(Συναναστροφή με την ομάδα ύμνων)

Απ’ τους ύμνους που σας ακούω να τραγουδάτε σχετικά με τη ζωή της εκκλησίας, πολύ λίγοι αφορούν την πρακτική εμπειρία. Οι περισσότεροι περιγράφουν πάρα πολύ επιφανειακές εμπειρίες και δεν ωφελεί και πολύ τους ανθρώπους το να τους τραγουδάτε. Ορισμένοι αποτελούνται μόνο από κενή θεωρία και δεν έχουν την παραμικρή πραγματικότητα. Πάρτε, για παράδειγμα, τους ύμνους «Για την αγάπη», «Ο Θεός μάς αγαπά τόσο βαθιά» και «Αιώνια αγάπη»· είναι όλοι τους κενοί και θεωρητικοί, αποτελούνται από κενολογίες και δεν έχουν την παραμικρή πρακτικότητα. Ποια είναι η γνώμη σας για τους στίχους αυτών των τριών ύμνων; Είναι όλοι ανόητοι, λόγια που περιγράφουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων· δεν περιλαμβάνουν ούτε ίχνος πρακτικής εμπειρίας. Όταν κάποιος δεν μπορεί καν να γράψει ύμνους για την εμπειρία, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλει να γράψει ύμνους που να εξυμνούν τον Θεό, δεν θα λέγατε ότι απλώνει τα πόδια του πέρα από το πάπλωμά του; Είναι δυνατόν ένας συνηθισμένος άνθρωπος να δώσει μαρτυρία για αυτό που είναι και έχει ο Θεός, και για το ποια είναι η ουσία Του; Πόσοι μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο; Ας πούμε ότι δεν γνωρίζεις τίποτα για τον Θεό, και αποτυπώνεις στο χαρτί όλες αυτές τις αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες· συμφωνεί αυτό με την ουσία του Θεού; Συμφωνεί με τα γεγονότα στο έργο του Θεού; Άραγε εξυμνείς τον Θεό όταν ξεστομίζεις αυτές τις αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Αν δεν γνωρίζεις τίποτα για τον Θεό, τότε οι ύμνοι που γράφεις για να Τον εξυμνήσεις δεν θα είναι πρακτικοί. Πρέπει αντ’ αυτού να γράψεις για την πραγματική σου εμπειρία, την πραγματική σου γνώση και την προσωπική σου κατανόηση· να μιλήσεις σεμνά για πράγματα ρεαλιστικά και συγκεκριμένα, χωρίς μεγαλοστομίες και υπερβολές. Γράφεις, λοιπόν, λόγια για θέματα όπως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, η δίκαιη διάθεσή Του, η αγάπη Του, το πόσο αξιότιμος είναι, το μεγαλείο Του, η ανωτερότητά Του και η μοναδικότητά Του. Τα αντιλαμβάνεσαι στ’ αλήθεια όλα αυτά; Τα κατανοείς; Αν δεν τα κατανοείς, αλλά επιμένεις να γράφεις γι’ αυτά, τότε απλώς γράφεις στα τυφλά, κάνεις επίδειξη και περηφανεύεσαι. Προκαλείς σύγχυση και στους άλλους όταν τραγουδούν τέτοια κούφια λόγια μαζί σου και σ’ ακολουθούν ενώ επιδεικνύεσαι· έτσι, όταν τελειώνει το τραγούδι, τελικά δεν ωφελεί κανέναν απολύτως. Τι συνέπειες έχουν όλα αυτά; Δεν θα έλεγε κανείς ότι παίζεις με τους ανθρώπους και σπαταλάς τον χρόνο τους; Ότι κοροϊδεύεις κι εξαπατάς τον Θεό; Δεν ντρέπεσαι;

Για να δούμε τι λένε οι στίχοι του ύμνου «Για την αγάπη». «Για την αγάπη, ο Θεός έφτιαξε την ανθρωπότητα· πάντα από τότε, τη νοιάζεται και την προσέχει». Υπάρχει τίποτα σωστό σ’ αυτήν την πρόταση; Αντιστοιχεί οποιοδήποτε μέρος της στην αλήθεια; Ο Θεός από την αγάπη Tου δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, έτσι δεν είναι; (Όχι, δεν είναι έτσι.) Τότε, λοιπόν, γιατί τους δημιούργησε; (Επειδή είχε ένα σχέδιο διαχείρισης.) Η επιθυμία του Θεού είναι να εκτελέσει ένα σχέδιο διαχείρισης μέσω της ανθρωπότητας που Εκείνος δημιούργησε —ένα σχέδιο διαχείρισης διάρκειας 6.000 ετών. Ό,τι κι αν συμβεί στο πλαίσιο του σχεδίου διαχείρισης αυτά τα 6.000 χρόνια, ο Θεός στο τέλος θα κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων που θα υποτάσσονται σε Αυτόν και θα δίνουν μαρτυρία γι’ Αυτόν· μια ομάδα ανθρώπων που θα μπορέσουν να γίνουν αληθινά δημιουργήματα και αληθινοί κυρίαρχοι των πάντων. Είναι, λοιπόν, γεγονός ότι ο Θεός πρώτα έφτιαξε ένα σχέδιο διαχείρισης και μετά δημιούργησε τον κόσμο και την ανθρωπότητα. Έχει αυτό καμία σχέση με την αγάπη; Ήταν μία από τις σκέψεις Του, ένα μέρος του σχεδίου Του. Είναι ακριβώς το ίδιο με τις προθέσεις και τα σχέδια των ανθρώπων. Για παράδειγμα, σχεδιάζεις σε δέκα χρόνια να έχεις γίνει στέλεχος και να βγάζεις 100.000 γουάν, να έχεις κάποια πτυχία πανεπιστημίου ή μια συγκεκριμένη οικογενειακή ζωή. Έχει τίποτα από αυτά καμία σχέση με την αγάπη; Όχι. Οι άνθρωποι, στην καθημερινή τους ζωή, έχουν ένα σχέδιο με στάδια και βήματα, μια στρατηγική, έναν σκοπό, ένα ιδανικό. Ο Θεός, ενώ κυριαρχεί στο σύμπαν και σε όλα τα πράγματα, έχει παράλληλα και ένα σχέδιο στη γη· αυτό το σχέδιο ξεκίνησε όταν Εκείνος δημιούργησε όλα τα πράγματα και τα όντα και, στη συνέχεια, δύο ανθρώπους. Αυτό δεν έγινε; Τι σχέση έχει η αγάπη με το γεγονός ότι ο Θεός έφτιαξε ένα τέτοιο σχέδιο; Απολύτως καμία. Θεωρείτε, επομένως, σωστή τη δήλωση «Για την αγάπη, ο Θεός έφτιαξε την ανθρωπότητα· πάντα από τότε, τη νοιάζεται και την προσέχει»; Πώς είναι δυνατόν να αγάπησε την ανθρωπότητα πριν καν την δημιουργήσει; Δεν θα ήταν κούφια μια τέτοια αγάπη; Ορίζεις το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα ως απόδειξη της αγάπης Του. Δεν Τον συκοφαντείς όταν το λες αυτό; Δεν βλασφημείς; Δεν βλέπεις τα πράγματα εντελώς υποκειμενικά; Πώς θα χαρακτήριζες αυτήν την υποκειμενικότητα; Δεν είναι παράλογη; (Ναι.) Ο Θεός αποκάλυψε τόσο το μυστήριο του σχεδίου διαχείρισης των 6.000 ετών, όσο και αυτό του έργου Του που αποτελείται από τρία στάδια. Νομίζεις ότι έχεις καταλάβει λίγα πράγματα, ότι κατανοείς τον Θεό λιγάκι επιφανειακά, αλλά δεν κατανοείς παρά μόνο σε κυριολεκτικό επίπεδο. Κι όμως, τολμάς να ορίζεις έτσι τα πράγματα, να υποστηρίζεις ότι η αγάπη είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός κάνει κάτι, επιτελεί ένα ορισμένο έργο ή έχει ένα ορισμένο σχέδιο. Δεν είναι πάρα πολύ ανόητα και παράλογα όλα αυτά; Υπάρχει, λοιπόν, τίποτα σωστό στη δήλωση «Για την αγάπη, ο Θεός έφτιαξε την ανθρωπότητα»; (Όχι. Η δήλωση αυτή δεν συμφωνεί με την αλήθεια.) Αρχικά, ας αφήσουμε κατά μέρος το αν συμφωνεί ή δεν συμφωνεί με την αλήθεια· ας δούμε, αντ’ αυτού, αν συμφωνεί με πραγματικές καταστάσεις. Νομίζετε ότι αυτή η δήλωση είναι πρακτική; (Όχι, δεν είναι.) Δεν είναι απλώς ευσεβής πόθος; Το ότι ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη· επομένως δεν στηρίζεται πουθενά η δήλωση «Για την αγάπη, ο Θεός έφτιαξε την ανθρωπότητα»· είναι απλώς ένα αποκύημα της ανθρώπινης φαντασίας, μια ανοησία. Οριοθετείς τον Θεό στα τυφλά· με άλλα λόγια, είσαι βλάσφημος και ασεβής απέναντί Του και Τον μετράς με ανθρώπινες οπτικές, με ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις. Αυτό είναι εξωφρενικό λάθος, παραλογισμός και ξεδιαντροπιά. Άρα η φράση «Για την αγάπη, ο Θεός έφτιαξε την ανθρωπότητα» δεν είναι παρά μια ανοησία.

Παρακάτω, οι στίχοι λένε: «Ο Θεός έφτιαξε την ανθρωπότητα· πάντα από τότε, τη νοιάζεται και την προσέχει». Όποιος έγραψε αυτόν τον ύμνο υπονοεί ότι και αυτό είναι αποτέλεσμα της αγάπης. Αφού, λοιπόν, είναι λάθος να πεις ότι ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα από αγάπη, είναι άραγε σωστό να πεις ότι από αγάπη έκτοτε τη νοιάζεται και την προσέχει πάντα; (Όχι, δεν είναι σωστό.) Γιατί; Τι είδους συμπεριφορά είναι αν «πάντα από τότε, τη νοιάζεται και την προσέχει»; Ποια είναι η ουσία αυτής της συμπεριφοράς; Είναι συμπεριφορά που δείχνει υπευθυνότητα; (Ναι.) Μπορεί ο Θεός να αγαπήσει ένα πρωτόπλαστο ανθρώπινο ον που δεν καταλαβαίνει τίποτα, δεν μπορεί να μιλήσει, δεν έχει διάκριση, και που μπορεί να το βάλει σε πειρασμό ο όφις; Και όσον αφορά το πώς δίνεται η αγάπη, πώς αποκαλύπτεται, πώς εκδηλώνεται και πώς εκφράζεται; Υπάρχουν συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά μ’ αυτό; Όχι, δεν υπάρχουν. Πρόκειται για υπευθυνότητα· το αληθινό αίσθημα που φαίνεται εδώ είναι η υπευθυνότητα του Θεού. Εφόσον Εκείνος δημιούργησε την ανθρωπότητα, Εκείνος πρέπει να την προσέχει, να τη νοιάζεται, να την προστατεύει και να την καθοδηγεί. Αυτή είναι η ευθύνη του Θεού· δεν τα κάνει όλα αυτά από αγάπη. Αν όλα αυτά χαρακτηρίζεις ως πράγματα που γίνονται λόγω της αγάπης Του, τότε Τον παρανοείς σοβαρά· είναι λάθος να έχεις τέτοια κατανόηση γι’ Αυτόν. Τι ήξεραν εκείνοι οι δύο πρωτόπλαστοι άνθρωποι; Είχαν μόνο την πνοή που τους είχε εμφυσήσει ο Θεός· κατά τ’ άλλα, δεν καταλάβαιναν τίποτα και δεν ήξεραν τίποτα, ειδικά σχετικά με Εκείνον. Δεν ήξεραν ποιος ήταν και τι περί τίνος επρόκειτο ούτε πώς να ακολουθούν τα λόγια Του και να υποτάσσονται σε Αυτόν. Δεν ήξεραν καν ότι ήταν πρόβλημα να απομακρύνονται και να κρύβονται απ’ Αυτόν. Πώς μπορεί ν’ αγαπήσει ο Θεός μια ανθρωπότητα που Τον αρνείται και Του αντιστέκεται έτσι; Μπορεί, άραγε, να την αγαπήσει; Στην ουσία, ο Θεός νοιάζεται και προσέχει την ανθρωπότητα, και ό,τι κάνει μπορεί μόνο να αντιστοιχεί σε μία από τις ευθύνες Του. Έχει μέσα Του ένα σχέδιο και μια επιθυμία, και γι’ αυτό πρέπει να προσέχει και να προστατεύει την ανθρωπότητα που δημιούργησε. Αν λες τη σκληρή και απερίσκεπτη κουβέντα ότι ο Θεός προστατεύει και νοιάζεται την ανθρωπότητα για την αγάπη, πόσο ευρύ μπορεί να είναι πια το περιεχόμενο αυτής της αγάπης; Αξίζουν στ’ αλήθεια οι άνθρωποι μια τέτοια αγάπη από Εκείνον; Αν μη τι άλλο, πρέπει να έχουν μέσα τους αληθινή αγάπη για τον Θεό και ειλικρινή εμπιστοσύνη· μόνο τότε θα τους αγαπήσει Εκείνος. Αν, απ’ την άλλη, δεν Τον αγαπούν, αλλά αντίθετα Του αντιστέκονται, Τον προδίδουν ή ακόμα και Τον σταυρώνουν, τότε αξίζουν την αγάπη Του; Πάνω σε τι βασίζει ο Θεός την αγάπη Του γι’ αυτούς; Σε οποιαδήποτε κατάσταση, οι άνθρωποι λένε πάντα ότι ο Θεός τούς αγαπάει· εδώ μιλάει η φαντασία τους και οι ευσεβείς πόθοι τους.

Οι επόμενοι στίχοι λένε: «Για την αγάπη, ο Θεός έβγαλε νόμους κι εντολές, που καθοδηγούν τη ζωή του ανθρώπου στη γη. Για την αγάπη, ο Θεός ενσαρκώθηκε και έδωσε τη ζωή Του για να λυτρώσει την ανθρωπότητα». Εδώ συνοψίζονται τα γεγονότα αρκετά περιεκτικά. Αυτοί οι δύο στίχοι εμπεριέχουν δύο στάδια του έργου του Θεού, από τη δημιουργία του κόσμου ως την Εποχή του Νόμου και, στη συνέχεια, ως την Εποχή της Χάριτος, όταν Εκείνος ενσαρκώθηκε για να επιτελέσει το έργο της λύτρωσης. Δυστυχώς, ήταν λάθος αυτός ο ύμνος να ορίζεται από τις τρεις πρώτες λέξεις του, «για την αγάπη»· ήταν λάθος να χρησιμοποιηθούν αυτές οι λέξεις ως κατεύθυνση για τον χαρακτηρισμό του. Όλα όσα έκανε ο Θεός αφού δημιούργησε την ανθρωπότητα, είτε έβγαζε νόμους για να την καθοδηγήσει είτε εργαζόταν για τη λύτρωσή της, όλα ήταν μέρος του σχεδίου διαχείρισής Του, των επιθυμιών Του και όσων σκοπεύει να πετύχει· δεν έγιναν μόνο και μόνο για την αγάπη. Κάποιοι λένε: «Λες, λοιπόν, ότι δεν υπάρχει πουθενά αγάπη σ’ αυτές τις πράξεις του Θεού;» Είναι σωστό να το ρωτούν αυτό; (Όχι.) Ο Θεός έχει την ουσία της αγάπης, αν όμως πεις ότι η ουσία του Θεού όσο επιτελεί τα τρία στάδια του έργου Του είναι λόγω της αγάπης, κάνεις τεράστιο λάθος· είναι συκοφαντία και βλασφημία. Και για ποιον λόγο επιτελεί κυρίως ο Θεός τα τρία στάδια του έργου Του; Λόγω του σχεδίου διαχείρισής Του, των επιθυμιών Του και όσων πρόκειται να πετύχει· εκεί είναι η καρδιά του ζητήματος, όχι μόνο στην αγάπη. Φυσικά, η διάθεση-ουσία που αποκαλύπτει ο Θεός κατά τα τρία στάδια του έργου Του περιέχουν αγάπη. Ποιες είναι οι απτές εκδηλώσεις αυτού που ονομάζουμε «αγάπη»; Είναι η ανεκτικότητα και η υπομονή, σωστά; Μήπως και το έλεος; Το να δίνεις χάρη κι ευλογία στους ανθρώπους; Μήπως η διαφώτιση και η καθοδήγηση; Η κρίση και η παίδευση; Είναι όλα αυτά μαζί. Tο κλάδεμα, η κρίση και η παίδευση, η έκθεση και η ανάλυση, η δοκιμασία και ο εξευγενισμός και ούτω καθεξής, όλα αυτά είναι αγάπη· μια απίστευτα πλήρης αγάπη. Ωστόσο, αν οριοθετήσεις τα τρία στάδια του έργου του Θεού και πεις ότι έγιναν για την αγάπη δίνοντας έμφαση μόνο σ’ αυτήν, τότε τα βλέπεις υπερβολικά μονόπλευρα και οριοθετείς τον ίδιο τον Θεό. Όταν θα ακούσουν οι άλλοι αυτούς τους στίχους, θα σκεφτούν: «Ο Θεός είναι αγάπη και τίποτα άλλο». Κι έτσι θα αποκτήσουν παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, σωστά; (Ναι.) Επομένως, αυτός ο ύμνος όχι μόνο δεν φέρνει τους ανθρώπους στην παρουσία του Θεού, απεναντίας γίνεται αιτία να Τον παρανοήσουν. Τι κατάσταση θα δημιουργηθεί μέσα τους αν τραγουδούν διαρκώς «για την αγάπη, για την αγάπη»; Τι συναισθήματα θα γεννήσει κάτι τέτοιο; Αυτά τα συναισθήματα, στο τέλος, θα συμβάλουν στην κατανόηση ή στην παρανόηση της διάθεσης του Θεού; Αν κάποιος δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως αυτό το ζήτημα, κι όμως συνεχίζει να μιλάει και να τραγουδάει με τον ίδιο τρόπο, κάτι τέτοιο είναι ευσεβής πόθος, πράγμα ακόμα πιο παράλογο. Είναι πρόβλημα να έχεις ευσεβείς πόθους, να πέφτεις σε μια κατάσταση παραλογισμού και αυτοταπείνωσης. Μπορεί ένας άνθρωπος που του συμβαίνει αυτό να εξυμνήσει ειλικρινά τον Θεό μέσα του; Όχι, είναι αδύνατο. Αυτός ο ύμνος δεν εξυμνεί αληθινά τον Θεό· μπορεί μόνο να παραπλανήσει.

Ας δούμε το ρεφρέν που ακολουθεί. Αυτό είναι ακόμα πιο αηδιαστικό, με τον τρόπο που φέρνει τη δήθεν «εξύμνηση» στην κορύφωσή της. Είναι σωστός ο στίχος που λέει «Θεέ μου! Όλα όσα αποκαλύπτονται στο έργο Σου και στα λόγια Σου είναι αγάπη»; (Όχι.) Πού είναι το λάθος; (Ότι εντάσσει τα λόγια και το έργο του Θεού σε κάποιο πλαίσιο.) Και σε ποιο πλαίσιο τα εντάσσει; (Ότι γίνονται μόνο για την αγάπη.) Όλες οι ομιλίες και τα λόγια του Θεού αποκαλύπτουν τη διάθεσή Του: μια διάθεση δικαιοσύνης και αγιοσύνης. Η αγάπη δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια συναισθηματική έκφανση, ένα είδος αισθήματος· δεν είναι η αληθινή ουσία του Θεού. Είναι σωστό, άραγε, να χαρακτηρίζεις την αγάπη είναι ως ουσία Του; Τι θεωρείς ότι είναι ο Θεός όταν λες κάτι τέτοιο; Τον βλέπεις ως έναν φιλάνθρωπο που μπορεί κανείς να Τον εκμεταλλευτεί εύκολα, ως αδύναμο. Εντέλει, όμως, ποια είναι η ουσία Του; (Η δικαιοσύνη, η αγιοσύνη, το έλεος, η στοργική καλοσύνη και η οργή· αυτά θα περιλάμβανε μια πιο σχολαστική σύνοψη.) Δικαιοσύνη, αγιοσύνη, έλεος και στοργική καλοσύνη, καθώς και μεγαλοπρέπεια και οργή· όλα αυτά έχει και είναι ο Θεός, και επιπλέον αντιπροσωπεύουν την ουσία Του. Όταν κανείς χαρακτηρίζει μονομερώς μια ορισμένη πτυχή της ουσίας Του, αυτό αντανακλά τη μονομερή κατανόηση που έχουν οι άνθρωποι στην Εποχή της Χάριτος, επειδή είναι περιορισμένη και μονόπλευρη η εμπειρία τους από το έργο του Θεού, όπως άλλωστε και η γνώση τους. Η κατανόησή τους, λοιπόν, για την ουσία του Θεού βασίζεται στο έργο Του κατά την Εποχή της Χάριτος, κι έτσι η βάση για τους χαρακτηρισμούς που κάνουν είναι μονομερής. Το να κάνεις χαρακτηρισμούς για την ουσία του Θεού με βάση ένα ψήγμα του έργου Του είναι κάτι υπερβολικά μονόπλευρο, δεν συνάδει με τα γεγονότα, ενώ αποκλίνει κατά πολύ από την ουσία Του.

Ας δούμε τον δεύτερο στίχο. «Θεέ μου! Η αγάπη Σου δεν είναι μόνο στοργική καλοσύνη και έλεος· πάνω απ’ αυτό, είναι παίδευση και κρίση». Κι αυτό θεωρία είναι. Η δήλωση είναι σωστή, αλλά είναι δόγμα, οπότε δεν εξυπηρετεί σε τίποτα να το συμπεριλάβεις. Υπάρχει κανείς που δεν γνωρίζει το νόημα αυτού του στίχου; Ο Θεός έχει επιτελέσει τόσο έργο· οι περισσότεροι το έχουν βιώσει και το γνωρίζουν, επομένως αυτή η αναφορά είναι ανοησία και κενολογία, με ελάχιστα εποικοδομητικό χαρακτήρα. Παρακάτω λέει: «Θεέ μου! Η παίδευση και η κρίση Σου είναι η πιο αληθινή αγάπη και η πιο μεγάλη σωτηρία». Τι σημαίνει άραγε «η πιο μεγάλη σωτηρία»; Σημαίνει ότι η κρίση και η παίδευση δεν οδηγούν σε μια συνηθισμένη σωτηρία, αλλά στη μεγαλύτερη. Αν δεν έκανε ο Θεός το έργο της κρίσης και της παίδευσης, τότε η μεγαλύτερη σωτηρία δεν θα ήταν να λυτρώσει την ανθρωπότητα; Δεν θα το γεγονός ότι έχει εκδώσει νόμους η μεγαλύτερη σωτηρία; Έχεις αντιστοιχίσει τα τρία στάδια του έργου Του σε βαθμίδες, λες κι η έκδοση των νόμων είναι η πρώτη βαθμίδα σωτηρίας, η σταύρωση η δεύτερη, ενώ η κρίση και η παίδευση είναι η βαθμίδα της μεγαλύτερης σωτηρίας. Μα δεν είναι παράλογο αυτό; Είναι πρέπον να λες κάτι τέτοιο; Μήπως ισχύει καθόλου; Αν πεις αυτά τα κενά λόγια σε έναν θρησκευόμενο, δεν θα εντοπίσει κανένα πρόβλημα, γιατί απλώς δεν καταλαβαίνει. Δεν θα έχει ξανακούσει και δεν θα γνωρίζει τίποτα απ’ όσα του λες, κι έτσι όλα θα του ακούγονται φρέσκα, πρωτότυπα και πολύ σωστά. Αν, όμως, πεις τα ίδια λόγια σε κάποιον που κατανοεί την αλήθεια, θα συνειδητοποιήσει αμέσως ότι πρόκειται για κενολογίες και περιλήψεις του δόγματος, που δεν περιέχουν την ουσιαστική ή βιωματική κατανόηση κανενός. Παρακάτω, ο ύμνος λέει τα εξής: «Θα δώσουμε μαρτυρία για την άγια και δίκαιη αγάπη Σου». Εδώ, η αγάπη του Θεού χαρακτηρίζεται άγια και δίκαιη. Ο υμνογράφος δεν λέει ότι η ουσία του Θεού είναι άγια και δίκαιη, αλλά ότι η αγάπη Του είναι τέτοια, υποστηρίζει δηλαδή ότι ο Θεός οφείλει να αγαπάει τον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, λέει τα εξής: Ο Θεός δεν πρέπει να εκφράζει την κρίση και την παίδευση ούτε την οργή και τη μεγαλοπρέπεια. Είναι σωστό να εκφράζει μόνο την αγάπη, και η αγάπη αυτή είναι άγια και δίκαιη. Αμέσως μετά, λέει: «Σου αξίζει να Σε εξυμνούμε αιώνια». Γιατί εξυμνεί τον Θεό ο υμνογράφος; Μόνο και μόνο επειδή Εκείνος αγαπάει τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα σ’ αυτά τα λόγια; (Ναι.) Γιατί; (Επειδή περιέχουν μια θεώρηση των πραγμάτων σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες· δεν καταλαβαίνουν τον Θεό και προσπαθούν να Τον οριοθετήσουν.) Οριοθετούν, λοιπόν, τον Θεό. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν έχεις αληθινή γνώση για τον Θεό, αλλά παρ’ όλα αυτά προσπαθείς να συνοψίσεις, τότε η σύνοψη που θα κάνεις δεν θα συνάδει με τα λόγια του Θεού και θα απέχει πολύ απ’ την αλήθεια. Μπορεί ακόμα και να παραπλανήσει. Ουσιαστικά, κρίνεις τον Θεό. Τι νομίζεις ότι μπορεί να κερδίσει κανείς αν τραγουδήσει τον πρώτο στίχο αυτού του ύμνου; (Θα αποκτήσει αντιλήψεις για τον Θεό.) Τι αντιλήψεις θα είναι αυτές; (Θα θεωρήσει ότι ο Θεός είναι αγάπη, και ότι δεν έχει τίποτα άλλο παρά αγάπη.) Τι πρόβλημα υπάρχει αν κάποιος έχει αυτήν την εντύπωση; Γιατί να μη ζει στη στοργική αγκαλιά του Θεού, με την αγάπη Του να είναι γύρω του και να τον συνοδεύει; Γιατί να μην απολαμβάνει την πλήρη αγάπη και φροντίδα του Θεού; (Μια τέτοια κατανόηση του Θεού είναι υπερβολικά ελλιπής, γιατί η διάθεση του Θεού περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από την αγάπη και μόνο.) Πρόκειται για ελλιπή κατανόηση; Για να το θέσουμε με ακρίβεια, είναι πολύ κούφιο να γνωρίζεις μόνο την αγάπη του Θεού· είναι κενό, μονόπλευρο και θεωρητικό, και στηρίζεται στον συναισθηματισμό. Σκέψου το εξής: Αν νομίζεις πως αρκεί να πιστεύεις και να γνωρίζεις ότι ο Θεός είναι αγάπη, τότε θα σου είναι άραγε εύκολο να υποταχθείς αληθινά όταν βιώσεις την κρίση και την παίδευσή Του; (Όχι.) Έχεις, όμως, για θεμέλιο την αγάπη Του· γιατί να δυσκολευτείς να υποταχθείς; Άραγε μια τέτοια μαρτυρία για την αγάπη του Θεού θα επηρεάσει τους ανθρώπους ώστε να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση; (Όχι.) Πείτε Μου, λοιπόν, ποια είναι η πραγματική κατάσταση εδώ, και ποιες είναι οι πρακτικές της δυσκολίες; (Οι άνθρωποι νομίζουν πάντα ότι ο Θεός είναι αγάπη, κι έτσι θέλουν να απολαμβάνουν κάθε μέρα τη χάρη Του. Όταν, λοιπόν, η κρίση και η παίδευση του Θεού τούς προκαλούν σαρκική ταλαιπωρία, νομίζουν ότι Εκείνος δεν τους αγαπάει, κι έτσι δυσκολεύονται πια να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευσή Του και να υποταχθούν σ’ αυτές.) Συνεχίστε, τι άλλο; (Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός είναι αγάπη· όταν, λοιπόν, επαναστατούν εναντίον Του και Τον προδίδουν, θεωρούν ότι ο Θεός τούς αγαπάει ακόμα, και θα τους δείξει έλεος και συγχώρεση. Κι έτσι, δεν μετανοούν.) Αν οι άνθρωποι ζουν διαρκώς σε μια κατάσταση στην οποία θεωρούν αυθαίρετα ότι ο Θεός τούς έχει ιδιαίτερη αγάπη και προτίμηση, θα αποδεχθούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση; Θα αποδεχθούν τις διάφορες καταστάσεις και διαφθορές του ανθρώπου που εκθέτουν τα λόγια του Θεού; (Όχι.) Είναι δύσκολο να πάνε από αυτήν την κατάσταση σε μια κατάσταση υποταγής, και να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση του Θεού· το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παραμείνουν κολλημένοι στην Εποχή της Χάριτος και να πιστεύουν πως το ότι ο Θεός θα γίνεται διαρκώς προσφορά περί αμαρτίας γι’ αυτούς, αποτελεί μορφή της ανεξάντλητης κι ατέλειωτης αγάπης Του. Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν έχουν αυτήν την κατανόηση της αγάπης του Θεού; Θα είναι παρόμοιες με αυτές που αντιμετωπίζουν οι θρησκευόμενοι άνθρωποι: Δεν τους νοιάζει πώς αμαρτάνουν· λένε απλώς την προσευχή τους το βράδυ και εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, και μέχρι εκεί. Θεωρούν ότι ο Θεός θα συνεχίσει να τους συγχωρεί, να τους δείχνει έλεος και στοργική καλοσύνη, καθώς και να τους δίνει χάρη. Έτσι, δυσκολεύονται να παραδεχθούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, και να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση του Θεού. Δυσκολεύονται, επίσης, να υποταχθούν στο έργο Του και να φτάσουν στο σημείο να λάβουν τη σωτηρία Του. Ποιες θα είναι οι συνέπειες για όσους παραμείνουν σ’ αυτήν την κατάσταση; Θα αντισταθούν στον Θεό και θα Τον απορρίψουν όταν έρθει ξανά για να επιτελέσει νέο έργο; (Ναι.) Θα μπορέσουν, λοιπόν, να καλοδεχθούν την επιστροφή Του; Γιατί, άραγε, δεν μπορεί ο θρησκευτικός κόσμος να αποδεχθεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες; Δεν φταίει το ότι κατανοεί εσφαλμένα τον Θεό; Πόσο τρομερές, λοιπόν, είναι οι συνέπειες! Όταν κάποιος δεν γνωρίζει τον Θεό, είναι πολύ δύσκολο να υποταχθεί σε Αυτόν. Τι δείχνει αυτό; Δείχνει ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· ότι έχουν την έμφυτη τάση να αντιστέκονται και να επαναστατούν ενάντια στον Θεό, και να είναι ασύμβατοι μαζί Του. Κάθε στιγμή, είναι ικανοί να πάνε κόντρα στις προθέσεις Του και στην αλήθεια. Η φύση τους και η έμφυτη τάση τους είναι να απεχθάνονται την αλήθεια· η έμφυτη τάση τους να αντιστέκονται στον Θεό και να επαναστατούν εναντίον Του. Μπορεί ο Θεός να αγαπήσει έναν τέτοιο άνθρωπο; (Όχι, δεν μπορεί.) Είτε τον αγαπάει είτε όχι, είτε αξίζει την αγάπη Του είτε όχι, ο Θεός δεν θα καταφέρει να αγαπήσει έναν τέτοιο άνθρωπο. Δεν είναι γεγονός αυτό;

Ο Θεός, από τότε που άρχισε να επιτελεί το έργο της κρίσης και να εκθέτει την ουσία της διαφθοράς της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα, εκφράζει την αλήθεια. Έχει πει τόσα λόγια για να σώσει την ανθρωπότητα, και έχει ξεστομίσει άλλες τόσες σκληρές κρίσεις. Μπορείτε να αντιληφθείτε την αληθινή στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα; Εντέλει, την αγαπάει ή τη μισεί; Ορισμένοι λένε: «Ξέρω ότι ο Θεός έδωσε στον Αδάμ και την Εύα τους δερμάτινους χιτώνες· από αυτό, έχω ανακαλύψει και έχω μάθει ότι αγαπάει τους ανθρώπους και ότι η στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα δείχνει αγάπη, όχι μίσος». Είναι σωστός αυτός ο τρόπος κατανόησης των πραγμάτων; (Όχι, δεν είναι σωστός.) Πού είναι το λάθος; Είναι λες και όλες οι ευθύνες, τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις του Θεού απέναντι στην ανθρωπότητα πηγάζουν από την αγάπη Του για τον άνθρωπο, από το γεγονός δηλαδή ότι ο άνθρωπος είναι αξιαγάπητος και του αξίζει η αγάπη, και του αξίζει η αγάπη του Θεού. Δεν είναι παράλογος αυτός ο τρόπος κατανόησης των πραγμάτων; (Ναι, είναι.) Όλα όσα κάνει ο Θεός πηγάζουν από την ευθύνη και την υποχρέωσή Του, καθώς και από την ουσία Του. Πρώτα απ’ όλα, λοιπόν, οφείλονται στο σχέδιό Του, και έπειτα στην υποχρέωσή Του. Εννοείται όμως ότι, καθώς εκπληρώνει αυτήν την υποχρέωση, αποκαλύπτει τη διάθεσή Του, αλλά και την ουσία Του. Ποια είναι, λοιπόν, η διάθεση-ουσία Του; Η δικαιοσύνη, η αγιοσύνη, η μεγαλοπρέπεια και το απρόσβλητο. Έχει, λοιπόν, μια τέτοια διάθεση και ουσία, και βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ανθρωπότητα που την έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς. Επομένως, ποια είναι η πιο σωστή στάση και οι πιο σωστές σκέψεις που μπορεί να υιοθετήσει απέναντί της; Θα πρέπει να αγαπάει τόσο την ανθρωπότητα, ώστε να μην μπορεί να την αποχωριστεί; (Θα πρέπει να το αντιμετωπίσει περισσότερο ως ευθύνη.) Η ευθύνη Του είναι το έργο Του. Η αγάπη Του για την ανθρωπότητα δεν είναι τόση ώστε να μην μπορεί να την αποχωριστεί· δεν την λατρεύει τόσο ακραία. Δεν κατακλύζεται από την αγάπη Του γι’ αυτήν ούτε τη φυλάει ως κόρη οφθαλμού. Η αληθινή Του στάση απέναντί της είναι μια στάση απέχθειας μέχρι το κόκαλο. Γιατί λέω, λοιπόν, ότι αυτός ο ύμνος είναι εντελώς αηδιαστικός; Επειδή εκφράζει τους ευσεβείς πόθους των ανθρώπων. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι, αφού ο Θεός έχει αγάπη, όλα όσα κάνει γίνονται επειδή ο άνθρωπος είναι αξιαγάπητος και του αξίζει αγάπη. Λοιπόν, κάνεις λάθος· είσαι γεμάτος συναισθηματισμούς και τα βλέπεις όπως τα θέλεις! Ο Θεός τα κάνει όλα αυτά λόγω του σχεδίου και της ευθύνης Του, ενώ η διάθεση-ουσία που αποκαλύπτει κάνοντας τα πάντα είναι η δικαιοσύνη και η αγιοσύνη. Οτιδήποτε κι αν αποκαλύψει, όμως, φυσικά και η ουσία Του περιέχει αγάπη, και γι’ αυτό κάνει όσα κάνει απέναντι στην ανθρωπότητα. Όμως, η αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους δεν πηγάζει από το υποκειμενικό θέλημά Του. Αυτήν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν την αγαπάει, τη μισεί. Γιατί επιτελεί ο Θεός το έργο της κρίσης τις έσχατες ημέρες; Γιατί υιοθετεί αυτήν τη στάση και εκθέτει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα; Σε αυτήν την απόφαση συντελεί η ουσία και η διάθεσή Του, και από αυτό φαίνεται καλύτερα κι ένα πρακτικό ζήτημα: Η ανθρωπότητα ζει υπό τη δύναμη του Σατανά· αυτόν ακολουθούν και λατρεύουν όλα της τα μέλη. Δεν λατρεύουν αληθινά τον Θεό και δεν υποτάσσονται αληθινά σε Αυτόν· είναι εχθροί Του. Μπορεί ο Θεός να αγαπήσει τους εχθρούς Του; (Όχι.) Ο Θεός αποκαλύπτει την αγάπη και έχει την ουσία της αγάπης, όμως δεν τα κάνει όλα αυτά για την αγάπη. Αν αυτό νομίζεις, σου λέω πως είναι εντελώς λάθος, αλλά και ξεδιάντροπο ως σκέψη. Αν το νομίζεις αυτό, συκοφαντείς τον Θεό. Μην επαναπαύεσαι και μην πέφτεις σε υπερβολικούς συναισθηματισμούς! Κάποιοι λένε τα εξής: «Αν ο Θεός δεν τα κάνει όλα αυτά για την αγάπη, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει αγάπη στην ουσία Του;» Είναι σωστή αυτή η ερώτηση; (Όχι.) Πού είναι το λάθος; (Η διάθεση του Θεού περιέχει στοργική καλοσύνη και έλεος.) Ο Θεός έχει αγάπη, όμως δεν αγαπάει αδιακρίτως. Είναι δίκαιος και άγιος, κι έτσι Του είναι αδύνατο να αγαπάει μια ανθρωπότητα τόσο βαθιά διεφθαρμένη από τον Σατανά —στην πραγματικότητα, απεχθάνεται και μισεί μια τέτοια ανθρωπότητα. Κάποιοι ρωτούν: «Αφού ο Θεός απεχθάνεται και μισεί αυτήν την ανθρωπότητα, τότε γιατί επιτελεί όλο αυτό το έργο πάνω της;» Ο Θεός έχει ένα σχέδιο διαχείρισης, και πρόθυμα αποδέχεται και εκπληρώνει αυτήν την υποχρέωση. Θα επιτελέσει, λοιπόν, αυτό το έργο· είναι δικαίωμά Του και ο άνθρωπος δεν μπορεί να παρέμβει. Ο Θεός έχει αυτήν τη δύναμη, ενώ επίσης έχει την εξουσία να ολοκληρώσει αυτό το σχέδιο διαχείρισης, του οποίου τελικός αποδέκτης είναι η ανθρωπότητα, είστε όλοι εσείς. Είναι ήδη πολύ σημαντικό που ο άνθρωπος μπορεί να απολαύσει τέτοια οφέλη και να αποκτήσει τέτοιες μεγάλες ευλογίες. Μην έχεις απαιτήσεις απ’ τον Θεό· μη λες: «Εφόσον έχεις αγάπη, έχεις υποχρέωση να μας αγαπάς». Για ποιον λόγο να σ’ αγαπάει; Επειδή σε διάλεξε; Μάλλον δεν είναι αυτό, έτσι; Χάρη στο ότι είσαι αξιαγάπητος; Τι το τόσο αξιαγάπητο έχεις; Μήπως επειδή Τον προδίδεις; Επειδή επαναστατείς εναντίον Του; Επειδή είσαι γεμάτος από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά; Επειδή Του εναντιώνεσαι; Επειδή Του αντιστέκεσαι σε κάθε ευκαιρία; Με όλα αυτά δεδομένα, μπορεί να συνεχίσει να σ’ αγαπάει; Να συνεχίσει ν’ αγαπάει όσους Του αντιστέκονται; Να συνεχίσει ν’ αγαπάει τους διαβόλους και τον Σατανά; Αν λες ότι ο Θεός αγαπάει εκείνους που Του αντιστέκονται, και ότι μπορεί ακόμα να αγαπήσει τους διαβόλους και τον Σατανά, τότε δεν βλασφημείς τον Θεό; Κατά την άποψή σας, μπορεί ο Θεός ν’ αγαπήσει τους διαβόλους και τον Σατανά; Μπορεί ν’ αγαπήσει τους εχθρούς Του; Μπορεί ν’ αγαπήσει αδιακρίτως, όπως η διεφθαρμένη ανθρωπότητα; Σε καμία περίπτωση. Η αγάπη του Θεού έχει αρχές. Επομένως, η αγάπη που φαντάζεται ο άνθρωπος δεν υφίσταται· αποτελεί ξεκάθαρα ευσεβή πόθο και υπερβολικό συναισθηματισμό. Ανήκει στις ανθρώπινες αντιλήψεις και δεν συνάδει καθόλου με τα γεγονότα, και πρέπει να το διευκρινίσω εδώ αυτό. Γιατί δεν σ’ αγαπάει ο Θεός; (Επειδή ο άνθρωπος έχει εντελώς διεφθαρμένη διάθεση και δεν αξίζει την αγάπη του Θεού.) Είναι κοινότοπο να λες ότι «δεν αξίζεις την αγάπη του Θεού». Μήπως ο Θεός είναι υποχρεωμένος να σ’ αγαπάει επειδή σε δημιούργησε; Δεν ισχύει κάτι τέτοιο, έτσι; Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, ολόκληρο το σύμπαν· είναι υποχρεωμένος ν’ αγαπάει και το παραμικρό πράγμα; Μπορεί να επιλέξει να σ’ αγαπήσει, μπορεί και όχι. Είναι δικαίωμά Του, κι αυτό είναι γεγονός. Γεγονός είναι επίσης ότι, αν θέλεις να Τον κάνεις να σ’ αγαπήσει, αν θέλεις να λάβεις την αγάπη Του, τότε πρέπει να ενεργήσεις έτσι ώστε να την αξίζεις. Έχεις κάνει ποτέ κάτι που να αξίζει την αγάπη Του; Έχεις μια συμπεριφορά, μια ανθρώπινη φύση ή μια διάθεση που να Του είναι ευχάριστη; (Όχι.) Ορισμένοι άνθρωποι, ίσως όχι στα πρώτα χρόνια της πίστης τους στον Θεό, αλλά αργότερα, εκδηλώνουν κάποιες από τις εξής συμπεριφορές: κάνουν το καθήκον τους με ολοένα και λιγότερη επιπολαιότητα, αναζητούν τις αρχές, μαθαίνουν να συμμορφώνονται και να υποτάσσονται, αλλά και δεν ενεργούν αυθαίρετα, δεν βασίζονται σε φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάτι, μπορούν να προσευχηθούν και να αναζητήσουν τον Θεό, συνεργάζονται με τους αδελφούς και τις αδελφές τους, και αποζητούν τη συναναστροφή μαζί τους συχνότερα, ενώ έχουν μια πιο ταπεινή και αυστηρή νοοτροπία· έχουν λίγη ειλικρίνεια και λίγη αληθινή πίστη στον Θεό, παρότι δεν θα έλεγε κανείς ότι είναι πιστοί στο έργο που τους έχει αναθέσει ο οίκος Του ή στην ανάθεσή τους από Εκείνον· επιπλέον, μπορούν να επικεντρωθούν στην επιδίωξη της αλήθειας και να παρακολουθήσουν προσεκτικά τις αλλαγές στη διάθεσή τους, παίρνουν την πρωτοβουλία να γνωρίσουν τη διαφθορά, την αλαζονεία και τη δολιότητά τους, προσεύχονται συχνά ενώπιον του Θεού, Του ζητούν να ενορχηστρώσει το περιβάλλον, αποδέχονται την πειθαρχία Του και αποκτούν μέσα τους περισσότερα θετικά στοιχεία. Αυτές οι συμπεριφορές είναι πολύτιμες στα μάτια του Θεού. Όταν, όμως, τεθεί το ζήτημα αν ο Θεός αγαπάει τους ανθρώπους ή όχι, θα πρέπει εκείνοι να επιμείνουν; (Όχι.) Αν εμφανιστούν στη συμπεριφορά τους οι παραπάνω θετικές επιδιώξεις, βελτιώσεις και αλλαγές, τότε, από την ανθρώπινη σκοπιά, οι ίδιοι γίνονται κάπως αξιαγάπητοι και αποκτούν μια έκφραση υποταγής. Όμως, αυτές οι συμπεριφορές είναι απλώς η ελπίδα που φαίνεται μέσα σας. Η ελπίδα ότι, μέσα από το έργο και την ηγεσία του Θεού, οι άνθρωποι θα αποκτήσουν μια θετική, ενεργή και συνεργατική νοοτροπία και, ταυτόχρονα, ότι αυτές οι συμπεριφορές και αποκαλύψεις θα δώσουν μαρτυρία για τον Θεό ενώπιον του Σατανά. Από αυτήν την άποψη, όταν, δηλαδή, βλέπω τα πράγματα από την ανθρώπινη σκοπιά, οι άνθρωποι είναι κάπως αξιαγάπητοι· από τη σκοπιά του Πνεύματος του Θεού, ωστόσο, σας αγαπάει τελικά ο Θεός ή δεν σας αγαπάει; Έχετε ή δεν έχετε πλευρές που είναι κάπως αξιαγάπητες; Η δική Μου γνώμη είναι ότι απέχετε πολύ ακόμα. Το λέω αυτό επειδή οι άνθρωποι, με βάση το επίπεδο, τα ταλέντα και τις συνθήκες στις οποίες ζουν, θα πρέπει να έχουν καλύτερη εξέλιξη. Στην πραγματικότητα, όσα έχετε βιώσει, αποκτήσει και αναγνωρίσει, αν τις επιδιώξετε με όλη σας τη δύναμη, καθώς και οι αλλαγές που έχετε πετύχει, μπορούν να επιτευχθούν σε πέντε χρόνια· εσάς, όμως, σας πήρε δέκα ολόκληρα χρόνια να φτάσετε σ’ αυτά τα αποτελέσματα. Δεν είναι πάρα πολύ; Ο νους σας είναι λίγο απαθής, οι αντιδράσεις σας αργές, οι ενέργειές σας νωθρές· σε πολλές περιπτώσεις, ο μόνος λόγος που πετύχατε το οτιδήποτε ήταν ότι ο Άνωθεν σας κλάδεψε, σας πειθάρχησε και σας επέβλεψε εγκαίρως. Αυτά τα επιτεύγματα κερδίζονται δύσκολα, οι άνθρωποι έχουν πληρώσει ένα κάποιο τίμημα, και, από τα αποτελέσματα που προέκυψαν, ορισμένες πτυχές της συμπεριφοράς τους και ορισμένες εκφράσεις προσφέρουν λίγη παρηγοριά όταν τις κοιτάζουν. Απέχουν, όμως, πολύ ακόμα από το πρότυπο του να είναι αξιαγάπητοι για το οποίο έχει μιλήσει ο Θεός. Νιώθετε όλοι σας πιο αξιαγάπητοι τώρα απ’ ό,τι στο παρελθόν; (Όχι.) Όχι, όχι ακόμα. Με λίγη ενδοσκόπηση, θα ανακαλύψεις αυτά που αποκαλύπτεις σχετικά με τον εαυτό σου: «Α, υπάρχει ακόμα πολλή νοθεία μέσα μου· με το που θα αναλογιστώ κάτι, γεννιούνται στο μυαλό μου πονηρές συνωμοσίες, και ό,τι κάνω το κάνω επιπόλαια. Κάπως έτσι τα κουτσοκαταφέρνω, και μετά προκύπτουν ξανά προβλήματα· τα εξετάζω, λοιπόν, και πάλι εμφανίζονται αυτές οι πονηρές συνωμοσίες, κι εγώ πάλι ρίχνω το φταίξιμο αλλού και γίνομαι ξανά ανθρωπάρεσκος». Όπως βλέπεις, και μόνο έτσι χαλαρά να εξετάζεις τον εαυτό σου στη διάρκεια της μέρας, έχεις αποκαλύψει αρκετή διαφθορά. Για πες, τώρα, τι το τόσο αξιαγάπητο έχεις; Ακόμα ζητάς από τον Θεό να σ’ αγαπήσει, όμως δεν εκτιμάς τον εαυτό σου· νιώθεις ότι είσαι εντελώς ανάξιος κι ότι δεν έχεις τίποτα που να αξίζει τον έπαινο ή την αγάπη των άλλων. Αν ούτε οι άνθρωποι δεν μπορούν να σ’ αγαπήσουν, πώς περιμένεις να σ’ αγαπήσει ο Θεός; Είναι ποτέ δυνατόν; (Όχι.) Τώρα που διευκρινίσαμε επαρκώς αυτά τα δεδομένα, δεν πρέπει να πετάξουμε αυτόν τον ύμνο στα σκουπίδια; Αυτό πρέπει να κάνουμε. Είναι γεμάτος λόγια που προέρχονται από αντιλήψεις, από φαντασιοκοπίες και από τη θρησκεία· όταν τον τραγουδάτε, λοιπόν, ωφελείται κανείς; Το απολαμβάνετε όταν τον τραγουδάτε και τον ακούτε; Αυτός ο ύμνος όχι μόνο δεν σας βοηθάει να κατανοήσετε την αλήθεια, αλλά επιπλέον σας παραπλανά· όχι μόνο δεν καταφέρνει να σας απαλλάξει από τις αντιλήψεις σας, αλλά επιπλέον τις βαθαίνει και τις ενισχύει. Δεν σας βλάπτουν όλα αυτά; Όταν τραγουδάτε αυτόν τον ύμνο, δυσκολεύεστε ακόμα περισσότερο να κατανοήσετε την αλήθεια, και επιπλέον ενισχύεται η τάση σας να ζείτε μέσα στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες που έχετε για τον Θεό. Ένας τέτοιος ύμνος δεν είναι καθόλου ωφέλιμος για κανέναν. Γι’ αυτό και η καρδιά Μου γεμίζει αγανάκτηση όταν σας ακούω όλους σας να τον τραγουδάτε. Μάταια τόσα χρόνια ακούτε τα κηρύγματα, μάταια διαβάζετε τόσα λόγια του Θεού· ακόμα και τώρα, δεν γνωρίζετε αληθινά τη διάθεση του Θεού. Ευχαρίστως θα σας έδινα μερικά χαστούκια. Ποιος, άραγε, γράφει στίχους γεμάτους από τέτοιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Κι εσείς, μάλιστα, τους τραγουδάτε με πάθος. Μα δεν έχετε καμία διάκριση; Με απογοητεύετε πικρά. Τόσον καιρό πιστεύετε και δεν έχετε αποκτήσει καθόλου αλήθεια-πραγματικότητα· δεν μπορείτε ούτε καν να διακρίνετε τα λόγια που δείχνουν αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες ή παραλογισμούς, κι όμως τα τραγουδάτε. Τι μπερδεμένη που είναι η πίστη σας! Τι άλλο να σας πω;