Το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου εμπεριέχει διάφορες εργασίες για τις οποίες απαιτείται οι άνθρωποι να μελετήσουν και να μάθουν διαφορετικές δεξιότητες και διαφορετικά επαγγέλματα. Ωστόσο, κάποιοι δεν κατανοούν την πρόθεση του Θεού και παραστρατούν εύκολα. Απλώς μελετούν επαγγελματικές γνώσεις και δεξιότητες, χωρίς ν’ αποδέχονται την παραμικρή αλήθεια. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; (Άνθρωποι με τη διάθεση ενός αντίχριστου που εστιάζουν στα χαρίσματα.) Σωστά. Αυτό το είδος ανθρώπων εκθέτουμε. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου και, σε σοβαρές περιπτώσεις, είναι αντίχριστοι. Θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτήν την ευκαιρία για να μάθουν αυτά τα πράγματα και έπειτα να γίνουν οι καλύτεροι των καλύτερων ανάμεσα σε όλους εκείνους που γνωρίζουν αυτό το επάγγελμα ή αυτήν τη δεξιότητα, να γίνουν οι πιο πολυμαθείς και ειδήμονες σ’ αυτόν τον τομέα, ώστε οι άλλοι να βασίζονται σ’ αυτούς για τα πάντα και να τους ακούνε, αντί να κάνουν πράξη την αλήθεια όταν αναλαμβάνουν ηγετικό ρόλο σ’ αυτήν την ομάδα. Εκεί έγκειται το πρόβλημα. Ποιοι άνθρωποι είναι έτσι; Εκείνοι που επιζητούν μόνο να μελετούν και να εφοδιάζονται με κάθε λογής γνώση, μάθηση και εμπειρία· που βασίζονται στο επίπεδό τους, στα ταλέντα και στα χαρίσματά τους για να κάνουν τα πάντα. Αργά ή γρήγορα, θα βαδίσουν όλοι τους σ’ ένα τέτοιο μονοπάτι. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Αυτό είναι το μονοπάτι του Παύλου. Με όποιο πεδίο ή όποιον τομέα κι αν ασχολείσαι, δεν αρκεί να έχεις λίγη περισσότερη γνώση και εμπειρία ή να έχεις αντλήσει λίγα περισσότερα διδάγματα από τους άλλους, για να δείξεις ότι κατανοείς την αλήθεια ή ότι έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, και ασφαλώς δεν σημαίνει αυτό ότι έχεις αποκτήσει την αλήθεια. Τι αρκεί, λοιπόν, για να το δείξεις αυτό; Όσο μελετάς αυτές τις επαγγελματικές δεξιότητες, να κατανοήσεις καλύτερα τις αρχές για την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος, καθώς και τα απαιτούμενα πρότυπα του οίκου του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι φέρνουν μεγαλύτερη αντίσταση όσο περισσότερο προσπαθείς να τους πείσεις να μάθουν επαγγελματικές γνώσεις, και πιστεύουν ότι είναι αδύνατον να κάνουν το καθήκον τους. Μάλιστα, λένε: «Αφού πιστεύουμε στον Θεό, θα πρέπει ν’ απαγκιστρωθούμε από τον κόσμο των άπιστων. Γιατί, λοιπόν, πρέπει να μάθουμε τις δεξιότητες και τις γνώσεις των άπιστων;» Δεν θέλουν να μάθουν. Αυτό είναι οκνηρία. Δεν έχουν υπεύθυνη στάση απέναντι στο έργο τους, δεν έχουν αφοσίωση και δεν είναι πρόθυμοι να καταβάλλουν οποιαδήποτε προσπάθεια γι’ αυτό το ζήτημα. Όταν μαθαίνεις επαγγελματικές γνώσεις και δεξιότητες, ο σκοπός είναι να κάνεις καλά το καθήκον σου. Υπάρχουν πολλές γνώσεις, καθώς και πρακτικές της κοινής λογικής, τις οποίες δεν ξέρεις ακόμα και θα πρέπει να τις μάθεις. Αυτή είναι η απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο και η ανάθεσή Του σ’ αυτόν. Επομένως, δεν θα μάθεις αυτά τα πράγματα μάταια· θα σε βοηθήσουν όλα να κάνεις καλά το καθήκον σου. Κάποιοι πιστεύουν ότι αφού μάθουν τέτοιες δεξιότητες, θα είναι σε θέση ν’ αποκτήσουν ένα πάτημα στον οίκο του Θεού. Δεν οδηγεί σε μπελάδες αυτός ο τρόπος σκέψης; Αυτή η νοοτροπία είναι λανθασμένη. Είναι κανείς ικανός να βαδίσει σ’ αυτό το μονοπάτι; Όσο μεγαλύτερη είναι η εξουσία τόσο μεγαλύτερα είναι και το εύρος του έργου, η ευθύνη που δίνεται σ’ αυτόν τον άνθρωπο και ο κίνδυνος που διατρέχει. Πώς προκύπτει αυτός ο κίνδυνος; Προκύπτει, ασφαλώς, επειδή ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένες διαθέσεις και τη διάθεση ενός αντίχριστου. Όταν ενεργεί, εστιάζει μόνο στο πώς θα κάνει την εργασία και απλώς ακολουθεί τις τυπικές διαδικασίες. Δεν αναζητά τις αρχές. Δεν καταφέρνει, μέσα από την εκτέλεση του καθήκοντός του, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, ούτε να κατανοήσει περαιτέρω ή να συλλάβει περαιτέρω τις αλήθεια-αρχές. Δεν αναζητά τις αρχές, ούτε εξετάζει ή αναθεωρεί τη διαφθορά που αποκαλύπτει, τις λανθασμένες απόψεις που εμφανίζει ή τις λανθασμένες καταστάσεις στις οποίες εισέρχεται όταν κάνει το καθήκον του. Εστιάζει μόνο σε εξωτερικές πρακτικές και δίνει σημασία μόνο στο πώς θα τελειοποιήσει τα διάφορα είδη γνώσης που απαιτούνται για το καθήκον του και πώς θα εφοδιαστεί μ’ αυτά. Πιστεύει ότι, μ’ όποιον τομέα κι αν ασχολείται κάποιος, η γνώση έχει το προβάδισμα· ότι θα γίνει ισχυρός και θα εδραιωθεί σε μια ομάδα αν κατέχει γνώση και ότι όσοι έχουν υψηλό επίπεδο γνώσης και ακαδημαϊκά πτυχία προχωρημένου επιπέδου έχουν υψηλή θέση, σε όποια ομάδα κι αν βρίσκονται. Για παράδειγμα, σ’ ένα νοσοκομείο, ο διευθυντής του νοσοκομείου είναι γενικά ο καλύτερος σε όλες τις πτυχές του επαγγέλματος και διαθέτει τις μεγαλύτερες τεχνικές δεξιότητες. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το ίδιο ισχύει και στον οίκο του Θεού. Είναι σωστός αυτός ο τρόπος κατανόησης των πραγμάτων; Όχι, δεν είναι. Αυτό αντιτίθεται στο ρητό: «Η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού». Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η γνώση βασιλεύει στον οίκο του Θεού, ότι όποιος έχει γνώση και εμπειρία, όποιος έχει αρκετή προϋπηρεσία και επαρκές κεφάλαιο θα εδραιωθεί στον οίκο του Θεού και όλοι θα πρέπει να τον ακούνε. Δεν είναι λανθασμένη αυτή η άποψη; Κάποιοι μπορεί ασυνείδητα να σκέφτονται και να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο· το επιδιώκουν αυτό, και ίσως μια μέρα καταλήξουν σε αδιέξοδο. Γιατί μπορεί να καταλήξουν σε αδιέξοδο; Μπορεί, άραγε, κάποιος που δεν αγαπά ούτε επιδιώκει την αλήθεια, που αγνοεί εντελώς την αλήθεια, να κατανοήσει τον εαυτό του; (Όχι.) Και ενώ δεν κατανοεί τον εαυτό του, έχει εφοδιαστεί με πολλές γνώσεις, έχει πληρώσει κάποια τιμήματα για τον οίκο του Θεού και έχει κάνει κάποιες συνεισφορές. Σε τι τα έχει μετατρέψει αυτά; Τα έχει μετατρέψει σε κεφάλαιο. Και για εκείνον, τι είναι αυτό το κεφάλαιο; Είναι ένα ιστορικό που καταγράφει ότι κάνει πράξη την αλήθεια, που αποδεικνύει ότι έχει εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα και ότι κατανοεί την αλήθεια. Σ’ αυτό έχει μετατρέψει αυτά τα πράγματα. Στην καρδιά κάθε ανθρώπου, θεωρείται καλό και θετικό πράγμα να κατανοεί την αλήθεια και να έχει εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ασφαλώς, την ίδια άποψη έχει κι αυτός ο άνθρωπος. Ωστόσο, είναι λυπηρό ότι έχει κάνει το λάθος να μπερδέψει τη γνώση με την αλήθεια. Και μάλιστα, νιώθει καλά γι’ αυτό το λάθος. Αυτό είναι σημάδι κινδύνου. Τι είδους άνθρωποι θα ενεργούσαν μ’ αυτόν τον τρόπο; Όλοι οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση θα ενεργούσαν μ’ αυτόν τον τρόπο, θ’ ακολουθούσαν εν αγνοία τους το λάθος μονοπάτι. Και μόλις μπουν σ’ αυτό, δεν θα μπορέσεις να τους τραβήξεις πίσω. Αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, τους επισημάνεις τις καταστάσεις τους και τους εκθέσεις, δεν πρόκειται να καταλάβουν, δεν θα είναι σε θέση να τα συνδέσουν όλα αυτά με τον εαυτό τους. Αυτό είναι σοβαρή έλλειψη πνευματικής κατανόησης. Ένας τέτοιος άνθρωπος αντιμετωπίζει φυσικά τη γνώση, την εμπειρία και τα διδάγματά του σαν να είναι η αλήθεια. Και αφού θεωρήσει ότι αυτά τα πράγματα είναι η αλήθεια, τελικά θα δημιουργηθούν συγκεκριμένες συνθήκες. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Ας υποθέσουμε ότι ο Θεός λέει ένα πράγμα και αυτός ο άνθρωπος λέει άλλο πράγμα· οι οπτικές τους θα είναι σίγουρα διαφορετικές. Ποια οπτική, λοιπόν, θα θεωρήσει σωστή αυτός ο άνθρωπος; Θα θεωρήσει ότι η δική του οπτική είναι σωστή. Θα είναι, τότε, σε θέση να υποταχθεί στον Θεό; (Όχι.) Τι θα κάνει; Θα παραμείνει προσκολλημένος στη δική του οπτική και θ’ αρνηθεί ό,τι έχει πει ο Θεός. Όταν το κάνει αυτό, δεν αντιμετωπίζει τον εαυτό του σαν να είναι η προσωποποίηση της αλήθειας; (Ναι.) Ακριβώς όπως ένας βουδιστής, πιστεύει ότι έχει επιτέλους πετύχει να καλλιεργήσει τον εαυτό του· όταν απαρνιέται τον Θεό, κάνει τους άλλους να του φέρονται σαν να είναι Θεός και πιστεύει ότι έχει γίνει η προσωποποίηση της αλήθειας. Πόσο παράλογο είναι αυτό! Για παράδειγμα, ας πούμε ότι κάποιος είναι ειδήμονας σ’ ένα συγκεκριμένο πεδίο γνώσης ή σ’ έναν επαγγελματικό τομέα. Επειδή Εγώ είμαι ανίδεος σ’ αυτό το πεδίο, του κάνω ερωτήσεις που σχετίζονται μ’ αυτό. Όμως, όταν κάνω ερωτήσεις, εκείνος αρχίζει να επιδεικνύεται. Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός; Πείτε Μου, είναι λάθος να του κάνω ερωτήσεις; (Όχι.) Γιατί, λοιπόν, του κάνω ερωτήσεις; Επειδή κάποια ζητήματα έχουν σχέση με την εργασία και τα επαγγέλματα και, αφού δεν τα κατανοώ, πρέπει να ρωτήσω κάποιον άλλο. Επιπλέον, ξέρω ότι έχει εμπειρία και κατανοεί αυτά τα ζητήματα. Είναι απολύτως σωστό να του κάνω ερωτήσεις. Είναι σωστή η πρόθεσή Μου και η προσέγγισή Μου; (Ναι.) Δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάποιο πρόβλημα μ’ αυτό, έτσι δεν είναι; Ποιος είναι, λοιπόν, ο σωστός τρόπος ν’ αντιμετωπίσει αυτός ο άνθρωπος αυτό το ζήτημα; Θα πρέπει να Μου πει όλα όσα κατανοεί. Και τότε, πώς θα πρέπει να το σκεφτεί; Ποιος είναι ο σωστός τρόπος σκέψης; Ποιος είναι ο λάθος τρόπος; Πώς θα σκεφτόταν ένας κανονικός, ορθολογικός άνθρωπος; Πώς θα σκεφτόταν κάποιος που έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου; Κάποιοι, μόλις ακούνε ότι δεν καταλαβαίνω, λένε: «Αχ, δεν καταλαβαίνεις! Δεν ξέρεις πόσο δύσκολο ήταν για εμάς να το κάνουμε! Δεν το ξέρεις αυτό και δεν το καταλαβαίνεις!» Όσο μιλάνε, αρχίζουν να κάνουν επίδειξη. Και τι δείχνει αυτή η επίδειξη; Ότι υπάρχει πρόβλημα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι συνήθως πολύ εξευγενισμένοι και ευσεβείς. Γιατί, λοιπόν, αρχίζουν ξαφνικά να κάνουν επίδειξη; (Θεωρούν ότι είναι η αλήθεια επειδή κατανοούν λίγες γνώσεις και έχουν λίγη εμπειρία.) Σωστά. Παλαιότερα, όταν οι άλλοι τους έκαναν μια ερώτηση, δεν το έκαναν θέμα. Όταν, όμως, τους κάνω Εγώ μια ερώτηση, σκέφτονται: «Εσύ δεν είσαι η αλήθεια; Δεν υποτίθεται ότι καταλαβαίνεις τα πάντα; Πώς γίνεται να μην καταλαβαίνεις ένα τέτοιο ζήτημα; Αν δεν το καταλαβαίνεις, τότε είμαι ανώτερός σου». Θέλουν να κάνουν λίγη επίδειξη. Αυτό δεν σκέφτονται; (Ναι.) Δεν το θεωρούν τιμή τους. Αντιθέτως, βγαίνει από μέσα τους ένα είδος σατανικής διάθεσης. Ξαφνικά, νιώθουν ότι είναι τελικά πολύ ισχυροί ανάμεσα στη γη και στους ουρανούς! Δεν είναι αυτό λανθασμένη αντίληψη; Δεν είναι μπουμπουνοκέφαλοι; (Ναι.) Κι εγώ έτσι πιστεύω. Μόνο ένας μπουμπουνοκέφαλος θα σκεφτόταν μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν κατανοούν απλώς και μόνο λίγα πράγματα γι’ αυτόν τον τομέα; Είναι πολλά τα πράγματα που δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι· θα πρέπει να έχουν λίγη αυτογνωσία. Κάποιοι ξέρουν λίγα πράγματα για τα υφάσματα και μπορούν λίγο πολύ να καταλάβουν τον τύπο ενός υφάσματος μόνο με ένα άγγιγμα. Αν τους επαινέσεις, λέγοντας: «Φαίνεται ότι ξέρεις από υφάσματα», εκείνοι θ’ απαντήσουν: «Σωστά. Εσείς δεν ξέρετε, αφού δεν το έχετε μελετήσει. Εγώ το έχω μελετήσει, είμαι πιο ειδικός σ’ αυτό από σας. Δεν σε απαξιώνω, απλώς πρέπει πραγματικά να μελετήσεις περισσότερο». Δεν είναι πολύ αποκρουστικό αυτό; Υπάρχουν και κάποιοι που μαγειρεύουν λίγο κι αρχίζουν να κάνουν επίδειξη για το πόσα πιάτα μπορούν να φτιάξουν και πόσα γεύματα μπορούν να μαγειρέψουν. Κάποιοι εργάστηκαν για λίγο ως ξυπόλητοι γιατροί στην ύπαιθρο. Όταν ο αδελφός ή η αδελφή τους υποφέρει από μια ελαφριά αδιαθεσία και τους ζητά μασάζ, βελονισμό ή βεντούζες και ρωτά αν θα θεραπευτεί έτσι, εκείνοι απαντούν: «Νομίζετε ότι αυτό μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί τόσο εύκολα; Δεν καταλαβαίνετε. Όλοι εμείς που ασκούμε το ιατρικό επάγγελμα ξέρουμε ότι ο ανθρώπινος οργανισμός είναι περίπλοκος. Υπάρχουν μυστήρια στη δημιουργία του ανθρώπου από τον θεό. Έτσι, το κατά πόσο μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς βελονισμό ή βεντούζες εξαρτάται από τις περιστάσεις». Στην πραγματικότητα, κι εκείνοι γνωρίζουν πολύ λίγα. Δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν ξεκάθαρα οποιαδήποτε ιατρική πάθηση ή ν’ αντιμετωπίσουν πολλές ασθένειες. Ωστόσο, για να σώσουν την υπόληψή τους, το παίζουν κάποιοι, προσποιούνται και συμπεριφέρονται σαν ειδικοί. Οι εκδηλώσεις αυτών των ανθρώπων διαφορετικών ειδών δείχνουν ότι όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν τη διάθεση του Σατανά και τη διάθεση ενός αντίχριστου. Υπάρχουν, όμως, κι ακόμη πιο σοβαρές περιπτώσεις, στις οποίες οι άνθρωποι παρουσιάζουν μια ψεύτικη εικόνα και προσποιούνται μέχρι το τέλος. Ακόμη κι αν οι άλλοι τους επαινούν, εκείνοι τρέφουν μια σκοτεινή σκέψη βαθιά μέσα τους. Ποια είναι αυτή η σκέψη; «Δεν θ’ αφήσω κανέναν να μάθει την πραγματική μου ταυτότητα και τις πραγματικές μου ικανότητες». Για παράδειγμα, αν κάποιος από αυτούς είναι απλώς ένας πρακτικός γιατρός, προσπαθεί διαρκώς να κάνει τους άλλους να νομίζουν ότι είναι φημισμένος γιατρός, δεν θέλει να μάθει ποτέ κανείς ότι είναι ένας πρακτικός γιατρός, ούτε κατά πόσο μπορεί ή δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίζει πραγματικά τις ασθένειες. Φοβάται μήπως οι άλλοι μάθουν την πραγματική φύση της ταυτότητας και των ικανοτήτων του. Και σε ποιον βαθμό κρύβει την πραγματική του ταυτότητα; Σε βαθμό που όλοι όσοι έρχονται σ’ επαφή μαζί του να νομίζουν ότι δεν κάνει ποτέ λάθη και ότι δεν έχει ελλείψεις· ότι είναι ειδήμονας σε όλα όσα έχει μάθει και ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των άλλων. Αν οι άλλοι τον ρωτήσουν αν ξέρει να μαγειρεύει, θα πει ότι ξέρει. Αν τον ρωτήσουν αν μπορεί να φτιάξει έναν ατελείωτο μπουφέ με εξεζητημένα πιάτα, παρόλο που σκέφτεται μέσα του «Δεν μπορώ να το φτιάξω», θ’ απαντήσει καταφατικά όταν τον ξαναρωτήσουν. Κι ωστόσο, όταν του ζητήσουν να το φτιάξει, θα βρει μια δικαιολογία για ν’ αρνηθεί. Δεν είναι εξαπάτηση αυτό; Προσποιείται ότι ξέρει τα πάντα, ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, ότι είναι ικανός για τα πάντα. Δεν είναι μπουμπουνοκέφαλος; Όμως, είτε είναι μπουμπουνοκέφαλοι είτε έχουν χαμηλό επίπεδο, κάποιες ικανότητες ή κάποια χαρίσματα, τι πράγμα έχουν κοινό οι αντίχριστοι; Θέλουν να προσποιούνται ότι καταλαβαίνουν τα πάντα, να προσποιούνται ότι είναι η αλήθεια. Παρόλο που δεν ισχυρίζονται ευθέως ότι είναι η αλήθεια, θέλουν να προσποιούνται ότι είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων, ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα. Δεν υπονοούν, λοιπόν, ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας; Πιστεύουν ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, ότι όλα όσα λένε είναι σωστά, ότι είναι η αλήθεια.

Ο Άνωθεν αναθέτει σε κάποιους ανθρώπους μια ειδική εργασία. Όταν το μαθαίνουν αυτό, σκέφτονται μέσα τους: «Αφού μου ανέθεσε ο άνωθεν αυτήν την εργασία, έχω αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη. Θα έχω πλέον την ευκαιρία να δείξω τα ταλέντα και τη δύναμή μου. Θα δείξω στους κατωτέρους μου πόσο τρομερός είμαι». Όταν αλληλεπιδρούν με τους αδελφούς και τις αδελφές, τους δίνουν εντολές, όπως: «Πήγαινε να κάνεις αυτό!» Όταν τους ρωτάνε πώς να το κάνουν, εκείνοι λένε: «Θα το κάνεις ή όχι; Αν δεν το κάνεις, θα σε τακτοποιήσω! Αυτή είναι εντολή από τον άνωθεν. Τολμάς να τον προσβάλλεις καθυστερώντας; Όταν ο άνωθεν ζητήσει να λογοδοτήσουμε, ποιος θα μπορέσει ν’ αναλάβει αυτήν την ευθύνη;» Οι αδελφοί και οι αδελφές απαντούν: «Απλώς θέλουμε να το κατανοήσουμε και ν’ αναζητήσουμε τις αρχές για να το κάνουμε, αντί να προχωρήσουμε στα κουτουρού και να εφαρμόσουμε όποια προσέγγιση θεωρούμε κατάλληλη. Τα πάντα πρέπει να γίνονται σύμφωνα με τις αρχές. Όποιο κι αν είναι το ζήτημα ή όσο επείγον ή σημαντικό κι αν είναι, και ανεξάρτητα ποιος μας το εμπιστεύεται, η τήρηση των αρχών είναι μια αναλλοίωτη αλήθεια. Αυτό είναι το καθήκον μας και πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι. Ο Θεός απαιτεί από εμάς ν’ αναζητούμε τις αρχές. Αναζητούμε και ζητάμε διευκρινίσεις με υπεύθυνη στάση. Δεν υπάρχει τίποτε λάθος σ’ αυτό. Πρέπει να μας διευκρινίσεις αυτό το ζήτημα». Κι ωστόσο, εκείνος απαντά: «Τι μένει να πούμε γι’ αυτό το ζήτημα; Μπορεί να είναι λάθος αυτό που είπε ο άνωθεν; Βιάσου και τελείωνέ το!» Οι αδελφοί και οι αδελφές απαντούν: «Αφού αυτό είπε ο Άνωθεν, ασφαλώς και θα το κάνουμε αμέσως. Μπορείς, όμως, να μας πεις ξεκάθαρα πώς πρέπει να γίνει; Υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες ή οδηγίες;» Εκείνος λέει: «Κάντε ό,τι κρίνετε σκόπιμο. Οι οδηγίες από τον άνωθεν δεν ήταν τόσο λεπτομερείς. Βρείτε τη λύση μόνοι σας!» Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός; Προς το παρόν, ας αφήσουμε στην άκρη το κίνητρό του ή τη βαθύτερη αιτία που ενεργεί έτσι, και ας εξετάσουμε πρώτα τη διάθεσή του. Είναι καλή η προσέγγισή του; (Όχι.) Πώς κατέληξε σε μια τέτοια προσέγγιση; Είναι αυτή μια κανονική προσέγγιση; (Όχι, δεν είναι.) Δεν είναι κανονική. Άραγε υπάρχει πρόβλημα με τη νοητική του κατάσταση ή μήπως με τη διάθεσή του; (Υπάρχει πρόβλημα με τη διάθεσή του.) Σωστά· η διάθεσή του είναι προβληματική. Υπάρχει η έκφραση «περιμένω την κατάλληλη ευκαιρία». Αυτό σημαίνει ότι κάποιος δεν είχε ποτέ στο παρελθόν την κατάλληλη ευκαιρία να ενισχύσει τη δύναμή του, κι έτσι, τώρα που εμφανίστηκε αυτή η ευκαιρία, θα την αρπάξει και θα τη χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα για να δράσει. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Όποιο καθήκον κι αν σου αναθέσει ο Άνωθεν, οι αρχές με τις οποίες ενεργείς δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Όταν ο Άνωθεν σου εμπιστεύεται μια δουλειά ή μια εργασία, απλώς σου εμπιστεύεται μια ανάθεση. Είναι ταυτόχρονα καθήκον σου να την κάνεις. Ωστόσο, αφού δεχθείς μια ανάθεση από τον Άνωθεν και αναλάβεις τη δουλειά, μήπως μπορείς μετά να ισχυρίζεσαι ότι είσαι πληρεξούσιος πρεσβευτής και ειδικός πάνω στην αλήθεια; Μήπως έχεις πλέον την εξουσία να δίνεις εντολές στους άλλους και να κάνεις ό,τι θέλεις; Μήπως επιτρέπεται ν’ ακολουθείς απλώς τις δικές σου κλίσεις, να ενεργείς όπως σου αρέσει σύμφωνα με τις δικές σου προτιμήσεις και με τον δικό σου τρόπο; Υπάρχει, άραγε, κάποια διαφορά όταν ο Άνωθεν σου εμπιστεύεται απευθείας να κάνεις κάτι και όταν κάνεις όπως πάντα το συνηθισμένο σου καθήκον; Δεν υπάρχει καμία διαφορά· και τα δύο είναι καθήκον σου. Αφού και τα δύο είναι καθήκον σου, έχουν αλλάξει οι αρχές με τις οποίες ενεργείς; Όχι. Επομένως, όποιος κι αν σου αναθέτει το καθήκον σου, η ουσία και η φύση του καθήκοντός σου παραμένουν οι ίδιες. Τι εννοώ μ’ αυτό; Εννοώ ότι πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, όποιο καθήκον κι αν κάνεις. Δεν σημαίνει ότι απλώς και μόνο επειδή ο Άνωθεν σου εμπιστεύτηκε απευθείας να κάνεις κάτι, μπορείς να το κάνεις όπως σου αρέσει και πως ό,τι κι αν κάνεις θα είναι σωστό και δικαιολογημένο. Ακόμη κι αν έχεις κάποιες ικανότητες, μπορείς ν’ αποκλίνεις από το μονοπάτι της αναζήτησης των αλήθεια-αρχών; Εξακολουθείς να είσαι ένα διεφθαρμένο ανθρώπινο ον. Δεν έχεις γίνει θεός· δεν είσαι σε μια ειδική ομάδα. Εξακολουθείς να είσαι εσύ, και θα είσαι πάντα άνθρωπος. Στη Βίβλο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι τους οποίους κάλεσε προσωπικά ο Θεός: ο Μωυσής, ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Ιώβ και πολλοί άλλοι. Υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι που έχουν μιλήσει με τον Θεό· ωστόσο, κανείς από αυτούς δεν πίστευε ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο ή ότι είναι μέλος μιάς ειδικής ομάδας. Από αυτούς τους ανθρώπους, κάποιοι είδαν προσωπικά τον Θεό να εμφανίζεται μέσα σε πύρινες φλόγες, άλλοι άκουσαν την ομιλία του Θεού με τα ίδια τους τ’ αυτιά, κάποιοι άκουσαν αγγελιοφόρους να μεταφέρουν τα λόγια του Θεού, ενώ άλλοι δέχθηκαν προσωπικά δοκιμασίες από τον Θεό. Και μεταχειρίστηκε ο Θεός οποιονδήποτε από αυτούς σαν να είναι διαφορετικός από τους συνηθισμένους ανθρώπους; (Όχι.) Όχι. Ο Θεός δεν έχει αυτήν την οπτική. Όμως, αν εσύ το κατανοείς μ’ αυτόν τον τρόπο και θεωρείς πάντα ότι είσαι κάτι το ιδιαίτερο, τότε τι είδους διάθεση έχεις; (Τη διάθεση ενός αντίχριστου.) Έχεις όντως τη διάθεση ενός αντίχριστου, κι αυτό είναι τρομακτικό! Ακόμη κι αν ο Θεός έβαλε τα χέρια του πάνω στο κεφάλι σου και σου έδωσε τη δύναμη να κάνεις θαύματα με την υποστήριξη της θεϊκής δύναμης ή να ολοκληρώνεις κάποιες εργασίες, παραμένεις πάντα άνθρωπος· δεν θα μπορούσες να γίνεις η προσωποποίηση της αλήθειας. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν θα έχεις ποτέ το δικαίωμα να χρησιμοποιήσεις το όνομα του Θεού για να πας ενάντια στην αλήθεια και να ενεργείς όπως σου αρέσει· αυτή είναι η συμπεριφορά του αρχάγγελου. Κατά καιρούς, ο Θεός χρησιμοποιεί ιδιαίτερες μεθόδους ή ιδιαίτερους διαύλους για ν’ εμπιστευτεί σε κάποιους ανθρώπους να κάνουν ιδιαίτερα πράγματα, να εκτελέσουν κάποιο ιδιαίτερο έργο ή να μεταφέρουν ιδιαίτερα γεγονότα ή εργασίες. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός πιστεύει ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ικανοί ν’ αναλάβουν τέτοιο έργο, ότι μπορούν να ολοκληρώσουν το έργο που τους εμπιστεύεται Εκείνος, ότι αξίζουν την εμπιστοσύνη Του, και τίποτα περισσότερο. Ακόμη κι αν τους έχει δοθεί προσωπικά η ανάθεση από τον ίδιο τον Θεό, αν έχουν ακούσει τις ομιλίες από το στόμα Του ή αν έχουν μιλήσει μαζί Του, δεν θα γίνουν τίποτε διαφορετικό από έναν συνηθισμένο άνθρωπο, ούτε θα εξυψωθούν από ένα κοινό δημιουργημένο ον σ’ ένα μοναδικό ή ανώτερο δημιουργημένο ον. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Επομένως, ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος, στον οίκο του Θεού, όσο ιδιαίτερα κι αν είναι κάποια πράγματα όπως τα ταλέντα, η ταυτότητα, η θέση, η εμπειρία ή τα διδάγματα κάποιου, δεν μπορούν ποτέ να μετατραπούν στην προσωποποίηση της αλήθειας. Αν ένας άνθρωπος προσποιείται τόσο αλόγιστα ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι αναμφισβήτητα αντίχριστος. Παρόλο που κάποιοι άνθρωποι αποκαλύπτουν περιστασιακά μια τέτοια διάθεση, μπορούν και πάλι ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και να μετανοήσουν. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου και βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, αλλά έχουν ακόμα ελπίδα να σωθούν. Ωστόσο, αν κάποιος προσποιείται διαρκώς ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, αν συνεχίζει να πιστεύει ότι είναι σωστός και αρνείται να μετανοήσει, τότε είναι πραγματικός αντίχριστος. Όποιος είναι αντίχριστος δεν πρόκειται ν’ αποδεχθεί την παραμικρή αλήθεια. Ακόμη κι αν αποκαλυφθεί και αποκλειστεί, και πάλι δεν μπορεί ν’ αποκτήσει αυτογνωσία, ούτε μπορεί να δείξει πραγματική μεταμέλεια. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες έχουν μόνο τη διάθεση ενός αντίχριστου. Οι αρχές με τις οποίες ενεργούν και τα μονοπάτια που επιλέγουν είναι τα ίδια με εκείνα ενός αντίχριστου. Ούτε εκείνοι έχουν ορθολογισμό, δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν έχουν επίγνωση για τη φύση και τις συνέπειες των πράξεών τους, και ενεργούν κι εκείνοι απερίσκεπτα. Ωστόσο, αυτό που τους διαφοροποιεί είναι ότι κάποιοι από αυτούς μπορούν ακόμα ν’ αποδεχθούν κάποια από τα λόγια Μου. Τα λόγια Μου μπορούν ακόμα να τους παρακινήσουν και να τους χρησιμεύσουν ως προειδοποίηση. Παρόλο που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, μπορούν ν’ αποδεχθούν ένα μέρος της αλήθειας· μπορούν ν’ αποδεχθούν κάποιο κλάδεμα, μπορούν να δείξουν πραγματική μεταμέλεια και ως έναν βαθμό να μετανοήσουν. Αυτό τους διαφοροποιεί από τους αντίχριστους. Αυτοί είναι άνθρωποι που έχουν μόνο τη διάθεση ενός αντίχριστου. Υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα στο να έχει κάποιος τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου και να έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου. Κατά βάση είναι ίδιοι, και το κοινό χαρακτηριστικό ανάμεσα σ’ έναν αντίχριστο και σε κάποιον που έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου είναι ότι και οι δύο έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου. Ωστόσο, κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και να δείξουν πραγματική μεταμέλεια. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αντίχριστοι, αλλά άνθρωποι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ έναν αντίχριστο και σε όσους έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου. Όποιος δεν μπορεί ν’ αποδεχθεί την παραμικρή αλήθεια και δεν δείχνει πραγματική μεταμέλεια είναι πραγματικός αντίχριστος. Όποιος μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια και δείχνει πραγματική μεταμέλεια είναι άνθρωπος που έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου και μπορεί να σωθεί. Θα πρέπει να είστε σε θέση να διακρίνετε ξεκάθαρα αυτά τα δύο είδη ανθρώπων και να μην κρίνετε στα τυφλά. Εσείς τι είδους άνθρωποι είστε; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Γιατί νιώθω σαν να είμαι ίδιος μ’ έναν αντίχριστο; Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια διαφορά». Καλά κάνουν κι αισθάνονται έτσι· δεν υπάρχει εμφανής διαφορά. Αν μπορείς ν’ αποδεχθείς την αλήθεια και να δείξεις πραγματική μεταμέλεια, τότε αυτή είναι η μοναδική διαφορά· υπάρχει, επίσης, διαφορά ως προς την ανθρώπινη φύση. Δηλαδή, ένας αντίχριστος είναι κακός άνθρωπος. Από την άλλη πλευρά, ένας άνθρωπος που έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου δεν είναι κακός άνθρωπος· απλώς έχει διεφθαρμένη διάθεση. Αυτή είναι η μοναδική διαφορά. Δεν υπάρχει καμία διαφορά στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους· είναι όλοι ίδιοι από αυτήν την άποψη, αυτό είναι το κοινό χαρακτηριστικό που μοιράζονται όλοι. Οι διάφορες καταστάσεις της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, όπως τις εκθέτουν τα λόγια του Θεού, είναι απολύτως ακριβείς και δεν αποκλίνουν στο ελάχιστο από την πραγματικότητα. Όταν οι εκλεκτοί του Θεού διαβάζουν τα λόγια Του, όλοι νιώθουν το ίδιο· όλοι έχουν την ίδια κατανόηση και διαφέρουν μόνο ως προς το βάθος των εμπειριών τους. Όλοι αναγνωρίζουν ότι έχουν αλαζονεία και τους λείπει η λογική. Όλοι είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν πάρα πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις, ότι ο Σατανάς διέφθειρε πολύ βαθιά το ανθρώπινο γένος και ότι δεν είναι εύκολο για τον Θεό να σώσει την ανθρωπότητα. Παρόλο που έχουν ειπωθεί πολλά, υπάρχουν κι άλλα που πρέπει να ειπωθούν. Όλοι αναγνωρίζουν ότι οι άνθρωποι είναι ανεπαρκείς και αξιολύπητοι, τυφλοί και ανίδεοι. Όλοι γνωρίζουν ότι ο Σατανάς είναι εκείνος που έχει διαφθείρει τόσο βαθιά το ανθρώπινο γένος, ότι η βαθύτερη αιτία της διαφθοράς και της μοχθηρίας των ανθρώπων είναι η διαφθορά τους και ο έλεγχός τους από τον Σατανά. Αφού τους διέφθειρε ο Σατανάς, οι άνθρωποι μολύνθηκαν από το δηλητήριό του, κι έτσι ανέπτυξαν τη διάθεση του Σατανά και έχασαν τον ορθολογισμό, τη συνείδηση και τη λογική των κανονικών ανθρώπινων όντων. Οι άνθρωποι έχασαν την ικανότητα να διακρίνουν ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος. Αν ο Θεός δεν είχε θεσπίσει νόμους για το ανθρώπινο γένος, οι άνθρωποι δεν θα ήξεραν αν είναι σωστό ή λάθος να χτυπήσουν ή να σκοτώσουν κάποιον, να κλέψουν ή να κάνουν ακολασίες. Θα πίστευαν ότι οι πράξεις τους είναι δικαιολογημένες και ότι πρέπει να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο, αφότου ο Θεός διακήρυξε νόμους και εντολές, οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι αυτά τα πράγματα ήταν αμαρτία· ο ορθολογισμός τους έγινε λίγο πιο κανονικός. Ασφαλώς, αυτό ήταν μόνο το πιο επιφανειακό επίπεδο ορθολογισμού, το οποίο θα γίνει αβίαστα πιο βαθύ μόλις κατανοήσουν την αλήθεια. Τώρα, αν οι άνθρωποι είναι σε θέση να κατανοήσουν περαιτέρω διάφορες αλήθειες, ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία, να βρουν τη θέση που τους αναλογεί και ν’ αξιολογήσουν με ακρίβεια το επίπεδό τους, την αντίληψή τους και την ικανότητά τους να κατανοήσουν την αλήθεια, και αν είναι επίσης σε θέση να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια ως πρότυπο και να βασίζονται στα λόγια του Θεού για να κατανοήσουν πράγματα όπως ποιες από τις διάφορες στάσεις που διατηρούν τα διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα απέναντι στον Θεό είναι θετικές και ποιες όχι, ποιες είναι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και ποιες συνάδουν με την αλήθεια, τότε ο ορθολογισμός τους θα γίνει ακόμα πιο κανονικός. Επομένως, μόνο η αλήθεια μπορεί να δώσει στους ανθρώπους νέα ζωή. Ωστόσο, αν εφοδιάζεσαι με γνώσεις, δίνεις έμφαση σε συγκεκριμένες πρακτικές και κάνεις μονίμως φιγούρα, επιδεικνύεις διαρκώς τον εαυτό σου και καμαρώνεις συνεχώς για αυτές τις λίγες αφανείς και ασήμαντες γνώσεις ή τα λίγα πράγματα που έχεις μάθει, και δεν επιδιώκεις την αλήθεια, θα είσαι, άραγε, σε θέση ν’ αποκτήσεις αυτήν τη νέα ζωή; Όχι, αυτό θα ήταν ψευδαίσθηση. Όχι μόνο δεν θα την αποκτήσεις, αλλά θα χάσεις και την ευκαιρία να σωθείς, και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο!

Ο καθένας από εσάς έχει ακούσει πολλά κηρύγματα πάνω στην αλήθεια και πλέον έχετε λίγο-πολύ κάποια ικανότητα διάκρισης απέναντι στα διάφορα είδη ανθρώπων. Παρόλο που μπορείτε να διακρίνετε τους πονηρούς και τους κακούς ανθρώπους, δεν μπορείτε ακόμα να διακρίνετε τους ψευδο-επικεφαλής και τους αντίχριστους. Τώρα, ο οίκος του Θεού απομακρύνει σταδιακά από την εκκλησία όλους εκείνους που δεν αποδέχονται την παραμικρή αλήθεια, που εξακολουθούν να ενεργούν απερίσκεπτα και να διαταράσσουν και ν’ αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού. Αυτό δείχνει ότι το έργο του Θεού έχει φτάσει σ’ αυτό το στάδιο και ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει αρχίσει ν’ αφυπνίζεται. Στο παρελθόν, όταν ερχόμουν σ’ επαφή με κάποιους ανθρώπους, πάντοτε ένιωθα ότι αναδυόταν από μέσα τους μια «μυρωδιά». Τι είδους μυρωδιά; Ήταν ακριβώς όπως η μυρωδιά των άγριων θηρίων και των αιμοβόρων ζώων, που σηκώνεται το τρίχωμά τους και ουρλιάζουν πριν καν τα πλησιάσει κάποιος. Τα ανθρώπινα όντα εκδηλώνουν κι αυτά κάποιες συμπεριφορές που μοιάζουν μ’ εκείνες των ζώων. Από πού προέρχονται αυτές οι συμπεριφορές; Προέρχονται από τις διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις που έχουν οι άνθρωποι. Τι εννοώ όταν λέω «μυρωδιά»; Εννοώ ότι όταν τους κοιτάζεις στα μάτια δεν βλέπεις ειλικρίνεια, αλλά έρχεσαι αντιμέτωπος μ’ ένα κενό, αφηρημένο βλέμμα. Νιώθουν ότι δεν είναι σε θέση να σε αξιολογήσουν, κι έτσι τα μάτια τους στρέφονται αλλού όταν σε κοιτάζουν. Δεν μπορείς να εντοπίσεις ούτε ευθύτητα στα λόγια τους όταν μιλούν, επειδή κατά βάθος δεν έχουν καθόλου. Τι εννοώ όταν λέω ότι δεν έχουν καθόλου ευθύτητα; Εννοώ ότι με όποιον κι αν αλληλεπιδρούν, υπάρχει βαθιά μέσα τους ένα αμυντικό φράγμα. Μπορείς ν’ αντιληφθείς αυτό το αμυντικό φράγμα από το βλέμμα στα μάτια τους, τον τόνο της φωνής τους και τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε. Είναι αυτή η μυρωδιά που έχουν· δίνει σε κάποιον την αίσθηση ότι παρόλο που έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα, και πάλι δεν κατανοούν την αλήθεια, ούτε έχουν ακολουθήσει το μονοπάτι της σωτηρίας. Όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια ή εκθέσεις τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπινου γένους, όσο κι αν τους φερθείς ειλικρινά, όσα κι αν τους παρέχεις, όσο κι αν τους ποιμάνεις ή τους βοηθήσεις, δεν θα κερδίσεις ειλικρινή στάση από αυτούς. Τι υπάρχει, λοιπόν, μέσα τους; Επιφυλακτικότητα, αμφιβολία —αυτά είναι τα πιο κοινά· επιπλέον, υπάρχει και ένα είδος αυτοπροστασίας και μια επιθυμία να έχουν πάντα την εκτίμηση των άλλων. Επομένως, τα λόγια τους, το βλέμμα στα μάτια τους, οι εκφράσεις του προσώπου τους, όλα αποκαλύπτουν κάτι πολύ αφύσικο. Δηλαδή, αυτό που αντιλαμβάνεσαι από τα μάτια και τις εκφράσεις τους είναι διαφορετικό από αυτό που σκέφτονται βαθιά μέσα τους. Με λίγα λόγια, ακόμα κι αν ένας άνθρωπος είναι δειλός ή επιφυλακτικός ή έχει δυσκολίες μέσα του, δεν θα ήταν πρόβλημα να μην μπορείς να διακρίνεις την ευθύτητά του; (Ναι.) Είναι όντως πρόβλημα. Πώς, λοιπόν, μπορούμε να το καταλάβουμε; Μπορούμε να το καταλάβουμε από τη συμπεριφορά του ή από τον τρόπο με τον οποίο μιλάει. Δεν λέει αυτό που σκέφτεται· αντιθέτως, επιλέγει τα λόγια που θεωρεί ότι είναι κατάλληλα και συναναστρέφεται μαζί σου σχετικά με πράγματα που έχει ήδη σκεφτεί. Αυτή είναι μια τακτική αυτοάμυνας των άπιστων. Όταν τους συμβαίνει κάτι, πρώτα βγάζουν αγκάθια σαν σκαντζόχοιροι, για να προστατευθούν. Η αλήθεια τους, οι ικανότητες και τα ταλέντα τους, τα λάθη που έχουν κάνει, η σύγχυσή τους, ή ακόμα και η εξαπάτηση και η υποκρισία τους, είναι όλα καλυμμένα κάτω από τα αγκάθια τους, αθέατα από τον έξω κόσμο, αθέατα ακόμη και από Εμένα. Καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να καλυφθούν και να παρουσιάσουν μια άλλη εικόνα για τον εαυτό τους, καθώς και για να προστατευθούν. Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Το ανθρώπινο γένος απέκτησε αυτά τα πράγματα αφότου το διέφθειρε ο Σατανάς. Στην αρχή, αφού ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, τους πήγε να ζήσουν στον Κήπο της Εδέμ· τους είπε ποιους καρπούς μπορούσαν να φάνε από ποια δέντρα και ποιους καρπούς δεν μπορούσαν να φάνε. Ήταν γυμνοί και δεν ένιωθαν ντροπή ενώπιον του Θεού. Και τι σκέφτονταν γι’ αυτό; Σκέφτονταν ότι έτσι τους δημιούργησε ο Θεός, ότι είχαν ό,τι τους έδωσε ο Θεός και ότι δεν χρειαζόταν να κρύβονται από τον Θεό· δεν σκέφτηκαν ποτέ να το κάνουν αυτό. Έτσι, όπως κι αν εμφανίζονταν ενώπιον του Θεού, ήταν πάντα ανοιχτόκαρδοι. Μπορούσες να δεις ειλικρίνεια στα μάτια τους· βαθιά μέσα στην καρδιά τους, δεν είχαν άμυνες ούτε προστατευτικά τείχη απέναντι στον Θεό. Δεν χρειαζόταν να προστατευθούν ενώπιον του Θεού επειδή ήξεραν, βαθιά μέσα τους, ότι ο Θεός δεν αποτελούσε απειλή γι’ αυτούς· ήταν απολύτως ασφαλείς. Ο Θεός μόνο θα τους προστάτευε, θα τους αγαπούσε και θα τους λάτρευε. Ο Θεός δεν θα τους έβλαπτε ποτέ. Βαθιά μέσα τους, αυτή ήταν η κυριότερη και πιο ακλόνητη σκέψη τους. Πότε, όμως, άρχισε ν’ αλλάζει αυτό; (Όταν έφαγαν τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού.) Στην πραγματικότητα, το ότι έφαγαν από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού είναι συμβολικό. Σήμαινε ότι, από τη στιγμή που ο Σατανάς δελέασε για πρώτη φορά την Εύα, τους δελέαζε λίγο-λίγο να διαπράξουν αμαρτίες, να κάνουν λάθος πράγματα και να βαδίσουν στο λάθος μονοπάτι· στη συνέχεια, το δηλητήριο του Σατανά εισήλθε μέσα τους. Λίγο μετά, όταν ήταν να έρθει ο Θεός, συχνά κρύβονταν από Αυτόν, δεν ήθελαν να τους βρει ο Θεός. Γιατί το έκαναν αυτό; Ένιωθαν απόμακροι με τον Θεό. Και γιατί ένιωθαν απόμακροι; Επειδή είχαν πλέον μέσα τους κάτι διαφορετικό. Ο Σατανάς τούς έδωσε κάποιες σκέψεις και απόψεις· τους έδωσε ένα είδος ζωής, με αποτέλεσμα ν’ αμφισβητούν τον Θεό και να είναι επιφυλακτικοί απέναντί Του. Έπειτα, άρχισαν αμέσως ν’ αναρωτιούνται αν ο Θεός θα τους περιγελούσε όταν τους έβλεπε γυμνούς. Από πού προήλθε αυτή η ιδέα; (Από τον Σατανά.) Γιατί δεν σκεφτόντουσαν έτσι προτού τους δελεάσει ο Σατανάς; Εκείνη την περίοδο, είχαν την πιο αρχέγονη ζωή που τους είχε δώσει ο Θεός· δεν φοβόντουσαν μήπως τους περιγελάσει ο Θεός, ούτε είχαν τέτοιες σκέψεις. Ωστόσο, αφού τους δελέασε ο Σατανάς, όλα άρχισαν ν’ αλλάζουν. Πρώτα, σκέφτηκαν: «Δεν φοράμε τίποτα. Δεν θα μας περιγελάσει ο Θεός; Σημαίνει αυτό ότι δεν έχουμε καθόλου ντροπή;» Μια σειρά ερωτήσεων ξεπήδησε στο μυαλό τους. Και μόλις ξεπήδησαν αυτές οι σκέψεις, δεν μπορούσαν παρά να κρύβονται από τον Θεό. Σίγουρα σκέφτονταν μέσα τους: «Πότε θα έρθει ο Θεός; Αν έρθει ο Θεός, τι θα κάνω; Πρέπει να κρυφτώ γρήγορα!» Ένιωθαν μονίμως την ανάγκη να κρυφτούν. Είναι αυτό διεφθαρμένη διάθεση; (Ναι.) Ο δελεασμός από τον Σατανά βρίσκεται στη ρίζα αυτής της διεφθαρμένης διάθεσης. Εφόσον ήταν επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό και κρύβονταν από Αυτόν, άραγε εξακολουθούσαν να Τον εμπιστεύονται βαθιά μέσα τους; Εξακολουθούσαν να βασίζονται σ’ Αυτόν; (Όχι.) Τι έμεινε, λοιπόν; (Η επιφυλακτικότητα.) Τα μόνα πράγματα που έμειναν ήταν η επιφυλακτικότητα και η καχυποψία, καθώς και η απόσταση, ο φόβος και η αμφιβολία· εμφανίστηκαν όλα αυτά. Μάλιστα, σκέφτηκαν: «Θα μας έβλαπτε ο Θεός; Είμαστε γυμνοί και δεν έχουμε τίποτα για να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας. Θα μπορούσε να μας χτυπήσει ο Θεός; Θα μπορούσε να μας σκοτώσει;» Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό τους ότι ο Θεός τούς έδωσε τη ζωή τους και ότι ασφαλώς και δεν θα τους σκότωνε ελαφρά τη καρδία. Το μυαλό τους ήταν θολό, είχαν μπερδευτεί. Ο Σατανάς συνεχίζει έως σήμερα να διαφθείρει το ανθρώπινο γένος· η στάση των ανθρώπων απέναντι στον Θεό φαίνεται στα μάτια τους, και δεν έχει αλλάξει ποτέ. Η ειλικρίνεια έχει χαθεί· η πραγματική πίστη, η εμπιστοσύνη και η στήριξη στον Θεό έχουν χαθεί. Πού βρίσκεται η ρίζα αυτού; (Στη διαφθορά από τον Σατανά.) Σωστά· βρίσκεται στη διαφθορά από τον Σατανά. Ο Σατανάς έχει βλάψει τρομερά το ανθρώπινο γένος! Οι άνθρωποι μπορεί να νομίζουν ότι τα πράγματα ήταν καλά προτού ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα. Στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα αφότου η ανθρωπότητα σώθηκε, κατανόησε την αλήθεια και γνώρισε τον Θεό. Αν μπορούσατε να διαλέξετε, ποιο από αυτά τα δύο σενάρια θα επιλέγατε; (Την εποχή αφότου σώθηκε η ανθρωπότητα.) Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι να διαλέξουν κανένα από τα δύο· δεν είναι σε θέση να το κάνουν. Αυτό το καθορίζει ο Θεός· είναι η μοίρα του ανθρώπινου γένους. Παρόλο που οι πρωτόπλαστοι είχαν εμπιστοσύνη στον Θεό και βασίζονταν σ’ Αυτόν, δεν κατανοούσαν την αλήθεια και δεν ήξεραν ποιος είναι ο Θεός προτού τους διαφθείρει ο Σατανάς. Σήμερα, οι άνθρωποι έχουν τουλάχιστον μια ιδέα γι’ αυτό· ξέρουν ότι το ανθρώπινο γένος προέρχεται από τον Θεό, ότι είναι δημιουργημένα όντα και ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός τους. Ξέρουν ότι ο Θεός ελέγχει τα πάντα. Όμως, εκείνη την εποχή οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν αυτά τα πράγματα. Ήταν αρκετά απλοϊκοί, δηλαδή δεν φοβόντουσαν μήπως τους δει ή τους περιγελάσει ο Θεός και στρέφονταν στον Θεό για τα πάντα. Οι πεποιθήσεις τους ήταν τόσο απλές. Κι ωστόσο, ήξεραν ποιος ήταν ο Θεός; Όχι. Επομένως, όλο το έργο που έχει κάνει ο Θεός έχει θεμελιώδη αξία και τεράστια σημασία για το ανθρώπινο γένος. Είναι όλο καλό. Όταν μιλάμε για την ιστορία της επανάστασης του ανθρώπινου γένους ενάντια στον Θεό, νιώθετε θλίψη; Η άλλοτε στενή σχέση ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος και στον Θεό έχει γίνει πολύ απόμακρη. Ο Θεός προστατεύει και αγαπά ειλικρινά την ανθρωπότητα, κι ωστόσο οι άνθρωποι αμφισβητούν τον Θεό· κρύβονται και απομακρύνονται από τον Θεό, και μάλιστα Τον αντιμετωπίζουν σαν εχθρό. Είναι πράγματι πολύ θλιβερό που το λέω αυτό. Όμως, μπορούμε ν’ απευθύνουμε το μίσος μας μόνο στον Σατανά· ο Σατανάς είναι εκείνος που διέφθειρε τόσο πολύ το ανθρώπινο γένος. Παρόλο που ο Σατανάς διέφθειρε το ανθρώπινο γένος σε τέτοιον βαθμό, ο Θεός έχει έναν τρόπο για να σώσει την ανθρωπότητα. Όσες διαταράξεις κι αν προκαλεί ο Σατανάς, δεν πρόκειται να επηρεάσει το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Αυτή είναι η παντοδυναμία του Θεού, η εξουσία Του.

Οι αντίχριστοι προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας μόλις αποκτήσουν λίγη εμπειρία και γνώση, και αντλήσουν κάποια διδάγματα. Λίγο-πολύ, έχουμε συναναστραφεί αρκετά πάνω σ’ αυτό το θέμα. Τι πληροφορίες αποκομίσατε; Ποιες αλήθειες κατανοείτε; (Δεν πρέπει να δίνουμε αξία στη γνώση.) Αυτή είναι μία πτυχή. Υπάρχουν άλλες; (Οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ η αλήθεια και δεν πρέπει να προσποιούνται πως είναι ο Θεός.) Ούτε το να προσποιείται κάποιος ότι είναι η αλήθεια είναι θετικό πράγμα. Η αλήθεια δεν είναι κάτι που μπορεί κάποιος να προσποιείται ότι είναι· είναι η ουσία του Θεού. Ο Θεός σού παρέχει κάποια αλήθεια, και είναι ήδη αρκετά καλό ότι αποκτάς λίγη από την αλήθεια. Ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι θέλουν να γίνουν η προσωποποίηση της αλήθειας. Αυτό είναι αδύνατον. Τέτοιοι ισχυρισμοί είναι εντελώς αβάσιμοι. Επιπλέον, αν οι άνθρωποι θέλουν να σωθούν μέσω της πίστης στον Θεό, πρέπει να μάθουν να φέρονται με προσγειωμένο τρόπο και να μην επιδιώκουν την τελειότητα. Παρόλο που μπορεί να υπάρχει η λέξη «τελειότητα», η ιδέα ότι τα δημιουργημένα ανθρώπινα όντα μπορούν να φτάσουν στην τελειότητα είναι ανέφικτη. Η τελειότητα μπορεί να βρεθεί μόνο στον Θεό. Άραγε, ποιος είναι τέλειος ανάμεσα στα ανθρώπινα όντα που είναι γεμάτα διαφθορά; Όλα όσα δημιουργεί ο Θεός είναι αψεγάδιαστα. Αυτό αποκαλούμε «τελειότητα». Σκεφτείτε τα ψάρια στη θάλασσα, τα πουλιά στον ουρανό, τα πτηνά και τα θηρία που περιφέρονται στη γη· είναι όλα τέλεια. Μπορείς να βρεις κάποιο που δεν έχει λόγο ύπαρξης; Κι έπειτα, υπάρχει και η βιολογική αλυσίδα που σχηματίζεται από όλα τα έμβια όντα· πόσο τέλεια είναι! Τα διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα μπορούν να προκαλέσουν μόνο καταστροφή, κάνοντάς την ατελή, ελαττωματική και ελλιπή. Πόσο εγωιστές και ποταποί είναι οι άνθρωποι! Όλα όσα δημιουργεί ο Θεός είναι καλά. Τα φύλλα των δέντρων έχουν κάθε λογής σχήμα· τα μεγάλα και τα μικρά ζώα έχουν κάθε είδους διάπλαση, και το κάθε πράγμα έχει τη δική του λειτουργία. Ο Θεός νοιάζεται πολύ για το ανθρώπινο γένος· ωστόσο, οι άνθρωποι, αφότου τους διέφθειρε ο Σατανάς, δεν κατάφεραν να φροντίσουν όλα τα πράγματα. Αντιθέτως, τα κατέστρεψαν και χαράμισαν την επίπονη πρόθεση του Θεού. Οι άνθρωποι δεν τα εκτίμησαν όλα αυτά· αντιθέτως, τα ρήμαξαν εντελώς, σπαταλώντας και καταστρέφοντας στο έπακρο όλους τους πόρους. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ποια είναι η τελική έκβαση; Θερίζουν αυτό που έσπειραν! Το περιβάλλον έχει καταστραφεί, η τροφική αλυσίδα έχει διαταραχθεί, ο αέρας έχει ρυπανθεί και το νερό έχει μολυνθεί. Δεν έχουν απομείνει φυσικές τροφές· δεν υπάρχει καν καθαρό πόσιμο νερό. Επομένως, η έννοια της «τελειότητας» δεν υπάρχει ανάμεσα στα ανθρώπινα όντα που έχει διαφθείρει ο Σατανάς. Όποιος, με το πρόσχημα ότι επιδιώκει την αλήθεια, ισχυρίζεται ότι είναι τέλειος ή ότι αναζητά την τελειότητα, κάνει έναν ισχυρισμό που δεν στέκει· είναι ένα δόλιο, παραπλανητικό ψέμα. Κι ωστόσο αυτοί οι διεφθαρμένοι άνθρωποι θέλουν να προσποιούνται ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας! Έχουν κάνει τόσα κακά πράγματα, κι όμως πιστεύουν ότι μπορούν να προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας! Δεν σημαίνει αυτό ότι η σατανική τους φύση παραμένει αμετάβλητη; (Ναι.) Πόσο ξεδιάντροποι είναι αυτοί οι σατανικοί άνθρωποι που προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, παρόλο που δεν κατέχουν καμία αλήθεια!

20 Νοεμβρίου 2019