(Απαντώντας σε ερωτήσεις που θέτουν οι αδελφοί και οι αδελφές)

(Η εκτέλεση του καθήκοντός μου περιορίζεται ακόμη απ’ τα συναισθήματα που έχω για την οικογένειά μου. Νιώθω συχνά ότι μου λείπουν οι δικοί μου κι αυτό επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός μου. Αν και η κατάστασή μου έχει βελτιωθεί λιγάκι τελευταία, καμιά φορά ανησυχώ ακόμη μήπως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας συλλάβει κάποιο μέλος της οικογένειάς μου για να με απειλήσει. Φοβάμαι ότι δεν θα καταφέρω να μείνω ακλόνητη τότε.) Οι φόβοι σου είναι αβάσιμοι. Όταν σκέφτεσαι αυτά τα πράγματα, πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να βρεις μια λύση. Πρέπει να καταλάβεις ότι ο Θεός είναι Αυτός που έχει ενορχηστρώσει και διευθετήσει όποιες περιστάσεις κι αν αντιμετωπίζεις. Πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι στον Θεό. Όταν αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις, πρέπει να είσαι σε θέση ν’ αναζητάς την αλήθεια και να μένεις ακλόνητη. Αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι. Πρέπει να αναλογίζεσαι συχνά τα εξής: Πώς βιώνεις το πότισμα και την ποίμανση του Θεού κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου; Ποιο είναι το πραγματικό σου ανάστημα; Πώς πρέπει να εκπληρώνεις το καθήκον ενός δημιουργήματος; Πρέπει να βγάλεις μια άκρη με αυτά τα πράγματα! Αφού σκέφτεσαι ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας μπορεί να σε απειλήσει, γιατί δεν σκέφτεσαι πώς να εισέλθεις στην αλήθεια; Γιατί δεν αναλογίζεσαι την αλήθεια; (Όταν μου περνάνε απ’ το μυαλό αυτά τα πράγματα, προσεύχομαι όντως στον Θεό και δεσμεύομαι να μείνω πιστή σ’ Αυτόν μέχρι θανάτου αν μια μέρα αντιμετωπίσω στ’ αλήθεια αυτές τις περιστάσεις. Φοβάμαι όμως κιόλας ότι δεν θα τα καταφέρω τόσο μικρό ανάστημα που έχω.) Τότε, προσεύχεσαι με τα εξής λόγια: «Θεέ μου, φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω τόσο μικρό ανάστημα που έχω. Είμαι κατατρομαγμένη. Μην το κάνεις, Σε παρακαλώ. Μπορείς να το κάνεις όταν θα έχω το κατάλληλο ανάστημα». Είναι σωστό να προσεύχεσαι έτσι; (Όχι.) Πρέπει να προσεύχεσαι ως εξής: «Θεέ μου, προς το παρόν έχω μικρό ανάστημα κι αδύναμη πίστη. Φοβάμαι μη χρειαστεί να έρθω αντιμέτωπη με το οτιδήποτε. Για την ακρίβεια, δεν πιστεύω στ’ αλήθεια ότι όλα τα ζητήματα κι όλα τα πράγματα είναι στα χέρια Σου. Δεν έχω αφεθεί στα χέρια Σου. Τι επανάσταση! Είμαι πρόθυμη να υποταχθώ στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις Σου. Ό,τι κι αν κάνεις, η καρδιά μου είναι πρόθυμη να καταθέσει μαρτυρία για Σένα. Είμαι πρόθυμη να μείνω ακλόνητη στη μαρτυρία μου χωρίς να Σε ντροπιάσω. Σε παρακαλώ, κάνε ό,τι θέλεις». Πρέπει να θέσεις τις προσδοκίες σου και όσα θες να πεις ενώπιον του Θεού. Έτσι θα αναπτύξεις αληθινή πίστη. Αν διστάζεις ακόμη και να προσεύχεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, η πίστη σου πρέπει να είναι πολύ αδύναμη! Πρέπει να προσεύχεσαι έτσι συχνά, αλλά ακόμη κι αν το κάνεις, δεν είναι απαραίτητο ότι θα ανταποκριθεί ο Θεός. Ο Θεός δεν επιβαρύνει τους ανθρώπους με περισσότερα απ’ όσα μπορούν να αντέξουν. Αν όμως ξεκαθαρίσεις τη στάση και την αποφασιστικότητά σου, αυτό θα Τον ευχαριστήσει. Κι όταν ευχαριστιέται ο Θεός, αυτό το ζήτημα παύει να αναστατώνει και να περιορίζει την καρδιά σου. «Πράγματα όπως οι σύζυγοι, τα παιδιά, οι οικογένειες, οι περιουσίες, βρίσκονται όλα τους στα χέρια του Θεού. Δεν σημαίνουν τίποτα. Όλο το σύμπαν είναι στα χέρια του Θεού. Δεν είναι και η οικογένειά μου στα χέρια Του; Τι νόημα έχει να ανησυχώ για τους δικούς μου; Δεν μου πέφτει λόγος και δεν είμαι ικανή ούτε μπορώ να τους προστατέψω. Η μοίρα τους κι ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτούς είναι στα χέρια του Θεού!» Πρέπει να έχεις την πίστη να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να προσευχηθείς, να αποφασίσεις αμετάκλητα και να επιλέξεις να υποταχθείς στις διευθετήσεις του Θεού. Τότε θα αλλάξει η κατάσταση μέσα σου. Δεν θα έχεις καμία άλλη έγνοια πια ούτε θα σε ανησυχεί τίποτα. Δεν θα είσαι υπερβολικά επιφυλακτική, δεν θα σε πιάνει φόβος σε ό,τι κάνεις. Ενώ όλοι ορμάνε μπροστά, εσύ μένεις πίσω, και θες πάντα να το βάλεις στα πόδια. Αυτό δεν κάνουν οι δειλοί; Όταν ο λαός του Θεού εκτελεί το καθήκον του στη βασιλεία, όταν τα δημιουργήματα εκτελούν το καθήκον τους ενώπιον του Δημιουργού, πρέπει να προχωράνε ήρεμα με θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν πρέπει να δειλιάζουν, να κάνουν πίσω ή να είναι πολύ επιφυλακτικοί. Αν ξέρεις ότι αυτή η κατάσταση είναι λάθος κι αντί να αναζητάς την αλήθεια για να βρεις μια λύση, ανησυχείς όλη την ώρα, περιορίζεσαι τότε και δεσμεύεσαι απ’ αυτήν, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Θέλεις μεν να εκπληρώνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα με όλη σου την καρδιά, με όλο σου το μυαλό και με όλη σου τη δύναμη, μπορείς όμως να το καταφέρεις; Δεν μπορείς να φτάσεις στο σημείο να δώσεις όλη σου την καρδιά γιατί δεν είναι αφοσιωμένη στο καθήκον σου. Στην καλύτερη περίπτωση, έχεις αφιερώσει μόνο το ένα δέκατο της καρδιάς σου. Αν δεν δίνεις όλη σου την καρδιά, πώς μπορείς να δώσεις όλο σου το μυαλό κι όλη σου τη δύναμη; Η καρδιά σου δεν είναι αφοσιωμένη στο καθήκον σου και σου απομένει μόνο η ελάχιστη προθυμία σου να το εκτελέσεις. Είσαι άρα σε θέση να το εκπληρώνεις όντως με όλη σου την καρδιά και με όλο σου το μυαλό; Δεν έχεις την αποφασιστικότητα να κάνεις πράξη την αλήθεια. Είναι άρα σίγουρο ότι θα σε περιορίζουν οι δικοί σου και τα συναισθήματα σου γι’ αυτούς. Θα σε δένουν χειροπόδαρα. Θα σου ελέγχουν τη σκέψη και την καρδιά. Θα υπολείπεσαι της αλήθειας και των απαιτήσεων του Θεού. Θα είσαι μεν πρόθυμη, αλλά θα σου λείπει η δύναμη. Πρέπει, λοιπόν, να προσεύχεσαι ενώπιον του Θεού, να κατανοείς απ’ τη μια τις προθέσεις Του και να ξέρεις απ’ την άλλη ποια είναι η θέση σου ως δημιούργημα. Πρέπει να θέτεις ενώπιον του Θεού την αποφασιστικότητα και τη στάση που οφείλεις να έχεις. Αυτήν τη στάση πρέπει να έχεις. Γιατί όλοι οι άλλοι δεν έχουν τέτοιες ανησυχίες; Νομίζεις ότι δεν έχουν οικογένεια ή παρόμοιες δυσκολίες; Για την ακρίβεια, όλοι έχουν συγκεκριμένα σαρκικά και οικογενειακά μπλεξίματα, αλλά κάποιοι καταφέρνουν να τα λύσουν μέσα από την προσευχή στον Θεό και την αναζήτηση της αλήθειας. Μετά από μια περίοδο αναζήτησης, είναι σε θέση να διακρίνουν αυτά τα σαρκικά συναισθήματα και τα εγκαταλείπουν μέσα από την καρδιά τους. Τότε, δεν τους δυσκολεύουν πλέον, δεν τους ελέγχουν ούτε τους περιορίζουν αυτά τα πράγματα. Δεν επηρεάζεται η εκτέλεση των καθηκόντων τους, κι έτσι οι ίδιοι απελευθερώνονται. Υπάρχει ένα εδάφιο από τα λόγια του Θεού στη Βίβλο που λέει: «Ούτω λοιπόν πας όστις εξ υμών δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού υπάρχοντα, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου» (Κατά Λουκάν 14:33). Τι πάει να πει να απαρνείται κανείς «πάντα τα εαυτού υπάρχοντα»; Τι σημαίνει η λέξη «πάντα»; Αναφέρεται σε πράγματα όπως η θέση, η φήμη και το κέρδος, η οικογένεια, οι φίλοι, η περιουσία. Σ’ όλα αυτά αναφέρεται η λέξη «πάντα». Ποια πράγματα, λοιπόν, καταλαμβάνουν σημαντική θέση στην καρδιά σου; Για κάποιους τα παιδιά, για άλλους οι γονείς, για μερικούς τα πλούτη, για άλλους η θέση, η φήμη και το κέρδος. Αν τα λατρεύεις αυτά τα πράγματα, τότε θα ελέγχεσαι απ’ αυτά. Αν δεν τα λατρεύεις και τα εγκαταλείψεις τελείως, τότε δεν μπορούν να σε ελέγξουν. Εξαρτάται καθαρά από τη στάση σου απέναντί τους και από τον τρόπο με τον οποίο τα χειρίζεσαι.

Πρέπει να καταλάβετε ότι ο Θεός, σε κάθε στιγμή και όποιο στάδιο του έργου Του κι αν επιτελεί, χρειάζεται πάντα μια μερίδα ανθρώπων να δουλεύει μαζί Του. Αυτός προκαθορίζει ότι αυτοί οι άνθρωποι θα συνεργαστούν για το έργο Του ή για τη διάδοση του ευαγγελίου. Έχει, επομένως, ο Θεός μια ανάθεση για κάθε άνθρωπο που έχει προκαθορίσει; Όλοι έχουν μια αποστολή και μια ευθύνη. Όλοι έχουν μια ανάθεση. Όταν ο Θεός σού δίνει μια ανάθεση, αυτή γίνεται ευθύνη σου. Πρέπει να την αναλάβεις. Είναι καθήκον σου. Τι είναι το καθήκον; Είναι η αποστολή που σου ανέθεσε ο Θεός. Τι είναι η αποστολή; (Η ανάθεση από τον Θεό είναι η αποστολή του ανθρώπου. Ο καθένας πρέπει να ζει για την ανάθεση από τον Θεό. Αυτή πρέπει να είναι το μοναδικό πράγμα στην καρδιά του. Μόνο γι’ αυτήν πρέπει να ζει.) Η ανάθεση από τον Θεό είναι η αποστολή του ανθρώπου. Έτσι μόνο μπορεί να το κατανοήσει κανείς σωστά. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό ήρθαν στη γη για να ολοκληρώσουν την ανάθεση από τον Θεό. Έστω πως το μόνο πράγμα που επιδιώκεις σ’ αυτήν τη ζωή είναι να έχεις κοινωνική ανέλιξη, να μαζεύεις πλούτη, να ζεις καλά, να απολαμβάνεις τη στενή επαφή με την οικογένειά σου και να χαίρεσαι τη φήμη, το κέρδος και τη θέση σου, και έστω πως αποκτάς μια θέση στην κοινωνία, και η οικογένειά σου διαπρέπει και είναι σώα και ασφαλής. Παρ’ όλα αυτά, εσύ αγνοείς την αποστολή που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Τι αξία έχει τότε η ζωή που ζεις; Πώς θα λογοδοτήσεις στον Θεό όταν πεθάνεις; Δεν θα μπορέσεις να το κάνεις. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επανάσταση. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αμαρτία! Ποιοι από σας εκτελείτε αυτήν τη στιγμή το καθήκον σας στον οίκο του Θεού κατά τύχη; Απ’ όπου κι αν προέρχεστε για να εκτελέσετε το καθήκον σας, δεν είναι τυχαίο. Δεν είναι ότι επιλέγονται τυχαία μερικοί πιστοί για να εκτελέσουν το συγκεκριμένο καθήκον. Αυτό έχει προκαθοριστεί απ’ τον Θεό πριν την απαρχή του χρόνου. Τι πάει να πει πως κάτι έχει προκαθοριστεί; Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Καθ’ όλο το σχέδιο διαχείρισής Του, ο Θεός έχει σχεδιάσει εδώ και πολύ καιρό πόσες φορές θα ερχόσουν στη γη, σε ποια γενιά και σε ποια οικογένεια θα γεννιόσουν τις έσχατες ημέρες, ποιες θα ήταν οι συνθήκες αυτής της οικογένειας, αν θα ήσουν άνδρας ή γυναίκα, ποια θα ήταν τα προτερήματά σου, ποιο θα ήταν το μορφωτικό σου επίπεδο, πόσο εύγλωττος θα ήσουν, ποιο θα ήταν το επίπεδό σου και πώς θα ήσουν εμφανισιακά. Σχεδίασε την ηλικία στην οποία θα ερχόσουν στον οίκο του Θεού και θα άρχιζες να εκτελείς το καθήκον σου, και ποιο καθήκον θα εκτελούσες την εκάστοτε χρονική στιγμή. Ο Θεός έχει προ πολλού προκαθορίσει το κάθε σου βήμα. Πριν καν γεννηθείς και όταν ήρθες στη γη και διένυες τις τελευταίες ζωές σου, ο Θεός είχε ήδη κανονίσει ποιο καθήκον θα εκτελούσες σ’ αυτό το τελικό στάδιο του έργου. Δεν είναι σε καμία περίπτωση αστεία υπόθεση αυτό! Το γεγονός ότι αυτήν τη στιγμή ακούς ένα κήρυγμα προκαθορίστηκε απ’ τον Θεό. Μην το παίρνεις αψήφιστα! Επιπλέον, το ύψος σου, η εμφάνισή σου, το χρώμα και το σχήμα των ματιών σου, το σώμα σου, η κατάσταση της υγείας σου, οι εμπειρίες ζωής που έχεις και τα καθήκοντα που είσαι ικανός να αναλάβεις σε μια συγκεκριμένη ηλικία, το επίπεδο και η ικανότητα που διαθέτεις, όλα αυτά προκαθορίστηκαν προ πολλού για σένα απ’ τον Θεό. Είναι σίγουρο ότι δεν κανονίζονται τώρα. Ο Θεός τα έχει προκαθορίσει για σένα προ πολλού. Αυτό σημαίνει ότι, αν σκοπεύει να σε χρησιμοποιήσει, θα σε έχει ήδη προετοιμάσει πριν σου δώσει αυτήν την ανάθεση κι αυτήν την αποστολή. Είναι επομένως αποδεκτό να την αποφεύγεις; Είναι αποδεκτό να την αναλαμβάνεις με μισή καρδιά; Τίποτα απ’ αυτά δεν είναι αποδεκτό. Θα ήταν σαν να απογοήτευες τον Θεό! Είναι το χειρότερο είδος επανάστασης να απαρνούνται οι άνθρωποι το καθήκον τους. Είναι μια ειδεχθής πράξη. Ο Θεός δούλεψε φιλόπονα και ευσυνείδητα, και προκαθόρισε από αμνημονεύτων χρόνων να φτάσεις σήμερα εδώ και να σου ανατεθεί αυτή η αποστολή. Δεν είναι επομένως ευθύνη σου αυτή η αποστολή; Δεν είναι αυτό που δίνει αξία στη ζωή σου; Αν δεν ολοκληρώσεις την αποστολή που σου αναθέτει ο Θεός, θα χάσεις την αξία και το νόημα της ζωής. Θα είναι σαν να έχεις ζήσει μάταια. Ο Θεός κανόνισε για σένα τις κατάλληλες συνθήκες, το κατάλληλο περιβάλλον και υπόβαθρο. Σου έδωσε το επίπεδο και την ικανότητα, σε προετοίμασε να ζήσεις ως αυτήν την ηλικία και να έχεις όλα τα προσόντα που χρειάζεσαι για να εκτελείς το καθήκον σου. Κανόνισε για σένα όλα αυτά τα πράγματα, αλλά παρ’ όλα αυτά, εσύ δεν εκτελείς επιμελώς το καθήκον σου. Δεν μπορείς να αντισταθείς στον πειρασμό κι επιλέγεις να τραπείς σε φυγή, επιδιώκοντας πάντα την καλή ζωή και τα εγκόσμια αγαθά. Παίρνεις το χάρισμα και την ικανότητα που σου έδωσε ο Θεός και τα χρησιμοποιείς για να υπηρετήσεις τον Σατανά, για να ζήσεις γι’ αυτόν. Πώς νιώθει ο Θεός γι’ αυτό; Δεν θα σε απεχθάνεται βλέποντας τις ελπίδες Του για σένα να διαψεύδονται; Δεν θα σε μισήσει; Θα εξαπολύσει πάνω σου ένα μεγάλο κύμα οργής. Θα λήξει εκεί το θέμα; Μπορεί να είναι τόσο απλό όσο φαντάζεσαι; Πιστεύεις ότι, αν δεν ολοκληρώσεις την αποστολή σου σε αυτήν τη ζωή, όλα τελειώνουν με τον θάνατό σου; Δεν τελειώνουν εκεί. Η ψυχή σου θα βρεθεί σε κίνδυνο. Δεν εκτέλεσες το καθήκον σου, δεν δέχθηκες την ανάθεση από τον Θεό και το έσκασες απ’ την παρουσία Του. Είναι σοβαρά τα πράγματα. Πού μπορείς να καταφύγεις; Μπορείς να ξεφύγεις απ’ τα χέρια του Θεού; Πώς χαρακτηρίζει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους; (Είναι άνθρωποι που Τον έχουν προδώσει.) Πώς ορίζει ο Θεός τους ανθρώπους που Τον έχουν προδώσει; Πώς χαρακτηρίζει όσους το έχουν σκάσει απ’ το βήμα της κρίσης Του; Είναι άνθρωποι που θα υποστούν την αιώνια απώλεια και θα καταστραφούν. Δεν θα υπάρξει άλλη ζωή ή άλλη αναγέννηση για σένα. Δεν υπάρχει περίπτωση να σου δώσει ο Θεός άλλη ανάθεση. Και χωρίς αποστολή πια, δεν θα έχεις την ευκαιρία να σωθείς. Θα μπλέξεις άσχημα! Ο Θεός θα πει: «Αυτός ο άνθρωπος το έσκασε μια φορά από μπροστά Μου, απ’ το βήμα της κρίσης Μου κι απ’ την παρουσία Μου. Δεν εκπλήρωσε την αποστολή του ούτε την ολοκλήρωσε. Η ζωή του τελειώνει εδώ. Τέλος. Έληξε». Τι τραγωδία! Κανείς από σας δεν εκτελεί κατά τύχη το καθήκον του στον οίκο του Θεού σήμερα, είτε αυτό είναι μικρό είτε μεγάλο, είτε απαιτείται σωματική είτε πνευματική προσπάθεια, είτε αφορά τον χειρισμό εξωτερικών υποθέσεων είτε εσωτερικών. Πώς μπορεί να είναι επιλογή σου κάτι τέτοιο; Όλα καθοδηγούνται απ’ τον Θεό. Μόνο χάρη στην ανάθεση που σου δίνει ο Θεός συγκινείσαι σε τέτοιο βαθμό, έχεις αυτήν την αίσθηση της αποστολής και της ευθύνης και μπορείς να εκτελέσεις αυτό το καθήκον. Μεταξύ των απίστων, πάρα πολλοί έχουν ωραία εμφάνιση, γνώσεις ή ταλέντα. Έχουν, όμως, την εύνοια του Θεού; Όχι. Δεν τους έχει επιλέξει ο Θεός και μόνο εσάς ευνοεί. Έχει ορίσει να αποδεχθείτε όλοι σας κάθε είδους ρόλο, να εκτελέσετε κάθε είδους καθήκον και να αναλάβετε κάθε είδους ευθύνη στο έργο της διαχείρισής Του. Όταν ολοκληρωθεί και πραγματοποιηθεί επιτέλους το σχέδιο της διαχείρισης του Θεού, τι δόξα και τι προνόμιο θα είναι αυτό! Επομένως, όταν σήμερα οι άνθρωποι ταλαιπωρούνται λιγάκι καθώς εκτελούν το καθήκον τους, όταν αναγκάζονται να εγκαταλείψουν κάποια πράγματα, να δαπανήσουν λιγάκι τον εαυτό τους και να πληρώσουν κάποιο τίμημα, όταν χάνουν τη θέση, τη φήμη και το κέρδος τους στον κόσμο και όλα αυτά γίνονται καπνός, φαίνεται σαν να τους τα πήρε ο Θεός. Έχουν όμως κερδίσει κάτι πιο πολύτιμο και πιο ανεκτίμητο. Τι έχουν κερδίσει οι άνθρωποι απ’ τον Θεό; Μέσα από την εκτέλεση του καθήκοντός τους, έχουν κερδίσει την αλήθεια και ζωή. Πραγματικός άνθρωπος είσαι μόνο όταν έχεις εκπληρώσει το καθήκον σου, έχεις ολοκληρώσει την ανάθεση από τον Θεό, έχεις αφιερώσει όλη σου τη ζωή στην αποστολή και την ανάθεση που σου έχει δώσει Εκείνος, έχεις μια ωραία μαρτυρία και ζεις μια ζωή γεμάτη αξία! Και γιατί λέω ότι είσαι πραγματικός άνθρωπος; Διότι ο Θεός σε επέλεξε και σε όρισε να εκτελέσεις το καθήκον σου ως δημιούργημα εντός της διαχείρισής Του. Αυτό δίνει τη μεγαλύτερη αξία και το μεγαλύτερο νόημα στη ζωή σου.

Ο Θεός δεν ζητάει πολλά απ’ τους ανθρώπους. Όταν σου δίνει μια ανάθεση και μια ευθύνη και λες ότι η πίστη σου είναι αδύναμη κι ότι δεν μπορείς να κάνεις μεγαλύτερη προσπάθεια, ότι δεν μπορείς να προσφέρεις περισσότερα και μόνο τόσα μπορείς να αναλάβεις, ο Θεός δεν πρόκειται να σε εξαναγκάσει για κάτι. Αν ζητήσει το 100% σου και δώσεις το 95%, αυτό δεν σημαίνει ότι θα απογοητευτεί, ότι θα σε τιμωρήσει κι ότι θα σε παρακινεί και θα σε προτρέπει αδιάκοπα να φτάσεις το 100% που ζητάει. Ο Θεός δεν πρόκειται να κάνει τίποτα απ’ όλα αυτά. Αντιθέτως, θα φροντίζει να σημειώνεις σταδιακή πρόοδο, βήμα-βήμα, σύμφωνα πάντα με το ανάστημα, την ενέργεια και τις ικανότητές σου. Ο Θεός είναι δίκαιος και λογικός στο έργο Του. Δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους. Σε κάνει να νιώθεις άνετα και χαλαρά και να αισθάνεσαι πως σε όλα όσα κάνει για σένα σε καταλαβαίνει και σε σκέφτεται. Οι άνθρωποι πρέπει να αντιλαμβάνονται την επίπονη προσπάθεια του Θεού, όπως επίσης και το έλεος, τη στοργική καλοσύνη και την ανεκτικότητα που δείχνει στην ανθρωπότητα. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουν οι άνθρωποι και πώς πρέπει να συνεργάζονται; Πρέπει να συνεργάζονται λέγοντας το εξής: «Πρέπει να πασχίσω να ικανοποιήσω τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός θέλει το 100% μου. Αν εγώ μπορώ να δώσω το 60%, δεν πρόκειται να δώσω μόνο το 30. Θα βάλω τα δυνατά μου. Δεν θα είμαι ύπουλος, δεν θα κάνω εκπτώσεις, δεν θα σκεφτώ ποτέ να βασιστώ στην τύχη». Αυτό αρκεί. Ο Θεός εξετάζει την καρδιά του ανθρώπου. Δεν έχει πανομοιότυπες απαιτήσεις απ’ όλους τους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να εγκαταλείψεις κι εσύ τα παιδιά και την οικογένειά σου ή να αφήσεις τη δουλειά σου επειδή το έκανε κάποιος άλλος. Ο Θεός δεν έχει την ίδια προσέγγιση για όλους. Οι απαιτήσεις που έχει από σένα εξαρτώνται από το ανάστημά σου και το τι μπορείς να πετύχεις. Δεν υπάρχει, άρα, λόγος να ανησυχείς ή να πιέζεσαι. Απλώς προσευχήσου ενώπιον του Θεού βάσει αυτού που μπορείς να καταφέρεις. Μην υποχωρείς μπροστά στις δυσκολίες ή τους περιορισμούς που σε ταλαιπωρούν. Μην τ’ αφήνεις να σ’ επηρεάζουν. Αυτό είναι το σωστό. Άπαξ και επηρεαστείς, θα σκέφτεσαι όλη την ώρα το εξής: «Δεν τα ’χω πάει πολύ καλά. Ο Θεός είναι δυσαρεστημένος μαζί μου, σωστά; Πρέπει να προσέξω πολύ. Δεν γίνεται να ζοριστώ πάρα πολύ. Πρέπει να πάρω μια ανάσα». Αυτό είναι λάθος. Έχεις παρερμηνεύσει τον Θεό. Καθώς οι άνθρωποι το βιώνουν αυτό βήμα προς βήμα, νιώθουν ολοένα και περισσότερο ότι η πίστη τους παραείναι αδύναμη, και φτάνουν μάλιστα στο σημείο να αμφισβητούν τον Θεό βασισμένοι στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Είναι όπως ακριβώς λέει και το ρητό: «Οι ευγενείς αξιολογούνται με βάση τα πρότυπα των φαύλων». Πιστεύουν μεν στον Θεό, αλλά φοβούνται να βασιστούν πάνω Του. Πιστεύουν στην κυριαρχία του Θεού, αλλά φοβούνται να Του παραδώσουν τα πάντα. Οι άνθρωποι λένε συχνά το εξής: «ο Θεός κυριαρχεί επί των πάντων» και «τα πάντα είναι στα χέρια του Θεού». Όταν, όμως, έρχονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση, σκέφτονται ως εξής: «Μπορεί όντως να κυριαρχεί πάνω σ’ αυτό ο Θεός; Μπορώ πράγματι να βασιστώ πάνω Του; Καλύτερα να βασιστώ σε άλλους ανθρώπους. Αν τώρα δεν πιάσει αυτό, όλο και κάτι θα σκεφτώ μόνος μου». Τότε συνειδητοποιούν πόσο ανώριμοι και γελοίοι είναι και πόσο μικρό ανάστημα έχουν. Ξαναγυρίζουν πίσω επειδή θέλουν να βασιστούν στον Θεό, αλλά ανακαλύπτουν ότι και πάλι δεν υπάρχει κανένα μονοπάτι. Παρ’ όλα αυτά, βαθιά μέσα τους, ξέρουν ότι ο Θεός είναι πιστός κι ότι μπορούν να βασιστούν πάνω Του. Απλώς έχουν πάρα πολύ αδύναμη πίστη και είναι πάντα πολύ επιφυλακτικοί. Πώς λύνεται αυτό το πρόβλημα; Πρέπει να βασιστείς στην εμπειρία σου και στην επιδίωξη και την κατανόηση της αλήθειας. Τότε μόνο μπορείς να αναπτύξεις αληθινή πίστη. Όσο περισσότερη εμπειρία έχεις κι όσο περισσότερο στηρίζεσαι στον Θεό, τόσο περισσότερο νιώθεις ότι μπορείς να βασίζεσαι πάνω Του. Κι όσο βιώνεις όλο και περισσότερα ζητήματα, και βλέπεις πως ο Θεός σε προστατεύει ξανά και ξανά, βοηθώντας σε να ξεπερνάς τις δυσκολίες και να αποφεύγεις τους κίνδυνους, αποκτάς υποσυνείδητα αληθινή πίστη κι εμπιστοσύνη στον Θεό. Νιώθεις ότι ο Θεός είναι φερέγγυος κι αξιόπιστος. Αυτήν την πίστη πρέπει να έχεις πρώτα απ’ όλα στην καρδιά σου.

Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του μοίρα, η οποία είναι προκαθορισμένη απ’ τον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να πάρει τον έλεγχο της μοίρας κάποιου άλλου. Πρέπει να σταματήσεις να αγχώνεσαι για την οικογένειά σου. Πρέπει να μάθεις να εγκαταλείπεις και να αφήνεις τα πάντα πίσω σου. Πώς γίνεται αυτό; Ένας τρόπος είναι να προσεύχεσαι στον Θεό. Πρέπει, επίσης, να αναλογίζεσαι ότι όσοι από τους συγγενείς σου δεν πιστεύουν στον Θεό επιδιώκουν τα εγκόσμια αγαθά, τα πλούτη και τις υλικές ανέσεις. Ανήκουν στον Σατανά και είναι διαφορετικό είδος ανθρώπου από σένα. Αν δεν εκτελείς το καθήκον σου και μένεις μαζί τους, θα υποφέρεις για το υπόλοιπο της ζωής σου. Απ’ τη στιγμή που βλέπετε τα πράγματα από διαφορετικές γωνίες, δεν θα τα πηγαίνεις καλά μαζί τους. Αντιθέτως, θα βασανίζεσαι. Θα βιώνεις μονάχα πόνο και καθόλου ευτυχία. Μπορούν να σου προσφέρουν γαλήνη και χαρά τα συναισθήματά σου γι’ αυτούς; Το μόνο που θα σου προσφέρει η ικανοποίηση της σάρκας σου είναι βάσανα, κενό και τύψεις για μια ζωή. Πρέπει να το χωνέψεις αυτό. Το ότι σου λείπει, λοιπόν, η οικογένειά σου δεν είναι αμοιβαίο· γίνεσαι συναισθηματικός χωρίς κανένα λόγο! Βαδίζεις σε διαφορετικό μονοπάτι απ’ τους δικούς σου. Έχετε διαφορετική θεώρηση για τη ζωή, διαφορετική κοσμοθεωρία, διαφορετικό μονοπάτι στη ζωή κι επιδιώκετε διαφορετικούς στόχους. Αυτήν τη στιγμή δεν είσαι με τους δικούς σου. Εφόσον, όμως, είσαι εξ αίματος συγγενής τους, θα νιώθεις πάντα ότι είσαι κοντά τους κι ότι είστε μια οικογένεια. Παρ’ όλα αυτά, όταν μείνεις όντως μαζί τους, αρκεί να τους αντιμετωπίσεις λίγες μόνο μέρες και θα εκνευριστείς για τα καλά. Είναι όλο ψέματα. Τίποτα απ’ αυτά που λένε δεν είναι αλήθεια· είναι όλα καλοπιάσματα και απάτες. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται κι αντιμετωπίζουν τον κόσμο βασίζεται στη φιλοσοφία του Σατανά και τα αξιώματά του για τη ζωή. Όλες οι σκέψεις και οι απόψεις τους είναι λανθασμένες και παράλογες. Δεν αντέχεις με τίποτα να τις ακούς. Σκέφτεσαι, λοιπόν, ως εξής: «Παλιά, τους είχα στον νου μου όλη την ώρα και φοβόμουν συνεχώς ότι δεν ζούσαν καλά. Η ζωή μαζί τους, όμως, είναι πραγματικά ανυπόφορη πλέον!» Νιώθεις απέχθεια γι’ αυτούς. Δεν έχεις ακόμη καταλήξει στο τι είδους άνθρωποι είναι, οπότε εξακολουθείς να σκέφτεσαι ότι οι οικογενειακοί δεσμοί είναι πιο σημαντικοί και πιο αληθινοί απ’ οτιδήποτε άλλο. Περιορίζεσαι ακόμη απ’ τα συναισθήματά σου. Προσπάθησε να εγκαταλείψεις αυτά τα συναισθήματα με όποιον τρόπο μπορείς. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, τότε δώσε προτεραιότητα στο καθήκον σου. Προέχουν η ανάθεση κι η αποστολή που σου έδωσε ο Θεός. Η εκπλήρωση του καθήκοντός σου προηγείται όλων των άλλων. Μην ασχολείσαι για την ώρα με ό,τι έχει να κάνει με τους εξ αίματος συγγενείς σου. Μόλις εκπληρώσεις την ανάθεση και το καθήκον σου, αντιλαμβάνεσαι όλο και πιο ξεκάθαρα την αλήθεια, αποκτάς μια ολοένα και πιο κανονική σχέση με τον Θεό, η καρδιά σου υποτάσσεται στον Θεό ολοένα και περισσότερο, και μεγαλώνει και φανερώνεται ακόμα περισσότερο η θεοφοβούμενη καρδιά σου. Τότε είναι που αλλάζει η εσωτερική σου κατάσταση. Απ’ τη στιγμή που αλλάζει η κατάστασή σου, ξεθωριάζουν οι κοσμικές απόψεις και τα συναισθήματά σου. Δεν θα αναζητάς πια αυτά τα πράγματα. Το μόνο που θα θέλει να αναζητήσει η καρδιά σου είναι πώς να αγαπάς τον Θεό και να Τον ικανοποιείς, καθώς και πώς να ζεις με τρόπο που να Τον ευχαριστεί, πώς να ζεις σύμφωνα με την αλήθεια. Απ’ τη στιγμή που η καρδιά σου πασχίζει γι’ αυτό, τα πράγματα που έχουν να κάνουν με τα σαρκικά συναισθήματα θα ξεθωριάσουν σιγά-σιγά και δεν θα είναι πια σε θέση να σε δεσμεύουν ή να σε ελέγχουν.

Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Δεν περιορίζομαι απ’ τα συναισθήματά μου για τους δικούς μου όταν εκτελώ τα καθήκοντά μου. Όποτε, όμως, δεν έχω κάτι να κάνω, αρχίζουν να μου λείπουν». Τι συνέπειες έχει άραγε αυτό; Αν μπορεί να σε οδηγήσει στο να γίνεις αρνητικός κι απρόθυμος να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου, τότε πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια για να βρεις μια λύση. Απ’ τη στιγμή που λύσεις το πρόβλημα, δεν θα σου λείπουν τόσο πολύ οι δικοί σου την επόμενη φορά που δεν θα έχεις κάτι να κάνεις, οπότε δεν θα υπάρξουν και οι αντίστοιχες συνέπειες. Όποια, λοιπόν, προβλήματα κι αν προκύψουν, πρέπει πάντα να αναζητάς την αλήθεια για να τα λύνεις. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Δεν είναι ανησυχητικό να σου λείπουν οι δικοί σου. Το κλειδί είναι να σκέφτεσαι τι συνέπειες θα έχει το να τους νοσταλγείς όλη την ώρα και πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα αυτό. Πρέπει να αναλογίζεσαι τα εξής: «Πώς προέκυψε αυτή μου η κατάσταση; Πώς γίνεται να μου λείπουν πάντα οι δικοί μου; Ποια μέρη της αλήθειας δεν μου είναι ξεκάθαρα; Σε ποιες αλήθειες πρέπει να εισέλθω;» Αν ασκηθείς έτσι, θα εισέλθεις γρήγορα στην αλήθεια. Πρέπει πάντα να αναλογίζεσαι την αλήθεια στο μυαλό σου. Όσο περισσότερο το κάνεις αυτό, τόσο πιο ξεκάθαρα θα κατανοείς την αλήθεια και τόσο περισσότερα μονοπάτια άσκησης θα ανοιχτούν στο μυαλό σου. Αυτό θα σε οδηγήσει στο να κατανοείς πραγματικά την αλήθεια αντί να γνωρίζεις κάποια σκόρπια πράγματα γι’ αυτήν. Σε αυτό το σημείο, θα αναζητήσεις ανθρώπους για να συναναστραφείς μαζί τους. Ποιος είναι ο σκοπός της συναναστροφής; Να λάβεις επιβεβαίωση, να κατανοήσεις με περισσότερη ακρίβεια την αλήθεια, χωρίς καθόλου παρεκκλίσεις. Έτσι, δεν θα δυσκολεύεσαι και το μυαλό σου θα απελευθερωθεί και δεν θα έχει πια περιορισμούς· θα είναι ελεύθερο. Δεν θα σου λείπει πια η οικογένειά σου όλη την ώρα, και θα μπορέσεις να ξεφύγεις απ’ τα εγκόσμια μπερδέματα. Η κατάστασή σου θα γίνεται ολοένα και πιο κανονική. Όλοι πρέπει να μάθετε να αναλογίζεστε την αλήθεια. Πώς γίνεται αυτό; Για παράδειγμα, ας πούμε ότι σήμερα έκανες κάτι που δεν θεωρείς και πολύ σωστό και φαίνεται να αντιβαίνει στις αρχές, αλλά δεν ξέρεις πού έγκειται το πρόβλημα. Πρέπει τότε να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις την αλήθεια. Πρέπει να σκεφτείς τα εξής: «Με ποια αλήθεια σχετίζεται αυτό το ζήτημα; Με ποια αρχή σχετίζεται;» Πρέπει να βρεις κάποιον να συναναστραφείτε σχετικά με την αλήθεια· πρέπει να ανατρέξεις σ’ αυτό που έγινε και να στοχαστείς. Όταν τελικά ανακαλύψεις την πηγή του προβλήματος και το λύσεις μέσω της αναζήτησης της αλήθειας, θα έχεις περισσότερη πίστη στον Θεό και θα νιώσεις ότι έχεις σημειώσει πρόοδο σε ό,τι αφορά την αλήθεια. Θα μπορείς να διακρίνεις κάποια ζητήματα και να κατανοήσεις κάποια πνευματικά λόγια. Θα μπορείς, ίσως, να κατανοήσεις και την πραγματική σημασία και το πραγματικό νόημα κάποιου συχνά επαναλαμβανόμενου δόγματος ή συνθήματος. Αυτό σημαίνει πως θα έχεις κατανοήσει ένα μέρος της αλήθειας και θα ξέρεις πώς να την ασκείς. Τότε μπορείς να πας να συναναστραφείς με τους άλλους. Θα συναναστραφείς σχετικά με αυτό το σύνθημα μέχρι να το κατανοήσεις ξεκάθαρα και να μετατραπεί σε ένα μονοπάτι άσκησης. Δεν είναι καλό αυτό; Να κι άλλος ένας τρόπος να προχωρήσεις. Καμιά φορά, όταν βλέπεις κάποιους σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, μπορεί και να σκεφτείς το εξής: «Γιατί είναι σε αυτήν την κατάσταση; Πώς προέκυψε αυτή η κατάσταση; Πώς γίνεται και δεν είμαι κι εγώ σε αυτήν την κατάσταση; Αυτό που είπαν αντιστοιχεί σε κάποια συγκεκριμένη κατάσταση και νοοτροπία. Πώς αναπτύχθηκε, λοιπόν, αυτή τους η νοοτροπία; Από πού προέκυψε το πρόβλημα; Με ποια πτυχή της αλήθειας σχετίζεται; Δεν πρέπει να αναζητήσω κι εγώ την αλήθεια;» Μέσω της συναναστροφής και της αναζήτησης, ανακαλύπτεις το πρόβλημα και συνειδητοποιείς ότι κι εσύ έχεις μια κατάσταση αντίστοιχη με τη δική τους. Κατάφερες να δείξεις πως η κατάστασή σου ταιριάζει απόλυτα με τη δική τους. Έτσι δεν είναι; Δεν άξιζε αυτή η προσπάθεια; (Ναι.) Αφού ανακαλύψεις το πρόβλημα, βρίσκεις κάποιον να συναναστραφείτε μαζί. Όταν τελικά βρεις την απάντηση και καταλάβεις ποιο είναι το πρόβλημα, αυτό λύνεται. Μόλις καταφέρεις να ανακαλύψεις ένα πρόβλημα, είναι εύκολο να το λύσεις. Αν δεν μπορέσεις να το ανακαλύψεις, δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ. Πού και πού ησυχάζει το μυαλό σου και τότε είναι η ιδανική στιγμή να αναλογιστείς την αλήθεια και τον λόγο του Θεού. Σε καμία περίπτωση μη χαραμίζεις αυτήν την ευκαιρία για να καλλιεργείς συναισθηματικούς δεσμούς και να σκέφτεσαι όλη την ώρα πώς να ξανασμίξεις με την οικογένειά σου. Αυτό είναι πρόβλημα. Αν ανησυχείς συνεχώς για τους δικούς σου και αρπάζεις κάθε ευκαιρία για να δεθείς μαζί τους συναισθηματικά, το μυαλό σου θα είναι μονίμως πλημμυρισμένο με όλα αυτά τα συναισθηματικά μπερδέματα. Δεν θα καταφέρεις να κόψεις ούτε να εγκαταλείψεις αυτούς τους δεσμούς. Πρέπει να προσεύχεσαι περισσότερο, να διαβάζεις περισσότερο τον λόγο του Θεού και να συναναστρέφεσαι συχνά με τους αδελφούς και τις αδελφές σου. Όταν κατανοήσεις την αλήθεια, δεν θα περιορίζεσαι απ’ την οικογένεια, τη σάρκα ή τα συναισθήματά σου. Θα σου είναι εύκολο να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά. Αυτός είναι ο τρόπος να προχωρήσεις. Εδώ που τα λέμε, αυτές είναι εμπειρίες πολλών ανθρώπων. Χρειάζεται πάντα ένα διάστημα εμπειρίας για να λυθούν τα προβλήματα που έχουν να κάνουν με τα αισθήματα. Απ’ τη στιγμή που κατανοήσεις την αλήθεια, τα προβλήματα αυτά λύνονται πιο εύκολα.