Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τόσο τους ανθρώπους ώστε έχουν όλοι σατανική φύση και αλαζονική διάθεση· ακόμη κι οι ανόητοι και οι ηλίθιοι είναι αλαζόνες και θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερο απ’ τους άλλους, και δεν τους υπακούν. Η ανθρωπότητα είναι σαφέστατα πολύ βαθιά διεφθαρμένη και δυσκολεύεται πολύ να υποταχθεί στον Θεό. Οι άνθρωποι απ’ την αλαζονεία και την αυταρέσκειά τους έχουν χάσει κάθε λογική· δεν υπακούν σε κανέναν· ακόμη κι αν οι άλλοι λένε κάτι σωστό και αληθινό, δεν τους υπακούν. Εξαιτίας της αλαζονείας τους, οι άνθρωποι τολμούν να κρίνουν τον Θεό, να Τον καταδικάζουν και να Του αντιστέκονται. Πώς διορθώνεται, λοιπόν, μια αλαζονική διάθεση; Μπορεί να διορθωθεί με λίγη αυτοσυγκράτηση από μέρους του ανθρώπου; Μπορεί να επιλυθεί απλώς αν την αναγνωρίσει κανείς και την παραδεχτεί; Σε καμία περίπτωση. Μόνο με έναν τρόπο διορθώνεται μια αλαζονική διάθεση: Με το να αποδεχτεί κανείς την κρίση και την παίδευση του Θεού. Μόνο όσοι μπορέσουν να αποδεχτούν την αλήθεια μπορούν να αποβάλουν σιγά-σιγά την αλαζονική τους διάθεση· όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια δεν θα μπορέσουν ποτέ να τη διορθώσουν. Βλέπω πολλούς ανθρώπους που, όταν δείχνουν στο καθήκον τους να έχουν κάποιο ταλέντο, το παίρνουν πάνω τους. Όταν παρουσιάζουν κάποιες ικανότητες, τις θεωρούν πολύ εντυπωσιακές, και έπειτα επαναπαύονται σ’ αυτές και δεν ωθούν τον εαυτό τους παραπέρα. Δεν ακούνε τους άλλους ό,τι κι αν λένε, γιατί νομίζουν ότι αυτά τα ελάχιστα που διαθέτουν είναι η αλήθεια και ότι οι ίδιοι είναι ανώτεροι. Τι διάθεση είναι αυτή; Αλαζονική διάθεση. Τους λείπει η λογική. Μπορεί ένας άνθρωπος με αλαζονική διάθεση να εκτελέσει καλά το καθήκον του; Μπορεί να υποτάσσεται στον Θεό και να Τον ακολουθεί μέχρι τέλους; Ακόμη πιο δύσκολα. Για να διορθώσει μια αλαζονική διάθεση, πρέπει να μάθει πώς να βιώνει το έργο του Θεού, την κρίση και την παίδευσή Του ενώ εκτελεί το καθήκον του. Μόνο έτσι θα γνωρίσει πραγματικά τον εαυτό του. Ο μόνος τρόπος για να γνωρίσεις στ’ αλήθεια τη φύση-ουσία σου είναι να δεις καθαρά τη διεφθαρμένη ουσία σου, να δεις καθαρά την αιτία της αλαζονείας σου, και μετά να τη διακρίνεις και την αναλύσεις. Πρέπει να ανασύρεις κάθε τι διεφθαρμένο που έχεις μέσα σου, να τα συγκρίνεις όλα και να τα γνωρίσεις με βάση την αλήθεια, και τότε θα μάθεις τι είσαι: Δεν είσαι μόνο γεμάτος με μια διεφθαρμένη διάθεση, και δεν σου λείπει απλώς η λογική και η υποταγή· θα δεις ότι σου λείπουν πάρα πολλά πράγματα, ότι δεν κατέχεις καθόλου την αλήθεια-πραγματικότητα, θα δεις πόσο αξιολύπητος είσαι. Και τότε πια δεν θα είναι δυνατόν να είσαι αλαζόνας. Αν δεν αναλύσεις και δεν γνωρίσεις έτσι τον εαυτό σου, τότε, όταν εκτελείς το καθήκον σου, δεν θα γνωρίζεις τη θέση σου στο σύμπαν. Θα θεωρείς τον εαυτό σου σπουδαίο στα πάντα, θα θεωρείς τους άλλους κακούς στα πάντα και ότι μόνο εσύ είσαι ο καλύτερος. Τότε, θα κάνεις συνέχεια επίδειξη, για να σε θαυμάζουν και να σε λατρεύουν οι άλλοι. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις καθόλου αυτογνωσία. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν συνεχώς επίδειξη. Όταν οι άλλοι το βρίσκουν αυτό δυσάρεστο, τους επικρίνουν και τους λένε αλαζόνες. Αλλά εκείνοι δεν το αποδέχονται· συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είναι ταλαντούχοι και επιδέξιοι. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι υπερβολικά αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Είναι οι τόσο αλαζόνες και αυτάρεσκοι άνθρωποι ικανοί να διψάνε για την αλήθεια; Μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια; Αν δεν μπορέσουν ποτέ να γνωρίσουν τον εαυτό τους και δεν αποβάλλουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση, τότε μπορούν να επιτελέσουν καλά το καθήκον τους; Σε καμία περίπτωση.

Πολλοί εκτελούν το καθήκον τους όπως τους αρέσει και δεν ακούνε ποτέ τι έχουν να πουν οι άλλοι. Αν κάποιος τους προτείνει ένα σχέδιο, τη στιγμή εκείνη θα το καταγράψουν και θα συμφωνήσουν μ’ αυτό, αλλά μετά θα το βάλουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους και θα συνεχίσουν να κάνουν το δικό τους. Τι διάθεση είναι αυτή; (Αυτάρεσκη και αλαζονική διάθεση.) Διακρίνεται εδώ καθόλου αδιαλλαξία; (Ναι.) Οποιοσδήποτε μπορεί να έχει μέσα του αδιαλλαξία και αλαζονεία. Ακούγοντας κάποιον άλλον να λέει κάτι σωστό και λογικό, αν οι άνθρωποι προσέγγιζαν το θέμα με συνείδηση και λογική, θα θεωρούσαν σωστό να το αποδεχτούν, αλλά θα μπορούσαν να το κάνουν πράξη; (Όχι απαραίτητα.) Τι στάση χρειάζεται για να μπορέσουν να το κάνουν πράξη; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να έχουν τη σωστή στάση, δηλαδή να εγκαταλείψουν τις δικές τους φαντασιοκοπίες, κρίσεις ή παράλογες αντιλήψεις, και στη συνέχεια να αναλογιστούν την καλή πρόταση αυτού του ατόμου και να αναζητήσουν την αλήθεια. Αν βρουν την πρότασή του σωστή και σύμφωνη με τις αρχές της αλήθειας, θα πρέπει να την αποδεχτούν και να υπακούσουν σε αυτή. Τέτοια στάση δεν θα έπρεπε να έχουν; Ενέχει καθόλου αλαζονεία αυτή η στάση; Δεν ενέχει καμία αλαζονεία· είναι μια σοβαρή, υπεύθυνη στάση, μια στάση αποδοχής της αλήθειας και αγάπης για τα θετικά πράγματα. Όταν κάποιος άλλος κάνει μια καλή πρόταση, μια πρόταση που θεωρείς σύμφωνη με τις αρχές της αλήθειας, αν τότε πεις ότι την αποδέχεσαι για να σώσεις την υπόληψή σου ή επειδή την κατάλαβες προς στιγμήν, αλλά όταν έρθει η ώρα να κάνεις κάτι, απλώς ενεργείς με βάση τη δική σου θέληση, κάνεις ό,τι θέλεις και παραμερίζεις αυτήν την πρόταση που μέσα σου ξέρεις ότι είναι σωστή, τι άνθρωπος είσαι; Είναι αυτή στάση αποδοχής της αλήθειας; Τι διάθεση είναι αυτή; Πρόκειται για αλαζονεία και επαναστατικότητα, όχι για αποδοχή της αλήθειας. Δίνεις προτεραιότητα στη δική σου θέληση και αφήνεις τις απόψεις και τις ιδέες σου να κυριαρχήσουν, και παραμερίζεις στο μυαλό σου τις αλήθεια-αρχές, τα θετικά πράγματα και τον λόγο του Θεού. Κάποιοι άλλοι δίνουν από κοντά ωραίες υποσχέσεις, αλλά όταν συμβαίνει κάτι, δεν θέλουν να τις πραγματοποιήσουν και κάνουν τους δικούς τους λογαριασμούς: «Αν το κάνω αυτό σύμφωνα με τις αρχές, θα πρέπει να συναναστραφώ με σαφήνεια πάνω στην αλήθεια και να αναστρέψω τις αντιλήψεις των ανθρώπων, πράγμα πολύ δύσκολο. Θα πρέπει να μιλήσω πολύ και φοβάμαι μήπως δεν μιλήσω με σαφήνεια. Θα είναι χάσιμο χρόνου και ενέργειας, μεγάλος μπελάς! Για να γλιτώσω τον κόπο, πρέπει να το κάνω έτσι, και όλοι πρέπει να με ακούσουν, ακόμα κι αν δεν συμφωνούν, εγώ θα έχω τον τελευταίο λόγο». Τι στάση είναι αυτή; Είναι μια ύπουλη στάση. Την ώρα που έδιναν τις υποσχέσεις τους, φαίνονταν ειλικρινείς, πιστοί, υπάκουοι και ευσεβείς, και ικανοί να αποδεχτούν τις απόψεις των άλλων και την αλήθεια, αλλά όταν έρχεται η ώρα να δράσουν, είναι εντελώς διαφορετικοί και αλλάζει η στάση τους. Γιατί αλλάζει; Γιατί κάνουν στροφή 180 μοιρών; Τι το προκαλεί αυτό; Πιστεύουν ότι αν ενεργήσουν με αυτόν τον τρόπο, θα κοπιάσουν και θα κουραστούν πολύ σωματικά. Γι’ αυτό και είναι διστακτικοί και απρόθυμοι να υποστούν αυτήν την ταλαιπωρία. Δεν τους νοιάζουν πλέον καθόλου οι όρκοι ή υποσχέσεις που έχουν δώσει, ούτε τους νοιάζει να χειριστούν τα πράγματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Πιο σημαντικό θεωρούν να ικανοποιήσουν τη σάρκα τους· αυτό έχει προτεραιότητα, και την αποστολή από τον Θεό την παραμερίζουν και δεν την παίρνουν στα σοβαρά. Είναι υπεύθυνο ένα τέτοιο άτομο; Είναι άτομο με ακεραιότητα; Είναι άτομο που αγαπάει την αλήθεια; Όχι. Επίσης, κάποιοι άνθρωποι υπόσχονται από κοντά στους άλλους ότι θα χειριστούν σωστά ένα θέμα και τους καθησυχάζουν πλήρως, αλλά όταν συναντούν δυσκολίες την ώρα που το χειρίζονται, απλώς το αφήνουν στην άκρη και τα παρατάνε. Είναι αξιόπιστο ένα τέτοιο άτομο; Ενεργεί με αρχές; Ειδικά όταν κάποιος εκτελεί το καθήκον του και κάνει πράγματα για τον οίκο του Θεού, πρέπει να τηρεί ακόμη αυστηρότερα τις αρχές της αλήθειας και να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ακόμη κι αν μερικές φορές χρειαστεί να υποστεί απώλειες και ταπείνωση. Δεν πρέπει να επιτρέψει ποτέ να πληγεί το έργο της εκκλησίας. Όσοι ενεργούν έτσι είναι ειλικρινείς, λαμβάνουν υπόψη τις προθέσεις του Θεού και σκέφτονται πάντα τον οίκο του Θεού. Οι δόλιοι, καθώς εκτελούν το καθήκον τους, σκέφτονται συνεχώς το συμφέρον τους και δεν είναι ποτέ πρόθυμοι να υποστούν την παραμικρή απώλεια σε τίποτε απ’ όσα κάνουν· προτιμούν να επιτρέψουν να ζημιωθεί το συμφέρον του οίκου του Θεού παρά να χάσουν οι ίδιοι. Ο Θεός ξέρει αν κάποιος εκτελεί ή δεν εκτελεί το καθήκον του σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας· ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τις σκέψεις και τις ιδέες των ανθρώπων. Αν ο Θεός διαπιστώσει ότι κάποιος έχει δόλια και μοχθηρή καρδιά, ότι ενεργεί από απληστία για τα σαρκικά του συμφέροντα, ότι δεν αγαπά την αλήθεια και ότι αποστρέφεται την αλήθεια, μόλις εξετάσει σχολαστικά αυτά τα πράγματα, θα εγκαταλείψει το άτομο αυτό. Θα μπορεί τότε το ίδιο το άτομο να τα αντιληφθεί όλα αυτά; (Όχι.) Γιατί δεν θα μπορεί να τα αντιληφθεί; (Επειδή όταν τις πράξεις ενός ατόμου τις ελέγχει η φύση του, τότε όσο ικανοποιούνται τα σαρκικά του συμφέροντα, δεν θα εξετάζει τον εαυτό του. Επομένως, δεν θα αντιληφθεί ότι αυτός ο τρόπος δράσης δεν είναι σύμφωνος με την αλήθεια.) Οπότε, με τι επιβιώνει ο άνθρωπος, εσωτερικά; Με τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά. Η ουσία του ανθρώπου είναι η ουσία του Σατανά, και ο άνθρωπος ζει σύμφωνα με τη σατανική του διάθεση και υπερασπίζεται μόνο τη ματαιοδοξία του, την περηφάνια του και τα σαρκικά του συμφέροντα. Αυτός ο εγωιστικός και ποταπός τρόπος σκέψης έχει γίνει η φύση των ανθρώπων, κι έτσι θεωρούν πολύ μεγάλο κόπο το να κάνουν πράξη την αλήθεια, να υποταχθούν στον Θεό, να ακούν με απόλυτη αφοσίωση τα λόγια του Θεού και να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και τα πρότυπα του Θεού. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Ότι τον άνθρωπο τον δεσμεύει και τον ελέγχει μια σατανική διάθεση, και ότι έχει πολλά αρνητικά πράγματα στην καρδιά του, οπότε μοιάζει υπερβολικά δύσκολο και καθόλου εύκολο το να κάνει πράξη την αλήθεια. Εάν καθαρθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων κι εκείνοι κατανοήσουν την αλήθεια και μπορέσουν να λάβουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού, τότε δεν θα αντιμετωπίσουν εμπόδια και δυσκολίες στην άσκηση της αλήθειας, και δεν θα τους φαίνεται κοπιαστική.

Αν κάποιος δεν λαχταράει και δεν θέλει να αποδεχτεί την αλήθεια, τότε δεν έχει τίποτα αξιόλογο μέσα του. Όποτε του συμβαίνει κάτι, θα ζει απλώς σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά και θα μοιάζει πολύ φτωχός, αξιολύπητος και τυφλός. Με άλλα λόγια, είναι πάμφτωχος και δεν έχει τίποτα μέσα του· δεν μπορεί να ξεπεράσει την αμαρτία, δεν μπορεί να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα του, δεν έχει κανένα κίνητρο να κάνει πράξη την αλήθεια, καμία αποφασιστικότητα να αλλάξει τις απόψεις του και να υποταχθεί πλήρως στον Θεό. Είναι απλώς φτωχός, αξιολύπητος και τυφλός, είναι ένα τίποτα. Όταν επίτηδες δρα ανεξέλεγκτα, έχει μεγάλη ενέργεια, αλλά δεν μπορεί να ενεργήσει σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Αν δεις πώς φαίνονται αυτοί οι άνθρωποι, μερικοί έχουν ευφράδεια λόγου, είναι μορφωμένοι, και έχουν κάποια χαρίσματα και προτερήματα, και είναι ικανοί άνθρωποι. Γιατί, λοιπόν, λέω ότι είναι φτωχοί και αξιολύπητοι; Πώς μετριέται αυτό; Όποιος δεν κατέχει καθόλου την αλήθεια είναι φτωχός και αξιολύπητος. Αντικαθιστούν την αλήθεια η μόρφωση και η γνώση ή τα χαρίσματα και τα ταλέντα; Μπορούν να βοηθήσουν κάποιον να κατανοήσει την αλήθεια και να ξεπεράσει τις δύσκολες στιγμές; Μπορούν να τον οδηγήσουν να παραμείνει σταθερός στη μαρτυρία του και να κερδίσει την έγκριση του Θεού; Με τίποτα. Στους ανθρώπους αρέσει να ενεργούν σε όλα με βάση τις προτιμήσεις, τις επιθυμίες, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Χαίρονται πολύ μ’ αυτό, είναι ευχαριστημένοι και χαλαροί. Κι όμως, αν ήταν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό, θα ένιωθαν αδύναμοι να το κάνουν και θα αδιαφορούσαν πλήρως, ίσως, ακόμη, να ένιωθαν σαν να είχαν παραλύσει. Τι συμβαίνει σ’ αυτήν την περίπτωση; Σε ποιον ανήκει η καρδιά τους; Ποιον υπηρετούν; Γιατί όταν χρησιμοποιούν τα χαρίσματά τους και τις γνώσεις τους, και ενεργούν σύμφωνα με τις καλές τους προθέσεις και προτιμήσεις, είναι πολύ ικανοί, διαθέτουν πολλά τεχνάσματα και έχουν απεριόριστη ενέργεια, αλλά όταν τους ζητείται να κάνουν πράξη την αλήθεια, να εισέλθουν αλήθεια-πραγματικότητα και να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, όσο εξέχουσες προσωπικότητες κι αν είναι; Ποιος ο λόγος γι’ αυτό; Γιατί όταν είναι να κάνουν πράξη την αλήθεια και να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές, οι άνθρωποι μοιάζουν ανόητοι, είναι τόσο φτωχοί και αξιολύπητοι, κι όμως καυχιούνται και κομπάζουν, θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερο απ’ όλους τους άλλους και δεν υπακούν σε κανέναν; Γιατί συμβαίνει αυτό; (Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους.) Η έλλειψη αυτογνωσίας είναι μια μόνο πτυχή του θέματος. Ο κύριος λόγος είναι ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Πριν καταλάβουν την αλήθεια, έτσι άσχημη είναι η κατάστασή τους, αυτός είναι ο χαρακτήρας τους, τόσο αξιοθρήνητη είναι η εμφάνισή τους. Όλοι τους είναι ένα τίποτα. Έτσι είναι όλοι όσοι δεν κατέχουν την αλήθεια· όσες γνώσεις ή υψηλή θέση κι αν έχουν, το μόνο που παρουσιάζουν είναι μια άσχημη κατάσταση και μια εξαθλιωμένη εμφάνιση. Μπροστά στον Θεό και την αλήθεια, τόσο φτωχός και αξιοθρήνητος είναι ο άνθρωπος: δεν έχει τίποτα, είναι ένα τίποτα. Έχω έρθει σε επαφή με κάποιους ανθρώπους, και όταν μιλάω μαζί τους ή χειριζόμαστε μαζί κάποια πράγματα, βλέπω την απαθή, ανόητη, φτωχή και αξιολύπητη εμφάνισή τους. Μπορούν να μιλήσουν λίγο για επιφανειακά πράγματα, αλλά για κάτι που έχει σχέση με τις αλήθεια-αρχές, οι απόψεις τους είναι λανθασμένες ή δεν έχουν καθόλου απόψεις για το θέμα. Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό εδώ και τόσο καιρό, έχει διαβάσει τόσα λόγια του Θεού, έχει ακούσει τόσα κηρύγματα και ζει κάθε μέρα μια πνευματική ζωή, πώς γίνεται να είναι τόσο απαθής, ανόητος, φτωχός και αξιολύπητος; Όταν συμβαίνει κάτι, γιατί δεν έχει τη σωστή οπτική; Γιατί δεν αλλάζει ποτέ η οπτική του; (Δεν έχει αποδεχτεί και δεν έχει κάνει πράξη την αλήθεια.) Σωστά. Έχει ακούσει πολλά κηρύγματα, αλλά το μόνο που έχει ακούσει είναι δόγματα· έχει διαβάσει μεγάλο μέρος του λόγου του Θεού, αλλά από αυτόν έχει κατανοήσει μόνο δόγματα· έχει πάει σε αρκετές συναθροίσεις, αλλά το μόνο που έχει αποκομίσει είναι κάποια κυριολεκτικά πράγματα και κανονισμούς. Με τι σχετίζεται αυτό; Γιατί αποκτά αυτά μόνο; Ο Θεός παρέχει στον άνθρωπο την αλήθεια, τη ζωή και την αλήθεια-πραγματικότητα, οπότε γιατί αυτοί οι άνθρωποι αποκομίζουν τέτοιους καρπούς; Έχετε αναλογιστεί ποτέ αυτό το ερώτημα; Πρόκειται για σοβαρό και μεγάλο πρόβλημα. Πώς μπορεί, λοιπόν, να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Πρέπει να τρως και να πίνεις τον λόγο του Θεού, και να τον ενστερνίζεσαι και να τον κάνεις την πραγματικότητά σου· πρέπει να αλλάξεις την εσωτερική σου κατάσταση και τις εσωτερικές συνθήκες, και να έχεις τη σωστή άποψη και στάση απέναντι σε ό,τι συναντάς. Αυτό δεν είναι το μονοπάτι που πρέπει να κάνεις πράξη; Προς τα κει δεν θα πρέπει να κατευθύνεται η αναζήτησή σου; Σκεφτείτε το, πώς μπορείτε να ξεκινήσετε να βαδίζετε σ’ αυτό το μονοπάτι; Τι σκέφτεστε όλοι σας; (Θεέ μου, πιστεύω ότι όταν μου συμβαίνει κάτι, πρέπει να αναλογιστώ τις προθέσεις μου, τα κίνητρά μου και τις αποκαλύψεις της διεφθαρμένης μου διάθεσης, και έπειτα να επαναστατήσω συνειδητά ενάντια στις λανθασμένες προθέσεις και τις αποκαλύψεις της διαφθοράς μου, και να ενεργήσω σύμφωνα με την αλήθεια του λόγου του Θεού.) Αυτό είναι το ορθό μονοπάτι, αλλά ενώ το ακολουθείς, μπορείς να ανακαλύψεις τα προβλήματά σου; (Άλλοτε μπορώ και άλλοτε όχι.) Χρειάζεται να προσεύχεσαι στον Θεό συχνά, να κάνεις συχνά αυτοκριτική και να εξετάζεις συχνά τις πράξεις σου. Το Άγιο Πνεύμα θα διαφωτίσει τους ανθρώπους για όσα δεν καταλαβαίνουν. Δεν θα λυθούν τα προβλήματά σου μόλις λάβεις τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος; Όταν κάποιος βασίζεται στον Θεό, όλα τα προβλήματα μπορούν να λυθούν.

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα· αναλύστε το για να δείτε αν ξέρετε να κάνετε αυτοκριτική και αν μπορείτε να αναγνωρίσετε μέσα από τα προβλήματα των άλλων τα δικά σας. Κάποτε πέρασα χρόνο με κάποιον. Στην αρχή, ήταν προσεκτικός και επιφυλακτικός, ρωτούσε για τις προθέσεις Μου στο παραμικρό που έκανε, και ό,τι κι αν έλεγα, έγνεφε, υποκλινόταν και άκουγε προσεκτικά. Είχε ένα εσωτερικό όριο: «Εσύ είσαι ο Θεός, δεν γίνεται να Σε προσβάλω. Δεν μπορώ να ξεπεράσω αυτό το όριο, θα ακούω ό,τι μου λες, θα κάνω ό,τι μου λες». Ουσιαστικά, δεν είχε κανένα εμφανές πρόβλημα. Αλλά αφού περάσαμε κάποιο χρόνο μαζί και είχαμε ανταλλάξει κάποιες απόψεις, συνήθισε τον τρόπο με τον οποίο μιλάω και τον τόνο της φωνής Μου, του έγιναν οικεία, και σκέφτηκε: «Δεν είμαστε ίσοι και δεν έχουμε ίδια θέση και ταυτότητα, αλλά όταν Σου μιλάω νιώθω άνετα, δεν έχω να κρύψω τίποτα, μπορώ να πω ό,τι θέλω». Με τον καιρό, χάλασε η σχέση μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, κι εκείνος σκέφτηκε: «Ξέρω τι χαρακτήρα έχεις, ξέρω τι άτομο είσαι. Ξέρω ποια πράγματα δεν θα Σε εξοργίσουν και δεν θα Σε κάνουν να με κλαδέψεις. Δεν θα κάνω πράγματα για τα οποία θα με κλαδέψεις. Ακόμα κι αν τα κάνω, θα φροντίσω να μην το δεις και να μην το μάθεις. Για τον λόγο αυτόν, δεν θα πω ούτε στους ανθρώπους που είναι κοντά Σου τι κάνω πίσω απ’ την πλάτη Σου. Έτσι, δεν θα το μάθεις, σωστά; Αν δεν το μάθεις, δεν θα με κλαδέψεις, έτσι δεν είναι; Δεν θα χρειαστεί να χάσω την υπόληψή μου και να υποφέρω, σωστά; Αυτό είναι υπέροχο! Θα κάνω ό,τι άλλο μου πεις Εσύ να κάνω και θα υποταχθώ, αλλά χρειάζομαι και λίγη ελευθερία». Δεν έχει προκύψει κάποιο πρόβλημα εδώ; (Ναι.) Ποιο πρόβλημα έχει προκύψει; Δεν υπάρχει εδώ η δολιότητα της καρδιάς του ανθρώπου; (Υπάρχει.) Είτε πρόκειται για άλλους ανθρώπους είτε για τον Θεό, οι άνθρωποι πάντα προσπαθούν να κρύψουν όσα έχουν βαθιά στην καρδιά τους και δεν θέλουν να τα πουν στους άλλους. Μια τέτοια κατάσταση του νου και μια τέτοια διάθεση αποτελούν δολιότητα, και ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Υπάρχει και μια ακόμα διάθεση εδώ: η αλαζονεία. Πού εκδηλώνεται εδώ η αλαζονεία; Το άτομο αυτό σκέφτηκε ως εξής: «Ώστε κι Εσύ κουβεντιάζεις και μιλάς έτσι. Δεν είναι τόσο εντυπωσιακός ο τρόπος που μιλάς. Απλώς μπορείς να λες αυτά τα πράγματα, και αν Σε γνωρίσω καλύτερα, θα μπορώ κι εγώ να τα λέω ακόμα καλύτερα από Σένα. Έτσι ντύνεσαι; Ξέρω να ντύνομαι καλύτερα από Σένα, είμαι πιο ελκυστικός από Σένα· Εσύ απλώς κατέχεις την αλήθεια σε μεγαλύτερο βαθμό από μένα. Οπότε, με τον καιρό, αφού Σε γνωρίσω καλύτερα, θα τολμάω να ξεστομίζω ό,τι θέλω και δεν θα κάνω λάθος». Αυτό δεν είναι αλαζονεία; (Ναι.) Αυτές είναι δύο διαθέσεις. Υπάρχει και άλλη μια κρυμμένη διάθεση, την έχετε ανακαλύψει; Όταν κάποιος επιδεικνύει αλαζονεία, δολιότητα και υποκρισία ενώπιον του Θεού, το καταλαβαίνει αυτό καθόλου βαθιά μέσα του; (Ναι.) Όταν το καταλαβαίνει, τι κάνει; Αυτοσυγκρατείται; Απέχει; Κάνει αυτοκριτική; (Όχι.) Τι διάθεση είναι εκείνη κατά την οποία κάποιος γνωρίζει ότι έχει αποκαλύψει μια αλαζονική διάθεση, αλλά εξακολουθεί να μην κάνει αυτοκριτική και να μην προσπαθεί να γνωρίσει τον εαυτό του, ενώ αν κάποιος του το επισημάνει, πάλι δεν το αποδέχεται και προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του; (Αδιαλλαξία.) Σωστά, πρόκειται για αδιαλλαξία. Όπως κι αν εκδηλώνεται αυτή η αδιάλλακτη διάθεση μπροστά στους άλλους και σε όποια πλαίσια κι αν αποκαλύπτεται μια τέτοια στάση, πρόκειται για ένα άτομο με αδιάλλακτη διάθεση. Όσο πονηροί και μεταμφιεσμένοι κι αν είναι οι άνθρωποι, αυτή η αδιάλλακτη διάθεση είναι εύκολο να αποκαλυφθεί. Επειδή οι άνθρωποι δεν ζουν μέσα σε μια φούσκα, και άσχετα με το αν βρίσκονται μπροστά σε άλλους ανθρώπους ή όχι, όλοι ζουν ενώπιον του Θεού, και κάθε άνθρωπος δέχεται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Αν κάποιος είναι συνήθως πεισματάρης, ακόλαστος, ασυγκράτητος και έχει αυτές τις κλίσεις και αυτές τις αποκαλύψεις διαφθοράς, και αν δεν αλλάζει ακόμη και όταν το αντιλαμβάνεται αυτό, και όταν το αναγνωρίζει δεν μετανοεί, δεν ανοίγεται στη συναναστροφή ούτε αναζητά την αλήθεια για να λύσει αυτό το πρόβλημα, αυτό είναι αδιαλλαξία. Υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδηλώσεις της αδιαλλαξίας: η ισχυρογνωμοσύνη και η σκληρότητα.^[α] «Ισχυρογνωμοσύνη» σημαίνει να είσαι πολύ πεισματάρης, να μη μεταστρέφεσαι και να μην είσαι απαλός. «Σκληρότητα» σημαίνει να μην τολμούν οι άλλοι να σε ακουμπήσουν, και όταν το κάνουν, να πονάνε. Συνήθως οι άνθρωποι δεν θέλουν επαφές με άτομα που έχουν αδιάλλακτη διάθεση, όπως ακριβώς δεν επιθυμούν να έρθουν σε επαφή με σκληρά πράγματα, και όταν το κάνουν, δεν νιώθουν άνετα· στους ανθρώπους αρέσουν τα απαλά πράγματα, η υφή των απαλών πραγμάτων τούς κάνει να αισθάνονται άνετα και τους φέρνει ευχαρίστηση· η αδιαλλαξία είναι ακριβώς το αντίθετο. Η αδιαλλαξία κάνει τους ανθρώπους να επιδεικνύουν μια στάση. Αυτή η στάση είναι η ξεροκεφαλιά και το πείσμα. Ποια διάθεση παίζει ρόλο εδώ; Η αδιάλλακτη διάθεση. Επομένως, όταν ένα άτομο αντιμετωπίζει κάτι, παρόλο που γνωρίζει ή έχει μια αμυδρή αίσθηση ότι αυτή η στάση του δεν είναι καλή και σωστή, η αδιάλλακτη διάθεσή του τον ωθεί να σκεφτεί: «Και τι έγινε αν το μάθει κάποιος; Έτσι είμαι εγώ!» Τι στάση είναι αυτή; Αρνείται το ζήτημα, δεν πιστεύει ότι αυτή η στάση είναι κακή ή επαναστατική απέναντι στον Θεό, ότι προέρχεται από τον Σατανά ή ότι αποτελεί αποκάλυψη της διάθεσης του Σατανά· δεν διαισθάνεται ούτε συνειδητοποιεί πώς τη βλέπει ο Θεός και ότι την απεχθάνεται —τόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα αυτό. Η διάθεση της αδιαλλαξίας είναι καλή ή κακή; (Είναι κακή.) Είναι μια σατανική διάθεση. Δυσκολεύει τους ανθρώπους να αποδεχτούν την αλήθεια και τους δυσκολεύει ακόμη περισσότερο να μετανοήσουν. Όλες οι σατανικές διαθέσεις είναι αρνητικά πράγματα, όλες τις μισεί ο Θεός, και καμία από αυτές δεν ανήκει στα θετικά πράγματα.

Και οι τρεις διαθέσεις που μόλις ανέφερα, η δολιότητα, η αλαζονεία και η αδιαλλαξία, είναι θανατηφόρα πράγματα. Αν είσαι αλαζόνας, δόλιος ή αδιάλλακτος απέναντι σε άλλους ανθρώπους, τότε έχεις απλώς μια κακή διάθεση ή κακή ανθρώπινη φύση· αν είσαι αλαζόνας, δόλιος ή αδιάλλακτος απέναντι στον Θεό, τότε αντιστέκεσαι στον Θεό, πράγμα που μπορεί να προσβάλει τη διάθεσή Του. Αν δεν μετανοήσεις, θα κινδυνέψεις. Αν αποκαλύψεις αυτές τις διαθέσεις σε άλλους ανθρώπους, δεν το παίρνουν στα σοβαρά· αν τις αποκαλύψεις με τον ίδιο τρόπο μπροστά στον Θεό, τότε Του αντιστέκεσαι και προσβάλλεις τη διάθεσή Του. Ας μην είναι σκόπιμο ή εσκεμμένο, θα σε οδηγεί σ’ αυτό η σατανική σου φύση, που κυριαρχεί πάνω σου. Επομένως, όταν αποκαλύπτεται η διεφθαρμένη διάθεσή σου, πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να τη διορθώσεις χρησιμοποιώντας ως εργαλείο την αλήθεια, αλλιώς αργά ή γρήγορα θα μετατραπεί σε ασθένεια, και μόλις υποτροπιάσει αυτή η παλιά ασθένεια, θα έχεις μεγάλο πρόβλημα. Αν προσβάλλεις επανειλημμένα τη διάθεση του Θεού, τότε σίγουρα θα αποκλειστείς.

Ποια άλλη διάθεση εκδηλώνει το άτομο στο παράδειγμα που μόλις έδωσα; (Αποστρέφεται την αλήθεια.) Τι ακριβώς δείχνει ότι αποστρέφεται την αλήθεια; Εξωτερικά, αγαπάει την αλήθεια, θεωρεί επιβεβλημένο να κάνει ό,τι απαιτεί ο Θεός, όποιοείναι καθήκον του και εμπίπτει στο έργο της εκκλησίας. Πώς μπορεί, λοιπόν, να ειπωθεί ότι αποστρέφεται την αλήθεια; (Ποτέ δεν αναζήτησε την αλήθεια.) Ποτέ δεν αναζήτησε την αλήθεια· να μια ξεκάθαρη απόδειξη. Ας μιλήσουμε με λεπτομέρειες, λοιπόν: Ποιες εκδηλώσεις δείχνουν ότι αποστρέφεται την αλήθεια; (Όταν οι απαιτήσεις του Θεού έρχονταν σε σύγκρουση με το δικό του θέλημα, επέλεξε να ακολουθήσει το δικό του θέλημα αντί να αναζητήσει το θέλημα του Θεού.) Να και οι λεπτομέρειες. Πώς εκδηλώνεται συνήθως η διάθεση κατά την οποία οι άνθρωποι αποστρέφονται την αλήθεια; Όταν βλέπουν κάτι θετικό, δεν το αξιολογούν με βάση την αλήθεια. Με βάση τι το αξιολογούν; Το αξιολογούν με τη λογική του Σατανά, ψάχνοντας να δουν αν γίνεται με στυλ, τι μορφή έχει και πόσο εντυπωσιακό είναι. Αξιολογούν τα πάντα με τις μεθόδους με τις οποίες αξιολογεί ο Σατανάς τους ανθρώπους, δηλαδή με τις αρχές και τις μεθόδους με τις οποίες αξιολογούν τους ανθρώπους οι άπιστοι. Δεν ενεργούν αναζητώντας την αλήθεια. Κάθε ενέργειά τους πρώτα τη μετράνε με βάση τις δικές τους φαντασιοκοπίες και απόψεις, τις φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και τη γνώση που έχουν αποκτήσει, παραμερίζοντας την αλήθεια· έτσι κάνουν τα πάντα. Μετρούν με βάση τις ανθρώπινες απόψεις και τη λογική του Σατανά, και ύστερα από πολλές μετρήσεις, διαπιστώνουν ότι, στα μάτια τους, είναι καλύτεροι απ’ όλους και κανένας δεν τους ξεπερνά. Έχουν στην καρδιά τους αυτά που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους; Μήπως έχουν στην καρδιά τους οποιεσδήποτε αρχές της αλήθειας; Όχι, δεν έχουν. Δεν βλέπουν τις απαιτήσεις του Θεού για την ανθρωπότητα, δεν βλέπουν ότι η αλήθεια είναι η πραγματικότητα κάθε θετικού πράγματος, δεν βλέπουν ότι η αλήθεια είναι πάνω απ’ όλα, οπότε φυσικά υποτιμούν τον ενσαρκωμένο Θεό και έχουν πάντα αντιλήψεις για το πώς ντύνεται, το πώς μιλάει και πώς συμπεριφέρεται. Κι έτσι, όταν έχουν έρθει σε επαφή για κάποιον καιρό, σκέφτονται: «Δεν είσαι τόσο αξιοπρεπής, μεγαλοπρεπής και βαθύς όσο φανταζόμουν. Δεν είσαι καν τόσο κομψός όσο εγώ. Όπως με βλέπεις εδώ, δεν είμαι φινετσάτος σαν μια σπουδαία προσωπικότητα; Εσύ εκφράζεις την αλήθεια, μα παρ’ όλα αυτά, δεν βλέπω τίποτα πάνω Σου που να μοιάζει με τον Θεό. Μιλάς πάντα για την αλήθεια, για την είσοδο στην πραγματικότητα. Γιατί, λοιπόν, δεν γνωστοποιείς κάποια μυστήρια; Γιατί δεν μιλάς λίγο στη γλώσσα του τρίτου ουρανού;» Τι είδους λογική και απόψεις είναι αυτές; (Είναι οι απόψεις του Σατανά.) Προέρχονται από τον Σατανά. Πώς νομίζετε ότι προσεγγίζω αυτά τα πράγματα; (Αποστρέφεσαι τέτοιους ανθρώπους και δεν θες να έχεις επαφές μαζί τους.) Κάνετε λάθος. Αντιθέτως, όταν συναντήσω ένα τέτοιο άτομο, θα το πλησιάσω, θα συναναστραφώ μαζί του κανονικά, θα προσφέρω ό,τι μπορώ και θα βοηθήσω όπως μπορώ. Αν είναι πεισματάρης και ξεροκέφαλος, όχι μόνο μπορώ να συνυπάρξω κανονικά μαζί του, αλλά και θα συζητήσω μαζί του όσο το δυνατόν περισσότερο. Θα του πω: «Πιστεύεις ότι έχει νόημα να ενεργούμε έτσι; Χρησιμοποίησε όποια απ’ αυτές τις μεθόδους θεωρείς κατάλληλη, και αν θεωρείς ότι καμιά τους δεν είναι κατάλληλη, σκέψου τον δικό σου τρόπο για να λύσεις το πρόβλημα». Όσο σπουδαιότερος νομίζει ότι είναι ένας τέτοιος άνθρωπος τόσο πιο πολύ τα βρίσκω μαζί του με αυτόν τον τρόπο· δεν κάνω φιγούρα μπροστά σε κανέναν. Αν έχουμε δύο σκαμνιά, ένα ψηλό και ένα χαμηλό, θα τον αφήσω να καθίσει στο ψηλό και θα καθίσω εγώ στο χαμηλό. Θα του μιλήσω με το κεφάλι Μου στραμμένο προς τα πάνω, και τελικά θα τον κάνω να ντραπεί και να συνειδητοποιήσει σιγά-σιγά ότι δεν διαθέτει καμία αλήθεια, ότι είναι πάμφτωχος και αξιολύπητος, αναίσθητος και ανόητος. Πώς σας φαίνεται αυτή η μέθοδος; (Καλή.) Θα του έκανε καλό, λοιπόν, να τον αγνοήσω; Εδώ που τα λέμε, δεν είναι καθόλου κακό, αλλά δεν θα τον ωφελήσει καθόλου. Εάν πιστεύει στον Θεό με κάποια ειλικρίνεια, διαθέτει κάποια ανθρώπινη φύση και μπορεί να σωθεί, τότε δεν πειράζει να έχω επαφές μαζί του. Τελικά, μια μέρα, αν καταλάβει την αλήθεια, θα επιλέξει και ο ίδιος να καθίσει στο χαμηλότερο σκαμνί και δεν θα είναι πλέον υπερήφανος. Αν τον αγνοήσω, θα παραμείνει για πάντα αδαής και ανόητος, θα λέει και θα κάνει ανοησίες, και θα είναι πάντα ένας ανόητος, πάμφτωχος και αξιολύπητος άνθρωπος. Σε τέτοια άσχημη κατάσταση είναι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Οι άνθρωποι υποτιμούν και σιχαίνονται τα θετικά πράγματα, και όταν βλέπουν κάποιον που είναι ειλικρινής, γεμάτος αγάπη και που πάντα κάνει πράξη την αλήθεια, αλλά κάποιες φορές του λείπει η σοφία, τον περιφρονούν μέσα απ’ την καρδιά τους. Θεωρούν ένα τέτοιο άτομο άχρηστο, ενώ θεωρούν τον εαυτό τους πανούργο, καλό στους υπολογισμούς, επιδέξιο στις συνωμοσίες και τις δολοπλοκίες, πιστεύουν ότι έχουν μέσα και χαρίσματα, και είναι ικανοί και καλοί ομιλητές. Νομίζουν ότι αυτό θα κάνει τον Θεό να τους σώσει, αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο: αυτούς τους ανθρώπους τούς απεχθάνεται ο Θεός. Αυτή είναι η διάθεση του να αντιπαθεί κάποιος την αλήθεια και να την αποστρέφεται.

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο δεν περιέχει τη φράση «Υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδηλώσεις της αδιαλλαξίας: η ισχυρογνωμοσύνη και η σκληρότητα».