Συναναστροφή σχετικά με τον ύμνο «Για την αγάπη» (Μέρος δεύτερο)
Κοιτάξτε τον δεύτερο στίχο του ύμνου «Για την αγάπη». «Για την αγάπη, ο Θεός επέστρεψε ενσαρκωμένος τις έσχατες ημέρες και ήρθε στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα». Πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η αγάπη του Θεού; Είναι σωστό να νομίζεις ότι Τον ανάγκασες να υπομείνει την ταπείνωση για την αγάπη, να ενσαρκωθεί και να έρθει στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, όπου αντιμετώπισε τη μέγιστη ταπείνωση, προκειμένου να αγαπήσει και να σώσει τους ανθρώπους; Όλα αυτά τα κάνει μόνο και μόνο για την αγάπη; Σκέφτεσαι μόνο όσα σε συμφέρουν, όμως ο Θεός ενεργεί με βάση το σχέδιο διαχείρισής Του. Υπάρχει μια ουσία στη διάθεση του Θεού, που αποτυπώνεται στην εξής δήλωση: «Ο Θεός ό,τι λέει το εννοεί, ό,τι λέει θα γίνει και ό,τι κάνει θα διαρκέσει για πάντα». Αυτή είναι η αποκάλυψη της εξουσίας Του· πώς θα μπορούσε να αφορά την αγάπη; Πείτε Μου, είναι άξιοι αυτοί οι διεφθαρμένοι άνθρωποι να υποβάλουν τον Θεό σε τέτοια μεγάλη ταπείνωση, με τον ερχομό Του στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; (Όχι.) Δεν είναι άξιοι, είναι κατώτεροι από μυρμήγκια κι από σκουλήκια, δεν αξίζουν τίποτα. Θέλεις δηλαδή ο Θεός να ενσαρκωθεί και να συνεχίσει να υπομένει την ταπείνωση και την καταδίωξη από τον Σατανά, ενώ συνεχίζει να προσφέρει την αγάπη Του σ’ αυτήν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα; Αυτό θέλεις; Τι γελοία ιδέα. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι μέρος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Είτε επιστρέψει ενσαρκωμένος και έρθει στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα είτε επιτελέσει οποιοδήποτε άλλο έργο, θα πρόκειται για βήμα του έργου Του· τώρα που το συγκεκριμένο βήμα έχει φτάσει σε αυτό το σημείο, Εκείνος πρέπει να ενεργήσει μ’ αυτόν τον τρόπο. Για ποιον λόγο, όμως, επιτελεί ο Θεός αυτό το έργο; Το κάνει στο πλαίσιο του σχεδίου διαχείρισής Του· σ’ αυτό το σχέδιο διαχείρισης, ο αποδέκτης της σωτηρίας Του είναι η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Από οποιαδήποτε σκοπιά, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα, ανεξαρτήτως χώρας ή φυλής, είναι απλώς ένα αντικείμενο εργασίας, ένα αντιθετικό στοιχείο, στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Αξίζει άραγε ένα αντιθετικό στοιχείο ολόκληρη την αγάπη του Θεού; Όχι, δεν την αξίζει. Είναι λάθος να το λες αυτό και δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται έτσι. Χάρη στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού και λόγω του ότι θα πετύχει το έργο διαχείρισής Του, εσύ, ως ανθρώπινο ον, έχεις τα προσόντα να τα κουβαλήσεις όλα αυτά, πράγμα που είναι μεγάλη ευλογία. Κι όμως, λες ξεδιάντροπα: «Ο Θεός τα κάνει όλα αυτά λόγω της αγάπης Του για μας». Αυτό είναι μέγα λάθος, πλάνη και καθαρή ανοησία.
Δες τον επόμενο στίχο. «Για την αγάπη, ο Θεός υπομένει την απόρριψη και τη συκοφαντία, και υποφέρει μεγάλους διωγμούς και δεινά». Είναι σωστό αυτό; Ο Θεός υπομένει την απόρριψη και τη συκοφαντία, και υποφέρει μεγάλους διωγμούς και δεινά. Οτιδήποτε κι αν υπομείνει, η σκέψη, η επιθυμία και ο σκοπός που έχει μέσα Του είναι να εκπληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του. Έχει έναν ευρύτερο σκοπό, όμως δεν τα κάνει όλα αυτά ως αφιέρωμα στην ανθρωπότητα, ως προσφορά αγάπης ή ως τρόπο να δώσει ό,τι έχει και δεν έχει σε μια ανθρωπότητα διεφθαρμένη, που είναι επιθετική απέναντί του και Τον βλέπει σαν εχθρό. Δεν είναι αυτός ο λόγος. Κάποιοι λένε: «Αφού ο Θεός δεν επιτελεί όλο αυτό το έργο λόγω της αγάπης Του για την ανθρωπότητα, κι αφού ο λόγος για τον οποίο υπομένει την απόρριψη, τη συκοφαντία και τα δεινά είναι, στην πραγματικότητα, το σχέδιο διαχείρισής Του, τότε δεν αξίζει την αγάπη των ανθρώπων». Είναι σωστό αυτό; (Όχι.) Πού είναι το λάθος; Πείτε Μου τη γνώμη σας. (Ο Θεός επιτελεί όλο αυτό το έργο για χάρη του σχεδίου διαχείρισής Του· στο μεταξύ, όμως, είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι καρπώνονται πολλά οφέλη, καταλήγουν να κατανοήσουν κάποιες αλήθειες και πετυχαίνουν ορισμένες αλλαγές.) Αυτό είναι όλο; Πείτε Μου, το γεγονός ότι ο Θεός υφίσταται απόρριψη και συκοφαντία, και υπομένει μεγάλους διωγμούς και δεινά για χάρη του σχεδίου διαχείρισης, είναι κάτι θετικό ή κάτι αρνητικό; (Είναι κάτι θετικό.) Ο Θεός, λοιπόν, υπομένει την απόρριψη και τη συκοφαντία, και υφίσταται μεγάλη ταπείνωση για χάρη του σχεδίου διαχείρισης· και αυτό είναι κάτι θετικό. Ξέρετε γιατί είναι θετικό αυτό; Τι περιλαμβάνει το σχέδιο διαχείρισης του Θεού; (Το να νικήσει τον Σατανά και να απαλλάξει τους ανθρώπους από τα δεσμά του.) Και πώς θα νικηθεί ο Σατανάς; Ποιο είναι το συγκεκριμένο περιεχόμενο; Υπάρχει συγκεκριμένο πρότζεκτ του έργου; Ναι, η σωτηρία της ανθρωπότητας. Είναι ένας σαφής στόχος, έτσι; Η νίκη εναντίον του Σατανά είναι μία πτυχή. Το συγκεκριμένο περιεχόμενο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού, με άλλα λόγια το πρότζεκτ του έργου Του, είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας. Για να το θέσουμε με ανθρώπινους όρους, όλα αυτά γίνονται ή δεν γίνονται για δίκαιο σκοπό; (Γίνονται για δίκαιο σκοπό.) Όντως γίνονται για δίκαιο σκοπό. Είναι λάθος να υπομένει ο Θεός την απόρριψη, τη συκοφαντία και κάθε είδους πόνο και ταπείνωση για να σώσει την ανθρωπότητα; (Όχι.) Δεν είναι κάτι θετικό; Είναι εγωιστικό; (Όχι, δεν είναι εγωιστικό.) Πώς και δεν μπορείτε, λοιπόν, να το εξηγήσετε καθαρά; Δεν μπορείτε να εξηγήσετε ζητήματα που είναι τόσο σαφή και προφανή· αντίθετα, τα ερμηνεύετε στα τυφλά και βγάζετε αυθαίρετα ετυμηγορίες· δεν είναι αυτό το άκρον άωτον της ανοησίας και της άγνοιας; Το έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού είναι μεγαλόπνοο, και οι λεπτομέρειες αυτού του συγκεκριμένου πρότζεκτ αφορούν τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Κάποιοι λένε: «Ο Θεός σώζει την ανθρωπότητα για να εκπληρώσει τις επιθυμίες Του, για να ολοκληρώσει το σχέδιό Του· όλα αυτά τα κάνει για τον εαυτό Του και όχι για την ανθρωπότητα. Δεν είναι εγωιστικό αυτό;» Είναι όντως εγωιστικό; (Όχι.) Γιατί όχι; Η πράξη που αναλαμβάνει να κάνει ο Θεός είναι θετική και σημαντική. Έχει τεράστια αξία και σημασία για την επιβίωση, τον προορισμό, την έκβαση και την κατάσταση ύπαρξης όλης της ανθρωπότητας στην επόμενη εποχή. Υπό αυτό το πρίσμα, είναι εγωιστικό εκ μέρους του Θεού να υπομένει όλα αυτά και να δίνει όλα αυτά που δίνει για να ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του; (Όχι.) Ο σκοπός του σχεδίου διαχείρισης είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας· οι προθέσεις του Θεού είναι αγνές και όμορφες, και αποτελούν αληθινή αγάπη. Δεν μπορεί, λοιπόν, να πει κανείς ότι είναι εγωιστής που τις εκπληρώνει. Και μόνο από αυτήν την πράξη που σχεδίασε και έκανε, φαίνεται η ουσία Του, και το γεγονός ότι η καρδιά Του είναι όμορφη και αγνή. Ακόμα κι αν η σημερινή ανθρωπότητα έχει εξαχρειωθεί, ακόμα κι αν έχει ακολουθήσει τον Σατανά και είναι γεμάτη από τη διεφθαρμένη διάθεσή του, γεμάτη επανάσταση και αντίσταση στον Θεό, από βλασφημία και εχθρότητα, και πάλι ο Θεός μπορεί να τη σώσει με υπομονή, χωρίς ποτέ να παραιτείται. Από πού πηγάζουν όλα αυτά; Πηγάζουν από το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, από την επιθυμία Του. Είναι εγωιστικό αυτό; Η ανθρωπότητα είναι ο κυριότερος, ο υπέρτατος αποδέκτης ολόκληρου του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Όλοι εσείς είστε οι μοναδικοί αποδέκτες και κληρονόμοι των υποσχέσεων, των ευλογιών και των καλών προορισμών που έχει χαρίσει ο Θεός στην ανθρωπότητα. Πείτε Μου, λοιπόν, είναι εγωιστής ο Θεός; (Όχι, δεν είναι.) Ο Θεός δεν είναι εγωιστής. Τα κάνει, ωστόσο, όλα αυτά μόνο για την αγάπη; (Όχι.) Είναι πολύ βαθιά η σημασία, η αξία και οι αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι εδώ· πώς είναι δυνατόν να αφορούν μόνο λίγη αγάπη; Η αγάπη είναι μόνο ένα μικρό μέρος της συναισθηματικής έκφρασης, ένα ψήγμα των συναισθημάτων και των αισθημάτων που αποκαλύπτονται και όχι η ολότητά τους. Αυτό, όμως, που αποκαλύπτεται στ’ αλήθεια ενώ ο Θεός εκτελεί το σχέδιο διαχείρισης και την ώρα που σώζει την ανθρωπότητα είναι η ολότητα της διάθεσής Του. Και η διάθεσή Του δεν είναι μόνο αγάπη, δεν είναι δηλαδή μόνο στοργική καλοσύνη και έλεος· περιλαμβάνει επίσης δικαιοσύνη και μεγαλοπρέπεια, οργή και κατάρες, καθώς και πολλές άλλες πτυχές. Φυσικά, αν θέλουμε να μιλήσουμε συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια των τριών σταδίων του έργου Του αποκαλύπτεται σιγά σιγά η διάθεση και η ουσία Του και μπορούν να τις δουν οι άνθρωποι. Δεν έχουν, όμως, την ικανότητα να τις αναγνωρίσουν, και φτάνουν ακόμα και στο σημείο να πουν: «Ο Θεός τα έκανε όλα αυτά επειδή μας αγαπάει». Αυτή η αντίληψη της «αγάπης» που έχουν οι άνθρωποι, γιατί ακούγεται τόσο άβολη, τόσο αηδιαστική; Ορίζεις, λοιπόν, ένα τόσο σημαντικό έργο του Θεού, ένα έργο με τόσο μεγάλο αντίκτυπο στον προορισμό και την έκβαση της ανθρωπότητας, απλά και μόνο ως ένα μικρό αίσθημα, ως αγάπη. Δεν δυσφημίζεις έτσι τις προθέσεις του Θεού, αλλά και την ειλικρινή και μελετημένη Του προσπάθεια να σώσει την ανθρωπότητα;
Ο επόμενος στίχος λέει: «Για την αγάπη, ο Θεός ζει ταπεινά, κρυμμένος μες στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα». Εδώ, ο υμνογράφος λέει ότι κι αυτό για την αγάπη γίνεται. Ο Θεός, όμως, ενεργεί έτσι επειδή είναι απαραίτητο για το έργο Του· τι σχέση έχει αυτό με την αγάπη; Είναι καθόλου λογικό να ζει ο Θεός με την ανθρωπότητα από αγάπη γι’ αυτήν, και ταυτόχρονα να είναι ταπεινός και να κρύβεται πάλι από αγάπη γι’ αυτήν; Πόσο γοητευτική και αξιαγάπητη είναι πια αυτή η ανθρωπότητα, για να δείχνει ο Θεός τέτοια ανυπομονησία και προθυμία να ζήσει μαζί της, και μάλιστα να ενσαρκωθεί και να παραμείνει ταπεινός και κρυμμένος; Ισχύουν όλα αυτά; (Όχι, δεν ισχύουν.) Τι ισχύει, λοιπόν; (Ο Θεός ενσαρκώθηκε, ταπεινός και κρυμμένος, και ήρθε στη γη για να εκφράσει την αλήθεια και να σώσει τους ανθρώπους, λόγω του σχεδίου διαχείρισής Του.) Θεωρητικά, αυτά συνέβησαν για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Από τη σκοπιά του ανθρώπου, φαίνεται ότι η ταπεινή ζωή που ζει κρυμμένος με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα Τον κάνει πολύ ευτυχισμένο· ζει πολύ άνετα, κάθε μέρα χαίρεται, ενώ Τον ικανοποιεί πολύ να παρακολουθεί την παραμικρή κίνηση του ανθρώπου, καθώς και τις συμπεριφορές και τις αποκαλύψεις του. Είναι πράγματι έτσι; (Όχι.) Πώς είναι στ’ αλήθεια τα πράγματα; (Ο Θεός τα κάνει όλα αυτά επειδή το απαιτεί το έργο Του.) Επειδή το απαιτεί το έργο Του· αυτό είναι θεωρία. Στην πραγματικότητα, Του δίνει χαρά να ζει με την ανθρωπότητα; Του δίνει ευτυχία; Ευχαρίστηση, μήπως; (Όχι.) Πώς νιώθει, λοιπόν, ο Θεός; Ας δούμε ένα παράδειγμα. Όλοι εσείς πιστεύετε στον Θεό και νιώθετε πολύ έντιμοι. Αν όμως ζούσατε μαζί με νέους του δρόμου, κακοποιούς, κλέφτες και άλλα στοιχεία του υποκόσμου, αν λέγατε τα ίδια λόγια μ’ αυτούς, τρώγατε το ίδιο φαγητό και κάνατε τα ίδια πράγματα κάθε μέρα, πώς θα νιώθατε τότε; (Αποστροφή και αηδία.) Πώς θα ήταν η ψυχολογική σας κατάσταση αν ζούσατε με βιαστές και δολοφόνους; (Θα σιχαινόμουν.) Αφού, λοιπόν, ξέρετε πώς είναι να σιχαίνεσαι, πείτε Μου, μπορεί να είναι ευτυχισμένος ο Θεός αν ζει με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα; Μπορεί να είναι χαρούμενος; (Όχι.) Ούτε ευτυχία υπάρχει ούτε χαρά· από πού, λοιπόν, να προκύψει η αγάπη; Και αν δεν υπάρχει καθόλου χαρά, ευτυχία ή ευχαρίστηση, δεν είναι αντίφαση να αγαπάει τους ανθρώπους ως Εαυτόν, όπως λένε ή να τους αγαπάει τόσο ώστε να μην μπορεί να τους αποχωριστεί; Δεν είναι λίγο προσχηματικό αυτό; Ποια ακριβώς είναι η αλήθεια; Τι είναι αναμενόμενο να νιώθει στ’ αλήθεια ο Θεός, όταν ζει με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, εκτός απ’ το να μην έχει καμία ευτυχία, ευχαρίστηση και χαρά; (Πόνο.) Πόνο, ναι, αυτό είναι ένα πολύ απτό συναίσθημα. Κάτι άλλο; (Αποστροφή.) Αποστροφή, να ένα ακόμα. Κάτι άλλο; (Μίσος για τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου.) Μίσος, αηδία και απέχθεια. Υπάρχει επίσης και το πλέον αληθινό συναίσθημα, το αίσθημα απίστευτης ταπείνωσης που προκύπτει όταν ζει μέσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, ειδικά όταν χρειάζεται να τα πάει καλά, να συζητήσει, να συνεργαστεί και να συνδεθεί μαζί της. Υπό αυτές τις συνθήκες και σε μια τέτοια κατάσταση που επιμένει, νομίζεις ότι ένας κανονικός άνθρωπος θα μπορούσε να αγαπήσει; (Όχι.) Δεν θα μπορούσε. Και εφόσον απουσιάζει η αγάπη, τι θα έκανε; (Θα αποτραβιόταν.) Η αποχώρηση είναι μια επιθυμία, μια νοοτροπία· αν, όμως, κανείς θέλει να αντιμετωπίσει τα γεγονότα, τι πρέπει να κάνει; Δεν πρέπει να γίνει προσπάθεια για να αλλάξουν αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Όταν πρόκειται για μια τέτοια ανθρωπότητα, δεν μπορείς να το αποφύγεις· είναι απαραίτητο να κάνεις πράξη την παροχή, την εκπαίδευση, την επίπληξη, την έκθεση, το κλάδεμα, ορισμένες φορές την πειθάρχηση και ούτω καθεξής. Αυτές οι ενέργειες, όμως, θα έχουν άμεσα αποτελέσματα; (Όχι.) Τι χρειάζεται να γίνει, λοιπόν; (Απαιτείται κλάδεμα, κρίση και παίδευση για μεγάλο χρονικό διάστημα.) Είναι εύκολο έργο όλο αυτό; Τι πρέπει να υπομείνει ο Θεός για να το φέρει εις πέρας; (Ταπείνωση και πόνο.) Ο Θεός ενεργεί με απίστευτη υπομονή. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της υπομονής; Ο πόνος. Γι’ αυτό, λοιπόν, όταν ο Θεός ζει με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, δεν έχει μέσα Του ούτε χαρά, ούτε ευτυχία. Χωρίς αυτά, μπορεί να έχει μέσα Του αγάπη για τους ανθρώπους; Δεν μπορεί να εξαναγκαστεί να τους αγαπήσει. Και τότε, πώς μπορεί να επιτελέσει το έργο Του; Σε ποια βάση; Απλώς εκπληρώνει την ευθύνη Του. Αυτή είναι η διακονία του ενσαρκωμένου Θεού· αυτή είναι η φύση της. Το να εκπληρώσει κανείς την ευθύνη του σημαίνει ότι πρέπει να συνδυάσει όλα όσα έχει δει και γνωρίζει, όλα όσα πρέπει να πει και να κάνει, και όλα αυτά όσο καλύτερα μπορεί. Αυτή είναι η πραγματική εκπλήρωση μιας ευθύνης. Γιατί είναι εφικτό να εκπληρώσει ο Θεός αυτήν την ευθύνη; Εκείνος, φυσικά, έχει αυτό το φορτίο για την ανθρωπότητα, λόγω της ταυτότητας και της ουσίας Του, λόγω του ότι ο ενσαρκωμένος Θεός έχει αυτήν την ανάθεση και αυτήν την ευθύνη. Επομένως, με ό,τι είδους ανθρώπους και διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα κι αν ζει, αυτή είναι η κατάσταση. Ξέρεις ποια είναι αυτή η κατάσταση; Μια κατάσταση στην οποία ο Θεός δεν έχει ούτε ευτυχία ούτε χαρά, και πρέπει να υπομείνει την ταπείνωση· ταυτόχρονα, πρέπει να υπομένει ακούραστα και συνεχόμενα κάθε λογής ανθρώπινη διαφθορά και επαναστατικότητα. Κι ενώ τα υπομένει όλα αυτά, πρέπει επιπλέον να λέει και να κάνει ακούραστα όσα πρέπει να λέει και να κάνει. Πρέπει να εξηγεί ξεκάθαρα όσα δεν κατανοούν οι άνθρωποι, και να επιβάλλει πειθαρχία, κρίση και παίδευση σε όσους διαπράττουν εν γνώσει τους ύβρεις. Όλα όσα κάνει σχετίζονται με το σχέδιο διαχείρισης και τα στάδια του έργου Του. Φυσικά, αφορούν ακόμα περισσότερο το συγκεκριμένο πρότζεκτ έργου που έχει για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Με λίγα λόγια, έχουν να κάνουν με τις ευθύνες Του. Με όλα όσα κάνει, εκπληρώνει αυτήν την ευθύνη· φυσικά, όσα αποκαλύπτει στο μεταξύ είναι η ουσία και η διάθεσή Του. Ποια είναι, λοιπόν, η ουσία του ενσαρκωμένου Θεού, δηλαδή η ουσία αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου; Ειδικά σε αυτό το στάδιο του έργου των εσχάτων ημερών, δεν κάνει σημεία και τέρατα ούτε και θαύματα· το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να λέει στους ανθρώπους τις αλήθειες που θα πρέπει να αποκτήσουν και να κατανοήσουν. Εκθέτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις που οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν, ώστε να τη γνωρίσουν και να την αναγνωρίσουν, αλλά και να μάθουν την ουσία και τα πραγματικά δεδομένα της διαφθοράς της ανθρωπότητας, με απώτερο σκοπό να μετανοήσουν αληθινά και να έρθουν στο σωστό μονοπάτι. Όταν οι άνθρωποι μετανοήσουν πραγματικά και επιπλέον κατανοήσουν και κάνουν πράξη την αλήθεια, θα εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και θα αποκτήσουν την ελπίδα να σωθούν· έτσι, θα εκπληρωθεί το έργο και η ευθύνη του ενσαρκωμένου Θεού. Μόλις μπουν στον σωστό δρόμο, μένει μόνο να δοκιμαστούν και να εξευγενιστούν από τον Θεό. Έτσι, το έργο του ενσαρκωμένου Θεού φτάνει στο τέλος του· οι ευθύνες Του εκπληρώνονται και το έργο Του ολοκληρώνεται. Όταν συμβεί αυτό και έρθετε στον σωστό δρόμο, σημαίνει ότι έχει ολοκληρωθεί και η διακονία Του, και Εκείνος δεν έχει πλέον καμία υποχρέωση απέναντί σας. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν είναι πια υποχρεωμένος να βρίσκεται μαζί μ’ αυτούς τους ανθρώπους και να υπομένει τη διαφθορά, τις αντιλήψεις, την επανάσταση, την αντίσταση, την απόρριψή τους και ούτω καθεξής.
Είτε πρόκειται για ολόκληρο το σχέδιο διαχείρισης, είτε για ένα συγκεκριμένο έργο που επιτελείται από τον ενσαρκωμένο Θεό, οφείλεται κανένα από τα δύο αποκλειστικά στην αγάπη; Όχι, κανένα από τα δύο. Το Πνεύμα του Θεού παρατηρεί κάπως την ανθρωπότητα από τους ουρανούς, και ο ενσαρκωμένος Θεός στη γη έχει κι Αυτός σχεδόν την ίδια οπτική. Γιατί λέω «σχεδόν»; Επειδή ο ενσαρκωμένος Θεός βλέπει τις αδυναμίες της ανθρωπότητας από μια σχετικά πιο συμπονετική σκοπιά. Αυτό συμβαίνει λόγω της ανθρώπινης φύσης Του, λόγω της συνύπαρξής Του στον ίδιο χώρο με τη δημιουργημένη ανθρωπότητα, αλλά και επειδή μοιράζεται με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα τα ίδια ανθρώπινα εξωτερικά γνωρίσματα. Συνεπώς, ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να ζήσει με τους ανθρώπους πιο αρμονικά απ’ ό,τι ο Θεός που βρίσκεται στους ουρανούς. Αν το εξετάσουμε απ’ αυτήν την οπτική, αν δεν είχε ενσαρκωθεί ο Θεός, θα βρισκόσασταν όλοι εσείς εδώ; Όχι. Όλα αυτά οφείλονται στις ανάγκες του έργου Του. Μόνο γι’ αυτό πλήρωσε τόσο μεγάλο τίμημα, και ήρθε εδώ για να το επιτελέσει ο ίδιος. Από τη μια, αν μιλούσε στους ανθρώπους από τους ουρανούς, δεν θα άκουγαν και πολύ εύκολα τα λόγια Του λόγω διαχωρισμού του χώρου. Από την άλλη, επειδή οι ομιλίες του Θεού τις έσχατες ημέρες είναι πολύ εκτενείς και μεγάλες, θα ήταν από κάθε άποψη και οπτική ακατάλληλο να μιλήσει μ’ αυτόν τον τρόπο από τους ουρανούς. Επομένως, η μοναδική αλλά και καλύτερη λύση και αυτή με τα μεγαλύτερα οφέλη για την ανθρωπότητα, για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού και για το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας είναι να ενσαρκωθεί· αυτή είναι η μόνη επιλογή και ο μόνος τρόπος να γίνει το έργο. Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να το επιτελέσει, μόνο Εκείνος έχει την ικανότητα και μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Αν δεις πόσα λόγια έχει πει ο Θεός τις έσχατες ημέρες, θα συνειδητοποιήσεις ότι είναι πάρα πολλά από άποψη ποσότητας· πώς θα μπορούσαν να μεταδοθούν τόσα λόγια χωρίς τη μέθοδο της ενσάρκωσης; Αν ο Θεός μιλούσε από τους ουρανούς σαν βροντή, πόσοι άραγε θα έπεφταν νεκροί κάθε φορά που θα έκρινε και θα καταδίκαζε τους κακούς ανθρώπους; Δεν θα έμεναν και πολλοί ζωντανοί. Αν ο Θεός μιλούσε μέσα από έναν ανεμοστρόβιλο ή μέσα από φλόγες, πόσα τέτοια φαινόμενα θα έπρεπε να εμφανιστούν για να ολοκληρώσει όλες Του τις ομιλίες; Μια τέτοια προσέγγιση θα αναστάτωνε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και μετά από τόσα χρόνια που μιλάει ο ενσαρκωμένος Θεός, άραγε τα λόγια Του έχουν επηρεάσει την κανονική ζωή της ανθρωπότητας; Όχι, καθόλου· ολόκληρος ο κόσμος είτε αδιαφορεί είτε παραμένει εντελώς ανεπηρέαστος. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, επιτυγχάνεται πλήρως ο σκοπός του έργου του ενσαρκωμένου Θεού· χωρίς Αυτόν, το έργο θα ήταν πράγματι ανέφικτο. Το ίδιο το έργο του ενσαρκωμένου Θεού καλύπτεται από μια μυστικότητα. Ο Θεός δεν θέλει να το γνωρίζει όλος ο κόσμος και όλη η ανθρωπότητα· δεν θέλει να το γνωρίζουν οι Εθνικοί που δεν έχει επιλέξει Εκείνος. Μπορεί να εκφράσει αυτά τα λόγια μόνο κρυφά, άρα η ενσάρκωση είναι η πιο ουσιαστική και συνετή μέθοδος. Μόνο αν ενσαρκωθεί ο Θεός μπορεί να παραμείνει μυστική η διαδικασία. Χάρη στη σοφία και την παντοδυναμία του Θεού, η ενσάρκωσή Του μπορεί να ζει στον ίδιο χώρο με την ανθρωπότητα, και επιπλέον να της προσφέρει την αλήθεια στην ανθρώπινη γλώσσα, με τρόπο και μορφή που η ίδια μπορεί να αποδεχθεί. Μόνο ο Θεός έχει τέτοια ικανότητα· κάτι τέτοιο ξεπερνά την ικανότητα της ανθρωπότητας. Όλα αυτά σχετίζονται με το σπουδαίο σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Θα ήταν υπερβολικά απλοϊκό, αντίθετο με τα γεγονότα και στ’ αλήθεια αδικαιολόγητο αν ο άνθρωπος ανέφερε μονόπλευρα την αγάπη ως μόνη αιτία ενός τέτοιου σπουδαίου σχεδίου διαχείρισης. Με δυο λόγια, άσχετα με το περιεχόμενο του έργου που επιτελείται, η ενσάρκωση του Θεού αυτήν τη φορά προκάλεσε όντως σημαντική αναταραχή, και είχε σημαντικό αντίκτυπο σε όλον τον κόσμο και την ανθρωπότητα· από αυτό φαίνεται πόσο σημαντικό γεγονός ήταν. Τόσο ως γεγονός όσο και ως μορφή, η ενσάρκωση του Θεού έγινε αντικείμενο αντιπαράθεσης σε ολόκληρο τον κόσμο και σε όλη τη θρησκευτική κοινότητα· η ανθρωπότητα την αντιμετωπίζει εχθρικά, την καταδικάζει και την απορρίπτει, ενώ της είναι υπερβολικά δύσκολο ακόμα και να τη συλλάβει και να τη φανταστεί. Το ότι ο Θεός μπορεί να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο δείχνει τη σοφία, τη δύναμη, την παντοδυναμία και την εξουσία Του· σε καμία περίπτωση δεν ενεργεί έτσι για λίγη αγάπη, για κάποιο ασήμαντο ζήτημα ή ασήμαντη αιτία. Με άλλα λόγια, ένα τόσο σοβαρό γεγονός, που μπορεί να ταράξει ολόκληρο τον θρησκευτικό και πολιτικό κόσμο, ολόκληρη την ανθρωπότητα, ακόμα και ολόκληρο το σύμπαν, δεν προκύπτει από αγάπη, αλλά από το σχέδιο διαχείρισης του Θεού και την επιθυμία Του να σώσει την ανθρωπότητα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο όραμα του τρίτου σταδίου του έργου του Θεού· το μεγαλύτερο όραμα που πρέπει να κατανοήσουν, να μάθουν και να συλλάβουν οι άνθρωποι. Μπορεί να ορίζεις ως εξής αυτό το όραμα: «Οφείλεται στην αγάπη του Θεού. Ο Θεός μάς αγαπάει. Βλέπεις, ήδη ενσαρκώθηκε και σταυρώθηκε μία φορά για μας· τώρα ενσαρκώθηκε και ήρθε να μας αγαπήσει ξανά». Αν το λες αυτό, δεν κάνεις τεράστιο λάθος; Είναι υπερβολικά επιφανειακό να ορίζεις την αγάπη ως αιτία ενός οράματος τόσο σπουδαίου για το έργο του Θεού. Αν δεν γνωρίζεις τον Θεό, ας είναι· κλείσε όμως γρήγορα το στόμα σου πριν πεις ανοησίες, και μην εκφράζεις απόψεις έτσι στην τύχη. Σας έχω πει στο παρελθόν, όσον αφορά τη διάθεση του Θεού, την ουσία Του και το όραμα του έργου Του, μην κρίνετε βιαστικά, μη βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα και μη βγάζετε απερίσκεπτα ετυμηγορίες. Αν δεν καταλαβαίνεις, απλώς παραδέξου το. Αν καταλαβαίνεις λίγο, πες εγκαίρως: «Μόνο τόσα κατανοώ· δεν τολμώ, όμως, να βγάλω αυθαίρετα ετυμηγορίες και δεν ξέρω αν όσα κατανοώ είναι σωστά». Πρέπει να συμπεριλαμβάνεις τέτοιες εξηγήσεις και διευκρινίσεις, και να μην μιλάς χωρίς να σκέφτεσαι. Αν μιλάς χωρίς να σκέφτεσαι, μπορεί, σε μικρή κλίμακα, να επηρεάσεις αρνητικά τους άλλους, οδηγώντας τους σε παρανοήσεις και παραπλανώντας τους· σε μεγαλύτερη κλίμακα, μπορεί να προσβάλεις τη διάθεση του Θεού. Χαρακτηρίζεις το σχέδιο διαχείρισης του Θεού και το μεγαλειώδες έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας ως αγάπη, ως πράγματα που γίνονται για την αγάπη· μα, δεν είναι ανοησίες αυτά που λες; Δεν αξίζουν χαστούκια όσοι τα λένε; (Ναι.) Γιατί; Επειδή μιλάνε χωρίς να σκέφτονται, και βλέπουν τα πράγματα εκτός του πλαισίου τους. Μήπως αυτό το προκαλεί κάποια αλαζονική διάθεση; Πιστεύεις στον Θεό μόλις εδώ και μερικές μέρες, έτσι δεν είναι; Τον έχεις δει; Κατανοείς τη διάθεσή του; Δεν μπορείς να εξηγήσεις ούτε ξεκάθαρα ούτε αναλυτικά την αλήθεια σε σχέση με το όραμα για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, κι όμως τολμάς να ορίζεις την ουσία και τη διάθεση του Θεού. Δεν είναι ακραίο θράσος αυτό; Τολμάς να χρησιμοποιείς τη λέξη «αγάπη» για να ορίσεις ένα τόσο σημαντικό θέμα· με αυτόν τον τρόπο, προσβάλλεις τη διάθεση του Θεού. Δεν είναι μεγάλη παράβαση να προσβάλλεις τη διάθεση του Θεού; Όντως είναι. Κάποιοι λένε: «Δεν γνωρίζω, ούτε κατανοώ». Πολύ σωστά. Ακριβώς, λοιπόν, επειδή ούτε κατανοείς ούτε γνωρίζεις, και επειδή είσαι αδαής και ανόητος, δεν πρέπει να μιλάς χωρίς να σκέφτεσαι. Μπορείς εσύ, ένας συνηθισμένος άνθρωπος, να κρίνεις αυθαίρετα ή να διατυπώνεις χαλαρά συμπεράσματα σχετικά με τις υποθέσεις του Θεού; Ούτε ολόκληρη η ανθρωπότητα μαζεμένη δεν θα μπορούσε να εξηγήσει ξεκάθαρα τις υποθέσεις Του, κι όμως εσύ θέλεις από μόνος σου να ορίσεις τη διάθεση του Θεού, το έργο Του και την ουσία Του με μια-δυο λέξεις. Δεν προσβάλλει αυτό τη διάθεσή Του; (Ναι.) Τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα μ’ αυτόν τον ύμνο. Εκτός του ότι είναι γεμάτος μπερδεμένα, κενά και βλάσφημα λόγια, το πιο κρίσιμο πρόβλημα είναι ότι μπορεί να αποπροσανατολίσει τους ανθρώπους, να τους παραπλανήσει και να τους παγιδεύσει στις αντιλήψεις τους. Με τόσο σοβαρές συνέπειες, είναι δυνατόν να διατηρηθεί αυτός ο ύμνος; Σε καμία περίπτωση· πρέπει να πεταχτεί στα σκουπίδια.
Συνεχίζουμε: «Για την αγάπη, ο Θεός εκφράζει την αλήθεια και φέρνει την οδό της αιώνιας ζωής». Αυτά τα λόγια δεν οριοθετούν τα πράγματα με αηδιαστικό τρόπο; (Ναι.) Και παρακάτω: «Για την αγάπη, ο Θεός κρίνει και εκθέτει τη σατανική φύση της ανθρωπότητας με τα λόγια Του». Πείτε Μου, όταν ο Θεός εκφράζει σκληρά λόγια για να εκθέσει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, το κάνει επειδή τον αγαπάει ή επειδή τον απεχθάνεται και τον μισεί; (Επειδή ο Θεός απεχθάνεται και μισεί τον άνθρωπο.) Ο Θεός απεχθάνεται τον άνθρωπο· τι δείχνει, λοιπόν, αυτή Του η διάθεση; (Δικαιοσύνη και αγιοσύνη.) Σωστά· δεν είναι λόγω της αγάπης. Δεν είναι αστοχία και παρανόηση εκ μέρους των ανθρώπων όταν ορίζουν έτσι τα πράγματα; Μ’ αυτήν τη δήλωση δείχνουν να γνωρίζουν πρακτικά την αλήθεια έστω και στο ελάχιστο; Πρόκειται για μια στρεβλή και μονόπλευρη κατανόηση, για μια παρερμηνεία, για μια πλάνη· όλος ο στίχος είναι ένας λάθος χαρακτηρισμός. Τώρα πάμε στον στίχο «Για την αγάπη, ο Θεός μάς δοκιμάζει, μας εξευγενίζει και μας κλαδεύει για να καθάρει τη διαφθορά μας». Κι εδώ δεν έχουμε το ίδιο πρόβλημα όπως και στον προηγούμενο; (Ναι.) Το ίδιο πρόβλημα. Και ακόμα παρακάτω: «Θεέ μου! Όλα όσα αποκαλύπτονται στο έργο Σου και στα λόγια Σου είναι αγάπη». Κι αυτός ο στίχος δεν οριοθετεί και πάλι τον Θεό; Τι αποκαλύπτει ο Θεός; Την αγιοσύνη και το πόσο αξιαγάπητος είναι, καθώς και τη δίκαιη διάθεσή Του. Ο Θεός έχει οργή, μεγαλοπρέπεια, αλλά και έλεος και στοργική καλοσύνη· πώς μπορούν, λοιπόν, να λένε ότι όλα γίνονται για την αγάπη; Αυτή η οριοθέτηση είναι εντελώς αηδιαστική και αυθαίρετη! Μήπως προκαλείται από αλαζονεία; Αυτό που εξηγεί και συνοψίζει ο υμνογράφος δεν έχει καμία σχέση με τη διάθεση-ουσία που αποκαλύπτουν τα λόγια και οι ομιλίες του Θεού. Στη συνέχεια, λέει ότι όλα είναι αγάπη, πράγμα όχι μόνο άσχετο, αλλά επίσης στρεβλό και λάθος· πρόκειται για έναν εντελώς εσφαλμένο χαρακτηρισμό. Η αγάπη είναι συναίσθημα, και μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως ενέργεια ή συμπεριφορά. Δεν είναι, όμως, η κύρια ουσία του Θεού· ο Θεός δεν αγαπάει τους ανθρώπους άκριτα. Είναι δυνατόν η αγάπη Του να ξεχειλίζει σε τέτοιον βαθμό που να μην τη χωράει ο τόπος, σε βαθμό που να αγαπάει ακόμα και τον Σατανά, τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και τους εχθρούς Του; Ισχύει κάτι τέτοιο; Η αγάπη του Θεού έχει αρχές, δεν της λείπουν. Εκείνος αγαπάει οτιδήποτε το θετικό και μισεί οτιδήποτε το αρνητικό και μοχθηρό. Πείτε Μου, αγαπάει ο Θεός όσους Τον πιστεύουν ειλικρινά; Αγαπάει όσους εκτελούν το καθήκον τους με αφοσίωση; Όσους υποτάσσονται σε Αυτόν; Αγαπάει όσους, αφού λάβουν την κρίση και την παίδευσή Του, μετανοούν αληθινά, υποτάσσονται πραγματικά σ’ Αυτόν και μέσα τους Τον αγαπούν στ’ αλήθεια; Όταν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια και μισούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τότε το «μίσος» που νιώθουν είναι κάτι θετικό. Αυτούς τους αγαπάει ο Θεός; (Ναι.) Όσοι αποδέχονται την αλήθεια είναι θετικοί άνθρωποι· όσοι υποτάσσονται στον Θεό είναι ακόμα πιο θετικοί. Τους θετικούς ανθρώπους αγαπάει ο Θεός, και μισεί τους διαβόλους και τον Σατανά. Εκείνοι τους οποίους καταριέται και τους τιμωρεί είναι όλοι τους κακοί άνθρωποι. Εκείνοι, όμως, τους οποίους αγαπάει είναι όλοι άνθρωποι ειλικρινείς που επιδιώκουν την αλήθεια. Επομένως, η αγάπη του Θεού δεν είναι χωρίς αρχές. Για κάποιους, ο Θεός είναι μόνο ελεήμων, που δεν σημαίνει, όμως, ότι αγαπάει αυτούς τους ανθρώπους. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα καταλάβετε ξεκάθαρα· δεν μπορείτε να ορίζετε την αγάπη του Θεού στα τυφλά. Αν μιλάτε απρόσεκτα γι’ αυτήν και την ορίζετε στα τυφλά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κρίνετε και βλασφημείτε εναντίον Του.
Ας κοιτάξουμε παρακάτω. Είναι άραγε σωστό να πεις τα εξής: «Θεέ μου! Η αγάπη Σου δεν είναι μόνο στοργική καλοσύνη και έλεος· πάνω απ’ αυτό, είναι παίδευση και κρίση»; (Θεωρητικά είναι σωστό, αλλά δεν είναι πρακτικό.) Θεωρητικά δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδέσεις κάτι τέτοιο με την αγάπη του Θεού. Αυτά τα λόγια δεν θα πρέπει να θεωρηθούν λάθος, ούτε όμως και σωστά· είναι ανοησίες, ούτε καν χρειάζεται να τις αναφέρει κανείς. Παρακάτω: «Θεέ μου! Η παίδευση και η κρίση Σου είναι η πιο αληθινή αγάπη και η πιο μεγάλη σωτηρία». Τι γνώμη έχετε όλοι σας γι’ αυτό; (Αυτός ο στίχος είναι λανθασμένος· ορίζει την κρίση και την παίδευση του Θεού ως τη μεγαλύτερη σωτηρία, ενώ, στην πραγματικότητα, η σωτηρία Του αποτελείται κι από άλλα στοιχεία.) Και η σταύρωση του ενσαρκωμένου Θεού; Το ότι εξιλεώθηκε για τις αμαρτίες ολόκληρης της ανθρωπότητας και τις πήρε πάνω Του; Δεν είναι αυτά η πιο αληθινή αγάπη; Δεν είναι η μεγαλύτερη σωτηρία; (Ναι, είναι.) Επομένως, σε σύγκριση με την κρίση και την παίδευση, ποια είναι η «πιο μεγάλη»; Στην πραγματικότητα, αν το αναλύσει κανείς σοβαρά, αυτή η δήλωση είναι ανακριβής, απρεπής, και αποτελεί πάρα πολύ σκληρή οριοθέτηση· δεν θα έπρεπε να είναι διατυπωμένη έτσι. Δεν πρέπει να λέει κανείς πως όλα όσα κάνει ο Θεός είναι αγάπη· το σωστό είναι να λέει πως όλα όσα κάνει έχουν θετική επίδραση στους ανθρώπους και ότι όλα τούς φέρνουν σωτηρία και έλεος, αφού όλα γίνονται για χάρη της ανθρωπότητας. Είναι λάθος να πεις ότι η κρίση και η παίδευση του Θεού είναι η «πιο» αληθινή και η «πιο» μεγάλη, και να τα εξυψώσεις στο υψηλότερο επίπεδο. Κάτι που χαρακτηρίζεται έτσι θα πρέπει να είναι μοναδικό και ασύγκριτο· η κρίση και η παίδευση του Θεού δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως οι «πιο» αληθινές και μεγάλες όταν συγκρίνονται με το υπόλοιπο έργο του Θεού. Κάποιος έγραψε κάποτε έναν ύμνο· ένας από τους στίχους έλεγε τα εξής: «Αγαπώ τη δίκαιη διάθεση του Θεού περισσότερο από τη στοργική καλοσύνη και το έλεός Του». Είναι σωστά ή λάθος αυτά τα λόγια; (Είναι λάθος.) Πού είναι το λάθος; (Βάζουν τη δικαιοσύνη, την αγιοσύνη, τη στοργική καλοσύνη και το έλεος του Θεού σε μια ιεραρχία.) Στην πραγματικότητα, η δήλωση είναι σωστή και αποτυπώνει την ειλικρινή εμπειρία που έχουν οι άνθρωποι αφού βιώσουν την κρίση και την παίδευση του Θεού. Ποιο είναι το υπόβαθρο αυτής της ειλικρινούς εμπειρίας; Υπάρχει εδώ η εξής ιστορία: Όταν κάποιος απολαμβάνει τη στοργική καλοσύνη και το έλεος του Θεού, μπορεί μόνο να κερδίσει τη χάρη· δεν μπορεί ποτέ να αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του ούτε να απαλλαγεί απ’ αυτήν. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να βιώσει την κρίση και την παίδευση του Θεού, και να υπομείνει τον πόνο που προκαλούν οι τόσες δοκιμασίες και εξευγενισμοί —μόνο τότε θα απαλλαγεί από τη διεφθαρμένη διάθεση. Επομένως, μ’ αυτήν την προϋπόθεση και σ’ αυτό το πλαίσιο, αυτό καταλαβαίνουν οι άνθρωποι· είναι μια κατανόηση ακριβής, συμφωνεί με τα γεγονότα και δεν είναι θεωρητική λογική. Αυτός ο ύμνος είναι εποικοδομητικός, κανείς σας όμως δεν το καταλαβαίνει· στ’ αλήθεια, δεν έχετε διάκριση. Τι επιβεβαιώνει αυτή η έλλειψη διάκρισης; Και ποια είναι η αιτία της; Ότι δεν κατανοείτε την αλήθεια. Ο ύμνος «Για την αγάπη» είναι γεμάτος ανοησίες: Δεν είναι πρακτικός, δεν Μου αρέσει και αρνούμαι να τραγουδήσω ακόμα και μία του λέξη. Πόσο μικρό ανάστημα πρέπει να έχετε για να τον τραγουδάτε με τόσο ενθουσιασμό και μεταδοτικό κέφι! Δεν μπορείτε να συλλάβετε τίποτα και, επιπλέον, δεν κατανοείτε ούτε σε ποιες αλήθειες πρέπει να εισέλθουν οι άνθρωποι κι όμως, επιμένετε να σχολιάζετε την ουσία και το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Αυτό δεν δείχνει ότι δεν έχετε λογική; Όσοι δεν έχουν λογική και τολμούν να μιλάνε εκεί που δεν τους πέφτει λόγος δεν φροντίζουν σωστά τα καθήκοντά τους· δεν είναι ούτε ελάχιστα ρεαλιστές.
Πάμε παρακάτω: «Θα δώσουμε μαρτυρία για την άγια και δίκαιη αγάπη Σου, Σου αξίζει να Σε εξυμνούμε αιώνια». Είναι, φυσικά, αυτονόητο ότι ο Θεός αξίζει να Τον εξυμνούν αιώνια· μπορεί, όμως, να θεωρηθεί ότι Τον εξυμνούν όταν πάνε να Τον γνωρίσουν μ’ αυτόν τον τρόπο; Ας πούμε ότι ο Θεός δεν αγαπάει κάποιον· αντίθετα, τον απεχθάνεται και τον μισεί εντελώς. Αν όμως αυτός ο άνθρωπος μπορεί παρ’ όλα αυτά να αγαπάει και να εξυμνεί τον Θεό, τότε έχει έστω λίγο ανάστημα και, ως έναν βαθμό, Τον γνωρίζει αληθινά. Με ποια επίθετα περιγράφεται η αγάπη του Θεού στον στίχο «Θα δώσουμε μαρτυρία για την άγια και δίκαιη αγάπη Σου, Σου αξίζει να Σε εξυμνούμε αιώνια»; Με τα επίθετα «άγια» και «δίκαιη». Κοιτάξτε πόσο μεγάλη θεωρεί ο υμνογράφος ότι είναι η αγάπη Του, αφού χρησιμοποιεί την ουσία του Θεού για να την ορίσει, και λέει ότι είναι μια δίκαιη και άγια αγάπη. Δεν είναι αυταπόδεικτο αυτό; Οι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να απολαύσουν μια γενικευμένη αγάπη, μια αγάπη που δείχνει έλεος ή μια αγάπη που δείχνει ότι υπεραγαπά τους ανθρώπους· εξυμνούν τον Θεό μόνο όταν απολαμβάνουν την άγια και δίκαιη αγάπη Του, και γι’ αυτό λένε ότι αξίζει να Τον εξυμνούν αιώνια. Είναι σωστό αυτό; Τόσο από άποψη αντικειμενικών δεδομένων όσο και από άποψη λογικής, αυτή η δήλωση είναι τόσο λανθασμένη που καταντά ανοησία· είναι μια άνω κάτω διατύπωση ενός ψυχικά διαταραγμένου ανθρώπου που έχει σκοπό να παραπλανήσει τους άλλους. Μήπως νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κοσμικό περιβάλλον; Έξω στον κόσμο, υπάρχουν ένα σωρό μοχθηρά και βρώμικα πνεύματα, κάθε λογής χαρακτήρες και ενοχλητικά καθάρματα, άνθρωποι με κάποιες λίγες δεξιότητες, ευφράδεια ή θράσος· όλοι αυτοί τολμούν να δίνουν παράσταση με παραληρήματα. Στον οίκο του Θεού, όμως, την εξουσία την έχει η αλήθεια. Όλα αυτά τα ζιζάνια πρέπει να φύγουν απ’ τη σκηνή, να εκκαθαριστούν απ’ την εκκλησία. Όλες οι αιρέσεις και οι πλάνες τους πρέπει να αναλυθούν, έτσι ώστε όλοι να τους διακρίνουν και να τους χαρακτηρίζουν ανοιχτά. Αν το εξετάσουμε τώρα, τι είναι η αγάπη του Θεού; Είναι σωστό να πείτε ότι είναι δικαιοσύνη και αγιοσύνη; (Όχι, η αγάπη του Θεού δεν είναι μόνο αυτά.) Τι είναι, τότε η αγάπη του Θεού; (Περιλαμβάνει επίσης κρίση και παίδευση, μεγαλοπρέπεια και οργή· όλα αυτά είναι η αγάπη του Θεού.) Τόσο η αγάπη του Θεού όσο και η ουσία Του είναι αυτές που είναι. Η αγάπη Του βρίσκεται στην καρδιά και στον νου Του, στα αισθήματα, στην ουσία και στις πράξεις Του. Αυτό μπορείς να το εξηγήσεις ξεκάθαρα; Κι όμως, μιλάς για την αγάπη του Θεού σαν να ήταν δικαιοσύνη και αγιοσύνη, και τολμάς να δίνεις αυτόν τον ορισμό· θράσος που το ’χεις! Δέχεται ο Θεός να χρησιμοποιείς τέτοιους ορισμούς για να Τον εξυμνήσεις; (Όχι.) Γιατί όχι; (Γιατί είναι βλασφημία εναντίον Του.) Ο Θεός αηδιάζει, κι εσύ λες τις πιο μεγάλες ανοησίες! Η τυφλή εξύμνησή σου είναι ανώφελη, κι αυτό δεν Τον ικανοποιεί. Δεν έχει και τόσο μεγάλη ανάγκη τον έπαινο της ανθρωπότητας. Δεν τον επιθυμεί. Φυσικά και δεν τον χρειάζεται για να ζει άνετα ούτε για να έχει αυτοπεποίθηση. Έχει καμία τέτοια ανάγκη; (Όχι.) Το έργο που κάνει ο Θεός το κάνει για να σώσει την ανθρωπότητα και να της δώσει έναν σωστό προορισμό, ενώ κάνει και κάποιο έργο ώστε η ανθρωπότητα να επιβιώσει στην επόμενη εποχή· ο σκοπός Του δεν είναι να εξασφαλίσει τον έπαινο των ανθρώπων. Το γεγονός ότι η ανθρωπότητα Τον εξυμνεί είναι απλώς ένα από τα αποτελέσματα του έργου Του· αν, όμως, οι άνθρωποι έχουν παρανοήσεις σχετικά μ’ Αυτόν και Τον εξυμνούν τυφλά, αυτό ούτε θα το επιτρέψει ούτε θα το αποδεχθεί. Δεν είναι, άραγε, παρερμηνεία αν, λόγω της τάσης τους να σκέφτονται τον εαυτό τους, θεωρούν ότι ο έπαινος της ανθρωπότητας έχει τόσο μεγάλη σημασία για τον Θεό; Λόγω του ότι έχουν λίγο έπαινο και λίγη μαρτυρία για τον Θεό, νομίζουν ότι Εκείνος νιώθει μεγάλη συγκίνηση· στην πραγματικότητα, όμως, δεν συγκινείται καθόλου. Δεν αξίζει κάτι τέτοιο ο Θεός; Είναι κάτι πολύ φυσιολογικό.
Ας κοιτάξουμε παρακάτω. «Για την αγάπη, ο Θεός φέρνει ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα για υπηρεσία, για να κερδίσουμε την αλήθεια και ζωή». Είναι σωστός αυτός ο στίχος; (Όχι.) Πού είναι το λάθος; Μήπως στις λέξεις «για την αγάπη»; Για όλα φταίνε οι πρώτες τρεις λέξεις, που αποπροσανατολίζουν και παραπλανούν τόσο τους ανθρώπους ώστε μπερδεύουν τον νου τους κι εκείνοι δεν μπορούν πια να διακρίνουν το σωστό από το λάθος. Στο εξής, να μη χρησιμοποιείτε λανθασμένα τις λέξεις «για την αγάπη». Οι λέξεις που ακολουθούν μετά από αυτές τις τρεις, δηλαδή «ο Θεός φέρνει ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα για υπηρεσία, ώστε να κερδίσουμε την αλήθεια και ζωή», είναι σωστές. Αυτό το περιεχόμενο υπάρχει στο έργο του Θεού, θα ήταν όμως λάθος να το χαρακτηρίσει κανείς ως την αγάπη Του. Είναι η δύναμη, η εξουσία και η σοφία του Θεού· δεν συμβαίνουν όλα αυτά λόγω της αγάπης. Για την ακρίβεια, δεν συμβαίνουν μόνο λόγω της αγάπης Του. Ο Θεός έχει τη δύναμη να κινητοποιήσει όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα ώστε να παράσχουν υπηρεσίες στην ανθρωπότητα, την οποία θέλει να σώσει. Κινητοποιεί όλα τα πράγματα και τα ζητήματα ώστε να εξυπηρετούν αφενός την ανθρωπότητα που θέλει να σώσει, αφετέρου το έργο διαχείρισής Του· ο τελικός αποδέκτης είναι η ανθρωπότητα, οι άνθρωποι που κερδίζουν την αλήθεια και ζωή. Αν λες ότι όλα αυτά έγιναν μόνο για την αγάπη, τότε η σοφία, η εξουσία και η δύναμη του Θεού δεν υπάρχουν πια; Δεν είναι σωστό να λες κάτι τέτοιο· έτσι, ο προσανατολισμός και η τοποθέτηση τέτοιων δηλώσεων είναι κι αυτά λάθος. Τι σημαίνει ότι είναι όλα λάθος; Σημαίνει ότι δεν συμφωνούν με την αλήθεια, ότι λέγονται με τρόπο στρεβλό, ότι δεν είναι η αλήθεια-πραγματικότητα και δεν αντιπροσωπεύουν την πρακτική πλευρά της αλήθειας που βιώνουν οι άνθρωποι.
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.