Οι περισσότεροι από εσάς πιστεύετε στον Θεό εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια πάνω-κάτω. Σε ποιο στάδιο στις εμπειρίες της ζωής σας έχετε φτάσει πλέον; Σε ποιο στάδιο είναι το ανάστημά σας αυτήν τη στιγμή; (Όταν βλέπω ότι αποκαλύπτω διαρκώς μια διεφθαρμένη διάθεση, καταλήγω ότι δεν ανήκω στον λαό του Θεού, αλλά είμαι μόνο πάροχος υπηρεσιών. Τότε, γίνομαι αρνητικός κι ανησυχώ ότι δεν είμαι ικανός να σωθώ.) Ο φόβος όταν διαπιστώνετε ότι είστε πάροχοι υπηρεσιών είναι ένδειξη ότι το ανάστημά σας είναι παιδιάστικο κι ανώριμο. Παιδιάστικο ανάστημα σημαίνει ότι σας λείπει η κρίση, σας λείπει η φυσιολογική ικανότητα να ζυγίζετε και να εξετάζετε τα προβλήματα, σας λείπουν οι νοητικές διεργασίες ενός ενήλικα και σας περιορίζουν μονίμως οι μελλοντικές σας προσδοκίες και η μοίρα. Θέλει κάποιος άλλος να πει λίγα λόγια; (Όταν παρεκκλίνω από την πορεία μου ενώ κάνω το καθήκον μου, πάντα ανησυχώ κι αναρωτιέμαι αν ο Θεός θα με αποκαλύψει και θα με αποκλείσει ή όχι.) Γιατί φοβάστε μην αποκλειστείτε; Τι σημαίνει, σε τελική ανάλυση, αυτό που εκλαμβάνετε ως αποκλεισμό; (Ότι δεν θα έχουμε καλή κατάληξη.) Εκλαμβάνετε ως αποκλεισμό να μη σου επιτρέπεται να κάνεις το καθήκον σου ή να χάνεις την όποια ευκαιρία έχεις για να σωθείς. Ο τρόπος που σε βλέπει και σου συμπεριφέρεται ο Θεός είναι ίδιος με αυτόν που έχεις διαπιστώσει εσύ; Αυτοί που έχουν παιδιάστικο ανάστημα προσεγγίζουν αυτομάτως τα πάντα με βάση τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, κι όχι σύμφωνα με τον λόγο του Θεού ή την αλήθεια. Αυτοί, όμως, που έχουν αναπτυχθεί κι έχουν ωριμάσει στη ζωή προσεγγίζουν τα πάντα σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και την αλήθεια. Η εξέταση ενός ζητήματος με αυτόν τον τρόπο είναι πολύ πιο ακριβής. Είναι συχνό φαινόμενο, όταν κάνει κανείς το καθήκον του να πέφτει σε παρεκκλίσεις και δυσκολίες. Αν αποκλειόταν με το πρώτο σφάλμα, κανείς δεν θα κατάφερνε να κάνει σωστά το καθήκον του. Πρέπει να καταλάβετε ότι, όταν κάνει κανείς το καθήκον του, η διεφθαρμένη του διάθεση μπορεί να εξαγνιστεί μέσα απ’ την εμπειρία της κρίσης του Θεού, έτσι ώστε κάνοντας το καθήκον του να κατανοήσει την αλήθεια και να εισέλθετε στην πραγματικότητα, και να απελευθερωθεί απ’ την επιρροή του Σατανά και να σωθεί. Γι’ αυτό, ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους, όταν κάνουν το καθήκον τους, να μάθουν πώς να αναζητούν την αλήθεια σε όλα τα πράγματα και να λύνουν τα προβλήματα σύμφωνα με τον λόγο Του. Αυτό είναι ένα απαραίτητο βήμα στην εμπειρία της ζωής. Υπό κανονικές συνθήκες, κανείς δεν είναι άριστος στα πάντα και κανείς δεν διαθέτει δεξιότητες εφ’ όλης της ύλης. Άρα, είναι σχεδόν αδύνατο να αποφύγει κανείς τα σφάλματα όταν κάνει το καθήκον του. Όταν, όμως, αυτά δεν γίνονται σκόπιμα με σκοπό την αναστάτωση, εμπίπτουν στα όρια των κανονικών φαινομένων. Όταν, όμως, προκύπτουν μέσα από την ανθρώπινη μηχανορραφία, όταν είναι άσχημα επακόλουθα μιας εσκεμμένης κακιάς πράξης, τότε κάτι πάει στραβά με την ανθρώπινη φύση αυτού του ανθρώπου. Είναι μια περίπτωση εσκεμμένης αναστάτωσης και καταστροφής. Επομένως, ο κακός άνθρωπος θα αποκαλυφθεί πλήρως. Ο Θεός μετράει κι αξιολογεί επακριβώς τους ανθρώπους. Όταν χρησιμοποιεί έναν άνθρωπο και τον βάζει να κάνει κάτι, είναι σίγουρο ότι απαιτεί απ’ αυτόν τον άνθρωπο να πληροί κάποια κριτήρια. Ο Θεός δεν θέλει να είσαι υπεράνθρωπος ή παντοδύναμος. Αντιθέτως, έχει απαιτήσεις από σένα και σου συμπεριφέρεται με βάση τις δυνατότητες ενός κανονικού ανθρώπου. Ο Θεός θέτει το πιο ακριβές και το πιο κατάλληλο κριτήριο για την αξιολόγησή σου σύμφωνα με τις γνώσεις που διαθέτεις, το επίπεδό σου, τις συνθήκες διαβίωσής σου και τη διορατικότητα που έχεις αποκτήσει, συμπεριλαμβανομένων των δυνατοτήτων σου με βάση την ηλικία και την εμπειρία σου. Ποιο είναι το κριτήριο αξιολόγησης του Θεού; Εξετάζει με τι πρόθεση, αρχές και στόχους κάνεις κάτι για να δει αν συμβαδίζουν με την αλήθεια. Αυτό που κάνεις μπορεί να συμβαδίζει με τα κριτήρια που έχουν θέσει άλλοι άνθρωποι για σένα. Μπορεί να αξίζεις άριστα. Πώς, όμως, σε αξιολογεί ο Θεός; Ο Θεός μετράει αν είσαι ικανός να δώσεις όλη σου την καρδιά, το μυαλό και τη δύναμη, αν μπορείς να φτάσεις στο σημείο να προσφέρεις τα πάντα, να προσφέρεις την αφοσίωσή σου. Αυτό είναι το κριτήριο αξιολόγησης του Θεού. Αν έχεις ήδη προσφέρει τα πάντα, ο Θεός βλέπει ότι πληροίς το κριτήριο. Οι απαιτήσεις του Θεού απ’ τους ανθρώπους είναι πάντα εντός των δυνατοτήτων τους και δεν τις υπερβαίνουν.

Μερικές φορές, ο Θεός χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο θέμα για να σε αποκαλύψει ή να σε πειθαρχήσει. Αυτό σημαίνει τότε ότι έχεις αποκλειστεί; Σημαίνει ότι έφτασε το τέλος σου; Όχι. Είναι όπως όταν ένα παιδί είναι ανυπάκουο και κάνει ένα λάθος· οι γονείς του μπορεί να το μαλώσουν και να το τιμωρήσουν, αλλά αν το παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει την πρόθεση των γονιών του ή να καταλάβει γιατί το κάνουν αυτό, θα παρεξηγήσει την πρόθεσή τους. Για παράδειγμα, οι γονείς μπορεί να πουν στο παιδί: «Μη βγαίνεις μόνος σου από το σπίτι και μη βγαίνεις έξω μόνος σου», αλλά αυτό μπαίνει από το ένα αυτί και βγαίνει από το άλλο, και το παιδί βγαίνει έτσι κι αλλιώς μόνο του κρυφά. Μόλις οι γονείς το ανακαλύψουν, επιπλήττουν το παιδί και ως τιμωρία το βάζουν να σταθεί στη γωνία για να αναλογιστεί τη συμπεριφορά του. Επειδή το παιδί δεν καταλαβαίνει τις προθέσεις των γονιών του, αρχίζει να έχει αμφιβολίες: «Μήπως οι γονείς μου δεν με θέλουν πια; Είμαι πραγματικά δικός τους; Αν δεν είμαι δικό τους παιδί, αυτό σημαίνει ότι με υιοθέτησαν;» Αυτά τα πράγματα αναρωτιέται. Ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις των γονέων; Οι γονείς είπαν ότι αυτό ήταν πολύ επικίνδυνο και είπαν στο παιδί τους να μην το κάνει. Αλλά το παιδί δεν άκουσε, από το ένα αυτί μπήκε και από το άλλο βγήκε. Επομένως, οι γονείς έπρεπε να χρησιμοποιήσουν κάποια μορφή τιμωρίας για να διαπαιδαγωγήσουν σωστά το παιδί τους και να το κάνουν να μάθει από τα λάθη του. Τι είναι αυτό που θέλουν να πετύχουν οι γονείς κάνοντας κάτι τέτοιο; Θέλουν μόνο να κάνουν το παιδί να μάθει από τα λάθη του; Δεν στοχεύουν τελικά σε αυτό το είδος μάθησης. Ο στόχος των γονέων με την πράξη τους αυτήν είναι να αναγκάσουν το παιδί να κάνει ό,τι του λένε, να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις συμβουλές τους και να μην κάνει οτιδήποτε τους παρακούει για να τους ανησυχήσει· αυτό θα ήταν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν το παιδί ακούει τους γονείς του, αυτό δείχνει ότι έχει ωριμάσει και καταλαβαίνει, οπότε θα έχουν λιγότερες έγνοιες και οι γονείς του. Δεν θα είναι τότε ικανοποιημένοι μαζί του; Θα χρειάζεται ακόμα να το τιμωρούν με αυτόν τον τρόπο; Όχι πια. Η πίστη στον Θεό είναι ακριβώς έτσι. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να προσέχουν τα λόγια του Θεού και να κατανοούν την καρδιά Του. Δεν πρέπει να παρανοούν τον Θεό. Στην πραγματικότητα, σε πολλές περιπτώσεις, η ανησυχία των ανθρώπων πηγάζει από τα ιδιοτελή τους συμφέροντα. Μιλώντας γενικά, φοβούνται ότι δεν θα έχουν καμία έκβαση. Σκέφτονται συνεχώς το εξής: «Κι αν ο Θεός με αποκαλύψει, με αποκλείσει και με απορρίψει;» Έτσι παρερμηνεύεις τον Θεό· αυτές είναι μόνο οι μονόπλευρες εικασίες σου. Πρέπει να καταλάβεις ποια είναι η πρόθεση του Θεού. Όταν αποκαλύπτει τους ανθρώπους, δεν το κάνει απλώς και μόνο για να τους αποκλείσει. Οι άνθρωποι αποκαλύπτονται για να εκτεθούν οι ελλείψεις τους, τα λάθη τους και η φύση-ουσία τους, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να μπορέσουν να μετανοήσουν αληθινά· γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός αποκαλύπτει τους ανθρώπους για να βοηθήσει τη ζωή τους να αναπτυχθεί. Χωρίς σαφή κατανόηση, οι άνθρωποι έχουν την τάση να παρερμηνεύουν τον Θεό και να γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι. Μπορεί ακόμη και να υποκύψουν στην απελπισία. Στην πραγματικότητα, το να αποκαλυφθείς από τον Θεό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστείς. Αποσκοπεί στο να σε κάνει να γνωρίσεις τη διαφθορά σου και να σε κάνει να μετανοήσεις. Συχνά, οι άνθρωποι είναι επαναστατικοί και δεν αναζητούν τη λύση στην αλήθεια όταν αποκαλύπτουν διαφθορά· γι’ αυτό ο Θεός πρέπει να τους πειθαρχήσει. Και έτσι, μερικές φορές, αποκαλύπτει τους ανθρώπους, εκθέτει την ασχήμια τους και το πόσο αξιοθρήνητοι είναι, τους κάνει να γνωρίσουν τον εαυτό τους, πράγμα που βοηθάει τη ζωή τους να αναπτυχθεί. Όταν οι άνθρωποι αποκαλύπτονται, υπάρχουν δύο διαφορετικές προεκτάσεις. Όταν αποκαλύπτονται οι κακοί άνθρωποι, σημαίνει ότι αποκλείονται. Για εκείνους που είναι σε θέση να δεχτούν την αλήθεια, είναι μια υπενθύμιση και μια προειδοποίηση· αναγκάζονται να κάνουν αυτοκριτική, να δουν την πραγματική τους κατάσταση και να σταματήσουν να είναι πλέον ισχυρογνώμονες και απερίσκεπτοι, γιατί αν συνέχιζαν έτσι, θα ήταν επικίνδυνο. Αποκαλύπτει τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο για να τους υπενθυμίσει, ότι αν κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους γίνουν άμυαλοι και απρόσεκτοι, δεν παίρνουν τα πράγματα σοβαρά, αρκούνται σε λίγα αποτελέσματα, και νομίζουν ότι έχουν εκτελέσει το καθήκον τους σε αποδεκτό επίπεδο, στην πραγματικότητα, έχουν μείνει πολύ πίσω, αν μετρηθούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Παρ’ όλ’ αυτά, εξακολουθούν να είναι αυτάρεσκοι και να νομίζουν ότι τα πάνε μια χαρά. Σε τέτοιες περιστάσεις, ο Θεός θα πειθαρχήσει, θα προειδοποιήσει τους ανθρώπους και θα τους το υπενθυμίσει. Μερικές φορές, ο Θεός αποκαλύπτει την ασχήμια τους —πράγμα που είναι προφανές ότι χρησιμεύει ως υπενθύμιση. Σε τέτοιες στιγμές θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική: Το να εκτελείς έτσι το καθήκον σου είναι ανεπαρκές, έχεις μέσα σου παρακοή, υπάρχουν πάρα πολλά αρνητικά στοιχεία, ό,τι κάνεις είναι εντελώς επιπόλαιο, και αν δεν μετανοήσεις ούτε τώρα, σου αξίζει να τιμωρηθείς. Σε τέτοιες στιγμές, όταν ο Θεός σε πειθαρχεί ή σε αποκαλύπτει, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστείς. Αυτό το θέμα θα πρέπει να προσεγγιστεί σωστά. Ακόμα και αν αποκλειστείς, θα πρέπει να το αποδεχτείς και να υποταχθείς σ’ αυτό, και να σπεύσεις να κάνεις αυτοκριτική και να μετανοήσεις. Συνοψίζοντας, ό,τι κι αν σημαίνει να αποκαλυφθείς, πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι. Αν επιδείξεις παθητική αντίσταση και πηγαίνεις απ’ το κακό στο χειρότερο αντί να διορθώνεις τα σφάλματά σου, θα τιμωρηθείς σίγουρα. Επομένως, όταν αποκαλύπτεσαι, πρέπει να δείχνεις υποταγή. Η καρδιά σου πρέπει να γεμίσει φόβο. Πρέπει να είσαι ικανός να μετανοήσεις. Μόνο τότε συμβαδίζεις με τις προθέσεις του Θεού. Μόνο όταν ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, θα σωθείς και θα γλιτώσεις την τιμωρία του Θεού. Οι λογικοί άνθρωποι είναι τότε ικανοί να αναγνωρίζουν και να διορθώνουν τα λάθη τους, φτάνοντας τουλάχιστον στο σημείο να βασίζονται στη συνείδησή τους για να εκπληρώσουν το καθήκον τους. Επιπλέον, πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια, φτάνοντας στο σημείο όχι μόνο να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις αρχές, αλλά και να δίνουν όλη τους την καρδιά, όλη τους την ψυχή, όλο τους το μυαλό, όλη τους τη δύναμη. Αυτός είναι, λοιπόν, ο μόνος αποδεκτός τρόπος να εκπληρώνουν το καθήκον τους. Έτσι μόνο γίνονται άνθρωποι που υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό. Ποιο είναι το κριτήριο σύμφωνα με το οποίο ικανοποιούν τις προθέσεις του Θεού; Πρέπει να βασίζετε τις πράξεις σας στις αλήθεια-αρχές, η κύρια πτυχή των οποίων είναι να επικεντρώνεστε στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και στο έργο στον οίκο Του. Πρέπει να έχετε τη γενική εικόνα στο μυαλό σας και να μην εστιάζετε σε μια μόνο πτυχή με κίνδυνο να μη διακρίνετε μια άλλη. Μια δευτερεύουσα πτυχή είναι να κάνετε σωστά το έργο σας και να φτάνετε στο επιθυμητό αποτέλεσμα σύμφωνα με ό,τι απαιτείται από εσάς, χωρίς να λειτουργείτε μηχανικά κι επιπόλαια, χωρίς να ντροπιάζετε τον Θεό. Αν οι άνθρωποι ακολουθήσουν αυτές τις αρχές, δεν θα εγκαταλείψουν τις ανησυχίες και τις παρανοήσεις τους; Όταν βάζεις στην άκρη τις ανησυχίες και τις παρανοήσεις σου, και δεν έχεις πλέον παράλογες ιδέες για τον Θεό, τα αρνητικά στοιχεία παύουν σιγά-σιγά να κυριαρχούν μέσα σου, και θα προσεγγίζεις αυτά τα ζητήματα με τον σωστό τρόπο. Επομένως, είναι σημαντικό να αναζητάς την αλήθεια και να προσπαθείς να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού.

Κάποιοι είναι πολλές φορές σε μια κατάσταση αρνητικότητας και παθητικότητας ή αντίστασης και παρανόησης όταν εκτελούν το καθήκον τους. Φοβούνται μονίμως μην αποκαλυφθούν κι αποκλειστούν. Περιορίζονται μονίμως απ’ το μέλλον και το πεπρωμένο τους. Έτσι δεν εκφράζουν το μικρό τους ανάστημα; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε διαρκώς ότι φοβούνται μήπως δεν εκτελέσουν καλά το καθήκον τους. Μπορεί κάποιος να τους θεωρήσει ακόμη και αφοσιωμένους αν δεν αναλύσει τις λεπτομέρειες. Για ποιο πράγμα, όμως, ανησυχούν πραγματικά μέσα τους; Ανησυχούν ότι θα αποκλειστούν και δεν έχουν καλό προορισμό, αν δεν εκτελέσουν καλά το καθήκον τους. Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι φοβούνται μη γίνουν πάροχοι υπηρεσιών. Όταν το ακούνε οι άλλοι, θεωρούν ότι αυτοί οι άνθρωποι, αφού δεν θέλουν να γίνουν πάροχοι υπηρεσιών, θέλουν απλώς να εκτελούν καλά το καθήκον τους και να ανήκουν στον λαό του Θεού. Τους περνούν για ανθρώπους με αποφασιστικότητα. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που φοβούνται μη γίνουν πάροχοι υπηρεσιών, σκέφτονται το εξής: «Αν γίνω πάροχος υπηρεσιών, θα καταλήξω να χαθώ και να μην έχω καλό προορισμό, να μην έχω μερίδιο στη βασιλεία του ουρανού». Αυτό υπονοούν με τα λόγια τους. Ανησυχούν για την κατάληξη και τον προορισμό τους. Αν ο Θεός πει ότι είναι πάροχοι υπηρεσιών, καταβάλλουν μικρότερη προσπάθεια όταν εκτελούν το καθήκον τους. Αν ο Θεός πει ότι ανήκουν στον λαό Του και τους εγκρίνει, αφιερώνουν λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια όταν εκτελούν το καθήκον τους. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Το πρόβλημα είναι ότι δεν συμπεριφέρονται σύμφωνα με την αλήθεια-αρχή όταν εκτελούν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού. Σκέφτονται πάντα τις δικές τους προοπτικές και τη δική τους μοίρα και περιορίζονται διαρκώς απ’ τον χαρακτηρισμό «πάροχος υπηρεσιών». Κατά συνέπεια, δεν μπορούν να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους. Θέλουν μεν να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά δεν έχουν τη δύναμη να το πετύχουν. Ζουν διαρκώς σε μια κατάσταση αρνητικότητας κι αναζητούν το νόημα πίσω από τα λόγια του Θεού, και προσπαθούν να διαπιστώσουν αν είναι ο λαός του Θεού ή πάροχοι υπηρεσιών. Αν είναι ο λαός του Θεού, εργάζονται σκληρά για να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους. Αν είναι πάροχοι υπηρεσιών, είναι επιπόλαιοι όταν εκτελούν το καθήκον τους, πυροδοτώντας πολλά αρνητικά στοιχεία, και περιορίζονται απ’ τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών», από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν. Καμιά φορά, αφού κλαδευτούν αυστηρά, λένε στον εαυτό τους το εξής: «Δεν έχω καμία ελπίδα. Έτσι είμαι. Θα κάνω απλώς ό,τι μπορώ». Επειδή τρέφουν παθητικές, αρνητικές κι ανήθικες σκέψεις, αντιστέκονται κι εκτελούν απρόθυμα το καθήκον τους. Μπορούν άραγε να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους; Η συναναστροφή στις συναθροίσεις γίνεται πάντα για την αλήθεια και για την αγάπη απέναντι στον Θεό, για την υποταγή στον Θεό, για το να βασίζει κανείς τη ζωή του στον λόγο του Θεού και για το να δείχνει αφοσίωση στον Θεό —ένας τέτοιος άνθρωπος, όμως, είναι ανίκανος να κάνει πράξη κάποιο από αυτά τα πράγματα· ενδιαφέρεται μόνο για τις δικές του μελλοντικές προοπτικές και τη δική του μοίρα, μόνιμα περιορισμένος από την απληστία του για ευλογίες, ενώ είναι ανίκανος να αποδεχτεί οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας. Με αυτόν τον τρόπο, αντιστέκεται κι αντιτίθεται. Είναι αρνητικός και γεμάτος παράπονα. Τρέφει μονίμως στην καρδιά του αντιλήψεις για τον Θεό, ορθώνει φράγματα απέναντί Του και Τον κρατάει σε απόσταση. Είναι πάντα επιφυλακτικός απέναντι στον Θεό και φοβάται μην τυχόν τον καταλάβει, τον ελέγξει και δράσει κόντρα στα συμφέροντά του. Κατά συνέπεια, είναι πάντα απρόθυμος και δυσανασχετεί. Οι άνθρωποι τον τραβούν από μπροστά και τον σπρώχνουν από πίσω σαν να έχει πέσει σε βούρκο και να δυσκολεύεται να κάνει έστω κι ένα βήμα, λες κι υποφέρει που είναι ζωντανός! Πώς έφτασαν τα πράγματα σε αυτό το σημείο; Έφτασαν σε αυτό το σημείο επειδή η ανθρώπινη καρδιά είναι πολύ δόλια και παρερμηνεύει πάντα το έργο που κάνει ο Θεός για να σώσει την ανθρωπότητα. Όπως κι αν τους συμπεριφέρεται ο Θεός, οι άνθρωποι έχουν διαρκώς αμφιβολίες και σκέφτονται «Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Θεός δεν με θέλει πια; Θα με σώσει τελικά ή όχι; Έχει νόημα να συνεχίσω την επιδίωξή μου έτσι όπως είμαι; Μπορώ να εισέλθω στη βασιλεία;» Όταν οι άνθρωποι τρέφουν διαρκώς παρόμοιες αρνητικές κι αντίθετες σκέψεις, δεν επηρεάζεται η ικανότητά τους να εκπληρώνουν το καθήκον τους; Δεν επηρεάζεται επίσης η επιδίωξη της αλήθειας εκ μέρους τους; Αν δεν ξεφορτωθούν όλα αυτά τα αρνητικά στοιχεία, θα καταφέρουν ποτέ να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό; Δύσκολο να πούμε. Συνεπώς, είναι δύσκολη η διαχείριση των ανθρώπων που αρνούνται να αποδεχτούν την αλήθεια. Στο τέλος, η μόνη λύση γι’ αυτούς είναι να αποκλειστούν.

Μέσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, κάποια αντίθετα στοιχεία, όπως είναι για παράδειγμα το γόητρο, η ματαιοδοξία, το κύρος, η φήμη, το κέρδος και ούτω καθεξής, έχουν παγιωθεί βαθιά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Όταν πιστεύεις στον Θεό, αν θέλεις να αποδεχτείς την αλήθεια, πρέπει να μάχεσαι ακατάπαυστα με αυτά τα αντίθετα στοιχεία και να παλεύεις με κάθε λογής κουραστικές εμπειρίες και βάσανα. Μόνο όταν η αλήθεια θριαμβεύσει μεταξύ των ανθρώπων, και γίνει ζωή, τελειώνει αυτή η μάχη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όταν οι άνθρωποι καταφέρουν να κατανοήσουν την αλήθεια εφόσον τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού και να αντιληφθούν τις προθέσεις του Θεού, αρχίζουν να κάνουν πράξη την αλήθεια κι επαναστατούν ενάντια στη σάρκα. Μόλις η αλήθεια γίνεται ζωή τους, μπορούν να τη χρησιμοποιούν για να ξεφορτωθούν αυτά τα αρνητικά κι αντίθετα στοιχεία. Η ματαιοδοξία και το προσωπικό γόητρο, φήμη, κέρδος και θέση, οι ανθρώπινες ορέξεις, οι ακάθαρτες ανθρώπινες προθέσεις, η παρερμηνεία του Θεού εκ μέρους των ανθρώπων, οι επιλογές και οι προτιμήσεις τους, η αυταρέσκεια, η αλαζονεία, η δολιότητά τους και ούτω καθεξής, όλα αυτά τα προβλήματα βρίσκουν σταδιακά τη λύση τους όταν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια. Η διαδικασία της πίστης στον Θεό δεν είναι παρά η διαδικασία της αποδοχής της αλήθειας, η διαδικασία της χρήσης της αλήθειας για να νικηθεί η σάρκα και η διαδικασία της ακατάπαυστης βρώσης και πόσης του λόγου του Θεού, της αναζήτησης της αλήθειας και της χρήσης της αλήθειας που έχεις κατανοήσει, του λόγου του Θεού που έχεις μάθει και των αλήθεια-αρχών που έχεις συλλάβει για να λύσεις αυτά τα προβλήματα. Για να κερδίσεις τη ζωή-είσοδο, πρέπει να έχεις βιώσει αυτές τις εμπειρίες. Έτσι, οι άνθρωποι σταδιακά θα μετασχηματιστούν. Αυτά τα διεφθαρμένα στοιχεία είναι παρόντα σε όλους. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μη ζει για το κέρδος και τη φήμη. Όλα τα ανθρώπινα όντα ζουν γι’ αυτά τα πράγματα. Μπορεί να αλλάζει μόνο ο τρόπος που τα χειρίζονται κι εκφράζουν την επιθυμία τους γι’ αυτά. Στην ουσία, όμως, αποκαλύπτουν το ίδιο πράγμα. Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε δυνατά. Άλλοι όχι. Κάποιοι αποκαλύπτονται και φανερώνονται. Άλλοι επιχειρούν να κρυφτούν, επιστρατεύοντας κάθε είδους μέθοδο για να αποκρύπτουν πράγματα και να μην τα φέρνουν στην επιφάνεια, ώστε να μην τους καταλάβουν οι άλλοι. Όταν δεν αφήνεις τους άλλους ανθρώπους να σε διακρίνουν κι αποκρύπτεις πράγματα, πιστεύεις ότι εμποδίζεις έτσι τον Θεό να τα ανακαλύψει; Πιστεύεις ότι εξαλείφεται έτσι η διεφθαρμένη σου διάθεση; Η διεφθαρμένη ουσία κάθε ανθρώπου είναι ίδια. Τι διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο; Αυτό που μπορεί να διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι η στάση με την οποία προσεγγίζει την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι αποδέχονται την αλήθεια με το που την ακούν, σαν να καταπίνουν ένα φάρμακο που έχει μεν πικρή γεύση, αλλά κάνει καλό στην υγεία. Τη χρησιμοποιούν για να θεραπεύσουν τις ασθένειες και να λύσουν τα προβλήματα που τους ταλανίζουν μέσα τους. Όταν διαχειρίζονται υποθέσεις, όταν συμπεριφέρονται, όταν κάνουν το καθήκον τους, όταν αλληλεπιδρούν με άλλους, όταν θέτουν τον στόχο και τον προσανατολισμό τους στη ζωή, αναζητούν απαντήσεις στον λόγο του Θεού και χρησιμοποιούν τον λόγο Του για να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη ζωή, κάνοντας πράξη αυτό το λίγο που έχουν ήδη κατανοήσει. Για παράδειγμα, όταν ο Θεός λέει «Πρέπει να αγωνιστείτε να γίνετε έντιμοι άνθρωποι», ένας τέτοιος άνθρωπος σκέφτεται το εξής: «Πώς θα γίνω έντιμος άνθρωπος;» Ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να γίνουν έντιμοι. Πρέπει να μιλούν έντιμα, να ανοίγουν τις καρδιές τους στη συναναστροφή με τους αδελφούς και τις αδελφές τους και να αποδέχονται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Αυτές είναι οι σχετικές αρχές. Ένας τέτοιος άνθρωπος τις κάνει πράξη με το που τις ακούει. Βεβαίως, θα υπάρξουν φορές κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου άσκησης που μπορεί να παρεκκλίνει δεξιά ή αριστερά, χωρίς να βρίσκει τις σωστές αρχές όσο σκληρά κι αν ψάχνει. Θα υπάρξουν φορές που θα παρατηρηθούν κάποιες στρεβλώσεις στην άσκησή του. Όταν όμως παλεύει ακατάπαυστα για να ανταποκριθεί στα κριτήρια ενός έντιμου ανθρώπου, φτάνει με τα χρόνια όλο και πιο κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Όσο περισσότερο ζει, τόσο πιο ανθρώπινος γίνεται, τόσο περισσότερο νιώθει την παρουσία του Θεού, τόσο μεγαλύτερη πρόοδο κάνει στη ζωή. Αυτούς τους ανθρώπους ευλογεί ο Θεός. Αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία.

Τώρα που ολοκληρώσαμε τη συζήτηση για τους ανθρώπους του πρώτου είδους, πάμε να μιλήσουμε για το δεύτερο. Μολονότι και τα δύο είδη ακούνε τα κηρύγματα και διαβάζουν τον λόγο του Θεού, ένας άνθρωπος του πρώτου είδους είναι ικανός να συλλάβει την αλήθεια και, όταν αποκαλύπτει διεφθαρμένες διαθέσεις, να κάνει αυτοκριτική και να ανοιχτεί, λέγοντας: «Είμαι αλαζόνας κι αυτάρεσκος. Μ’ αρέσει να κάνω φιγούρα, να κρύβω πάντα μέσα μου τις δικές μου προθέσεις κι ορέξεις, να απολαμβάνω το κύρος και να αποκομίζω ευχαρίστηση απ’ την επιδίωξη της φήμης και του κέρδους». Λέγοντας αυτά τα πράγματα, γίνεται ικανός να φτάσει στην αυτογνωσία και να πασχίσει για την αλήθεια. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για το δεύτερο είδος. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να παραδεχτεί ότι είναι διεφθαρμένος μέσα του. Όταν έρθει αντιμέτωπος με το κλάδεμα, μπορεί ακόμη και να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος. Δεν θα μετανοήσει, όμως. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσει, όσα λόγια και δόγματα κι αν συλλάβει, απλώς αρνείται να κάνει πράξη την αλήθεια και συνεχίζει να κάνει αυτό που θεωρεί σωστό. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί, επίσης, να ανοιχτεί σε συναναστροφή και να δεχτεί το κλάδεμα και την πειθαρχία του Θεού. Αφού τα δεχτεί, όμως, αυτά, την εκλαμβάνει ως δόγμα. Με το που τη συλλαμβάνει, ξεμπερδεύει κι επιστρέφει αργότερα στις παλιές του συνήθειες, οπότε παραμένει ίδιος. Ποιες είναι οι συνέπειες αν ένας άνθρωπος παίρνει την αλήθεια και την εκλαμβάνει ως δόγμα; Θα μπερδέψει σίγουρα την τήρηση των κανονισμών με τον τρόπο που μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν εκπληρώνει το καθήκον του σύμφωνα με τον λόγο και τις απαιτήσεις του Θεού. Αντιθέτως, επιχειρεί να λύσει τα προβλήματα σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και σύμφωνα με τους τρόπους και τα μέσα που διαθέτει. Μπορεί μεν να αναγνωρίζει τον λόγο του Θεού ως αλήθεια και τη φιλοσοφία του Σατανά ως παραλογισμό στα λόγια, αλλά εξακολουθεί να ασκεί τον σατανικό παραλογισμό στην πραγματική ζωή, νιώθοντας μάλιστα γαλήνη όταν το κάνει. Κάποιος που αναγνωρίζει τον λόγο του Θεού ως αλήθεια, αλλά δεν την κάνει πράξη δεν εξαπατά τον Θεό; Μπορεί μεν να αναγνωρίζει τον λόγο του Θεού ως αλήθεια και τη φιλοσοφία του Σατανά ως παραλογισμό, αλλά διαισθάνεται ότι η φιλοσοφία του Σατανά μπορεί να του φανεί χρήσιμη, οπότε υιοθετεί μια συμβιβαστική μέθοδο, επιλέγοντας τη μέση λύση και θεωρώντας ότι έτσι κάνει πράξη την αλήθεια. Δεν στέκεται ούτε στο πλευρό του Θεού ούτε στο πλευρό του Σατανά κι έτσι δεν προσβάλλει κανέναν. Θεωρεί μάλιστα τον εαυτό του πανέξυπνο και σκέφτεται: «Κάνω το καθήκον μου κι επιδιώκω την αλήθεια. Οπότε, θα λάβω σχεδόν σίγουρα την έγκριση του Θεού». Πείτε Μου κάτι. Αυτός ο άνθρωπος κάνει πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Ακούει με ζέση τον λόγο του Θεού, τον σημειώνει και τον απομνημονεύει με ζέση, μπορεί ακόμη και να τον εξετάζει σχολαστικά. Τι κάνει, όμως, στην πραγματικότητα με τον λόγο του Θεού; Τι σκοπό έχει όταν ακούει τον λόγο του Θεού; (Τον δέχεται για να τον αναλύει σε άλλους και να κάνει φιγούρα.) Αυτή είναι μια πτυχή. Κάτι άλλο; (Τον εκλαμβάνει ως κανονισμούς προς τήρηση.) Τον εκλαμβάνει καμιά φορά ως κανονισμούς προς τήρηση. Τι άλλο, όμως; Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις εδώ. Κάποιοι άνθρωποι μετατρέπουν τον λόγο του Θεού σε κανονισμούς προς τήρηση, ακολουθώντας το κυριολεκτικό νόημα των λόγων του Θεού και τίποτα άλλο. Για παράδειγμα, όταν όλοι συναναστρέφονται σχετικά με το πώς θα γίνουν έντιμοι άνθρωποι, συναναστρέφεται μαζί τους κι αυτός. Κι όταν κάποιος άλλος τον ρωτάει: «Πού είναι η πραγματική σου εμπειρία ως έντιμος άνθρωπος;», αυτός λέει: «Α, για να ρίξω μια ματιά στο σημειωματάριό μου». Αν είχε την παραμικρή εμπειρία, δεν θα την αποκάλυπτε; Αν είναι όντως η δική του εμπειρία, γιατί πρέπει να τη διαβάσει από μέσα; Αυτό φανερώνει ότι δεν έχει καθόλου πραγματικότητα. Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που ακούνε τα κηρύγματα και πιστεύουν ότι τα έχουν κατανοήσει· παραθέτουν λίγες αράδες δόγματος και πιστεύουν ότι έχουν κατανοήσει την αλήθεια. Αυτός δεν είναι λανθασμένος τρόπος σκέψης; Ένας τέτοιος άνθρωπος λέει: «Μπορώ να κατανοήσω την αλήθεια. Έχω πνευματική κατανόηση. Κατανοώ κάθε πτυχή του λόγου του Θεού και κάθε πτυχή των κηρυγμάτων. Αυτό σημαίνει ότι κατέχω την αλήθεια-πραγματικότητα». Δεν μπορεί να δει ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια κι ότι αυτή είναι η ζωή ενός ανθρώπου. Δεν βλέπει ότι η αλήθεια πρέπει όχι μόνο να γίνεται πράξη, αλλά και να εφαρμόζεται για να λύνει τα προβλήματα και τις δυσκολίες που προκύπτουν μέσα σε έναν άνθρωπο. Επειδή ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ανίκανος να αποδεχτεί την αλήθεια, όποτε επαναστατεί εναντίον του Θεού, προσπαθεί διαρκώς να δικαιολογήσει αληθοφανώς τη συμπεριφορά του. Χωρίς επίγνωση ότι έτσι κάνει επανάσταση εναντίον του Θεού, αδυνατεί να αναζητήσει την αλήθεια για να λύσει το πρόβλημα της επαναστατικότητάς του. Σε αυτήν την περίπτωση, ξέρετε πώς λύνουν τις δυσκολίες τους οι άνθρωποι αυτού του είδους; Ένας άνθρωπος που δεν εκλαμβάνει τον λόγο του Θεού ως την αλήθεια-αρχή, μόλις ακούει τον λόγο του Θεού, σκέφτεται ως εξής: «Είμαι όντως επαναστατικός; Αυτό συγχωρείται μάλλον κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Ο καθένας θα σκεφτόταν το ίδιο. Είναι απλώς ένας τρόπος σκέψης. Δεν μετράει ως επανάσταση. Όλα θα πάνε καλά αν δεν σκεφτώ έτσι την επόμενη φορά. Θα είμαι καλός και υπάκουος!» Και συνεχίζει να το επεξεργάζεται. «Αφού μπορώ να είμαι υπάκουος, αυτό σημαίνει ότι αγαπάω και ικανοποιώ τον Θεό». Με αυτόν τον τρόπο, απενοχοποιείται. Δεν αναλύει γιατί είναι ικανός να επαναστατήσει εναντίον του Θεού ή από πού πηγάζει η επανάστασή του. Δεν επιδιώκει πια να γνωρίσει τον εαυτό του σε σχέση με αυτό το ζήτημα. Όση επανάσταση κι αν κρύβει μέσα του, δεν κάνει αυτοκριτική. Είναι κάποιος που δεν επιδιώκει την αλήθεια. Επειδή ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θεωρεί την αλήθεια ως ζωή, ό,τι κι αν κάνει, όποια επανάσταση ή διαφθορά κι αν αποκαλύψει, δεν προσπαθεί να τις συγκρίνει ή να τις συσχετίσει με την αλήθεια και να πάρει ένα μάθημα. Αυτό αρκεί για να επιβεβαιώσει ότι δεν αγαπάει και δεν επιδιώκει την αλήθεια. Όταν αντιμετωπίζει ένα ζήτημα, δεν εξετάζει ποτέ τον εαυτό του, δεν πασχίζει ποτέ για την αλήθεια, δεν προσπαθεί ποτέ να βρει έναν συσχετισμό με την αλήθεια. Δεν είναι ίδιος με έναν άπιστο; Μπορεί μεν να είναι πολλά χρόνια πιστός, αλλά δεν έχει την παραμικρή ζωή-είσοδο. Το μόνο που κάνει είναι να τηρεί μερικούς κανονισμούς και να προσπαθεί να διαπράττει λιγότερες κακές πράξεις. Μπορούμε να πούμε ότι έτσι κάνει πράξη την αλήθεια; Μπορεί αυτός ο τρόπος πίστης στον Θεό να κερδίσει την έγκρισή Του; Πολλοί άνθρωποι δηλώνουν πίστη στον Θεό πάνω από δέκα ή είκοσι χρόνια και μπορούν να παραθέτουν πολλά λόγια και δόγματα. Όταν τους ακούει κάποιος που μόλις έχει αρχίσει να πιστεύει, εντυπωσιάζεται βαθύτατα. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχουν ίχνος της αλήθειας-πραγματικότητας και δεν μπορούν να μοιραστούν καμιά αυθεντική βιωματική μαρτυρία. Πώς έχει προκύψει αυτό; Είναι πρόβλημα να μην έχεις ίχνος αυθεντικής βιωματικής μαρτυρίας. Σημαίνει ότι δεν έχεις ίχνος ζωής-εισόδου! Όταν οι άλλοι συναναστρέφονται μαζί του για την αλήθεια, ένας τέτοιος άνθρωπος λέει: «Δεν χρειάζεται. Κατανοώ τα πάντα κι έχω συλλάβει όλα τα δόγματα». Πού βασίζεται όταν λέει αυτό το πράγμα; Και γιατί είναι λάθος να το λέει; Γιατί συλλαμβάνει μόνο τα δόγματα και όχι την αλήθεια όταν ακούει τα κηρύγματα και διαβάζει τον λόγο του Θεού; Ξέρει να μιλάει για τα δόγματα, αλλά δεν ξέρει να βιώνει τον λόγο του Θεού. Κατά συνέπεια, μπορεί να είναι πολλά χρόνια πιστός, αλλά δεν μπορεί να λύσει ούτε ένα πρόβλημα. Πώς έχει προκύψει αυτό; (Δεν αποδέχεται την αλήθεια.) Ακριβώς. Επειδή δεν αποδέχεται την αλήθεια. Μοιάζει με γιατρό που αντιμετωπίζει τακτικά τις παθήσεις των ασθενών του, γράφει συνταγές και κάνει εγχειρήσεις. Μπορεί να κατανοεί κάθε πτυχή του δόγματος της ιατρικής πρακτικής, αλλά αν διαγνωστεί ο ίδιος με καρκίνο, λέει: «Κανείς δεν θα μπορέσει να με θεραπεύσει». Κι όταν του λένε: «Πρέπει να κάνεις χημειοθεραπεία, πρέπει να κάνεις εγχείρηση!» απαντάει: «Δεν χρειάζεται να μου το λες. Το ξέρω». Το ξέρει μεν, αλλά δεν κάνει κάτι για να θεραπευτεί. Θα μπορέσει να γίνει καλά; Η ιδιότητα του γιατρού δεν τον βοηθάει. Κάποιος που κατανοεί κάθε πτυχή του δόγματος, αλλά δεν το κάνει πράξη ανήκει στο δεύτερο είδος ανθρώπων. Προς τα έξω, ένας άνθρωπος αυτού του είδους φαίνεται ότι δέχεται να κλαδευτεί, ότι ακούει τα κηρύγματα και συμμετέχει τακτικά στις συναθροίσεις, ότι είναι ενθουσιώδης όταν εργάζεται, όταν κάνει το καθήκον του, όταν υπομένει ταλαιπωρίες και δαπανά τον εαυτό του. Σε ένα σημείο υστερεί ένας τέτοιος άνθρωπος. Κι αυτή η υστέρηση έχει ολέθρια αποτελέσματα. Δεν εκλαμβάνει ποτέ αυτά που ακούει απ’ τα κηρύγματα ή απ’ τον λόγο του Θεού ως την αλήθεια την οποία πρέπει να κάνει πράξη. Αυτό σημαίνει ότι δεν αποδέχεται την αλήθεια. Ποιο είναι το ουσιώδες πρόβλημα κάποιου που δεν αποδέχεται την αλήθεια; (Δεν αγαπάει την αλήθεια.) Αν κάποιος δεν αγαπάει την αλήθεια, ποια είναι η οπτική και η στάση του απέναντι στον Θεό; Γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος δεν αγαπάει την αλήθεια; Ο κύριος λόγος είναι ότι δεν θεωρεί την αλήθεια ως αλήθεια. Απ’ τη δική του οπτική, η αλήθεια είναι απλώς ένα καλό δόγμα. Αυτό το είδος ανθρώπου ξέρει πώς να διακρίνει τις αιρέσεις και τους παραλογισμούς του Σατανά σε όλες τους τις μορφές; Σίγουρα όχι, διότι οι αιρέσεις και οι παραλογισμοί του Σατανά φαίνονται στους ανθρώπους ως ένα καλό δόγμα. Ακόμη κι ένας κακός άνθρωπος, όταν διαπράττει κακές πράξεις, αναζητά εύσχημες δικαιολογίες για να παραπλανά τους άλλους ανθρώπους, έτσι ώστε να τον στηρίζουν, να τον εγκρίνουν και να τον θεωρούν σωστό. Είναι παράλογο κάποιος που πιστεύει στον Θεό να βλέπει την αλήθεια ως καλό δόγμα. Λείπει απ’ αυτό το είδος ανθρώπου η ικανότητα κατανόησης. Είναι, επίσης, εύκολο να παρασυρθεί απ’ τους άλλους και να λειτουργήσει ως όργανο του Σατανά. Γι’ αυτό λέω ότι όποιος δεν έχει την ικανότητα να κατανοήσει την αλήθεια είναι άνθρωπος χωρίς πνευματική κατανόηση. Πιστεύει ότι κατανόηση της αλήθειας σημαίνει κατανόηση του δόγματος κι ότι κάποιος που ξέρει να αραδιάζει δόγματα κατανοεί την αλήθεια. Αυτό το είδος ανθρώπου δεν ξέρει σίγουρα πώς να κάνει πράξη την αλήθεια και δεν μπορεί να συλλάβει τι σημαίνει αρχή. Μπορεί μόνο να τηρεί τους κανονισμούς όπως ο ίδιος κατανοεί το δόγμα. Εφόσον πιστεύει πολλά χρόνια στον Θεό και κατανοεί καλά το δόγμα, τηρεί περισσότερους κανονισμούς και κάνει περισσότερες καλές πράξεις ή μπορεί να κάνει μια μικρή θυσία και να υπομείνει πολλές ταλαιπωρίες χωρίς παράπονο. Με αυτά τα πράγματα, θεωρεί ότι κάνει πράξη τον λόγο του Θεού, ότι κάνει πράξη την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, όσο κι αν φαίνεται ότι ακολουθεί τους κανονισμούς, ότι υποφέρει, ότι πληρώνει τίμημα χωρίς να παραπονιέται, ούτε κάνει πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον υποτάσσεται στον Θεό.

Σε τελική ανάλυση, με τι κριτήριο κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια; Πώς μετράει κάποιος αν κάνεις πράξη την αλήθεια ή όχι; Σε τελική ανάλυση, ακούς κι αποδέχεσαι τον λόγο του Θεού ή όχι; Πώς το βλέπει ο Θεός; Ο Θεός εξετάζει τα εξής: Όταν δηλώνεις ότι πιστεύεις στον Θεό κι ότι ακούς τα κηρύγματα, έχεις αντικαταστήσει με την αλήθεια τη λανθασμένη σου εσωτερική κατάσταση, την επανάστασή σου εναντίον του Θεού κι όλες τις διαφορετικές μορφές της διεφθαρμένης σου διάθεσης; Έχεις αλλάξει; Έχει αλλάξει μόνο η εξωτερική συμπεριφορά και οι πράξεις σου ή η ζωή-διάθεσή σου; Αυτά μετράει ο Θεός. Ακούς τα κηρύγματα για πολλά χρόνια, τρως και πίνεις τον λόγο του Θεού για πολλά χρόνια. Οι αλλαγές μέσα σου είναι επιδερμικές ή θεμελιώδεις; Έχει αλλάξει η διάθεσή σου; Έχει ελαττωθεί η επαναστατικότητά σου εναντίον του Θεού; Όταν αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα και αποκαλύπτεται η επαναστατικότητά σου, είσαι ικανός για αυτοκριτική; Είσαι ικανός να δείξεις υποταγή στον Θεό; Έχει αλλάξει η στάση σου απέναντι στο καθήκον σου και στην αποστολή που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός; Έχει αυξηθεί η αφοσίωσή σου; Έχεις ακόμη ακαθαρσίες μέσα σου; Κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου που ακούς τα κηρύγματα, έχουν καθαρθεί οι προθέσεις, οι φιλοδοξίες, οι ορέξεις και τα σχέδια που κρύβεις μέσα σου ως άνθρωπος; Όλα αυτά είναι κριτήρια αξιολόγησης. Επίσης, πόσες απ’ τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις σου για τον Θεό έχουν εξαλειφθεί; Διατηρείς ακόμη αυτές τις αόριστες αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τα συμπεράσματα; Κρύβεις ακόμη μέσα σου παράπονο, αντίσταση ή αρνητικά συναισθήματα για τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό; Αν αυτά τα αρνητικά στοιχεία δεν έχουν αντιμετωπιστεί πραγματικά κι αν δεν έχεις ακόμη υποστεί καμία πραγματική αλλαγή, ένα πράγμα επιβεβαιώνεται: Ότι δεν είσαι άνθρωπος που κάνει πράξη την αλήθεια. Το ίδιο συμβαίνει με έναν σπόρο που φυτεύεται, ποτίζεται και λιπαίνεται, αλλά και πάλι δεν βλασταίνει μετά από μέρες. Αυτό αποδεικνύει ότι ο σπόρος δεν έχει ζωή. Για παράδειγμα, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό επειδή έπεφταν διαρκώς θύματα εκφοβισμού, εξοστρακισμού ή περιφρόνησης στο παρελθόν. Πιστεύουν πλέον στον Θεό για να μπορέσουν να κρατήσουν το κεφάλι τους ψηλά στο μέλλον. Ένας τέτοιος άνθρωπος δηλώνει μεν πίστη για ένα διάστημα, αλλά συνεχίζει να κρύβει μέσα του αυτήν την πρόθεση όταν κάνει το καθήκον του και δαπανά τον εαυτό του. Συνεχίζει να καταβάλλει όλο και περισσότερη ενέργεια όταν δαπανά τον εαυτό του, μέχρι που γίνεται επικεφαλής στην εκκλησία και νιώθει ότι μπορεί να κρατήσει το κεφάλι του ψηλά. Χωρίς να έχει διορθώσει την πρόθεσή του, αναλογίζεται μέσα του: «Αν φτάσω ακόμη πιο ψηλά ως επικεφαλής, δεν θα μπορώ να κρατάω το κεφάλι μου ακόμη πιο ψηλά; Η λύση είναι η πίστη στον Θεό!» Ήρθε στον οίκο του Θεού μόνο και μόνο για να αποκτήσει κύρος και να μπορεί να κρατάει το κεφάλι του ψηλά. Δεν έχει διορθώσει αυτήν την πρόθεση. Έχει εργαστεί κι έχει ακούσει κηρύγματα για πολλά χρόνια, έχει φάει κι έχει πιει τον λόγο του Θεού για πολλά χρόνια, αλλά δεν έχει αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα. Όταν πιστεύει στον Θεό με αυτόν τον τρόπο, δεν παραμελεί τα πραγματικά του καθήκοντα; Ακούει κανείς κηρύγματα και διαβάζει τον λόγο του Θεού έτσι ώστε να αποκτήσει την αλήθεια και τη ζωή, αλλά δηλώνει πίστη για πολλά χρόνια χωρίς να έχει αποκτήσει καμία πτυχή της αλήθειας ή της ζωής. Αυτό είναι ένα πρόβλημα άξιο περισυλλογής. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί μεν να μην ξέρουν πώς να συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια ή πώς να καταθέσουν μαρτυρία στον Θεό, αλλά έχουν αληθινή ζωή-εμπειρία. Όταν αντιμετωπίζουν κλάδεμα, είναι ικανοί να κάνουν αυτοκριτική και να αποδεχτούν την αλήθεια, κάνοντας στη συνέχεια αλλαγές για να μετανοήσουν. Αυτό αποδεικνύει ότι έχουν αληθινή πίστη. Όποιο δεινό και όποια ατυχία κι αν τους τύχει, δεν κάνουν πίσω. Η καρδιά τους που αγάπαει τον Θεό γίνεται ακόμη πιο αληθινή. Όταν χειρίζονται υποθέσεις, καθοδηγούνται πλέον από τις αρχές. Η διαφθορά που φανερώνουν ελαττώνεται αρκετά. Έχουν ισχυρότερο αίσθημα ευθύνης όταν κάνουν το καθήκον τους. Μπορείς να πεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν κατανοεί την αλήθεια; Αν το δει κανείς απ’ την οπτική γωνία των αλλαγών μέσα του, αυτός ο άνθρωπος σίγουρα βιώνει την πραγματικότητα της αλήθειας. Μόνο έτσι ο λόγος του Θεού διαποτίζει τον πυρήνα της καρδιάς του. Μπορεί να μην έχει το χάρισμα της ευφράδειας, αλλά ξέρει πώς να κάνει πράξη την αλήθεια και καθοδηγείται από αρχές όταν χειρίζεται υποθέσεις, κάνει ό,τι μπορεί για να πετύχει συγκεκριμένους στόχους και υπομένει κάθε είδους ταλαιπωρία χωρίς το παραμικρό παράπονο. Αυτό αποδεικνύει ότι ο λόγος του Θεού εργάζεται μέσα του, τον επηρεάζει κι αρχίζει να γίνεται ζωή του.

Μόλις μιλήσαμε για τα δύο είδη ανθρώπων. Η συμπεριφορά του ανθρώπου του πρώτου είδους είναι απλή. Όταν ακούει τον λόγο του Θεού, μπορεί να τον κάνει πράξη. Το δεύτερο είδος, αφού ακούει πολλά λόγια του Θεού, δεν αποτυγχάνει πλήρως να τα κάνει πράξη. Στο μυαλό του, φαντάζεται ότι τον κάνει πράξη επειδή έχει εγκαταλείψει την οικογένεια και το επάγγελμά του κι έχει προσφέρει τα πάντα. Υπάρχουν μάλιστα κάποιοι που δίνουν όλη τους τη ζωή στον Θεό, επιλέγουν το μονοπάτι του άγαμου βίου, απορρίπτουν την επιδίωξη του πλούτου και προσφέρουν τα πάντα. Η εσωτερική τους κατάσταση, όμως, δεν αλλάζει ποτέ. Δεν αλλάζουν ποτέ τα παράπονα, οι παρανοήσεις, οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες για τον Θεό, η αλαζονική διάθεση και η δεσποτική κι αυθαίρετη συμπεριφορά. Αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά και διαφέρουν ελάχιστα από έναν άπιστο. Αυτό το είδος ανθρώπου πιστεύει στον Θεό μόνο στα λόγια και είναι ελάχιστα καλύτερο απ’ τους άπιστους, υπό την έννοια ότι δεν κάνει μεγάλο κακό. Εξωτερικά, ένας τέτοιος άνθρωπος φαίνεται καλός. Παρ’ όλα αυτά, δεν επιδιώκει την αλήθεια. Όσο κι αν ακούει τα κηρύγματα, δεν αλλάζει τη ζωή-διάθεσή του. Πώς εκλαμβάνει αυτό το είδος ανθρώπου τον λόγο του Θεού; Τον εκλαμβάνει ως καλό δόγμα. Θεωρεί τον λόγο του Θεού ως την αλήθεια, αλλά αυτό που θεωρεί αλήθεια είναι στην πραγματικότητα δόγμα, έχει δογματική φύση δηλαδή, και δεν είναι τόσο κακό. Μπορεί μεν να τηρεί μερικούς κανονισμούς, αλλά η ζωή-διάθεσή του δεν αλλάζει καθόλου. Αυτοί είναι οι άνθρωποι του δεύτερου είδους.