόηση, έστω και κατά το ήμισυ; Υπάρχει μια μικρή ελπίδα για όσους δεν έχουν πνευματική κατανόηση να γίνουν άνθρωποι που έχουν μισή κατανόηση, που και πάλι είναι κάπως καλύτερο από το να μην έχουν καθόλου. Από αυτά τα τρία είδη ανθρώπων, ποιο έχει τις περισσότερες ελπίδες να σωθεί; (Το τρίτο είδος.) Και το δεύτερος είδος; (Εξαρτάται από τις προσωπικές του επιδιώξεις. Αν μπορέσει στ’ αλήθεια να αλλάξει, να μετανοήσει και να επιδιώξει την αλήθεια, τότε μπορεί να ελπίζει στη σωτηρία.) Θα είμαι ειλικρινής απέναντί σας. Ακόμα δεν έχετε καταλάβει ξεκάθαρα τι είναι το δεύτερο είδος ανθρώπου. Το δεύτερο είδος ανθρώπου ναι μεν έχει πνευματική κατανόηση, αλλά κανένας απ’ αυτούς δεν επιδιώκει την αλήθεια, κι αυτό το σημείο είναι κρίσιμο. Είτε έχουν είτε δεν έχουν πνευματική κατανόηση, αν δεν επιδιώξουν την αλήθεια, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να σωθούν. Αυτό που θέλω να τονίσω εδώ είναι το πρώτο είδος ανθρώπου, δηλαδή αυτό που δεν έχει πνευματική κατανόηση. Ας πούμε ότι δεν έχει πνευματική κατανόηση, έχει όμως μια καλή ανθρώπινη φύση, δαπανά πρόθυμα τον εαυτό του για τον Θεό, προσέχει ό,τι του λέει Εκείνος, και η καρδιά του υποτάσσεται, απλώς δεν έχει ικανότητα κατανόησης όσον αφορά την αλήθεια· κατανοεί, όμως, κάποια απ’ τα λόγια του Θεού και αντιπαραβάλλει τον εαυτό του μ’ αυτά, και μετά τα κάνει πράξη και εισέρχεται σ’ αυτά. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ελπίδες να σωθεί. Βιώνοντας μια τέτοια εμπειρία για κάποιο διάστημα, μπορεί σιγά σιγά να αποκτήσει πνευματική κατανόηση. Όσο πιο προσεκτικά διαβάζει τα λόγια του Θεού, τόσο περισσότερο τον διαφωτίζει το Άγιο Πνεύμα· μπορεί να συγκρίνει ό,τι κατανοεί από τα λόγια του Θεού με τις δικές του καταστάσεις, να αποδεχτεί το κλάδεμα, την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό από τον Θεό, να πληρώσει το τίμημα για όλα αυτά και, τελικά, να πετύχει τις αντίστοιχες αλλαγές στη διάθεσή του. Και οι άνθρωποι σαν κι αυτούς θεωρείται ότι επιδιώκουν την αλήθεια. Αφού, λοιπόν, θεωρούνται άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, έχουν ελπίδα να σωθούν; (Ναι.) Όντως έχουν· επομένως, τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορεί να είναι καταδικασμένοι σε θάνατο. Αντιθέτως, δεν είναι εύκολο να πει κανείς τι πρόκειται να συμβεί σε όσους κατανοούν την αλήθεια και αντιπαραβάλλουν τον εαυτό τους μαζί της, όμως δεν εισέρχονται ποτέ σ’ αυτήν. Ποια είναι η ρίζα αυτού του προβλήματος; (Η στάση τους απέναντι στην αλήθεια.) Είναι η στάση τους απέναντι στην αλήθεια, δηλαδή μια στάση ασέβειας και απαξίωσης. Τι σημαίνει «απαξίωση»; Σημαίνει ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια και την περιφρονούν. Σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουν τα λόγια του Θεού ως αλήθεια και δεν τα παίρνουν σοβαρά. Όσα κι αν κατανοούν από αυτά που ακούνε, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια· σε όποιον βαθμό κι αν αντιπαραβάλλουν τον εαυτό τους μαζί της, ακόμα κι αν γνωρίζουν τι είδους άνθρωποι είναι, και πάλι δεν μετανοούν. Για ανθρώπους σαν κι αυτούς, παρότι ξέρουν ότι η πιο κρίσιμη πτυχή της πίστης στον Θεό είναι η άσκηση της αλήθειας, η λέξη «άσκηση» δεν έχει καμία σημασία. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι εύκολο να σωθούν.
Και πώς θα πρέπει να ορίσουμε την επιδίωξη της αλήθειας; Τι ακριβώς σημαίνει επιδίωξη της αλήθειας; Ποιος μπορεί να Μου πει; (Να μπορεί κανείς να αποδεχτεί τα λόγια του Θεού, να τα χρησιμοποιήσει για να κάνει αυτοκριτική και συγκρίσεις με τον εαυτό του, και να έχει ζωή-είσοδο. Μόνο αυτό μετράει ως επιδίωξη της αλήθειας.) Πολύ σωστά. Επιδιώκει κανείς την αλήθεια μόνο αν την αποδεχθεί και την κάνει πράξη. Αν κάποιος δεν αποδεχθεί τα λόγια του Θεού και δεν κάνει αυτοκριτική, τότε δεν πρόκειται να αποκτήσει ζωή-είσοδο και δεν είναι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Επομένως, η επιδίωξη της αλήθειας συνδέεται άμεσα με τη ζωή-είσοδο. Μπορεί κάποιος να λέει πολλά λόγια και δόγματα, αλλά να μην έχει κάνει ποτέ πράξη την αλήθεια, να μην έχει αληθινή πίστη στον Θεό και, ακόμα κι αν γνωρίζει ξεκάθαρα ότι κάτι είναι η κυριαρχία και οι ρυθμίσεις του Θεού και προέρχεται από τον Θεό, να μην υποτάσσεται, να αντιστέκεται, να κρίνει και να επιμένει να είναι επαναστατικός, να συνεχίζει να ζει σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες και να ενεργεί σύμφωνα με τις προσωπικές του προτιμήσεις. Αυτός δεν είναι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση και καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού, αλλά δεν αγαπούν την αλήθεια, κι έτσι δεν την κάνουν πράξη· αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Κάποιοι είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια, αλλά έχουν υπερβολικά χαμηλό επίπεδο, κι έτσι δεν μπορούν να τη φτάσουν. Ως αποτέλεσμα, πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά δεν κατανοούν την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια; Όχι. Ποιες είναι οι κύριες εκδηλώσεις όσων δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Οι κυριότερες εκδηλώσεις τους είναι ότι δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού και δεν είναι πρόθυμοι να προσευχηθούν σ’ Αυτόν, πόσο μάλλον να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια, ενώ είναι απρόθυμοι ακόμα και να παρακολουθήσουν συναθροίσεις ή να ακούσουν κηρύγματα. Όταν ακούνε κηρύγματα, νομίζουν ότι κάθε λέξη απευθύνεται σ’ αυτούς και τους εκθέτει, κι έτσι νιώθουν συντετριμμένοι και έρχονται σε δύσκολη θέση. Κάθε φορά, λοιπόν, που έρχεται η ώρα να ακούσουν ένα κήρυγμα, τους πιάνει νύστα ή πιάνουν το κουτσομπολιό. Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι. Πιστεύουν στον Θεό μόνο για να πάρουν ευλογία και όχι για να αποδεχθούν την αλήθεια και να την κερδίσουν, να απαλλαγούν από τη διαφθορά τους, να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα ή να αποκτήσουν τη σωτηρία του Θεού. Η ρίζα του προβλήματος είναι κυρίως ότι δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτήν. Πιστεύουν στον Θεό μόνο για να κερδίσουν ευλογίες. Η λαχτάρα τους επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο σ’ αυτό. Προκειμένου να αποκτήσουν ευλογίες, μπορούν να δουλέψουν απλώς και να εγκαταλείψουν κάτι, δεν μπορούν, όμως, να αποδεχθούν την αλήθεια και δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτήν. Νομίζουν πως αρκεί να κατανοήσουν τα δόγματα, πως επειδή κάνουν λιγότερες κακές πράξεις, αυτό σημαίνει ότι άλλαξαν, και πως το να δουλεύουν απλώς και να εγκαταλείπουν πράγματα, και μάλιστα υποφέροντας από πάνω, τους δίνει δικαίωμα στην ευλογία. Αυτή είναι η άποψή τους για την πίστη στον Θεό. Επομένως, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, όσο δόγμα κι αν κατανοήσουν και κηρύξουν, όσα λόγια κι αν ξεστομίσουν που θα συμφωνούν με την αλήθεια, ποτέ δεν πρόκειται να κάνουν την πράξη· οι διαθέσεις που αποκαλύπτουν συνεχίζουν να βασίζονται σε καπρίτσια, να είναι έκλυτες και ασυγκράτητες, προστατεύουν τον εγωισμό και τα συμφέροντά τους με κάθε ευκαιρία, είναι ιδιαίτερα εγωιστές και ευτελείς και, ακόμα κι όταν τους επιπλήττουν ή τους κλαδεύουν, δεν το αποδέχονται και δεν δείχνουν ούτε υποψία υποταγής. Αυτού του είδους οι άνθρωποι κάνουν ό,τι τους αρέσει· πριν κάνουν το οτιδήποτε, δεν το συζητούν με άλλους, αλλά ακόμα κι αν το συζητήσουν, αυτό συμβαίνει μόνο όταν δεν έχουν άλλη επιλογή και μόνο για τους τύπους. Μιλάνε έμμεσα, το φέρνουν γύρω-γύρω, και στο τέλος πάλι πείθουν τους άλλους να κάνουν αυτό που θέλουν οι ίδιοι. Τι διάθεση αποκαλύπτει μια τέτοια συμπεριφορά; (Δολιότητα.) Δεν είναι απλώς δολιότητα· πρόκειται για κάτι ακόμα πιο σοβαρό. Όσο ευχάριστα κι αν ακούγονται τα λόγια τους όταν συμβουλεύουν τους άλλους, όταν τους εξηγούν ότι έτσι έχουν οι ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και όταν τους πείθουν να υποταχθούν, όταν έρχεται η δική τους σειρά, συμπεριφέρονται εντελώς διαφορετικά. Γίνονται, δηλαδή, αδιάλλακτοι και επαναστατικοί, δεν υποτάσσονται, δεν έχουν καν τη δυνατότητα να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Πέρα από αυτό, πώς εκδηλώνονται όταν αλληλεπιδρούν με τους άλλους; Ενεργούν σύμφωνα με φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, προσπαθούν με κάθε ευκαιρία να αποκτήσουν πλεονέκτημα και προστατεύουν τις προσωπικές τους σχέσεις. Αυτού του τύπου οι άνθρωποι έχουν ιδιαίτερα δόλια διάθεση. Πού έγκειται αυτή η δολιότητα; Έγκειται στη μοχθηρία. Συνήθως, οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν εύκολα τις μοχθηρές διαθέσεις. Όταν μιλάει με τους άλλους κάποιος που έχει μοχθηρή διάθεση, υπάρχει πάντα ένα στοιχείο δοκιμασίας και προσπάθειας να εκμαιεύσει πληροφορίες. Δεν μιλάει ευθέως. Ακόμα κι αν ανοιχτεί, ο σκοπός του είναι να σε κάνει να πεις αυτό που αισθάνεσαι· ποτέ δεν αποκαλύπτει καμία πραγματική πληροφορία για τον εαυτό του. Κάποιοι λένε: «Πώς μπορείς να λες ότι δεν αποκαλύπτει ποτέ καμία πραγματική πληροφορία για τον εαυτό του; Συναναστρέφεται συνεχώς με τους άλλους πάνω στη διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτει». Τι σημασία έχει αυτή η λίγη συναναστροφή; Δεν λέει σε κανέναν αυτό που σκέφτεται πραγματικά. Επίσης, χρησιμοποιεί κάθε είδους τακτική και μέθοδο, και κάθε είδους έκφραση, για να κρύψει αποτελεσματικά και να μεταμφιέσει τον πραγματικό του εαυτό, δείχνοντας στους άλλους μια ψεύτικη εικόνα. Αν κάποιοι άνθρωποι κατορθώσουν να δουν το πραγματικό του πρόσωπο και να μάθουν τις κακές πράξεις που έκανε, απλώς υποκρίνεται και λέει λίγα λόγια μεταμέλειας, και υιοθετεί παραπλανητικές μεθόδους, έτσι ώστε οι άλλοι να πιστέψουν ότι μετανόησε και άλλαξε. Αν ξανακάνει κάτι κακό κι έτσι εκθέσει τις κακές του πράξεις, δείχνοντας στους άλλους ότι, στην πραγματικότητα, είναι κακός άνθρωπος, τότε θα σπάσει το κεφάλι του και θα βρει όποιον τρόπο μπορεί για να συγκαλύψει το γεγονός, ώστε οι άλλοι να συνεχίσουν να του συμπεριφέρονται όπως και στους υπόλοιπους αδελφούς και αδελφές. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι μοχθηρή διάθεση. Οι άνθρωποι που έχουν τέτοια διάθεση όχι μόνο δεν αποδέχονται σε καμία περίπτωση την αλήθεια, αλλά είναι και πολύ καλοί στο να υποκρίνονται, και βρίσκουν πάντα έναν έξυπνο τρόπο να αμυνθούν ή να δικαιολογηθούν. Είναι υποκριτές Φαρισαίοι. Αυτό που φοβάται πάνω απ’ όλα το συγκεκριμένο είδος ανθρώπου είναι το να συναναστρέφονται οι άνθρωποι πάνω στην αλήθεια, να ανοίγουν την καρδιά τους για να μάθουν και να αναλύσουν τον εαυτό τους, ή να εκθέτουν τα αληθινά γεγονότα για ένα ζήτημα, εκθέτοντας έτσι και τους ίδιους. Όποτε κάποιος συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, εκείνοι ενοχλούνται πάρα πολύ και δεν θέλουν ν’ ακούσουν· μέσα τους αντιστέκονται και ενοχλούνται απ’ αυτό. Κάτι τέτοιο εκθέτει πλήρως την άσχημη πτυχή της αποστροφής που έχουν για την αλήθεια. Αυτό το είδος ανθρώπου, εκτός του ότι κατανοεί την αλήθεια χωρίς να την κάνει πράξη, έχει άλλο ένα πρόβλημα, μια στάση αντίστασης και απαξίωσης απέναντι στα θετικά πράγματα και στις σωστές απόψεις, ειδικά απέναντι στα λόγια που συμφωνούν με την αλήθεια. Όταν προκύπτει κάτι θετικό ή τυχόν λόγια που συμφωνούν με την αλήθεια, αν δεν πρόκειται γι’ αυτό που θεωρούν οι ίδιοι καλό ή για κάτι που έχουν πει οι ίδιοι, αλλά κάποιος άλλος, δεν το δέχονται. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Ανοησία, αδιαλλαξία και βλακεία. Πώς θα πρέπει να αξιολογείτε το αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια; Το κύριο πράγμα που πρέπει να εξετάζετε είναι το τι αποκαλύπτει και εκδηλώνει κατά τη συνηθισμένη εκτέλεση των καθηκόντων του και στις πράξεις του. Απ’ αυτό, μπορείτε να διαπιστώσετε τη διάθεση ενός ανθρώπου. Από τη διάθεσή του, μπορείτε να διαπιστώσετε αν έχει επιτύχει κάποια αλλαγή ή έχει κερδίσει κάπως τη ζωή-είσοδο. Εάν κάποιος, όταν ενεργεί, δεν αποκαλύπτει τίποτε άλλο, παρά μόνο διεφθαρμένες διαθέσεις και δεν έχει καμία απολύτως από τις αλήθεια-πραγματικότητες, τότε σίγουρα δεν είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Έχουν ζωή-είσοδο όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Όχι, και βέβαια δεν έχουν καθόλου. Όλα αυτά που κάνουν καθημερινά, το ότι τρέχουν πέρα-δώθε, το ότι δαπανούν και υποφέρουν, το τίμημα που πληρώνουν, ό,τι κι αν κάνουν, απλώς δουλεύουν· είναι απλοί δουλευτές. Όσα χρόνια κι αν πιστεύει κάποιος στον Θεό, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι αν αγαπά την αλήθεια. Το τι αγαπά και επιδιώκει κάποιος φαίνεται από το τι του αρέσει να κάνει περισσότερο. Εάν τα περισσότερα απ’ όσα πράττει ένα άτομο συμμορφώνονται πράγματι με τις αλήθεια-αρχές και τις απαιτήσεις του Θεού, τότε πρόκειται για άνθρωπο που αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια. Εάν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και όλα αυτά που κάνει κάθε μέρα είναι στο πλαίσιο της εκτέλεσης του καθήκοντός του, τότε έχει ζωή-είσοδο και διαθέτει τις αλήθεια-πραγματικότητες. Οι ενέργειές του μπορεί να είναι ακατάλληλες σε ορισμένα ζητήματα, ή μπορεί να μην αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τις αλήθεια-αρχές ή απ’ αυτήν την άποψη να έχει πεισματικές προκαταλήψεις, ή μπορεί μερικές φορές να είναι αλαζόνας και αυτάρεσκος, να επιμένει στις δικές του συμπεριφορές και να μην αποδέχεται την αλήθεια· εάν όμως αργότερα μπορέσει να μετανοήσει και να κάνει πράξη την αλήθεια, αυτό αποδεικνύει αναμφίβολα ότι έχει ζωή-είσοδο και ότι επιδιώκει την αλήθεια. Εάν αυτό που αποκαλύπτει κάποιος όταν εκτελεί το καθήκον του δεν είναι παρά διεφθαρμένες διαθέσεις, ένα στόμα γεμάτο ψέματα, υπερηφάνεια, ροπή προς την καλοπέραση, υπερβολική υπεροψία, αν αποκαλύπτει ότι είναι αυτεξούσιος και κάνει ό,τι του αρέσει, και ούτω καθεξής, και αν, όσα χρόνια κι αν πιστεύει στον Θεό και όσα κηρύγματα κι αν έχει ακούσει, δεν υπάρχει τελικά η παραμικρή αλλαγή σ’ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τότε σίγουρα δεν είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια, που δεν εξωτερικά μοιάζουν κακοποιοί και μάλιστα έχουν και κάποιες καλές συμπεριφορές. Πιστεύουν στον Θεό με αρκετό πάθος, όμως οι ζωή-διάθεσή τους δεν αλλάζει καθόλου και δεν έχουν ούτε καν λίγη βιωματική μαρτυρία να μοιραστούν. Δεν είναι αξιολύπητοι οι άνθρωποι αυτοί; Μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό, δεν έχουν καν την παραμικρή βιωματική μαρτυρία. Πρόκειται σαφώς για απλούς δουλευτές. Είναι πραγματικά αξιολύπητοι! Με λίγα λόγια, για να αξιολογήσετε αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια και έχει ζωή-είσοδο, πρέπει να εξετάσετε τη διάθεσή του και την ουσία του, με τον τρόπο που εκείνος τις εκφράζει και τις αποκαλύπτει, και να δείτε αν υπάρχει έστω κάποια αλλαγή στη διάθεσή του. Δεν είναι για πολύ καιρό βιώσιμο το να μιλάει κανείς συνέχεια για λόγια και για δόγματα, και το να μασκαρεύεται και να παραπλανά. Όσοι το κάνουν αυτό απλώς τον εαυτό τους βλάπτουν, δεν παραπλανούν τους άλλους. Εκείνοι που δεν αποδέχονται και δεν επιδιώκουν την αλήθεια θα αποκαλυφθούν και θα αποκλειστούν, αργά ή γρήγορα. Μόνο εκείνοι που αποδέχονται και κάνουν πράξη την αλήθεια πρόκειται να κερδίσουν τη ζωή-είσοδο και να πετύχουν αλλαγή διάθεσης.
Ολοκλήρωσα τη συναναστροφή πάνω στο τι είναι ζωή-είσοδος, στο τι είναι επιδίωξη της αλήθειας, και σ’ όλες τις διαφορετικές εκδηλώσεις των ανθρώπων που επιδιώκουν την αλήθεια. Οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιπαραβάλουν τον εαυτό τους με όλα αυτά και, όταν κατανοήσουν την αλήθεια, πρέπει να την κάνουν πράξη. Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; Ότι κατανοούν την αλήθεια, αλλά δεν την κάνουν πράξη. Παρότι μπορούν, αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού, να αντιπαραβάλλουν τον εαυτό τους μ’ αυτά, και να αποκτήσουν κάποια αυτογνωσία, γιατί δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν την αιτία. Για παράδειγμα, όλοι έχουν αλαζονικές διαθέσεις· όλοι είναι πάρα πολύ αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι το αναγνωρίζουν αυτό, μπορούν να αποφύγουν την αποκάλυψη της αλαζονείας τους; Δεν επιτυγχάνεται εύκολα κάτι τέτοιο. Παρότι μπορούν να αντιπαραβάλουν τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού όταν τα διαβάζουν, παρότι αναγνωρίζουν ότι έχουν αλαζονική διάθεση και έχουν ένα μονοπάτι άσκησης, η δυσκολία είναι ότι, όποτε κάνουν κάτι, έχουν συχνά τις δικές τους προτιμήσεις, τις προθέσεις και τους στόχους, και δεν βλέπουν πως όλα αυτά συνδέονται με τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Πρέπει να μάθουν να τα διακρίνουν αυτά, να κατανοήσουν την αλήθεια, να διορθώσουν ό,τι πρέπει να διορθωθεί, και να εγκαταλείψουν ό,τι πρέπει να εγκαταλειφθεί. Με άλλα λόγια, πρέπει να πάψουν να ενεργούν για χάρη των προθέσεων, των επιθυμιών, του εγωισμού, της θέσης και των συμφερόντων τους. Πρέπει να ανακόψουν την πορεία των κακών τους πράξεων· να μην ξαναπούν ούτε μία πρόταση και να μην ξανακάνουν ούτε μία πράξη ακόμα για τα συμφέροντά τους. Αν το κάνεις αυτό, θα έχεις ήδη κερδίσει μέσα σου τη μεταμέλεια, και θα έχεις ήδη αρχίσει να μεταμορφώνεις την αρνητική σου πλευρά. Ακόμα καλύτερα θα ήταν να πάρεις περισσότερη πρωτοβουλία και, εκτός του να μη μιλάς για τον εαυτό σου, να μπορέσεις επίσης να αναλύσεις τον εαυτό σου, αφήνοντας τους αδελφούς και τις αδελφές να δουν την έκφραση της αλαζονικής σου διάθεσης, ώστε να μάθουν από αυτήν, να πάρουν μαθήματα, να επωφεληθούν και να βρουν ένα μονοπάτι άσκησης. Και το δύσκολο ποιο είναι; Το δύσκολο είναι να εγκαταλείψεις τις προθέσεις, τους σκοπούς, τις φιλοδοξίες, τις επιθυμίες και τα συμφέροντά σου, να μην ενεργείς προς το συμφέρον σου, και επίσης να μην απασχολείσαι και να μην τρέχεις εδώ κι εκεί για τον εαυτό σου και μόνο. Ο Παύλος έλεγε ότι είχε ολοκληρώσει την πορεία του. Για ποιον έκανε αυτήν την πορεία; (Την έκανε για να λάβει ευλογία και να αποκτήσει ένα στεφάνι.) Ο Παύλος, όμως, δεν είχε αυτήν την κατανόηση. Είναι πιθανό να νόμιζε αντίθετα ότι έκανε την πορεία για τον Θεό και για να ολοκληρώσει την ανάθεση από Εκείνον, και βέβαια όχι για τον εαυτό του. Γι’ αυτό και τολμούσε να κάνει επίδειξη και να καταθέτει μαρτυρία για τον εαυτό του τόσο υπεροπτικά και αναίσχυντα. Προφανώς αμυνόταν και δικαιολογούνταν. Ταυτόχρονα, αυτό αποτελεί και την καλύτερη απόδειξη πως μαρτυρούσε ότι, γι’ αυτόν, η ζωή ήταν ο χριστός. Είναι προφανές ότι μαρτυρούσε για τον εαυτό του και αντιστεκόταν στην αλήθεια· βλασφημούσε την αλήθεια. Υπάρχουν τώρα πολλοί άνθρωποι που σέβονται τον Παύλο· η καρδιά τους είναι γεμάτη φιλοδοξίες και επιθυμίες, και όλοι θέλουν να μαρτυρήσουν για τον εαυτό τους: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Προς Τιμόθεον Β΄ 4:7-8). Κάνοντας αυτό, δεν δίνουν απόλυτη ελευθερία στις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους; Δεν τους επιτρέπουν να διογκώνονται συνεχώς, αποκαλύπτοντάς τες σε κάθε κατάσταση για να πραγματοποιηθούν; Αν δεν μπορείς να κατανικήσεις τις επιθυμίες σου, τότε όλα έχουν τελειώσει για σένα· δεν πρόκειται να εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες. Ποιο είναι το πιο κρίσιμο σημείο σ’ αυτό το ζήτημα; (Πρέπει να επαναστατήσουμε ενάντια στις προθέσεις μας.) Το να επαναστατείς ενάντια στις προθέσεις σου είναι ένας αρνητικός τρόπος άσκησης. Πρέπει να μπορείς και να τις εκθέσεις ενεργά, όπως ακριβώς εκθέτεις τους άλλους. Τι επίδραση θα είχε ένας τρόπος άσκησης κατά τον οποίο θα έλεγες: «Θα σας πω την αλήθεια για μένα· έχω υπερβολική φιλοδοξία, και θέλω να σας πάρω με το μέρος μου. Αυτήν τη στιγμή, εκφράζομαι ανοιχτά σε όλους σας. Είμαι πρόθυμος να επαναστατήσω ενάντια στη σάρκα· δεν πρόκειται να γίνω συνεργός του Σατανά. Ο σκοπός μου, τώρα που εκτίθεμαι έτσι, είναι να σας αφήσω να δείτε ξεκάθαρα το πραγματικό μου πρόσωπο, ώστε να μην με σέβεστε»; Είναι βέβαιο πως όλοι θα σε θαύμαζαν. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν άραγε πολύ καλύτερο από τον σεβασμό και τη μεγάλη εκτίμηση που θα έπαιρνες ως αντάλλαγμα για τις κάθε είδους ευτελείς τακτικές που θα χρησιμοποιούσες; (Ναι.) Τουλάχιστον αυτό είναι θετικό. Ακόμα κι αν είχαν όλοι κάποιον θαυμασμό για σένα, θα σε εκτιμούσαν; Ορισμένοι μπορεί να σε εκτιμούσαν, αλλά πρέπει να βρεις τρόπους για να τους κάνεις να εγκαταλείψουν αυτήν τη συμπεριφορά. Να εκτίθεσαι πάντα, λέγοντας: «Κι εγώ είμαι επαναστατικός, και η δική μου επαναστατικότητα είναι σοβαρότερη από τη δική σας. Επιπλέον, είμαι δόλιος και μοχθηρός. Τότε που μίλησα, είχα έναν σκοπό στο μυαλό μου, δηλαδή να σας κάνω να με εκτιμήσετε και να μη με περιφρονείτε». Αφού το ακούσουν όλοι αυτό, όχι μόνο δεν θα σε περιφρονούν μέσα τους, αλλά θα σε σεβαστούν ακόμα περισσότερο. Πολύ ακέραιος αυτός ο τρόπος άσκησης. Μόνο όσοι αγαπούν την αλήθεια μπορούν να το κάνουν αυτό· όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια είναι ανίκανοι για κάτι τέτοιο, ό,τι κι αν συμβεί. Αν, μέσα σου, θεωρείς ότι το να κάνεις κάτι τέτοιο είναι πραγματικά καλό και αποτελεί μεγάλο προνόμιο, ότι ευχαριστεί τον Θεό, και φιλοδοξείς να ενεργήσεις έτσι, αν έχεις μέσα σου ισχυρή επιθυμία και πιστεύεις ότι αυτό πρέπει να κάνεις και τέτοιος άνθρωπος πρέπει να γίνεις, δηλαδή ένας άνθρωπος ακέραιος, ειλικρινής, που δεν λέει κανένα ψέμα, ένας άνθρωπος που επαναστατεί απόλυτα ενάντια στη διεφθαρμένη διάθεσή του και στον Σατανά, μόνο τότε θα γίνεις απ’ τους ανθρώπους που ζουν αληθινά στο φως. Κι αν αυτό σε ελκύει και σου αρέσει, τότε θα μπορέσεις να αγαπήσεις την αλήθεια, να εισέλθεις σ’ αυτήν, και να εγκαταλείψεις όσα ανήκουν στον Σατανά. Αν όμως ενδιαφέρεσαι ακόμα για τις προθέσεις, τους σκοπούς, τις φιλοδοξίες, τις επιθυμίες και τα συμφέροντά σου, και συνεχίζεις χωρίς σταματημό να προτιμάς την επιδίωξη της γνώσης, της φήμης, του κέρδους και της θέσης, τότε όλα αυτά έχουν ακόμα θέση στην καρδιά σου. Λες: «Άσε με να το πάω χαλαρά μέχρι να αποκτήσω το κατάλληλο ανάστημα, και μετά βλέπουμε». Αυτό σημαίνει ότι κακομαθαίνεις τον εαυτό σου και ότι δεν μπορείς να επαναστατήσεις ολοκληρωτικά εναντίον του. Αν κακομάθεις τον εαυτό σου μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε θα καθυστερήσει η ζωή-είσοδός σου· όχι μόνο δεν λύθηκαν τα προβλήματά σου σχετικά με τη λαχτάρα που έχεις για τις σαρκικές απολαύσεις και τα οφέλη της θέσης, αλλά αντίθετα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα. Είναι, λοιπόν, δυνατόν να καθαρθούν εντελώς όσα έχεις μέσα σου και ανήκουν στον Σατανά; Μπορεί η εμπειρία ζωής σου να γίνει βαθύτερη, και η ζωή σου να συνεχίσει να εξελίσσεται; Μπορείς να οδηγηθείς στην τελείωση από τον Θεό; Έχεις ήδη ενδώσει στις σαρκικές απολαύσεις, και τα οφέλη της θέσης σε κρατούν δέσμιο· μπορείς, εντούτοις, να απελευθερωθείς από αυτά; Δεν θέλεις να απελευθερωθείς· σιγά σιγά, έχεις γίνει κάποιος που παραπλανά τους άλλους. Αυτό θα είναι πρόβλημα και το αμάρτημά σου θα είναι σοβαρό. Γιατί ο Παύλος κατέληξε όπως κατέληξε; Επειδή δεν επιδίωξε καθόλου την αλήθεια. Επιδίωκε πάντα τα ιδανικά του και τους πόθους του, και ήθελε να ελέγχει τον εκλεκτό λαό του Θεού ώστε να τον ακολουθεί σύσσωμος και να κάνει ό,τι κι εκείνος. Ήθελε επίσης, με βάση τη σκληρή δουλειά και το γεγονός ότι πλήρωσε ένα τίμημα, να κάνει μια συμφωνία με τον Θεό, προκειμένου να αποκτήσει ανταμοιβές και στεφάνι. Στο τέλος, ο Θεός τον τιμώρησε. Αν κάποιος ακολουθεί ακριβώς το ίδιο μονοπάτι με τον Παύλο, τότε κανείς δεν μπορεί να τον βοηθήσει και όλα έχουν τελειώσει γι’ αυτόν. Όποιος ανήκει στο ίδιο είδος ανθρώπου με τον Παύλο είναι αντίχριστος και, ό,τι κι αν συμβεί, δεν πρόκειται να μετανοήσει. Αν έχεις μόνο μερικές από τις καταστάσεις του Παύλου, αλλά ο σκοπός που επιδιώκεις εσύ είναι ελαφρώς διαφορετικός από τον δικό του, τότε πρέπει αμέσως να μετανοήσεις, και μπορεί να προλάβεις. Αν κάνεις τα ίδια με τον Παύλο, αν τον σέβεσαι και είσαι ακριβώς ίδιος μ’ αυτόν, τότε όχι μόνο είσαι δύσπιστος, αλλά θέλεις και να γίνεις Θεός και Χριστός. Αυτό δεν σημαίνει άραγε ότι θέλεις να είσαι στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό; Μέσα σου, λατρεύεις έναν αόριστο θεό που βρίσκεται στους ουρανούς· θέλεις να σταθείς στο ίδιο επίπεδο με τον Χριστό, φτάνεις ακόμα και στο σημείο να θεωρήσεις ότι τα χαρίσματα και οι γνώσεις σου είναι η ζωή, και ότι οι λάθος επιδιώξεις είναι οι σωστές. Οι σκοποί που επιδιώκεις, αλλά και ο τρόπος της επιδίωξής σου, προσεγγίζουν όλο και περισσότερο τους σκοπούς και τον τρόπο του Παύλου, και αντιστοιχούν όλο και τελειότερα στις δικές του επιδιώξεις. Αυτό σημαίνει ότι έχεις πρόβλημα· δεν έχεις καμία ελπίδα και δεν μπορείς να σωθείς. Πρέπει να ακολουθήσεις το παράδειγμα του Πέτρου και να πάρεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, να επαναστατήσεις ολοκληρωτικά ενάντια στη σάρκα και σε όσα ανήκουν στον Σατανά· μόνο τότε θα έχεις ελπίδα σωτηρίας. Αυτήν τη στιγμή, έχετε μονοπάτι προς τη σωτηρία; (Το να εκθέτουμε συνεχώς τον εαυτό μας και να τον εγκαταλείπουμε.) Πρώτον, πρέπει να εγκαταλείψεις τις προσωπικές σου προθέσεις, τους στόχους, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου. Είτε επιδιώκεις ενεργά είτε επιδιώκεις με αρνητικό και παθητικό τρόπο, πρέπει να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά και να μάθεις να υποτάσσεσαι. Αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Αν αποφασίσεις να ενεργήσεις με έναν ορισμένο τρόπο όταν σου συμβεί κάτι, πρέπει πρώτα να εκτιμήσεις για ποιον λόγο ενεργείς έτσι. Αν το κάνεις για λόγους εγωισμού και θέσης, τότε σταμάτα αμέσως, και προχώρα προς την πράξη με πιο αργά βήματα. Πρέπει να προσευχηθείς, λέγοντας: «Θεέ μου, δεν είμαι πρόθυμος να το κάνω αυτό. Θέλω να επαναστατήσω ενάντια σ’ αυτό, αλλά δεν έχω τη δύναμη. Σε παρακαλώ, δώσε μου τη δύναμη, προστάτεψέ με, και βάλε αμέσως ένα τέλος στις κακές μου πράξεις». Τότε, χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, θα αποκτήσεις τη δύναμη. Κάποιες φορές, η ικανότητα των ανθρώπων να νικήσουν την αμαρτία και να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και στη διεφθαρμένη τους διάθεση προέρχεται από τη θέληση και την επιθυμία τους, καθώς και από τη φιλοδοξία τους να αγαπήσουν την αλήθεια. Μερικές φορές, απαιτεί το έργο του Θεού και την εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν· οι άνθρωποι δεν μπορούν να Τον εγκαταλείψουν. Καμιά φορά, κατανοείς την αλήθεια, έχεις ένα μονοπάτι που ακολουθείς και νομίζεις ότι μπορείς να ζεις ανεξάρτητος· όταν, όμως, έρθεις αντιμέτωπος με νέες περιστάσεις, δεν ξέρεις πώς να ασκηθείς, και τότε πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να βασιστείς πάνω Του. Οι ζωές των ανθρώπων είναι γεμάτες σκαμπανεβάσματα. Θα έλεγε κανείς ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να μείνουν χωρίς τον Θεό. Όσες αλήθειες κι αν κατανοήσουν, δεν μπορούν να Τον αφήσουν. Όσες στιγμές αρνητισμού και όσες στιγμές παθητικότητας κι αν βιώσουν, στο τέλος δεν μπορούν να αφήσουν την ηγεσία και την καθοδήγησή Του. Όσο περισσότερες φορές υποταχθείς στον Θεό, τόσο περισσότερο θα αυξηθούν οι αλήθεια-πραγματικότητές σου. Όσο αυξάνονται οι αλήθεια-πραγματικότητές σου, αυτό υποδεικνύει ότι βαθαίνει όλο και περισσότερο η ζωή-είσοδός σου. Όσο βαθαίνει η ζωή-είσοδός σου, αυτό σημαίνει ότι αλλάζει όλο και περισσότερο η διάθεσή σου. Όταν πια η διάθεσή σου θα έχει αλλάξει πολύ, αυτό θα σημαίνει ότι έχεις αποκτήσει ανάστημα. Το ανάστημά σου είναι αντιπροσωπευτικό της ζωής-εισόδου σου. Όταν αποκτήσεις ανάστημα, θα μπορέσεις να νικήσεις τα δεσμά της διεφθαρμένης σου διάθεσης και τον έλεγχο που έχει πάνω σου· θα δυναμώσει η ικανότητά σου να νικάς την αμαρτία και η καρδιά σου θα γίνει ισχυρή. Δεν θα έχεις απλώς μια συναισθηματική επιθυμία, ελπίδα και φιλοδοξία· δεν θα μείνεις κολλημένος σ’ αυτό το επίπεδο. Αντίθετα, θα ανέλθεις, θα ενηλικιωθείς, θα γίνεις κάποιος που έχει την αλήθεια και που έχει ανθρώπινη φύση. Αυτό είναι το μονοπάτι επιδίωξης της αλήθειας, αλλά και το αποτέλεσμα της επιδίωξης της αλήθειας. Βλέπετε την κατεύθυνση; Βλέπετε την ελπίδα; (Ναι.) Καλό αυτό.
Η ζωή-είσοδος είναι μια διαδικασία που δεν τελειώνει ποτέ. Χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή προκειμένου να κερδίσεις από αυτήν και να υποβληθείς σε αλλαγές. Παρόλο που ίσως να πορεύεσαι στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αν συνεχίζεις να λαχταράς τις απολαύσεις της σάρκας και τα οφέλη της θέσης, τότε θα σκοντάψεις και θα αποτύχεις. Τώρα το μονοπάτι σου είναι το σωστό και έχεις βρει την κατεύθυνσή σου. Έχεις ήδη διακρίνει ξεκάθαρα ποια πράγματα είναι λανθασμένα, παθητικά, αντιδραστικά και αρνητικά. Υπάρχει κάτι που σε διαχωρίζει από αυτά τα πράγματα. Όσο για τα θετικά πράγματα, κι αυτά τα έχεις κατανοήσει και έχεις κερδίσει πολλά χάρη σ’ αυτά, ενώ ήδη αντιλαμβάνεσαι και αποδέχεσαι πολλά από αυτά. Τώρα που απέκτησες διάκριση γι’ αυτά τα λανθασμένα, μοχθηρά και αρνητικά πράγματα και πράξεις, το μόνο που απομένει είναι να τα εξορίσεις διαπαντός από μέσα σου, να τα εγκαταλείψεις και να επαναστατήσεις εναντίον τους ολοκληρωτικά, κι έπειτα να ασκηθείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Έτσι θ’ αποκτήσεις τη ζωή-είσοδο. Στην πραγματικότητα, η ζωή-είσοδος δεν είναι και κάτι τόσο δύσκολο· εξαρτάται, απλώς, απ’ το αν όντως αγαπάς την αλήθεια. Αν όντως αγαπάς την αλήθεια, τότε αυτά τα αρνητικά πράγματα δεν θα μπορέσουν να σε νικήσουν. Μπορεί να παραμείνεις παθητικός και αδύναμος για ένα διάστημα, αλλά και πάλι θα μπορέσεις να προχωρήσεις. Αν δεν αγαπάς την αλήθεια ή δεν την αγαπάς και τόσο πολύ, αν εστιάζεις μόνο σε εξωτερικές τυπικότητες, αν δαπανάς και προσφέρεις μόνο ένα μικρό κομμάτι του εαυτού σου, αν ξυπνάς νωρίς και κοιμάσαι αργά προκειμένου να εκτελέσεις το καθήκον σου, αν απλώς χάνεις τον χρόνο σου στο στάδιο της απλής δούλεψης, αν δεν θέλεις να κατανοήσεις την αλήθεια ούτε να εισέλθεις στην πραγματικότητα, αν σε ικανοποιεί να δαπανάς ίσα-ίσα τον εαυτό σου για τον Θεό και να μη διαπράττεις σοβαρές παραβάσεις, και μένεις στάσιμος και δεν προχωράς, τότε ποιες θα είναι, άραγε, οι συνέπειες; Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να πάρεις την έγκριση του Θεού. Αν θέλεις να πετύχεις στην επιδίωξη της αλήθειας, και επιθυμείς πραγματικά να κερδίσεις τη ζωή, το ζήτημα δεν είναι απλό. Πρέπει να αφήσεις όλα σου τα συμφέροντα και να εγκαταλείψεις όλες τις λάθος επιδιώξεις, όπως την επιδίωξη της φήμης, του κέρδους, της θέσης, των ευλογιών, του στεφανιού ή των ανταμοιβών. Όλα αυτά πρέπει να τα εγκαταλείψεις. Αν όντως αγαπάς την αλήθεια και απολαμβάνεις να αναλογίζεσαι τα λόγια του Θεού, τότε η ζωή-είσοδος δεν θα σου φανεί δύσκολη. Εφόσον κατανοείς την αλήθεια, θα βρεις φυσικά το μονοπάτι σου και δεν θα συναντήσεις πολλές δυσκολίες.
21 Ιουνίου 2018
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.