Τι ακριβώς είναι αυτό στο οποίο βασίζονται οι άνθρωποι για να ζήσουν; (Μέρος πρώτο)

Ποια πτυχή της αλήθειας θέλετε περισσότερο να ακούσετε σήμερα; Θα σας πω μερικά θέματα να διαλέξετε, και θα συναναστραφούμε πάνω σε όποιο θέλετε. Πρώτο ερώτημα: Πώς φτάνεις στην αυτογνωσία; Με ποιον τρόπο φτάνεις στην αυτογνωσία; Για ποιον λόγο θα πρέπει να φτάσεις στην αυτογνωσία; Το δεύτερο ερώτημα είναι: Σε τι βασίζουν τη ζωή τους οι άνθρωποι όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύουν στον Θεό; Βασίζετε τη ζωή σας στον λόγο του Θεού και στην αλήθεια ή τη βασίζετε σε σατανικές διαθέσεις και φιλοσοφίες; Ποια συμπεριφορά δείχνει ότι βασίζεις τη ζωή σου στον λόγο του Θεού και στην αλήθεια; Αν τη βασίζεις σε σατανικές διαθέσεις και φιλοσοφίες, πώς θα εκδηλωθεί και θα αποκαλυφθεί η διαφθορά σου; Το τρίτο ερώτημα είναι: Τι είναι διεφθαρμένη διάθεση; Στο παρελθόν, συζητήσαμε έξι πτυχές των διεφθαρμένων διαθέσεων, οπότε θα μιλήσω για τις καταστάσεις που αποτελούν τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων. Τώρα, η επιλογή είναι δική σας. Ποιο είναι το ερώτημα που κατανοείτε λιγότερο, αλλά θέλετε να κατανοήσετε περισσότερο και θεωρείτε δυσκολότερο απ’ όλα να το αντιληφθείτε; (Επιλέγουμε το δεύτερο ερώτημα.) Τότε θα συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό το θέμα. Αναλογιστείτε για μια στιγμή. Σε τι βασίζουν τη ζωή τους οι άνθρωποι όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύουν στον Θεό; Επίσης, ποια στοιχεία περιλαμβάνει αυτό το θέμα; Το κύριο μέρος αυτής της πρότασης είναι η λέξη «τι». Τι περιλαμβάνει το πλαίσιο που ορίζει αυτή η λέξη; Ποια στοιχεία της μπορείτε να κατανοήσετε; Το πλαίσιο αυτής της λέξης, αυτού του «τι», περιλαμβάνει όσα θεωρείτε τα πιο σημαντικά, όσα πιστεύετε ότι θα πρέπει να γίνονται πράξη κατά την πίστη στον Θεό και ότι θα πρέπει να τα διαθέτουν τα ανθρώπινα όντα. Όλα αυτά με τα οποία έρχεστε σε επαφή στην καθημερινότητά σας, όλα όσα σας επιτρέπει να καταλάβετε το επίπεδο και η ικανότητα κατανόησής σας, όσα θεωρείτε θετικά, όσα θεωρείτε ότι πλησιάζουν την αλήθεια και συμφωνούν μ’ αυτήν, καθώς και ότι αποτελούν την πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων και συμφωνούν με τις προθέσεις του Θεού, σε όλα αυτά βασίζετε τη ζωή σας αυτά τα χρόνια, ενώ ακολουθείτε τον Θεό και εκτελείτε το καθήκον σας. Μπορούμε, λοιπόν, να τα υπογραμμίσουμε και να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά. Ποια τέτοια πράγματα μπορείτε να σκεφτείτε; (Νομίζω πως, κατά την πίστη μου στον Θεό, πρέπει απλώς να υποφέρω, να πληρώνω κάποιο τίμημα και να φέρνω αποτελέσματα στο καθήκον μου, ώστε ν’ αποκτήσω τη σωτηρία Του.) Αυτή η άποψη είναι κάτι που θεωρείς θετικό. Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά αυτής της άποψης με την άποψη του Παύλου; Δεν έχουν την ίδια ουσία; (Ναι.) Η ουσία είναι ίδια. Δεν είναι άραγε μονάχα μια φαντασιοκοπία η ουσία αυτής της άποψης; (Ναι.) Μέσα στα χρόνια, έχεις βασίσει τη ζωή σου σ’ αυτήν τη φαντασιοκοπία και σε όσα θεωρείς σωστά. Επίσης, έχεις βασιστεί σ’ αυτήν για να πιστέψεις στον Θεό, να εκτελέσεις το καθήκον σου και να βιώσεις την εκκλησιαστική ζωή. Αυτή είναι μία κατάσταση. Πρώτον, πρέπει να βεβαιωθείς ότι οι σκέψεις και οι απόψεις σου είναι σωστές και ότι βασίζονται στον λόγο του Θεού. Στη σημερινή μας συναναστροφή θα συζητήσουμε το ενδεχόμενο να πιστεύεις πως όλα αυτά είναι σωστά και βάσιμα, και πως όσα κάνεις είναι άσκηση της αλήθειας, αλλά στην πραγματικότητα να κάνεις λάθος.

Ο πιο απλός τρόπος για να συναναστραφούμε πάνω στην πτυχή της αλήθειας που περιγράφει σε τι ακριβώς βασίζουν τη ζωή τους οι άνθρωποι ως τώρα είναι να αρχίσουμε μ’ ένα θέμα που μπορούν να το κατανοήσουν όλοι, δηλαδή την περίπτωση του Παύλου, κι έπειτα να το συσχετίσουμε με τη δική σας κατάσταση. Γιατί να μιλήσουμε για τον Παύλο; Οι περισσότεροι γνωρίζουν την ιστορία του. Ποιες ιστορίες ή θέματα της Βίβλου έχουν να κάνουν με τον Παύλο; Για παράδειγμα, ποια είναι τα διάσημα ρητά του; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του και τα ταλέντα του; Πώς ήταν η προσωπικότητά του; Πείτε Μου. (Ο Παύλος ήταν μαθητής του νομοδιδάσκαλου Γαμαλιήλ, πράγμα που του έδινε κύρος, σαν να είχε αποφοιτήσει από κάποιο μεγάλο πανεπιστήμιο.) Με σημερινούς όρους, ο Παύλος ήταν ένας μελετητής της θεολογίας που είχε τελειώσει μια θεολογική σχολή υψηλού κύρους. Αυτό είναι το πρώτο κάπως αντιπροσωπευτικό θέμα σχετικά με τον Παύλο, και αφορά το παρελθόν του, το μορφωτικό του επίπεδο και την κοινωνική του θέση. Όσον αφορά το δεύτερο θέμα, ποιο είναι το πιο γνωστό ρητό του Παύλου; [«Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Προς Τιμόθεον Β΄ 4:7-8).] Αυτό είναι το κίνητρο για όλους τους κόπους του. Με σημερινούς όρους, ο Παύλος υπέφερε και πλήρωσε το τίμημα, εργάστηκε και κήρυξε το ευαγγέλιο, όμως το κίνητρό του ήταν να κερδίσει ένα στεφάνι. Αυτό είναι το δεύτερο θέμα. Συνεχίστε. [Ο Παύλος είπε: «Διότι εις εμέ το ζην είναι ο χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Φιλιππησίους 1:21).] Κι αυτό είναι ένα από τα κλασικά ρητά του Παύλου, και αποτελεί το τρίτο θέμα. Μόλις αναφέραμε τρία θέματα. Το πρώτο ήταν ότι ο Παύλος ήταν μαθητής του νομοδιδάσκαλου Γαμαλιήλ, ήταν δηλαδή σαν να είχε αποφοιτήσει σήμερα από θεολογική σχολή. Είναι βέβαιο ότι γνώριζε καλύτερα τη Βίβλο από τον μέσο άνθρωπο. Αφού είχε αποφοιτήσει από μια τέτοια σχολή, γνώριζε την Παλαιά Διαθήκη. Αυτό ήταν το μορφωτικό του υπόβαθρο. Πώς τον επηρέασε αυτό όταν στο μέλλον έκανε κηρύγματα και φρόντιζε τις εκκλησίες; Μπορεί να τον ωφέλησε κάπως, μήπως όπως τον έβλαψε; (Ναι, τον έβλαψε.) Συμφωνεί η θεολογική μόρφωση με την αλήθεια; (Όχι, δεν συμφωνεί.) Η θεολογική μόρφωση είναι γεμάτη αληθοφανή πράγματα, γεμάτη κενή θεωρία. Δεν είναι πρακτική. Ποιο ήταν το δεύτερο θέμα; [Ο Παύλος είπε: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος».] Ο Παύλος βάσισε τη ζωή του σ’ αυτά τα λόγια· σ’ αυτά βάσισε και τις επιδιώξεις του. Μήπως θα μπορούσαμε, λοιπόν, να πούμε ότι με αυτήν την πρόθεση και αυτόν τον σκοπό ταλαιπωρήθηκε και πλήρωσε τίμημα; (Ναι.) Για να το θέσουμε απλά, η πρόθεσή του ήταν να ανταμειφθεί, πράγμα που σημαίνει ότι πορεύτηκε, πλήρωσε το τίμημά του και έκανε τον καλό αγώνα του με σκοπό να τα ανταλλάξει όλα αυτά με ένα στεφάνι δικαιοσύνης. Αυτό αποδεικνύει ότι ο Παύλος, όλα τα χρόνια των επιδιώξεών του, είχε σκοπό ν’ ανταμειφθεί και ν’ αποκτήσει ένα στεφάνι δικαιοσύνης. Αν δεν είχε αυτήν την πρόθεση κι αυτόν τον σκοπό, άραγε θα είχε υποφέρει τόσο; Θα είχε πληρώσει ένα τέτοιο τίμημα; Θα είχε κάνει το έργο που έκανε; Θα είχε πληρώσει το τίμημα που πλήρωσε αν ήταν μόνο για τις δικές του ηθικές αρχές, για τη φιλοδοξία του και για τις επιθυμίες του; (Όχι.) Ας υποθέσουμε ότι ο Κύριος Ιησούς τού είχε πει εκ των προτέρων: «Όταν εργαζόμουν στη γη, Με καταδίωκες. Άνθρωποι σαν κι εσένα υφίστανται τιμωρίες και κατάρες. Ό,τι κι αν κάνεις, τέτοια λάθη δεν διορθώνονται· όσο κι αν μετανοήσεις, δεν πρόκειται να σε σώσω». Τι στάση θα υιοθετούσε ο Παύλος; (Θα εγκατέλειπε τον Θεό και δεν θα πίστευε πια.) Όχι μόνο δεν θα πίστευε πια στον Θεό, αλλά επιπλέον θα Τον αρνούνταν, θα αρνούνταν ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός και ότι υπάρχει Θεός στους ουρανούς. Σε τι βάσιζε, λοιπόν, τη ζωή του ο Παύλος; Δεν αγαπούσε ειλικρινά τον Θεό και δεν υποτασσόταν σ’ Αυτόν· πώς, λοιπόν, μπόρεσε να υπομείνει τόσα δεινά καθώς κήρυττε το ευαγγέλιο; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το κύριο στήριγμά του ήταν η επιθυμία του για ευλογίες· αυτό του έδωσε τη δύναμη. Επίσης, τότε που ο Παύλος είδε το μέγα φως του Θεού στην πορεία προς τη Δαμασκό, τυφλώθηκε. Έπεσε με το πρόσωπο στο έδαφος κι έτρεμε σύγκορμος. Είχε αισθανθεί το μεγαλείο και την επιβλητικότητα του Θεού, και φοβόταν μήπως δεχτεί την πάταξή Του. Γι’ αυτό, δεν τόλμησε να αρνηθεί την αποστολή που του έδωσε Εκείνος. Έπρεπε να συνεχίσει να κηρύττει το ευαγγέλιο, όσο μεγάλες κι αν ήταν οι δυσκολίες. Δεν θα διακινδύνευε να δείξει αμέλεια. Αυτό ήταν ένα μέρος του όλου πράγματος. Το μεγαλύτερο μέρος, όμως, ήταν η υπερβολική του επιθυμία για ευλογία. Θα είχε κάνει τα ίδια αν δεν επιθυμούσε την ευλογία, αυτήν την ακτίνα ελπίδας; Φυσικά και όχι. Το τρίτο θέμα ήταν η μαρτυρία του Παύλου πως, γι’ αυτόν, η ζωή είναι ο χριστός. Ας ρίξουμε πρώτα μια ματιά στο έργο του Παύλου. Ο Παύλος είχε πολλές γνώσεις σχετικά με τα θρησκευτικά θέματα· επίσης, είχε μια κάποια φήμη και αρκετά ξεχωριστό μορφωτικό υπόβαθρο. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν πιο μορφωμένος από τον μέσο άνθρωπο. Σε τι βασιζόταν, λοιπόν, για να κάνει το έργο του; (Στα χαρίσματα και στα ταλέντα του, και στη γνώση της Βίβλου που είχε.) Φαινομενικά, ναι μεν διέδιδε το ευαγγέλιο και κατέθετε μαρτυρία για τον Κύριο Ιησού, όμως κατέθετε μαρτυρία μόνο στο όνομα του Κυρίου Ιησού· δεν μαρτυρούσε πραγματικά ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Θεός που είχε εμφανιστεί και εργαζόταν, ότι ήταν ο ίδιος ο Θεός. Για ποιον κατέθετε, λοιπόν, μαρτυρία ο Παύλος; [Κατέθετε μαρτυρία για τον εαυτό του. Είπε: «Διότι εις εμέ το ζην είναι ο χριστός και το αποθανείν κέρδος».] Τι υπονοούνταν σ’ αυτά τα λόγια; Ότι ο Παύλος, και όχι ο Κύριος Ιησούς, ήταν ο Χριστός, ο Κύριος και ο Θεός. Οι προθέσεις και οι φιλοδοξίες του είναι που του επέτρεψαν να τρέχει πέρα-δώθε και να κάνει κήρυγμα μ’ αυτόν τον τρόπο. Ποια ήταν η φιλοδοξία του; Να κάνει όλους τους ανθρώπους, εκείνους που άκουγαν το κήρυγμά του ή γνώριζαν την ύπαρξή του, να νομίζουν ότι εκείνος ζούσε ως χριστός και θεός. Αυτή είναι μία πτυχή, το ότι βάσιζε τη ζωή του στις επιθυμίες του. Επίσης, το έργο του Παύλου βασιζόταν στη γνώση του για τη Βίβλο. Όλο το κήρυγμά του και τα λόγια του έδειχναν ότι είχε αυτήν τη γνώση. Δεν μιλούσε για το έργο και τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος ούτε για τις αλήθεια-πραγματικότητες. Αυτά τα θέματα δεν βρίσκονται πουθενά στις επιστολές του, και σίγουρα δεν είχε τέτοιου είδους εμπειρία. Σε κανένα σημείο του έργου του δεν κατέθεσε μαρτυρία για τα λόγια που είπε ο Κύριος Ιησούς. Αν σκεφτούμε, λόγου χάρη, τις διδαχές του Κυρίου Ιησού για το πώς να ασκούν οι άνθρωποι την εξομολόγηση και τη μεταμέλεια ή τα τόσα διδακτικά λόγια που είπε Εκείνος στους ανθρώπους, ο Παύλος δεν τα κήρυξε ποτέ αυτά. Κανένα μέρος του έργου του Παύλου δεν είχε καμία σχέση με τα λόγια του Κυρίου Ιησού· όλα όσα κήρυττε προέρχονταν από τη θεολογική γνώση και θεωρία που είχε σπουδάσει. Από τι αποτελείται αυτή η θεολογική γνώση και θεωρία; Από ανθρώπινες αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, φιλοσοφίες και συμπεράσματα, εμπειρίες και μαθήματα που συνοψίζουν οι άνθρωποι και ούτω καθεξής. Με δυο λόγια, όλα αυτά προκύπτουν από τον ανθρώπινο τρόπο σκέψης και αντανακλούν ανθρώπινες σκέψεις και απόψεις· τίποτα από αυτά δεν είναι η αλήθεια, πόσο μάλλον συμφωνεί μ’ αυτήν. Όλα αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την αλήθεια.

Τώρα που ακούσατε το παράδειγμα του Παύλου, συγκρίνετε τον εαυτό σας μαζί του. Το θέμα που συζητάμε σήμερα —δηλαδή «Σε τι βασίζουν τη ζωή τους οι άνθρωποι όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύουν στον Θεό;»— σας θυμίζει μήπως κάποιες από τις δικές σας καταστάσεις και συμπεριφορές; (Σκέφτομαι την άποψή μου ότι, αν δεν αποκτήσω ποτέ οικογένεια, αν δεν προδώσω ποτέ την ανάθεση απ’ τον Θεό και δεν κάνω παράπονα εναντίον Του όταν με βρουν μεγάλες δοκιμασίες, τότε, στο τέλος, δεν θα μ’ αφήσει να πεθάνω.) Αυτό είναι ζωή με ευσεβείς πόθους, πράγμα που προσεγγίζει κάπως το θέμα της σημερινής συναναστροφής και αφορά μια πραγματική κατάσταση. Είναι μια άποψη σχετικά με την πρακτική επιδίωξη στην πραγματική ζωή. Τίποτα άλλο; (Έχω μια άποψη: Θεωρώ ότι, εφόσον ακολουθήσω μέχρι τέλους τον Θεό στην πίστη μου, σίγουρα θα λάβω ευλογίες, και θα αποκτήσω μια υπέροχη έκβαση κι έναν υπέροχο προορισμό.) Πολλοί άνθρωποι έχουν αυτήν την άποψη, έτσι δεν είναι; Βασικά, είναι μια άποψη με την οποία μπορούν πάνω-κάτω να συμφωνήσουν όλοι. Έχει κανείς άλλη άποψη; Ας την ακούσουμε. Θα σας επιστήσω την προσοχή σε κάτι: Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια και, με βάση τα προσωπικά τους βιώματα, τις φαντασιοκοπίες ή κάποιου είδους εμπειρία και κάποια παραδείγματα που βρήκαν διαβάζοντας πνευματικά βιβλία, συνοψίζουν ορισμένες προσεγγίσεις που αφορούν την πρακτική, όπως για παράδειγμα το τι πρέπει να κάνουν όσοι πιστεύουν στον Θεό για να γίνουν πνευματικοί άνθρωποι, πώς να ενεργούν προκειμένου να κάνουν πράξη την αλήθεια και ούτω καθεξής. Νομίζουν πως αυτό που κάνουν είναι η άσκηση της αλήθειας και πως με τέτοιες πράξεις θα ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού. Λόγου χάρη, όταν κάποιος πάσχει από κάποια αρρώστια, αυτό το θέμα απαιτεί να αναζητήσει την πρόθεση του Θεού και την αλήθεια. Αυτό είναι ένα απ’ τα πιο βασικά πράγματα που πρέπει να ξέρουν όσοι πιστεύουν στον Θεό. Πώς ασκούνται, όμως; Λένε: «Αυτήν την αρρώστια την ενορχήστρωσε ο Θεός, κι εγώ πρέπει να βασίσω τη ζωή μου στην πίστη. Άρα δεν θα πάρω φάρμακα, ούτε θα κάνω ενέσεις ούτε και θα πάω στο νοσοκομείο. Τι γνώμη έχεις για την πίστη μου; Δεν είναι πολύ δυνατή;» Έχει πίστη ένας τέτοιος άνθρωπος; (Ναι.) Συμφωνείτε μ’ αυτήν την άποψη, και έτσι ασκείστε κι εσείς. Νομίζετε ότι, όταν αρρωσταίνετε, το να μην κάνετε ενέσεις, να μην παίρνετε φάρμακα ή να μην πηγαίνετε στον γιατρό ισοδυναμεί με το να κάνετε πράξη την αλήθεια για να ικανοποιήσετε τις προθέσεις του Θεού. Σε τι βασίζεστε, λοιπόν, και λέτε ότι αυτό είναι άσκηση της αλήθειας; Είναι σωστό να ασκείστε μ’ αυτόν τον τρόπο; Πού το βασίζετε; Έχετε δει να επαληθεύεται; Δεν είστε σίγουροι. Αφού δεν γνωρίζετε αν συμφωνεί ή δεν συμφωνεί με την αλήθεια, γιατί επιμένετε να ασκείστε μ’ αυτόν τον τρόπο; Αν είστε άρρωστοι, επιμένετε μόνο να προσεύχεστε στον Θεό, να μην κάνετε ενέσεις, να μην παίρνετε φάρμακα και να μην πηγαίνετε στον γιατρό, και μέσα σας απλώς βασίζεστε και προσεύχεστε σ’ Αυτόν, ζητώντας Του να απαλλαγείτε απ’ αυτήν την αρρώστια ή θέτοντας τον εαυτό σας στο έλεός Του. Είναι σωστό να ασκείστε μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Μόνο τώρα νομίζετε ότι είναι λάθος ή το είχατε συνειδητοποιήσει από πριν; (Παλιότερα, όταν αρρώσταινα, θεωρούσα ότι το να πάω στον γιατρό ή να πάρω φάρμακα ήταν μια εξωτερική μέθοδος, και ότι αποτελούσε έκφραση απιστίας. Γι’ αυτό, για να χειριστώ το ζήτημα βασιζόμουν στην προσευχή ή σε άλλες μεθόδους.) Μ’ αυτό υπονοείς ότι, αν ο Θεός σού στείλει μια αρρώστια κι εσύ θεραπευτείς, τότε Τον προδίδεις και δεν υποτάσσεσαι στις ρυθμίσεις που έκανε για σένα; (Αυτή ήταν η άποψή μου.) Πιστεύεις, λοιπόν, ότι αυτή η άποψη είναι σωστή ή λάθος; Ή μήπως είσαι ακόμα μπερδεμένος και δεν ξέρεις αν είναι σωστή ή λάθος; Μήπως νομίζεις ότι, στο κάτω κάτω, έτσι έκανες πάντα, και κανένας άλλος δεν είπε ότι είναι λάθος, άρα, αφού δεν αισθάνεσαι τύψεις, συνεχίζεις να ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο; (Έτσι ασκούμουν πάντα και δεν είχα κανένα ιδιαίτερο συναίσθημα.) Επομένως, νιώθεις λίγο μπερδεμένος που το κάνεις αυτό; Ας αφήσουμε στην άκρη το αν έχεις δίκιο ή άδικο· τουλάχιστον, όμως, μπορούμε να βεβαιωθούμε για ένα πράγμα, δηλαδή για το ότι αυτός ο τρόπος άσκησης δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Επειδή, αν συμφωνούσε με την αλήθεια, τουλάχιστον θα γνώριζες ποια αλήθεια-αρχή ακολουθούσες και στο πλαίσιο ποιας αρχής εντασσόταν μια τέτοια άσκηση. Όταν, όμως, εξετάζουμε τώρα το θέμα, βλέπουμε ότι οι άνθρωποι ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο με βάση τις φαντασιοκοπίες τους. Πρόκειται για έναν περιορισμό που επιβάλλουν στον εαυτό τους. Επιπλέον, οι άνθρωποι το ορίζουν αυτό ως πρότυπο για τον εαυτό τους με βάση τις φαντασιοκοπίες τους και πιστεύουν ότι πρέπει να το κάνουν αυτό όταν είναι άρρωστοι, κι όμως δεν γνωρίζουν ακριβώς τι απαιτεί ή τι εννοεί ο Θεός. Ενεργούν απλώς σύμφωνα με μια μέθοδο την οποία οι ίδιοι φαντάζονται και καθορίζουν, χωρίς να γνωρίζουν ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αν ενεργήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο. Σε τι βασίζουν τη ζωή τους οι άνθρωποι όταν βρίσκονται σ’ αυτήν την κατάσταση; (Στις φαντασιοκοπίες τους.) Υπάρχει κάποια αντίληψη μέσα σ’ αυτές τις φαντασιοκοπίες; Ποια είναι η αντίληψη αυτών των ανθρώπων; (Ότι αν ασκούνται μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούν να κερδίσουν την έγκριση του Θεού.) Αυτή είναι μια αντίληψη. Καταλαβαίνουν σωστά το ζήτημα; (Όχι.) Υπάρχει εδώ ένας ορισμός κι ένα αποτέλεσμα: όταν βασίζεις τη ζωή σου σε μια τέτοια αντίληψη και σε τέτοιες φαντασιοκοπίες, δεν κάνεις πράξη την αλήθεια.

Μέχρι τώρα, θα έχετε αναλογιστεί αρκετά πάνω στο θέμα «Τι ακριβώς είναι αυτό στο οποίο βασίζονται οι άνθρωποι για να ζήσουν;» και λίγο-πολύ γνωρίζετε ποιο θα είναι το περιεχόμενο της συναναστροφής πάνω σ’ αυτό. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για κάποια είδη καταστάσεων. Ακούστε προσεκτικά και σκεφτείτε βαθιά ενώ ακούτε. Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της βαθιάς σκέψης; Να συγκρίνετε τις καταστάσεις για τις οποίες μιλάω με τις δικές σας, να τις αντιληφθείτε και να μάθετε ότι έχετε τέτοιες καταστάσεις και προβλήματα και, στη συνέχεια, να αναζητήσετε την αλήθεια για ν’ απαλλαγείτε απ’ αυτά, να πασχίσετε να βασίσετε τη ζωή σας στην αλήθεια και όχι σε διάφορα άλλα πράγματα που ουδεμία σχέση έχουν μ’ αυτήν. Το «Τι ακριβώς είναι αυτό στο οποίο βασίζονται οι άνθρωποι για να ζήσουν;» είναι ένα θέμα που αφορά πολλά επιμέρους θέματα· ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με τα χαρίσματα. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να μιλάνε με σαφήνεια και ευφράδεια. Είναι εύγλωττοι στον λόγο και στην αλληλεπίδρασή τους με τους άλλους, πειστικοί και πολύ εύστροφοι. Ξέρουν ακριβώς τι πρέπει να πουν σε κάθε κατάσταση. Στον οίκο του Θεού, επίσης, εκτελούν τα καθήκοντά τους με την πειστικότητα και την ευστροφία που τους διακρίνει. Με τα ψεύτικα, γλυκά τους λόγια, τα συνηθισμένα προβλήματα φαίνονται ανύπαρκτα. Φαινομενικά, μπορούν να λύσουν πολλά προβλήματα. Το κοφτερό τους μυαλό, σε συνδυασμό με την εμπειρία τους στην κοινωνία και τη διορατικότητά τους, τους δίνει τη δυνατότητα να κατανοούν τι συμβαίνει σε οποιοδήποτε συνηθισμένο συμβάν τούς τύχει· το μόνο που χρειάζεται για να λύσουν το πρόβλημα είναι να πουν λίγα λόγια. Οι άλλοι τους θαυμάζουν και σκέφτονται: «Αυτός αντιμετωπίζει τα πράγματα τόσο εύκολα. Εγώ γιατί να μην μπορώ;» Επίσης, αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους. Σκέφτονται: «Για κοίτα! Ο Θεός μού έδωσε τέτοια ευφράδεια και ευγλωττία, τέτοιο έξυπνο μυαλό, διορατικότητα και ικανότητα να αντιδράω γρήγορα, που δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορώ να χειριστώ!» Και τότε είναι που προκύπτει το πρόβλημα. Κάποιος που είναι εύγλωττος και εύστροφος μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ταλέντα και τις ικανότητές του για να εκτελέσει ορισμένα καθήκοντα και, ενώ εκτελεί αυτά τα καθήκοντα, να λύσει ορισμένα προβλήματα ή να κάνει λίγα πράγματα για τον οίκο του Θεού· αν, όμως, εξετάσεις με λεπτομέρεια όλα όσα κάνει, θα σου μείνει μόνο ένα ερωτηματικό για το αν αυτά συμφωνούν με την αλήθεια και με τις αλήθεια-αρχές, και αν ικανοποιούν τις προθέσεις του Θεού. Συχνά, αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, ούτε πώς να ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτήν, κι όμως συνεχίζουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Όσο καλά, όμως, κι αν εκτελούν τα καθήκοντά τους, σε τι βασίζονται; Από πού ξεκινάνε όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους; Απ’ τον τρόπο σκέψης τους, τη διορατικότητα και την πειθώ τους. Υπάρχει κανένας τέτοιος άνθρωπος ανάμεσά σας; (Ναι.) Ο άνθρωπος που βασίζει τη ζωή του στο μυαλό του, την υψηλή του νοημοσύνη ή την ευγλωττία του ξέρει, άραγε, αν όσα κάνει συμφωνούν με τις αλήθεια-αρχές; (Όχι.) Εσείς έχετε αρχές όταν ενεργείτε; Ή, για να το θέσω αλλιώς, βασίζετε τις ενέργειές σας σε σατανικές φιλοσοφίες, στο μυαλό σας, στην εξυπνάδα και τη σοφία σας ή ενεργείτε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές; Αν βασίζετε συνεχώς τις ενέργειές σας σε σατανικές φιλοσοφίες, στις προτιμήσεις και τις ιδέες σας, τότε αυτές οι ενέργειες δεν έχουν αρχές. Αν, όμως, μπορέσετε να αναζητήσετε την αλήθεια και να ενεργήσετε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, τότε οι ενέργειές σας έχουν αρχές. Υπάρχει κάτι στον τρόπο με τον οποίο μιλάτε και ενεργείτε αυτήν τη στιγμή που να εναντιώνεται στην αλήθεια; Εναντιώνεστε στις αρχές; Όταν το κάνετε αυτό, το αναγνωρίζετε; (Κάποιες φορές.) Και τι κάνετε εκείνες τις φορές; (Προσευχόμαστε στον Θεό, ατσαλώνουμε την αποφασιστικότητά μας να μετανοήσουμε και ορκιζόμαστε στον Θεό ότι δεν πρόκειται να το ξανακάνουμε.) Και την επόμενη φορά που θα σας συμβεί κάτι παρόμοιο, κάνετε ξανά τα ίδια, ατσαλώνετε και πάλι την αποφασιστικότητά σας; (Ναι.) Όποτε σας συμβαίνει κάτι, πάντα καταφεύγετε σ’ αυτήν τη μέθοδο· ωραία, λοιπόν, αφού ατσαλώσετε τη θέλησή σας, κάνετε πράγματι πράξη την αλήθεια; Ενεργείτε πράγματι με αρχές; Σας είναι ξεκάθαρο αυτό; Πολλοί άνθρωποι δεν αναζητούν την αλήθεια όταν τους συμβαίνει κάτι· αντίθετα, βασίζουν τη ζωή τους στις μικροπρεπείς τακτικές τους, στα χαρίσματά τους. Το να έχεις μυαλό στο κεφάλι σου και να μιλάς πειστικά είναι, άραγε, το μόνο χάρισμα που υπάρχει; Πώς αλλιώς εκδηλώνεται το φαινόμενο να βασίζει κάποιος τη ζωή του στα χαρίσματά του; Για παράδειγμα, σε κάποιους αρέσει πολύ να τραγουδάνε, και μπορούν να πουν ένα ολόκληρο τραγούδι μετά από δυο-τρεις φορές που θα το ακούσουν. Τους ανατίθενται, λοιπόν, καθήκοντα σ’ αυτόν τον τομέα και θεωρούν ότι αυτό το καθήκον τούς το έδωσε ο Θεός. Αυτή η θεώρηση είναι σωστή και ακριβής. Μέσα στα χρόνια, μαθαίνουν πολλούς ύμνους και, όσο περισσότερο τραγουδάνε, τόσο καλύτεροι γίνονται. Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα που δεν αντιλαμβάνονται. Ποιο είναι αυτό; Τραγουδάνε όλο και καλύτερα, και θεωρούν ότι αυτό το χάρισμα είναι όλη τους η ζωή. Δεν είναι λάθος αυτό; Κάθε μέρα, βασίζουν τη ζωή τους στο χάρισμά τους και, καθώς τραγουδούν ύμνους καθημερινά, πιστεύουν ότι κέρδισαν τη ζωή· δεν είναι μόνο μια ψευδαίσθηση όλο αυτό; Ακόμα κι αν το να τραγουδάς σε συγκινεί, ακόμα κι αν οι άλλοι το απολαμβάνουν και ωφελούνται απ’ αυτό, μπορεί κάτι τέτοιο να αποδείξει ότι κέρδισες τη ζωή; Δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά. Εξαρτάται απ’ το πόσο κατανοείς την αλήθεια, απ’ το αν μπορείς να την κάνεις πράξη, αν βάζεις αρχές στις ενέργειες και στο καθήκον σου, και αν έχεις πραγματική βιωματική μαρτυρία. Μόνο απ’ αυτές τις πτυχές μπορείς να κρίνεις αν οι άνθρωποι έχουν τις αλήθεια-πραγματικότητες. Αν έχουν τις αλήθεια-πραγματικότητες, τότε πρόκειται για ανθρώπους που έχουν ζωή, ιδιαίτερα δε εκείνοι που σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό, καθώς κι εκείνοι που στ’ αλήθεια Τον αγαπούν και υποτάσσονται σ’ Εκείνον. Ας πούμε ότι κάποιος έχει χαρίσματα και ταλέντα, και επίσης πετυχαίνει καλά αποτελέσματα όσον αφορά το καθήκον του, όμως δεν επιδιώκει την αλήθεια και βασίζει τη ζωή του μόνο στα χαρίσματά του, επιδεικνύει τα προσόντα του και δεν υπακούει ποτέ κανέναν· μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να έχει τη ζωή; Το κλειδί για να κατανοήσεις αν κάποιος έχει ή δεν έχει τη ζωή είναι να διαπιστώσεις αν έχει τις αλήθεια-πραγματικότητες. Πώς μπορεί να κερδίσει την αλήθεια ένας άνθρωπος που έχει ταλέντα και χαρίσματα; Πώς μπορεί να ζήσει χωρίς να βασίζεται στα χαρίσματα; Πώς μπορεί να ξεφύγει από μια τέτοια ζωή; Πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια. Πρέπει πρώτα να μάθει ξεκάθαρα τη διαφορά ανάμεσα στα χαρίσματα και τη ζωή. Όταν κάποιος είναι χαρισματικός ή έχει ένα ταλέντο, αυτό σημαίνει ότι έχει μια έμφυτη ευχέρεια σε κάτι ή ότι υπερέχει με κάποιον τρόπο έναντι των άλλων. Λόγου χάρη, μπορεί να έχεις πιο γρήγορες αντιδράσεις απ’ τους άλλους, να καταλαβαίνεις πιο γρήγορα απ’ τους υπόλοιπους, να έχεις κατακτήσει ορισμένες επαγγελματικές δεξιότητες ή να μπορείς να μιλήσεις με ευφράδεια και ούτω καθεξής. Αυτά είναι κάποια χαρίσματα και ταλέντα που μπορεί να έχει κανείς. Αν έχεις ορισμένα ταλέντα και δυνατότητες, είναι πολύ σημαντικό το πώς τα κατανοείς και τα χειρίζεσαι. Αν νομίζεις ότι είσαι αναντικατάστατος επειδή κανένας άλλος δεν έχει τα δικά σου ταλέντα και χαρίσματα, και ότι αν τα χρησιμοποιείς για να εκτελέσεις το καθήκον σου, τότε κάνεις πράξη την αλήθεια, είναι άραγε σωστή η λάθος αυτή η άποψη; (Είναι λάθος.) Γιατί λες ότι είναι λάθος; Τι ακριβώς είναι τα ταλέντα και τα χαρίσματα; Πώς θα πρέπει να τα κατανοήσεις, να τα χρησιμοποιήσεις και να τα αντιμετωπίσεις; Το γεγονός είναι ότι, όποιο κι αν είναι το χάρισμα ή το ταλέντο σου, δεν σημαίνει ότι έχεις την αλήθεια και ζωή. Αν οι άνθρωποι έχουν ορισμένα χαρίσματα και ταλέντα, είναι σωστό να εκτελούν ένα καθήκον που αξιοποιεί αυτά τα χαρίσματα και τα ταλέντα· αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε και ότι ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές. Λόγου χάρη, αν γεννηθείς με το χάρισμα να τραγουδάς, αντιπροσωπεύει αυτή σου η ικανότητα την άσκηση της αλήθειας; Σημαίνει ότι τραγουδάς σύμφωνα με τις αρχές; Όχι. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι έχεις ένα φυσικό ταλέντο με τις λέξεις και γράφεις καλά. Αν δεν κατανοήσεις την αλήθεια, τότε τα γραπτά σου θα συμφωνούν μ’ αυτήν; Σημαίνει αυτό απαραίτητα ότι έχεις και βιωματική μαρτυρία; (Όχι, δεν σημαίνει κάτι τέτοιο.) Επομένως, τα χαρίσματα και τα ταλέντα είναι διαφορετικά απ’ την αλήθεια και δεν συγκρίνονται μαζί της. Όποιο κι αν είναι το χάρισμά σου, αν δεν επιδιώξεις την αλήθεια, τότε δεν πρόκειται να εκτελέσεις σωστά το καθήκον σου. Κάποιοι άνθρωποι επιδεικνύουν συχνά τα χαρίσματά τους και γενικά θεωρούν ότι είναι καλύτεροι απ’ τους άλλους, κι έτσι τους περιφρονούν και δεν είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν μαζί τους όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Θέλουν πάντα να έχουν το γενικό πρόσταγμα, κι αυτό τους οδηγεί να παραβιάζουν συχνά τις αρχές όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, ενώ έχουν και χαμηλή απόδοση στο έργο τους. Εξαιτίας των χαρισμάτων τους, έχουν γίνει αλαζόνες και αυτάρεσκοι, περιφρονούν τους άλλους, θεωρούν πάντα ότι είναι καλύτεροι απ’ τους υπόλοιπους και ότι κανένας δεν τους φτάνει· έτσι, έχουν γίνει ξιπασμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καταστραφεί, άραγε, απ’ τα χαρίσματά τους; Πράγματι, έχουν καταστραφεί. Οι άνθρωποι που είναι χαρισματικοί κι έχουν ταλέντα είναι πολύ πιθανότερο να γίνουν αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Αν δεν επιδιώξουν την αλήθεια και βασίζουν διαρκώς τη ζωή τους στα χαρίσματά τους, κινδυνεύουν. Όποιο καθήκον κι αν εκτελεί κάποιος στον οίκο του Θεού, ό,τι ταλέντο κι αν έχει, αν δεν επιδιώξει την αλήθεια, τότε σίγουρα δεν πρόκειται να καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον του. Όποιο χάρισμα και ταλέντο κι αν έχει κανείς, θα πρέπει να εκτελεί σωστά το αντίστοιχο καθήκον. Αν μπορεί, επιπλέον, να κατανοήσει την αλήθεια και να ενεργήσει σύμφωνα με τις αρχές, τότε τα χαρίσματα και τα ταλέντα του θα παίξουν έναν ρόλο στην εκτέλεση αυτού του καθήκοντος. Εκείνοι που δεν αποδέχονται την αλήθεια, που δεν αναζητούν τις αλήθεια-αρχές και για να κάνουν κάτι βασίζονται μόνο στα χαρίσματά τους, δεν πρόκειται να πετύχουν αποτελέσματα ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους, και διακινδυνεύουν να αποκλειστούν. Ορίστε ένα παράδειγμα: κάποιοι έχουν ταλέντο στη συγγραφή, αλλά δεν κατανοούν την αλήθεια, και δεν υπάρχει καθόλου αλήθεια-πραγματικότητα σε τίποτα απ’ όσα γράφουν. Πώς μπορούν να γίνουν εποικοδομητικά για τους άλλους τα όσα γράφουν; Έχουν μικρότερο αντίκτυπο από τα λόγια κάποιου αμόρφωτου, ο οποίος όμως κατανοεί την αλήθεια και μιλάει για τη μαρτυρία του. Πολλοί άνθρωποι ζουν μέσα στα χαρίσματα και θεωρούν ότι είναι χρήσιμοι στον οίκο του Θεού. Πείτε Μου, όμως. Αν δεν καταφέρουν ποτέ να επιδιώξουν την αλήθεια, είναι και τότε πολύτιμοι; Αν κάποιος έχει χαρίσματα και ταλέντα, αλλά δεν έχει τις αλήθεια-αρχές, τότε μπορεί να εκτελέσει καλά ένα καθήκον; Οποιοσδήποτε διακρίνει πραγματικά αυτό το ζήτημα, και κατανοεί το νόημά του, γνωρίζει πώς πρέπει να χειρίζεται κανείς τα χαρίσματα και τα ταλέντα. Τι πρέπει να κάνεις αν η κατάστασή σου είναι τέτοια που συνεχώς καυχιέσαι για τα χαρίσματά σου και νομίζεις ότι έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, ότι είσαι καλύτερος απ’ τους άλλους και μέσα σου τους περιφρονείς; Χρειάζεται να αναζητήσεις την αλήθεια· πρέπει να διακρίνεις την ουσία που κρύβεται στο να καυχιέται κανείς για τα χαρίσματα. Δεν είναι το αποκορύφωμα της ανοησίας και της άγνοιας να καυχιέσαι για τα χαρίσματα; Αν κάποιος είναι καλός στα λόγια, αυτό σημαίνει ότι έχει την αλήθεια-πραγματικότητα; Όποιος έχει χαρίσματα σημαίνει ότι έχει την αλήθεια και ζωή; Δεν είναι ξεδιάντροπος κάποιος που επιδεικνύεται με τα χαρίσματά του, παρότι δεν έχει την παραμικρή πραγματικότητα; Αν μπορούσε να τα διακρίνει όλα αυτά, δεν θα καυχιόταν. Να ένα άλλο ερώτημα: Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν αυτοί οι αρκετά χαρισματικοί και ταλαντούχοι άνθρωποι; Έχετε παρόμοια εμπειρία; Έχετε εκτεθεί σε κάτι τέτοιο; (Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν είναι ότι θεωρούν συνεχώς πως είναι καλύτεροι απ’ τους άλλους, ότι είναι καλοί σε όλα. Είναι τόσο αλαζόνες και επηρμένοι, που περιφρονούν τους πάντες. Δεν είναι εύκολο για ανθρώπους σαν κι αυτούς να αποδεχθούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια.) Αυτό είναι ένα μέρος του ζητήματος. Τι άλλο; (Δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν τα χαρίσματα και τα ταλέντα τους. Θεωρούν συνεχώς ότι με τα χαρίσματα και τα ταλέντα τους μπορούν να λύσουν πολλά απ’ τα προβλήματά τους. Δεν έχουν ιδέα πώς να δουν τα πράγματα σύμφωνα με την αλήθεια.) (Οι χαρισματικοί άνθρωποι θεωρούν πάντα ότι μπορούν να χειριστούν μόνοι τους τα πράγματα. Έτσι, όταν τους συμβαίνει κάτι, δυσκολεύονται να βασιστούν στον Θεό και δεν είναι πρόθυμοι να αναζητήσουν την αλήθεια.) Αυτά που λέτε είναι γεγονότα και μόνο γεγονότα. Οι άνθρωποι που είναι χαρισματικοί και έχουν ταλέντα νομίζουν ότι είναι πολύ έξυπνοι, ότι καταλαβαίνουν τα πάντα —αλλά δεν γνωρίζουν ότι τα χαρίσματα και τα ιδιαίτερα ταλέντα δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια, ότι αυτά τα πράγματα δεν συνδέονται καθόλου με την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι βασίζουν τις πράξεις τους στα χαρίσματα και στις φαντασιοκοπίες τους, τότε οι σκέψεις και οι απόψεις τους έρχονται συχνά σε αντίθεση με την αλήθεια —αλλά αυτοί δεν το βλέπουν αυτό, εξακολουθούν να πιστεύουν το εξής: «Κοίτα πόσο έξυπνος είμαι· έχω κάνει τόσο έξυπνες επιλογές! Έχω πάρει τόσο σοφές αποφάσεις! Κανείς από σας δεν με φτάνει». Ζουν διαρκώς σε μια κατάσταση ναρκισσισμού και μεγάλης εκτίμησης για τον εαυτό τους. Δυσκολεύονται να γαληνέψουν την καρδιά τους και να αναλογιστούν αυτά που τους ζητά ο Θεός, αλλά και το ποια είναι η αλήθεια και ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές. Δυσκολεύονται να κατανοήσουν την αλήθεια, και παρόλο που εκτελούν καθήκοντα, δεν είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια, κι έτσι, επίσης, είναι πολύ δύσκολο να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Με λίγα λόγια, αν κάποιος δεν μπορεί να επιδιώξει και να αποδεχθεί την αλήθεια, τότε, όποια κι αν είναι τα χαρίσματα ή τα ταλέντα του, δεν θα μπορέσει να εκτελέσει καλά το καθήκον του· δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό.

Μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι τα χαρίσματα και τα ταλέντα είναι το ίδιο πράγμα. Ποια ταλέντα υπάρχουν; Κάποιοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να χειρίζονται καλά ορισμένες τεχνολογίες. Για παράδειγμα, σε κάποιους άνδρες αρέσει να ασχολούνται με τα γκάτζετ, ενώ άλλοι είναι πολύ καλοί στα ηλεκτρονικά, και όταν χρησιμοποιούν προγράμματα λογισμικού ή εκείνους τους κώδικες που βρίσκονται στο εσωτερικό των υπολογιστών, βρίσκονται στο στοιχείο τους. Τα μαθαίνουν άριστα όλα αυτά και τα θυμούνται στο λεπτό, δηλαδή έχουν αξιοσημείωτη ικανότητα να τα κατανοούν και να τα απομνημονεύουν. Αυτό είναι ένα ταλέντο. Κάποιοι είναι καλοί στις ξένες γλώσσες. Μαθαίνουν οποιαδήποτε γλώσσα πολύ γρήγορα και έχουν καλύτερη μνήμη απ’ τους συνηθισμένους ανθρώπους. Κάποιοι είναι καλοί στο τραγούδι, τον χορό ή τα εικαστικά· άλλοι στο μακιγιάζ και την υποκριτική, άλλοι στη σκηνοθεσία και ούτω καθεξής. Όποιο ταλέντο κι αν έχει κάποιος, όταν ασχολείται με κάποιου είδους δουλειά, αυτό αφορά το «Τι ακριβώς είναι αυτό στο οποίο βασίζονται οι άνθρωποι για να ζήσουν». Γιατί χρειάζεται να αναλύσουμε τα ανθρώπινα χαρίσματα και ταλέντα; Επειδή στους ανθρώπους αρέσει να βασίζουν τη ζωή τους στα χαρίσματα και τα ταλέντα τους, και τα βλέπουν ως κεφάλαιο, ως πηγή βιοπορισμού, ως ζωή· επίσης, θεωρούν ότι αυτά είναι ο σκοπός των επιδιώξεών τους, αλλά και η αξία και η σημασία της ζωής τους. Το θεωρούν φυσικό να βασίζονται σ’ αυτά για να ζήσουν, και τα βλέπουν ως αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης ζωής. Σήμερα, σχεδόν όλοι βασίζουν τη ζωή τους στα χαρίσματα και τα ταλέντα τους. Σε τι χαρίσματα βασίζει τη ζωή του ο καθένας από σας; (Εγώ νομίζω πως έχω ταλέντο στη χρήση της γλώσσας. Έτσι, μ’ αυτό το ταλέντο διαδίδω το ευαγγέλιο· όταν μιλάω με κάποιον που ερευνά την αληθινή οδό, μπορώ να τον προσεγγίσω, κι εκείνος θέλει να ακούσει τα λόγια μου.) Λοιπόν, είναι ή δεν είναι καλό που έχεις αυτό το χάρισμα; (Τώρα που άκουσα τη συναναστροφή του Θεού, νομίζω ότι αυτό το χάρισμα θα με εμπόδιζε να αναζητήσω τις αλήθεια-αρχές.) Λες, λοιπόν, ότι δεν είναι καλό να έχει κανείς χάρισμα με τη χρήση της γλώσσας και ότι δεν θέλεις πια να χρησιμοποιείς αυτό το χάρισμα, σωστά; (Όχι.) Τι λες, τότε; Τώρα χρειάζεται να καταλάβετε πού εστιάζει η σημερινή συζήτηση, ποια απ’ τα προβλήματά σας θα λύσει, ποιο είναι το πρόβλημα όταν βασίζει κανείς τη ζωή του σ’ αυτά τα χαρίσματα, και τι σωστό υπάρχει σ’ αυτόν τον τρόπο ζωής. Όλα αυτά πρέπει να τα γνωρίζετε ξεκάθαρα. Αν δεν τα κατανοήσετε, και αν, στο τέλος, μετά από τόση συζήτηση, θεωρείτε λάθος τα σωστά πράγματα, και πιστεύετε πως τα λάθος πράγματα είναι κι αυτά λάθος, και πως όλα όσα κάνετε είναι λάθος, τότε μπορείτε να λύσετε το πρόβλημα του ότι βασίζετε τη ζωή στα χαρίσματά σας; (Όχι. Νομίζω πως η πρόθεσή μου όταν βασίζομαι στο χάρισμα που έχω στη χρήση της γλώσσας για να διαδώσω το ευαγγέλιο, δεν είναι να εκτελέσω σωστά το καθήκον μου για να ικανοποιήσω τον Θεό, αλλά να κάνω επίδειξη, να αυτοθαυμάζομαι και να αισθάνομαι καλά για τον εαυτό μου.) Μόλις εξέφρασες γιατί είναι λάθος να βασίζεις τη ζωή στα χαρίσματά σου. Θεωρείς ότι το χάρισμά σου είναι το κεφάλαιό σου, μια υλοποίηση της αξίας σου. Αυτές οι σκέψεις, αυτό το σημείο εκκίνησης, είναι λάθος. Και πώς μπορείς να λύσεις αυτό το πρόβλημα; (Χρειάζεται να μάθω ότι το χάρισμά μου είναι απλώς ένα εργαλείο για να εκτελέσω το καθήκον μου. Όταν χρησιμοποιώ το χάρισμά μου, ο σκοπός είναι να εκτελώ καλά το καθήκον μου και να εκπληρώνω την ανάθεση απ’ τον Θεό.) Και θα μπορείς ξαφνικά, μόλις σκεφτείς μ’ αυτόν τον τρόπο, να κάνεις πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Πώς θα καταφέρεις, λοιπόν, να κάνεις πράξη την αλήθεια και να μη βασίζεις τη ζωή σου σ’ αυτά τα χαρίσματα; Αν, την ώρα που εκτελείς το καθήκον σου, χρησιμοποιείς τα χαρίσματά σου για να επιδεικνύεις τις δεξιότητες και τις ικανότητές σου, τότε βασίζεις τη ζωή σου στα χαρίσματά σου. Αν, ωστόσο, χρησιμοποιείς τα χαρίσματα και τις γνώσεις σου για να εκτελέσεις σωστά το καθήκον σου και να δείξεις την αφοσίωσή σου, και έπειτα καταφέρνεις να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού και να πετύχεις τα αποτελέσματα που απαιτεί Εκείνος, και αν αναλογίζεσαι πώς πρέπει να μιλήσεις και τι να πεις ώστε να καταθέσεις καλύτερη μαρτυρία για τον Θεό, και αν γίνεις καλύτερος στο να βοηθάς τους ανθρώπους να κατανοήσουν και να ξεκαθαρίσουν τι έργο κάνει Εκείνος, και αν, τέλος, βοηθάς τους ανθρώπους να αποδεχθούν το έργο του Θεού, τότε κάνεις πράξη την αλήθεια. Υπάρχει κάποια διαφορά σ’ αυτά; (Ναι.) Σου έχει συμβεί ποτέ να παρασυρθείς ενώ μόστραρες ξεδιάντροπα τα χαρίσματα, τα ταλέντα ή τις ικανότητές σου, με αποτέλεσμα να ξεχάσεις ότι εκτελείς το καθήκον σου και, αντί γι’ αυτό, να αρχίσεις να επιδεικνύεσαι μπροστά στους άλλους, ακριβώς σαν τους απίστους; Σου έχει συμβεί ποτέ αυτό; (Ναι.) Σ’ αυτές τις καταστάσεις, λοιπόν, ποια είναι η εσωτερική κατάσταση ενός ανθρώπου; Είναι μια κατάσταση απόλαυσης, μέσα στην οποία ο άνθρωπος δεν έχει θεοφοβούμενη καρδιά, δεν έχει περιορισμούς ούτε ενοχές, δεν έχει στόχους ούτε αρχές στο μυαλό του ενώ ενεργεί, και έχει ήδη χάσει τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια και το φιλότιμο που πρέπει να έχει μια χριστιανική ψυχή. Τι έχει συμβεί σ’ αυτήν την περίπτωση; Αυτός ο άνθρωπος επιδεικνύει τις δεξιότητές του και πουλάει την προσωπικότητά του. Ενώ εκτελείς το καθήκον σου, βιώνεις άραγε συχνά καταστάσεις στις οποίες το μόνο που σε νοιάζει είναι να κάνεις επίδειξη των ταλέντων και των χαρισμάτων σου, χωρίς να αναζητάς την αλήθεια; Όταν βρίσκεσαι σε μια τέτοια κατάσταση, το συνειδητοποιείς από μόνος σου; Μπορείς να αντιστρέψεις την πορεία σου; Αν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις αυτό και να αντιστρέψεις την πορεία σου, τότε θα μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν, όμως, είσαι συνέχεια έτσι και βιώνεις αυτήν την κατάσταση ξανά και ξανά για πολύ καιρό, τότε είσαι κάποιος που βασίζει απόλυτα τη ζωή του στα χαρίσματά του και δεν κάνει καθόλου πράξη την αλήθεια. Από πού θεωρείτε ότι προέρχονται οι περιορισμοί σας; Τι καθορίζει πόσο ισχυροί είναι αυτοί οι περιορισμοί; Αυτό το καθορίζει το πόσο πολύ αγαπάς την αλήθεια και το πόσο μισείς το κακό ή τα αρνητικά πράγματα. Όταν θα έχεις κατανοήσει την αλήθεια, δεν θα θέλεις να κάνεις κακό, κι όταν μισήσεις τα αρνητικά πράγματα, και πάλι δεν θα θέλεις να κάνεις κακό· κι έτσι ακριβώς, προκύπτει ένα αίσθημα περιορισμού. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια είναι αδύνατο να μισήσουν το κακό. Γι’ αυτό και δεν έχουν αίσθημα περιορισμού· χωρίς αυτό, έχουν την τάση να είναι ακόλαστοι και δεν έχουν περιορισμούς. Είναι παρορμητικοί και απερίσκεπτοι, και δεν τους νοιάζει καθόλου πόσο κακό κάνουν.

Υπάρχει κι άλλη μια κατάσταση που βιώνουν όσοι βασίζονται στα χαρίσματά τους. Κάποιοι, όποια ταλέντα, χαρίσματα ή δεξιότητες κι αν έχουν, απλώς κάνουν πράγματα και μοχθούν χωρίς να έχουν αναζητήσει ποτέ την αλήθεια, ενώ δεν έχουν προσπαθήσει να συλλάβουν τις προθέσεις του Θεού, σαν να μην είχαν καν στο μυαλό τους την έννοια της άσκησης της αλήθειας, και το μόνο που τους ωθεί είναι να τελειώσουν τη δουλειά τους και να ολοκληρώσουν αυτό που κάνουν. Αυτό άραγε δεν δείχνει ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι βασίζουν εντελώς τη ζωή τους στα χαρίσματα και στα ταλέντα τους, στις ικανότητες και στις δεξιότητές τους; Το μόνο που θέλουν στην πίστη τους στον Θεό είναι να μοχθούν ώστε να κερδίζουν ευλογίες, και ανταλλάζουν τα χαρίσματα και τις δεξιότητές τους με τις ευλογίες του Θεού. Σ’ αυτήν την κατάσταση βρίσκονται οι περισσότεροι άνθρωποι. Οι πιο πολλοί υιοθετούν αυτήν την οπτική ειδικά όταν ο οίκος του Θεού τούς αναθέτει κάποια δουλειά ρουτίνας· κι έτσι, απλώς μοχθούν. Με άλλα λόγια, θέλουν να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους βασισμένοι στον μόχθο. Κάποιες φορές το κάνουν μιλώντας ή ρίχνοντας μια ματιά σε κάτι· άλλες φορές δουλεύοντας με τα χέρια τους ή τρέχοντας σε δουλειές. Νομίζουν ότι, αν τα κάνουν αυτά, σημαίνει ότι έχουν συνεισφέρει πολύ. Αυτό σημαίνει να βασίζει κανείς τη ζωή του στα χαρίσματά του. Γιατί λέμε ότι το να βασίζεις τη ζωή σου στα χαρίσματα και στα ταλέντα σου είναι σκέτος μόχθος και όχι εκτέλεση του καθήκοντός σου, πόσο μάλλον άσκηση της αλήθειας; Υπάρχει διαφορά. Ας πούμε, λόγου χάρη, ότι ο οίκος του Θεού σού αναθέτει μια εργασία, και αφού την αναλάβεις, σκέφτεσαι πώς να την ολοκληρώσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται, ώστε να το αναφέρεις στον επικεφαλής σου και να σε επιδοκιμάσει. Μπορεί ακόμα και να το αντιμετωπίσεις με στάση επιμέλειας και να βάλεις σε λειτουργία ένα σχέδιο με συγκεκριμένα βήματα, όμως να σε ενδιαφέρει μόνο να φέρεις σε πέρας την εργασία και να τη δουν οι άλλοι. Μπορεί επίσης να θέσεις ένα πρότυπο για τον εαυτό σου ενώ κάνεις την εργασία, και να σκέφτεσαι πώς να την εκτελέσεις με τρόπο που θα σε ικανοποιήσει, θα σου δώσει χαρά και θα ανταποκρίνεται στο πρότυπο τελειότητας που αναζητάς. Ό,τι πρότυπο κι αν θέσεις, αν αυτό που κάνεις δεν σχετίζεται με την αλήθεια, αν δεν αναζητήσεις πρώτα την αλήθεια, και δεν κατανοήσεις και δεν επιβεβαιώσεις τις απαιτήσεις του Θεού και αν, αντί για όλα αυτά, ενεργήσεις τυφλά και με το μυαλό σου μπερδεμένο, τότε απλώς μοχθείς. Αυτό δείχνει ότι, για όσα κάνεις, βασίζεσαι στο μυαλό, στα χαρίσματα, στις ικανότητες και στις δεξιότητές σου, υιοθετώντας μια νοοτροπία ευσεβών πόθων. Τι αποτέλεσμα έχει αυτή η μέθοδος; Μπορεί να ολοκληρώσεις την εργασία και να μην κάνει κανείς καμία παρατήρηση για προβλήματα. Ναι μεν είσαι πολύ χαρούμενος, αλλά, πρώτον, όσο έκανες την εργασία, δεν κατανόησες την πρόθεση του Θεού. Δεύτερον, δεν την έκανες με όλη σου την καρδιά, το μυαλό και τη δύναμη· μέσα σου, δεν αναζητούσες την αλήθεια. Αν είχες αναζητήσει τις αλήθεια-αρχές και την πρόθεση του Θεού, τότε θα είχες εκτελέσει την εργασία σύμφωνα με τα πρότυπα. Επίσης, θα είχες εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες, και θα είχες κατανοήσει σωστά ότι όσα έκανες συμφωνούσαν με την πρόθεση του Θεού. Αν, ωστόσο, δεν κάνεις την εργασία με όλη σου την καρδιά, αλλά με το μυαλό σου μπερδεμένο, τότε ακόμα κι αν την ολοκληρώσεις και τελειώσεις τη δουλειά, μέσα σου δεν θα ξέρεις πόσο καλά το έκανες, δεν θα έχεις πρότυπα και δεν θα γνωρίζεις αν η εργασία έγινε σύμφωνα με την πρόθεση του Θεού και με την αλήθεια. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν εκτελείς το καθήκον σου· απλώς μοχθείς.

Όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να κατανοούν τις προθέσεις Του. Μόνο εκείνοι που εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους μπορούν να ικανοποιήσουν τον Θεό και μόνο με την ολοκλήρωση της ανάθεσης από τον Θεό μπορούν να εκτελέσουν ικανοποιητικά τα καθήκοντά τους. Υπάρχει κάποιο πρότυπο για να πετύχεις την ανάθεση από τον Θεό. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου». Η «αγάπη για τον Θεό» είναι μία πτυχή αυτού που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Πού θα πρέπει να εκδηλωθεί αυτή η απαίτηση; Στο ότι πρέπει να εκπληρώσεις την ανάθεση από τον Θεό. Για να το θέσουμε πρακτικά, αφορά τη σωστή εκτέλεση του καθήκοντος που έχεις ως άνθρωπος. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρότυπο για να κάνεις σωστά το καθήκον σου; Ο Θεός απαιτεί να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα με όλη σου την καρδιά, την ψυχή, το μυαλό και τη δύναμη. Δεν είναι δύσκολο να το κατανοήσει κανείς αυτό. Για να εκπληρώσεις την απαίτηση του Θεού, χρειάζεται κυρίως να κάνεις το καθήκον σου με την καρδιά σου. Αν μπορείς να το κάνεις με την καρδιά σου, τότε θα μπορέσεις εύκολα να ενεργήσεις με όλη σου την ψυχή, όλο σου το μυαλό και όλη σου τη δύναμη. Αν, για να εκτελέσεις το καθήκον σου, βασίζεσαι απλώς στις φαντασιοκοπίες του μυαλού σου και στα χαρίσματά σου, μπορείς τότε να εκπληρώσεις την απαίτηση του Θεού; Σε καμία περίπτωση. Οπότε, ποιο είναι το πρότυπο που πρέπει να επιτευχθεί προκειμένου να εκπληρώνεις την ανάθεση από τον Θεό και να εκτελείς το καθήκον σου με αφοσίωση και με σωστό τρόπο; Με το να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, την ψυχή, τον νου και τη δύναμη. Αν προσπαθήσεις να κάνεις το καθήκον σου χωρίς μια καρδιά που να αγαπά τον Θεό, δεν θα έχει αποτέλεσμα. Αν αναπτύξεις μια καρδιά που αγαπάει τον Θεό πιο δυνατή από ποτέ και πιο γνήσια, τότε είναι φυσικό να μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου σωστά με όλη σου την καρδιά, με όλη σου την ψυχή, με όλο σου το νου και με όλη σου τη δύναμη. Με όλη σου την καρδιά, όλη σου την ψυχή, όλο σου το μυαλό, όλη σου τη δύναμη· τελευταία είναι η φράση «όλη σου τη δύναμη», ενώ πρώτη είναι η φράση «όλη σου την καρδιά». Αν δεν κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, τότε πώς είναι δυνατόν να το κάνεις με όλη σου τη δύναμη; Γι’ αυτό και αν προσπαθείς να κάνεις το καθήκον σου μόνο με όλη σου τη δύναμη, δεν πρόκειται να πετύχεις κανένα αποτέλεσμα ούτε και να ικανοποιήσεις τις αρχές. Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που απαιτεί ο Θεός; (Να ενεργεί κανείς με όλη του την καρδιά.) Όποιο καθήκον κι αν σου εμπιστευτεί, αν το μόνο που κάνεις είναι να μοχθείς, να τρέχεις πέρα-δώθε και να καταβάλλεις προσπάθεια, τότε μπορείς να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Μπορείς να ενεργείς σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού; (Όχι.) Πώς, λοιπόν, θα συμβαδίσεις με τις προθέσεις του Θεού; (Αν ενεργούμε με όλη μας την καρδιά.) Είναι εύκολο να πει κανείς τη φράση «με όλη σου την καρδιά», κι οι άνθρωποι τη λένε συχνά· πώς, λοιπόν, θα ενεργήσεις με όλη σου την καρδιά; Κάποιοι λένε: «Όταν κάνεις κάτι με λίγο περισσότερη προσπάθεια και ειλικρίνεια, όταν σκέφτεσαι παραπάνω, όταν δεν αφήνεις τίποτ’ άλλο να πιάσει χώρο στο μυαλό σου, και απλώς συγκεντρώνεσαι στο πώς να κάνεις ό,τι κάνεις εκείνη τη στιγμή. Σωστά;» Τόσο απλό είναι; (Όχι.) Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για μερικές θεμελιώδεις αρχές της άσκησης. Σύμφωνα με τις αρχές που ασκείτε ή παρατηρείτε συνήθως, ποιο θα πρέπει να είναι το πρώτο σας βήμα για να ενεργήσετε με όλη σας την καρδιά; Πρέπει να χρησιμοποιήσετε όλο σας το μυαλό, όλη σας την ενέργεια, και να ενεργήσετε με την καρδιά σας, χωρίς να είστε επιπόλαιοι. Αν κάποιος δεν μπορεί να ενεργήσει με όλη του την καρδιά, αυτό σημαίνει ότι έχει χάσει την καρδιά του, που είναι σαν να έχει χάσει την ψυχή του. Την ώρα που εκείνος μιλάει, η σκέψη του πετάει· δεν κάνει ποτέ τίποτα με την καρδιά του, και κάνει τα πάντα απρόσεκτα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να χειριστεί καλά τα πράγματα. Αν δεν εκτελέσεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά και δεν το κάνεις ολόψυχα, τότε δεν πρόκειται να το εκτελέσεις σωστά. Ακόμα κι αν εκτελείς το καθήκον σου για αρκετά χρόνια, δεν θα μπορείς να το εκτελέσεις επαρκώς. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σωστά αν δεν το κάνεις με την καρδιά σου. Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι επιμελείς εργάτες, είναι πάντα ασταθείς και ιδιότροποι, θέτουν υπερβολικά υψηλούς στόχους και δεν ξέρουν πού έχουν αφήσει την καρδιά τους. Έχουν καρδιά αυτοί οι άνθρωποι; Πώς μπορείτε να διακρίνετε αν κάποιος έχει ή δεν έχει καρδιά; Αν κάποιος που πιστεύει στον Θεό διαβάζει σπάνια τα λόγια Του, τότε έχει καρδιά; Αν, ό,τι κι αν συμβεί, δεν προσεύχεται ποτέ στον Θεό, τότε έχει καρδιά; Αν, όποια δυσκολία κι αν αντιμετωπίσει, δεν αναζητά ποτέ την αλήθεια, τότε έχει καρδιά; Κάποιοι εκτελούν τα καθήκοντά τους για πολλά χρόνια χωρίς σαφή αποτελέσματα· αυτοί έχουν καρδιά; (Όχι.) Μπορούν όσοι δεν έχουν καρδιά να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους; Πώς μπορεί κανείς να εκτελέσει τα καθήκοντά του με όλη του την καρδιά; Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να σκέφτεσαι υπεύθυνα. «Αυτή είναι η ευθύνη μου και πρέπει να την επωμισθώ. Δεν μπορώ να το βάλω στα πόδια τώρα που με χρειάζονται περισσότερο. Πρέπει να εκτελέσω σωστά το καθήκον μου και να λογοδοτήσω γι’ αυτό στον Θεό». Αυτό σημαίνει ότι έχεις μια θεωρητική βάση. Το να έχεις, όμως, μια θεωρητική βάση σημαίνει από μόνο του ότι κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά; (Όχι.) Απέχεις πολύ ακόμα απ’ το να εκπληρώσεις τις απαιτήσεις του Θεού ή απ’ το να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Τι σημαίνει, λοιπόν, να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά; Πώς θα καταφέρουν οι άνθρωποι να κάνουν το καθήκον τους με όλη τους την καρδιά; Πρώτα απ’ όλα, χρειάζεται να σκεφτείς: «Για ποιον εκτελώ αυτό το καθήκον; Το κάνω για τον Θεό, για την εκκλησία ή για κάποιον άνθρωπο;» Αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσεις καλά. Επίσης, να σκεφτείς: «Ποιος μου ανέθεσε αυτό το καθήκον; Ο Θεός, κάποιος επικεφαλής ή η εκκλησία;» Κι αυτό χρειάζεται να το ξεκαθαρίσεις. Μπορεί να μη φαίνεται πολύ σημαντικό, και πάλι όμως πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια για να το λύσεις. Πείτε Μου, το καθήκον σας σας το ανέθεσε κάποιος επικεφαλής ή εργάτης, ή κάποια εκκλησία; (Όχι.) Ωραία, αρκεί να είσαι μέσα σου σίγουρος γι’ αυτό. Πρέπει να βεβαιωθείς ότι το καθήκον σου σου το ανέθεσε ο Θεός. Μπορεί, φαινομενικά, να σου το έδωσε κάποιος επικεφαλής της εκκλησίας. Στην πραγματικότητα, όμως, όλα προέρχονται από τη ρύθμιση του Θεού. Μπορεί κάποιες φορές να προέρχονται ξεκάθαρα από ανθρώπινη βούληση, αλλά ακόμα και τότε πρέπει πρώτα να το αποδεχθείς από τον Θεό. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος να το βιώσεις. Αν το αποδεχθείς από τον Θεό, αν υποταχθείς συνειδητά στη ρύθμισή Του και προσφερθείς να αποδεχθείς την ανάθεση απ’ Αυτόν, αν υποβληθείς σ’ αυτήν τη διαδικασία, τότε θα έχεις την καθοδήγηση και το έργο του Θεού. Αν πιστεύεις συνεχώς ότι όλα τα κάνει ο άνθρωπος και ότι απ’ τον άνθρωπο προέρχονται όλα, αν βιώνεις έτσι τα πράγματα, τότε δεν θα έχεις την ευλογία του Θεού ούτε το έργο Του, γιατί είσαι πολύ ύπουλος για κάτι τέτοιο, έχεις μεγάλη έλλειψη πνευματικής κατανόησης. Δεν έχεις τη σωστή νοοτροπία. Αν αντιμετωπίζεις κάθε ζήτημα με ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τότε δεν θα έχεις το έργο του Αγίου Πνεύματος, γιατί σε όλα τα ζητήματα κυριαρχεί ο Θεός. Σε όποιον κι αν αναθέσει ο οίκος του Θεού την κάθε είδους εργασία, αυτό προέρχεται από την κυριαρχία και τη ρύθμιση του Θεού, και περιέχει την καλή θέλησή Του. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να μάθεις. Είναι πολύ σημαντικό να το δεις ξεκάθαρα· δεν ωφελεί να κατανοήσεις μόνο το δόγμα. Πρέπει να βεβαιωθείς μέσα σου: «Αυτό το καθήκον μού το εμπιστεύθηκε ο Θεός. Το καθήκον μου το εκτελώ για τον Θεό, όχι για τον εαυτό μου ούτε και για κανέναν άλλον. Αυτό είναι το καθήκον μου ως δημιούργημα, και ο Θεός είναι που μου το εμπιστεύθηκε». Αφού αυτό το καθήκον σού το εμπιστεύθηκε ο Θεός, πώς σου το εμπιστεύθηκε; Μήπως έχει να κάνει με το ότι πρέπει να ενεργήσεις με όλη σου την καρδιά; Είναι απαραίτητο να αναζητήσεις την αλήθεια; Πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια, τις απαιτήσεις, τα πρότυπα και τις αρχές του καθήκοντος που σου εμπιστεύθηκε ο Θεός, καθώς και το τι λέει ο λόγος Του. Αν τα λόγια Του είναι ξεκάθαρα, τότε έχει έρθει η ώρα να αναλογιστείς πώς να τα κάνεις πράξη και να τα πραγματοποιήσεις. Θα πρέπει επίσης να συναναστραφείς με ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια, κι έπειτα να ενεργήσεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Αυτό θα πει να ενεργείς με όλη σου την καρδιά. Ας πούμε ακόμα ότι, πριν εκτελέσεις το καθήκον σου, αναζητάς την πρόθεση του Θεού, κατανοείς την αλήθεια και ξέρεις τι να κάνεις, όταν όμως έρχεται η ώρα να δράσεις, εμφανίζονται ασυνέπειες κι αντιφάσεις ανάμεσα στις σκέψεις σου και στις αλήθεια-αρχές. Τι πρέπει να κάνεις όταν συμβεί αυτό; Πρέπει να τηρήσεις την αρχή του να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, και να προσπαθήσεις ολόψυχα να υποταχθείς στον Θεό και να Τον ικανοποιήσεις, χωρίς προσωπικές νοθείες και σίγουρα χωρίς να ενεργείς όπως θέλεις εσύ. Κάποιοι λένε: «Δεν με νοιάζουν αυτά. Στο κάτω κάτω, σ’ εμένα ανατέθηκε αυτό το καθήκον, άρα εγώ θα πρέπει να έχω και τον τελευταίο λόγο. Έχω το δικαίωμα να ενεργώ με δική μου πρωτοβουλία, και θα κάνω ό,τι νομίζω πως πρέπει να γίνει. Αφού κάνω το καθήκον μου με όλη μου την καρδιά, τι ελάττωμα θα μπορέσετε να βρείτε;» Και τότε, καταβάλλουν κάποια προσπάθεια για να κατανοήσουν τι πρέπει να κάνουν. Ναι μεν η δουλειά γίνεται στο τέλος, είναι όμως σωστή αυτή η μέθοδος άσκησης και αυτή η κατάσταση; Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους με όλη τους την καρδιά; (Όχι.) Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Πρόκειται για αλαζονεία, οι άνθρωποι αυτοί φτιάχνουν τους δικούς τους νόμους, είναι παρορμητικοί και απερίσκεπτοι. Εκτελούν το καθήκον τους όσοι ενεργούν έτσι; (Όχι.) Δεν εκτελούν το καθήκον τους· αντίθετα, ασχολούνται με προσωπικές τους υποθέσεις. Κάνουν μόνο ό,τι τους ικανοποιεί και τους αρέσει με βάση τη βούλησή τους· δεν κάνουν το καθήκον τους με όλη τους την καρδιά.

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.