Στη διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων, στην ανθρώπινη φύση του καθενός, υπάρχει ένα κοινό πρόβλημα που είναι πολύ σοβαρό. Αυτό το κοινό πρόβλημα είναι το πιο αδύναμο, το πιο μοιραίο μέρος της ανθρώπινης φύσης κάποιου, ενώ όσον αφορά τη φύση-ουσία του, είναι το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να ξεθάψει ή να αλλάξει. Ποιο είναι αυτό το πρόβλημα; Ότι οι άνθρωποι θέλουν συνέχεια να είναι εξαιρετικοί, να είναι υπεράνθρωποι, τέλειοι. Οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα. Μπορούν τα δημιουργήματα να φτάσουν στην παντοδυναμία; Μπορούν να επιτύχουν τελείωση και τελειότητα; Μπορούν να επιτύχουν επιδεξιότητα σε όλα, να φτάσουν να κατανοούν τα πάντα, να διαβλέπουν τα πάντα και να είναι ικανοί για τα πάντα; Όχι, δεν μπορούν. Ωστόσο, μέσα στους ανθρώπους υπάρχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και μια μοιραία αδυναμία. Αμέσως μόλις διδαχθούν μια δεξιότητα ή ένα επάγγελμα, οι άνθρωποι αισθάνονται ικανοί, ότι είναι άνθρωποι με θέση και αξία, και ότι είναι επαγγελματίες. Ανεξάρτητα από το πόσο συνηθισμένοι είναι, όλοι τους θέλουν να προωθήσουν τον εαυτό τους ως ένα διάσημο ή εξαιρετικό άτομο, να γίνουν κάποια μικρή διασημότητα και να κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι είναι τέλειοι, άψογοι και αψεγάδιαστοι· στα μάτια των άλλων, θέλουν να γίνουν διάσημοι, ισχυροί, ή κάποια μεγάλη προσωπικότητα, να γίνουν πανίσχυροι, ικανοί για οτιδήποτε και σε θέση να επιτύχουν τα πάντα. Νιώθουν πως αν ζητούσαν τη βοήθεια των άλλων, θα έδειχναν ανίκανοι, αδύναμοι και κατώτεροι, και οι άλλοι θα τους περιφρονούσαν. Γι’ αυτόν τον λόγο, θέλουν πάντα να προσποιούνται. Μερικοί άνθρωποι, όταν τους ζητάς να κάνουν κάτι, λένε ότι ξέρουν πώς να το κάνουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουν. Στη συνέχεια, το ψάχνουν κρυφά και προσπαθούν να μάθουν πώς να το κάνουν, αφού όμως το μελετήσουν για αρκετές ημέρες, και πάλι δεν καταλαβαίνουν πώς να το κάνουν. Όταν τους ρωτάς πώς τα πηγαίνουν με αυτό, λένε: «Σε λίγο, σε λίγο!» Μέσα τους, όμως, σκέφτονται: «Δεν έχω φτάσει ακόμα εκεί, δεν έχω ιδέα, δεν ξέρω τι να κάνω! Δεν πρέπει να αφήσω να βγουν τα άπλυτά μου στη φόρα, πρέπει να συνεχίσω να υποκρίνομαι, δεν μπορώ ν’ αφήσω τους άλλους να δουν τα μειονεκτήματα και την άγνοιά μου, δεν μπορώ να τους επιτρέψω να με περιφρονήσουν!» Τι πρόβλημα είναι αυτό; Είναι σαν μια κόλαση επί γης, όπου προσπαθείς να σώσεις την υπόληψή σου με κάθε κόστος. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Η αλαζονεία των ανθρώπων αυτών δεν έχει όρια, έχουν χάσει κάθε λογική. Δεν επιθυμούν να είναι σαν όλους τους άλλους, δεν θέλουν να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, κανονικοί άνθρωποι, αλλά υπεράνθρωποι, σπουδαία άτομα, ή επιτυχημένοι. Αυτό είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα! Όσον αφορά τις αδυναμίες, τα ελαττώματα, την άγνοια, την ανοησία και την έλλειψη κατανόησης εντός της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τα σκεπάζουν όλα και δεν αφήνουν τους άλλους να τα δουν, και στη συνέχεια συνεχίζουν να υποδύονται. Κάποιοι άνθρωποι αδυνατούν να διακρίνουν το οτιδήποτε, αλλά παρ’ όλα αυτά λένε ότι κατά βάθος καταλαβαίνουν. Όταν, όμως, τους ζητήσεις να εξηγήσουν αυτό που κατάλαβαν, δεν μπορούν να το κάνουν. Μόλις το εξηγήσει κάποιος άλλος, τότε λένε ότι ετοιμαζόντουσαν να πουν το ίδιο πράγμα, αλλά δεν πρόλαβαν να το πουν εγκαίρως. Κάνουν ό,τι μπορούν για να μεταμφιεστούν και προσπαθούν να δείξουν μια καλή εικόνα. Τι λες, τέτοιοι άνθρωποι δεν πετούν στα σύννεφα; Διαρκώς ονειρεύονται, σωστά; Δεν ξέρουν ποιοι είναι ούτε πώς να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν έχουν ενεργήσει ούτε μια φορά σαν πρακτικά ανθρώπινα όντα. Αν περνάς τις μέρες σου πετώντας στα σύννεφα, χωρίς σχέδιο και σκοπό, χωρίς να ενεργείς σε τίποτα προσγειωμένος, ζώντας πάντα με βάση τη φαντασία σου, τότε αυτό είναι πρόβλημα. Το μονοπάτι στη ζωή που διαλέγεις δεν είναι το σωστό. Αν το πράξεις, τότε, ανεξάρτητα από το ότι πιστεύεις στον Θεό, δεν πρόκειται να κατανοήσεις την αλήθεια ούτε θα είσαι ικανός να την αποκτήσεις. Για να σου μιλήσω ειλικρινά, δεν μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια, διότι ξεκινάς από λάθος αφετηρία. Πρέπει να μάθεις να περπατάς στο έδαφος και να περπατάς σταθερά, κάνοντας ένα βήμα τη φορά. Αν μπορείς να περπατήσεις, περπάτα· μην προσπαθείς να μάθεις να τρέχεις. Αν μπορείς να κάνεις ένα βήμα τη φορά, μην προσπαθείς να κάνεις δύο βήματα τη φορά. Πρέπει να φέρεσαι με τα πόδια σου σταθερά στο έδαφος. Μην προσπαθείς να είσαι υπεράνθρωπος, σπουδαίος ή υψηλόφρων. Επειδή τους ανθρώπους τούς έχει κυριεύσει η σατανική τους διάθεση, έχουν κάποιες φιλοδοξίες και επιθυμίες μέσα τους, οι οποίες είναι κρυμμένες στην καρδιά τους. Δεν θέλουν να ζουν προσγειωμένοι και να πατάνε στο έδαφος· αντίθετα, θέλουν πάντα να πετάνε στον αέρα, να ζουν μέσα στα σύννεφα και στην ομίχλη. Δεν είναι ονειροπόληση αυτό; Μπορούν να ζήσουν οι άνθρωποι στον αέρα; Αυτή είναι η σφαίρα επιρροής του Σατανά, δεν είναι μέρος για να ζουν οι άνθρωποι. Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους από το χώμα της γης· τους βάζει να ζήσουν στο έδαφος, να έχουν μια κανονική ζωή και να τηρούν κάποιους κανόνες, να έχουν κοινή γνώση για τη συμπεριφορά τους, να μαθαίνουν πώς να ενεργούν, πώς να ζουν και πώς να Τον λατρεύουν. Δεν τους έδωσε φτερά ούτε τους αφήνει να ζουν στον αέρα. Στον αέρα περιφέρονται ο Σατανάς και ένα σωρό κακά πνεύματα, όχι οι άνθρωποι. Αν οι άνθρωποι έχουν συνέχεια τέτοιες φιλοδοξίες, αν θέλουν συνέχεια να γίνουν υπεράνθρωποι, να αλλάξουν και να γίνουν κάτι άλλο, τότε γυρεύουν μπελάδες. Είναι πολύ εύκολο να γεμίσεις εμμονές! Κατ’ αρχάς, αυτή η σκέψη και η ιδέα που έχεις είναι λάθος. Προέρχεται από τον Σατανά, δεν ανταποκρίνεται καθόλου στην πραγματικότητα, δεν συνάδει καθόλου με τις απαιτήσεις του Θεού και υπερβαίνει ολοκληρωτικά τα λόγια Του. Και ποια είναι αυτή η σκέψη; Είναι να θέλεις συνέχεια να απέχεις απ’ τα χυδαία πράγματα, να είσαι εξαιρετικός, να μην υπάρχει κανένας σαν κι εσένα, να είσαι ασύγκριτα υπέροχος, να είσαι απόλυτα επιτυχημένος, να γίνεις διάσημος και σπουδαίος, ένα είδωλο για τους άλλους· αυτούς τους στόχους πρέπει να επιδιώκεις; Όχι βέβαια. Σε όλα τα λόγια του Θεού, δεν υπάρχει τίποτα απολύτως που να λέει στους ανθρώπους να επιδιώξουν να γίνουν υπεράνθρωποι, δυνατοί, διάσημοι ή σπουδαίοι. Τίποτα απ’ όσα φαντάζονται οι άνθρωποι δεν είναι αληθινό· δεν υπάρχει τίποτα απ’ όλα αυτά. Αν επιδιώκεις αυτά τα πράγματα, τότε σκάβεις τον ίδιο σου τον λάκκο. Όσο περισσότερο τα επιδιώκεις, τόσο πιο γρήγορα πεθαίνεις. Αυτός ο δρόμος οδηγεί στην καταστροφή.

Μετά από τόσα λόγια που έχει πει ο Θεός, ξέρετε ποιες είναι οι απαιτήσεις Του για το πώς να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι; (Θέλει η διαγωγή τους να είναι ευσυνείδητη.) (Θέλει στη διαγωγή και τις ενέργειές τους να είναι προσγειωμένοι, επιμελείς και να μην τραβούν την προσοχή.) Είναι απλά αυτά τα λίγα λόγια, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να τα πετύχουν· μόνο οι ειλικρινείς μπορούν να το κάνουν αυτό. Στην πραγματικότητα, όπως κι αν το εκφράσετε, με λίγα λόγια, ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς. Μόνο όσοι είναι ειλικρινείς μπορούν να έχουν μια ευσυνείδητη διαγωγή, να είναι προσγειωμένοι στις πράξεις τους, να μην τραβούν την προσοχή και να είναι επιμελείς· επομένως, είναι σωστό να είσαι ειλικρινής και ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς ανθρώπους. Τους δόλιους τους απεχθάνεται. Όσοι δεν έχουν ευσυνείδητη διαγωγή, όσοι δεν είναι προσγειωμένοι στις πράξεις τους είναι δόλιοι. Το καταλαβαίνετε έτσι που το λέω; Πείτε Μου, λοιπόν, ξανά, ποιες άλλες απαιτήσεις έχει ο Θεός από τους ανθρώπους εκτός από το να είναι ειλικρινείς; (Πρέπει να είναι ταπεινοί.) «Ταπεινοί» λέτε· είναι, όμως, λογικό να περιγράψετε τους ανθρώπους με αυτήν τη λέξη; (Είναι παράλογο.) Γιατί είναι παράλογο; Η ανθρωπότητα, λόγω της διαφθοράς της απ’ τον Σατανά, δεν είχε αρχικά καμία θέση· στην αρχή, ήταν κατώτερη από τα σκουλήκια· πόσο πιο ταπεινή θα μπορούσε να είναι, λοιπόν; Τι θα γίνονταν οι άνθρωποι αν υποβίβαζαν ακόμα περισσότερο τον εαυτό τους; Δεν θα γίνονταν διάβολοι ή θηρία; Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, και όλοι αυτοί που δημιούργησε ο Θεός έχουν ανθρώπινα ένστικτα. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να καταφέρουν όσα οφείλουν να έχουν· όλα αυτά συγκαταλέγονται στις κανονικές συμπεριφορές και αποκαλύψεις. Ας μιλήσουμε πρώτα για κάποια απ’ τα συναισθήματα των ανθρώπων, και συγκεκριμένα για την ευτυχία, τον θυμό, τη θλίψη και τη χαρά. Όταν κάποιος είναι θλιμμένος ή λυπημένος, η πιο συνηθισμένη εκδήλωση είναι να κλάψει. Το κλάμα είναι μια φυσική αποκάλυψη της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όταν είσαι θλιμμένος ή όταν πονάς, μπορείς να κλάψεις, να αφήσεις τα δάκρυά σου να τρέξουν ελεύθερα. Μην προσποιείσαι. Κάποιοι λένε: «Εγώ δεν κλαίω, είμαι δυνατός άντρας. Οι άνδρες δεν δακρύζουν εύκολα!» Άλλοι λένε: «Αν και είμαι γυναίκα, έχω αποφασιστικότητα. Πρέπει να δείξω δυνατή σαν άντρας. Θα γίνω ηρωίδα, δεν θα είμαι μια αδύναμη γυναικούλα». Είναι σωστό αυτό το σκεπτικό; Τι ανθρώπινη φύση είναι αυτή; Είναι προσποίηση και δεν είναι αλήθεια. Αυτά που προσποιούνται αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αποκάλυψη της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αντίθετα, είναι μια ψεύτικη εντύπωση που δίνουν στους άλλους, με την οποία διαστρεβλώνουν εντελώς την κανονική ανθρώπινη φύση. Έτσι, όταν οι άνθρωποι στενοχωριούνται ή ανησυχούν για κάτι, όταν αναστενάζουν ή έχουν σχετικά σοβαρή έκφραση, ή όταν δεν έχουν όρεξη να φάνε, όλα αυτά τα πράγματα αποτελούν αποκαλύψεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης και κανείς δεν μπορεί να τις κρύψει. Όταν σε κάποιον συμβαίνει κάτι καλό, εκείνος χαμογελάει, και είναι κι αυτό μια κανονική αποκάλυψη. Κάποιοι δεν τολμάνε να γελάσουν δυνατά όταν χαίρονται. Καλύπτουν πάντα το στόμα τους για να κρύψουν το χαμόγελό τους, από φόβο μήπως οι άλλοι γελάσουν μαζί τους. Είναι φυσιολογικό αυτό; (Όχι, δεν είναι φυσιολογικό.) Προσποίηση είναι κι αυτό. Νομίζουν ότι οι γυναίκες δεν είναι σωστό να γελάνε δημόσια μπροστά σε πολύ κόσμο, και κυρίως ότι δεν μπορούν να δείξουν τα δόντια τους. Αν το κάνουν, οι άλλοι θα τις υποτιμήσουν ή θα τις περιφρονήσουν, γι’ αυτό και πρέπει να είναι συγκρατημένες και να μη δείχνουν επιπολαιότητα. Για όλα αυτά φταίει η εκπαίδευση της παραδοσιακής κινεζικής κουλτούρας. Αν κάποιος δεν βιώνει με κανονικό τρόπο την ευτυχία, τον θυμό, τη θλίψη και τη χαρά, τότε οι άλλοι δεν βλέπουν τις εκδηλώσεις ή τις ανάγκες της κανονικής του ανθρώπινης φύσης. Είναι κανονικός ένας τέτοιος άνθρωπος; (Όχι, δεν είναι.) Δεν υπάρχει κάτι στις σκέψεις του που τον κυριεύει; Ο Σατανάς έχει διαφθείρει βαθιά τους ανθρώπους. Έτσι ακριβώς είναι. Μοιάζουν περισσότερο με τέρατα παρά με ανθρώπους. Αυτήν την όψη έχουν όσοι ζουν υπό την κυριαρχία μιας διαβολικής φύσης. Όλο ψέματα λένε και προσποιούνται υπερβολικά. Γιατί δεν έχουν αλλάξει σχεδόν καθόλου αυτοί που πιστεύουν στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια; Πρώτον, ούτε είναι σωστά ενημερωμένοι ούτε έχουν ξεκάθαρη άποψη για το μονοπάτι, τις αρχές, την κατεύθυνση και τους στόχους που πρέπει να έχει ένας κανονικός άνθρωπος· ούτε έχουν ξεκάθαρη άποψη για το ποιο είναι το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Επιπλέον, άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν ξέρουν τίποτα. Ακόμα κι αν ζήσουν σαράντα ή πενήντα χρόνια, δεν έχουν ιδέα για το πώς να είναι ειλικρινείς ή για τις απαιτήσεις που πρέπει να ικανοποιήσουν για να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Όλα αυτά οφείλονται στο ότι η παραδοσιακή κουλτούρα έχει ριζώσει πολύ βαθιά στην καρδιά τους, κι εκείνοι θέλουν πάντα να παριστάνουν τους άγιους, σπουδαίους ανθρώπους που φαντάζονται ότι είναι· αυτό τους κάνει να αντιλαμβάνονται τα πράγματα με τρόπους προκατειλημμένους, γελοίους και παράξενους. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά σας; Κάποιοι δεν έχουν ανοίξει ποτέ την καρδιά τους στους άλλους ούτε ξέρουν πώς να μιλήσουν για τις σκέψεις που κρύβουν βαθιά μέσα τους. Φαίνονται σαν να μην έχουν καμία δυσκολία, σαν να μην υπήρξαν ποτέ αρνητικοί ή αδύναμοι, σαν να μη δυσκολεύτηκαν ποτέ στη ζωή-είσοδο. Δεν έχουν ανάγκη να αναζητήσουν τίποτα ούτε να συναναστραφούν με τους άλλους, ούτε χρειάζονται τη συναναστροφή, την παροχή, τη βοήθεια ή τη συνδρομή κανενός. Μοιάζουν λες και καταλαβαίνουν τα πάντα από μόνοι τους και μπορούν να λύσουν τα πάντα. Όταν κάποιος τους ρωτάει αν έχουν αναπτύξει ποτέ αρνητικότητα στο παρελθόν, λένε: «Καμιά φορά δείχνω αρνητικότητα· αλλά τότε απλώς προσεύχομαι στον Θεό, το παίρνω απόφαση και δίνω έναν όρκο. Μετά είμαι μια χαρά». Τι άνθρωπος είναι αυτός; Μπορεί φαινομενικά να μην υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι, αλλά η αλήθεια είναι πως είναι πολλοί αυτοί που έχουν τέτοια κατάσταση. Ακόμα και σήμερα, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν ξέρει τι σημαίνει η πίστη στον Θεό. Νομίζει πως πίστη στον Θεό σημαίνει απλώς να Τον αναγνωρίζει κανείς και να είναι καλός άνθρωπος· αν τα κάνει αυτά, μια μέρα «θα γίνει αθάνατος και θα αποκτήσει την οδό», και θα εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών· το ίδιο ακριβώς που λένε κι οι Βουδιστές, ότι δηλαδή δεν έχουν ανθρώπινες επιθυμίες και πάθη ή ότι έχουν αγνή καρδιά και ελάχιστες επιθυμίες. Ο άνθρωπος αυτός εργάζεται μεν επιμελώς και καταβάλλει προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά ισοδυναμεί αυτό με πίστη στον Θεό; Ακόμα και τώρα, δεν ξέρει τι σημαίνει η πίστη στον Θεό ούτε τι θα έπρεπε να επιδιώκει ή τι άνθρωπος θα έπρεπε να είναι. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσει για την αλήθεια, δεν αλλάζει ο στόχος της επιδίωξής του ούτε η άποψή του για την πίστη στον Θεό. Και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα! Αν δεν καταλαβαίνεις καν τι σημαίνει η πίστη στον Θεό, τότε είναι δυνατόν να μπορέσεις να μάθεις ποιος είναι ο Θεός σου; Αν δεν καταλαβαίνεις καν τι σημαίνει η πίστη στον Θεό, μπορείς τότε να επιδιώξεις την αλήθεια; Μπορεί να αγαπήσει την αλήθεια κάποιος που δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα για το όραμα της πίστης στον Θεό; Όσοι δεν καταλαβαίνουν το όραμα της πίστης στον Θεό δεν μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια. Τέτοιους ανθρώπους είναι ανώφελο να τους ρωτήσεις αν αγαπούν ή δεν αγαπούν την αλήθεια· δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει η πίστη στον Θεό ή η επιδίωξη της αλήθειας. Δεν τα καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα. Κανένας τους, είτε πιστεύει στον Θεό για τρία είτε για πέντε χρόνια, είτε για δέκα είτε για οκτώ, δεν καταλαβαίνει την αλήθεια. Το μόνο που ξέρουν είναι ότι πίστη στον Θεό σημαίνει να είναι κανείς καλός άνθρωπος, να κάνει καλά πράγματα, να είναι ευγενικός και φιλάνθρωπος· νομίζουν ότι ένας τέτοιος τρόπος ζωής είναι έντιμος. Δεν είναι πολύ επιφανειακή και ξεπερασμένη αυτή η άποψη; Είναι ασύμβατη και δεν έχει καμία σχέση με τις αλήθειες της πίστης στον Θεό. Δεν κοροϊδεύει τον εαυτό του κάποιος που, αν και πιστεύει στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, συνεχίζει να αντιμετωπίζει το θέμα της πίστης σ’ Αυτόν σύμφωνα με τις απόψεις, τις σκέψεις και τις μεθόδους των απίστων, των βουδιστών και των ταοϊστών, κάποιος που για να βαδίσει στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, στηρίζεται σε παραδοσιακές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, κάποιος που έχει τη λανθασμένη πεποίθηση ότι η κατανόησή του είναι αγνή, που πιστεύει ότι μόνο με μια τέτοια πίστη στον Θεό μπορεί κανείς να επιδιώξει την αλήθεια;

Ο Κινεζικός λαός έχει το πολιτιστικό υπόβαθρο της παράδοσης του Ταοϊσμού και του Βουδισμού. Με ένα τόσο σπουδαίο παραδοσιακό κοινωνικό υπόβαθρο, οι Κινέζοι δυσκολεύονται πολύ να απαλλάξουν τις σκέψεις τους απ’ αυτά τα πράγματα· έτσι, όταν αναφέρεται η πίστη στον Θεό, τα πρώτα πράγματα που σκέφτονται οι Κινέζοι είναι οι απόψεις του Βουδισμού και του Ταοϊσμού, δηλαδή το να μην τρώνε κρέας και να προσεύχονται στον Βούδα, να μη σκοτώνουν, να δίνουν ελεημοσύνη και να κάνουν καλές πράξεις, να βοηθούν τους άλλους, να μην επιτίθενται και να μη φωνάζουν σε κανέναν, να μη δολοφονούν και να μην κάνουν εμπρησμούς, να είναι καλοί άνθρωποι και ούτω καθεξής. Πόσο καιρός χρειάζεται για ν’ απαλλαγεί κάποιος απ’ αυτά τα πράγματα και να καταλάβει το αληθινό νόημα της πίστης στον Θεό; Ποιες αλήθειες πρέπει να επιδιώξει να κατανοήσει για να αντιστρέψει και να εξαλείψει μια και καλή αυτές τις λανθασμένες σκέψεις και αντιλήψεις; Για να μπει κανείς στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, αυτό θα το πετύχει μόνο αν καταλάβει πραγματικά τις απαιτήσεις του Θεού και πιστέψει σ’ Αυτόν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές· τότε είναι που ξεκινά επίσημα η ζωή του ως πιστός στον Θεό. Αν κάποιος διατηρεί στην καρδιά του φεουδαρχικές δεισιδαιμονίες ή τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τους κανονισμούς της παραδοσιακής θρησκείας, τότε αυτά που διατηρεί στην καρδιά του είναι ακριβώς αυτά που απεχθάνεται και μισεί περισσότερο απ’ όλα ο Θεός. Πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια, να διακρίνει αυτά τα πράγματα και στη συνέχεια να τα εγκαταλείψει μια και καλή. Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος αγαπά την αλήθεια και μπορεί να λάβει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Είναι σίγουρο αυτό. Αν δεν έχεις την αλήθεια των λόγων του Θεού ως βάση της πίστης σου σ’ Αυτόν, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να λάβεις τις ευλογίες Του. Μόλις κάποιος έχει μπει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, μόλις περάσει αυτό το κατώφλι, τότε συντελείται κάποια αλλαγή στην εσωτερική του κατάσταση. Αρχικά, δεν έχει απατηλές σκέψεις και απόψεις, αλλά πραγματικές. Η κατάσταση, οι σκέψεις και οι ιδέες του δεν είναι κενές, αλλά είναι σύμφωνες με την αλήθεια, εναρμονίζονται πλήρως με τα λόγια του Θεού. Ο στόχος και η κατεύθυνση που επιδιώκει δεν περιορίζονται στο δόγμα ούτε είναι κάτι το ανέφικτο ή το αόρατο· αντίθετα, είναι κάτι θετικό, κάτι που συμφωνεί με τις απαιτήσεις του Θεού και που Εκείνος το εγκρίνει. Όλη η κατάστασή του, οι σκέψεις του και οι ιδέες του είναι πράγματα πρακτικά και αληθινά. Αφού τώρα πιστεύεις στον Θεό, πού είναι οι σκέψεις σου; Αν ακόμα αιωρούνται στον αέρα και δεν έχουν ακριβή κατεύθυνση, αν έχεις ακόμα πολλές σκέψεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, και πολλές κενές, δογματικές σκέψεις, αν έχεις ένα σωρό ανθρώπινες ιδέες, αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τότε συνεχίζεις να ζεις στον αέρα της φαντασίας και δεν έχεις κατέβει στη γη. Κάτι τέτοιο είναι πολύ επικίνδυνο, επειδή αυτά που σκέφτεσαι, οι πράξεις σου και οι στόχοι που επιδιώκεις μέσα σου δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια της πίστης στον Θεό ούτε με τις απαιτήσεις Του. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν την παραμικρή επαφή μεταξύ τους. Πάνω σε ποια βάση ενεργείς, λοιπόν; Ενεργείς με βάση τις εμπειρίες του ανθρώπου που έχουν συνοψιστεί, τις ανθρώπινες φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, καθώς και αυτά που μαθαίνεις από την κοινωνία, την οικογένειά σου και από κάθε λογής περιστάσεις, κι εκείνα που φαντάζεσαι και συνοψίζεις στο μυαλό σου. Για παράδειγμα, όταν σου συμβαίνει κάτι, κάνεις ό,τι νομίζεις εσύ ότι πρέπει να κάνεις, και αυτό το θεωρείς σύμφωνο με την αλήθεια· πιστεύεις ότι αυτό που θεωρείς εσύ σωστό και θετικό είναι η αλήθεια. Κάποια μέρα, όταν βρεθείς σε αδιέξοδο ή όταν σε κλαδέψουν, θα συνειδητοποιήσεις ότι όλες σου οι πράξεις, οι σκέψεις και οι ιδέες αποτελούν ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, και ότι είναι εκ διαμέτρου ασύμβατες με τις αλήθεια-αρχές. Δηλαδή, πριν εισέλθει κανείς επίσημα στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, πολλά απ’ αυτά που κάνει δεν έχουν καμία σχέση με τις αλήθεια-αρχές. Όλα προέρχονται από το μυαλό και τη φαντασία του, ή από τις προτιμήσεις, τον ενθουσιασμό και τη θέλησή του, ή από τις καλές επιθυμίες και τις ελπίδες του, ή ακόμη και απ’ αυτά που ποθεί. Όλα αυτά τα πράγματα είναι η αφετηρία και η πηγή των πράξεων του κάθε ανθρώπου.

Υπάρχει ένα πρότυπο για το τι καταστάσεις πρέπει να έχει κανείς για να εισέλθει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό· το πρότυπο είναι να έχει μια κανονική κατάσταση καθώς βιώνει τα λόγια του Θεού. Ορισμένοι ζουν ήδη σ’ αυτήν την κατάσταση, ενώ υπάρχουν άλλοι που δεν έχουν εισέλθει ακόμη σ’ αυτήν ή που την έχουν πού και πού, αλλά μετά από λίγο καιρό επιστρέφουν στην παλιά τους κατάσταση. Και ποια είναι η κατάσταση για την οποία μιλώ; Είναι η κατάσταση κατά την οποία κάποιος, μόλις περάσει λίγος καιρός που βασίζεται στον ενθουσιασμό, στις προτιμήσεις, στις αντιλήψεις και στις φαντασιοκοπίες του, συνειδητοποιεί ξαφνικά ότι μια τέτοια πίστη μοιάζει απαράδεκτη, ότι δεν μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια και ότι είναι κενό και καθόλου ρεαλιστικό το να έχει μια τέτοια πίστη. Συνειδητοποιεί ότι ανέκαθεν ήταν ένα δημιούργημα, ότι οφείλει να είναι αληθινό δημιούργημα και να κάνει ειλικρινά το καθήκον ενός δημιουργήματος με όλη του την καρδιά και όλη του τη δύναμη. Τότε, αρχίζει να ενεργεί προσγειωμένα και κάνει το καθήκον του με απόλυτη αφοσίωση. Αρχίζει μέσα στις πράξεις του να αναλογίζεται και να αναζητά πώς να ενεργεί σύμφωνα με την αλήθεια, πώς να ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού και πώς να γίνει αποδεκτός από Εκείνον. Οι πράξεις του δεν βασίζονται στις αντιλήψεις, στις φαντασιοκοπίες ή στις προτιμήσεις του. Μόνο τότε έχουν οι άνθρωποι την επιθυμία να ικανοποιήσουν τον Θεό και να ανταποδώσουν την αγάπη Του. Στο σημείο αυτό, αρχίζουν να αναζητούν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, αλλά και να ικανοποιούν τις απαιτήσεις Του. Όταν έχεις αυτήν την επιθυμία, όταν έχεις μια κανονική κατάσταση μέσα στην καρδιά σου, τότε από μια άποψη στέκεσαι στη θέση που σου αρμόζει και είσαι αληθινό δημιούργημα. Από μια άλλη άποψη, από την κύρια άποψη, έχεις αποδεχτεί πραγματικά από τα βάθη της καρδιάς σου ότι ο Θεός είναι ο Κύριός σου και ο Θεός σου, έχεις αποδεχτεί όλα Του τα λόγια και έχεις διαπιστώσει ότι όλα τους είναι η αλήθεια. Επιπλέον, μπορείς να κάνεις πράξη και να βιώσεις τα λόγια Του, και τα μετατρέπεις στη ζωή-πραγματικότητά σου· αυτό σου δίνει την ευκαιρία να αποκτήσεις την αλήθεια και ζωή. Όταν αποκτήσεις αυτήν τη θέληση και την επιθυμία, καθώς και αυτήν την ανάγκη, και αποδεχτείς τον λόγο του Θεού και αυτά που απαιτεί από σένα, και όταν έχεις τη θέληση να υποταχθείς σ’ Αυτόν και να Τον ικανοποιήσεις, τότε θα αρχίσει να αλλάζει η κατάσταση της ζωής σου. Από τότε κι έπειτα, θα βαδίζεις στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό.

Για να συνοψίσουμε, αυτά τα λόγια πάνω στα οποία συναναστράφηκα μόλις είναι πολύ απλά· όταν, δηλαδή, κάποιος αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι είναι δημιούργημα, θα αναπτύξει τότε ελπίδες να γίνει ένα αληθινό δημιούργημα, έτσι ώστε να ικανοποιήσει τον Θεό. Την ίδια στιγμή, οι άνθρωποι αυτού του είδους θα αποδεχτούν και τον Θεό ως Κύριο και Θεό τους, και θα θελήσουν να υποταχθούν σε όλες τις απαιτήσεις Του και στην κυριαρχία Του, οπότε θα πάψουν να ενεργούν αλόγιστα, ενώ σε όλες τους τις πράξεις θα αναζητούν τις επιθυμίες του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Θα πάψουν να κάνουν ό,τι θέλουν και δεν θα ενεργούν πια με βάση τα δικά τους σχέδια. Δεν θα βασίζουν τις πράξεις τους στις δικές τους ιδέες, αλλά αντίθετα θα αρχίσουν να έχουν συνέχεια στις σκέψεις τους τον Θεό, και θα έχουν την υποκειμενική επιθυμία να Τον ικανοποιούν σε κάθε πτυχή, να συμμορφώνονται με την αλήθεια και σε όσα κάνουν να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις Του. Όσοι βρίσκονται σε μια τέτοια κατάσταση έχουν σίγουρα αρχίσει να μαθαίνουν να αναζητούν την αλήθεια, να την κάνουν πράξη και να εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα. Εάν βρίσκεσαι σε μια τέτοια κατάσταση και έχεις αυτήν τη θέληση, τότε είναι απόλυτα φυσικό να αρχίσεις να μαθαίνεις πώς να αναζητάς τις προθέσεις του Θεού και πώς να μην ατιμάζεις το όνομά Του, πώς να Τον τιμάς ως μέγα, πώς να έχεις τον φόβο Του και πώς να Τον ικανοποιείς· δεν ικανοποιείς τις δικές σου εγωιστικές επιθυμίες ούτε κάποιον άλλον, αλλά προσπαθείς να ικανοποιήσεις τον Θεό. Όταν κάποιος εισέρχεται σ’ αυτήν την κατάσταση, ζει παρουσία του Θεού και δεν κατευθύνεται πλέον από τη διεφθαρμένη του διάθεση. Όταν εισέρχεσαι σ’ αυτήν την κατάσταση, όλα αυτά που σκέφτεσαι στα πλαίσια των υποκειμενικών σου επιθυμιών είναι θετικά. Ακόμα κι αν αποκαλύψεις καμιά φορά κάποια διεφθαρμένη διάθεση, θα την αντιληφθείς και θα μπορέσεις έτσι να κάνεις αυτοκριτική και να αναζητήσεις την αλήθεια για να απαλλαγείς απ’ αυτήν. Το αποτέλεσμα είναι ότι η διεφθαρμένη σου διάθεση, παρόλο που θα συνεχίσει να υπάρχει, δεν θα μπορεί πια να κατευθύνει καθετί δικό σου και να σε ελέγχει. Αυτήν τη στιγμή, δεν κυριαρχεί μέσα σου η αλήθεια του λόγου του Θεού; Δεν ζεις μέσα στα λόγια Του; Μπορείτε όλοι να αφήσετε την αλήθεια να ασκήσει εξουσία μέσα στην καρδιά σας; Εξαρτάται απ’ το αν έχετε ή όχι τη θέληση να επιδιώξετε την αλήθεια. Αν κάποιος καταλαβαίνει ξεκάθαρα ένα μεγάλο μέρος της αλήθειας, τότε εκείνη είναι φυσικό να εξουσιάζει την καρδιά του. Αν δεν καταλαβαίνει μεγάλο μέρος της αλήθειας ή είναι γεμάτος με τα δηλητήρια του Σατανά, τότε δεν μπορεί η αλήθεια να ασκήσει εξουσία στην καρδιά του. Πολλοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά όταν τους συμβαίνει κάτι, χωρίς να το θέλουν κάνουν επίδειξη, επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, δεν έχουν κανέναν περιορισμό ούτε κανέναν έλεγχο και αφήνουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση να αποκαλυφθεί όπως θέλει εκείνη. Τι κατάσταση είναι αυτή; Αυτό γίνεται όταν κάποιος καταλαβαίνει πολύ μικρό μέρος της αλήθειας, όταν έχει πολύ μικρό ανάστημα και δεν μπορεί να υπερνικήσει τη σάρκα ή την επιρροή του Σατανά. Είναι πολύ δύσκολο να αφήσουν αυτοί οι άνθρωποι την αλήθεια να ασκήσει εξουσία στην καρδιά τους. Η επιδίωξη της αλήθειας, λοιπόν, δεν είναι κάτι απλό· αν δεν έχει κανείς έστω και λίγα χρόνια εμπειρίας, είναι πολύ δύσκολο να λυθεί το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, είναι πολύ δόλιοι, δεν λένε ποτέ φωναχτά τις σκέψεις που έχουν μέσα τους και δεν μπορούν να πουν ούτε μία αληθινή κουβέντα. Ό,τι κι αν συζητούν, όσα λόγια κι αν λένε, δεν μιλάνε καθαρά, όλο λένε τα ίδια και τα ίδια και δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους. Μπροστά στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και μπροστά στην αηδιαστική, σατανική φύση-ουσία τους, αποκαλύπτουν πόσο ασήμαντοι, αδύναμοι, ανίσχυροι και εντελώς αβοήθητοι είναι· έτσι, πολλές φορές διαπράττουν αμαρτίες, κάνουν λάθη και πέφτουν στην αρνητικότητα. Τι γίνεται εδώ; (Δεν βαδίζουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό.) Δεν βαδίζουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, και σε τι οδηγεί κάτι τέτοιο; (Δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι είναι δημιουργήματα, και δεν είναι πρόθυμοι ούτε να υποταχθούν στον Θεό ούτε να Τον ικανοποιήσουν.) Αυτή η συνέπεια προκύπτει απ’ το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Εφόσον κι εσείς βρίσκεστε σε αυτήν την κατάσταση, θα λέγατε ότι δεν έχετε αρχίσει ακόμα να εισέρχεστε στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Ναι.) Κάποιος που δεν έχει εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει αποκτήσει την αλήθεια; (Όχι.) Έχει την αλήθεια στην καρδιά του κάποιος που δεν την έχει αποκτήσει; (Όχι, δεν την έχει.) Αν οι άνθρωποι δεν έχουν την αλήθεια, δεν βασίζουν τότε τις πράξεις τους στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους; Τι πρέπει, λοιπόν, να έχει κανείς για να κάνει κάποια θετικά πράγματα όταν εκτελεί το καθήκον του; Δεν πρέπει να καταλαβαίνει την αλήθεια; Αν κάποιος δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια την ώρα που κάνει το καθήκον του, αλλά αντίθετα το μόνο που ξέρει είναι να ενεργεί όπως θέλει εκείνος, τι ιδιότητα είναι αυτή; Δεν είναι απλή δουλειά; Είναι το ίδιο με το να προσλάβει ο Θεός έναν άπιστο για να δουλέψει απλώς γι’ Αυτόν. Εάν δεν επιδιώκεις την αλήθεια και δεν εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε απλώς δουλεύεις. Νομίζετε ότι ο Θεός θέλει να δει τους ανθρώπους που επιθυμεί να σώσει να δουλεύουν απλώς γι’ Αυτόν, και όχι να ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια Του για να σωθούν; (Δεν το θέλει αυτό.) Γιατί δεν το θέλει αυτό ο Θεός; (Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να τον αποκτήσει.) Σωστά, ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να φανερωθεί ο Ίδιος, και ακόμη περισσότερο για να τον αποκτήσει. Για ποιον λόγο δεν ικανοποιείται ο Θεός όταν οι άνθρωποι απλώς δουλεύουν γι’ Αυτόν; (Γιατί οι άνθρωποι δεν κάνουν αυτά που θέλει ο Θεός.) Και τι θέλει ο Θεός; (Θέλει την ειλικρίνειά τους.) Δεν είναι από μόνη της ειλικρίνεια η απλή δουλειά για τον Θεό; Είτε η απλή δουλειά σου είναι είτε δεν είναι πραγματική και ειλικρινής, αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε ακόμη κι αν είσαι στη δούλεψή Του για μια ζωή, δεν υπάρχει περίπτωση να αποκτήσεις την αλήθεια. Κι αν δεν αποκτήσεις την αλήθεια, τότε δεν πρόκειται να αποκτήσεις ούτε τον Θεό, και ούτε Εκείνος πρόκειται να αποκτήσει εσένα· η απλή δουλειά, λοιπόν, που κάνεις δεν έχει αξία ούτε νόημα. Όσα χρόνια κι αν είσαι στη δούλεψή Του, αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε ο Θεός δεν πρόκειται να σε αποκτήσει, κι αυτό σημαίνει ότι συνεχίζεις να Του αντιστέκεσαι. Ποιος το προκαλεί αυτό; Το προκαλούν οι ίδιοι οι άνθρωποι επειδή δεν εργάζονται σκληρά για να συνεργαστούν κι επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια· αυτή και μόνο είναι η βασική αιτία. Πώς εξηγείται πρακτικά το γεγονός ότι ο Θεός δεν αποκτά έναν άνθρωπο; Φταίει που ο άνθρωπος εκείνος, όταν κάνει το καθήκον του, έχει πάντα τις δικές του προθέσεις και δεν προσφέρει την καρδιά του στον Θεό, με αποτέλεσμα να μην έχει στραμμένη την καρδιά του προς Αυτόν ούτε να την προορίζει για Εκείνον. Δεν δείχνει να λαμβάνει υπόψη τις προθέσεις Του και σε καμία περίπτωση δεν προσπαθεί να Τον ικανοποιήσει εκπληρώνοντας το καθήκον του. Η απλούστερη εξήγηση είναι ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ειλικρινής απέναντι στον Θεό, κι έτσι δεν έχει καμία απολύτως ελπίδα. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τους ανθρώπους για να δει κατά πόσο πιστεύουν ειλικρινά σ’ Αυτόν· θέλει την ειλικρίνειά τους. Και τι σημαίνει να είσαι ειλικρινής; (Να έχεις μια καρδιά στραμμένη προς τον Θεό, μια καρδιά που Του υποτάσσεται.) Σωστά. Μπορεί κάποιος που δεν έχει την καρδιά του στραμμένη προς τον Θεό και υποταγμένη σ’ Αυτόν να αποκαλείται καλός άνθρωπος; Μπορεί ο Θεός να συμπαθήσει έναν τέτοιον άνθρωπο; Μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια κάποιος άνθρωπος που δεν είναι σε σύμπνοια με τον Θεό; Η καρδιά σας υποτάσσεται στον Θεό; Μπορείτε να σταθείτε δίπλα Του στα πάντα; Είναι η καρδιά σας στραμμένη προς Εκείνον; Αν έλεγα ότι δεν έχετε καθόλου ειλικρίνεια, θα σας αδικούσα· λάθος θα ήταν, όμως, κι αν έλεγα ότι μισείτε πραγματικά τον Σατανά, ότι μπορείτε να επαναστατήσετε εναντίον του και να στραφείτε ολοκληρωτικά προς τον Θεό. Αυτό απαιτεί μια καρδιά υποταγής στον Θεό, επιδίωξη της αλήθειας και κατανόηση μεγαλύτερου μέρους της. Τι καρδιά θέλει ο Θεός να έχουν οι άνθρωποι; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να έχουν ειλικρινή καρδιά, και πρέπει να μπορούν να εκτελούν ευσυνείδητα και προσγειωμένα το καθήκον τους, να μπορούν να στηρίξουν το έργο της εκκλησίας και να αφήσουν τις λεγόμενες «μεγάλες φιλοδοξίες» και τους λεγόμενους «υψηλούς στόχους». Σε κάθε τους βήμα, οι άνθρωποι αυτοί ακολουθούν και λατρεύουν όλο και περισσότερο τον Θεό και η διαγωγή τους είναι αυτή των δημιουργημάτων· δεν επιδιώκουν πλέον να γίνουν εξαιρετικοί ή σπουδαίοι, πόσο μάλλον άνθρωποι με ειδικές ικανότητες, ενώ δεν λατρεύουν τα δημιουργήματα που υπάρχουν σε πλανήτες πέρα από τη γη. Επιπλέον, αυτή η καρδιά πρέπει να αγαπάει την αλήθεια. Ποιο είναι το κύριο νόημα του να αγαπάει κανείς την αλήθεια; Είναι να αγαπάει τα θετικά πράγματα, να έχει αίσθημα δικαιοσύνης, να μπορεί να δαπανά τον εαυτό του ειλικρινά για τον Θεό, να Τον αγαπάει πραγματικά, να Του υποτάσσεται και να δίνει μαρτυρία γι’ Αυτόν. Φυσικά, μόνο αν καταλάβεις την αλήθεια, μπορείς να τα πετύχεις όλα αυτά. Όποιος έχει μια τέτοια καρδιά έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Και κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση πρέπει τουλάχιστον να διαθέτει συνείδηση και λογική. Πώς καταλαβαίνεις αν κάποιος έχει συνείδηση και λογική; Αν τα λόγια και οι πράξεις του ουσιαστικά συμφωνούν με τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής, τότε σύμφωνα με την ανθρώπινη οπτική, είναι καλός άνθρωπος και ανταποκρίνεται σ’ ένα αποδεκτό πρότυπο. Αν επίσης καταλαβαίνει την αλήθεια και μπορεί να βασίσει τις πράξεις του στις αλήθεια-αρχές, τότε ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Θεού, οι οποίες είναι υψηλότερες από τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής. Κάποιοι λένε: «Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό. Ο Θεός μάς έδωσε την πνοή της ζωής και Αυτός είναι που μας προμηθεύει, μας θρέφει και μας οδηγεί στην ενηλικίωση. Όσοι έχουν συνείδηση και λογική δεν γίνεται να ζουν για τον εαυτό τους ή για τον Σατανά· οφείλουν να ζουν για τον Θεό και να εκπληρώνουν το καθήκον τους». Αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι παρά ένα γενικό πλαίσιο, μια πρόχειρη διατύπωση. Πιο συγκεκριμένα, το πώς να ζει κανείς στην πραγματικότητα για τον Θεό αφορά τη συνείδηση και τη λογική. Πώς, λοιπόν, ζει κανείς για τον Θεό; (Κάνοντας καλά το καθήκον που οφείλει να κάνει ένα δημιούργημα.) Σωστά. Αυτήν τη στιγμή, εσείς κάνετε μόνο το καθήκον του ανθρώπου· για ποιον το κάνετε, όμως, στην πραγματικότητα; (Για τον Θεό.) Για τον Θεό το κάνετε, συνεργάζεστε μαζί Του! Η ανάθεση που σας έχει δώσει ο Θεός είναι το καθήκον σας. Αυτό είναι προαποφασισμένο και προκαθορισμένο από τον Θεό και Εκείνος το κυβερνά· με άλλα λόγια, ο Θεός είναι Εκείνος που σου αναθέτει αυτό το καθήκον και θέλει να το ολοκληρώσεις. Πώς γίνεται, λοιπόν, να το ολοκληρώσεις και να το κάνεις καλά με βάση τη συνείδησή σου; (Πρέπει να προσπαθήσουμε όσο μπορούμε.) Πρέπει να προσπαθήσεις όσο μπορείς, και αυτό είναι μια εκδήλωση του ότι βασίζεσαι στη συνείδησή σου. Επιπλέον, πρέπει να εκπληρώσεις την ευθύνη σου με όλη σου την καρδιά —μην το αντιμετωπίζεις επιπόλαια. Ο Θεός έχει προσδοκίες από μας και πληρώνει το τίμημα της επίπονης προσπάθειάς Του πάνω μας. Βλέποντας ότι ο Θεός έχει προκαθορίσει πως θα πρέπει να εκπληρώσουμε αυτήν την ευθύνη και να κάνουμε αυτό το καθήκον, εμείς οφείλουμε να μην Τον απογοητεύσουμε, να μην Τον δυσαρεστήσουμε ούτε να Τον στενοχωρήσουμε. Πρέπει να κάνουμε καλά το καθήκον μας και να Του δώσουμε μια τέλεια, ικανοποιητική απάντηση. Σε όσα δεν μπορούμε να κάνουμε, βασιζόμαστε στον Θεό· μαθαίνουμε περισσότερα για το επάγγελμά μας και αναζητούμε περισσότερο τις αλήθεια-αρχές. Αφού ο Θεός μάς δίνει ζωή, εμείς οφείλουμε να κάνουμε καλά το καθήκον μας· για κάθε ημέρα που ζούμε, οφείλουμε να κάνουμε καλά το καθήκον της ημέρας αυτής. Θα πρέπει να μετατρέψουμε σε πρωταρχική μας αποστολή αυτό που μας έχει εμπιστευτεί ο Θεός, να έχουμε την εκτέλεση του καθήκοντός μας ως το πρώτο και βασικό πράγμα στη ζωή μας, για να το ολοκληρώσουμε καλά. Δεν επιδιώκουμε μεν την τελειότητα, αλλά μπορούμε να καταβάλλουμε προσπάθεια για την αλήθεια και να βασίζουμε τις πράξεις μας στα λόγια του Θεού και στις αλήθεια-αρχές, με σκοπό να ικανοποιήσουμε τον Θεό, να ντροπιάσουμε τον Σατανά και να μην έχουμε καθόλου τύψεις. Αυτήν τη στάση πρέπει να έχουν απέναντι στο καθήκον τους όσοι πιστεύουν στον Θεό. Όταν θα φτάσεις στα σαράντα ή τα πενήντα —ή ακόμη και στα εβδομήντα ή τα ογδόντα— και κάτσεις να σκεφτείς αυτά που έκανες όταν ήσουν νέος και δεν ήξερες τίποτα, θα καταλάβεις ότι, αν και τότε δεν ήσουν μεγάλος σε ηλικία, έκανες τα πάντα με όλη σου την καρδιά και όλη σου τη δύναμη· ενεργούσες πάντα με βάση τη συνείδησή σου, δεν απογοήτευσες, δεν δυσαρέστησες ούτε στενοχώρησες τον Θεό, ενώ κατά βάθος αποδεχόσουν την εξονυχιστική εξέταση και την επιθεώρησή Του. Όταν όλα αυτά ολοκληρωθούν και παραδώσεις την τελική σου εξέταση στον Θεό, Εκείνος θα πει: «Δεν έκανες και σπουδαία δουλειά και είχες μέτρια αποτελέσματα· έκανες, όμως, τα πάντα με όλη σου τη δύναμη και δεν παραμέλησες το καθήκον σου». Αυτό δεν σημαίνει ότι ενήργησες με βάση τη συνείδησή σου; Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν, όταν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν συχνά διαφθορά, όταν έχουν τις δικές τους επιλογές, επιθυμίες και προτιμήσεις, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να παραβιάζουν εντελώς το πρότυπο της συνείδησής τους και να χάνουν την κανονική τους ανθρώπινη φύση; Πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να επαναστατείς ενάντια στον εαυτό σου· δεν γίνεται να τα αφήσεις όλα αυτά να σε περιορίζουν ή να ελέγχουν τη συνείδηση και τη λογική σου. Όταν μπορέσεις να κατευθύνεις τις πράξεις σου, τον βιοπορισμό σου και τη ζωή σου με βάση τη συνείδησή σου, τότε θα μπορέσεις εύκολα να κατακτήσεις τις εγωιστικές επιθυμίες της σάρκας, και θα αποκτήσεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Αυτό είναι το ελάχιστο που πρέπει να διαθέτεις. Όσον αφορά το τι καρδιά θέλει ο Θεός να έχουν οι άνθρωποι, για πόσες πτυχές μίλησα μόλις τώρα; (Για τρεις πτυχές: μια ειλικρινή καρδιά, μια καρδιά που αγαπά την αλήθεια και μια καρδιά που έχει συνείδηση και λογική.) Η ειλικρινής καρδιά και η καρδιά που αγαπάει την αλήθεια εμπεριέχουν μερικές ακόμη λεπτομέρειες· αυτό πρέπει να το συλλογιστείτε και να το συνοψίσετε αργότερα. Το ελάχιστο που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος είναι η συνείδηση και η λογική που οφείλει να διαθέτει κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Αν κάποιος δεν έχει συνείδηση ή λογική, τότε χάνει την κανονική του ανθρώπινη φύση, δεν μπορεί να κάνει τίποτα καλά, δεν μπορεί να πετύχει τίποτα και, στο τέλος, θα αποτύχει τελείως. Αν, όμως, έχει μόνο συνείδηση και λογική, αν ζει σύμφωνα με τη συνείδησή του και δεν κάνει τίποτα κακό, αυτό σημαίνει ότι έχει εισέλθει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό; Μπορεί να κερδίσει την έγκριση του Θεού κάποιος που ζει μόνο με βάση τη συνείδηση και τη λογική του; Σίγουρα όχι.