Τι διαφορά έχουν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι που πίστευαν στον Θεό την Εποχή του Νόμου και οι πάστορες, οι πρεσβύτεροι, οι πατέρες και οι επίσκοποι των σύγχρονων χριστιανικών και καθολικών εκκλησιών; Δηλαδή, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην πίστη στον Ιεχωβά και στην πίστη στον Ιησού; Εκτός από το όνομα στο οποίο πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι, τι διαφορά υπάρχει; Τι υποστήριζαν αυτοί που πίστευαν στον Ιεχωβά; Ποια ήταν η μέθοδος της πίστης τους; (Τηρούσαν τον νόμο και τις εντολές.) Κατανοούσαν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Κατανοούσαν τι μονοπάτι είναι το να κουβαλάει κανείς τον σταυρό του; (Όχι.) Ήξεραν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή; Είχαν αυτήν την έννοια; Ήξεραν τα κηρύγματα που έχουν ακούσει οι πιστοί στον Ιησού; (Δεν τα ήξεραν.) Τι γνώμη έχουν γι’ αυτούς εκείνοι που πιστεύουν στον Ιησού; (Ήταν οπισθοδρομικοί και συντηρητικοί, ενώ δεν ακολουθούσαν το έργο του Αγίου Πνεύματος.) Το κυριότερο είναι ότι δεν ακολουθούσαν τα στάδια του έργου του Θεού. Ο Θεός είπε ότι θα ερχόταν ο Μεσσίας, και όταν ήρθε με σάρκα και οστά, το όνομά Του ήταν Ιησούς Χριστός. Εκείνοι δεν Τον αποδέχτηκαν· αντίθετα, Του αντιστάθηκαν πεισματικά. Δεν αναγνώρισαν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός και Τον σταύρωσαν. Έμειναν, λοιπόν, πίσω και αποκλείστηκαν από την Εποχή της Χάριτος. Δεν γνώρισαν τα κηρύγματα της Εποχής της Χάριτος, όπως η λύτρωση, η σωτηρία του σταυρού και η μετάνοια. Αυτή δεν είναι μια διαφορά; (Είναι.) Για ποιο πράγμα μιλούν, λοιπόν, εκείνοι που βρίσκονται στην Εποχή της Χάριτος; Τι διαφορά έχουν αυτοί με τους πιστούς της Εποχής του Νόμου; Τι περισσότερο γνωρίζουν αυτοί; Πρώτα απ’ όλα, αν το εξετάσει κανείς από την άποψη της Βίβλου, διαβάζουν την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη· αν εξετάσει κανείς σε ποιο όνομα του Θεού πιστεύουν, δεν αναφέρονται πια στον Θεό μόνο ως Ιεχωβά, αλλά Τον αποκαλούν κυρίως Ιησού Χριστό. Τι κάνουν πράξη; Την εξομολόγηση και τη μετάνοια, τη μακροχρόνια ταλαιπωρία και την ταπεινοφροσύνη· είναι στοργικοί, τηρούν τις εντολές, κουβαλάνε τον σταυρό τους, βαδίζουν στο μονοπάτι του μαρτυρίου του σταυρού, και ανυπομονούν να αναληφθούν στον ουρανό μετά τον θάνατό τους. Είναι πολλά τα σημεία στα οποία διαφέρουν από τους πιστούς στον Θεό της Εποχής του Νόμου. Μιλάνε για το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά και για το ότι είναι γεμάτοι από το Άγιο Πνεύμα και ότι αυτό τους καθοδηγεί· μιλάνε για προσευχή, λένε πως ενεργούν στο όνομα του Κυρίου Ιησού, μιλάνε για τη διάδοση του ευαγγελίου. Εκείνα για τα οποία μιλάνε είναι τελείως διαφορετικά από εκείνα της Εποχής του Νόμου, αλλά τελικά ο Θεός τούς δίνει την ίδια κατάληξη με τους ανθρώπους της ιουδαϊκής πίστης· ανήκουν κι αυτοί σε μια θρησκευτική ομάδα. Τι ζήτημα είναι αυτό; Αυτοί οι Ιουδαίοι Φαρισαίοι, αρχιερείς και γραμματείς της Εποχής του Νόμου πίστευαν θεωρητικά στον Θεό, αλλά γύρισαν την πλάτη τους στην οδό Του· μάλιστα, σταύρωσαν τον ενσαρκωμένο Θεό. Θα μπορούσε, άρα, η πίστη τους να κερδίσει την έγκριση του Θεού; (Όχι.) Ο Θεός τούς είχε ήδη χαρακτηρίσει ως ανθρώπους της ιουδαϊκής πίστης, ως μέλη θρησκευτικής ομάδας. Με τον ίδιο τρόπο βλέπει και εκείνους που πιστεύουν σήμερα στον Ιησού ως μέλη μιας θρησκευτικής ομάδας, εφόσον ο Θεός δεν τους αναγνωρίζει ως μέλη της εκκλησίας Του ούτε ως πιστούς Του. Γιατί να καταδικάσει έτσι ο Θεός τον θρησκευτικό κόσμο; Επειδή όλα τα μέλη των θρησκευτικών ομάδων, κυρίως οι υψηλόβαθμοι επικεφαλής των διάφορων δογμάτων, δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά ούτε ακολουθούν το θέλημα του Θεού. Είναι όλοι τους δύσπιστοι. Δεν πιστεύουν στην ενσάρκωση, πόσο μάλλον αποδέχονται την αλήθεια. Ποτέ δεν αναζητούν, δεν ρωτάνε, δεν εξετάζουν και δεν αποδέχονται το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες ή τις αλήθειες που Αυτός εκφράζει· αντίθετα, κατευθείαν καταδικάζουν και βλασφημούν το έργο της ενσάρκωσης του Θεού τις έσχατες ημέρες. Απ’ αυτό φαίνεται ξεκάθαρα ότι μπορεί να πιστεύουν κατ’ όνομα στον Θεό, αλλά Εκείνος δεν τους αναγνωρίζει ως πιστούς Του· λέει ότι είναι κακοποιοί, ότι τίποτα απ’ αυτά που κάνουν δεν έχει την παραμικρή σχέση με το έργο Του για τη σωτηρία, ότι είναι άπιστοι που βρίσκονται έξω από τα λόγια Του. Αν πιστεύετε στον Θεό όπως πιστεύετε τώρα, δεν θα έρθει η μέρα που κι εσείς θα υποβαθμιστείτε σε υποστηρικτές της θρησκείας; Η πίστη στον Θεό στο πλαίσιο της θρησκείας δεν μπορεί να φέρει τη σωτηρία. Ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; Αν δεν μπορείτε να εξηγήσετε τον λόγο, αυτό δείχνει ότι δεν καταλαβαίνετε στο ελάχιστο ούτε την αλήθεια ούτε τις προθέσεις του Θεού. Το πιο τραγικό που μπορεί να συμβεί στην πίστη στον Θεό είναι Εκείνος να την υποβαθμίσει σε θρησκεία και να την αποκλείσει. Αυτό είναι κάτι αδιανόητο για τον άνθρωπο, και όσοι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια δεν μπορούν ποτέ να αντιληφθούν ξεκάθαρα αυτό το θέμα. Πείτε Μου, όταν μια εκκλησία στα μάτια του Θεού έχει μετατραπεί σιγά σιγά σε θρησκεία και έχει γίνει δόγμα μέσα στα τόσα χρόνια που πέρασαν από την ίδρυσή της, τότε οι άνθρωποι που βρίσκονται σ’ αυτήν είναι, άραγε, αντικείμενα της σωτηρίας του Θεού; Είναι μέλη της οικογένειάς Του; (Όχι.) Δεν είναι. Σε ποιον δρόμο βαδίζουν αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν μεν θεωρητικά στον αληθινό Θεό, αλλά Εκείνος τους θεωρεί θρησκευόμενους; Ο δρόμος στον οποίο βαδίζουν είναι ένας δρόμος στον οποίο κουβαλάνε το λάβαρο της πίστης στον Θεό, αλλά ποτέ δεν ακολουθούν την οδό Του· είναι ένας δρόμος στον οποίο πιστεύουν σ’ Αυτόν, αλλά δεν Τον λατρεύουν, και μάλιστα Τον απαρνούνται· είναι ένας δρόμος στον οποίο ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά Του αντιστέκονται, πιστεύουν δήθεν στο όνομά Του, στον αληθινό Θεό, αλλά λατρεύουν τον Σατανά, τους διαβόλους, και ασχολούνται με ανθρώπινες δραστηριότητες, εγκαθιδρύοντας ένα ανεξάρτητο, ανθρώπινο βασίλειο. Σ’ αυτόν τον δρόμο βαδίζουν. Αν κοιτάξει κανείς τον δρόμο στον οποίο βαδίζουν, είναι προφανές ότι πρόκειται για μια ομάδα δύσπιστων, μια συμμορία αντίχριστων, μια ομάδα σατανάδων και διαβόλων που έχουν βάλει ξεκάθαρα σκοπό να αντισταθούν στον Θεό και να διαταράξουν το έργο Του. Αυτή είναι η ουσία του θρησκευτικού κόσμου. Μια ομάδα τέτοιων ανθρώπων έχει, άραγε, καμία σχέση με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου; (Όχι.) Από τη στιγμή που ο Θεός ορίζει τον τρόπο που πιστεύουν οι πιστοί σ’ Αυτόν, όσοι κι αν είναι, ως δόγμα ή ομάδα, τότε ορίζει κι αυτούς ως άτομα που δεν μπορούν να σωθούν. Γιατί το λέω αυτό; Μια ομάδα που δεν έχει το έργο ή την καθοδήγηση του Θεού, η οποία δεν υποτάσσεται σ’ Αυτόν ούτε Τον λατρεύει καθόλου, μπορεί να πιστεύει σ’ Αυτόν θεωρητικά, αλλά ακολουθεί και υπακούει τους ιερείς και τους πρεσβυτέρους της θρησκείας, οι οποίοι είναι στην ουσία τους σατανάδες και υποκριτές. Άρα, αυτοί οι άνθρωποι ακολουθούν και υπακούν τους σατανάδες και τους διαβόλους. Μέσα τους, κάνουν πράξη την πίστη στον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα τους χειραγωγεί ο άνθρωπος, υπόκεινται στις ανθρώπινες ενορχηστρώσεις και στην ανθρώπινη κυριαρχία. Έτσι, ουσιαστικά, αυτοί τους οποίους ακολουθούν και υπακούν είναι ο Σατανάς και οι διάβολοι, οι δυνάμεις του κακού που αντιστέκονται στον Θεό και οι εχθροί του Θεού. Θα έσωζε ο Θεός μια τέτοια συμμορία ανθρώπων; (Όχι.) Γιατί όχι; Είναι μήπως τέτοιοι άνθρωποι ικανοί να μετανοήσουν; Όχι, δεν πρόκειται να μετανοήσουν. Ασχολούνται με ανθρώπινες δραστηριότητες και ανθρώπινες επιχειρήσεις υπό το λάβαρο της πίστης στον Θεό, και αντιβαίνουν στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Η τελική έκβαση είναι ότι ο Θεός τούς αποστρέφεται και τους απορρίπτει. Είναι αδύνατον να σώσει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους· είναι ανίκανοι να μετανοήσουν, και επειδή τους έχει παρασύρει ο Σατανάς, ο Θεός τούς παραδίδει σ’ αυτόν. Το αν ο Θεός εγκρίνει την πίστη κάποιου σ’ Αυτόν εξαρτάται μήπως από το πόσα χρόνια διαρκεί αυτή; Εξαρτάται από το τι τελετουργίες ή τι κανονισμούς τηρεί κανείς; Εξετάζει ο Θεός τις ανθρώπινες πρακτικές; Μήπως κοιτάζει τους αριθμούς τους; (Όχι.) Τι εξετάζει, λοιπόν; Όταν ο Θεός έχει επιλέξει μια ομάδα ανθρώπων, με ποιο κριτήριο αξιολογεί αν μπορούν να σωθούν, αν θα τους σώσει; Αυτό βασίζεται στο αν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια· βασίζεται στην οδό όπου βαδίζουν. Μπορεί ο Θεός την Εποχή της Χάριτος να μην είχε πει στον άνθρωπο τόσες αλήθειες όσες λέει τώρα, και μάλιστα δεν ήταν τόσο συγκεκριμένες, αλλά και τότε μπορούσε να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση, και υπήρχαν και τότε άνθρωποι που μπορούσαν να σωθούν. Έτσι, αν οι άνθρωποι της σημερινής εποχής, που έχουν ακούσει τόσες αλήθειες και καταλαβαίνουν τις προθέσεις του Θεού, δεν μπορέσουν να ακολουθήσουν την οδό Του ή να ξεκινήσουν να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας, τότε ποια θα είναι τελικά η έκβασή τους; Η τελική τους έκβαση θα είναι η ίδια μ’ εκείνη των πιστών στον χριστιανισμό και τον ιουδαϊσμό· σαν κι εκείνους, δεν θα μπορέσουν να σωθούν. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού. Δεν έχει σημασία πόσα κηρύγματα έχεις ακούσει ή πόσες αλήθειες έχεις κατανοήσει. Αν συνεχίζεις να ακολουθείς τον άνθρωπο, αν συνεχίζεις να ακολουθείς τον Σατανά, και στο τέλος δεν μπορείς να ακολουθήσεις την οδό του Θεού ούτε να έχεις τον φόβο Του και να αποφεύγεις το κακό, τότε άνθρωποι σαν κι αυτούς τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει ο Θεός. Οι άνθρωποι που ανήκουν στη θρησκεία ίσως μπορούν να κηρύξουν πολλές βιβλικές γνώσεις, και ίσως να καταλαβαίνουν κάποιο πνευματικό δόγμα, αλλά δεν μπορούν να υποταχθούν στο έργο του Θεού ούτε να κάνουν πράξη και να βιώσουν τα λόγια Του, ούτε να Τον λατρέψουν αληθινά, ούτε να έχουν φόβο Θεού και να αποφύγουν το κακό. Είναι όλοι τους υποκριτές, δεν είναι άνθρωποι που υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι λογίζονται ότι ανήκουν σε ένα δόγμα, σε μια ανθρώπινη ομάδα, σε μια ανθρώπινη συμμορία, λογίζονται ως κατάλυμα του Σατανά. Όλοι μαζί, είναι η συμμορία του Σατανά, το βασίλειο των αντίχριστων, και ο Θεός τούς αποστρέφεται και τους απορρίπτει ολοκληρωτικά.

Αυτήν τη στιγμή, αυτό που επείγει είναι να επιδιώξετε την αλήθεια. Από τη μία, μην καθυστερείτε καθώς κάνετε το καθήκον σας, και από την άλλη, πρέπει να πασχίζετε γρήγορα να ξεκινήσετε σε σύντομο χρονικό διάστημα να βαδίζετε στο μονοπάτι της σωτηρίας και να μη σας εγκαταλείψει ο Θεός. Τι τρομερό που θα ήταν αυτό! Αυτή είναι η τελευταία, φευγαλέα ευκαιρία σας, την ώρα που ο Θεός κάνει το έργο της σωτηρίας Του τις έσχατες ημέρες. Αν ο Θεός προσδιορίσει κάποιον άνθρωπο, και πει ότι δεν έχεις ακολουθήσει ποτέ την οδό Του, ότι δεν θα μπορούσες ποτέ να έχεις τον φόβο Του και να αποφύγεις το κακό, και όταν αποφασίσει να σε εγκαταλείψει, τότε δεν πρόκειται να σε επιπλήξει ούτε και να σε πειθαρχήσει, δεν πρόκειται να σε κλαδέψει πια, δεν πρόκειται να σε κρίνει ούτε να σε παιδεύσει πια· θα σε εγκαταλείψει πέρα για πέρα. Εκείνη τη στιγμή, θα νιώσεις τελείως ελεύθερος. Κανείς δεν θα σε φυλάει πια. Κανείς δεν θα παρεμβαίνει στον τρόπο με τον οποίο πιστεύεις στον Θεό· δεν θα υπάρχει καμία επίπληξη, όσα κακά πράγματα κι αν κάνεις. Δεν θα υπάρχει ούτε επίπληξη ούτε πειθαρχία αν, την ώρα που κάνεις το καθήκον σου, δεν είσαι πιστός ή επιδιώκεις μόνο να ικανοποιήσεις τις δικές σου φιλοδοξίες και επιθυμίες, ή αναστατώνεις και διαταράσσεις το έργο της εκκλησίας. Ακόμα κι αν έχεις μέσα σου αντιλήψεις για τον Θεό, δεν υπάρχει ούτε επίπληξη ούτε πειθαρχία. Αν αντιστέκεσαι ή απορρίπτεις το κλάδεμα, αν κρίνεις ή υπονομεύεις τους άλλους πίσω από την πλάτη τους ή τους παρασύρεις με το μέρος σου, δεν θα υπάρχει ούτε επίπληξη ούτε πειθαρχία. Τι σηματοδοτεί αυτό; Είναι καλό σημάδι; Κανείς δεν σε φυλάει, κανείς δεν σε κλαδεύει, και ο Θεός δεν σε επιπλήττει. Όλα μοιάζουν να πηγαίνουν όπως τα θες και μπορείς να κάνεις ό,τι θες. Είναι πολύ προφανές πως αυτό δεν είναι καλό σημάδι. Όταν ο Θεός θέλει να σε παρατήσει, δεν θα έχεις πλέον καμία επίπληξη, δεν θα νιώθεις πλέον την πειθαρχία ούτε θα νιώθεις πλέον την κρίση και την παίδευση. Τι σημαίνει το γεγονός ότι ο Θεός παρατάει κάποιον; Σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει τελική έκβαση, ότι έχει χάσει την ευκαιρία του να σωθεί. Όταν ο Θεός παρατάει κάποιον, τον κάνει πρώτα να μην αισθάνεται καμία επίπληξη· κάθε μέρα είναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του σε υπερβολικό βαθμό και νομίζει ότι είναι ευλογημένος· έτσι, ενδίδει χαλαρά στην καλοπέραση, εκφυλίζεται, ακολουθεί τις επιθυμίες της καρδιάς του, κάνει ό,τι θέλει και ενεργεί όπως θέλει. Ό,τι ακολασίες κι αν θέλει να κάνει κάποιος, δεν υπάρχει καμία επίπληξη ούτε πειθαρχία, πόσο μάλλον ανησυχία ή αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάποιος που δεν έχει πια την επίπληξη και την πειθαρχία του Θεού είναι στο χείλος του γκρεμού. Τι μονοπάτι θα ακολουθήσει τυχόν στη συνέχεια; Αρχίζει να εκφυλίζεται, να γίνεται ακόλαστος, να ενδίδει στην καλοπέραση, και κάνει συνεχώς κακές πράξεις. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Κάποιοι άνθρωποι φαίνεται εξωτερικά να ζουν πολύ άνετα, να μην έχουν καμία έγνοια, αλλά όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια βλέπουν ότι ένας τέτοιος άνθρωπος βρίσκεται σε κίνδυνο, ότι ο Θεός δεν τον θέλει. Ο Θεός τον έχει εγκαταλείψει, κι αυτός δεν το ξέρει καν! Οι αντίχριστοι του θρησκευτικού κόσμου όλη μέρα κρίνουν τα λόγια και το έργο του ενσαρκωμένου Θεού, και κάνουν πολλά κακά πράγματα που αποτελούν αντίσταση στον Θεό. Αν και δεν έχουν πλέον καμία πειθαρχία και καμία επίπληξη, ο λόγος είναι ότι ο Θεός τούς έχει ήδη εγκαταλείψει· στο τέλος, όλοι τους θα έρθουν αντιμέτωποι με μια μεγάλη τιμωρία, από την οποία δεν θα ξεφύγει ούτε ένας. Από αυτό το θέμα, βλέπετε την πρόθεση και τη στάση του Θεού; (Ναι.) Αν δεν επιδιώκετε την αλήθεια όσο ακολουθείτε τον Θεό τώρα, τότε θα μπορούσατε να φτάσετε στο ίδιο σημείο μ’ αυτούς, και τότε θα κινδυνέψετε· η τελική σας έκβαση θα είναι η ίδια με τη δική τους, αυτό είναι σίγουρο. Άρα, αυτήν τη στιγμή, τι επείγει να κάνουν οι άνθρωποι κατά προτεραιότητα για να μη βυθιστούν σε σημείο που ο Θεός θα τους εγκαταλείψει; (Θα πρέπει να επιδιώκουμε την αλήθεια και να εκπληρώνουμε σωστά το καθήκον μας.) Εκτός από το να εκπληρώνετε σωστά το καθήκον σας, πρέπει να προσέρχεστε συχνά ενώπιον του Θεού, να τρώτε, να πίνετε και να αναλογίζεστε τα λόγια Του, να αποδέχεστε την πειθαρχία και την καθοδήγησή Του, και να παίρνετε το μάθημα της υποταγής· είναι πολύ σημαντικό αυτό. Πρέπει να μπορείς να υποτάσσεσαι σε όλα τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έχει ρυθμίσει για σένα ο Θεός, και όταν πρόκειται για ζητήματα που δεν καταλαβαίνεις καλά, πρέπει να προσεύχεσαι συχνά ενώ αναζητάς την αλήθεια· μόνο αν καταλάβεις τις προθέσεις του Θεού θα βρεις έναν δρόμο προς τα εμπρός. Πρέπει να έχεις θεοφοβούμενη καρδιά. Κάνε ό,τι πρέπει να κάνεις με προσοχή και σύνεση, και ζήσε ενώπιον του Θεού με καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό. Να γαληνεύεις συχνά ενώπιόν Του και να μην είσαι ακόλαστος. Αν μη τι άλλο, όταν σου συμβαίνει κάτι, πρώτα να γαληνεύεις, έπειτα να σπεύδεις να προσευχηθείς, και με την προσευχή, την αναζήτηση και την αναμονή, να φτάνεις στο σημείο να καταλάβεις τις προθέσεις του Θεού. Αυτή δεν είναι στάση που δείχνει φόβο Θεού; Αν έχεις φόβο Θεού και υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν κατά βάθος, και αν μπορείς να γαληνεύεις μπροστά Του και να αντιλαμβάνεσαι τις προθέσεις Του, τότε με μια τέτοια συνεργασία και άσκηση, θα είσαι προστατευμένος και δεν θα μπαίνεις σε πειρασμό ούτε θα κάνεις κάτι που διαταράσσει ή αναστατώνει το έργο της εκκλησίας. Στα ζητήματα που δεν μπορείς να διακρίνεις καθαρά, να αναζητάς την αλήθεια. Μην κρίνεις και μην καταδικάζεις τυφλά. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα νιώσει ο Θεός απέχθεια για σένα ούτε θα σε αποστραφεί και θα σε απορρίψει. Αν κατά βάθος έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, τότε θα φοβάσαι μήπως Τον προσβάλεις, και αν σου συμβεί κάτι που σε βάζει σε πειρασμό, θα ζεις ενώπιον του Θεού με τρόμο και ταραχή, και θα λαχταράς να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν και να Τον ικανοποιείς στα πάντα. Μόνο όταν έχεις μια τέτοια άσκηση και μπορείς να ζεις συχνά σε μια τέτοια κατάσταση, κατά την οποία γαληνεύεις συχνά ενώπιον του Θεού και προσέρχεσαι συχνά ενώπιόν Του, θα μπορέσεις να αποφεύγεις ασυνείδητα τον πειρασμό και τα κακά πράγματα. Αν δεν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά ή αν η καρδιά σου δεν είναι ενώπιόν Του, θα είσαι ικανός να κάνεις συγκεκριμένα κακά. Έχεις διεφθαρμένη διάθεση και δεν μπορείς να την ελέγξεις, οπότε είσαι ικανός να κάνεις κακό. Δεν θα είναι άραγε σοβαρές οι συνέπειες αν κάνεις ένα τέτοιο κακό που συνιστά διατάραξη και αναστάτωση; Αν μη τι άλλο, θα κλαδευτείς, και αν αυτό που έκανες είναι σοβαρό, ο Θεός θα σε αποστραφεί και θα σε απορρίψει, ενώ θα αποβληθείς κι από την εκκλησία. Αν, όμως, η καρδιά σου υποτάσσεται στον Θεό, και αν η καρδιά σου μπορεί συχνά να γαληνεύει ενώπιον του Θεού, και αν έχεις τον φόβο Του και Τον τρέμεις, τότε δεν θα μπορέσεις να μείνεις πολύ μακριά από πολλά κακά πράγματα; Αν έχεις φόβο Θεού και λες: «Τρέμω τον Θεό· φοβάμαι μήπως Τον προσβάλω, μήπως διαταράξω το έργο Του και προκαλέσω την αποστροφή Του», αυτό δεν δείχνει, τότε, ότι έχεις κανονική στάση και κανονική κατάσταση; Τι είναι αυτό που θα έχει προκαλέσει τον τρόμο σου; Ο τρόμος σου θα έχει προκύψει από μια θεοφοβούμενη καρδιά. Αν κατά βάθος τρέμεις τον Θεό, τότε, όταν βλέπεις κακά πράγματα, θα τα αποφεύγεις και θα απέχεις από αυτά· έτσι, θα προστατεύεσαι. Μπορεί να έχει φόβο Θεού κάποιος που δεν τρέμει τον Θεό στην καρδιά του; Μπορεί να αποφύγει το κακό; (Όχι.) Δεν είναι άραγε τολμηροί όσοι δεν μπορούν να έχουν φόβο Θεού και δεν Τον τρέμουν; Γίνεται να συγκρατηθούν οι τολμηροί άνθρωποι; (Όχι.) Και όσοι δεν γίνεται να συγκρατηθούν δεν κάνουν ό,τι τους κατέβει εν βρασμώ; Τι κάνουν οι άνθρωποι όταν ενεργούν με βάση τη θέλησή τους, τον ζήλο τους, τη διεφθαρμένη τους διάθεση; Κατά την άποψη του Θεού, όλα όσα κάνουν είναι κακά πράγματα. Πρέπει, λοιπόν, να καταλάβετε ξεκάθαρα ότι είναι καλό να τρέμει ο άνθρωπος στην καρδιά του τον Θεό· έτσι μπορεί να αποκτήσει φόβο Θεού. Όταν κάποιος έχει τον Θεό στην καρδιά του και μπορεί έχει φόβο Θεού, τότε θα μπορεί να μείνει μακριά από τα κακά πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ελπίδα να σωθούν.