Ποια είναι η προσωπική σας εμπειρία σχετικά με το να είστε ειλικρινείς; (Νιώθω πως είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος ειλικρινής.) Γιατί νιώθεις πως είναι δύσκολο; (Θέλω πολύ να είμαι ειλικρινής, αλλά όταν εξετάζω καθημερινά τον εαυτό μου, βλέπω πως είμαι ανειλικρινής και πως η ομιλία μου περιέχει πολλές νοθεύσεις. Μερικές φορές, βάζω συναίσθημα στα λόγια μου ή έχω ορισμένα κίνητρα όταν μιλάω. Άλλες φορές, παίζω παιχνιδάκια, υπεκφεύγω ή λέω πράγματα που αντιβαίνουν στην πραγματικότητα, όπως δόλιες κουβέντες, μισές αλήθειες ή άλλα ψεύδη, απλώς και μόνο για να πετύχω κάποιο στόχο.) Όλες αυτές οι συμπεριφορές ανήκουν στο διεστραμμένο και δόλιο κομμάτι των ανθρώπων και απορρέουν από τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις. Γιατί στους ανθρώπους αρέσει να είναι δόλιοι; Χρησιμοποιούν ύπουλα μέσα για να υλοποιήσουν τους στόχους τους και να πετύχουν τους σκοπούς τους. Η πράξη τους αυτή δείχνει πως δεν είναι ξεκάθαροι, έντιμοι και ειλικρινείς. Σε τέτοιες στιγμές οι άνθρωποι αποκαλύπτουν την πονηρία και την πανουργία τους ή την κακεντρέχεια και την ποταπότητά τους. Εδώ έγκειται η δυσκολία του να είναι κανείς ειλικρινής: Αν κάποιος έχει αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις μέσα στην καρδιά του, θα του φανεί πράγματι πολύ δύσκολο να είναι ειλικρινής. Αν είσαι, όμως, άνθρωπος που αγαπάει και μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, δεν θα σου είναι τόσο δύσκολο να είσαι ειλικρινής. Θα το θεωρήσεις πολύ πιο εύκολο. Όσοι έχουν προσωπική εμπειρία γνωρίζουν πολύ καλά πως τα μεγαλύτερα εμπόδια στο να είναι κανείς ειλικρινής είναι η πονηρία, η δολιότητα, η κακεντρέχεια και οι ποταπές προθέσεις των ανθρώπων. Όσο εξακολουθείς να έχεις αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, θα σου είναι εξαιρετικά δύσκολο να είσαι ειλικρινής. Όλοι σας εκπαιδεύεστε στο να είστε ειλικρινείς, επομένως έχετε κάποια εμπειρία πάνω σε αυτό. Πώς ήταν οι εμπειρίες σας; (Κάθε μέρα καταγράφω όλες τις ανοησίες που έχω ξεστομίσει και τα ψέματα που έχω πει. Στη συνέχεια, εξετάζω και αναλύω τον εαυτό μου. Έχω διαπιστώσει πως υπάρχει κάποια πρόθεση πίσω από την πλειονότητα αυτών των ψεμάτων και πως τα έχω πει για χάρη της ματαιοδοξίας μου και για να διασώσω το γόητρό μου. Αν και γνωρίζω πως αυτά που λέω δεν συμφωνούν με την αλήθεια, δεν μπορώ παρά να λέω ψέματα και να προσποιούμαι.) Αυτή είναι η μεγάλη δυσκολία σχετικά με το να είσαι ειλικρινής. Δεν έχει σημασία αν το ξέρεις αυτό ή όχι· το βασικό είναι πως, αν και γνωρίζεις πως αυτό που κάνεις είναι λάθος, συνεχίζεις πεισματικά να λες ψέματα προκειμένου να πετύχεις τους στόχους σου, να διατηρήσεις την εικόνα σου και να διασώσεις το γόητρό σου, και κάθε ισχυρισμός πως έχεις άγνοια είναι ψέμα. Το βασικό για να είσαι ειλικρινής είναι να διορθώσεις τα κίνητρα, τους στόχους και τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να χτυπηθεί στη ρίζα του το πρόβλημα των ψεμάτων. Οι άνθρωποι λένε ψέματα για να πετύχουν τους προσωπικούς τους στόχους, δηλαδή να ωφεληθούν, προσωπικά, να εκμεταλλευτούν μια κατάσταση, να κάνουν καλή εντύπωση ή να κερδίσουν την έγκριση των άλλων —τέτοιους σκοπούς και στόχους έχουν. Τα ψέματα αυτού του είδους αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση, και αυτή είναι η διάκριση που χρειάζεσαι αναφορικά με τα ψέματα. Πώς θα πρέπει να διορθωθεί, λοιπόν, αυτή η διεφθαρμένη διάθεση; Αυτό εξαρτάται από το αν αγαπάς ή όχι την αλήθεια. Αν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια, να μιλάς χωρίς να υποστηρίζεις τον εαυτό σου, να σταματήσεις να νοιάζεσαι για τα δικά σου συμφέροντα και, αντ’ αυτού, να νοιάζεσαι για το έργο της εκκλησίας, τις προθέσεις του Θεού και τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού, τότε θα σταματήσεις να λες ψέματα. Θα μπορείς να μιλάς ντόμπρα και σταράτα. Αν δεν έχεις αυτό το ανάστημα, δεν θα μπορείς να μιλάς με ντομπροσύνη, αποδεικνύοντας ότι υστερείς σε ανάστημα και δεν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια. Για να είσαι, λοιπόν, ειλικρινής, είναι απαραίτητο να περάσεις από μια διαδικασία κατά την οποία θα κατανοήσεις την αλήθεια και θα αναπτυχθείς σε ανάστημα. Αν το εξετάσουμε έτσι, είναι αδύνατο να είναι κανείς ειλικρινής χωρίς οκτώ με δέκα χρόνια βιωμάτων. Αυτή η περίοδος είναι η διαδικασία της ανάπτυξης στη ζωή του, η διαδικασία της κατανόησης και της απόκτησης της αλήθειας. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να ρωτήσουν το εξής: «Είναι όντως τόσο δύσκολο να επιλυθεί το ζήτημα των ψεμάτων και να γίνει κανείς ειλικρινής;» Αυτό εξαρτάται από το άτομο στο οποίο αναφέρεσαι. Αν αγαπάει την αλήθεια, τότε θα μπορέσει να σταματήσει να λέει ψέματα σε ορισμένα θέματα. Αν, όμως, δεν αγαπάει την αλήθεια, τότε θα δυσκολευτεί ακόμη περισσότερο να σταματήσει να λέει ψέματα.

Για να εκπαιδεύσει κανείς τον εαυτό του να είναι ειλικρινής, πρέπει να λύσει κυρίως το πρόβλημα του να λέει ψέματα και να διορθώσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Αυτό περιλαμβάνει μια βασική άσκηση: Όταν συνειδητοποιήσεις πως έχεις πει ψέματα σε κάποιον και τον έχεις ξεγελάσει, θα πρέπει να του ανοιχτείς, να ξεσκεπάσεις τον εαυτό σου και να του ζητήσεις συγγνώμη. Αυτή η άσκηση βοηθά σημαντικά να λυθεί το πρόβλημα του να λέει κανείς ψέματα. Αν, για παράδειγμα, έχεις ξεγελάσει κάποιον ή τα λόγια που του είπες ήταν νοθευμένα ή περιείχαν κάποια προσωπική πρόθεση, τότε θα πρέπει να τον προσεγγίσεις, να αναλύσεις τον εαυτό σου και να του πεις: «Αυτό που σου είπα ήταν ψέμα και το είπα με σκοπό να προστατέψω τον εγωισμό μου. Ένιωσα άβολα μόλις σου το είπα, οπότε σου ζητώ συγγνώμη. Σε παρακαλώ, συγχώρησέ με». Εκείνος θα βρει την πράξη σου ιδιαίτερα αναζωογονητική και θα αναρωτηθεί πώς γίνεται να υπάρχει άνθρωπος που ζητάει συγγνώμη αφού έχει πει ένα ψέμα. Θαυμάζει πολύ τέτοιο θάρρος. Ποια οφέλη αποκομίζει κανείς αν επιδοθεί σε αυτήν την άσκηση; Σκοπός της δεν είναι να κερδίσει κανείς τον θαυμασμό των άλλων, αλλά να συγκρατήσει και να περιορίσει πιο αποτελεσματικά τον εαυτό από το να λέει ψέματα. Αφού, λοιπόν, πεις κάποιο ψέμα, πρέπει να κάνεις πράξη το να απολογηθείς γι’ αυτό που είπες. Όσο περισσότερο εκπαιδεύεις τον εαυτό σου στο να κάνεις πράξη την ανάλυση, να ξεσκεπάζεις τον εαυτό σου και να ζητάς συγγνώμη στους ανθρώπους κατ’ αυτόν τον τρόπο τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα και τόσο θα μειώνεται ο αριθμός των ψεμάτων που λες. Το να αναλύεις και να ξεσκεπάζεις τον εαυτό σου προκειμένου να είσαι ειλικρινής και να συγκρατείς τον εαυτό σου ώστε να μη λες ψέματα είναι μια άσκηση που απαιτεί θάρρος, ενώ το να ζητάς συγγνώμη από κάποιον αφού του έχεις πει ψέματα απαιτεί ακόμη περισσότερο θάρρος. Αν ασκείστε έτσι για ένα δυο χρόνια, ή ίσως και τρία με πέντε, είναι βέβαιο πως θα δείτε σαφή αποτελέσματα και δεν θα δυσκολευτείτε να απαλλαγείτε από τα ψέματα. Το πρώτο βήμα για να γίνει κανείς ειλικρινής είναι να απαλλαγεί από τα ψέματα κι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τρία με πέντε χρόνια προσπάθειας. Αφού επιλυθεί το πρόβλημα των ψεμάτων, το δεύτερο βήμα είναι να επιλυθεί το πρόβλημα του δόλου και της εξαπάτησης. Κάποιες φορές, η εξαπάτηση και ο δόλος δεν απαιτούν να λέει κανείς ψέματα, αφού τα πράγματα αυτά επιτυγχάνονται και αποκλειστικά μέσω ενεργειών. Ένας άνθρωπος μπορεί να μη λέει ψέματα προς τα έξω, αλλά να συνεχίζει να κρύβει δόλο και εξαπάτηση μέσα στην καρδιά του. Αυτό θα το γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, αφού θα το έχει σκεφτεί σε βάθος και θα το έχει συλλογιστεί προσεκτικά. Θα το αναγνωρίσει εύκολα όταν το αναλογιστεί αργότερα. Μόλις κάποιος λύσει το πρόβλημα των ψεμάτων, θα του είναι συγκριτικά λίγο πιο εύκολο να λύσει τα προβλήματα του δόλου και της εξαπάτησης. Πρέπει, όμως, να έχει θεοφοβούμενη καρδιά, επειδή ο άνθρωπος εξουσιάζεται από κάποια πρόθεση όταν ενεργεί δόλια και εξαπατά. Οι άνθρωποι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό απέξω ούτε μπορούν να το διακρίνουν. Μόνο ο Θεός μπορεί να το εξετάσει αυτό εξονυχιστικά και μόνο Εκείνος το ξέρει. Συνεπώς, μόνο αν κάποιος στηρίζεται στην προσευχή στον Θεό και αποδέχεται την εξονυχιστική εξέτασή Του μπορεί να επιλύσει τα προβλήματα του δόλου και της εξαπάτησης. Αν δεν αγαπάει την αλήθεια και δεν έχει φόβο Θεού μέσα στην καρδιά του, δεν μπορεί να διορθώσει τον δόλο και την εξαπάτησή του. Μπορείς να προσευχηθείς ενώπιον του Θεού και να παραδεχθείς τα λάθη σου, να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις ή να αναλύσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, δηλώνοντας ειλικρινά τι σκεφτόσουν εκείνη τη στιγμή, τι είπες, ποια ήταν η πρόθεσή σου και πώς ενήργησες δόλια. Όλα αυτά είναι σχετικά εύκολα. Αν, όμως, σου ζητηθεί να ξεσκεπάσεις τον εαυτό σου σε έναν άλλον άνθρωπο, μπορεί να χάσεις το θάρρος και την αποφασιστικότητά σου επειδή θέλεις να διασώσεις το γόητρό σου. Τότε θα σου είναι πολύ δύσκολο να κάνεις πράξη το να ανοιχτείς και να ξεσκεπάσεις τον εαυτό σου. Σε γενικές γραμμές, ίσως να είσαι σε θέση να παραδεχθείς πως περιστασιακά διαπιστώνεις ότι μιλάς ή ενεργείς σύμφωνα με τους προσωπικούς στόχους και σκοπούς σου και ότι υπάρχει ένας βαθμός δόλου, νόθευσης, ψεμάτων ή εξαπάτησης σε όσα λες ή κάνεις. Στη συνέχεια, όμως, όταν συμβεί κάτι και αναγκαστείς να αναλύσεις τον εαυτό σου, να φανερώσεις πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα από την αρχή μέχρι το τέλος και να εξηγήσεις ποια από τα λόγια που είπες ήταν απατηλά, ποια πρόθεση κρυβόταν πίσω από αυτά, τι σκεφτόσουν και κατά πόσον ήσουν ή όχι κακεντρεχής ή μοχθηρός, δεν θέλεις να δώσεις συγκεκριμένα στοιχεία ή να μπεις σε λεπτομέρειες. Κάποιοι άνθρωποι, μάλιστα, θα ξεπετάξουν το ζήτημα και θα πουν: «Τι να κάνουμε, έτσι είμαι: δόλιος, πονηρός και αναξιόπιστος». Αυτό δείχνει πως είναι ανίκανοι να αντιμετωπίσουν σωστά τη διεφθαρμένη ουσία τους ή δείχνει πόσο δόλιοι και πονηροί είναι. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται πάντα σε φάση και κατάσταση υπεκφυγής. Μονίμως συγχωρούν και διευκολύνουν τον εαυτό τους, ενώ δεν μπορούν να υποφέρουν ή να πληρώσουν κάποιο τίμημα για να κάνουν πράξη την αλήθεια του να είναι ειλικρινείς. Πολλοί άνθρωποι κηρύττουν λόγια και δόγματα επί χρόνια, λέγοντας συνέχεια: «Είμαι πολύ δόλιος και πονηρός, οι πράξεις μου περιέχουν συχνά στοιχεία εξαπάτησης και δεν φέρομαι καθόλου ειλικρινά στους άλλους». Αφού, όμως, το φωνάζουν αυτό επί πολλά χρόνια, παραμένουν εξίσου δόλιοι με πριν, επειδή δεν τους ακούει ποτέ κανείς να αναλύουν αληθινά τον εαυτό τους ή να εκφράζουν αληθινή μεταμέλεια όταν αποκαλύπτουν αυτήν τη δόλια κατάσταση. Δεν ξεσκεπάζουν ποτέ τον εαυτό τους στους άλλους ούτε ζητούν συγγνώμη αφού τους πουν ψέματα ή τους εξαπατήσουν ούτε, βέβαια, συναναστρέφονται στις συναθροίσεις πάνω στις βιωματικές τους μαρτυρίες σχετικά με την αυτοανάλυση και την αυτογνωσία. Εκτός αυτού, δεν λένε ποτέ πώς απέκτησαν αυτογνωσία ή πώς μετανόησαν όσον αφορά αυτά τα ζητήματα. Δεν κάνουν τίποτε από αυτά, πράγμα που αποδεικνύει πως δεν έχουν αυτογνωσία και δεν έχουν μετανοήσει αληθινά. Όταν λένε πως είναι δόλιοι και πως θέλουν να είναι ειλικρινείς, απλώς φωνάζουν συνθήματα και κηρύττουν δόγματα και τίποτα παραπάνω. Ίσως κάνουν αυτά τα πράγματα επειδή προσπαθούν να πάνε με το ρεύμα και να ακολουθήσουν το κοπάδι ή ίσως το περιβάλλον της εκκλησιαστικής ζωής να τους αναγκάζει να ενεργούν μηχανικά και να φορούν ένα προσωπείο. Όπως και να ’χει, αυτοί που φωνάζουν συνθήματα και κηρύττουν δόγματα δεν θα μετανοήσουν ποτέ αληθινά και σίγουρα δεν θα μπορέσουν να αποκτήσουν τη σωτηρία του Θεού.

Όλες οι αλήθειες που απαιτεί ο Θεός να κάνουν πράξη οι άνθρωποι απαιτούν από αυτούς να πληρώσουν ένα τίμημα και να τις κάνουν πράξη και να τις βιώσουν πρακτικά στην πραγματική τους ζωή. Ο Θεός δεν ζητά από τους ανθρώπους να μένουν στα λόγια με το να απαγγέλλουν απλώς λόγια και δόγματα, να μιλούν περί αυτογνωσίας, να παραδέχονται πως είναι δόλιοι, πως είναι ψεύτες, διεστραμμένοι, δόλιοι και ύπουλοι, ή να λένε αυτά τα πράγματα φωναχτά λίγες φορές και τέλος. Αν κάποιος τα παραδεχτεί όλα αυτά, αλλά στη συνέχεια δεν αλλάξει ούτε στο ελάχιστο, αν συνεχίσει να λέει ψέματα, να εξαπατά και να είναι δόλιος, αν επιστρατεύει τα ίδια σατανικά κόλπα και τις ίδιες σατανικές μεθόδους όταν αντιμετωπίζει κάτι και αν τα μέσα και οι μέθοδοί του δεν αλλάζουν ποτέ, τότε είναι αυτός ο άνθρωπος ικανός να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; Θα καταφέρει να αλλάξει ποτέ τη διάθεσή του; Όχι, ποτέ! Πρέπει να είσαι σε θέση να κάνεις αυτοκριτική και να αποκτήσεις αυτογνωσία. Πρέπει να έχεις το θάρρος να ανοιχτείς και να ξεσκεπάσεις τον εαυτό σου μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές σου, καθώς και να συναναστραφείς πάνω στην αληθινή σου κατάσταση. Εάν δεν τολμάς να ξεσκεπάσεις ή να αναλύσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και να παραδεχτείς τα λάθη σου, τότε δεν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια και, πολύ περισσότερο, δεν είσαι άνθρωπος που έχει αυτογνωσία. Αν όλοι είναι σαν εκείνους τους θρησκευόμενους που κάνουν φιγούρα για να κερδίσουν τον θαυμασμό των άλλων και δίνουν μαρτυρία για το πόσο αγαπούν τον Θεό και πόσο τους αγαπά Εκείνος, πόσο υποτάσσονται σε Αυτόν και πόσο πιστοί Τού είναι, με μόνο σκοπό να κερδίσουν τον σεβασμό και τον θαυμασμό των άλλων, και έχουν όλοι τα δικά τους σχέδια και διατηρούν έναν ιδιωτικό χώρο μέσα στην καρδιά τους, τότε πώς μπορεί να μιλά κανείς για αληθινά βιώματα; Πώς θα μπορούσε να έχει κανείς αληθινά βιώματα ώστε να μιλήσει γι’ αυτά σε κάποιον άλλο; Το να μοιράζεσαι τα βιώματά σου και να συναναστρέφεσαι πάνω σε αυτά σημαίνει να συναναστρέφεσαι σχετικά με την εμπειρία και τη γνώση που έχεις για τα λόγια του Θεού. Έχει να κάνει με το να εκφράζεις κάθε σκέψη που υπάρχει μέσα στην καρδιά σου, καθώς και την κατάστασή σου και τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτεται μέσα σου· έχει να κάνει με το να δίνεις στους άλλους τη δυνατότητα να διακρίνουν αυτά τα πράγματα και έπειτα να επιλύεις το πρόβλημα μέσω συναναστροφής πάνω στην αλήθεια. Για να επωφεληθούν όλοι και να αποκομίσουν τις ανταμοιβές, είναι απαραίτητο να γίνει συναναστροφή πάνω στα βιώματα κατ’ αυτόν τον τρόπο. Μόνο αυτό συνιστά την αληθινή εκκλησιαστική ζωή. Το να λες μόνο κενές κουβέντες για τη γνώση σου σχετικά με τα λόγια του Θεού ή κάποιον ύμνο και, στη συνέχεια, να συναναστρέφεσαι όπως σου αρέσει, χωρίς να μπαίνεις σε λεπτομέρειες και χωρίς να αναφέρεις τις πραγματικές σου καταστάσεις ή τα πραγματικά σου προβλήματα, είναι ένα είδος συναναστροφής που δεν αποφέρει κανένα όφελος. Αν όλοι μιλούν για δογματικές ή θεωρητικές γνώσεις, αλλά δεν λένε τίποτα για τις γνώσεις που έχουν αποκομίσει από πραγματικά βιώματα και, όταν συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, αποφεύγουν να μιλούν για την προσωπική τους ζωή, τα προβλήματα της πραγματικής τους ζωής και τον εσωτερικό τους κόσμο, τότε μπορεί να προκύψει αληθινή επικοινωνία; Μπορεί να υπάρξει αληθινή εμπιστοσύνη; Όχι! Αν μια γυναίκα δεν εκφράζει ποτέ στον άντρα της τα λόγια που έχει μέσα στην καρδιά της, μετρά αυτό ως οικειότητα; Είναι δυνατόν να ξέρει ο ένας τι έχει στο μυαλό του ο άλλος; (Όχι.) Ας υποθέσουμε, τότε, πως λένε συνέχεια «Σ’ αγαπώ». Λένε μονάχα αυτήν την κουβέντα, χωρίς να ξεσκεπάζουν ποτέ τον εαυτό τους ή να λένε ο ένας στον άλλο τι σκέφτονται πραγματικά βαθιά μέσα τους, τι προσδοκούν από τον σύντροφό τους ή τι προβλήματα αντιμετωπίζουν. Δεν εκμυστηρεύονται ποτέ πράγματα ο ένας στον άλλο και, όταν βρίσκονται μαζί, δεν ανταλλάσσουν παρά επιφανειακές ευγένειες. Είναι, λοιπόν, αληθινό αντρόγυνο; Φυσικά και όχι! Παρομοίως, για να είναι σε θέση οι αδελφοί και οι αδελφές να εκμυστηρεύονται πράγματα μεταξύ τους και να βοηθάνε και να φροντίζουν ο ένας τον άλλον, πρέπει ο καθένας να μιλάει για τις αληθινές του εμπειρίες. Αν δεν λες τίποτα για τις αληθινές σου εμπειρίες και κηρύττεις μόνο τα λόγια και τα δόγματα που κατανοεί ο άνθρωπος και λίγο δόγμα για την πίστη στον Θεό, και λες τετριμμένες κοινοτοπίες χωρίς να ανοίγεσαι ως προς το τι υπάρχει στην καρδιά σου, τότε δεν είσαι ειλικρινής και είσαι ανίκανος να είσαι ειλικρινής. Ας χρησιμοποιήσω το ίδιο παράδειγμα: Ένας άντρας και μια γυναίκα που ζουν μαζί για πολλά χρόνια, προσπαθούν να συνηθίσουν ο ένας τον άλλο και έρχονται περιστασιακά σε σύγκρουση. Αν, όμως, έχετε και οι δύο κανονική ανθρώπινη φύση και τόσο εσύ όσο και εκείνος μιλάτε πάντα ο ένας στον άλλο από καρδιάς για τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε στη ζωή ή στη δουλειά σας, για τις σκέψεις που κάνετε βαθιά μέσα σας, για τον τρόπο με τον οποίο σκοπεύετε να βάλετε σε τάξη τα πράγματα ή για τις ιδέες και τα σχέδια που έχετε για το μέλλον των παιδιών σας, και λες στον σύντροφό σου όλα αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα νιώθετε και οι δύο μεγάλη οικειότητα μεταξύ σας; Αν, όμως, εκείνος δεν μοιράζεται ποτέ μαζί σου τις πιο ενδόμυχες σκέψεις του και απλώς φέρνει στο σπίτι έναν μισθό, ενώ εσύ δεν του μιλάς ποτέ για τις δικές σου σκέψεις και δεν εκμυστηρεύεστε ποτέ πράγματα ο ένας στον άλλο, τότε δεν θα υπάρχει συναισθηματική απόσταση μεταξύ σας; Είναι βέβαιο πως θα υπάρχει, αφού ο ένας δεν κατανοεί τις σκέψεις ή τα σχέδια του άλλου. Εν τέλει, δεν θα μπορείς να καταλάβεις τι είδους άνθρωπος είναι ο σύντροφός σου ούτε θα μπορεί εκείνος να καταλάβει τι είδους άνθρωπος είσαι εσύ. Δεν θα κατανοείς τις ανάγκες του ούτε θα κατανοεί εκείνος τις δικές σου. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε λεκτική ούτε πνευματική επικοινωνία, τότε δεν υπάρχει πιθανότητα να αναπτυχθεί οικειότητα μεταξύ τους και δεν μπορούν να φροντίζουν ούτε να βοηθούν ο ένας τον άλλο. Το έχετε βιώσει αυτό, έτσι δεν είναι; Αν ο φίλος σου σου εκμυστηρεύεται τα πάντα και εκφράζει όλα όσα σκέφτεται και οτιδήποτε τον κάνει να νιώθει δυστυχισμένος ή ευτυχισμένος, τότε δεν θα νιώθεις ιδιαίτερα κοντά του; Ο λόγος που είναι διατεθειμένος να σου πει αυτά τα πράγματα είναι επειδή του έχεις εκμυστηρευτεί κι εσύ τις πιο ενδόμυχες σκέψεις σου. Έχετε μια πολύ στενή σχέση, γι’ αυτό και μπορείτε να τα πηγαίνετε τόσο καλά και να βοηθάτε ο ένας τον άλλο. Αν δεν υπήρχε τέτοια επικοινωνία και συζήτηση μεταξύ των αδελφών στην εκκλησία, δεν θα μπορούσαν να συνυπάρχουν αρμονικά και θα τους ήταν αδύνατο να συνεργάζονται καλά καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους. Γι’ αυτό η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια απαιτεί πνευματική επικοινωνία και την ικανότητα να μιλά κανείς από καρδιάς. Αυτή είναι μία από τις αρχές που πρέπει να έχει κανείς προκειμένου να είναι ειλικρινής.

Κάποιοι άνθρωποι, όταν ακούνε πως για να είναι κανείς ειλικρινής πρέπει να λέει την αλήθεια και να μιλά από καρδιάς και πως, αν λέει ψέματα ή εξαπατά, πρέπει να ανοίγεται, να ξεσκεπάζει τον εαυτό του και να παραδέχεται τα λάθη του, λένε: «Είναι δύσκολο να είναι κανείς ειλικρινής. Πρέπει να μοιράζομαι με τους άλλους την κάθε μου σκέψη; Δεν είναι αρκετό να συναναστρέφομαι πάνω στα θετικά πράγματα; Δεν χρειάζεται να μιλάω στους άλλους για τη σκοτεινή ή τη διεφθαρμένη μου πλευρά, έτσι δεν είναι;» Αν δεν ξεσκεπάσεις τον εαυτό σου στους άλλους και δεν τον αναλύσεις, τότε δεν θα αποκτήσεις ποτέ αυτογνωσία. Δεν θα αναγνωρίσεις ποτέ τι είδους πράγμα είσαι και οι άλλοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να σε εμπιστευτούν. Αυτό είναι γεγονός. Αν θέλεις να σε εμπιστεύονται οι άλλοι, πρέπει πρώτα να είσαι ειλικρινής. Για να είσαι ειλικρινής, πρέπει πρώτα να ξεσκεπάσεις την καρδιά σου ώστε να δουν όλοι τι υπάρχει μέσα της, να δουν κάθε σου σκέψη και να αντικρίσουν το αληθινό σου πρόσωπο. Δεν πρέπει να προσπαθείς να μεταμφιεστείς ή να καλυφθείς. Τότε μόνο θα σε εμπιστεύονται οι άλλοι και θα σε θεωρούν ειλικρινή. Αυτή είναι η πλέον θεμελιώδης άσκηση, καθώς και προϋπόθεση για να είναι κανείς ειλικρινής. Δεν είναι δόλιο και αναληθές πάντα να υποκρίνεσαι, πάντα να προσποιείσαι πως διακρίνεσαι από αγιότητα, ευγένεια, μεγαλείο και ανώτερο χαρακτήρα, να μην αφήνεις τους άλλους να δουν τη διαφθορά και τα ελαττώματά σου, και να παρουσιάζεις μια ψευδή εικόνα στους άλλους ώστε να πιστεύουν πως έχεις ακεραιότητα, είσαι σπουδαίος, διαθέτεις αυταπάρνηση και είσαι δίκαιος και ανιδιοτελής; Δεν θα σε καταλάβουν οι άνθρωποι σε βάθος χρόνου; Μη μεταμφιέζεσαι και μην καλύπτεσαι, λοιπόν. Αντίθετα, ξεσκέπασε τον εαυτό σου και την καρδιά σου για να τα δουν οι άλλοι. Αν μπορείς να ξεσκεπάσεις την καρδιά σου για να τη δουν οι άλλοι, καθώς και όλες τις σκέψεις και τα σχέδιά σου —τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά— δεν είναι αυτό ειλικρίνεια; Αν μπορέσεις να ξεσκεπάσεις τον εαυτό σου για να σε δουν οι άλλοι, τότε θα σε δει και ο Θεός και θα πει: «Εφόσον έχεις ξεσκεπάσει τον εαυτό σου για να σε δουν οι άλλοι, τότε σίγουρα είσαι ειλικρινής ενώπιόν Μου». Μα αν ξεσκεπάζεις τον εαυτό σου στον Θεό μόνο όταν δεν σε βλέπουν οι άλλοι, ενώ, όταν είσαι μαζί τους, πάντα υποκρίνεσαι ότι είσαι μέγας, ευγενής ή ανιδιοτελής, τότε τι θα σκεφτεί ο Θεός για σένα; Τι θα πει; Το εξής: «Είσαι πέρα για πέρα δόλιος. Είσαι πέρα για πέρα υποκριτής και ελεεινός, και δεν είσαι ειλικρινής». Έτσι, ο Θεός θα σε καταδικάσει. Εάν θέλεις να είσαι ειλικρινής, τότε, είτε βρίσκεσαι ενώπιον του Θεού είτε άλλων ανθρώπων, θα πρέπει να είσαι σε θέση να δώσεις έναν αγνό και ανοιχτό απολογισμό της εσωτερικής σου κατάστασης και των λόγων που έχεις μες στην καρδιά σου. Είναι εύκολο να το επιτύχεις αυτό; Απαιτεί μια περίοδο εκπαίδευσης, καθώς και να προσεύχεσαι και να στηρίζεσαι συχνά στον Θεό. Πρέπει να εκπαιδευτείς στο να λες τα λόγια που έχεις μες στην καρδιά σου με απλό και ανοιχτό τρόπο σε κάθε ζήτημα. Με τέτοια εκπαίδευση, μπορείς να σημειώσεις πρόοδο. Αν αντιμετωπίσεις κάποια μεγάλη δυσκολία, πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις την αλήθεια· πρέπει να αγωνιστείς μες στην καρδιά σου και να υπερνικήσεις τη σάρκα, έως ότου μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια. Εκπαιδεύοντας έτσι τον εαυτό σου, λίγο λίγο η καρδιά σου σταδιακά θα ανοίγει. Θα γίνεσαι όλο και πιο αγνός και τα αποτελέσματα των λόγων και των πράξεών σου θα είναι διαφορετικά απ’ ό,τι ήταν προηγουμένως. Τα ψέματα και τα κόλπα σου όλο και θα μειώνονται και θα μπορείς να ζεις ενώπιον του Θεού. Τότε, θα έχεις γίνει, ουσιαστικά, ειλικρινής άνθρωπος.

Μετά τη διαφθορά της από τον Σατανά, όλη η ανθρωπότητα ζει σε μια σατανική διάθεση. Όπως και ο Σατανάς, οι άνθρωποι μεταμφιέζονται και συγκαλύπτονται σε κάθε πτυχή τους και καταφεύγουν στον δόλο και τα παιχνιδάκια σε κάθε ζήτημα. Για τα πάντα καταφεύγουν στον δόλο και τα παιχνιδάκια. Ορισμένοι άνθρωποι, μάλιστα, παίζουν δόλια παιχνίδια σε δραστηριότητες τόσο κοινές όσο τα ψώνια. Μπορεί, για παράδειγμα, να έχουν αγοράσει ένα πολύ μοδάτο σύνολο. Παρόλο, όμως, που το λατρεύουν, δεν τολμούν να το φορέσουν στην εκκλησία, από φόβο μην τους σχολιάσουν οι αδελφοί και οι αδελφές και τους αποκαλέσουν ρηχούς. Έτσι, το φοράνε μόνο πίσω από την πλάτη των άλλων. Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Είναι η αποκάλυψη μιας δόλιας και ανειλικρινούς διάθεσης. Γιατί θα αγόραζε κανείς ένα μοδάτο σύνολο, αλλά δεν θα τολμούσε να το φορέσει μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές του; Μέσα του, του αρέσουν τα μοδάτα πράγματα και ακολουθεί τις κοσμικές τάσεις, όπως κάνουν οι άπιστοι. Φοβάται πως οι αδελφοί και οι αδελφές θα τον διακρίνουν, θα δουν πόσο ρηχός είναι και θα καταλάβουν πως δεν είναι αξιοσέβαστος και αξιότιμος άνθρωπος. Μέσα στην καρδιά του, επιδιώκει τα μοδάτα πράγματα και δυσκολεύεται να τα εγκαταλείψει· μπορεί, λοιπόν, να τα φοράει μόνο στο σπίτι του και φοβάται να αφήσει τους αδελφούς και τις αδελφές του να τα δουν. Εφόσον δεν μπορεί να δείξει φανερά τα πράγματα που του αρέσουν, γιατί δεν μπορεί να τα εγκαταλείψει; Δεν τον ελέγχει μια σατανική διάθεση; Λέει συνεχώς λόγια και δόγματα και φαίνεται πως κατανοεί την αλήθεια, όμως δεν είναι σε θέση να την κάνει πράξη. Είναι άνθρωπος που ζει σύμφωνα με μια σατανική διάθεση. Αν κάποιος είναι πάντα ανέντιμος στα λόγια και στις πράξεις του, δεν αφήνει τους άλλους να δουν το πραγματικό του πρόσωπο και παριστάνει διαρκώς τον ευσεβή μπροστά στους άλλους, τότε σε τι διαφέρει από έναν Φαρισαίο; Θέλει να ζήσει τη ζωή ενός πόρνου, αλλά να του εγείρουν και μνημείο προς τιμήν της αγνότητάς του. Γνώριζε πολύ καλά πως δεν θα μπορούσε να φορέσει το ιδιαίτερο σύνολό του δημοσίως, γιατί, λοιπόν, το αγόρασε; Δεν ήταν σπατάλη χρημάτων; Του αρέσουν αυτού του είδους τα πράγματα και είχε βάλει στο μάτι το συγκεκριμένο σύνολο, οπότε θεώρησε πως έπρεπε να το αγοράσει. Αφού το αγοράσει, όμως, δεν μπορεί να το φορέσει έξω. Λίγα χρόνια αργότερα, μετανιώνει για την αγορά του και ξαφνικά συνειδητοποιεί: «Πώς γίνεται να υπήρξα τόσο ανόητος και σιχαμερός ώστε να το κάνω αυτό;» Ακόμη και ο ίδιος αηδιάζει με αυτό που έκανε. Δεν μπορεί, όμως, να ελέγξει τις πράξεις του, επειδή δεν είναι σε θέση να εγκαταλείψει τα πράγματα που του αρέσουν και τα οποία επιδιώκει. Επιστρατεύει, λοιπόν, διπρόσωπες τακτικές και εξαπάτηση για να ευχαριστήσει τον εαυτό του. Εφόσον αποκαλύπτει μια δόλια διάθεση σε ένα τόσο ασήμαντο ζήτημα, θα καταφέρει να κάνει πράξη την αλήθεια όταν προκύψει κάτι σοβαρότερο; Αυτό θα είναι αδύνατο. Είναι προφανές πως είναι στη φύση του να είναι δόλιος, και ο δόλος είναι η αχίλλειος πτέρνα του. Ήταν κάποτε ένα παιδί, έξι με επτά χρόνων, το οποίο έφαγε κάτι νόστιμο με την οικογένειά του. Όταν τα άλλα παιδιά το ρώτησαν τι έφαγε, το παιδί ανοιγόκλεισε τα μάτια και είπε «Ξέχασα», ενώ στην πραγματικότητα απλώς δεν ήθελε να τους πει. Γίνεται στ’ αλήθεια να είχε ξεχάσει τι είχε μόλις φάει; Αυτό το μόλις έξι ή εφτά ετών παιδί ήταν ικανό να πει ψέματα. Αυτό ήταν κάτι που του είχαν διδάξει οι ενήλικες; Ήταν αποτέλεσμα του οικογενειακού του περιβάλλοντος; Όχι, αυτή είναι η φύση και η κληρονομιά του ανθρώπου· ο άνθρωπος γεννιέται με δόλια διάθεση. Στην πραγματικότητα, όποιο κι αν ήταν το νόστιμο φαγητό που έφαγε το παιδί, αυτό που έκανε ήταν φυσιολογικό. Του το έφτιαξαν οι γονείς του και δεν έκλεψε το φαγητό κάποιου άλλου. Εφόσον το παιδί ήταν ικανό να πει ψέματα υπό τέτοιες συνθήκες —όταν δεν ήταν καθόλου αναγκαίο να το κάνει— δεν θα ήταν ακόμα πιο πιθανό να πει ψέματα και σε άλλα ζητήματα; Ποιο πρόβλημα καταδεικνύει αυτό; Δεν πρόκειται για πρόβλημα της φύσης του; Αυτό το παιδί έχει πλέον μεγαλώσει και το να λέει ψέματα έχει γίνει η φύση του. Είναι πράγματι δόλιο άτομο και αυτό φαινόταν από αρκετά μικρή ηλικία. Οι δόλιοι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να λένε ψέματα και να εξαπατούν τους άλλους, και τα ψέματα και η εξαπάτησή τους μπορούν να κάνουν την εμφάνισή τους οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Δεν χρειάζεται να μάθουν πώς να κάνουν αυτά τα πράγματα ούτε να τους παρακινήσει κάποιος να τα κάνουν· γεννιούνται με αυτήν την ικανότητα. Αν εκείνο το παιδί ήταν ικανό να σκαρφιστεί ψέματα για να εξαπατήσει τους άλλους σε τόσο νεαρή ηλικία, γίνεται τα ψέματά του να είναι μια μεμονωμένη παράβαση; Σίγουρα όχι. Αυτό δείχνει πως είναι δόλιο άτομο σύμφωνα με τη φύση-ουσία του. Δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς κάτι τόσο απλό; Αν κάποιος λέει ψέματα από τότε που ήταν παιδί, ψεύδεται συχνά, λέει ψέματα και εξαπατά τους άλλους ακόμη και σε απλά ζητήματα που δεν το απαιτούν, και το να λέει ψέματα έχει γίνει η φύση του, τότε δεν θα του είναι εύκολο να αλλάξει. Είναι αληθινά ένα δόλιο άτομο. Γιατί λέμε πως οι δόλιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σωθούν; Επειδή είναι απίθανο να αποδεχτούν την αλήθεια, δεν μπορούν με τίποτα να εξαγνιστούν και να μεταμορφωθούν. Εκείνοι που μπορούν να λάβουν τη σωτηρία του Θεού είναι διαφορετικοί. Ήταν ανέκαθεν σχετικά άδολοι και, αν πουν κάποιο ψεματάκι, πιθανότατα θα κοκκινίσουν και θα νιώσουν άβολα. Είναι ευκολότερο να γίνει ένας τέτοιος άνθρωπος ειλικρινής: Αν του ζητούσες να πει ψέματα ή να εξαπατήσει, θα το έβρισκε δύσκολο. Όταν όντως λέει ψέματα, με δυσκολία βγαίνουν οι λέξεις και όλοι το καταλαβαίνουν αμέσως. Αυτοί είναι σχετικά απλοί άνθρωποι και είναι πιο πιθανό να επιτύχουν τη σωτηρία αν αποδεχθούν την αλήθεια. Λένε ψέματα μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο. Σε γενικές γραμμές, είναι πάντα σε θέση να πούνε την αλήθεια. Εφόσον επιδιώκουν την αλήθεια, θα καταφέρουν να αποτινάξουν αυτήν την πτυχή της διαφθοράς με λίγα χρόνια προσπάθειας και τότε δεν θα τους είναι δύσκολο να γίνουν ειλικρινείς.

Ποιο είναι το πρότυπο το οποίο απαιτεί ο Θεός από τους ειλικρινείς ανθρώπους; Πώς τίθενται οι απαιτήσεις του Θεού στο κεφάλαιο «Οι τρεις νουθεσίες» των λόγων Του; [«Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, να είσαι αυθεντικός με τον Θεό στο καθετί, να είσαι ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, μην κρύβοντας τα γεγονότα, μην προσπαθώντας να εξαπατήσεις όσους είναι επάνω ή από κάτω και μην κάνοντας πράγματα απλώς για να κερδίσεις την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι αγνός στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο. […] Αν τα λόγια σου είναι γεμάτα δικαιολογίες και αιτιολογίες χωρίς αξία, τότε Εγώ λέω ότι είσαι κάποιος απρόθυμος να κάνει την αλήθεια πράξη. Αν έχεις πολλές εκμυστηρεύσεις που είσαι απρόθυμος να μοιραστείς, αν είσαι αντίθετος στο να αποκαλύπτεις τα μυστικά σου —δηλαδή τις δυσκολίες σου— σε άλλους ώστε να αναζητήσεις την οδό του φωτός, τότε Εγώ λέω ότι είσαι κάποιος που δεν θα αποκτήσει εύκολα σωτηρία και δεν θα αναδυθεί εύκολα απ’ το σκοτάδι» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού»).] Υπάρχει μια ιδιαίτερα σημαντική πρόταση εδώ. Τη βλέπετε; (Ο Θεός λέει: «Αν έχεις πολλές εκμυστηρεύσεις που είσαι απρόθυμος να μοιραστείς, αν είσαι αντίθετος στο να αποκαλύπτεις τα μυστικά σου —δηλαδή τις δυσκολίες σου— σε άλλους ώστε να αναζητήσεις την οδό του φωτός, τότε Εγώ λέω ότι είσαι κάποιος που δεν θα αποκτήσει εύκολα σωτηρία και δεν θα αναδυθεί εύκολα απ’ το σκοτάδι».) Σωστά, αυτή είναι. Ο Θεός λέει: «Αν έχεις πολλές εκμυστηρεύσεις που είσαι απρόθυμος να μοιραστείς». Οι άνθρωποι έχουν κάνει πολλά πράγματα για τα οποία δεν τολμούν να μιλήσουν και έχουν πάρα πολλές σκοτεινές πλευρές. Καμία από τις καθημερινές τους ενέργειες δεν συμφωνεί με τον λόγο του Θεού και δεν επαναστατούν απέναντι στη σάρκα. Κάνουν ό,τι θέλουν και, ακόμη και μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό, δεν έχουν εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. «Αν είσαι αντίθετος στο να αποκαλύπτεις τα μυστικά σου —δηλαδή τις δυσκολίες σου— σε άλλους ώστε να αναζητήσεις την οδό του φωτός, τότε Εγώ λέω ότι είσαι κάποιος που δεν θα αποκτήσει εύκολα σωτηρία και δεν θα αναδυθεί εύκολα απ’ το σκοτάδι». Στο σημείο αυτό, ο Θεός έχει κατευθύνει τους ανθρώπους προς ένα μονοπάτι άσκησης. Αν δεν ασκείσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο και απλώς φωνάζεις συνθήματα και δόγματα, τότε δεν θα λάβεις εύκολα τη σωτηρία. Αυτό πράγματι συνδέεται με τη σωτηρία. Η σωτηρία είναι πολύ σημαντική για κάθε άνθρωπο ανεξαιρέτως. Έχει αναφέρει ο Θεός οπουδήποτε αλλού ότι «δεν θα αποκτήσεις εύκολα σωτηρία»; Σε άλλα σημεία, αναφέρεται σπανίως στο πόσο δύσκολο είναι να σωθεί κανείς, αλλά αναφέρεται σ’ αυτό όταν μιλάει για την ειλικρίνεια. Αν δεν είσαι ειλικρινής, τότε είναι πολύ δύσκολο να σωθείς. Το ότι «δεν θα αποκτήσεις εύκολα σωτηρία» σημαίνει πως, αν δεν αποδεχθείς την αλήθεια, θα σου είναι δύσκολο να σωθείς. Θα είσαι ανίκανος να πάρεις τον σωστό δρόμο προς τη σωτηρία, άρα θα είναι αδύνατον να σωθείς. Ο Θεός χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη διατύπωση προκειμένου να δώσει στους ανθρώπους ένα περιθώριο ελιγμών. Με άλλα λόγια, δεν είναι εύκολο να σωθείς, αλλά αν κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, θα έχεις μια ελπίδα να αποκτήσεις τη σωτηρία. Αυτή είναι η κύρια σημασία του. Αν δεν ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, δεν αναλύεις ποτέ σχολαστικά τα μυστικά και τις προκλήσεις σου, δεν ανοίγεσαι ποτέ στους άλλους κατά τη διάρκεια της συναναστροφής, δεν συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω στη διαφθορά και τα μοιραία ελαττώματά σου, και δεν τα αναλύεις ούτε τα φέρνεις στο φως, τότε δεν μπορείς να σωθείς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Αν δεν ξεσκεπάζεις και δεν αναλύεις τον εαυτό σου κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα μισήσεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση, με αποτέλεσμα αυτή να μην αλλάξει ποτέ. Αν δεν μπορείς να αλλάξεις, πώς μπορείς έστω και να σκέφτεσαι πως θα σωθείς; Τα λόγια του Θεού το δείχνουν αυτό ξεκάθαρα και αυτά τα λόγια καταδεικνύουν την πρόθεσή Του. Γιατί τονίζει συνεχώς ο Θεός πως οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι ειλικρινείς; Επειδή το να είναι κανείς ειλικρινής είναι πολύ σημαντικό, αφού έχει άμεση σχέση με το αν μπορεί ή όχι να υποταχθεί στον Θεό και να επιτύχει τη σωτηρία. Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Είμαι αλαζόνας και αυτάρεσκος και συχνά θυμώνω και αποκαλύπτω διαφθορά». Άλλοι λένε: «Είμαι πολύ ρηχός και ματαιόδοξος και τρελαίνομαι να με κολακεύουν οι άλλοι». Όλα αυτά είναι πράγματα που φαίνονται στους ανθρώπους απέξω και δεν αποτελούν μεγάλα προβλήματα. Δεν χρειάζεται να μιλάς όλη την ώρα γι’ αυτά. Ό,τι διάθεση ή χαρακτήρα κι αν έχεις, εφόσον μπορείς να είσαι ειλικρινής άνθρωπος, όπως απαιτεί ο Θεός, μπορείς και να σωθείς. Τι λέτε, λοιπόν; Είναι σημαντικό να είναι κανείς ειλικρινής; Είναι το σημαντικότερο πράγμα και αυτός είναι ο λόγος που μιλάει ο Θεός για την ειλικρίνεια στο κεφάλαιο «Οι τρεις νουθεσίες» των λόγων Του. Σε άλλα κεφάλαια, αναφέρει συχνά πως οι πιστοί θα πρέπει να έχουν κανονική πνευματική ζωή και σωστή εκκλησιαστική ζωή και περιγράφει πώς θα πρέπει να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Τα λόγια Του πάνω σε αυτά τα θέματα είναι γενικά και δεν γίνεται πολύ συγκεκριμένη ή λεπτομερής συζήτηση σχετικά με αυτά. Όταν, όμως, ο Θεός μιλάει για την ειλικρίνεια, υποδεικνύει το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουν οι άνθρωποι. Λέει στους ανθρώπους πώς να ασκούνται, μιλώντας ξεκάθαρα και με άφθονες λεπτομέρειες. Ο Θεός λέει: «Αν έχεις πολλές εκμυστηρεύσεις που είσαι απρόθυμος να μοιραστείς, αν είσαι αντίθετος στο να αποκαλύπτεις τα μυστικά σου —δηλαδή τις δυσκολίες σου— σε άλλους ώστε να αναζητήσεις την οδό του φωτός, τότε Εγώ λέω ότι είσαι κάποιος που δεν θα αποκτήσει εύκολα σωτηρία». Η ειλικρίνεια σχετίζεται με την επίτευξη της σωτηρίας. Γιατί νομίζετε, λοιπόν, πως ο Θεός απαιτεί να είναι ειλικρινείς οι άνθρωποι; Αυτό αφορά την αλήθεια της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ο Θεός σώζει τους ειλικρινείς ανθρώπους, και οι ειλικρινείς άνθρωποι είναι εκείνοι που θέλει για τη βασιλεία Του. Εάν είσαι ικανός να λες ψέματα και να εξαπατάς, τότε είσαι δόλιος, διεστραμμένος και ύπουλος· δεν είσαι ειλικρινής άνθρωπος. Εάν δεν είσαι ειλικρινής, τότε δεν υπάρχει πιθανότητα να σε σώσει ο Θεός ούτε καμία περίπτωση να σωθείς. Λες ότι είσαι πλέον πολύ ευσεβής, ότι δεν είσαι αλαζόνας ή αυτάρεσκος, ότι είσαι σε θέση να πληρώσεις ένα τίμημα όταν εκτελείς το καθήκον σου ή ότι μπορείς να διαδώσεις το ευαγγέλιο και να φέρεις πολλούς ανθρώπους στην πίστη. Δεν είσαι, όμως, ειλικρινής, παραμένεις δόλιος και δεν έχεις αλλάξει καθόλου· μπορείς, επομένως, να σωθείς; Σε καμία περίπτωση. Έτσι, λοιπόν, αυτά τα λόγια του Θεού υπενθυμίζουν σε όλους ότι, προκειμένου να σωθούν, πρέπει πρώτα να είναι ειλικρινείς σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού. Πρέπει να ανοιχτούν, να ξεσκεπάσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τις προθέσεις και τα μυστικά τους, και να αναζητήσουν την οδό του φωτός. Τι σημαίνει η φράση «να αναζητήσουν την οδό του φωτός»; Σημαίνει να αναζητήσεις την αλήθεια ώστε να διορθώσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Όταν ξεσκεπάζεις τη διαφθορά σου και τους στόχους και τις προθέσεις που κρύβονται πίσω από τις πράξεις σου, αναλύεις επίσης τον εαυτό σου και έπειτα αναζητάς: «Γιατί το έκανα αυτό; Βασίζεται στα λόγια του Θεού; Συνάδει με την αλήθεια; Με αυτήν την πράξη μου, κάνω εν γνώσει μου κάτι κακό; Εξαπατώ τον Θεό; Αν εξαπατώ τον Θεό, τότε δεν θα πρέπει να το κάνω· θα πρέπει να εξετάσω τι απαιτεί και τι λέει ο Θεός και να βρω ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές». Αυτό σημαίνει να αναζητάς την αλήθεια και αυτό σημαίνει να βαδίζεις στο φως. Όταν οι άνθρωποι μπορούν να το κάνουν αυτό πράξη τακτικά, μπορούν και να αλλάξουν πραγματικά και είναι, άρα, σε θέση να επιτύχουν τη σωτηρία.