Συχνά, ο άνθρωπος βρίσκεται σε κάποια αρνητική κατάσταση που μπορεί να τον επηρεάσει ή να τον περιορίσει. Μάλιστα, εξαιτίας αυτού, κάποιος μπορεί να παραστρατήσει από την αληθινή οδό και να ακολουθήσει τη λάθος πορεία. Η εσωτερική κατάσταση αφορά τι επιδιώκουν οι άνθρωποι, πού δίνουν προσοχή και ποιο μονοπάτι επιλέγουν να ακολουθήσουν. Πολύ περισσότερο δε, αν είναι δυνατοί ή όχι. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη μέρα του Θεού. Όλοι τους έχουν την εξής επιθυμία: Λαχταρούν να έρθει σύντομα η μέρα του Θεού, ώστε να απαλλαχθούν από τα βάσανα, τις αρρώστιες, τον κατατρεγμό και άλλες επώδυνες καταστάσεις. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι, όταν έρθει η μέρα του Θεού, θα απαλλαγούν από τον πόνο που υπομένουν τώρα, δεν θα υποστούν ποτέ ξανά κακουχίες και θα απολαμβάνουν ευλογίες. Αν κάποιος επιζητήσει να κατανοήσει τον Θεό ή επιδιώξει την αλήθεια ενώ βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση, τότε η πρόοδός του στη ζωή θα είναι πολύ μικρή. Όποτε του συμβεί κάποια αναποδιά ή βρεθεί αντιμέτωπος με κάτι δυσάρεστο, τότε βγαίνει από μέσα του όλη η αδυναμία, ο αρνητισμός και η επαναστατικότητά του. Επομένως, αν η κατάσταση κάποιου δεν είναι φυσιολογική ή σωστή, τότε ούτε ο στόχος της επιδίωξής του θα είναι σωστός και μάλιστα, θα είναι σίγουρα ακάθαρτος. Πασχίζεις να εισέλθεις από λανθασμένες καταστάσεις και, παρόλα αυτά, πιστεύεις ότι τα πηγαίνεις καλά στην επιδίωξή σου, ότι ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και ότι ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια. Δεν πιστεύεις ότι έχεις εναντιωθεί στις επιθυμίες του Θεού ή ότι έχεις παρεκκλίνει από τις προθέσεις Του. Μπορεί να νιώθεις έτσι, αλλά όταν κάποιο δυσάρεστο γεγονός ή περιβάλλον αρχίσει να σε ταλαιπωρεί, θίξει τις αδυναμίες σου και τα πράγματα που αγαπάς και επιδιώκεις βαθιά στην καρδιά σου, γίνεσαι αρνητικός, οι ελπίδες και τα όνειρά σου γκρεμίζονται και, όπως είναι φυσικό, γίνεσαι αδύναμος. Επομένως, η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι τη δεδομένη στιγμή καθορίζει αν είσαι δυνατός ή όχι. Αυτήν τη στιγμή, πολλοί νιώθουν ότι είναι αρκετά δυνατοί, ότι έχουν ένα κάποιο ανάστημα και περισσότερη πίστη από ό,τι παλιότερα. Πιστεύουν ότι πήραν τον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και ότι δεν χρειάζονται τη βοήθεια ή την καθοδήγηση άλλων ανθρώπων. Αν ισχύει αυτό, τότε γιατί γίνονται αρνητικοί ή αδύναμοι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με ορισμένα περιβάλλοντα ή δυσκολίες; Γιατί παραπονιούνται και τελικά χάνουν την πίστη τους; Αυτό δείχνει ότι όλοι έχουμε μέσα μας αρνητικές και μη φυσιολογικές καταστάσεις. Δεν είναι εύκολο να απαλλαχθεί κάποιος από τις ακαθαρσίες. Ακόμα και αν επιδιώκεις την αλήθεια, δεν μπορείς να απαλλαχθείς πλήρως από αυτές. Αυτό πρέπει να γίνει με την έκθεση του λόγου του Θεού. Αφού αναλογιστούν και κατανοήσουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, οι άνθρωποι πρέπει να τη συγκρίνουν με τον λόγο του Θεού και να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Μόνο τότε η κατάστασή τους θα αλλάξει σταδιακά. Το γεγονός ότι κάποιος διάβασε τα λόγια του Θεού και κατάλαβε την κατάστασή του δεν σημαίνει ότι μπορεί να την αλλάξει και αμέσως. Αν οι άνθρωποι διαβάζουν συχνά τα λόγια του Θεού, βλέπουν καθαρά την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, προσεύχονται στον Θεό και πασχίζουν για την αλήθεια, τότε, όταν φανερώσουν ξανά διαφθορά ή όταν βρεθούν σε μια μη φυσιολογική κατάσταση στο μέλλον, θα μπορούν να την αναγνωρίσουν, να προσευχηθούν στον Θεό και να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια για να λύσουν το πρόβλημα. Τότε, η λανθασμένη τους κατάσταση θα αντιστραφεί και θα μπορέσουν να αλλάξουν σταδιακά. Έτσι, θα απαλλαγούν από τις ακαθαρσίες και θα απαλλαγούν από ό,τι άλλο κρύβουν οι άνθρωποι μέσα τους. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν μια κάποια εμπειρία προτού επιτύχουν αποτελέσματα.

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν να πιστεύουν στον Θεό, πολλοί άνθρωποι επιδιώκουν ευλογίες με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους και, συνεπώς, γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι όταν έρχονται αντιμέτωποι με πράγματα που δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις τους. Αρχίζουν να αμφισβητούν τον Θεό και μάλιστα να σχηματίζουν συγκεκριμένες αντιλήψεις ή παρανοήσεις γι’ Αυτόν. Αν κανείς δεν συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν θα μπορέσουν να μείνουν σταθεροί και μπορεί να προδώσουν τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι κάποιος έτρεφε ανέκαθεν αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες όσον αφορά την πίστη του στον Θεό. Αυτός ο άνθρωπος πιστεύει ότι, εφόσον απαρνείται την οικογένειά του και κάνει το καθήκον του, ο Θεός θα τον προστατεύει, θα τον ευλογεί και θα φροντίζει τη ζωή της οικογένειάς του. Πιστεύει ότι αυτό πρέπει να κάνει ο Θεός. Μετά, μια μέρα, παθαίνει κάτι που απευχόταν —αρρωσταίνει. Δεν ζει με την οικογένεια που τον φιλοξενεί τόσο άνετα όσο στο δικό του σπίτι και, ίσως, η οικογένεια να μην τον φροντίζει αρκετά. Δεν μπορεί να το αντέξει, γίνεται αρνητικός και, για ένα μεγάλο διάστημα, αποκαρδιώνεται. Επίσης, δεν επιδιώκει την αλήθεια, ούτε καν την αναγνωρίζει. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους ορισμένες καταστάσεις και, αν δεν αναγνωρίσουν, αντιληφθούν ή νιώσουν ότι είναι εσφαλμένες, τότε ακόμα και αν εξακολουθούν να έχουν πάθος και να επιδιώκουν πολύ, κάποτε θα έρθουν αντιμέτωποι με κάτι που θα αποκαλύψει την πραγματική εσωτερική τους κατάσταση, θα σκοντάψουν και θα πέσουν. Αυτό συμβαίνει όταν δεν μπορείς να κάνεις αυτοκριτική ή να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Έτσι είναι όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σκοντάψουν και θα πέσουν, πότε θα γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι ή πότε θα προδώσουν τον Θεό. Δείτε πόσους κινδύνους αντιμετωπίζουν όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια! Όμως, η κατανόηση της αλήθειας δεν είναι απλή υπόθεση. Χρειάζεται πολύς χρόνος προτού καταφέρεις να κερδίσεις μια αχτίδα φωτός, να αποκτήσεις λίγη πραγματική γνώση και να κατανοήσεις ένα μέρος της αλήθειας. Αν οι προθέσεις μέσα σου είναι πολύ νοθευμένες και δεν μπορείς να τις ξεκαθαρίσεις, θα σβήσουν τη μικρή αχτίδα φωτός της κατανόησής σου για πάντα και μάλιστα θα διαβρώσουν τα ψίχουλα πίστης που έχεις. Και αυτό είναι αναμφίβολα πολύ επικίνδυνο. Αυτήν τη στιγμή, το βασικό πρόβλημα είναι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό στην καρδιά τους, αλλά δεν τις αναγνωρίζουν μέχρις ότου αποκαλυφθούν. Είναι κρυμμένες μέσα τους και ποτέ δεν ξέρεις πότε και υπό ποιες συνθήκες θα εκδηλωθούν και θα τους κάνουν να σκοντάψουν. Παρόλο που όλοι έχουν θετικές φιλοδοξίες και θέλουν να είναι καλοί πιστοί και να αποκτήσουν την αλήθεια, οι προθέσεις τους είναι πολύ νοθευμένες και έχουν πάρα πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που τους εμποδίζουν να επιδιώξουν την αλήθεια και να κερδίσουν ζωή-είσοδο. Θέλουν να κάνουν αυτά τα πράγματα, αλλά δεν μπορούν. Για παράδειγμα, τους είναι δύσκολο να υποταχθούν όταν κλαδεύονται. Όταν δοκιμάζονται ή εξευγενίζονται, θέλουν να λογομαχήσουν με τον Θεό. Όποτε αρρωσταίνουν ή έρχονται αντιμέτωποι με μια καταστροφή, διαμαρτύρονται ότι δεν τους προστάτευσε ο Θεός. Πώς μπορούν τέτοιου είδους άνθρωποι να βιώσουν το έργο του Θεού; Εφόσον δεν φτάνουν καν στο ελάχιστο του να έχουν καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, πώς μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια; Κάποιοι άνθρωποι γίνονται αρνητικοί όταν ακόμα και το παραμικρό δεν πηγαίνει όπως ήθελαν. Σκοντάφτουν εξαιτίας της κρίσης άλλων ανθρώπων και προδίδουν τον Θεό όταν τους συλλαμβάνουν. Πράγματι, κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον, καλό ή κακό. Κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του επιδιώξεις, επιθυμίες και προτιμήσεις. Η επιδίωξη των επιθυμιών τους μπορεί να τους φέρει συμφορά, αλλά δεν το νιώθουν αυτό, επειδή εξακολουθούν να πιστεύουν ότι όσα τους αρέσουν και πασχίζουν να επιτύχουν είναι σωστά και ότι καλά κάνουν. Όταν, όμως, η συμφορά τούς χτυπήσει την πόρτα και τους πάρουν τα πράγματα που τους αρέσουν και επιδιώκουν, γίνονται αρνητικοί, αδύναμοι και δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους. Δεν γνωρίζουν τι συνέβη, θα διαμαρτύρονται ότι ο Θεός είναι άδικος και εκδηλώνουν την προδοσία κατά του Θεού που κρύβουν στην καρδιά τους. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν αυτογνωσία, δεν γνωρίζουν ποια είναι η Αχίλλειος πτέρνα τους ούτε πού θα είναι εύκολο να αποτύχουν ή να σκοντάψουν. Αυτό είναι πραγματικά θλιβερό. Γι’ αυτό λέμε ότι, αν ένας άνθρωπος δεν έχει αυτογνωσία, μπορεί να σκοντάψει και να πέσει ανά πάσα στιγμή και να προκαλέσει μόνος του την καταστροφή του.

Πολλοί λένε το εξής: «Κατανοώ κάθε στοιχείο της αλήθειας, αλλά δεν μπορώ να το κάνω πράξη». Αυτό φανερώνει τη βασική αιτία για την οποία οι άνθρωποι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Τι είδους άνθρωπος κατανοεί την αλήθεια αλλά δεν μπορεί να την κάνει πράξη; Αναμφίβολα, μόνο οι άνθρωποι που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια δεν μπορούν να την κάνουν πράξη, και αυτό το πρόβλημα πηγάζει από τη φύση τους. Όσοι αγαπούν την αλήθεια, έστω και αν δεν την κατανοούν, ενεργούν με βάση τη συνείδησή τους και δεν κάνουν κακό. Αν η φύση ενός ανθρώπου αποστρέφεται την αλήθεια, τότε δεν θα μπορέσει ποτέ να την κάνει πράξη. Οι άνθρωποι που αποστρέφονται την αλήθεια πιστεύουν στον Θεό μόνο για να λάβουν ευλογίες και όχι για να επιδιώξουν την αλήθεια και να σωθούν. Κάνουν τα καθήκοντά τους, όχι για να αποκτήσουν την αλήθεια, αλλά μόνο για να λάβουν ευλογίες. Για παράδειγμα, όσοι διώκονται και δεν μπορούν να επιστρέψουν σπίτι τους, σκέφτονται ως εξής: «Διώκομαι και δεν μπορώ να επιστρέψω σπίτι μου, επειδή πιστεύω στον Θεό. Μια μέρα, ο Θεός θα μου δώσει ένα καλύτερο σπιτικό, δεν θα με αφήσει να υποφέρω μάταια» ή «Όπου κι αν βρίσκομαι, ο Θεός θα μου δώσει φαγητό και δεν θα με αφήσει να βρεθώ σε αδιέξοδο. Αν με άφηνε σε αδιέξοδο, τότε δεν θα ήταν πραγματικός Θεός. Ο Θεός δεν θα έκανε κάτι τέτοιο». Κάπως έτσι δεν σκέφτονται οι άνθρωποι; Υπάρχουν και κάποιοι που σκέφτονται ως εξής: «Απαρνήθηκα την οικογένειά μου για να δαπανήσω τον εαυτό μου για τον Θεό, οπότε δεν θα με παραδώσει στα χέρια όσων έχουν εξουσία. Επεδίωξα με τόσο ζήλο που ο Θεός θα με προστατεύσει και θα με ευλογήσει. Λαχταρούμε τόσο πολύ να έρθει η μέρα του Θεού, που δεν μπορεί παρά να έρθει το συντομότερο δυνατό. Ο Θεός πρέπει να εκπληρώνει τις επιθυμίες του ανθρώπου». Πολλοί σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, αλλά δεν είναι αυτό μια εξωφρενική επιθυμία του ανθρώπου; Οι άνθρωποι ανέκαθεν είχαν εξωφρενικές απαιτήσεις από τον Θεό και πάντα σκέφτονταν το εξής: «Απαρνηθήκαμε τις οικογένειές μας για να κάνουμε τα καθήκοντά μας. Γι’ αυτό, ο Θεός πρέπει να μας ευλογήσει. Ενεργήσαμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, επομένως πρέπει να μας ανταμείψει». Πολλοί άνθρωποι τρέφουν τέτοιου είδους σκέψεις στην καρδιά τους όταν πιστεύουν στον Θεό. Βλέπουν άλλους να απομακρύνονται από τις οικογένειές τους και να απαρνιούνται με τόση ευκολία τα πάντα, προκειμένου να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό και σκέφτονται: «Άφησαν τις οικογένειές τους για τόσο μεγάλο διάστημα. Πώς γίνεται να μην τους λείπει το σπίτι τους; Πώς καταφέρνουν να το ξεπεράσουν; Γιατί εγώ δεν μπορώ; Γιατί δεν μπορώ να αφήσω την οικογένεια, τον άντρα ή τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου; Γιατί ο Θεός είναι σπλαχνικός με αυτούς και όχι με εμένα; Γιατί το Άγιο Πνεύμα δεν μου δίνει τη χάρη του ούτε κατοικεί μέσα μου;» Τι κατάσταση είναι αυτή; Επίσης, οι άνθρωποι δεν έχουν λογική. Δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και μετά παραπονιούνται για τον Θεό και δεν κάνουν αυτά που πρέπει. Οι άνθρωποι πρέπει να επιλέξουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αλλά αποστρέφονται την αλήθεια. Λαχταρούν σαρκικές απολαύσεις και προσπαθούν διαρκώς να λαμβάνουν ευλογίες και να απολαμβάνουν χάρη, ενώ την ίδια στιγμή παραπονιούνται ότι ο Θεός έχει υπερβολικές απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Ζητούν συνέχεια από τον Θεό να είναι σπλαχνικός μαζί τους, να τους δώσει περισσότερη χάρη και να τους επιτρέψει να νιώσουν τις σαρκικές απολαύσεις. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό; Σκέφτονται το εξής: «Απαρνήθηκα την οικογένειά μου για να κάνω το καθήκον μου και υπέμεινα πάρα πολλά. Ο Θεός πρέπει να είναι σπλαχνικός μαζί μου, ώστε να μη μου λείπει το σπίτι μου και να έχω τη δύναμη να απαρνηθώ την οικογένειά μου. Πρέπει να μου δώσει δύναμη, για να μη γίνω αρνητικός και αδύναμος. Εφόσον οι άλλοι είναι τόσο δυνατοί, πρέπει να με κάνει κι εμένα δυνατό». Αυτά τα λόγια δεν έχουν καμία λογική ή πίστη. Τα λένε όσοι έχουν δυσαρεστηθεί με τον Θεό που δεν εκπλήρωσε τις εξωφρενικές απαιτήσεις τους. Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία αποκαλύπτουν από την καρδιά τους και αντιπροσωπεύουν πλήρως την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα πράγματα υπάρχουν στους ανθρώπους και, αν δεν απαλλαχθούν από αυτά, θα παραπονιούνται και θα παρερμηνεύουν τον Θεό όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Οι άνθρωποι μπορεί να βλαστημήσουν τον Θεό και να εγκαταλείψουν την αληθινή οδό ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αυτό είναι απολύτως φυσικό. Βλέπετε πλέον καθαρά το πρόβλημα; Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν τα πράγματα που αποκαλύπτει η φύση τους. Αυτό το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό και πρέπει να αντιμετωπιστεί με προσοχή, επειδή αφορά το κατά πόσον οι άνθρωποι μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους και το εάν μπορούν να σωθούν πιστεύοντας στον Θεό. Αν όσοι κατανοούν ένα μέρος της αλήθειας συνειδητοποιήσουν ότι αποκαλύπτουν αυτά τα πράγματα, εντοπίσουν το πρόβλημα, το εξετάσουν και το ξεθάψουν, θα μπορέσουν να το λύσουν. Αν δεν συνειδητοποιούν ότι αποκαλύπτουν αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα μπορέσουν ποτέ να λύσουν το πρόβλημα. Θα περιμένουν απλώς και μόνο τι θα εκθέσει ο Θεός ή τι θα φανερώσουν τα γεγονότα. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν δίνουν καμία αξία στο να εξετάζουν τον εαυτό τους. Πιστεύουν μονίμως ότι πρόκειται για ένα ασήμαντο θέμα και παρηγοριούνται με την εξής σκέψη: «Όλοι έτσι είναι. Δεν είναι δα και τόσο φοβερό να παραπονιέται λιγάκι κανείς. Ο Θεός θα μας συγχωρήσει και θα το ξεχάσει». Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς να κάνουν αυτοκριτική ή πώς να αναζητούν την αλήθεια για να λύνουν προβλήματα. Δεν μπορούν να κάνουν πράξη τίποτε από αυτά. Είναι όλοι μπερδεμένοι, πολύ τεμπέληδες, εξαρτημένοι και επιρρεπείς σε φαντασιώσεις. Έχουν την εξής λαχτάρα: «Μια μέρα ο Θεός θα μας αλλάξει ριζικά και τότε δεν θα είμαστε πλέον τόσο τεμπέληδες. Θα είμαστε απόλυτα άγιοι και θα θαυμάζουμε το μεγαλείο του Θεού». Πόσο παράτολμη και ουτοπική είναι αυτή η σκέψη. Αν κάποιος ξεστομίζει μια τέτοια αντίληψη και φαντασίωση, ενώ έχει ακούσει τόσο πολλά κηρύγματα, τότε δεν γνωρίζει το έργο του Θεού, και μέχρι σήμερα δεν έχει δει ακόμη καθαρά πώς ο Θεός σώζει τους ανθρώπους. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι απίστευτα αδαείς. Για ποιον λόγο ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται πάντα σχετικά με την αυτογνωσία και τη γνώση της διάθεσής Του; Αυτό είναι πολύ σημαντικό για όλους. Αν μπορείς να δεις καθαρά πώς ο Θεός σώζει τους ανθρώπους, τότε πρέπει να εστιάσεις στην αυτογνωσία και να κάνεις τακτικά αυτοκριτική. Μόνο τότε θα έχεις πραγματική ζωή-είσοδο. Όταν συνειδητοποιήσεις ότι αποκαλύπτεις διαφθορά, θα μπορέσεις να αναζητήσεις την αλήθεια; Θα μπορέσεις να προσευχηθείς στον Θεό και να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα; Αυτό είναι προϋπόθεση και βασικό βήμα προκειμένου να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν γνωρίζεις πώς να ασκείσαι με τρόπο που συνάδει με την αλήθεια, ό,τι και αν σου συμβεί και ό,τι και αν κάνεις, θα σου είναι εύκολο να κάνεις πράξη την αλήθεια και θα έχεις ζωή-είσοδο. Χωρίς αυτογνωσία, πώς θα προοδεύσεις στη ζωή σου; Αν, όσο αρνητικός και αδύναμος κι αν είσαι, δεν κάνεις αυτοκριτική για να αποκτήσεις αυτογνωσία ούτε προσεύχεσαι στον Θεό, τότε αυτό αποδεικνύει μόνο ότι δεν αγαπάς την αλήθεια, δεν την επιδιώκεις και δεν θα μπορέσεις ποτέ να την αποκτήσεις.

Παλιότερα, κάποιοι σκέφτονταν το εξής: «Λαχταράμε να καταστραφεί σύντομα ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας και ελπίζουμε να έρθει γρήγορα η μέρα του Θεού. Δεν είναι εύλογες αυτές οι απαιτήσεις; Η λαχτάρα να έρθει σύντομα η μέρα του Θεού δεν είναι η ίδια με τη λαχτάρα να δοξαστεί ο Θεός το συντομότερο δυνατό;» Βρίσκουν στα κρυφά ωραία λόγια για να εκφράσουν αυτήν τους την επιθυμία, αλλά στην ουσία θέλουν αυτά τα πράγματα μόνο για τον εαυτό τους. Γιατί λαχταρούν κάτι, αν όχι για το δικό τους καλό; Το μόνο που λαχταρούν οι άνθρωποι είναι να απαλλαχθούν γρήγορα από το μίζερο περιβάλλον τους και από αυτόν τον επώδυνο κόσμο. Κάποιοι άνθρωποι, συγκεκριμένα, βλέπουν τις υποσχέσεις που δόθηκαν παλιότερα στους πρωτότοκους υιούς του Θεού και τις ποθούν διακαώς. Όποτε διαβάζουν αυτά τα λόγια, είναι σαν να σβήνουν τη δίψα τους κοιτάζοντας έναν αντικατοπτρισμό. Οι εγωιστικές επιθυμίες του ανθρώπου δεν έχουν εξαλειφθεί πλήρως, επομένως όσο και αν επιδιώκεις την αλήθεια, πάντα θα το κάνεις με μισή καρδιά. Πολλοί, αν και δεν επιδιώκουν την αλήθεια, λαχταρούν διαρκώς να έρθει η μέρα του Θεού, ώστε να ανακουφιστούν από τα βάσανά τους και να απολαύσουν τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Όσο αυτή η μέρα δεν έρχεται, σφαδάζουν από τον πόνο και ορισμένοι αναφωνούν: «Πότε θα έρθει η μέρα του Θεού; Ακόμα δεν έχω παντρευτεί. Δεν μπορώ να περιμένω άλλο! Πρέπει να τιμήσω τους γονείς μου, δεν αντέχω άλλο! Πρέπει να κάνω παιδιά, ώστε να με φροντίσουν όταν γεράσω! Η μέρα του Θεού πρέπει να έρθει γρήγορα! Ας προσευχηθούμε όλοι μαζί γι’ αυτό!» Πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια να παραμένουν πιστοί μέχρι και σήμερα χωρίς το παραμικρό παράπονο; Δεν καθοδηγούνται ούτε υποστηρίζονται από τον λόγο του Θεού; Με τόσο πολλές ακαθαρσίες που έχουν οι άνθρωποι, μπορούν ή όχι να δεχτούν τον εξευγενισμό; Αν δεν υποφέρουν, πώς θα αλλάξουν; Οι άνθρωποι πρέπει να εξευγενιστούν σε κάποιον βαθμό και να είναι πρόθυμοι να αφήσουν τον Θεό να τους ενορχηστρώσει, χωρίς το παραμικρό παράπονο. Μόνο τότε θα αλλάξουν πλήρως.