Τα λόγια του ύμνου «Είναι τόση η χαρά του να είσαι έντιμος άνθρωπος» είναι όλα αρκετά πρακτικά και έχω επιλέξει μερικούς στίχους πάνω στους οποίους θα συναναστραφώ. Ας συναναστραφούμε πρώτα πάνω στον στίχο «Φέρω το βάρος του καθήκοντός μου με όλη μου την καρδιά και τον νου και δεν έχω καμία ανησυχία για τη σάρκα». Τι κατάσταση είναι αυτή; Τι είδους άνθρωπος είναι εκείνος που μπορεί να φέρει το βάρος του καθήκοντός του με όλη του την καρδιά και τον νου; Έχει συνείδηση; Έχει εκπληρώσει την ευθύνη του ως δημιουργημένο ον; Έχει ξεπληρώσει τον Θεό με οποιονδήποτε τρόπο; (Ναι.) Το γεγονός ότι μπορεί να φέρει το βάρος του καθήκοντός του με όλη του την καρδιά και τον νου σημαίνει ότι το κάνει σοβαρά, υπεύθυνα, χωρίς επιπολαιότητα, χωρίς να είναι πονηρός ή να τεμπελιάζει, χωρίς να αποφεύγει την ευθύνη. Έχει τη σωστή στάση και η κατάσταση και η νοοτροπία του είναι κανονικές. Έχει λογική και συνείδηση, νοιάζεται τον Θεό και είναι πιστός και αφοσιωμένος στο καθήκον του. Τι σημαίνει το να μην έχει κάποιος «καμία ανησυχία για τη σάρκα»; Υπάρχουν και εδώ κάποιες καταστάσεις. Σημαίνει πρωτίστως ότι δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον της σάρκας του και δεν κάνει σχέδια για το τι πρόκειται να του συμβεί. Σημαίνει ότι δεν σκέφτεται τι θα κάνει αργότερα όταν γεράσει, ποιος θα τον φροντίζει ή πώς θα ζει τότε. Δεν εξετάζει αυτά τα ζητήματα, αντίθετα υποτάσσεται στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού σε όλα τα θέματα. Το να εκπληρώνει καλά το καθήκον του είναι το πρώτο και κύριο μέλημά του —να φέρει το βάρος του καθήκοντός του και της ανάθεσης από τον Θεό είναι τα σημαντικότερα πράγματα. Όταν οι άνθρωποι μπορούν να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους ως δημιουργημένα όντα, δεν έχουν κάποια ανθρώπινη ομοιότητα; Αυτό σημαίνει να έχεις ανθρώπινη ομοιότητα. Οι άνθρωποι πρέπει τουλάχιστον να εκπληρώνουν το καθήκον τους καλά, να είναι αφοσιωμένοι και να το κάνουν με όλη τους την καρδιά και τον νου. Τι σημαίνει να «φέρει κανείς το βάρος του καθήκοντός του»; Σημαίνει ότι όποιες δυσκολίες κι αν συναντήσει κανείς, δεν σηκώνει τα χέρια ψηλά, δεν λιποτακτεί και δεν αποφεύγει τις ευθύνες του. Κάνει ό,τι μπορεί. Αυτό σημαίνει να φέρει κάποιος το βάρος του καθήκοντός του. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι έχει κανονιστεί να κάνεις κάτι και κανείς δεν είναι εκεί για να σε παρακολουθεί, να σε επιβλέπει ή να σε παροτρύνει. Τι θα σήμαινε να φέρεις το βάρος του καθήκοντός σου; (Να αποδέχομαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού και να ζω παρουσία Του.) Η αποδοχή της εξονυχιστικής εξέτασης του Θεού είναι το πρώτο βήμα· αυτό είναι το ένα μέρος του. Το άλλο μέρος είναι να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά και τον νου. Τι πρέπει να κάνεις προκειμένου να μπορείς να το κάνεις με όλη σου την καρδιά και τον νου; Πρέπει να αποδεχθείς την αλήθεια και να την κάνεις πράξη· δηλαδή, πρέπει να αποδέχεσαι και να υποτάσσεσαι σε ό,τι απαιτεί ο Θεός· πρέπει να χειρίζεσαι το καθήκον σου όπως θα χειριζόσουν τις δικές σου, προσωπικές υποθέσεις, για τις οποίες δεν χρειάζεται κανείς να σε παρακολουθεί, να σε επιβλέπει, να ελέγχει για να βεβαιωθεί ότι τις κάνεις σωστά, να σε συγκρατεί, να επιτηρεί τι κάνεις ή ακόμη και να σε κλαδεύει. Θα πρέπει να σκέφτεσαι: «Η εκτέλεση αυτού του καθήκοντος είναι δική μου ευθύνη. Είναι ο ρόλος μου, και αφού μου έχει δοθεί για να το κάνω, και μου έχουν πει τις αρχές και τις έχω κατανοήσει, θα συνεχίσω να το κάνω αποφασιστικά. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να φροντίσω να γίνει καλά». Πρέπει να επιμείνεις στο να κάνεις αυτό το καθήκον και να μη σε περιορίζει κανένα άτομο, γεγονός ή πράγμα. Αυτό σημαίνει να φέρεις το βάρος του καθήκοντός σου με όλη σου την καρδιά και τον νου, αυτή είναι η ομοιότητα την οποία θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Με τι πρέπει, λοιπόν, να είναι εξοπλισμένοι για να φέρουν το βάρος του καθήκοντός τους με όλη τους την καρδιά και τον νου; Πρέπει πρώτα να έχουν τη συνείδηση που πρέπει να έχουν τα όντα. Αυτό είναι το ελάχιστο. Πέρα από αυτό, πρέπει, επίσης, να είναι αφοσιωμένοι. Ως άνθρωπος, για να αποδεχτεί κάποιος την ανάθεση από τον Θεό, πρέπει να είναι αφοσιωμένος. Πρέπει να είναι εντελώς αφοσιωμένος στον Θεό μόνο και δεν μπορεί να είναι απρόθυμος ή να αμελεί να αναλάβει ευθύνη· το να ενεργεί κανείς βάσει των δικών του συμφερόντων ή διαθέσεων είναι λάθος —δεν είναι αφοσίωση. Τι σημαίνει αφοσίωση; Σημαίνει ότι εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου και δεν επηρεάζεσαι ούτε και περιορίζεσαι από τη διάθεσή σου, το περιβάλλον ή άλλους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Πρέπει να σκέφτεσαι: «Έχω αποδεχτεί αυτήν την ανάθεση από τον Θεό. Αυτός μου την έδωσε. Αυτό υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω, επομένως, θα το κάνω με τον ίδιο τρόπο με τις δικές μου υποθέσεις, με οποιονδήποτε τρόπο αποφέρει καλά αποτελέσματα, δίνοντας σημασία στο να ικανοποιηθεί ο Θεός». Όταν βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση, όχι μόνον έχεις τη συνείδησή σου υπό έλεγχο, αλλά και μέσα σου είναι παρούσα η αφοσίωση. Αν είσαι ικανοποιημένος μόνο με την ολοκλήρωση απλώς του έργου, δεν επιδιώκεις να είσαι αποδοτικός ή να επιτύχεις αποτελέσματα, και νιώθεις ότι αρκεί απλώς να καταβάλεις κάθε προσπάθεια σε τούτο, τότε αυτό είναι απλώς εκπλήρωση του προτύπου της συνείδησης του ανθρώπου και δεν μπορεί να θεωρηθεί αφοσίωση. Το να είσαι αφοσιωμένος στον Θεό είναι υψηλότερη απαίτηση και υψηλότερο πρότυπο από το πρότυπο της συνείδησης. Δεν είναι απλώς θέμα τού να καταβάλεις κάθε προσπάθεια σε τούτο. Πρέπει επίσης να βάλεις όλη την καρδιά σου σ’ αυτό. Μέσα σου, πρέπει πάντα να θεωρείς το καθήκον σου δική σου δουλειά, να αναλαμβάνεις το φορτίο αυτής της εργασίας, να ανέχεσαι την αποδοκιμασία αν κάνεις το παραμικρό λάθος ή είσαι σε κατάσταση να είσαι τσαπατσούλης, και να νιώθεις ότι δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι έτσι, επειδή αυτό σε κάνει να οφείλεις πάρα πολλά στον Θεό. Οι άνθρωποι που έχουν πραγματικά συνείδηση και λογική εκτελούν το καθήκον τους σαν να είναι δική τους δουλειά, ανεξάρτητα από το αν κάποιος τους παρακολουθεί ή τους εποπτεύει. Είτε ο Θεός είναι ευχαριστημένος μαζί τους είτε όχι, κι ανεξάρτητα από το πώς τους συμπεριφέρεται, εκείνοι απαιτούν πάντα αυστηρά από τον εαυτό τους σε ό,τι αφορά την καλή εκτέλεση των καθηκόντων τους και την ολοκλήρωση της ανάθεσης την οποία τους εμπιστεύτηκε ο Θεός. Αυτό ονομάζεται αφοσίωση. Δεν είναι αυτό υψηλότερο πρότυπο από εκείνο της συνείδησης; Όταν ενεργούν κατά το πρότυπο της συνείδησης, οι άνθρωποι επηρεάζονται συχνά από εξωτερικά πράγματα ή θεωρούν ότι αρκεί απλώς να καταβάλουν κάθε προσπάθεια στο καθήκον τους. Το επίπεδο καθαρότητας δεν είναι τόσο υψηλό. Ωστόσο, όταν μιλάμε για «αφοσίωση» και «ικανότητα να φέρει κάποιος το βάρος του καθήκοντός του με αφοσίωση», το επίπεδο καθαρότητας είναι υψηλότερο. Δεν αφορά απλώς το να καταβάλεις προσπάθεια. Απαιτείται να ριχτείς στο καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, τον νου και το σώμα. Για να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, πρέπει μερικές φορές να υπομείνεις κάποιες σωματικές κακουχίες. Πρέπει να πληρώσεις ένα τίμημα και να αφιερώσεις όλες σου τις σκέψεις στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Ανεξάρτητα από τις συνθήκες με τις οποίες έρχεσαι αντιμέτωπος, αυτές δεν επηρεάζουν το καθήκον σου ούτε σε καθυστερούν να το εκτελέσεις, και είσαι σε θέση να ικανοποιήσεις τον Θεό. Για να γίνει αυτό, πρέπει να είσαι σε θέση να πληρώσεις ένα τίμημα. Πρέπει να εγκαταλείψεις τη σαρκική σου οικογένεια, τα προσωπικά σου ζητήματα και το προσωπικό σου συμφέρον. Πρέπει να αφήσεις και να εγκαταλείψεις πράγματα όπως τη ματαιοδοξία, την υπερηφάνεια, τα αισθήματα, τις σωματικές απολαύσεις, ακόμη και τα καλύτερα χρόνια της νιότης σου, τον γάμο σου, το μέλλον και τη μοίρα σου, και να είσαι πρόθυμος να εκτελέσεις το καθήκον σου καλά. Τότε, θα έχεις επιτύχει την αφοσίωση και θα έχεις ανθρώπινη ομοιότητα ζώντας έτσι. Όχι μόνο έχουν συνείδηση οι άνθρωποι αυτοί, αλλά και χρησιμοποιούν το πρότυπο της συνείδησης ως θεμέλιο βάσει του οποίου απαιτούν από τον εαυτό τους την αφοσίωση που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, και αξιοποιούν αυτήν την αφοσίωση ως μέσο για την αυτοαξιολόγησή τους. Αγωνίζονται επιμελώς για αυτόν τον στόχο. Τέτοιοι άνθρωποι είναι σπάνιοι στη γη. Υπάρχει μόνο ένας ανά χίλιους ή δέκα χιλιάδες εκλεκτούς του Θεού. Ζουν οι άνθρωποι αυτοί ζωή με αξία; Είναι άνθρωποι που εκτιμά πολύ ο Θεός; Φυσικά ζουν μια ζωή με αξία και τους εκτιμά πολύ ο Θεός.

Ο επόμενος στίχος του ύμνου λέει: «Παρ’ όλο που το επίπεδό μου είναι χαμηλό, η καρδιά μου είναι ειλικρινής». Αυτά τα λόγια φαίνονται πολύ αληθινά και μιλούν για μια αξίωση που θέτει ο Θεός στους ανθρώπους. Ποια αξίωση; Ότι αν οι άνθρωποι υπολείπονται σε επίπεδο, δεν έρχεται και το τέλος του κόσμου, αλλά η καρδιά τους πρέπει να είναι ειλικρινής και, αν συμβαίνει αυτό, θα είναι ικανοί να λάβουν την έγκριση του Θεού. Ασχέτως της κατάστασης ή του υπόβαθρού σου, εσύ πρέπει να είσαι ειλικρινής, να μιλάς ειλικρινά, να ενεργείς με ειλικρίνεια, να είσαι ικανός να εκτελείς το καθήκον σου με όλη την καρδιά και το μυαλό σου, να είσαι αφοσιωμένος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, να μην προσπαθείς να αποφεύγεις υποχρεώσεις, να μη φέρεσαι ύπουλα ούτε να είσαι δόλιος, να μη λες ψέματα ούτε να εξαπατάς, ούτε να μιλάς με υπεκφυγές. Πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια και να είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Πολλοί πιστεύουν ότι έχουν χαμηλό επίπεδο και ότι ποτέ δεν εκπληρώνουν το καθήκον τους καλά ή σύμφωνα με τα πρότυπα. Δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό σε ό,τι κάνουν, αλλά δεν μπορούν ποτέ να κατανοήσουν τις αρχές ούτε και να έχουν πολύ καλά αποτελέσματα. Τελικά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παραπονιούνται ότι είναι πολύ χαμηλό το επίπεδό τους, και γίνονται αρνητικοί. Άρα, δεν υπάρχει διέξοδος όταν κάποιος έχει χαμηλό επίπεδο; Το να έχεις χαμηλό επίπεδο δεν είναι κάποια θανατηφόρα ασθένεια, και ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι δεν σώζει όσους έχουν χαμηλό επίπεδο. Όπως είπε ο Θεός στο παρελθόν, θλίβεται με όσους είναι έντιμοι αλλά αδαείς. Τι σημαίνει να είναι κανείς αδαής; Η άγνοια οφείλεται σε πολλές περιπτώσεις στο χαμηλό επίπεδο. Όταν οι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν κατανοούν σε βάθος την αλήθεια. Η κατανόησή τους δεν είναι αρκετά συγκεκριμένη ή πρακτική, και συχνά περιορίζεται σε μια επιφανειακή ή κυριολεκτική κατανόηση —περιορίζεται σε δόγματα και κανονισμούς. Γι’ αυτό δεν μπορούν να βγάλουν άκρη με πολλά προβλήματα, ούτε μπορούν ποτέ να κατανοήσουν τις αρχές ενώ εκτελούν το καθήκον τους, ή να κάνουν το καθήκον τους καλά. Άρα, ο Θεός δεν θέλει ανθρώπους χαμηλού επιπέδου; (Θέλει.) Ποιο μονοπάτι και ποια κατεύθυνση τους υποδεικνύει; (Της ειλικρίνειας.) Μπορείτε να είστε ειλικρινείς απλώς και μόνο στα λόγια; (Όχι, πρέπει να έχετε τις εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ανθρώπου.) Ποιες είναι οι εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ατόμου; Καταρχάς, το να μην έχει καμία αμφιβολία όσον αφορά τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ατόμου. Εκτός αυτής, η σημαντικότερη εκδήλωση είναι το να αναζητά και να κάνει πράξη την αλήθεια σε όλα τα θέματα —αυτή είναι η κρισιμότερη. Λες ότι είσαι ειλικρινής, αλλά πάντα απωθείς τα λόγια του Θεού στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάνεις ό,τι θέλεις. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ατόμου; Λες: «Αν και το επίπεδό μου είναι χαμηλό, έχω ειλικρινή καρδιά». Όταν, όμως, σου ανατεθεί ένα καθήκον, φοβάσαι ότι θα υποφέρεις και θα φέρεις την ευθύνη αν δεν το κάνεις καλά, κι έτσι ψάχνεις δικαιολογίες για να αποφύγεις το καθήκον σου ή προτείνεις να το κάνει κάποιος άλλος. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Προφανώς όχι. Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να υποτάσσεται στις διευθετήσεις του Θεού, να αφοσιώνεται στο καθήκον που υποτίθεται ότι εκτελεί και να βάζει τα δυνατά του ώστε να ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού. Αυτό εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους: Ένας είναι να αποδέχεσαι το καθήκον σου με ειλικρινή καρδιά, να μη σκέφτεσαι τα σαρκικά σου συμφέροντα, να μην το κάνεις με μισή καρδιά ούτε να μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτές είναι εκδηλώσεις ειλικρίνειας. Ένας άλλος είναι να εκτελείς το καθήκον σου καλά με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, κάνοντας τα πράγματα σωστά και βάζοντας την καρδιά και την αγάπη σου στο καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις που θα πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο ενώ εκτελεί το καθήκον του. Εάν δεν εκτελείς όσα γνωρίζεις και καταλαβαίνεις, εάν καταβάλλεις μόνο το 50 ή 60 τοις εκατό της προσπάθειάς σου, τότε δεν βάζεις όλη σου την καρδιά και τη δύναμη σε αυτό. Αντίθετα, είσαι ύπουλος και λουφάρεις. Είναι έντιμοι οι άνθρωποι που εκτελούν κατ’ αυτόν τον τρόπο τα καθήκοντά τους; Με κανέναν τρόπο. Ο Θεός δεν τους χρειάζεται καθόλου αυτούς τους ύπουλους και δόλιους ανθρώπους, και πρέπει να αποκλειστούν. Ο Θεός χρησιμοποιεί μόνο ειλικρινείς ανθρώπους στην εκτέλεση καθηκόντων. Ακόμη και οι αφοσιωμένοι απλοί δουλευτές πρέπει να είναι ειλικρινείς. Όσοι είναι διαρκώς επιπόλαιοι και ύπουλοι κι αναζητούν τρόπους να λουφάρουν, είναι όλοι δόλιοι, είναι όλοι δαίμονες. Κανένας απ’ αυτούς δεν πιστεύει αληθινά στον Θεό και όλοι θα αποκλειστούν. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Το να είναι κανείς ένα ειλικρινές άτομο αφορά απλώς να λέει την αλήθεια και να μη λέει ψέματα. Είναι εύκολο να είσαι ειλικρινής, πραγματικά». Πώς σου φαίνεται αυτό το συναίσθημα; Είναι τόσο περιορισμένος ο ορισμός τού να είναι κανείς ειλικρινής; Φυσικά όχι! Πρέπει να αποκαλύψεις την καρδιά σου και να τη δώσεις στον Θεό. Αυτή είναι η στάση που πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο. Γι’ αυτό η ειλικρίνεια είναι τόσο πολύτιμη. Τι συνεπάγεται αυτό; Ότι η ειλικρινής καρδιά μπορεί να ελέγχει τη συμπεριφορά σου και ν’ αλλάζει την κατάστασή σου. Μπορεί να σε οδηγήσει να κάνεις τις σωστές επιλογές και να υποτάσσεσαι στον Θεό και να κερδίσεις την επιδοκιμασία Του. Αυτού του είδους η καρδιά είναι όντως πολύτιμη. Αν έχεις ειλικρινή καρδιά σαν κι αυτή, τότε σε αυτήν την κατάσταση θα πρέπει να ζεις, έτσι θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι και έτσι θα πρέπει να προσφέρεις εαυτόν. Θα πρέπει να συλλογιστείς αυτούς τους στίχους προσεκτικά. Καμία πρόταση δεν είναι τόσο απλή όσο η κυριολεκτική της σημασία, και θα έχεις κερδίσει κάτι εάν την κατανοήσεις πραγματικά αφού τη συλλογιστείς.

Ας εξετάσουμε έναν άλλο στίχο: «Να ικανοποιείτε στα πάντα τις προθέσεις του Θεού με όλη σας την αφοσίωση». Υπάρχει μονοπάτι άσκησης σε αυτά τα λόγια. Κάποιοι γίνονται αρνητικοί όταν έρχονται αντιμέτωποι με δυσκολίες όταν κάνουν το καθήκον τους κι αυτό τους κάνει να μη θέλουν να το κάνουν. Κάτι δεν πάει καλά με αυτούς τους ανθρώπους. Μήπως δεν δαπανούν καν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό; Θα πρέπει να αναλογιστούν γιατί γίνονται αρνητικοί όταν έρχονται αντιμέτωποι με δυσκολίες και γιατί δεν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν προβλήματα. Εάν μπορέσουν να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναζητήσουν την αλήθεια, τότε θα μπορέσουν να δουν τα προβλήματα που έχουν. Στην ουσία, η μεγαλύτερη δυσκολία για τους ανθρώπους είναι κυρίως το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης. Εάν μπορείτε να αναζητήσετε την αλήθεια, τότε η διεφθαρμένη σας διάθεση θα είναι εύκολο να διορθωθεί. Μόλις τη διορθώσετε, θα μπορέσετε να αφοσιωθείτε πλήρως στα πάντα για να ικανοποιήσετε τις προθέσεις του Θεού. «Τα πάντα» σημαίνει πως ό,τι κι αν είναι αυτό, είτε είναι κάτι που σου έδωσε ο Θεός, κάτι που κανόνισε ένας επικεφαλής ή εργάτης για σένα ή κάτι που συνάντησες τυχαία, εφόσον είναι αυτό που προορίζεσαι να κάνεις και μπορείς να εκπληρώσεις την ευθύνη σου, να αφοσιώνεσαι πλήρως σε αυτό και να εκπληρώνεις τις ευθύνες και το καθήκον που οφείλεις και να έχεις γι’ αρχή σου να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού. Αυτή η αρχή ακούγεται λίγο μεγαλόστομη και είναι κάπως δύσκολο να ανταποκριθούν οι άνθρωποι. Με πιο πρακτικούς όρους, σημαίνει να εκπληρώνετε το καθήκον σας καλά. Το να φέρετε το βάρος του καθήκοντός σας και να το εκπληρώνετε καλά δεν είναι εύκολα πράγματα. Είτε είσαι επικεφαλής ή εργάτης, είτε έχεις κάποιο άλλο καθήκον, πρέπει να κατανοείς ορισμένες αλήθειες. Μπορείς να εκπληρώνεις καλά το καθήκον σου χωρίς να κατανοείς την αλήθεια; Μπορείς να το κάνεις καλά χωρίς να τηρείς τις αλήθεια-αρχές; Εάν κατανοείς όλες τις πτυχές της αλήθειας και μπορείς να ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε θα έχεις κάνει το καθήκον σου καλά, θα έχεις φέρει το βάρος του καθήκοντός σου, θα έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα και μπορείς να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού. Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης. Είναι εύκολο να γίνει αυτό; Εάν το καθήκον που εκτελείς είναι κάτι στο οποίο είσαι καλός και σου αρέσει, τότε θεωρείς ότι είναι ευθύνη και υποχρέωσή σου και ότι το να το κάνεις είναι κάτι απολύτως κανονικό και δικαιολογημένο. Νιώθεις χαρά, ευτυχία και ηρεμία. Είναι κάτι που είσαι πρόθυμος να κάνεις και στο οποίο μπορείς να αφοσιωθείς πλήρως, και νιώθεις ότι ικανοποιείς τον Θεό. Όταν, όμως, κάποια μέρα έλθεις αντιμέτωπος με ένα καθήκον που δεν σου αρέσει ή δεν έχεις εκτελέσει ποτέ στο παρελθόν, θα μπορέσεις να αφοσιωθείς πλήρως; Έτσι θα δοκιμαστεί εάν κάνεις πράξη την αλήθεια. Για παράδειγμα, εάν το καθήκον σου είναι στην ομάδα ύμνων και μπορείς να ψάλλεις και είναι κάτι που σου αρέσει, τότε είσαι πρόθυμος να εκτελέσεις αυτό το καθήκον. Εάν σου δινόταν κάποιο άλλο καθήκον, όπου σου έλεγαν να διαδώσεις το ευαγγέλιο, και η δουλειά ήταν κάπως δύσκολη, θα μπορούσες να υπακούσεις; Το συλλογίζεσαι και λες: «Μου αρέσει να ψάλλω». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν θέλεις να διαδώσεις το ευαγγέλιο. Αυτό σημαίνει, ξεκάθαρα. Λες συνεχώς: «Μου αρέσει να ψάλλω». Εάν κάποιος επικεφαλής ή εργάτης το συζητήσει μαζί σου λέγοντας: «Γιατί δεν εκπαιδεύεσαι στη διάδοση του ευαγγελίου και δεν εφοδιάζεσαι με περισσότερες αλήθειες; Θα είναι πιο ωφέλιμο για την ανάπτυξή σου στη ζωή», εσύ εξακολουθείς να επιμένεις και λες: «Μου αρέσει να ψάλλω και μου αρέσει να χορεύω». Δεν θέλεις να πας να διαδώσεις το ευαγγέλιο ό,τι κι αν λένε. Γιατί δεν θέλεις να πας; (Λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος.) Δεν σε ενδιαφέρει, επομένως δεν θέλεις να πας —ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Είναι ότι επιλέγεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις προτιμήσεις και τα προσωπικά σου γούστα και δεν υποτάσσεσαι. Δεν δείχνεις υποταγή, αυτό είναι το πρόβλημα. Εάν δεν αναζητήσεις την αλήθεια για να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα, τότε δεν δείχνεις πραγματικά και πολύ αληθινή υποταγή. Τι θα πρέπει να κάνεις σε αυτήν την περίπτωση για να δείξεις αληθινή υποταγή; Τι μπορείς να κάνεις για να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού; Εκείνη τη στιγμή, χρειάζεται να συλλογιστείς και να συναναστραφείς αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Εάν επιθυμείς να αφοσιωθείς πλήρως στα πάντα για να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού, δεν μπορείς να το κάνεις εκτελώντας απλά ένα καθήκον· πρέπει να αποδεχτείς οποιαδήποτε ανάθεση σου δώσει ο Θεός. Είτε ανταποκρίνεται στις προτιμήσεις σου και ταιριάζει στα ενδιαφέροντά σου, ή είναι κάτι που δεν απολαμβάνεις, δεν έχεις κάνει ποτέ πριν ή είναι δύσκολο, πρέπει και πάλι να την αποδεχτείς και να υποταχθείς. Όχι μόνο πρέπει να την αποδεχτείς, αλλά και πρέπει να συνεργαστείς ενεργά και να ενημερωθείς γι’ αυτήν, ενώ παράλληλα τη βιώνεις και επιτυγχάνεις είσοδο σ’ αυτήν. Ακόμη και αν υποφέρεις δυσχέρειες, κουραστείς, ταπεινωθείς ή περιθωριοποιηθείς, πρέπει και πάλι να είσαι πλήρως αφοσιωμένος. Μόνο αν ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσεις να αφοσιωθείς στα πάντα και να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού. Πρέπει να τη θεωρείς ως καθήκον που πρέπει να εκτελέσεις, όχι ως προσωπική υπόθεση. Πώς οφείλεις να κατανοείς τα καθήκοντα; Ως κάτι που ο Δημιουργός —ο Θεός— δίνει σε κάποιον να κάνει· έτσι προκύπτουν τα καθήκοντα των ανθρώπων. Η ανάθεση που σου δίνει ο Θεός είναι το καθήκον σου, και είναι απολύτως κανονικό και δικαιολογημένο να εκτελείς το καθήκον σου όπως σου ζητάει ο Θεός. Εάν είναι σαφές για σένα ότι αυτό το καθήκον είναι ανάθεση από τον Θεό και ότι πρόκειται για την αγάπη και την ευλογία του Θεού που έρχονται πάνω σου, τότε θα είσαι σε θέση να αποδεχτείς το καθήκον σου με μια καρδιά που αγαπά τον Θεό, να λαμβάνεις υπόψη σου τις προθέσεις του Θεού ενώ εκτελείς το καθήκον σου, καθώς και να ξεπεράσεις όλες τις δυσκολίες για να ικανοποιήσεις τον Θεό. Εκείνοι που πραγματικά δαπανούν εαυτούς για τον Θεό δεν θα μπορούσαν ποτέ να αρνηθούν την ανάθεση από τον Θεό, δεν θα μπορούσαν ποτέ να αρνηθούν κανένα καθήκον. Όποιο καθήκον κι αν σου εμπιστεύεται ο Θεός, όποιες δυσκολίες κι αν αυτό συνεπάγεται, δεν πρέπει να το αρνείσαι, αλλά να το αποδέχεσαι. Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης, δηλαδή να κάνεις πράξη την αλήθεια και να αφοσιώνεσαι στα πάντα, προκειμένου να ικανοποιήσεις τον Θεό. Ποιο είναι το καίριο σημείο εδώ; Είναι οι λέξεις «στα πάντα». «Τα πάντα» δεν σημαίνει απαραιτήτως τα πράγματα που σου αρέσουν ή αυτά στα οποία είσαι καλός, πολύ δε λιγότερο τα πράγματα με τα οποία είσαι εξοικειωμένος. Κάποιες φορές θα είναι πράγματα στα οποία δεν είσαι καλός, πράγματα που χρειάζεται να μάθεις, πράγματα που είναι δύσκολα ή πράγματα όπου θα πρέπει να υποφέρεις. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το τι είναι, εφόσον σου το έχει εμπιστευθεί ο Θεός, πρέπει να το δεχτείς από Αυτόν· πρέπει να το αποδεχτείς και να εκτελέσεις το καθήκον σωστά, με πλήρη αφοσίωση και ικανοποιώντας τις προθέσεις του Θεού. Αυτό είναι το μονοπάτι που πρέπει να κάνεις πράξη. Ό,τι κι αν συμβαίνει, πρέπει πάντα να αναζητάς την αλήθεια, και μόλις βεβαιωθείς για το είδος της άσκησης που είναι σύμφωνη με τις προθέσεις του Θεού, με αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να την κάνεις πράξη. Μόνο πράττοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο κάνεις πράξη την αλήθεια και μόνο έτσι μπορείς να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας.

Υπάρχει ένας ακόμη στίχος από τον ύμνο, που λέει: «Είμαι ανοιχτός και ευθύς, χωρίς δόλο, ζω στο φως». Ποιος δίνει αυτό το μονοπάτι στον άνθρωπο; (Ο Θεός.) Αν κάποιος είναι ανοιχτός και ευθύς, είναι ειλικρινές άτομο. Έχει ανοίξει την καρδιά του και το πνεύμα του εντελώς στον Θεό και δεν έχει τίποτε να κρύψει και από τίποτε να κρυφτεί. Έχει παραδώσει την καρδιά του στον Θεό και Του την έχει παρουσιάσει, πράγμα που σημαίνει ότι έχει δώσει όλο του το είναι σ’ Αυτόν. Άρα, μπορεί να παραμείνει αποξενωμένος από τον Θεό; Όχι, δεν μπορεί, και συνεπώς τού είναι εύκολο να υποταχθεί στον Θεό. Αν ο Θεός πει ότι είναι δόλιος, το παραδέχεται. Αν ο Θεός πει ότι είναι αλαζόνας και αυτάρεσκος, το παραδέχεται και αυτό, και δεν παραδέχεται απλώς αυτά τα πράγματα ούτε μένει εκεί —είναι σε θέση να μετανοήσει, να πασχίσει για τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, να διορθωθεί όταν συνειδητοποιήσει ότι κάνει λάθος και να διορθώσει τα λάθη του. Πριν καν το καταλάβει, θα έχει διορθώσει πολλές από τις λανθασμένες συμπεριφορές του και θα γίνει λιγότερο δόλιος, παραπλανητικός και επιπόλαιος. Όσο περισσότερο ζει κατ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο πιο ανοικτός και έντιμος θα γίνεται και τόσο περισσότερο θα πλησιάζει τον στόχο του να γίνει ειλικρινές άτομο. Αυτό σημαίνει να ζεις στο φως. Όλη αυτή η δόξα πηγαίνει στον Θεό! Όταν οι άνθρωποι ζουν στο φως, αυτό το κάνει ο Θεός —δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να καυχιούνται. Όταν ζουν στο φως, κατανοούν μεγάλο μέρος της αλήθειας, έχουν μια καρδιά που σέβεται τον Θεό, γνωρίζουν πώς να αναζητήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια σε κάθε ζήτημα με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι και ζουν με συνείδηση και λογική. Αν και δεν μπορείς να τους αποκαλέσεις δίκαιους, στα μάτια του Θεού έχουν κάποια ανθρώπινη ομοιότητα και, τουλάχιστον, τα λόγια και οι πράξεις τους δεν ανταγωνίζονται τον Θεό, μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια όταν τους συμβαίνουν πράγματα και έχουν καρδιά υποταγής στον Θεό. Συνεπώς, είναι σχετικά ασφαλείς, και δεν θα μπορούσαν με τίποτα να προδώσουν τον Θεό. Αν και δεν έχουν πολύ βαθιά κατανόηση της αλήθειας, είναι σε θέση να υπακούσουν και να υποταχθούν, έχουν θεοφοβούμενη καρδιά και μπορούν να αποφεύγουν το κακό. Όταν τους ανατίθεται μια εργασία ή ένα καθήκον, μπορούν να το κάνουν με όλη τους την καρδιά και το μυαλό, και στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Ένα τέτοιο άτομο είναι άξιο εμπιστοσύνης και ο Θεός το εμπιστεύεται —οι άνθρωποι σαν κι αυτούς ζουν στο φως. Είναι εκείνοι που ζουν στο φως σε θέση να αποδεχτούν τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού; Υπάρχει περίπτωση να κρύψουν ακόμα την καρδιά τους από τον Θεό; Έχουν ακόμα μυστικά που δεν μπορούν να πουν στον Θεό; Έχουν ακόμα κάποιους ύποπτους άσους στο μανίκι τους; Δεν έχουν. Έχουν ανοίξει πλήρως την καρδιά τους στον Θεό και δεν υπάρχει τίποτα που να κρύβουν ακόμη ή να έχουν κάπου καταχωνιάσει. Μπορούν να εκμυστηρευτούν ειλικρινά στον Θεό, να συναναστραφούν μαζί Του για τα πάντα και να Του πουν τα πάντα. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν θα πουν στον Θεό και τίποτα που δεν θα Του δείξουν. Όταν οι άνθρωποι είναι σε θέση να επιτύχουν αυτό το πρότυπο, η ζωή τους γίνεται εύκολη, ελεύθερη και απελευθερωμένη.