Κάποιοι άνθρωποι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και δεν αγαπούν την αλήθεια. Όπως και αν συναναστραφεί κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν μπορούν να την κατανοήσουν. Πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό και ακόμη δεν μπορούν να μιλήσουν για πραγματικές εμπειρίες ή κατανόηση. Έτσι, αποφασίζουν ότι δεν συγκαταλέγονται μεταξύ του προκαθορισμένου, εκλεκτού λαού του Θεού και ότι δεν μπορούν να σωθούν από τον Θεό, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν σε Εκείνον. Πιστεύουν σταθερά μέσα τους: «Μόνον όσοι έχει προκαθορίσει και επιλέξει ο Θεός μπορούν να σωθούν, ενώ όλοι όσοι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια δεν συγκαταλέγονται μεταξύ του προκαθορισμένου, εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτοί αποκλείεται να σωθούν, ακόμα και αν πιστεύουν». Νομίζουν ότι ο Θεός δεν καθορίζει την έκβαση των ανθρώπων με βάση τις εκδηλώσεις και τη συμπεριφορά τους. Εάν το σκεπτικό σου είναι τέτοιο, παρανοείς πολύ τον Θεό. Εάν ο Θεός όντως ενεργούσε έτσι, θα ήταν δίκαιος; Ο Θεός καθορίζει την έκβαση των ανθρώπων με βάση μία αρχή: Σε τελική ανάλυση, η έκβαση των ανθρώπων θα καθοριστεί με βάση τις εκδηλώσεις και τη συμπεριφορά τους. Εάν δεν μπορείς να δεις τη δίκαιη διάθεση του Θεού και πάντα παρεξηγείς τον Θεό και διαστρεβλώνεις τις επιθυμίες Του, ώστε να είσαι πάντα απαισιόδοξος και απογοητευμένος, εσύ δεν το προκαλείς αυτό στον εαυτό σου; Εάν δεν κατανοείς πώς λειτουργεί ο προκαθορισμός του Θεού, θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια από Εκείνον στα λόγια Του και να μην αποφασίζεις στα τυφλά ότι δεν συγκαταλέγεσαι στον προκαθορισμένο, εκλεκτό λαό Του. Είναι σοβαρή παρανόηση του Θεού αυτή! Απλά δεν γνωρίζεις καθόλου το έργο του Θεού και δεν κατανοείς τις προθέσεις Του, πολύ περισσότερο δε την επίπονη προσπάθεια που διέπει το έξι χιλιάδων ετών έργο διαχείρισης του Θεού. Τα παρατάς, κάνεις εικασίες και αμφιβάλλεις για τον Θεό, φοβάσαι ότι είσαι πάροχος υπηρεσιών και θα αποκλειστείς όταν τελειώσεις την υπηρεσία σου. Αναμασάς διαρκώς τα εξής: «Γιατί θα πρέπει να κάνω το καθήκον μου; Παρέχω υπηρεσία καθώς κάνω το καθήκον μου; Δεν θα την πατήσω εάν με πετάξουν έξω αφού τελειώσω την υπηρεσία μου;» Τι πιστεύεις για αυτό το σκεπτικό; Μπορείς να το διακρίνεις; Παρανοείς διαρκώς τον Θεό, Τον κατατάσσεις στους βασιλείς διαβόλους που κυβερνούν στον κόσμο, είσαι επιφυλακτικός απέναντί Του, πιστεύεις πάντα ότι είναι εξίσου εγωιστής και ποταπός όσο οι άνθρωποι. Ποτέ δεν πιστεύεις ότι αγαπά την ανθρωπότητα, ποτέ δεν πιστεύεις ότι θέλει ειλικρινά να σώσει την ανθρωπότητα. Εάν χαρακτηρίζεις διαρκώς τον εαυτό σου πάροχο υπηρεσιών και φοβάσαι ότι θα αποκλειστείς αφού παράσχεις την υπηρεσία σου, τότε έχεις τη δόλια νοοτροπία των δύσπιστων. Οι άπιστοι δεν πιστεύουν στον Θεό επειδή δεν παραδέχονται ότι υπάρχει Θεός, ούτε ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια. Δεδομένου ότι εσύ πιστεύεις στον Θεό, γιατί δεν έχεις πίστη σε Αυτόν; Γιατί δεν παραδέχεσαι ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια; Δεν είσαι διατεθειμένος να κάνεις το καθήκον σου και δεν υφίστασαι καμία κακουχία για να κάνεις πράξη την αλήθεια και, ως αποτέλεσμα αυτού, δεν έχεις ακόμη κερδίσει την αλήθεια παρά την πολυετή πίστη σου στον Θεό. Παρ’ όλα αυτά, στο τέλος ρίχνεις την ευθύνη στον Θεό, λέγοντας ότι δεν σε έχει προκαθορίσει, ότι δεν ήταν ειλικρινής μαζί σου. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Παρανοείς τις επιθυμίες του Θεού και δεν πιστεύεις στα λόγια Του, ούτε και κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε δείχνεις την αφοσίωσή σου ενώ εκτελείς το καθήκον σου. Πώς μπορείς να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού; Πώς μπορείς να κερδίσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος και να κατανοήσεις την αλήθεια; Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καν τα προσόντα να είναι πάροχοι υπηρεσιών, οπότε πώς θα μπορούσαν να έχουν τα προσόντα να διαπραγματευθούν με τον Θεό; Εάν πιστεύεις ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος, γιατί πιστεύεις σε Αυτόν; Θέλεις διαρκώς ο Θεός να σου λέει προσωπικά: «Συγκαταλέγεσαι στον λαό της βασιλείας. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ» για να προσπαθήσεις για τον οίκο Του και, αν δεν το κάνει, ποτέ δεν θα Του δώσεις την καρδιά σου. Πόσο επαναστατικοί και αδιάλλακτοι είναι αυτού του είδους οι άνθρωποι! Διαπιστώνω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν επικεντρώνονται ποτέ στο να αλλάξουν τις διαθέσεις τους, και πολύ λιγότερο στην άσκηση της αλήθειας. Επικεντρώνονται μόνο στο να ρωτούν ανά πάσα στιγμή αν θα μπορέσουν να αποκτήσουν έναν καλό προορισμό, πώς θα τους συμπεριφερθεί ο Θεός, εάν έχει προκαθορίσει να συμπεριληφθούν στον λαό Του και άλλες τέτοιες διαδόσεις. Πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι, που δεν φροντίζουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, να αποκτήσουν την αλήθεια; Πώς μπορούν να παραμείνουν στον οίκο του Θεού; Τώρα, σας το δηλώνω επίσημα: Αν και ένα άτομο μπορεί να προκαθοριστεί, εάν δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και να την κάνει πράξη για να υποταχθεί στον Θεό, τότε η τελική του έκβαση θα είναι να αποκλειστεί. Μόνον όσοι δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό και κάνουν πράξη την αλήθεια με όλη τους τη δύναμη, θα μπορέσουν να επιβιώσουν και να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού. Αν και οι άλλοι μπορεί να τους βλέπουν ως άτομα που δεν έχουν προκαθοριστεί να παραμείνουν, θα έχουν καλύτερο προορισμό από όσους είχαν δήθεν προκαθοριστεί και δεν είχαν ποτέ αφοσιωθεί στον Θεό, λόγω της δίκαιης διάθεσης Εκείνου. Πιστεύεις αυτά τα λόγια; Εάν δεν μπορείς να τα πιστέψεις και εμμένεις στην παραπλάνησή σου, τότε σου λέω, σίγουρα δεν θα μπορέσεις να επιβιώσεις, γιατί απλά δεν είσαι άτομο με αληθινή πίστη στον Θεό ή αγάπη για την αλήθεια. Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, ο προκαθορισμός του Θεού δεν είναι σημαντικός. Ο λόγος που το λέω αυτό είναι επειδή στο τέλος ο Θεός θα καθορίσει την έκβαση των ανθρώπων με βάση τις εκδηλώσεις και τη συμπεριφορά τους, ενώ ο προκαθορισμός του Θεού διαδραματίζει μικρό μόνο ρόλο αντικειμενικά, όχι πρωταγωνιστικό ρόλο. Το καταλαβαίνεις αυτό;

Κάποιοι λένε: «Έχω κακή διάθεση και δεν μπορώ να την αλλάξω, όσο κι αν το επιδιώκω. Οπότε θα αφήσω τη φύση να πάρει τον δρόμο της. Εάν δεν μπορώ να επιτύχω στην επιδίωξή μου, δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό». Οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι εξαιρετικά αρνητικοί, τόσο ώστε να έχουν χάσει κάθε ελπίδα για τον εαυτό τους και δεν είναι δυνατόν να λυτρωθούν. Έχεις καταβάλει προσπάθεια; Εάν όντως έχεις, και είσαι πρόθυμος να υποστείς κακουχίες, γιατί δεν μπορείς απλώς να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα; Δεν είσαι άτομο με καρδιά και μυαλό; Πώς προσεύχεσαι κάθε μέρα; Δεν θα αναζητούσες την αλήθεια ούτε θα βασιζόσουν στον Θεό; Για σένα, το να αφήσεις τη φύση να πάρει τον δρόμο της σημαίνει να περιμένεις παθητικά, να μη συνεργάζεσαι ενεργά. Το να αφήνεις τη φύση να πάρει τον δρόμο της κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι σαν να λες: «Δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα. Όλα είναι προκαθορισμένα από τον Θεό, ούτως ή άλλως». Είναι πραγματικά αυτό οι προθέσεις του Θεού; Αν δεν είναι, τότε γιατί δεν υποτάσσεσαι στο έργο του Θεού, αντί να γίνεσαι συχνά αρνητικός και να μην μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου; Κάποιοι άνθρωποι, όταν έχουν διαπράξει μια μικρή παράβαση, εικάζουν: «Με έχει αποκαλύψει και αποκλείσει ο Θεός; Θα με πατάξει;» Αυτήν τη φορά, ο Θεός ήρθε να εργαστεί όχι για να θανατώσει τους ανθρώπους, αλλά για να τους σώσει στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Κανείς δεν είναι χωρίς λάθη —αν όλοι θανατώνονταν, θα ήταν «σωτηρία» αυτό; Κάποιες παραβάσεις γίνονται εσκεμμένα, ενώ άλλες είναι ακούσιες. Αν ήσουν σε θέση να αλλάξεις αφότου αναγνώριζες τα όσα πράττεις άθελά σου, θα σε θανάτωνε ο Θεός πριν το κάνεις; Θα έσωζε ο Θεός τους ανθρώπους κατ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο! Ανεξάρτητα από το εάν έχεις επαναστατική διάθεση ή ενεργήσει ακούσια, να θυμάσαι αυτό: Θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Μεταστρέψου αμέσως και πάσχισε για την αλήθεια με όλη σου τη δύναμη —και, όποιες συνθήκες κι αν προκύψουν, μην παραδίνεσαι στην απελπισία. Το έργο που επιτελεί ο Θεός είναι το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου και δεν θα θανατώσει αδιάφορα τους ανθρώπους που θέλει να σώσει. Αυτό είναι βέβαιο. Ακόμα και αν υπήρχε πράγματι ένας πιστός στον Θεό τον οποίο Αυτός θα πάτασσε στο τέλος, αυτό που θα έκανε ο Θεός θα ήταν και πάλι σίγουρα δίκαιο. Με τον καιρό, θα σου γνωστοποιούσε τον λόγο για τον οποίο πάταξε εκείνο το άτομο, ώστε να πειστείς απόλυτα. Αυτήν τη στιγμή, να κοπιάζετε απλώς για την αλήθεια, να εστιάζετε στη ζωή-είσοδο και να επιδιώκετε την καλή εκτέλεση του καθήκοντός σας. Αυτό είναι απολύτως σωστό! Όπως κι αν σε χειριστεί ο Θεός στο τέλος, είναι εγγυημένο ότι θα είναι δίκαιο· δεν θα πρέπει να το αμφισβητείς, και δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Ακόμα κι αν δεν μπορείς να καταλάβεις τη δικαιοσύνη του Θεού αυτήν τη στιγμή, θα έρθει μια μέρα που θα πειστείς. Ο Θεός εργάζεται δίκαια και έντιμα· αποκαλύπτει τα πάντα ανοιχτά. Αν το σκεφτείτε προσεκτικά, θα καταλήξετε στο ακλόνητο συμπέρασμα ότι το έργο του Θεού είναι αυτό της σωτηρίας των ανθρώπων και της μεταμόρφωσης των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Δεδομένου ότι το έργο του Θεού είναι αυτό της μεταμόρφωσης των διεφθαρμένων διαθέσεων των ανθρώπων, είναι αδύνατον οι άνθρωποι να μην αποκαλύπτουν διαφθορά. Μόνο όταν αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους μπορούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να παραδεχτούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, καθώς και να είναι πρόθυμοι να δεχτούν τη σωτηρία του Θεού. Εάν οι άνθρωποι δεν δέχονται καθόλου την αλήθεια αφού έχουν αποκαλύψει μια διεφθαρμένη διάθεση, και συνεχίσουν να ζουν σύμφωνα με τη διεφθαρμένη τους διάθεση, τότε είναι πιθανό να προσβάλουν τη διάθεση του Θεού. Ο Θεός θα προβεί σε ποικίλους βαθμούς ανταπόδοσης, και θα πληρώσουν το τίμημα για τις παραβάσεις τους. Εάν, ενίοτε, ασυνείδητα γίνεσαι ακόλαστος, και ο Θεός σού το επισημαίνει και σε κλαδεύει, και αλλάξεις προς το καλύτερο, ο Θεός δεν θα σου κρατήσει κακία. Αυτή είναι η φυσιολογική διαδικασία μεταμόρφωσης μιας διάθεσης, και η αληθινή σημασία του έργου της σωτηρίας εκδηλώνεται σε αυτή τη διαδικασία. Αυτό είναι το κλειδί. Για παράδειγμα, στο θέμα των ορίων μεταξύ των φύλων, ας υποθέσουμε ότι σε ελκύει κάποιος, κι εσύ επιζητάς διαρκώς να συνομιλήσεις μαζί του, να του πεις σαγηνευτικά λόγια. Αργότερα, αναλογίζεσαι: «Δεν είναι αυτή αισχρή συμπεριφορά; Δεν είναι αμαρτία; Δεν είναι ύβρις προς τον Θεό το να μη σέβεσαι ξεκάθαρα το όριο μεταξύ των δύο φύλων; Πώς μπόρεσα να κάνω κάτι τέτοιο;» Αφού το συνειδητοποιήσεις αυτό, σπεύδεις ενώπιον του Θεού και προσεύχεσαι: «Αχ, Θεέ μου! Πάλι αμάρτησα. Αυτό είναι άσχημο, πραγματική ντροπή. Μισώ τη διεφθαρμένη σάρκα. Μακάρι να με πειθαρχήσεις και να με τιμωρήσεις». Αποφασίζεις να μείνεις μακριά από αυτά τα πράγματα στο μέλλον και να μην έρχεσαι μόνος σε επαφή με το αντίθετο φύλο. Δεν είναι αλλαγή αυτό; Και αφού αλλάξεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι προηγούμενες απερισκεψίες σου δεν θα καταδικάζονται πλέον. Εάν συνομιλείς με κάποιον και τον αποπλανήσεις και δεν θεωρείς ότι είναι ντροπή, πόσο μάλλον δεν μισείς τον εαυτό σου, δεν παίρνεις προφυλάξεις, δεν αποφασίζεις να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα ή να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις για τις αμαρτίες σου ενώπιον του Θεού, τότε ενδέχεται να συνεχίσεις να διαπράττεις πολύ περισσότερα παραπτώματα και τα πράγματα θα γίνονται όλο και χειρότερα, και θα οδηγηθείς στην αμαρτία. Εάν το κάνεις αυτό, ο Θεός θα σε καταδικάσει. Εάν αμαρτάνεις ξανά και ξανά, αυτό είναι εκ προθέσεως αμαρτία. Ο Θεός καταδικάζει την εκ προθέσεως αμαρτία και δεν υπάρχει λύτρωση για αυτήν. Εάν αποκαλύπτεις όντως κάποια διεφθαρμένη διάθεση χωρίς να το θες, και μπορείς να μετανοήσεις αληθινά, να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και να κάνεις πράξη την αλήθεια, ο Θεός δεν θα σε καταδικάσει για αυτό, και μπορείς ακόμη να σωθείς. Το έργο του Θεού έχει σκοπό να σώσει τον άνθρωπο, και κάποιος που αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη του διάθεση θα πρέπει να δεχτεί να κλαδευτεί, να κριθεί και να παιδευτεί. Εφόσον μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια, να μετανοήσει και να αλλάξει, δεν ικανοποιεί έτσι τις προθέσεις του Θεού; Μερικοί άνθρωποι δεν αποδέχονται την αλήθεια και υιοθετούν πάντα μια επιφυλακτική στάση απέναντι στον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ζωή-είσοδο και, στο τέλος, όλοι αναγκαστικά θα υποστούν απώλειες.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, τα γεγονότα του παρελθόντος μπορούν να διαγραφούν μεμιάς, το μέλλον να αντικαταστήσει το παρελθόν, και η ανοχή του Θεού είναι απέραντη όσο και η θάλασσα. Ωστόσο, υπάρχουν και αρχές σε αυτά τα λόγια. Δεν ισχύει ότι ο Θεός θα διαγράψει κάθε αμαρτία που έχεις διαπράξει, όσο μεγάλη κι αν είναι. Ο Θεός κάνει όλο Του το έργο με αρχές. Στο παρελθόν, ορίστηκε ένα διοικητικό διάταγμα που αφορά το εξής ζήτημα: Ο Θεός συγχωρεί και δίνει χάρη για όλες τις αμαρτίες που διαπράττει κανείς προτού αποδεχτεί το όνομά Του. Δεν είναι όμως το ίδιο για όσους συνεχίζουν να αμαρτάνουν αφού πιστέψουν σε Εκείνον: Σε όποιον επαναλαμβάνει μια αμαρτία μία φορά δίνεται η ευκαιρία να μετανοήσει, ενώ όσοι την επαναλαμβάνουν δύο φορές ή αρνούνται να αλλάξουν παρά τις επανειλημμένες επιπλήξεις, αποβάλλονται, χωρίς περαιτέρω ευκαιρία μεταμέλειας. Ο Θεός είναι πάντα ανεκτικός με τους ανθρώπους στον μέγιστο δυνατό βαθμό στο έργο Του. Είναι, λοιπόν, φανερό ότι έργο του Θεού είναι όντως το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων. Εάν, όμως, σε αυτό το τελευταίο στάδιο έργου, εσύ εξακολουθείς να διαπράττεις ασυγχώρητες αμαρτίες, τότε πραγματικά δεν είναι δυνατόν να λυτρωθείς, δεν θα διασωθείς. Ο Θεός έχει μια διαδικασία για να εξαγνίζει και να αλλάζει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων: Σε αυτήν ακριβώς τη διαδικασία της συνεχούς αποκάλυψης της διεφθαρμένης φύσης του ανθρώπου επιτυγχάνει ο Θεός τον στόχο Του να καθάρει και να σώσει την ανθρωπότητα. Κάποιοι σκέφτονται: «Αφού είναι η φύση μου, ας εκτεθούν όλα. Όταν γίνει αυτό, θα το μάθω και θα κάνω πράξη την αλήθεια». Είναι απαραίτητη αυτή η διαδικασία; Εάν είσαι πραγματικά άτομο που κάνει πράξη την αλήθεια και κάνεις αυτοκριτική όταν βλέπεις ποιες διαφθορές αποκαλύπτονται σε άλλους και τι λάθη έχουν κάνει, και όταν βλέπεις τα ίδια προβλήματα σε εσένα, τα διορθώνεις αμέσως και δεν τα κάνεις ποτέ στο μέλλον, δεν είναι αυτό έμμεση αλλαγή; Ή εάν μερικές φορές θέλεις να κάνεις κάτι αλλά συνειδητοποιείς εκ των προτέρων ότι είναι λάθος και μπορείς να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα, δεν επιτυγχάνεις και έτσι το αποτέλεσμα του εξαγνισμού; Η άσκηση της αλήθειας σε οποιαδήποτε πτυχή απαιτεί επαναλαμβανόμενες διαδικασίες. Μια διεφθαρμένη διάθεση δεν θα εξαφανιστεί εντελώς αφού κάνεις μία φορά πράξη την αλήθεια. Πρέπει κανείς να αναζητά επανειλημμένα την αλήθεια, επανειλημμένα να κλαδεύεται, να συμμορφώνεται και να πειθαρχείται, καθώς και να κρίνεται και να παιδεύεται, προτού διορθωθεί πλήρως η διεφθαρμένη διάθεσή του, έτσι ώστε να μη δυσκολευτεί καθόλου να κάνει ξανά πράξη την αλήθεια. Εάν κάποιος καταλήξει να μπορεί να κάνει πλήρως πράξη την αλήθεια σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού και να υποταχθεί αληθινά σε Εκείνον αφού κλαδευτεί, κριθεί και παιδευτεί, τότε έχει αλλάξει η διάθεσή του.