Πρέπει να ξέρετε και το έκτο είδος διεφθαρμένης διάθεσης: τη μοχθηρότητα. Ας ξεκινήσουμε με την περίπτωση των ανθρώπων που κηρύττουν το ευαγγέλιο. Όταν κηρύττουν το ευαγγέλιο, ορισμένοι άνθρωποι αποκαλύπτουν μια μοχθηρή διάθεση. Το κήρυγμά τους δεν βασίζεται στις αρχές ούτε γνωρίζουν ποιο είδος ανθρώπου αγαπά την αλήθεια και διαθέτει ανθρώπινη φύση· το μόνο που κάνουν πάντοτε είναι να αναζητούν κάποιον από το αντίθετο φύλο με τον οποίο ταιριάζουν, τα πηγαίνουν καλά και τον οποίο συμπαθούν. Δεν κηρύττουν σε ανθρώπους που δεν συμπαθούν ή με τους οποίους δεν τα πηγαίνουν καλά. Δεν έχει σημασία κατά πόσο εναρμονίζεται κανείς με τις αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου ή όχι· αν κάποιος τους ενδιαφέρει, δεν πρόκειται να τον αφήσουν έτσι. Μπορεί κάποιος να τους πει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ανταποκρίνεται στις αρχές για τη διάδοση του ευαγγελίου, αλλά εκείνοι επιμένουν να του κηρύττουν. Υπάρχει μέσα τους μια διάθεση η οποία ελέγχει κάθε τους πράξη, και, υπό το πρόσχημα της διάδοσης του ευαγγελίου, τους ωθεί να ικανοποιούν τις ακόλαστες επιθυμίες τους και να πετυχαίνουν τους στόχους τους. Αυτό είναι ξεκάθαρα μια μοχθηρή διάθεση και τίποτα παραπάνω. Υπάρχουν μάλιστα ορισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι ξέρουν πολύ καλά ότι κακώς ενεργούν έτσι και ότι με αυτόν τον τρόπο προσβάλλουν τον Θεό και παραβιάζουν τα διοικητικά Του διατάγματα, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν σταματούν. Δεν είναι ένα είδος διάθεσης αυτό; (Ναι.) Πρόκειται για μία από τις εκδηλώσεις της μοχθηρής διάθεσης· δεν πρέπει, όμως, να περιγράφεται ως μοχθηρή μόνο η αποκάλυψη ακόλαστων επιθυμιών, καθώς το εύρος της μοχθηρότητας δεν περιορίζεται μόνο στη λαγνεία της σάρκας. Μπορείτε να σκεφτείτε πώς αλλιώς εκδηλώνεται μια μοχθηρή διάθεση; Εφόσον πρόκειται για διάθεση, δεν είναι απλώς ένας τρόπος δράσης, αλλά περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές καταστάσεις, εκδηλώσεις και αποκαλύψεις, και βάσει όλων αυτών ορίζεται ως διάθεση. (Το να ακολουθεί κανείς τις κοσμικές τάσεις και να μην εγκαταλείπει οτιδήποτε έχει να κάνει με τις τάσεις αυτές.) Το να μην εγκαταλείπει κανείς τις μοχθηρές τάσεις αποτελεί μία πτυχή. Είναι προσκολλημένος στις μοχθηρές κοσμικές τάσεις, τις κυνηγά, τον απασχολούν ιδιαίτερα και τις επιδιώκει με μεγάλη θέρμη. Κάποιοι, όποιου είδους συναναστροφή κι αν ακούσουν σχετικά με την αλήθεια, όπως κι αν κλαδευτούν, δεν τα εγκαταλείπουν ποτέ όλα αυτά· φτάνουν μάλιστα σε σημείο να ξεμυαλιστούν. Αυτό είναι μοχθηρότητα. Όταν, λοιπόν, οι άνθρωποι ακολουθούν τις μοχθηρές τάσεις, ποιες από τις εκδηλώσεις τους δείχνουν ότι έχουν μοχθηρή διάθεση; Γιατί αγαπούν αυτά τα πράγματα; Τι έχουν αυτές οι μοχθηρές κοσμικές τάσεις που τους ικανοποιεί ψυχολογικά, που ικανοποιεί τις ανάγκες, τις προτιμήσεις και τις επιθυμίες τους; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι τους αρέσουν οι σταρ του σινεμά: Τι είναι αυτό που έχουν οι σταρ, το οποίο κάνει τους ανθρώπους να παθαίνουν εμμονή μαζί τους και να τους ακολουθούν; Αυτά που λαχταρούν οι άνθρωποι είναι αυτή η άνεση που έχουν οι σταρ, η φινέτσα τους, η εμφάνισή τους, το γεγονός ότι είναι διάσημοι, καθώς και το είδος της υπερπολυτελούς ζωής που ζουν. Είναι όλα αυτά τα πράγματα που ακολουθούν μοχθηρά; (Ναι.) Γιατί χαρακτηρίζονται ως μοχθηρά; (Επειδή αντιτίθενται στην αλήθεια και τα θετικά πράγματα, και δεν συνάδουν με τις απαιτήσεις του Θεού.) Αυτό είναι δόγμα. Κάντε μια προσπάθεια να αναλύσετε αυτές τις διασημότητες και τους σταρ του σινεμά ως προς τον τρόπο ζωής τους, τη συμπεριφορά τους, ακόμη και τη δημόσια εικόνα και τα ρούχα που λατρεύουν όλοι τόσο πολύ. Γιατί ζουν μια τέτοια ζωή; Και γιατί εμπνέουν τον κόσμο να τους ακολουθεί; Καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να τα πετύχουν όλα αυτά. Για να δημιουργήσουν μια τέτοια εικόνα, έχουν δικούς τους μακιγιέρ και προσωπικούς στυλίστες. Τι στόχο έχουν, λοιπόν, και δημιουργούν μια τέτοια εικόνα του εαυτού τους; Να προσελκύσουν τους ανθρώπους, να τους παραπλανήσουν, να τους κάνουν να τους ακολουθήσουν, και να επωφεληθούν από όλο αυτό. Επομένως, είτε λατρεύει κανείς τη φήμη αυτών των σταρ του σινεμά, είτε την εμφάνισή τους, είτε τη ζωή τους, ό,τι απ’ αυτά κι αν κάνει είναι πραγματικά ανόητο και παράλογο. Είναι δυνατόν να λατρεύει διαβόλους ένας άνθρωπος που διαθέτει ορθολογισμό; Οι διάβολοι παραπλανούν, εξαπατούν και βλάπτουν τους ανθρώπους. Οι διάβολοι δεν πιστεύουν στον Θεό ούτε αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Όλοι οι διάβολοι ακολουθούν τον Σατανά. Τι στόχους έχουν όσοι ακολουθούν και λατρεύουν τους διαβόλους και τον Σατανά; Θέλουν να μιμηθούν αυτούς τους διαβόλους, να γίνουν σαν κι αυτούς, με την ελπίδα ότι μια μέρα θα γίνουν και οι ίδιοι διάβολοι και θα είναι εξίσου όμορφοι και αισθησιακοί με αυτούς τους διαβόλους και τους διάσημους ανθρώπους. Τους αρέσει να απολαμβάνουν αυτό το αίσθημα. Δεν έχει σημασία ποιον διάσημο ή επιφανή άνθρωπο λατρεύει κανείς· ο απώτερος σκοπός όλων αυτών των σταρ είναι ο ίδιος: Να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, να τους προσελκύσουν και να τους κάνουν να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν. Δεν πρόκειται για μοχθηρή διάθεση; Πρόκειται για μοχθηρή διάθεση κι αυτό δεν θα μπορούσε να είναι πιο προφανές.

Οι μοχθηρές διαθέσεις εκδηλώνονται και με έναν ακόμη τρόπο. Ορισμένοι διαπιστώνουν ότι στις συναθροίσεις που γίνονται στον οίκο του Θεού, οι άνθρωποι διαβάζουν πάντοτε τον λόγο του Θεού, συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια και μιλούν για την αυτογνωσία, για την ορθή εκτέλεση του καθήκοντος, για το πώς να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές, να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, να κατανοούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, καθώς και για διάφορες άλλες πτυχές της αλήθειας. Αφού τα έχουν ακούσει όλα αυτά τόσα χρόνια πλέον, όσο περισσότερο τα ακούνε, τόσο περισσότερο μπουχτίζουν, και αρχίζουν να παραπονιούνται, λέγοντας: «Ο σκοπός της πίστης στον θεό δεν είναι να κερδίσουμε ευλογίες; Γιατί μιλάμε συνέχεια για την αλήθεια και συναναστρεφόμαστε πάνω στον λόγο του θεού; Θα τελειώνουμε επιτέλους μ’ αυτό; Έχω βαρεθεί πια!» Δεν θέλουν, όμως, να επιστρέψουν στα εγκόσμια. Σκέφτονται μέσα τους: «Πόσο ανιαρή και βαρετή είναι η πίστη στον θεό· πώς μπορώ να την κάνω λίγο πιο ενδιαφέρουσα; Πρέπει να βρω κάτι ενδιαφέρον». Γυρνάνε, λοιπόν, εδώ κι εκεί και ρωτούν: «Πόσοι πιστοί στον θεό υπάρχουν στην εκκλησία; Πόσοι επικεφαλής και εργάτες υπάρχουν; Πόσοι έχουν αντικατασταθεί; Πόσοι είναι νεαροί φοιτητές και πόσοι μεταπτυχιακοί; Ξέρει κανείς τον αριθμό;» Αντιμετωπίζουν αυτά τα πράγματα και αυτά τα δεδομένα ως την αλήθεια. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι μοχθηρότητα και συνήθως χαρακτηρίζεται ως «ελεεινότητα». Παρότι έχουν ακούσει άπειρες αλήθειες, καμία από αυτές δεν τους ενέπνευσε τόσο ώστε να τους τραβήξει αρκετά την προσοχή ή το ενδιαφέρον. Μόλις κάποιος έχει να πει κάποιο κουτσομπολιό ή κάποια είδηση εκ των έσω, τεντώνουν αμέσως τα αυτιά τους μην τυχόν και δεν το ακούσουν. Δεν είναι αυτό ελεεινότητα; (Ναι.) Ποια χαρακτηριστικά έχουν οι ελεεινοί άνθρωποι; Δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την αλήθεια. Ενδιαφέρονται μόνο για εξωτερικά ζητήματα και δεν κουράζονται ούτε χορταίνουν ποτέ να μαθαίνουν κουτσομπολιά και πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με τη ζωή-είσοδό τους ή την αλήθεια. Νομίζουν ότι από τη στιγμή που καταλαβαίνουν όλα αυτά τα πράγματα, όλες αυτές τις πληροφορίες, και τα συγκρατούν στο κεφάλι τους, διαθέτουν την αλήθεια-πραγματικότητα, είναι πραγματικά μέλη του οίκου του Θεού, θα λάβουν σίγουρα την έγκριση του Θεού και θα μπορέσουν να εισέλθουν στη βασιλεία Του. Ισχύει, λέτε, όντως αυτό; (Όχι.) Εσείς είστε σε θέση να το διακρίνετε αυτό, αλλά πολλοί νέοι πιστοί στον Θεό δεν είναι. Έχουν εμμονή με αυτές τις πληροφορίες και θεωρούν ότι το να γνωρίζουν αυτά τα πράγματα τους καθιστά μέλη του οίκου του Θεού. Στην πραγματικότητα, όμως, ο Θεός απεχθάνεται αυτούς τους ανθρώπους περισσότερο από όλους· είναι οι πιο ματαιόδοξοι, επιφανειακοί και αδαείς από όλους τους ανθρώπους. Ο Θεός ενσαρκώθηκε τις έσχατες ημέρες για να επιτελέσει το έργο της κρίσης και του εξαγνισμού των ανθρώπων, προκειμένου να δώσει στους ανθρώπους την αλήθεια ως ζωή. Επιδιώκουν, όμως, την αλήθεια οι άνθρωποι που δεν εστιάζουν στο να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού, αλλά προσπαθούν διαρκώς να μαθαίνουν κουτσομπολιά και περισσότερες πληροφορίες για τις εσωτερικές υποθέσεις της εκκλησίας; Κάνουν το έργο που οφείλουν να κάνουν; Εγώ, προσωπικά, τους θεωρώ μοχθηρούς ανθρώπους. Είναι δύσπιστοι. Αυτού του είδους οι άνθρωποι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως ελεεινοί. Το μόνο πράγμα στο οποίο εστιάζουν μονίμως είναι οι φήμες. Ικανοποιούν έτσι την περιέργειά τους, αλλά ο Θεός τούς απεχθάνεται. Δεν είναι άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, πόσο μάλλον άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Πολύ απλά, είναι οι υπηρέτες του Σατανά, οι οποίοι έρχονται με σκοπό να αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας. Πέρα από αυτό, οι άνθρωποι που μονίμως εξετάζουν και διερευνούν τον Θεό είναι οι υπηρέτες και οι υποτακτικοί του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Αυτούς τους ανθρώπους ο Θεός τούς μισεί και τους σιχαίνεται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Εφόσον πιστεύεις στον Θεό, γιατί δεν Του έχεις εμπιστοσύνη; Αναζητάς άραγε την αλήθεια, όταν εξετάζεις και διερευνάς τον Θεό; Έχει την παραμικρή σχέση η αναζήτηση της αλήθειας με την οικογένεια στην οποία γεννήθηκε ο Χριστός ή με το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε; Δεν είναι αηδιαστικοί οι άνθρωποι που μονίμως βάζουν τον Θεό στο μικροσκόπιο; Αν έχεις διαρκώς αντιλήψεις σχετικά με την ανθρώπινη φύση του Χριστού, θα πρέπει να αφιερώνεις περισσότερο χρόνο για να επιδιώκεις να γνωρίσεις τα λόγια του Θεού· ο μόνος τρόπος να μπορέσεις να λύσεις το πρόβλημα των αντιλήψεών σου είναι να κατανοήσεις την αλήθεια. Θα μπορέσεις να γνωρίσεις τον Θεό εξετάζοντας το οικογενειακό Του υπόβαθρο ή τις συνθήκες της γέννησής Του; Θα μπορέσεις μήπως έτσι να ανακαλύψεις τη θεϊκή ουσία του Χριστού; Σε καμία περίπτωση. Όσοι πιστεύουν αληθινά στον Θεό αφοσιώνονται στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια, και μόνο αυτό τους βοηθά να γνωρίσουν τη θεϊκή ουσία του Χριστού. Γιατί, όμως, όσοι μονίμως εξετάζουν σχολαστικά τον Θεό φέρονται μονίμως ελεεινά; Αυτοί οι τιποτένιοι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση πρέπει να φύγουν γρήγορα από τον οίκο του Θεού! Έχουν εκφραστεί πάρα πολλές αλήθειες, έχουν γίνει πάρα πολλές συναναστροφές κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων και των κηρυγμάτων· γιατί εξακολουθείς να εξετάζεις σχολαστικά τον Θεό; Τι δείχνει το γεγονός ότι μονίμως εξετάζεις σχολαστικά τον Θεό; Ότι είσαι εξαιρετικά μοχθηρός! Επιπλέον, κάποιοι πιστεύουν πως εφόσον γνωρίζουν όλες αυτές τις ασήμαντες πληροφορίες, έχουν κάποιο πλεονέκτημα, και γυρνούν εδώ κι εκεί κάνοντας επίδειξη στους γύρω τους. Και τι συμβαίνει στο τέλος; Ο Θεός τούς σιχαίνεται και αηδιάζει μαζί τους. Θεωρούνται καν άνθρωποι; Δεν είναι ζωντανοί δαίμονες; Είναι δυνατόν να είναι πιστοί στον Θεό; Κάθε τους σκέψη είναι αφιερωμένη στη μοχθηρότητα και την ατιμία. Κατά κάποιον τρόπο, έχουν την εντύπωση πως όσο περισσότερες φήμες γνωρίζουν, τόσο περισσότερο ανήκουν στον οίκο του Θεού και τόσο περισσότερο κατανοούν την αλήθεια. Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι εντελώς παράλογοι. Στον οίκο του Θεού, δεν υπάρχει πιο σιχαμερός άνθρωπος από εκείνους.

Κατά την πίστη τους, μερικοί άνθρωποι εστιάζουν συνεχώς σε πράγματα που δεν είναι ρεαλιστικά. Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι εξετάζουν συνεχώς πώς είναι η βασιλεία, πού είναι ο τρίτος ουρανός, πώς είναι ο κάτω κόσμος και πού είναι η κόλαση. Αντί να εστιάζουν στη ζωή-είσοδο, εξετάζουν όλη την ώρα μυστήρια. Αυτό είναι ελεεινότητα, μοχθηρία. Όσα κηρύγματα και συναναστροφές κι αν ακούσουν, κάποιοι εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν ποια ακριβώς είναι η αλήθεια και δεν γνωρίζουν ούτε πώς να την κάνουν πράξη. Όταν βρίσκουν χρόνο, διερευνούν τα λόγια του Θεού, μελετούν προσεκτικά τη διατύπωσή τους και ψάχνουν να βρουν σ’ αυτά κάτι που να τους κάνει αίσθηση, ενώ εξετάζουν διαρκώς σχολαστικά τα λόγια του Θεού και κατά πόσο έχουν εκπληρωθεί. Αν έχουν εκπληρωθεί, πιστεύουν ότι πρόκειται για το έργο του Θεού· αν πάλι όχι, αρνούνται ότι πρόκειται για το έργο του Θεού. Δεν είναι παράλογοι; Δεν είναι αυτό ελεεινότητα; Είναι πάντα σε θέση οι άνθρωποι να δουν κατά πόσο έχουν εκπληρωθεί τα λόγια του Θεού; Υπάρχουν ορισμένα λόγια του Θεού που οι άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα σε θέση να δουν κατά πόσο έχουν εκπληρωθεί. Μπορεί οι άνθρωποι να μη βλέπουν ότι μερικά από τα λόγια του Θεού έχουν εκπληρωθεί, αλλά ο Θεός τα βλέπει. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα δουν καθαρά αυτά τα πράγματα· αν είναι σε θέση να κατανοήσουν έστω και το 20 τοις εκατό, θεωρούνται τυχεροί. Κάποιοι άνθρωποι, παρότι μελετούν όλη την ώρα τον λόγο του Θεού, δεν δίνουν καμία σημασία στην άσκηση της αλήθειας ή στην είσοδό τους στην πραγματικότητα. Δεν παραβλέπουν έτσι τα καθήκοντα που οφείλουν να κάνουν; Έχουν ακούσει πάρα πολλές αλήθειες, αλλά ακόμα δεν τις κατανοούν, και ψάχνουν συνεχώς να βρουν αποδείξεις για την εκπλήρωση των προφητειών, πράγμα το οποίο αντιμετωπίζουν ως τη ζωή και το κίνητρό τους. Για παράδειγμα, όταν κάποιοι άνθρωποι προσεύχονται, λένε πράγματα του τύπου: «Θεέ μου, αν θέλεις να το κάνω αυτό, κάνε με να σηκωθώ στις έξι αύριο το πρωί· αν δεν θες, άσε με να κοιμηθώ μέχρι τις εφτά». Το κάνουν συχνά αυτό, το χρησιμοποιούν ως αρχή τους και το κάνουν πράξη λες και είναι η αλήθεια. Αυτό ονομάζεται ελεεινότητα. Ενεργούν πάντα με βάση τα αισθήματά τους, εστιάζουν στο υπερφυσικό, βασίζονται σε φήμες και άλλα μη ρεαλιστικά πράγματα· επικεντρώνουν συνεχώς την ενέργειά τους σε ελεεινά πράγματα. Αυτό είναι μοχθηρότητα. Όπως κι αν συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, θεωρούν ότι αυτή δεν έχει την παραμικρή χρησιμότητα ούτε είναι τόσο ακριβής όσο το να στηρίζονται στα αισθήματα ή στην επαλήθευση μέσω της σύγκρισης. Αυτό είναι ελεεινότητα. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός κυριαρχεί στη μοίρα των ανθρώπων και τη ρυθμίζει, και παρότι λένε ότι αναγνωρίζουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, στην καρδιά τους εξακολουθούν να μην αποδέχονται την αλήθεια και δεν βλέπουν ποτέ τους τα πράγματα μέσα από τα λόγια του Θεού. Ό,τι, όμως, και να πει κάποιος διάσημος, το θεωρούν αλήθεια και το ακολουθούν. Αν ένας μελλοντολόγος ή ένας φυσιογνωμιστής τούς πει ότι του χρόνου θα πάρουν προαγωγή και θα γίνουν διευθυντές, τον πιστεύουν. Αυτό δεν είναι ελεεινότητα; Πιστεύουν στη μαντεία, στη μελλοντολογία και στα υπερφυσικά πράγματα, και μόνο σ’ αυτά τα ελεεινά πράγματα. Είναι ακριβώς όπως η περίπτωση ορισμένων ανθρώπων, οι οποίοι λένε: «Κατανοώ όλες τις αλήθειες, αλλά δεν μπορώ να τις κάνω πράξη. Δεν ξέρω τι πρόβλημα υπάρχει». Έχουμε πλέον την απάντηση σε αυτό το ερώτημα: Είναι ελεεινοί. Όπως κι αν συναναστραφείτε πάνω στην αλήθεια μ’ αυτούς τους ανθρώπους, δεν θα πάρουν το μήνυμα ούτε θα δείτε κάποιο αποτέλεσμα. Όχι μόνο αποστρέφονται την αλήθεια, αλλά έχουν μάλιστα και μοχθηρή διάθεση. Ποια είναι η πιο σημαντική εκδήλωση της αποστροφής απέναντι στην αλήθεια; Παρότι κατανοεί κανείς την αλήθεια, δεν την κάνει πράξη. Δεν θέλει να την ακούσει, αντιστέκεται σ’ αυτήν και την απεχθάνεται. Παρότι γνωρίζει πως η αλήθεια είναι σωστή και καλή, δεν την κάνει πράξη, δεν είναι πρόθυμος να ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι ούτε θέλει να υποφέρει ή να πληρώσει κάποιο τίμημα, πόσο μάλλον να έχει την παραμικρή απώλεια. Οι μοχθηροί άνθρωποι δεν είναι έτσι. Νομίζουν ότι τα μοχθηρά πράγματα είναι η αλήθεια, ότι αυτή είναι η σωστή οδός. Κυνηγούν, λοιπόν, αυτά τα πράγματα και προσπαθούν να τα μιμηθούν, ενώ μονίμως επικεντρώνουν την ενέργειά τους σ’ αυτά. Ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται συχνά πάνω στις αρχές της προσευχής: Οι άνθρωποι μπορούν να προσευχηθούν όποτε και όπου θέλουν, χωρίς κανέναν χρονικό περιορισμό. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να προσέλθουν ενώπιον του Θεού, να πουν τα λόγια που έχουν στην καρδιά τους και να αναζητήσουν την αλήθεια. Αυτά τα λόγια λογικά τα ακούει κανείς συχνά και είναι εύκολο να τα κατανοήσει. Πώς, όμως, το κάνουν αυτό πράξη οι μοχθηροί άνθρωποι; Κάθε πρωί, μαζί με το πρώτο κελάηδισμα των πουλιών, κοιτούν απαρέγκλιτα προς τον Νότο, πέφτουν στα γόνατα και βάζουν και τα δύο χέρια στο έδαφος, προσπίπτοντας ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν για όση περισσότερη ώρα μπορούν. Νομίζουν ότι μόνο εκείνες τις ώρες θα μπορέσει ο Θεός να ακούσει την προσευχή τους, επειδή εκείνη τη στιγμή δεν είναι απασχολημένος, έχει χρόνο και άρα ακούει. Δεν είναι γελοίο αυτό; Δεν είναι μοχθηρό; Κάποιοι άλλοι λένε ότι η πιο αποτελεσματική ώρα για προσευχή είναι στη μία ή στις δύο τη νύχτα, όταν επικρατεί απόλυτη ησυχία. Γιατί το λένε αυτό; Έχουν κι αυτοί τους λόγους τους. Λένε ότι εκείνη την ώρα όλοι κοιμούνται· ο Θεός έχει χρόνο να ασχοληθεί με τις υποθέσεις τους μόνο όταν δεν είναι απασχολημένος. Δεν είναι παράλογο αυτό; Δεν είναι μοχθηρό; Όπως κι αν συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, αρνούνται να την αποδεχτούν. Είναι οι πιο παράλογοι άνθρωποι και είναι ανίκανοι να κατανοήσουν την αλήθεια. Κάποιοι άλλοι λένε: «Όποιος πιστεύει στον θεό πρέπει να κάνει καλές πράξεις και να είναι ευγενικός. Δεν πρέπει να σκοτώνει ή να τρώει κρέας. Αν τρως κρέας διαπράττεις φόνο, αμαρτάνεις, και ο θεός δεν θέλει ανθρώπους που ενεργούν έτσι». Έχουν κάποια βάση αυτά τα λόγια; Έχει πει ποτέ ο Θεός κάτι τέτοιο; (Όχι.) Ποιος το είπε, λοιπόν, αυτό; Ένας άπιστος, ένας παράλογος άνθρωπος. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι άνθρωποι που το λένε αυτό δεν τρώνε κρέας· ή μπορεί να μην τρώνε κρέας μπροστά στους άλλους, αλλά να τρώνε πολύ όταν είναι μόνοι τους. Αυτοί οι άνθρωποι προσποιούνται πολύ καλά, και όπου σταθούν κι όπου βρεθούν διαδίδουν πλάνες. Αυτό είναι μοχθηρότητα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο ελεεινοί. Αντιμετωπίζουν αυτές τις αιρέσεις και τις πλάνες ως εντολές και κανονισμούς, και μάλιστα τις κάνουν πράξη και τις τηρούν λες και είναι η αλήθεια ή οι απαιτήσεις του Θεού, ενώ δασκαλεύουν σθεναρά και ξεδιάντροπα και τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Γιατί λέω ότι ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν αυτοί οι άνθρωποι, η διατύπωση που χρησιμοποιούν και τα μέσα της επιδίωξής τους είναι μοχθηρά; (Επειδή δεν έχουν την παραμικρή σύνδεση με την αλήθεια.) Οτιδήποτε, λοιπόν, δεν συνδέεται με την αλήθεια είναι μοχθηρό; Μια τέτοια κατανόηση είναι άκρως προβληματική. Στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, υπάρχουν πράγματα που δεν συνδέονται με την αλήθεια. Δεν διαστρεβλώνουμε τα γεγονότα λέγοντας ότι όλα αυτά είναι μοχθηρά; Αν κάτι δεν το καταδικάζει ο Θεός, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μοχθηρό· ως μοχθηρό μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ό,τι καταδικάζεται από τον Θεό. Θα κάναμε μεγάλο λάθος αν ορίζαμε οτιδήποτε δεν έχει σχέση με την αλήθεια ως μοχθηρό. Συνδέονται με την αλήθεια οι λεπτομέρειες που αφορούν τις ανάγκες της ζωής, όπως, για παράδειγμα, η διατροφή, ο ύπνος, η κατανάλωση υγρών ή η ανάπαυση; Είναι μοχθηρά αυτά τα πράγματα; Όλα αυτά είναι φυσιολογικές ανάγκες, αποτελούν μέρος της καθημερινής ρουτίνας των ανθρώπων, δεν είναι μοχθηρά. Γιατί, λοιπόν, οι ενέργειες που ανέφερα μόλις χαρακτηρίστηκαν ως μοχθηρές; Επειδή αυτές οι ενέργειες οδηγούν τους ανθρώπους σε ένα μονοπάτι που είναι λανθασμένο και γελοίο· τους οδηγούν στο μονοπάτι της θρησκείας. Αν ασκούνται με αυτόν τον τρόπο και δασκαλεύουν τους άλλους να κάνουν το ίδιο, οδηγούν τους ανθρώπους στο μονοπάτι της μοχθηρότητας. Πρόκειται για ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα. Πώς καταντούν όσοι λατρεύουν τις μοχθηρές κοσμικές τάσεις και βαδίζουν στο μονοπάτι της μοχθηρότητας; Εξαχρειώνονται, χάνουν τη λογική τους, δεν έχουν ίχνος ντροπής και στο τέλος παρασύρονται ολοκληρωτικά από τις κοσμικές τάσεις και οδεύουν προς την καταστροφή· δεν διαφέρουν καθόλου από τους άπιστους. Μερικοί άνθρωποι, όχι μόνο θεωρούν ότι αυτές οι αιρέσεις και οι πλάνες αποτελούν κανονισμούς που πρέπει να ακολουθούν ή εντολές που πρέπει να υπακούν, αλλά τις τηρούν κιόλας ως την αλήθεια. Είναι άνθρωποι παράλογοι που δεν διαθέτουν ίχνος πνευματικής κατανόησης. Το μόνο που μπορεί να τους συμβεί στο τέλος είναι να αποκλειστούν. Θα μπορούσε το Άγιο Πνεύμα να εργαστεί σε κάποιον που έχει τόσο στρεβλή κατανόηση για την αλήθεια; (Όχι.) Εφόσον το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται σ’ αυτούς τους ανθρώπους, εργάζονται τα κακά πνεύματα, επειδή το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν αυτοί οι άνθρωποι είναι το μονοπάτι της μοχθηρότητας, βιάζονται να ακολουθήσουν το μονοπάτι των κακών πνευμάτων· κι αυτό ακριβώς χρειάζονται αυτά τα κακά πνεύματα. Και το αποτέλεσμα; Αυτοί οι άνθρωποι καταλαμβάνονται από κακά πνεύματα. Προηγουμένως είπα πως «Οι διάβολοι και ο Σατανάς, σαν βρυχώμενα λιοντάρια, τριγυρίζουν αναζητώντας ανθρώπους να καταβροχθίσουν». Από τη στιγμή που οι άνθρωποι βαδίζουν στο διεστραμμένο και μοχθηρό μονοπάτι, είναι αναπόφευκτο να τους αρπάξουν τα κακά πνεύματα. Δεν χρειάζεται να σε δώσει ο Θεός στα κακά πνεύματα. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, δεν είσαι προστατευμένος και ο Θεός δεν θα είναι μαζί σου. Αν δεν μπορεί να σε κερδίσει ο Θεός, δεν θα ενδιαφερθεί για σένα, και τα κακά πνεύματα θα εκμεταλλευτούν αυτήν την ευκαιρία για να εισχωρήσουν μέσα σου και να σε κυριεύσουν. Αυτή δεν θα είναι η συνέπεια; Όλοι εκείνοι που αποστρέφονται την αλήθεια και καταδικάζουν μονίμως το έργο της ενσάρκωσης του Θεού, που ακολουθούν τις κοσμικές τάσεις, που παρερμηνεύουν κατάφωρα τα λόγια του Θεού και τη Βίβλο και διαδίδουν αιρέσεις και πλάνες τα κάνουν όλα αυτά επειδή έχουν μοχθηρές διαθέσεις. Μερικοί άνθρωποι επιδιώκουν την πνευματικότητα, και επειδή η κατανόησή τους είναι στρεβλή, σκαρφίζονται ένα σωρό πλάνες για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, και καταλήγουν να γίνουν ουτοπιστές και στοχαστές, πράγμα που είναι επίσης ελεεινότητα. Είναι μοχθηροί άνθρωποι. Έτσι ήταν και οι Φαρισαίοι: ό,τι έκαναν ήταν υποκριτικό, δεν έκαναν πράξη την αλήθεια και παραπλανούσαν τους άλλους για να κερδίσουν τον θαυμασμό και τη λατρεία τους. Όταν εμφανίστηκε ο Κύριος Ιησούς για να εργαστεί, έφτασαν σε σημείο να Τον σταυρώσουν. Αυτό ήταν μοχθηρό και στο τέλος ο Θεός τούς καταράστηκε. Σήμερα, ο θρησκευτικός κόσμος όχι μόνο κρίνει και καταδικάζει την εμφάνιση και το έργο του Θεού, αλλά, το πιο απεχθές είναι ότι στέκεται κιόλας στο πλευρό του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, συμμαχεί με τις μοχθηρές δυνάμεις για να καταδιώξουν τους εκλεκτούς του Θεού και συνασπίζονται απέναντι στον Θεό ως εχθροί του. Αυτό είναι μοχθηρό. Η θρησκευτική κοινότητα δεν μίσησε ποτέ τις μοχθηρές δυνάμεις του Σατανά, δεν μισεί τη μοχθηρότητα της χώρας του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, μα αντίθετα προσεύχεται για χάρη τους και τους δίνει ευλογίες. Αυτό είναι μοχθηρό. Οποιαδήποτε συμπεριφορά συνδέεται με τον Σατανά και τα κακά πνεύματα ή βασίζεται στη συνεργασία μαζί τους μπορεί συνολικά να χαρακτηριστεί μοχθηρή. Οι τρόποι άσκησης που είναι πραγματικά αποκλίνοντες, κακοί, ακραίοι και χωρίς μέτρο είναι επίσης μοχθηροί. Μερικοί άνθρωποι παρανοούν συνεχώς τον Θεό, και όσο κι αν συναναστρέφεται κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, είναι αδύνατο να απαλλαγούν από αυτές τους τις παρανοήσεις. Πάντα κηρύττουν το δικό τους σκεπτικό και επιμένουν στις δικές τους πλάνες. Δεν υπάρχει και σ’ αυτό λίγη μοχθηρότητα; Κάποιοι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις για τον Θεό· αφού συναναστραφεί κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια κάμποσες φορές, λένε ότι καταλαβαίνουν και ότι έχουν απαλλαγεί από τις αντιλήψεις τους, αλλά στη συνέχεια, εξακολουθούν να επιμένουν σ’ αυτές, είναι πάντα αρνητικοί και εμμένουν πεισματικά στις δικαιολογίες τους. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Είναι κι αυτό ένα είδος μοχθηρότητας. Με λίγα λόγια, όποιος έχει κάνει κάτι παράλογο και αρνείται να το αποδεχτεί, όπως κι αν συναναστρέφεται κανείς μαζί του πάνω στην αλήθεια, είναι ελεεινός και κάπως μοχθηρός. Δεν είναι εύκολο να σώσει ο Θεός όσους έχουν μοχθηρές διαθέσεις, επειδή δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και αρνούνται να εγκαταλείψουν τις μοχθηρές τους πλάνες· πραγματικά, δεν μπορεί να γίνει τίποτα γι’ αυτούς.

Συναναστραφήκαμε τώρα πάνω σε έξι συνολικά διαθέσεις: την αδιαλλαξία, την αλαζονεία, τη δολιότητα, την αποστροφή απέναντι στην αλήθεια, τη φαυλότητα και τη μοχθηρότητα. Μέσα από τη διεξοδική ανάλυση αυτών των έξι διαθέσεων έχετε μάθει και κατανοήσει κάτι καινούργιο σχετικά με τις αλλαγές στη διάθεση; Τι ακριβώς είναι οι αλλαγές στη διάθεση; Είναι μήπως όταν ξεφορτώνεται κάποιος ένα συγκεκριμένο ελάττωμα, όταν διορθώνει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά ή αλλάζει ένα συγκεκριμένο γνώρισμα του χαρακτήρα του; Σε καμία περίπτωση. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, λίγο πιο ξεκάθαρα τώρα σε τι ακριβώς αναφέρεται η διάθεση; Μπορούν αυτές οι έξι διαθέσεις να χαρακτηριστούν ως οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, ως η φύση-ουσία του ανθρώπου; (Ναι.) Αυτές οι έξι διαθέσεις είναι κάτι θετικό ή αρνητικό; (Αρνητικό.) Με απλά λόγια, είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, είναι οι κύριες όψεις των διεφθαρμένων διαθέσεων του ανθρώπου. Καθεμία από αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, χωρίς καμία εξαίρεση, είναι εχθρική απέναντι στον Θεό και την αλήθεια, και καμία από αυτές δεν είναι κάτι θετικό. Αυτές οι έξι διαθέσεις, λοιπόν, αποτελούν έξι πτυχές, οι οποίες αναφέρονται συλλογικά ως διεφθαρμένη διάθεση. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις αποτελούν τη φύση-ουσία του ανθρώπου. Πώς θα εξηγούσε κανείς τον όρο «ουσία»; Η ουσία αναφέρεται στη φύση του ανθρώπου. Ως φύση του ανθρώπου νοούνται τα πράγματα στα οποία στηρίζει ο άνθρωπος την ύπαρξή του και τα οποία ορίζουν τον τρόπο ζωής του. Οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τη φύση τους. Ό,τι κι αν βιώνεις, όποιοι κι αν είναι οι στόχοι και η κατεύθυνσή σου, σύμφωνα με όποιους κανόνες κι αν ζεις, η φύση-ουσία σου δεν αλλάζει, και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Όταν, λοιπόν, δεν κατέχεις την αλήθεια και στηρίζεσαι σ’ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις για να ζήσεις, όλα όσα βιώνεις εναντιώνονται στον Θεό, αντιτίθενται στην αλήθεια και έρχονται σε σύγκρουση με τις προθέσεις του Θεού. Θα πρέπει τώρα πια να το κατανοείτε αυτό: Μπορούν να σωθούν οι άνθρωποι αν δεν αλλάξουν οι διαθέσεις τους; (Όχι.) Είναι αδύνατο να συμβεί αυτό. Αν, λοιπόν, δεν αλλάξουν οι διαθέσεις των ανθρώπων, μπορούν να είναι σε αρμονία με τον Θεό; (Όχι.) Αυτό θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Όταν πρόκειται, λοιπόν, για μία από αυτές τις έξι διαθέσεις, όποια κι αν είναι αυτή, και ανεξάρτητα από τον βαθμό στον οποίο εκδηλώνεται ή αποκαλύπτεται μέσα σου, αν δεν είσαι σε θέση να απελευθερωθείς από τους περιορισμούς της, τότε ό,τι κίνητρα ή στόχοι κι αν κρύβονται πίσω από τις πράξεις σου, και είτε αυτές είναι σκόπιμες είτε όχι, αναπόφευκτα η φύση όλων αυτών των πράξεων θα εναντιώνεται στον Θεό, κι εσύ αναπόφευκτα θα καταδικαστείς από τον Θεό. Αυτή είναι μια εξαιρετικά σοβαρή συνέπεια. Όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό επιθυμούν τελικά να καταδικαστούν από Εκείνον; (Όχι.) Και εφόσον οι άνθρωποι δεν επιθυμούν μια τέτοια έκβαση, ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνουν; Πρέπει να γνωρίζουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση και τη διεφθαρμένη τους ουσία, να κατανοούν την αλήθεια, και στη συνέχεια να αποδέχονται την αλήθεια, και, σιγά σιγά, θα απαλλάσσονται σταδιακά από αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις στα περιβάλλοντα που έχει δημιουργήσει για εκείνους ο Θεός και θα καταφέρουν να έρθουν σε αρμονία με τον Θεό και την αλήθεια. Αυτό είναι το μονοπάτι προκειμένου να αλλάξει η διάθεση ενός ανθρώπου.

Παλιότερα, ορισμένοι άνθρωποι θεωρούσαν πως είναι πολύ εύκολο και απλό να αλλάξουν διάθεση, και πίστευαν το εξής: «Εφόσον πιέζομαι και δεν λέω πράγματα που αντιτίθενται στον Θεό ούτε κάνω πράγματα που θα διαταράξουν ή θα αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας, και εφόσον βλέπω σωστά τα πράγματα, η καρδιά μου είναι σωστή, και κατανοώ λίγο περισσότερο την αλήθεια, καταβάλλω περισσότερη προσπάθεια, υποφέρω περισσότερο και πληρώνω μεγαλύτερο τίμημα, τότε σε λίγα χρόνια θα μπορέσω σίγουρα να πετύχω κάποια αλλαγή στη διάθεσή μου». Στέκουν αυτά τα λόγια; (Όχι.) Τι λάθος υπάρχει εδώ; (Αυτοί οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν καθόλου τη διεφθαρμένη τους διάθεση.) Για ποιον λόγο πρέπει να αναγνωρίζει κανείς τη διεφθαρμένη του διάθεση; (Για να αλλάξει.) Και ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής; Η απόκτηση της αλήθειας. Το μέτρο για να προσδιοριστεί κατά πόσο έχει υπάρξει κάποια αλλαγή στη διάθεσή σου είναι να εξετάσεις κατά πόσο οι πράξεις σου συμφωνούν με την αλήθεια ή την παραβιάζουν και κατά πόσο είναι προϊόν της ανθρώπινης βούλησης ή ικανοποιούν τις απαιτήσεις του Θεού. Ο βαθμός στον οποίο έχει αλλάξει η διάθεσή σου φαίνεται από το κατά πόσο μπορείς να κάνεις αυτοκριτική και να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα σου, τα κίνητρα, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου όταν αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, και από το κατά πόσο είσαι σε θέση να ασκηθείς σύμφωνα με την αλήθεια όταν το κάνεις αυτό. Το πόσο ικανός είσαι να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια και τα λόγια του Θεού και το κατά πόσο η άσκησή σου συνάδει απόλυτα με τα πρότυπα της αλήθειας αποδεικνύουν πόσο μεγάλη αλλαγή έχεις πετύχει στη διάθεσή σου. Υπάρχει μια αναλογική σχέση. Ας πάρουμε ως παράδειγμα την αδιάλλακτη διάθεση: Στην αρχή που δεν είχε υπάρξει ακόμα καμία αλλαγή στη διάθεσή σου, δεν κατανοούσες την αλήθεια ούτε γνώριζες ότι είχες αδιάλλακτη διάθεση. Όταν, λοιπόν, άκουσες την αλήθεια, σκέφτηκες: «Πώς γίνεται η αλήθεια να αποκαλύπτει πάντοτε τις ουλές των ανθρώπων;» Μόλις άκουσες την αλήθεια, ένιωσες ότι τα λόγια του Θεού ήταν σωστά· όταν, όμως, έχουν περάσει ένα ή δύο χρόνια και δεν έχεις πάρει τίποτα από αυτά στα σοβαρά ούτε έχεις αποδεχτεί το οτιδήποτε, τότε αυτό δεν είναι αδιαλλαξία; Αν, μετά από δύο ή τρία χρόνια, δεν έχεις αποδεχτεί τίποτα, δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στην εσωτερική σου κατάσταση, και παρότι δεν έχεις μείνει πίσω όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντός σου και έχεις υποφέρει πολύ, η αδιάλλακτη κατάστασή σου δεν έχει διορθωθεί καθόλου ούτε έχει μειωθεί στο ελάχιστο, έχει, άραγε, υπάρξει κάποια αλλαγή σ’ αυτήν την πτυχή της διάθεσής σου; (Όχι.) Για ποιον λόγο, τότε, τρέχεις πέρα δώθε και εργάζεσαι; Για όποιον λόγο κι αν το κάνεις αυτό, τρέχεις πέρα δώθε και εργάζεσαι στα τυφλά. Παρόλο που έχεις κάνει τόσο τρέξιμο και τόσο έργο, δεν έχει υπάρξει η παραμικρή αλλαγή στη διάθεσή σου. Ώσπου έρχεται μια μέρα που σκέφτεσαι ξαφνικά το εξής: «Πώς γίνεται να μην μπορώ να πω ούτε μία λέξη μαρτυρίας; Δεν έχει αλλάξει καθόλου η ζωή-διάθεσή μου». Εκείνη τη στιγμή αντιλαμβάνεσαι τη σοβαρότητα του προβλήματος και σκέφτεσαι μέσα σου: «Είμαι πραγματικά επαναστατικός και αδιάλλακτος! Δεν επιδιώκω την αλήθεια! Ο Θεός δεν έχει καμία θέση στην καρδιά μου! Γίνεται να χαρακτηριστεί αυτό το πράγμα πίστη στον Θεό; Έχω κάμποσα χρόνια που πιστεύω στον Θεό, αλλά ακόμα να βιώσω την εικόνα ενός ανθρώπου και η καρδιά μου δεν έχει έρθει ακόμα κοντά στον Θεό! Ούτε έχω πάρει στα σοβαρά τα λόγια του Θεού και, όταν κάνω κάτι κακό, δεν κατηγορώ καθόλου τον εαυτό μου ούτε τείνω να μετανοήσω· δεν είναι αδιαλλαξία αυτό; Δεν είμαι υιός της επανάστασης;» Προβληματίζεσαι. Και τι σημαίνει το γεγονός ότι προβληματίζεσαι; Σημαίνει ότι θες να μετανοήσεις. Έχεις επίγνωση της αδιαλλαξίας και της επαναστατικότητάς σου. Αυτήν ακριβώς, λοιπόν, τη στιγμή, η διάθεσή σου αρχίζει να αλλάζει. Δεν το καταλαβαίνεις, αλλά υπάρχουν μέσα στη συνείδησή σου ορισμένες σκέψεις και επιθυμίες ν’ αλλάξεις και δεν βρίσκεσαι πλέον σε τέλμα όσον αφορά τον Θεό. Ανακαλύπτεις ότι θέλεις να βελτιώσεις τη σχέση σου με τον Θεό, δεν θες να είσαι πλέον τόσο αδιάλλακτος, θες να μπορείς να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού στην καθημερινή σου ζωή, να τα κάνεις πράξη ως αλήθεια-αρχές· έχεις αυτήν την επίγνωση. Καλό είναι που έχεις επίγνωση αυτών των πραγμάτων, αλλά σημαίνει αυτό ότι θα μπορέσεις να αλλάξεις αμέσως; (Όχι.) Πρέπει να περάσουν αρκετά χρόνια εμπειρίας, κατά τη διάρκεια των οποίων θα μεγαλώνει η επίγνωση μέσα στην καρδιά σου και θα νιώθεις μια ισχυρή ανάγκη. Θα σκέφτεσαι μέσα σου: «Δεν είναι σωστό αυτό· πρέπει να σταματήσω να σπαταλάω τον χρόνο μου. Πρέπει να επιδιώξω την αλήθεια, πρέπει να κάνω κάτι σωστό. Παλιά, παραμελούσα τα καθήκοντα που όφειλα να κάνω και το μυαλό μου ήταν μόνο στα υλικά πράγματα, όπως το φαγητό και τα ρούχα. Το μόνο που επιδίωκα ήταν η φήμη και το κέρδος, με αποτέλεσμα να μην αποκτήσω την παραμικρή αλήθεια. Μετανιώνω γι’ αυτό και πρέπει να μετανοήσω!» Τότε είναι που αρχίζεις να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Εφόσον οι άνθρωποι αρχίζουν να επικεντρώνονται στην άσκηση της αλήθειας, δεν έρχονται έτσι ένα βήμα πιο κοντά στην αλλαγή της διάθεσής τους; Όσο καιρό κι αν πιστεύετε στον Θεό, αν μπορείτε να διαισθανθείτε πόσο θολωμένοι είστε, ότι, δηλαδή, ζούσατε ανέκαθεν τη ζωή σας άσκοπα, και ότι μετά από κάμποσα χρόνια που ζούσατε έτσι άσκοπα, δεν έχετε κερδίσει τίποτα και νιώθετε ακόμη κενοί μέσα σας, κι αν αυτό σάς φέρει σε αμηχανία και αρχίσετε να κάνετε αυτοκριτική, θεωρώντας χάσιμο χρόνου το να μην επιδιώκετε την αλήθεια, εκείνη τη στιγμή θα συνειδητοποιήσετε ότι τα λόγια προτροπής του Θεού είναι η αγάπη Του για τον άνθρωπο. Τότε, θα μισήσετε τον εαυτό σας που δεν ακούγατε τα λόγια του Θεού και που σας λείπει τόσο πολύ η συνείδηση και η λογική. Θα μετανιώσετε και θα θελήσετε, τότε, να αλλάξετε τη διαγωγή σας και να ζήσετε πραγματικά ενώπιον του Θεού. Θα πείτε από μέσα σας: «Δεν γίνεται να πληγώνω πια τον Θεό. Ο Θεός έχει πει τόσα πράγματα και κάθε ένα από τα λόγια Του ήταν για το καλό του ανθρώπου, για να του δείξει την ορθή οδό. Ο Θεός είναι τόσο αξιαγάπητος και αξίζει τόσο την αγάπη του ανθρώπου!» Αυτή είναι η αρχή της μεταμόρφωσης των ανθρώπων. Είναι πολύ καλό να το αντιλαμβάνεται κανείς αυτό μέσα από την εμπειρία! Αν είσαι τόσο μουδιασμένος που ούτε καν γνωρίζεις αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα βρεθείς σε μπελάδες; Σήμερα οι άνθρωποι συνειδητοποιούν πλέον ότι το βασικό για την πίστη στον Θεό είναι να διαβάζουν περισσότερα από τα λόγια του Θεού, ότι δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από την κατανόηση της αλήθειας, ότι η κατανόηση της αλήθειας και η αυτογνωσία είναι ζωτικής σημασίας, και ότι μόνο αν είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να κάνουν την αλήθεια πραγματικότητά τους θα εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Πόσα χρόνια εμπειρίας πιστεύετε, λοιπόν, ότι χρειάζεστε για να αποκτήσετε αυτήν τη γνώση και αυτό το αίσθημα στην καρδιά σας; Οι άνθρωποι που είναι οξυδερκείς, που έχουν διορατικότητα και επιθυμούν διακαώς τον Θεό μπορεί να είναι σε θέση να μεταστραφούν μέσα σε ένα ή δύο χρόνια και να αρχίσουν τότε να εισέρχονται. Όσοι, όμως, είναι μπερδεμένοι, μουδιασμένοι και ανόητοι, χωρίς καθόλου διορατικότητα, θα περάσουν τρία με πέντε χρόνια σε κατάσταση σύγχυσης, κι ακόμη δεν θα γνωρίζουν ότι δεν έχουν κερδίσει τίποτα. Αν εκτελούν τα καθήκοντά τους με ενθουσιασμό, μπορεί να περάσουν πάνω από δέκα χρόνια σε κατάσταση σύγχυσης και πάλι να μην έχουν κανένα προφανές κέρδος ούτε να είναι σε θέση να μιλήσουν για τις βιωματικές τους μαρτυρίες. Μόνο όταν απομακρυνθούν ή αποκλειστούν, αφυπνίζονται τελικά και σκέφτονται μέσα τους: «Στ’ αλήθεια δεν έχω καμία αλήθεια-πραγματικότητα. Πραγματικά δεν είμαι ένας απ’ αυτούς που επιδιώκουν την αλήθεια!» Δεν είναι λίγο αργά να αφυπνιστούν σ’ αυτό το σημείο; Μερικοί άνθρωποι ζουν άσκοπα μες στη σύγχυση, με τη διαρκή ελπίδα ότι θα έρθει η ημέρα του Θεού, χωρίς, όμως, να επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια. Περνούν, έτσι, πάνω από δέκα χρόνια και δεν έχουν το παραμικρό κέρδος ούτε είναι σε θέση να μοιραστούν κάποια μαρτυρία. Μόνο όταν τους κλαδεύουν και τους προειδοποιούν με αυστηρότητα, νιώθουν τελικά τα λόγια του Θεού να διαπερνούν την καρδιά τους. Πόσο αδιάλλακτες είναι οι καρδιές τους! Πώς γίνεται να μην κλαδευτούν και να μην τιμωρηθούν; Πώς είναι δυνατόν να μην πειθαρχηθούν αυστηρά; Τι πρέπει να γίνει για να αποκτήσουν επίγνωση, για να αντιδράσουν; Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν θα χύσουν ούτε ένα δάκρυ μέχρι να βρεθούν στο κατώφλι του θανάτου. Μόνο όταν έχουν κάνει πολλά δαιμονικά και κακά πράγματα, το συνειδητοποιούν και λένε μέσα τους: «Τελείωσε η πίστη μου στον Θεό; Δεν με θέλει πια ο Θεός; Έχω καταδικαστεί;» Αρχίζουν να κάνουν αυτοκριτική. Όταν είναι αρνητικοί, νιώθουν πως όλα αυτά τα χρόνια της πίστης τους στον Θεό πήγαν χαμένα, νιώθουν μεγάλη δυσαρέσκεια και είναι τόσο απελπισμένοι που κοντεύουν να παραιτηθούν τελείως. Μόλις, όμως, συνέλθουν, συνειδητοποιούν το εξής: «Δεν κάνω κακό στον εαυτό μου έτσι; Πρέπει να ξανασταθώ στα πόδια μου. Μου είπαν ότι δεν αγαπώ την αλήθεια. Γιατί μου το είπαν αυτό; Από πού κι ως πού δεν αγαπώ την αλήθεια; Ωχ, όχι! Όχι μόνο δεν αγαπώ την αλήθεια, αλλά δεν μπορώ καν να κάνω πράξη τις αλήθειες που κατανοώ! Αυτή είναι μια εκδήλωση αποστροφής απέναντι στην αλήθεια!» Όταν το σκέφτονται αυτό, αισθάνονται κάποια μεταμέλεια, μα και λίγο φόβο: «Αν συνεχίσω έτσι, σίγουρα θα τιμωρηθώ. Όχι, πρέπει να μετανοήσω γρήγορα· δεν πρέπει να προσβάλω τη διάθεση του Θεού». Έχει μειωθεί σ’ αυτό το σημείο η αδιαλλαξία τους; Είναι λες και έχει τρυπήσει την καρδιά τους μια βελόνα· νιώθουν κάτι. Όταν, λοιπόν, έχεις ένα τέτοιο αίσθημα, συγκινείται η καρδιά σου κι αρχίζεις να ενδιαφέρεσαι για την αλήθεια. Γιατί ενδιαφέρεσαι; Επειδή έχεις ανάγκη την αλήθεια. Χωρίς την αλήθεια, δεν μπορείς να υποταχθείς στο κλάδεμα ούτε να αποδεχτείς την αλήθεια, και δεν μπορείς να μείνεις σταθερός στις δοκιμασίες. Αν γινόσουν επικεφαλής, θα ήταν δυνατό να μη γίνεις ψευδοεπικεφαλής και να μη βαδίσεις στο μονοπάτι του αντίχριστου; Δεν θα ήταν δυνατόν. Έχεις μια θέση και οι άλλοι σε επαινούν· μπορείς να το ξεπεράσεις αυτό; Μπορείς να ξεπεράσεις τις καταστάσεις ή τους πειρασμούς που σου παρουσιάζονται; Έχεις μεγάλη αυτογνωσία και κατανοείς πάρα πολύ καλά τον εαυτό σου, οπότε θα πεις: «Αν δεν κατανοήσω την αλήθεια, δεν μπορώ να τα ξεπεράσω όλα αυτά· είμαι ένα σκουπίδι, δεν είμαι ικανός για τίποτα». Τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; Έχεις ανάγκη την αλήθεια. Όταν χρειάζεσαι βοήθεια, όταν νιώθεις πιο αβοήθητος από ποτέ, το μόνο πράγμα στο οποίο θέλεις να στηριχτείς είναι η αλήθεια. Αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να στηριχτείς σε κανέναν άλλον και ότι μόνο αν στηριχτείς στην αλήθεια, θα μπορέσεις να λύσεις τα προβλήματά σου και να αντέξεις το κλάδεμα, τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς, καθώς και να βγεις νικητής σε κάθε περίσταση. Και όσο περισσότερο στηρίζεσαι στην αλήθεια, τόσο περισσότερο αισθάνεσαι ότι η αλήθεια είναι καλή, χρήσιμη και η μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια για σένα, καθώς και ότι μπορεί να λύσει κάθε δυσκολία σου. Θα αρχίσεις, τότε, να λαχταράς την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι φτάνουν σε αυτό το σημείο, δεν αρχίζει σιγά σιγά να μειώνεται ή να αλλάζει η διεφθαρμένη τους διάθεση; Από τη στιγμή που αρχίζουν να κατανοούν και να αποδέχονται την αλήθεια, αρχίζει να αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν τα πράγματα, κι αρχίζουν έπειτα ν’ αλλάζουν και οι διαθέσεις τους. Πρόκειται για μια αργή διαδικασία. Στα πρώτα στάδια, οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν αυτές τις τόσο μικρές αλλαγές· όταν, όμως, κατανοήσουν πραγματικά και είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια, αρχίζουν να υπάρχουν ουσιαστικές αλλαγές, τις οποίες είναι σε θέση να αντιληφθούν. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι αρχίζουν να λαχταρούν την αλήθεια, διψούν να την κερδίσουν και επιθυμούν να την αναζητήσουν, μέχρι τη στιγμή που τους συμβαίνει κάτι, και με βάση το πώς κατανοούν οι ίδιοι την αλήθεια, είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού και να μην ενεργούν σύμφωνα με τη δική τους βούληση. Είναι σε θέση, επίσης, να ξεπεράσουν τα κίνητρά τους και να ξεπεράσουν την αλαζονική, επαναστατική, αδιάλλακτη και προδοτική τους καρδιά. Δεν γίνεται, τότε, σιγά σιγά η αλήθεια ζωή τους; Και όταν γίνει η αλήθεια ζωή σου, οι αλαζονικές, επαναστατικές, αδιάλλακτες και προδοτικές διαθέσεις που έχεις μέσα σου παύουν να είναι η ζωή σου και δεν μπορούν πια να σε ελέγχουν. Και τι καθοδηγεί τη συμπεριφορά σου τη στιγμή εκείνη; Τα λόγια του Θεού. Όταν τα λόγια του Θεού γίνουν ζωή σου, έχει υπάρξει αλλαγή; (Ναι.) Και στη συνέχεια, όσο περισσότερο αλλάζεις, τόσο καλύτερα θα γίνονται τα πράγματα. Αυτή είναι η διαδικασία της αλλαγής των ανθρώπινων διαθέσεων, και απαιτείται πολύς χρόνος για να επιτευχθεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα.

Το πόσος καιρός θα χρειαστεί για να αλλάξει η διάθεση κάποιου εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο· δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο. Αν ένας άνθρωπος αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια, τότε οι αλλαγές στη διάθεσή του θα φανούν σε επτά, οκτώ ή δέκα χρόνια. Αν έχει μέτριο επίπεδο και είναι επίσης πρόθυμος να επιδιώξει την αλήθεια, για να φανούν οι αλλαγές στη διάθεσή του, μπορεί να χρειαστούν δεκαπέντε ή είκοσι περίπου χρόνια. Τον σημαντικότερο ρόλο τον παίζουν η αποφασιστικότητα του ανθρώπου αυτού να επιδιώξει την αλήθεια και η διορατικότητά του· αυτοί είναι οι καθοριστικοί παράγοντες. Κάθε είδος διεφθαρμένης διάθεσης υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, σε διαφορετικό βαθμό στον καθένα· αποτελούν όλες τους τη φύση του ανθρώπου και είναι βαθιά ριζωμένες. Ωστόσο, όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν και κάνουν πράξη την αλήθεια, όταν αποδέχονται την κρίση, την παίδευση, το κλάδεμα, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού, μπορούν να επιτευχθούν ποικίλοι βαθμοί αλλαγής σε κάθε διάθεση. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Αν ισχύει αυτό, δεν είναι, άρα, απλώς θέμα χρόνου οι αλλαγές στη διάθεση; Όταν έρθει η ώρα, θα ξέρω τι είναι οι αλλαγές στη διάθεση και θα είμαι ικανός να εισέλθω». Έτσι έχουν τα πράγματα; (Όχι.) Όχι βέβαια. Αν το μόνο που χρειάζεται για να επιτευχθούν αλλαγές στη διάθεση είναι χρόνος, τότε όλοι αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό ολόκληρη τη ζωή τους θα έπρεπε αυτομάτως να έχουν πετύχει αλλαγές στη διάθεσή τους. Είναι, όμως, όντως έτσι τα πράγματα; Έχουν κερδίσει αυτοί οι άνθρωποι την αλήθεια; Έχουν πετύχει αλλαγές στη διάθεσή τους; Όχι. Ο αριθμός των πιστών στον Θεό είναι τόσο μεγάλος όσο και οι τρίχες ενός βοδιού, αλλά οι άνθρωποι που έχουν πραγματικά καταφέρει να αλλάξουν τη διάθεση τους είναι τόσο σπάνιοι όσο οι μονόκεροι. Για να πετύχουν οι άνθρωποι πραγματική αλλαγή στη διάθεσή τους, πρέπει να βασιστούν στην επιδίωξη της αλήθειας· οδηγούνται στην τελείωση όταν βασίζονται στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Η διάθεση κάποιου αλλάζει, όταν εκείνος επιδιώκει την αλήθεια. Αφενός, πρέπει οι άνθρωποι να πληρώσουν ένα τίμημα, πρέπει να πληρώσουν ένα τίμημα σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας και να υποφέρουν όσο μπορούν προκειμένου να κερδίσουν την αλήθεια. Αφετέρου, πρέπει ο Θεός να επιβεβαιώσει ότι ανήκουν στο σωστό είδος ανθρώπου, ότι είναι καλόκαρδοι και αγαπούν πραγματικά τον Θεό, ώστε να μπορέσει το Άγιο Πνεύμα να εργαστεί και να τους οδηγήσει στην τελείωση. Η συνεργασία των ανθρώπων είναι απαραίτητη, αλλά η απόκτηση του έργου του Αγίου Πνεύματος είναι ακόμη πιο σημαντική. Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν ούτε αγαπούν την αλήθεια, αν δεν μάθουν ποτέ να λαμβάνουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού, πόσο μάλλον να αγαπούν τον Θεό, αν δεν έχουν καμία αίσθηση φορτίου απέναντι στο έργο της εκκλησίας και δεν αγαπούν καθόλου τους άλλους, και, κυρίως, αν εκτελούν το καθήκον τους χωρίς ίχνος αφοσίωσης, τότε δεν είναι αγαπητοί στον Θεό και δεν θα μπορέσουν ποτέ να οδηγηθούν στην τελείωση από Εκείνον. Δεν πρέπει, επομένως, να κάνουν ισχυρισμούς στα τυφλά, αλλά πρέπει να κατανοούν τις προθέσεις του Θεού. Ό,τι κι αν λέει και ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, πρέπει να είναι σε θέση να υποταχθούν, και για να προστατεύσουν το έργο της εκκλησίας, πρέπει οι καρδιές τους να είναι σωστές· μόνο τότε μπορεί να εργαστεί το Άγιο Πνεύμα. Αν οι άνθρωποι θέλουν να επιδιώξουν να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό, πρέπει να έχουν μια καρδιά που αγαπά τον Θεό, μια καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, μια καρδιά που έχει φόβο Θεού. Πρέπει, όταν εκτελούν το καθήκον τους, να είναι αφοσιωμένοι στον Θεό και να Τον ικανοποιούν. Μόνο τότε θα μπορέσουν να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όταν οι άνθρωποι έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, η ανάγνωση των λόγων του Θεού τούς διαφωτίζει, έχουν ένα μονοπάτι για να κάνουν πράξη την αλήθεια και τις αρχές καθώς εκτελούν το καθήκον τους, ο Θεός τούς καθοδηγεί όταν έχουν προβλήματα, και όσο κι αν υποφέρουν, οι καρδιές τους είναι γεμάτες χαρά και γαλήνη. Όσο το Άγιο Πνεύμα τούς καθοδηγεί με αυτόν τον τρόπο για δέκα ή είκοσι χρόνια, θα αλλάξουν χωρίς καν να το αντιληφθούν. Όσο πιο γρήγορα αλλάξουν, τόσο πιο γρήγορα θα βρουν γαλήνη· όσο πιο γρήγορα αλλάξουν, τόσο πιο γρήγορα θα ευτυχίσουν. Μόνο όταν αλλάξουν οι διαθέσεις των ανθρώπων μπορούν να βρουν αληθινή γαλήνη και ευτυχία, μόνο τότε μπορούν να ζήσουν μια πραγματικά ευτυχισμένη ζωή. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν έχουν πνευματική γαλήνη ή ευτυχία, οι μέρες τους γίνονται όλο και πιο ανούσιες, όλο και πιο δυσβάσταχτες. Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό αλλά δεν επιδιώκει την αλήθεια, θα ζήσει επώδυνες και βασανιστικές μέρες. Όσον αφορά, λοιπόν, την πίστη των ανθρώπων στον Θεό, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την απόκτηση της αλήθειας. Αν αποκτήσει κανείς την αλήθεια αποκτά τη ζωή, και όσο νωρίτερα αποκτήσει κανείς την αλήθεια, τόσο το καλύτερο. Χωρίς την αλήθεια, οι ζωές των ανθρώπων είναι άδειες. Όταν οι άνθρωποι αποκτούν την αλήθεια, βρίσκουν γαλήνη και ευτυχία, είναι σε θέση να ζήσουν ενώπιον του Θεού, διαφωτίζονται, καθοδηγούνται και οδηγούνται από το έργο του Αγίου Πνεύματος· η καρδιά τους φωτίζεται όλο και περισσότερο και η πίστη τους στον Θεό ολοένα και μεγαλώνει. Σας είναι, λοιπόν, τώρα πιο ξεκάθαρη η αλήθεια σχετικά με τις αλλαγές στη διάθεση; (Ναι, τώρα πια καταλαβαίνουμε.) Αν σας είναι όντως ξεκάθαρη, έχετε τότε ένα μονοπάτι και ξέρετε πώς να επιδιώξετε αποτελεσματικά την αλήθεια.

28 Απριλίου 2017