Ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να Τον αντιμετωπίζουν ως Θεό επειδή η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί σε τόσο μεγάλο βαθμό που δεν Τον αντιμετωπίζει ως Θεό, αλλά ως άνθρωπο. Τι πρόβλημα υπάρχει που οι άνθρωποι έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό; Και τι πρόβλημα υπάρχει που έχουν συνεχώς αντιλήψεις για Εκείνον; Τι περικλείει η φύση του ανθρώπου; Έχω διαπιστώσει πως, ό,τι κι αν τους συμβαίνει κι ό,τι κι αν αντιμετωπίζουν, οι άνθρωποι μονίμως προστατεύουν τα συμφέροντά τους και ανησυχούν για τη σάρκα τους, ενώ πάντα ψάχνουν λόγους και δικαιολογίες που τους βολεύουν. Δεν αναζητούν ούτε αποδέχονται την παραμικρή αλήθεια. Όλα όσα κάνουν τα κάνουν για να υπερασπιστούν τη σάρκα τους και επειδή συνωμοτούν για το δικό τους αύριο. Όλοι ζητούν χάρη από τον Θεό και θέλουν να κερδίσουν όσα πλεονεκτήματα μπορούν. Γιατί οι άνθρωποι έχουν τόσες απαιτήσεις από τον Θεό; Αυτό αποδεικνύει ότι είναι άπληστοι από τη φύση τους και ότι ενώπιον του Θεού δεν έχουν καμία απολύτως λογική. Ό,τι κι αν κάνουν οι άνθρωποι —είτε προσεύχονται είτε συναναστρέφονται ή κηρύττουν— οι επιδιώξεις, οι σκέψεις και οι φιλοδοξίες τους είναι πράγματα που απαιτούν και προσπαθούν να ζητήσουν από τον Θεό. Όλα αυτά τα κάνουν με την ελπίδα να κερδίσουν κάτι από τον Θεό. Κάποιοι λένε ότι «έτσι είναι η ανθρώπινη φύση», κι έχουν δίκιο! Επιπλέον, το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό και πάρα πολλές εξωφρενικές επιθυμίες αποδεικνύει ότι όντως δεν έχουν συνείδηση και λογική. Όλοι τους απαιτούν και ζητούν πράγματα για το δικό τους καλό ή προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν και να δικαιολογηθούν —όλα αυτά τα κάνουν για την πάρτη τους. Σε πολλά από όσα κάνουν οι άνθρωποι βλέπουμε ότι δεν υπάρχει καμία λογική, γεγονός που αποδεικνύει πλήρως ότι η σατανική λογική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» έχει ήδη γίνει η φύση του ανθρώπου. Ποιο είναι το πρόβλημα όταν οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό; Έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά σε τέτοιο βαθμό που κατά την πίστη τους στον Θεό, δεν Τον αντιμετωπίζουν διόλου ως Θεό. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν δεν αντιμετωπίζουμε τον Θεό ως Θεό, τότε γιατί εξακολουθούμε να πιστεύουμε σ’ Αυτόν; Αν δεν Τον αντιμετωπίζαμε ως Θεό, θα μπορούσαμε να Τον ακολουθούμε μέχρι τώρα; Θα μπορούσαμε να υπομείνουμε όλα αυτά τα βάσανα;» Μπορεί επιφανειακά να πιστεύεις στον Θεό και να είσαι σε θέση να Τον ακολουθήσεις, όμως όσον αφορά τη στάση σου απέναντί Του και τις απόψεις που έχεις για πολλά πράγματα, δεν Τον αντιμετωπίζεις καθόλου ως τον Δημιουργό. Αν αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό, αν Τον αντιμετωπίζεις ως τον Δημιουργό, τότε θα πρέπει να σταθείς στη θέση σου ως δημιουργημένο ον, και σ’ αυτήν την περίπτωση αποκλείεται να έχεις απαιτήσεις από τον Θεό, κι άλλες εξωφρενικές επιθυμίες. Απεναντίας, μέσα σου, θα είσαι ικανός να υποταχθείς πραγματικά και να πιστεύεις στον Θεό σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, καθώς και να υποτάσσεσαι σε όλο το έργο Του.

Όταν ξεκίνησαν οι μαρτυρίες της ενσάρκωσης, όλοι οι άνθρωποι παραπονιούνταν: «Θεέ μου, δεν μας διαφώτισες προτού ενσαρκωθείς, για να μπορέσουμε να προετοιμαστούμε πνευματικά. Αν είχαμε προετοιμαστεί πνευματικά, θα ήμασταν σε θέση να Σε αποδεχτούμε αντί να επαναστατούμε και να αντιστεκόμαστε. Δεν είσαι παντοδύναμος; Επαναστατούμε εναντίον Σου και Σου αντιστεκόμαστε επειδή έχουμε διαφθαρεί από τον Σατανά και δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να μην αντιστεκόμαστε και να Σε αποδεχτούμε χωρίς προβλήματα;» Αυτό δεν σκέφτονταν οι άνθρωποι; Άσε που πολλοί έβαζαν και όρους, όπως οι εξής: «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για την επαναστατικότητα και την αντίστασή μας. Η ενσάρκωση του Θεού δεν συμβαδίζει καθόλου με τις αντιλήψεις μας. Εάν η ενσάρκωσή Του ήταν λίγο ψηλότερη, αν η όψη Του ήταν εξαιρετική, αν ήταν πολυμαθής και μιλούσε με ευφράδεια, αν μπορούσε να εμφανιστεί κατά βούληση και να εκτελέσει σημεία και τέρατα, ή εάν ο Θεός εμφανιζόταν και εργαζόταν ενσαρκωμένος σύμφωνα με τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, τότε δεν θα Του αντιστεκόμασταν». Παρόλο που πολλοί ήταν αυτοί που είχαν τέτοιες απαιτήσεις εκείνη την εποχή, ο Θεός δεν έδρασε σύμφωνα με τις φαντασιοκοπίες ή τις αντιλήψεις του ανθρώπου. Αντίθετα, αντέδρασε ενάντια στις ανθρώπινες αντιλήψεις και έκανε το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτές. Τι απέδειξε έτσι; Ότι οι ανθρώπινες αντιλήψεις και απαιτήσεις είναι παράλογες και προβληματικές. Κάποιοι άνθρωποι, ενώ έγιναν επικεφαλής εκκλησίας, δεν έκαναν πραγματικό έργο και ασχολήθηκαν μόνο με εξωτερικές υποθέσεις. Όταν τους κλάδεψα με λίγα μόνο επικριτικά λόγια, στενοχωρήθηκαν, έκλαψαν πικρά και έγιναν αρνητικοί. Είπαν από μέσα τους: «Δεν είναι ο Θεός ελεήμων και στοργικός; Υποφέρω τόσο πολύ, γιατί δεν λέει λίγα ωραία λόγια για να με παρηγορήσει; Γιατί δεν μου δίνει ούτε μια τόση δα ευλογία;» Αυτά απαιτούσαν οι άνθρωποι από τον Θεό και πρόβαλλαν διαρκώς τις δικές τους δικαιολογίες. Κάποιοι ένιωθαν ότι είχαν κάποιο πλεονέκτημα επειδή είχαν διαδώσει με επιτυχία το ευαγγέλιο σε πολύ κόσμο. Όποτε, λοιπόν, έκαναν κάτι λάθος και κλαδεύονταν, υποστήριζαν το εξής: «Διέδωσα με επιτυχία το ευαγγέλιο σε τόσο κόσμο χωρίς να λάβω καμία ανταμοιβή, και να που κλαδεύτηκα έτσι. Δεν φτάνει που υπέφερα τόσο, κλαδεύτηκα κιόλας στο τέλος. Γιατί τον Θεό δεν Τον νοιάζει τι νιώθω;» Έχουν την αλήθεια στην καρδιά τους όσοι σκέφτονται έτσι; Είναι λογικές αυτές οι απαιτήσεις; Αν κλάδευα κάποιον και μετά τον παρηγορούσα, θα σκεφτόταν το εξής: «Ο Θεός είναι πολύ καλός, ποτέ δεν πίστευα ότι θα με παρηγορούσε». Αν, όμως, μετά κλάδευα κάποιον άλλον, κι ενώ στενοχωριόταν πολύ, δεν τον παρηγορούσα, εκείνος θα σκεφτόταν: «Γιατί ο Θεός παρηγορεί τους άλλους που κλάδεψε, κι εμένα όχι; Ο Θεός δεν μου φέρεται δίκαια». Θα είχε τότε αντιλήψεις στην καρδιά του. Οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους πολλές παράλογες απαιτήσεις, φαντασιοκοπίες και επιθυμίες, οι οποίες θα ξεσπάσουν σε δεδομένο χρόνο και στο κατάλληλο περιβάλλον. Αυτό συμβαίνει επειδή καμία από τις σκέψεις, τις ιδέες ή τις απαιτήσεις που αποκαλύπτει ο άνθρωπος δεν είναι συμβατή με τον Θεό, και η φύση του ανθρώπου είναι γεμάτη σατανικά πράγματα: Ό,τι κάνει το κάνει για την πάρτη του, είναι εγωιστής και άπληστος, έχει πάρα πολλές εξωφρενικές επιθυμίες και είναι υπερβολικά ακάθαρτος και βαθιά διεφθαρμένος.

Οι άνθρωποι έχουν μονίμως απαιτήσεις από τον Θεό, όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Κάποιοι προσεύχονται στον Θεό όταν καλοπερνάνε, και λένε: «Ω, Θεέ μου, προστάτεψέ με, άσε με να ζω σε αυτήν την κατάσταση για πάντα». Οι άνθρωποι έχουν απαιτήσεις κι όταν είναι δυστυχισμένοι ή κακόκεφοι: «Θεέ μου, γιατί δεν μου δείχνεις καλοσύνη; Γιατί δεν με διαφωτίζεις; Γιατί οι άλλοι περνούν τόσο καλά, κι εγώ τόσο άσχημα;» Όταν έρχονται αντιμέτωποι με αντιξοότητες, απαιτούν επιτακτικά να αλλάξει ο Θεός το περιβάλλον τους· όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά, έχουν ακόμη πιο υπερβολικές απαιτήσεις. Όταν αποκτούν κάτι, λαχταρούν περισσότερα, και όταν δεν τα αποκτούν, θέλουν απεγνωσμένα να τα αποκτήσουν. Τι θέλουν να αποκτήσουν οι άνθρωποι; Θέλουν να αποκτήσουν τα πράγματα που τους αρέσουν και ικανοποιούν τα σαρκικά τους συμφέροντα. Επομένως, καμία από τις απαιτήσεις του ανθρώπου δεν δικαιολογείται ούτε αξίζει. Όταν χάρισα κάποια ρούχα και πράγματα σε μερικές φτωχές οικογένειες, κάποιοι δυσαρεστήθηκαν. Σκέφτηκαν: «Γιατί ο Θεός φροντίζει πάντα αυτούς κι όχι εμένα; Ο Θεός δεν είναι δίκαιος!» Άλλοι δεν το πήραν κατάκαρδα εκείνη τη στιγμή, και σκέφτηκαν: «Ήδη με τη χάρη του Θεού μπορώ και περπατάω στο μονοπάτι της πίστης σε Αυτόν και το ακολουθώ με ασφάλεια μέχρι σήμερα. Δεν θα πρέπει να επιδιώκω αυτά τα υλικά πράγματα». Αλλά μετά που το συλλογίστηκαν, στενοχωρήθηκαν. Όταν ένιωσαν ότι δεν ήταν σε θέση να ξεπεράσουν αυτό το συναίσθημα, προσευχήθηκαν και σταμάτησαν για λίγο να το σκέφτονται. Αυτά τα πράγματα, όμως, παρέμεναν στην καρδιά τους. Όσο κι αν τα ζύγιζαν, εξακολουθούσαν να είναι κακόκεφοι και σκέφτονταν μέσα τους: «Πού είναι η δικαιοσύνη του Θεού; Γιατί δεν τη βλέπω; Ο Θεός δεν χειρίζεται καμία από αυτές τις εξωτερικές υποθέσεις δίκαια ή λογικά. Πού εκδηλώνεται άρα η δικαιοσύνη Του;» Στη συνέχεια, άλλαζαν γνώμη και σκέφτονταν: «Δικαιοσύνη δεν σημαίνει αμεροληψία ή λογική. Δεν πρέπει να τα συγχέουμε». Παρ’ όλ’ αυτά, εξακολουθούσαν να στενοχωριούνται και δεν μπορούσαν να το ξεχάσουν. Οι άνθρωποι νοιάζονται υπερβολικά και για το παραμικρό υλικό συμφέρον. Δεν θα ήταν υπέροχο αν νοιάζονταν εξίσου και για την αλήθεια; Σε κάθε περίπτωση, το να έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό είναι στη φύση τους, και όλοι όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια αγαπούν τα υλικά οφέλη. Με δυο λόγια, όλες οι απαιτήσεις και τα σχέδια των ανθρώπων που απαιτούν το ένα και το άλλο από τον Θεό και κάνουν σχέδια όπου σταθούν κι όπου βρεθούν δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια και αντιβαίνουν στις απαιτήσεις και στις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός δεν αγαπά κανέναν τους, τους αποστρέφεται και τους σιχαίνεται όλους. Οι απαιτήσεις των ανθρώπων από τον Θεό, όλα όσα επιδιώκουν και τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Κάποιοι σκέφτονται το εξής: «Εργάζομαι για την εκκλησία τόσα χρόνια. Αν αρρωστήσω, ο Θεός πρέπει να με θεραπεύσει και να με ευλογήσει». Ειδικά όσοι πιστεύουν στον Θεό για μεγάλο χρονικό διάστημα απαιτούν ακόμη περισσότερα από Αυτόν. Όσοι πιστεύουν για μικρό χρονικό διάστημα αισθάνονται ανάξιοι, αλλά μετά από λίγο, αρχίζουν να νιώθουν πως δικαιούνται πράγματα. Έτσι ακριβώς είναι οι άνθρωποι. Αυτή είναι η φύση τους, και κανείς δεν αποτελεί εξαίρεση. Κάποιοι λένε το εξής: «Ποτέ μου δεν είχα υπερβολικές απαιτήσεις από τον Θεό εφόσον είμαι δημιουργημένο ον. Δεν είμαι άξιος να Του ζητήσω τίποτα». Μη βιάζεσαι να πεις έτσι· θα φανεί εν καιρώ. Η φύση και οι προθέσεις των ανθρώπων θα εκτεθούν τελικά και θα ξεσπάσουν μια μέρα. Οι άνθρωποι δεν έχουν απαιτήσεις από τον Θεό όταν δεν χρειάζονται κάτι, όταν δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, ή αν έχουν ήδη απαιτήσει πάρα πολλά από Εκείνον. Δεν συνειδητοποιούν, όμως, ότι κι αυτό απαίτηση είναι. Με λίγα λόγια, έτσι είναι η φύση των ανθρώπων, και είναι αδύνατον να μην αποκαλυφθεί. Αν παρουσιαστούν οι κατάλληλες συνθήκες ή η κατάλληλη ευκαιρία, θα αποκαλυφθεί από μόνη της με τρόπο φυσικό. Γιατί συναναστρέφομαι πάνω σε αυτό σήμερα; Για να δώσω στους ανθρώπους να καταλάβουν τι περιλαμβάνει η φύση τους. Αν πιστεύεις στον Θεό εδώ και μερικά χρόνια ή έχεις εργαστεί μερικές ημέρες για την εκκλησία, μη νομίζεις ότι έχεις δαπανήσει, αφιερώσει ή υποφέρει πολλά γι’ Αυτόν κι ότι αξίζεις κιόλας κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα να απολαμβάνεις υλικά αγαθά, σωματική θρέψη ή να σε σέβονται και να σε εκτιμούν περισσότερο οι άλλοι. Μη νομίζεις ότι αξίζεις να σου μιλάει ευγενικά ο Θεός ή να νοιάζεται για σένα περισσότερο και να σε ρωτάει συχνά αν τρως και ντύνεσαι καλά, πώς είναι η υγεία σου και ούτω καθεξής. Οι άνθρωποι κάνουν ασυνείδητα τέτοιες σκέψεις όταν έχουν δαπανήσει πολύ χρόνο για τον Θεό, και τελικά πιστεύουν ότι δικαίως έχουν οποιεσδήποτε απαιτήσεις από Αυτόν. Όταν δαπανούν για τον Θεό για ένα μικρό μόνο χρονικό διάστημα, νομίζουν ότι δεν έχουν το δικαίωμα και δεν τολμούν να απαιτήσουν κάτι από Εκείνον. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, θεωρούν ότι έχουν κάποιο πλεονέκτημα. Τότε, αρχίζουν να εκδηλώνονται οι απαιτήσεις τους και εκτίθενται οι συγκεκριμένες πτυχές της φύσης τους. Έτσι δεν είναι οι άνθρωποι; Γιατί δεν σκέφτονται αν είναι σωστό να έχουν απαιτήσεις από τον Θεό; Αξίζεις αυτά τα πράγματα; Σου τα υποσχέθηκε ο Θεός; Εάν κάτι δεν σου ανήκει, κι όμως το απαιτείς πεισματικά, αυτό αντιβαίνει στην αλήθεια και προέρχεται εξ ολοκλήρου από τη σατανική σου φύση. Πώς συμπεριφέρθηκε ο αρχάγγελος στην αρχή; Του δόθηκε υψηλότατη θέση, του δόθηκαν πάρα πολλά, γι’ αυτό θεώρησε ότι άξιζε ό,τι επιθυμούσε και όσα απέκτησε. Έφτασε τελικά στο σημείο να πει το εξής: «Θέλω να είμαι ίσος με τον Θεό!» Γι’ αυτόν τον λόγο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό ενώ έχουν υπερβολικές απαιτήσεις κι εξωφρενικές επιθυμίες. Αν δεν εξετάσουν τον εαυτό τους και δεν συνειδητοποιήσουν τη σοβαρότητα του προβλήματος, τότε μια μέρα θα πουν το εξής: «Σήκω φύγε, Θεέ μου. Μπορώ λίγο-πολύ να γίνω εγώ Θεός στη θέση Σου», ή «Θεέ μου, θα φοράω ό,τι φοράς, θα τρώω ό,τι τρως». Οι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο αντιμετωπίζουν ήδη τον Θεό ως άνθρωπο. Αν και οι άνθρωποι λένε πως αναγνωρίζουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο ίδιος ο Θεός, όλα αυτά είναι απλώς λόγια του αέρα. Στην πραγματικότητα, δεν δείχνουν την παραμικρή υποταγή ή φόβο Θεού. Κάποιοι θέλουν μάλιστα και να γίνουν Θεός. Αν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους διογκωθούν σε τέτοιον βαθμό, τότε θα προκύψουν προβλήματα. Θα τους βρει συμφορά. Όχι μόνο θα αποβληθούν από την εκκλησία, αλλά θα τιμωρηθούν και από τον Θεό.

Όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να Τον αντιμετωπίζουν ως Θεό, και μόνο έτσι θα πιστέψουν πραγματικά σ’ Εκείνον. Δεν θα πρέπει απλώς να αναγνωρίζουν τη θέση του Θεού, αλλά να κατανοούν και να έχουν πράγματι φόβο για την ουσία και τη διάθεση του Θεού. Πρέπει να είναι απολύτως υποταγμένοι. Να ένας-δυο τρόποι για να το κάνετε αυτό πράξη: Πρώτον, να διατηρείτε ευσεβή και ειλικρινή στάση όταν έρχεστε σε επαφή με τον Θεό. Μην έχετε αντιλήψεις ή φαντασιοκοπίες, παρά μόνο μια καρδιά που υποτάσσεται. Δεύτερον, να φέρνετε ενώπιον του Θεού τις προθέσεις που κρύβονται πίσω από όλα όσα λέτε, πίσω από τις απορίες και τις πράξεις σας για να τις εξετάσετε και να προσευχηθείτε. Μόνο αν ξέρετε πώς να ασκείστε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και με βάση τον λόγο του Θεού, θα είστε σε θέση να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν αναζητήσεις την αλήθεια, όχι μόνο δεν θα είσαι σε θέση να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά θα συσσωρεύεις όλο και περισσότερες αντιλήψεις. Αυτό μεταφράζεται σε προβλήματα. Όταν θεωρείς τον Θεό άνθρωπο, τότε ο Θεός στον οποίον πιστεύεις είναι ένας ασαφής Θεός στους ουρανούς. Θα έχεις απαρνηθεί πλήρως την ενσάρκωση, και δεν θα αναγνωρίζεις πια τον πρακτικό Θεό στην καρδιά σου. Τότε θα γίνεις αντίχριστος και θα βυθιστείς στο σκοτάδι. Όσο πιο πολλές δικαιολογίες λες, τόσο πιο πολλές απαιτήσεις θα έχεις από τον Θεό, και τόσο περισσότερες αντιλήψεις θα έχεις για Αυτόν. Έτσι θα αντιμετωπίζεις όλο και μεγαλύτερο κίνδυνο. Όσο περισσότερες απαιτήσεις έχεις από τον Θεό, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι δεν αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό. Αν έχεις μονίμως απαιτήσεις από τον Θεό, τότε, με το πέρασμα του χρόνου, πιθανότατα θα αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου ως Θεό και όταν εργάζεσαι στην εκκλησία, θα καταθέτεις μαρτυρία για σένα. Μάλιστα θα φτάσεις στο σημείο να πεις: «Ο Θεός δεν καταθέτει μαρτυρία για τον εαυτό Του; Γιατί να μην το κάνω κι εγώ;» Δεν κατανοείς το έργο του Θεού, γι’ αυτό θα έχεις αντιλήψεις για Εκείνον και δεν θα έχεις μια θεοφοβούμενη καρδιά. Ο τόνος της φωνής σου θα αλλάξει, η διάθεσή σου θα γίνει αλαζονική και σιγά σιγά θα καταλήξεις να εξυμνείς τον εαυτό σου και να καταθέτεις μαρτυρία για σένα. Έτσι τελικά παρακμάζει ο άνθρωπος, και η παρακμή αυτή οφείλεται αποκλειστικά στο ότι δεν επιδιώκει την αλήθεια. Όποιος βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων εξυμνεί τον εαυτό του και καταθέτει μαρτυρία για αυτόν, αυτοπροβάλλεται, επιδεικνύεται με κάθε ευκαιρία και δεν νοιάζεται καθόλου για τον Θεό. Έχετε βιώσει αυτά που σας λέω; Πολλοί άνθρωποι καταθέτουν μονίμως μαρτυρία για τον εαυτό τους. Λένε ότι τους ταλαιπωρεί μία το ένα μία το άλλο, μιλούν για το πόσο εργάζονται, πόσο τους εκτιμά ο Θεός και για το ότι τους εμπιστεύεται ένα μέρος αυτού του έργου. Μιλούν για το πώς είναι τη δεδομένη στιγμή, χρησιμοποιούν σκόπιμα συγκεκριμένο τόνο καθώς μιλούν και υιοθετούν συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς. Τελικά κάποιοι άλλοι θα αρχίσουν πιθανότατα να πιστεύουν ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι Θεός. Το Άγιο Πνεύμα έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό όσους φτάνουν σ’ αυτό το επίπεδο. Μπορεί να μην έχουν ακόμα αποπεμφθεί ούτε αποβληθεί, αλλά να παραμένουν για να παράσχουν υπηρεσία. Ωστόσο, η μοίρα τους έχει ήδη καθοριστεί και απλώς περιμένουν την τιμωρία τους. Αυτό έχει ήδη συμβεί σε ορισμένα μέρη. Ένας νέος πιστός είδε κάποια αδελφή που μιλούσε και φαινόταν αρκετά αξιοπρεπής, και την πέρασε για Θεό. Όταν ήρθε η ώρα να φύγει, αυτός ο νέος πιστός γαντζώθηκε στον μηρό της και φώναξε: «Ω, Θεέ μου! Μη φεύγεις! Ω, Θεέ μου! Θα μου λείψεις!» Ενώ εκείνη ήξερε ξεκάθαρα ότι δεν ήταν Θεός, δεν το αρνήθηκε ούτε έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Έχει άραγε λογική ένα τέτοιο άτομο; (Δεν έχει.) Δεν έχει καμία απολύτως λογική και σίγουρα δεν είναι καλός άνθρωπος! Κάποιοι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι και αδαείς, γι’ αυτό αντιμετωπίζουν έναν τέτοιον άνθρωπο ως Θεό. Αυτό είναι πραγματικά τραγικό! Όταν γαντζώνεται στον μηρό της και κλαίει, αυτό δείχνει ασυγχώρητη άγνοια! Εάν αντιμετωπίζεις ως Θεό έναν διεφθαρμένο άνθρωπο που προέρχεται από τον Σατανά, τότε πώς γίνεται να πιστεύεις στον Θεό; Δεν πιστεύεις έτσι στον Σατανά; Πόσο μπερδεμένος πρέπει να είναι κάποιος για να αντιμετωπίζει έναν άνθρωπο ως Θεό; Αν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν είσαι σε θέση να αποδεχτείς ή να επιδιώξεις την αλήθεια, οι άλλοι πιθανότατα θα σε παραπλανήσουν, θα κάνεις ανοησίες και θα παραστρατήσεις. Οι ανόητοι και αδαείς κινδυνεύουν πραγματικά. Είναι ικανοί να κάνουν κάθε λογής ανοησία.

Οι άνθρωποι έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό, και Του ζητούν να κάνει πράγματα σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις. Ζητάς από τον Θεό να σε σώσει, να σου δείξει έλεος, να σε αγαπήσει, να σου δείξει χάρη, κι όλα αυτά σύμφωνα με τις δικές σου ιδέες. Άρα, χρησιμοποιείς τις ιδέες και τις μεθόδους σου για να προβάλεις απαιτήσεις στον Θεό και να Τον κάνεις να σε υπακούσει. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Είναι αυτό πίστη στον Θεό; Πιστεύεις αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό σου. Δεν έχεις τον Θεό στην καρδιά σου ούτε υπάρχει η παραμικρή αλήθεια μέσα σου. Κάποιος είχε την καλοσύνη να Μου αγοράσει ένα ζευγάρι παπούτσια, αλλά δεν Μου έκαναν, οπότε ήθελα να τα επιστρέψω. Μετά, όμως, σκέφτηκα ότι αν τα επέστρεφα, μπορεί να το παρεξηγούσε, οπότε τα χάρισα σε ένα άλλο άτομο. Όταν το έμαθε εκείνος, δεν μπορούσε να το δεχτεί και είπε το εξής: «Ξέρεις πόσο κόπο έκανα, πόσα λεφτά ξόδεψα και πόσο μακριά έφτασα για να τα αγοράσω; Κι εσύ τα χάρισες έτσι εύκολα; Νομίζεις ότι ήταν εύκολο να βγάλω αυτά τα λεφτά; Δώσ’ τα μου πίσω αν δεν τα θες. Πώς μπόρεσες να τα χαρίσεις;» Του απάντησα ως εξής: «Δεν σου είπα να Μου αγοράσεις παπούτσια. Τα αγόρασες και Μου τα έδωσες. Αφού δεν Μου έκαναν, τα έδωσα αλλού για να φορεθούν. Τι πρόβλημα έχεις; Αν σου τα έδινα πίσω, δεν θα γινόσουν αρνητικός κι αδύναμος; Δεν θα Με παρεξηγούσες; Δεν μπορώ να το χειριστώ λογικά ο ίδιος;» Είναι σωστό να Μου συμπεριφέρονται έτσι οι άνθρωποι; Φαίνεται ότι εξακολουθούν να έχουν προθέσεις και απαιτήσεις ακόμη και όταν προσφέρουν κάτι στον Θεό. Καταλαβαίνει ένας τέτοιος άνθρωπος την αλήθεια; Όταν προσφέρεις κάτι στον Θεό, δεν είναι πλέον δικό σου· ανήκει σ’ Εκείνον. Ο Θεός μπορεί να το κάνει ό,τι θέλει, και το τι κάνει μ’ αυτό είναι δική Του υπόθεση. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν λίγη λογική, να μάθουν να υποτάσσονται και να μην ανακατεύονται συνεχώς στις υποθέσεις του Θεού. Είναι λογικό να διαφωνούν συνεχώς με τον Θεό; Όταν οι άνθρωποι Μου αγοράζουν πράγματα, φαίνεται πως είναι πολύ καλοσυνάτοι και πως αγαπούν πολύ τον Θεό. Ύστερα, όμως, απαιτούν να μου αρέσουν τα πράγματα αυτά και παραπονιούνται σε αντίθετη περίπτωση. Επιπλέον, τους πειράζει αν δεν τα χρησιμοποιήσω, με περιορίζουν για το πού μπορώ να τα δώσω και δεν Μου επιτρέπουν να κάνω ό,τι θέλω. Οι άνθρωποι εξετάζουν εξονυχιστικά και συλλογίζονται τον Θεό όλη την ημέρα κατ’ αυτόν τον τρόπο, και σκέφτονται το εξής: «Γιατί ο Θεός δεν ικανοποιεί τις επιθυμίες του ανθρώπου;» Οι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή λογική, είναι τόσο παράλογοι! Έχω διαπιστώσει ότι όλοι λένε: «Πρέπει να αγαπώ τον Θεό πολύ και να ανταποδίδω την αγάπη Του». Όμως, δεν κατανοούν καθόλου τι σημαίνει να αγαπούν τον Θεό. Οι καρδιές τους είναι γεμάτες από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Πού να χωρέσει η αγάπη; Όταν μιλούν για αγάπη και υποταγή στον Θεό, αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά λόγια του αέρα. Κι αυτό γιατί είναι όλοι τους τόσο διεφθαρμένοι που δεν έχουν καν τη λογική ενός κανονικού ανθρώπου. Μέσα τους έχουν μόνο αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, μνησικακία, εξωφρενικές επιθυμίες και παράλογες απαιτήσεις. Δεν έχουν ίχνος αγάπης ή υποταγής. Για τους ανθρώπους, η αγάπη είναι μόνο ένας στόχος που πρέπει να επιδιώξουν, μια απαίτηση του Θεού. Πόσοι από αυτούς το καταφέρνουν; Πόσοι έχουν αληθινή βιωματική μαρτυρία;

Τώρα είστε όλοι πρόθυμοι να επιδιώξετε την αλήθεια και να κοπιάσετε για να αλλάξετε τη διάθεσή σας. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις αυτοκριτική όταν έχεις απαιτήσεις από τον Θεό; Συνάδουν οι απαιτήσεις σου με την αλήθεια; Ποια θα πρέπει να είναι η στάση σου απέναντι στον Θεό; Τα έχεις αναλογιστεί ποτέ αυτά; Κάποιοι γίνονται αλαζόνες με το που γίνουν επικεφαλής εκκλησιών. Θεωρούν ότι ο οίκος του Θεού δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτούς και ότι αξίζουν ειδική μεταχείριση. Η φύση των ανθρώπων είναι σατανική, και όσο υψηλότερη είναι η θέση τους, τόσο μεγαλύτερες απαιτήσεις έχουν από τον Θεό· όσο περισσότερο κατανοούν τα δόγματα, τόσο πιο κρυφές και ύπουλες είναι οι απαιτήσεις τους. Μπορεί να μην τις λένε φωναχτά, αλλά τις κρύβουν στην καρδιά τους. Δεν τις ανακαλύπτουν εύκολα οι άλλοι, αλλά ποιος ξέρει πότε θα ξεσπάσουν τα παράπονα και η αντίσταση που κρύβουν μέσα τους; Έτσι προμηνύονται ακόμη περισσότερα προβλήματα, ενώ είναι πιθανό να προσβάλουν και τη διάθεση του Θεού. Γιατί όσο περισσότερο είναι κανείς επικεφαλής εκκλησίας ή διάσημος στον θρησκευτικό κόσμο, τόσο πιο πιθανό είναι να είναι ένας αντίχριστος που βρίσκεται σε κίνδυνο; Όσο υψηλότερη θέση κατέχουν οι άνθρωποι, τόσο μεγαλύτερες είναι οι φιλοδοξίες τους· όσο περισσότερο κατανοούν τα δόγματα, τόσο πιο αλαζονική γίνεται η διάθεσή τους. Είναι επικίνδυνο, επομένως, να πιστεύεις στον Θεό και να επιδιώκεις το κύρος κι όχι την αλήθεια. Ο Θεός έχει εκφράσει πάρα πολλές αλήθειες και έχει αποκαλύψει και αποκλείσει από τον οίκο Του όσους δεν αγαπούν την αλήθεια, πόσο μάλλον όσους ανήκουν σε θρησκευτικούς κύκλους. Βλέπετε γιατί είναι αναγκαίο ο Θεός να κρίνει και να παιδεύει τους ανθρώπους; Όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν πραγματικά την αλήθεια και αποκτήσουν ζωή-είσοδο, θα δουν την πραγματικότητα της διαφθοράς τους και θα καταλάβουν ότι είναι επικίνδυνο να μην επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτήν τη στιγμή, δεν κατανοούν καθόλου τη φύση τους. Μπορεί να κατανοούν σε μικρό βαθμό και επιφανειακά ορισμένα δόγματα, αλλά δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια. Συνεπώς, δεν θεωρούν ότι κινδυνεύουν, και δεν φοβούνται ούτε ανησυχούν για τον εαυτό τους. Κάποιοι νέοι πιστοί τολμούν να πουν και να κάνουν το οτιδήποτε, αλλά όσοι έχουν βιώσει κρίση και παίδευση είναι αλλιώς. Έχουν κατά κάποιον τρόπο θεοφοβούμενη καρδιά. Ακόμα κι αν διατηρούν κάποιες αντιλήψεις, δεν τολμούν να τις εκφράσουν. Σπεύδουν, όμως, να προσευχηθούν λέγοντας: «Ω, Θεέ μου, Σε έχω προσβάλει...» Άλλοι νέοι πιστοί τολμούν να ξεστομίσουν τις εξής βλασφημίες χωρίς καν να το σκεφτούν: «Υποφέρει ο Θεός; Πώς ακριβώς; Τρώει και ντύνεται καλά, φιλοξενείται από ανθρώπους παντού —σιγά μην υποφέρει! Εμένα, όμως, δεν με νοιάζουν αυτά. Πιστεύω στο Πνεύμα του Θεού, όχι σε έναν άνθρωπο». Τολμούν να αρνηθούν την ενσάρκωση. Έχουν μεγάλο θράσος. Δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, δεν φοβούνται τίποτα, τολμούν να λένε το οτιδήποτε, και όλοι τους έχουν δαιμονική και κτηνώδη φύση. Εάν ο Άνωθεν έχει μια κάπως καλή εντύπωση ή γνώμη για κάποιον, λένε το εξής: «Αυτός είναι δημοφιλής και ευνοούμενος στην εκκλησία· είναι ευπρόσδεκτος στον οίκο του Θεού». Κατανοεί ένας τέτοιος άνθρωπος την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Ο τρόπος με τον οποίο βλέπει τα πράγματα φανερώνει ξεκάθαρα ότι όλα όσα έχει στην καρδιά του αφορούν ακόμη τα εγκόσμια. Έχει εντελώς κοσμική κοσμοθεωρία και άποψη. Μπορεί η πίστη στον Θεό και η ανάγνωση του λόγου Του να επηρεάσουν αυτούς τους ανθρώπους; Δεν αποδέχονται καν την αλήθεια και βλέπουν τα πράγματα όπως οι άπιστοι. Είναι βασικά δύσπιστοι.