Κάποιοι δεν συμπεριφέρονται ποτέ ορθά όσον αφορά τα καθήκοντά τους. Αντίθετα, επιζητούν συνεχώς νέα πεδία για να διακριθούν και ξεστομίζουν βαρύγδουπες ιδέες. Είναι καλό αυτό; Μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με τους άλλους; (Δεν μπορούν.) Εάν κάποιος ξεστομίζει βαρύγδουπες απόψεις, τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονεία και αυταρέσκεια.) Είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια. Ποια είναι η φύση των πράξεών τους; (Επιζητούν να εδραιώσουν την ανεξαρτησία τους, να ενεργούν αυτόβουλα και να δημιουργήσουν τη δική τους φατρία.) Το να δημιουργήσουν τη δική τους φατρία σημαίνει ότι κάνουν τους άλλους να τους υπακούν και δεν χειρίζονται τα θέματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Πρόθεση και στόχος τους είναι να εδραιώσουν την ανεξαρτησία τους και να ενεργούν αυτόβουλα, οπότε οι πράξεις τους δίνουν την αίσθηση ότι αναστατώνουν την τάξη των πραγμάτων. Τι σημαίνει να αναστατώνουν την τάξη των πραγμάτων; Σημαίνει ότι προκαλούν καταστροφή, η φύση τους έχει τον χαρακτήρα διατάραξης και αναστάτωσης. Συνήθως, η πλειονότητα των προβλημάτων μπορεί να επιλυθεί μέσω ομαδικών συναναστροφών και συζητήσεων, με τις περισσότερες αποφάσεις που λαμβάνονται να τηρούν τις αλήθεια-αρχές και να είναι ορθές και ακριβείς. Ωστόσο, κάποιοι αντιστέκονται επίμονα σε αυτήν την επικρατούσα άποψη. Όχι μόνον αποφεύγουν να αναζητήσουν την αλήθεια, αλλά και αγνοούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Εκφράζουν περίεργες θεωρίες για να ξεχωρίσουν και να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν. Θέλουν να αντικρούσουν τις ορθές αποφάσεις που έχουν ληφθεί και να αρνηθούν τις επιλογές που έχουν κάνει όλοι. Αυτό σημαίνει να αναστατώνει κανείς την τάξη των πραγμάτων και να προκαλεί καταστροφές, να δημιουργεί διαταράξεις και αναστατώσεις. Αυτή είναι η ουσία τού να ξεστομίζει κανείς βαρύγδουπες ιδέες. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρόβλημα με αυτού του είδους τη συμπεριφορά; Πρώτον, αποκαλύπτουν διεφθαρμένη διάθεση και πλήρη έλλειψη υποταγής. Επιπλέον, οι πεισματάρηδες αυτοί άνθρωποι θέλουν διαρκώς να ξεχωρίζουν και να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν, με αποτέλεσμα να διαταράσσουν και να αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Χωρίς την αλήθεια, είναι ανίκανοι να διακρίνουν διάφορα, ωστόσο επιμένουν να ξεστομίζουν βαρύγδουπες ιδέες για να επιδειχθούν, χωρίς να αναζητούν στο ελάχιστο την αλήθεια. Δεν είναι αυθαίρετο και απερίσκεπτο αυτό; Για να εκπληρώνει κανείς καλά τα καθήκοντά του, είναι απαραίτητο να μάθει να συνεργάζεται με άλλους. Μια συζήτηση μεταξύ δύο ατόμων δημιουργεί πάντα μια πιο ολοκληρωμένη και ακριβή προοπτική από την άποψη ενός ατόμου για τα πράγματα. Εάν κάποιος θέλει διαρκώς να ενεργεί με αντικομφορμιστικό τρόπο ή ξεστομίζει συνεχώς βαρύγδουπες ιδέες για να κάνει τους άλλους να τον ακολουθήσουν, αυτό είναι επικίνδυνο, βαδίζει έτσι στο δικό του μονοπάτι. Πρέπει κανείς να συζητάει με τους άλλους για όλα όσα κάνει. Άκουσε πρώτα τι έχουν να πουν οι άλλοι. Αν η άποψη της πλειονότητας είναι σωστή και συμφωνεί με την αλήθεια, θα πρέπει να την αποδεχτείς και να την υπακούσεις. Σε κάθε περίπτωση, μην ξεστομίζεις βαρύγδουπες ιδέες. Δεν είναι ποτέ καλό πράγμα αυτό, σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων. Όταν κηρύττεις μια βαρύγδουπη ιδέα, εάν συνάδει με τις αλήθεια-αρχές και έχει την έγκριση της πλειονότητας, μπορεί να θεωρηθεί αποδεκτή. Ωστόσο, εάν έρχεται σε αντίθεση με τις αλήθεια-αρχές και είναι επιζήμια για το έργο της εκκλησίας, πρέπει να φέρεις την ευθύνη για αυτήν και να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες των πράξεών σου. Επιπλέον, το να ξεστομίζεις βαρύγδουπες ιδέες είναι ζήτημα διάθεσης. Αποδεικνύει ότι δεν κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα και ότι, αντ’ αυτού, ζεις με βάση τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Όταν ξεστομίζεις βαρύγδουπες απόψεις, προσπαθείς να καθοδηγήσεις τους άλλους, να κάνεις κουμάντο, καθώς και να ενεργείς αυτόβουλα και να δημιουργήσεις τη δική σου σφαίρα επιρροής. Θέλεις να κάνεις όλον τον εκλεκτό λαό του Θεού να σε ακούει, να σε ακολουθεί και να σε υπακούει. Έτσι βαδίζεις στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Είσαι βέβαιος ότι μπορείς να οδηγήσεις τον εκλεκτό λαό του Θεού να εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες; Μπορείς να τον οδηγήσεις στη βασιλεία του Θεού; Ούτε εσύ καν δεν κατέχεις την αλήθεια και είσαι ικανός να κάνεις πράγματα που αντιστέκονται στον Θεό και Τον προδίδουν —εάν εξακολουθείς να θέλεις να οδηγήσεις τον εκλεκτό λαό του Θεού σε αυτό το μονοπάτι, δεν είσαι τότε αρχιαμαρτωλός; Ο Παύλος ήταν αρχιαμαρτωλός και εξακολουθεί να υπομένει την τιμωρία του Θεού. Εάν βαδίζεις στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, βαδίζεις στο μονοπάτι του Παύλου, τότε και η τελική σου έκβαση και τέλος δεν θα διαφέρουν από τα δικά του. Επομένως, όσοι πιστεύουν και ακολουθούν τον Θεό δεν πρέπει να ξεστομίζουν βαρύγδουπες ιδέες. Αντίθετα, πρέπει να μάθουν να αναζητούν την αλήθεια, να την αποδέχονται και να υποτάσσονται και στην αλήθεια και στον Θεό. Μόνο με τον τρόπο αυτόν μπορούν να διασφαλίσουν ότι δεν θα ακολουθούν τον δικό τους δρόμο κι ότι θα μπορούν να ακολουθούν τον Θεό χωρίς να παρεκκλίνουν προς καμία από τις δύο κατευθύνσεις. Ο οίκος του Θεού απαιτεί οι άνθρωποι να συνεργάζονται αρμονικά κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Έχει νόημα αυτό, και είναι και το ορθό μονοπάτι άσκησης. Στην εκκλησία, είναι δυνατόν η διαφώτιση και η καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος να έλθει σε οποιονδήποτε από όσους κατανοούν την αλήθεια και έχουν ικανότητα κατανόησης. Θα πρέπει να αρπάζεις γερά τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, να το ακολουθείς εκ του σύνεγγυς και να συνεργάζεσαι στενά μαζί του. Με αυτόν τον τρόπο, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις θα είναι το σωστότερο. Είναι το μονοπάτι στο οποίο καθοδηγεί το Άγιο Πνεύμα. Δώσε ιδιαίτερη προσοχή στο πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα και στο πώς καθοδηγεί εκείνους επί των οποίων εργάζεται. Θα πρέπει να συναναστρέφεσαι συχνά με τους άλλους, κάνοντας προτάσεις και εκφράζοντας τις δικές σου απόψεις —αυτό είναι το καθήκον σου και η ελευθερία σου. Αλλά στο τέλος, όταν πρόκειται να ληφθεί μια απόφαση, αν είσαι μόνο εσύ που βγάζεις την τελική ετυμηγορία, βάζοντας τους πάντες να κάνουν ό,τι λες εσύ και να συμμορφωθούν με τη θέλησή σου, τότε παραβιάζεις τις αρχές. Θα πρέπει να κάνεις τη σωστή επιλογή με βάση αυτό που πιστεύει η πλειονότητα και στη συνέχεια να λάβεις την απόφαση. Εάν οι προτάσεις της πλειονότητας δεν συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές, θα πρέπει να εμμείνεις στην αλήθεια. Μόνον αυτό συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές. Εάν ξεστομίζεις διαρκώς βαρύγδουπες απόψεις, προσπαθείς να εκθέσεις κάποιες βαθυστόχαστες θεωρίες για να εντυπωσιάσεις τους άλλους και, στην ουσία, μέσα σου νιώθεις ότι αυτό είναι λάθος, τότε μην πιέζεσαι να βγεις στο προσκήνιο. Αυτό είναι το καθήκον που θα πρέπει να εκτελείς; Ποιο είναι το καθήκον σου; (Να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να εκτελώ το καθήκον που οφείλω και να μιλάω μόνο για ό,τι καταλαβαίνω. Εάν δεν έχω δική μου γνώμη, να μάθω να ακούω περισσότερο τις προτάσεις των άλλων, να διακρίνω με σύνεση και να φτάσω σε σημείο ώστε να μπορώ να συνεργάζομαι αρμονικά με όλους.) Αν τίποτα δεν σου είναι ξεκάθαρο και δεν έχεις άποψη, μάθε να ακούς και να υπακούς, και να αναζητάς την αλήθεια. Αυτό είναι το καθήκον που πρέπει να επιτελείς· αυτή είναι μια στάση καλής συμπεριφοράς. Αν δεν έχεις δικές σου απόψεις, και φοβάσαι πάντα μήπως φανείς ανόητος, μήπως δεν μπορείς να διακριθείς και μήπως ταπεινωθείς, αν φοβάσαι μήπως σε περιφρονήσουν οι άλλοι και δεν έχεις καμία θέση στην καρδιά τους, και έτσι προσπαθείς πάντα να βγεις με το ζόρι στο προσκήνιο και θέλεις διαρκώς να ξεστομίζεις βαρύγδουπες ιδέες, προβάλλοντας κάποιους παράλογους ισχυρισμούς που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τους οποίους θα ήθελες να αποδεχτούν οι άλλοι, τότε εκτελείς το καθήκον σου; (Όχι.) Τι κάνεις; Είσαι καταστροφικός. Όταν παρατηρείτε κάποιον να ενεργεί συνεχώς κατ’ αυτόν τον τρόπο, πρέπει να τον περιορίσετε. Και πώς πρέπει να τεθούν τα όρια; Δεν χρειάζεται να τον φιμώσετε τελείως ούτε να του στερήσετε την ευκαιρία να μιλήσει. Μπορείτε να τον αφήσετε να συναναστρέφεται, και δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, όλοι όμως γύρω του θα πρέπει να ασκούν διάκριση. Αυτή είναι η αρχή. Για παράδειγμα, εάν κάποιος προβάλλει μια εσφαλμένη άποψη που ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, και η πλειονότητα υποστηρίζει και συμφωνεί με αυτό το άτομο, αλλά αυτοί οι λίγοι που έχουν κάποια διάκριση αντιλαμβάνονται ότι η άποψή του είναι νοθευμένη από τα θέλω του, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του, τότε αυτά τα άτομα θα πρέπει να τον εκθέσουν και να τον οδηγήσουν σε αυτοκριτική και αυτογνωσία. Αυτή είναι η σωστή προσέγγιση. Εάν κανείς δεν ασκεί διάκριση ή δεν εκφράζει τη γνώμη του και όλοι συμπεριφέρονται σαν ανθρωπάρεσκοι, αναπόφευκτα θα υπάρξουν κι εκείνοι που θα γλείφουν, θα υπερασπίζονται και θα στηρίζουν αυτό το άτομο, τροφοδοτώντας έτσι τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του. Αυτό το άτομο θα ξεκινήσει τότε να αποκτά πραγματικά δύναμη στην εκκλησία. Τότε γίνονται τα πράγματα επικίνδυνα, καθώς θα μπορούσε να ενώσει τις δυνάμεις του με όσους τον υποστηρίζουν, να γίνει μια δύναμη από μόνος του, να κάνει το κακό και να ενοχλεί το έργο της εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο, μπαίνει στο μονοπάτι των αντίχριστων. Μόλις πάρει τον έλεγχο της εκκλησίας, θα γίνει αντίχριστος και θα αρχίσει να εδραιώνει το δικό του ανεξάρτητο βασίλειο.