Ο Θεός αγαπάει την ανθρωπότητα. Αυτό είναι αλήθεια και όλοι το αναγνωρίζουν. Πώς, λοιπόν, αγαπάει ο Θεός τον άνθρωπο; (Ο Θεός εκφράζει την αλήθεια, εφοδιάζει τον άνθρωπο με την αλήθεια, τον ξεσκεπάζει, τον κρίνει, τον πειθαρχεί, τον δοκιμάζει και τον εξευγενίζει, του επιτρέπει να κατανοήσει και να κερδίσει την αλήθεια.) Αυτό το έχετε βιώσει και το έχετε δει όλοι. Η έκφραση της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα διαφέρει από εποχή σε εποχή. Σε κάποιες περιπτώσεις, η αγάπη του Θεού συνάδει με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, οι οποίοι μπορούν να τη συλλάβουν και να την αναγνωρίσουν αμέσως. Μερικές φορές, όμως, η αγάπη του Θεού έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, οι οποίοι είναι απρόθυμοι να την αποδεχτούν. Ποιες πτυχές της αγάπης του Θεού έρχονται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις των ανθρώπων; Η κρίση του Θεού, η παίδευση, η αποδοκιμασία, η τιμωρία, η οργή, οι αναθεματισμοί και ούτω καθεξής. Κανείς δεν είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει αυτά τα πράγματα, δεν μπορεί να τα αποδεχτεί και δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι η αγάπη του Θεού μπορεί να εκδηλωθεί με αυτόν τον τρόπο. Πώς, λοιπόν, οριοθέτησε αρχικά ο άνθρωπος την αγάπη του Θεού; Οριοθέτησε αρχικά την αγάπη του Θεού στο ότι ο Κύριος Ιησούς θεράπευσε τους άρρωστους, εξόρκισε δαίμονες, τάισε πέντε χιλιάδες ανθρώπους με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια, πρόσφερε άφθονη χάρη και αναζήτησε όσους είχαν χαθεί. Σύμφωνα με αυτήν την οριοθέτηση, ο Θεός συμπεριφέρεται στον άνθρωπο σαν σε μικρό αμνό και τον χαϊδεύει πάρα πολύ απαλά. Αυτό, κατά τον άνθρωπο, συνιστά την αγάπη του Θεού. Επομένως, όταν ο άνθρωπος βλέπει τον Θεό να μιλάει αυστηρά και να κρίνει, να παιδεύει, να πατάσσει και να πειθαρχεί, αυτό δεν συμφωνεί με την εκδοχή του Θεού που έχει φανταστεί, οπότε αναπτύσσει αντιλήψεις, γίνεται επαναστατικός και φτάνει μάλιστα στο σημείο να αρνείται τον Θεό. Αν ο Θεός σάς αναθεμάτιζε και έλεγε ότι δεν έχετε ανθρώπινη φύση, δεν αγαπάτε την αλήθεια, δεν είστε παρά ένα θηρίο και δεν θα σας σώσει, τι θα σκεφτόσασταν; Θα σκεφτόσασταν ότι η αγάπη του Θεού δεν είναι αληθινή, ότι ο Θεός δεν είναι γεμάτος αγάπη; Θα χάνατε την πίστη σας σ’ Αυτόν; Κάποιοι λένε τα εξής: «Ο Θεός με κρίνει και με παιδεύει για να με σώσει. Αν, όμως, με αναθεματίζει, δεν πρόκειται να Τον αποδεχτώ ως Θεό μου. Όταν ο Θεός αναθεματίζει κάποιον, αυτό δεν σημαίνει το τέλος του; Δεν σημαίνει ότι θα τιμωρηθεί και θα κατέλθει στην κόλαση; Χωρίς ορατή έκβαση, ποιο το νόημα να πιστεύεις στον Θεό;» Αυτή δεν είναι μια στρεβλή αντίληψη; Αν ο Θεός σε αναθεματίσει κάποια στιγμή στο μέλλον, θα συνεχίσεις να Τον ακολουθείς όπως Τον ακολουθείς τώρα; Θα συνεχίσεις να κάνεις το καθήκον σου; Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Κάποιοι άνθρωποι είναι ικανοί να επιμένουν όταν κάνουν το καθήκον τους. Επικεντρώνονται στην επιδίωξη της αλήθειας και είναι προετοιμασμένοι. Άλλοι, όμως, δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν δίνουν σημασία στη ζωή-πρόοδο. Παραμελούν αυτά τα πράγματα. Τους ενδιαφέρει μόνο να λαμβάνουν ανταμοιβές και προνόμια και να είναι χρήσιμοι στον οίκο του Θεού. Όταν το επιτρέπει ο χρόνος, συνοψίζουν πάντα ποιο έργο έχουν κάνει πρόσφατα, ποιες καλές πράξεις έχουν κάνει για την εκκλησία, πόσο μεγάλο τίμημα έχουν πληρώσει και ποιες ανταμοιβές και στεφάνια πρέπει να λάβουν. Αυτά είναι τα πράγματα που συνοψίζουν στον ελεύθερο χρόνο τους. Όταν ο Θεός αναθεματίζει αυτούς τους ανθρώπους, δεν είναι σοκαριστικό και αναπάντεχο γι’ αυτούς; Δεν είναι επιρρεπείς στο να σταματήσουν αμέσως να πιστεύουν στον Θεό; Είναι πιθανό κάτι τέτοιο; (Ναι.) Η μοναδική στάση που θα πρέπει να έχει ένα δημιουργημένο ον απέναντι στον Δημιουργό του είναι στάση υποταγής, υποταγής άνευ όρων. Πρόκειται για κάτι που ορισμένοι άνθρωποι σήμερα αδυνατούν ίσως να αποδεχθούν. Αυτό συμβαίνει επειδή το ανάστημα του ανθρώπου είναι πολύ μικρό και οι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν, όταν ο Θεός κάνει πράγματα που έρχονται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις σου, εσύ έχεις την τάση να παρερμηνεύεις τον Θεό —ή ακόμη και να επαναστατείς εναντίον του και να Τον προδίδεις— τότε απέχεις πολύ από το να είσαι σε θέση να υποταχθείς στον Θεό. Ενώ ο λόγος του Θεού φροντίζει και ποτίζει τον άνθρωπο, ο τελευταίος αγωνίζεται στην πραγματικότητα για ένα και μόνο στόχο, ο οποίος είναι να μπορέσει τελικά να επιτύχει άνευ όρων, απόλυτη υποταγή στον Θεό και τότε, εσύ, το δημιούργημα αυτό, θα πληροίς πλέον τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Υπάρχουν στιγμές που ο Θεός κάνει σκόπιμα πράγματα τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις σου, που κάνει σκόπιμα πράγματα που αντιβαίνουν τις επιθυμίες σου, και τα οποία μπορεί ακόμη και να φαίνεται ότι έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια, ότι δείχνουν αδιαφορία απέναντί σου και δεν συμφωνούν με τις δικές σου προτιμήσεις. Αυτά τα πράγματα ενδέχεται να σου είναι δύσκολο να τα αποδεχτείς, ενδέχεται να μην μπορείς να τα καταλάβεις και, ανεξάρτητα από το πώς τα αναλύεις, ενδέχεται να σου φαίνονται λανθασμένα και να μην μπορείς να τα αποδεχτείς, ενδέχεται να αισθάνεσαι ότι ο Θεός ήταν παράλογος που το έκανε αυτό, όμως, στην πραγματικότητα, ο Θεός το έκανε εσκεμμένα. Ποιος είναι, λοιπόν, ο στόχος του Θεού όταν κάνει αυτά τα πράγματα; Είναι να σε δοκιμάσει και να σε αποκαλύψει, να δει εάν είσαι σε θέση να αναζητήσεις την αλήθεια, εάν έχεις αληθινή υποταγή στον Θεό. Μην αναζητάς μια βάση σε όλα όσα κάνει και ζητά ο Θεός, και μη ρωτάς γιατί. Το να προσπαθείς να επιχειρηματολογείς με τον Θεό είναι άσκοπο. Πρέπει απλώς να αναγνωρίσεις ότι ο Θεός είναι η αλήθεια και να είσαι ικανός για απόλυτη υποταγή. Πρέπει απλώς να αναγνωρίσεις ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός σου και ο Θεός σου. Αυτό υπερβαίνει κάθε συλλογισμό, υπερβαίνει οποιαδήποτε εγκόσμια σοφία, υπερβαίνει οποιαδήποτε ανθρώπινη ηθική, δεοντολογία, γνώση, φιλοσοφία ή παραδοσιακή κουλτούρα —υπερβαίνει ακόμη και τα ανθρώπινα αισθήματα, την ανθρώπινη δικαιοσύνη και τη λεγόμενη ανθρώπινη αγάπη. Υπερβαίνει τα πάντα. Εάν αυτό δεν είναι ξεκάθαρο για σένα, τότε αργά ή γρήγορα θα έρθει μια μέρα που κάτι θα σου συμβεί και θα πέσεις. Στην καλύτερη περίπτωση, θα επαναστατήσεις εναντίον του Θεού και θα ακολουθήσεις αποκλίνουσα πορεία. Εάν, τελικά, είσαι σε θέση να μετανοήσεις και αναγνωρίσεις το κάλλος του Θεού και τη σημασία του έργου Του σε σένα, τότε θα έχεις ακόμη ελπίδα σωτηρίας —εάν, όμως, πέσεις εξαιτίας αυτού και δεν μπορέσεις να σηκωθείς ξανά, δεν έχεις ελπίδα. Είτε ο Θεός κρίνει, παιδεύει ή καταριέται τους ανθρώπους, όλα αυτά γίνονται για να τους σώσει, και δεν χρειάζεται να φοβούνται. Τι θα πρέπει να φοβάσαι; Θα πρέπει να φοβάσαι μήπως πει ο Θεός: «Σε αποστρέφομαι και σε απορρίπτω». Εάν ο Θεός το πει αυτό, έχεις πρόβλημα: σημαίνει ότι ο Θεός δεν θα σε σώσει, ότι δεν έχεις ελπίδα σωτηρίας. Κι έτσι, αποδεχόμενοι το έργο του Θεού, οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν τις προθέσεις Του. Ό,τι κι αν κάνεις, μη λεπτολογείς όσον αφορά τα λόγια του Θεού, λέγοντας: «Η κρίση και η παίδευση είναι εντάξει, όμως η καταδίκη, η κατάρα, η καταστροφή —δεν σημαίνουν ότι όλα έχουν τελειώσει για μένα; Τι νόημα έχει να είμαι δημιούργημα; Οπότε δεν πρόκειται να είμαι, κι Εσύ δεν θα είσαι πια ο Θεός μου». Εάν απορρίψεις τον Θεό και δεν παραμείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου, τότε ο Θεός μπορεί πραγματικά να σε απορρίψει. Το ξέρετε αυτό; Ανεξάρτητα από το πόσον καιρό πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό, ανεξάρτητα από το πόσους δρόμους έχουν διανύσει, πόση δουλειά έχουν κάνει ή πόσα καθήκοντα έχουν εκτελέσει, ό,τι έχουν κάνει κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου είναι προετοιμασία για ένα πράγμα. Ποιο είναι αυτό; Ετοιμάζονται να έχουν τελικά απόλυτη υποταγή στον Θεό, υποταγή άνευ όρων. Τι σημαίνει «άνευ όρων»; Σημαίνει ότι δεν προβάλλεις δικαιολογίες και δεν μιλάς καθόλου για τους δικούς σου αντικειμενικούς λόγους, σημαίνει ότι δεν διυλίζεις τον κώνωπα. Δεν είσαι άξιος γι’ αυτό, καθώς είσαι δημιούργημα. Όταν διυλίζεις τον κώνωπα με τον Θεό, έχεις παρερμηνεύσει τη θέση σου, κι όταν προσπαθείς να επιχειρηματολογήσεις με τον Θεό, και πάλι έχεις παρερμηνεύσει τη θέση σου. Μη διαφωνείς με τον Θεό, μην προσπαθείς διαρκώς να βρεις τον λόγο, μην επιμένεις να κατανοήσεις προτού υποταχθείς και να μην υπακούς όταν δεν κατανοείς. Όταν το κάνεις αυτό, έχεις παρερμηνεύσει τη θέση σου, οπότε η υποταγή σου στον Θεό δεν είναι απόλυτη· είναι σχετική και υπό όρους. Υποτάσσονται αληθινά στον Θεό όσοι θέτουν όρους για την υποταγή τους σε Εκείνον; Αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό; Λατρεύεις τον Θεό ως Δημιουργό; Εάν δεν το κάνεις, τότε ο Θεός δεν σε αναγνωρίζει. Τι πρέπει να βιώσεις ώστε να επιτύχεις την απόλυτη και άνευ όρων υποταγή στον Θεό; Και πώς θα πρέπει να το βιώσεις; Καταρχάς, οι άνθρωποι πρέπει να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού, καθώς και το κλάδεμα. Επιπλέον, πρέπει να αποδεχτούν την αποστολή από τον Θεό, πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια καθώς εκτελούν το καθήκον τους, πρέπει να κατανοούν τις διάφορες πτυχές της αλήθειας οι οποίες σχετίζονται με τη ζωή-είσοδο και να καταφέρουν να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού. Μερικές φορές, αυτό είναι πέρα από το επίπεδο των ανθρώπων και δεν έχουν την απαραίτητη οξυδέρκεια για να μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια κι είναι σε θέση να καταλαβαίνουν λίγα μόνο όταν οι άλλοι συναναστρέφονται μαζί τους ή αντλώντας διδάγματα από τις διάφορες καταστάσεις που δημιουργεί ο Θεός. Όμως, πρέπει να γνωρίζεις ότι οφείλεις να έχεις καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, δεν πρέπει να προσπαθείς να επιχειρηματολογείς με τον Θεό ή να θέτεις όρους. Ό,τι πράττει ο Θεός είναι αυτό που πρέπει να γίνει, γιατί Αυτός είναι ο Δημιουργός και εσύ είσαι δημιούργημα. Πρέπει να έχεις στάση υποταγής και δεν πρέπει να ρωτάς συνεχώς τον λόγο ή να μιλάς για όρους. Εάν δεν έχεις καν τη βασικότερη στάση υποταγής και, μάλιστα, είναι πιθανόν ακόμη και να αμφιβάλλεις και να είσαι επιφυλακτικός με τον Θεό, ή να σκέφτεσαι, μέσα σου, «Πρέπει να δω εάν ο Θεός πρόκειται πραγματικά να με σώσει και αν ο Θεός είναι όντως δίκαιος. Όλοι λένε ότι ο Θεός είναι αγάπη· καλά, λοιπόν, πρέπει να δω εάν όντως υπάρχει αγάπη σε αυτό που κάνει ο Θεός σε μένα, εάν είναι πραγματικά αγάπη», εάν εξετάζεις συνεχώς αν αυτό που κάνει ο Θεός συνάδει με τις αντιλήψεις και τα γούστα σου, ή ακόμη και μ’ αυτό που πιστεύεις ότι είναι η αλήθεια, τότε έχεις παρερμηνεύσει τη θέση σου κι έχεις μπλέξει σε μπελάδες: είναι πιθανό να προσβάλεις τη διάθεση του Θεού. Οι αλήθειες που σχετίζονται με την υποταγή είναι κρίσιμης σημασίας, και καμία αλήθεια δεν μπορεί να εξηγηθεί πλήρως και ξεκάθαρα σε λίγες μόνο προτάσεις. Όλες σχετίζονται με τις διάφορες καταστάσεις και τη διαφθορά των ανθρώπων. Η είσοδος στην αλήθεια-πραγματικότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί σε ένα-δύο —ή τρία ή πέντε— χρόνια. Απαιτεί να βιώσεις πολλά πράγματα, να βιώσεις μεγάλο μέρος της κρίσης και της παίδευσης των λόγων του Θεού, να βιώσεις πολύ κλάδεμα. Μόνο όταν τελικά αποκτήσεις την ικανότητα να κάνεις πράξη την αλήθεια θα είσαι αποτελεσματικός στην επιδίωξη της αλήθειας και μόνο τότε θα κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Μόνο όσοι κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα έχουν και αληθινή εμπειρία.