Οι περισσότεροι από σας έχετε ξεφύγει από τη θρησκεία και έχετε αποδεχτεί το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Κάθε μέρα, τρώτε και πίνετε τα λόγια που λέει τώρα ο Θεός, πηγαίνετε στο γαμήλιο δείπνο του Αρνίου και έχετε θέσει θεμέλια στην αληθινή οδό. Δαπανάτε ειλικρινά τον εαυτό σας για τον Θεό και έχετε κερδίσει την έγκρισή Του. Τι έχετε μάθει και τι έχετε συνειδητοποιήσει, λοιπόν, σχετικά με την έννοια της πίστης στον Θεό; Τι διαφορά υπάρχει σε σχέση με το πώς καταλαβαίνατε την πίστη στον Θεό στο πλαίσιο της θρησκείας; Από τώρα και στο εξής, καταλαβαίνετε όντως τι είναι στ’ αλήθεια η πίστη στη θρησκεία και η πίστη στον Θεό; Διαφέρει η πίστη στη θρησκεία από την πίστη στον Θεό; Πού διαφέρει; Έχετε βρει την απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα; Τι άνθρωπος είναι ο συνήθης πιστός στη θρησκεία; Σε τι επικεντρώνεται; Πώς ορίζεται η πίστη στη θρησκεία; Η πίστη στη θρησκεία είναι η αναγνώριση ότι υπάρχει Θεός, ενώ οι πιστοί στη θρησκεία πραγματοποιούν κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά τους: Δεν χτυπούν και δεν βρίζουν τους άλλους, δεν κάνουν κακά πράγματα που βλάπτουν τους άλλους και δεν διαπράττουν εγκλήματα ούτε παραβιάζουν τους νόμους. Την Κυριακή, πηγαίνουν στην εκκλησία. Αυτοί είναι οι πιστοί στη θρησκεία. Άρα, η καλή συμπεριφορά και η συχνή παρουσία στην εκκλησία είναι απόδειξη ότι κάποιος πιστεύει στη θρησκεία. Όταν κάποιος πιστεύει στη θρησκεία, αναγνωρίζει ότι υπάρχει Θεός και θεωρεί ότι, αν πιστεύει κανείς στον Θεό, είναι καλός άνθρωπος· ότι εφόσον δεν αμαρτάνει ούτε κάνει κακά πράγματα, όταν πεθάνει, θα μπορέσει να πάει στον παράδεισο και θα έχει καλή έκβαση. Η πίστη του τον θρέφει σε πνευματικό επίπεδο. Έτσι, η πίστη στη θρησκεία μπορεί επίσης να οριστεί ως εξής: Το να πιστεύει κανείς στη θρησκεία σημαίνει να αναγνωρίζει μέσα του ότι υπάρχει Θεός· να πιστεύει ότι, όταν πεθάνει, θα πάει στον παράδεισο· να έχει μέσα του ένα πνευματικό στήριγμα· να αλλάζει λίγο τη συμπεριφορά του· και να είναι καλός άνθρωπος. Ως εκεί. Όσο για το αν υπάρχει ο Θεός στον οποίο πιστεύει, για το αν Αυτός μπορεί να εκφράσει την αλήθεια, για το τι ζητάει από τον ίδιο, για όλα αυτά δεν έχει την παραμικρή ιδέα. Όλα αυτά τα συμπεραίνει και τα φαντάζεται με βάση τις διδαχές της Βίβλου. Αυτό είναι η πίστη στη θρησκεία. Η πίστη στη θρησκεία είναι κατά κύριο λόγο η επιδίωξη αλλαγής συμπεριφοράς και πνευματικής θρέψης. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, όμως, δεν έχει αλλάξει το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν, δηλαδή το μονοπάτι της επιδίωξης των ευλογιών. Δεν έχουν αλλάξει οι λανθασμένες απόψεις, αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες τους σχετικά με την πίστη στον Θεό. Το θεμέλιο της ύπαρξής τους, καθώς και οι στόχοι και η κατεύθυνση που επιδιώκουν στη ζωή τους, βασίζονται στις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας και δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Σε τέτοια κατάσταση βρίσκονται όλοι όσοι πιστεύουν στη θρησκεία. Τι είναι, λοιπόν, η πίστη στον Θεό; Ποιος είναι ο ορισμός του Θεού για την πίστη σ’ Αυτόν; (Πίστη στην κυριαρχία του Θεού.) Είναι η πίστη στην ύπαρξη του Θεού και την κυριαρχία Του. Αυτά είναι τα πιο βασικά. Το να πιστεύει κανείς στον Θεό σημαίνει να υπακούει στα λόγια Του, να υπάρχει, να ζει, να εκτελεί το καθήκον του και να συμμετέχει σε όλες τις δραστηριότητες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, όπως απαιτούν τα λόγια του Θεού. Το συμπέρασμα είναι ότι το να πιστεύει κανείς στον Θεό σημαίνει να ακολουθεί τον Θεό, να κάνει αυτό που ζητάει Εκείνος, να ζει όπως ζητάει Εκείνος· το να πιστεύει κανείς στον Θεό σημαίνει να ακολουθεί την οδό του Θεού. Οι στόχοι και η κατεύθυνση της ζωής των ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό είναι τελείως διαφορετικοί από εκείνων που πιστεύουν στη θρησκεία, έτσι δεν είναι; Τι περιλαμβάνει η πίστη στον Θεό; Έχει να κάνει με το αν οι άνθρωποι μπορούν να ακούσουν με προσοχή τα λόγια του Θεού, να αποδεχθούν την αλήθεια, να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις, να εγκαταλείψουν τα πάντα για να ακολουθήσουν τον Θεό και να είναι πιστοί στα καθήκοντά τους. Αυτά τα πράγματα σχετίζονται άμεσα με το αν μπορούν ή να σωθούν ή όχι. Τώρα ξέρετε πώς ορίζεται η πίστη στον Θεό· και πώς θα πρέπει να γίνεται πράξη η πίστη στον Θεό; Τι απαιτεί ο Θεός από όσους είναι πιστοί σ’ Αυτόν; (Να είναι ειλικρινείς και να επιδιώκουν την αλήθεια, την αλλαγή διάθεσης και τη γνώση του Θεού.) Τι απαιτήσεις έχει ο Θεός ως προς την εξωτερική συμπεριφορά των ανθρώπων; (Απαιτεί οι άνθρωποι να είναι ευσεβείς, να μην είναι ακόλαστοι και να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση.) Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν τη βασική ευπρέπεια ενός αγίου και να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Τι πρέπει, λοιπόν, να διαθέτει κάποιος για να έχει κανονική ανθρώπινη φύση; Αυτό έχει σχέση με πολλές αλήθειες που πρέπει να κάνει κανείς πράξη ως πιστός. Μόνο όταν κατέχει κανείς όλες αυτές τις αλήθεια-πραγματικότητες έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Άραγε, πιστεύει κάποιος στον Θεό αν δεν κάνει πράξη την αλήθεια; Τι συνέπειες υπάρχουν αν κάποιος δεν κάνει πράξη την αλήθεια; Πώς ακριβώς πρέπει να πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό για να φτάσουν στη σωτηρία, να υποταχθούν στον Θεό και να Τον λατρεύουν; Όλα αυτά έχουν σχέση με το να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και να κάνουν πράξη πολλές αλήθειες. Επομένως, πρέπει κανείς να πιστεύει στον Θεό σύμφωνα με τα λόγια Του και τις απαιτήσεις Του και πρέπει να ασκείται σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του· μόνο αυτό είναι αληθινή πίστη στον Θεό. Έτσι φτάνουμε στην καρδιά του ζητήματος. Η σωστή οδός της ανθρώπινης ζωής είναι η άσκηση της αλήθειας, η τήρηση των λόγων του Θεού και η ζωή σύμφωνα με τα λόγια Του. Η πίστη στον Θεό έχει σχέση με το μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής· η πίστη στον Θεό σχετίζεται με πάρα πολλές αλήθειες και οι ακόλουθοι του Θεού πρέπει να καταλαβαίνουν αυτές τις αλήθειες. Πώς θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τον Θεό αν δεν καταλάβαιναν και δεν αποδέχονταν την αλήθεια; Το μόνο που κάνουν όσοι πιστεύουν στη θρησκεία είναι να αναγνωρίζουν ότι υπάρχει Θεός και να είναι βέβαιοι ότι υπάρχει Θεός· ωστόσο, ούτε κατανοούν αυτές τις αλήθειες ούτε τις αποδέχονται, επομένως αυτοί που πιστεύουν στη θρησκεία δεν είναι ακόλουθοι του Θεού. Για να πιστεύει κανείς στη θρησκεία, αρκεί απλώς να συμπεριφέρεται καλά εξωτερικά, να είναι συγκρατημένος και να τηρεί τους κανονισμούς, και να έχει πνευματική θρέψη. Αν συμπεριφέρεται κάποιος σωστά και έχει ένα στήριγμα και θρέψη για το πνεύμα του, άραγε αλλάζει το μονοπάτι του στη ζωή; (Όχι.) Κάποιοι λένε ότι η πίστη στη θρησκεία και η πίστη στον Θεό είναι το ίδιο πράγμα. Ακολουθούν, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι τον Θεό; Πιστεύουν σ’ Αυτόν σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του; Έχουν αποδεχτεί την αλήθεια; Αν κάποιος δεν κάνει τίποτα απ’ όλα αυτά, δεν είναι ούτε πιστός στον Θεό ούτε ακόλουθός Του. Ο πιο προφανής τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται σε κάποιον η πίστη στη θρησκεία είναι το να μην αποδέχεται το σημερινό έργο του Θεού και την αλήθεια που εκφράζει Εκείνος. Αυτό είναι το τυπικό χαρακτηριστικό των πιστών στη θρησκεία· δεν είναι σε καμία περίπτωση ακόλουθοι του Θεού. Η πίστη στη θρησκεία δεν είναι παρά μια επιδίωξη αλλαγής συμπεριφοράς και πνευματικής θρέψης· δεν περιλαμβάνει καμία αλήθεια. Συνεπώς, οι πιστοί στη θρησκεία δεν πρόκειται να αλλάξουν τη ζωή-διάθεσή τους, ούτε να κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε να μπορέσουν να ακούσουν τα λόγια του Θεού και να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Με βάση όλα αυτά, δεν πρόκειται ούτε να αποκτήσουν αληθινή γνώση για τον Θεό. Όταν κάποιος πιστεύει στη θρησκεία, όσο καλή και αν είναι η συμπεριφορά του, όσο σταθερά κι αν αναγνωρίζει τον Θεό και όσο υψηλή κι αν είναι η θεωρία της πίστης του σ’ Αυτόν, δεν είναι ακόλουθος του Θεού. Και τότε ποιον ακολουθεί; Τον Σατανά συνεχίζει να ακολουθεί. Ποια είναι η βάση για ό,τι βιώνει, ό,τι επιδιώκει, ό,τι ποθεί και ό,τι κάνει πράξη; Από τι εξαρτάται η ύπαρξή του; Σίγουρα όχι από την αλήθεια που βρίσκεται στα λόγια του Θεού. Συνεχίζει να ζει σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τη λογική και τη φιλοσοφία του Σατανά. Ό,τι λέει είναι ψέματα, δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας. Δεν έχει αλλάξει καθόλου η σατανική του διάθεση και συνεχίζει να ακολουθεί τον Σατανά. Οι απόψεις του για τη ζωή, οι αξίες, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τον κόσμο και οι αρχές συμπεριφοράς του είναι όλα τους αποκαλύψεις της φύσης του Σατανά. Μόνο η εξωτερική του συμπεριφορά έχει αλλάξει λιγάκι, αλλά δεν έχει αλλάξει καθόλου το μονοπάτι της ζωής του, ο τρόπος της ύπαρξής του και η οπτική του για τα πράγματα. Αν κάποιος είναι αληθινός πιστός στον Θεό, τι μπορεί να αλλάξει μέσα του σε μερικά χρόνια; (Θα αλλάξουν οι απόψεις του για τη ζωή και οι αξίες του.) Θα αλλάξουν τα ίδια τα θεμέλια της ύπαρξης αυτού του ανθρώπου. Αν αλλάξουν τα θεμέλια της ύπαρξής του, τότε πού θα βασίζεται η ζωή του; (Η ζωή του θα βασίζεται στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια.) Εσείς, λοιπόν, ζείτε τώρα κάθε μέρα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού στην ομιλία και τις πράξεις σας; Για παράδειγμα, δεν λες πια ψέματα —γιατί συμβαίνει αυτό; Πού στηρίζεται αυτό το γεγονός; (Στην απαίτηση του Θεού να είναι κανείς ειλικρινής.) Όταν σταματάς να λες ψέματα και να εξαπατάς, αυτό βασίζεται στα λόγια του Θεού, στην απαίτηση να είσαι ειλικρινής και στην αλήθεια. Άρα, δεν βαδίζεις σε διαφορετικό μονοπάτι στη ζωή σου τότε;

Λοιπόν, για να συνοψίσω: Τι είναι η πίστη στη θρησκεία; Τι είναι η πίστη στον Θεό; Ποιες είναι οι κύριες διαφορές ανάμεσα στα δύο; Το να πιστεύει κανείς στη θρησκεία σημαίνει να είναι σίγουρος για μια θρησκεία, να ακολουθεί τους κανονισμούς της, να ακολουθεί άλλους ανθρώπους και τον Σατανά και να ζει υπό τη δύναμη του Σατανά. Το να έχει κανείς πίστη στον Θεό σημαίνει να αποδέχεται τα λόγια Του, να αποδέχεται την αλήθεια, να υποτάσσεται στο έργο Του και να εκτελεί το καθήκον του σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτό σημαίνει να ακολουθεί κανείς τον Θεό. Αυτές είναι οι κύριες διαφορές ανάμεσα στην πίστη στη θρησκεία και την πίστη στον Θεό. Καθώς εκτελείτε τα καθήκοντά σας στον οίκο του Θεού, κάποιοι από σας αποδέχονται την αλήθεια και αλλάζουν λίγο, ενώ άλλοι δεν αποδέχονται την αλήθεια και δεν αλλάζουν. Μπορείτε, λοιπόν, να διακρίνετε αυτά τα δύο είδη ανθρώπων μεταξύ τους, όσους πιστεύουν στη θρησκεία και όσους έχουν πίστη στον Θεό; Το βασικό είναι να εξετάσει κανείς αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια και ποιο μονοπάτι επιλέγει να ακολουθήσει. Αν επιδιώκεις την καλή συμπεριφορά, την πνευματική θρέψη και την τήρηση των κανονισμών, και αν κατά την επιδίωξή σου αποσκοπείς στο δικό σου κέρδος, χωρίς να επιδιώκεις καθόλου την αλήθεια, αλλά μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά ενός καλού ανθρώπου, ενός ανθρώπου που δείχνει κάποια καλή συμπεριφορά, αλλά δεν κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε πόσο καλός μπορεί να είναι πραγματικά κάποιος σαν εσένα; Δεν έχει αλλάξει καθόλου η διεφθαρμένη διάθεση και η φύση-ουσία ενός τέτοιου ανθρώπου. Μπορεί να μιλάει όμορφα, αλλά όταν του τυχαίνουν δοκιμασίες, δεν μπορεί να παραμείνει σταθερός. Μπορεί ακόμα και να διαμαρτύρεται για τον Θεό και να Τον προδίδει. Αυτοί είναι πιστοί στη θρησκεία. Όσοι έχουν πίστη στον Θεό μπορούν να αποδεχτούν όλες τις αλήθειες που εκφράζει Εκείνος. Μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να φτάσουν στην αυτογνωσία σύμφωνα με την αλήθεια, να μετανοήσουν ειλικρινά και τελικά να κάνουν πράξη την αλήθεια, να υποταχθούν στον Θεό και να ζήσουν σύμφωνα με τα λόγια Του. Όταν συναντούν δοκιμασίες και δεινά, μπορούν να παραμείνουν σταθεροί, να καταθέσουν θαυμάσια μαρτυρία και να ακολουθήσουν πιστά τον Θεό μέχρι τέλους. Αυτοί είναι οι αληθινοί πιστοί στον Θεό. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε όσους πιστεύουν στη θρησκεία και όσους έχουν πίστη στον Θεό.

Υπάρχει κανένας ανάμεσά σας που πιστεύει κατά βάθος μόνο σε έναν αόριστο θεό στον ουρανό, ενώ για τον ενσαρκωμένο Θεό έχει συνέχεια αντιλήψεις; Αν υπάρχουν όντως τέτοιοι άνθρωποι, τότε είναι πιστοί στη θρησκεία. Οι πιστοί στη θρησκεία κατά βάθος δεν αναγνωρίζουν τον ενσαρκωμένο Θεό και, ακόμα κι αν το κάνουν, έχουν συνέχεια αντιλήψεις γι’ Αυτόν και δεν μπορούν ποτέ να υποταχθούν. Έτσι δεν είναι; Υπό την αυστηρή έννοια, οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι πιστοί στον Θεό. Αν και ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό, η αλήθεια είναι πως δεν διαφέρουν και πολύ από τους πιστούς στη θρησκεία. Κατά βάθος, πιστεύουν μόνο σε έναν αόριστο θεό· τηρούν τις θρησκευτικές αντιλήψεις και τους θρησκευτικούς κανονισμούς. Έτσι, όποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια και εστιάζει μόνο στην καλή συμπεριφορά και την τήρηση των κανονισμών, ενώ ούτε κάνει πράξη την αλήθεια και δεν αλλάζει ούτε στο ελάχιστο η διάθεσή του, τότε αυτός ο άνθρωπος πιστεύει στη θρησκεία. Ποιο είναι το χαρακτηριστικό που διακρίνει εκείνους που πιστεύουν στη θρησκεία; (Επικεντρώνονται μόνο στους εξωτερικούς τρόπους άσκησης και στο να επιδεικνύουν καλή συμπεριφορά.) Ποιες είναι οι αρχές και η βάση των πράξεών τους; (Οι σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις.) Ποιες σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και σατανικές, διεφθαρμένες διαθέσεις υπάρχουν; Η ατιμία και η δολιότητα, το να κάνει κανείς του κεφαλιού του, η αλαζονεία και η έπαρση, το να έχει κάποιος τον τελευταίο λόγο στα πάντα, να μην ψάχνει ποτέ για την αλήθεια ούτε να συναναστρέφεται με τους αδελφούς και τις αδελφές και, όταν αναλαμβάνει δράση, να σκέφτεται συνέχεια τα δικά του συμφέροντα, τον δικό του εγωισμό και τη δική του θέση· όλα αυτά αποτελούν ενέργειες που βασίζονται σε σατανική διάθεση. Έτσι κανείς ακολουθεί τον Σατανά. Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό, αλλά δεν υπακούει στα λόγια Του, δεν αποδέχεται την αλήθεια ούτε υποτάσσεται στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις Του, αν επιδεικνύει μόνο κάποιες καλές συμπεριφορές, αλλά δεν μπορεί να επαναστατήσει εναντίον της σάρκας και δεν εγκαταλείπει τον εγωισμό και τα συμφέροντά του στο παραμικρό, αν, παρόλο που φαίνεται να εκτελεί το καθήκον του, συνεχίζει να ζει σύμφωνα με τις σατανικές του διαθέσεις και ούτε έχει εγκαταλείψει στο ελάχιστο ούτε έχει αλλάξει τις σατανικές φιλοσοφίες και τους τρόπους της ύπαρξής του, τότε πώς είναι δυνατόν να πιστεύει στον Θεό; Πίστη στη θρησκεία είναι αυτό. Τέτοιοι άνθρωποι επιφανειακά απαρνούνται κάποια πράγματα και δαπανούν τον εαυτό τους, αλλά αν εξετάσει κανείς το μονοπάτι που ακολουθούν και την πηγή και την αφετηρία όλων των πράξεών τους, δεν βασίζονται ούτε στα λόγια του Θεού ούτε στην αλήθεια. Κάθε άλλο· αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τις υποκειμενικές τους εικασίες, αλλά και τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Η ύπαρξη και οι πράξεις τους ακόμα βασίζονται στις φιλοσοφίες και τις διαθέσεις του Σατανά. Σε όσα ζητήματα δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, δεν την αναζητούν, αλλά και σε όσα την καταλαβαίνουν, ούτε την κάνουν πράξη ούτε τιμούν τον Θεό ως μέγα ούτε θεωρούν την αλήθεια πολύτιμη. Παρόλο που στους τύπους και στα λόγια πιστεύουν στον Θεό και Τον αναγνωρίζουν, και παρόλο που μπορεί να φαίνονται ικανοί να εκτελέσουν ένα καθήκον και να ακολουθήσουν τον Θεό, ζουν σε ό,τι λένε και σε ό,τι κάνουν σύμφωνα με τη σατανική τους διάθεση. Όλα όσα λένε και κάνουν είναι αποκαλύψεις μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Δεν πρόκειται να τους δεις να κάνουν πράξη ούτε να βιώνουν τα λόγια του Θεού, πόσο μάλλον την εκδήλωση της αναζήτησης και της υποταγής τους στην αλήθεια στα πάντα. Στις πράξεις τους, σκέφτονται πρώτα τα δικά τους συμφέροντα και εκπληρώνουν πρώτα τις δικές τους επιθυμίες και προθέσεις. Είναι άνθρωποι που ακολουθούν τον Θεό αυτοί; (Όχι.) Και μπορούν όσοι δεν ακολουθούν τον Θεό να αλλάξουν τη διάθεσή τους; (Όχι.) Και δεν είναι αξιολύπητοι αν δεν μπορούν να αλλάξουν τη διάθεσή τους; Έχουν ακούσει και έχουν καταλάβει τα λόγια του Θεού, αλλά όταν ενεργούν, οι προσωπικές τους επιθυμίες είναι πανίσχυρες· είναι ανίκανοι να ασκηθούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού ή σύμφωνα με την αλήθεια και ακόμα λιγότερο σύμφωνα με τις αρχές. Μετά από τόσα χρόνια που πιστεύουν στον Θεό, φαίνονται πολύ πιο διαλλακτικοί και πολύ πιο καλότροποι. Η συμπεριφορά τους είναι καλή από πολλές πλευρές, ενώ η πνευματική τους ζωή μοιάζει αρκετά κανονική. Δεν έχουν κανένα μεγάλο πρόβλημα στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους και εκτελούν κάποια καθήκοντα, φέρνοντας κάποια αποτελέσματα. Ωστόσο, έχουν ένα πρόβλημα που είναι το σοβαρότερο απ’ όλα. Πού βρίσκεται αυτό το πρόβλημα; Στο μυαλό τους. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, δεν έχουν διαμορφώσει μια κανονική σχέση με τον Θεό· ό,τι κι αν κάνουν, ό,τι κι αν τους συμβεί, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι το εξής: «Τι θέλω εγώ να κάνω· τι με συμφέρει και τι όχι· τι θα συνέβαινε αν έκανα το τάδε» —αυτά σκέφτονται πρώτα. Δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους ποιος τρόπος άσκησης θα δοξάσει τον Θεό και θα δώσει μαρτυρία γι’ Αυτόν ούτε τι θα ικανοποιήσει τις προθέσεις Του, ενώ δεν προσεύχονται για να αναζητήσουν ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού και τι λένε τα λόγια Του. Ποτέ δεν δίνουν προσοχή στο ποιες είναι οι προθέσεις και οι απαιτήσεις του Θεού και πώς πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι για να Τον ικανοποιήσουν. Μπορεί μερικές φορές να προσεύχονται ενώπιον του Θεού και να συναναστρέφονται μαζί Του, αλλά απλώς μιλάνε στον εαυτό τους και δεν αναζητούν ειλικρινά την αλήθεια. Όταν προσεύχονται στον Θεό και διαβάζουν τα λόγια Του, δεν τα συσχετίζουν με τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν στην πραγματική ζωή. Οπότε, μέσα στο περιβάλλον που διευθετεί ο Θεός, πώς αντιμετωπίζουν την κυριαρχία, τις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις Του; Όταν τους συμβαίνουν πράγματα που δεν ικανοποιούν τις επιθυμίες τους, τα αποφεύγουν και μέσα τους τους αντιστέκονται. Όταν τους συμβαίνουν πράγματα που ζημιώνουν τα συμφέροντά τους ή εμποδίζουν την ικανοποίηση των συμφερόντων τους, επιστρατεύουν κάθε μέσο για να βρουν διέξοδο, προσπαθώντας να μεγιστοποιήσουν τα δικά τους οφέλη και πασχίζοντας να αποφύγουν τυχόν απώλειες. Δεν αναζητούν να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού, αλλά μόνο τις δικές τους επιθυμίες. Είναι πίστη στον Θεό αυτό; Έχουν σχέση με τον Θεό αυτοί οι άνθρωποι; Όχι, δεν έχουν. Ζουν με τρόπο ποταπό, αχρείο, αδιάλλακτο και άσχημο. Όχι μόνο δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό, αλλά και σε κάθε βήμα εναντιώνονται στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του. Λένε συχνά: «Είθε ο Θεός να κυριαρχεί και να κυβερνά στα πάντα στη ζωή μου. Είμαι πρόθυμος να Τον αφήσω να πάρει τον θρόνο και να βασιλεύσει και να κυβερνήσει στην καρδιά μου. Είμαι πρόθυμος να υποταχθώ στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού». Ωστόσο, όταν τους τυχαίνουν πράγματα που βλάπτουν τα συμφέροντά τους, δεν μπορούν να υποταχθούν. Αντί να αναζητήσουν την αλήθεια σε ένα περιβάλλον που έχει διευθετήσει ο Θεός, προσπαθούν να αλλάξουν πορεία και να ξεφύγουν απ’ αυτό το περιβάλλον. Δεν θέλουν να υποταχθούν στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού, αλλά να ενεργούν σύμφωνα με τη δική τους θέληση, μόνο μέχρι το σημείο που δεν βλάπτονται τα συμφέροντά τους. Αγνοούν τελείως τις προθέσεις του Θεού και νοιάζονται μόνο για τα δικά τους συμφέροντα, τις δικές τους συνθήκες, τις δικές τους ψυχικές καταστάσεις και τα δικά τους συναισθήματα. Είναι αυτό πίστη στον Θεό; (Όχι.) Τι θεωρούν μέσα τους ότι είναι ο Θεός; Δεν Τον θεωρούν ένα είδος θρύλου; Δεν Τον θεωρούν ένα είδος πνευματικής θρέψης; Ο Θεός τούς είναι κάτι άγνωστο και ξένο. Όταν όλα είναι καλά, ο Θεός είναι ο Κυρίαρχός τους, είναι το παν γι’ αυτούς. Αν, όμως, όσα κάνει Εκείνος δεν τους ωφελούν, αν βλάπτουν τα συμφέροντα ή την αξιοπρέπειά τους, με αποτέλεσμα να κλαδευτούν ή υποβληθούν σε δοκιμασίες και βάσανα, πώς θα αντιδράσουν; Θα προσπαθήσουν να ξεφύγουν, θα αντισταθούν, θα αρνηθούν ή και θα διαμαρτυρηθούν ακόμα. Κάποιοι μπορεί να μην το λένε φωναχτά, αλλά μέσα τους νιώθουν πόνο, δυσφορία και αρνητικότητα. Και τι σημαίνει να είναι κανείς αρνητικός; Σημαίνει ότι δεν αποδέχεται μέσα του την αλήθεια και πάντα αντιστέκεται και επαναστατεί ενάντια στον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι δεν αποδέχονται τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό, θεωρώντας ότι δεν είναι σωστό εκ μέρους του Θεού να κάνει τέτοια πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι, όταν ταλαιπωρούνται επειδή ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τους διώκει και τους συλλαμβάνει, παραπονιούνται μέσα τους ότι ο Θεός είναι άδικος απέναντί τους. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτήν τη νοοτροπία; Αν μπορούν να εκφράζουν τόσο φανερά τα παράπονά τους κατά του Θεού όταν τους κάνει να υποφέρουν με τις πράξεις Του, άραγε είναι δυνατόν να πιστεύουν ακόμα σ’ αυτόν τον Θεό; Αν δεν μπορούν να υποταχθούν, τότε Αυτός δεν είναι ο Θεός τους, συνεπώς τολμούν να Του αντισταθούν. Εύχονται να υπήρχε ένας άλλος θεός εκτός από τον Θεό και σκέφτονται: «Μόνο αν κάνει πραγματικότητα αυτά που σκέφτομαι και αυτά που κάνω, ακριβώς όπως προτιμώ εγώ —μόνο τότε θα ήταν θεός· μόνο αυτό θα ήταν δική του διευθέτηση και ενορχήστρωση. Αν ο Θεός δεν συμβαδίζει με τη θέλησή μου, αν ενεργεί πάντα αντίθετα με τις προτιμήσεις και τις φαντασιοκοπίες μου, τότε δεν μπορώ να υποταχθώ σ’ αυτόν και δεν είναι ο θεός μου. Αν είναι θεός, πρέπει να ικανοποιεί τους ανθρώπους. Αφού οι άνθρωποι είναι οι λατρεμένοι του θεού, εκείνος θα πρέπει να κάνει τα πάντα για να τους προστατεύσει και να τους φροντίσει. Πώς είναι δυνατόν να τους αφήνει να υφίστανται δυσκολίες, δοκιμασίες και αναποδιές;» Αυτήν τη στάση δεν έχουν κατά βάθος απέναντι στον Θεό οι περισσότεροι άνθρωποι; Πράγματι, έτσι είναι. Οι περισσότεροι, όταν δεν έχουν προβλήματα, όταν όλα τούς πάνε καλά, νιώθουν ότι ο Θεός είναι δυνατός, δίκαιος και αξιαγάπητος. Όταν Εκείνος τους δοκιμάζει, τους κλαδεύει, τους συμμορφώνει και τους πειθαρχεί, όταν τους ζητάει να βάλουν στην άκρη τα συμφέροντά τους, να επαναστατήσουν εναντίον της σάρκας και να κάνουν πράξη την αλήθεια, όταν ο Θεός κάνει έργο σ’ αυτούς, όταν ενορχηστρώνει και διαφεντεύει τη μοίρα και τη ζωή τους, τότε ξυπνά η επαναστατικότητά τους, οπότε έρχονται σε διαφωνία και σύγκρουση με τον Θεό και ανοίγει ένα χάσμα ανάμεσα σ’ αυτούς και σ’ Εκείνον. Σε τέτοιες στιγμές, μέσα τους δεν θεωρούν τον Θεό καθόλου αξιαγάπητο· δεν τον θεωρούν καθόλου δυνατό, αφού αυτά που κάνει δεν εκπληρώνουν τις επιθυμίες τους. Ο Θεός τούς στενοχωρεί, τους συγχίζει, τους προκαλεί πόνο και βάσανα, τους φέρνει σε αμηχανία, οπότε δεν υποτάσσονται καθόλου σ’ Αυτόν, μα αντίθετα επαναστατούν εναντίον Του και Τον αποφεύγουν. Κάνουν πράξη την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο; Ακολουθούν την οδό του Θεού; Ακολουθούν τον Θεό; Όχι. Όσες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες κι αν έχεις για το έργο του Θεού, και όσο κι αν ενεργούσες στο παρελθόν σύμφωνα με τη δική σου θέληση και επαναστατούσες εναντίον Του, αν επιδιώκεις πραγματικά την αλήθεια και αποδέχεσαι την κρίση, την παίδευση και το κλάδεμα των λόγων του Θεού· αν σε όλα όσα ενορχηστρώνει ο Θεός εσύ μπορείς να ακολουθείς την οδό Του, να υπακούς στα λόγια Του, να μάθεις να κατανοείς τις προθέσεις Του, να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια και τις επιθυμίες Του και αν μπορείς να υποτάσσεσαι μέσω της αναζήτησης· και αν μπορείς να εγκαταλείψεις όλες τις επιθυμίες, τις σκέψεις, τις προθέσεις και τη θέλησή σου και να μην βρίσκεσαι σε αντιπαράθεση με τον Θεό, τότε Τον ακολουθείς. Μπορεί να λες πως ακολουθείς τον Θεό, μα αν κάνεις τα πάντα σύμφωνα με τη δική σου θέληση, τους δικούς σου στόχους και τα δικά σου σχέδια και δεν αφήνεις τον Θεό να αποφασίσει, τότε άραγε ο Θεός παραμένει Θεός σου; Όχι, δεν παραμένει. Αν ο Θεός δεν είναι ο δικός σου Θεός, τότε, όταν λες πως ακολουθείς τον Θεό, δεν είναι κενά αυτά τα λόγια; Δεν αποτελούν τα λόγια αυτά μια προσπάθεια να κοροϊδέψεις τους ανθρώπους; Μπορεί να λες πως ακολουθείς τον Θεό, αλλά αν όλες σου οι ενέργειες και οι πράξεις, η άποψή σου για τη ζωή και οι αξίες σου, καθώς και η στάση και οι αρχές με τις οποίες προσεγγίζεις και διαχειρίζεσαι τα ζητήματα που μπορεί να προκύψουν, προέρχονται όλα από τον Σατανά —αν τα διαχειρίζεσαι όλα αυτά σύμφωνα με τους νόμους και τη λογική του Σατανά και μόνο, τότε ακολουθείς τον Θεό; (Όχι.) Βλέπεις, όταν ο Κύριος Ιησούς ενημέρωσε τους μαθητές Του ότι θα υποστεί πολλές κακουχίες, θα θανατωθεί και θα αναστηθεί την τρίτη ημέρα, ο Πέτρος είπε στον Κύριο Ιησού: «Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε» (Κατά Ματθαίον 16:22). Και πώς απάντησε ο Κύριος Ιησούς στον Πέτρο; [«Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά» (Κατά Ματθαίον 16:23).] Πώς όρισε ο Κύριος Ιησούς αυτό που έκανε ο Πέτρος εκείνη τη στιγμή; (Ως έργο του Σατανά.) Γιατί είπε ότι αυτό ήταν έργο του Σατανά; Είναι Σατανάς ο Πέτρος; Ο Πέτρος δεν καταλάβαινε πόσο σημαντικές ήταν οι πράξεις του Κυρίου Ιησού ούτε αναγνώριζε την ταυτότητά Του. Έτσι, έγινε φερέφωνο του Σατανά, μιλώντας εκ μέρους του, προσπαθώντας να μην αφήσει τον Κύριο Ιησού να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού. Όπως το βλέπει ο Θεός, ο Πέτρος έγινε φερέφωνο του Σατανά. Αν κάποιος φαίνεται μόνο εξωτερικά να έχει απαρνηθεί τα πάντα και να εκτελεί το καθήκον του, αν μοιάζει να ακολουθεί τον Θεό, αλλά όλες οι σκέψεις και οι πράξεις του είναι σύμφωνες με τη λογική και τη φιλοσοφία του Σατανά, τότε είναι πραγματικά ακόλουθος του Θεού; (Όχι.) Δεν είναι, καθώς επαναστατεί συνεχώς εναντίον του Θεού, δεν κάνει πράξη την αλήθεια και δεν υποτάσσεται στον Θεό. Τότε για ποιον λόγο πιστεύει στον Θεό; Τι είναι αυτό που θέλει να κερδίσει στ’ αλήθεια; Δεν γίνεται να το αντιληφθεί κανείς αυτό. Είναι άραγε αληθινός πιστός στον Θεό; Όχι· για να το θέσω λίγο πιο ευγενικά, είναι πιστός στη θρησκεία. Ίσως να ισχυρίζεται ότι πιστεύει στον Θεό, αλλά Εκείνος δεν τον αναγνωρίζει. Ο Θεός θα τον θεωρήσει κακοποιό, και τέτοιους ανθρώπους δεν πρόκειται να τους σώσει.

Μέσα σ’ αυτήν την κακή και διεφθαρμένη ανθρωπότητα, όσοι πιστεύουν στη θρησκεία είναι άνθρωποι που αναγνωρίζουν ότι ο Θεός υπάρχει, που θέλουν να είναι καλοί άνθρωποι, να έχουν καλή συμπεριφορά και να αποφεύγουν να κάνουν κακά πράγματα. Φοβούνται την τιμωρία σε περίπτωση που κάνουν πάρα πολλές κακές πράξεις, φοβούνται μήπως πάνε στην κόλαση, και τιμωρηθούν και καταδικαστούν για πάντα. Πιστεύουν ότι, αν είσαι καλός άνθρωπος, τότε έχεις γαλήνη, όπως λέει και το ρητό των απίστων: «Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή». Επηρεασμένοι από τέτοιες σκέψεις και μολυσμένοι από τέτοια ρεύματα ιδεών, θεωρούν καλό το γεγονός ότι πιστεύουν στη θρησκεία· περνιούνται για καλύτεροι από εκείνους που δεν πιστεύουν, που δεν έχουν καν πνευματική θρέψη και, ακόμα λιγότερο, αυτοσυγκράτηση. Αυτοί που δεν πιστεύουν κάνουν ό,τι θέλουν και είναι ικανοί να διαπράξουν οποιαδήποτε κακή πράξη προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν επί της ουσίας κανέναν προορισμό και η έκβασή τους μετά τον θάνατο θα είναι η κόλαση. Όσοι πιστεύουν στη θρησκεία πιστεύουν και το εξής: «Οι άπιστοι δεν πιστεύουν στον κύκλο της ζωής και του θανάτου, ούτε πιστεύουν ότι υπάρχει τιμωρία για τις κακές πράξεις, ότι όσοι τις κάνουν θα πάνε στην κόλαση και θα τιμωρηθούν. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος των πάντων. Εμάς που πιστεύουμε στη θρησκεία, όμως, ο Θεός μάς έχει ευλογήσει και μετά τον θάνατο θα αποκτήσουμε αιώνια ζωή». Θεωρούν πως είναι ευγενείς, πως ξεχωρίζουν απ’ την υπόλοιπη ανθρωπότητα ως άγιοι άνθρωποι. Μπορεί οι συμπεριφορές και τα μοτίβα της σκέψης τους να αλλάξουν κάπως, αλλά, πολύ απλά, δεν αποδέχονται την αλήθεια. Αυτό σημαίνει η πίστη στη θρησκεία. Και πώς μπορεί κανείς να περάσει από την πίστη στη θρησκεία στην πίστη στον Θεό; Δεν είναι απλό ένα τέτοιο ζήτημα. Όσοι έχουν πιστέψει πρόσφατα στον Θεό δεν καταλαβαίνουν καμία αλήθεια. Ξέρουν μόνο ότι είναι καλό να πιστεύεις στη θρησκεία, ότι σημαίνει πως είσαι καλός άνθρωπος. Δεν μπορούν να διακρίνουν με τίποτα μεταξύ της πίστης στη θρησκεία και της πίστης στον Θεό. Άρα, το να μεταβεί κανείς από την πίστη στη θρησκεία στην πίστη στον Θεό απαιτεί να περάσει από μια φάση ώστε να καταλάβει ορισμένες αλήθειες, οι οποίες δίνουν κάποια δυνατότητα διάκρισης. Αν μετά από πέντε ή έξι χρόνια πίστης στον Θεό, ή ακόμα και εφτά ή οκτώ χρόνια, συνεχίζεις να ζεις σύμφωνα με τη σατανική σου διάθεση, να ακολουθείς ακόμη τον Σατανά, να μην αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια, να μην μπορείς να κάνεις πράξη ακόμα και την αλήθεια που καταλαβαίνεις, να απορρίπτεις το έργο του Θεού και να μην αποδέχεσαι το κλάδεμα, την κρίση και την παίδευσή Του, καθώς και την κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του, τότε η πίστη σου στον Θεό έχει χάσει το νόημα και την αξία της. Ο απλούστερος τρόπος να περιγράψουμε την πίστη στον Θεό είναι να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει Θεός, και, πάνω σε αυτό το θεμέλιο, να Τον ακολουθεί, να υποτάσσεται σ’ Αυτόν, να αποδέχεται την κυριαρχία Του, τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, να προσέχει τα λόγια Του, να ζει σύμφωνα με τα λόγια Του, να κάνει τα πάντα σύμφωνα με τα λόγια Του, να είναι αληθινό δημιούργημα, να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό· μόνο αυτή είναι πραγματική πίστη στον Θεό. Αυτό σημαίνει να ακολουθεί κανείς τον Θεό. Αν λες ότι ακολουθείς τον Θεό, αλλά, μέσα σου, δεν αποδέχεσαι τα λόγια Του και διατηρείς στάση αμφισβήτησης απέναντί τους, και δεν αποδέχεσαι την κυριαρχία, τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, και έχεις συνέχεια αντιλήψεις και παρανοήσεις γι’ αυτά που κάνει, και διαμαρτύρεσαι γι’ αυτά, χωρίς να είσαι ποτέ ευχαριστημένος, κι αν συνέχεια υπολογίζεις και προσεγγίζεις όσα κάνει με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, κι αν έχεις συνέχεια τις δικές σου σκέψεις και τη δική σου κατανόηση, τότε όλο αυτό θα προκαλέσει προβλήματα. Έτσι δεν βιώνεις το έργο του Θεού και σε καμία περίπτωση δεν Τον ακολουθείς αληθινά. Αυτό δεν είναι πίστη στον Θεό.