Μόνο ένας έντιμος άνθρωπος μπορεί να βιώσει αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα (Μέρος τρίτο)
Για να πιστεύεις στον Θεό και να ακολουθείς το σωστό μονοπάτι στη ζωή, πρέπει τουλάχιστον να ζεις με αξιοπρέπεια και ανθρώπινη ομοιότητα, να είσαι άξιος της εμπιστοσύνης των άλλων, να σε θεωρούν πολύτιμο, και να πιστεύουν πως ο χαρακτήρας και η ακεραιότητά σου έχουν υπόσταση, πως κάνεις ό,τι λες και κρατάς τον λόγο σου. Έτσι πρέπει να σε αξιολογούν οι άνθρωποι: Πρέπει να λένε ότι σίγουρα κρατάς τον λόγο σου, κάνεις αυτά που υπόσχεσαι, εκτελείς ό,τι σου έχει εμπιστευτεί κάποιος με αφοσίωση και με όλη σου την καρδιά, κι έτσι ευχαριστείς πλήρως εκείνον που σε εμπιστεύτηκε. Έτσι δεν είναι όσοι κρατούν τον λόγο τους; Αυτοί οι άνθρωποι δεν ζουν με αξιοπρέπεια; (Ναι.) Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κανείς δεν τολμά να τους εμπιστευτεί για τίποτα. Αν κάποιος τους εμπιστευθεί, το κάνει μόνο και μόνο επειδή δεν βρίσκει κάποιον πιο κατάλληλο και αυτοί είναι η μόνη επιλογή, αλλά και πάλι χρειάζονται κάποιον να τους εποπτεύει. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Έχουν αξιοπρέπεια; (Όχι.) Πρέπει να αναλύεις και να εξετάζεις ό,τι πούνε, να το αμφισβητείς, να προσέχεις το ύφος τους και να προσπαθείς να επιβεβαιώσεις και να επαληθεύσεις όσα λένε ρωτώντας τους γύρω σου. Όποιες δηλώσεις κι αν κάνουν και για ό,τι κι αν μιλήσουν, η αξιοπιστία τους είναι σχεδόν μηδενική. Μπορεί να υπάρχει αυτό για το οποίο μιλάνε, αλλά μπορεί να υπερβάλλουν γι’ αυτό ή να το υποβαθμίζουν. Μπορεί και να μην υπάρχει καθόλου και απλώς να το βγάζουν απ’ το μυαλό τους. Και γιατί βγάζουν διάφορα πράγματα απ’ το μυαλό τους; Επειδή θέλουν να εξαπατούν τον κόσμο, για να φαίνονται εκείνοι έξυπνοι και ικανοί· αυτός είναι ο στόχος τους. Οι υπόλοιποι συμπαθούν τέτοιους ανθρώπους; (Όχι.) Πόσο πολύ τους αντιπαθούν; Τους αποστρέφονται και τους περιφρονούν —μπορεί ακόμα να σκέφτονται ότι καλύτερα να μην τους γνώριζαν ποτέ. Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται κοντά σε τέτοια άτομα, δεν εμπιστεύονται και δεν παίρνουν σοβαρά τίποτα από όσα λένε εκείνα· απλώς μιλούν μαζί τους τυπικά και αδιάφορα για εξωτερικά ζητήματα. Ακόμα κι όταν πουν την αλήθεια τέτοιοι άνθρωποι, οι άλλοι δεν τους εμπιστεύονται. Αυτό το είδος ανθρώπου είναι εντελώς ανάξιο και ποταπό· κανείς δεν του δίνει αξία. Όταν η συμπεριφορά ενός ανθρώπου φτάνει σε αυτό το σημείο, έχει εκείνος την παραμικρή αξιοπρέπεια; (Όχι.) Κανείς δεν του αναθέτει τίποτα, κανείς δεν τον εμπιστεύεται, κανείς δεν του ανοίγει την καρδιά του, κανείς δεν πιστεύει ό,τι και να λέει· όλοι απλώς ακούνε, τίποτα άλλο. Όταν αυτοί οι άνθρωποι λένε: «Αυτήν τη φορά λέω αλήθεια», κανείς δεν τους πιστεύει και δεν τους δίνει σημασία, ακόμη κι αν πράγματι λένε την αλήθεια. Όταν λένε: «Δεν λέω μόνο ψέματα, εντάξει;», οι άλλοι τούς απαντούν: «Δεν με ενδιαφέρει να αναλύσω αν είπες αλήθεια ή ψέματα. Με κουράζει να σε ακούω να μιλάς· είμαι αναγκασμένος να αναλύω και να εξετάζω τα κίνητρα και τις προθέσεις σου, κι όλο αυτό είναι υπερβολικός κόπος. Τόσο χρόνο που ξόδεψα θα μπορούσα να αναλογιστώ ένα χωρίο των λόγων του Θεού ή να μάθω να απαγγέλλω έναν ύμνο, πράγματα που θα με ωφελούσαν ουσιαστικά. Μιλώντας μαζί σου δεν έχω να κερδίσω τίποτα. Ούτε μία σου λέξη δεν είναι ειλικρινής· δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί σου». Έτσι τους εγκαταλείπουν αυτούς τους ανθρώπους. Τη σήμερον ημέρα, θα ακούσεις συχνά τους άπιστους να λένε: «Θέλεις να ακούσεις την αλήθεια ή προτιμάς ένα ψέμα;» Κανείς δεν θέλει ν’ ακούει ψέματα. Οπότε, όσοι λένε μονίμως ψέματα και αποφεύγουν να πουν την αλήθεια είναι οι πιο ποταποί άνθρωποι· είναι άχρηστοι. Κανείς δεν θέλει να τους δώσει προσοχή, κανείς δεν θέλει να ασχοληθεί μαζί τους, πόσο μάλλον να τους ανοίξει την καρδιά του ή να γίνει φίλος τους. Έχουν αυτοί οι άνθρωποι καθόλου χαρακτήρα ή αξιοπρέπεια; (Όχι.) Όλοι όσοι γνωρίζουν τέτοιους ανθρώπους θα τους αποστραφούν· είναι πλήρως αναξιόπιστοι στα λόγια, στις πράξεις, στον χαρακτήρα και στην ακεραιότητά τους —τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καμία υπόσταση. Αν είχαν χαρίσματα και ταλέντα, θα τους συμπαθούσαν και θα τους σέβονταν οι άλλοι άνθρωποι; (Όχι.) Τι χρειάζονται, λοιπόν, οι άνθρωποι για να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους; Χρειάζονται χαρακτήρα, ακεραιότητα, αξιοπρέπεια και πρέπει να είναι άτομα που μπορεί ο άλλος να τους ανοίξει την καρδιά του. Όλοι όσοι έχουν αξιοπρέπεια έχουν λίγο έντονη προσωπικότητα και κάποιες φορές δεν τα πάνε καλά με τους άλλους, αλλά είναι ειλικρινείς και δεν έχουν ίχνος ψευτιάς ή ατιμίας πάνω τους. Στο τέλος, οι άλλοι τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση επειδή μπορούν και κάνουν πράξη την αλήθεια, είναι ειλικρινείς, έχουν αξιοπρέπεια, ακεραιότητα, χαρακτήρα, δεν εκμεταλλεύονται ποτέ τους άλλους, τους βοηθούν όταν έχουν προβλήματα, φέρονται σε όλους με ευσυνειδησία και λογική, και δεν κρίνουν ποτέ κάποιον επιπόλαια. Όταν αξιολογούν κάποιον ή μιλούν γι’ αυτόν, μιλούν πάντα με ακρίβεια, μιλούν για όσα ξέρουν και δεν βιάζονται να ανοίξουν το στόμα τους για αυτά που δεν ξέρουν ούτε βάζουν σάλτσες, και τα λόγια τους μπορούν να λειτουργήσουν ως αποδεικτικά στοιχεία και ως σημεία αναφοράς. Όταν μιλούν και ενεργούν όσοι έχουν ακεραιότητα, το κάνουν με σχετικά πρακτικό τρόπο και με σχετική αξιοπιστία. Κανένας δεν θεωρεί πολύτιμους τους ανθρώπους που δεν έχουν ακεραιότητα, κανένας δεν δίνει σημασία σε ό,τι λένε και κάνουν, και κανένας δεν θεωρεί σημαντικά τα λόγια τους· κανένας δεν τους εμπιστεύεται. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι λένε τόσα ψέματα και τόσο λίγες αλήθειες. Ακριβώς επειδή δεν είναι ειλικρινείς στις επαφές τους με άλλους ανθρώπους ή όποτε κάνουν το οτιδήποτε γι’ αυτούς, προσπαθούν να ξεγελάσουν και να κοροϊδέψουν τους πάντες, και κανείς δεν τους συμπαθεί. Εσείς βρήκατε ποτέ κανέναν που να τον θεωρείτε αξιόπιστο; Εσείς οι ίδιοι, αισθάνεστε άξιοι της εμπιστοσύνης των άλλων; Μπορούν να σας εμπιστευτούν οι άλλοι; Αν κάποιος σε ρωτήσει για την κατάσταση ενός άλλου ανθρώπου, δεν πρέπει να αξιολογείς και να κρίνεις αυτόν τον άνθρωπο όπως νομίζεις εσύ· πρέπει τα λόγια σου να είναι αντικειμενικά, ακριβή και να συνάδουν με τα γεγονότα. Πρέπει να μιλάς μόνο για όσα καταλαβαίνεις και όχι για αυτά που δεν γνωρίζεις καλά. Πρέπει να είσαι σωστός και δίκαιος προς εκείνο τον άνθρωπο, κι έτσι θα ενεργείς με τρόπο υπεύθυνο. Αν έχεις παρατηρήσει κάτι μόνο επιφανειακά, κι αυτό που θέλεις να πεις είναι η προσωπική σου κρίση γι’ αυτόν τον άνθρωπο και τίποτα άλλο, τότε δεν πρέπει να βγάλεις ετυμηγορία στα τυφλά και σίγουρα δεν πρέπει να τον κρίνεις. Πρέπει να ξεκινήσεις λέγοντας: «Αυτή είναι καθαρά η προσωπική μου κρίση», ή: «Έτσι νομίζω εγώ». Αν το κάνεις αυτό, τα λόγια σου θα είναι σχετικά αντικειμενικά, και, ο άλλος, μόλις ακούσει αυτά που θα πεις, θα μπορεί να καταλάβει την ειλικρίνεια και τη δίκαιη στάση σου, και να σε εμπιστευτεί. Είστε σίγουροι ότι μπορείτε να το καταφέρετε αυτό; (Όχι.) Αυτό αποδεικνύει ότι δεν είστε αρκετά ειλικρινείς απέναντι στους άλλους, ότι δεν φέρεστε και δεν διαχειρίζεστε τις υποθέσεις σας με ειλικρίνεια και με έντιμη στάση. Ας πούμε ότι κάποιος σου λέει: «Σε εμπιστεύομαι· τι γνώμη έχεις γι’ αυτόν τον άνθρωπο;» Και εσύ απαντάς: «Καλός είναι». Και σου πει μετά: «Μπορείς να μου πεις κάτι περισσότερο;» Και εσύ τότε λες: «Έχει καλή συμπεριφορά, είναι πρόθυμος να πληρώσει το τίμημα όταν εκτελεί το καθήκον του και τα πάει καλά με τους άλλους». Γίνεται να αποδειχτούν πρακτικά αυτές οι τρεις δηλώσεις; Είναι αρκετές για να αποδείξουν τον χαρακτήρα του ατόμου; Όχι. Είσαι αξιόπιστος; (Όχι.) Κανένα από αυτά που είπες δεν ανέφερε καθόλου λεπτομέρειες· είναι απλώς γενικόλογα, λόγια του αέρα κι επιπόλαια. Αν είχες μόλις γνωρίσει αυτόν τον άνθρωπο και έλεγες ότι σου φαίνεται καλός κοιτάζοντας μόνο την εμφάνισή του, τότε αυτό θα ήταν φυσιολογικό. Αλλά εφόσον έχεις επαφές μαζί του για αρκετό καιρό, θα έπρεπε να μπορείς να εντοπίσεις κάποια ουσιαστικά προβλήματά του. Οι άνθρωποι θέλουν να ακούσουν την εκτίμηση και τη γνώμη σου γι’ αυτόν τον άνθρωπο από τα βάθη της καρδιάς σου, αλλά εσύ δεν λες τίποτα πραγματικό, τίποτα σημαντικό και τίποτα ουσιαστικό, οπότε κι οι άλλοι δεν σε εμπιστεύονται και δεν θα θέλουν πια να έχουν επαφές μαζί σου.
Όταν αλληλεπιδράς με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, πρέπει να τους ανοίγεις την καρδιά σου και να τους εκμυστηρεύεσαι πράγματα για να ωφεληθείς. Όταν εκτελείς το καθήκον σου, είναι ακόμα πιο σημαντικό να ανοίγεις την καρδιά σου και να εκμυστηρεύεσαι πράγματα στους άλλους· μόνο αν γίνει αυτό, θα δουλέψετε καλά μαζί. Αλλά αν κάποιος δεν σου ανοίξει την καρδιά του, αν δεν είναι άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια αλλά είναι πολύ δόλιος, τότε θα ήταν ανόητο να του ανοίξεις την καρδιά σου, μιας και αυτό θα σε έβαζε σε μπελάδες. Πρέπει να υπάρχουν κάποιες αρχές ως προς το πώς αλληλεπιδράς με τους αδελφούς και τις αδελφές σου· πρέπει να ανοίγεις την καρδιά σου μόνο σε όσους πιστεύουν πραγματικά στον Θεό και μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια. Αν ανοίγεις την καρδιά σου σε πονηρά και δύσπιστα άτομα, τότε είσαι ανόητος και αδαής, δεν έχεις καθόλου σοφία. Πρέπει να ανοίγεις την καρδιά σου μόνο στους αδελφούς και τις αδελφές που πραγματικά πιστεύουν στον Θεό και μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Οι δόλιοι, μπερδεμένοι και πονηροί άνθρωποι, οι δύσπιστοι —εκείνοι που δεν έχουν ίχνος αποδοχής της αλήθειας— δεν είναι αδελφοί και αδελφές σου· μην τους ανοίξεις με τίποτα την καρδιά σου, αλλιώς θα είναι σαν να ανοίγεσαι σε διαβόλους και αυτό θα σε καταστήσει θύμα στις δολοπλοκίες και στις παγίδες τους. Υπάρχουν ανάμεσα στους επικεφαλής και στους εργάτες κάποιοι ψευδοεπικεφαλής και ψευδοεργάτες, και ανάμεσα στους πιστούς υπάρχουν ψευδόπιστοι και δύσπιστοι. Κανένας απ’ αυτούς δεν είναι αδελφός ή αδελφή, και γι’ αυτό να μην τους φέρεσαι σε καμία περίπτωση σαν να ήταν. Μόνο οι καλόκαρδοι που αγαπούν την αλήθεια, που μπορούν και την αποδέχονται και την κάνουν πράξη, είναι αδελφοί και αδελφές, και όταν αλληλεπιδράς με αυτούς τους αληθινούς αδελφούς και αδελφές, πρέπει να τους ανοίγεις την καρδιά σου, να είσαι τελείως ανοικτός απέναντί τους, και μόνο τότε θα μπορέσετε να αγαπήσετε ο ένας τον άλλον και να εκτελείτε τα καθήκοντά σας σωστά με αρμονική συνεργασία. Κάποιες φορές, όταν αλληλεπιδρούν δύο άνθρωποι, συγκρούονται οι προσωπικότητές τους ή δεν ταιριάζει η οικογένειά τους, το υπόβαθρο ή η οικονομική τους δυνατότητα τους. Παρ’ όλα αυτά, αν αυτοί οι άνθρωποι ανοίξουν την καρδιά τους ο ένας στον άλλον και είναι εντελώς ειλικρινείς για τα προβλήματά τους, αν επικοινωνήσουν χωρίς ψέματα και δολιότητες, και καταφέρουν να δείξουν ποιοι είναι ο ένας στον άλλον, τότε θα μπορέσουν να γίνουν αληθινοί φίλοι, δηλαδή στενοί φίλοι. Τότε ίσως, όταν ο άλλος αντιμετωπίσει μια δυσκολία, να σε ψάξει, εσένα και κανέναν άλλον, και να εμπιστευτεί μόνο εσένα για να τον βοηθήσεις. Ακόμα κι αν τον μαλώσεις, δεν θα σου αντιμιλήσει, επειδή ξέρει ότι είσαι ειλικρινής και έχεις ειλικρινή καρδιά. Σε εμπιστεύεται, οπότε θα σε καταλάβει ό,τι κι αν του πεις και όπως και αν του φερθείς. Μπορείτε να είστε τέτοιοι άνθρωποι; Είστε τέτοιοι άνθρωποι; Αν όχι, τότε δεν είστε ειλικρινείς. Στις επαφές σου με τους άλλους, πρέπει πρώτα να τους δώσεις να καταλάβουν την αληθινή σου καρδιά και ειλικρίνεια. Αν κάποιος, όταν μιλάει, όταν εργάζεται και έρχεται σε επαφή μαζί με άλλα άτομα, μιλάει με λόγια επιπόλαια, πομπώδη, φιλοφρονητικά, κολακευτικά, αναξιόπιστα και φανταστικά, ή αν μιλάει μόνο και μόνο για να επιζητήσει την εύνοια των άλλων, τότε τα λόγια του δεν είναι καθόλου αξιόπιστα ούτε ειλικρινή. Έτσι αλληλεπιδρά με όλους τους άλλους ανεξαιρέτως. Ένα τέτοιο άτομο δεν έχει ειλικρινή καρδιά. Δεν είναι ειλικρινής. Ας πούμε πως κάποιος έχει μια αρνητική κατάσταση και σου λέει με ειλικρίνεια και εντιμότητα: «Πες μου γιατί ακριβώς είμαι τόσο αρνητικός. Δεν μπορώ να το καταλάβω!» Και ας υποθέσουμε πως πράγματι αναγνωρίζεις το πρόβλημά του μέσα σου, αλλά αντί να του πεις αυτό, του λες: «Δεν είναι τίποτα. Δεν είσαι αρνητικός, κι εγώ το παθαίνω αυτό καμιά φορά». Αυτά τα λόγια είναι τεράστια παρηγοριά για το άτομο, αλλά η στάση σου δεν είναι ειλικρινής. Ενεργείς επιπόλαια απέναντί του· προκειμένου να τον κάνεις να νιώσει πιο άνετα και να τον παρηγορήσεις, δεν του μιλάς με ειλικρίνεια. Δεν τον βοηθάς με πάσα ειλικρίνεια και δεν του εξηγείς το πρόβλημά του, ώστε να καταφέρει να αφήσει πίσω την αρνητικότητά του. Δεν έχεις κάνει αυτό που θα έκανε ένας ειλικρινής άνθρωπος. Αποκλειστικά και μόνο για να προσπαθήσεις να τον παρηγορήσεις και να αποφύγεις την αποξένωση και τη διαμάχη μεταξύ σας, ήσουν επιπόλαιος απέναντί του· δεν είναι έτσι ένας ειλικρινής άνθρωπος. Άρα, για να γίνεις ειλικρινής, τι οφείλεις να κάνεις όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με μια τέτοια κατάσταση; Πρέπει να του λες τι έχεις δει και τι έχεις εντοπίσει: «Θα σου πω τι έχω δει και τι έχω βιώσει. Εσύ αποφασίζεις αν αυτό που θα πω είναι σωστό ή λάθος. Αν είναι λάθος, ας μην το αποδεχθείς. Αν, όμως, είναι σωστό, ελπίζω να το αποδεχθείς. Αν πω κάτι που σου είναι δύσκολο να ακούσεις και σε πονάει, ελπίζω να μπορέσεις να το αποδεχθείς από τον Θεό. Η πρόθεσή μου και ο σκοπός μου είναι να σε βοηθήσω. Βλέπω ξεκάθαρα αυτό το θέμα: Επειδή νιώθεις ότι έχεις ταπεινωθεί και κανείς δεν θρέφει τον εγωισμό σου, και επειδή νομίζεις πως όλοι οι άλλοι σε περιφρονούν, πως δέχεσαι επίθεση και πως αδικείσαι όσο ποτέ, δεν μπορείς να το αποδεχτείς και γίνεσαι αρνητικός. Τι πιστεύεις —αυτό γίνεται;» Και μόλις το ακούσει, καταλαβαίνει ότι έτσι είναι τα πράγματα. Αυτό έχεις στην καρδιά σου, αλλά αν δεν είσαι ειλικρινής, δεν θα το πεις. Θα πεις: «Κι εγώ γίνομαι συχνά αρνητικός», και όταν ο άλλος ακούσει πως όλοι γίνονται αρνητικοί, θεωρεί φυσιολογικό να είναι κανείς αρνητικός και τελικά δεν αφήνει πίσω την αρνητικότητά του. Αν είσαι ειλικρινής και τον βοηθάς με ειλικρινή στάση και ειλικρινή καρδιά, μπορείς να τον βοηθήσεις να κατανοήσει την αλήθεια και να αφήσει πίσω την αρνητικότητά του.
Η άσκηση της ειλικρίνειας καλύπτει πολλές πτυχές. Με άλλα λόγια, το πρότυπο του να είσαι ειλικρινής δεν επιτυγχάνεται μέσω μίας μόνο άποψης· για να είσαι ειλικρινής, πρέπει να πληροίς το πρότυπο από πολλές απόψεις. Κάποιοι πιστεύουν πάντα ότι για να είναι ειλικρινείς, χρειάζεται μόνο να καταφέρνουν να μην λένε ψέματα. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Ειλικρίνεια σημαίνει απλώς να μη λες ψέματα; Όχι, σχετίζεται και με πολλές άλλες πτυχές. Πρώτον, ότι κι αν είναι αυτό που αντιμετωπίζεις, είτε πρόκειται για κάτι που έχεις δει με τα ίδια σου τα μάτια είτε για κάτι που σου έχει πει κάποιος άλλος, είτε μέσω της αλληλεπίδρασης με ανθρώπους είτε καθώς κανόνιζες ένα πρόβλημα, είτε πρόκειται για το καθήκον που οφείλεις να εκτελείς είτε για κάτι που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός, εσύ πρέπει πάντα να το προσεγγίζεις με ειλικρινή καρδιά. Και πώς μπορεί κανείς να προσεγγίσει τα πράγματα με ειλικρινή καρδιά; Να λες αυτό που σκέφτεσαι και να μιλάς με ειλικρίνεια· να μη λες κούφια και πομπώδη λόγια και με λόγια ευχάριστα στο άκουσμα, να μη λες κολακευτικά ή υποκριτικά ψέματα, μα να λες τα λόγια που βρίσκονται στην καρδιά σου. Έτσι είναι ο ειλικρινής άνθρωπος. Να εκφράζεις τις αληθινές σκέψεις και απόψεις που βρίσκονται στην καρδιά σου· αυτό πρέπει να κάνουν οι ειλικρινείς. Αν δεν λες ποτέ αυτά που σκέφτεσαι και οι λέξεις σαπίζουν μέσα σου, και αυτά που λες είναι πάντα αντίθετα με αυτά που σκέφτεσαι, και ένας ειλικρινής άνθρωπος δεν το κάνει αυτό. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι δεν εκτελείς καλά το καθήκον σου, και μόλις σε ρωτήσουν τι συμβαίνει, εσύ λες: «Θέλω να κάνω καλά το καθήκον μου, αλλά για διάφορους λόγους δεν το έχω κάνει». Στην πραγματικότητα, ξέρεις μέσα σου ότι δεν ήσουν επιμελής, όμως δεν λες την αλήθεια. Αντίθετα, για να καλύψεις τα γεγονότα και να αποφεύγεις την ευθύνη, βρίσκεις όλων των ειδών τους λόγους, τις εξηγήσεις και τις δικαιολογίες. Αυτό κάνει ένας ειλικρινής άνθρωπος; (Όχι.) Όταν λες αυτά τα πράγματα, ξεγελάς τους ανθρώπους και τα κουτσοκαταφέρνεις. Όμως, η ουσία αυτών που υπάρχουν μέσα σου, των προθέσεων που έχεις μέσα σου, είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Εάν δεν μπορείς να φανερώσεις και να αναλύσεις αυτά που έχεις μέσα σου και τις προθέσεις σου, δεν μπορούν να εξαγνιστούν —και δεν είναι ασήμαντο αυτό! Πρέπει να μιλάς με ειλικρίνεια: «Κωλυσιεργούσα κάπως στο καθήκον μου. Ήμουν επιπόλαιος και απρόσεκτος. Όταν έχω όρεξη, μπορώ και προσπαθώ λίγο. Όταν είμαι κακόκεφος, χαλαρώνω και δεν θέλω να καταβάλω προσπάθεια, και επιθυμώ τις ανέσεις της σάρκας. Έτσι, οι προσπάθειές μου να κάνω το καθήκον μου δεν έχουν αποτέλεσμα. Η κατάσταση έχει αλλάξει τις τελευταίες μέρες και προσπαθώ να δίνω όλο μου το είναι, γίνω πιο αποτελεσματικός και να εκτελώ καλά το καθήκον μου». Έτσι μιλά κανείς από καρδιάς. Ο άλλος τρόπος ομιλίας δεν ήταν από καρδιάς. Επειδή φοβόσουν μήπως κλαδευτείς, μήπως ανακαλύψουν τα προβλήματά σου και σου ζητήσουν να λογοδοτήσεις, βρήκες όλων των ειδών τους λόγους, τις εξηγήσεις και τις δικαιολογίες για να συγκαλύψεις τα γεγονότα, με αποτέλεσμα πρώτα να κάνεις τους άλλους να σταματήσουν να μιλούν σχετικά με την κατάσταση κι έπειτα να μετατοπίσεις τις ευθύνες για να μην κλαδευτείς. Από κει προέρχονται τα ψέματά σου. Όσο και να μιλάνε οι ψεύτες, λένε και κάποιες αλήθειες. Όμως, κάποια από τα βασικά που λένε περιέχουν κάποια ψέματα και κάποια από τα κίνητρά τους. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να διακρίνουμε και να ξεχωρίζουμε την αλήθεια από το ψέμα. Αυτό, βέβαια, δεν είναι εύκολο. Κάποια από αυτά που λένε θα αλλοιωθούν και θα τα εξωραΐσουν, κάποια θα συμφωνούν με τα γεγονότα και κάποια θα έρχονται σε αντίθεση μ’ αυτά. Τόσο μπερδεμένα που παρουσιάζουν την πραγματικότητα και τη φαντασία, είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις το αληθινό από το ψεύτικο. Αυτοί είναι οι πιο δόλιοι άνθρωποι, αλλά και οι πιο δύσκολοι να εντοπιστούν. Αν δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια ή να κάνουν πράξη την ειλικρίνεια, σίγουρα θα αποκλειστούν. Ποιο μονοπάτι πρέπει, λοιπόν, να επιλέξουν οι άνθρωποι; Πώς γίνεται πράξη η ειλικρίνεια; Θα πρέπει να μάθετε να λέτε την αλήθεια, και να είστε σε θέση να συναναστρέφεστε ανοιχτά για τις πραγματικές καταστάσεις σας και για τα προβλήματά σας. Έτσι ασκούνται οι ειλικρινείς άνθρωποι και αυτή η άσκηση είναι ορθή. Όλοι όσοι έχουν συνείδηση και λογική είναι πρόθυμοι να παλέψουν για να είναι ειλικρινείς. Μόνο οι ειλικρινείς είναι πραγματικά χαρούμενοι και ήρεμοι, και μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια για να υποταχθεί στον Θεό μπορεί κανείς να γίνει πραγματικά ευτυχισμένος.
Πολλά πρακτικά προβλήματα προκύπτουν καθώς οι άνθρωποι βιώνουν την ειλικρίνεια. Κάποιες φορές μιλάνε χωρίς να το σκεφτούν και τους ξεφεύγει κάτι ή λένε κάποιο ψέμα επειδή τους καθοδηγεί ένα λάθος κίνητρο ή ένας λάθος στόχος, ή η ματαιοδοξία και η περηφάνια, κι έτσι για να το καλύψουν, αναγκάζονται να λένε όλο και περισσότερα ψέματα. Στο τέλος, δεν νιώθουν καθόλου άνετα μέσα τους. Δεν μπορούν, όμως, να πάρουν πίσω αυτά τα ψέματα, δεν έχουν το θάρρος να διορθώσουν τα λάθη τους, να παραδεχτούν ότι είπαν ψέματα, και με αυτόν τον τρόπο, τα λάθη τους συνεχίζονται. Μετά από αυτό, νιώθουν διαρκώς σαν λες και έχουν ένα τεράστιο βάρος στην καρδιά· θέλουν να βρουν την ευκαιρία να ομολογήσουν, να παραδεχτούν το λάθος τους και να μετανοήσουν, αλλά ποτέ δεν το κάνουν πράξη. Τελικά, το σκέφτονται και λένε μέσα τους: «Θα επανορθώσω στο μέλλον, όταν εκτελέσω το καθήκον μου». Λένε συνέχεια ότι θα επανορθώσουν, αλλά ποτέ δεν το κάνουν. Δεν είναι τόσο απλό όσο το να ζητάς μια απλή συγγνώμη μόλις πεις ένα ψέμα. Μπορείς να επανορθώσεις για τη ζημιά και τις συνέπειες του ψέματος και της απάτης; Εάν, για την ώρα που μισείς τον εαυτό σου, μπορέσεις να μετανοήσεις και να μην ξανακάνεις ποτέ κάτι τέτοιο, τότε μπορεί να λάβεις την ανοχή και το έλεος του Θεού. Αν αρχίσεις να λες κολακευτικά λόγια και πεις ότι στο μέλλον θα επανορθώσεις, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχεις μετανοήσει, και αργότερα συνεχίζεις να λες ψέματα και να εξαπατάς, τότε αν έχει τόσο πείσμα η άρνησή σου να μετανοήσεις και είναι βέβαιο ότι θα αποκλειστείς. Αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν όσοι διαθέτουν συνείδηση και λογική. Αφότου πεις ψέματα και εξαπατήσεις, δεν αρκεί μόνο να σκέφτεσαι να επανορθώσεις· μεγαλύτερη σημασία έχει να μετανοήσεις πραγματικά. Αν θες να είσαι ειλικρινής, τότε πρέπει να λύσεις το πρόβλημα του ψεύδους και της απάτης. Πρέπει να λες την αλήθεια και να ενεργείς πρακτικά. Μερικές φορές το να λες την αλήθεια θα έχει ως αποτέλεσμα να χάσεις την υπόληψή σου και να κλαδευτείς, αλλά τουλάχιστον θα έχεις κάνει πράξη την αλήθεια, θα έχεις υποταχθεί στον Θεό και θα Τον έχεις ικανοποιήσει έστω και σ’ αυτήν τη μοναδική περίσταση· αυτό θα αξίζει τον κόπο και θα σου φέρει παρηγοριά. Σε κάθε περίπτωση, θα έχεις καταφέρει επιτέλους να κάνεις πράξη την ειλικρίνεια, θα έχεις καταφέρει επιτέλους να πεις αυτά που έχεις μέσα στην καρδιά σου, χωρίς να προσπαθήσεις να υπερασπιστείς ή να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου, και όλο αποτελεί πραγματική ανάπτυξη. Ας κλαδευτείς κι ας αντικατασταθείς· θα νιώσεις ακλόνητος στην καρδιά σου, γιατί δεν είπες ψέματα· θα καταλάβεις ότι εφόσον δεν έκανες σωστά το καθήκον σου, ορθά κλαδεύτηκες και ανέλαβες την ευθύνη. Αυτή είναι μια θετική ψυχική κατάσταση. Ποιες θα είναι, όμως, οι συνέπειες αν εξαπατήσεις; Τι θα νιώσεις μέσα σου μόλις εμπλακείς σε απάτη; Αναστάτωση· θα νιώσεις πάντα ότι έχεις μέσα στην καρδιά σου ενοχές και διαφθορά, θα νιώθεις πάντα κατηγορούμενος: «Πώς μπόρεσα να πω ψέματα; Πώς μπόρεσα και εξαπάτησα για άλλη μια φορά; Γιατί είμαι έτσι;» Θα νιώσεις σαν να μην μπορείς να σηκώσεις το κεφάλι σου ψηλά, θα ντρέπεσαι να αντικρίσεις τον Θεό. Ειδικότερα, όταν οι άνθρωποι λαμβάνουν τις ευλογίες, τη χάρη, το έλεος και την ανοχή του Θεού, καταλαβαίνουν ακόμη περισσότερο ότι είναι ντροπή να εξαπατούν τον Θεό, και βαθιά μέσα τους, έχουν μια ισχυρότερη αίσθηση μομφής και λιγότερη γαλήνη ή χαρά. Και πιο ακριβώς πρόβλημα αποδεικνύει κάτι τέτοιο; Ότι το να εξαπατάς τους ανθρώπους είναι αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης, είναι επανάσταση και εναντίωση στον Θεό, και έτσι θα σου προκαλέσει πόνο. Όταν λες ψέματα και εξαπατάς, μπορεί να νομίζεις ότι τα λόγια σου ήταν πολύ έξυπνα και διακριτικά, κι ότι δεν άφησες τους άλλους να καταλάβουν τα τεχνάσματά σου, αλλά αργότερα, θα νιώσεις ένα όνειδος και ένα αίσθημα κατηγορίας που μπορεί να σε ακολουθούν όλη σου τη ζωή. Αν λες ψέματα κι εξαπατάς σκόπιμα, κι έρθει μία μέρα που θα καταλάβεις πόσο σοβαρά ήταν όλα αυτά, η συνειδητοποίηση θα σου καρφώσει την καρδιά σαν μαχαίρι, και θα ψάχνεις συνεχώς να βρεις την ευκαιρία να επανορθώσεις. Κι αυτό πρέπει να κάνεις, εκτός αν δεν έχεις ίχνος συνείδησης και δεν έζησες ποτέ μ’ αυτήν, αν δεν έχεις την παραμικρή ανθρώπινη φύση, το παραμικρό ήθος ή την παραμικρή αξιοπρέπεια. Αν έχεις λίγο ήθος και αξιοπρέπεια, και λίγη αντίληψη της συνείδησης, τότε όταν καταλάβεις ότι λες ψέματα κι εξαπατάς, θα καταλάβεις ότι αυτή σου η συμπεριφορά, είναι αισχρή, ντροπιαστική και ποταπή· θα σιχαθείς τον εαυτό σου και θα εγκαταλείψεις τον δρόμο του ψέματος και της εξαπάτησης. Το γένος του Σατανά δεν έχει τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης· ξεχνάει όλα τα ψέματα που λέει και δεν ενοχλείται απ’ αυτά, και φτάνει στο σημείο να μπορεί να τα αιτιολογήσει με θεωρίες που υποστηρίζουν ότι αν δεν πεις ψέματα, δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτα σπουδαίο, και αρνείται πεισματικά να μετανοήσει. Οι άνθρωποι που έχουν συνείδηση και λογική είναι διαφορετικοί. Αυτούς απλώς τους έχει διαφθείρει ο Σατανάς και παρ’ όλο που αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δεν είναι κακοί άνθρωποι, έχουν αντίληψη της συνείδησης, έχουν τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, έχουν ένα ένστικτο και μια ανάγκη να αγαπούν κάθε τι καλό, δίκαιο και θετικό. Επομένως, όταν νιώθουν ενοχές απ’ τη συνείδησή τους, να κάνουν αυτοκριτική και να μετανοήσουν πραγματικά. Ο Σατανάς είναι κάτι το απίστευτα κακό. Δεν του αρέσουν τα θετικά και τα καλά πράγματα, και στη φύση του υπάρχει μόνο το σκοτάδι και το κακό, δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από διαφθορά και μοχθηρία· δεν έχει τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης ούτε αντίληψη της συνείδησης. Αλλά οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Αυτοί δημιουργήθηκαν απ’ τον Θεό, έχουν συνείδηση και λογική· οι άνθρωποι με συνείδηση έχουν αντίληψη στην καρδιά τους, μπορούν να νιώσουν τις κατηγορίες και το όνειδος της συνείδησής τους όταν προσπαθούν να εξαπατήσουν τον Θεό ή τους άλλους ανθρώπους, και αυτό το όνειδος και οι κατηγορίες τούς πονούν. Όταν ένας άνθρωπος νιώθει αυτόν τον πόνο και το όνειδος, η συνείδησή του αρχίζει να αντιλαμβάνεται: Το άτομο καταλαβαίνει ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ειλικρινείς και να βαδίζουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Όταν έχουν αυτήν την ανάγκη, καλό είναι αυτό. Αυτήν τη στιγμή, έχετε κανένα αίσθημα μομφής όταν λέτε ψέματα και εξαπατάτε; (Ναι.) Το γεγονός ότι έχετε αίσθημα μομφής αποδεικνύει ότι έχετε κάποια αντίληψη της συνείδησης και ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα για εσάς· αυτό είναι το ελάχιστο επίπεδο αντίληψης και η ελάχιστη συμπεριφορά που πρέπει να έχετε για να αποκτήσετε τη σωτηρία. Αν η συνείδησή σας δεν έχει κανένα αίσθημα μομφής, τότε αυτό είναι προβληματικό και σημαίνει ότι δεν έχετε ανθρώπινη φύση. Ξέρετε πλέον ότι όταν λέτε ψέματα και εξαπατάτε τους άλλους, πρέπει να μετανοείτε; Αν αρνείστε πεισματικά να μετανοήσετε, ποια θα είναι η συνέπεια; Θα είναι αδύνατο να εξιλεωθείτε. Τώρα βλέπετε, λοιπόν, ότι ο Θεός θα σώσει αυτούς που έχουν συνείδηση, λογική, αλλά και τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, την ικανότητα να διακρίνουν το καλό από το κακό, όσους αγαπούν τα θετικά και τα καλά πράγματα, ενώ μισούν το κακό, και μπορούν να αποδέχονται την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να σωθούν.
30 Νοεμβρίου 2017
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.