Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, χωρίς να κάνουν κακό. Είναι, όμως, αφοσιωμένοι; Μπορούν να τα κάνουν σε ικανοποιητικό επίπεδο; Όχι, απέχουν ακόμα πάρα πολύ απ’ αυτό. Το αν μπορεί ή δεν μπορεί κάποιος να εκτελεί καλά τα καθήκοντά του αφορά το ζήτημα της ανθρώπινης φύσης. Πώς γίνεται, λοιπόν, να κάνουν σωστά τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι; Τι πρέπει να διαθέτουν για να τα κάνουν καλά; Πρέπει να είναι σχολαστικοί, ευσυνείδητοι και να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, σε κάθε καθήκον τους και σε ό,τι κάνουν· μόνο τότε θα νιώσουν γαλήνη και σταθερότητα στην καρδιά τους. Τι σημαίνει να ανταποκρίνεται κάποιος στις υποχρεώσεις του; Σημαίνει να είσαι επιμελής, να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου με όλη σου την καρδιά και να κάνεις όλα όσα πρέπει να κάνεις. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι ένας επικεφαλής της εκκλησίας σού ανέθεσε ένα καθήκον και συναναστράφηκε μαζί σου για τις απλές αρχές του καθήκοντος αυτού, δεν μπήκε, όμως, σε πολλές λεπτομέρειες. Εσύ τι πρέπει να κάνεις για να εκτελέσεις καλά αυτό το καθήκον; (Να βασιστούμε στη συνείδησή μας.) Το λιγότερο που έχεις να κάνεις είναι να βασιστείς στη συνείδησή σου. Πώς θα υλοποιήσεις τα λόγια: «Να βασιστείς στη συνείδησή σου»; Πώς θα εφαρμόσεις αυτά τα λόγια; (Αν σκεφτώ το συμφέρον του οίκου του Θεού και δεν ντροπιάσω με κανέναν τρόπο τον Θεό.) Μία πτυχή είναι αυτή. Πρέπει, όμως, εκτός από αυτό, να σκέφτεσαι επανειλημμένα καθετί που κάνεις και να το αξιολογείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Υπάρχει περίπτωση να το τελειώσεις και να μη νιώθεις γαλήνη στην καρδιά σου, να πιστεύεις ότι κάποιο πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει και, αφού το εξετάσεις, να βρεις τελικά όντως κάποιο πρόβλημα. Τι πρέπει να κάνεις εκείνη τη στιγμή; Να διορθώσεις άμεσα το πρόβλημα. Τι στάση είναι αυτή; (Στάση σχολαστικότητας και προσοχής στη λεπτομέρεια.) Πράγματι, είναι σχολαστικότητα και προσοχή στη λεπτομέρεια, μια στάση σοβαρή και αυστηρή. Πρέπει να εκτελείς το καθήκον σου βασιζόμενος σε μια στάση σοβαρότητας και υπευθυνότητας, λέγοντας: «Μου έχουν αναθέσει αυτό το έργο. Πρέπει, λοιπόν, να βάλω τα δυνατά μου για να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ και ξέρω. Δεν επιτρέπεται να κάνω λάθη». Μην έχεις τη νοοτροπία «αν είναι σχετικά καλό, μας κάνει». Μπορείς να κάνεις καλά το καθήκον σου αν σκέφτεσαι πάντα επιπόλαια; (Όχι.) Τι είναι αυτό που σε κάνει επιπόλαιο; Δεν οφείλεται αυτό στη σατανική, διεφθαρμένη διάθεσή σου; Η επιπολαιότητα είναι εκδήλωση μιας διεφθαρμένης διάθεσης· γεννιέται όταν οι άνθρωποι βρίσκονται στο έλεος των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Όποιος είναι επιπόλαιος έχει χειρότερα αποτελέσματα στο καθήκον του, ενώ καμιά φορά το έργο του καταστρέφεται τελείως, πράγμα που έχει αντίκτυπο και στο έργο της εκκλησίας. Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή συνέπεια. Τι είδους πρόβλημα είναι το να είσαι διαρκώς επιπόλαιος στο καθήκον σου; Πρόκειται για πρόβλημα που αφορά την ανθρώπινη φύση σου. Μόνο όσοι δεν έχουν συνείδηση ή ανθρώπινη φύση είναι συνέχεια επιπόλαιοι. Θεωρείτε αξιόπιστους όσους ενεργούν συνέχεια με επιπολαιότητα; (Όχι.) Είναι εντελώς αναξιόπιστοι! Όποιος εκτελεί το καθήκον του με τρόπο επιπόλαιο είναι ανεύθυνος. Όποιος ενεργεί με ανευθυνότητα δεν είναι έντιμος, αλλά αναξιόπιστος. Ένας αναξιόπιστος άνθρωπος είναι επιπόλαιος σε κάθε καθήκον που κάνει, όποιο κι αν είναι αυτό, επειδή δεν έχει αποδεκτό επίπεδο χαρακτήρα, δεν αγαπάει την αλήθεια και δεν είναι σε καμία περίπτωση έντιμος. Είναι δυνατόν να εμπιστευθεί ο Θεός το παραμικρό σε έναν άνθρωπο αναξιόπιστο; Φυσικά και όχι. Ο Θεός ερευνά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων και γι’ αυτό δεν αναθέτει καθόλου καθήκοντα σε δόλιους ανθρώπους· ευλογεί μόνο τους έντιμους και εργάζεται μόνο σε όσους είναι έντιμοι και αγαπούν την αλήθεια. Όταν εκτελεί κάποιο καθήκον ένας δόλιος άνθρωπος, αυτή η διευθέτηση έχει γίνει από άνθρωπο και είναι ανθρώπινο λάθος. Αυτοί που θέλουν να είναι επιπόλαιοι δεν έχουν συνείδηση και λογική, έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση, είναι εξαιρετικά αναξιόπιστοι και δεν μπορεί κανείς να βασιστεί πάνω τους. Είναι δυνατόν να εργαστεί το Άγιο Πνεύμα σε τέτοιους ανθρώπους; Αποκλείεται. Όσοι, λοιπόν, θέλουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους επιπόλαια, ο Θεός δεν θα τους οδηγήσει ποτέ στην τελείωση και δεν θα τους χρησιμοποιήσει ποτέ. Όλοι αυτοί που θέλουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους επιπόλαια είναι δόλιοι, έχουν πάρα πολλά κακά κίνητρα και δεν έχουν καθόλου συνείδηση και λογική. Δεν έχουν αρχές και όρια στις πράξεις τους· κάνουν ό,τι θέλουν και είναι ικανοί για κάθε κακό. Όλα όσα κάνουν βασίζονται στο πώς αισθάνονται: Αν έχουν κέφια και είναι χαρούμενοι, θα τα πάνε λίγο καλύτερα. Αν είναι κακόκεφοι και δυσαρεστημένοι, θα είναι επιπόλαιοι. Αν είναι θυμωμένοι, μπορεί να ενεργήσουν αυθαίρετα και απερίσκεπτα και να καθυστερήσουν κάποια σημαντικά θέματα. Ο Θεός δεν έχει καμία θέση στην καρδιά τους. Απλώς κάθονται και περιμένουν να περάσουν οι μέρες μέχρι να πεθάνουν. Είναι, λοιπόν, ανώφελο να παροτρύνεις όσους κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια και είναι μάταιο να συναναστρέφεσαι μαζί τους σχετικά με την αλήθεια. Όσες παρατηρήσεις κι αν τους γίνουν, δεν αλλάζουν συμπεριφορά, είναι άκαρδοι· το καλύτερο που μπορεί να γίνει μ’ αυτούς είναι να αποπεμφθούν. Όσοι είναι άκαρδοι δεν έχουν όρια σε ό,τι κάνουν, τίποτα δεν μπορεί να τους περιορίσει. Είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να χειριστούν κάποιο ζήτημα βασισμένοι στη συνείδησή τους; (Όχι.) Γιατί όχι; (Δεν έχουν τα πρότυπα της συνείδησης, δεν έχουν ανθρώπινη φύση, δεν έχουν όρια.) Ακριβώς. Δεν ενεργούν με βάση τα πρότυπα της συνείδησης· κάνουν όπως προτιμούν, κάνουν ό,τι θέλουν, με βάση τα κέφια τους. Από τα κέφια τους εξαρτάται αν θα έχουν καλά ή κακά αποτελέσματα στα καθήκοντά τους. Αν έχουν κέφια, θα έχουν καλά αποτελέσματα. Αν όμως δεν έχουν, τα αποτελέσματα θα είναι άσχημα. Είναι δυνατόν να φτάσει κάποιος στα αποδεκτά πρότυπα όταν εκτελεί έτσι τα καθήκοντά του; Αυτοί κάνουν τα καθήκοντά τους με βάση τα κέφια τους και όχι με βάση τις αλήθεια-αρχές· δυσκολεύονται, λοιπόν, πολύ να κάνουν πράξη την αλήθεια και δεν θα λάβουν εύκολα την έγκριση του Θεού. Εκείνοι που ενεργούν όπως θέλουν και όπως προτιμούν δεν κάνουν καθόλου πράξη την αλήθεια.

Οτιδήποτε κάνουν οι άνθρωποι αφορά την αναζήτηση και την άσκηση της αλήθειας· οτιδήποτε άπτεται της αλήθειας έχει σχέση με την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους και με τη στάση με την οποία ενεργούν. Πολλές φορές, όταν οι άνθρωποι κάνουν πράγματα χωρίς αρχές, αυτό συμβαίνει επειδή δεν κατανοούν τις αρχές που τα διέπουν. Αλλά πολλές φορές, οι άνθρωποι όχι μόνο δεν καταλαβαίνουν τις αρχές, αλλά και δεν θέλουν να τις καταλάβουν. Μπορεί να γνωρίζουν λίγα πράγματα γι’ αυτές, αλλά και πάλι δεν θέλουν να βάλουν τα δυνατά τους. Δεν βρίσκεται στην καρδιά τους αυτό το πρότυπο, ούτε και αυτή η απαίτηση. Έτσι, τους είναι πολύ δύσκολο να κάνουν τα πράγματα σωστά, τους είναι πολύ δύσκολο να κάνουν τα πράγματα με τρόπο που να συνάδει με την αλήθεια και που να ικανοποιεί τον Θεό. Το βασικό κριτήριο για το αν οι άνθρωποι είναι σε θέση να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους με τρόπο αποδεκτό είναι το για τι πασχίζουν, το αν επιδιώκουν την αλήθεια και αν αγαπούν ή όχι τα θετικά πράγματα. Αν οι άνθρωποι δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα, δεν τους είναι εύκολο να αποδεχτούν την αλήθεια και αυτό είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα· ακόμη κι αν εκτελούν ένα καθήκον, απλώς δουλεύουν λίγο. Είτε καταλαβαίνεις την αλήθεια είτε όχι, είτε είσαι σε θέση να συλλάβεις τις αρχές είτε όχι, αν εκτελείς το καθήκον σου βασισμένος στη συνείδησή σου, θα πετύχεις, τουλάχιστον, μέτρια αποτελέσματα. Μόνο αυτό είναι αποδεκτό. Αν είσαι, τότε, σε θέση να αναζητήσεις την αλήθεια και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε θα μπορείς να ανταποκριθείς πλήρως στις απαιτήσεις του Θεού και να είσαι σύμφωνος με τις προθέσεις Του. Και τι απαιτήσεις έχει ο Θεός; (Να εκτελούν όλοι καλά τα καθήκοντά τους, με όλη τους την καρδιά και όλη τους τη δύναμη.) Πώς πρέπει να ερμηνευτεί το «με όλη τους την καρδιά και όλη τους τη δύναμη»; Αν οι άνθρωποι αφιερώνουν όλον τους τον νου στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, τότε το κάνουν με όλη τους την καρδιά. Αν χρησιμοποιούν κάθε ικμάδα δύναμης που διαθέτουν για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, τότε το κάνουν με όλη τους τη δύναμη. Είναι εύκολο να δίνεις όλη σου την καρδιά και όλη σου τη δύναμη; Δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί αυτό χωρίς συνείδηση και λογική. Αν κάποιος δεν έχει καρδιά, αν δεν έχει μυαλό και είναι ανίκανος να αναλογιστεί και αν, όταν αντιμετωπίζει ένα ζήτημα, δεν ξέρει πώς να αναζητήσει την αλήθεια και δεν έχει τους τρόπους και τα μέσα για να την αναζητήσει, τότε είναι ικανός να το κάνει με όλη του την καρδιά; Σίγουρα όχι. Αν δηλαδή κάποιος έχει καρδιά, τότε μπορεί να το κάνει με όλη του την καρδιά; (Ναι.) Μπορεί κάποιος να έχει καρδιά, αλλά να μην τη χρησιμοποιεί για να κάνει το καθήκον του και αντ’ αυτού να σκέφτεται μόνο άθλια και στραβά μονοπάτια και να χρησιμοποιεί την καρδιά του για να κάνει ανάρμοστα πράγματα. Θα μπορεί τότε να κάνει το καθήκον του με όλη του την καρδιά; (Όχι.) Ας υποθέσουμε ότι αυτό το άτομο κλαδεύεται και μαθαίνει τη διεφθαρμένη του διάθεση. Ορκίζεται τότε στον Θεό ότι θέλει να μετανοήσει και αποφασίζει να κάνει καλά το καθήκον του. Όταν, όμως, αντιμετωπίζει δυσκολίες και πειρασμούς, τότε λιποψυχάει, κάνει το καθήκον του με μισή καρδιά ή γεμίζει αρνητικότητα και το βάζει στα πόδια. Μπορεί τότε να κάνει το καθήκον του με όλη του την καρδιά; (Όχι.) Είπατε μόλις τώρα ότι όποιος έχει καρδιά μπορεί να κάνει το καθήκον του με όλη του την καρδιά. Ισχύει στ’ αλήθεια αυτό; (Όχι.) Μη βασίζετε τις πράξεις σας στις παρορμήσεις ή τις φαντασιοκοπίες σας, ούτε, βέβαια, στο πάθος σας· να μη διαμορφώνουν την πορεία σας τα συναισθήματά σας ούτε οι ανθρώπινες ιδέες. Πρέπει, αντίθετα, να αναζητάτε και να κάνετε συνεχώς πράξη την αλήθεια. Αν βασίζεστε στον ενθουσιασμό και στα συναισθήματα ή στο πάθος και στις παροδικές παρορμήσεις σας, δεν γίνεται να είστε σίγουροι ότι θα κάνετε καλά το καθήκον σας. Είναι όπως όλοι οι νέοι, που θέλουν όταν μεγαλώσουν να κάνουν εκείνα που οφείλει να κάνει κάθε παιδί για τους γονείς του. Όταν, όμως, μεγαλώσεις και έρθει η ώρα να υλοποιήσεις εκείνη τη φιλοδοξία, δεν υπάρχουν δυσκολίες που μπορεί να μη σε αφήνουν να το κάνεις; Αναφέρομαι σε πραγματικά προβλήματα· είναι γεγονός ότι οι δυσκολίες του κάθε ανθρώπου είναι μεγαλύτερες από τα ιδανικά του. Για παράδειγμα, όταν παίρνεις πτυχίο και πιάνεις δουλειά, σκέφτεσαι: «Τώρα που θα βγάλω λεφτά, πρέπει να αγοράσω πρώτα μερικά ρούχα στους γονείς μου, να τους πάρω φάρμακα και πρέπει, από δω και στο εξής, να τους προσφέρω όσα οφείλω να τους προσφέρω ως παιδί τους. Θα τους δίνω χρήματα για να περνάνε χαρούμενα την κάθε μέρα». Αλλά μόλις πάρεις τον μισθό σου και αρχίσεις να υπολογίζεις πού θα τον χαλάσεις, αν αφαιρέσεις το ενοίκιο, τα προσωπικά σου έξοδα και διάφορα άλλα που προκύπτουν, δεν σου μένει σχεδόν τίποτα, ενώ χρειάζεται και να αγοράσεις και για τον εαυτό σου λίγα ωραία ρούχα. Όταν σου τελειώσουν όλα τα λεφτά, νιώθεις άσχημα, επειδή παραβίασες την υπόσχεση που έδωσες ότι όταν μεγάλωνες, θα έβγαζες λεφτά για να προσφέρεις στους γονείς σου αυτά που τους οφείλεις. Σκέφτεσαι: «Δεν είμαι σωστός απέναντι στους γονείς μου. Πρέπει τον επόμενο μήνα να μαζέψω κάποια λεφτά». Ο επόμενος μήνας έρχεται και πάλι δεν σε φτάνουν τα λεφτά σου, οπότε σκέφτεσαι: «Έχω καιρό ακόμα για να προσφέρω στους γονείς μου αυτά που οφείλω». Σιγά σιγά, με τον καιρό, βρίσκεις σύντροφο, κάνεις οικογένεια και παιδιά και ζορίζεσαι ολοένα και περισσότερο οικονομικά. Στην κατάσταση και τις συνθήκες ζωής που είσαι τώρα, δυσκολεύεσαι πολύ να πραγματοποιήσεις την επιθυμία σου να προσφέρεις στους γονείς σου, αφού έχεις ταυτόχρονα να συντηρήσεις την οικογένειά σου, να τα βγάλεις πέρα και να φροντίσεις και για την εκπαίδευση των παιδιών· αναγκάζεσαι, επίσης, για να επιβιώσεις, να έρχεσαι σε επαφή με ντόπιους τυράννους και διεφθαρμένους αξιωματούχους κι έτσι είσαι δυστυχισμένος. Θέλεις να είσαι σωστός απέναντι στους γονείς σου, αλλά είναι μάταιο. Σε κυνηγάνε οι δυσκολίες της πραγματικής ζωής και σιγά σιγά η πραγματικότητα ισοπεδώνει την επιθυμία σου να προσφέρεις στους γονείς σου. Είναι, λοιπόν, εφικτή η πρόθεσή σου να προσφέρεις στους γονείς σου όσα θέλεις ως παιδί τους; (Όχι.) Ήταν, άρα, αληθινή ή ψεύτικη η επιθυμία αυτή που είχες στα νιάτα σου; (Αληθινή.) Η επιθυμία σου ήταν τότε αληθινή, αλλά ήταν και αφελής, ανόητη και χαζή· ουσιαστικά ήταν ανέφικτη. Ποιο από τα δύο είναι ο αληθινός σου εαυτός; Η αληθινή σου ανθρώπινη φύση και η πραγματική στάση σου απέναντι στους αγαπημένους σου είναι αυτά που πηγάζουν από μέσα σου και όσα εκδηλώνεις στην πραγματική σου ζωή. Αναβάλλεις συνεχώς να κάνεις αυτό που θεωρείς χρέος σου απέναντι στους γονείς σου, μέχρι που χάνεις χωρίς να το θες την αντίληψη της συνείδησής σου, την ικανότητα της αυτοκριτικής σου και την αίσθηση της ευθύνης και της υποχρέωσής σου. Στο σημείο εκείνο σκέφτεσαι: «Όλοι έτσι είναι. Δεν κάνω κάτι χειρότερο από τους άλλους και, εξάλλου, αντιμετωπίζω πραγματικές δυσκολίες!» Τι είναι όλες αυτές οι προφάσεις, τα επιχειρήματα και οι δικαιολογίες σου; Όλα αυτά είναι μέρος της διεφθαρμένης σου διάθεσης. Όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή σου, όσους λόγους και προφάσεις κι αν έχεις για να αποφύγεις τις ευθύνες σου, όσο ισχυρά κι αν είναι τα επιχειρήματα και οι δικαιολογίες σου, σε τελική ανάλυση, ο εαυτός σου, ο αληθινός σου εαυτός, είναι οι εκδηλώσεις σου. Πώς μπορείς, λοιπόν, να πραγματοποιήσεις ένα θετικό ιδανικό; Τι εκδηλώνουν οι άνθρωποι στην πραγματική ζωή, προτού καταφέρουν να κατανοήσουν και να αποκτήσουν την αλήθεια; Είναι δίκαιες και θετικές οι εκδηλώσεις τους; (Όχι.) Χωρίς να καταλάβεις την αλήθεια, οι πράξεις και οι ιδέες σου παραμένουν διεφθαρμένες διαθέσεις και δεν συνάδουν με την αλήθεια, όσο καλές και σωστές κι αν είναι. Αν, λοιπόν, δεν επιδιώξεις και δεν κατανοήσεις την αλήθεια, θα δυσκολευτείς πολύ να την κάνεις πράξη. Αυτό που θα βιώνεις τότε θα είναι η αποκάλυψη των διεφθαρμένων διαθέσεών σου. Μπορεί να νομίζεις ότι είσαι καλός, σπουδαίος και σωστός. Όσα, όμως, κάνεις παίρνοντας αυτό ως βάση είναι αδύνατον να συμφωνούν με την αλήθεια. Καταλαβαίνεις; (Κάτι καταλαβαίνω.) Τι καταλαβαίνετε; (Αν και όλοι θέλουν να κάνουν το καθήκον τους σωστά, ελέγχονται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Άρα, δεν μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τη συνείδησή τους, όσο κι αν το θέλουν. Για να κάνουν, λοιπόν, σωστά το καθήκον τους, πρέπει να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους.) Θέλει να μιλήσει κάποιος άλλος; Τι άλλο καταλαβαίνετε; (Κάποιος που ενεργεί χωρίς να καταλαβαίνει την αλήθεια, όποια γνώμη κι αν έχουν οι άνθρωποι γι’ αυτό, δεν ασκεί την αλήθεια. Ακόμα κι αν οι πράξεις αυτές θεωρούνται πολύ καλές από τους υπόλοιπους, δεν είναι δυνατόν να συμφωνούν με τις προθέσεις του Θεού. Βλέπω, λοιπόν, ότι είναι πολύ σημαντικό να κατανοούμε την αλήθεια.) Πολύ σωστά τα είπατε! Απ’ ό,τι φαίνεται, σ’ αυτό το διάστημα όλοι έχετε σημειώσει κάποια πρόοδο. Δεν είναι εύκολο να αποκτήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια· πρέπει να πληρώσουν μεγάλο τίμημα γι’ αυτό. Πρέπει να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και να αναζητήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Πρέπει, όμως, και να υπομείνουν πολύ πόνο και εξευγενισμό, καθώς και να υποστούν τις διώξεις και τη βάναυση κακοποίηση του Σατανά. Ακόμη κι αν δεν φτάσουν στον θάνατο, θα βασανιστούν σκληρά —και μόνο τότε θα αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και θα αποκτήσουν την αλήθεια. Θα έλεγε κανείς ότι, για να αποκτήσει κάποιος την αλήθεια, πρέπει να βιώσει τη διαδικασία της κρίσης και της παίδευσης κι έτσι να εξαγνιστεί. Ίσως να παραδέχεστε ότι έχετε διεφθαρμένη διάθεση και να αναγνωρίζετε την αλήθεια. Όταν, όμως, κάνετε πράξη την αλήθεια, δεν θα εκδηλωθεί η διεφθαρμένη σας διάθεση για να σας παρεμποδίσει και να σας αναστατώσει; (Ναι.) Τι γεννιέται εκείνη τη στιγμή στην καρδιά των ανθρώπων; (Διαφωνούν και ψάχνουν για δικαιολογίες. Φανερώνουν εγωισμό και σκέφτονται την περηφάνια και τη ματαιοδοξία τους.) Αυτό είναι πρόβλημα διαθέσεων. Κάποιοι δεν λένε και δεν φανερώνουν απολύτως τίποτα, αλλά όταν εξετάσεις τη διάθεσή τους, φαίνεται ξεκάθαρα ότι μέσα τους κρύβουν επαναστατικότητα, που είναι ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Είτε διαφωνούν είτε ψάχνουν για δικαιολογίες, σκοπός τους είναι να προστατέψουν τα συμφέροντα, την περηφάνια, τη θέση και τη ματαιοδοξία τους, να πραγματοποιήσουν τις προθέσεις και τους στόχους τους. Μια τέτοια επαναστατική διάθεση προκαλεί στον άνθρωπο κάθε λογής διεφθαρμένες καταστάσεις, εχθρικές και ανταγωνιστικές απέναντι στον Θεό. Τι είναι η επαναστατικότητα; Με απλά λόγια, είναι όταν κάποιος έχει αντίσταση μέσα στην καρδιά του, όταν στρέφεται εναντίον του Θεού και λέει: «Γιατί λες λόγια διαφορετικά από αυτά που πιστεύω εγώ; Γιατί δεν μου αρέσουν αυτά που λες; Δεν μου αρέσουν, οπότε δεν θα τα δεχτώ και δεν θα κάτσω να τα ακούσω». Στρέφεται ενάντια στον Θεό και είναι τόσο ανυπάκουος που πάει κόντρα μέχρι και στην πραγματικότητα, εναντιώνεται σε όλες τις πράξεις του Θεού και στις απαιτήσεις που έχει από αυτόν. Αυτή είναι η επαναστατικότητα των ανθρώπων και αυτό είναι που τους δυσκολεύει περισσότερο να αποδεχτούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν ψάχνεις δικαιολογίες και διάφορα αντικειμενικά επιχειρήματα ή προϋποθέσεις, όπως και να ’χει, αιτία είναι η επαναστατική διάθεση που έχεις μέσα σου και σου προκαλεί όλα αυτά τα προβλήματα. Έστω ότι καταφέρνεις να διορθώσεις αυτήν την επαναστατική διάθεση, να αλλάξεις την κατάσταση και να μπορείς λες για ό,τι σου συμβαίνει: «Μου έτυχε αυτό, δεν καταλαβαίνω και δεν ξέρω πώς να κάνω πράξη την αλήθεια. Εκείνο που μπορώ να κάνω είναι να προσευχηθώ στον Θεό και να διαβάσω τον λόγο Του, ψάχνοντας ένα μονοπάτι άσκησης, ή να ζητήσω βοήθεια από κάποιον που καταλαβαίνει την αλήθεια. Αν μάθω πώς να ασκούμαι με τρόπο που συμφωνεί με την αλήθεια, που αρέσει στον Θεό και που Τον ικανοποιεί, τότε έτσι θα κάνω». Αυτή είναι η σωστή νοοτροπία. Είναι η νοοτροπία κάποιου που αγαπάει την αλήθεια. Αν επιδιώκεις την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο, προσπαθώντας να βελτιώνεσαι παρά τις αναποδιές χωρίς να γίνεσαι αρνητικός ή να αποθαρρύνεσαι, τότε θα μπορέσεις να αποβάλεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση και να φτάσεις στη σωτηρία του Θεού.

Είναι δυνατόν ο Ιώβ, όταν τον δοκίμασε για πρώτη φορά ο Θεός, με βάση όσα ήξερε τότε, να γνώριζε με ακρίβεια την πρόθεση του Θεού; (Όχι.) Τι ήταν αυτό που εκδήλωσε, λοιπόν; Υποτάχθηκε ή μήπως επαναστάτησε, αντιστάθηκε και παραπονέθηκε; (Υποτάχθηκε.) Σε τι κατάσταση βρισκόταν από μέσα μέχρι έξω; Μήπως αντιστάθηκε ποτέ καθόλου ή φάνηκε έστω και λίγο απρόθυμος; Όχι. Αν και στη Βίβλο υπάρχει μόνο μια απλή περιγραφή, δεν βλέπεις πουθενά τον Ιώβ να αποκαλύπτει ποτέ την οποιαδήποτε επαναστατική κατάσταση. Σύμφωνα με αυτά τα λόγια, πιστεύεις ότι ο Ιώβ καταλάβαινε μεγάλο μέρος της αλήθειας; (Όχι.) Ποια αλήθεια καταλάβαινε τότε πραγματικά ο Ιώβ; Μήπως είχε μιλήσει ο Θεός για την αλήθεια της υποταγής; Μήπως είχε πει ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να επαναστατούν εναντίον Του; Δεν είχε μιλήσει για τίποτα απ’ όλα αυτά. Σε ποια κατάσταση βρισκόταν ο Ιώβ; Ο Ιώβ εκείνη την εποχή δεν είχε ως θεμέλιο τον σημερινό λόγο του Θεού. Όμως, η συμπεριφορά του και όλες του οι πράξεις έκαναν φανερές τις σκέψεις της καρδιάς του και την κατάσταση που υπήρχε μέσα σ’ αυτήν. Δεν το βλέπουν και δεν το νιώθουν αυτό οι άνθρωποι; (Πράγματι.) Κάποιοι λένε: «Δεν ξέρουμε τι σκεφτόταν μέσα του». Δεν είναι ανάγκη να το ξέρετε αυτό· βλέπετε τις πράξεις του εξωτερικά. Αυτά που έκανε όταν συναντούσε δοκιμασίες δεν ήταν καθόλου επαναστατικά και ήταν κάποιος που υποτασσόταν ολοκληρωτικά στον Θεό, σχίζοντας τα ρούχα του και προσκυνώντας πεσμένος καταγής. Αυτό το έκανε μέσα από την καρδιά του και ήταν απόλυτα σύμφωνο με καθετί που σκεφτόταν και ήθελε να εκφράσει εκείνη τη στιγμή. Και όλο αυτό απεικόνιζε την επιδίωξή του και τη στάση του απέναντι στον Θεό. Ποια στάση είχε, λοιπόν, απέναντι στον Θεό; Πώς αντιδρούσε σε όσα του είχε κάνει ο Θεός; Η πρώτη του αντίδραση ήταν η αποδοχή και η υποταγή, δεν έφερε αντιρρήσεις και δεν διαφώνησε ποτέ. Κάποιοι άνθρωποι που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση λένε γεμάτοι αμφιβολίες: «Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιος άνθρωπος στον κόσμο; Λες και είναι άγιος. Πρέπει να είναι ψέματα όλα αυτά». Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μοιάζουν με τον Ιώβ, αλλά ο Ιώβ ήταν ένας και δυστυχώς πολύ δύσκολα θα υπάρξει άλλος. Είχε την κατάσταση που οι άπιστοι αποκαλούν «ανιδιοτελή και χωρίς επιθυμίες». Όταν βίωσε τις δοκιμασίες του Θεού, δεν είπε κουβέντα, αλλά τη στάση του απέναντι στον Θεό την εξέφρασε με τις πράξεις του. Το ότι έπεσε στο χώμα και προσκύνησε ήταν απόδειξη πως, όταν βίωσε τις δοκιμασίες, ήταν πολύ δεκτικός και υποτακτικός και δεν έφερε καθόλου αντίσταση. Δεν είναι ότι έδινε παράσταση ή έπαιζε θέατρο· δεν τα έκανε αυτά για να τα δουν οι άλλοι, τα έκανε για να τα δει ο Θεός. Πώς, λοιπόν, κατάφερε να υποταχθεί έτσι ο Ιώβ; Δεν τα κατάφερε μόνο και μόνο επειδή βίωσε μια δοκιμασία και κατάλαβε τι σημαίνει υποταγή. Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τον κάθε διεφθαρμένο άνθρωπο που ζει στη γη και όλοι τους έχουν επαναστατικές διαθέσεις. Είναι όλοι εγωιστές και επαναστατούν ενάντια στον Θεό. Αυτήν τη φύση την έχει διαφθείρει ο Σατανάς και την έχει ολόκληρη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Μπόρεσε, όμως, ο Ιώβ να υποταχθεί τόσο πολύ στον Θεό από τη μια μέρα στην άλλη; Και βέβαια όχι. Έπρεπε να επιδιώξει την υποταγή και, επιπλέον, έπρεπε στην επιδίωξή του να έχει ξεκάθαρο στόχο και ορθό μονοπάτι. Χρειαζόταν, ταυτόχρονα, να τον καθοδηγεί, να τον φροντίζει και να τον προστατεύει ο Θεός. Ο Ιώβ κατάφερε να λάβει τη χάρη, το έλεος και τις ευλογίες του Θεού μόνο επειδή επιδίωκε να βαδίζει στο ορθό μονοπάτι, να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό· από τότε και στο εξής, ο Θεός τού έδινε συνεχώς το χέρι Του, την καθοδήγησή Του και τη φροντίδα Του. Έτσι μόνο κατάφερε να αναπτυχθεί. Για σκεφτείτε, γιατί δεν τον δοκίμασε έτσι ο Θεός όταν ήταν είκοσι χρονών; (Γιατί τότε δεν είχε το κατάλληλο ανάστημα.) Δεν ήταν η ώρα ακόμα. Γιατί δεν τον δοκίμασε έτσι στα σαράντα του; Και πάλι δεν ήταν η ώρα. Γιατί τον δοκίμασε όταν είχε φτάσει πια στα εβδομήντα; (Γιατί τότε είχε έρθει η ώρα του Θεού.) Ακριβώς, είχε έρθει η ώρα. Δηλαδή όλοι εσείς πρέπει να περιμένετε μέχρι να πάτε εβδομήντα; (Όχι.) Γιατί όχι; (Γιατί τώρα έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε τα λόγια του Θεού με τα ίδια μας τα αυτιά. Ο Θεός μάς εξηγεί πολύ ξεκάθαρα τις προθέσεις Του και τις απαιτήσεις Του.) Άλλο το έργο εκείνης της εποχής, άλλο το σημερινό. Την εποχή εκείνη, ο Θεός δεν μιλούσε στον άνθρωπο κι έτσι εκείνος δεν καταλάβαινε την αλήθεια. Το έργο του Θεού ήταν απλό και αντιπροσωπευτικό. Όσοι πίστευαν στον Θεό είχαν απλώς εκείνα τα λόγια Του που είχαν μεταδώσει οι προφήτες και όσοι είχαν φόβο Θεού λάμβαναν τις ευλογίες Του. Όσοι δεν πίστευαν ειλικρινά στον Θεό ήταν μπερδεμένοι. Το πολύ πολύ να έκαναν θυσίες και να προσεύχονταν και νόμιζαν ότι αυτό φτάνει. Δεν ήταν και οι φίλοι του Ιώβ εκείνον τον καιρό πιστοί στον Θεό; Δεν είχαν, όμως, πολύ μικρότερη πίστη από κείνον; Αν και ήταν της ίδιας εποχής με τον Ιώβ, εκείνος ήταν πολύ καλύτερος απ’ αυτούς, έτσι δεν είναι; (Ναι, ήταν.) Γιατί είχαν τόσο μεγάλη διαφορά; (Αυτό αφορά τη φύση και την επιδίωξη των ανθρώπων.) Σωστά, έχει να κάνει με το πώς επιδιώκουν οι άνθρωποι. Ό,τι σπέρνεις, το θερίζεις. Αν δεν φυτέψεις τίποτα, τότε όταν έρθει η ώρα, δεν θα έχεις καθόλου συγκομιδή. Εκείνοι οι λίγοι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν επιδίωκαν τίποτα. Ήταν ακριβώς σαν τους σημερινούς δύσπιστους στην εκκλησία. Μόνο κανονισμούς τηρούσαν και τους άρεσε να ακολουθούν τους κανονισμούς στα πάντα. Αν και δεν καταλάβαιναν την αλήθεια, νόμιζαν ότι είχαν πάντα δίκιο, ότι καταλάβαιναν τα πάντα. Όταν ο Ιώβ αντιμετώπιζε τις δοκιμασίες, του έλεγαν: «Ομολόγησε γρήγορα. Βλέπεις, σε τιμωρεί ο Θεός». Ποια ήταν τελικά η στάση του Θεού απέναντι σ’ αυτούς; Ο Θεός είπε: «Έχετε φτάσει σ’ αυτήν την ηλικία, όμως δεν μπορείτε να καταλάβετε τις πράξεις Μου και τη στάση Μου απέναντι στους ανθρώπους ούτε με ποια πρότυπα ενεργώ. Είστε πολύ μπερδεμένοι· ο Ιώβ καταλάβαινε πολύ καλά». Γι’ αυτό και εμφανίστηκε στον Ιώβ ο Θεός και όχι σ’ αυτούς· δεν ήταν άξιοι. Δεν επιδίωκαν να γνωρίσουν τον Θεό και ούτε είχαν φόβο Θεού ούτε απέφευγαν το κακό, οπότε ο Θεός δεν εμφανίστηκε σ’ αυτούς.

Σήμερα, θέλουν όλοι να αποκτήσουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό. Τι σημαίνει, λοιπόν, το να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό; Ένα μέρος αυτού είναι σίγουρα να αποζητάς να υποταχθείς στον Θεό απόλυτα και ολοκληρωτικά. Προϋποθέτει να έχεις αληθινό φόβο Θεού, χωρίς να εξαπατάς, να αντιστέκεσαι ή να επαναστατείς καθόλου. Σημαίνει να έχεις τελείως αγνή καρδιά και να δείχνεις απόλυτη αφοσίωση και υποταγή στον Θεό. Πρέπει να είναι απόλυτη αυτή η αφοσίωση και η υποταγή, όχι σχετική· δεν έχει σημασία πού είσαι, για πότε μιλάμε ή πόσο χρονών είσαι. Έτσι πρέπει να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό. Όταν επιδιώκεις μ’ αυτόν τον τρόπο, θα γνωρίσεις σιγά σιγά τον Θεό και θα βιώσεις τα έργα Του· θα νιώσεις ότι σε φροντίζει και σε προστατεύει, θα διαισθανθείς ότι υπάρχει στ’ αλήθεια και θα νιώσεις την κυριαρχία Του. Θα καταλάβεις, τέλος, ότι ο Θεός βρίσκεται παντού και στα πάντα και ότι είναι δίπλα σου. Θα συνειδητοποιήσεις αυτά τα πράγματα. Δεν θα τα μάθεις ποτέ αν δεν ακολουθήσεις την οδό του φόβου Θεού και της αποφυγής του κακού. Οι άνθρωποι λένε: «Ο Θεός κυριαρχεί επί των πάντων. Είναι πανταχού παρών και παντοδύναμος». Αν και μέσα σου το καταλαβαίνεις απόλυτα αυτό, αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα δεις ή να τα βιώσεις. Πώς θα γνωρίσεις, λοιπόν, τον Θεό; Τι έκανες όλα αυτά τα χρόνια της πίστης σου στον Θεό; Πας συχνά σε συναθροίσεις και ακούς κηρύγματα και πάντα κάνεις το καθήκον σου· έχεις βγει πολλές φορές έξω για να εργαστείς και, διαδίδοντας το ευαγγέλιο, έχεις κερδίσει κάποιους ανθρώπους. Γιατί, λοιπόν, δεν καταλαβαίνεις ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος επί των πάντων; Δεν έχεις καταλάβει καθόλου την αλήθεια! Τίποτα δεν βλέπεις; Αν και γνωρίζεις καλά ότι αυτή είναι η αληθινή οδός, δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Πας σε συναθροίσεις, ακούς κηρύγματα και ζεις εκκλησιαστική ζωή, αλλά δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια και δεν έχεις αλλάξει ούτε λίγο. Είσαι αξιολύπητος! Αυτήν την κατάσταση έχουν οι δύσπιστοι, λες και δεν ανήκουν στον οίκο του Θεού· ο Θεός σε βλέπει ως μισθοφόρο, ως απλό δουλευτή. Μπορεί να πεις: «Το καθήκον μου το κάνω. Θεέ μου, αναγνώρισέ με!» Και ο Θεός θα σου έλεγε τότε: «Δεν έχεις θέση στην καρδιά σου για Μένα και δεν αποδέχεσαι το παραμικρό μέρος της αλήθειας. Είσαι κακοποιός. Φύγε μακριά μου!» Αυτές είναι οι ενδόμυχες σκέψεις του Θεού. Δεν αγαπάς την αλήθεια, δεν καταλαβαίνεις ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή και δεν γνωρίζεις τίποτα βιωματικά. Δεν μπορείς να μαρτυρήσεις με καμία πραγματική εμπειρία ότι πιστεύεις σε έναν Θεό που είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Είναι δυνατόν, λοιπόν, να σε εγκρίνει ο Θεός; Δεν μπορείς να μαρτυρήσεις για το Θεό. Συνεχίζεις να ζεις σύμφωνα με μια σατανική διάθεση και να κάνεις ό,τι θες· είσαι το ίδιο ακριβώς με τους απίστους. Δεν καταφέρνεις να επαναστατήσεις ενάντια στην εγωιστική και απεχθή μικροπρέπειά σου και δυσκολεύεσαι να διορθώσεις τις αντιλήψεις και την επαναστατικότητά σου. Κάθε φορά που ο Θεός διευθετεί για σένα κάποιες συνθήκες, εσύ, αν και έχεις πολλά χρόνια εμπειρίας, δεν έχεις πάρει το μάθημά σου και δεν έχεις καθόλου συγκομιδή. Έτσι, η διεφθαρμένη διάθεσή σου είναι αδύνατον να καθαρθεί. Αν δεν διορθωθούν ή δεν καθαρθούν καθόλου η επαναστατικότητα, η αντίσταση και η διεφθαρμένη διάθεσή σου, τότε είσαι ένα βδέλυγμα, ένας γερο-διάβολος που δεν έχει αλλάξει καθόλου, είτε πιστεύεις στον Θεό είκοσι χρόνια είτε τριάντα είτε ακόμα περισσότερο. Αυτό και μόνο φτάνει για να αποδειχθεί ότι είσαι δύσπιστος και ότι εύκολα θα αποκλειστείς.