Όσοι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν, όσο καιρό κι αν πιστεύουν σ’ Αυτόν. Μόνο όσοι έχουν φόβο Θεού μπορούν να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και να ξεκινήσουν να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας. Πόσο σημαντικό είναι να έχει ο άνθρωπος θεοφοβούμενη καρδιά! Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν φτάνουν ποτέ στην αυτογνωσία; Επειδή δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Επειδή δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Μόνο όσοι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά μπορούν να κάνουν συχνά αυτοκριτική και να φτάσουν στην αυτογνωσία· φοβούνται διαρκώς μήπως κάνουν λάθη ή βαδίσουν σε λάθος δρόμο. Όταν τους συμβαίνουν πράγματα όπου πρέπει να κάνουν επιλογές, προτιμούν να προσβάλουν τον άνθρωπο παρά να προσβάλουν τον Θεό, και προτιμούν να υποστούν διώξεις παρά να απομακρυνθούν από τον Θεό ή να Τον προδώσουν. Ο Ιώβ ήταν άνθρωπος που είχε φόβο Θεού και απέφευγε το κακό, ο οποίος κέρδισε την έγκριση του Θεού.

Από πού πρέπει, λοιπόν, να ξεκινήσει η εμπειρία σας αν θέλετε να φτάσετε στη σωτηρία κατά την πίστη σας στον Θεό; Πρέπει να ξεκινήσετε με την αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης του Θεού, να αποκτήσετε αληθινή αυτογνωσία και να μετανοήσετε αληθινά· έτσι βαδίζετε στο μονοπάτι της σωτηρίας. Δεν είναι εύκολο να φτάσουν οι άνθρωποι στην αυτογνωσία· είναι ακόμη πιο δύσκολο να γνωρίσουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση και ουσία, να μάθουν πόσο μικροί και ασήμαντοι είναι μπροστά στον Θεό, μπροστά στον Δημιουργό. Αν δεν μπορούν να μάθουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους ούτε ποια είναι η διεφθαρμένη ουσία τους, τότε θα μάθουν τι είδους σχέση έχουν με τον Θεό, πόσο μετράνε μπροστά στον Θεό ή αν Εκείνος τους συμπαθεί; (Δεν θα το μάθουν.) Τι έχουν αποκτήσει, λοιπόν, μετά από τόσα χρόνια που πιστεύουν στον Θεό; Έχουν αποκτήσει την αλήθεια; Έχουν εισέλθει στο μονοπάτι της σωτηρίας; Αν, αφού πιστέψουν στον Θεό, τρώνε και πίνουν τα λόγια Του, ζουν εκκλησιαστική ζωή και εκτελούν το καθήκον τους, σημαίνει ότι έχουν σχέση μαζί Του; Τι μπορεί να κάνει κάποιος, τι πρέπει να επιδιώκει, σε ποια θέση πρέπει να σταθεί και πώς θα πρέπει να επιλέξει το μονοπάτι του, προκειμένου να έχει σχέση με τον Δημιουργό; Ξέρετε, μήπως; Δεν μπορείτε να απαντήσετε. Φαίνεται ότι έχετε πολλές ελλείψεις, κι αυτό σημαίνει ότι δεν εστιάζετε στην αναζήτηση ή τη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια για πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνετε· οπότε, από την εκκλησιαστική σας ζωή λείπουν οι λεπτομέρειες, και δεν είναι δυνατόν να έχετε πολύ καλά αποτελέσματα. Έχετε στα χείλη σας τους πνευματικούς όρους και τα ρητά που λέγονται συχνά κατά την πίστη στον Θεό, αλλά δεν τα παίρνετε στα σοβαρά, δεν επιστρέφετε στο δικό σας πνεύμα ούτε γαληνεύετε την καρδιά σας για να συλλογιστείτε: «Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια που είπε ο Θεός; Πώς τα εφαρμόζω στην πραγματική μου ζωή; Πώς τα κάνω συγκεκριμένα αυτά τα λόγια, δηλαδή πώς θα τα μετατρέψω σε πραγματικότητα; Τι μπορώ να κάνω ώστε αυτά τα λόγια να μη μείνουν στο δόγμα και στη θεωρία, αλλά να γίνουν μέρος της ζωής μου, να γίνουν η κατεύθυνση όπου βαδίζω; Πώς πρέπει να συμπεριφερθώ για να γίνουν τα λόγια του Θεού μέρος της ζωής μου;» Αν μπορείτε να αναλογιστείτε τέτοια πράγματα, τότε θα μπορέσετε να σκεφτείτε πολλές λεπτομέρειες. Αλλά τέτοια πράγματα, γενικά, δεν τα αναλογίζεστε ποτέ, οπότε τις περισσότερες αλήθειες που αναφέρονται συνήθως τις κατανοείτε μόνο σε κυριολεκτικό επίπεδο. Αν οι άνθρωποι μένουν στην κυριολεκτική κατανόηση, τότε τι θα καταλάβουν οι άλλοι γι’ αυτούς; Οι άνθρωποι συχνά κηρύττουν για πνευματικές θεωρίες, για πνευματική ορολογία και για πνευματικά ρητά, αλλά στη ζωή τους δεν βλέπεις την πραγματικότητα του να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού ή να βιώνουν τα λόγια Του. Σήμερα, αντιμετωπίζετε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Είναι ότι, επειδή είστε ικανοί να κηρύξετε λίγο δόγμα, και έχετε καταλάβει κάποια πνευματικά ρητά, ενώ μπορείτε να πείτε λίγα πράγματα για τις εμπειρίες σας από τη διαδικασία της αυτογνωσίας, νομίζετε ότι καταλαβαίνετε την αλήθεια, ότι η πίστη σας στον Θεό έχει φτάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο, ότι είστε πάνω από τους περισσότερους. Ωστόσο, για την ακρίβεια, δεν έχετε εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα· αν δεν είχατε ανθρώπους να σας στηρίζουν και να σας προσφέρουν, αν δεν είχατε ανθρώπους να σας συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια και να σας καθοδηγήσουν, θα μένατε στάσιμοι και θα γινόσασταν άσωτοι. Είστε ανίκανοι να αναλάβετε το έργο της μαρτυρίας για τον Θεό, δεν μπορείτε να ολοκληρώσετε την ανάθεση από τον Θεό, και παρ’ όλα αυτά, μέσα σας, συνεχίζετε να έχετε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σας, νομίζετε ότι καταλαβαίνετε πιο πολλά πράγματα από τους περισσότερους ανθρώπους· η αλήθεια είναι, όμως, ότι δεν έχετε ανάστημα, ότι δεν έχετε εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα και έχετε γίνει αλαζόνες απλώς και μόνο επειδή μπορείτε να καταλάβετε μερικά λόγια και δόγματα. Μόλις οι άνθρωποι εισέρχονται σε μια τέτοια κατάσταση, όταν νομίζουν ότι έχουν ήδη κερδίσει την αλήθεια και εφησυχάζουν, τότε τι κίνδυνο αντιμετωπίζουν; Αν όντως εμφανιστεί ένας εύγλωττος ψευδής επικεφαλής ή αντίχριστος, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα παραπλανηθείτε και θα αρχίσετε να τον ακολουθείτε. Αυτό είναι επικίνδυνο, σωστά; Είστε επιρρεπείς να γίνετε αλαζόνες και αυτάρεσκοι, να εφησυχάζετε· σ’ αυτήν την περίπτωση δεν θα απομακρυνθείτε από τον Θεό; Δεν θα προδώσετε τον Θεό και δεν θα ακολουθήσετε τον δικό σας δρόμο; Δεν έχετε την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν μπορείτε να καταθέσετε μαρτυρία για τον Θεό· μόνο για τον εαυτό σας μπορείτε να καταθέτετε μαρτυρία και να καυχιέστε —άρα, δεν κινδυνεύετε; Επιπλέον, ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις θα αποκαλύψετε αν είστε βυθισμένοι σε μια τέτοια κατάσταση; Πρώτα απ’ όλα, θα αποκαλύψετε μια αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση· αυτό είναι αυτονόητο. Δεν θα εκμεταλλευτείτε, επίσης, και τη θέση σας και δεν θα κάνετε επίδειξη την αρχαιότητά σας; Δεν θα κάνετε κήρυγμα στους ανθρώπους αφ’ υψηλού; Αν αποκαλύψετε αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τότε ο Θεός δεν θα νιώσει αποστροφή για σας; Αν κάποιος είναι πάρα πολύ αλαζόνας και αυτάρεσκος, και δεν εξετάζει τον εαυτό του, τότε δεν είναι πιθανό να τον αποστραφεί και να τον απορρίψει ο Θεός; Είναι όντως πάρα πολύ πιθανό. Ένα παράδειγμα: Μπορείτε να εκτελείτε τα καθήκοντά σας για κάποια χρόνια, αλλά να μην έχετε σημειώσει καμία αισθητή πρόοδο στη ζωή-είσοδό σας, καταλαβαίνετε μόνο μερικά επιφανειακά δόγματα και δεν έχετε την παραμικρή αληθινή γνώση της διάθεσης και της ουσίας του Θεού, καμία σημαντική εξέλιξη. Αν αυτό είναι το σημερινό σας ανάστημα, τότε σε ποια πράγματα θα είστε επιρρεπείς; Τι αποκαλύψεις διαφθοράς θα έχετε; (Αλαζονεία και έπαρση.) Η αλαζονεία και η έπαρσή σας θα ενταθούν ή θα παραμείνουν αμετάβλητες; (Θα ενταθούν.) Γιατί θα ενταθούν; (Επειδή θα νομίζουμε ότι έχουμε πολλά προσόντα.) Και σε ποια βάση κρίνουν οι άνθρωποι το επίπεδο των προσόντων τους; Πόσα χρόνια εκτελούν ένα συγκεκριμένο καθήκον και πόση εμπειρία έχουν αποκτήσει, σωστά; Και με αυτό το δεδομένο, δεν θα αρχίσετε σιγά σιγά να δίνετε σημασία στο ποιος είναι ο πιο παλιός; Για παράδειγμα, ένας συγκεκριμένος αδελφός πιστεύει στον Θεό για πολλά χρόνια και εκτελεί ένα καθήκον για μεγάλο διάστημα, οπότε έχει τα πιο πολλά προσόντα να μιλήσει· μια συγκεκριμένη αδελφή δεν είναι εδώ πολύ καιρό και, παρόλο που έχει κάποιο επίπεδο, δεν έχει εμπειρία στην εκτέλεση αυτού του καθήκοντος και δεν πιστεύει πολύ καιρό στον Θεό, οπότε έχει τα λιγότερα προσόντα να μιλήσει. Εκείνος που έχει τα περισσότερα προσόντα να μιλήσει σκέφτεται μέσα του: «Εφόσον είμαι αρχαιότερος, αυτό σημαίνει ότι εκτελώ το καθήκον μου σύμφωνα με τις προδιαγραφές, η επιδίωξή μου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και δεν έχω να αγωνιστώ για τίποτα ούτε να εισέλθω σε τίποτα. Έχω εκτελέσει καλά αυτό το καθήκον, λίγο-πολύ έχω ολοκληρώσει αυτό το έργο, ο Θεός θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος». Και έτσι αρχίζουν να εφησυχάζουν. Δείχνει, άραγε, αυτό ότι έχουν εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; Έχουν σταματήσει να κάνουν οποιαδήποτε πρόοδο. Παρόλο που δεν έχουν ακόμα κερδίσει την αλήθεια ή τη ζωή, θεωρούν πως έχουν τα περισσότερα προσόντα, δίνουν σημασία στην παλαιότητα και περιμένουν την ανταμοιβή του Θεού. Άραγε αυτό δεν είναι εκδήλωση μιας αλαζονικής διάθεσης; Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν «πολλά προσόντα», ξέρουν να είναι προσεκτικοί, υπενθυμίζουν στον εαυτό τους να μην κάνουν λάθη· μόλις πιστέψουν ότι έχουν πολλά προσόντα, τότε γίνονται αλαζόνες, αρχίζουν να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και είναι πολύ πιθανό να εφησυχάσουν. Σε τέτοιες στιγμές, δεν είναι πιθανό να ζητήσουν ανταμοιβές και στέφανο από τον Θεό, όπως έκανε ο Παύλος; (Ναι.) Ποια είναι η σχέση μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού; Δεν είναι αυτή η σχέση μεταξύ του Δημιουργού και των δημιουργημάτων. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σχέση συναλλαγής. Και όταν συμβαίνει αυτό, οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό κι Εκείνος πιθανότατα θα κρύψει το πρόσωπό Του απ’ αυτούς· αυτό είναι επικίνδυνο σημάδι.

Κάποιοι άνθρωποι αφήνουν στην άκρη τον Θεό και ελέγχουν οι ίδιοι τον εκλεκτό λαό Του, μετατρέπουν το περιβάλλον στο οποίο οι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους σε ένα ανεξάρτητο βασίλειο αντίχριστων· μετατρέπουν τις εκκλησίες που υπηρετούν τον Θεό και Τον λατρεύουν σε θρησκευτικές οργανώσεις. Άραγε έχουν εισέλθει αυτοί οι άνθρωποι στην αλήθεια και τη ζωή; Ακολουθούν μήπως τον Θεό, Τον υπηρετούν ή δίνουν μαρτυρία γι’ Αυτόν; Σε καμία περίπτωση. Κάνουν το καθήκον τους; (Όχι.) Και τότε τι κάνουν; Δεν ασχολούνται, άραγε, με τις ανθρώπινες δραστηριότητες και επιχειρήσεις; Όσο καλά κι αν τα πας με τις ανθρώπινες δραστηριότητες και επιχειρήσεις, αν δεν έχεις τον Θεό στην καρδιά σου και αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχεις σχέση μαζί Του; Δεν είναι τρομερό αυτό; Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό και Τον ακολουθεί, αυτό που πρέπει να φοβάται περισσότερο είναι να μην απομακρυνθεί από τα λόγια του Θεού και την αλήθεια για να ασχοληθεί με ανθρώπινες δραστηριότητες και ανθρώπινες επιχειρήσεις, πράγμα που σημαίνει ότι ξεστρατίζει κι ακολουθεί το δικό του μονοπάτι. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι μια εκκλησία εκλέγει έναν επικεφαλής. Αυτός ο επικεφαλής γνωρίζει μόνο πώς να κηρύττει λόγια και δόγματα, και επικεντρώνεται μόνο στο δικό του κύρος και θέση. Δεν επιτελεί καθόλου πρακτικό έργο. Εσείς, όμως, τον ακούτε να κηρύττει λόγια και δόγματα καλά και σύμφωνα με την αλήθεια, και όλα όσα λέει είναι σωστά· έτσι, τον θαυμάζετε πολύ και τον θεωρείτε καλό επικεφαλής. Τον προσέχετε στα πάντα και, τελικά, τον ακολουθείτε και τον υπακούτε ολοκληρωτικά. Δεν σας παραπλανά, λοιπόν, και δεν σας ελέγχει ένας ψευδής επικεφαλής; Και αυτή η εκκλησία δεν έχει γίνει, άραγε, μια θρησκευτική ομάδα με αρχηγό έναν ψευδή επικεφαλής; Παρόλο που τα μέλη μιας θρησκευτικής ομάδας με αρχηγό έναν ψευδή επικεφαλής μπορεί να φαίνεται ότι εκτελούν τα καθήκοντά τους, άραγε τα εκτελούν αληθινά; Υπηρετούν αληθινά τον Θεό; (Όχι.) Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν υπηρετούν τον Θεό ούτε εκτελούν τα καθήκοντά τους, τότε έχουν μήπως σχέση με τον Θεό; Μια συμμορία που δεν έχει σχέση με τον Θεό πιστεύει σ’ Αυτόν; Πείτε Μου, κατέχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος όσοι ακολουθούν έναν ψευδή επικεφαλής ή όσοι βρίσκονται υπό τον έλεγχο ενός αντίχριστου; Σίγουρα όχι. Και γιατί δεν κατέχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Επειδή έχουν παρεκκλίνει από τα λόγια του Θεού και δεν υποτάσσονται στον Θεό ούτε Τον λατρεύουν· αντίθετα, ακούνε τους ψευδο-ποιμένες και τους αντίχριστους —ο Θεός τούς αποστρέφεται και τους απορρίπτει, και παύει να επιτελεί έργο πάνω τους. Έχουν παρεκκλίνει από τα λόγια του Θεού, ο Θεός έχει καταλήξει να τους αποστρέφεται και να τους απορρίπτει, και έχουν χάσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Μπορούν, λοιπόν, να σωθούν από τον Θεό; (Όχι.) Δεν μπορούν, και θα έχουν πρόβλημα. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το πόσοι άνθρωποι εκτελούν σε μια εκκλησία τα καθήκοντά τους, το αν μπορούν να σωθούν εξαρτάται σε καθοριστικό βαθμό από το αν ακολουθούν πραγματικά τον Χριστό ή κάποιον άνθρωπο, από το αν βιώνουν πραγματικά το έργο του Θεού και επιδιώκουν την αλήθεια ή αν ασχολούνται με τη θρησκεία, με ανθρώπινες δραστηριότητες και ανθρώπινες επιχειρήσεις. Εξαρτάται σε καθοριστικό βαθμό από το αν μπορούν να αποδεχθούν και να επιδιώξουν την αλήθεια, και από το αν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματα τη στιγμή που τα ανακαλύπτουν. Αυτά τα πράγματα είναι τα πιο σημαντικά. Ο Θεός εξετάζει συνέχεια εξονυχιστικά τι επιδιώκουν πραγματικά οι άνθρωποι και σε ποιον δρόμο βαδίζουν, αν αποδέχονται πραγματικά την αλήθεια ή αν την εγκαταλείπουν, αν υποτάσσονται στον Θεό ή αν Του αντιστέκονται. Ο Θεός εξετάζει συνέχεια διεξοδικά όλα αυτά τα πράγματα. Ο Θεός παρατηρεί κάθε εκκλησία και κάθε άτομο. Ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι εκτελούν ένα καθήκον ή ακολουθούν τον Θεό σε μια εκκλησία, τη στιγμή που απομακρύνονται από τα λόγια του Θεού, τη στιγμή που χάνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, παύουν να βιώνουν το έργο του Θεού· έτσι, αυτοί, αλλά και το καθήκον που εκτελούν, δεν έχουν καμία σχέση και κανέναν ρόλο στο έργο του Θεού, με αποτέλεσμα η εκκλησία αυτή να έχει γίνει θρησκευτική ομάδα. Πείτε Μου, τι συνέπειες υπάρχουν όταν μια εκκλησία γίνεται θρησκευτική ομάδα; Δεν θα λέγατε ότι αυτοί οι άνθρωποι διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο; Δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αλλά υπόκεινται στις διευθετήσεις και τους χειρισμούς των ανθρώπων. Υπάρχουν, μάλιστα, και πολλοί που, ενώ εκτελούν το καθήκον τους, ούτε προσεύχονται ποτέ ούτε αναζητούν τις αλήθεια-αρχές· ρωτάνε μόνο τους άλλους και κάνουν ό,τι τους πουν, δηλαδή ενεργούν με βάση τις υποδείξεις των άλλων. Κάνουν ό,τι τους πουν οι άλλοι. Θεωρούν ασαφές και δύσκολο να προσευχηθούν στον Θεό για τα προβλήματά τους και να αναζητήσουν την αλήθεια, οπότε ψάχνουν μια απλή, εύκολη λύση. Θεωρούν εύκολο και πιο πρακτικό να βασίζονται στους άλλους και να κάνουν ό,τι τους πουν οι άλλοι, κι έτσι απλώς κάνουν ό,τι τους λένε· για τα πάντα ρωτάνε τους άλλους και κάνουν ό,τι τους πουν, με αποτέλεσμα, ακόμα και μετά από πολλά χρόνια πίστης, όταν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, να μην έχουν προσέλθει ούτε μία φορά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν και να αναζητήσουν τις επιθυμίες Του και την αλήθεια, και στη συνέχεια να φτάσουν στην κατανόηση της αλήθειας και να ενεργήσουν και να συμπεριφερθούν σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού. Ποτέ δεν είχαν μια τέτοια εμπειρία. Τέτοιοι άνθρωποι κάνουν στ’ αλήθεια πράξη την πίστη στον Θεό; Αναρωτιέμαι για ποιον λόγο κάποιοι άνθρωποι, μόλις εισέλθουν σε μια θρησκευτική ομάδα, μπορούν να περάσουν τόσο εύκολα από την πίστη στον Θεό στην πίστη σε κάποιον άνθρωπο, από το να ακολουθούν τον Θεό στο να ακολουθούν κάποιον άνθρωπο; Γιατί αλλάζουν τόσο γρήγορα; Γιατί, μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό, και πάλι θα έδιναν σημασία και θα ακολουθούσαν κάποιον άνθρωπο στα πάντα; Τόσα χρόνια πίστης, αλλά ποτέ δεν είχαν στ’ αλήθεια θέση για τον Θεό στην καρδιά τους. Απ’ όλα όσα κάνουν, τίποτα δεν έχει ποτέ καμία σχέση με τον Θεό και με τα λόγια Του. Η ομιλία τους, οι πράξεις τους, η ζωή τους, οι αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους, ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονται τα ζητήματα, ακόμη και η εκτέλεση του καθήκοντος και η υπηρεσία τους προς τον Θεό, και όλες οι πράξεις και τα έργα τους, και όλες οι συμπεριφορές τους, ακόμη και κάθε σκέψη και ιδέα που εκφράζουν —τίποτα από αυτά δεν έχει καμία σχέση με την πίστη στον Θεό ούτε με τα λόγια Του. Πιστεύει, άραγε, ένας τέτοιος άνθρωπος ειλικρινά στον Θεό; Μπορούν τα χρόνια που πιστεύει κάποιος στον Θεό να καθορίσουν το ανάστημά του; Μπορούν να αποδείξουν αν έχει κανονική σχέση με τον Θεό; Σε καμία περίπτωση. Το σημαντικό για να διαπιστωθεί αν κάποιος πιστεύει ειλικρινά στον Θεό είναι να εξεταστεί αν μπορεί να αποδεχτεί τα λόγια Του στην καρδιά του, και αν μπορεί να ζήσει μέσα στα λόγια Του και να βιώσει το έργο Του.

Αναλογιστείτε το εξής: Αν, καθώς πιστεύετε στον Θεό, απλώς συμμετέχετε σε θρησκευτικές τελετουργίες και τηρείτε κάποιους κανονισμούς, αν εκτελείτε το καθήκον σας και γενικά ενεργείτε μηχανικά, χωρίς να επικεντρώνεστε στις αλήθεια-αρχές, αν μιλάτε μόνο για λόγια και δόγματα την ώρα που συναναστρέφεστε πάνω στην αλήθεια, αλλά δεν έχετε καμία πρακτική γνώση, αν τα λόγια της συναναστροφής σας είναι επιφανειακά την ώρα που διαδίδετε το ευαγγέλιο και καταθέτετε μαρτυρία, αν μιλάτε μόνο για πνευματικά λόγια και δόγματα για να φροντίσετε και να στηρίξετε τους ανθρώπους, τότε μπορείτε να πετύχετε αποτελέσματα; Αν κατά την πίστη σας στον Θεό επιδιώκετε μόνο την εξωτερική πνευματικότητα, τότε μια τέτοια πίστη σαν τη δική σας δείχνει ότι βιώνετε το έργο του Θεού; Μπορείτε να αποκτήσετε την αλήθεια όπως εκτελείτε το καθήκον σας με αυτόν τον τρόπο; Είναι αυτό αληθινή πίστη στον Θεό; (Όχι.) Τι είναι στην πραγματικότητα η αληθινή πίστη στον Θεό; Μπορεί να ακολουθείτε τον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, να έχετε διαβάσει πολλά από τα λόγια Του, να έχετε ακούσει αρκετά κηρύγματα και να έχετε καταλάβει πολλά δόγματα —και φυσικά, κάποιοι από εσάς έχουν εισέλθει κατά ένα μέρος στην αλήθεια-πραγματικότητα· θα τολμούσατε, ωστόσο, να πείτε ότι έχετε ήδη φτάσει στο ανάστημα που απαιτεί η σωτηρία; Μπορείτε να πείτε με σιγουριά ότι δεν πρόκειται να σας παραπλανήσει και να σας αιχμαλωτίσει και πάλι ο Σατανάς; Μπορείτε να πείτε με σιγουριά ότι δεν θα λατρέψετε και δεν θα ακολουθήσετε τον άνθρωπο και πάλι; Μπορείτε να διασφαλίσετε ότι θα ακολουθήσετε τον Θεό μέχρι τέλους, ότι δεν θα υποχωρήσετε καθόλου, ότι δεν θα πιστεύετε απλώς σε έναν ουράνιο, ασαφή Θεό, όπως κάνουν οι θρησκευόμενοι, αντί να ακολουθήσετε τον πρακτικό Θεό; Μπορεί να ακολουθείτε τον ενσαρκωμένο Θεό· όμως, επιδιώκετε την αλήθεια; Είστε ικανοί να υποταχθείτε αληθινά στον Θεό και να Τον γνωρίσετε; Δεν κινδυνεύετε ακόμα να προδώσετε τον Θεό; Όλα αυτά πρέπει να τα αναλογιστείτε. Σήμερα, ποια από τα μέσα της πίστης σας, τις απόψεις και τις καταστάσεις σας είναι παρόμοια ή μοιάζουν με εκείνα των πιστών στον χριστιανισμό; Σε ποιους τομείς έχετε την ίδια κατάσταση; Εάν κάποιος που πιστεύει στον Θεό εμμένει στην αλήθεια σαν να ήταν ένα σύνολο κανονισμών, τότε δεν είναι πιθανό η πίστη του να μετατραπεί σε ενασχόληση με θρησκευτικές τελετουργίες; (Είναι.) Το να τηρεί κανείς θρησκευτικές τελετουργίες δεν έχει στην πραγματικότητα καμία διαφορά από τον χριστιανισμό· απλώς, όσοι το κάνουν αυτό είναι πιο προχωρημένοι και έχουν αναπτυχθεί περισσότερο όσον αφορά τη διδασκαλία και τη θεωρία, και είναι λίγο πιο εξελιγμένοι και πιο προχωρημένοι στην πίστη τους. Αυτό είναι όλο. Αν η πίστη στον Θεό μετατραπεί σε θρησκευτική πίστη, σε μελέτη της θεολογίας, σε ένα σύνολο κανονισμών ή τελετουργιών, τότε δεν έχει μετατραπεί σε χριστιανισμό; Οι νέες και οι παλιές διδασκαλίες διαφέρουν μεταξύ τους, αλλά αν εσύ καταλαβαίνεις την αλήθεια μόνο ως δόγμα, και δεν ξέρεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον πώς να βιώσεις το έργο του Θεού, και αν, δεν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια, δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια ούτε έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα όσα χρόνια κι αν πιστεύεις στον Θεό, όσες δυσχέρειες κι αν υποστείς, όσες καλές συμπεριφορές κι αν έχεις, τότε δεν πιστεύεις με τον ίδιο τρόπο όπως στον χριστιανισμό; Αυτή δεν είναι η ουσία του χριστιανισμού; (Ναι.) Οπότε, ποιες απόψεις ή καταστάσεις έχετε εσείς στις πράξεις σας ή στην εκτέλεση του καθήκοντός σας οι οποίες είναι παρόμοιες ή ίδιες με αυτές των ανθρώπων του χριστιανισμού; (Τηρούμε κανονισμούς και εξοπλιζόμαστε με λόγια και δόγματα.) Τηρείτε κανονισμούς, κηρύττετε λόγια και δόγματα, θεωρείτε την αλήθεια λόγια και δόγματα. Τι άλλο; (Επικεντρωνόμαστε στο να κάνουμε έργο, όχι στη ζωή-είσοδο.) Επικεντρώνεστε μόνο στο να καταβάλλετε προσπάθεια, όχι στο να κερδίσετε τη ζωή ή να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα. Τι άλλο; (Επικεντρωνόμαστε στο να παρουσιάσουμε πνευματικότητα και καλή συμπεριφορά.) Ωραία, είπατε αρκετά, οπότε θα τα συνοψίσω: Το να επιδιώκεις να παρουσιάσεις καλή συμπεριφορά και να προσπαθείς σκληρά να φορέσεις το προσωπείο της πνευματικότητας, και να κάνεις πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν σωστά σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, πράγματα που έχουν την τάση να επιδοκιμάζουν, όλα αυτά δείχνουν ότι επιδιώκεις την ψευδή πνευματικότητα. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι υποκριτής που κηρύττει μέσα σε παραλήρημα λόγια και δόγματα, που καθοδηγεί τους άλλους να κάνουν καλές πράξεις και να είναι καλοί άνθρωποι, που παριστάνει τον πνευματικό. Ωστόσο, στις αλληλεπιδράσεις του με τους άλλους, στο πώς χειρίζεται τα ζητήματα και στην εκτέλεση του καθήκοντός του, δεν αναζητά ποτέ την αλήθεια, παρά ζει με σατανικές διαθέσεις. Ό,τι κι αν του συμβεί, πορεύεται όπως θέλει αυτός και παραμερίζει τον Θεό. Ποτέ δεν ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές· απλώς τηρεί κανονισμούς. Δεν καταλαβαίνει καθόλου την αλήθεια ούτε τις προθέσεις του Θεού, ούτε τα πρότυπα των απαιτήσεών Του για τον άνθρωπο, ούτε τι θα πετύχει ο Θεός με τη σωτηρία του ανθρώπου. Δεν εξετάζει ποτέ σοβαρά αυτές τις λεπτομέρειες της αλήθειας ούτε ρωτά γι’ αυτές. Το μόνο που αποκαλύπτουν αυτά τα ρητά και οι συμπεριφορές του ανθρώπου είναι η υποκρισία. Αν κάποιος κοιτάξει τις αληθινές καταστάσεις που έχουν μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι μαζί με την εξωτερική τους συμπεριφορά, μπορεί να είναι βέβαιος ότι δεν κατέχουν καμία αλήθεια-πραγματικότητα, ότι ουσιαστικά είναι υποκριτές Φαρισαίοι, ότι είναι δύσπιστοι. Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό χωρίς να επιδιώκει την αλήθεια, τότε είναι αληθινή η πίστη του; (Όχι.) Μπορεί κάποιος που πιστεύει στον Θεό, όσα χρόνια κι αν πιστεύει, αλλά δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, να αναπτύξει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό; (Όχι.) Δεν μπορεί να φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Ποια, λοιπόν, είναι η φύση της συμπεριφοράς αυτών των ανθρώπων; Σε τι μονοπάτι θα βαδίσουν; (Στο μονοπάτι των Φαρισαίων.) Με τι εξοπλίζονται καθημερινά; Δεν εξοπλίζονται με λόγια και δόγματα; Όλη μέρα εξοπλίζονται, ενδύονται με λόγια και δόγματα για να μοιάσουν περισσότερο στους Φαρισαίους, να γίνουν περισσότερο πνευματικοί, να μοιάσουν περισσότερο στους ανθρώπους που υπηρετούν τον Θεό· τι ακριβώς φύση έχουν όλες αυτές οι πράξεις; Αποτελούν λατρεία του Θεού; Αποτελούν αληθινή πίστη σ’ Αυτόν; (Όχι.) Τι κάνουν, λοιπόν; Εξαπατούν τον Θεό· απλώς περνάνε βήμα-βήμα από μια διαδικασία. Κουνάνε το λάβαρο της πίστης και εκτελούν θρησκευτικές τελετές, προσπαθώντας να εξαπατήσουν τον Θεό για να πετύχουν τον στόχο τους να κερδίσουν ευλογίες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν λατρεύουν καθόλου τον Θεό. Στο τέλος, μια τέτοια ομάδα ανθρώπων θα καταλήξει ακριβώς όπως σαν κι εκείνους που βρίσκονται μέσα στις εκκλησίες, οι οποίοι υποτίθεται ότι υπηρετούν τον Θεό, υποτίθεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν.