B. Η διαχείριση του προσωπικού περιβάλλοντος των ανθρώπων

Δεύτερο στοιχείο: η διαχείριση του προσωπικού περιβάλλοντος των ανθρώπων στην καθημερινότητά τους. Σε ποιο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης αναφέρεται αυτό το στοιχείο; (Στο περιβάλλον διαβίωσης κάποιου.) Και από τι αποτελείται αυτό; Αποτελείται κυρίως από δύο ευρεία πεδία: το περιβάλλον όπου ζει κάποιος, το οποίο εκτείνεται μόνο στην προσωπική του ζωή, και τα δημόσια περιβάλλοντα με τα οποία έρχεται τακτικά σε επαφή. Και από τι αποτελούνται, συγκεκριμένα, αυτά τα δύο ευρεία πεδία; Από τον τρόπο ζωής κάποιου, καθώς και από το πώς διαχειρίζεται την υγιεινή και το περιβάλλον του. Για να το αναλύσουμε περαιτέρω, από τι αποτελείται ο τρόπος ζωής κάποιου; Από την εργασία και την ανάπαυση, τη διατροφή, και πράγματα όπως η διατήρηση της υγείας του σε καθημερινή βάση και οι στοιχειώδεις γνώσεις για την καθημερινότητα. Θα ξεκινήσουμε με το πρώτο, την εργασία και την ανάπαυση. Αυτά θα πρέπει απλώς να γίνονται τακτικά και προγραμματισμένα. Πέρα από ειδικές περιστάσεις, όπως όταν το έργο κάποιου του επιβάλλει να ξενυχτάει ή να κάνει υπερωρίες, η εργασία και η ανάπαυση τις περισσότερες φορές γίνονται τακτικά και βάσει προγράμματος. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος. Κάποιοι άνθρωποι προτιμούν να μένουν ξύπνιοι τη νύχτα. Δεν κοιμούνται τα βράδια, αλλά απασχολούνται με κάθε λογής πράγματα. Δεν πηγαίνουν για ύπνο παρά μόνο αφού ξυπνήσουν οι άλλοι και ξεκινήσουν τη δουλειά τους, νωρίς το πρωί, ενώ όταν τη νύχτα οι άλλοι πηγαίνουν για ύπνο, εκείνοι σηκώνονται και πιάνουν δουλειά. Δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Δεν συγχρονίζονται ποτέ με τους άλλους, φέρονται πάντοτε ιδιαίτερα —η λογική αυτών των ανθρώπων δεν έχει και πολλή βάση. Υπό κανονικές συνθήκες, οι ρυθμοί όλων θα πρέπει σε γενικές γραμμές να συγχρονίζονται, με εξαίρεση τις ειδικές περιπτώσεις. Ποιο είναι το επόμενο; (Η διατροφή.) Εύκολα μπορεί να ανταποκριθεί κανείς στις διατροφικές απαιτήσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτό είναι εύκολο. Ωστόσο, δεν έχουν οι άνθρωποι και κάποιες παράλογες απόψεις για τη διατροφή; Ορισμένοι λένε: «Πιστεύουμε στον Θεό και τα πάντα είναι στα δικά Του χέρια. Καμία απολύτως διατροφική συνήθεια δεν μπορεί να βλάψει το στομάχι. Θα τρώμε ελεύθερα ό,τι θέλουμε, χωρίς περιορισμούς. Αφού μας προστατεύει ο Θεός, δεν υπάρχει θέμα». Δεν υπάρχουν άνθρωποι με τέτοια κατανόηση; Δεν είναι λίγο στρεβλή αυτή η άποψη; Μια τέτοια κατανόηση δεν είναι φυσιολογική. Όσοι την έχουν δεν σκέφτονται φυσιολογικά. Υπάρχουν και άνθρωποι που μπερδεύουν τις φυσιολογικές, πρακτικές γνώσεις για τη ζωή με τη φροντίδα της σάρκας. Πιστεύουν ότι το να δίνει κανείς σημασία στις πρακτικές γνώσεις για τη ζωή σημαίνει να φροντίζει τη σάρκα. Δεν υπάρχουν άνθρωποι που το πιστεύουν αυτό; (Ναι.) Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι έχουν στομαχικές διαταραχές και δεν τρώνε καυτερά φαγητά που ερεθίζουν το στομάχι. Υπάρχουν ορισμένοι που τους λένε: «Αυτό είναι δική σου διατροφική προτίμηση· φροντίζεις τη σάρκα. Πρέπει να επαναστατήσεις εναντίον της. Σε κάποια μέρη που θα πας, αυτό θα είναι το φαγητό και θα πρέπει να το φας. Πώς γίνεται να μην το φας;» Δεν υπάρχουν άνθρωποι με τέτοια κατανόηση; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να φάνε ένα συγκεκριμένο φαγητό κι ωστόσο επιμένουν να το τρώνε και να υποφέρουν, προκειμένου να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα. Εγώ λέω το εξής: «Αν δεν θέλεις, μπορείς να μην το φας. Κανείς δεν θα σε κατακρίνει αν δεν το φας». Εκείνοι λένε: «Όχι, πρέπει να το φάω!» Σ’ αυτήν την περίπτωση, τους αξίζει που υποφέρουν. Ήθελαν και τα ‘παθαν. Εκείνοι θέτουν κανονισμούς στον εαυτό τους, οπότε εκείνοι πρέπει να τους τηρήσουν. Θα ήταν, λοιπόν, λάθος να μη φάνε το φαγητό; (Όχι.) Δεν θα ήταν. Άλλοι έχουν συγκεκριμένα προβλήματα υγείας και είναι αλλεργικοί σε κάποιες τροφές. Πρέπει, άρα, ν’ αποφεύγουν αυτές τις τροφές και να μην τις τρώνε. Κάποιοι είναι αλλεργικοί στις καυτερές πιπεριές κι επομένως δεν πρέπει να τις τρώνε, αλλά επιμένουν να το κάνουν. Συνεχίζουν να τις τρώνε και πιστεύουν ότι αυτό σημαίνει να επαναστατεί κανείς ενάντια στη σάρκα. Δεν είναι στρεβλή αυτή η κατανόηση; Είναι. Αν δεν κάνει να φάνε κάτι, δεν πρέπει να το τρώνε. Για ποιον λόγο πολεμούν το σώμα τους; Δεν είναι απερίσκεπτο αυτό; (Ναι, είναι.) Δεν υπάρχει λόγος να τηρούν αυτόν τον κανονισμό ούτε να επαναστατούν ενάντια στη σάρκα τους μ’ αυτόν τον τρόπο. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του φυσική κατάσταση: Κάποιοι έχουν ευαίσθητο στομάχι, κάποιοι έχουν αδύναμη καρδιά, κάποιοι δεν βλέπουν καλά, κάποιοι ιδρώνουν πολύ, κάποιοι δεν ιδρώνουν ποτέ. Η κατάσταση του καθενός είναι διαφορετική. Πρέπει να κάνεις προσαρμογές με βάση τη δική σου κατάσταση. Μία και μόνη πρόταση αντιστοιχεί σ’ αυτές τις περιπτώσεις: Απόκτησε λίγη κοινή λογική στη ζωή. Τι σημαίνει εδώ ο όρος «κοινή λογική»; Σημαίνει ότι πρέπει να γνωρίζεις ποιες τροφές είναι βλαβερές για σένα και ποιες σου κάνουν καλό. Αν κάτι δεν έχει ωραία γεύση αλλά κάνει καλό στην υγεία σου, πρέπει για λόγους υγείας να το φας. Αν κάτι είναι νόστιμο, αλλά σε πειράζει όταν το τρως, μην το τρως. Αυτό είναι κοινή λογική. Πέρα απ’ αυτό, οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν και κάποιους πρακτικούς τρόπους να παραμένουν υγιείς. Καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, να τρως τα κατάλληλα φαγητά ανάλογα με τη χρονική στιγμή, το κλίμα και την εποχή· αυτή είναι μια βασική αρχή. Μην πολεμάς το σώμα σου· αυτή είναι μια σκέψη και μια κατανόηση που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Κάποιοι έχουν εντερίτιδα και υποφέρουν από διάρροια όταν τρώνε τροφές που ερεθίζουν το στομάχι. Να μην τις τρώνε, λοιπόν. Ωστόσο, ορισμένοι λένε το εξής: «Δεν φοβάμαι. Ο Θεός με προστατεύει», με αποτέλεσμα να τρώνε και μετά να υποφέρουν από διάρροια. Λένε μάλιστα ότι έτσι τους δοκιμάζει και τους εξευγενίζει ο Θεός. Δεν είναι παράλογοι; Αν δεν είναι παράλογοι, τότε είναι απίστευτα λαίμαργοι και τρώνε χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολλά θέματα. Δεν μπορούν να ελέγξουν την όρεξή τους, αλλά λένε: «Δεν φοβάμαι. Ο Θεός με προστατεύει!» Πώς είναι η κατανόησή τους για το ζήτημα; Είναι στρεβλή· δεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά προσπαθούν να την εφαρμόσουν στα τυφλά. Παρόλο που έχουν εντερίτιδα, τρώνε ότι να ‘ναι, κι όταν μετά παθαίνουν διάρροια, λένε ότι ο Θεός τούς δοκιμάζει και τους εξευγενίζει· δεν είναι αυτό τυφλή εφαρμογή των κανονισμών; Όταν ένας τόσο παράλογος άνθρωπος λέει τέτοιες αηδίες, δεν βλασφημεί έτσι τον Θεό; Θα εργαζόταν το Άγιο Πνεύμα σε έναν τόσο γελοίο άνθρωπο; (Όχι.) Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, δεν πρέπει να σπεύδεις να εφαρμόσεις κανονισμούς στα τυφλά. Θα υπέβαλε ο Θεός αδιακρίτως οποιονδήποτε σε δοκιμασίες; Ασφαλώς και όχι. Δεν έχεις καν τα προσόντα γι’ αυτό. Το ανάστημά σου δεν έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο, κι επομένως ο Θεός δεν θα σε δοκιμάσει. Κάποιος που δεν ξέρει ποιες τροφές θα τον πειράξουν είναι ένας ηλίθιος με διαταραγμένο μυαλό. Μπορούν οι άνθρωποι που δεν έχουν ορθολογισμό κι έχουν διαταραγμένο μυαλό να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού; Μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια; (Όχι.) Θα δοκίμαζε, λοιπόν, ο Θεός έναν τέτοιο άνθρωπο; Όχι. Αυτό σημαίνει να μην έχει κανείς λογική και να λέει ανοησίες. Υπάρχουν αρχές με βάση τις οποίες ο Θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους. Οι δοκιμασίες απευθύνονται στους ανθρώπους που αγαπούν την αλήθεια και την επιδιώκουν, στους ανθρώπους που θα χρησιμοποιούσε ο Θεός και που θα μπορούσαν να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Δοκιμάζει τους ανθρώπους που έχουν πραγματική πίστη και μπορούν να Τον ακολουθήσουν και να καταθέσουν μαρτυρία σ’ Αυτόν. Κανένας από εκείνους που αναζητούν μόνο την άνεση και την απόλαυση και δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια, κι ασφαλώς κανένας από εκείνους που έχουν στρεβλή αντίληψη των πραγμάτων δεν έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Μ’ αυτό το δεδομένο, θα τους δοκίμαζε ο Θεός; Είναι εντελώς απίθανο.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε κινεζικά θεραπευτικά βότανα ή υγιεινά τρόφιμα, τα οποία καταναλώνουν αλόγιστα. Ορισμένες γυναίκες συχνά πασαλείβουν το πρόσωπό τους με πράγματα που προστατεύουν το δέρμα, που το λευκαίνουν και το τεντώνουν. Δαπανούν καθημερινά δύο ώρες για να βαφτούν και άλλες τρεις για να ξεβαφτούν και τελικά καταστρέφουν ολοσχερώς το δέρμα τους. Μάλιστα λένε: «Η ομορφιά ξεθωριάζει με την ηλικία. Κανείς δεν μπορεί να υπερνικήσει αυτόν τον νόμο της φύσης· αρκεί να ρίξεις μια ματιά στο γερασμένο δέρμα μου!» Στην πραγματικότητα, δεν θα φαίνονταν τόσο γερασμένες αν άφηναν και λίγο το πρόσωπό τους σε ησυχία· το δέρμα τους γέρασε ακριβώς επειδή πασαλείβονταν μ’ αυτά τα προϊόντα. Τι καταλαβαίνετε απ’ αυτό; (Ότι πήγαιναν γυρεύοντας.) Καλά να πάθουν! Στην κανονική ανθρώπινη φύση, υπάρχουν κάποιες πρακτικές γνώσεις για τη ζωή, τις οποίες πρέπει κανείς να κατανοεί, όπως η κοινή γνώση για το πώς να παραμένει κανείς υγιής και να προλαμβάνει τις αρρώστιες: για παράδειγμα, ότι τα κρύα πόδια είναι πιθανό να προκαλέσουν πόνο στη μέση, ή ακόμη, πώς να αντιμετωπίσει κανείς τα πρώτα στάδια της πρεσβυωπίας και γιατί είναι βλαβερό να κάθεται κανείς πολλή ώρα μπροστά στον υπολογιστή. Θα πρέπει να καταλαβαίνει κανείς έστω και λίγο αυτά τα πρακτικά πράγματα για τη φροντίδα της υγείας του. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Για να πιστεύεις στον Θεό, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να διαβάζεις τα λόγια Του. Σε τι ωφελεί να μάθει κανείς όλες αυτές τις πρακτικές συμβουλές για τη φροντίδα της υγείας; Ο Θεός καθορίζει πόσο θα ζήσει ένας άνθρωπος. Όσες γνώσεις κι αν έχει κανείς για τη φροντίδα της υγείας του, δεν θα ωφελήσουν. Όταν έρθει η στιγμή να πεθάνεις, κανείς δεν μπορεί να σε σώσει». Εκ πρώτης όψεως, αυτό φαίνεται σωστό, αλλά στην πραγματικότητα είναι λίγο παράλογο. Είναι κάτι που θα έλεγε κάποιος που δεν έχει πνευματική κατανόηση. Αυτού του είδους οι άνθρωποι μαθαίνουν να παπαγαλίζουν τετριμμένα λόγια και δόγματα και φαίνονται πνευματικοί, όταν στην πραγματικότητα δεν έχουν καθόλου ξεκάθαρη κατανόηση. Προσπαθούν να εφαρμόσουν κανονισμούς στα τυφλά όταν τους συμβαίνει κάτι και μιλάνε όσο πιο ωραία μπορούν, χωρίς να κάνουν πράξη καμία αλήθεια. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι μπορεί να τους λένε ότι ο χυλός από καλαμποκάλευρο είναι θρεπτικός, ότι κάνει καλό στην υγεία. Αυτό δεν τους πείθει. Μόλις, όμως, ακούσουν κάποιον να λέει ότι το βραστό χοιρινό είναι υγιεινό, θα φάνε του σκασμού την επόμενη φορά που θα το δουν, και μάλιστα καθώς μασουλάνε θα πουν: «Τι να κάνω; Πρέπει να το φάω, για την υγεία μου!» Δεν είναι δόλιο να το πει κανείς αυτό; (Ναι, είναι.) Συνιστά δόλο. Το να έχεις κανονική ανθρώπινη φύση σημαίνει να έχεις ό,τι θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, να γνωρίζεις ό,τι θα έπρεπε να γνωρίζουν οι άνθρωποι, να ξέρεις ό,τι θα έπρεπε να ξέρεις στο στάδιο ζωής που αντιστοιχεί στην ηλικία σου. Κάποιοι εικοσάχρονοι τρώνε ό,τι να ’ναι. Τρώνε παγάκια όταν κάνει παγωνιά. Οι μεγαλύτεροί τους φοβούνται όταν το βλέπουν αυτό και τους παροτρύνουν να σταματήσουν, λέγοντάς τους ότι θα πονέσει το στομάχι τους. Εκείνοι λένε: «Θα πονέσει το στομάχι μου; Δεν παθαίνω τίποτα. Κοίταξέ με: Είμαι σ’ εξαιρετική φυσική κατάσταση!» Δεν ξέρουν από τέτοια στην ηλικία τους. Κάτσε να γίνουν σαράντα και δώσε τους τότε να φάνε παγάκια. Θα το έκαναν; (Όχι.) Κι όταν φτάσουν στα εξήντα, πάνε τα παγάκια, ξέχνα τα· θα φοβούνται ακόμη και να τα πλησιάσουν. Το σώμα τους δεν θα μπορεί ν’ αντέξει τόσο κρύο. Αυτό λέγεται εμπειρία· να παίρνει κανείς μαθήματα ζωής. Αν κάποιος στα εξήντα του εξακολουθεί να μην ξέρει ότι το στομάχι του δεν μπορεί ν’ αντέξει πολλά παγάκια, ότι το σώμα του δεν μπορεί να το υπομείνει αυτό κι ότι θ’ αρρωστήσει, πώς λέγεται αυτό; Δεν υστερεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος σε κανονική ανθρώπινη φύση; Του λείπουν τα βιώματα. Αν κάποιος που είναι εξήντα και κάτι εξακολουθεί να μην ξέρει ότι το κρύο κάνει κακό στη μέση, ότι τα κρύα πόδια προκαλούν πόνο στη μέση, τότε πώς έχει καταφέρει να φτάσει εξήντα και χρονών; Θα πρέπει απλώς να τα κουτσοβόλευε αφήνοντας τα χρόνια να περνούν. Κάποιοι άνθρωποι καταλαβαίνουν πολλά πρακτικά πράγματα για τη ζωή μέχρι να κλείσουν τα σαράντα, όπως για παράδειγμα, κάποιες πρακτικές γνώσεις για την υγεία, κι έχουν αρκετές σωστές απόψεις για τα υλικά πράγματα, τα χρήματα και την εργασία, καθώς και για τους συγγενείς τους, τις παγκόσμιες υποθέσεις, τη ζωή και ούτω καθεξής. Έχουν ξεκάθαρη κατανόηση γι’ αυτά τα πράγματα, κι ακόμη κι αν δεν πιστεύουν στον Θεό, τα κατανοούν λίγο καλύτερα από τους νεότερους. Είναι άνθρωποι με αίσθημα του σωστού και του λάθους, με κανονικό σκεπτικό. Τις δυο δεκαετίες που έχουν ζήσει από τότε που ήταν είκοσι χρονών, κατάλαβαν πολλά πράγματα, ορισμένα από τα οποία προσεγγίζουν την αλήθεια. Αυτό δείχνει ότι είναι άνθρωποι με ικανότητα κατανόησης, άνθρωποι με καλό επίπεδο. Κι αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, η είσοδός τους στην αλήθεια-πραγματικότητα θα έρθει πολύ γρηγορότερα, επειδή θα έχουν βιώσει πολλά σε αυτά τα είκοσι χρόνια και θα έχουν αποκτήσει κάποια θετικά πράγματα. Οι εμπειρίες τους θα συνάδουν με την αλήθεια-πραγματικότητα για την οποία μιλάει ο Θεός. Ωστόσο, αν η ανθρώπινη φύση αυτών των ανθρώπων έχει πολλές ελλείψεις και δεν έχουν τις σωστές απόψεις ή το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, πόσο μάλλον τη νοημοσύνη της κανονικής ανθρώπινης φύσης σε σχέση με τη ζωή, με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που προκύπτουν σε αυτά τα είκοσι χρόνια, τότε θα έχουν ζήσει όλα αυτά τα χρόνια άσκοπα. Σε διάφορα μέρη που έχω πάει, έχω διαπιστώσει ότι κάποιες από τις αδελφές μεγαλύτερης ηλικίας δεν ξέρουν να μαγειρεύουν. Δεν μπορούν ούτε καν να σχεδιάσουν ένα ισορροπημένο γεύμα. Φτιάχνουν σούπα με τροφές που θα έπρεπε να τηγανιστούν και τηγανίζουν τις τροφές που θα έπρεπε να μαγειρευτούν σε μια σούπα. Ανάλογα με τις εποχές, παράγονται και διαφορετικές τροφές, αλλά εκείνες σερβίρουν πάντα τα ίδια πιάτα στο τραπέζι. Τι συμβαίνει; Δεν έχουν ίχνος νοημοσύνης, έτσι δεν είναι; Τους λείπει το επίπεδο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν μπορούν καν να μαγειρέψουν τις διάφορες τροφές που συναντούν στην καθημερινότητά τους, όπως το λάχανο και η πατάτα. Δεν μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν ούτε στις πιο απλές εργασίες και δεν μπορούν να τις φέρουν σε πέρας. Πώς τα έφερναν βόλτα τα τελευταία πενήντα ή εξήντα χρόνια; Είναι, πράγματι, δυνατόν να μην είχαν στην καρδιά τους καθόλου απαιτήσεις από τη ζωή τους; Αν κάποιος δεν μπορεί ν’ αντλήσει εμπειρία από οτιδήποτε κάνει, τότε ποιο καθήκον θα μπορούσε να κάνει καλά; Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν να κάνουν πράγματα, αν απλώς αφοσιωθούν κι εκπαιδευτούν για λίγο σ’ αυτά. Αν κάποιος εξακολουθεί να μην μπορεί να κάνει κάτι μετά από πολλά χρόνια μελέτης, τότε λογικά η νοημοσύνη και το επίπεδό του είναι φρικτά!

Ας μιλήσουμε τώρα λίγο για τη διαχείριση της υγιεινής. Πρόσφατα πήγα σε δύο μέρη όπου οι χώροι γύρω από τα σπίτια ήταν σε κατάσταση απόλυτου χάους. Αρχικά, τα πάντα εκεί ήταν αρκετά τακτοποιημένα. Πώς, λοιπόν, αυτά τα μέρη κατέληξαν να γίνουν «χοιροστάσια»; Ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι εκεί δεν ξέρουν πώς να διατηρούν τον έλεγχο των πραγμάτων. Όσον αφορά την υγιεινή, δεν έχουν τη συναίσθηση και τις απαιτήσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι απλώς ότι είναι τεμπέληδες· πέρα απ’ αυτό, έχουν συνηθίσει να ζουν σε τέτοιες συνθήκες. Σκορπίζουν σκουπίδια στο έδαφος και παρατάνε πράγματα παντού, χωρίς κανέναν κανόνα ή περιορισμό. Όταν έχουν καθαρίσει έναν χώρο, μπορούν να τον διατηρήσουν καθαρό μόνο για μία ή δύο μέρες· μετά από λίγες μέρες, είναι τόσο ακατάστατος και βρόμικος που δεν αντέχεις να τον βλέπεις. Πείτε Μου, πώς ονομάζεται ένα τέτοιο περιβάλλον; Και τι σόι άνθρωποι είναι εκείνοι που μπορούν να τρώνε με όρεξη και να κοιμούνται σε τέτοιες συνθήκες; Είναι σαν τα γουρούνια, έτσι δεν είναι; Δεν έχουν καμία επίγνωση και δεν καταλαβαίνουν τίποτε σε σχέση με την υγιεινή, το περιβάλλον τους, τη δομή, τη διαχείριση. Όσο βρόμικα κι ακατάστατα κι αν γίνουν, δεν το παρατηρούν. Δεν τους ενοχλεί· δεν ανησυχούν γι’ αυτό και δεν ταράζονται. Συνεχίζουν να ζουν έτσι, γενικά κι αόριστα, και χωρίς απαιτήσεις. Σε κάποια μέρη, οι άνθρωποι φροντίζουν πολύ την υγιεινή και το περιβάλλον τους, και θα νόμιζε κανείς ότι νοιάζονται για την καθαριότητα, ότι ξέρουν πώς να διαχειρίζονται τους χώρους γύρω τους. Μέχρι, όμως, να γίνει μια αιφνιδιαστική επιθεώρηση, κανείς δεν ξέρει ότι έστελναν ανθρώπους να καθαρίσουν το μέρος πριν από τις επιθεωρήσεις. Αν τους πεις από πριν ότι σκοπεύεις να έρθεις, είναι σίγουρο ότι το μέρος θα είναι καθαρό. Αν πας χωρίς να τους προειδοποιήσεις, θα βρεις ένα διαφορετικό περιβάλλον, το οποίο σίγουρα θα είναι βρόμικο κι ακατάστατο. Στα δωμάτια κάποιων κοριτσιών υπάρχουν παντού σκορπισμένα ρούχα και παπούτσια, ενώ έξω, στοιβαγμένα μαζί με τα ρούχα, θα δεις εργαλεία, όπως τσάπες και αξίνες. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι ήταν τόσο απασχολημένοι που δεν είχαν χρόνο να καθαρίσουν. Τόσο απασχολημένοι ήταν; Δεν είχαν χρόνο ούτε ανάσα να πάρουν; Αν όντως δεν είχαν, τότε ναι, ήταν απασχολημένοι· σίγουρα, όμως, δεν μπορεί να ήταν τόσο απασχολημένοι. Πόσο δύσκολο είναι να διαχειριστούν τον χώρο τους; Πόσο περίπλοκο είναι να διατηρήσουν ένα καθαρό, τακτοποιημένο περιβάλλον; Έχει αυτό κάποια σχέση με την ανθρώπινη φύση τους; Γιατί αρέσει τόσο πολύ στους ανθρώπους να ζουν σε «χοιροστάσιο»; Γιατί νιώθουν τόσο άνετα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον; Πώς είναι δυνατόν να μην αντιδρούν καθόλου σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον; Τι συμβαίνει εκεί; Ποια είναι η αιτία της κακής διαχείρισης ενός περιβάλλοντος; Αν πάω κάπου περιστασιακά και τους ενημερώσω από πριν, θα κάνουν τον χώρο λαμπίκο. Αν, όμως, πηγαίνω συχνά, θα σταματήσουν να καθαρίζουν. Λένε: «Έρχεσαι εδώ συχνά, οπότε ας αφήσουμε τις τυπικότητες. Έτσι είμαστε. Είναι εξαντλητικό να καθαρίζει κανείς όλη την ώρα! Ποιος έχει το κουράγιο; Είμαστε τόσο απασχολημένοι με τη δουλειά όλη μέρα που δεν έχουμε χρόνο ούτε τα μαλλιά μας να χτενίσουμε!» Βρίσκουν τέτοιες δικαιολογίες. Και τι άλλες δικαιολογίες βρίσκουν; «Όλα αυτά είναι προσωρινά. Δεν χρειάζεται να τα έχουμε στην εντέλεια. Μια χαρά είναι έτσι». Πράγματι, τα πάντα είναι προσωρινά, αλλά ακόμη και σε αντίσκηνο να ζούσες, θα έπρεπε να το φροντίζεις, έτσι δεν είναι; Έτσι είναι η κανονική ανθρώπινη φύση. Αν δεν έχεις ούτε αυτήν τη λιγοστή ανθρώπινη φύση, σε τι διαφέρεις από τα θηρία;

Στον οίκο του Θεού, υπάρχει μια εκκλησία που βρίσκεται σε πολύ καλή τοποθεσία, κοντά σε βουνά και νερό. Έχει φτιαχτεί ένας δρόμος εκεί και το κοντινό ποτάμι περιστοιχίζεται από δέντρα. Υπάρχει μάλιστα κι ένα κιόσκι εκεί δίπλα, με διακοσμητικά πετρώματα. Είναι πραγματικά πολύ όμορφη. Μια μέρα, σ’ αυτόν τον καθαρό δρόμο, είδα από μακριά ένα μικρό, κίτρινο πράγμα. Όταν πλησίασα, είδα ότι ήταν μια φλούδα από πορτοκάλι. Ποιος ξέρει ποιος πέταξε χωρίς σκέψη τα σκουπίδια του εκεί. Και στο κιόσκι, το οποίο παλιότερα ήταν επίσης καθαρό, κάποιος είχε φάει ηλιόσπορους και είχε σκορπίσει τα τσόφλια σε όλο το δάπεδο. Πείτε Μου, ήξερε αυτός ο άνθρωπος τους κανόνες; Στην κανονική ανθρώπινη φύση, υπάρχουν απαιτούμενα πρότυπα για την υγιεινή και το περιβάλλον κάποιου, έτσι δεν είναι; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πώς δεν έχω πρότυπα; Πλένω τα πόδια μου κάθε βράδυ. Κάποιοι δεν το κάνουν. Κάποιοι δεν πλένουν καν το πρόσωπό τους όταν ξυπνάνε το πρωί». Εντάξει, τα πόδια σου μπορεί να είναι καθαρά, αλλά γιατί το περιβάλλον εργασίας σου είναι σαν χοιροστάσιο; Τι σόι καθαριότητα είναι αυτή που έχεις; Στην καλύτερη περίπτωση, δείχνει ότι είσαι τρομερά εγωιστής. Θέλεις να διαχειρίζεσαι τα πάντα· πώς θα μπορούσες να έχεις τα πάντα υπό τον έλεγχό σου, αν δεν μπορείς να διαχειριστείς ούτε ένα κτιριακό συγκρότημα; Αυτό είναι στ’ αλήθεια ξεδιάντροπο! Δεν είναι μόνο το περιβάλλον τους που δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτοί οι άνθρωποι· δεν μπορούν καν να διαχειριστούν την προσωπική τους υγιεινή και πετούν σκουπίδια στο έδαφος. Πώς απέκτησαν αυτήν τη συνήθεια; Μπορεί να δικαιολογούν το γεγονός ότι πετάνε φλούδες από φρούτα στο έδαφος αποκαλώντας το κομποστοποίηση. Τότε, γιατί να μην τα βάλουν σ’ έναν σωρό κοσμποστοποίησης ή σ’ έναν κάδο σκουπιδιών; Γιατί να τα πετάξουν στον δρόμο ή σ’ αυτό το κιόσκι; Είναι το κιόσκι χώρος κομποστοποίησης; Δεν δείχνει αυτό ότι παραβλέπουν τους κανόνες; (Ναι.) Δείχνει τρομερή έλλειψη ανθρώπινης φύσης, λογικής και ήθους· αυτοί οι άνθρωποι είναι ευτελείς! Πείτε Μου, υπάρχει τρόπος να λυθεί αυτό το ζήτημα; Πώς μπορεί να σταματήσει; Θα έχει αποτέλεσμα η επίβλεψη; Ποιος θα μπορούσε να έχει τον νου του σε τέτοια πράγματα; Τι πρέπει να γίνει; (Να τους επιβληθεί πρόστιμο.) Ναι, αυτή είναι η ύστατη λύση. Θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή ένα κατάλληλο σύστημα. Τέλος στην ατιμωρησία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απλώς πολύ ποταποί· είναι αδιόρθωτοι! Σε κάποια μέρη, είναι σκορπισμένα παντού σαπισμένα χαρτοκιβώτια, σαπισμένες σανίδες και κομμάτια χαρτιού, και οι άνθρωποι εκεί λένε ότι τα κρατούν για μελλοντική χρήση. Αφού είναι χρήσιμα πράγματα, γιατί δεν τα ταξινομούν ανά είδος, σε τακτοποιημένες στοίβες; Δεν θα φαίνονταν πιο ωραία έτσι και δεν θα έπιαναν λιγότερο χώρο; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα από διαχείριση. Στους χώρους τους, υπάρχουν πράγματα στοιβαγμένα και σκορπισμένα όπου να ‘ναι, με αποτέλεσμα να μη μένει καθόλου χώρος. Οι στοίβες γίνονται όλο και πιο ακατάστατες όσο μεγαλώνουν, η ακαταστασία συνοδεύεται και από βρομιά, και τελικά το μέρος γίνεται αχούρι που απωθεί οποιονδήποτε το βλέπει. Έχουν κανονική ανθρώπινη φύση οι άνθρωποι που ζουν σε τέτοια περιβάλλοντα; Είναι άνθρωποι με επίπεδο αν δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε το περιβάλλον στο οποίο ζουν; Εξακολουθεί να υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους και στα θηρία; Αφενός, ο λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται τους χώρους στους οποίους ζουν είναι ότι κανείς δεν έχει επίγνωση της υγιεινής ούτε ξέρει πώς να διαχειρίζεται το περιβάλλον του. Δεν τους περνάνε από το μυαλό αυτά τα πράγματα και δεν γνωρίζουν πώς θα έπρεπε να είναι το περιβάλλον διαβίωσης των ανθρώπων. Είναι σαν τα ζώα, δεν έχουν επίγνωση σε τι είδους περιβάλλον θα έπρεπε να ζουν. Αφετέρου, οι διαχειριστές δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται αυτά τα πράγματα. Οι διαχειριστές δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται αυτά τα πράγματα, και οι διαχειριζόμενοι δεν παίρνουν πρωτοβουλίες ούτε έχουν επίγνωση αυτών των πραγμάτων. Στο τέλος, με τη «συνεργασία» όλων, το μέρος μετατρέπεται σε «χοιροστάσιο». Όταν αυτοί οι άνθρωποι περάσουν κάποιο διάστημα σ’ ένα μέρος, φεύγω από εκεί με μια συγκεκριμένη αίσθηση: «Γιατί δεν είναι ποτέ καθαρό αυτό το μέρος; Γιατί δεν μοιάζει ποτέ με σπίτι;» Πείτε Μου, θα μπορούσε ν’ ανέβει η ψυχολογία κάποιου στη θέα ενός τέτοιου μέρους; (Όχι.) Θα σας έφτιαχνε η διάθεση αν πηγαίνατε εκεί; (Δεν θα νιώθαμε τίποτε το ιδιαίτερο.) Αυτή θα ήταν η πραγματική αντίδρασή σας: κανένα ιδιαίτερο αίσθημα. Κατάρτισα σχέδια για μερικά απ’ αυτά τα μέρη, κι όταν ολοκληρώθηκε το έργο και τα πράγματα είχαν μπει και πάλι σε τάξη, όλοι απολάμβαναν αυτό που έβλεπαν. Ωστόσο, μερικές μέρες μετά, επικρατούσε και πάλι ένα χάος. Έπρεπε να βρω κάποιον κατάλληλο να το διαχειριστεί αυτό, προκειμένου να διατηρηθεί η υγιεινή. Ο λόγος είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ βρόμικοι και προκαλούν χάος σε ό,τι δουλειά κι αν κάνουν. Κάποιοι μαζεύουν λαχανικά και δεν ξέρουν πού πρέπει να τα πλύνουν. Επιμένουν να ψάχνουν ένα καθαρό μέρος για να κάνουν αυτήν τη δουλειά, με αποτέλεσμα να βρομίζουν εκείνο το μέρος. Πώς θα ένιωθες αν το έβλεπες αυτό; Δεν είναι αυτοί οι άνθρωποι μια αγέλη από θηρία; Δεν έχουν ανθρώπινη φύση! Είναι εξοργιστικό να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους, που δεν νοιάζονται καθόλου για την υγιεινή και δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται το περιβάλλον τους! Τους παρέχεται ένα ωραίο περιβάλλον για να ζήσουν, όπου όλα είναι όμορφα τακτοποιημένα. Την άνοιξη φυτρώνουν κάθε λογής λουλούδια και θάμνοι· έχουν βουνά, νερό, ένα κιόσκι· έχουν χώρους για να εργαστούν, μέρη για να ζήσουν και κάθε λογής ανέσεις. Τι ωραία! Αλλά πώς κατέληξε; Το θεώρησαν δεδομένο· δεν εκτίμησαν την καλοσύνη. Σκέφτηκαν: «Αυτό είναι ένα από τα ωραιότερα μέρη, αλλά όπως και να το κάνεις είναι εξοχή. Το έδαφος έχει μόνο χορτάρια και λάσπη». Μ’ αυτήν τη νοοτροπία, κατέστρεψαν το μέρος χωρίς σκέψη. Δεν τους πέρασε από το μυαλό να διαχειριστούν το περιβάλλον τους. Πόσα πράγματα απουσιάζουν από μια τέτοια ανθρώπινη φύση! Δεν έχει τα στοιχεία που θα έπρεπε να έχει η ανθρώπινη φύση· αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν καν να διατηρήσουν τον έλεγχο στις διάφορες πτυχές του περιβάλλοντος διαβίωσής τους με τους πιο βασικούς τρόπους. Πείτε Μου, πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να μη σκέφτονται να διαφυλάξουν αυτό το τόσο ωραίο περιβάλλον στο οποίο ζουν; Πώς είναι δυνατόν να μην τους περνά απ’ το μυαλό να το φροντίζουν; Γιατί; Μήπως επειδή είναι τόσο απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους που δεν έχουν τον χρόνο; Τι άλλο μπορεί να συμβαίνει μ’ αυτούς; Υπάρχει άνθρωπος που να μην είναι απασχολημένος με τα καθήκοντά του; Ορισμένοι ζουν σε χειρότερα περιβάλλοντα από εσάς, κι ωστόσο φροντίζουν αρκετά καλά τον χώρο τους. Οι άνθρωποι τον βλέπουν και τους επικροτούν, εκδηλώνουν τον θαυμασμό και την εκτίμησή τους γι’ αυτούς. Κι έπειτα, είναι και το δικό σας περιβάλλον διαβίωσης: οι άλλοι δεν χρειάζεται καν να μπουν μέσα· θα σε περιφρονούσαν και μόνο αν έριχναν μια ματιά στον εξωτερικό χώρο. Εσύ δεν το προκάλεσες αυτό; Οι δικές σου πράξεις και συμπεριφορές δημιούργησαν αυτό το αξιοθρήνητα παραμελημένο περιβάλλον στο οποίο ζεις. Όταν οι άλλοι βλέπουν το περιβάλλον στο οποίο ζεις, είναι σαν να βλέπουν την ουσία σου. Μπορείς, λοιπόν, να τους κατηγορήσεις που σε περιφρονούν; Το κατά πόσο ένας άνθρωπος είναι ανώτερος ή κατώτερος, ευγενής ή αχρείος, δεν καθορίζεται από τις αξιολογήσεις των άλλων, αλλά από το τι βιώνει ο ίδιος. Αν έχεις τα στοιχεία της κανονικής ανθρώπινης φύσης, μπορείς να βιώσεις την αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Θα μπορείς να δείξεις τις ευγενείς σου αρετές, και θα είναι φυσικό οι άλλοι να σε υπολήπτονται και να σ’ εκτιμούν. Αν δεν έχεις αυτά τα στοιχεία και δεν καταλαβαίνεις πρακτικά θέματα υγιεινής ούτε ξέρεις πώς να φροντίζεις το περιβάλλον σου, αλλά ζεις όλες τις μέρες σου σ’ ένα «χοιροστάσιο» και μάλιστα νιώθεις κι αρκετά ευχαριστημένος μ’ αυτό, τότε αποκαλύπτεις τα κτηνώδη χαρακτηριστικά σου. Αυτό σημαίνει ότι είσαι ευτελής και κατώτερος. Μπορεί ένας τόσο ευτελής και κατώτερος άνθρωπος, με τέτοια ευτελή και κατώτερη ανθρώπινη φύση, χωρίς ίχνος από το σκεπτικό, τις απόψεις, τις απαιτήσεις και την επιδίωξη που οφείλει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση, να κατανοήσει την αλήθεια; Μπορεί να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Πιστεύετε κι εσείς ότι δεν μπορεί; Γιατί όχι; Κάποιοι θα πουν: «Έχουμε προ πολλού ξεφορτωθεί όλα αυτά τα εγκόσμια πράγματα στα χρόνια της πίστης μας στον Θεό. Δεν μας ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα! ‘‘Το να ζει κανείς μια ποιοτική ζωή’’ είναι κάτι εγκόσμιο!» Δεν το λένε αυτό ορισμένοι άνθρωποι; Είναι, τότε, ο αέρας που αναπνέεις κάτι εγκόσμιο; Είναι τα ρούχα που φοράς κι όλα τα υλικά πράγματα που χρησιμοποιείς εγκόσμια; Γιατί δεν βρίσκεις ένα τυχαίο μέρος στην ύπαιθρο για συνάθροιση; Γιατί να συναθροίζεστε σ’ ένα δωμάτιο; Δεν είναι παράλογοι οι άνθρωποι που το λένε αυτό; Θα σου πω ένα γεγονός: Αν ένας τέτοιος άνθρωπος θέλει να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, θα του είναι δύσκολο. Αν ένας άνθρωπος επιθυμεί να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, θα πρέπει πρώτα να έχει κανονική ανθρώπινη φύση· πέρα απ’ αυτό, θα πρέπει ν’ απαλλαγεί απ’ αυτές τις κακές συνήθειες στη ζωή του, να επιδιώξει έναν τρόπο ζωής κι έναν στόχο στη ζωή του που να έχουν ποιότητα, τρόπους και ήθος. Είναι εύστοχο να το θέσουμε έτσι; Τότε, λοιπόν, είναι εύκολο να αποκατασταθούν αυτά τα προβλήματα; Πόσος καιρός χρειάζεται για ν’ αλλάξει κάποιος τρόπο ζωής και ν’ απαλλαγεί από μια κακή συνήθεια στη ζωή του; Ποια μέθοδος πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να εισέλθει σ’ αυτό το γρηγορότερο δυνατόν; Ποιες μέθοδοι υπάρχουν, εκτός από την τιμωρία; (Η αμοιβαία επίβλεψη.) Η αμοιβαία επίβλεψη είναι μία μέθοδος· εξαρτάται από το αν οι άνθρωποι θα την αποδεχθούν. Όπως το βλέπω Εγώ, η επιβολή προστίμων είναι μια ισχυρή κίνηση, και πραγματικά αποτελεσματική. Από τη στιγμή που θίγεις το θέμα των χρηματικών προστίμων, θίγεις τα συμφέροντα των ανθρώπων. Δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συμμορφωθούν, από φόβο ότι μπορεί να πληγούν τα συμφέροντά τους. Αυτό επιτυγχάνεται με την επιβολή προστίμων. Γιατί, όμως, δεν επιτυγχάνεται τίποτα μέσα από τις συναναστροφές μ’ αυτούς τους ανθρώπους πάνω στην αλήθεια; Επειδή δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση ούτε τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Γι’ αυτό η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια είναι αναποτελεσματική μέθοδος στην περίπτωσή τους. Σε οποιοδήποτε εργασιακό περιβάλλον, μάθε, πρώτον, να ταξινομείς τα πράγματα ανά είδος· δεύτερον, να διατηρείς την τάξη· τρίτον, να διατηρείς την υγιεινή και την καθαριότητα, και τότε, μετά από όλα αυτά, να καλλιεργείς τη συνήθεια να πετάς τα σκουπίδια. Αυτά τα στοιχεία θα πρέπει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση.

Ορισμένες γυναίκες βουρτσίζουν τα μαλλιά τους και βγαίνουν έξω, χωρίς πρώτα να σκουπίσουν τις τούφες μαλλιών που έχουν πέσει κάτω. Το κάνουν αυτό κάθε μέρα. Μπορεί ν’ αλλάξει μια τέτοια συνήθεια; Μόλις τελειώσεις με το βούρτσισμα των μαλλιών σου, πρέπει αμέσως να καθαρίσεις και να συμμαζέψεις. Μην αφήνεις τους άλλους να καθαρίσουν· διαχειρίσου καλά το περιβάλλον σου μόνος σου. Αν θέλεις να διαχειρίζεσαι καλά το περιβάλλον σου, θα πρέπει να ξεκινήσεις με τον εαυτό σου. Καθάριζε πρώτα τον δικό σου χώρο. Εκτός απ’ αυτό, θα πρέπει να είναι κανείς ευαισθητοποιημένος πολίτης σε σχέση με τα δημόσια περιβάλλοντα στα οποία ζει. Για παράδειγμα, όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν την ευθύνη να διαχειρίζονται τους χώρους όπου ζουν κι αναπαύονται. Αν δεις στο έδαφος κομμάτια από φλούδα πορτοκαλιού, απλώς μάζεψέ τα και πέταξέ τα στον κάδο σκουπιδιών. Σε ορισμένα εργοτάξια, μόλις ολοκληρωθεί μια εργασία, υπάρχουν παντού ροκανίδια, πριονίδια, ράβδοι σιδήρου και καρφιά. Πηγαίνοντας εκεί, είναι πολύ εύκολο να πατήσεις ένα καρφί αν δεν είσαι προσεκτικός. Δεν είναι καθόλου ασφαλές. Γιατί δεν καθαρίζουν και δεν φροντίζουν για την υγιεινή μόλις τελειώσουν τη δουλειά τους; Τι σόι κακή συνήθεια είναι αυτή; Μπορούν να εξηγήσουν γιατί το κάνουν αυτό; Τι θα σκέφτονταν οι άλλοι αν έβλεπαν έναν ακατάστατο, βρόμικο χώρο εργασίας; Τα θηρία δεν κάνουν έτσι τη δουλειά τους; Οι άνθρωποι με ανθρώπινη φύση πρέπει να καθαρίζουν και να τακτοποιούν τα πράγματα όταν τελειώνουν μια δουλειά, οπότε οι άλλοι θα καταλαβαίνουν με μια ματιά ότι η δουλειά έγινε από ανθρώπους. Τα θηρία δεν καθαρίζουν μόλις τελειώσουν μια δουλειά, λες και το καθάρισμα δεν είναι δική τους ευθύνη και δεν έχει καμία σχέση μαζί τους. Τι είδους λογική είναι αυτή; Έχω δει πάρα πολλούς ανθρώπους να μην καθαρίζουν μόλις τελειώνουν μια δουλειά. Έχουν όλοι αυτήν την κακή συνήθεια. Τους έχω πει ότι κάθε μέρα, όταν τελειώνουν τη δουλειά τους, θα πρέπει να κανονίζουν να μαζεύει κάποιος όλα τα σκουπίδια. Να καθαρίζουν κάθε μέρα. Έτσι, ο χώρος θα είναι καθαρός. Πρέπει να καλλιεργήσουν μια τέτοια συνήθεια. Για να καλλιεργήσει κάποιος μια συνήθεια στη ζωή του, πρέπει να ξεκινήσει από τη διατήρηση ενός περιβάλλοντος, κι έπειτα να περιμένει να το συνηθίσει. Όταν μια μέρα αλλάξει αυτό το περιβάλλον, θα νιώσει κι ο ίδιος άσχημα αν δει κάτι βρόμικο. Είναι ακριβώς όπως κάποιοι άνθρωποι που έχουν ζήσει στο εξωτερικό για τρία ή πέντε χρόνια και πιστεύουν ότι όλα είναι καλύτερα εκεί. Έρχεται η μέρα που επιστρέφουν στην πατρίδα τους και νιώθουν ότι έγιναν ξαφνικά σπουδαίοι. Συμπεριφέρονται με περιφρόνηση στους άλλους που δεν ενδιαφέρονται για την υγιεινή, στους ανθρώπους που έχουν βρόμικα σπίτια. Δεν αντέχουν ούτε λίγες μέρες χωρίς να κάνουν μπάνιο. Το περιβάλλον τους δεν το επέβαλε αυτό; Έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Πρέπει, λοιπόν, να ξεκινήσεις από τη διαχείριση της προσωπικής σου υγιεινής και του περιβάλλοντός σου. Έτσι θα νιώθεις άνετα κάνοντας το καθήκον σου· κι αυτό είναι που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Σε πολλά μέρη που έχω πάει, έχω δει δωμάτια κοριτσιών που είναι σε απόλυτο χάος, σε πλήρη ακαταστασία. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Θέλεις να είμαστε τακτικοί· θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε λες και είμαστε σε στρατόπεδο;» Δεν υπάρχει λόγος για όλα αυτά. Να στρώνετε το κρεβάτι σας και να καθαρίζετε το δωμάτιό σας κάθε μέρα. Να διατηρείτε την καθαριότητα. Να σας γίνει συνήθεια. Αν κάνεις αυτά τα πράγματα καθημερινά, θα σου γίνουν συνήθεια, κανόνας· θα γίνουν τόσο αυτόματες κινήσεις όσο και το φαγητό. Τότε, θα έχεις καλλιεργήσει μια τέτοια καθημερινή συνήθεια και ο πήχης των απαιτήσεών σου για τους χώρους γύρω σου θα έχει ανέβει. Κι όταν ανέβει αυτός ο πήχης, όλη σου η συμπεριφορά, η νοοτροπία σου, το γούστο σου, η ανθρώπινη φύση σου και η αξιοπρέπειά σου θ’ ανέβουν επίπεδο. Αν, όμως, ζεις σε «χοιροστάσιο», σ’ ένα μέρος που δεν είναι για ανθρώπους, αλλά μοιάζει περισσότερο με τη φωλιά ενός θηρίου, τότε δεν έχεις ανθρώπινη ομοιότητα. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, όταν μπαίνουν σ’ ένα δωμάτιο και βλέπουν ότι ο χώρος και το πάτωμα του είναι καθαρά, σκουπίζουν έξω τα παπούτσια τους για λίγο, για να φύγει η βρομιά. Και πάλι νιώθουν βρόμικοι, οπότε, πριν μπουν στο δωμάτιο, σπεύδουν να βγάλουν τα παπούτσια τους. Όταν ο ιδιοκτήτης του δωματίου βλέπει πόσο καθαροί είναι και πόσο τον σέβονται, θα τους σεβαστεί κι εκείνος. Άλλοι απλώς μπαίνουν μέσα, με παπούτσια καλυμμένα από τη λάσπη, και δεν σκέφτονται καν ότι λερώνουν με λάσπη το πάτωμα. Είναι εντελώς αναίσθητοι ως προς αυτό. Ο ιδιοκτήτης του δωματίου βλέπει ότι από τη φύση τους αγνοούν τους κανόνες. Τους παίρνει με κακό μάτι, κι έτσι τους περιφρονεί και δεν τους επιτρέπει στο εξής να μπουν στο δωμάτιο. Τους αφήνει να περιμένουν απ’ έξω, κι αυτό υποδηλώνει το εξής: «Δεν αξίζεις να μπεις· αν μπεις, θα καταστρέψεις το μέρος και θα μου πάρει πολλή ώρα για να καθαρίσω!» Δεν θα τους σεβαστεί. Όταν βλέπει ότι δεν έχουν ανθρώπινη ομοιότητα, δεν τους σέβεται καν. Αν κάποιος φτάσει σ’ αυτό το σημείο στη ζωή του, εξακολουθεί να είναι άνθρωπος; Ένα κατοικίδιο είναι καλύτερο απ’ αυτόν. Οι άνθρωποι, λοιπόν, για να αποκαλούνται άνθρωποι, πρέπει να βιώνουν ανθρώπινη ομοιότητα, και για να βιώνουν ανθρώπινη ομοιότητα, πρέπει να έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Όπου κι αν ζει κάποιος, όποιο καθήκον κι αν κάνει, πρέπει να τηρεί τους κανόνες. Πρέπει να φροντίζει τον χώρο του και την υγιεινή του και πρέπει να έχει αίσθημα ευθύνης και καλές συνήθειες στη ζωή του. Πρέπει να κάνει τα πάντα με προσοχή και σοβαρότητα, και να συνεχίζει μέχρι να τα κάνει καλά και σύμφωνα με τα πρότυπα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι άλλοι, στην εκτέλεση του καθήκοντός σου και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις ανθρώπους και πράγματα, θα βλέπουν ότι είσαι έντιμος και αξιοπρεπής, ότι είσαι καλός άνθρωπος. Θα νιώθουν θαυμασμό για σένα και θα είναι φυσικό να σε σέβονται. Επίσης, θα σ’ εκτιμούν και θα σε υπολήπτονται, κι έτσι δεν θα σε κοροϊδεύουν ούτε θα σ’ εκφοβίζουν. Θα σου μιλούν με σοβαρότητα, χωρίς χλευασμό ή περιφρόνηση. Δεν ξέρω πώς αντιλαμβάνονται οι άλλοι την εμφάνισή Μου, αλλά έχω μια αίσθηση: Όταν συναντώ τους περισσότερους ανθρώπους, δεν αστειεύονται ούτε μιλάνε επιπόλαια. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Ίσως επειδή οι άνθρωποι έχουν την εξής αίσθηση: «Απλώς είσαι πολύ σοβαρός άνθρωπος. Είσαι σοβαρός και στα λόγια και στις πράξεις Σου. Είσαι έντιμος άνθρωπος. Δεν θα τολμούσα ν’ αστειευτώ όταν αλληλεπιδρώ μαζί Σου. Είναι ξεκάθαρο από την πρώτη ματιά ότι δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος». Αν, όταν πας κάπου και μιλάς, συζητάς, αλληλεπιδράς με ανθρώπους, εκείνοι νιώθουν ότι υπάρχει κάτι στην ανθρώπινη φύση και στο ήθος σου —μπορεί να μην είναι σε θέση να πουν ξεκάθαρα τι είναι αυτό, αλλά εσύ θα ξέρεις τι σκέφτεσαι κάθε μέρα, και θα έχεις πάντα αρχές και πρότυπα για το πώς βλέπεις τα πράγματα κι αλληλεπιδράς με τους ανθρώπους —αν έρχεσαι σ’ επαφή κι αλληλεπιδράς με τους άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε θα λένε ότι είσαι πολύ συνετός, πολύ σοβαρός και συνετός σε ό,τι κάνεις, ότι, δηλαδή, έχεις αρχές. Τι αίσθηση θα τους εμπνεύσει τελικά αυτό; Πάρε τον χρόνο σου και συλλογίσου. Αν έχεις στη συμπεριφορά σου τα εφόδια που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, δεν έχει σημασία πώς μπορεί να σε αξιολογούν οι άλλοι πίσω από την πλάτη σου. Αν πιστεύουν, στα βάθη της καρδιάς τους, ότι είσαι ένας έντιμος, συνετός άνθρωπος, κάποιος με σοβαρή, υπεύθυνη στάση απέναντι σ’ όλα τα πράγματα, κάποιος μ’ ευγένεια, τότε αφού έρθουν σ’ επαφή κι αλληλεπιδράσουν μαζί σου για λίγο, θα καταλήξουν να σε εγκρίνουν και να σε εκτιμούν. Και τότε, θ’ αξίζεις κάτι ως άνθρωπος. Αν, αφού έρθουν σ’ επαφή μαζί σου για λίγο, δουν ότι δεν κάνεις τίποτε καλά, ότι είσαι τεμπέλης κι αχόρταγος, ότι δεν είσαι πρόθυμος να μάθεις τίποτα, ότι τα πρότυπά σου υπερβαίνουν τις ικανότητές σου, ότι είσαι αρκετά πλεονέκτης κι εγωιστής, και ακόμη περισσότερο, ότι δεν σ’ ενδιαφέρει η υγιεινή και δεν σκέφτεσαι να φροντίζεις το περιβάλλον σου· αν δουν ότι δεν ξέρεις τα κατατόπια σε τίποτε από ό,τι κάνεις, ότι έχεις πολύ χαμηλό επίπεδο κι ότι είσαι αναξιόπιστος και ανίκανος να κάνεις καλά οποιαδήποτε εργασία σου ανατίθεται, τότε δεν θα σε υπολογίζουν καθόλου και θ’ ακυρωθείς ως άνθρωπος. Σε τελική ανάλυση, δεν είναι και τόσο σπουδαίο να μη σε υπολογίζουν καθόλου οι άλλοι· αυτό που έχει σημασία είναι ότι αν είσαι εξίσου ευτελής, κατώτερος κι άχρηστος στην καρδιά του Θεού, σαν ένα θηρίο, χωρίς καρδιά ούτε πνεύμα, τότε έχεις μπλέξει άσχημα. Απέχεις ακόμη πολύ από τη σωτηρία! Αν ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα, κι αν τα λόγια και οι πράξεις του δεν ακολουθούν κανέναν κανόνα, αν ένας άνθρωπος μοιάζει με θηρίο, έχει ελπίδα σωτηρίας; Όπως το βλέπω Εγώ, αυτός ο άνθρωπος κινδυνεύει. Αργά ή γρήγορα, θα αποκλειστεί.