Αυτήν τη στιγμή, όταν εκτελείτε τα καθήκοντά σας, υπάρχει ακόμα περίπτωση να σας περιορίσει το οποιοδήποτε άτομο, γεγονός ή πράγμα; Μπορείτε να παραμείνετε κοντά στην αλήθεια και να ενεργείτε σύμφωνα με τις αρχές; (Όχι.) Ποιες είναι, λοιπόν, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε συνήθως; (Κάποιες φορές, όταν βλέπω τους άλλους να κάνουν κάτι που βλάπτει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, το επισημαίνω, αλλά όταν βλέπω ότι δεν το αποδέχονται ή έχουν κακή στάση, φοβάμαι μήπως προκαλέσω κάποια αντιπαράθεση, οπότε συμβιβάζομαι.) Είναι σωστό ή λάθος να συμβιβάζεται κανείς; (Είναι λάθος, όμως φοβάμαι πως, αν επιμείνω, θα ξεσπάσει αντιπαράθεση και θα χαλάσει η ηρεμία, οπότε οι άλλοι δεν θα έχουν καλή εντύπωση για μένα.) Αν θέλεις να αποφύγεις τις διαφωνίες, ο συμβιβασμός είναι ο μόνος τρόπος; Σε ποιες περιπτώσεις μπορείς να συμβιβαστείς; Αν έχει να κάνει με ασήμαντα ζητήματα, όπως το προσωπικό σου συμφέρον ή ο εγωισμός σου, τότε δεν υπάρχει λόγος να διαφωνείς σχετικά μ’ αυτά. Μπορείς να επιλέξεις να είσαι ανεκτικός ή να συμβιβαστείς. Αλλά σε θέματα που μπορούν να επηρεάσουν το έργο της εκκλησίας και να βλάψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, πρέπει να εμμένεις στις αρχές. Αν δεν τηρείς αυτό το θέσφατο, τότε δεν είσαι αφοσιωμένος στον Θεό. Αν επιλέξεις να κάνεις συμβιβασμούς και να εγκαταλείψεις τις αλήθεια-αρχές προκειμένου να σώσεις την υπόληψή σου ή να διατηρήσεις τις διαπροσωπικές σου σχέσεις, αυτό δεν είναι εγωιστικό και ευτελές εκ μέρους σου; Δεν είναι ένδειξη ότι είσαι ανεύθυνος στο καθήκον σου και δεν είσαι αφοσιωμένος στον Θεό; (Είναι.) Επομένως, αν έρθει μια στιγμή στη διάρκεια της άσκησης του καθήκοντός σου κατά την οποία όλοι διαφωνούν, πώς θα πρέπει να ασκηθείς; Θα επιλύσεις το πρόβλημα διαφωνώντας με όλες σου τις δυνάμεις; (Όχι.) Τότε πώς θα πρέπει να επιλύσεις το πρόβλημα; Σε αυτήν την περίπτωση, ένα άτομο που κατανοεί την αλήθεια θα πρέπει να εμφανιστεί για να επιλύσει το ζήτημα, θέτοντας πρώτα το ζήτημα στο τραπέζι και αφήνοντας και τις δύο πλευρές να πουν την άποψή τους. Στη συνέχεια, όλοι μαζί πρέπει να αναζητήσουν την αλήθεια, και κατόπιν προσευχής στον Θεό, θα πρέπει να εντοπιστεί η σχετική αλήθεια στα λόγια του Θεού και να υπάρξει συναναστροφή πάνω σ’ αυτή. Μετά τη συναναστροφή πάνω στις αλήθεια-αρχές και αφότου αποκτηθεί σαφής εικόνα, και οι δύο πλευρές θα είναι σε θέση να υποταχθούν. Πρέπει να μάθουν να υποτάσσονται στην αλήθεια. Αν οι περισσότεροι μπορέσουν να υποταχθούν στην αλήθεια, αλλά υπάρχουν και μερικοί που δεν υποτάσσονται σ’ αυτήν ή δεν εννοούν να λογικευτούν, τότε πρόκειται για ανθρώπους που δεν αποδέχονται την αλήθεια και έχουν φύση κακού ανθρώπου, άρα ο εκλεκτός λαός του Θεού θα μπορεί εύκολα να τους διακρίνει. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να λυθεί το πρόβλημα των αντιπαραθέσεων στην εκκλησία. Η χρήση της αλήθειας για την επίλυση των προβλημάτων είναι μια σημαντική αρχή και δεν υπάρχει περιθώριο για συμβιβασμούς που δεν ακολουθούν τις αρχές. Αν είσαι ικανός να θυσιάσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού προκειμένου να διατηρήσεις τις προσωπικές σου σχέσεις, τον εγωισμό και το προσωπικό συμφέρον σου, τότε συμβιβάζεσαι με τον Σατανά. Κάτι τέτοιο δεν ακολουθεί τις αρχές και δείχνει έλλειψη αφοσίωσης στον Θεό. Αν ο καθένας αγωνίζεται να περισώσει το γόητρό του και δίνει έμφαση στους προσωπικούς του λόγους, είναι αυτή μια στάση αναζήτησης της αλήθειας; Πρόκειται για στάση που θα πρέπει να κρατά κανείς στο καθήκον του; (Όχι.) Προκειμένου να πετύχει κανείς την αφοσίωση στο καθήκον του, δεν πρέπει να αγωνίζεται για τη φήμη ή το προσωπικό του συμφέρον, αλλά να παραχωρήσει την εξουσία στον Θεό και να γίνει υπηρέτης της αλήθειας· τα συμφέροντα του οίκου του Θεού έχουν απόλυτη προτεραιότητα, όπως και η αποτελεσματικότητα του έργου. Δεν είναι σωστή αυτή η αρχή; (Ναι.) Αν όλοι μπορέσετε να τηρήσετε αυτήν την αρχή, έχει μείνει κανένας λόγος αντιπαράθεσης με τους άλλους; Αν γίνει αυτό, δεν θα υπάρχουν αντιπαραθέσεις. Όσοι προστατεύουν συνεχώς τα προσωπικά τους συμφέροντα και δεν κάνουν ποτέ πράξη την αλήθεια δεν είναι καλοί άνθρωποι, ενώ εκείνοι που διαρκώς ξεπουλάνε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια των άλλων είναι ακόμα χειρότεροι. Όλοι αυτοί είναι δύσπιστοι και άνθρωποι που προδίδουν τον Θεό. Εάν ένα άτομο εμπλέκεται σε συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις με άλλους προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και την αποτελεσματικότητα του έργου της εκκλησίας, και η στάση του είναι λίγο αδιάλλακτη, θα λέγατε ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα; (Όχι.) Επειδή η πρόθεσή του είναι σωστή· είναι να προστατεύσει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Πρόκειται για ένα άτομο που στέκεται στο πλευρό του Θεού και εμμένει στις αλήθεια-αρχές, ένα άτομο με το οποίο ευαρεστείται ο Θεός. Το να έχει κανείς μια ισχυρή, αποφασιστική στάση όταν προστατεύει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού είναι σημάδι σταθερής θέσης και προσήλωσης στις αρχές, και ο Θεός το εγκρίνει. Οι άνθρωποι μπορεί να θεωρούν ότι υπάρχει πρόβλημα μ’ αυτήν τη στάση, αλλά δεν είναι μεγάλο πρόβλημα· δεν έχει να κάνει με την αποκάλυψη κάποιας διεφθαρμένης διάθεσης. Να θυμάστε, το πιο σημαντικό είναι η προσήλωση στις αλήθεια-αρχές.

Η ζωή-είσοδος είναι το πιο κρίσιμο ζήτημα. Με τι συνδέεται πρωτίστως η ζωή-είσοδος; (Με την επιδίωξη της αλήθειας.) Πολύ σωστά. Συνδέεται πρωτίστως με την επιδίωξη της αλήθειας. Μόνο όσοι επιδιώκουν την αλήθεια έχουν ζωή-είσοδο. Αν κάποιος θέλει να έχει ζωή-είσοδο, αυτό αφορά την άσκηση της αλήθειας. Πώς διακρίνει κανείς αν ένας άνθρωπος επιδιώκει την αλήθεια; Τι είδους άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Γνωρίζετε; Ο πρώτος τύπος ανθρώπου για τον οποίο μίλησα είναι εκείνος που δεν διαθέτει πνευματική κατανόηση. Ποια είναι η ουσία των ανθρώπων που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση; (Αφού διαβάσουν λόγια του Θεού που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, δεν μπορούν να συνδέσουν τα λόγια Του με τις δικές τους καταστάσεις και εκδηλώσεις· θεωρούν πως ο Θεός μιλάει για άλλους.) Το θέμα είναι κυρίως ότι δεν μπορούν να αντιπαραβάλουν τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού· το αντιλαμβάνονται, όμως; (Όχι.) Όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν αυτό. Η καρδιά τους είναι ανέφελη· θεωρούν ότι κατανοούν πολλά απ’ τα λόγια του Θεού, στην πραγματικότητα, όμως, για κείνους κάθε λέξη είναι απλά ένας κανονισμός. Σκέφτονται: «Αν ο Θεός με αναγκάσει να κάνω κάτι, θα το κάνω. Αν με αναγκάσει να απαρνηθώ κάτι, θα το απαρνηθώ. Αν με αναγκάσει να δαπανήσω τον εαυτό μου, θα το κάνω. Αν υποταχθώ στον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο, θα σωθώ». Αφού πιστέψουν έτσι για αρκετά χρόνια, θεωρούν ότι έχουν κεφάλαιο, όπως ακριβώς έλεγε ο Παύλος: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Προς Τιμόθεον Β΄ 4:7-8). Όπως κι αν το θέσει κανείς, ο Παύλος δεν διέθετε πνευματική κατανόηση. Είναι πραγματικά κρίμα. Ήδη είναι πρόβλημα το ότι δεν είχε πνευματική κατανόηση· από πάνω, όμως, δεν επιδίωκε ούτε την αλήθεια. Θεωρούσε ότι αλήθεια ήταν τα δικά του δόγματα και συνθήματα, οι φαντασιοκοπίες και οι αντιλήψεις του, οι γνώσεις και οι φιλοσοφίες του, και τα χρησιμοποιούσε ως εφαλτήριο για να επεκτείνει τις προσωπικές του επιδιώξεις. Το αποτέλεσμα; Οτιδήποτε κι αν έκανε, δεν βίωνε τις αλήθεια-πραγματικότητες και καμία από τις πράξεις του δεν συμφωνούσε με τις προθέσεις του Θεού. Είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα! Ο Παύλος παίρνει το βραβείο στην έλλειψη πνευματικής κατανόησης, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αγαπούν την αλήθεια όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση; Σε καμία περίπτωση, επειδή όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση δεν μπορούν να συλλάβουν την αλήθεια και, αν δεν συλλάβουν την αλήθεια, δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να την αγαπήσουν. Πώς εκδηλώνονται οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση; Η κύρια εκδήλωσή τους είναι ότι, όπως κι αν συναναστραφούν οι άλλοι μαζί τους πάνω στα λόγια του Θεού, εκείνοι συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν· επιπλέον, όσο ξεκάθαρα κι αν συναναστραφούν οι άλλοι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, εκείνοι και πάλι δεν μπορούν να τη συλλάβουν. Αυτό συνδέεται άμεσα με το πολύ χαμηλό επίπεδο που έχει κάποιος. Μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση; Ακόμα κι αν το ήθελαν, και πάλι δεν θα μπορούσαν. Όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση δεν καταλαβαίνουν για ποιο πράγμα μιλάει ο Θεός, δεν ξέρουν ποιες καταστάσεις εκθέτει και δεν μπορούν να βρουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους. Γι’ αυτούς, όλα τα λόγια του Θεού είναι κανονισμοί, φράσεις, συνθήματα και δόγματα και δεν καταλαβαίνουν ποτέ ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Έχουν υπερβολικά χαμηλό επίπεδο, ενώ δεν διαθέτουν καθόλου ικανότητα κατανόησης ούτε πνευματική κατανόηση.

Ο δεύτερος τύπος ανθρώπου είναι εκείνος που διαθέτει πνευματική κατανόηση. Όσοι διαθέτουν πνευματική κατανόηση μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια και βρίσκουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους όταν τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού· καταλαβαίνουν τι εκθέτουν τα λόγια Του, ποιες αλήθειες περιέχουν και τι απαιτεί Εκείνος. Αυτή η ικανότητα κατανόησης συνεπάγεται και την είσοδο; (Όχι.) Όταν λέω, λοιπόν, ότι μπορούν να καταλάβουν, σε τι αναφέρομαι; Ποιο θέμα θίγω; (Το ότι μπορούν να βρίσκουν αντιστοιχίες ανάμεσα στα λόγια του Θεού και στον εαυτό τους.) Η ικανότητά τους να βρίσκουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους είναι ένα κομμάτι. Αποδέχονται τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου και κάθε είδους κατάσταση που εκθέτει ο Θεός. Μπορούν, λοιπόν, να γνωρίζουν τι απαιτεί ο Θεός; Ως έναν βαθμό, μπορούν να γνωρίζουν ποιες απαιτήσεις έχει ο Θεός, ποιες αρχές περιέχουν τα λόγια Του και ποιες είναι οι προθέσεις Του. Τους είναι ξεκάθαρα όλα αυτά και τα κατανοούν· γι’ αυτό και λέμε ότι διαθέτουν πνευματική κατανόηση. Όταν οι άνθρωποι που διαθέτουν πνευματική κατανόηση τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, μπορούν να βρίσκουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους και να καταλάβουν σε τι αναφέρονται τα λόγια Του και ποιες είναι οι απαιτήσεις Του. Αυτό δείχνει ότι ο συγκεκριμένος τύπος ανθρώπου διαθέτει το επίπεδο και την ικανότητα να κατανοήσει την αλήθεια. Το ότι διαθέτει, λοιπόν, αυτό το επίπεδο και αυτήν την ικανότητα σημαίνει απαραίτητα ότι έχει και ζωή-είσοδο; (Όχι.) Υπάρχουν αρκετά διαφορετικά σενάρια. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν τα λόγια του Θεού και διαθέτουν το επίπεδο και την ικανότητα να τα κατανοήσουν, όμως δεν έχουν βρει ποτέ αντιστοιχίες με τον εαυτό τους. Βρίσκουν αντιστοιχίες μόνο ανάμεσα στα λόγια του Θεού και τους άλλους, ψάχνουν τους άλλους για ελαττώματα, τους τα χτυπάνε, ψειρίζουν τις καταστάσεις τους και προσπαθούν να διαβάσουν τις σκέψεις τους σαν να ήταν ανιχνευτές. Όταν δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν, συλλογίζονται πάνω στις σκέψεις των άλλων, προσπαθούν να ανιχνεύσουν τι έχουν οι άνθρωποι μέσα τους, ποιες είναι οι σκέψεις και οι ιδέες τους, τι προθέσεις, σκοπούς και κίνητρα έχουν, τι ελπίζουν και ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν ενώ ενεργούν. Με ποιον σκοπό προσπαθούν να τα ανιχνεύσουν όλα αυτά; Να βρουν αντιστοιχίες ανάμεσα στα λόγια του Θεού και τους άλλους και έπειτα να λύσουν τα προβλήματα των άλλων. Για παράδειγμα, γνωρίζουν ξεκάθαρα ό,τι αφορά τη ζωή κάποιου, ας τον πούμε κύριο Σμιθ: σε τι περιβάλλον ζει, από τι οικογένεια προέρχεται, εδώ και πόσα χρόνια πιστεύει στον Θεό, τι προβλήματα έχει συνήθως, ποιες είναι οι αδυναμίες του όταν επιδιώκει να αλλάξει τη διάθεσή του, ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει συχνά όταν συμβαίνει κάτι, σε ποιες καταστάσεις δείχνει εύκολα αρνητισμό, πόσο καλά εκτελεί το καθήκον του, πώς προσεγγίζει τα λόγια του Θεού και αν έχει κανονική πνευματική ζωή. Είναι πολύ ευφυείς, δυστυχώς, όμως, δεν αξιοποιούν την ευφυΐα τους όπως πρέπει. Λύνουν τα προβλήματα των άλλων, αλλά οι ίδιοι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Συχνά, αυτός ο τύπος ανθρώπου είναι επικεφαλής, εργάτης ή κάποιος που φέρει έναν βαθμό ευθύνης. Είναι προβληματική η μέθοδος επιδίωξης που ακολουθεί αυτός ο τύπος ανθρώπου; (Ναι.) Αυτή η μέθοδος επιδίωξης είναι προβληματική και μάλιστα πολύ. Πόσο; Θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό. Οι άνθρωποι που ανήκουν σ’ αυτόν τον τύπο διαθέτουν πνευματική κατανόηση, καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού και γνωρίζουν πώς να βρίσκουν αντιστοιχίες μ’ αυτά, όμως δεν το κάνουν ποτέ με τον εαυτό τους· αντ’ αυτού, βρίσκουν αντιστοιχίες ανάμεσα στα λόγια του Θεού και τους άλλους. Ποιον σκοπό έχουν όταν βρίσκουν αντιστοιχίες με τους άλλους; (Να κάνουν επίδειξη.) Πολύ σωστά. Κάνουν επίδειξη για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους, να παγιώσουν τη θέση τους και να βελτιώσουν την ικανότητά τους να γίνονται αρεστοί στους άλλους. Το γεγονός ότι μπορούν να το κάνουν αυτό συνδέεται με τη φύση τους, ενώ συνδέεται άμεσα και με το τι επιδιώκουν όταν πιστεύουν στον Θεό. Κρίνοντας με βάση το ότι δίνονται ολόψυχα και κάνουν τη δουλειά τους όσο καλύτερα γίνεται, καθώς και με βάση το ότι μπορούν να συλλάβουν πολύ καλά όλες τις διαφορετικές καταστάσεις των άλλων, θα μπορούσε να πει κανείς ότι επιδιώκουν την αλήθεια; Όχι απαραίτητα. Πώς μπορεί, λοιπόν, κανείς να διακρίνει αν ένας άνθρωπος επιδιώκει την αλήθεια; Αν είναι ιδιαίτερα υπεύθυνος όσον αφορά τη ζωή-είσοδο των αδελφών, αν δίνει όλη του την ψυχή και την ενέργεια σε ό,τι κάνει, αν κάνει πολύ καλά τη δουλειά του, αν αναζητά συχνά την αλήθεια σχετικά με κάθε είδους κατάσταση που μπορεί να έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές και έπειτα λύνει τα διάφορα προβλήματα —αν εκτελεί το καθήκον του μ’ αυτόν τον τρόπο, πληροί τις προϋποθέσεις για επικεφαλής; Κρίνοντας από τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις και αποκαλύψεις αυτού του ανθρώπου, μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ότι επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι απαραίτητα.) Γιατί; (Μπορεί να λύσει τα προβλήματα των άλλων, αλλά δεν έχει βρει ποτέ αντιστοιχίες ανάμεσα στα λόγια του Θεού και τον εαυτό του.) Αν δεν έχει λύσει ποτέ τα δικά του προβλήματα, τότε πώς λύνει τα προβλήματα των άλλων; (Βασίζεται σε λόγια και δόγματα για να τα λύσει.) Καταλαβαίνει μερικά λόγια και δόγματα, έχει κάποια ευφυΐα και καλή μνήμη, αντιδρά γρήγορα και, μόλις ακούσει ένα κήρυγμα, μπορεί αμέσως να πάει και να το παρουσιάσει επιδεικτικά στους άλλους. Από αυτά κρίνοντας, έχει είσοδο; (Όχι.) Το ότι επιλύει τις δυσκολίες των άλλων αλλά ποτέ τις δικές του δεν είναι εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας. Απλώς χρησιμοποιεί δόγματα και τα λόγια του Θεού ή κάθε άλλη τακτική και μέθοδο για να πείθει τους άλλους· χρησιμοποιεί τα λόγια και τα δόγματα που κατανοεί ή μιμείται και αντιγράφει λόγια για την εμπειρία ζωής ώστε να βοηθήσει τους άλλους να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους. Για να λύσει τα προβλήματα των άλλων, χρησιμοποιεί αυτές τις μεθόδους και όχι τα προσωπικά του βιώματα και τις πραγματικές του εμπειρίες. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται για άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια. Τι είναι αυτό που παρέχει στους άλλους; (Δόγματα.) Γιατί λέμε ότι είναι δόγματα; Επειδή δεν προέρχεται από τις εμπειρίες του, δεν είναι κάτι που έχει βιώσει πραγματικά και δεν είναι η αληθινή του κατανόηση. Στην πραγματικότητα, με τι ποτίζει τους άλλους; Με δόγματα, φράσεις και λόγια που τους πείθουν και τους παρηγορούν. Χρησιμοποιεί, επίσης, ανθρώπινες μεθόδους, τακτικές και ευφυΐα· σε κάθε περίπτωση, νομίζει πως το να απαντά στις ερωτήσεις των άλλων σημαίνει ότι λύνει προβλήματα και κάνει έργο. Κρίνοντας από τις εκδηλώσεις του, από όσα παρέχει στους άλλους, από τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται κι από το μονοπάτι της επιδίωξής του, πρόκειται για άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι.) Δεν πρόκειται για άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια. Δεν είναι λίγο ανειλικρινές να χρησιμοποιεί την αλήθεια για να λύσει προβλήματα, ενώ ο ίδιος δεν έχει είσοδο; (Ναι.) Είναι ανειλικρινές, είναι υποκριτικό και εξαπατά τους άλλους. Μπορούν, λοιπόν, τέτοιοι άνθρωποι να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους; (Όχι.) Γιατί; Επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια, και το να εκτελεί κανείς καλά το καθήκον του συνδέεται άμεσα με την κατανόηση της αλήθειας. Για παράδειγμα, πρέπει κανείς να κατανοήσει την αλήθεια προκειμένου να ποτίσει την εκκλησία, να διαχειριστεί και να λύσει προβλήματα· και η κατανόηση της αλήθειας είναι ακόμα πιο σημαντική προκειμένου κανείς να αποκτήσει διάκριση σχετικά με τους ανθρώπους. Κάθε πλευρά του έργου της εκκλησίας αφορά την αλήθεια· αν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, δεν θα κάνει σωστά το ουσιώδες έργο της εκκλησίας, μόνο θα τα καταφέρνει κάπως στις γενικές εργασίες. Συνεπώς, αν ένας επικεφαλής δεν επιδιώκει την αλήθεια, όσο κι αν γεμίσει το πρόγραμμά του, όσο κι αν τρέξει, όσο κι αν υποφέρει, δεν θα τα καταφέρει καλά και δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει το καθήκον του στον μέγιστο βαθμό που επιβάλλει η δουλειά και οι ευθύνες του. Όταν εργάζεται, τρέχει αναίτια από δω κι από κει, εντοπίζει προβλήματα και έπειτα τα λύνει με απλοϊκό τρόπο. Με όσους αντιμετωπίζουν δυσκολίες, συναναστρέφεται λίγο πάνω σε κάποιο δόγμα· όσους δείχνουν αρνητισμό και αδυναμία, τους ενθαρρύνει και τους παρακινεί. Τέτοια πράγματα κάνει. Νομίζει πως, αν παρακολουθεί τους ανθρώπους των οποίων είναι επικεφαλής και εφόσον όλοι είναι απασχολημένοι και όχι αδρανείς, τότε κι εκείνος κάνει καλά τη δουλειά του. Νομίζει ακόμα πως, αν τριγυρνάει παντού επιθεωρώντας τη δουλειά και δίνοντας οδηγίες, αν κανείς δεν τον αναφέρει και δεν τον εκθέτει, αν μπορεί να κάνει κήρυγμα και να μιλάει όπου κι αν πάει και φροντίζει όλα να βαίνουν ομαλά και απρόσκοπτα, τότε κι αυτός εκπληρώνει τις υποχρεώσεις και το καθήκον του. Μ’ αυτόν τον τρόπο, κάνει έργο από τη θέση που έχει, δεν χρησιμοποιεί την αλήθεια για να λύσει προβλήματα με την πρακτική έννοια. Δίνει σημασία στην εκτέλεση του έργου και, ενώ το κάνει αυτό, μπορεί να μην κάνει τίποτα για τη θέση του· είναι ανυποχώρητος στο να χρησιμοποιεί δόγματα και συνθήματα για να παρακινήσει τον έναν ή να ενθαρρύνει τον άλλον, προσηλωμένος μονάχα σε αυτό το έργο. Νομίζει πως όλα είναι εντάξει, αρκεί να μην είναι αδρανής. Πρώτον, απαγορεύεται να χαλαρώσει, δεύτερον, πρέπει να είναι επιμελής και, τρίτον, πρέπει να μπορεί να αντέξει τα βάσανα. Τρέχει εδώ κι εκεί όλη μέρα· αν κάπου υπάρχει πρόβλημα, πρέπει να διορθωθεί το συντομότερο κι εκείνος πρέπει να ρωτάει διαρκώς αν κάποιος έχει πρόβλημα. Θεωρεί ότι έτσι επιδιώκει την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, το ότι έχει αυτές τις εκδηλώσεις σημαίνει απαραίτητα και ότι επιδιώκει την αλήθεια; Σημαίνει απαραίτητα ότι έχει ζωή-είσοδο; Αυτό είναι ακόμα υπό συζήτηση. Αυτή είναι η πρώτη εκδήλωση όσων διαθέτουν πνευματική κατανόηση, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια.

Η δεύτερη εκδήλωση των ανθρώπων που διαθέτουν πνευματική κατανόηση, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια, είναι να μπορουν να καταλάβουν τα λόγια του Θεού, να μπορούν να καταλάβουν την πρακτική πλευρά των λεγομένων Του και να βρίσκουν αντιστοιχίες ανάμεσα σ’ αυτά και στον εαυτό τους, χωρίς, όμως, να τα κάνουν ποτέ πράξη. Αυτός ο τύπος ανθρώπου δεν ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού ή τις αλήθεια-αρχές ούτε και αυτοπεριορίζεται. Όταν συμβεί κάτι, θέλει μόνο να κάνει τους άλλους να υποταχθούν σ’ εκείνον και να τον ακούσουν, όμως ο ίδιος δεν θέλει να υποταχθεί στην αλήθεια. Αντιμετωπίζει την άσκηση της αλήθειας και την υποταγή στην αλήθεια ως ευθύνη, υποχρέωση και καθήκον των άλλων, ως κάτι που οι άλλοι πρέπει να κάνουν. Θεωρεί ότι ο ίδιος ανήκει σε ξεχωριστή κατηγορία. Όσα κι αν κατανοεί, όσα απ’ τα λόγια του Θεού κι αν συσχετίζει με τον εαυτό του, θεωρεί πως όλα όσα λέει ο Θεός απευθύνονται σε άλλους και δεν αφορούν καθόλου τον ίδιο. Τι κάνει, λοιπόν; Είναι πάρα πολύ απασχολημένος. Πηγαίνει στην εκκλησία, βλέπει ποιος του ασκεί κριτική και το σημειώνει. Μετά, σπάει το κεφάλι του να βρει τρόπους να το «διορθώσει». Λέει: «Ας ανοιχτούμε κι ας συναναστραφούμε. Ό,τι κι αν νομίζεις μέσα σου, όποια γνώμη ή κριτική κι αν έχεις για μένα, πες το μου μόνο κι εγώ θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να αλλάξω και να λειτουργώ αλλιώς». Ποιος είναι ο σκοπός της αλλαγής του; Να κερδίσει τη συμπάθεια των άλλων. Επιπλέον, βλέπει ποιος του ασκεί κριτική και ποιος δεν υποτάσσεται σ’ αυτόν, έπειτα βρίσκει σχετικά χωρία στα λόγια του Θεού για να το «διορθώσει». Λέει: «Ο Θεός είναι ο αφέντης όταν ο οίκος Του εκλέγει επικεφαλής και εργάτες. Στον οίκο του Θεού, η αλήθεια είναι η εξουσία. Όποιον κι αν εκλέξουν οι αδελφοί και οι αδελφές ως επικεφαλής, είναι θέλημα Θεού και πρέπει να υποταχθείτε σ’ αυτό. Δεν υποτάσσεστε σ’ εμένα, αλλά στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και στην αλήθεια. Αν δεν υποταχθείτε, θα τιμωρηθείτε!» Κάποιοι άνθρωποι, αφού τον ακούσουν, αντιλαμβάνονται ότι ο επικεφαλής παρερμηνεύει τα λόγια του Θεού και διαστρεβλώνει τα γεγονότα για να παραπλανήσει τους άλλους κι έτσι δεν τον ακούνε πια. Όταν ο επικεφαλής δει πως αυτοί δεν υποτάσσονται, σκέφτεται: «Ώστε αρνείστε να υποταχθείτε, ε; Έχω κι άλλους τρόπους να σας αντιμετωπίσω. Τέρμα τ’ αστεία». Λέει, λοιπόν, ο επικεφαλής σε όσους δεν υποτάσσονται: «Ολοκλήρωσες την εργασία που σου έδωσα;» Κι εκείνοι λένε: «Έχει μείνει λίγο ακόμα μέχρι να την ολοκληρώσω. Δεν θα προκαλέσω καμία καθυστέρηση». Ο επικεφαλής απαντάει: «Και αυτό το λίγο που έχει μείνει δεν είναι καθυστέρηση; Στα μάτια του Θεού, το λίγο είναι πολύ. Αυτή η εκδήλωση δείχνει έλλειψη αφοσίωσης. Έτσι κάνεις εσύ το καθήκον σου;» Στην πραγματικότητα, αυτό θέλει να πει ο επικεφαλής; Ποιον σκοπό κρύβει μέσα του; Θέλει να αναγκάσει τους άλλους να υποταχθούν, να τους νικήσει και να τους κόψει τον αέρα, αλλά δεν μπορεί να το πει ευθέως. Αν το έλεγε ευθέως, οι αδελφοί και οι αδελφές θα τον διέκριναν και θα τον εξέθεταν, οπότε πρέπει να βρει μια ευλογοφανή αιτία και δικαιολογία για όσα κάνει. Πρέπει να καταπιέσει τους άλλους με «αξιοσέβαστο και λογικό» τρόπο, έτσι ώστε η καταπίεσή τους να μην είναι προφανής, αναγκάζοντάς τους να υπακούσουν και πετυχαίνοντας τον σκοπό του, δηλαδή να ενισχύσει και να εδραιώσει τη θέση του. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Αυτός ο άνθρωπος είναι ύπουλος και ραδιούργος.) Είναι ύπουλος, ραδιούργος, δηλητηριώδης και κάνει ό,τι κάνει για χάρη της θέσης. Αν κάτι δεν αφορά τη θέση του, δεν του δίνει καμία σημασία και δεν το κάνει με την καρδιά του· όταν, όμως, πρόκειται για κάτι που επηρεάζει τη φήμη, τα κέρδη, τη θέση, τον εγωισμό και την ιεραρχία του μέσα στην εκκλησία, γαντζώνεται σε όλα αυτά και δεν τα εγκαταλείπει και αρχίζει να ασχολείται στα σοβαρά. Όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια στις συνηθισμένες του συναθροίσεις, κάποιες φορές γνωρίζει τον εαυτό του, βρίσκει αντιστοιχίες ανάμεσα στα λόγια του Θεού και τον εαυτό του και εκθέτει τη διεφθαρμένη του διάθεση· υπάρχει, όμως, ένας σκοπός πίσω από αυτό, μια πρόθεση: να κάνει τους άλλους να τον θαυμάσουν, να τον ζηλέψουν και να τον σεβαστούν κι έτσι να εδραιώσει τη θέση του. Έχει φιλοδοξίες και σκοπό. Δεν λέει λέξη αν δεν πρόκειται για τη θέση του· δεν κάνει τίποτα αν δεν είναι για να την εξασφαλίσει. Όλα όσα κάνει είναι γι’ αυτήν. Για τη θέση του θα κάνει τα αδύνατα δυνατά. Όταν αφορά το έργο της εκκλησίας, όμως, όταν ανακαλύψει προβλήματα δεν θα τα λύσει, όταν άλλοι αναφέρουν προβλήματα δεν θα ασχοληθεί και δεν πρόκειται να σηκώσει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι για να φροντίσει το οτιδήποτε· βλέπει τους άλλους να είναι πεσμένοι με τα μούτρα στα καθήκοντά τους, αλλά αυτός δεν κάνει απολύτως τίποτα. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; (Ένας ποταπός και άθλιος άνθρωπος που ζει μόνο για τη φήμη, τα κέρδη και τη θέση.) Επιδιώκει την αλήθεια κάποιος που ζει μόνο για τη θέση; Μπορεί να την επιδιώξει; (Όχι.) Δεν μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα. Αν έχει λίγη συνείδηση, αν έχει αίσθημα ντροπής, αν έχει αξιοπρέπεια και χαρακτήρα και μπορέσει να αποδεχθεί την αλήθεια αφού βιώσει κάποια παίδευση, κρίση ή κλάδεμα, ή δοκιμαστεί και εξευγενιστεί, τότε είναι εφικτό να αλλάξει. Αν, ωστόσο, είναι απαθής, ανόητος, αδιάλλακτος και δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, τότε όσα και να καταλαβαίνει έχουν κανένα όφελος; (Όχι.) Όσα κι αν καταλαβαίνει δεν μπορούν να τον συγκινήσουν. Ο τύπος ανθρώπου που μιλάει και ενεργεί μόνο για χάρη της θέσης του, όσο απασχολημένος κι αν φαίνεται εξωτερικά, όσο χρόνο κι αν περάσει στον δρόμο, όσα κι αν θυσιάσει, εγκαταλείψει και δαπανήσει, μπορεί να θεωρηθεί ότι επιδιώκει την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Για τη θέση, θα πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα. Για τη θέση, θα υποφέρει οποιαδήποτε δυσκολία. Για τη θέση, δεν θα σταματήσει πουθενά. Προσπαθεί να ανακαλύψει τα βρόμικα μυστικά των άλλων, να τους παγιδεύσει ή να τους κάνει τη ζωή δύσκολη, πατώντας επί πτωμάτων. Δεν φοβάται καν το ενδεχόμενο της τιμωρίας και της απόδοσης δικαιοσύνης· ενεργεί για χάρη της θέσης, χωρίς να σκέφτεται καθόλου τις συνέπειες. Τι επιδιώκει ένας τέτοιος άνθρωπος; (Τη θέση.) Ποια ομοιότητα έχει με τον Παύλο; (Επιδιώκει κι αυτός το στεφάνι.) Αντί να επιδιώκει την αλήθεια, επιδιώκει το στεφάνι της δικαιοσύνης, τη θέση, τη φήμη και τα κέρδη, κι αυτό το θεωρεί σωστή επιδίωξη. Ποιο είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό ενός τέτοιου ανθρώπου; Ότι, από κάθε άποψη, ενεργεί για τη θέση, τη φήμη και τα κέρδη. Αυτός ο τύπος ανθρώπου, που κάνει ό,τι κάνει για χάρη της φήμης, του κέρδους και της θέσης, είναι ο πιο ικανός στην παραπλάνηση των άλλων. Όταν τον γνωρίζεις για πρώτη φορά, δεν μπορείς να τον διακρίνεις. Βλέπεις ότι τα δόγματα που αναφέρει ακούγονται σωστά, τα όσα λέει φαίνονται πρακτικά και το έργο που διευθετεί είναι πολύ ταιριαστό. Μοιάζει να έχει κάποιο επίπεδο και τον θαυμάζεις αρκετά. Αυτός ο τύπος ανθρώπου είναι επίσης πρόθυμος να πληρώσει το τίμημα όταν εκτελεί το καθήκον του. Εργάζεται σκληρά κάθε μέρα και δεν παραπονιέται ποτέ ότι κουράστηκε. Δεν είναι ούτε στο ελάχιστο εύθραυστος. Δεν δείχνει αδυναμία όπως οι άλλοι. Επίσης, δεν κυνηγάει τις ανέσεις της σάρκας και δεν είναι ιδιότροπος στο φαγητό. Όταν η οικογένεια που τον φιλοξενεί του μαγειρεύει κάτι ιδιαίτερο, αρνείται να το φάει. Τρώει μόνο απλά φαγητά. Όποιος βλέπει έναν τέτοιον άνθρωπο τον θαυμάζει. Πώς, λοιπόν, μπορεί να διακρίνει κανείς αν κάνει ό,τι κάνει για χάρη της θέσης; Πρώτα, πρέπει κανείς να εξετάσει αν πρόκειται για άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια. Πού θα φανεί αυτό; (Στην πρόθεση και την αφετηρία που έχουν οι πράξεις του.) Αυτό είναι ένα κομμάτι. Θα φανεί κυρίως στον σκοπό που επιδιώκει. Αν ενεργεί για να κερδίσει την αλήθεια, θα θεωρεί σημαντικό να διαβάζει συχνά τα λόγια του Θεού, να κατανοεί την αλήθεια και να γνωρίζει τον εαυτό του μέσα απ’ τα λόγια του Θεού. Αν συναναστρέφεται συχνά πάνω στην αυτογνωσία του, θα μπορέσει να δει ότι έχει πολλές ελλείψεις, ότι δεν κατέχει την αλήθεια και, όπως είναι φυσικό, θα πασχίσει να επιδιώξει την αλήθεια. Όσο περισσότερο γνωρίζουν οι άνθρωποι τον εαυτό τους τόσο πιο ικανοί είναι να επιδιώξουν την αλήθεια. Όποιος διαρκώς λέει και κάνει πράγματα για χάρη της θέσης προφανώς δεν είναι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Όταν τον κλαδεύουν, δεν το αποδέχεται· φοβάται πολύ μήπως πάθει ζημιά η υπόληψή του. Μπορεί, λοιπόν, να αποδεχθεί τα λόγια κρίσης και παίδευσης του Θεού και να κάνει αυτοκριτική; Μπορεί στ’ αλήθεια να καταλάβει τις παρεκκλίσεις της βίωσής του; Αν δεν εμφανίζει καμία από αυτές τις εκδηλώσεις, τότε μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ότι δεν πρόκειται για άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια. Πείτε Μου, ποιες εκδηλώσεις εμφανίζουν οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια και επιδιώκουν τη θέση; (Όταν οι άλλοι τους ασκούν κριτική, δεν την αποδέχονται, αλλά παίρνουν αμυντική στάση, δικαιολογούνται και αιτιολογούν. Μιλάνε προκειμένου να διατηρήσουν τον εγωισμό τους και τη θέση τους. Αν κάποιος δεν τους υποστηρίξει, του επιτίθενται και τον κρίνουν.) Όταν οι άνθρωποι επιτίθενται στους άλλους και τους κρίνουν, μιλώντας και υπερασπιζόμενοι τον εαυτό τους για χάρη του εγωισμού και της θέσης τους, τότε η πρόθεση και ο σκοπός των πράξεών τους είναι προφανώς λάθος και ζουν τη ζωή τους αποκλειστικά για τη θέση. Μπορούν αυτού του είδους οι άνθρωποι, που όλα όσα λένε και κάνουν είναι για χάρη της θέσης, να λάβουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού; Μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Θεωρούν ότι, αν λάβουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού, θα πρέπει να κάνουν πράξη την αλήθεια και, αν κάνουν πράξη την αλήθεια, θα πρέπει να υποφέρουν και να πληρώσουν ένα τίμημα. Τότε θα χάσουν την απόλαυση που συνεπάγεται η θέση και δεν θα μπορούν να απολαύσουν τα οφέλη της θέσης. Έτσι, λοιπόν, επιλέγουν να επιδιώκουν μόνο τη φήμη, τα κέρδη, τη θέση και τις ανταμοιβές. Με ποιους άλλους τρόπους εκδηλώνονται οι άνθρωποι που επιδιώκουν τη θέση; Τι άλλο κάνουν; (Αν δουν γύρω τους ταλαντούχους ανθρώπους που είναι πιο αφοσιωμένοι στην επιδίωξη της αλήθειας και αξίζουν ανατροφή, και οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν την τάση να τους υποστηρίζουν περισσότερο, τότε, από φόβο μήπως αυτοί οι άνθρωποι ορθώσουν ανάστημα και τους αντικαταστήσουν, απειλώντας τη θέση τους, σκέφτονται τρόπους να καταπιέσουν αυτούς τους ταλαντούχους ανθρώπους και βρίσκουν κάθε λογής αιτίες και δικαιολογίες για να τους ταπεινώσουν. Η μέθοδος που χρησιμοποιούν πιο συχνά για να το κάνουν αυτό είναι να τους κολλήσουν την ταμπέλα του αλαζόνα, του αυτάρεσκου, εκείνου που διαρκώς περιορίζει τους άλλους· πείθουν και τους άλλους για όλα αυτά και δεν αφήνουν τον οίκο του Θεού να προωθήσει ή να αναθρέψει τους ανθρώπους αυτούς.) Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη εκδήλωση. Έχετε κάτι να προσθέσετε; (Τους αρέσει να καταθέτουν διαρκώς μαρτυρία για τον εαυτό τους και να κάνουν επίδειξη. Μιλάνε συνεχώς για κάποια υπέροχη πλευρά τους, ποτέ για την άσχημη και, αν κάνουν κάτι κακό, δεν ασκούν αυτοκριτική ούτε και αναλύουν τις πράξεις τους.) Μιλάνε διαρκώς για το πώς υποφέρουν και πληρώνουν ένα τίμημα, για το πώς τους καθοδηγεί ο Θεός, και δείχνουν το έργο που έχουν κάνει. Αυτός είναι άλλος ένας τρόπος με τον οποίο προστατεύουν και εδραιώνουν τη θέση τους. Όσοι επιδιώκουν τη θέση και κάνουν πράγματα για χάρη της έχουν κι άλλο ένα χαρακτηριστικό, που είναι και το βασικότερο: Ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει πάντα να έχουν τον τελευταίο λόγο. Επιδιώκουν τη θέση επειδή θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο. Θέλουν να κάνουν εκείνοι κουμάντο και μόνο εκείνοι να έχουν εξουσία. Για όποια κατάσταση κι αν πρόκειται, εκείνους πρέπει ν’ ακούνε όλοι· όποιος κι αν έχει πρόβλημα, σ’ εκείνους πρέπει να πάει και να ζητήσει καθοδήγηση. Αυτά θέλουν να απολαμβάνουν, αυτά τα οφέλη που προσφέρει η θέση. Όποια κι αν είναι η κατάσταση, πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο. Δεν έχει σημασία αν αυτό που θα πουν είναι σωστό ή λάθος· και λάθος να είναι, πρέπει και πάλι να έχουν τον τελευταίο λόγο και να αναγκάσουν τους άλλους να τους ακούσουν και να τους υπακούσουν. Πρόκειται για σοβαρό πρόβλημα. Πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο, όποια κι αν είναι η κατάσταση· είτε την καταλαβαίνουν είτε όχι, πρέπει να ανακατευτούν και να έχουν τον τελευταίο λόγο. Εκείνοι πρέπει να πάρουν την απόφαση σε όποιο θέμα κι αν συναναστρέφονται οι επικεφαλής και οι εργάτες, στους οποίους δεν αφήνουν κανένα περιθώριο να μιλήσουν. Όποια λύση κι αν προτείνουν, οι άλλοι είναι αναγκασμένοι να την αποδεχθούν· αν αυτό δεν συμβεί, τότε θυμώνουν και τους κλαδεύουν. Αν τυχόν κάποιος ασκεί κριτική ή έχει μια γνώμη, ακόμα κι αν είναι σωστή και συμφωνεί με την αλήθεια, σκαρφίζονται ένα σωρό τρόπους για να φέρουν αντίρρηση. Έχουν ιδιαίτερο ταλέντο στις σοφιστείες, πείθουν τους άλλους με μαλαγανιές και τελικά τους αναγκάζουν να κάνουν ό,τι θέλουν αυτοί. Σε όλα θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο. Δεν διαπραγματεύονται ποτέ με τους συνεργάτες ή τους συναδέλφους τους· δεν είναι δημοκρατικοί. Αυτό αρκεί για να αποδείξει ότι είναι υπερβολικά αλαζόνες και αυτάρεσκοι και δεν μπορούν καθόλου ούτε να αποδεχθούν την αλήθεια ούτε να υποταχθούν σ’ αυτήν. Ας πούμε ότι συμβαίνει κάτι που είναι σημαντικό ή κρίσιμο. Αν αφήσουν τον καθένα να αξιολογήσει την κατάσταση και να πει τη γνώμη του και στο τέλος καταλήξουν σε μια μέθοδο άσκησης σύμφωνα με τη γνώμη της πλειοψηφίας, εξασφαλίζοντας ότι το έργο της εκκλησίας δεν πρόκειται να ζημιωθεί, αλλά θα ωφεληθεί συνολικά, αν λοιπόν κρατήσουν αυτή τη στάση, τότε πρόκειται για ανθρώπους που προστατεύουν το έργο του οίκου του Θεού και αποδέχονται την αλήθεια, επειδή πίσω από μια τέτοια συμπεριφορά κρύβονται αρχές. Θα ενεργούσε, όμως, μ’ αυτόν τον τρόπο κάποιος που επιδιώκει τη θέση; (Όχι.) Πώς θα ενεργούσε; Αν συνέβαινε κάτι, δεν θα τον ένοιαζε η συμβουλή των άλλων. Θα είχε ήδη στο μυαλό του μια λύση ή μια απόφαση, πολύ πριν τον συμβουλέψουν εκείνοι. Μέσα του, θα είχε ήδη χαράξει την πορεία του. Σ’ εκείνο το σημείο, ό,τι κι αν έλεγαν οι άλλοι, δεν θα έδινε καμία σημασία. Ακόμα κι αν κάποιος του έκανε επίπληξη, δεν θα τον ένοιαζε καθόλου. Δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη του τις αλήθεια-αρχές· δεν νοιάζεται αν κάτι ωφελεί το έργο της εκκλησίας ή αν μπορούν να το αποδεχθούν οι αδελφοί και οι αδελφές. Δεν τον αφορούν τέτοια πράγματα. Τι τον αφορά; Να έχει οπωσδήποτε τον τελευταίο λόγο. Να λαμβάνει αυτός τις αποφάσεις σε κάθε θέμα. Τα πάντα να γίνονται όπως θέλει εκείνος. Να γνωρίζει πάντα αν κάτι είναι ή δεν είναι ωφέλιμο για τη θέση του. Από αυτήν την οπτική βλέπει τα πράγματα. Πρόκειται για άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι.) Οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια κάνουν ό,τι κάνουν λαμβάνοντας πάντα υπόψη τη θέση τους, τη φήμη τους, τα κέρδη τους και το πώς θα τους ωφελήσει κάθε πράξη. Αυτή είναι η αφετηρία τους για ό,τι κάνουν.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Πράγματι, υπάρχουν μερικοί τέτοιοι άνθρωποι. Οι πιο σημαντικές εκδηλώσεις τους είναι οι εξής: το πρώτο είδος είναι ότι κάνουν κάτι απλώς και μόνο για να το κάνουν· τους αρέσει να δουλεύουν και δεν μπορούν να μείνουν ακίνητοι. Εφόσον είναι απασχολημένοι με κάτι, είναι χαρούμενοι, έχουν ένα αίσθημα επιτυχίας και νιώθουν ότι είναι αληθινοί. Το δεύτερο είδος εκδήλωσης είναι ότι κάνουν πράγματα για χάρη της θέσης. Αυτό το είδος ανθρώπου έχει ιδιαίτερα ισχυρές φιλοδοξίες και επιθυμίες. Θέλει συνεχώς να ελέγχει τους άλλους και να τους παίρνει με το μέρος του, και επιθυμεί διαρκώς να αντικαταστήσει τον Θεό. Από τις επιδιώξεις του Παύλου, ποια είναι αυτή που σχετίζεται με την επιθυμία του να αντικαταστήσει τον Θεό; (Η επιδίωξή του να γίνει Χριστός.) Ο σκοπός αυτών των ανθρώπων όταν επιδιώκουν τη θέση δεν είναι να γίνουν απλώς μια κλάση ανώτεροι από τους άλλους, να έχουν θέση και να τους λατρεύουν οι άλλοι. Ο απώτερος στόχος τους είναι να πάρουν τους άλλους με το μέρος τους και να τους ελέγξουν· να τους λατρεύουν σαν να ήταν ο Θεός, να τους ακολουθούν, να υποτάσσονται και να πιστεύουν σ’ αυτούς. Τι υπονοούν όλα αυτά; Ότι στην καρδιά των ανθρώπων θα μετατρέπονταν σε Θεό. Αυτό δεν είναι η επιδίωξη της αλήθειας, αλλά η επιδίωξη του Σατανά. Προφανώς και η επιδίωξη της θέσης δεν είναι επιδίωξη της αλήθειας, όπως επιδίωξη της αλήθειας δεν είναι ούτε κι η επιδίωξη της δουλειάς ή της φήμης. Με ποιον άλλον τρόπο εκδηλώνεται ένας τέτοιος άνθρωπος; (Επιδιώκει ευλογίες.) Πολύ σωστά. Πληρώνει ένα τίμημα, δαπανά τον εαυτό του, υποφέρει, και απαρνείται το προσωπικό του συμφέρον σε όλα τα ζητήματα, όλα αυτά όμως τα κάνει για να λάβει ευλογία. Ο μόνος λόγος για τον οποίο εκδηλώνεται μ’ αυτόν τον τρόπο είναι για να λάβει ευλογία και να έχει καλό προορισμό. Ούτε κι αυτό είναι επιδίωξη της αλήθειας. Αυτός είναι ο τρίτος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται κάποιος που έχει πνευματική κατανόηση, αλλά δεν επιδιώκει την αλήθεια. Όπως ακριβώς και ο Παύλος, ένας τέτοιος άνθρωπος ενεργεί και υποφέρει προκειμένου να λάβει ευλογία, καθώς και για χάρη του προορισμού του, χωρίς να υπολογίσει στιγμή το κόστος. Έχει ξεκάθαρο σκοπό για όλα αυτά: επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στο πιο σημαντικό και απαραίτητο που πρέπει να κάνει για να λάβει ευλογίες. Εφόσον παίρνει την αποδοχή και την υποστήριξη των αδελφών, όλα είναι μια χαρά. Επικεντρώνεται μονάχα στο πώς τον βλέπουν όλοι οι άλλοι, στο πώς τον βλέπει ο Άνωθεν και στο αν ο Θεός τον έχει στην καρδιά Του. Όλα είναι μια χαρά, αρκεί να είναι βέβαιο ότι θα λάβει ευλογία και θα ανταμειφθεί. Ωστόσο, δεν αξιολογεί ποτέ τις ενέργειές του με βάση την αλήθεια και δεν εγκαταλείπει ποτέ την επιθυμία για ευλογία· δεν υποτάσσεται στις ενορχηστρώσεις και στις ρυθμίσεις του Θεού. Αν κάτι δεν το κάνει καλά και κλαδευτεί, αν ο Άνωθεν δεν είναι ευχαριστημένος μαζί του, και δει ότι δεν υπάρχει ελπίδα να λάβει ευλογία ή ίσως έναν καλό προορισμό, τότε θα δείξει αρνητισμό, θα τα παρατήσει και δεν θα θέλει να κάνει το καθήκον του. Υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι που απλώς δεν θέλουν να πιστέψουν· θεωρούν ότι δεν υπάρχει λόγος να πιστεύει κανείς στον Θεό. Και οι τρεις μέθοδοι επιδίωξης που αναφέρονται παραπάνω είναι μονοπάτια που επιλέγουν όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι σε κάθε εκκλησία, και όλοι τους είναι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια. Όποιο καθήκον κι αν εκτελέσουν, το συσχετίζουν πάντα με τα δικά τους συμφέροντα, με την ευλογία και τις ανταμοιβές που θέλουν να λάβουν· δεν το συσχετίζουν ποτέ με τη ζωή-είσοδό τους, την κατανόηση της αλήθειας ή τη μεταμόρφωση της διάθεσής τους. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό ή εκτελούν καθήκοντα, δεν επιδίωξαν ποτέ την αυτογνωσία, ούτε τη ζωή-είσοδο, ούτε την αγάπη προς τον Θεό ή την υποταγή σ’ Εκείνον. Ό,τι κι αν κάνουν, δεν αναζητούν την αλήθεια. Όποια διαφθορά κι αν αποκαλύψουν, δεν κάνουν συσχετισμούς ανάμεσα σ’ αυτήν και στην αλήθεια που περιέχουν τα λόγια του Θεού. Ό,τι κι αν κάνουν, οι προθέσεις τους είναι εγωιστικές και ευτελείς, και όλες έχουν ως στόχο την εξασφάλιση της ευλογίας και του προσωπικού κέρδους. Με όποιον τρόπο κι αν κλαδευτούν, δεν κάνουν αυτοκριτική και συνεχίζουν να θεωρούν ότι έχουν δίκιο. Οι άνθρωποι σαν κι αυτούς σπάνια δείχνουν αρνητισμό. Δεν φοβούνται τα βάσανα, όσο μεγάλα κι αν είναι, αν μέσα απ’ αυτά πρόκειται να λάβουν ευλογία και να εισέλθουν στη βασιλεία. Έχουν όντως επιμονή, τους είναι όμως πολύ δύσκολο να αποδεχθούν την αλήθεια. Προτιμούν να πεθάνουν παρά να κάνουν αυτοκριτική και να γνωρίσουν τον εαυτό τους, και νομίζουν ότι τα πάνε περίφημα. Έχουν κι άλλη εκδήλωση οι άνθρωποι που έχουν πνευματική κατανόηση, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια: ορισμένοι έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα, αλλά δεν ενδιαφέρονται για τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός ούτε για τα λόγια Του που εκθέτουν τις διάφορες καταστάσεις των ανθρώπων. Ακόμα κι αν τα καταλαβαίνουν αυτά, δεν τους ενδιαφέρουν. Γιατί, λοιπόν, συνεχίζουν να πιστεύουν στον Θεό, αφού δεν ενδιαφέρονται; Αναμφίβολα κάνουν μέσα τους κάποιες ασαφείς και μη ρεαλιστικές σκέψεις. Λένε: «Δεν ξέρω τι είναι ικανός να κάνει ο Θεός που βρίσκεται στη γη. Δεν μπορώ να φανταστώ. Καθώς φαίνεται, μπορεί κυρίως να συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια. Δεν καταλαβαίνω και πολύ αυτές τις υποτιθέμενες αλήθειες· σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτά που λέει είναι πολύ ωραία, και φέρνουν τους ανθρώπους στο σωστό μονοπάτι. Δεν ξέρω, ωστόσο, αν είναι ή δεν είναι όντως ο Θεός». Εφόσον αμφισβητούν τόσο πολύ τον Θεό, γιατί άραγε παραμένουν στον οίκο Του και δεν φεύγουν; Επειδή έχουν μέσα τους μια ασαφή άποψη, μια φαντασίωση. Σκέφτονται: «Αν συνεχίσω να σκοτώνω τον χρόνο μου εδώ, μπορεί στο τέλος να ξεφύγω απ’ τον θάνατο, και τελικά να εισέλθω στους ουρανούς και να λάβω μεγάλες ευλογίες». Όσο, λοιπόν, οι άλλοι επιδιώκουν μια αλλαγή διάθεσης και δέχονται να κλαδευτούν, εκείνοι συνεχίζουν να προσεύχονται στον Θεό που βρίσκεται στους ουρανούς, λέγοντας: «Θεέ μου, καθοδήγησέ με για να βγω από αυτές τις δυσκολίες, και δώσε μου την ικανότητα να δεχτώ το κλάδεμα. Είμαι πρόθυμος να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Σου». Όπως ακούς, τα λόγια της προσευχής τους δεν είναι λάθος, όμως δεν παραδέχονται ποτέ ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση ή ότι κάνουν λάθος. Μέσα τους, αναγνωρίζουν μόνο τον Θεό στους ουρανούς. Όσο για τον Θεό που βρίσκεται στη γη, τον ενσαρκωμένο Θεό, και τα λόγια της κρίσης Του, δεν δίνουν καμία σημασία, σαν να μην τους αφορούσαν καθόλου όλα αυτά. Τόσο απλή και κενή είναι η πίστη τους στον Θεό. Όσο κι αν μιλάνε οι άλλοι για τη διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων και την ανάγκη να επιδιώξει κανείς μια αλλαγή διάθεσης, εκείνοι συλλογίζονται: «Πώς γίνεται να είστε όλοι σας τόσο διεφθαρμένοι κι εγώ να μην είμαι;» Νομίζουν ότι οι ίδιοι είναι τέλειοι και αψεγάδιαστοι, και ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Κάποιες φορές, είναι προκατειλημμένοι ή περιφρονούν τους άλλους, όμως θεωρούν ότι αυτό είναι κάτι το φυσιολογικό, ότι πρόκειται απλώς για μια κακή σκέψη που αν την καταπνίξουν, θα φύγει. Ή, όταν βλέπουν τους άλλους να επαναστατούν ενάντια στον Θεό, σκέφτονται: «Εγώ δεν έχω επαναστατήσει ποτέ ενάντια στον Θεό. Η αγάπη που έχω μέσα μου για Εκείνον δεν έχασε ποτέ τη σταθερότητά της». Απλώς λένε αυτές τις λίγες φράσεις και δεν κάνουν αυτοκριτική, ούτε και ξέρουν πώς να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές. Άνθρωποι σαν αυτούς επιδιώκουν την αλήθεια; (Όχι.) Γιατί, τότε, συνεχίζουν να έχουν τόσο καλή γνώμη για τον εαυτό τους και θεωρούν ότι δεν είναι κακό να πιστεύει κανείς στον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο; Τι συμβαίνει εδώ; Κάτι τέτοιο δείχνει ότι δεν αγαπούν την αλήθεια. Σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, τι άνθρωποι είναι αυτοί; Με ποιους τρόπους εκδηλώνονται; Έχουν ευφράδεια, είναι ευφυείς, μαθαίνουν γρήγορα, και έχουν ισχυρή ικανότητα να καταλαβαίνουν. Καταλαβαίνουν τι λες αμέσως μόλις μιλήσεις, και κατανοούν πολύ γρήγορα το δόγμα. Ωστόσο, ό,τι κι αν καταλαβαίνουν, η κατεύθυνση και ο στόχος της επιδίωξής τους παραμένουν ίδια, δηλαδή να λάβουν ευλογία. Επιπλέον, αντιμετωπίζουν τις αλήθειες που κατανοούν ως θεολογικές θεωρίες, ή ως κάποιου είδους δόγμα ή διδασκαλία. Δεν πιστεύουν ότι αυτά είναι η αλήθεια, κι έτσι δεν τα κάνουν πράξη και δεν τα βιώνουν, πόσο μάλλον τα εφαρμόζουν στη ζωή τους. Αποδέχονται και κηρύσσουν μόνο τα δόγματα που τους αρέσουν και συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, νομίζοντας ότι κάτι έχουν κερδίσει. Το ότι μπορούν να κηρύξουν δόγματα και να εντυπωσιάσουν πολλούς ανθρώπους είναι ό,τι πιο σημαντικό κερδίζουν από την πίστη τους στον Θεό. Όσο για το αν κάνουν πράξη την αλήθεια ή αν έχουν καθόλου αυτογνωσία, νομίζουν ότι αυτά είναι ευτελή και όχι πολύ σημαντικά ζητήματα· αντίθετα, νομίζουν ότι το να κηρύσσουν πνευματικά δόγματα, να απαντούν ερωτήσεις και να κερδίζουν τον θαυμασμό των άλλων είναι ό,τι πιο κρίσιμο, και ότι χάρη σ’ αυτά μπορούν να απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης. Συνεπώς, δεν δίνουν καμία σημασία στην άσκηση της αλήθειας, δεν κάνουν αυτοκριτική, ενώ ικανοποιούνται μόνο όταν κάνουν πομπώδη κηρύγματα. Αυτό το πρόβλημα είναι σχετικά σοβαρό, ακόμα πιο σοβαρό απ’ ό,τι είναι στην περίπτωση των ανθρώπων που δεν έχουν πνευματική κατανόηση, επειδή εκείνοι γνωρίζουν ξεκάθαρα πως αυτή είναι η αλήθεια, αλλά δεν την κάνουν πράξη και δεν την βιώνουν. Είναι άνθρωποι που αποστρέφονται την αλήθεια και παίζουν μαζί της. Δεν είναι πολύ σοβαρή η φύση αυτού του προβλήματος;

Μπορείτε πλέον να διακρίνετε τους ανθρώπους που έχουν πνευματική κατανόηση αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Εμφανίζετε εσείς καμία εκδήλωση αυτού του είδους ανθρώπου; (Ναι, κυρίως ότι κάνω πράγματα για χάρη της θέσης.) Μιλάτε για χάρη της θέσης και ενεργείτε για χάρη της θέσης· όλα περιστρέφονται γύρω απ’ τη θέση. Αυτό είναι πρόβλημα. Είναι εφικτό να επιδιώξετε την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο; Πώς εκδηλώνεται το να ενεργεί κανείς για χάρη της θέσης; Πρώτα-πρώτα, συνδέεται με το να επικεντρώνεται στο πρόσωπό του, στην εικόνα του και στην αξιοπρέπειά του, καθώς και στη θέση που έχει στην καρδιά των άλλων, αν δηλαδή οι άλλοι τον θαυμάζουν και τον λατρεύουν. Ό,τι κι αν κάνει, προσέχει μόνο αυτές τις πτυχές, χωρίς ποτέ να υμνεί τον Θεό ούτε να καταθέτει μαρτυρία γι’ Αυτόν. Για παράδειγμα, όταν κάποιος που δεν επιδιώκει την αλήθεια γνωρίζει έναν νέο πιστό, σκέφτεται μέσα του: «Πιστεύεις στον Θεό εδώ και λίγα μόνο χρόνια· τίποτα δεν καταλαβαίνεις», κι έτσι τον περιφρονεί. Αν ο νέος πιστός θέλει να αναζητήσει την αλήθεια, τότε ο άλλος εξετάζει πρώτα την εμφάνισή του, το πώς μιλάει και το αν του είναι συμπαθής. Αν ο νέος πιστός έχει χαμηλό επίπεδο, ο άλλος δεν θα είναι πρόθυμος να συναναστραφεί μαζί του πάνω στην αλήθεια· θα του πει μόνο λίγα ενθαρρυντικά λόγια και ως εκεί. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; (Νομίζει ότι, επειδή είναι πιστός εδώ και πολλά χρόνια, έχει κεφάλαιο, κι έτσι περιφέρει την παλαιότητά του σαν να ήταν κάτι σημαντικό.) Με αυτό το κεφάλαιο, εκδηλώνει την επιβολή της θέσης του. Επειδή έχει το κεφάλαιο, νιώθει ότι δικαιούται να μιλάει από θέση ισχύος· αυτήν τη θέση, όμως, την έδωσε ο ίδιος στον εαυτό του, δεν του την έδωσαν οι άλλοι. Επιδιώκει την αλήθεια κάποιος που εργάζεται και μιλάει μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Εσείς εκδηλώνεστε μ’ αυτόν τον τρόπο; Λέτε: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και δέκα χρόνια. Δεν είναι προσβολή απέναντί μου να μου δίνουν για συνεργάτη κάποιον που πιστεύει εδώ και δύο χρόνια μόνο; Ούτε να του μιλήσω δεν θέλω. Ακόμα και μια λέξη θα με εξαντλούσε. Δεν καταλαβαίνει τίποτα!» Κάτι τέτοιο προκύπτει όταν βρίσκεται κανείς υπό την κυριαρχία μιας αλαζονικής διάθεσης. Αν μέσα σου δεν έδινες αξία στη θέση, δεν κατέτασσες τους ανθρώπους σύμφωνα με την εμπειρία ή την παλαιότητα, και δεν νόμιζες ότι έχεις κεφάλαιο, τότε θα φερόσουν έτσι σε κάποιον; Είναι ξεκάθαρο ότι, λόγω μιας διεφθαρμένης διάθεσης που έχεις μέσα σου, οι εκδηλώσεις της συμπεριφοράς σου απέναντι στους ανθρώπους δεν ωφελούν κανέναν, κι αυτό εκθέτει τη διεφθαρμένη σου διάθεση, τις επιδιώξεις σου και όσα βρίσκονται βαθιά μέσα σου. Υπάρχει κι άλλη μία εκδήλωση των ανθρώπων που ενεργούν για χάρη της θέσης. Ας πούμε ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν αποκτήσει επαγγελματική γνώση ή είναι ειδικοί σε έναν ορισμένο κλάδο. Ωστόσο, αν τύχει να συζητάνε σχετικά μ’ αυτόν τον κλάδο και κάποιος άλλος μιλήσει πρώτος, ταράζονται και σκέφτονται: «Πώς είναι δυνατόν να μιλάτε χωρίς λογική; Δεν θα αναγνώριζες το μεγαλείο ακόμα κι αν βρισκόταν μπροστά στα μάτια σου!» Λένε: «Αυτό σπούδασα στο πανεπιστήμιο και σ’ αυτά τα θέματα αφιέρωσα όλη μου την έρευνα. Μόλις πήρα το πτυχίο μου, εργάστηκα σ’ αυτόν τον κλάδο για αρκετά χρόνια. Έχω πάνω από δέκα χρόνια που εγκατέλειψα αυτό το επάγγελμα από τότε που πίστεψα στον Θεό, αλλά θυμάμαι τα πάντα με κλειστά τα μάτια. Δεν μου αρέσει να μιλάω γι’ αυτό· φαίνεται σαν να κάνω επίδειξη». Τι γνώμη έχεις γι’ αυτά τα λόγια; Αυτά τα λόγια ανήκουν σε άπιστους ακαδημαϊκούς, που για να τα πουν βασίζονται σε σατανικές φιλοσοφίες, κι έτσι φαίνονται μορφωμένοι και κερδίζουν την έγκριση όλων. Ισχυρίζονταν ότι δεν ήθελαν να κάνουν επίδειξη, αλλά αυτό ακριβώς κάνουν, απλώς με μεγαλύτερη δεξιοτεχνία. Αναφέρθηκαν στο κεφάλαιο που έχουν, στο πόσα χρόνια σπούδασαν αυτό το επάγγελμα και στο τι κέρδισαν· χρησιμοποίησαν, δηλαδή, αυτήν τη μέθοδο για να στείλουν το μήνυμα ότι είναι ειδικοί στο αντικείμενο. Όταν είσαι ειδικός σε ένα αντικείμενο, σημαίνει απαραίτητα ότι το κατανοείς κιόλας; Αυτήν την προσέγγιση πρέπει να υιοθετήσεις αν είσαι ειδικός και κάνεις έργο στον οίκο του Θεού; (Όχι.) Τι θα πρέπει να κάνεις, λοιπόν; (Να αναζητήσω την αλήθεια· να συζητήσω και να ψάξω μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές.) Πρέπει όλοι να ψάχνουν μαζί. Λες: «Πρέπει να είμαι ειλικρινής. Εργάστηκα σ’ αυτό το επάγγελμα για αρκετά χρόνια και ξέρω λίγα πράγματα γι’ αυτό, αλλά δεν ξέρω τις αρχές με βάση τις οποίες το αξιοποιεί ο οίκος του Θεού. Δεν ξέρω αν η γνώση που έχω είναι χρήσιμη για τον οίκο του Θεού· μπορούμε να το συζητήσουμε μαζί. Εγώ θα σας πω κάποια βασικά πράγματα για το αντικείμενο». Αυτά τα λόγια έχουν λογική. Οι άνθρωποι που τα λένε ναι μεν έχουν γνώσεις πάνω στο επάγγελμα, αλλά είναι ταπεινοί και όχι ξιπασμένοι. Δεν υποκρίνονται· θέλουν στ’ αλήθεια να κάνουν καλά τη δουλειά τους, και μοιράζονται με όλους όσα έχουν μάθει και όσα γνωρίζουν, χωρίς να αποκρύπτουν τίποτα. Το κάνουν αυτό μόνο και μόνο για να εκτελέσουν σωστά το καθήκον τους, όπως κι αν τους βλέπουν ή τους φέρονται οι άλλοι. Εκτελούν το καθήκον τους μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τον Θεό, αλλά και για να κερδίσουν την αλήθεια και να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα. Κι έτσι, σε κάθε πτυχή της εκτέλεσης του καθήκοντός τους, λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και νοιάζονται για τη ζωή-είσοδο των αδελφών. Σε ό,τι κι αν κάνουν, πρώτα συναναστρέφονται με όλους και μετά το συζητούν συλλογικά για να φτάσουν σ’ ένα κοινό συμπέρασμα, αφήνοντας τους αδελφούς και τις αδελφές να συνεισφέρουν τις ιδέες και τις προσπάθειές τους, όλοι ενωμένοι για να ολοκληρώσουν σωστά την εργασία. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτήν την προσέγγιση; Μόνο κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια θα ενεργούσε έτσι. Μπορεί αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια και αυτοί που δεν την επιδιώκουν να πιστεύουν το ίδιο στον Θεό, αλλά εκδηλώνονται με διαφορετικούς τρόπους. Ποιο απ’ τα δύο είδη ανθρώπων είναι αηδιαστικό; (Αηδιαστικοί είναι εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια.) Αν ξέρεις λίγα πράγματα για κάποιο επάγγελμα, δεν χρειάζεται να κάνεις επίδειξη ούτε και να μειώνεις ή να περιορίζεις τους άλλους. Κάποιοι, όταν γίνονται επικεφαλής, ή εργάτες, κοιτάζουν τους άλλους αφ’ υψηλού· μιλάνε και περπατάνε επιτηδευμένα, φτάνουν ακόμα και να μεγαλοπιάνονται σαν να είχαν κάποιο αξίωμα. Αυτός ο τρόπος δράσης είναι ακόμα πιο αηδιαστικός. Ακόμα κι αν έχεις κάποια θέση, δεν είναι ανάγκη να την επιδεικνύεις τόσο ούτε να είσαι υπερόπτης. Θα πρέπει να φέρεσαι υπεύθυνα, ώστε να καθοδηγείς τους αδελφούς και τις αδελφές στη σωστή εκτέλεση των καθηκόντων τους. Αυτή είναι η ευθύνη σου και το επίτευγμα που πρέπει να καταφέρεις. Επιπλέον, αν έχεις ανθρώπινη φύση και αφοσίωση, πρέπει να αναλαμβάνεις την ευθύνη των πράξεών σου. Πώς θα αναλάβεις την ευθύνη; Θα συναναστρέφεσαι ξεκάθαρα πάνω σε τομείς που δεν καταλαβαίνουν οι άλλοι, τομείς όπου έχουν την τάση να κάνουν λάθη ή να παραπλανιούνται, και θα διορθώνεις τυχόν λάθη και παρεκκλίσεις· μ’ αυτόν τον τρόπο, θα εξασφαλίσεις ότι όλοι θα ενεργούν με τη σωστή μέθοδο, κι έτσι δεν θα κάνουν πια λάθη ούτε θα τους περιορίζουν οι άλλοι. Τότε θα έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου. Αυτό σημαίνει να είσαι υπεύθυνος και να δείχνεις αφοσίωση στο καθήκον σου. Μόλις το πετύχεις αυτό, θα μπορούσε και πάλι να πει κάποιος ότι επιδιώκεις τη θέση; Όχι, δεν θα μπορούσε. Οι αρχές που κάνεις πράξη είναι ήδη σωστές· το ίδιο και το μονοπάτι σου. Έτσι εκδηλώνονται όσοι επιδιώκουν την αλήθεια, κι έτσι θα πρέπει να ασκούνται όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Οτιδήποτε άλλο είναι ακόμα μία επαίσχυντη συμπεριφορά ανάμεσα σε άπειρες άλλες. Αν κάποιος θέλει να κάνει επίδειξη και να τον έχουν σε μεγάλη υπόληψη, αλλά ταυτόχρονα θέλει να κρατηθεί και να κρύψει όσα ξέρει, από φόβο μήπως τα μάθουν οι άλλοι και δεν μπορεί πια να επιδεικνύεται ή να τον έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, η συμπεριφορά αυτή είναι τόσο επαναστατική! Παραβλέπει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, φτάνει ακόμα και στο σημείο απλώς να κάθεται και να κοιτάει, χασκογελώντας μόνος και λέγοντας: «Ας μην μιλήσω, και να δούμε αν μπορεί κανείς να εξηγήσει ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα! Ακόμα κι αν πω κάτι, δεν θα τα πω όλα. Θα αποκαλύψω λίγα σήμερα, λίγα αύριο, και πάλι δεν θα σας πω την αλήθεια. Θα σας αφήσω να την αναλογιστείτε μόνοι σας. Δεν θα με κάνετε να μιλήσω έτσι εύκολα! Αν σας πω όλα όσα κατανοώ και βοηθήσω κι εσάς να τα κατανοήσετε, τότε εγώ δεν θα έχω τίποτα, κι εσείς θα είστε καλύτεροί μου. Πώς θα με βλέπετε τότε;» Τι είδους πλάσμα θα σκεφτόταν έτσι; Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι δηλητηριώδης! Δεν έχει τίποτα καλό. Πρόκειται μήπως για ειλικρινή άνθρωπο; (Όχι.) Το έχει κάνει αυτό κανείς σας; (Εγώ. Ειδικά μετά από ένα μεγαλύτερο διάστημα που διέδιδα το ευαγγέλιο και μετά από κάποια αποτελέσματα που κατάφερα, θεώρησα ότι είχα προσόντα και κεφάλαιο. Όταν οι άλλοι με ρωτούσαν αν γνώριζα καμιά καλή μέθοδο ή αν είχα κάποια καλή εμπειρία να μοιραστώ, έλεγα όχι. Βάσιζα τη ζωή μου στο δηλητηριώδες ρητό του Σατανά: «Μόλις ο μαθητής μάθει όσα ξέρει ο δάσκαλός του, ο δάσκαλός του θα χάσει τα προς το ζην του». Φοβόμουν πως οι άλλοι θα με ξεπερνούσαν και θα έχανα τη θέση μου.) Δεν είναι εύκολο να ξεπεράσεις τον φόβο ότι κάποιος άλλος θα σου κλέψει την παράσταση. Η φήμη και το προσωπικό συμφέρον είναι πράγματα για τα οποία οι άνθρωποι μπορούν να πασχίζουν όλη τους τη ζωή· ταυτόχρονα, όμως, είναι και δύο θανατηφόρα στιλέτα στην καρδιά!

Κάποιοι άνθρωποι που με τις ενέργειές τους έχουν ωφελήσει το έργο της εκκλησίας, τους αδελφούς και τις αδελφές νομίζουν ότι έχουν συνεισφέρει και ότι έχουν κάποια θέση εντός της εκκλησίας. Όποτε βρίσκονται μπροστά σε άλλους, αναφέρονται σ’ αυτές τις καλές τους πράξεις, ώστε όλοι να αποκτήσουν μια εντελώς νέα αντίληψη και κατανόηση γι’ αυτούς· να καταλάβουν, δηλαδή, ότι έχουν κεφάλαιο και θέση, ότι έχουν φήμη και ρόλο εντός της εκκλησίας. Γιατί το κάνουν αυτό; (Για να κομπάσουν και να κάνουν επίδειξη.) Και σε τι τους ωφελεί αυτή η επίδειξη; Στο να εδραιωθούν. Και τι μπορούν να κάνουν αν εδραιωθούν; (Να κάνουν τους άλλους να τους θαυμάζουν.) Να κάνουν τους άλλους να τους θαυμάζουν, να τους εκθειάζουν και να τους σέβονται. Αφού τα αποκτήσουν όλα αυτά, πώς νιώθουν μέσα τους; (Το απολαμβάνουν.) Απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης. Επιδιώκετε κι εσείς αυτά τα πράγματα; Τι προκαλεί αυτές τις σκέψεις, τις ιδέες και τους τρόπους σκέψης που έχουν οι άνθρωποι; Τι τα πυροδοτεί; Από πού πηγάζουν; Πηγάζουν από τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Η διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων είναι εκείνη που τους κάνει να αποκαλύπτονται μ’ αυτόν τον τρόπο, και πυροδοτεί τέτοιες επιδιώξεις. Κάποιοι άνθρωποι συχνά έχουν ένα αίσθημα ανωτερότητας στον οίκο του Θεού. Με ποιους τρόπους; Τι τους προκαλεί ένα τέτοιο αίσθημα ανωτερότητας; Για παράδειγμα, κάποιοι μιλάνε μια ξένη γλώσσα και θεωρούν ότι έχουν ένα χάρισμα και είναι ικανοί· ότι, αν ο οίκος του Θεού δεν τους είχε στο δυναμικό του, θα ήταν πραγματικά δύσκολο να εξαπλώσει το έργο του. Λόγω αυτού, όπου κι αν πάνε, θέλουν να τους θαυμάζουν οι άλλοι. Ποια μέθοδο εφαρμόζει αυτό το είδος ανθρώπου όταν γνωρίζει άλλους ανθρώπους; Μέσα του, κατατάσσει τους ανθρώπους που εκτελούν τα διάφορα καθήκοντα στον οίκο του Θεού σε διάφορες θέσεις. Οι επικεφαλής είναι στην κορυφή· δεύτεροι έρχονται όσοι έχουν ιδιαίτερα ταλέντα, μετά όσοι έχουν συνηθισμένα ταλέντα, και τελευταίοι όσοι εκτελούν κάθε είδους βοηθητικά καθήκοντα. Ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν ότι η δυνατότητα να εκτελέσει κανείς σημαντικά και ειδικά καθήκοντα είναι κεφάλαιο, και την αντιμετωπίζουν σαν να έχει κάποιες αλήθεια-πραγματικότητες. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Δεν είναι παράλογο αυτό; Η εκτέλεση ειδικών καθηκόντων τούς κάνει αλαζόνες και πομπώδεις· περιφρονούν τους πάντες. Όταν γνωρίζουν κάποιον, το πρώτο πράγμα που κάνουν πάντα είναι να ρωτήσουν τι καθήκον εκτελεί. Αν εκτελεί κάποιο συνηθισμένο καθήκον, τον περιφρονούν και θεωρούν ότι δεν αξίζει την προσοχή τους. Αν και όταν ο άνθρωπος αυτός θελήσει να συναναστραφεί μαζί τους, δείχνουν επιφανειακή προθυμία, μέσα τους σκέφτονται: «Εσύ θέλεις να συναναστραφείς μαζί μου; Είσαι ένα τίποτα. Φαίνεται από το καθήκον που εκτελείς· είσαι εσύ άξιος να μιλάς σ’ εμένα;» Αν κάποιος εκτελεί ένα καθήκον σημαντικότερο απ’ το δικό τους, τον κολακεύουν και τον ζηλεύουν. Όταν συναντούν επικεφαλής και εργάτες, γίνονται δουλοπρεπείς και κόλακες. Εφαρμόζουν αρχές στη συμπεριφορά τους απέναντι στους ανθρώπους; (Όχι. Τους συμπεριφέρονται ανάλογα με το καθήκον που εκτελούν, και ανάλογα με τις διάφορες θέσεις στις οποίες τους κατατάσσουν.) Κατατάσσουν τους ανθρώπους σύμφωνα με την εμπειρία και την παλαιότητά τους, και ανάλογα με τα ταλέντα και χαρίσματά τους. Ποιο γεγονός αποκαλύπτει αυτός ο τρόπος με τον οποίο κατατάσσουν τους ανθρώπους; Αποκαλύπτει τις επιδιώξεις τους, τη ζωή-είσοδό τους, τη φύση-ουσία τους και την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους. Κάποιοι άνθρωποι, όταν συναντούν έναν ανώτερο επικεφαλής, γνέφουν με το κεφάλι και υποκλίνονται ελαφρά, και του συμπεριφέρονται με ευγένεια. Όταν συναντούν κάποιον που έχει ικανότητες, που είναι χαρισματικός, που είναι ικανός ομιλητής, που έχει εκτελέσει σημαντικά καθήκοντα στον οίκο του Θεού ή που ο Άνωθεν τον έχει προωθήσει και τον θεωρεί σημαντικό, του μιλάνε με ιδιαίτερη ευγένεια. Όταν συναντούν κάποιον που έχει χαμηλό επίπεδο ή εκτελεί ένα συνηθισμένο καθήκον, τον περιφρονούν και του φέρονται σαν να ήταν αόρατος· συμπεριφέρονται, λοιπόν, διαφορετικά σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο. Τι σκέφτονται μέσα τους; «Κάποιος σαν εσένα, ακόμα κι αν πιστεύει στον Θεό, και πάλι έχει χαμηλό επίπεδο· κι όμως εσύ επιμένεις να μιλάς σαν να ήσουν στο ίδιο επίπεδο μ’ εμένα, και να συναναστρέφεσαι μαζί μου για τη ζωή-είσοδο και για το να είναι κανείς ειλικρινής. Δεν είσαι καθόλου κατάλληλος να το κάνεις αυτό!» Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Αλαζονεία, κακία και μοχθηρία. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Ναι.) Εσείς ανήκετε σ’ αυτό το είδος ανθρώπου; (Ναι.) Το να φέρεται κανείς στους ανθρώπους ανάλογα με το ποιοι είναι δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση εκδήλωση κάποιου που επιδιώκει την αλήθεια. Τι επιδιώκει όποιος φέρεται έτσι; (Επιδιώκει τη θέση.) Η συμπεριφορά, οι αποκαλύψεις και οι συνήθεις εκδηλώσεις των ανθρώπων μπορούν να δείξουν όλες τις σκέψεις, τις αντιλήψεις, τις προθέσεις και τις επιδιώξεις τους, καθώς και το μονοπάτι που ακολουθούν. Αυτά που αποκαλύπτεις και αυτά που εκδηλώνεις συνήθως είναι αυτά που επιδιώκεις· η επιδίωξή σου έχει εκτεθεί. Αυτό το είδος ανθρώπου ναι μεν έχει πνευματική κατανόηση, κατανοεί τα λόγια του Θεού, κάνει συσχετισμούς με τα λόγια Του και τα συγκρίνει με τις δικές του καταστάσεις, όμως ό,τι κι αν συμβεί, δεν αναζητά την αλήθεια ούτε το προσεγγίζει με αρχή του την αλήθεια των λόγων του Θεού. Αντίθετα, το προσεγγίζει και ενεργεί με βάση τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, τις προθέσεις, τους στόχους και τις επιθυμίες του, καθώς και με βάση τις προτιμήσεις του. Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες; (Όχι.) Μες στην καρδιά του κρύβει ακόμα τις αρχές και τις μεθόδους με τις οποίες αντιμετωπίζουν τον κόσμο όσοι δεν πιστεύουν· ακόμα κατατάσσει τους ανθρώπους σύμφωνα με την εμπειρία και την παλαιότητά τους, και κατατάσσει τους ανθρώπους που βρίσκονται στον οίκο του Θεού σε διάφορες θέσεις. Δεν αξιολογεί τους ανθρώπους με βάση την αλήθεια, αλλά με βάση τις αντιλήψεις και τα πρότυπα που έχουν όσοι δεν πιστεύουν. Είναι αυτό η επιδίωξη της αλήθειας; (Όχι.) Μπορεί, όταν μιλάει και κάνει κήρυγμα, να φαίνεται ότι κατανοεί την αλήθεια· υπάρχει όμως έστω και μία σταγόνα αλήθεια-πραγματικότητας στον τρόπο με τον οποίο εκτελεί τα καθήκοντά του; (Όχι.) Πρόκειται, λοιπόν, για κάποιον που έχει ζωή-είσοδο; (Όχι.) Είναι υπερβολικά μεγάλη η διαφθορά που έχει μέσα του· όσο για τις προϋποθέσεις της σωτηρίας, δεν τις πληροί ούτε στο ελάχιστο. Αν θεωρεί διαρκώς ότι όλα αυτά είναι κεφάλαιο, τότε πόσα από τα λόγια του Θεού που κατανοεί μπορεί να κάνει πράξη; Έχει πράγματι μέσα του την αλήθεια ή τα λόγια του Θεού; Τι βαρύτητα έχει γι’ αυτόν η ζωή-είσοδος και η μεταμόρφωση της διάθεσής του; Τι ακριβώς έχει ριζώσει στην καρδιά του; Είναι βέβαιο ότι είναι γεμάτη με σατανικές φιλοσοφίες και πράγματα που έχει κληρονομήσει απ’ τον άνθρωπο, καθώς και με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του σχετικά με την πίστη στον Θεό. Αν όλα αυτά ριζώσουν πολύ βαθιά στην καρδιά των ανθρώπων, τότε θα τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδεχθούν την αλήθεια. Σκέφτονται συνεχώς πώς τους βλέπει ο Άνωθεν, αν ο Άνωθεν τους εκτιμά, αν ο Θεός τούς έχει στην καρδιά Του, και αν ο Θεός τούς γνωρίζει. Με τον ίδιο τρόπο βλέπουν και τους άλλους: εξετάζουν αν ο Άνωθεν τους εκτιμά, και αν ο Θεό είναι ικανοποιημένος μαζί τους, και φέρονται διαφορετικά στον καθένα ανάλογα με το ποιος είναι. Όταν μέσα τους δίνουν πάντα σημασία σ’ αυτά τα πράγματα, πόση επίδραση μπορεί να ασκήσει πάνω τους η αλήθεια; Τι επιδιώκουν στην πραγματικότητα όσοι ζουν διαρκώς σ’ αυτές τις καταστάσεις και σ’ αυτές τις φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις; Μπορούν να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες; (Όχι.) Σύμφωνα με τι, λοιπόν, ζουν τη ζωή τους; (Ζουν σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις.) Ζουν σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, κι όμως θεωρούν πως έχουν γνώσεις, πως είναι μορφωμένοι και συνετοί, και νιώθουν πολύ όμορφα μέσα τους. Πώς βλέπουν τον οίκο του Θεού; (Σαν μια κοινωνία.) Τον βλέπουν σαν κοινωνία. Δεν έχουν εγκαταλείψει ακόμα αυτήν την αντίληψη. Πώς, λοιπόν, διορθώνουν αυτά τα προβλήματα; Δεν αρκεί απλώς να διαβάσουν τα λόγια του Θεού και να μπορέσουν να αναγνωρίσουν τα γεγονότα που εξέθεσε Εκείνος. Πρέπει επίσης να βιώσουν το κλάδεμα, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό. Πρέπει ακόμα να μάθουν τη φύση-ουσία τους, να καταλάβουν ξεκάθαρα την ουσία του κεφαλαίου, των χαρισμάτων, της γνώσης και των προσόντων, να τα εγκαταλείψουν όλα αυτά, να αποδεχθούν τις αλήθειες που περιέχουν τα λόγια του Θεού, και να ζήσουν σύμφωνα με την αλήθεια. Μόνο τότε μπορεί να διορθωθεί το πρόβλημα μιας διεφθαρμένης φύσης.