Άραγε, σήμερα υπάρχουν πολλοί πειρασμοί για τους ανθρώπους που ζουν σ’ αυτήν την κοινωνία; Σε τριγυρίζουν πειρασμοί απ’ όλες τις πλευρές, κάθε λογής κακά ρεύματα, κάθε λογής συζητήσεις, κάθε λογής σκέψεις και απόψεις, κάθε λογής παραπλανήσεις και δελεασμοί από κάθε λογής ανθρώπους, κάθε λογής διαβολικά προσωπεία που φορούν κάθε λογής άνθρωποι. Αυτοί είναι όλοι οι πειρασμοί που αντιμετωπίζεις. Για παράδειγμα, μπορεί οι άνθρωποι να σου κάνουν χάρες, να σε κάνουν πλούσιο, να γίνουν φίλοι σου, να βγουν ραντεβού μαζί σου, να σου δώσουν χρήματα, να σου προσφέρουν δουλειά, να σε καλέσουν για χορό, να είναι ευγενικοί απέναντί σου ή να σου δώσουν δώρα. Όλα αυτά τα πράγματα πιθανόν να είναι πειρασμοί. Αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, τότε θα πέσεις στην παγίδα. Αν δεν έχεις εξοπλιστεί εσωτερικά με κάποια αλήθεια και δεν έχεις αληθινό ανάστημα, δεν θα μπορέσεις να δεις αυτά τα πράγματα όπως είναι πραγματικά, και όλα αυτά θα είναι για σένα παγίδες και πειρασμοί. Από μια άποψη, αν δεν έχεις την αλήθεια, δεν θα μπορείς να διακρίνεις τα τεχνάσματα του Σατανά και δεν θα μπορείς να δεις το σατανικό πρόσωπο που έχει ο κάθε διαφορετικός άνθρωπος. Δεν θα μπορείς να νικήσεις τον Σατανά, να επαναστατήσεις εναντίον της σάρκας και να υποταχθείς στον Θεό. Από μια άλλη άποψη, αν δεν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, δεν θα μπορείς να αντισταθείς σε όλα τα διάφορα κακά ρεύματα, τις κακές απόψεις και τις παράλογες σκέψεις και ρητά. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτά, θα είναι σαν να σε χτυπά ένα ξαφνικό ψυχρό κύμα. Μπορεί να πάθεις μόνο ένα μικρό κρυολόγημα, ή μπορεί και κάτι πιο σοβαρό —μπορεί ακόμα και να πάθεις ένα πιθανά θανατηφόρο κρυοπάγημα^[α]. Ίσως χάσεις τελείως την πίστη σου. Αν δεν έχεις την αλήθεια, λίγα μόνο λόγια από τους Σατανάδες και τους διαβόλους του κόσμου των απίστων θα σε μπερδέψουν και θα σε σαστίσουν. Θα αναρωτηθείς αν πρέπει ή δεν πρέπει να πιστεύεις στον Θεό και αν είναι σωστή μια τέτοια πίστη. Μπορεί σήμερα, καθώς συναθροίζεσαι, να είσαι σε καλή κατάσταση, αλλά αύριο να πας σπίτι και να δεις δύο επεισόδια μιας τηλεοπτικής σειράς. Έχεις ήδη παρασυρθεί. Το βράδυ, ξεχνάς να προσευχηθείς πριν κοιμηθείς, και το μυαλό σου το απασχολεί διαρκώς η πλοκή της τηλεοπτικής εκπομπής. Αν συνεχίσεις να βλέπεις τηλεόραση για δύο μέρες, η καρδιά σου έχει ήδη απομακρυνθεί από τον Θεό. Δεν θέλεις πια να διαβάζεις τον λόγο του Θεού ούτε να συναναστρέφεσαι σχετικά με την αλήθεια. Δεν θέλεις καν να προσευχηθείς στον Θεό. Μέσα σου λες πάντα: «Πότε θα μπορέσω να κάνω κάτι; Πότε μπορώ να ξεκινήσω κάποιον σημαντικό σκοπό; Δεν χρειάζεται να είναι μάταιη η ζωή μου!» Είναι αλλαγή γνώμης αυτό; Αρχικά, ήθελες να καταλάβεις μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας, ώστε να μπορείς να διαδώσεις το ευαγγέλιο και να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό. Τώρα γιατί άλλαξες; Μόνο και μόνο βλέποντας ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα, επιτρέπεις στον Σατανά να κυριεύσει την καρδιά σου. Στ’ αλήθεια, έχεις μικρό ανάστημα. Πιστεύεις ότι έχεις το ανάστημα που χρειάζεται για να αντισταθείς σ’ αυτά τα κακά ρεύματα; Τώρα ο Θεός σού δείχνει χάρη και σε παίρνει στον οίκο Του για να εκτελέσεις το καθήκον σου. Μην ξεχνάς το ανάστημά σου. Προς το παρόν, είσαι ένα λουλούδι μέσα σε θερμοκήπιο, ανίκανο να αντέξει τον αέρα και τη βροχή που επικρατεί έξω. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν αυτούς τους πειρασμούς και να αντισταθούν σ’ αυτούς, τότε ο Σατανάς μπορεί να τους αιχμαλωτίσει κάθε στιγμή, σε οποιοδήποτε μέρος. Τόσο μικρό ανάστημα και τέτοια θλιβερή κατάσταση έχει ο άνθρωπος. Αφού δεν κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, όλα τα λόγια του Σατανά είναι για σένα σαν δηλητήριο. Αν τα ακούσεις, θα παγιδευτούν μέσα στην καρδιά σου και δεν θα βγαίνουν με τίποτα. Ναι μεν κατά βάθος, λες: «Θα κλείσω τα αυτιά μου και θα σφραγίσω τα μάτια μου», αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον πειρασμό του Σατανά. Δεν ζεις σε φούσκα. Αν ακούσεις τα λόγια του Σατανά, δεν θα μπορέσεις να αντισταθείς. Θα πέσεις στην παγίδα. Μάταια θα προσεύχεσαι και θα καταριέσαι τον εαυτό σου. Δεν θα μπορέσεις να αντισταθείς. Τέτοια πράγματα μπορούν να επηρεάσουν τις σκέψεις σου και τις πράξεις σου. Μπορούν να μπλοκάρουν το μονοπάτι σου για την επιδίωξη της αλήθειας. Μπορούν ακόμα και να σε ελέγξουν, να μη σε αφήσουν να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό, να σε ρίξουν στην αρνητικότητα και στην αδυναμία, και να σε κρατήσουν μακριά από τον Θεό. Στο τέλος, θα είσαι άχρηστος και θα απελπιστείς εντελώς.

Τώρα νομίζεις ότι είσαι αφοσιωμένος στον Θεό. Έχεις τη φιλοδοξία, την αποφασιστικότητα και το ιδανικό να ικανοποιήσεις τον Θεό. Όταν, όμως, έρθεις αντιμέτωπος με τις δοκιμασίες του Θεού, πώς θα τα καταφέρεις; Ναι μεν λες ότι θα υποταχθείς, αλλά όταν ο Θεός βάλει στον δρόμο σου μια δυσκολία που δεν ανταποκρίνεται στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου, τι θα κάνεις άραγε όταν δεν μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν; Όταν ο Θεός ανταμείβει τους ανθρώπους, αυτό συμφωνεί με τις ψυχολογικές τους ανάγκες και ανταποκρίνεται στις αντιλήψεις και τα γούστα τους, έτσι ώστε εκείνοι να μπορούν να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Πώς θα αντιδράσεις, όμως, όταν ο Θεός σού αφαιρέσει πράγματα; Μπορείς, άραγε, να παραμείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου εν μέσω των δοκιμασιών του Θεού και μέσα στο περιβάλλον που έχει διαμορφώσει Εκείνος για σένα; Θα είναι πρόβλημα αυτό; Όταν λες: «Θα παραμείνω σίγουρα σταθερός στη μαρτυρία μου», τα λόγια σου είναι επίδειξη, ανοησία, άγνοια και βλακεία. Ξέρεις τι σκοπό έχει για σένα ο Θεός; Ξέρεις γιατί επιθυμεί ο Θεός να σε δοκιμάσει; Τι θέλει να αποκαλύψει μέσα σου; Λες: «Έχω τη θέληση που χρειάζεται για να δεχτώ τα βάσανα, είμαι έτοιμος, δεν φοβάμαι καμία δοκιμασία που μπορεί να μου δώσει ο Θεός»· τότε, όμως, συμβαίνει ξαφνικά κάτι που ποτέ δεν περίμενες, κάτι για το οποίο ποτέ δεν προετοιμάστηκες. Τότε πού χρησιμεύει η προετοιμασία σου; Πουθενά απολύτως. Ας πούμε ότι ήσουν πάντοτε καλά στην υγεία σου. Έχεις κάνει για πολλά χρόνια το καθήκον σου και ο Θεός σε έχει προστατεύσει απ’ όλες τις ασθένειες. Το μονοπάτι σου ήταν ομαλό. Ξαφνικά, μια μέρα πηγαίνεις για εξετάσεις και οι γιατροί βρίσκουν κάποια παράξενη ασθένεια, και στη συνέχεια διαπιστώνουν πως είναι ανίατη. Μέσα σου, είναι σαν κάποια δύναμη να έχει αλλάξει την κατεύθυνση σε πανίσχυρα ρεύματα και να έχει στερέψει έναν μεγάλο ωκεανό. «Κανένας από τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία δεν έχει αυτήν την ασθένεια», λες. «Εγώ πιστεύω στον Θεό τον περισσότερο καιρό, είμαι ο πιο δραστήριος στην εκτέλεση του καθήκοντός μου και υπέφερα περισσότερο. Πώς γίνεται να έχω αυτήν την ασθένεια;» Αφού συλλογιστείς το θέμα, συνειδητοποιείς ότι λογικά αυτό είναι μια δοκιμασία από τον Θεό και ότι πρέπει να υποταχθείς. Αυτήν τη στιγμή, έχεις ακόμα την πίστη να προσευχηθείς στον Θεό. Αλλά αφότου προσευχηθείς για λίγο καιρό και παρ’ όλα αυτά, δεν θεραπευτείς, αποφαίνεσαι το εξής: «Αυτό δείχνει ότι ο Θεός με αφήνει να πεθάνω. Ο Θεός θέλει να μου πάρει τη ζωή!» Θα συνεχίσεις τώρα να υποτάσσεσαι στον Θεό; (Μάλλον όχι.) Θα αναφωνήσεις: «Θεέ μου! Δεν θέλω να πεθάνω. Δεν έχω ζήσει αρκετά. Είμαι ακόμα νέος. Έχω ζήσει μόνο τη μισή μου ζωή. Δώσε μου λίγα παραπάνω χρόνια. Υπάρχουν ακόμα πολλά που μπορώ να κάνω!» Είναι ανώφελο να προσεύχεσαι να σε θεραπεύσει ο Θεός. Όσες εξετάσεις κι αν κάνεις, θα δείξουν ότι η ασθένειά σου είναι ανίατη. Με τη θεραπεία, θα πεθάνεις. Χωρίς θεραπεία, και πάλι θα πεθάνεις. Τι θα κάνεις τότε; Πολλές φορές, όταν ο Θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους, αυτοί στην αρχή θεωρούν τις πράξεις του Θεού σωστές και καλές, αλλά όταν η κατάληξη γίνεται σαφής, σκέφτονται: «Ίσως όντως η επιθυμία του Θεού είναι να πεθάνω. Αν ο Θεός θέλει να πεθάνω, ας πεθάνω!» Έτσι, απλώς περιμένουν παθητικοί και αβοήθητοι τον θάνατο. Τι στάση είναι αυτή η αναμονή του θανάτου; Περιλαμβάνει μήπως κανένα στοιχείο υποταγής; (Όχι, απλώς αποδέχεται κανείς τη μοίρα του.) Τέτοιοι άνθρωποι είναι άραγε στ’ αλήθεια πρόθυμοι να πεθάνουν; (Δεν είναι.) Τότε, γιατί περιμένουν τον θάνατο; Όταν έρθει ο θάνατος, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πεθάνουν. Αν δεν έχουν άλλη επιλογή, δεν μπορούν παρά να τον αποδεχτούν. Αυτή η «αποδοχή» είναι μια στάση παθητικής εναντίωσης, όχι πράξη που καταθέτει μαρτυρία. Κάποιοι λένε: «Εφόσον ο Θεός με άφησε να πεθάνω, τι μαρτυρία μού έχει απομείνει να καταθέσω;» Αν και ο Θεός σε αφήνει να πεθάνεις, δεν είσαι δημιούργημα του Θεού; Θα εγκατέλειπες το καθήκον σου; Έχεις μήπως ολοκληρώσει το καθήκον σου; Έχεις κάνει καλά το καθήκον σου; Τι καρδιά πρέπει να έχεις για να παραμείνεις σταθερός στη μαρτυρία που οφείλει να δώσει ένα δημιούργημα; [Θα μιλήσω για την εμπειρία μου. Πριν από λίγες ημέρες, με πόναγε τόσο πολύ το δόντι μου που για τρεις μέρες δεν μπορούσα να κοιμηθώ απ’ τον πόνο. Παρ’ όλα αυτά, έπρεπε κάθε μέρα να κάνω το καθήκον μου. Ο πόνος στο κεφάλι μου ήταν πράγματι σχεδόν ανυπόφορος και με αποπροσανατόλιζε. Μέσα μου παραπονέθηκα λίγο. Πίστευα ότι είχα κάνει το καθήκον μου πολύ καλά· για ποιον λόγο, λοιπόν, μου συνέβαινε αυτό; Εκείνη τη στιγμή, ένιωθα ότι δεν μπορούσα να καταλάβω την πρόθεση του Θεού. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές με παρότρυναν να κάνω αυτοκριτική και να φτάσω στην αυτογνωσία, οπότε συνέχισα να προσεύχομαι και να αναζητώ τον Θεό. Δεν θεωρούσα ότι είχα επαναστατήσει εναντίον του Θεού σε κάτι. Αργότερα, σκέφτηκα τα λόγια που είπε ο Ιώβ στη σύζυγό του όταν δοκιμαζόταν: «…τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» (Ιώβ 2:10). Ο Ιώβ μπόρεσε, όταν δοκιμαζόταν, να μαρτυρήσει για τον Θεό. Σκέφτηκα τον εαυτό μου και είδα ότι, όταν τα πράγματα μου πήγαιναν καλά, μπορούσα να δοξάζω τον Θεό, αλλά σε περιόδους δυσκολιών, γινόμουν αρνητικός και επαναστατούσα εναντίον του Θεού. Κατάλαβα ότι αυτή δεν ήταν η οδός ενός ικανού δημιουργήματος και εκείνη τη στιγμή, τελικά η συνείδησή μου αναστατώθηκε. Είχα τη θέληση να επαναστατήσω ενάντια στη σάρκα και να ικανοποιήσω τον Θεό. Σκέφτηκα ότι, ακόμα κι αν ήμουν άρρωστος, έπρεπε να υποταχθώ στον Θεό. Όσο κι αν πονάω, πρέπει να συνεχίσω να κάνω το καθήκον μου με επιμονή και προθυμία. Αυτή ήταν η δική μου εμπειρία.] Όποιες δοκιμασίες κι αν αντιμετωπίζεις, πρέπει να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού· αυτό είναι το σωστό. Πρέπει να κάνεις αυτοκριτική, χωρίς να καθυστερείς να εκτελέσεις το καθήκον σου. Μην κάνεις μόνο αυτοκριτική χωρίς να εκτελείς ποτέ το καθήκον σου, παραμελώντας τα σημαντικά για να επικεντρωθείς στα ασήμαντα· αυτή είναι η οδός της ανοησίας. Όποια δοκιμασία κι αν σου τύχει, πρέπει να την αντιμετωπίζεις ως φορτίο που σου δίνει ο Θεός. Ας πούμε ότι κάποιοι άνθρωποι ταλαιπωρούνται από μεγάλες αρρώστιες και αβάσταχτα βάσανα, κάποιοι έρχονται αντιμέτωποι ακόμα και με τον θάνατο. Πώς θα πρέπει να προσεγγίζουν μια τέτοια κατάσταση; Σε πολλές περιπτώσεις, οι δοκιμασίες του Θεού είναι φορτία που δίνει στους ανθρώπους. Όσο μεγάλο κι αν είναι το φορτίο που σου έχει δώσει ο Θεός, αυτό είναι το φορτίο που θα πρέπει να αναλάβεις, διότι ο Θεός σε καταλαβαίνει και ξέρει ότι μπορείς να το αντέξεις. Το φορτίο που σου δίνει ο Θεός δεν θα υπερβαίνει το ανάστημα ή τα όρια της αντοχής σου, επομένως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα μπορέσεις να το αντέξεις. Ανεξάρτητα από το τι είδους φορτίο σού δίνει ο Θεός, τι είδους δοκιμασία, να θυμάσαι ένα πράγμα: Είτε κατανοείς το θέλημα του Θεού είτε όχι, είτε διαφωτίζεσαι και φωτίζεσαι από το Άγιο Πνεύμα μετά την προσευχή σου είτε όχι, είτε η δοκιμασία αυτή γίνεται για να σε πειθαρχήσει ο Θεός ή να σε προειδοποιήσει είτε όχι, δεν έχει σημασία εάν εσύ δεν καταλαβαίνεις. Εφόσον δεν αναβάλλεις την εκτέλεση του καθήκοντός σου και μπορείς να τηρείς πιστά το καθήκον σου, ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος, κι εσύ θα παραμένεις σταθερός στη μαρτυρία σου. Κάποιοι άνθρωποι, βλέποντας ότι πάσχουν από μια σοβαρή ασθένεια και ότι θα πεθάνουν, σκέφτονται μέσα τους: «Για να αποφύγω τον θάνατο άρχισα να πιστεύω στον Θεό· αλλά τελικά φαίνεται ότι, ακόμα και μετά από όλα αυτά τα χρόνια που εκτελώ το καθήκον μου, Αυτός θα με αφήσει να πεθάνω. Θα πρέπει να φροντίσω τις δικές μου υποθέσεις, να κάνω όσα πάντα ήθελα να κάνω και να απολαύσω εκείνα που δεν έχω απολαύσει σ’ αυτήν τη ζωή. Το καθήκον μου μπορώ να το αναβάλω». Τι στάση είναι αυτή; Εκτελείς το καθήκον σου όλα αυτά τα χρόνια, έχεις ακούσει όλα αυτά τα κηρύγματα, και ακόμα δεν έχεις καταλάβει την αλήθεια. Μια δοκιμασία σε ρίχνει, σε γονατίζει και σε ξεσκεπάζει. Είναι ένας τέτοιος άνθρωπος άξιος να τον φροντίσει ο Θεός; (Είναι ανάξιος.) Δεν έχει καθόλου αφοσίωση. Ως τι είναι, λοιπόν, γνωστό το καθήκον που έχει εκτελέσει όλα αυτά τα χρόνια; Είναι γνωστό ως «απλή δουλειά». Απλώς έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια. Αν κατά την πίστη σου στον Θεό και κατά την επιδίωξη της αλήθειας είσαι σε θέση να πεις, «Οποιαδήποτε ασθένεια ή οποιοδήποτε δυσάρεστο γεγονός κι αν επιτρέψει ο Θεός να μου συμβεί —ό,τι κι αν κάνει ο Θεός— πρέπει να υπακούσω και να παραμείνω στη θέση μου ως δημιουργημένο ον. Πριν από οτιδήποτε άλλο, πρέπει να κάνω πράξη αυτήν την πτυχή της αλήθειας, την υπακοή· πρέπει να την εφαρμόσω και να βιώσω την πραγματικότητα της υπακοής στον Θεό. Επιπλέον, δεν πρέπει να παραμερίσω αυτό που μου έχει αναθέσει ο Θεός και το καθήκον που θα πρέπει να εκτελέσω. Ακόμα και κατά την τελευταία μου πνοή, πρέπει να τηρήσω το καθήκον μου», δεν αποτελεί αυτό κατάθεση μαρτυρίας; Όταν έχεις αυτό το είδος αποφασιστικότητας κι αυτό το είδος κατάστασης, μπορείς και πάλι να παραπονιέσαι για τον Θεό; Όχι, δεν μπορείς. Σε μια τέτοια στιγμή, θα σκεφτείς μέσα σου: «Ο Θεός μού δίνει αυτήν την αναπνοή, με φροντίζει και με προστατεύει όλα αυτά τα χρόνια, έχει πάρει πολύ πόνο από μένα, μου έδωσε πολλή χάρη και πολλές αλήθειες. Έχω κατανοήσει αλήθειες και μυστήρια που οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει επί γενιές. Έχω κερδίσει πάρα πολλά από τον Θεό, οπότε πρέπει να Του το ανταποδώσω! Στο παρελθόν, το ανάστημά μου ήταν πολύ μικρό, δεν καταλάβαινα τίποτα και ό,τι έπραττα πλήγωνε τον Θεό. Ίσως να μην έχω άλλη ευκαιρία να το ανταποδώσω στον Θεό στο μέλλον. Όσο διάστημα κι αν μου έχει απομείνει να ζήσω, πρέπει να προσφέρω τη λίγη δύναμη που έχω και να κάνω ό,τι μπορώ για τον Θεό, ώστε ο Θεός να δει ότι όλα αυτά τα χρόνια που με φρόντιζε δεν ήταν μάταια, αλλά έχουν αποφέρει καρπό. Θέλω να παρηγορώ τον Θεό και να μην Τον πληγώνω ούτε να Τον απογοητεύω πλέον». Τι θα έλεγες να σκέφτεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο; Μη σκέφτεσαι πώς να σώσεις τον εαυτό σου ή πώς να ξεφύγεις, με τη σκέψη: «Πότε θα θεραπευτεί αυτή η ασθένεια; Όταν θεραπευτεί, θα κάνω ό,τι μπορώ για να εκτελώ το καθήκον μου και να είμαι αφοσιωμένος. Πώς μπορώ ν’ αφοσιωθώ όταν είμαι άρρωστος; Πώς μπορώ να εκτελώ το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος;» Όσο σου μένει έστω και μία ανάσα, δεν είσαι ικανός να εκτελείς το καθήκον σου; Όσο σου μένει έστω και μία ανάσα, δεν είσαι ικανός να μην ντροπιάζεις τον Θεό; Όσο σου μένει έστω και μία ανάσα, όσο το μυαλό σου είναι διαυγές, δεν είσαι ικανός να μην παραπονιέσαι για τον Θεό; (Ναι.) Είναι εύκολο να λες «Ναι» τώρα, δεν θα είναι, όμως, τόσο εύκολο όταν αυτό σου συμβεί πραγματικά. Έτσι, λοιπόν, πρέπει να επιδιώκεις την αλήθεια, συχνά να εργάζεσαι σκληρά για την αλήθεια και να αφιερώνεις περισσότερο χρόνο στη σκέψη: «Πώς μπορώ να ικανοποιήσω το θέλημα του Θεού; Πώς μπορώ να ανταποδώσω την αγάπη Του; Πώς μπορώ να εκτελώ το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος;» Τι είναι ένα δημιουργημένο ον; Είναι ευθύνη ενός δημιουργημένου όντος απλώς να ακούει τα λόγια του Θεού; Όχι —είναι να βιώνει τα λόγια του Θεού. Ο Θεός σού έχει δώσει πάρα πολλή αλήθεια, πάρα πολλή οδό και πάρα πολλή ζωή, ώστε να μπορείς να βιώνεις αυτά τα πράγματα και να καταθέτεις μαρτυρία σ’ Εκείνον. Αυτό οφείλει να κάνει ένα δημιουργημένο ον, αυτή είναι ευθύνη και υποχρέωσή σου. Πρέπει να συλλογίζεσαι συχνά αυτά τα πράγματα· αν τα συλλογίζεσαι διαρκώς, τότε θα εισέλθεις πιο βαθιά σε όλες τις πτυχές της αλήθειας.

Αν οι άνθρωποι δεν ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και δεν εργαστούν σκληρά για να κερδίσουν την αλήθεια, τότε αργά ή γρήγορα θα σκοντάψουν και θα πέσουν. Θα είναι δύσκολο να μείνουν όρθιοι, γιατί τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν δεν λύνονται αν βασιστούν στις λίγες γνώσεις και στα λίγα δόγματα που κατέχουν. Όσο καλά κι αν μπορείς να μιλήσεις για δόγματα, δεν θα μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τις πραγματικές δυσκολίες. Πρέπει να στοχάζεσαι συνεχώς τις διάφορες αλήθειες για να φτάσεις σε μια διορατική και σαφή κατανόηση. Μόνο τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις την αλήθεια για να λύσεις τα όποια προβλήματα συναντάς. Εκείνοι που καταλαβαίνουν πραγματικά την αλήθεια δεν μιλούν για λόγια και δόγματα. Μπορούν να διακρίνουν τα πάντα και να τα δουν καθαρά, και ό,τι κάνουν το κάνουν με αυτοπεποίθηση. Αν δεν ξέρεις πώς να αναζητάς την αλήθεια στις καταστάσεις που συναντάς και ενεργείς πάντα όπως θέλεις εσύ, τότε δεν υπάρχει τρόπος να καταλάβεις την αλήθεια. Για να καταλάβεις την αλήθεια, πρέπει να σκέφτεσαι συνεχώς πώς να λύνεις προβλήματα όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου χρησιμοποιώντας την αλήθεια. Εάν δεν στοχάζεσαι με αυτόν τον τρόπο, τότε άραγε μπορείς να φτάσεις σ’ αυτές τις αλήθειες; Αν δεν στοχάζεσαι τα λόγια του Θεού, τότε όσα κηρύγματα κι αν ακούσεις, όσα δόγματα κι αν καταλάβεις, θα μένεις πάντα στο επίπεδο των λόγων και δογμάτων. Αν ξέρεις πώς να μιλάς γι’ αυτά τα λόγια και δόγματα, κάτι τέτοιο μπορεί πολλές φορές να σε ξεγελάσει και να σε κάνει να νομίζεις ότι η πίστη σου στον Θεό έχει ήδη αποδώσει καρπούς και έχεις πολύ ψηλό ανάστημα, επειδή τώρα έχεις πάθος και ζωντάνια. Αλλά όταν έρθεις αντιμέτωπος με τα γεγονότα, δηλαδή όταν συναντήσεις δοκιμασίες και δεινά, τότε θα διαπιστώσεις πόσο λίγο σε προστατεύουν αυτά τα λόγια και δόγματα. Δεν μπορούν να σε προστατέψουν ούτε από μία δοκιμασία, πόσο μάλλον να διασφαλίσουν ότι θα μπορέσεις να περάσεις ομαλά κάθε δοκιμασία που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο. Αντίθετα, θα καταλάβεις ότι αυτά τα λόγια και δόγματα σε οδήγησαν στην καταστροφή. Σε τέτοιες στιγμές, θα διαπιστώσεις πόσο μικρό μέρος της αλήθειας καταλαβαίνεις και ότι δεν έχεις εισέλθει ακόμα στην αλήθεια-πραγματικότητα. Οι άνθρωποι, πολλές φορές, όταν αντιμετωπίζουν δοκιμασίες και δεν βλέπουν τον δρόμο προς τα εμπρός, συνειδητοποιούν τελικά πόσο αβοήθητοι είναι χωρίς την αλήθεια και αντιλαμβάνονται πόσο άχρηστα ήταν όλα τους τα λόγια σχετικά με τα δόγματα. Μόνο τότε καταλαβαίνουν πόσο υστερούν και πόσο αξιοθρήνητοι είναι. Όταν όλα είναι ασφαλή και δεν υπάρχουν προβλήματα, νομίζεις συνέχεια ότι καταλαβαίνεις τα πάντα. Νομίζεις ότι η πίστη σου δεν είναι μάταιη και ότι έχεις κερδίσει πολλά απ’ αυτήν. Νομίζεις πως, ό,τι κι αν συμβεί, δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα. Στην πραγματικότητα, απλώς καταλαβαίνεις κάποια λόγια και δόγματα, τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως χρησιμότητα. Μπροστά στην καταστροφή και τη συμφορά, θα βρεθείς σε αμηχανία και δεν θα ξέρεις πώς να αντιμετωπίσεις την κατάσταση. Όταν προσεύχεσαι στον Θεό, δεν θα ξέρεις τι να πεις ούτε τι να ζητήσεις. Δεν μπορείς να βρεις το μονοπάτι. Αυτό δείχνει πόσο θλιβερός είναι ο άνθρωπος. Η καρδιά σου είναι άδεια από τα λόγια του Θεού και δεν έχεις το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ήδη βρίσκεσαι στο σκοτάδι. Η πίστη σου στον Θεό δεν σου έχει αποφέρει τίποτα, και τώρα είσαι εξαθλιωμένος σαν ζητιάνος. Μόνο τότε συνειδητοποιείς ότι η πίστη σου στον Θεό όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε καθόλου την αλήθεια-πραγματικότητα. Πλέον έχεις αποκαλυφθεί πλήρως. Αν μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό μείνεις σε μια τέτοια κατάσταση, τότε μοιραία θα αποκλειστείς.

12 Φεβρουαρίου 2017

Υποσημειώσεις:

α. Κρυοπάγημα, όρος που χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική και αναφέρεται σε σοβαρό, δυνητικά θανατηφόρο εσωτερικό ψύχος που προκαλείται από εξωτερικούς παράγοντες.