Το πώς κάνουν οι άνθρωποι τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού είναι εντελώς διαφορετικό από το πώς γίνονται τα πράγματα μεταξύ των απίστων. Ποια είναι η διαφορά; Οι αδελφοί και οι αδελφές διαβάζουν μαζί τον λόγο του Θεού και συνδέονται πνευματικά. Είναι σε θέση να ζουν αρμονικά μεταξύ τους και να λένε ο ένας στον άλλον τι πραγματικά σκέφτονται. Είναι σε θέση να συναναστρέφονται μεταξύ τους απλά και ανοιχτά σχετικά με την αλήθεια, να απολαμβάνουν τον λόγο του Θεού και να βοηθούν αλλήλους. Όποιος έχει δυσκολίες, αναζητούν μαζί του την αλήθεια για να επιλύσουν το θέμα, μπορούν να επιτύχουν ενότητα πνεύματος, μπορούν να υποταχθούν ενώπιον της αλήθειας και ενώπιον του Θεού. Οι άπιστοι είναι διαφορετικοί. Όλοι έχουν τα δικά τους μυστικά, δεν επικοινωνούν ανοιχτά, είναι επιφυλακτικοί ο ένας με τον άλλον, ενώ μάλιστα μηχανορραφούν και ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον. Τελικά, οι δρόμοι τους χωρίζουν υπό κακές συνθήκες και ακολουθούν καθένας τον δρόμο του. Η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στο να είσαι στην εκκλησία και στο να είσαι στον κόσμο των απίστων είναι ότι όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Ανεξάρτητα από το ποιος έχει προβλήματα ή δυσκολίες, όλοι μπορούν να συναναστρέφονται ανοιχτά και να βοηθούν αλλήλους και, αν κάποιος αποκαλύπτει διαφθορά, μπορεί να του ασκηθεί κριτική και να κλαδευτεί ώστε να μπορέσει να μετανοήσει. Αυτό σημαίνει να αγαπάτε αλλήλους. Όλοι οι άνθρωποι βρίσκονται σε ίση σχέση μεταξύ τους και οι αρχές βάσει των οποίων συνεννοούνται οικοδομούνται επάνω στα θεμέλια του λόγου του Θεού. Εάν κάποιος αποκαλύπτει διαφθορά, μιλά εσφαλμένα ή κάνει κάποιο λάθος, μπορεί να συναναστραφεί ανοιχτά. Όταν όλοι αναζητούν την αλήθεια, βοηθούν τους άλλους και επιτυγχάνουν την κατανόηση της αλήθειας, κερδίζουν την πλήρη απελευθέρωση και ελευθερία. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι δεν αισθάνονται πλέον αποξενωμένοι ο ένας από τον άλλον και μεταξύ τους δεν υπάρχει ούτε ανταγωνισμός ούτε επιφυλακτικότητα. Είναι, επίσης, σε θέση να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον και να αγαπούν αλλήλους σαν να είναι ένα. Αυτά όλα είναι αποτέλεσμα του λόγου του Θεού. Μέσω της εκκλησιαστικής ζωής, όλοι όσοι πιστεύουν αληθινά στον Θεό καταφέρνουν να κατανοήσουν την αλήθεια, να αποτινάξουν τη διαφθορά τους, να συνεργάζονται αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές τους, να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους, να ζουν αρμονικά μεταξύ τους και να ζουν ενώπιον του Θεού.

Εάν θέλετε να εκπληρώνετε καλά τα καθήκοντά σας και να ικανοποιείτε τις προθέσεις του Θεού, τότε πρέπει κατ’ αρχάς να μάθετε να συνεργάζεστε αρμονικά με τους άλλους. Όταν συνεργάζεσαι με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, θα πρέπει να εξετάζεις τα εξής: «Τι είναι αρμονία; Είναι ο λόγος μου σε αρμονία με αυτούς; Είναι οι σκέψεις μου σε αρμονία με αυτούς; Είναι ο τρόπος που πράττω σε αρμονία με αυτούς;» Σκεφτείτε το πώς θα συνεργάζεστε αρμονικά. Μερικές φορές, αρμονία σημαίνει μακροθυμία και ανεκτικότητα, σημαίνει, όμως, και να εμμένετε στις θέσεις σας και να υποστηρίζετε τις αρχές. Αρμονία δεν σημαίνει να συμβιβάζεστε ως προς τις αρχές για να εξομαλύνετε τα πράγματα ούτε να προσπαθείτε να είστε ανθρωπάρεσκοι ή να ακολουθείτε το μονοπάτι της μετριοπάθειας —και σίγουρα δεν σημαίνει να προσπαθείτε να κερδίσετε την εύνοια κάποιου. Αυτές είναι οι αρχές. Μόλις κατανοήσεις τις εν λόγω αρχές, χωρίς να το καταλάβεις, θα μιλάς και θα ενεργείς σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού και θα βιώσεις την πραγματικότητα της αλήθειας. Έτσι, είναι εύκολο να επιτύχεις την ενότητα. Στον οίκο του Θεού, αν οι άνθρωποι ζουν με βάση τις φιλοσοφίες τους για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και αν βασίζονται στις δικές τους αντιλήψεις, στη δική τους θέληση, στις δικές τους επιθυμίες, εγωιστικά κίνητρα, στα δικά τους χαρίσματα και στην εξυπνάδα τους για να τα πάνε καλά μεταξύ τους, τότε δεν μπορούν να ζουν ενώπιον του Θεού και είναι ανίκανοι να επιτύχουν ενότητα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή όταν οι άνθρωποι ζουν με σατανική διάθεση, δεν μπορούν να επιτύχουν ενότητα. Ποια είναι, λοιπόν, η τελική συνέπεια αυτού; Ο Θεός δεν εργάζεται πάνω τους. Χωρίς το έργο του Θεού, αν οι άνθρωποι βασίζονται στις δικές τους λιγοστές ικανότητες και εξυπνάδα, στη μικρή τους εξειδίκευση και στις λίγες γνώσεις και δεξιότητες που έχουν αποκτήσει, τότε θα δυσκολευτούν πολύ να αξιοποιηθούν στον οίκο του Θεού και θα δυσκολευτούν πολύ να ενεργούν σύμφωνα με τις προθέσεις Του. Χωρίς το έργο του Θεού, δεν μπορείς ποτέ να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού, τις απαιτήσεις του Θεού ή τις αρχές της άσκησης. Δεν θα γνωρίσεις το μονοπάτι ή τις αρχές με βάση τις οποίες θα εκτελείς τα καθήκοντά σου και δεν θα μάθεις ποτέ πώς να ενεργείς σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού ή ποιες ενέργειες παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές και αντιστέκονται στον Θεό. Εάν δεν σου είναι σαφές κανένα από αυτά τα πράγματα, απλώς θα τηρείς και θα ακολουθείς κανονισμούς στα τυφλά. Όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου με τέτοια σύγχυση, είναι βέβαιο ότι θα αποτύχεις. Δεν θα κερδίσεις ποτέ την έγκριση του Θεού, και είναι βέβαιο ότι θα κάνεις τον Θεό να σε αποστρέφεται και να σε απορρίψει, και θα εξαλειφθείς.

Όταν δύο άνθρωποι συνεργάζονται για να εκτελέσουν ένα καθήκον, μερικές φορές έχουν μια διαφωνία πάνω σε κάποιο θέμα αρχής. Έχουν διαφορετικές οπτικές και καταλήγουν να έχουν διαφορετικές γνώμες. Τι μπορεί να γίνει σ’ αυτήν την περίπτωση; Είναι ένα ζήτημα που προκύπτει συχνά; Πρόκειται για ένα φυσιολογικό φαινόμενο. Όλων μας το μυαλό, το επίπεδο, οι γνώσεις, η ηλικία και οι εμπειρίες διαφέρουν κι είναι αδύνατο δύο άνθρωποι να έχουν ακριβώς τις ίδιες σκέψεις και απόψεις, συνεπώς το ότι δύο άνθρωποι ίσως καταλήξουν να διαφωνούν στις γνώμες και στις απόψεις τους αποτελεί πολύ συχνό φαινόμενο. Τίποτε δεν θα μπορούσε να συμβαίνει συχνότερα. Δεν υπάρχει λόγος να κάνεις φασαρία. Το κρίσιμο ερώτημα είναι πώς, όταν προκύπτει ένα τέτοιο ζήτημα, να συνεργάζεσαι και να αναζητάς την ενότητα ενώπιον του Θεού και ομοφωνία απόψεων και γνωμών. Ποιος είναι ο δρόμος προς την ενοποίηση απόψεων και γνωμών; Είναι η αναζήτηση της σχετικής πτυχής των αλήθεια-αρχών, και το να μην ενεργείς σύμφωνα με τις δικές σου προθέσεις ή αυτές κάποιου άλλου, αλλά να αναζητάς τις προθέσεις του Θεού. Αυτό είναι το μονοπάτι της αρμονικής συνεργασίας. Μόνο όταν αναζητάς τις προθέσεις του Θεού και τις αρχές που Εκείνος απαιτεί θα είσαι ικανός να επιτύχεις ενότητα. Διαφορετικά, εάν τα πράγματα πήγαιναν όπως ήθελες εσύ, ο άλλος δεν θα ήταν ευχαριστημένος, ενώ αν πήγαιναν όπως ήθελε εκείνος, θα αισθανόσουν εσύ δυσαρεστημένος και ενοχλημένος. Δεν θα μπορούσες να δεις τα πράγματα καθαρά, δεν θα μπορούσες να εγκαταλείψεις τα πράγματα και θα σκεφτόσουν διαρκώς: «Έτσι είναι σωστό να γίνονται τα πράγματα;» Δεν θα μπορούσες να δεις ποιος έχει πραγματικά τον σωστό τρόπο σκέψης, ταυτόχρονα, όμως, δεν θα ήσουν και διατεθειμένος να εγκαταλείψεις τις δικές σου ιδέες. Σε μια τέτοια κατάσταση, θα πρέπει να αναζητάς την αλήθεια, θα πρέπει να αναζητάς ποιες είναι οι αρχές και ποια πρότυπα απαιτεί ο Θεός. Αφού αναζητήσεις τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός, να συναναστρέφεσαι με εκείνον τον άλλο άνθρωπο. Εάν στη συνέχεια συναναστραφεί κι εκείνος λίγο σχετικά με τις απόψεις και τις γνώσεις του, θα νιώσεις μέσα σου τα πράγματα να φωτίζονται και να ξεκαθαρίζουν. Θα σκεφτείς το εξής: «Ο τρόπος σκέψης μου είναι λίγο προκατειλημμένος, λίγο ρηχός —ο δικός του τρόπος σκέψης είναι καλύτερος, πιο κοντά στα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός, οπότε θα αφήσω στην άκρη τον τρόπο σκέψης μου, θα αποδεχτώ τον δικό του και θα υπακούσω σε αυτόν. Ας το κάνουμε όπως νομίζει εκείνος». Και, έχοντας μάθει κάτι από αυτόν, δεν είναι σαν να σου έδειξε εύνοια; Πρόσφερε κάπως, κι εσύ απόλαυσες κάτι έτοιμο. Αυτό ονομάζεται χάρη του Θεού και για εσένα ήταν εύνοια. Πιστεύεις ότι είναι πραγματικά εύνοια μόνο όταν σε διαφωτίζει το Άγιο Πνεύμα; Όταν κάποιος έχει μια γνώμη ή κάποια διαφώτιση και τη μοιράζεται μαζί σου κατά τη συναναστροφή, ή κάτι εφαρμόζεται στην πράξη σύμφωνα με τις δικές του αρχές κι εσύ βλέπεις ότι το αποτέλεσμα δεν είναι κακό, δεν κερδίζεις κάτι έτσι; Αυτό είναι να σου δείχνουν εύνοια. Η συνεργασία ανάμεσα σε αδελφούς και αδελφές είναι μια διαδικασία αντιστάθμισης των αδυναμιών του ενός με τις δυνάμεις του άλλου. Χρησιμοποιείς τις δυνάμεις σου για να αντισταθμίσεις τα ελαττώματα των άλλων και οι άλλοι χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για να αναπληρώσουν τις δικές σου ανεπάρκειες. Αυτό σημαίνει να αντισταθμίζει κανείς τις αδυναμίες του με τις δυνάμεις των άλλων και οι άνθρωποι να συνεργάζονται αρμονικά. Μόνο όταν συνεργάζονται αρμονικά, μπορούν οι άνθρωποι να ευλογηθούν ενώπιον του Θεού και, όσο περισσότερα από αυτά βιώνουν, τόσο περισσότερη πραγματικότητα διαθέτουν, το μονοπάτι τους γίνεται πιο φωτεινό καθώς βαδίζουν σε αυτό κι εκείνοι αισθάνονται ολοένα και πιο ήρεμοι. Εάν δεν συνεργάζεσαι αρμονικά· εάν είσαι διαρκώς σε διαμάχη με τους άλλους και ποτέ δεν σε πείθουν με όσα λένε, ενώ κι εκείνοι δεν θέλουν να σε ακούνε· εάν προσπαθείς να διαφυλάξεις την αξιοπρέπεια των άλλων, όμως εκείνοι δεν κάνουν το ίδιο για σένα και αισθάνεσαι άβολα· εάν τους στριμώχνεις στη γωνία για κάτι που είπαν κι εκείνοι το θυμούνται και, την επόμενη φορά που προκύπτει κάποιο θέμα, κάνουν το ίδιο σε σένα —τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Δεν λειτουργείτε παρορμητικά και δεν ανταγωνίζεστε ο ένας τον άλλον; Δεν ζείτε με βάση μια διεφθαρμένη διάθεση; Εάν εκτελείτε έτσι τα καθήκοντά σας, σίγουρα δεν θα κερδίσετε την έγκριση ή τις ευλογίες του Θεού. Το μόνο που θα γίνει είναι ο Θεός να σας αποστρέφεται και να σας απορρίψει.

Πρέπει να συνεργάζεστε αρμονικά κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σας. Μόνο τότε θα έχετε καλά αποτελέσματα και θα ανταποκρίνεστε στις απαιτήσεις του Θεού. Τι είναι η αρμονική συνεργασία; Ποιες συμπεριφορές δεν νοείται ότι συνιστούν αρμονική συνεργασία; Πες ότι έκανες εσύ το καθήκον σου κι εγώ το δικό μου. Ο καθένας μας εκτέλεσε τα καθήκοντά του, δεν υπήρξε, όμως, σιωπηρή κατανόηση μεταξύ μας, καμία επικοινωνία ή συναναστροφή. Δεν είχαμε κανενός είδους αμοιβαία κατανόηση. Απλώς ξέραμε βαθιά μέσα μας ότι «εγώ εκτελώ το καθήκον μου κι εσύ εκτελείς το δικό σου. Ας μην παρεμβαίνουμε ο ένας στα θέματα του άλλου». Είναι αυτό αρμονική συνεργασία; Επιφανειακά, μπορεί να φαίνεται ότι δεν υπάρχει διαφωνία ή διαφορά απόψεων μεταξύ δύο τέτοιων ανθρώπων και δεν φαίνεται να παρεμβαίνει ο ένας στα θέματα του άλλου ή να περιορίζει ο ένας τον άλλον. Ωστόσο, πνευματικά δεν υπάρχει αρμονική συνεργασία μεταξύ τους. Δεν έχουν σιωπηρή κατανόηση ούτε φροντίζουν ο ένας τον άλλον. Το μόνο που συμβαίνει είναι ο καθένας τους να κάνει τα δικά του και να προσπαθεί μόνος του, χωρίς κανενός είδους συνεργασία. Είναι καλό να ενεργεί κάποιος έτσι; Μπορεί να φαίνεται ότι κανείς δεν παρακολουθεί, δεν περιορίζει, δεν διατάζει ούτε υπακούει τυφλά σε κανέναν άλλον, κι αυτό μπορεί μάλιστα να μοιάζει ορθολογικό, όμως υπάρχει ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης μέσα τους. Καθένας τους αγωνίζεται να γίνει ήρωας, να είναι ανώτερος ή να αποδώσει καλύτερα από τους άλλους, γι’ αυτό και δεν αγαπά, δεν νοιάζεται ούτε βοηθά κανέναν άλλον. Υπάρχει αρμονική συνεργασία εδώ; (Όχι.) Χωρίς συνεργασία, δίνεις μια μοναχική μάχη και πολλά που θα κάνεις δεν θα είναι τέλεια ή ολοκληρωμένα. Δεν θέλει ο Θεός να βλέπει τους ανθρώπους σε αυτήν την κατάσταση. Δεν Τον ευχαριστεί.

Μερικοί άνθρωποι αρέσκονται στο να ενεργούν μόνοι τους, χωρίς να συζητούν τα πράγματα με κανέναν ή να τα λένε σε κανέναν. Απλώς κάνουν τα πράγματα όπως θέλουν, όπως και αν τα βλέπουν οι άλλοι. Σκέφτονται: «Εγώ είμαι ο επικεφαλής και εσείς είστε οι εκλεκτοί του Θεού, οπότε πρέπει να ακολουθείτε ό,τι κάνω εγώ. Κάντε ακριβώς ό,τι σας λέω —έτσι πρέπει να γίνεται». Δεν ενημερώνουν τους άλλους όταν ενεργούν και οι πράξεις τους δεν έχουν διαφάνεια. Πάντα προσπαθούν μόνοι τους για κάτι και ενεργούν κρυφά. Ακριβώς όπως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, που διατηρεί το μονοπώλιο της εξουσίας, επιθυμούν πάντα να εξαπατούν και να ελέγχουν τους άλλους, τους οποίους θεωρούν ασήμαντους και άχρηστους. Θέλουν πάντα να έχουν τον τελευταίο λόγο στα ζητήματα, χωρίς να συζητούν ή να επικοινωνούν με τους άλλους, και ποτέ δεν ζητούν τις γνώμες των άλλων. Πώς σας φαίνεται αυτή η προσέγγιση; Διακατέχεται από κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Δεν είναι η φύση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είναι δικτατορικός και του αρέσει να ενεργεί με αυθαίρετο τρόπο. Αυτοί που έχουν αυτού του είδους τη διεφθαρμένη διάθεση δεν είναι απόγονοι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; Έτσι θα πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι τον εαυτό τους. Είστε ικανοί να συμπεριφέρεστε έτσι; (Ναι.) Όταν συμπεριφέρεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο, το συνειδητοποιείτε; Εάν ναι, τότε υπάρχει ακόμη ελπίδα για σας, αν όμως όχι, σίγουρα υπάρχει πρόβλημα και, σε αυτήν την περίπτωση, δεν είστε νεκροί; Τι πρέπει να γίνει όταν δεν συνειδητοποιείτε ότι συμπεριφέρεστε έτσι; (Πρέπει να μας το επισημάνουν οι αδελφοί και οι αδελφές μας και να μας κλαδέψουν.) Εάν λέτε πρώτα στους άλλους: «Είμαι άνθρωπος που από τη φύση μου μου αρέσει να καθοδηγώ τους άλλους και σας το λέω εκ των προτέρων ώστε, εάν και όταν συμβεί, να μην μου πάτε κόντρα. Πρέπει να με ανεχτείτε. Ξέρω ότι δεν είναι ωραίο και προσπαθώ να το αλλάξω σταδιακά, οπότε ελπίζω να είστε ανεκτικοί μαζί μου. Όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, κάντε υπομονή, συνεργαστείτε μαζί μου και ας προσπαθήσουμε μαζί να συνεργαστούμε αρμονικά». Είναι αποδεκτό να πράττουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι. Κάτι τέτοιο δεν έχει λογική.) Γιατί λέτε ότι δεν έχει λογική; Κάποιος που το λέει αυτό δεν σκοπεύει να αναζητήσει την αλήθεια. Γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι λάθος να λειτουργεί έτσι, όμως επιμένει να το κάνει, ενώ ταυτόχρονα περιορίζει τους άλλους, απαιτώντας τη συνεργασία και την υποστήριξή τους. Στην πρόθεσή του δεν υπάρχει επιθυμία να κάνει πράξη την αλήθεια. Επίτηδες αντιτίθεται στην αλήθεια. Μια συνειδητή παραβίαση· αυτό αποστρέφεται περισσότερο από όλα ο Θεός. Μόνο οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι είναι ικανοί να κάνουν κάτι τέτοιο· έτσι ακριβώς ενεργούν οι αντίχριστοι. Όταν κάποιος αντιτίθεται σκόπιμα στην αλήθεια και αντιστέκεται στον Θεό, βρίσκεται σε κίνδυνο. Βαδίζει έτσι στο μονοπάτι των αντίχριστων. Αυτά τα άτομα δεν κάνουν τα ίδια πράξη την αλήθεια, αλλά περιορίζουν και τους άλλους, προσπαθώντας να τους παρασύρουν και να τους κάνουν κι αυτούς να πάνε κόντρα στην αλήθεια και να αντισταθούν στον Θεό. Δεν τίθενται εσκεμμένα ενάντια στον Θεό; Ιδιαίτερα όταν ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενημερώνουν εκ των προτέρων την ομάδα και ζητούν από τους άλλους να είναι επιεικείς μαζί τους, και στη συνέχεια τους εξαναγκάζουν όλους να τους υποστηρίξουν. Είναι ακόμη πιο πονηροί όταν το κάνουν αυτό. Τα λόγια αυτά είναι καθαρά επίδειξη δύναμης, ένα τελεσίγραφο. Αυτό που εννοούν είναι: «Άκου εδώ, καλό είναι να μην τα βάζεις μαζί μου. Οι απλοί άνθρωποι δεν είναι τίποτα για μένα. Αυτό που θέλω είναι να έχω τον τελικό λόγο. Καλύτερα να μην προσπαθήσει κανείς να συζητήσει κάτι μαζί μου —δεν υπάρχει περιθώριο για συζήτηση! Έχω αυτό το θέμα: Εάν με βάλεις να κάνω κάτι, τότε πρέπει να έχω τον τελευταίο λόγο και καλό θα είναι να μην προσπαθήσει κανείς να συνεργαστεί μαζί μου —δεν το αξίζεις, ακόμη κι αν το θέλεις!» Αποκαλύπτεται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Όχι. Το πρόβλημα δεν είναι ότι απλά αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση, αλλά ότι ενεργεί για λογαριασμό του Σατανά. Θέλει να έχει την απόλυτη εξουσία, να γίνεται πάντα το θέλημά του, ώστε όλοι να κάνουν αυτό που τους λέει, να τον ακολουθούν και να τον υπακούνε. Δεν είναι αυτή η εκδήλωση ενός διαβόλου; Δεν πρόκειται απλώς για μια μεμονωμένη αποκάλυψη κάποιας διεφθαρμένης διάθεσης. Οι πράξεις ενός αντίχριστου υπαγορεύονται από τη σατανική του φύση. Πιστεύει στον Θεό και έρχεται στην εκκλησία με την πρόθεση να αποκτήσει εξουσία. Εννοεί να έρχεται σε αντίθεση με τον Θεό, να οδηγεί τον εκλεκτό λαό του Θεού στον δρόμο της αντίστασης εναντίον Του. Είναι ίδιος με τους επικεφαλής όλων αυτών των θρησκευτικών δογμάτων που κυκλοφορούν. Όλοι έχουν την ουσία αντίχριστων και, όπως ο Σατανάς, όλοι επιθυμούν να γίνουν ισότιμοι με τον Θεό. Εάν κάποιος από τον εκλεκτό λαό του Θεού δει έναν αντίχριστο να εκδηλώνεται, πώς θα πρέπει να τον προσεγγίσει; Θα πρέπει να τον βοηθήσει με αγάπη; Θα πρέπει να τον εκθέσει και να τον διακρίνει, να δείξει και στους άλλους τη σατανική του όψη και, κατόπιν, να τον απαρνηθεί. Αυτή είναι μια αρχή που θα πρέπει να κατανοήσει και να αντιληφθεί ο εκλεκτός λαός του Θεού. Εάν κάποιος θεωρήσει ότι η εκδήλωση ενός αντίχριστου είναι η αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης, μια στιγμιαία παράβαση, και παραπλανηθεί από την υποτιθέμενη «αυτογνωσία» ενός αντίχριστου και τις ενέργειες με τις οποίες υποτίθεται ότι ανοίγεται και αποκαλύπτεται, και συναναστραφεί μαζί του σχετικά με την αλήθεια, τότε είναι εντελώς ανόητος και σαφώς δεν έχει καμία διάκριση. Πείτε Μου, όταν ένας αντίχριστος φανερώνει τη διεφθαρμένη του διάθεση, θα μπορούσε να ανοιχτεί και να αποκαλυφθεί στους άλλους; Ποτέ δεν κάνει αυτοκριτική ούτε έχει αυτογνωσία όταν κάνει κάποιο λάθος, ενώ αποκαλύπτεται μόνο και μόνο για να παραπλανήσει τους άλλους και να δικαιολογήσει τις πράξεις του. Πρέπει να διακρίνει κανείς τι σημαίνει να ανοίγεσαι και να αποκαλύπτεσαι στ’ αλήθεια. Εάν κάποιος πει: «Είμαι ευέξαπτος, μη με προκαλείτε!», σημαίνει αυτό ότι αποκαλύπτεται; (Όχι.) Σε προειδοποιεί να μην τον προκαλείς, ότι με το να τον προκαλείς πηγαίνεις γυρεύοντας. Τι θα σήμαινε αν έλεγε: «Στο σπίτι μου, ό,τι λέω γίνεται. Ακόμη και οι γονείς μου πρέπει να κάνουν αυτό που λέω. Έτσι είναι η ιδιοσυγκρασία μου κι εσείς θα πρέπει απλώς να με συγχωρείτε γι’ αυτή· δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να την αλλάξω. Οι γονείς μου λένε ότι το μεγάλο ταλέντο συνοδεύεται από φοβερή ιδιοσυγκρασία, οπότε με συγχωρούν γι’ αυτή»; Αποκαλύπτεται με τον τρόπο αυτό; (Όχι.) Σου λέει ότι όσοι έχουν μεγάλο ταλέντο έχουν και φοβερή ιδιοσυγκρασία, επομένως πρέπει να τον συγχωρείς. Εάν πει: «Έχω αυτήν την ιδιοσυγκρασία από τότε που ήμουν παιδί. Ό,τι λέω γίνεται. Επιδιώκω την τελειότητα και αυτό που θέλω. Είμαι πολύ καλύτερα τώρα που πιστεύω στον θεό και στα περισσότερα θέματα μπορώ να είμαι ανεκτικός και να κρατώ τον εαυτό μου υπό έλεγχο, όμως εξακολουθώ να επιδιώκω την τελειότητα. Εάν κάτι δεν είναι τέλειο, δεν μου κάνει καθόλου, δεν μπορώ να το δεχτώ». Αποκαλύπτεται με τον τρόπο αυτό; (Όχι.) Τι είναι, λοιπόν, αυτό; Επαινεί τον εαυτό του και επιδεικνύεται για να κάνει τους άλλους να τον θαυμάζουν, τους λέει πόσο τρομερός είναι, όπως οι τραμπούκοι και οι γκάνγκστερ που καυχιούνται αυθάδικα και κάνουν επίδειξη δύναμης όταν συναντιούνται, σαν να λένε: «Νομίζεις ότι μπορείς να τα βάλεις μαζί μου; Αν γίνει κάτι τέτοιο, θα το λύσουμε με τις γροθιές μας!» Δεν είναι αυτό πραγματικά το πρόσωπο του Σατανά; Είναι πραγματικά το πρόσωπο του Σατανά. Δεν είναι ίδιοι όλοι οι τρόποι που αποκαλύπτεται κανείς. Όταν οι αντίχριστοι αποκαλύπτονται, θέλουν να απειλήσουν, να εκφοβίσουν και να τρομοκρατήσουν τους άλλους. Πάντα θέλουν να υποτάσσουν τους άλλους. Αυτό είναι το πρόσωπο του Σατανά. Δεν είναι ένας κανονικός, απλός τρόπος να ανοίγεσαι. Για να βιώσει κανείς την κανονική ανθρώπινη φύση, πώς θα πρέπει να ανοίγεται και να αποκαλύπτεται; Με το να ανοίγεται σχετικά με τις αποκαλύψεις της διεφθαρμένης διάθεσής του, να επιτρέπει στους άλλους να δουν πώς είναι πραγματικά μέσα του και, στη συνέχεια, με βάση τα λόγια του Θεού, να αναλύει και να γνωρίζει την ουσία του προβλήματος και να μισεί και να απεχθάνεται τον εαυτό του από τα βάθη της καρδιάς του. Όταν αποκαλύπτεται, δεν θα πρέπει να προσπαθεί να δικαιολογήσει τον εαυτό του ή να δώσει εξηγήσεις, αλλά θα πρέπει απλώς να κάνει πράξη την αλήθεια και να είναι έντιμος. Μερικοί άνθρωποι έχουν σαφώς κακή διάθεση, όμως διαρκώς παρουσιάζουν τον εαυτό τους σαν να έχουν κακή ιδιοσυγκρασία. Αυτό δεν είναι απλώς ένα είδος δικαιολογίας; Μια κακή διάθεση είναι ακριβώς αυτό: μια κακή διάθεση. Όταν κάποιος έχει κάνει κάτι παράλογο ή κάτι που βλάπτει τους πάντες, το πρόβλημα έγκειται στη διάθεση και στην ανθρώπινη φύση του, όμως πάντα λέει ότι έχασε προσωρινά την ψυχραιμία του ή θύμωσε λίγο. Ποτέ δεν κατανοεί το πρόβλημα στην ουσία του. Αναλύει με τον τρόπο αυτό πραγματικά τον εαυτό του και αποκαλύπτεται; Πρώτον, για να εκτιμήσει κανείς ουσιαστικά τα προβλήματα και να αναλύσει και να αποκαλύψει ουσιαστικά τον εαυτό του, πρέπει να έχει έντιμη καρδιά και ειλικρινή στάση, αλλά και να μιλάει για όσα κατανοεί αναφορικά με τα προβλήματα της διάθεσής του. Δεύτερον, εάν κάποιος αισθάνεται ότι μια διάθεσή του είναι εξωφρενική, πρέπει να πει σε όλους: «Εάν αποκαλύψω ξανά μια τέτοια διεφθαρμένη διάθεση, μη διστάσετε να με ειδοποιήσετε σχετικά και να με κλαδέψετε. Εάν δεν μπορώ να το αποδεχτώ, μη με εγκαταλείψετε. Αυτή η πλευρά της διεφθαρμένης διάθεσής μου είναι πολύ σοβαρή και, για να εκτεθεί, πρέπει να μου γίνει συναναστροφή πολλές φορές σχετικά με την αλήθεια. Δέχομαι ευχαρίστως να με κλαδέψουν όλοι και ελπίζω ότι όλοι θα με έχουν στον νου τους, θα με βοηθούν και δεν θα με αφήσουν να παραστρατήσω». Τι λέτε για μια τέτοια στάση; Αυτή είναι η στάση της αποδοχής της αλήθειας. Μερικοί αισθάνονται λίγο άβολα όταν λένε αυτά τα πράγματα. Λένε μέσα τους: «Εάν όντως σηκωθούν όλοι και με εκθέσουν, τι θα κάνω τότε; Θα μπορέσω να το χωνέψω;» Εσείς θα φοβόσασταν μήπως σας εκθέσουν οι άλλοι; (Όχι.) Θα πρέπει να είστε γενναίοι μπροστά σε αυτό. Είναι ντροπή να φοβάστε να εκτεθείτε. Εάν αγαπούσες πραγματικά την αλήθεια, θα φοβόσουν μήπως ταπεινωθείς κατ’ αυτόν τον τρόπο; Θα φοβόσουν να σε κλαδέψουν όλοι; Αυτός ο φόβος πηγάζει από την αδυναμία, την αρνητικότητα και τη διαφθορά. Όλοι αποκαλύπτουν διαφθορά, διαφέρει, όμως, η ουσία τού πώς την αποκαλύπτουν. Εφόσον κάποιος δεν κάνει εν γνώσει του παραβάσεις και δεν προκαλεί διαταραχές ή αναστατώσεις, τότε αυτός αποκαλύπτει τη διαφθορά του με τον κανονικό τρόπο και όλοι θα μπορούν να την αντιμετωπίσουν σωστά. Εάν ο επιδιωκόμενος στόχος κάποιου είναι να προκαλέσει διαταραχή ή αναστάτωση ή να βλάψει εσκεμμένα το έργο της εκκλησίας, τότε αυτός είναι που φοβάται περισσότερο μην εκτεθεί από τους άλλους, επειδή η ουσία του συγκεκριμένου προβλήματος είναι πολύ σοβαρή και, όταν εκτεθεί, θα αποκαλυφθεί και θα αποκλειστεί. Αυτός του ο φόβος βαραίνει πολύ στο μυαλό του. Όπως κι αν εργάζεται ο Θεός σήμερα, τα πάντα γίνονται με σκοπό να εξαγνίσει τους ανθρώπους από τη διαφθορά τους και να τους σώσει. Εάν ανήκεις στο σωστό είδος ανθρώπου και προσπαθείς να εκτελείς καλά το καθήκον σου και να ολοκληρώσεις την ανάθεση από τον Θεό, οι περισσότεροι άνθρωποι θα το δουν ξεκάθαρα αυτό. Μπορούν να το διακρίνουν αυτό σε σένα. Επίσης, η έκθεση και το κλάδεμα των άλλων δεν σημαίνει ότι τους δημιουργείς πρόβλημα. Αντιθέτως, γίνεται για να τους βοηθήσεις να λύσουν τα προβλήματά τους, ώστε να μπορούν να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους και να προστατεύουν το έργο της εκκλησίας. Αυτό είναι κάτι το θεμιτό. Κάποιος αποδέχεται το κλάδεμα για να εξαγνιστεί η διεφθαρμένη διάθεσή του. Είναι, επίσης, μια στάση που θα πρέπει να έχει κανείς για να επιτύχει αλλαγή διάθεσης. Από τη στιγμή που κάποιος έχει αυτήν τη στάση, πρέπει να βρει κι ένα κατάλληλο μονοπάτι άσκησης και, όταν έλθει η ώρα να το κάνει, είναι απαραίτητο να υποφέρει. Όταν γίνεται μάχη, πρέπει να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα και να αποτινάξει τους περιορισμούς της ματαιοδοξίας, της υπερηφάνειας και των συναισθημάτων του. Αφού ξεπεράσει τις δυσκολίες της σάρκας, τα πράγματα γίνονται πολύ ευκολότερα. Αυτό θα μπορούσε να το ονομάσει κανείς ελευθερία και απελευθέρωση. Αυτή είναι η διαδικασία της άσκησης της αλήθειας. Πάντα υπάρχει κάποια ταλαιπωρία. Είναι αδύνατο να μην υποφέρετε καθόλου, καθώς η σάρκα είναι διεφθαρμένη και οι άνθρωποι έχουν ματαιοδοξία και περηφάνια, και πάντοτε κοιτάζουν τα συμφέροντά τους. Αυτά είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια των ανθρώπων κατά την άσκηση της αλήθειας. Επομένως, είναι αδύνατο να κάνετε πράξη την αλήθεια χωρίς να υποφέρετε λίγο. Όταν οι άνθρωποι γεύονται τη γλυκύτητα της άσκησης της αλήθειας και βιώνουν γνήσια ειρήνη και χαρά, γίνονται πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια και καθίσταται ευκολότερο γι’ αυτούς να απαρνηθούν τον εαυτό τους, να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και να θριαμβεύσουν επί του Σατανά. Με αυτόν τον τρόπο απελευθερώνονται πλήρως και ζουν ελεύθεροι.

Τι είδους ατμόσφαιρα πρέπει να αναπτυχθεί στην εκκλησιαστική ζωή; Μια ατμόσφαιρα κατά την οποία, όταν κάτι συμβαίνει, εξετάζεται το θέμα και όχι το άτομο. Μερικές φορές οι διαφωνίες οδηγούν σε καβγάδες και τα πνεύματα οξύνονται, αλλά κατά βάθος δεν υπάρχει αποξένωση. Όλα γίνονται για να αλλάξουν οι διαθέσεις των ανθρώπων και να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους. Όλα γίνονται για να κάνετε πράξη την αλήθεια ώστε να ικανοποιείτε τις προθέσεις του Θεού. Δεν υπάρχει μίσος μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό συμβαίνει επειδή όλοι οι άνθρωποι τώρα βρίσκονται στη διαδικασία της προσπάθειας να φτάσουνστη σωτηρία. Όλοι έχουν τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις και, μερικές φορές, ίσως να λέγεται μια κάπως σκληρή ή υπερβολική κουβέντα ή κάποιος να έχει μια κάπως κακή στάση. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να κρατάνε κακία για αυτά τα πράγματα. Εάν και πάλι δεν μπορείτε να κατανοήσετε ή να αντιληφθείτε σε βάθος το θέμα, μπορείτε πάντα, ως τελευταία καταφυγή, να προσευχηθείτε ενώπιον του Θεού, αναλογιζόμενοι το εξής: «Πιστεύουμε και ακολουθούμε τον ίδιο Θεό, οπότε ό,τι διαφωνίες ή διαφορές απόψεων κι αν έχουμε, ό,τι κι αν μας χωρίζει, είμαστε ενωμένοι ενώπιον του Θεού. Προσευχόμαστε στον ίδιο Θεό, άρα τι μπορεί να υπάρχει που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε;» Εάν το σκεφτείτε προσεκτικά κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα ξεπεράσετε τους εν λόγω περιορισμούς; Ποιος είναι ο απώτερος σκοπός αυτού, σε τελική ανάλυση; Είναι να συνεργάζεστε αρμονικά, να προσπαθείτε να ικανοποιείτε τις προθέσεις του Θεού σε όλα τα ζητήματα και να επιτυγχάνετε ενότητα —ενότητα αρχών, ενότητα σκοπού και ενότητα προθέσεων και κινήτρων. Αυτό είναι εύκολο να το λες, αλλά δύσκολο να το κάνεις. Γιατί συμβαίνει αυτό; (Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις.) Σωστά. Δεν οφείλεται σε διαφορές στην ιδιοσυγκρασία, στην προσωπικότητα ή στην ηλικία των ανθρώπων ή στο ότι οι άνθρωποι προέρχονται από διαφορετικές οικογένειες, αλλά στο ότι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Αυτή είναι η βασική αιτία. Εάν όλοι μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα ότι η βασική αιτία έγκειται στις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, μπορείτε να χειριστείτε τα πράγματα σωστά και το πρόβλημα θα λυθεί εύκολα. Χρειάζεται, λοιπόν, να συζητήσουμε εδώ εκτενώς πώς να επιλύσουμε το θέμα των διεφθαρμένων διαθέσεων; Όχι. Έχετε ακούσει πάρα πολλά κηρύγματα, οπότε όλοι γνωρίζετε κάτι για το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσετε και όλοι έχετε κάποια σχετική εμπειρία. Εφόσον οι άνθρωποι μπορούν να επιμένουν στην αναζήτηση της αλήθειας σε όλα τα θέματα προκειμένου να επιλύουν ζητήματα, να συλλογίζονται τα προβλήματα που υφίστανται μέσα τους και κατόπιν να φέρονται στους άλλους δίκαια, τότε θα μπορούν να συνεργάζονται επί της ουσίας αρμονικά με τους άλλους. Εφόσον οι άνθρωποι είναι ικανοί να αποδεχτούν την αλήθεια, δεν είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι και μπορούν να προσεγγίσουν σωστά τις υποδείξεις των άλλων, τότε είναι σε θέση να συνεργαστούν και, αν παρουσιαστούν προβλήματα, είναι ευκολότερο να συνεργαστούν αναζητώντας την αλήθεια για να τα επιλύσουν. Εφόσον κάποιος μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και να ανοιχτεί μέσα στη συναναστροφή, ο συνεργάτης του εύκολα θα συγκινηθεί και θα μπορέσει να αποδεχτεί την αλήθεια. Έτσι, η επίτευξη αρμονικής συνεργασίας δεν θα είναι και μεγάλο ζήτημα και θα είναι εύκολο να επιτευχθεί ο στόχος της ενότητας στην καρδιά και στο μυαλό.

5 Σεπτεμβρίου 2017