Κάποιοι, όταν αναλαμβάνουν τον ρόλο του επικεφαλής ή του εργάτη, φοβούνται μονίμως ότι θα κάνουν κάποιο λάθος που θα οδηγήσει στην αποκάλυψη και τον αποκλεισμό τους. Γι’ αυτό, λοιπόν, συχνά αποθαρρύνουν τους άλλους να γίνουν επικεφαλής, λέγοντάς τους ότι θα αποκλειστούν μόλις κάνουν κάποιο λάθος και, μετά από αυτό, δεν θα υπάρχει γυρισμός! Δεν είναι εσφαλμένες τέτοιες δηλώσεις; Τι θα πει «δεν υπάρχει γυρισμός»; Ποιοι επικεφαλής και εργάτες αποκλείονται; Είναι όλοι τους κακοί άνθρωποι που, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις, με ανεξέλεγκτη μανία διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Θα αποκλείσει ο οίκος του Θεού κάποιον που, μόνο και μόνο εξαιτίας του μικρού του αναστήματος, του χαμηλού του επιπέδου ή της απειρίας του, έχει ναι μεν υποπέσει σε σφάλμα, αλλά μπορεί να δεχθεί την αλήθεια και να μετανοήσει ειλικρινά; Ακόμη κι αν αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιτελέσει κάποιο πραγματικό έργο, απλώς θα γίνει προσαρμογή του καθήκοντός του. Δεν διαστρεβλώνουν, λοιπόν, τα γεγονότα όσοι λένε τέτοια πράγματα; Δεν διαδίδουν αντιλήψεις για να παραπλανήσουν τους άλλους; Οι επικεφαλής και οι εργάτες στον οίκο του Θεού εκλέγονται δημοκρατικά. Δεν γίνεσαι επικεφαλής ή εργάτης απλώς επειδή το θες. Ο οίκος του Θεού αντιμετωπίζει τους επικεφαλής και τους εργάτες με βάση την αλήθεια-αρχές. Θα αποκλειστούν μόνο οι ψευδοεπικεφαλής που δεν δέχονται καθόλου την αλήθεια, καθώς και οι αντίχριστοι που επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση και που αρνούνται σθεναρά να μετανοήσουν. Δεν θα αποκλειστούν όσοι δέχονται την αλήθεια και το κλάδεμα, και μετανοούν ειλικρινά. Όσοι διαδίδουν την αντίληψη ότι «το να είναι κανείς επικεφαλής κρύβει πάρα πολλούς κινδύνους» έχουν συγκεκριμένες προθέσεις και σκοπούς. Αποβλέπουν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, να τους εμποδίσουν να γίνουν επικεφαλής και να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που δημιουργούνται από αυτή τους τη στάση. Αυτό δεν δείχνει, λοιπόν, ότι έχουν κάποιο απώτερο κίνητρο; Αν ανησυχείς μήπως αποκλειστείς, θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι με σύνεση, να εκφράζεις τη μετάνοιά σου στις προσευχές προς τον Θεό και να δέχεσαι την αλήθεια ώστε να μπορείς να διορθώνεις τα λάθη σου. Δεν θα λυνόταν το πρόβλημα αν το ’κανες αυτό; Θα πρέπει να αποκλείεται όποιος σφάλλει και, όταν υποβάλλεται σε κλάδεμα, ούτε δέχεται την αλήθεια ούτε δείχνει καμία πρόθεση να μετανοήσει αληθινά, αλλά αντιθέτως συνεχίζει να συμπεριφέρεται επιπόλαια, χωρίς κανέναν αυτοέλεγχο. Κάποιοι, όταν αναλαμβάνουν τον ρόλο του επικεφαλής ή του εργάτη, γίνονται τολμηροί και θρασείς, μιλούν και ενεργούν χωρίς κανέναν απολύτως ηθικό φραγμό και θέλουν να εξαπατήσουν όλον τον κόσμο. Εκτός του ότι δεν χρησιμοποιούν την αλήθεια για να επιλύσουν τυχόν προβλήματα, βρίσκουν και απομονώνουν όσους δίνουν στον Άνωθεν αναφορά για αυτά. Όταν ο Άνωθεν μάθει τι κάνουν και τους καταλογίσει ευθύνες, τρομοκρατούνται και αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν τι έχουν κάνει. Νομίζουν ότι, με αυτήν τους την άρνηση, θα τη γλιτώσουν και ο οίκος του Θεού δεν θα ασχοληθεί άλλο με το θέμα. Είναι όντως τόσο απλά τα πράγματα; Ο οίκος του Θεού θα εξετάσει με νηφαλιότητα το θέμα και έπειτα θα το χειριστεί με βάση τις αρχές. Όσοι ευθύνονται δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν. Υπάρχουν φορές που οι άνθρωποι δεν αναζητούν την αλήθεια σε όσα κάνουν, αλλά ενεργούν αυθαίρετα, απερίσκεπτα και ανάλογα με τα καπρίτσια τους, ενώ καταφεύγουν σε σοφίσματα και προφάσεις και αρνούνται σθεναρά να αναγνωρίσουν τα λάθη τους όταν τα πράγματα πάνε στραβά. Τι πρόβλημα δημιουργείται σε μια τέτοια περίπτωση; Είναι σωστή η στάση αυτή; Λύνεται το πρόβλημα όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν σοφίσματα και προφάσεις και αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν τις πράξεις τους; Συμβαδίζει με την αλήθεια αυτή η στάση; Δείχνει πραγματική υποταγή; Οι άνθρωποι αγωνιούν μήπως κάνουν κάποιο λάθος που θα τους εκθέσει και θα οδηγήσει σε αναφορά εναντίον τους. Φοβούνται ότι ο οίκος του Θεού θα τους θεωρήσει υπεύθυνους. Ανησυχούν ότι θα κριθούν, θα καταδικαστούν και θα αποκλειστούν. Είναι κακός αυτός ο φόβος; Ναι, δεν είναι καλό πράγμα. Από πού προέρχεται; (Από τις διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις τους.) Σωστά. Τι υπάρχει, λοιπόν, σε αυτόν τον φόβο; Ας τον αναλύσουμε. Γιατί φοβούνται; Ο φόβος τους προέρχεται από την ανησυχία τους ότι μόλις έρθουν στο φως κάποια πράγματα, αυτοί θα απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους και θα αντικατασταθούν, χάνοντας έτσι το κύρος τους και τα μέσα βιοπορισμού τους. Γι’ αυτόν τον λόγο, καταφεύγουν σε ψέματα και σοφίσματα και αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν τις πράξεις τους. Αυτή η στάση τους αποκαλύπτει κατά πόσο είναι άνθρωποι που δέχονται την αλήθεια και κατά πόσο συμπεριφέρονται με αλαζονεία, αυταρέσκεια και δολιότητα. Δεν είναι διάβολοι; Έχουν δείξει τελικά την αληθινή τους φύση. Πότε είναι πιο πιθανό να αποκαλυφθούν οι άνθρωποι; Δείτε πώς αντιδρούν όταν τους τυχαίνει κάτι, και, ιδιαιτέρως, όταν αποκαλύπτονται οι κακές τους πράξεις. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι πιθανότερο να αποκαλυφθούν οι άνθρωποι. Μονομιάς φανερώνονται όλες εκείνες οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους: η μικροψυχία τους, η δολιότητά τους, η τάση τους να εξαπατήσουν τους άλλους, η επίμονη άρνησή τους να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και πάει λέγοντας. Αυτή δεν είναι η καταλληλότερη στιγμή για να διακρίνει κανείς το ποιόν των ανθρώπων; Μερικοί άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι ο οίκος του Θεού μπορεί να μεταχειρίζεται δίκαια τους ανθρώπους. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός βασιλεύει στον οίκο Του και ότι εκεί βασιλεύει η αλήθεια. Πιστεύουν ότι όποιο καθήκον κι αν εκτελεί κάποιος, αν προκύψει κάποιο πρόβλημα σ’ αυτό, ο οίκος του Θεού θα χειριστεί αμέσως την περίπτωσή του, θα του αφαιρέσει το δικαίωμα να εκτελεί αυτό το καθήκον και θα τον στείλει κάπου αλλού ή, μάλιστα, θα τον αποπέμψει από την εκκλησία. Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Ασφαλώς όχι. Ο οίκος του Θεού μεταχειρίζεται κάθε άτομο σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές. Ο Θεός είναι δίκαιος στη μεταχείρισή Του προς κάθε άτομο. Δεν εξετάζει μόνο το πώς συμπεριφέρεται ένα άτομο σε μια μεμονωμένη περίπτωση· εξετάζει τη φύση-ουσία του, τις προθέσεις του, τη στάση του, και ιδίως το κατά πόσο μπορεί να κάνει αυτοκριτική όταν κάνει λάθος, κατά πόσο δείχνει μεταμέλεια και κατά πόσο μπορεί να φτάσει στην ουσία του προβλήματος με βάση τα λόγια Του, να κατανοήσει την αλήθεια, να μισήσει τον εαυτό του και να μετανοήσει πραγματικά. Δεν μπορεί να σωθεί ένας άνθρωπος που δεν έχει αυτήν τη σωστή στάση, που αφήνει τις προσωπικές επιδιώξεις να μολύνουν πλήρως την ψυχή του, που καταστρώνει πονηρά σχέδια και αποκαλύπτει διεφθαρμένες διαθέσεις και που, όταν προκύπτουν προβλήματα, προσποιείται, χρησιμοποιεί σοφίσματα, προσπαθεί να δικαιολογηθεί και αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί τι έχει κάνει. Δεν δέχεται καθόλου την αλήθεια, και ο πραγματικός του χαρακτήρας έχει αποκαλυφθεί πλήρως. Οι άνθρωποι που δεν είναι σωστοί και που δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να δεχθούν την αλήθεια είναι στην ουσία δύσπιστοι, και μόνο ο αποκλεισμός τούς αξίζει. Πώς γίνεται να μην αποκαλυφθεί και να μην αποκλειστεί ένας δύσπιστος που είναι επικεφαλής ή εργάτης; Αποκαλύπτεται στο πι και φι, ό,τι καθήκον κι αν εκτελεί. Αυτό συμβαίνει επειδή οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτει είναι πάρα πολλές και ολοφάνερες. Επιπλέον, δεν δέχεται καθόλου την αλήθεια και ενεργεί απερίσκεπτα και αυθαίρετα. Στο τέλος, όταν έχει αποκλειστεί και έχει χάσει την ευκαιρία να εκτελέσει το καθήκον του, αρχίζει να ανησυχεί και να κάνει σκέψεις του τύπου: «Την έχω πατήσει άσχημα. Αν δεν μου επιτρέπεται να εκτελώ το καθήκον μου, δεν θα μπορέσω να σωθώ. Τι πρέπει να κάνω;» Στην πραγματικότητα, o Ουρανός θα δείχνει πάντα στους ανθρώπους ότι έχουν κι άλλες επιλογές. Υπάρχει κι ένα τελευταίο μονοπάτι που μπορεί να ακολουθήσει: να μετανοήσει αληθινά, να σπεύσει να διαδώσει το ευαγγέλιο και να κερδίσει ανθρώπους, χρησιμοποιώντας έτσι τις καλές του πράξεις ως αντιστάθμισμα για τα παραπτώματα που έχει κάνει. Αν δεν ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι, τότε είναι πραγματικά καταδικασμένος. Αν έχει λίγη λογική και γνωρίζει ότι δεν διαθέτει κανένα ταλέντο, θα πρέπει να εφοδιαστεί καταλλήλως με την αλήθεια και να εξασκηθεί στη διάδοση του ευαγγελίου —είναι και αυτό ένα είδος εκτέλεσης καθήκοντος. Μιλάμε για κάτι απολύτως εφικτό. Δεν είναι ανόητος και αδαής όποιος ναι μεν αναγνωρίζει ότι αποκλείστηκε επειδή δεν εκτέλεσε καλά το καθήκον του αλλά αφήνει την απόγνωση να τον παρασύρει, και αρνείται ακόμη και τώρα να δεχτεί την αλήθεια και να δείξει έστω και την παραμικρή μεταμέλεια; Πείτε Μου, αν κάποιος έχει κάνει ένα λάθος αλλά είναι ικανός να κατανοήσει αληθινά τα πράγματα και διατεθειμένος να μετανοήσει, δεν θα του δώσει ο οίκος του Θεού μια ευκαιρία; Καθώς πλησιάζει στο τέλος του το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, υπάρχουν τόσο πολλά καθήκοντα που πρέπει να εκτελεστούν. Αν όμως δεν έχεις συνείδηση και λογική, και δεν μεριμνάς για τις εργασίες που πρέπει, αν έχεις κερδίσει μια ευκαιρία να εκτελέσεις ένα καθήκον αλλά δεν την εκτιμάς, αν δεν επιδιώκεις ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια κι αφήνεις να περάσει πολύτιμος χρόνος, τότε θα αποκαλυφθείς. Αν είσαι συστηματικά επιπόλαιος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, και δεν υποτάσσεσαι καθόλου όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κλάδεμα, θα σε χρησιμοποιήσει παρόλα αυτά ο οίκος του Θεού για να εκτελέσεις κάποιο καθήκον; Στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια, όχι ο Σατανάς. Ο Θεός έχει τον τελικό λόγο για τα πάντα. Αυτός είναι που κάνει το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου κι Αυτός κυριαρχεί επί των πάντων. Δεν υπάρχει ανάγκη να αναλύσεις τι είναι σωστό και τι λάθος· το μόνο που χρειάζεται είναι να ακούς και να υποτάσσεσαι. Όταν βρεθείς αντιμέτωπος με το κλάδεμα, πρέπει να αποδεχτείς την αλήθεια και να είσαι σε θέση να διορθώσεις τα λάθη σου. Αν το κάνεις, ο οίκος του Θεού δεν θα σου αφαιρέσει το δικαίωμα να εκτελείς ένα καθήκον. Αν φοβάσαι πάντα μήπως αποκλειστείς, αν βρίσκεις συνεχώς δικαιολογίες και δικαιολογείς πάντα τον εαυτό σου, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν αφήσεις τους άλλους να δουν ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια στο ελάχιστο και ότι δεν καταλαβαίνεις από λογική, τότε έχεις πρόβλημα. Η εκκλησία θα είναι υποχρεωμένη να χειριστεί την περίπτωσή σου. Αν δεν αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, και φοβάσαι πάντα μήπως αποκαλυφθείς και αποκλειστείς, τότε αυτός ο φόβος σου είναι μολυσμένος από ανθρώπινες προθέσεις και διεφθαρμένη σατανική διάθεση, καθώς και από καχυποψία, επιφυλακτικότητα και παρερμηνεία. Κανένα από αυτά δεν αποτελεί στάση που θα πρέπει να έχει ένα άτομο. Πρέπει αρχικά να αντιμετωπίσεις τον φόβο σου, καθώς και τις παρανοήσεις που έχεις για τον Θεό. Πώς προκύπτουν οι παρανοήσεις ενός ατόμου για τον Θεό; Όταν τα πράγματα του πάνε καλά, τότε σίγουρα δεν Τον παρανοεί. Πιστεύει ότι ο Θεός είναι καλός, ότι ο Θεός είναι αξιοσέβαστος, ότι ο Θεός είναι δίκαιος, ότι ο Θεός είναι ελεήμων και στοργικός, ότι ο Θεός είναι σωστός σε ό,τι κάνει. Ωστόσο, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις του, σκέφτεται: «Φαίνεται ότι ο Θεός δεν είναι πολύ δίκαιος, τουλάχιστον όχι σ’ αυτό το θέμα». Δεν πρόκειται για παρανόηση; Πώς είναι δυνατόν ο Θεός να μην είναι δίκαιος; Τι προκάλεσε αυτήν την παρανόηση; Τι σε έκανε να σχηματίσεις αυτήν την άποψη και αντίληψη ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος; Μπορείς να πεις με βεβαιότητα τι ήταν αυτό; Ποια πρόταση ήταν; Ποιο θέμα; Ποια κατάσταση; Πες το, ώστε να το καταλάβουν όλοι και να δουν αν μπορείς να το τεκμηριώσεις. Και όταν κάποιος παρανοεί τον Θεό ή βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις του, τι στάση πρέπει να έχει; (Πρέπει να αναζητά την αλήθεια και να δείχνει υποταγή.) Πρέπει πρώτα να υποταχθεί και να σκεφτεί: «Δεν καταλαβαίνω, αλλά θα υποταχθώ γιατί είναι κάτι που έχει κάνει ο Θεός και όχι κάτι που πρέπει να αναλύσει ο άνθρωπος. Επιπλέον, δεν μπορώ να αμφισβητήσω ούτε τα λόγια του Θεού ούτε το έργο Του, επειδή ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια». Αυτή δεν είναι η στάση που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος; Αν είχες αυτήν τη στάση, θα εξακολουθούσε να αποτελεί πρόβλημα η παρανόησή σου; (Όχι.) Δεν θα επηρέαζε ούτε θα αναστάτωνε την εκπλήρωση του καθήκοντός σου. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ικανός να δείξει αφοσίωση: κάποιος που έχει παρανοήσεις ενώ εκτελεί το καθήκον του ή κάποιος που δεν έχει; (Κάποιος που δεν έχει παρανοήσεις ενώ εκτελεί το καθήκον του είναι ικανός να δείξει αφοσίωση.) Πρέπει, λοιπόν, καταρχάς να διατηρείς μια στάση υποταγής. Επιπλέον, οφείλεις να πιστεύεις τουλάχιστον ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, ότι είναι δίκαιος και ότι όλα όσα κάνει είναι σωστά. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις που καθορίζουν αν μπορείς να είσαι αφοσιωμένος ενώ εκτελείς το καθήκον σου. Αν πληροίς και τις δύο αυτές προϋποθέσεις, μπορούν οι παρανοήσεις που έχουν δημιουργηθεί μέσα στη ψυχή σου μέσα σου να επηρεάσουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου; (Όχι.) Δεν μπορούν. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα αφήσεις αυτές τις παρανοήσεις να επηρεάσουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Αρχικά, θα πρέπει να τις εξαλείψεις από την πρώτη κιόλας στιγμή και να διασφαλίσεις ότι θα παραμείνουν σε εμβρυϊκό στάδιο. Τι θα πρέπει να κάνεις μετά; Θα πρέπει να τις εκριζώσεις. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με το να διαβάζεις διάφορα συναφή κείμενα των λόγων του Θεού γύρω από αυτό το θέμα. Στη συνέχεια, φρόντισε να συναναστραφείς σχετικά με τους λόγους για τους οποίος ο Θεός ενεργεί με αυτόν τον τρόπο, σχετικά με τις προθέσεις Του και τα αποτελέσματα που μπορεί να επιφέρει αυτός ο τρόπος δράσης του Θεού. Αν το κάνεις σε βάθος, θα μπορέσεις να κατανοήσεις κάπως τον Θεό και να υποταχθείς. Όταν δεν εξαλείφεις τις παρανοήσεις σου για τον Θεό, αλλά αφήνεις τις διάφορες αντιλήψεις να επηρεάσουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου, λέγοντας πράγματα του τύπου: «Σε αυτό το θέμα ο Θεός δεν ενήργησε σωστά και εγώ δεν θα υποταχθώ. Θα αμφισβητήσω το ζήτημα και θα προσπαθήσω να το λύσω συζητώντας το με τον οίκο του Θεού. Δεν πιστεύω ότι το έχει κάνει ο Θεός αυτό», τότε τι είδους διάθεση αποκτάς; Αποκτάς τη χαρακτηριστική σατανική διάθεση. Δεν πρέπει οι άνθρωποι να λένε τέτοια πράγματα. Δεν αρμόζει να έχει τέτοια στάση ένα δημιουργημένο ον. Αν φέρνεις τέτοιες αντιρρήσεις στον Θεό, μπορείς επάξια να εκτελείς αυτό το καθήκον; Όχι. Είσαι διάβολος και δεν έχεις ανθρώπινη φύση. Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν σου αξίζει να εκτελείς κάποιο καθήκον. Αν ένας άνθρωπος που μπορεί να σκέφτεται λογικά αρχίσει να κάνει παρανοήσεις για τον Θεό, θα προσευχηθεί σε Αυτόν, αναζητώντας παράλληλα την αλήθεια στα λόγια Του. Έτσι, αργά ή γρήγορα, θα αποκτήσει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για το ζήτημα. Αυτό πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που οι άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν ή να αποδεχθούν όταν βιώνουν το έργο του Θεού. Αν έχουν καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, θα μπορέσουν σταδιακά να επιλύσουν αυτά τα ζητήματα αν στηρίζονται γι’ αυτό το θέμα στα λόγια του Θεού. Ακόμη κι αν δεν μπορούν τώρα να βγάλουν άκρη, θα καταφέρουν από μόνοι τους να κατανοήσουν αυτά τα πράγματα αφότου τα βιώσουν για πολλά χρόνια. Είναι λογικός όποιος δεν καταφέρνει ποτέ να επιλύσει τα προβλήματα που του τυχαίνουν, στρέφεται εναντίον των επικεφαλής και των εργατών ή λογομαχεί με τον οίκο του Θεού; Για να ακολουθήσει κανείς τον Θεό, θα πρέπει να διαθέτει τουλάχιστον τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης και να πιστεύει στοιχειωδώς. Μόνο τότε θα του είναι εύκολο να υποταχθεί στον Θεό. Αν μονίμως αντιμάχεσαι τον Θεό και στρέφεσαι εναντίον Του, χωρίς στη συνέχεια να αναζητάς την αλήθεια και να δείχνεις μετάνοια, τότε δεν είσαι κατάλληλος να εκτελέσεις κάποιο καθήκον, να ακολουθήσεις τον Θεό και να αποδεχθείς την αποστολή Του. Αν εκτελείς το καθήκον σου και ακολουθείς τον Θεό χωρίς, ωστόσο, να πιστεύεις ειλικρινά, δεν θα μπορέσεις να δημιουργήσεις μια γερή βάση και σίγουρα θα αποκλειστείς. Δεν δημιουργείς απλώς και μόνο πρόβλημα στον ίδιο σου τον εαυτό; Έτσι ρεζιλεύεσαι. Γι’ αυτό, λοιπόν, για να εξαλειφθούν οι παρανοήσεις για τον Θεό, οι άνθρωποι θα πρέπει πρώτα να υποταχθούν και, έπειτα, να πιστέψουν πως ό,τι κάνει ο Θεός είναι σωστό. Μην εμπιστεύεσαι ούτε τα μάτια σου ούτε και την κρίση σου. Θα βρεις τον μπελά σου αν το κάνεις συνεχώς. Δεν είσαι Θεός. Δεν έχεις την αλήθεια. Είσαι άνθρωπος με διεφθαρμένες διαθέσεις. Μπορείς να κάνεις λάθη, και εξακολουθείς να μην κατανοείς την αλήθεια. Θα σε καταδικάσει ο Θεός αν δεν κατανοείς την αλήθεια; Δεν θα το κάνει. Πρέπει, όμως, να αναζητήσεις την αλήθεια. Ο Θεός σού δίνει την ευκαιρία και τον χρόνο να την αναζητήσεις και μετά περιμένει. Τι περιμένει; Περιμένει, στο μεταξύ, να την αναζητήσεις. Μόλις την κατανοήσεις και υποταχθείς, όλα θα είναι μια χαρά, και ο Θεός ούτε θα θυμάται τι έχεις κάνει ούτε θα σε καταδικάσει. Ωστόσο, αν συνεχίζεις να κάνεις τα ίδια λάθη που έκανες στο παρελθόν, τότε είσαι πραγματικά ξοφλημένος και δεν υπάρχει λύτρωση για σένα.