Πώς να αναγνωρίσεις τη φύση-ουσία του Παύλου (Μέρος δεύτερο)

Ο Παύλος έχει πει άλλη μια διάσημη φράση. Ποια είναι αυτή; [«Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Φιλιππησίους 1:21).] Δεν αναγνώριζε την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού ούτε το γεγονός πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν η ενσάρκωση του Θεού και ο ενσαρκωμένος Θεός που ζούσε στη γη. Αντίθετα, έβλεπε τον εαυτό του ως τον χριστό. Δεν είναι αηδιαστικό; (Ναι.) Είναι όντως αηδιαστικό και η ουσία του προβλήματος είναι σοβαρότατη. Ποιος ακριβώς ήταν ο Χριστός κατά την άποψη του Παύλου; Ποια ήταν η ταυτότητά Του; Πώς γίνεται να είχε ο Παύλος τέτοια εμμονή με το να είναι ο χριστός; Θα εξακολουθούσε να θέλει να είναι ο χριστός αν Τον θεωρούσε έναν συνηθισμένο άνθρωπο με διεφθαρμένες διαθέσεις ή έναν ασήμαντο άνθρωπο που έπαιζε κάποιον ασήμαντο ρόλο και δεν είχε εξουσία, τίτλο ευγενείας ούτε μεγαλύτερες ικανότητες και δεξιότητες από τους συνηθισμένους ανθρώπους; (Όχι.) Σίγουρα όχι. Θεωρούσε τον εαυτό του μορφωμένο άνθρωπο και δεν ήθελε να είναι συνηθισμένος, αλλά κάποιος υπεράνθρωπος, σπουδαίος άνθρωπος που θα ξεπερνούσε τους άλλους. Πώς γίνεται, λοιπόν, να ήθελε να είναι ο Χριστός που οι άλλοι θεωρούσαν ταπεινό και ασήμαντο; Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, ποια θέση και ποιον ρόλο είχε ο Χριστός στην καρδιά του Παύλου; Ποια ταυτότητα και θέση πρέπει να έχει κανείς και τι είδους εξουσία, δύναμη και συμπεριφορά πρέπει να εκδηλώνει ώστε να είναι ο χριστός; Αυτό αποκαλύπτει πώς φανταζόταν ο Παύλος τον Χριστό και τι γνώριζε γι’ Αυτόν ή, με άλλα λόγια, πώς Τον όριζε. Γι’ αυτό είχε τη φιλοδοξία και την επιθυμία να είναι ο χριστός. Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που το ήθελε αυτό και αποκαλύπτεται εν μέρει στις επιστολές του. Ας αναλύσουμε διάφορα ζητήματα. Όταν ο Κύριος Ιησούς εκτελούσε το έργο Του, έκανε ορισμένα πράγματα που αντιπροσώπευαν την ταυτότητά Του ως Χριστός. Αυτά τα πράγματα είναι σύμβολα και έννοιες που ο Παύλος θεωρούσε πως διέθετε η ταυτότητα του Χριστού. Ποια ήταν αυτά; (Το ότι έκανε σημεία και τέρατα.) Ακριβώς. Ήταν τα περιστατικά όπου ο Χριστός θεράπευε αρρώστους, εξέβαλλε δαιμόνια και έκανε σημεία, τέρατα και θαύματα. Ο μόνος λόγος για τον οποίο ο Παύλος παραδεχόταν πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός ήταν επειδή έκανε σημεία και τέρατα. Όταν, λοιπόν, διέδιδε το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού, δεν μιλούσε ποτέ για τα λόγια του Κυρίου Ιησού ούτε γι’ αυτά που κήρυττε. Κατά την άποψη του Παύλου —ενός δύσπιστου— το γεγονός πως ο Χριστός μπορούσε να πει τόσα πράγματα, να κάνει τόσα κηρύγματα, να επιτελέσει τόσο έργο και να κάνει τόσους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν προσέδιδε κάποια τιμή στην ταυτότητα και τη θέση του Κυρίου Ιησού. Η απεριόριστη δόξα και μεγαλοπρέπειά Του καθιστούσαν ιδιαίτερα μεγάλη και εξέχουσα τη θέση του Κυρίου Ιησού ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτό έβλεπε ο Παύλος. Δεν έβλεπε την ουσία, την αλήθεια, την οδό ή τη ζωή του Θεού ούτε το κάλλος και τη σοφία Του στην ταυτότητα και την ουσία του Χριστού ή σε αυτά που εκδήλωνε και αποκάλυπτε καθώς εκτελούσε το έργο Του. Τι έβλεπε; Για να χρησιμοποιήσω μια σύγχρονη έκφραση, έβλεπε τη λάμψη της δόξας και ήθελε να είναι οπαδός του Κυρίου Ιησού. Όταν μιλούσε ή εκτελούσε έργο ο Κύριος Ιησούς, Τον άκουγε πλήθος κόσμου. Αυτό πρέπει να ήταν πολύ ένδοξο! Ο Παύλος περίμενε κάτι τέτοιο πολύ καιρό και λαχταρούσε να φτάσει αυτή η στιγμή. Ανυπομονούσε να έρθει η ημέρα που θα μπορούσε να κηρύττει ακατάπαυστα σαν τον Κύριο Ιησού, Τον οποίο παρακολουθούσαν τόσοι άνθρωποι με αμέριστη προσοχή, θαυμασμό και λαχτάρα στα μάτια, θέλοντας να Τον ακολουθήσουν. Η εντυπωσιακή συμπεριφορά του Κυρίου Ιησού είχε καταπλήξει τον Παύλο. Στην πραγματικότητα, δεν τον είχε καταπλήξει, αλλά ήθελε κι αυτός μια ταυτότητα και συμπεριφορά που οι άλλοι θα θαύμαζαν, θα πρόσεχαν, θα ειδωλοποιούσαν και θα είχαν σε μεγάλη εκτίμηση. Αυτά τα πράγματα ζήλευε. Πώς μπορούσε, λοιπόν, να τα αποκτήσει; Δεν πίστευε πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός τα απέκτησε όλα αυτά μέσω της ουσίας και της ταυτότητάς Του, αλλά λόγω του τίτλου Του. Επομένως, ο Παύλος λαχταρούσε να γίνει μια σημαντική μορφή και να έχει έναν ρόλο που θα του επέτρεπε να φέρει το όνομα του Χριστού. Κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να αποκτήσει έναν τέτοιο ρόλο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Τι έκανε ακριβώς; Κήρυττε παντού και έκανε ακόμη και θαύματα. Τελικά, χρησιμοποίησε μια φράση για να ορίσει τον εαυτό του, η οποία ικανοποίησε τις επιθυμίες και φιλοδοξίες που είχε μέσα του. Ποια ήταν αυτή; («Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος».) Το ζην είναι ο χριστός. Αυτός ήταν ο κύριος στόχος του· η μεγαλύτερη επιθυμία του ήταν να γίνει ο χριστός. Πώς συνδέεται αυτή η επιθυμία με τις προσωπικές του επιδιώξεις και το μονοπάτι που ακολουθούσε; (Λάτρευε την εξουσία και επιζητούσε να τον θαυμάζουν οι άλλοι.) Αυτό είναι μια θεωρία. Θα πρέπει να μιλήσετε βάσει γεγονότων. Ο Παύλος εκδήλωσε την επιθυμία του να γίνει ο χριστός με πρακτικούς τρόπους. Ο ορισμός που του αποδίδω δεν βασίζεται σε μία μόνο φράση που είπε. Από το ύφος, τις μεθόδους και τις αρχές των ενεργειών του βλέπουμε πως όλα όσα έκανε περιστρέφονταν γύρω από τον στόχο του να γίνει ο χριστός. Αυτή είναι η αιτία και η ουσία του λόγου που έλεγε και έκανε τόσα πράγματα. Το γεγονός πως ήθελε να γίνει ο χριστός επηρέασε τις επιδιώξεις του, το μονοπάτι του στη ζωή και τα πιστεύω του. Με ποιους τρόπους εκδηλώθηκε αυτή η επιρροή; (Ο Παύλος έκανε φιγούρα και κατέθετε μαρτυρία για τον εαυτό του σε όλο το έργο και τα κηρύγματά του.) Ναι, αυτός είναι ένας από τους τρόπους· ο Παύλος έκανε μονίμως φιγούρα. Έδειχνε φανερά στους άλλους πόσο είχε υποφέρει, πώς ενεργούσε και ποιες ήταν οι προθέσεις του, ώστε όταν τα άκουγαν αυτά εκείνοι να θεωρούν πως έμοιαζε στα πάντα με τον χριστό και να θέλουν να τον αποκαλούν «χριστό». Αυτός ήταν ο στόχος του. Αν οι άνθρωποι τον αποκαλούσαν όντως «χριστό», θα το αρνιόταν; Θα το απέρριπτε; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Θα ήταν σίγουρα πανευτυχής. Αυτός ήταν ένας από τους τρόπους που εκδηλωνόταν η επιρροή που είχε στις επιδιώξεις του. Ποιοι ήταν οι υπόλοιποι; (Έγραψε επιστολές.) Ναι, έγραψε κάποιες επιστολές ώστε να περάσουν από γενιά σε γενιά δια μέσου των αιώνων. Στις επιστολές και στο έργο του ή όταν ποίμαινε τις εκκλησίες, δεν ανέφερε ούτε μία φορά το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, δεν έκανε πράγματα στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού ούτε εξύψωνε το όνομά Του. Ποια αρνητική επίπτωση είχε το να εργάζεται και να μιλάει διαρκώς με αυτόν τον τρόπο; Πώς επηρέασε όσους ακολουθούσαν τον Κύριο Ιησού; Τους έκανε να αρνηθούν τον Κύριο Ιησού Χριστό και ο Παύλος πήρε τη θέση Του. Λαχταρούσε να τον ρωτήσουν: «Ποιος είναι ο κύριος Ιησούς χριστός; Δεν τον έχω ακουστά. Εμείς πιστεύουμε στον Παύλο, τον χριστό». Τότε θα ήταν ευτυχισμένος. Αυτός ήταν ο στόχος του και ένα από τα πράγματα που επιζητούσε. Ένας από τους τρόπους με τους οποίους εκδηλωνόταν αυτή η επιρροή ήταν στον τρόπο που εργαζόταν. Φλυαρούσε για κενές ιδέες και μιλούσε ακατάπαυστα για κενές θεωρίες, ώστε να δουν οι άλλοι πόσο ικανός και αποτελεσματικός ήταν στο έργο του, πόσο βοηθούσε τους άλλους και πως είχε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, λες και είχε επανεμφανιστεί ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο εκδηλωνόταν αυτή η επιρροή ήταν πως ποτέ δεν εξύψωνε τον Κύριο Ιησού Χριστό ούτε, βέβαια, το όνομά Του, και δεν κατέθετε μαρτυρία για τα λόγια και το έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού ούτε για τους τρόπους με τους οποίους επωφελούνταν από αυτά οι άνθρωποι. Έκανε ο Παύλος κηρύγματα για το πώς έπρεπε να μετανοήσουν οι άνθρωποι; Ασφαλώς όχι. Ο Παύλος δεν κήρυξε ποτέ για το έργο που εκτέλεσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, για τα λόγια Του ή τις αλήθειες που δίδαξε στους ανθρώπους. Τα αρνιόταν όλα αυτά μέσα του. Δεν αρνιόταν απλώς τα λόγια του Κυρίου Ιησού Χριστού και τις αλήθειες που δίδαξε στους ανθρώπους, αλλά αντιμετώπιζε τα δικά του λόγια, το έργο και τις διδασκαλίες του ως την αλήθεια. Χρησιμοποίησε αυτά τα πράγματα για να αντικαταστήσει τα λόγια του Κυρίου Ιησού και έκανε τους ανθρώπους να κάνουν πράξη και να τηρούν τα λόγια του σαν να ήταν η αλήθεια. Τι προκάλεσε αυτές τις εκδηλώσεις και αποκαλύψεις; (Η επιθυμία του να γίνει ο χριστός.) Τις προκάλεσε η πρόθεση, η επιθυμία και η φιλοδοξία του να γίνει ο χριστός. Αυτό συνδεόταν στενά με την άσκηση και τις επιδιώξεις του. Αυτή είναι η έκτη αμαρτία του Παύλου. Είναι σοβαρή; (Ναι, είναι.) Για την ακρίβεια, όλες οι αμαρτίες του είναι σοβαρές. Όλες σημαίνουν θάνατο.

Τώρα θα συναναστραφώ σχετικά με την έβδομη αμαρτία του, η οποία είναι ακόμα σοβαρότερη. Προτού τον καλέσει ο Κύριος, ο Παύλος ήταν πιστός στον ιουδαϊσμό —την πίστη, δηλαδή, στον Ιεχωβά Θεό. Ποια αντίληψη έχουν για τον Θεό όσοι πιστεύουν στον Ιεχωβά Θεό; Εκείνη των πραγμάτων που βίωσαν οι προπάτορές τους όταν ο Ιεχωβά Θεός τούς οδήγησε έξω από την Αίγυπτο στην καλή γη της Χαναάν: το γεγονός, δηλαδή, πως ο Ιεχωβά Θεός εμφανίστηκε στον Μωυσή, έστειλε δέκα πληγές στην Αίγυπτο, χρησιμοποίησε στήλες φωτιάς και νεφέλης για να καθοδηγήσει τους Ισραηλίτες, τους έδωσε τους νόμους Του και ούτω καθεξής. Όσοι πίστευαν τότε στον ιουδαϊσμό θεωρούσαν πως όλα αυτά τα πράγματα ήταν απλώς φαντασιοκοπίες, αντιλήψεις και θρύλοι ή τα θεωρούσαν γεγονότα; Ο εκλεκτός λαός του Θεού και οι αληθινοί πιστοί εκείνης της εποχής πίστευαν και αναγνώριζαν πως υπήρχε ο Θεός στον ουρανό και πως ήταν αληθινός. Είχαν την εξής αντίληψη: «Το γεγονός πως ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα είναι αλήθεια. Δεν έχει σημασία πριν από πόσο καιρό έγινε. Είναι γεγονός και παραμένει η αλήθεια. Δεν πρέπει μόνο να το πιστεύουμε, αλλά να είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό το γεγονός και να το διαδίδουμε. Είναι ευθύνη και υποχρέωσή μας». Μια άλλη ομάδα ανθρώπων, ωστόσο, οι οποίοι ήταν δύσπιστοι, θεωρούσαν πως τα πράγματα αυτά ήταν πιθανότατα μόνο θρύλοι. Κανείς δεν προσπάθησε να επαληθεύσει τις ιστορίες ή να διερευνήσει αν ήταν αληθινές ή πλασματικές. Απλώς τις πίστευαν στο περίπου. Όταν χρειάζονταν τον Θεό, ήλπιζαν πως ήταν αληθινός και πως μπορούσε να τους δώσει αυτά που επιδίωκαν, λαχταρούσαν και για τα οποία προσεύχονταν. Όταν προσεύχονταν στον Θεό με την ελπίδα να πάρουν κάτι, ήλπιζαν πως υπήρχε αυτός ο Θεός. Έτσι, αντιμετώπιζαν τον Θεό σαν κάποιο ψυχολογικό δεκανίκι. Δεν έβλεπαν το γεγονός πως ο Θεός σώζει τον άνθρωπο ούτε αποδέχονταν τις αλήθειες που εξέφραζε. Δεν είχαν αληθινή πίστη στον Θεό και ήταν ήδη δύσπιστοι. Πώς εκδηλωνόταν ο κατώτατος τύπος ανθρώπου; Το μόνο που έκανε ήταν να υπηρετεί τον Θεό στην εκκλησία, να Του κάνει προσφορές, να ακολουθεί τα τελετουργικά και να πιστεύει, μάλιστα, σε κάθε λογής θρύλους. Δεν είχε, όμως, τον Θεό μέσα στην καρδιά του και ο θεός που υπήρχε στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ήταν ασαφής και κενός. Σε τι πίστευε ένας τέτοιος άνθρωπος; Στον υλισμό. Πίστευε μόνο σε όσα μπορούσε να δει. Κατά την άποψή του, δεν υπήρχαν οι θρύλοι, τα ασαφή πράγματα και οτιδήποτε στο πνευματικό βασίλειο που δεν μπορούσε να αγγίξει με τα χέρια του, να δει με τα μάτια του ή να ακούσει με τα αυτιά του. Κάποιοι άνθρωποι ρωτάνε το εξής: «Πιστεύει, τότε, ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να δει, όπως οι μικροοργανισμοί;» Πιστεύει ακράδαντα σε αυτά τα πράγματα. Πιστεύει ακράδαντα στην επιστήμη, τα ηλεκτρόνια, τη μικροβιολογία και τη χημεία. Οι δύσπιστοι πιστεύουν πως αυτά τα πράγματα είναι πιο αληθινά από οτιδήποτε άλλο. Είναι πραγματικοί υλιστές. Το συζητάμε αυτό προκειμένου να αναλύσουμε τους εξής τρεις τύπους ανθρώπων: τους αληθινούς πιστούς, εκείνους που πιστεύουν στο περίπου και τους υλιστές που δεν πιστεύουν καθόλου στην ύπαρξη του Θεού. Κάποιοι ρωτάνε το εξής: «Υπάρχει όντως θεός; Πού είναι; Πώς μοιάζει; Άκουσα πως ο θεός βρίσκεται στον τρίτο ουρανό. Πόσο ψηλά βρίσκεται, λοιπόν, ο τρίτος ουρανός; Πόσο μακριά και πόσο μεγάλος είναι; Οι άνθρωποι λένε πως υπάρχει και ουρανός που έχει χρυσούς τοίχους και είναι στρωμένος με χρυσά τούβλα και πλακίδια από νεφρίτη. Γίνεται να υπάρχει ένας τόσο υπέροχος τόπος; Ανοησίες! Άκουσα πως την Εποχή του Νόμου, ο θεός έδωσε τους νόμους του στον εκλεκτό του λαό και πως οι πλάκες με τους νόμους σώζονται μέχρι και σήμερα. Μάλλον πρόκειται για θρύλο και κάτι που χρησιμοποιεί η άρχουσα τάξη για να ελέγξει τις μάζες». Έχουν αυτοί οι άνθρωποι αληθινή πίστη στον Θεό; (Όχι, δεν έχουν.) Δεν πιστεύουν πως ο Θεός υπάρχει αληθινά ούτε το γεγονός πως δημιούργησε τους ανθρώπους και οδήγησε την ανθρωπότητα στο σήμερα. Γιατί εξακολουθούν, λοιπόν, να υπηρετούν στην εκκλησία; (Επειδή αντιμετωπίζουν την υπηρεσία στον Θεό ως δουλειά και ως μέσο να βγάζουν τα προς το ζην τους.) Σωστά. Το βλέπουν ως δουλειά και ως μέσο να βγάζουν τα προς το ζην τους. Ποιος τύπος ανθρώπου ήταν, λοιπόν, ο Παύλος; (Ο τρίτος.) Αυτό σχετίζεται με τη φύση-ουσία του. Στον Παύλο άρεσε να φλυαρεί για κενές θεωρίες. Του άρεσαν τα κενά και ασαφή πράγματα, τα οποία αποτελούν προϊόντα φαντασίας. Του άρεσαν τα βαθυστόχαστα και δυσκολονόητα πράγματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν με σαφείς όρους. Του άρεσε να υπεραναλύει τα πράγματα, ήταν προκατειλημμένος και πεισματάρης και είχε στρεβλή κατανόηση. Τέτοια άτομα δεν είναι άνθρωποι. Τέτοιου είδους άτομο ήταν ο Παύλος. Εξετάζοντας τη διάθεση και τη φύση-ουσία του, καθώς και τις προτιμήσεις, τις ελπίδες, τις επιδιώξεις και τις φιλοδοξίες του, αν και υπηρετούσε στην εκκλησία και ήταν μαθητής διάσημου διδασκάλου, οι γνώσεις που απέκτησε δεν ήταν παρά ένα εργαλείο για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες και τη ματαιοδοξία του, και να εξασφαλίσει τα προς το ζην του, μια θέση και υπόληψη στην κοινωνία. Εξετάζοντας τη φύση-ουσία και τις επιδιώξεις του Παύλου, πόση πίστη είχε στον Ιεχωβά; Η πίστη του δεν ήταν υπόσχεση, αλλά κενά λόγια. Ήταν δύσπιστος, άθεος και υλιστής. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν το εξής: «Αν ο Παύλος ήταν δύσπιστος, γιατί έγινε απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού και διέδωσε το ευαγγέλιο της Εποχής της Χάριτος;» Για πείτε Μου, πώς κατάφερε, να βαδίσει σε αυτό το μονοπάτι; Τι τον ώθησε να το κάνει; Ποιο ήταν το σημείο καμπής που τον έκανε να αναλάβει αυτόν τον ρόλο, με αποτέλεσμα να καταφέρει ένας δύσπιστος όπως ο ίδιος να βαδίσει σ’ αυτό το μονοπάτι και να κάνει μεταστροφή; Σε τι αναφέρομαι όταν λέω «μεταστροφή»; Στο περιστατικό όπου ο Παύλος χτυπήθηκε στον δρόμο για τη Δαμασκό. Αυτή ήταν η μεταστροφή της ζωής του. Βίωσε δύο ειδών μεταστροφές: Η μία ήταν πως, από εκεί που δεν πίστευε στον Θεό, άρχισε να πιστεύει πως υπάρχει σίγουρα, επειδή στον δρόμο για τη Δαμασκό τού εμφανίστηκε ο Κύριος Ιησούς Τον οποίο αρχικά δίωκε. Ο Παύλος αναφώνησε: «Ποιος είσαι, κύριε;» Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα του ο Παύλος δεν πίστευε πως υπήρχε στ’ αλήθεια αυτός ο Κύριος και ο Θεός, αλλά δεν μπορούσε παρά να φωνάξει: «Ποιος είσαι, κύριε;» Τι είπε ο Κύριος Ιησούς; [«Εγώ είμαι ο Ιησούς, τον οποίον συ διώκεις» (Πράξεις Αποστόλων 9:5).] Τη στιγμή που το είπε αυτό ο Κύριος Ιησούς, ο Παύλος πείστηκε για το εξής: Είχε εμφανιστεί ένας Κύριος τον οποίο δεν είχε ξαναδεί ποτέ του, αδυνατούσε να φανταστεί και ήταν πιο ισχυρός απ’ όσο μπορούσε να φανταστεί. Πώς πείστηκε πως ο Κύριος ήταν πιο ισχυρός απ’ όσο μπορούσε να φανταστεί; Επειδή, εκεί που δεν το περίμενε, εμφανίστηκε μπροστά του ο Ιησούς, τον οποίο σε καμία περίπτωση δεν πίστευε πως ήταν ο Θεός. Πόσο ισχυρός είναι ο Κύριος Ιησούς; Ο Παύλος πείστηκε για το μέγεθος της δύναμής Του όταν τυφλώθηκε από το φως Του. Πείστηκε, λοιπόν, πως ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός; (Όχι.) Γιατί όχι; (Επειδή ο Παύλος δεν πίστευε καν στην ύπαρξη του Θεού.) Σωστά, ο λόγος ήταν πως δεν πίστευε καθόλου στην ύπαρξη του Θεού. Τώρα έχετε όλοι πίστη και ένα θεμέλιο στην καρδιά σας, οπότε αν σου εμφανιζόταν ο Θεός, ακόμη κι αν ήταν μόνο η φωνή Του ή η πλάτη Του και σου μιλούσε ή φώναζε το όνομά σου, θα πειθόσουν για το εξής γεγονός: «Αυτός είναι ο Θεός στον οποίο πιστεύω. Τον έχω δει και Τον έχω ακούσει. Ο Θεός με προσέγγισε». Θα πειθόσουν επειδή έχεις πίστη μέσα στην καρδιά σου, έχεις ονειρευτεί αυτήν τη στιγμή και δεν φοβάσαι. Αυτό σκέφτηκε, όμως, και ο Παύλος; (Όχι.) Δεν είχε ποτέ πίστη μέσα στην καρδιά του. Ποια ήταν η πρώτη του αντίδραση; (Ο φόβος.) Φοβήθηκε επειδή αυτή η οντότητα ήταν ικανή να τον πλήξει και να τον σκοτώσει! Αυτό τον τρόμαζε και τον τρομοκρατούσε περισσότερο κι απ’ την κόλαση, την οποία δεν μπορούσε να δει. Είχε παραλύσει από τον φόβο. Δεν είχε καθόλου πίστη στον Θεό μέσα στην καρδιά του και θα μπορούσαμε να πούμε πως δεν είχε καμία αντίληψη για τον Θεό. Όταν επιτελούσε, λοιπόν, το έργο Του ο Κύριος Ιησούς, είτε έκανε σημεία και τέρατα είτε κηρύγματα, ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι Τον ακολουθούσαν, πόσο εντυπωσιακός ήταν ή πόσο μεγάλο πλήθος μαζευόταν για να Τον δει, κατά την άποψη του Παύλου ο Κύριος Ιησούς δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Περιφρονούσε τον Κύριο Ιησού και δεν Τον είχε σε καμία εκτίμηση. Τώρα, όμως, ο συνηθισμένος Υιός του ανθρώπου που περιφρονούσε στεκόταν ακριβώς μπροστά του, δεν βρισκόταν πια στο σώμα ενός συνηθισμένου ανθρώπου και δεν ήταν μόνο μια φωνή, αλλά μια στήλη φωτός! Ήταν μια στιγμή που δεν θα ξεχνούσε ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια. Το φως ήταν εκτυφλωτικό! Πώς χτύπησε ο Θεός τον Παύλο; Όταν τον προσέγγισε ο Θεός, εκείνος τυφλώθηκε στη στιγμή και έπεσε στο έδαφος. Τι συνέβη; Έπεσε πρόθυμα και με τη θέλησή του ή ήταν ήδη προετοιμασμένος γι’ αυτό; (Όχι, απλώς δεν μπορούσε να το αντέξει.) Το σώμα του ανθρώπου είναι μόνο σάρκα και δεν μπορεί να το αντέξει. Όταν σε προσεγγίσει στ’ αλήθεια ο Θεός, δεν θα βρίσκεται στο συνηθισμένο υλικό σώμα στο οποίο είδες τον Κύριο Ιησού. Δεν θα είναι τόσο ευχάριστος και προσιτός, τόσο ταπεινός και συνηθισμένος, δεν θα είναι φτιαγμένος από σάρκα και αίμα ούτε θα είναι κάποιος που βρίσκεις αναξιοσημείωτο και στον οποίο δεν δίνεις σημασία. Όταν σε προσεγγίσει στ’ αλήθεια ο Θεός, ακόμη κι αν δεν σε πλήξει, δεν θα μπορέσεις να τ’ αντέξεις! Βαθιά μες στην καρδιά του, το πρώτο πράγμα που ένιωσε ο Παύλος ήταν το εξής: «Με προσέγγισε ο κύριος Ιησούς που παλιά δίωκα και περιφρονούσα. Αυτό το φως είναι πολύ ισχυρό!» Του είπε ο Θεός να προσκυνήσει; Μήπως είπε: «Πρέπει να προσκυνήσεις»; (Όχι, δεν το έκανε.) Τότε, γιατί ήταν ο Παύλος με το πρόσωπο στο έδαφος; (Φοβόταν.) Όχι. Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν από τον Θεό και είναι τόσο μικροί και αδύναμοι, που όταν το φως του Θεού αγγίξει τη σάρκα τους, δεν μπορούν παρά να πέσουν στο έδαφος. Ο Θεός είναι πολύ μεγάλος και δυνατός. Υπερβαίνει τα όσα έχουν τη δυνατότητα και το κουράγιο να χειριστούν. Ο Παύλος δεν αναγνώριζε τον Κύριο Ιησού ως τον Θεό ούτε ως τον Κύριο. Γιατί, λοιπόν, προσκύνησε από μόνος του; Είχε πέσει με το πρόσωπο στο έδαφος, το σώμα του είχε παραλύσει και ήταν τελείως ανήμπορος. Εκείνη τη στιγμή, εξαφανίστηκε η υπερηφάνεια, η αλαζονεία, η ξιπασιά, η αυταρέσκεια και η υπεροψία που είχε στην αρχή. Ο Θεός δεν εμφανίστηκε καν στον Παύλο με την αληθινή Του υπόσταση. Μόνο το φως Του έλαμψε πάνω του και όταν το είδε ο Παύλος αυτό ήταν το αποτέλεσμα. Τόσο μεγάλη ήταν η επίδραση που είχε πάνω του. Αυτή ήταν η μεταστροφή του Παύλου. Αν δεν υπήρχε μοναδικό υπόβαθρο πίσω από αυτήν τη μεταστροφή ή δεν ήταν κάποια ειδική περίπτωση, τότε θα θεωρούνταν καλό πράγμα για έναν συνηθισμένο άνθρωπο με ανθρώπινη φύση και συνείδηση, που επιδιώκει τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, γιατί όταν ένας άνθρωπος βλέπει τον Θεό, επηρεάζεται η επιδίωξη ολόκληρης της ζωής του. Κρίνοντας από όσα καταγράφονται στη Βίβλο, ήταν σπάνιο ανά τους αιώνες να ακούσει κάποιος άνθρωπος τον Θεό να μιλάει. Ο Ιώβ άκουσε τον Θεό να του μιλάει μέσα από έναν ανεμοστρόβιλο μετά τη δοκιμασία στην οποία τον υπέβαλε. Πέρασε ολόκληρη τη ζωή του επιζητώντας να υποταχθεί στις διευθετήσεις του Θεού και να κατανοήσει την κυριαρχία Του, αλλά δεν είδε τον Θεό παρά μόνο όταν ήταν εβδομήντα ετών. Παρόλο που ο Ιώβ βίωσε μόνο την κυριαρχία Του, είχε την πίστη που είχε. Δεν ήταν τεράστια μεταστροφή στην πίστη του όταν άκουσε με τα ίδια του τα αυτιά να του μιλάει ο Θεός; (Ναι.) Αυτή η μεταστροφή ήταν εξύψωση, ήταν το σημείο όπου η πίστη του αυξήθηκε ακόμη περισσότερο. Επιβεβαίωσε ακόμη περισσότερο πως όλο το έργο που έκανε στους ανθρώπους ο Θεός στον οποίο πίστευε και Στον οποίο υποτασσόταν ήταν καλό και σωστό και οι άνθρωποι θα έπρεπε να Του υποτάσσονται. Δεν ήταν κάποια μικρή μεταστροφή όπως αυτή που βιώνει ο μέσος άνθρωπος και, από εκεί που έχει αμφιβολίες στην πίστη του, σταδιακά τις αποβάλει και αποκτά αληθινή πίστη. Αντίθετα, ήταν εξύψωση, μέσω της οποίας η πίστη του έφτασε σε υψηλότερο επίπεδο. Ποια μεταστροφή θα έπρεπε να είχε προκαλέσει στον Παύλο το γεγονός πως του εμφανίστηκε και τον έπληξε ο Θεός; Σίγουρα όχι εξύψωση, επειδή δεν πίστευε ποτέ στον Θεό πριν από αυτό. Δεν μπορούσε, επομένως, να θεωρηθεί εξύψωση. Ποια επίδραση είχε, λοιπόν, πάνω του; Και αυτό σχετίζεται με τις επιδιώξεις του. Πείτε Μου. (Προκειμένου να προστατεύσει τη ζωή του, ο Παύλος ήθελε να δουλέψει απλώς διαδίδοντας το ευαγγέλιο για να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του.) Έτσι ακριβώς είναι. Επιπλέον, φοβόταν τον θάνατο και ήταν πολύ ύπουλος. Όταν έμαθε πως ο Ιησούς Τον οποίο δίωκε ήταν στην πραγματικότητα ο Θεός, κατατρόμαξε και σκέφτηκε: «Τι να κάνω; Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να υπακούσω στις εντολές του κυρίου, αλλιώς θα πεθάνω!» Από εκείνη τη στιγμή, αποδέχθηκε την ανάθεση από τον Θεό και άρχισε να δουλεύει απλώς διαδίδοντας το ευαγγέλιο προκειμένου να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του. Σκέφτηκε το εξής: «Αν διαδώσω με επιτυχία το ευαγγέλιο και ικανοποιηθεί ο κύριος Ιησούς, μπορεί να κερδίσω ακόμη και στέφανο και ανταμοιβή!» Αυτούς τους υπολογισμούς έκανε βαθιά μέσα στην καρδιά του. Θεωρούσε πως είχε βρει επιτέλους μια καλύτερη ευκαιρία να λάβει ευλογίες. Ο Παύλος δέχτηκε την ανάθεση από τον Θεό προκειμένου να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του και να σώσει τη ζωή του. Αυτή ήταν η πρόθεση και ο στόχος πίσω από το γεγονός πως πίστεψε στον Κύριο και Τον αποδέχθηκε. Από τότε που συνάντησε τον Κύριο Ιησού και χτυπήθηκε στον δρόμο για τη Δαμασκό, έκανε μεταστροφή η οποία σηματοδότησε μια νέα αρχή για τις επιδιώξεις και τη ζωή της πίστης του στον Θεό. Ήταν θετική ή αρνητική αυτή η νέα αρχή; (Αρνητική.) Δεν αναγνώριζε τη δικαιοσύνη του Θεού και αποδέχθηκε την ανάθεση από τον Κύριο Ιησού χρησιμοποιώντας μια ακόμη πιο ύπουλη, αποτρόπαια και δόλια μέθοδο συναλλαγής, απλώς και μόνο επειδή φοβόταν τη μεγαλοπρέπεια του Θεού και μην τυχόν πληγεί. Αν και αυτό είναι ακόμη πιο αηδιαστικό, δεν είναι το κύριο θέμα της σημερινής Μου συναναστροφής. Η μεταστροφή του Παύλου αφού ήρθε σε επαφή με το μέγα φως του Θεού και οι διάφοροι τρόποι με τους οποίους εκδηλωνόταν μάς δείχνουν ξεκάθαρα το μονοπάτι στο οποίο βρισκόταν, και η φύση-ουσία του μας δείχνει τι είδους άνθρωπος ήταν. Αυτά τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Από τότε που πατάχθηκε ο Παύλος, άρχισε να πιστεύει πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός υπήρχε και πως ήταν ο Θεός. Από εκεί που πίστευε στον Θεό στον ουρανό, άρχισε αμέσως να πιστεύει στον Κύριο Ιησού Χριστό —στον Θεό στη γη. Από τη στιγμή εκείνη, δεν μπορούσε να αρνηθεί την ανάθεση από τον Κύριο Ιησού και άρχισε να δουλεύει σταθερά για τον ενσαρκωμένο Θεό, τον Κύριο Ιησού. Φυσικά, στόχος της απλής αυτής δουλειάς που έκανε ήταν εν μέρει να λάβει άφεση αμαρτιών, αλλά και εν μέρει να ικανοποιήσει την επιθυμία του να λάβει ευλογίες και να αποκτήσει τον προορισμό που ήθελε. Όταν ο Παύλος είπε «διά θελήματος θεού» αναφερόταν στον Ιεχωβά ή στον Ιησού; Είχε μπερδευτεί λιγάκι και σκέφτηκε: «Αφού πιστεύω στον Ιεχωβά, γιατί πατάχθηκα από τον Ιησού; Γιατί δεν σταμάτησε ο Ιεχωβά τον Ιησού όταν με πάταξε; Ποιος ακριβώς από τους δυο τους είναι ο θεός;» Δεν μπορούσε να το καταλάβει. Όπως και να ’χει, δεν θα έβλεπε ποτέ τον Κύριο Ιησού ως τον θεό του. Ακόμη κι αν Τον αναγνώριζε στα λόγια, μέσα στην καρδιά του εξακολουθούσε να έχει αμφιβολίες. Καθώς περνούσε ο καιρός, ξανάρχισε σταδιακά να πιστεύει πως «θεός είναι μόνο ο Ιεχωβά», κι έτσι, σε όλες τις μετέπειτα επιστολές του, όταν έγραφε «διά θελήματος θεού», το πιθανότερο είναι πως αναφερόταν κυρίως στον Ιεχωβά Θεό. Ο Παύλος δεν δήλωσε ποτέ ξεκάθαρα πως ο Κύριος Ιησούς είναι ο Ιεχωβά, πάντα Τον έβλεπε ως τον Υιό του Θεού, αναφερόταν σ’ Αυτόν ως «ο Υιός» και δεν είπε ποτέ πως «ο Υιός και ο Πατέρας είναι ένα» ή κάτι παραπλήσιο. Όλα αυτά αποδεικνύουν πως δεν αναγνώρισε ποτέ τον Κύριο Ιησού ως τον έναν αληθινό Θεό, αλλά είχε τις αμφιβολίες του και δεν το πίστευε ολόκαρδα. Από την άποψή του για τον Θεό και τη μέθοδο της επιδίωξής του, βλέπουμε πως ο Παύλος δεν ήταν άνθρωπος που επιδίωκε την αλήθεια. Δεν κατάλαβε ποτέ το μυστήριο της ενσάρκωσης ούτε αναγνώρισε ποτέ τον Κύριο Ιησού ως τον έναν αληθινό Θεό. Από αυτό, καταλαβαίνουμε εύκολα πως ο Παύλος ήταν ένας ύπουλος και πανούργος άνθρωπος που λάτρευε την εξουσία. Τι μας δείχνει για την πίστη του το γεγονός πως λάτρευε τη μοχθηρία, την εξουσία και τη θέση; Είχε αληθινή πίστη; (Όχι.) Εφόσον δεν πίστευε αληθινά, υπήρχε στ’ αλήθεια ο Θεός που όριζε μέσα στην καρδιά του; (Όχι.) Τότε, γιατί συνέχισε να πηγαίνει παντού, να δαπανά τον εαυτό του και να εργάζεται για τον Κύριο Ιησού Χριστό; (Τον έλεγχε η πρόθεσή του να λάβει ευλογίες.) (Φοβόταν μην τιμωρηθεί.) Ξαναγυρίσαμε σε αυτό το σημείο. Επειδή φοβόταν μην τιμωρηθεί και επειδή είχε ένα αγκάθι στη σάρκα του που δεν μπορούσε να αφαιρέσει, έπρεπε μονίμως να πηγαίνει παντού και να επιτελεί έργο, αλλιώς ο πόνος που του προκαλούσε το αγκάθι θα γινόταν αφόρητος. Οι εκδηλώσεις και τα λόγια του, η αντίδρασή του στο γεγονός πως πατάχθηκε στον δρόμο για τη Δαμασκό και η επίδραση που είχε αυτό πάνω του στη συνέχεια, μας δείχνουν πως δεν είχε πίστη μέσα στην καρδιά του και μπορούμε να είμαστε σχεδόν βέβαιοι πως ήταν δύσπιστος και άθεος. Είχε την εξής άποψη: «Θα πιστεύω σε όποιον έχει εξουσία. Θα κάνω θελήματα και θα καταβάλλω κάθε προσπάθεια για όποιον έχει εξουσία και μπορεί να με καθυποτάξει. Θα ακολουθώ όποιον μπορεί να μου προσφέρει έναν προορισμό και έναν στέφανο, και να ικανοποιήσει την επιθυμία μου να λάβω ευλογίες. Αυτόν θα ακολουθώ μέχρι τέλους». Ποιος ήταν ο θεός μέσα στην καρδιά του; Ο καθένας μπορούσε να γίνει ο Θεός του, αρκεί να ήταν ισχυρότερος από τον ίδιο και να μπορούσε να τον καθυποτάξει. Αυτή δεν ήταν η φύση-ουσία του Παύλου; (Ναι.) Ποια ήταν, λοιπόν, η οντότητα στην οποία πίστεψε τελικά και η οποία ήταν ικανή να τον πατάξει στον δρόμο για τη Δαμασκό; (Ο Κύριος Ιησούς Χριστός.) «Ο Κύριος Ιησούς Χριστός» ήταν το όνομα που χρησιμοποιούσε, αλλά η οντότητα στην οποία πίστευε πραγματικά ήταν ο θεός μέσα στην καρδιά του. Πού είναι ο θεός του; Αν τον ρωτούσες «Πού είναι ο Θεός σου; Βρίσκεται στους ουρανούς; Βρίσκεται ανάμεσα σε όλα τα δημιουργήματα; Είναι Αυτός που κυριαρχεί πάνω σε ολόκληρη την ανθρωπότητα;» εκείνος θα σου απαντούσε το εξής: «Όχι, ο θεός μου είναι στον δρόμο για τη Δαμασκό». Αυτός ήταν πραγματικά ο θεός του. Μήπως ο λόγος που κατάφερε ο Παύλος να κάνει μια τόσο μεγάλη μεταστροφή και, από εκεί που δίωκε τον Κύριο Ιησού Χριστό, άρχισε να εργάζεται, να δαπανά τον εαυτό του και θυσίασε, μάλιστα, τη ζωή του για τον Κύριο Ιησού Χριστό, ήταν επειδή άλλαξε η πεποίθησή του; Ήταν επειδή αφυπνίστηκε η συνείδησή του; (Όχι.) Τι την προκάλεσε τότε; Τι άλλαξε; Το ψυχολογικό του δεκανίκι. Παλιά, το ψυχολογικό του δεκανίκι ήταν στους ουρανούς και ήταν κάτι το κενό και ασαφές. Αν τη θέση του έπαιρνε ο Κύριος Ιησούς, ο Παύλος θα Τον θεωρούσε υπερβολικά ασήμαντο, αφού ο Ιησούς δεν ήταν παρά ένας απλός άνθρωπος και, άρα, δεν θα μπορούσε να είναι το ψυχολογικό του δεκανίκι. Εκτός αυτού, ο Παύλος είχε σε ακόμη μικρότερη εκτίμηση τις διάσημες θρησκευτικές προσωπικότητες. Ο Παύλος ήθελε απλώς να βρει κάποιον στον οποίο μπορούσε να στηρίζεται, κάποιον ικανό να τον καθυποτάξει και να του δώσει ευλογίες. Θεωρούσε πως η οντότητα που συνάντησε στον δρόμο για τη Δαμασκό ήταν η ισχυρότερη και πως σε αυτή θα έπρεπε να πιστεύει. Το ψυχολογικό του δεκανίκι άλλαξε την ίδια στιγμή που άλλαξε και η πεποίθησή του. Με βάση αυτό το στοιχείο, πίστευε αληθινά ο Παύλος στον Θεό ή όχι; (Όχι.) Ας συνοψίσουμε τώρα σε μία πρόταση τι επηρέασε τις επιδιώξεις του Παύλου και τον δρόμο που ακολουθούσε. (Το ψυχολογικό του δεκανίκι.) Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να ορίσουμε την έβδομη αμαρτία του Παύλου; Από κάθε άποψη, η πίστη του Παύλου ήταν ψυχολογικό δεκανίκι και κάτι το κενό και ασαφές, και εκείνος ήταν πέρα για πέρα δύσπιστος και άθεος. Γιατί, ένας άθεος και δύσπιστος σαν του λόγου του, δεν άφησε πίσω του τον θρησκευτικό κόσμο; Πρώτα απ’ όλα, στην ασαφή του φαντασία υπήρχε το ζήτημα του προορισμού. Έπειτα υπήρχε και το ζήτημα πως ήθελε να έχει ένα μέσο να βγάζει τα προς το ζην του στη ζωή. Η φήμη, το κέρδος, η θέση και το μέσο να βγάζει τα προς το ζην του αποτελούσαν τις επιδιώξεις του σε αυτήν τη ζωή, ενώ η ιδέα πως θα είχε έναν προορισμό στον επόμενο κόσμο τού πρόσφερε παρηγοριά. Αυτά τα πράγματα αποτελούν κάθε πυρήνα και δεκανίκι πίσω από αυτό που επιδιώκουν και αποκαλύπτουν τέτοιοι άνθρωποι, καθώς και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Τι ήταν ο Παύλος, από αυτήν την άποψη; (Δύσπιστος. Πίστευε σε έναν ασαφή θεό.) (Άθεος.) Είναι ακριβές να πούμε πως ήταν ένας άθεος, δύσπιστος και καιροσκόπος που παραμόνευε στον χριστιανισμό. Δεν είναι επιεικής χαρακτηρισμός να τον αποκαλέσεις απλώς Φαρισαίο; Αν κοιτάξεις τις επιστολές που έγραψε ο Παύλος και δεις πως επιφανειακά λένε «διά θελήματος θεού», μπορεί να υποθέσεις πως θεωρούσε τον Θεό στον ουρανό ύψιστο και πως ο μόνος λόγος που διαίρεσαν οι άνθρωποι τον Θεό στα τρία επίπεδα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ήταν εξαιτίας των αντιλήψεών τους ή επειδή ήταν αδαείς και δεν καταλάβαιναν τον Θεό, πως ευθύνεται απλώς η ανοησία του ανθρώπου και πως το πρόβλημα δεν είναι και τόσο σοβαρό, αφού και ολόκληρος ο θρησκευτικός κόσμος έχει την ίδια άποψη. Τώρα που το αναλύσαμε, όμως, έτσι έχουν τα πράγματα; (Όχι.) Ο Παύλος δεν αναγνώριζε καν την ύπαρξη του Θεού. Πρόκειται για άθεο και δύσπιστο και θα έπρεπε να εξισώνεται με τους άθεους και τους απίστους.

Ολοκλήρωσα τη σύνοψη των εφτά αμαρτιών του Παύλου. Συνοψίστε Μου εν συντομία ποιες είναι αυτές. (Η πρώτη αμαρτία του Παύλου είναι πως εκλάμβανε την επιδίωξη του στεφάνου της δικαιοσύνης και την επιδίωξη ευλογιών ως σωστούς στόχους. Η δεύτερη είναι πως εκλάμβανε τις φαντασιοκοπίες του και τα πράγματα που πίστευε πως ήταν σωστά κατά τις αντιλήψεις του ως την αλήθεια, τα κήρυττε παντού και παραπλανούσε τους ανθρώπους. Η τρίτη είναι πως ο Παύλος εκλάμβανε τα χαρίσματα και τις γνώσεις του ως τη ζωή. Η τέταρτη είναι πως αρνιόταν την ταυτότητα, την ουσία και το λυτρωτικό έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η πέμπτη είναι πως ο Παύλος κήρυττε «Μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» και υποκινούσε και παραπλανούσε ανοιχτά τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα εκείνοι να προσπαθούν να εκβιάσουν τον Θεό, να διαμαρτύρονται σ’ Αυτόν και να Του εναντιώνονται. Η έκτη είναι πως, γι’ αυτόν, το ζην ήταν ο χριστός. Αρνιόταν τις αλήθειες που εξέφρασε ο Κύριος Ιησούς, αντικατέστησε τα λόγια του Κυρίου Ιησού με τα δικά του και έκανε τους ανθρώπους να τα κάνουν πράξη και να τα τηρούν. Η έβδομη αμαρτία του Παύλου ήταν πως εκλάμβανε την πίστη στον Θεό ως ψυχολογικό δεκανίκι και ήταν πέρα για πέρα άθεος και δύσπιστος.) Η ανάλυσή μας πάνω σ’ αυτά τα προβλήματα του Παύλου είναι τόσο λεπτομερής που μπορεί να κάνει κάθε άνθρωπο που λατρεύει τον Παύλο να έρθει στα λογικά του. Αυτό έχει νόημα. Ποιες από τις διαθέσεις και τις ουσίες που αποκάλυπτε και εκδήλωνε ο Παύλος, καθώς και τις προσωπικές μεθόδους της επιδίωξής του, συσχετίζονται φανερά με εσάς; (Όλες.) Η πρώτη αμαρτία είναι πως εκλάμβανε την επιδίωξη του στεφάνου της δικαιοσύνης και την επιδίωξη ευλογιών ως σωστούς στόχους. Γιατί λέω πως αυτό είναι λάθος και πως οι άνθρωποι θα πρέπει να το αναλογιστούν και να το αλλάξουν; Όταν ο Παύλος επιδίωκε τον στέφανο της δικαιοσύνης και ευλογίες, και επιζητούσε να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών, θεωρούσε σωστή την επιδίωξη αυτών των οφελών. Τι αποκαλύπτετε και τι εκδηλώνετε εσείς στην πραγματική σας ζωή που ταιριάζει σε αυτήν την κατάσταση; (Μερικές φορές, επιζητώ να κάνω σημαντικό έργο και να συνεισφέρω στον οίκο του Θεού. Πιστεύω πως, αν επιδιώκω αυτά τα πράγματα, ο Θεός θα με οδηγήσει τελικά στην τελείωση. Εκλαμβάνω το έργο που κάνω και τα καθήκοντα που εκτελώ ως κατάλογο επιτευγμάτων.) Αυτή είναι η μία πλευρά του ζητήματος. Το να εκλαμβάνεις τα καθήκοντα που εκτελείς ως κατάλογο επιτευγμάτων είναι το ίδιο με το να επιδιώκεις τον στέφανο της δικαιοσύνης. Είναι ένα και το αυτό και πρόκειται για την ίδια κατάσταση. Γι’ αυτό εργάζεσαι και ταλαιπωρείσαι. Αυτό κατευθύνει την πηγή της ταλαιπωρίας σου και αυτό σου δίνει το κίνητρο να ταλαιπωρείσαι. Αν δεν είχες αυτά τα πράγματα να σε κατευθύνουν, δεν θα είχες καθόλου ενέργεια και θα ήσουν τελείως εξουθενωμένος. Έχει να πει κανείς κάτι άλλο; (Εκλάμβανα τα παλιότερα περιστατικά κατά τα οποία εγκατέλειψα πράγματα, δαπάνησα τον εαυτό μου, ταλαιπωρήθηκα, αντιμετώπισα συλλήψεις και φυλάκιση ή βίωσα άλλες παρόμοιες καταστάσεις, ως προσωπικό κεφάλαιο και ως βάση και λόγο για να λάβω ευλογίες.) Αυτό είναι μια απλή περιγραφή. Ποια είναι η υποκείμενη κατάσταση εδώ; Τι σε κάνει να περιέρχεσαι σε αυτήν την κατάσταση; Δεν θα σκεφτόσουν έτσι χωρίς λόγο. Δεν υπάρχει περίπτωση να το σκέφτεσαι αυτό μονίμως όταν τρως, κοιμάσαι ή κάνεις πράγματα στην καθημερινότητά σου. Πρέπει να ξέρεις ποια υπόβαθρα και ποιες περιστάσεις σε ωθούν σε αυτήν την κατάσταση. Πες Μου. (Όταν είμαι λιγάκι αποτελεσματικός στα καθήκοντά μου, νομίζω πως έχω πάει παντού για τον Θεό, έχω δαπανήσει τον εαυτό μου, έχω μοχθήσει και έχω κάνει πολλά γι’ Αυτόν. Όπως ο Παύλος, πιστεύω πως έχω αγωνιστεί τον καλό αγώνα για τον Θεό και έχω συνεισφέρει κάτι. Τότε είναι που ξεπροβάλλουν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες μου.) Στην πραγματικότητα, είχες ανέκαθεν φιλοδοξίες και επιθυμίες· κρύβονταν μέσα στην καρδιά σου εξαρχής, και τώρα βγαίνουν στην επιφάνεια και αποκαλύπτονται. Όταν συμβαίνει αυτό, δεν είσαι πια ταπεινός, δεν μιλάς έμμεσα και γίνεσαι υπερόπτης. Οι εσφαλμένες απόψεις του Παύλου βρίσκονταν στον πυρήνα κάθε πράξης του. Το γεγονός πως ήταν λανθασμένες οι απόψεις στις οποίες βάσιζε την πίστη του στον Θεό διασφάλιζε πως λανθασμένος θα ήταν και ο πυρήνας των ενεργειών του. Παρόλα αυτά, δεν το καταλάβαινε αυτό και το θεωρούσε μάλιστα σωστό, με αποτέλεσμα η επιδίωξή του να έχει λανθασμένη κατεύθυνση. Κατά συνέπεια, το αποτέλεσμα των επιδιώξεών του ήταν αντίθετο από αυτό που επιθυμούσε. Οι επιδιώξεις του δεν απέφεραν καλό αποτέλεσμα και εκείνος δεν κέρδισε την αλήθεια. Έτσι είναι και οι άνθρωποι σήμερα. Τι θα κερδίσεις τελικά αν οι απόψεις και η κατεύθυνση που καθοδηγούν την επιδίωξή σου είναι πάντα λάθος, όμως εσύ τις θεωρείς σωστές μεθόδους επιδίωξης; Το πιθανότερο είναι να απογοητευτείς ή να διογκωθεί η φύση σου. Αν, για παράδειγμα, ο Θεός σε ευλογήσει με ειδικό τρόπο ή απονέμει κάτι μόνο σ’ εσένα, θα σκεφτείς: «Κοίτα, ο Θεός είναι γενναιόδωρος μαζί μου. Αυτό αποδεικνύει πως εγκρίνει όλα όσα έχω κάνει και τα έχει αποδεχθεί. Οι θυσίες και οι προσπάθειές μου δεν ήταν μάταιες. Ο Θεός δεν φέρεται άδικα στους ανθρώπους». Έτσι κατανοείς το ότι ο Θεός δεν φέρεται άδικα στους ανθρώπους, καθώς και τις ευλογίες και την αποδοχή Του, αλλά αυτή η κατανόηση είναι λανθασμένη και στρεβλή. Το βασικό, τώρα, είναι να μετατραπούν αυτές οι εσφαλμένες και στρεβλές προθέσεις, απόψεις και επιδιώξεις σε σωστές και αγνές σκέψεις και απόψεις. Μόνο αν ενεργείς σύμφωνα με σωστές σκέψεις και απόψεις θα κάνεις πράξη την αλήθεια και μόνο έτσι θα καταφέρεις να την κερδίσεις. Αυτό είναι το βασικό.

Επειδή ακούν συχνά κηρύγματα, οι άνθρωποι αρχίζουν πλέον να κάνουν αυτοκριτική και να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού. Αρχίζουν να αναγνωρίζουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους και μπορούν να εντοπίσουν τις μη κανονικές καταστάσεις, τις εξωφρενικές επιθυμίες και τη διαφθορά που αποκαλύπτουν μέσα τους. Δεν είναι τελείως κοντόφθαλμοι. Το μόνο πρόβλημα είναι πως, όταν διαπιστώνουν πως βρίσκονται σε λάθος κατάσταση ή πως αποκαλύπτουν διαφθορά, δεν έχουν την ικανότητα να την περιορίσουν ούτε αναζητούν την αλήθεια για να τη διορθώσουν. Κάποιες φορές, ζουν σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, χωρίς να προσβάλλουν κανέναν, και νομίζουν πως είναι πολύ καλοί. Παρόλα αυτά, όμως, δεν έχουν αλλάξει πραγματικά· πορεύονταν όπως όπως και σπαταλούσαν τις μέρες τους, με αποτέλεσμα, ακόμη και μετά από μια δεκαετία πίστης στον Θεό, να μην έχουν αληθινή βιωματική εμπειρία και να νιώθουν ντροπή. Το κύριο πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί τώρα είναι το πώς θα αλλάξει η εσφαλμένη κατεύθυνση των επιδιώξεών σου. Αν και γνωρίζεις ξεκάθαρα πως το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας είναι σωστό, επιμένεις να επιδιώκεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Πώς μπορεί να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα ώστε να αρχίσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Αυτό είναι ένα αληθινό πρόβλημα που πρέπει να επιλύσουν οι πιστοί. Θα πρέπει να συναναστρέφεστε συχνά σχετικά με το πώς βιώνετε το έργο του Θεού και να βλέπετε ποιος έχει βιωματική εμπειρία και ποιος έχει καλή βιωματική εμπειρία πάνω στην επιδίωξη της αλήθειας. Στη συνέχεια, πρέπει να την αποδεχθείς και να ακολουθήσεις κι εσύ το ίδιο παράδειγμα, έτσι ώστε να επωφεληθείς από αυτήν και να απαλλαγείς από τους περιορισμούς της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Δεν είναι εύκολο να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας —πρέπει να κατανοήσεις τον εαυτό σου, όχι μόνο τις παραβάσεις σου· το σημαντικότερο είναι να κατανοήσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τον λόγο που είναι λανθασμένες οι προτιμήσεις και οι επιδιώξεις σου, και ποιες συνέπειες μπορεί να προκύψουν. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Οι περισσότεροι άνθρωποι επιδιώκουν φήμη, κέρδος και θέση. Σκέφτονται καθημερινά πώς θα γίνουν επικεφαλής, πώς θα κάνουν τους άλλους να τους θαυμάζουν, πώς θα κάνουν επίδειξη και πώς θα ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Αν οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να αναλογιστούν αυτά τα πράγματα, δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα την ουσία τού να ζουν έτσι και συνεχίσουν να πορεύονται όπως όπως μέχρι να φτάσουν —ποιος ξέρει πόσα χρόνια αργότερα— σε αδιέξοδο, σκοντάψουν και έρθουν τελικά στα λογικά τους, δεν θα καθυστερήσει το σημαντικό ζήτημα της ανάπτυξης της ζωής τους; Οι άνθρωποι θα αρχίσουν να βαδίζουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας μόνο αν εξετάσουν προσεκτικά τη διεφθαρμένη διάθεσή τους και το μονοπάτι που έχουν επιλέξει. Αν αυτό είναι το αποτέλεσμα που θέλουν να επιτύχουν, δεν είναι καίριας σημασίας να κατανοήσουν τον εαυτό τους; Κάποιοι άνθρωποι δεν κατανοούν ούτε στο ελάχιστο τον εαυτό τους, κι όμως βλέπουν ξεκάθαρα μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια των ζητημάτων των άλλων και έχουν ιδιαίτερη ικανότητα διάκρισης. Όταν, λοιπόν, διακρίνουν τους άλλους, γιατί δεν το χρησιμοποιούν ως καθρέφτη για να εξετάσουν τον εαυτό τους; Αν λες συνεχώς πως οι άλλοι είναι αλαζόνες, αυτάρεσκοι, δόλιοι και δεν υποτάσσονται στην αλήθεια, αλλά δεν βλέπεις πως και κι εσύ ο ίδιος είσαι έτσι, τότε έχεις πρόβλημα. Αν δεν αντιλαμβάνεσαι ποτέ τα προβλήματά σου και, όσα κηρύγματα κι αν ακούς για την αλήθεια —παρόλο που καταλαβαίνεις το νόημά τους— δεν συγκρίνεις τον εαυτό σου με αυτά, δεν είσαι διατεθειμένος να εξετάσεις την κατάστασή σου και είσαι ανίκανος να χειριστείς και να διορθώσεις με σοβαρότητα τα προβλήματά σου, τότε δεν θα έχεις ζωή-είσοδο. Αν οι άνθρωποι είναι διαρκώς ανίκανοι να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες, δεν θα νιώθουν ένα κενό μες στην καρδιά τους; Δεν θα διαισθάνονται το έργο που έχει κάνει μέσα τους ο Θεός, σαν να μην έχουν ικανότητα αντίληψης. Θα βρίσκονται μονίμως σε μια μπερδεμένη κατάσταση και οι επιδιώξεις τους δεν θα προσανατολίζονται προς τον σωστό στόχο ή τη σωστή κατεύθυνση. Θα βασίζουν την επιδίωξή τους μόνο στις δικές τους προτιμήσεις και θα βαδίζουν στο δικό τους μονοπάτι. Αυτό ακριβώς έκανε και ο Παύλος —έδινε σημασία μόνο στο να επιδιώκει ανταμοιβές και έναν στέφανο, χωρίς να αποδέχεται ούτε να κάνει καθόλου πράξη την αλήθεια. Αν η σκέψη σου είναι διαρκώς συγκεχυμένη και δεν έχεις σωστό μονοπάτι επιδίωξης, τότε δεν έχεις καταφέρει τίποτα μετά από τα τόσα κηρύγματα που έχεις ακούσει όλα αυτά τα χρόνια και η αληθινή οδός δεν έχει ριζώσει ποτέ μέσα στην καρδιά σου. Ενδεχομένως να ξέρεις πώς να μιλάς για πολλά δόγματα, αλλά αυτό δεν μπορεί να διορθώσει καθόλου την αρνητική σου κατάσταση ή τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Όταν αντιμετωπίζεις οποιουδήποτε είδους δυσκολία, τα δόγματα που κατανοείς δεν θα σε βοηθήσουν να την υπερνικήσεις ούτε να την ξεπεράσεις ομαλά· δεν θα σε βοηθήσουν να αλλάξεις ή να διορθώσεις την κατάστασή σου, δεν θα σου επιτρέψουν να ζεις με αίσθημα συνείδησης, δεν θα σου προσφέρουν ελευθερία και απελευθέρωση ούτε θα σε εμποδίσουν να περιορίζεσαι από οτιδήποτε. Δεν έχεις ξαναβρεθεί σε τέτοια κατάσταση, κι αυτό αποδεικνύει πως δεν έχεις εισέλθει ουσιαστικά στις αλήθεια-πραγματικότητες. Αν θέλεις να εισέλθεις σε αυτές, να κατανοήσεις τα λόγια του Θεού, να αποκτήσεις αληθινή πίστη σ’ Αυτόν, να Τον γνωρίσεις και να είσαι βέβαιος για την ύπαρξή Του, τότε πρέπει να συγκρίνεις την κατάστασή σου με τα λόγια του Θεού και έπειτα να βρεις ένα μονοπάτι για να τα κάνεις πράξη και να εισέλθεις σε αυτά. Κάποιοι άνθρωποι διαβάζουν τα λόγια του Θεού και θέλουν να συγκρίνουν τον εαυτό τους με αυτά, αλλά, όσο σκληρά κι αν προσπαθούν, δεν τα καταφέρνουν. Όταν, για παράδειγμα, ο Θεός εκθέτει πως η διάθεση του ανθρώπου είναι υπερβολική αλαζονική, εκείνοι σκέφτονται: «Εγώ είμαι πολύ ταπεινός και μένω στα παρασκήνια. Δεν είμαι αλαζόνας». Για ποια αλαζονεία μιλάει ο Θεός; Πρόκειται για ένα είδος διάθεσης, όχι για εκδήλωση υπεροπτικής προσωπικότητας ή το να μιλάς μεγαλόφωνα ή πολύ υπεροπτικά. Αντίθετα, αναφέρεται σε κάτι στη διάθεσή σου· είναι μια διάθεση κατά την οποία δεν υποκύπτεις μπροστά σε τίποτα, αντιμετωπίζεις τα πάντα περιφρονητικά και υποτιμητικά και δεν δίνεις δεκάρα για τίποτα. Είσαι αλαζόνας, επηρμένος και αυτάρεσκος, πάντα νομίζεις πως είσαι ικανός και δεν ακούς κανέναν. Ακόμη κι αν ακούσεις λόγια της αλήθειας, δεν σε ενδιαφέρουν καθόλου και θεωρείς την αλήθεια ως κάτι το ασήμαντο. Όταν αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, δεν το βλέπεις σαν πρόβλημα, και μάλιστα θεωρείς πως κανείς δεν μπορεί να σε συναγωνιστεί, σκέφτεσαι μονίμως πως είσαι καλύτερος από όλους τους άλλους και απαιτείς οι άλλοι να σε ακούνε. Αυτό υποδεικνύει έναν αλαζόνα και αυτάρεσκο άνθρωπο. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ζωή-είσοδο ούτε αλήθεια-πραγματικότητες.

Πώς θα πρέπει να αξιολογεί κανείς αν ένας άνθρωπος έχει αλήθεια-πραγματικότητες; Πρέπει να γίνει, φυσικά, μια ακριβής αξιολόγηση σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Κοίτα πρώτα αν κατανοείς πραγματικά τον εαυτό σου και τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Για παράδειγμα, είναι αλαζονική η διάθεσή σου; Μήπως αποκαλύπτεις αλαζονική διάθεση όταν κάνεις κάτι; Αν δεν ξέρεις, τότε είσαι άνθρωπος που δεν κατανοεί τον εαυτό του. Αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να διακρίνει καθαρά την κατάστασή του, δεν κατανοεί ούτε στο ελάχιστο τη διαφθορά που αποκαλύπτει, δεν βασίζει τα λόγια και τις πράξεις του στην αλήθεια, δεν έχει ικανότητα διάκρισης στις καταστάσεις που αντιμετωπίζει και εφαρμόζει τυφλά τους κανονισμούς όταν εξετάζει κάθε ζήτημα, χωρίς, όμως, να ξέρει αν αυτό που κάνει είναι σωστό ή λάθος, τότε είναι άνθρωπος που δεν κατανοεί καθόλου την αλήθεια. Αν κατανοείς την αλήθεια, θα καταφέρεις να κατανοήσεις τον εαυτό σου, θα γνωρίζεις ότι έχεις αλαζονική διάθεση, θα διακρίνεις την πραγματική σου κατάσταση, θα μετανοήσεις και θα αλλάξεις αληθινά, και θα ξέρεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν, όμως, δεν επιδιώκεις την αλήθεια, δεν κατανοείς καθόλου την πρακτική πλευρά της αλήθειας των λόγων του Θεού και δεν αναλογίζεσαι τις διεφθαρμένες ουσίες των ανθρώπων που εκθέτει ο Θεός ούτε συγκρίνεις τον εαυτό σου με αυτές, τότε θα είσαι για πάντα ένας μπερδεμένος άνθρωπος. Μόνο η αλήθεια μπορεί να σου δώσει ικανότητα διάκρισης και τη δυνατότητα να ξεχωρίζεις το σωστό από το λάθος και το άσπρο από το μαύρο· μόνο η αλήθεια μπορεί να σε κάνει έξυπνο, λογικό και σοφό, και να σου δώσει την ικανότητα να ξεχωρίζεις ποια είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά πράγματα. Αν δεν μπορείς να κάνεις σαφή διάκριση μεταξύ αυτών των πραγμάτων, θα είσαι για πάντα μπερδεμένος και θα βρίσκεσαι διαρκώς σε μια μπερδεμένη, ανίδεη και συγχυσμένη κατάσταση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τον τρόπο να κατανοήσουν την αλήθεια και, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, εξακολουθούν να μην μπορούν να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες. Αν η απλή δουλειά που κάνουν δεν βρίσκεται σε αποδεκτό επίπεδο, τότε το μόνο που τους απομένει είναι να αποκλειστούν. Έστω, για παράδειγμα, πως κάνει κάτι κάποιος ξακουστός άνθρωπος και οι περισσότεροι άνθρωποι το θεωρούν καλή πράξη. Όταν το βλέπει, όμως, κάποιος που κατανοεί την αλήθεια, με τη διάκριση που έχει θα διαπιστώσει πως πίσω από τις πράξεις του κρύβονται κακές προθέσεις και πως πρόκειται για ψευδή καλοσύνη, κόλπο και απάτη, και πως μόνο ένας κακός άνθρωπος ή ένας διάβολος βασιλιάς θα έκανε κάτι τέτοιο. Πού βασίζομαι όταν το λέω αυτό; Η ουσία αυτής της «καλής πράξης» καθορίστηκε σύμφωνα με την αλήθεια. Ό,τι κι αν λένε οι άλλοι, θα δεις καθαρά την ουσία της μόνο αν την αξιολογήσεις σύμφωνα με την αλήθεια: Αν είναι καλή, είναι καλή, και αν είναι κακή, είναι κακή. Αν την αξιολογήσεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού θα είναι απόλυτα ακριβής. Αν, όμως, δεν κατανοείς την αλήθεια, θα γεννηθούν μέσα σου αντιλήψεις και θα πεις: «Γιατί εκτίθεται και καταδικάζεται για μια καλή πράξη; Δεν του φέρονται δίκαια!» Έτσι θα αξιολογήσεις το ζήτημα. Δεν το αξιολογείς με βάση την αλήθεια, αλλά με βάση τα όσα έχεις φανταστεί στο μυαλό σου. Αν πάντα βλέπεις τα πράγματα σύμφωνα με ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, δεν θα καταφέρεις να διακρίνεις ποτέ καθαρά την ουσία των προβλημάτων και απλώς θα παραπλανάσαι από την εξωτερική όψη των πραγμάτων. Όταν δεν έχεις την αλήθεια, τότε, όποιο ζήτημα κι αν εξετάζεις, η άποψή σου θα είναι πάντα μπερδεμένη, θολή, συγκεχυμένη και ασαφής, κι όμως εσύ θα νομίζεις πως έχεις διορατικότητα και βάθος σκέψης. Αυτό είναι έλλειψη αυτογνωσίας. Αν, για παράδειγμα, ο Θεός πει πως ένας άνθρωπος είναι κακός και θα πρέπει να τιμωρηθεί, αλλά εσύ πεις πως είναι καλός άνθρωπος κι έχει κάνει καλές πράξεις, τότε τα λόγια σου δεν εναντιώνονται στα λόγια του Θεού και δεν είναι ακριβώς αντίθετα με αυτά; Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά δεν κατανοούν την αλήθεια. Δεν είναι σχολαστικοί σε κανένα ζήτημα και υπάρχουν πολλά ζητήματα που δεν μπορούν να διακρίνουν ξεκάθαρα. Τους παραπλανούν εύκολα ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστοι. Όποτε προκύπτει μια κατάσταση στην οποία κάποιος κακός άνθρωπος προκαλεί αναστάτωση, εκείνοι μπερδεύονται και, χωρίς να το καταλάβουν, μιλάνε όπως θα μιλούσε κι εκείνος. Έρχονται στα λογικά τους μόνο όταν εκτίθεται και αποκαλύπτεται αυτός ο κακός άνθρωπος. Τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται συχνά σε μια ανίδεη διανοητική κατάσταση και έχουν την ουσία ενός μπερδεμένου ανθρώπου. Δεν έχουν το παραμικρό επίπεδο και, όχι μόνο δεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά μπορεί να παραπλανηθούν οποιαδήποτε στιγμή· άρα, λοιπόν, δεν έχουν τον τρόπο να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν σε κάθε εκκλησία. Όταν επιτελεί έργο κάποιος ψευδοεπικεφαλής ή παραπλανά ανθρώπους κάποιος αντίχριστος, εκείνοι τον ακολουθούν. Με λίγα λόγια, ακολουθούν τον επικεφαλής όποιος κι αν είναι αυτός, και είναι σαν γυναίκες που ακολουθούν τον άντρα τους σε οτιδήποτε κάνει εκείνος. Αν ο επικεφαλής είναι καλός άνθρωπος, τότε ακολουθούν έναν καλό άνθρωπο· αν είναι κακός, τότε ακολουθούν έναν κακό άνθρωπο. Δεν έχουν δική τους γνώμη ή άποψη. Μην περιμένεις, λοιπόν, να καταφέρει ένας τέτοιος άνθρωπος να κατανοήσει την αλήθεια ή να εισέλθει στην πραγματικότητα. Είναι ήδη καλό αν μπορεί να δουλέψει απλώς λιγάκι. Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται σε ανθρώπους που αγαπούν την αλήθεια. Οι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια έχουν όλοι τους επίπεδο και μπορούν, αν μη τι άλλο, να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού, καθώς και τα κηρύγματα και τη συναναστροφή του οίκου του Θεού. Όσες αιρέσεις και πλάνες κι αν διασπείρει και διαδίδει ο θρησκευτικός κόσμος και όσο κι αν δυσφημεί, καταδικάζει και διώκει την εκκλησία η μοχθηρή δύναμη των αντίχριστων, οι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια παραμένουν πεπεισμένοι πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και πιστεύουν πως τα κηρύγματα, η συναναστροφή και η βιωματική εμπειρία του οίκου του Θεού συνάδουν με την αλήθεια και αποτελούν αληθινές μαρτυρίες. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς ικανότητα κατανόησης. Αν συνειδητοποιείς πως όλα τα λόγια που λέει ο Θεός είναι η αλήθεια και οι ζωή-πραγματικότητες που οφείλουν να κατέχουν οι άνθρωποι, αυτό αποδεικνύει πως ήδη κατανοείς μέρος της αλήθειας. Αν κατανοείς πως όλες οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός είναι θετικά πράγματα και αλήθεια-πραγματικότητες, αν είσαι βέβαιος γι’ αυτό και το αναγνωρίζεις χωρίς καμία αμφιβολία, τότε κατανοείς το έργο του Θεού. Δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς την αλήθεια· είναι κάτι που καταφέρνουν μόνο όσοι έχουν διαφωτιστεί από το Άγιο Πνεύμα. Όσοι κατανοούν πραγματικά την αλήθεια αναγνωρίζουν ήδη βαθιά μέσα στην καρδιά τους πως όλα όσα έχει κάνει ο Θεός είναι θετικά, είναι όλα τους η αλήθεια και κάτι εξαιρετικά πολύτιμο για το ανθρώπινο είδος. Οι άνθρωποι που κατανοούν πραγματικά την αλήθεια βλέπουν καθαρά πως τα πάντα στον κόσμο των απίστων είναι αρνητικά και αντιβαίνουν στην αλήθεια. Όσο καλές κι αν ακούγονται οι θεωρίες τους, παραπλανούν και βλάπτουν τους ανθρώπους. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι θετικά, είναι η αλήθεια και είναι σωτηρία για τους ανθρώπους. Όλα όσα κάνουν ο Σατανάς και οι διάβολοι είναι αρνητικά, λανθασμένα και παράλογα, και παραπλανούν και βλάπτουν τους ανθρώπους· είναι ακριβώς τα αντίθετα από όσα κάνει ο Θεός. Αν το γνωρίζεις αυτό ξεκάθαρα, τότε έχεις ικανότητα διάκρισης. Αν μπορείς, επιπλέον, να επιδιώξεις την αλήθεια, να δεχθείς την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, να κατανοήσεις τον εαυτό σου μέσα από τα λόγια Του και να συγκρίνεις τον εαυτό σου με αυτά, να δεις την πραγματική σου διαφθορά, να διορθώσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις σε κάθε περίσταση που δημιουργεί για σένα ο Θεός και να καταφέρεις τελικά, όχι μόνο να κατανοήσεις τον εαυτό σου, αλλά να διακρίνεις και τους άλλους, να ξεχωρίζεις τους αληθινούς πιστούς του Θεού από τους δύσπιστους και να διακρίνεις ποιος είναι ψευδοεπικεφαλής, ποιος είναι αντίχριστος και ποιος παραπλανά τους άλλους —αν μπορείς να αξιολογήσεις και να διακρίνεις με ακρίβεια αυτά τα πράγματα— αυτό σημαίνει πως κατανοείς την αλήθεια και κατέχεις κάποια πραγματικότητα. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι οι συγγενείς ή οι γονείς σου πιστεύουν στον Θεό, αλλά αποπέμπονται επειδή κάνουν κακό, δημιουργούν αναστάτωση ή δεν αποδέχονται την αλήθεια. Εσύ, όμως, δεν τους διακρίνεις, δεν ξέρεις γιατί αποπέμφθηκαν, νιώθεις πολύ αναστατωμένος και παραπονιέσαι συνεχώς ότι ο οίκος του Θεού δεν έχει αγάπη και δεν είναι δίκαιος με τους ανθρώπους. Θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις την αλήθεια, κι έπειτα να αξιολογήσεις τι είδους άτομα είναι οι συγγενείς αυτοί με βάση τα λόγια του Θεού. Εάν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια, θα είσαι σε θέση να τους ορίσεις με ακρίβεια, και θα δεις πως όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά και πως είναι δίκαιος Θεός. Τότε δεν θα έχεις παράπονα, θα είσαι σε θέση να υποτάσσεσαι στις διευθετήσεις του Θεού και δεν θα προσπαθείς να υπερασπίζεσαι τους συγγενείς ή τους γονείς σου. Σκοπός δεν είναι να αποκοπείτε από τους συγγενείς σας, αλλά να ορίσουμε απλώς τι είδους άνθρωποι είναι και να φροντίσουμε να μπορείς να τους διακρίνεις και να γνωρίζεις γιατί αποκλείστηκαν. Αν τα πράγματα αυτά σου είναι ξεκάθαρα μέσα στην καρδιά σου και οι απόψεις σου είναι σωστές και σύμφωνες με την αλήθεια, τότε θα καταφέρεις να ταχθείς με τον Θεό και οι απόψεις σου για το ζήτημα θα είναι απόλυτα συμβατές με τα λόγια Του. Αν δεν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια ούτε να βλέπεις τους ανθρώπους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και εξακολουθείς να βλέπεις τους ανθρώπους από την άποψη σαρκικών σχέσεων και οπτικών, τότε δεν θα καταφέρεις να αποβάλεις ποτέ αυτήν τη σαρκική σχέση και θα εξακολουθείς να αντιμετωπίζεις αυτούς τους ανθρώπους σαν συγγενείς σου και ακόμη πιο στενά από τους αδελφούς και τις αδελφές σου στην εκκλησία. Τότε θα υπάρχει αντίφαση, ή ακόμα και σύγκρουση, μεταξύ των λόγων του Θεού και των απόψεών σου απέναντι στην οικογένειά σου σε αυτό το θέμα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θα σου είναι αδύνατο να ταχθείς με τον Θεό και θα έχεις αντιλήψεις και παρανοήσεις γι’ Αυτόν. Έτσι, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να αποκτήσουν σύμπνοια με τον Θεό, πρώτα απ’ όλα οι απόψεις τους για τα θέματα πρέπει να συνάδουν με τα λόγια του Θεού: πρέπει να μπορούν να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα με βάση τα λόγια Του, να αποδέχονται ότι αυτά είναι η αλήθεια και να μπορούν να παραμερίζουν τις παραδοσιακές αντιλήψεις του ανθρώπου. Όποιον άνθρωπο ή όποιο θέμα κι αν αντιμετωπίζεις, πρέπει να είσαι σε θέση να διατηρείς τις ίδιες οπτικές και απόψεις με τον Θεό, και οι οπτικές και οι απόψεις σου πρέπει να είναι σε αρμονία με την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, οι απόψεις σου και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεις τους ανθρώπους δεν θα είναι εχθρικά προς Εκείνον, και θα είσαι ικανός να υποταχθείς σε Αυτόν και να είσαι σε σύμπνοια μαζί Του. Οι άνθρωποι αυτοί δεν θα μπορούσαν ποτέ ξανά να αντισταθούν στον Θεό· είναι ακριβώς αυτοί που θέλει ο Θεός να κερδίσει.

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.