Τι συμβαίνει όταν κάποιοι δεν έχουν καθόλου επαγγελματικές γνώσεις για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και δυσκολεύονται πάρα πολύ να μάθουν το οτιδήποτε; Ο λόγος είναι ότι έχουν χαμηλό επίπεδο. Όσοι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν να φτάσουν στην αλήθεια και δεν μαθαίνουν εύκολα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς έχουν ολέθρια μειονεκτήματα· όχι μόνο δεν έχουν συνείδηση ή λογική, αλλά ούτε έχουν θέση για τον Θεό στην καρδιά τους. Έχουν άψυχα και θαμπά μάτια, και βρίσκονται σε λήθαργο, σαν τα ζώα. Ξέρουν μονάχα να τρώνε, να πίνουν και να διασκεδάζουν, και δεν μελετούν ούτε έχουν κάποιες δεξιότητες. Μαθαίνουν πράγματα μόνο σε επιφανειακό επίπεδο και παρ’ όλα αυτά, νομίζουν ότι έχουν καταλάβει. Όταν οι άλλοι προσπαθούν να εξηγήσουν περαιτέρω, δεν ακούνε, δεν το θεωρούν αναγκαίο. Δεν ακούν και δεν δέχονται οτιδήποτε λένε οι άλλοι, κι έτσι δεν καταφέρνουν τίποτα και στην ουσία είναι άχρηστοι. Το να είσαι χαμηλού επιπέδου είναι από μόνο του ολέθριο. Εάν κάποιος έχει και κακή διάθεση, δεν έχει ηθική, δεν ακούει τις συμβουλές, δεν αποδέχεται τα θετικά πράγματα και είναι απρόθυμος να μάθει και να ασπαστεί καινούρια πράγματα, τότε είναι άχρηστος! Εκείνοι που εκτελούν τα καθήκοντά τους οφείλουν να έχουν συνείδηση και λογική, να έχουν αυτοεπίγνωση και να γνωρίζουν τα ελαττώματά τους, αλλά και να αντιλαμβάνονται τι τους λείπει και τι χρειάζεται να βελτιώσουν. Πρέπει να νιώθουν συνεχώς ότι υστερούν σε κάτι, και ότι αν δεν μελετήσουν και αποδεχτούν καινούρια πράγματα, μπορεί να αποκλειστούν. Εάν μέσα τους νιώθουν ότι πρόκειται να συμβεί μια κρίση, αυτό τους δίνει κίνητρο και θέληση να μάθουν πράγματα. Θα πρέπει κανείς αφενός να εξοπλίζεται με αλήθειες, και αφετέρου, θα πρέπει να αποκτά επαγγελματικές γνώσεις που σχετίζονται με την εκτέλεση των καθηκόντων του. Κάνοντας πράξη αυτά, μπορεί να σημειώσει πρόοδο και η εκτέλεση των καθηκόντων του θα αποφέρει καλά αποτελέσματα. Μόνο αν κάποιος κάνει καλά το καθήκον του και βιώσει την ανθρώπινη ομοιότητα μπορεί η ζωή του να έχει αξία. Έτσι, το πιο ουσιαστικό πράγμα είναι η εκτέλεση του καθήκοντος. Κάποιοι έχουν κακή διάθεση και εκτός από αδαείς, είναι και αλαζόνες. Πιστεύουν ότι αν αναζητούν σχετικά με τα πάντα και ακούνε συνεχώς τους άλλους, θα δεχτούν περιφρόνηση και θα χάσουν την υπόληψή τους, και ότι αυτή η συμπεριφορά δείχνει έλλειψη αξιοπρέπειας. Στην πραγματικότητα, ισχύει το αντίθετο. Είναι ντροπή να είναι κανείς αλαζόνας και αυτάρεσκος, να μη μαθαίνει τίποτα, να μένει πίσω και να είναι παλιομοδίτης, να μην ξέρει τίποτα, να μην έχει γνώσεις και ιδέες· τότε είναι που χάνει την ακεραιότητά και την αξιοπρέπειά του. Κάποιοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα καλά, καταλαβαίνουν λίγο ό,τι μαθαίνουν, τους φτάνει να κατανοούν λίγα δόγματα και νομίζουν ότι έχουν ικανότητες. Αλλά και πάλι δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα, και δεν έχουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Εάν τους πεις ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα και ούτε έχουν καταφέρει τίποτα, δεν πείθονται και επιμένουν στην άποψή τους. Όμως, όταν κάνουν πράγματα, δεν τα κάνουν καλά, όλο προχειροδουλειές κάνουν. Δεν είναι ανίκανος και άχρηστος κάποιος που δεν μπορεί να κάνει καλά μια εργασία; Όσοι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν να διαχειριστούν ούτε την πιο απλή εργασία. Είναι άχρηστοι και οι ζωές τους δεν έχουν καμία αξία. Κάποιοι λένε: «Εγώ μεγάλωσα στην επαρχία, δεν έχω μόρφωση και γνώσεις, έχω χαμηλό επίπεδο, σε αντίθεση με εσάς, που ζείτε στην πόλη, είστε μορφωμένοι και έχετε γνώσεις, κι έτσι μπορείτε να διαπρέπετε σε όλα». Είναι σωστό να το λένε αυτό; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Το τι μπορεί να καταφέρει κάποιος δεν έχει να κάνει με το περιβάλλον του· κατά κύριο λόγο εξαρτάται από το αν προσπαθεί να μαθαίνει και να βελτιώνεται.) Ο Θεός δεν φέρεται στους ανθρώπους ανάλογα με τη μόρφωσή τους, ή με το περιβάλλον όπου γεννήθηκαν ή με το ταλέντο τους. Αντίθετα, τους μεταχειρίζεται βάσει της στάσης τους απέναντι στην αλήθεια. Με τι έχει να κάνει αυτή η στάση; Έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση τους και επίσης με την διάθεσή τους. Εάν πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να μπορείς να χειριστείς σωστά την αλήθεια. Εάν τηρείς μια στάση ταπεινότητας και αποδοχής της αλήθειας, τότε ακόμη κι αν έχεις κάπως χαμηλό επίπεδο, ο Θεός θα σε διαφωτίσει και θα σου επιτρέψει να κερδίσεις κάτι. Εάν έχεις καλό επίπεδο, αλλά είσαι μονίμως αλαζόνας και αυτάρεσκος, και πιστεύεις συνεχώς πως μόνο ό,τι λες εσύ είναι σωστό και ό,τι λένε οι άλλοι λάθος, και αρνείσαι τις προτάσεις των άλλων ενώ δεν αποδέχεσαι καν την αλήθεια, όπως κι αν γίνεται συναναστροφή γι’ αυτήν, και διαρκώς της αντιστέκεσαι, τότε μπορεί κάποιος σαν κι εσένα να κερδίσει την έγκριση του Θεού; Θα εργαστεί το Άγιο Πνεύμα σε κάποιον σαν κι εσένα; Δεν θα εργαστεί. Ο Θεός θα πει ότι έχεις κακή διάθεση και δεν είσαι άξιος να λάβεις τη διαφώτισή Του και, αν δεν μετανοήσεις, θα αφαιρέσει και όσα είχες κάποτε. Αυτό σημαίνει το να αποκαλυφθεί κανείς. Άνθρωποι σαν κι αυτούς ζουν άθλια. Προφανώς, όλοι τους είναι ένα τίποτα, είναι τελείως άχρηστοι, κι όμως πιστεύουν ότι είναι μια χαρά, ότι είναι σε όλα καλύτεροι από τους άλλους. Μπροστά στους άλλους, δεν συζητούν ποτέ τις ατέλειες τους ή τα ελαττώματά τους, ούτε τις αδυναμίες τους και την αρνητικότητά τους. Προσποιούνται διαρκώς ότι είναι ικανοί και δίνουν στους άλλους τη λάθος εντύπωση ότι είναι ικανοί στα πάντα, ότι δεν έχουν αδυναμίες, ότι δεν χρειάζονται καμιά βοήθεια, δεν έχουν ανάγκη να ακούσουν τη γνώμη των άλλων και να μάθουν από τα προτερήματά τους για να καλύψουν τα δικά τους ελαττώματα, και ότι πάντα θα είναι καλύτεροι απ’ όλους. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονεία.) Τόση αλαζονεία. Τέτοιοι άνθρωποι ζουν άθλιες ζωές! Είναι όντως ικανοί; Μπορούν πράγματι να πετύχουν κάτι; Άνθρωποι σαν κι αυτούς έχουν αποτύχει σε πολλά στο παρελθόν, κι όμως θέλουν να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα. Δεν είναι παράλογο αυτό; Όταν οι άνθρωποι είναι τόσο παράλογοι, είναι μπερδεμένοι. Τέτοιοι άνθρωποι ούτε μαθαίνουν ούτε δέχονται καινούρια πράγματα. Μέσα τους είναι στέρφοι, στενόμυαλοι και πτωχοί, δεν καταφέρνουν σε καμία κατάσταση να ανακαλύψουν και να αντιληφθούν τις αρχές ή να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού. Το μόνο που ξέρουν είναι να εμμένουν σε κανονισμούς, να λένε λόγια και δόγματα, και να κάνουν επίδειξη μπροστά στους άλλους. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν καταλαβαίνουν καθόλου την αλήθεια και δεν διαθέτουν ούτε την ελάχιστη αλήθεια-πραγματικότητα, κι όμως παραμένουν τόσο αλαζόνες. Είναι απλώς μπερδεμένοι και δεν έχουν καθόλου λογική· μονάχα να αποκλειστούν μπορούν.

Όταν συνεργάζεστε με άλλους για να εκτελέσετε τα καθήκοντά σας, μπορείτε να είστε ανοιχτοί σε διαφορετικές απόψεις; Μπορείτε να αφήνετε τους άλλους να μιλάνε; (Μπορώ, λίγο. Στο παρελθόν, πολλές φορές δεν άκουγα τις προτάσεις των αδελφών κι επέμενα να πράττω με τον δικό μου τρόπο. Μόνο όταν αποδεικνυόταν από τα γεγονότα ότι έκανα λάθος, διαπίστωνα ότι οι περισσότερες από τις προτάσεις τους ήταν σωστές, ότι η κατάλληλη λύση ήταν εκείνη για την οποία συζητούσαν όλοι, και ότι, βασιζόμενος στις δικές μου απόψεις, δεν μπορούσα να δω τα πράγματα καθαρά και ήμουν ανεπαρκής. Αφού το βίωνα αυτό, συνειδητοποιούσα πόσο σημαντική είναι η αρμονική συνεργασία.) Και τι διαπιστώνεις από αυτό; Μετά από αυτά, είχες κάποιο όφελος; Μήπως κατανόησες την αλήθεια; Πιστεύετε ότι είναι κανένας τέλειος; Όσο δυνατοί κι αν είναι οι άνθρωποι, όσο ικανοί και ταλαντούχοι κι αν είναι, και πάλι τέλειοι δεν είναι. Ο κόσμος πρέπει να το καταλάβει αυτό, είναι γεγονός, και είναι και η στάση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι ώστε να προσεγγίσουν σωστά τα δικά τους πλεονεκτήματα και προτερήματα ή ελαττώματα· τέτοιον ορθολογισμό πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι. Αν έχεις τέτοιον ορθολογισμό, μπορείς να αντιμετωπίσεις σωστά τα προτερήματά σου και τις αδυναμίες σου, καθώς και των άλλων, κι αυτό θα σου επιτρέψει να εργάζεσαι αρμονικά μαζί τους. Εάν έχεις κατανοήσει αυτήν την πτυχή της αλήθειας και μπορείς να εισέλθεις σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας-πραγματικότητας, τότε μπορείς και συνεννοείσαι αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, αντλώντας από τα προτερήματά τους για να αντισταθμίσεις τυχόν αδυναμίες σου. Με αυτόν τον τρόπο, ό,τι καθήκον κι αν εκτελείς, ό,τι κι αν κάνεις, θα βελτιώνεσαι συνεχώς σε αυτό και θα έχεις την ευλογία του Θεού. Εάν πιστεύεις διαρκώς ότι είσαι πολύ καλός και ότι οι άλλοι είναι χειρότεροι συγκριτικά, και αν θέλεις να έχεις πάντα τον τελευταίο λόγο, τότε αυτό θα προκαλέσει προβλήματα. Πρόκειται για ένα πρόβλημα διάθεσης. Δεν είναι αλαζονικοί και αυτάρεσκοι τέτοιου είδους άνθρωποι; Φαντάσου ότι κάποιος σου δίνει μια καλή συμβουλή, αλλά εσύ νομίζεις ότι εάν την δεχτείς, μπορεί να σε περιφρονήσει και να νομίσει ότι δεν είσαι αντάξιός του. Έτσι, αποφασίζεις απλώς να μην τον ακούσεις, και αντίθετα προσπαθείς να τον επισκιάσεις με μεγαλόπνοα και πομπώδη λόγια για σε έχει σε μεγάλη εκτίμηση. Εάν είσαι πάντοτε έτσι στις επαφές σου με τους άλλους, μπορείς να συνεργαστείς αρμονικά μαζί τους; Όχι μόνο δεν θα συνεργαστείς αρμονικά, αλλά θα υπάρχουν και αρνητικές συνέπειες. Με τον καιρό, όλοι θα αρχίσουν να σε θεωρούν υπερβολικά δόλιο και πανούργο, κάποιον που αδυνατούν να αντιληφθούν. Δεν κάνεις πράξη την αλήθεια και δεν είσαι ειλικρινής, οπότε τους απωθείς τους άλλους. Αν απωθείς τους πάντες, αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις απορριφθεί; Πες μου, πώς θα μεταχειριζόταν ο Θεός κάποιον που όλοι έχουν απορρίψει; Κι Αυτός θα Τον απεχθανόταν. Γιατί απεχθάνεται ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Ναι μεν έχουν αληθινές προθέσεις ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων τους, αλλά ο Θεός απεχθάνεται τις μεθόδους τους. Ο Θεός βλέπει τη διάθεση που αποκαλύπτουν και την κάθε τους σκέψη, ιδέα και πρόθεση ως πράγματα μοχθηρά, τα απεχθάνεται και Τον αηδιάζουν. Όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν πάντα ποταπές τακτικές στα λόγια και στις πράξεις τους με σκοπό να κερδίσουν την εκτίμηση των άλλων, αυτήν τη συμπεριφορά την απεχθάνεται ο Θεός.

Όταν οι άνθρωποι πράττουν το καθήκον τους ή οποιοδήποτε έργο ενώπιον του Θεού, πρέπει να έχουν αγνή καρδιά, σαν κρύσταλλο· διαυγής, δίχως ακαθαρσίες. Ποια στάση είναι, λοιπόν, σωστή; Ό,τι κι αν είναι αυτό που κάνεις, να μπορείς να συναναστρέφεσαι με τους άλλους σχετικά με όλα αυτά που έχεις μέσα σου, όλες τις ιδέες που μπορεί να έχεις. Εάν κάποιος σου πει ότι ο τρόπος με τον οποίο κάνεις κάτι δε θα λειτουργήσει και προτείνει μια άλλη ιδέα, και εάν θεωρείς ότι είναι καλή ιδέα, τότε άσε τον δικό σου τρόπο και πράξε σύμφωνα με αυτό που σου πρότεινε εκείνος. Εάν το κάνεις αυτό, όλοι θα δουν ότι μπορείς να δεχτείς τις προτάσεις των άλλων, να επιλέξεις το σωστό μονοπάτι και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αρχές, με διαφάνεια και καθαρότητα. Δεν υπάρχει σκοτάδι στην καρδιά σου, ενεργείς και μιλάς ειλικρινά, και η στάση σου είναι ειλικρινής. Λες τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Δεν κάνεις κόλπα, δεν έχεις μυστικά, είσαι απλώς ένας ξεκάθαρος άνθρωπος. Δεν είναι ένα είδος στάσης αυτό; Είναι μια στάση απέναντι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και τα πράγματα, και είναι αντιπροσωπευτική της διάθεσης που έχει ένας άνθρωπος. Από την άλλη, κάποιος μπορεί ποτέ να μην ανοιχτεί ούτε να γνωστοποιήσει στους άλλους αυτά που πιστεύει. Και δεν συμβουλεύεται ποτέ τους άλλους σε ό,τι κάνει, αλλά αντίθετα κρατά την καρδιά του κλειστή· φαίνεται να φυλάγεται συνεχώς απ’ τους άλλους. Ταμπουρώνεται όσο καλύτερα γίνεται. Δεν είναι δόλιο ένα τέτοιο άτομο; Για παράδειγμα, έχει μια ιδέα που τη θεωρεί μεγαλοφυή, και σκέφτεται: «Θα την κρατήσω για τον εαυτό μου, προς το παρόν. Αν τη μοιραστώ, μπορεί να τη χρησιμοποιήσετε και να μου κλέψετε τη δόξα. Κάτι τέτοιο δεν μπορώ να το δεχτώ. Δεν θα πω τίποτα». Ή εάν υπάρχει κάτι που δεν κατανοεί πλήρως, θα σκεφτεί: «Δεν θα πω τίποτα τώρα. Εάν πω κάτι και κάποιος άλλος πει κάτι καλύτερο, δεν θα φανώ ανόητος; Θα με καταλάβουν όλοι, θα δουν τις αδυναμίες μου σ’ αυτό. Καλύτερα να μην πω τίποτα». Όποιες σκέψεις και βαθύτερα κίνητρα κι αν έχει, φοβάται ότι όλοι θα τον καταλάβουν. Πάντοτε προσεγγίζει το καθήκον του και τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα με τέτοια οπτική και στάση. Τι διάθεση είναι αυτή; Διεστραμμένη, δόλια και μοχθηρή διάθεση. Φαίνεται, επιφανειακά, να έχει πει στους άλλους όσα πιστεύει ότι μπορεί να πει, αλλά κρύβει μέσα του κάποια πράγματα. Τι κρύβει; Δεν λέει ποτέ πράγματα που αφορούν τη φήμη του και τα συμφέροντά του· θεωρεί ότι αυτά τα πράγματα είναι προσωπικά και δεν μιλά γι’ αυτά σε κανέναν, ούτε καν στους γονείς του. Δεν τα λέει ποτέ αυτά τα πράγματα. Είναι πρόβλημα αυτό! Νομίζεις ότι αν δεν τα πεις αυτά τα πράγματα, ο Θεός δεν θα τα μάθει; Ο κόσμος λέει ότι ο Θεός γνωρίζει· αλλά πως μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος ότι ο Θεός γνωρίζει; Οι άνθρωποι ποτέ δεν συνειδητοποιούν το εξής: «Ο Θεός γνωρίζει τα πάντα· αυτά που πιστεύω μέσα μου, ακόμη και αν δεν τα έχω αποκαλύψει, ο Θεός στα κρυφά το εξετάζει εξονυχιστικά. Ο Θεός φυσικά και γνωρίζει. Δεν μπορώ να κρύψω τίποτα από τον Θεό, οπότε πρέπει να τα εκφράζω όλα ανοιχτά, να συναναστραφώ ανοιχτά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Ασχέτως εάν οι σκέψεις και οι ιδέες μου είναι καλές ή κακές, πρέπει να τις εκφράζω ειλικρινά. Δεν μπορώ να είμαι διεστραμμένος, δόλιος, εγωιστής ή ποταπός· πρέπει να είμαι ειλικρινής». Εφόσον οι άνθρωποι μπορούν να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, αυτή είναι η σωστή στάση. Αντί να αναζητούν την αλήθεια, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τις δικές τους, ασήμαντες σκοπιμότητες. Δίνουν μεγάλη σημασία στα δικά τους συμφέροντα, στο γόητρό τους και στη θέση ή στην υπόληψη που έχουν στο μυαλό των άλλων, και μόνο αυτά αγαπούν. Προσκολλώνται σ’ αυτά τα πράγματα με πυγμή και τα βλέπουν ως την ίδια τη ζωή τους. Και δεν δίνουν τόση σημασία στο πώς τους βλέπει και τους αντιμετωπίζει ο Θεός· προς το παρόν, το αγνοούν αυτό· προς το παρόν, εξετάζουν μόνο αν είναι το αφεντικό της ομάδας, αν τους θαυμάζουν οι άλλοι και αν τα λόγια τους έχουν βαρύτητα. Το πρώτο τους μέλημα είναι η κατάληψη αυτής της θέσης. Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι, όταν είναι σε μια ομάδα, αναζητούν τέτοια θέση, τέτοιες ευκαιρίες. Όταν έχουν πολύ ταλέντο, φυσικά και θέλουν να γίνουν οι κορυφαίοι· εάν έχουν μέτριες ικανότητες, θέλουν και πάλι να καταλάβουν υψηλότερη θέση στην ομάδα· και όσοι έχουν χαμηλή θέση μέσα στην ομάδα, και το επίπεδο και ικανότητές τους είναι μέτρια, θέλουν κι αυτοί να τους θαυμάζουν οι άλλοι, δεν θέλουν να τους περιφρονούν. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, είναι κόκκινη γραμμή η υπόληψη και η αξιοπρέπεια: οφείλουν να τις διατηρούν ανέπαφες. Μπορεί να μην έχουν ακεραιότητα και να μην τους εγκρίνει ούτε να τους αποδέχεται ο Θεός, όμως δεν γίνεται με τίποτα να χάσουν τον σεβασμό, το κύρος ή την υπόληψη για την οποία έχουν παλέψει ανάμεσα στους άλλους· αυτό αποτελεί τη διάθεση του Σατανά. Αλλά οι άνθρωποι δεν το κατανοούν αυτό. Πιστεύουν ότι πρέπει να προσκολληθούν μέχρι τέλους σ’ αυτήν τη σαβούρα, την υπόληψη. Δεν γνωρίζουν ότι μόνο όταν παραιτηθούν τελείως από αυτά τα μάταια και επιφανειακά πράγματα, και τα παραμερίσουν, θα γίνουν αληθινοί άνθρωποι. Αν κάποιος διαφυλάσσει σαν τη ζωή αυτά που πρέπει να απορρίψει, τότε χάνει τη ζωή του. Δεν γνωρίζουν τι διακυβεύεται. Έτσι, όταν ενεργούν, πάντα κάτι τους δυσχεραίνει, πάντα προσπαθούν να προστατεύσουν την υπόληψη και τη θέση τους· αυτά τα θέτουν σε προτεραιότητα και μιλούν μόνο για τους δικούς τους σκοπούς, με στόχο να υπερασπιστούν ψευδώς τον εαυτό τους. Όλα για τον εαυτό τους τα κάνουν. Τρέχουν σε οτιδήποτε λάμπει, και λένε στους πάντες ότι συμμετείχαν κι αυτοί. Μπορεί πραγματικά να μην είχαν καμία σχέση μ’ αυτό, αλλά δεν θέλουν να μείνουν ποτέ στο παρασκήνιο, πάντα φοβούνται μην τους περιφρονήσουν οι άλλοι, μήπως οι άλλοι πουν ότι είναι ένα τίποτα, ότι είναι ανίκανοι για το οτιδήποτε, ότι δεν έχουν ικανότητες. Δεν κατευθύνονται όλα αυτά από τις σατανικές τους διαθέσεις; Όταν μπορέσεις να εγκαταλείψεις πράγματα όπως η υπόληψη και η θέση, θα είσαι πολύ πιο χαλαρός και πιο ελεύθερος· θα έχεις μπει στον δρόμο για να γίνεις ειλικρινής. Όμως, για πολλούς, αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί. Όταν εμφανίζεται η κάμερα, για παράδειγμα, οι άνθρωποι σπεύδουν προς τα εμπρός· τους αρέσει να εμφανίζονται στην κάμερα, όσο περισσότερη δημοσιότητα, τόσο το καλύτερο· φοβούνται μήπως δεν έχουν αρκετή δημοσιότητα και πληρώνουν οποιοδήποτε τίμημα για να την αποκτήσουν. Δεν κατευθύνονται όλα αυτά από τις σατανικές τους διαθέσεις; Αυτές είναι οι σατανικές τους διαθέσεις. Έχεις, λοιπόν, δημοσιότητα. Ε, και τι έγινε; Οι άνθρωποι σε έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Και λοιπόν; Είσαι το είδωλό τους. Ε, και; Αποδεικνύει κάτι από αυτά ότι έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα; Τίποτα από αυτά δεν έχει αξία. Όταν μπορείς να ξεπεράσεις αυτά τα πράγματα, όταν καταφέρεις να αδιαφορείς για αυτά και δεν τα θεωρείς πλέον σημαντικά, όταν η υπόληψη, η ματαιοδοξία, η θέση και ο θαυμασμός των ανθρώπων δεν ελέγχουν πλέον τις σκέψεις και τη συμπεριφορά σου, πόσο μάλλον το πώς εκτελείς το καθήκον σου, τότε θα εκτελείς ολοένα και πιο αποτελεσματικά και πιο αγνά το καθήκον σου.