Όλοι όσοι ανήκουν στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχουν την ίδια φύση-ουσία, εκτός από την περίπτωση των μετενσαρκωμένων δαιμόνων ή όσων έχουν κυριευτεί από πονηρά πνεύματα. Σε κάποιους αρέσει πάντα να μελετούν τα πνεύματα που έχει μέσα του ο καθένας, αλλά αυτό δεν είναι ρεαλιστικό. Αν εστιάζει κανείς σε τέτοια θέματα, είναι πολύ εύκολο να οδηγηθεί σε παρεκκλίσεις. Κάποιοι θεωρούν συνέχεια ότι κάτι δεν πάει καλά με το πνεύμα τους, καθώς έχουν βιώσει υπερφυσικά γεγονότα. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι το πνεύμα τους έχει πρόβλημα, επειδή οι ίδιοι ποτέ δεν μπορούν να αλλάξουν. Στην πραγματικότητα, η ανθρώπινη φύση είναι η ίδια —αντιστέκεται στον Θεό και τον προδίδει, και αυτό συμβαίνει είτε το πνεύμα που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο έχει πρόβλημα είτε όχι. Σχεδόν ο ίδιος είναι και ο βαθμός διαφθοράς των ανθρώπων, όπως και τα κοινά χαρακτηριστικά της φύσης τους. Κάποιοι μονίμως υποψιάζονται ότι κάτι δεν πάει καλά με το πνεύμα τους και αναρωτιούνται: «Πώς το έκανα αυτό; Ποτέ δεν θα το σκεφτόμουν! Μήπως έχει κάποιο πρόβλημα το πνεύμα μου;» Φτάνουν, μάλιστα, στο σημείο να αμφισβητήσουν εάν τους έχει επιλέξει ο Θεός κι έτσι γίνονται ακόμα πιο αρνητικοί. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν έναν αγνό τρόπο κατανόησης των πραγμάτων και ό,τι κι αν έχουν κάνει, το μόνο που τους απασχολεί είναι η αναζήτηση της αλήθειας και η αυτοκριτική με βάση τα λόγια του Θεού: «Πώς μπόρεσα να το κάνω; Τι είδους διάθεση αποκάλυψα; Ποια φύση την εξουσιάζει; Πώς μπορώ να δράσω με γνώμονα την αλήθεια;» Όταν κάνεις τέτοιου είδους αυτοκριτική, είναι εύκολο να κατανοήσεις την αλήθεια, να βρεις ένα μονοπάτι άσκησης και να κατακτήσεις την αυτογνωσία. Δεν χρησιμοποιούν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες μεθόδους και τα ίδια μονοπάτια αυτοανάλυσης. Κάποιοι επικεντρώνονται στην αναζήτηση της αλήθειας και την αυτογνωσία, ενώ άλλοι σε αόριστα και μη ρεαλιστικά πράγματα, γεγονός που δυσχεραίνει την πρόοδό τους και διευκολύνει την προσκόλλησή τους στην αρνητικότητα. Θα πρέπει, λοιπόν, να κατανοήσεις πως ό,τι πνεύμα κι αν έχεις, κανείς δεν μπορεί να δει ή να αγγίξει πράγματα που ανήκουν στη σφαίρα του. Επομένως, μόνο εμπόδια θα φέρει η υπερβολική ενασχόληση με το πνεύμα. Το σημαντικότερο της όλης υπόθεσης είναι η φύση-ουσία του ανθρώπου, πράγμα που σχετίζεται με το να μπορεί κανείς να διακρίνει τις διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους. Αν μπορεί, λοιπόν, κανείς να διακρίνει τη φύση-ουσία των ανθρώπων, τότε θα μπορεί να διακρίνει και τους ίδιους. Όταν πιστεύει κανείς στον Θεό, θα πρέπει, πάνω απ’ όλα, να φροντίσει να σχηματίσει μια σαφή εικόνα για όσα έχει ο ίδιος ως άτομο στη φύση-ουσία του, για τις διεφθαρμένες διαθέσεις που ενδέχεται να αποκαλύψει, καθώς και για τις πτυχές της αλήθειας που απαιτούνται για τη διόρθωσή τους. Μόνο όταν βιώνει με αυτόν τον τρόπο το έργο του Θεού μπορεί να κερδίσει την αλήθεια και να καθαρθεί από τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Πώς θα μπορέσει, όμως, κάποιος να γνωρίσει τον εαυτό του; Πώς θα γνωρίσει τη φύση του; Μπορεί κανείς να αντιληφθεί τη φύση-ουσία του εάν εξετάσει τις διαθέσεις που αποκαλύπτει μέσω των πράξεών του. Επομένως, το κλειδί για την αυτογνωσία είναι να ξέρει κανείς τις δικές του διεφθαρμένες διαθέσεις. Μόνο μέσω αυτής της γνώσης θα μπορέσει να κατανοήσει τη φύση-ουσία του, και, για να σχηματίσει μια ξεκάθαρη άποψη γι’ αυτήν, θα πρέπει να κατανοήσει πλήρως τον εαυτό του. Η αυτογνωσία είναι μια εις βάθος διαδικασία. Ο καθοριστικός, λοιπόν, παράγοντας για τη σωτηρία ενός ατόμου είναι να έχει αυτογνωσία. Μόνο όταν έχει πραγματική αυτογνωσία μπορεί κανείς να μετανοήσει αληθινά, να αποδεχθεί εύκολα την αλήθεια και να αρχίσει να βαδίζει στο μονοπάτι της σωτηρίας. Είναι αδύνατο όσοι δεν έχουν αυτογνωσία να αποδεχθούν την αλήθεια, πόσο μάλλον να μετανοήσουν αληθινά. Η ουσία, λοιπόν, της υπόθεσης είναι να κατανοήσει κανείς τη δική του διεφθαρμένη διάθεση. Μην επιδιώκετε με τίποτα την ψευδή πνευματικότητα. Όταν κάποιος επικεντρώνεται μονίμως στο πνεύμα ενός ατόμου, μπορεί εύκολα να παρεκκλίνει, να παραπλανήσει και να βλάψει τους άλλους. Οι άνθρωποι μπορούν να επικεντρωθούν στην αυτογνωσία, στην κατανόηση της διεφθαρμένης τους διάθεσης και στην απόκτηση ξεκάθαρης αντίληψης για τη φύση-ουσία του ανθρώπου. Αυτός είναι ένας ρεαλιστικός στόχος που θα συνέβαλε στην επίλυση του προβλήματος της διεφθαρμένης διάθεσης και θα βοηθούσε τους ανθρώπους να επιδιώκουν την αλήθεια και να εξασφαλίσουν τη σωτηρία που τους προσφέρει ο Θεός.

Αφότου ο Σατανάς διάφθειρε τους ανθρώπους, η φύση-ουσία τους παραμένει ουσιαστικά η ίδια με ελάχιστες μόνο διαφορές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι έχουν τον ίδιο πρόγονο, ζουν στον ίδιο κόσμο και έχουν βιώσει την ίδια διαφθορά. Όλοι τους έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Ωστόσο, κάποιοι μπορούν να κάνουν κάτι σε ένα περιβάλλον, ενώ άλλοι μπορούν να κάνουν κάτι άλλο σε ένα άλλο περιβάλλον. Κάποιοι έχουν μια σχετική καλλιέργεια και μόρφωση, σε αντίθεση με κάποιους άλλους που είναι ακαλλιέργητοι και αμόρφωτοι. Κάποιοι έχουν μια συγκεκριμένη άποψη για κάποια θέματα, ενώ άλλοι τα βλέπουν διαφορετικά. Κάποιοι ζουν σε ένα ορισμένο κοινωνικό περιβάλλον, ενώ άλλοι ζουν σε κάποιο άλλο, και έχουν κληρονομήσει διαφορετικά ήθη και διαφορετικό τρόπο ζωής. Ωστόσο, η ουσία των στοιχείων που αποκαλύπτει η φύση του ανθρώπου είναι ολόιδια, οπότε δεν χρειάζεται να σε απασχολεί μονίμως πώς είναι το πνεύμα σου, ούτε και να ανησυχείς συνεχώς αν αυτό είναι πονηρό ή όχι. Ο άνθρωπος δεν τα καταλαβαίνει αυτά τα πράγματα. Μόνο ο Θεός τα γνωρίζει. Και να μπορούσε να τα γνωρίσει αυτά ο άνθρωπος, άχρηστο θα του ήταν. Δεν ωφελεί να θέλει κανείς πάντα να αναλύει το ζήτημα του πνεύματος που διαθέτει ή να στοχάζεται σχετικά. Αυτό το κάνουν οι πιο αδαείς και μπερδεμένοι. Όταν κάνεις κάποιο λάθος ή κάποια παράβαση, δεν πρέπει να αμφισβητείς τον εαυτό σου, λέγοντας: «Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το πνεύμα μου; Είναι έργο πονηρού πνεύματος αυτό; Πώς μπόρεσα να κάνω κάτι τόσο γελοίο;» Ό,τι κι αν κάνεις, θα πρέπει να παρατηρείς τη φύση σου για να βρεις τη ρίζα του προβλήματος και να αναζητάς τις αλήθειες στις οποίες πρέπει να εισέλθουν οι άνθρωποι. Αν εξετάζεις το πνεύμα σου, τότε δεν θα καταλήξεις κάπου. Ακόμα κι αν μάθεις τι είδους πνεύμα διαθέτεις, και πάλι δεν θα μπορέσεις να γνωρίσεις τη φύση σου, ούτε και να επιλύσεις τα προβλήματά σου. Κατά συνέπεια, κάποιοι άνθρωποι μιλούν συνεχώς για το πνεύμα τους σαν να διαθέτουν πνευματικότητα ή επαγγελματισμό που σπάνια συναντά κανείς, όταν στην πραγματικότητα είναι ακόμα πιο ερασιτέχνες και ανόητοι. Κάποιοι μιλούν με ιδιαίτερη πνευματικότητα, θεωρώντας ότι τα λόγια τους είναι πολύ βαθυστόχαστα, ότι ο μέσος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να τα κατανοήσει. Λένε: «Είναι πολύ σημαντικό να εξετάσουμε πώς είναι το πνεύμα μας. Αν δεν είναι ανθρώπινο, τότε, ακόμα κι αν πιστέψουμε στον Θεό, δεν γίνεται να σωθούμε. Δεν πρέπει να αφήσουμε τον Θεό να νιώσει αποστροφή για εμάς». Κάποιοι άνθρωποι επηρεάζονται αρνητικά και παραπλανιούνται όταν ακούνε τέτοια πράγματα. Νιώθουν βαθιά μέσα τους ότι αυτά τα λόγια έχουν λογική βάση και αρχίζουν να εξετάζουν το πνεύμα τους. Καθώς δίνουν πολύ μεγάλη σημασία σ’ αυτό, τους γίνεται εμμονή. Το εξετάζουν για κάθε ενέργειά τους και, στο τέλος, ανακαλύπτουν ότι υπάρχει πρόβλημα: «Γιατί εναντιώνομαι στην αλήθεια, ό,τι κι αν κάνω; Γιατί δεν έχω ούτε ένα ίχνος ανθρώπινης φύσης ή λογικής; Πρέπει να είμαι πονηρό πνεύμα». Στην πραγματικότητα, πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που έχει κακή φύση και δεν κατέχει την αλήθεια να κάνει πράγματα που είναι σύμφωνα μ’ αυτήν; Όσο καλές κι αν είναι οι ενέργειές του, εξακολουθεί να μην κάνει πράξη την αλήθεια και να είναι εχθρικός απέναντι στον Θεό. Η φύση του ανθρώπου είναι κακή. Την έχει διαφθείρει και μεταμορφώσει ο Σατανάς. Ο άνθρωπος, πολύ απλά, δεν έχει καμία ανθρώπινη ομοιότητα, επαναστατεί με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στον Θεό και αντιστέκεται σ’ Αυτόν. Έχει απομακρυνθεί τόσο πολύ από τον Θεό, που δεν μπορεί να κάνει τίποτα σύμφωνο με τις προθέσεις Του. Καμία πτυχή της έμφυτης φύσης του ανθρώπου δεν συμβαδίζει με τον Θεό. Είναι πασιφανές αυτό.

Κάποιοι είναι μονίμως υπερβολικά ευαίσθητοι και δίνουν μεγάλη σημασία στο αν έχουν πνευματική κατανόηση ή στο είδος του πνεύματος που διαθέτουν, και ταυτόχρονα βάζουν στην άκρη το θέμα της κατανόησης της φύσης τους. Είναι λες και μαζεύουν σπόρους σουσαμιού και χάνουν το καρπούζι. Δεν είναι ανόητο να πιάνεται κανείς από το απατηλό και να αμελεί το πραγματικό; Όλα αυτά τα χρόνια που μελετάς, έχεις κατανοήσει τα πάντα για το πνεύμα ή την ψυχή; Έχεις δει πώς είναι το πνεύμα σου; Αν αντί να κοιτάζεις βαθιά μέσα σου να δεις τι γίνεται με τη φύση-ουσία, μελετάς μονίμως το πνεύμα σου, θα βγει κανένα αποτέλεσμα από τη μελέτη σου; Δεν είναι σαν να λιώνει άδικα το κερί που ανάβει ένας τυφλός; Βάζεις στην άκρη τις πραγματικές δυσκολίες σου και δεν ψάχνεις να βρεις πώς να τις λύσεις, χρησιμοποιείς μονίμως διεστραμμένες μεθόδους και συλλογίζεσαι συνεχώς τι είδους πνεύμα έχεις. Λύνεται έτσι το πρόβλημα; Είσαι ο πιο ανόητος άνθρωπος αν πιστεύεις στον Θεό χωρίς να επιδιώκεις την αλήθεια, αν ποτέ δεν εργάζεσαι με ειλικρίνεια, αλλά συνεχώς μελετάς το πνεύμα σου. Οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι έχουν την εξής στάση: «Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός ή όπως κι αν με αντιμετωπίζει, όσο βαθιά κι αν είναι η διαφθορά μου ή όπως κι αν είναι η ανθρώπινη φύση μου, είμαι σταθερά αποφασισμένος να επιδιώκω την αλήθεια και να προσπαθώ να γνωρίσω τον Θεό». Μόνο όταν γνωρίσει κανείς τον Θεό, θα μπορέσει να διορθώσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να εκπληρώσει το καθήκον του, να ικανοποιήσει, δηλαδή, τις προθέσεις του Θεού. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να είναι στραμμένη η ανθρώπινη ζωή, αυτό πρέπει να προσπαθούν οι άνθρωποι να επιτύχουν, αυτό είναι το μοναδικό μονοπάτι προς τη σωτηρία. Το ρεαλιστικό, λοιπόν, είναι να επιδιώκεις την αλήθεια, να γνωρίζεις τη διεφθαρμένη φύση σου, να καταλαβαίνεις την αλήθεια ώστε να αποτινάξεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, καθώς και να μπορείς να εκτελείς καλά το καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Το ρεαλιστικό είναι να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και να βιώσεις την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου. Το ρεαλιστικό είναι να αγαπάς και να υποτάσσεσαι στον Θεό, καθώς και να καταθέτεις μαρτυρία για Αυτόν. Αυτά τα αποτελέσματα θέλει ο Θεός. Δεν έχει νόημα να ερευνά κανείς πράγματα που δεν μπορεί ούτε να αγγίξει ούτε να δει, γιατί αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τα ρεαλιστικά πράγματα, ούτε και με τις συνέπειες του έργου του Θεού. Καθώς βρίσκεσαι, τώρα, σε υλικό σώμα, θα πρέπει να επιδιώκεις να κατανοήσεις την αλήθεια, να εκτελείς το καθήκον σου σωστά, να είσαι ειλικρινής και να αλλάζεις διάθεση. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να πετύχουν όλα αυτά τα πράγματα.

Είναι προφανές ότι κάποιοι άνθρωποι διαθέτουν το έργο των πονηρών πνευμάτων και ενδεχομένως αυτά τους έχουν κυριεύσει. Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν εάν πιστέψουν στον Θεό; Δεν είναι εύκολο να απαντήσει κανείς σε αυτό το ερώτημα. Η σωτηρία αυτών των ανθρώπων εξαρτάται από το κατά πόσο δρουν λογικά και έχουν κανονική διανοητική κατάσταση. Το πιο σημαντικό στην υπόθεση είναι κατά πόσο μπορούν να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν δεν μπορούν να ανταποκριθούν σ’ αυτό, τότε αποκλείεται να σωθούν. Όλοι σας τώρα έχετε κανονική λογική, μιλάτε κανονικά και δεν έχετε βιώσει κάποιο υπερφυσικό ή αφύσικο φαινόμενο. Μπορεί, κάποιες φορές, η κατάστασή σας να είναι κάπως αφύσικη ή να μην ενεργείτε πάντα με σωστό τρόπο. Όλες αυτές οι περιπτώσεις συνιστούν αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης. Στην πραγματικότητα, αυτό ισχύει και για τους άλλους ανθρώπους. Το μόνο που διαφέρει είναι το υπόβαθρο των αποκαλύψεων και η χρονική στιγμή που αυτές εκδηλώνονται. Τώρα μοιάζει λες και εσείς έχετε κάποιο ανάστημα. Ακούτε τους άλλους να μιλούν για ζητήματα και δηλώσεις σχετικά με το πνεύμα, κι έπειτα τους μιμείστε και ακολουθείτε το παράδειγμά τους, λες και καταλαβαίνετε πολύ καλά αυτά τα ζητήματα σχετικά με το πνεύμα και λες και είστε μεγάλοι και τρανοί. Μόνο ο Θεός γνωρίζει και ελέγχει τα ζητήματα που αφορούν το πνευματικό βασίλειο, και για τους ανθρώπους αρκεί να μπορούν να κατανοήσουν έστω και κάτι από τα λόγια Του. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει πλήρως το πνευματικό βασίλειο; Εύκολα δεν μπορεί κανείς να ξεστρατίσει όταν σκέφτεται μονίμως τέτοια πράγματα; Τη σήμερον ημέρα, όλοι οι άνθρωποι βιώνουν αυτήν την κατάσταση. Μπορεί να μη συζητάς σοβαρά αυτά τα ζητήματα πάντα, μπορεί και να μη νιώσεις αδύναμος και ανεπαρκής εξαιτίας τους. Ωστόσο, είναι δυνατόν σε επηρεάσουν προσωρινά αυτά που λένε οι άλλοι. Αν και ίσως δεν δίνεις ιδιαίτερη σημασία σε τέτοια ζητήματα, έχεις, μέσα σου την τάση να επικεντρώνεσαι σε πράγματα που αφορούν το πνεύμα. Και αν έρθει η μέρα που όντως κάνεις κάποιο λάθος, σου συμβεί κάποια ατυχία και σκοντάψεις, τότε πρέπει να αρχίσεις να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς εάν είναι και το πνεύμα σου λάθος. Συνήθως δεν αμφιβάλλεις. Μάλιστα, θεωρείς τους άλλους παράλογους όταν τους βλέπεις να έχουν ένα σωρό αμφιβολίες. Εάν, όμως, έρθει η μέρα που κλαδευτείς ή κάποιος άλλος πει ότι είσαι ο Σατανάς ή κάποιο πονηρό πνεύμα, τότε θα το πιστέψεις και, όπως κι εκείνος, θα γεμίσεις αμφιβολίες και δεν θα μπορέσεις να ξεφύγεις. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα, έχουν την τάση, δηλαδή, να θεωρούν πολύ σημαντικά τα ζητήματα του πνεύματος και να αμελούν τα άλλα, όπως την κατανόηση της φύσης τους και τη ζωή-είσοδο. Κατά συνέπεια, αποκόπτονται πλήρως από την πραγματικότητα. Έχουμε, λοιπόν, βιωματική παρέκκλιση.

Όλοι σας θα πρέπει να φροντίσετε να γνωρίσετε τη φύση σας και να μάθετε ποιες πτυχές της μπορούν εύκολα να σας οδηγήσουν σε λανθασμένες ενέργειες ή σε παραστρατήματα και, αφού τα εξετάσετε όλα αυτά, να σχηματίσετε μια συνοπτική εικόνα για τις εμπειρίες που αποκτήσατε και τα μαθήματα που λάβατε. Θα μπορέσετε να αντιληφθείτε την κατάστασή σας και να εξελιχθείτε στη σωστή κατεύθυνση μόνο εάν σιγά-σιγά γνωρίσετε βαθύτερα οτιδήποτε αφορά τις υπηρεσίες, τις εμπειρίες ζωής και την επίγνωση της φύσης σας. Αν καταφέρεις να αποκτήσεις αυτές τις πτυχές της αλήθειας και τις εντάξεις στον εσωτερικό σου κόσμο, τότε θα αποκτήσεις μεγαλύτερη σταθερότητα και δεν θα κάνεις πλέον ανεύθυνες και αυθαίρετες παρατηρήσεις για πράγματα που δεν κατανοείς. Θα επικεντρώνεσαι στην πραγματικότητα των λόγων σου και θα συναναστρέφεσαι σχετικά με πραγματικά ζητήματα. Όταν οι άνθρωποι γνωρίσουν καλύτερα τη φύση τους και κατανοήσουν πιο ολοκληρωμένα την αλήθεια, τότε θα μπορούν να μιλούν περισσότερο με ευπρέπεια. Δεν θα μιλούν αυθαίρετα πλέον. Όσοι δεν κατέχουν την αλήθεια είναι συνέχεια αφελείς και δεν υπάρχει τίποτα που διστάζουν να πουν. Υπάρχουν, μάλιστα, και αυτοί που, όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο και προκειμένου να κερδίσουν λίγους ακόμη ανθρώπους, δεν διστάζουν να συνταχθούν με θρησκευόμενα άτομα και να υβρίσουν τον Θεό. Δεν γνωρίζουν ούτε ποιοι είναι οι ίδιοι ούτε ποια είναι η φύση τους. Επιπλέον, δεν έχουν φόβο Θεού. «Μικρό το κακό» θα πουν κάποιοι. Είναι, όμως, όντως έτσι; Όταν μια μέρα αντιληφθούν τη σοβαρότητα του προβλήματος, θα φοβηθούν. Τι φρικτό είναι αυτό που έκαναν! Δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία του ζητήματος. Θεωρούν, μάλιστα, ότι είναι πάνσοφοι και καταλαβαίνουν τα πάντα. Δεν γνωρίζουν, όμως, ότι προσβάλλουν τον Θεό και ότι θα χαθούν. Είναι ανώφελο να καταλάβεις όλα όσα σχετίζονται με την κόλαση ή το πνευματικό βασίλειο χωρίς να γνωρίζεις την ίδια σου τη φύση. Αυτό που προέχει τώρα είναι να καταφέρει κανείς να γνωρίσει τον εαυτό του και την ουσία-φύση του, ξεπερνώντας τις δυσκολίες που κρύβει αυτό. Πρέπει να αντιλαμβάνεσαι τις καταστάσεις που σου αποκαλύπτει η φύση σου, την καθεμία ξεχωριστά. Αν δεν μπορείς, τότε δεν έχει νόημα να καταλάβεις τίποτε άλλο. Τίποτα δεν έχει νόημα, όσο κι αν προσπαθείς να αναλύσεις τον εαυτό σου για να καταλάβεις πώς είναι το πνεύμα σου ή η ψυχή σου. Η ουσία είναι να κατανοήσεις τι πραγματικά υπάρχει στη φύση σου. Ό,τι πνεύμα κι αν διαθέτεις, είσαι πλέον άνθρωπος με κανονικό τρόπο σκέψης. Επομένως, επιδίωξή σου πρέπει να είναι η κατανόηση και αποδοχή της αλήθειας. Αν καταλαβαίνεις την αλήθεια, τότε θα πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με αυτήν. Αυτό είναι το καθήκον του ανθρώπου. Απλούστατα, δεν έχει κανένα νόημα να εξετάζεις ζητήματα που σχετίζονται με το πνεύμα. Είναι μάταιο και ανώφελο. Τη σήμερον ημέρα, σε όλες τις εκκλησίες άνθρωποι που έχουν το έργο των πονηρών πνευμάτων αποκαλύπτονται. Εάν μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια, τότε υπάρχει ακόμη ελπίδα για αυτούς. Αν, όμως, δεν μπορέσουν να κατανοήσουν ή να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε μόνο να αποπεμφθούν μπορούν. Αν κάποιος καταλαβαίνει την αλήθεια, αυτό δείχνει ότι εξακολουθεί να έχει κανονική λογική. Αν κατανοεί περισσότερες αλήθειες, τότε ο Σατανάς δεν θα μπορέσει να τον παραπλανήσει ή να τον ελέγξει. Υπάρχει, λοιπόν, ελπίδα να σωθεί. Αν τον κυριεύσουν οι δαίμονες και τις περισσότερες φορές η λογική του δεν είναι και πολύ κανονική, τότε είναι ξοφλημένος και πρέπει να αποπεμφθεί για να μη δημιουργηθούν μπελάδες. Οποιοσδήποτε έχει σχετικά κανονική λογική, όποιο πνεύμα κι αν έχει μέσα του, εφόσον έχει κάποια πνευματική κατανόηση και κατανοεί και αποδέχεται την αλήθεια, μπορεί να ελπίζει ότι θα σωθεί. Ο άνθρωπος ίσως δεν έχει την ικανότητα να αποδέχεται την αλήθεια. Ωστόσο, μπορεί να ελπίζει ότι θα σωθεί εάν δίνει ουσιαστική σημασία στα κηρύγματα, αν αντιλαμβάνεται και κατανοεί την αλήθεια όταν συναναστρέφεται σχετικά μ’ αυτήν, αν έχει κανονική λογική και δεν συμπεριφέρεται παράλογα. Φοβάμαι, όμως, ότι ίσως υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση ή δεν κατανοούν τα ανθρώπινα λόγια και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, όσο κι αν οι άλλοι συναναστρέφονται μαζί τους σχετικά μ’ αυτήν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ενοχλητικοί και δεν μπορούν καν να εργαστούν ως απλοί δουλευτές. Επίσης, όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να επικεντρώνονται μόνο στην αλήθεια και την επιδίωξή της, και να μην τους ενδιαφέρει συνέχεια να μιλούν για το πνεύμα, να το μελετούν και να προσπαθούν να το κατανοήσουν. Είναι παράλογο και γελοίο. Το ζήτημα, τώρα, είναι κατά πόσο μπορεί κανείς να αποδεχτεί και να κατανοήσει την αλήθεια, και να εισέλθει στις πραγματικότητες. Αυτό έχει σημασία. Ακόμα, όμως, μεγαλύτερη σημασία έχει το κατά πόσο μπορεί να κάνει αυτοκριτική και να φτάσει την αυτογνωσία, και το αν μπορεί να καταλάβει τη φύση του! Δεν έχει κανένα νόημα ούτε και την παραμικρή αξία να μελετάς πώς είναι το πνεύμα σου. Αν μελετάς μονίμως το πνεύμα σου, το τι συμβαίνει με την ψυχή σου, αν το πνεύμα σου είναι ανώτερης ή κατώτερης ποιότητας, αν σε απασχολεί ποιανού πνεύματος είσαι μετενσάρκωση, πόσες φορές έχεις επανέλθει, ποιο θα είναι το τελικό σου αποτέλεσμα ή τι σου επιφυλάσσει το μέλλον, τότε δεν θα μπορέσεις να ασχοληθείς με τα σημαντικά ζητήματα. Ακόμη κι αν τα μελετήσεις ενδελεχώς όλα εκείνα, μια μέρα που οι υπόλοιποι άνθρωποι θα κατανοήσουν την αλήθεια και θα εισέλθουν στις πραγματικότητες, εσύ δεν θα έχεις τίποτα. Δεν θα σου έχει μείνει χρόνος να ασχοληθείς με τα σημαντικά ζητήματα και αυτό θα βλάψει εσένα τον ίδιο. Θα έχεις πάρει το λάθος μονοπάτι και θα έχεις πιστέψει στον Θεό μάταια. Ποιος θα θεωρήσεις ότι ευθύνεται τότε; Δεν έχει νόημα να κατηγορείς τους πάντες. Η δική σου άγνοια θα ευθύνεται για όλα.