Το πρώτο βήμα για να εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες είναι να κάνεις αυτοκριτική σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να συγκρίνεις με αυτά κάθε διαφορετική σου κατάσταση. Αν θέλεις να αποκτήσεις βαθύτερη είσοδο, πρέπει να αναλύσεις και να κατανοήσεις πιο βαθιά τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Τι θα πρέπει να κάνεις όταν την κατανοήσεις; Να βρεις ένα μονοπάτι άσκησης και εισόδου και να σκεφτείς πώς θα κάνεις πράξη την αλήθεια και πώς θα αποβάλεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι. Κάποιοι άνθρωποι γίνονται αρνητικοί όταν αποκτήσουν αυτογνωσία· κλαίνε και οδύρονται επειδή αποκλείστηκαν και επειδή είναι πάροχοι υπηρεσιών και αντιθετικά στοιχεία, και δεν θέλουν ούτε καν να κάνουν τα καθήκοντά τους. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι παράλογοι και μελοδραματικοί. Ποιος είναι, λοιπόν, ο καλύτερος τρόπος για να διορθωθεί αυτό; Αν μη τι άλλο, δεν θα πρέπει να κλαίνε, να κάνουν σαματά, κι ούτε να τα παρατήσουν ή να παραπονεθούν για τον Θεό. Το σημαντικότερο είναι να αναζητήσουν την αλήθεια και να καταλάβουν ποιες είναι πραγματικά οι προθέσεις του Θεού, ποιος τρόπος δράσης είναι ο πιο λογικός και ποιο μονοπάτι θα πρέπει να επιλέξουν. Αυτά είναι τα πιο σημαντικά πράγματα. Είναι πολύ εύκολο να χάσουν οι άνθρωποι τη λογική τους όταν ελέγχονται διαρκώς από την πρόθεση να λάβουν ευλογίες. Οι άνθρωποι χωρίς λογική είναι οι πιο αξιοθρήνητοι· εκείνοι, όμως, που σε κάθε περίσταση επιλέγουν να υποτάσσονται στον Θεό και επιζητούν μόνο να Τον ικανοποιήσουν είναι οι άνθρωποι με τη μεγαλύτερη λογική και συνείδηση. Πώς θα πρέπει να χειριστεί κανείς την τυχόν έκθεσή του από τον Θεό και ποια επιλογή θα πρέπει να κάνει; Πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια και σε καμία περίπτωση να μην καταλήξει μπερδεμένος. Εφόσον είναι καλό να βιώνεις την κρίση και την παίδευση του Θεού και να βλέπεις την πραγματική διαφθορά σου, γιατί είσαι αρνητικός; Ο Θεός σε εκθέτει για να σε σώσει και για να αποκτήσεις αυτογνωσία. Στην πραγματικότητα, η διεφθαρμένη διάθεση που φανερώνεις προέρχεται από τη φύση σου. Δεν είναι πως ο Θεός θέλει να σε εκθέσει. Αν, όμως, δεν σε εκθέσει, δεν θα συνεχίσεις να τη φανερώνεις; Ο Θεός δεν σε είχε εκθέσει ακόμα προτού πιστέψεις σ’ Αυτόν, άρα δεν βίωνες μόνο μια σατανική διεφθαρμένη διάθεση; Είσαι άνθρωπος που ζει σύμφωνα με μια σατανική διάθεση. Δεν θα έπρεπε να σε σοκάρουν τόσο πολύ αυτά τα πράγματα. Όταν φανερώνεις λίγη διαφθορά, σου κόβεται το αίμα, θεωρείς πως όλα τελείωσαν για σένα, πως ο Θεός δεν σε θέλει και πως όλα όσα έχεις κάνει είναι μάταια. Μην αντιδράς υπερβολικά. Ο Θεός σώζει διεφθαρμένους ανθρώπους, όχι ρομπότ. Τι εννοώ λέγοντας «διεφθαρμένους ανθρώπους»; Εννοώ τους ανθρώπους που φανερώνουν μια σατανική διεφθαρμένη διάθεση και είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, δεν αποδέχονται την αλήθεια, είναι ικανοί να αντισταθούν στον Θεό, να επαναστατήσουν εναντίον Του, να Τον ανταγωνιστούν και να ακολουθήσουν τα βήματα του Παύλου. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που σώζει ο Θεός. Αν θέλεις να αποδεχθείς τη σωτηρία του Θεού και να σωθείς, πρέπει να αντιμετωπίσεις τη διεφθαρμένη διάθεση που υπάρχει μέσα στην καρδιά σου και την οποία φανερώνεις καθημερινά και, σε καθημερινή βάση, να αναζητάς την αλήθεια, να κάνεις αυτοκριτική, να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τα λόγια του Θεού, να διακρίνεις και να αναλύεις τη διεφθαρμένη διάθεση που φανερώνεις και να την πολεμάς. Κάποιοι άνθρωποι την πολεμούν πολλές φορές, αλλά ηττούνται και λένε: «Γιατί εγώ φανερώνω διαρκώς αλαζονεία, ενώ οι άλλοι όχι;» Στην πραγματικότητα, όλοι φανερώνουν αλαζονεία. Εσύ δεν το γνωρίζεις όταν τη φανερώνουν οι άλλοι, αλλά εκείνοι το γνωρίζουν. Μπορεί, από την άλλη, να μην το ξέρουν και οι ίδιοι όταν φανερώνουν αλαζονεία, αλλά το ξέρει ο Θεός. Υπάρχει κι άλλο ένα ζήτημα που πρέπει να θυμούνται οι άνθρωποι: Ο Θεός διορθώνει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, όχι τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν. Ο Θεός δεν μισεί τη στιγμιαία πρόθεση που έχεις όταν κάνεις κάτι ούτε έναν συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο ενεργείς ούτε αν είσαι πού και πού τεμπέλης και δεν πληρώνεις το τίμημα. Δεν είναι αυτά τα πράγματα που μισεί ο Θεός. Αυτό που μισεί ο Θεός είναι η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Όποτε νιώθεις πως φανερώνεις μια διεφθαρμένη διάθεση, θα πρέπει να την αντιλαμβάνεσαι μόνος σου, προτού σε πειθαρχήσει ο Θεός. Δεν θα πρέπει να μαντεύεις αν σε μισεί ο Θεός ή αν σε έχει αποκλείσει, αλλά να έχεις επίγνωση του προβλήματός σου, έπειτα να αναζητάς πώς να μετανοήσεις και ποιος τρόπος άσκησης της αλήθειας θα φέρει αλλαγή. Έτσι θα εκδηλώνεις κανονική λογική. Θα πρέπει πρώτα να αντιληφθείς το εξής: «Τα λόγια μου δεν είναι λογικά και φανερώνουν αλαζονεία. Αν και δεν είμαι ικανός να κάνω αυτήν την εργασία, κομπάζω και λέω πως μπορώ να την κάνω· δεν λέω, λοιπόν, απλώς μεγάλες κουβέντες; Το ότι λέω μεγάλες κουβέντες και κομπάζω δείχνει πως έχω αλαζονική διάθεση». Αν και ο Θεός δεν σε καταδικάζει επειδή λες μεγάλες κουβέντες, αυτό σημαίνει πως μπορείς απλώς να το αφήσεις να περάσει; Όχι, δεν μπορείς να το αφήσεις να περάσει. Πρέπει να το αναλύσεις και να πεις: «Γιατί είμαι τόσο καλός στο να λέω μεγάλες κουβέντες και να κομπάζω; Γιατί καυχιέμαι για πράγματα που δεν μπορώ να κάνω ή για πράγματα που ούτε καν ξέρω αν μπορώ να κάνω; Γιατί έχω αυτό το κουσούρι;» Δεν πρόκειται για κουσούρι. Το κουσούρι είναι μια επιφανειακή κακή συνήθεια. Οι μεγάλες κουβέντες είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους αποκαλύπτεται η αλαζονική διάθεση· η σατανική σου διάθεση είναι αυτή που σε κατευθύνει να ζεις σε μια τέτοια κατάσταση —κατευθύνεσαι απόλυτα από τη διάθεσή σου. Αν μπορείς να την καταστείλεις και να μην φανερώνεις αλαζονική διάθεση, αυτό σημαίνει πως δεν έχεις πια αλαζονική διάθεση; Σημαίνει πως έχει διορθωθεί; Το θέμα δεν είναι σε καμία περίπτωση τόσο απλό. Για να μην είσαι αλαζόνας, δεν αρκεί να αλλάξεις μόνο τον τρόπο με τον οποίο κάνεις κάτι, να φαίνεσαι ότι τηρείς τους κανόνες κι ότι έχεις καλή συμπεριφορά, να μην είσαι υπερόπτης και να φέρεσαι πολιτισμένα. Αυτά είναι μόνο μάσκες· αν προσθέσεις και νέα προβλήματα πέρα από το ότι είσαι αλαζόνας, το αποτέλεσμα είναι ακόμη πιο προβληματικό. Αν θέλεις να διορθώσεις την αλαζονεία σου και κάθε είδους διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να το κάνεις αναζητώντας την αλήθεια όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος. Έστω, για παράδειγμα, πως ο επικεφαλής κανονίζει να εκτελέσεις ένα συγκεκριμένο καθήκον. Εσύ, αφού τον ακούσεις, λες αλαζονικά: «Έχω εκτελέσει τέτοιου είδους καθήκοντα στο παρελθόν. Θα είναι παιχνιδάκι!» Αμέσως μετά, όμως, συνειδητοποιείς πως φανέρωσες αλαζονεία και πως ο τρόπος σκέψης σου ήταν εσφαλμένος, κι έτσι προσεύχεσαι γρήγορα, προσαρμόζεις τον τρόπο σκέψης σου και λες: «Αχ, Θεέ μου! Φανέρωσα αλαζονεία για άλλη μια φορά. Σε παρακαλώ, κλάδεψέ με. Είμαι διατεθειμένος να εκτελέσω καλά το καθήκον μου». Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις. Πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσεις στη συνέχεια το καθήκον σου; Σκέφτεσαι: «Το κάνω για τον Θεό και το κάνω παρουσία Του, οπότε πρέπει να το χειριστώ με προσοχή. Δεν γίνεται να τα θαλασσώσω. Αυτό θα ήταν πολύ ντροπιαστικό!» Έπειτα, το συλλογίζεσαι και σκέφτεσαι: «Όχι, δεν είναι σωστό. Γιατί να φοβάμαι μην ντροπιαστώ;» Ούτε αυτή η κατάσταση είναι σωστή. Έχεις αρχίσει να ξεστρατίζεις από το μονοπάτι. Πώς θα πρέπει να το διορθώσεις; Ποια είναι η σωστή κατεύθυνση να ακολουθήσεις; Και αυτό έχει σχέση με την άσκηση της αλήθειας για την επίλυση προβλημάτων. Θα πρέπει να σκεφτείς το εξής: «Δεν φοβάμαι μήπως ντροπιαστώ. Το βασικό είναι να μη βλάπτω το έργο της εκκλησίας». Τότε θα έχει μεταστραφεί η κατάστασή σου. Αν τότε, όμως, σκεφτείς το εξής: «Κι αν βλάψω το έργο της εκκλησίας και με κλαδέψουν; Πάει η περηφάνια μου», τότε η κατάστασή σου θα είναι πάλι εσφαλμένη. Πώς μπορεί να διορθωθεί αυτό; Πρέπει μέσα σου να σκεφτείς το εξής: «Δεν δίνω ποτέ σημασία στο καθήκον μου, τεμπελιάζω όταν είναι να το κάνω και είμαι πολύ αλαζόνας. Μου αξίζει να κλαδευτώ. Πρέπει να προσευχηθώ στον Θεό και να Τον αφήσω να εργαστεί. Είμαι σκληρό καρύδι, αλλά ο Θεός είναι παντοδύναμος και τίποτα δεν είναι αδύνατο γι’ Αυτόν, οπότε θα στηριχθώ πάνω Του». Αυτό είναι το σωστό και αυτός είναι ο σωστός τρόπος άσκησης. Ο Θεός σού έχει δώσει ορισμένα ταλέντα και σου επέτρεψε να αποκτήσεις κάποιες γνώσεις· αυτές οι γνώσεις που απέκτησες, όμως, δεν σημαίνουν απαραίτητα πως μπορείς να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου. Δεν είναι γεγονός αυτό; (Ναι.) Πώς φτάνει κανείς σε αυτό το συμπέρασμα; (Μέσω εμπειρίας.) Αυτή η εμπειρία σού δίδαξε ένα μάθημα και σε έκανε διορατικό. Πιο συγκεκριμένα, σου δίδαξε πως αυτά που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους δεν είναι πράγματα που κατέχουν έμφυτα ούτε είναι κεφάλαιό τους· ο Θεός μπορεί να πάρει πίσω ό,τι τους έχει δώσει όποια στιγμή το θελήσει. Όσο ταλαντούχος κι αν είσαι σε κάτι, όταν ο Θεός θέλει να σε εκθέσει θα το ξεχάσεις και δεν θα μπορείς να το χρησιμοποιήσεις —θα είσαι ένα τίποτα. Αν εκείνη την ώρα προσευχηθείς και πεις: «Θεέ μου, είμαι ένα τίποτα. Έχω αυτήν την ικανότητα μόνο και μόνο επειδή μου την έδωσες Εσύ. Σε εκλιπαρώ να μου δώσεις δύναμη! Σε παρακαλώ, ευλόγησε και καθοδήγησέ με, ώστε να μη βλάψω το έργο Σου», θα είναι σωστός ο τρόπος προσευχής σου; (Όχι.) Τι θα πρέπει να αλλάξεις σ’ αυτό το σημείο; Λες: «Αχ, Θεέ μου! Είμαι διατεθειμένος να υποταχθώ στις διευθετήσεις Σου. Δεν γίνεται να σκέφτομαι συνεχώς πως έχω δίκιο. Αν και γνωρίζω κάποια πράγματα σ’ αυτόν τον τομέα εργασίας και έχω κάποιες ικανότητες σ’ αυτόν, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως μπορώ να κάνω καλά την εργασία. Επειδή η διεφθαρμένη διάθεσή μου προκαλεί αναστάτωση, έχω την τάση να ενεργώ επιπόλαια και τσαπατσούλικα, και δεν παίρνω σοβαρά το καθήκον μου. Είμαι ανίκανος να ελέγξω ή να συγκρατήσω τον εαυτό μου. Σε ικετεύω να με προστατέψεις και να με καθοδηγήσεις. Είμαι διατεθειμένος να υποταχθώ σ’ Εσένα, να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και να Σε δοξάσω». Αν κάνεις καλά το καθήκον σου και δώσεις το ογδόντα τοις εκατό των ευσήμων στον Θεό και το είκοσι σ’ εσένα, είναι σωστό; (Όχι, δεν είναι.) Δεν είναι λογικό να κατανέμεις έτσι τα πράγματα. Αν δεν εργαζόταν ο Θεός, θα μπορούσες να κάνεις καλά το καθήκον σου; Σε καμία περίπτωση· κι αυτό επειδή όχι μόνο δεν κατέχεις την αλήθεια, αλλά έχεις και διεφθαρμένη διάθεση. Όποια διεφθαρμένη κατάσταση κι αν υπάρχει μέσα στην καρδιά των ανθρώπων, εκείνοι πρέπει πάντα να κάνουν αυτοκριτική και να αναζητούν την αλήθεια για να τη διορθώσουν. Μόλις καθαρθεί η διεφθαρμένη διάθεσή τους, η κατάστασή τους θα είναι κανονική.

Κάποιες φορές, προκύπτει μια εσφαλμένη σκέψη ή ιδέα μέσα στην καρδιά ενός ανθρώπου και την αναστατώνει. Ο άνθρωπος αυτός εγκλωβίζεται σε αυτήν την κατάσταση και αδυνατεί να ξεφύγει απ’ αυτήν για μια-δυο μέρες. Τι θα πρέπει να κάνει τότε; Θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια για να διορθώσεις την κατάσταση. Θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσεις πώς προέκυψε η εσφαλμένη σκέψη ή ιδέα, πώς σε κυρίευσε, πώς σε έριξε στην αρνητικότητα και την κατάθλιψη και πώς σε οδήγησε να φανερώσεις κάθε λογής επαναστατικότητα και απεχθείς τρόπους. Έπειτα, όταν καταλάβεις πως τα πράγματα αυτά τα υπαγόρευσε η διεφθαρμένη διάθεσή σου και πως ο Θεός το αποστρέφεται αυτό, θα πρέπει να γαληνέψεις ενώπιόν Του και να προσευχηθείς ως εξής: «Θεέ μου, πειθάρχησέ με και άσε με να πάρω τα μαθήματα που πρέπει. Δεν φοβάμαι να αποκαλυφθώ ούτε φοβάμαι μήπως ντροπιαστώ ή χάσω την υπόληψή μου. Το μόνο που φοβάμαι είναι μήπως οι πράξεις μου παραβιάσουν τα διοικητικά διατάγματά Σου και Σε δυσαρεστήσουν». Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι, αλλά έχεις το ανάστημα για να βαδίσεις σε αυτό; (Όχι.) Αν δεν έχεις το ανάστημα, αυτό σημαίνει πως δεν μπορείς να προσευχηθείς σε αυτήν την κατεύθυνση; Εφόσον είναι το σωστό μονοπάτι, θα πρέπει να προσευχηθείς σε αυτήν την κατεύθυνση. Τώρα, οι άνθρωποι έχουν μικρό ανάστημα και πρέπει να προσέρχονται συχνά ενώπιον του Θεού, να στηρίζονται πάνω Του και να Τον αφήνουν να τους προστατεύει και να τους πειθαρχεί περισσότερο. Όταν θα έχει μεγαλώσει το ανάστημά τους και θα μπορούν να επωμιστούν ένα φορτίο και να κάνουν περισσότερες εργασίες, ο Θεός δεν θα χρειάζεται να ανησυχεί τόσο πολύ ούτε να τους προστατεύει, να τους πειθαρχεί, να τους υποβάλλει σε δοκιμασίες ή να τους παρακολουθεί διαρκώς. Πρόκειται για ζήτημα της καρδιάς και ο Θεός εξετάζει τις καρδιές των ανθρώπων. Δεν Τον νοιάζει πόσο καλή είναι η συμπεριφορά σου ή πόσο υπάκουος είσαι εξωτερικά. Εξετάζει τη στάση σου. Μπορεί να μη λες τίποτα όλη μέρα, αλλά ποια στάση διατηρείς μες στην καρδιά σου; «Μου έχει δοθεί αυτό το καθήκον, οπότε είναι ευθύνη μου να το κάνω καλά· έχω, όμως, το συνήθειο να είμαι αχαλίνωτος και να κάνω πάντα ό,τι μου καπνίσει. Ξέρω πως έχω αυτό το πρόβλημα, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου. Είμαι ανοιχτός στο να μου ενορχηστρώσει ο Θεός το περιβάλλον μου και να απομακρύνει τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που με περιβάλλουν και τα οποία μπορεί να με αναστατώσουν και να με επηρεάσουν καθώς εκτελώ το καθήκον μου ή κάνω πράξη την αλήθεια, έτσι ώστε να μην πέσω στον πειρασμό και να αποδεχθώ τις δοκιμασίες και την πειθαρχεία του Θεού». Πρέπει μες στην καρδιά σου να είσαι διατεθειμένος να υποταχθείς. Όταν υπάρχουν αυτές οι σκέψεις μες στην καρδιά σου, γίνεται ο Θεός να μην τις δει; Γίνεται να μην τους δώσει προσοχή; Έτσι, λοιπόν, ο Θεός ενεργεί. Μερικές φορές, όταν προσεύχεσαι έτσι μια-δυο φορές, ο Θεός δεν σου δίνει σημασία. Όταν ο Θεός υποβάλλει σε δοκιμασία το έργο και την ειλικρίνεια ενός ανθρώπου, δεν λέει τίποτα· αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως ήταν λάθος αυτό που έκανες. Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να δοκιμάσεις τον Θεό. Αν διαρκώς δοκιμάζεις τον Θεό και λες: «Έχω δίκιο που το κάνω αυτό; Το είδες, Θεέ μου;» τότε θα έχεις πρόβλημα. Αυτή η κατάσταση είναι εσφαλμένη. Να επικεντρώνεσαι μόνο στο να αναλαμβάνεις δράση. Είτε ο Θεός σε πειθαρχεί, σε κατευθύνει, σε υποβάλλει σε δοκιμασίες ή σε καθοδηγεί, μη δίνεις σημασία. Να επικεντρώνεσαι μόνο στο να καταβάλλεις προσπάθεια για την αλήθεια που κατανοείς και στο να ενεργείς σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού. Αυτό αρκεί. Όσο για το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, πολλές φορές αυτό δεν είναι δική σου ευθύνη. Για τι πράγμα θα πρέπει να αναλαμβάνεις την ευθύνη; Για το καθήκον που οφείλεις να εκτελείς, τον χρόνο που οφείλεις να αφιερώνεις και το τίμημα που οφείλεις να πληρώνεις. Αυτό αρκεί. Πρέπει κανείς να εξετάζει οτιδήποτε αφορά την αλήθεια και να καταβάλλει προσπάθεια ώστε να το κατανοήσει. Το σημαντικό είναι οι άνθρωποι να βαδίζουν στο μονοπάτι που οφείλουν. Αυτό αρκεί. Αυτό θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Δεν χρειάζεται να δίνεις σημασία στο μέγεθος του αναστήματός σου, στις δοκιμασίες που θα πρέπει να περάσεις, στην πειθαρχία και τις καταστάσεις που θα πρέπει να βιώσεις και στο πώς κυριαρχεί ο Θεός. Αυτό θα το κάνει ο Θεός. Λες: «Έχω μικρό ανάστημα. Θεέ μου, μη με αναγκάσεις να υποβληθώ σε δοκιμασίες, γιατί φοβάμαι!» Θα έκανε κάτι τέτοιο ο Θεός; (Όχι.) Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς. Λες: «Έχω πολύ μεγάλο ανάστημα και άφθονη πίστη. Θεέ μου, γιατί δεν με υποβάλλεις σε κάποιες δοκιμασίες; Δοκίμασέ με όπως τον Ιώβ και πάρε όλα όσα έχω!» Ο Θεός δεν θα έκανε κάτι τέτοιο. Εσύ δεν γνωρίζεις το ανάστημά σου, αλλά ο Θεός το γνωρίζει και το ξέρει πολύ καλά. Βλέπει μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου. Μπορούν να δουν οι άνθρωποι την καρδιά του Θεού; (Όχι, δεν μπορούν.) Εφόσον οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν την καρδιά του Θεού, πώς κατανοούν τον Θεό και συνεργάζονται μαζί Του; (Μέσω των λόγων Του.) Κατανοώντας τα λόγια Του, εκτελώντας καλά το καθήκον τους και μένοντας ακλόνητοι στη θέση τους ως άνθρωποι. Ποιο είναι το καθήκον των ανθρώπων; Το έργο που οφείλουν και είναι ικανοί να κάνουν. Αυτές είναι οι εργασίες που σου έχει δώσει ο Θεός. Τι περιλαμβάνουν αυτές; Από τη μία, τον τομέα εργασίας με τον οποίο είσαι εξοικειωμένος, τις εργασίες που σου δίνει η εκκλησία, τις εργασίες που οφείλεις να κάνεις και τις εργασίες που είσαι ικανός να κάνεις. Από την άλλη, έχει να κάνει με το ζήτημα της ζωής-εισόδου. Πρέπει να μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό. Να επικεντρώνεσαι απλώς στο να κάνεις πράξη την αλήθεια και να εισέρχεσαι σε αυτή. Μη δίνεις σημασία στο πώς σε αξιολογούν οι άλλοι ή στο πώς σε βλέπει ο Θεός. Δεν χρειάζεται ούτε είναι απαραίτητο να δίνεις σημασία σε αυτά τα πράγματα. Δεν πρέπει να ασχολείσαι με τέτοια πράγματα. Οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο στην καλοτυχία ή την κακοτυχία τους, στη μακροζωία τους, σε όλα τα πράγματα που βιώνουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους, στην τύχη ή στη ζωή τους. Κανείς δεν μπορεί να τα αλλάξει αυτά. Αυτό πρέπει να το γνωρίζεις ξεκάθαρα. Ο Θεός κυριαρχεί πάνω σε αυτά τα πράγματα. Είναι πολύ βασικό οι άνθρωποι να το αναγνωρίζουν και να το κατανοούν αυτό ξεκάθαρα μες στην καρδιά τους. Μη σε απασχολεί τίποτα για λογαριασμό του Θεού και μην προσπαθείς να αποφασίσεις τι θέλει να κάνει ο Θεός. Να επικεντρώνεσαι μόνο στο να χειρίζεσαι αποτελεσματικά αυτά που οφείλεις να κάνεις, αυτά στα οποία οφείλεις να εισέλθεις και το μονοπάτι που οφείλεις να ακολουθείς. Αυτό αρκεί. Σου πέφτει λόγος για το ποιος θα είναι ο μελλοντικός σου προορισμός; (Όχι.) Τότε, πώς μπορείς να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα; Εν μέρει, με το να κάνεις καλά όλα όσα οφείλεις να κάνεις σε καθημερινή βάση και με το να εκπληρώνεις το καθήκον που έχεις ως άνθρωπος. Αυτή είναι η ανάθεση που δίνει σε όλους ο Θεός. Ήρθες σε αυτόν τον κόσμο και ο Θεός σε καθοδηγεί όλο αυτό το διάστημα —είτε σου έχει δώσει διάφορα χαρίσματα είτε σε έχει διαπαιδαγωγήσει και σου έχει δώσει κάποιο ταλέντο ή κάποια ικανότητα, αυτό δείχνει πως ο Θεός σού έχει αναθέσει κάτι. Είναι ξεκάθαρο ποια ανάθεση σου έχει δώσει ο Θεός και δεν υπάρχει λόγος να σου την πει ευθέως. Αν, για παράδειγμα, ξέρεις αγγλικά, τότε ο Θεός έχει σίγουρα απαιτήσεις από σένα σε αυτόν τον τομέα. Αυτό είναι το καθήκον σου. Δεν υπάρχει λόγος να φωνάξει ο Θεός από τον ουρανό και να σου πει ευθέως: «Το καθήκον σου είναι η μετάφραση. Αν δεν το κάνεις, θα σε τιμωρήσω». Δεν υπάρχει λόγος να πει κάτι τέτοιο. Το γνωρίζεις ήδη ξεκάθαρα επειδή ο Θεός σού έχει δώσει κανονικό ορθολογισμό, διαδικασίες σκέψης και σκεπτικό, καθώς και την ικανότητα να κατανοείς αυτήν τη γλώσσα. Αυτό αρκεί. Αυτό που σου έχει δώσει ο Θεός είναι αυτό που σου λέει να κάνεις, και αυτό το γνωρίζεις ξεκάθαρα μες στην καρδιά σου. Κατά τη διαδικασία εκτέλεσης των καθηκόντων σου και κατά τη διαδικασία αποδοχής της ανάθεσης από τον Θεό, πρέπει να αποδέχεσαι όλα όσα σου έχει κάνει ο Θεός, μαζί και τη θετική καθοδήγηση, το πότισμα και την παροχή που σου έχει προσφέρει. Αυτό γίνεται, για παράδειγμα, με το να τρως και να πίνεις συχνά τα λόγια του Θεού, να ακούς κηρύγματα, να ζεις την εκκλησιαστική ζωή, να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια και να συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους καθώς εκτελείς το καθήκον σου. Γίνεται, εν μέρει, και μέσω της ατομικής ζωής-εισόδου σου· αυτό είναι το βασικότερο. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν πάντα να ξέρουν αν έχουν ζωή και αν είναι αποτελεσματικοί. Δεν είναι κακό να αναλογίζεσαι στιγμιαία αυτά τα πράγματα, αλλά μην επικεντρώνεσαι σε αυτά. Είναι σαν την ετήσια σπορά καλλιεργειών —κανένας αγρότης δεν λέει πόση πρέπει να είναι η σοδειά εκείνη τη χρονιά ούτε πως θα πεθάνει αν δεν επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα. Δεν είναι τόσο ανόητος. Όλοι φυτεύουν τους σπόρους την κατάλληλη εποχή, έπειτα τους ποτίζουν, τους ρίχνουν λίπασμα και τους φροντίζουν κανονικά. Όταν έρθει η κατάλληλη εποχή, εξασφαλίζουν τη συγκομιδή. Πρέπει να έχεις τέτοια πίστη· αυτή είναι αληθινή πίστη στον Θεό. Μην είσαι τόσο συμφεροντολόγος με τον Θεό και λες: «Έχω κάνει κάποια προσπάθεια τώρα τελευταία. Θα με ανταμείψει ο Θεός;» Δεν είναι αποδεκτό να ζητάς συνεχώς ανταμοιβές, σαν κάποιος υπάλληλος γραφείου που ζητάει τον μισθό του στο τέλος του μήνα. Δεν είναι αποδεκτό να ζητάς μονίμως μισθό. Η πίστη των ανθρώπων είναι υπερβολικά αδύναμη· δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό. Μόλις δεις καθαρά πως το να ακολουθείς τον Θεό είναι το μονοπάτι προς τη σωτηρία, είναι η αληθινή ζωή, το σωστό μονοπάτι που οφείλουν να ακολουθούν οι άνθρωποι και η ζωή που οφείλουν να έχουν τα δημιουργήματα, να επικεντρώνεσαι μόνο στο να επιδιώκεις την αλήθεια και να επιζητάς να εισέλθεις στην πραγματικότητα, να ακούς τα λόγια του Θεού και να βαδίζεις και να ενεργείς στην κατεύθυνση που σου υποδεικνύει ο Θεός. Αυτό είναι το σωστό. Μη ρωτάς συνεχώς τον Θεό: «Θεέ μου, πόσο ακόμα μου μένει μέχρι να Σε ακολουθήσω έως το τέλος του δρόμου; Πότε θα σωθώ; Πότε θα ανταμειφθώ και θα αποκτήσω έναν στέφανο; Πότε θα έρθει η ημέρα του Θεού;» Όλα αυτά αποτελούν καταστάσεις στις οποίες βρίσκονται οι άνθρωποι. Σημαίνει, όμως, αυτό πως είναι και σωστό; (Όχι.) Κάποιοι λένε το εξής: «Ο νόμος δεν μπορεί να εφαρμοστεί όταν όλοι είναι παραβάτες». Αυτό το ρητό, όμως, είναι μια πλάνη, δεν ευσταθεί ούτε συνάδει με την αλήθεια. Το γεγονός πως όλοι βρίσκονται σε αυτές τις καταστάσεις αποδεικνύει πως όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση· πρέπει όλοι, λοιπόν, να διορθώσουν αυτό το πρόβλημα και να ξεπεράσουν αυτό το εμπόδιο. Πρέπει διαρκώς να εξετάζεις τον εαυτό σου μέσα στην καρδιά σου, όχι να βλέπεις συνεχώς τι κάνουν οι άλλοι. Επιπλέον, καθώς εξετάζεις τον εαυτό σου, πρέπει να διορθώνεις όποιες διεφθαρμένες καταστάσεις έχεις. Οι άνθρωποι έχουν δυναμικό μυαλό και κάνουν διαρκώς σκέψεις —τη μια στιγμή κλίνουν προς τα αριστερά, την άλλη προς τα δεξιά. Ο τρόπος σκέψης τους είναι πάντα λίγο λανθασμένος. Δεν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Επιμένουν να ακολουθούν τους άλλους, να ακολουθούν τις μοχθηρές τάσεις του κόσμου και να βαδίζουν στο λάθος μονοπάτι. Αυτή είναι η φύση-ουσία των ανθρώπων και οι άνθρωποι δεν μπορούν με τίποτα να την ελέγξουν. Αν δεν μπορείς να την ελέγξεις, τότε μην την ελέγξεις. Όταν εμφανίζεται κάποια εσφαλμένη πρόθεση ή άποψη, διόρθωσέ την. Έτσι, η διαφθορά που φανερώνεις θα μειώνεται σταδιακά. Πώς μπορείς, λοιπόν, να τη διορθώσεις; Με προσευχή και συνεχή κατανόηση και αλλαγή των πραγμάτων. Μερικές φορές, αυτά τα πράγματα προκύπτουν, όσο κι αν προσπαθείς να τα αλλάξεις. Μην τους δίνεις, λοιπόν, σημασία και κάνε μόνο αυτό που πρέπει. Αυτή είναι η πιο εύκολη μέθοδος. Τι πρέπει να κάνουν, λοιπόν, οι άνθρωποι; Να εκτελούν καλά το καθήκον τους και να εμμένουν σε αυτό. Δεν μπορείς να απορρίψεις την ανάθεση που σου έχει δώσει ο Θεός· πρέπει να τη φέρεις καλά εις πέρας. Πέρα από αυτό, όσον αφορά την ατομική σου ζωή-είσοδο, πρέπει να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να αγωνίζεσαι για την αλήθεια καθώς κάνεις το καθήκον σου και να εργάζεσαι σκληρά για να επιτύχεις όποιο επίπεδο εισόδου μπορείς. Το κατά πόσο ανταποκρίνεσαι τελικά στις απαιτήσεις θα το αποφασίσει ο Θεός. Τα αισθήματα και οι ετυμηγορίες των ανθρώπων είναι ανώφελα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν ούτε να αποφασίσουν τη μοίρα τους, ούτε να αξιολογήσουν τη συμπεριφορά τους, ούτε να καθορίσουν ποια θα είναι η τελική έκβασή τους. Μόνο ο Θεός μπορεί να αξιολογήσει και να καθορίσει αυτά τα πράγματα. Πρέπει να πιστεύεις πως ο Θεός είναι δίκαιος. Για να δανειστώ τα λόγια των απίστων, πρέπει να τολμάς να ενεργείς, να τολμάς να λογοδοτείς για τις πράξεις σου, να τολμάς να αντιμετωπίζεις τα γεγονότα και να μπορείς να αναλαμβάνεις την ευθύνη. Οι άνθρωποι με συνείδηση και λογική θα πρέπει να εκτελούν καλά το καθήκον τους και να αναλαμβάνουν την ευθύνη.

Είναι πολύ σημαντικό να εξετάζουν οι άνθρωποι συχνά τον εαυτό τους, καθώς και να αποδέχονται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Είναι επίσης σημαντικό, όταν οι άνθρωποι εξετάζουν τον εαυτό τους και διαπιστώνουν πως έχουν εσφαλμένες καταστάσεις ή απόψεις, να αναζητούν την αλήθεια, να αντιστρέφουν τις καταστάσεις και τις απόψεις τους και να τις αφήνουν πίσω τους. Έτσι, χωρίς να το καταλάβεις, θα βιώνεις όλο και λιγότερες εσφαλμένες καταστάσεις και θα μπορείς να τις διακρίνεις όλο και καλύτερα. Μόλις αντιστρέψεις τις εσφαλμένες καταστάσεις σου, τα θετικά πράγματα μέσα σου θα αυξηθούν και θα εκτελείς το καθήκον σου με όλο και μεγαλύτερη αγνότητα. Αν και, εξωτερικά, ο τρόπος ομιλίας σου και η προσωπικότητά σου θα είναι όπως παλιά, η ζωή-διάθεσή σου θα έχει αλλάξει. Πώς θα εκδηλωθεί αυτό; Θα μπορείς να ακολουθείς τις αλήθεια-αρχές όταν κάνεις πράγματα και εκτελείς το καθήκον σου, και θα μπορείς να αναλαμβάνεις την ευθύνη γι’ αυτά τα πράγματα. Θα θυμώνεις όταν βλέπεις άλλους να ενεργούν επιπόλαια, και όταν βλέπεις μοχθηρά φαινόμενα, καθώς και παθητικούς, αρνητικούς, ανάρμοστους και μοχθηρούς τρόπους άσκησης που φανερώνουν διεφθαρμένες διαθέσεις, θα τα απεχθάνεσαι. Όσο περισσότερο θα βλέπεις αυτά τα πράγματα, τόσο μεγαλύτερη απέχθεια θα νιώθεις και θα μπορείς να τα διακρίνεις όλο και καλύτερα. Όταν θα βλέπεις ανθρώπους που ναι μεν πιστεύουν στον Θεό για πολύ καιρό και μιλάνε πολύ ξεκάθαρα για λόγια και δόγματα, αλλά δεν κάνουν πραγματικό έργο και δεν έχουν αρχές, θα θυμώνεις και θα το σιχαίνεσαι. Πιο συγκεκριμένα, όταν θα βλέπεις επικεφαλής και εργάτες που δεν κάνουν αληθινό έργο, που πάντα μιλάνε για λόγια και δόγματα και που, αν και πιστεύουν στον Θεό επί χρόνια, δεν έχουν αλλάξει, θα μπορείς να τους διακρίνεις, να τους εκθέσεις και να τους αναφέρεις, και θα διακατέχεσαι από ένα αίσθημα δικαιοσύνης. Όχι μόνο θα μισείς τον εαυτό σου, αλλά όταν συμβαίνουν αυτά τα μοχθηρά και άδικα πράγματα, θα το μισείς κιόλας. Αυτό θα αποδείξει πως υπήρξε αλλαγή μέσα σου. Θα μπορείς να εξετάζεις τα ζητήματα και να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω σου από τη σκοπιά της αλήθειας, από την πλευρά του Θεού και από την άποψη των θετικών πραγμάτων· αυτό θα αποδείξει πως υπήρξε αλλαγή μέσα σου. Θα υπάρχει, λοιπόν, ακόμα η ανάγκη να σε αξιολογήσει ο Θεός; Όχι, θα μπορείς να το διαισθανθείς μόνος σου. Παλιά, για παράδειγμα, αν έβλεπες κάποιον να ενεργεί επιπόλαια, σκεφτόσουν: «Είναι φυσιολογικό. Κι εγώ έτσι είμαι. Αν δεν ενεργούσε έτσι εκείνος, θα φαινόταν πως ενεργώ εγώ επιπόλαια». Επειδή όλοι ενεργούσαν επιπόλαια, θεωρούσες πως εσύ τα πήγαινες μια χαρά. Εκείνη τη στιγμή, δεν θα σκέφτεσαι πια έτσι, αλλά θα σκέφτεσαι το εξής: «Δεν είναι αποδεκτό να ενεργεί κανείς επιπόλαια. Το έργο του οίκου του Θεού είναι σημαντικό. Το ότι ενεργούσα εγώ επιπόλαια ήταν πολύ επαναστατικό· γιατί κάνετε το ίδιο μ’ εμένα και ενεργείτε έτσι κι εσείς;» Θα σκεφτείς πως παλιά ήσουν πολύ αδαής και ανώριμος, πως ο τρόπος με τον οποίο έβλεπες τα πράγματα ήταν πολύ ποταπός και αναίσχυντος, πως δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις απολογισμό στον Θεό, και η συνείδησή σου δεν θα μπορέσει να το ξεπεράσει. Το γεγονός πως θα μπορείς να έχεις τέτοιες σκέψεις και τέτοια αισθήματα θα αποδείξει πως η αλήθεια και τα λόγια του Θεού έχουν ήδη ριζώσει και βλαστήσει μέσα σου. Η οπτική από την οποία βλέπεις τα πράγματα και τα πρότυπα σύμφωνα με τα οποία τα αξιολογείς θα έχουν αλλάξει. Θα είσαι ήδη τελείως διαφορετικός άνθρωπος σε σχέση με το παρελθόν, όταν ζούσες με τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Θα έχεις ήδη αλλάξει πραγματικά. Τώρα έχετε αλλάξει λιγάκι; (Ναι, λιγάκι.) Τώρα έχεις αλλάξει λιγάκι και, πού και πού, όταν βλέπεις ανθρώπους να ενεργούν επιπόλαια, να μη θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ενδίδουν διαρκώς σε σωματικές ανέσεις, δεν το θεωρείς καλό πράγμα. Αν, όμως, σου ζητούσαν να τους βοηθήσεις και να τους στηρίξεις, θα εξακολουθούσαν να σε περιορίζουν σατανικές φιλοσοφίες. Αν και διαπιστώνεις αυτό το πρόβλημα στους ανθρώπους, δεν τολμάς να πεις τίποτα από φόβο μην τους προσβάλεις και, μάλιστα, σκέφτεσαι το εξής: «Κανείς δεν με εξέλεξε ως επικεφαλής ομάδας, οπότε δεν υπάρχει ανάγκη να χώνω τη μύτη μου στις υποθέσεις των άλλων». Όταν συναντάς αυτά τα άδικα και αρνητικά πράγματα, δεν μπορείς να πάρεις το μέρος της αλήθειας στα λόγια και στις πράξεις σου ούτε να αναλάβεις την ευθύνη· κάνεις απλώς τα στραβά μάτια και σκέφτεσαι πως αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς είναι πολύ καλός, αφού αποστασιοποιείσαι από τις διαμάχες. Σκέφτεσαι το εξής: «Αν κάτι πάει στραβά, δεν θα έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Φτηνά τη γλίτωσα». Θα καταφέρεις να κάνεις πράξη την αλήθεια αν εξακολουθείς να έχεις τέτοιες απόψεις; Θα έχεις ζωή-είσοδο; Με τέτοιες απόψεις μες στην καρδιά σου, είσαι δύσπιστος και δεν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια. Γι’ αυτό και πρέπει να διορθώνονται τέτοιες απόψεις. Αν θέλεις να έχεις ζωή-είσοδο, τότε πρέπει, από τη μία, να μπορείς να επιβλέπεις τον εαυτό σου. Από την άλλη, πρέπει κυρίως να αποδέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Αν διαπιστώσεις πως υπάρχει αποδοκιμασία μες στην καρδιά σου, θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να καταλάβεις από πού προέρχεται αυτή η αποδοκιμασία. Αν νιώθεις και πιστεύεις πως ο Θεός σε εξετάζει εξονυχιστικά, τότε θα πρέπει και να δεχθείς την εξονυχιστική εξέτασή Του. Θα έχεις το κίνητρο να κάνεις πράξη την αλήθεια και να εισέλθεις σε αυτή μόνο αν νιώθεις συχνά μεταμέλεια, ανησυχία μες στην καρδιά σου και το αίσθημα πως χρωστάς στον Θεό εξαιτίας των καταστάσεων στις οποίες βρίσκεσαι. Η είσοδος στις αλήθεια-πραγματικότητες έχει ορισμένα πρότυπα και πρακτικές εκδηλώσεις. Σε τι βαθμό έχετε εισέλθει τώρα σε αυτές; (Όταν προκύπτει κάποια κατάσταση, βλέπω πως έχω πολλά ελαττώματα, αλλά περνώ πολύ καιρό κολλημένος σ’ αυτήν την κατάσταση. Δεν ξέρω πώς να υιοθετήσω την οπτική της αλήθειας για να αναλύσω ή να κατανοήσω τα προβλήματα που έχω. Δεν διακρίνω ούτε βλέπω καθαρά τον εαυτό μου και συχνά δεν μπορώ να δω καθαρά ούτε τις καταστάσεις των άλλων.) Αν δεν μπορείς να δεις καθαρά τον εαυτό σου, τότε δεν μπορείς να δεις καθαρά ούτε τους άλλους. Αυτή η δήλωση είναι σωστή. Όταν οι άλλοι έχουν κάποιο πρόβλημα, θεωρείς πως αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα· στην πραγματικότητα, όμως, οι καταστάσεις συνάδουν και είναι ίδιες. Αν δεν μπορείς να δεις καθαρά την κατάστασή σου, δεν θα μπορείς να επιλύσεις τα προβλήματά σου, πόσο μάλλον τα προβλήματα των άλλων. Μόλις επιλύσεις τα προβλήματά σου, θα μπορείς να δεις πολύ καθαρά τα προβλήματα των άλλων και να τα διορθώσεις κατευθείαν. Αν θέλεις να έχεις ζωή-είσοδο, πρέπει να τηρείς τα εξής δύο πράγματα: Πρώτον, πρέπει να εκτελείς καλά το καθήκον σου και, δεύτερον, καθώς εκτελείς το καθήκον σου, πρέπει να εξετάζεις συχνά τον εαυτό σου, να αναζητάς την αλήθεια για να αντιστρέψεις τις διάφορες εσφαλμένες απόψεις, σκέψεις, στάσεις, προθέσεις και καταστάσεις σου, και να ξεφύγεις από κάθε είδους λανθασμένη κατάσταση. Αν έχεις τη δύναμη να ξεφύγεις από αυτές, θα υπερνικήσεις τον Σατανά και θα αποτινάξεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Τότε θα έχεις κάνει μεταστροφή. Θα έχεις ξεφύγει από τις παθητικές και αρνητικές καταστάσεις σου και δεν θα περιορίζεσαι ούτε θα ελέγχεσαι από αυτές. Αυτό από μόνο του είναι πρόοδος. Πρέπει πρώτα να επιλύσετε αυτό το πρόβλημα. Ποιες αρνητικές ή παθητικές καταστάσεις έχετε; Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται το εξής: «Έτσι είμαι. Δεν μπορώ να κάνω κάτι για να διορθώσω την αλαζονική διάθεσή μου. Σε κάθε περίπτωση, ο Θεός το γνωρίζει και υποθέτω πως με έχει ήδη ταξινομήσει. Έχω προσπαθήσει να αλλάξω πάρα πολλές φορές, αλλά παραμένω ίδιος. Αυτός είμαι». Έχεις κακή άποψη για τον εαυτό σου, αλλά πρόκειται για αρνητική κατάσταση. Είναι μια νοοτροπία κατά την οποία παραδίνεσαι στην απόγνωση. Εφόσον δεν έχεις αναζητήσει την αλήθεια για να επιλύσεις το πρόβλημα, γιατί πιστεύεις πως δεν υπάρχει ελπίδα για σένα; Οι άνθρωποι ζουν συχνά σε τέτοιες καταστάσεις· μια στιγμιαία αποκάλυψη διαφθοράς αρκεί για να πιστέψουν πως έχουν ταξινομηθεί και πως είναι αυτός ο τύπος ανθρώπου. Πρόκειται για αρνητική κατάσταση· θα πρέπει να αντιστραφεί και εσύ θα πρέπει να βγεις από αυτήν. Ποιες άλλες αρνητικές ή παθητικές καταστάσεις έχετε; (Ζω συχνά σε μια κατάσταση όπου ενεργώ βάσει των χαρισμάτων και του επιπέδου μου, και δεν έχω ζωή-είσοδο. Αυτή η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή.) Οι άνθρωποι που ενεργούν βάσει των χαρισμάτων και του επιπέδου τους θέλουν διαρκώς να ανταγωνίζονται τους άλλους και σκέφτονται: «Πώς γίνεται εσύ να μπορείς να ολοκληρώσεις αυτήν την εργασία, ενώ εγώ όχι; Πρέπει να κάνω πολύ κόπο και να καταβάλω προσπάθεια γι’ αυτήν την εργασία, μήπως την κάνω καλύτερα από εσένα!» Τότε έχει εμφανιστεί η διαβολική σου φύση. Τι θα πρέπει να γίνει γι’ αυτό; Αν, όταν κάνεις κάτι, έχεις αυτό το κίνητρο ή αυτήν την αφετηρία, αγνόησέ το. Είναι μια στιγμιαία αποκάλυψη ή μια στιγμιαία σκέψη που δείχνει άγνοια. Αν δεν ενεργήσεις σύμφωνα με αυτήν, δεν θα έχεις πρόβλημα. Πρέπει να ενεργείς με προσγειωμένο τρόπο και όπως πρέπει. Αν αντιμετωπίσεις κάποια δυσκολία, πάρε την πρωτοβουλία να εξετάσεις πώς την έχουν χειριστεί οι άλλοι. Αν την έχουν χειριστεί καλά, μίλα μαζί τους και μάθε από εκείνους. Έτσι, θα αντιστρέψεις τις εσφαλμένες καταστάσεις σου. Αν ναι μεν έχεις τέτοιες σκέψεις και αποκαλύπτεις μέσα σου διαφθορά, αλλά δεν ενεργείς έτσι, τότε θα μπει φρένο στις διεφθαρμένες σου διαθέσεις. Αν, όμως, έχεις αυτές τις σκέψεις, ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο και οι πράξεις σου είναι ακόμα πιο σοβαρές από τις σκέψεις σου, τότε αυτό προμηνύει μπελάδες και θα προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση. Αυτό που μισεί περισσότερο ο Θεός είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων.

Η προσέγγιση του Θεού στις διεφθαρμένες σου διαθέσεις δεν αποσκοπεί να σε κάνει τις κρύψεις, να τις συγκαλύψεις ή να τις μεταμφιέσεις. Αντίθετα, ο Θεός σε εκθέτει και σε κάνει να αποκτήσεις γνώση τους, επιτρέποντάς σου να τις αποκαλύψεις. Μόλις αποκτήσεις γνώση τους, πάει και τελείωσε; Όχι. Μόλις αποκτήσεις γνώση τους και γνωρίζεις πια πως είναι λάθος να ενεργείς σύμφωνα με τις διεφθαρμένες σου διαθέσεις και πως οδηγεί σε αδιέξοδο, πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού, να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αναζητήσεις την αλήθεια για να τις διορθώσεις. Ο Θεός θα σε διαφωτίσει και θα σου δώσει ένα σωστό μονοπάτι άσκησης. Τα λόγια του Θεού μιλούν γι’ αυτό που θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι, όμως, έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και, μερικές φορές, δεν θέλουν να κάνουν αυτό που λέει ο Θεός, αλλά να ενεργούν σύμφωνα με τον δικό τους τρόπο. Τι κάνει, λοιπόν, ο Θεός; Σου δίνει ελευθερία και σου επιτρέπει να ενεργείς έτσι προς το παρόν. Καθώς θα ενεργείς έτσι, θα βρεθείς σε αδιέξοδο και θα νιώσεις πως τα έχεις θαλασσώσει. Τότε, θα επιστρέψεις στον Θεό και θα αναζητήσεις τι θα πρέπει να κάνεις. Ο Θεός θα πει: «Μέσα στην καρδιά σου, καταλαβαίνεις τις απαιτήσεις Μου. Γιατί, λοιπόν, δεν ακούς;» Και εσύ θα πεις: «Πειθάρχησέ με, τότε, Θεέ μου». Ο Θεός θα σε πειθαρχήσει, θα πονέσεις και θα σκεφτείς: «Ο Θεός δεν με αγαπάει. Πώς μπορεί να είναι τόσο σκληρός μαζί μου; Είναι πολύ άσπλαχνος». Ο Θεός θα πει: «Εντάξει, τότε θα σταματήσω να το κάνω αυτό. Συνέχισε να ενεργείς όπως θέλεις». Τότε θα ξαναβρεθείς στο μονοπάτι που ήσουν πριν. Θα κάνεις πράγματα, θα βρίσκεσαι σε αδιέξοδο και θα συλλογίζεσαι: «Κάτι δεν πάει καλά με αυτά που κάνω. Πρέπει να γυρίσω πίσω και να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου. Είμαι υπόχρεος στον Θεό». Θα ξαναγυρίσεις στον Θεό, θα προσευχηθείς και θα αναζητήσεις, θα καταλάβεις πως αυτά που λέει ο Θεός είναι σωστά και, τότε, θα κάνεις αυτό που λέει. Τη στιγμή που θα το κάνεις, όμως, θα σκεφτείς: «Αυτή η πράξη θα πληγώσει την υπερηφάνεια μου. Ίσως φροντίσω πρώτα την υπερηφάνεια μου». Τότε θα έχεις και πάλι πρόβλημα και θα έχεις φανεί ξανά κατώτερος των περιστάσεων. Καθώς θα περνάει ο καιρός, θα αμφιταλαντεύεσαι έτσι ξανά και ξανά. Αν οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν αυτοκριτική, να αναγνωρίζουν πάντα τις αποκλίσεις που έχουν μέσα τους, να αναλογίζονται και να κατανοούν τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις και, έπειτα, να αναζητούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν, τότε το ανάστημά τους θα αυξάνεται κι αυτό συνεχώς κατά τη διάρκεια αυτής της εμπειρίας. Οι άνθρωποι που έχουν καρδιά, που είναι διατεθειμένοι να κάνουν πράξη την αλήθεια και να αγαπούν τα θετικά πράγματα θα βιώνουν σταδιακά λιγότερες αναποδιές και αποτυχίες, και θα υποτάσσονται στον Θεό και θα αγαπούν την αλήθεια όλο και περισσότερο. Γι’ αυτό σου επιτρέπει ο Θεός να αποτυγχάνεις και να επαναστατείς καθώς βιώνεις και κάνεις πράξη την αλήθεια. Δεν εξετάζει αυτά τα πράγματα. Δεν ισχύει πως ο Θεός δεν θα σε θέλει πια, πως θα σε στείλει στην κόλαση ή θα σε καταδικάσει σε θάνατο επειδή δεν Τον άκουσες σε μία περίπτωση. Ο Θεός δεν το κάνει αυτό. Γιατί λέγεται πως η αγάπη του Θεού είναι εξαιρετικά απέραντη όταν σώζει τους ανθρώπους; Εκεί εκδηλώνεται η αγάπη Του. Εκδηλώνεται στην ανοχή και την υπομονή Του απέναντι στους ανθρώπους. Σε ανέχεται συνεχώς, αλλά δεν σε καλομαθαίνει. Η ανοχή του Θεού φαίνεται στο ότι γνωρίζει το ανάστημα των ανθρώπων και την έμφυτη ικανότητά τους, γνωρίζει τι αποκαλύπτουν οι άνθρωποι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και τι μπορούν να επιτύχουν βάσει του αναστήματός τους, και σου επιτρέπει να αποκαλύψεις αυτά τα πράγματα, σου δίνει λίγο χώρο και σε δέχεται όταν επιστρέφεις σε Αυτόν και μετανοείς ειλικρινά, αναγνωρίζοντας, παράλληλα, την ειλικρίνεια της μετάνοιάς σου. Άρα, λοιπόν, όταν επιστρέψεις και ρωτήσεις τον Θεό αν είναι σωστό να ενεργείς έτσι, ο Θεός θα συνεχίσει να σου λέει και να σου δίνει μια απάντηση. Ο Θεός θα σου πει υπομονετικά πως είναι σωστό να ενεργείς έτσι και θα σου το επιβεβαιώσει. Όταν, όμως, αλλάξεις πάλι γνώμη και πεις: «Θεέ μου, δεν θέλω να το κάνω αυτό. Δεν με ωφελεί, με στενοχωρεί και με κάνει να νιώθω άβολα. Εξακολουθώ να πιστεύω πως θα πρέπει να ενεργώ με τον δικό μου τρόπο· έτσι, δεν θα χάσω την υπόληψή μου, θα είμαι επιδέξιος και διακριτικός και θα μπορώ να ικανοποιήσω τον εαυτό μου από κάθε άποψη —θα ικανοποιήσω πρώτα τις προσωπικές μου επιθυμίες», ο Θεός θα πει: «Μπορείς να μη σταθείς στο ύψος των περιστάσεων. Αν το κάνεις, όμως, εσύ θα βγεις τελικά ζημιωμένος, όχι Εγώ». Όταν σε σώζει ο Θεός, μερικές φορές σου επιτρέπει να είσαι έτσι πεισματάρης· πρόκειται για την ανοχή και το έλεος που δείχνει στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι, όμως, δεν μπορούν να καλοπερνούν όταν βλέπουν το έλεός Του, ούτε να εκλαμβάνουν την υπομονή και την ανοχή Του ως αδυναμία, ούτε να το βλέπουν ως δικαιολογία για να επαναστατήσουν εναντίον Του και να μη δίνουν σημασία στα λόγια Του. Αυτό είναι επαναστατικότητα και μοχθηρία από πλευράς των ανθρώπων. Οι άνθρωποι πρέπει να το δουν αυτό καθαρά. Η ανοχή και η υπομονή που σου δείχνει ο Θεός δεν έχουν όρια. Είναι καλό να μπορείς να διαισθανθείς τις ειλικρινείς προθέσεις του Θεού. Δεν ισχύει πως ο Θεός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ακραία μέτρα για να σε σώσει· πρέπει να καταλάβεις πως υπάρχουν αρχές πίσω από τις πράξεις Του. Ο Θεός ενεργεί με πολλούς τρόπους, αλλά δεν χρησιμοποιεί ακραία μέτρα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ο Θεός σού επιτρέπει να βιώσεις κάθε είδους κακουχίες, απογοητεύσεις και δεινά, καθώς και πολλές αποτυχίες και αναποδιές. Στο τέλος, μέσω της διαδικασίας κατά την οποία σου επιτρέπει να βιώσεις αυτά τα πράγματα, ο Θεός σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι όλα όσα έχει πει είναι σωστά και είναι η αλήθεια. Ταυτόχρονα, σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πως ό,τι σκέφτεσαι και φαντάζεσαι, καθώς και οι αντιλήψεις, οι γνώσεις, οι φιλοσοφικές θεωρίες, οι φιλοσοφίες σου και τα πράγματα που έμαθες στον κόσμο και τα οποία διδάχτηκες από τους γονείς σου είναι όλα λανθασμένα και ότι αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να σε καθοδηγήσουν στο ορθό μονοπάτι της ζωής ούτε να σε οδηγήσουν στο να κατανοήσεις την αλήθεια ή να προσέλθεις ενώπιον του Θεού. Αν εξακολουθείς να ζεις βάσει αυτών των πραγμάτων, τότε βαδίζεις στο μονοπάτι της αποτυχίας, καθώς και στο μονοπάτι της αντίστασης και της προδοσίας του Θεού. Στο τέλος, ο Θεός θα σε κάνει να το δεις αυτό καθαρά. Αυτή η διαδικασία είναι κάτι που πρέπει να βιώσεις, και μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να επιτευχθούν αποτελέσματα, αλλά είναι, επίσης, κάτι που πονά τον Θεό όταν το βλέπει. Οι άνθρωποι είναι επαναστατικοί και έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, οπότε πρέπει να υποφέρουν λιγάκι και να βιώσουν αυτές τις αναποδιές. Αν δεν υπέφεραν, δεν θα είχαν τον τρόπο να εξαγνιστούν. Εάν κάποιος έχει πραγματικά μια καρδιά που αγαπάει την αλήθεια και είναι πραγματικά πρόθυμος να αποδεχτεί τις διάφορες μεθόδους σωτηρίας του Θεού και να πληρώσει το τίμημα, τότε δεν υπάρχει λόγος να υποφέρει τόσο πολύ. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν θέλει να κάνει τους ανθρώπους να υποφέρουν τόσο πολύ ούτε να τους κάνει να βιώσουν τόσο πολλές αναποδιές και αποτυχίες. Οι άνθρωποι, όμως, είναι υπερβολικά επαναστατικοί· δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν ό,τι τους λένε, δεν είναι διατεθειμένοι να υποταχθούν ούτε να βαδίσουν στο ορθό μονοπάτι ή να κάνουν παρακάμψεις· ακολουθούν μόνο τον δικό τους δρόμο, επαναστατούν ενάντια στον Θεό και να Του αντιστέκονται. Οι άνθρωποι είναι διεφθαρμένα πράγματα. Το μόνο που μπορεί να κάνει ο Θεός είναι να τους παραδώσει στον Σατανά και να τους βάζει σε διάφορες καταστάσεις για να τους σκληραγωγεί συνεχώς, επιτρέποντάς τους, έτσι, να αποκτήσουν κάθε είδους εμπειρίες, να μάθουν κάθε είδους μαθήματα και να καταφέρουν να κατανοήσουν την ουσία κάθε είδους μοχθηρών πραγμάτων. Μετά από αυτό, όταν οι άνθρωποι γυρίσουν και ρίξουν άλλη μία ματιά, θα συνειδητοποιήσουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, θα παραδεχθούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και θα παραδεχθούν ότι ο Θεός είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων και Αυτός που πραγματικά αγαπάει τους ανθρώπους, ανησυχεί γι’ αυτούς και μπορεί να τους σώσει. Ο Θεός δεν θέλει να υποφέρουν οι άνθρωποι τόσο πολύ, μα οι άνθρωποι είναι πολύ επαναστατικοί, θέλουν να πάρουν το λάθος μονοπάτι και να περάσουν από αυτήν την ταλαιπωρία. Ο Θεός δεν έχει άλλη επιλογή από το να βάζει τους ανθρώπους σε διάφορες καταστάσεις για να τους σκληραγωγεί συνεχώς. Σε τι βαθμό σκληραγωγούνται, τελικά, οι άνθρωποι; Σε βαθμό που λες: «Έχω βιώσει κάθε είδους κατάσταση και τώρα επιτέλους καταλαβαίνω πως, εκτός από τον Θεό, δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος, γεγονός ή πράγμα που να μπορεί να με κάνει να κατανοήσω την αλήθεια, που να μπορεί να με κάνει να απολαύσω την αλήθεια ή που να μπορεί να με κάνει να εισέλθω στις αλήθεια-πραγματικότητες. Μόνο αν ασκούμαι υπάκουα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, παραμένω υπάκουα στη θέση του ανθρώπου, διατηρώ τη θέση και το καθήκον που έχω ως δημιούργημα, αποδέχομαι υπάκουα την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, χωρίς να έχω επιπλέον παράπονα και χωρίς να επιθυμώ εξωφρενικά πράγματα από τον Θεό, και μπορώ να υποταχθώ αληθινά ενώπιον του Δημιουργού, θα είμαι κάποιος που υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό». Όταν οι άνθρωποι φτάσουν σ’ αυτό το επίπεδο, υποκλίνονται αληθινά ενώπιον του Θεού και ο Θεός δεν χρειάζεται να κανονίσει άλλες καταστάσεις για να βιώσουν. Ποιο μονοπάτι επιθυμείτε να πάρετε, λοιπόν; Κανείς, κατά τις υποκειμενικές του επιθυμίες, δεν θέλει να υποφέρει και κανείς δεν θέλει να βιώσει αναποδιές, αποτυχίες, δυσκολίες, απογοητεύσεις ή κακουχίες, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Οι άνθρωποι έχουν σατανική φύση· είναι πολύ επαναστατικοί, και οι σκέψεις και οι απόψεις τους είναι υπερβολικά περίπλοκες. Κάθε μέρα, η καρδιά σου βρίσκεται σε συνεχή αντίφαση, διαμάχη και αναστάτωση. Καταλαβαίνεις λιγοστές αλήθειες, η ζωή-είσοδός σου είναι ρηχή και δεν έχεις τη δύναμη να ξεπεράσεις τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις διεφθαρμένες διαθέσεις της σάρκας. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να υιοθετήσεις τη συνηθισμένη προσέγγιση του ανθρώπου: να βιώνεις συνεχώς αποτυχία και απογοήτευση, να πέφτεις συνεχώς, να σφυροκοπείσαι από τις δυσχέρειες και να κυλιέσαι στη λάσπη, μέχρι να φτάσει η μέρα που θα πεις: «Κουράστηκα, βαρέθηκα, δεν θέλω να ζω έτσι. Δεν θέλω να βιώνω αυτές τις αποτυχίες. Είμαι διατεθειμένος να προσέλθω ενώπιον του Δημιουργού με υπακοή. Θα ακούσω αυτά που λέει ο Θεός και θα κάνω ό,τι λέει. Μόνο αυτό είναι το ορθό μονοπάτι στη ζωή». Θα καταφέρεις να προσέλθεις ενώπιον του Θεού μόνο την ημέρα που πειστείς πλήρως για την ήττα σου και την παραδεχτείς. Κατάλαβες από αυτό κάτι για τη διάθεση του Θεού; Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους; Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, θέλει το καλύτερο για τους ανθρώπους. Όποιες καταστάσεις κι αν κανονίζει ή ό,τι κι αν σου ζητά να κάνεις, πάντα επιθυμεί να δει το καλύτερο αποτέλεσμα. Πες ότι περνάς κάτι και αντιμετωπίζεις αναποδιές και αποτυχίες. Ο Θεός δεν επιθυμεί να σε δει να αποθαρρύνεσαι όταν αποτυγχάνεις, να σκέφτεσαι ότι είσαι τελειωμένος και ότι σε έχει αρπάξει ο Σατανάς, και έπειτα να ξεγράψεις τον εαυτό σου, να μην ξανασταθείς ποτέ στα πόδια σου και να βυθιστείς στην απογοήτευση —ο Θεός δεν επιθυμεί να δει αυτό το αποτέλεσμα. Τι επιθυμεί να δει ο Θεός; Πως παρόλο που έχεις αποτύχει σ’ αυτό το θέμα, είσαι σε θέση να αναζητήσεις την αλήθεια και να κάνεις αυτοκριτική, να βρεις τον λόγο της αποτυχίας σου, να αποδεχθείς το μάθημα που σου έχει διδάξει αυτή η αποτυχία, να το θυμάσαι στο μέλλον, να γνωρίζεις πως είναι λάθος να ενεργείς έτσι πως μόνο το να ασκείται κανείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού είναι σωστό και να συνειδητοποιείς το εξής: «Είμαι κακός άνθρωπος. Έχω διεφθαρμένη διάθεση. Υπάρχει επαναστατικότητα μέσα μου. Απέχω παρασάγγας από τους δίκαιους ανθρώπους για τους οποίους μιλά ο Θεός και δεν έχω θεοφοβούμενη καρδιά». Έχεις δει ξεκάθαρα αυτό το γεγονός· έχεις αναγνωρίσει την αλήθεια του ζητήματος και, μέσα από αυτήν την αναποδιά και αυτήν την αποτυχία, έχεις αποκτήσει λίγη σύνεση και έχεις ωριμάσει. Αυτό θέλει να δει ο Θεός. Τι σημαίνει η ωρίμανση; Σημαίνει ότι ο Θεός μπορεί να σε κερδίσει, ότι μπορείς να σωθείς, ότι μπορείς να εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες και ότι έχεις αναχωρήσει για το μονοπάτι του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Ο Θεός ελπίζει να δει τους ανθρώπους να παίρνουν το ορθό μονοπάτι. Ο Θεός ενεργεί με ειλικρινείς προθέσεις, και όλα αυτά είναι η κρυφή Του αγάπη, αλλά οι άνθρωποι συχνά δεν μπορούν να το διαισθανθούν αυτό. Οι άνθρωποι είναι στενόμυαλοι και υπερβολικά μικροπρεπείς. Τη στιγμή που δεν μπορούν να απολαύσουν τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού, παραπονιούνται για τον Θεό, γίνονται αρνητικοί και ξεσπάνε από θυμό, αλλά ο Θεός δεν τους κρατάει κακία. Τους αντιμετωπίζει απλώς σαν ανίδεα παιδιά και δεν τους ψειρίζει. Σχεδιάζει συνθήκες για τους ανθρώπους που τους επιτρέπουν να γνωρίσουν πώς αποκτιούνται η χάρη και οι ευλογίες, τους επιτρέπουν να καταλάβουν τι σημαίνει χάρη για τον άνθρωπο και τι μπορεί να πάρει ο άνθρωπος από αυτήν. Πες πως θέλεις να φας κάτι που ο Θεός λέει ότι είναι κακό για την υγεία σου όταν φας πάρα πολύ. Εσύ δεν ακούς και επιμένεις να το τρως και ο Θεός σού επιτρέπει να κάνεις ελεύθερα αυτήν την επιλογή. Ως αποτέλεσμα αυτού, αρρωσταίνεις. Αφότου το βιώσεις αυτό κάποιες φορές, συνειδητοποιείς ότι τα λόγια που λέει ο Θεός είναι, στην πραγματικότητα, σωστά, ότι αυτά που λέει είναι αλήθεια, ότι πρέπει να ασκείσαι σύμφωνα τα λόγια Του και ότι αυτό είναι το ορθό μονοπάτι. Τι προκύπτει, λοιπόν, από τις αναποδιές, τις αποτυχίες και την ταλαιπωρία που βιώνεις; Αφενός, μπορείς να διαισθανθείς τις ειλικρινείς προθέσεις του Θεού. Αφετέρου, σε κάνει να πιστεύεις και να είσαι σίγουρος ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά και ότι είναι όλα τους πρακτικά, και η πίστη σου στον Θεό μεγαλώνει. Πέρα από αυτό, βιώνοντας αυτήν την περίοδο αποτυχίας, φτάνεις στο σημείο να αναγνωρίσεις την εγκυρότητα και την ακρίβεια των λόγων του Θεού, βλέπεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και κατανοείς την αρχή της άσκησης της αλήθειας. Έτσι, αν και η αποτυχία σε κάνει να υποφέρεις και σε σκληραγωγεί, είναι καλό να τη βιώνεις. Μα αν το να σκληραγωγηθείς έτσι τελικά σε κάνει να επιστρέψεις ενώπιον του Θεού, σε κάνει να κατανοήσεις τα λόγια Του και να τα αποδεχτείς μέσα στην καρδιά σου ως την αλήθεια, και σε κάνει να γνωρίσεις τελικά τον Θεό, τότε η σκληραγώγηση, οι αναποδιές και οι αποτυχίες που βίωσες δεν θα είναι μάταιες. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιθυμεί να δει ο Θεός. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, λένε: «Εφόσον ο Θεός είναι τόσο ανεκτικός με τους ανθρώπους, θα αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο, θα ενεργώ όπως μου αρέσει και θα ζω όπως θέλω». Είναι εντάξει αυτό; (Όχι, δεν είναι.) Αυτό που θα πρέπει να κάνουν τα δημιουργήματα είναι να ασκούνται σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι που τους έχει υποδείξει ο Θεός και να μην παρεκκλίνουν από αυτό. Αν δεν μπορούν να συμβαδίσουν απόλυτα με τις προθέσεις του Θεού, αλλά δεν αντιβαίνουν στην αλήθεια και μπορούν να αποδεχθούν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτό είναι το ελάχιστο πρότυπο. Αν παρεκκλίνεις από την αλήθεια, δεν προσεύχεσαι και δεν αναζητάς, τότε έχεις ξεστρατίσει πολύ μακριά από τον Θεό και έχεις ήδη μπει σε επικίνδυνο έδαφος. Όταν είσαι πολύ μακριά από τον Θεό, δεν εκτελείς το καθήκον σου στην εκκλησία και έχεις ήδη φύγει από το μέρος όπου ο Θεός εργάζεται για να σώσει ανθρώπους, το Άγιο Πνεύμα θα πάψει να εργάζεται πάνω σου και εσύ θα χάσεις την ευκαιρία και τη σωτηρία σου. Για σένα, η αγάπη του Θεού είναι μόνο κενά λόγια.

Όταν πιστεύεις στον Θεό, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις τόσο Αυτόν, όσο και τις προθέσεις Του και τη στάση Του απέναντι στον άνθρωπο. Έτσι, θα ξέρεις ποια είναι η αλήθεια την οποία θέλει τελικά να κατανοήσεις ο Θεός και στην οποία θέλει να εισέλθεις, και θα καταλάβεις ποιο μονοπάτι θα πρέπει να ακολουθήσεις. Μόλις μάθεις αυτά τα πράγματα, πρέπει να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για να συνεργαστείς με τον Θεό σε όσα θέλει να κάνει και σε όσα θέλει να επιτύχει μέσα σου. Αν πραγματικά δεν μπορείς να συνεργαστείς και η ενέργεια και η δύναμή σου έχουν εξαντληθεί, τότε έτσι έχουν τα πράγματα· ο Θεός δεν θα εξαναγκάσει τους ανθρώπους. Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι τώρα δεν αφιερώνουν όλη τη δύναμή τους σε αυτά τα πράγματα. Αν δεν αφιερώνεις όλη σου τη δύναμη στο να κάνεις πράξη την αλήθεια και, αντίθετα, την αφιερώνεις στο να λάβεις ευλογίες και στέφανο δικαιοσύνης, τότε έχεις ξεστρατίσει από το σωστό μονοπάτι. Πρέπει να καταβάλλεις προσπάθεια στο να κάνεις πράξη την αλήθεια και στο να συνεργάζεσαι στις αποστολές και τα καθήκοντα που σου δίνει ο Θεός. Πρέπει να δίνεσαι και να δαπανάς τον εαυτό σου γι’ αυτά τα πράγματα με όλη σου την καρδιά. Τότε, θα συμβαδίσεις με τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός δεν δίνει σημασία στους ανθρώπους που δεν φροντίζουν σωστά τα καθήκοντά τους· το γεγονός, όμως, πως δεν τους δίνει σημασία δεν σημαίνει πως οι πράξεις Του δεν στηρίζονται σε αρχές. Όταν ο Θεός δεν τους δίνει σημασία, αυτό δείχνει πως είναι ανεκτικός, δεκτικός και υπομονετικός. Ξέρει ποια πράγματα πρέπει να βιώσουν οι άνθρωποι στη ζωή τους, τι είναι ικανά να επιτύχουν αυτά τα δημιουργήματα και τι όχι, καθώς και τι μπορούν να επιτύχουν ορισμένοι τύποι ανθρώπων σε ορισμένες ηλικίες και τι όχι. Ο Θεός έχει τεράστια διαύγεια γι’ αυτά τα πράγματα —πολύ περισσότερη από ό,τι έχουν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Παρόλα αυτά, το γεγονός πως ο Θεός γνωρίζει ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα δεν σημαίνει πως μπορείς να πεις: «Εντάξει, τότε, Θεέ μου, κάνε αυτό που θέλεις. Εγώ δεν χρειάζεται να σκεφτώ τίποτα. Μπορώ όλη μέρα να κάθομαι και να περιμένω να πέσει το μάννα εξ ουρανού. Ας χειρίζεται ο Θεός τα πάντα· δεν υπάρχει πρόβλημα». Οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να συνεργάζονται όταν φέρνουν εις πέρας τις ευθύνες τους, τα πράγματα που οφείλουν να κάνουν, τα πράγματα στα οποία οφείλουν να εισέλθουν, τα πράγματα που οφείλουν να κάνουν πράξη και τα πράγματα που μπορούν να επιτύχουν βάσει της έμφυτης ικανότητάς τους. Τι σημαίνει να κάνει κανείς ό,τι καλύτερο μπορεί για να συνεργαστεί; Σημαίνει πως πρέπει να αφιερώνεις χρόνο και ενέργεια στο καθήκον σου, να υποφέρεις και να πληρώνεις ένα τίμημα γι’ αυτό. Κάποιες φορές, η υπερηφάνεια, η ματαιοδοξία και η ιδιοτέλειά σου πρέπει να ζημιωθούν και εσύ πρέπει να εγκαταλείψεις τελείως τη λαχτάρα σου για έναν προορισμό και την επιθυμία σου να λάβεις ευλογίες. Εφόσον είναι πράγματα που οφείλεις να εγκαταλείψεις, πρέπει να τα εγκαταλείψεις. Για παράδειγμα, ο Θεός λέει: «Μη λαχταράς τις σαρκικές ανέσεις, γιατί αυτό δεν είναι ωφέλιμο για την ανάπτυξη της ζωής σου». Εσύ δεν μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν και, αφού βιώσεις πολλές αποτυχίες, σκέφτεσαι: «Ο Θεός έχει δίκιο. Γιατί δεν μπορώ να το κάνω πράξη και να επαναστατήσω ενάντια στη σάρκα; Είμαι ανίκανος να αλλάξω; Έτσι με βλέπει και ο Θεός; Δεν θα με σώσει; Είμαι χαμένη υπόθεση, οπότε θα είμαι ένας απλός δουλευτής που θα δουλεύει μέχρι τέλους». Είναι αποδεκτό αυτό; (Όχι, δεν είναι.) Οι άνθρωποι βρίσκονται συχνά σε αυτήν την κατάσταση. Είτε επιδιώκουν μόνο ευλογίες και στέφανο είτε, αφού βιώσουν μερικές αποτυχίες, σκέφτονται πως δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και πως ο Θεός έχει βγάλει ετυμηγορία γι’ αυτούς. Αυτό είναι λάθος. Εάν μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα εγκαίρως, να αλλάξεις την καρδιά και το μυαλό σου, να εγκαταλείψεις το κακό που διαπράχθηκε από τα χέρια σου, να επιστρέψεις ενώπιον του Θεού, να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις στον Θεό, να αναγνωρίσεις ότι οι πράξεις σου και το μονοπάτι το οποίο ακολουθείς είναι λανθασμένα, να παραδεχθείς τις αποτυχίες σου και, έπειτα, να ασκηθείς σύμφωνα με το μονοπάτι που σου έχει υποδείξει ο Θεός, χωρίς να παρατήσεις την επιδίωξη της αλήθειας ανεξάρτητα από το πόσο νοθευμένος είσαι, τότε κάνεις το σωστό. Όσο διάστημα βιώνουν οι άνθρωποι αλλαγές στη διάθεσή τους και σώζονται, θα συναντούν αναγκαστικά πολλές δυσκολίες. Για παράδειγμα, η αδυναμία υποταγής στις καταστάσεις που κανονίζει ο Θεός, οι διάφορες σκέψεις, απόψεις, φαντασιοκοπίες, διεφθαρμένες διαθέσεις, γνώσεις και τα διάφορα χαρίσματά τους, ή αλλιώς τα διάφορα προβλήματα και ελαττώματά τους. Πρέπει να καταπολεμήσεις κάθε λογής δυσκολίες. Μόλις ξεπεράσεις αυτές τις μυριάδες δυσκολίες και καταστάσεις, και έχει τελειώσει η μάχη μέσα στην καρδιά σου, θα διαθέτεις τις αλήθεια-πραγματικότητες, δεν θα δεσμεύεσαι πια από αυτά τα πράγματα και θα είσαι ελεύθερος και απελευθερωμένος. Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν συχνά οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας είναι ότι, προτού εντοπίσουν τα προβλήματα στον εαυτό τους, πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από όλους τους άλλους και ότι θα λάβουν ευλογίες ακόμη κι αν δεν λάβει κανείς άλλος, όπως ακριβώς και ο Παύλος. Όταν ανακαλύπτουν τις δυσκολίες τους, αισθάνονται πως είναι ένα τίποτα και πως όλα έχουν τελειώσει γι’ αυτούς. Υπάρχουν πάντα δύο άκρα. Πρέπει να ξεπεράσεις και τα δύο αυτά άκρα, ώστε να μην παρεκκλίνεις ούτε προς τη μία ούτε προς την άλλη κατεύθυνση. Όταν αντιμετωπίζεις μια δυσκολία, ακόμα κι αν ήδη γνωρίζεις ότι το πρόβλημα είναι εντελώς δυσεπίλυτο και θα είναι δύσκολο να επιλυθεί, θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις σωστά —να προσέλθεις ενώπιον του Θεού, να ζητήσεις τη βοήθειά Του για να το επιλύσεις και, αναζητώντας την αλήθεια, να το ροκανίσεις λίγο-λίγο, σαν μυρμήγκια που ροκανίζουν ένα κόκαλο, και να αντιστρέψεις αυτήν την κατάσταση. Πρέπει να μετανοήσεις στον Θεό. Η μετάνοια είναι απόδειξη πως η καρδιά σου αποδέχεται την αλήθεια και πως έχεις στάση υποταγής, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει ελπίδα να αποκτήσεις την αλήθεια. Και αν, εν μέσω αυτού, προκύψουν άλλες δυσκολίες, μη φοβηθείς. Προσευχήσου γρήγορα στον Θεό και στηρίξου πάνω Του· ο Θεός σε παρακολουθεί κρυφά και σε περιμένει, και όσο εσύ δεν απομακρύνεσαι από το περιβάλλον, το ρεύμα και το πεδίο του έργου διαχείρισής Του, υπάρχει ελπίδα για σένα και δεν πρέπει με τίποτα να τα παρατήσεις. Αν το μόνο που φανερώνεις είναι μια κανονική διεφθαρμένη διάθεση, τότε εφόσον μπορείς να την κατανοήσεις και να αποδεχθείς και να κάνεις πράξη την αλήθεια, θα έρθει η μέρα που θα λυθούν αυτά τα προβλήματα. Πρέπει να το πιστεύεις αυτό. Ο Θεός είναι η αλήθεια —γιατί χρειάζεται να φοβάσαι πως αυτό το προβληματάκι σου δεν μπορεί να λυθεί; Όλα αυτά μπορούν να λυθούν, γιατί, λοιπόν, να είσαι αρνητικός; Εφόσον ο Θεός δεν σε έχει εγκαταλείψει, εσύ γιατί να εγκαταλείψεις τον εαυτό σου; Δεν θα πρέπει να τα παρατήσεις και δεν θα πρέπει να είσαι αρνητικός. Θα πρέπει να αντιμετωπίσεις σωστά το πρόβλημα. Πρέπει να γνωρίζεις τους κανονικούς νόμους για τη ζωή-είσοδο και να είσαι σε θέση να βλέπεις την αποκάλυψη και εκδήλωση μιας διεφθαρμένης διάθεσης, καθώς και την περιστασιακή αρνητικότητα, αδυναμία και σύγχυση, ως κανονικά πράγματα. Η διαδικασία της αλλαγής διάθεσης είναι μακρόχρονη και επαναλαμβανόμενη. Όταν γνωρίζεις ξεκάθαρα αυτό το σημείο, θα μπορείς να αντιμετωπίσεις σωστά τα προβλήματα. Κάποιες φορές, η διεφθαρμένη διάθεσή σου φανερώνεται σε μεγάλο βαθμό και προκαλεί αηδία σε οποιονδήποτε τη βλέπει, και μισείς τον εαυτό σου. Ή, μερικές φορές, είσαι υπερβολικά χαλαρός και ο Θεός σε πειθαρχεί. Αυτό δεν είναι λόγος για να φοβάσαι. Εφόσον ο Θεός σε πειθαρχεί, εφόσον νοιάζεται ακόμα για σένα και σε προστατεύει, εργάζεται ακόμα μέσα σου και είναι πάντα μαζί σου, αυτό αποδεικνύει πως ο Θεός δεν σε έχει εγκαταλείψει. Ακόμα και όταν υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι ότι ο Θεός σε έχει εγκαταλείψει και έχεις βυθιστεί στο σκοτάδι, μη φοβάσαι: Εφόσον είσαι ακόμα ζωντανός και δεν βρίσκεσαι στην κόλαση, έχεις ακόμα μια ευκαιρία. Αν είσαι, ωστόσο, σαν τον Παύλο, ο οποίος βάδιζε πεισματικά στο μονοπάτι ενός αντίχριστου και τελικά μαρτύρησε ότι εις αυτόν το ζην είναι ο χριστός, τότε όλα έχουν τελειώσει για σένα. Αν μπορείς να έρθεις στα λογικά σου, έχεις ακόμη μια ευκαιρία. Ποια είναι η ευκαιρία που έχεις; Πως μπορείς να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και μπορείς ακόμα να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αναζητήσεις, λέγοντας: «Θεέ μου! Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με ώστε να κατανοήσω αυτήν την πτυχή της αλήθειας και αυτήν την πτυχή του μονοπατιού άσκησης». Εφόσον είσαι ένας από τους ακόλουθους του Θεού, έχεις ελπίδα σωτηρίας και μπορείς να τα καταφέρεις μέχρι τέλους. Είναι αρκετά σαφή αυτά τα λόγια; Υπάρχει περίπτωση να είστε ακόμα αρνητικοί; (Όχι.) Όταν οι άνθρωποι κατανοούν τις προθέσεις του Θεού, το μονοπάτι τους είναι ευρύ. Αν δεν κατανοούν τις προθέσεις Του, είναι στενό, υπάρχει σκοτάδι στην καρδιά τους και δεν έχουν μονοπάτι να βαδίσουν. Αυτοί που δεν κατανοούν την αλήθεια είναι ως εξής: Είναι στενόμυαλοι, διυλίζουν μονίμως τον κώνωπα και διαρκώς παραπονιούνται για τον Θεό και Τον παρανοούν. Ως αποτέλεσμα, όσο περισσότερο περπατούν, τόσο περισσότερο να εξαφανίζεται το μονοπάτι τους. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν κατανοούν τον Θεό. Αν ο Θεός φερόταν στους ανθρώπους όπως φαντάζονταν εκείνοι, η ανθρώπινη φυλή θα είχε καταστραφεί προ πολλού.

Οι εφτά αμαρτίες του Παύλου αντιπροσωπεύουν αποκαλύψεις που είναι χαρακτηριστικές της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, αλλά ο Παύλος ήταν απλώς η πιο σοβαρή περίπτωση. Η φύση-ουσία του είχε ήδη καθοριστεί· τέτοιος άνθρωπος ήταν. Αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις, όμως, είναι κοινές για όλους τους διεφθαρμένους ανθρώπους και τις έχει, λίγο-πολύ, κάθε άνθρωπος. Όλες αυτές οι καταστάσεις πηγάζουν από μια διεφθαρμένη διάθεση. Αν και δεν είσαι το ίδιο είδος ανθρώπου με τον Παύλο, διαθέτεις κι εσύ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις· απλώς δεν τις εκδηλώνεις σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο εκείνος. Επί του παρόντος, ο Θεός εκλαμβάνει αυτές τις καταστάσεις που έχετε οι περισσότεροι από εσάς ως αποκαλύψεις διεφθαρμένων διαθέσεων. Ο Παύλος, παρόλα αυτά, δεν φανέρωνε μόνο μια διεφθαρμένη διάθεση· βρισκόταν στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό και αρνιόταν πεισματικά να μετανοήσει. Του επιβλήθηκε ποινή και καταδικάστηκε. Είχε δαιμονική φύση, και αυτή η δαιμονική του φύση που μισούσε την αλήθεια δεν μπορούσε να διορθωθεί. Μετά από αυτό, θα πρέπει να συναναστραφείτε σχετικά με αυτήν τη συνομιλία και να συγκρίνετε με αυτήν τον εαυτό σας. Στόχος αυτού είναι να αναγνωρίσετε τη σοβαρότητα αυτών των λαθών που έκανε ο Παύλος, έπειτα να ξεσκεπάσετε όλες τις διεφθαρμένες σας καταστάσεις που είναι ίδιες με του Παύλου και, βήμα προς βήμα, να τις διορθώσετε. Σκοπός της διόρθωσης αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι να ζουν με όλο και μεγαλύτερη ανθρώπινη ομοιότητα και να είναι όλο και πιο συμβατοί με τον Θεό. Μόνο αν διορθωθούν αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις μπορούν οι άνθρωποι να προσέλθουν πραγματικά ενώπιον του Θεού, να είναι συμβατοί μαζί Του, να είναι αληθινά δημιουργήματα και να κάνουν τον Θεό να νιώθει ικανοποίηση όταν τους βλέπει. Κάνετε συγκρίσεις με τον εαυτό σας; (Υστερούμε κάπως σε αυτόν τον τομέα.) Το πράγμα στο οποίο υστερείτε περισσότερο είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι αυτό στο οποίο θα πρέπει να εισέλθετε. Έχετε αρκετά πράγματα μέσα σας τώρα, αλλά τα περισσότερο από αυτά είναι διεφθαρμένα και κακά. Έχετε κάποιες παράλογες γνώσεις, είστε υπερβολικά μικροπρεπείς, έχετε πάντα στο μυαλό σας να κάνετε συναλλαγές και ανταλλαγές, ξεχειλίζετε από αρνητικά πράγματα και γίνεστε αρνητικοί όταν δεν κάνετε καλά μια εργασία ή όταν αντιλαμβάνεστε κάποια δυσκολία. Όταν βλέπεις πως το έργο του Θεού δεν συμφωνεί με τις επιθυμίες σου, γεννώνται μέσα σου αρνητικά συναισθήματα, εναντιώνεσαι στο έργο Του και το πολεμάς. Όταν πετυχαίνεις κάποιο μικρό αποτέλεσμα στο έργο σου, παίρνουν τα μυαλά σου αέρα και ξεχνάς τον εαυτό σου. Γίνεσαι αλαζόνας και δεν ξέρεις τη θέση σου στο σύμπαν, νομίζεις πως είσαι ανώτερος όλων των άλλων και θέλεις ο Θεός να σου δώσει ως αντάλλαγμα στέφανο και ανταμοιβή· τολμάς, μάλιστα, να είσαι αχαλίνωτος δημοσίως. Με λίγα λόγια, αυτές οι καταστάσεις συνάδουν με εκείνες του Παύλου· είναι ίδιες και ο Θεός τις αποστρέφεται.

Έχουμε συνοψίσει και ορίσει τις εφτά μεγάλες αμαρτίες του Παύλου. Ο Παύλος έγινε τελικά αντικείμενο τιμωρίας. Όταν ο Θεός αποφάσισε την έκβαση του Παύλου, βασίστηκε σε μία μόνο από τις αμαρτίες του; (Όχι.) Αν τις δούμε ως σύνολο, αυτό το τέλος έπρεπε να έχει και έτσι έπρεπε να καταλήξει. Τα γεγονότα βρίσκονται μπροστά στα μάτια σου και δεν μπορείς να τα αρνηθείς. Αν κάποιοι ανάμεσά σας βαδίζουν, από την αρχή έως το τέλος, σε έναν δρόμο σαν του Παύλου, εκδηλώνουν και τις εφτά αμαρτίες του και δεν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια για να τις διορθώσουν, ποια θα είναι η έκβασή τους; (Η ίδια με του Παύλου.) Θα γίνεις αντίχριστος δαίμονας σαν τον Παύλο και θα πρέπει να τιμωρηθείς. Όταν τιμωρηθείς, μην κατηγορήσεις τον Θεό και πεις πως είναι άδικος. Αντίθετα, θα πρέπει να δοξάσεις τη δικαιοσύνη Του και να πεις: «Ο Θεός είναι δίκαιος! Ο Θεός έκθεσε τις εφτά αμαρτίες του Παύλου και τις εξήγησε με τα λόγια Του. Εγώ ήμουν αυτός που δεν εισήλθε στα λόγια Του!» Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά από ό,τι ήταν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Ο Θεός μιλάει καθαρά και ανοιχτά στους ανθρώπους για κάθε αλήθεια, τα πάντα έχουν καταγραφεί ώστε να τα ακούς και να τα καταλαβαίνεις, και βλέπεις πώς εργάζεται ο Θεός και πώς επιτυγχάνει πράγματα και στην πραγματική ζωή. Αν εξακολουθείς να μην μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια και δεν μπορείς να διορθώσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μην κατηγορείς τον Θεό επειδή σε τιμώρησε σύμφωνα με τη δίκαιη διάθεσή Του. Στο Βιβλίο της Αποκάλυψης, ο Θεός είπε: «Ο μισθός μου είναι μετ’ εμού, διά να αποδώσω εις έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού» (Αποκάλυψη 22:12). Ο Θεός ανταμείβει τους ανθρώπους σύμφωνα με αυτά που κάνουν. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεσή Του. Όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να κάνουν αυτοκριτική, να κατανοήσουν τον εαυτό τους υπό το φως των λόγων του Θεού και των επτά αμαρτιών του Παύλου που εξέθεσε ο Θεός, και να καταφέρουν να μετανοήσουν αληθινά. Αυτό επιδοκιμάζει ο Θεός.

14 Ιουνίου 2018