Τώρα, υπάρχουν κάποιοι που εργάζονται απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ όταν εκτελούν το καθήκον τους, που μπορούν να επαναστατήσουν εναντίον της σάρκας, να αγνοήσουν τις σωματικές ταλαιπωρίες, Ακόμα και να εργάζονται όταν είναι άρρωστοι. Παρ’ όλο που έχουν αυτά τα προτερήματα κι είναι καλοί και σωστοί άνθρωποι, δεν παύουν να υπάρχουν πράγματα στην καρδιά τους που δεν μπορούν να παραμερίσουν: η φήμη, το κέρδος, η θέση και η ματαιοδοξία. Αν δεν τα παραμερίσουν ποτέ αυτά, τότε άραγε είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια; Η απάντηση είναι αυτονόητη. Το δυσκολότερο κομμάτι της πίστης στον Θεό είναι να πετύχεις αλλαγή στη διάθεση. Ίσως να μπορείς να μείνεις ανύπαντρος όλη σου τη ζωή ή να μη φας ποτέ καλό φαγητό και να μη φορέσεις ωραία ρούχα· κάποιοι μπορεί ακόμα και να πουν: «Ας υποφέρω όλη μου τη ζωή κι ας νιώθω μοναξιά όλη μου τη ζωή· δεν έχει σημασία, μπορώ να τα αντέξω —με τον Θεό δίπλα μου, αυτά τα πράγματα δεν σημαίνουν τίποτα». Είναι εύκολο να ξεπεράσεις και να εξαλείψεις τέτοιου είδους σωματικό πόνο και κακουχίες. Ποιο είναι αυτό που δεν ξεπερνιέται εύκολα; Οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου. Δεν μπορεί ν’ απαλλαγεί κανείς απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις του μέσα από απλή αυτοσυγκράτηση. Οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν τον σωματικό πόνο προκειμένου να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους, να ικανοποιήσουν το θέλημα του Θεού και στο μέλλον να εισέλθουν στη βασιλεία· άραγε, όμως, το να μπορεί κανείς να υποφέρει και να καταβάλει ένα τίμημα σημαίνει ότι έχουν αλλάξει οι διαθέσεις του; Όχι. Για να αξιολογήσετε εάν κάποιος έχει υποστεί αλλαγή στη διάθεσή του, μην εξετάζετε πόσα βάσανα μπορεί να υπομείνει ούτε πόσο καλή συμπεριφορά έχει επιφανειακά. Ο μόνος τρόπος να αξιολογήσετε αν έχει όντως αλλάξει η διάθεση ενός ανθρώπου είναι να εξετάζετε με τι στόχους, με τι κίνητρα και με τι προθέσεις ενεργεί, με ποιες αρχές συμπεριφέρεται και χειρίζεται τις υποθέσεις, και τι στάση έχει απέναντι στην αλήθεια.

Κάποιοι άνθρωποι, αφού πιστέψουν στον Θεό, παύουν να ακολουθούν τις κοσμικές τάσεις και να δίνουν σημασία στα ρούχα και την εμφάνισή τους. Μπορούν να υποφέρουν και να εργάζονται σκληρά, να καθυποτάσσουν τη σάρκα και να επαναστατούν εναντίον της. Όμως, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, στις επαφές τους με τους άλλους και όταν χειρίζονται τα πράγματα, σπάνια είναι ειλικρινείς. Δεν τους αρέσει να είναι ειλικρινείς, θέλουν συνέχεια να ξεχωρίζουν και να διακρίνονται, και πίσω από όλα όσα λένε και κάνουν κρύβεται κάποια πρόθεση. Κάνουν λεπτομερείς, σχολαστικούς υπολογισμούς προκειμένου να δείξουν στους ανθρώπους πόσο καλοί είναι, να κερδίσουν την καρδιά τους και να τους αναγκάσουν να τους ευνοούν και να τους λατρεύουν· μάλιστα, το κάνουν σε τέτοιον βαθμό, που οι άλλοι έρχονται και αναζητούν πράγματα απ’ αυτούς όποτε τους συμβαίνει κάτι. Με τον τρόπο αυτόν, κάνουν επίδειξη. Τι διάθεση είναι αυτή που αποκαλύπτουν; Είναι μια σατανική διάθεση. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σαν κι αυτούς; Όλοι έτσι είναι. Φαινομενικά, τηρούν όλους τους κανονισμούς, είναι ικανοί να υποφέρουν λίγο και είναι κάπως πρόθυμοι να δαπανήσουν τον εαυτό τους. Μπορούν να εγκαταλείψουν μερικά κοσμικά πράγματα, έχουν λίγη αποφασιστικότητα και προθυμία να επιδιώξουν την αλήθεια, και έχουν βάλει τα θεμέλια στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Το θέμα είναι ότι η διεφθαρμένη τους διάθεση παραμένει άθικτη. Δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Ακόμα κι αν κατανοούν την αλήθεια, δεν μπορούν να την κάνουν πράξη. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Όσοι ζουν μέσα σε σατανικές διαθέσεις ενεργούν με σκοπιμότητα στα πάντα. Όταν πίσω από τις πράξεις τους κρύβεται μια λάθος πρόθεση, ούτε προσεύχονται στον Θεό ούτε αρνούνται τη θέλησή τους, δεν αναζητούν τις αλήθεια-αρχές, δεν αναζητούν πράγματα από τους άλλους ούτε συναναστρέφονται μαζί τους. Κάνουν ό,τι θέλουν, ό,τι τυχαίνει να επιθυμούν· ενεργούν απερίσκεπτα και χωρίς αυτοσυγκράτηση. Μπορεί να μην κάνουν φανερά το κακό, αλλά ούτε και κάνουν πράξη την αλήθεια. Ακολουθούν σε ό,τι κάνουν το δικό τους θέλημα και ζουν μέσα σε μια σατανική διάθεση. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν αγάπη για την αλήθεια ούτε θεοφοβούμενη καρδιά, και δεν ζουν ενώπιον του Θεού. Κάποιοι από αυτούς μπορεί μέχρι και να καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, αλλά δεν μπορούν να τα κάνουν πράξη, επειδή δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτά που κάνουν είναι λάθος, ότι προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, και ότι ο Θεός τα απεχθάνεται, όμως τα κάνουν ξανά και ξανά, καθώς πιστεύουν το εξής: «Η πίστη στον Θεό δεν έχει να κάνει με το να αποκτήσεις ευλογίες; Τι το κακό έχει να επιδιώκω ευλογίες; Έχω υποφέρει πολύ τόσα χρόνια που πιστεύω στον Θεό· εγκατέλειψα τη δουλειά μου και παράτησα τις προοπτικές μου στον κόσμο για να κερδίσω την έγκριση και τις ευλογίες του Θεού. Με τόσα βάσανα που έχω υποστεί, ο Θεός πρέπει να με μνημονεύσει. Πρέπει να με ευλογήσει και να με προικίσει με καλή τύχη». Αυτά τα λόγια αρέσουν στους ανθρώπους. Όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό έχουν αυτό το σκεπτικό· νομίζουν ότι δεν είναι δα και τόσο μεγάλο πρόβλημα το να είναι κανείς λίγο μολυσμένος από την πρόθεση να κερδίσει ευλογίες. Όμως, αν εξετάσεις προσεκτικά αυτά τα λόγια, είναι άραγε κάποια από αυτά σύμφωνα με την αλήθεια ή μέρος της αλήθεια-πραγματικότητας; Όλη αυτή η απάρνηση και τα βάσανα δεν είναι τίποτε άλλο παρά είδη καλών ανθρώπινων συμπεριφορών. Αυτές τις ενέργειες τις κυβερνάει η πρόθεση της απόκτησης ευλογιών και δεν αποτελούν άσκηση της αλήθειας. Αν κάποιος αξιολογούσε τη συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων με βάση τα ανθρώπινα ηθικά πρότυπα, αυτοί θα θεωρούνταν φιλότιμοι και φειδωλοί, εργατικοί και σκληροί. Μερικές φορές, είναι τόσο απορροφημένοι από το έργο τους, που ξεχνούν να φάνε και να κοιμηθούν· κάποιοι απ’ αυτούς είναι πρόθυμοι μέχρι και να επιστρέψουν χαμένα αντικείμενα στους ιδιοκτήτες τους, να είναι εξυπηρετικοί και φιλάνθρωποι, να αντιμετωπίζουν τους άλλους με κατανόηση και γενναιοδωρία, να μην είναι τσιγκούνηδες ούτε ιδιότροποι και ακόμα και να χαρίζουν στους άλλους τα πράγματα που αγαπούν περισσότερο. Οι άλλοι τούς αναγνωρίζουν ως καλούς ανθρώπους και επαινούν όλες αυτές τις συμπεριφορές. Τέτοιοι άνθρωποι μοιάζουν ένδοξοι, αξιοθαύμαστοι και αξιέπαινοι· στις πράξεις τους είναι απόλυτα ηθικοί, δίκαιοι και λογικοί. Ανταποδίδουν την καλοσύνη των άλλων και νοιάζονται για την αδελφοσύνη, σε τέτοιον βαθμό που θα θυσιάζονταν για οποιονδήποτε φίλο τους και θα μπορούσαν να υπομείνουν βάσανα και να φτάσουν μέχρι τα πέρατα της γης για τους πιο κοντινούς τους ανθρώπους. Ίσως πολλοί άνθρωποι να επαινούν τέτοιους καλούς ανθρώπους, αλλά μπορούν αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά να αποδεχτούν την αλήθεια και να την κάνουν πράξη; Θα έδιναν πραγματικά τη ζωή τους για να εξυμνήσουν τον Θεό και να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν; Όχι απαραίτητα. Άραγε, λοιπόν, μπορούν να χαρακτηριστούν καλοί άνθρωποι; Αν προσπαθείς να κρίνεις αν κάποιος έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό ή αν έχει την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε θα ήταν ακριβές να τον αξιολογείς διαρκώς με βάση τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, την ηθική και τη δεοντολογία των ανθρώπων; Θα συμφωνούσε αυτό με την αλήθεια; Αν οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες, η ηθική και η δεοντολογία των ανθρώπων ήταν η αλήθεια, τότε δεν θα υπήρχε λόγος να εκφράσει ο Θεός την αλήθεια ούτε θα υπήρχε λόγος να κάνει το έργο της κρίσης και της παίδευσης. Πρέπει να διακρίνεις ξεκάθαρα ότι ο κόσμος και οι άνθρωποι είναι σκοτεινοί και κακοί, ότι δεν έχουν την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο και ότι η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει ανάγκη τη σωτηρία του Θεού. Πρέπει να δεις καθαρά ότι μόνο ο Θεός είναι η αλήθεια, ότι μόνο τα λόγια Του μπορούν να καθάρουν τον άνθρωπο, ότι μόνο Αυτός μπορεί να σώσει τον άνθρωπο και ότι, όσο καλή συμπεριφορά κι αν έχει κανείς, αυτή δεν είναι η αλήθεια-πραγματικότητα και υπολείπεται ακόμα περισσότερο από την ίδια την αλήθεια. Παρόλο που αυτές οι καλές συμπεριφορές είναι διαδεδομένες και έχουν αναγνωριστεί μεταξύ των ανθρώπων, δεν είναι η αλήθεια· ποτέ τους δεν θα είναι, και δεν υπάρχει τίποτα που μπορούν να αλλάξουν. Θα μπορούσες να κάνεις κάποιον που θα θυσιαζόταν για τους φίλους του και θα έφτανε μέχρι τα πέρατα της γης γι’ αυτούς να αποδεχτεί τον Θεό και την αλήθεια; Με τίποτα, καθώς ο άνθρωπος αυτός είναι άθεος. Θα μπορούσες να πείσεις κάποιον που είναι γεμάτος με αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό να φτάσει στην αληθινή υποταγή σ’ Αυτόν; Με τίποτα, αφού, όταν κάποιος είναι γεμάτος με αντιλήψεις, δυσκολεύεται πολύ να αποδεχτεί την αλήθεια και να υποταχθεί σ’ αυτήν. Όσο καλή κι αν είναι η συμπεριφορά κάποιου, μπορεί να τον κάνει ικανό να υποταχθεί πραγματικά στον Θεό; Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να Τον αγαπήσει αληθινά; Μπορεί να Τον εξυμνήσει και να καταθέσει μαρτυρία γι’ Αυτόν; Σε καμία περίπτωση. Μπορείς να εγγυηθείς ότι όλοι όσοι κηρύττουν και εργάζονται για τον Κύριο θα αγαπήσουν αληθινά τον Θεό; Θα ήταν εντελώς αδύνατο. Επομένως, όσες καλές συμπεριφορές και αν έχει κάποιος, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει μετανοήσει και αλλάξει πραγματικά, πόσο μάλλον ότι έχει αλλάξει η ζωή-διάθεσή του.

Πρέπει να μάθετε να διακρίνετε τι είναι η καλή συμπεριφορά και τι είναι η άσκηση της αλήθειας και η επίτευξη αλλαγής στη διάθεσή σας. Η αλλαγή της διάθεσης περιλαμβάνει το να κάνεις πράξη την αλήθεια, να ακούς τα λόγια του Θεού, να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν και να ζεις σύμφωνα με τα λόγια Του. Τι θα πρέπει λοιπόν να κάνει κάποιος προκειμένου να ασκείται και να ζει σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι είναι δύο πολύ καλοί φίλοι. Παλιότερα έχουν βοηθήσει ο ένας τον άλλον, έχουν περάσει μαζί δύσκολες στιγμές και θα έδιναν και τη ζωή τους για να σώσουν ο ένας τον άλλον. Είναι αυτό άσκηση της αλήθειας; Είναι αδελφοσύνη, είναι να θυσιάζεσαι για τους άλλους, είναι καλή συμπεριφορά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι άσκηση της αλήθειας. Η άσκηση της αλήθειας σημαίνει να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού· είναι να υποτάσσεσαι στον Θεό και να Τον ικανοποιείς. Η καλή συμπεριφορά έχει να κάνει αποκλειστικά με το να εκπληρώσεις τις σχέσεις της σάρκας και να διατηρήσεις τους συναισθηματικούς δεσμούς. Επομένως, η αδελφοσύνη, η προστασία των σχέσεων, η βοήθεια, η ανοχή και η ικανοποίηση του άλλου, όλα αυτά είναι ιδιωτικά, προσωπικά ζητήματα και δεν έχουν καμία σχέση με την άσκηση της αλήθειας. Πώς απαιτεί λοιπόν ο Θεός από τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται στους άλλους; (Ο Θεός απαιτεί να συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον με βάση τις αρχές. Αν κάποιος κάνει κάτι λάθος, κάτι που δεν συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές, τότε δεν μπορούμε να τον ακούσουμε, ακόμα κι αν πρόκειται για την ίδια μας τη μητέρα ή τον ίδιο μας τον πατέρα. Πρέπει να επιμένουμε στις αλήθεια-αρχές και να προστατεύουμε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού.) (Ο Θεός απαιτεί από τους αδελφούς και τις αδελφές να αλληλοβοηθιούνται. Αν βλέπουμε ότι κάποιος άλλος έχει ένα πρόβλημα, πρέπει να το επισημαίνουμε, να συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτό και να αναζητούμε μαζί τις αλήθεια-αρχές για να το λύσουμε. Μόνο έτσι τον βοηθάμε πραγματικά.) Ο Θεός θέλει η συμπεριφορά που έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους να βασίζεται στα θεμέλια των αλήθεια-αρχών, όποια κι αν είναι η σχέση τους. Οτιδήποτε εκτός αυτών των αρχών δεν μετράει ως άσκηση της αλήθειας. Για παράδειγμα, κάποιος κάνει κάτι που βλάπτει το έργο της εκκλησίας, το οποίο όλοι το ξεσκεπάζουν και διαμαρτύρονται γι’ αυτό. Ο φίλος του λέει: «Δεν χρειάζεται να τον ξεσκεπάσετε μόνο και μόνο επειδή έκανε ένα λάθος! Είμαι φίλος του· πρώτα απ’ όλα πρέπει να δείξω κατανόηση απέναντί του· πρέπει να είμαι ανεκτικός απέναντί του και να τον βοηθήσω. Δεν μπορώ να τον ξεσκεπάσω, όπως κάνατε εσείς. Πρέπει να τον παρηγορήσω, όχι να τον πληγώσω· εγώ θα του έλεγα ότι το λάθος δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Όποιος από εσάς τον ξεσκεπάσει ξανά και του κάνει πάλι τη ζωή δύσκολη, θα έχει να κάνει μαζί μου. Εγώ είμαι πιο κοντά σ’ αυτόν απ’ ό,τι καθένας σας. Είμαστε καλοί φίλοι. Αν χρειαστεί, θα τον υπερασπιστώ». Είναι αυτό άσκηση της αλήθειας; (Όχι, αυτό είναι μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις.) Η νοοτροπία του ανθρώπου αυτού βασίζεται και σε μια άλλη θεωρητική βάση. Πιστεύει: «Ο φίλος μου με βοήθησε στην πιο δύσκολη, στην πιο επώδυνη περίοδο της ζωής μου. Όλοι οι άλλοι με είχαν εγκαταλείψει, μόνο αυτός με φρόντισε και με βοήθησε. Τώρα έχει πρόβλημα και είναι η σειρά μου να τον βοηθήσω —θεωρώ ότι αυτό σημαίνει να έχεις συνείδηση και ανθρώπινη φύση. Πώς μπορείς να αποκαλείς τον εαυτό σου άνθρωπο αν πιστεύεις στον Θεό χωρίς να έχεις ούτε αυτό το ελάχιστο ίχνος συνείδησης; Κάτι τέτοιο δεν καθιστά την πίστη σου στον Θεό και την άσκηση της αλήθειας κενά λόγια;» Αυτά τα λόγια ακούγονται λες και είναι σωστά. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν την πραγματική τους εικόνα, ούτε καν αυτός που τα είπε· νομίζει ότι το κίνητρο που κρύβεται πίσω από τις πράξεις του συμφωνεί με την αλήθεια. Είναι όμως σωστές οι πράξεις του; Η αλήθεια είναι πως όχι. Αν κοιτάξεις πιο προσεκτικά, κάθε λέξη που λέει γεννιέται από την ανθρώπινη ηθική, δεοντολογία και συνείδηση. Αν κάποιος τον κρίνει με βάση την ανθρώπινη ηθική, έχει συνείδηση και είναι αφοσιωμένος. Το ότι υπερασπίζεται έτσι τον φίλο του σημαίνει ότι είναι καλός άνθρωπος. Γνωρίζει όμως κανείς ποια διάθεση και ουσία κρύβεται πίσω απ’ αυτόν τον «καλό άνθρωπο»; Δεν είναι αληθινός πιστός στον Θεό. Πρώτα απ’ όλα, όταν συμβαίνει κάτι, δεν βλέπει την κατάσταση σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Δεν αναζητά την αλήθεια στα λόγια του Θεού, αλλά αντίθετα επιλέγει να δει το θέμα σύμφωνα με την ηθική και τη δεοντολογία, καθώς και με τα αξιώματα των άπιστων για τη ζωή. Θεωρεί αλήθεια τις αιρέσεις και τις πλάνες του Σατανά και παραμερίζει τα λόγια του Θεού, αγνοώντας όσα λέγονται στα λόγια Του. Με τον τρόπο αυτόν, χλευάζει την αλήθεια. Αυτό δείχνει ότι δεν αγαπάει την αλήθεια. Αντικαθιστά την αλήθεια με σατανικά αξιώματα ζωής και με τις αντιλήψεις, τη δεοντολογία και την ηθική του ανθρώπου, και ενεργεί σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες. Λέει μάλιστα με σιγουριά ότι έτσι κάνει πράξη την αλήθεια και ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού, ότι έτσι είναι σωστό να ενεργεί κανείς. Δεν χρησιμοποιεί απλώς αυτό το πρόσχημα της δικαιοσύνης για να παραβιάσει την αλήθεια; Δεν είναι συνηθισμένη μια τέτοια κατάσταση όσον αφορά το πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι και το πώς χειρίζονται τις υποθέσεις τους; Όταν εκφράζεις πάντοτε τα λόγια και τα δόγματα, ξέρεις ότι δεν έχεις την αλήθεια, ότι αυτό που έχει πραγματικά αξία είναι η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, ενώ ξέρεις, επίσης, ότι σ’ αυτόν τον σκοτεινό και κακό κόσμο, μόνο η ζωή των ανθρώπων που έχουν αποκτήσει την αλήθεια έχει ελπίδα και αξία. Κι όμως, όταν συμβεί ένα σημαντικό γεγονός που απαιτεί να υψώσεις το ανάστημά σου και να κάνεις επιλογές, θα θεωρήσεις ότι αυτά που συνιστούν την αλήθεια και έχουν χρησιμότητα είναι οι φιλοσοφίες, η ηθική και η δεοντολογία του Σατανά. Εκείνη τη στιγμή, η αλήθεια που βρίσκεται στα λόγια του Θεού, την οποία θέλεις να επιδιώξεις, δεν είναι χρήσιμη. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Εφόσον μπορείς να αναγνωρίσεις ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, τότε γιατί δεν μπορείς να τον κάνεις πράξη; Γιατί δεν τολμάς να κάνεις πράξη την αλήθεια; Τι είναι αυτό που φοβάσαι; Φοβάσαι μη σε συκοφαντήσουν και σε κρίνουν οι άλλοι, μη χάσεις τις προοπτικές σου στον κόσμο και μη βλάψεις τα προσωπικά σου συμφέροντα. Όταν δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, όταν γίνεσαι λιποτάκτης, και σε μια κρίσιμη συγκυρία αρνείσαι την αξία της αλήθειας που βρίσκεται στα λόγια του Θεού, αυτό φτάνει για να αποδείξει ότι δεν είσαι κάποιος που αγαπάει την αλήθεια, ότι, αντίθετα, αγαπάς τις φιλοσοφίες, τις αιρέσεις και τις πλάνες του Σατανά, ότι επιδιώκεις τις κοσμικές προοπτικές, τα συμφέροντα της σάρκας σου, τη φήμη και τη θέση σου. Και παρ’ όλα αυτά, λες ότι αγαπάς την αλήθεια· αυτό είναι υποκρισία. Όλα αυτά αρκούν για να καταδείξουν ότι δεν έχεις αποδεχτεί ποτέ την αλήθεια ούτε έχεις κάνει πράξη την αλήθεια κατά την πίστη σου στον Θεό. Σε αυτήν την περίπτωση, έχεις θεοφοβούμενη καρδιά; Υπάρχει θέση για τον Θεό στην καρδιά σου; Ναι μεν αναγνωρίζεις κανονικά ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, αλλά, μόλις συμβεί κάτι, ο Θεός δεν θα βρίσκεται στην καρδιά σου· θα εκτιμάς πάνω απ’ όλα τον εαυτό σου και θα μεταχειρίζεσαι ως την αλήθεια τις ανθρώπινες σχέσεις, τις φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, τους ηθικούς κανόνες και τις εντολές, και τα πρότυπα της συνείδησης και της ηθικής. Αυτά τα πράγματα, τα οποία ανήκουν στον Σατανά, έχουν ήδη μετατραπεί μέσα σου σε υποκατάστατα της αλήθειας· δεν έχεις εκφυλιστεί, λοιπόν; Έχεις πλέον προδώσει ολοκληρωτικά τον Θεό και έχεις εκπέσει ολόκληρος στο σκοτάδι.

Πολλοί άνθρωποι είναι πάρα πολύ απασχολημένοι στα τόσα χρόνια που πιστεύουν στον Θεό· για ποιον λόγο, λοιπόν, δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα; Στην πραγματικότητα, για το πρόβλημα αυτό φταίει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια. Αν τους πεις ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, θα νιώσουν θιγμένοι· στην πραγματικότητα, όμως, είναι λογικό αυτό το παράπονό τους; Όχι, δεν είναι. Όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει αυτοί οι άνθρωποι και όσα δόγματα κι αν έχουν καταλάβει, όταν έρθει η ώρα, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια· δεν ενεργούν, δεν χειρίζονται τα ζητήματα και δεν προσεγγίζουν τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω τους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, κι έχουν πάντα τις δικές τους απόψεις. Όταν Μου μιλάει κάποιος, αυτοί οι άνθρωποι λένε πάντα: «Άκουσέ με, άσε με να εκφράσω την άποψή μου· αυτή είναι η άποψή μου, αυτό εννοώ»· «Θέλω να ενεργήσω μ’ αυτόν τον τρόπο, θα με ακούσεις;» Ξέρω τι εννοείς χωρίς να το λες· δεν είναι ανάγκη να μιλάς συνέχεια για το τι εννοείς, δεν είναι η αλήθεια, και ούτε γίνεται αλήθεια όταν το δηλώσεις ξεκάθαρα. Αν πιστεύεις ότι έχεις την αλήθεια από τότε που γεννήθηκες, τότε γιατί πιστεύεις ακόμα στον Θεό; Αν μπορείς να καταλάβεις διαισθητικά όλες τις αλήθειες που έχει εκφράσει Εκείνος —λες και μπορείς να καταλάβεις όλες τις αλήθειες, κι εσύ ο ίδιος είσαι η αλήθεια και μπορείς να λύσεις όλα τα προβλήματα— τότε γιατί συνεχίζεις να πιστεύεις στον Θεό; Κάποιοι λένε: «Για ποιον λόγο Εσύ έχεις πάντα δίκιο και παίρνεις όλες τις αποφάσεις; Εμένα γιατί δεν με ακούς;» Τι λόγια είναι αυτά; Σε ακούω τόσα χρόνια, και δεν έχω ακούσει ούτε μια λέξη που να είναι σωστή ή που να συμφωνεί με την αλήθεια· ποιος ο λόγος να σε ακούσω, λοιπόν; Θα ήθελα να ακούσω κάποιες σχετικά σωστές απόψεις από τον άνθρωπο. Θα γλύτωνα λίγη σκέψη και ενέργεια, αλλά δεν ακούω καμία. Το μόνο που ακούω είναι πλάνες και επαναστατικά λόγια, γκρίνια και αρνητικές κουβέντες· αφού όλα αυτά είναι αντίθετα με την αλήθεια, ποιος ο λόγος να τα ακούσω; Αν αναγκάζονταν όλοι να σε ακούσουν, τότε θα επαναστατούσαν ενάντια στον Θεό, θα αντιστέκονταν στον Θεό, θα εναντιώνονταν στον Ουρανό, θα ακολουθούσαν όλοι τον Σατανά και τελικά θα χάνονταν. Αν ακούσεις και αναλογιστείς τα λόγια Μου, τότε θα καταλάβεις την αλήθεια, θα μπορέσεις να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και θα ξεκινήσεις την πορεία σου προς τη σωτηρία. Μόνο τα λόγια του Θεού μπορούν να σώσουν τους ανθρώπους, και μόνο αν καταλάβουν την αλήθεια, αν κάνουν πράξη την αλήθεια και καταφέρουν να υποταχθούν στον Θεό μπορούν οι άνθρωποι να φτάσουν στη σωτηρία Του. Δεν είναι εύκολο να αποδεχτούν οι άνθρωποι την αλήθεια. Όταν βρίσκομαι κοντά σε ανθρώπους, θέλω να ακούω πώς έχουν εισέλθει πρόσφατα στην αλήθεια οι αδελφοί και οι αδελφές· τι πρόοδο έχουν κάνει στη διάκριση των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων και στην άσκηση της αλήθειας· σε τι συνθήκες βρίσκονται· αν έχουν αναστρέψει και αλλάξει τις λανθασμένες καταστάσεις τους· πόσο γνωρίζουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους· πόση κατανόηση έχουν αποκτήσει για τον εαυτό τους από τις αποκαλύψεις των διεφθαρμένων διαθέσεών τους· πόσες από τις παρανοήσεις τους για τον Θεό έχουν εξαλειφθεί· και πόσο έχει αυξηθεί η γνώση τους για τον Θεό. Θα ήθελα να ακούω γι’ αυτές τις εμπειρίες και γι’ αυτήν τη γνώση, αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να δώσουν τέτοιου είδους βιωματικές μαρτυρίες. Δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα και λένε μόνο τα κενά λόγια και δόγματα, στρεβλά, προκατειλημμένα λόγια και παράπονα ή αλλιώς λόγια με τα οποία προσπαθούν να κάνουν επίδειξη, να διεκδικήσουν τα εύσημα και να επιδιώξουν ανταμοιβές. Πώς νομίζετε ότι αισθάνομαι όταν τα ακούω; Θα Με χαροποιήσουν; (Όχι.) Πολύ σπάνια λένε οι άνθρωποι κάτι σχετικά με τις γνώσεις που έχουν για την αλήθεια και την πρακτική τους εμπειρία πάνω σε αυτήν ή λόγια που κάνουν τους άλλους να νιώσουν καλύτερα μόλις τα ακούσουν· χωρίς τέτοιου είδους λόγια, αυτά που λένε οι άνθρωποι είναι είτε για να πάρουν τα εύσημα και να επιδιώξουν ανταμοιβές, είτε άσχετα, κενά λόγια. Υπάρχει κανένας λόγος να Μου μιλήσεις γι’ αυτά τα κούφια δόγματα; Ίσα ίσα που μπορείς να παραπλανήσεις τους ανίδεους ανθρώπους όταν μιλάς γι’ αυτά τα δόγματα· δεν είναι, λοιπόν, παράλογο να μιλάς σ’ Εμένα γι’ αυτά; Κάποιοι άνθρωποι, όταν συζητάνε μαζί Μου, μιλάνε πάντα για ψεύτικα πνευματικά δόγματα, και όταν συζητάνε για κάποιο ζήτημα, λένε πάντα: «Τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, τα πάντα ορίζονται από τον Θεό». Νομίζουν ότι το να μιλάς για εξωτερικές υποθέσεις δεν είναι πνευματικό και ότι πνευματικό είναι μόνο το να ξέρεις να μιλάς για πνευματικά δόγματα. Όταν τους λέω κάποια πρακτικά λόγια και τους μιλάω για τις λεπτομέρειες της ζωής, δεν τα εμπεδώνουν· θέλουν μόνο να ακούνε βαρύγδουπα κηρύγματα και μεγαλειώδη πνευματικά δόγματα. Τέτοιοι άνθρωποι διαθέτουν άραγε την πραγματικότητα; Όχι μόνο δεν έχουν την πραγματικότητα, αλλά δεν έχουν και ίχνος λογικής. Είναι πραγματικά αλαζόνες και ανίδεοι.