Τι άλλο ενδιαφέρει τους αντίχριστους, πέρα από την επιθυμία και τη φιλοδοξία τους να ελέγχουν τους άλλους; Ουσιαστικά τίποτα. Δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τίποτε άλλο. Το κατά πόσο κάνει ο καθένας το κατάλληλο καθήκον, κατά πόσο έχει ρυθμιστεί αποτελεσματικά η στελέχωση, κατά πόσο διαταράσσει και αναστατώνει κάποιος το έργο της εκκλησίας, κατά πόσο προχωράει ομαλά κάθε πτυχή του έργου της εκκλησίας, ποιο τμήμα του έργου έχει κάποιο πρόβλημα, ποιο τμήμα είναι ακόμα αδύναμο, ποιο τμήμα δεν έχει μελετηθεί ακόμα, πού δεν γίνεται σωστά το έργο· όλα αυτά είναι ζητήματα που δεν απασχολούν τους αντίχριστους ούτε ρωτούν ποτέ γι’ αυτά. Δεν νοιάζονται ποτέ για τέτοια πράγματα· δεν κάνουν ποτέ τέτοιου είδους συγκεκριμένο έργο. Για παράδειγμα, δεν παρακολουθούν επιμελώς καμία πτυχή του έργου της μετάφρασης, της επεξεργασίας βίντεο, της παραγωγής ταινιών, του έργου που έχει να κάνει με τα κείμενα ή του έργου της διάδοσης του ευαγγελίου και ούτω καθεξής. Εφόσον κάτι δεν θίγει τη φήμη, το κέρδος ή τη θέση τους, είναι λες και δεν τους αφορά καθόλου. Ποιο είναι, λοιπόν, το μόνο πράγμα που κάνουν; Απλώς χειρίζονται κάποιες γενικές υποθέσεις· κάνουν επιφανειακό έργο που προσέχουν και παρατηρούν οι άλλοι. Τελειώνουν μ’ αυτό, και έπειτα το προβάλλουν σαν δικό τους προσόν και αρχίζουν ν’ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης τους. Νοιάζονται οι αντίχριστοι για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού; Όχι. Νοιάζονται μόνο για τη φήμη και τη θέση τους, για ζητήματα στα οποία μπορούν να ξεχωρίσουν και να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν και να τους λατρεύουν. Οπότε, όποια προβλήματα κι αν προκύπτουν στο έργο της εκκλησίας, ούτε τους απασχολούν ούτε ρωτάνε γι’ αυτά· όσο σοβαρό κι αν είναι ένα πρόβλημα, όσο κι αν πλήττει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, εκείνοι δεν θεωρούν ότι είναι πρόβλημα. Πείτε Μου, έχουν έστω καρδιά; Είναι άνθρωποι με αφοσίωση; Είναι άνθρωποι που αγαπούν και αποδέχονται την αλήθεια; Όλα αυτά γεννούν ερωτηματικά. Τι κάνουν, λοιπόν, όλη μέρα, για να προκαλούν τέτοιο χάος στο έργο της εκκλησίας; Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι δεν λαμβάνουν υπόψη ούτε στο ελάχιστο τις προθέσεις του Θεού. Δεν κάνουν το ουσιαστικό έργο που τους έχει αναθέσει ο Θεός, αλλά απασχολούνται αποκλειστικά με επιφανειακές, γενικές υποθέσεις, ώστε να νομίζουν οι άλλοι ότι εργάζονται· φαινομενικά, κάνουν ότι είναι απασχολημένοι με το καθήκον τους, για να δείξουν στους άλλους ότι έχουν ζήλο και πίστη. Αυτό ρίχνει στάχτη στα μάτια κάποιων ανθρώπων. Όμως, δεν κάνουν ούτε μία πτυχή του ουσιαστικού έργου της εκκλησίας· δεν κάνουν κανένα έργο που σχετίζεται με το πότισμα και την παροχή της αλήθειας. Δεν χρησιμοποιούν ποτέ την αλήθεια για να λύσουν προβλήματα· απλώς χειρίζονται κάποιες γενικές υποθέσεις και κάνουν λίγο έργο που τους κάνει να φαίνονται καλοί. Απέναντι στο ουσιαστικό έργο της εκκλησίας, είναι απλώς επιπόλαιοι και ανεύθυνοι· δεν έχουν το παραμικρό αίσθημα ευθύνης. Όσα προβλήματα κι αν προκύπτουν, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια για να τα λύσουν, και κάνουν μόνο τα τυπικά όσον αφορά τα καθήκοντά τους. Και επειδή έχουν χειριστεί κάποιες επιφανειακές, γενικές υποθέσεις, θεωρούν ότι έχουν κάνει πραγματικό έργο. Οι αντίχριστοι, όσο κάνουν τα καθήκοντά τους, βγαίνουν εκτός ελέγχου και κάνουν κακά πράγματα, ενώ επίσης ενεργούν με αυθαίρετο και δικτατορικό τρόπο. Προκαλούν χάος στο έργο της εκκλησίας και τα κάνουν όλα άνω-κάτω. Ούτε μία πτυχή του έργου δεν γίνεται σε αποδεκτό επίπεδο και χωρίς λάθη· ούτε μία πτυχή του έργου δεν γίνεται καλά αν δεν παρέμβει ο Άνωθεν, δεν ρωτήσει γι’ αυτό και δεν το επιβλέψει. Και ακόμη και τότε, υπάρχουν κάποιοι που είναι όλο παράπονα και ενεργούν με απείθεια όταν αντικαθίστανται· χρησιμοποιούν δόλια επιχειρήματα για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να μεταθέσουν την ευθύνη στους επικεφαλής και στους εργάτες ανωτέρου επιπέδου. Δεν είναι εντελώς παράλογο αυτό; Η πραγματική στάση κάποιου απέναντι στην αλήθεια δεν φαίνεται όταν δεν συμβαίνει τίποτε, αλλά αποκαλύπτεται όταν κλαδεύεται και αντικαθίσταται. Οι άνθρωποι που αποδέχονται την αλήθεια μπορούν να το κάνουν αυτό υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Αν έχουν άδικο, μπορούν να παραδεχθούν το λάθος τους· μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν τα γεγονότα και ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια δεν παραδέχονται ότι έχουν άδικο, ακόμη και όταν φανερώνεται το λάθος τους· πόσο μάλλον αποδέχονται τον χειρισμό τους από τον οίκο του Θεού. Και μάλιστα, τι χρησιμοποιούν κάποιοι από αυτούς ως δικαιολογία; «Είχα καλή πρόθεση, απλώς δεν τα κατάφερα. Δεν μπορεί να με κατηγορήσει κανείς τώρα ό,τι έκανα κάτι κακό. Είχα καλές προθέσεις και υπέφερα και πλήρωσα ένα τίμημα και δαπάνησα τον εαυτό μου. Το να μην κάνει κάποιος κάτι καλά δεν είναι το ίδιο με το να κάνει κάτι κακό!» Είναι σωστό να χρησιμοποιούν αυτήν τη δικαιολογία, αυτήν την πρόφαση και ν’ αρνούνται τον χειρισμό τους από τον οίκο του Θεού; Όποιες δικαιολογίες και προφάσεις κι αν προβάλει κάποιος, δεν μπορεί να συγκαλύψει τη στάση του απέναντι στην αλήθεια και στον Θεό. Αυτό σχετίζεται με τη φύση-ουσία του, και είναι το πιο ενδεικτικό πράγμα. Είτε έχει συμβεί κάτι είτε όχι, η στάση σου απέναντι στην αλήθεια αντιπροσωπεύει τη φύση-ουσία σου. Είναι η στάση σου απέναντι στον Θεό. Το πώς αντιμετωπίζεις τον Θεό φαίνεται απλώς και μόνο από το πώς αντιμετωπίζεις την αλήθεια.

Τι αναφέραμε μόλις τώρα στη συζήτησή μας για τη συμπεριφορά κατά την οποία οι αντίχριστοι ελέγχουν τους άλλους; (Το μόνο που ενδιαφέρει τους αντίχριστους είναι να ελέγχουν τους άλλους.) Σωστά. Οι άνθρωποι που είναι πολύ αλαζόνες και αγαπούν ιδιαίτερα τη θέση εκδηλώνουν ιδιαίτερο «ενδιαφέρον» να ελέγχουν τους άλλους. Αυτό το «ενδιαφέρον» δεν είναι κάτι θετικό· είναι μια επιθυμία και φιλοδοξία, είναι αρνητικό και μειωτικό. Γιατί τους ενδιαφέρει να ελέγχουν τους άλλους; Από αντικειμενική σκοπιά, αυτή είναι η φύση τους. Όμως, υπάρχει κι άλλος ένας λόγος: Οι άνθρωποι που ελέγχουν τους άλλους έχουν ιδιαίτερο πάθος και αδυναμία για τη θέση, τη φήμη, το κέρδος, τη ματαιοδοξία και τη δύναμη. Θα μπορούσα να το θέσω έτσι; (Ναι.) Και δεν μοιάζει αυτό το ιδιαίτερο πάθος και αυτή η ιδιαίτερη αδυναμία με εκείνα του Σατανά; Δεν είναι αυτή η ουσία του Σατανά; Ο Σατανάς σκέφτεται όλη μέρα πώς να παραπλανήσει και να ελέγξει τους ανθρώπους· καθημερινά, ενσταλάζει στους ανθρώπους παράλογες ιδέες και απόψεις, είτε μέσω της κατήχησης και της εκπαίδευσης, είτε μέσω της παραδοσιακής κουλτούρας, είτε μέσω της επιστήμης, της ανώτερης γνώσης και των διδασκαλιών. Κι όσο περισσότερο ενσταλάζει αυτά τα πράγματα στους ανθρώπους, τόσο περισσότερο τον λατρεύουν εκείνοι. Ποιος είναι ο στόχος του Σατανά όταν ενσταλάζει αυτά τα πράγματα στους ανθρώπους; Μόλις το κάνει αυτό, οι άνθρωποι έχουν τις δικές του ιδέες· διαπνέονται από τις δικές του φιλοσοφίες και τον δικό του τρόπο ύπαρξης. Είναι σαν να ριζώνει ο Σατανάς στην καρδιά τους. Ζουν σύμφωνα με τον Σατανά και ο τρόπος ζωής τους είναι ο τρόπος ζωής του Σατανά, ο τρόπος ζωής των διαβόλων. Έτσι δεν είναι; Αυτή δεν είναι και η φύση του ελέγχου που ασκούν οι αντίχριστοι στους άλλους; Θέλουν να κάνουν όλους τους άλλους ανθρώπους ίδιους μ’ αυτούς· θέλουν όλοι να ζουν γι’ αυτούς, να είναι στη διάθεσή τους και να κάνουν πράγματα γι’ αυτούς. Και τα πάντα πρέπει να βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους: Οι σκέψεις και τα λόγια των ανθρώπων, ο τρόπος με τον οποίο μιλάνε, οι ιδέες και οι απόψεις τους, η οπτική και στάση σύμφωνα με την οποία ενεργούν, ακόμα και η στάση τους απέναντι στον Θεό, η πίστη τους, η βούλησή τους και η βλέψη τους να κάνουν το καθήκον τους, όλα αυτά τα πράγματα πρέπει να βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους. Πόσο βαθιά φτάνει αυτός ο έλεγχος; Πρώτα τους κάνουν πλύση εγκεφάλου και τους κατηχούν και έπειτα τους πείθουν όλους να κάνουν ό,τι κι εκείνοι. Γίνονται ο «νονός» τους. Για να κάνουν έτσι τους ανθρώπους, οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν πολλές μεθόδους: Την παραπλάνηση, την κατήχηση, τον εκφοβισμό, και τι άλλο; (Τις ψυχολογικές επιθέσεις.) Αυτό εντάσσεται στην παραπλάνηση. Τι άλλο; (Τον καταναγκασμό και την εξαγορά.) Πώς εξαγοράζουν τους ανθρώπους; Κάποιοι άνθρωποι βγαίνουν εκτός ελέγχου και κάνουν κακά πράγματα ενώ κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού. Μπορούν οι αντίχριστοι να το δουν αυτό ξεκάθαρα; Τους είναι απολύτως ξεκάθαρο. Το χειρίζονται, λοιπόν; Όχι. Και γιατί όχι; Θέλουν να το χρησιμοποιήσουν αυτό για να εξαγοράσουν αυτούς τους ανθρώπους. Τους λένε: «Σου έκανα τη χάρη να μη σε χειριστώ. Θα πρέπει να μ’ ευχαριστείς. Σε είδα να κάνεις κάτι κακό, αλλά δεν σε ανέφερα και δεν σε χειρίστηκα. Ήμουν επιεικής. Άρα, δεν μου χρωστάς στο εξής ευγνωμοσύνη;» Αυτοί οι άνθρωποι είναι έπειτα ευγνώμονες απέναντί τους και τους θεωρούν ευεργέτες τους. Οι αντίχριστοι και αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, είναι σαν τα γουρούνια που κυλιούνται στο ίδιο χοιροστάσιο. Οι αντίχριστοι, όσο είναι στην εξουσία, μπορούν να εξαγοράζουν τέτοιους ανθρώπους: εκείνους που κάνουν κακό, που βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, που στα κρυφά κρίνουν τον Θεό και υπονομεύουν το έργο του οίκου Του. Τέτοια συμμορία πονηρών ανθρώπων προστατεύουν οι αντίχριστοι. Δεν είναι αυτό ένα είδος ελέγχου; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, οι αντίχριστοι ξέρουν βαθιά μέσα τους πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι εκείνοι που διαφυλάττουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Το ξέρουν όλοι —υπάρχει μια σιωπηρή κατανόηση— κι έτσι, συνεργάζονται στενά. «Είμαστε σαν δυο σταγόνες νερό. Δεν λαμβάνεις υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του θεού. Κοροϊδεύεις τον θεό, και το ίδιο κάνω κι εγώ· δεν επιδιώκεις την αλήθεια κι ούτε κι εγώ την επιδιώκω». Οι αντίχριστοι εξαγοράζουν τέτοιους ανθρώπους. Δεν είναι αυτό εξαγορά; (Ναι.) Δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό όταν αφήνουν να πλήττονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Με τίμημα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δικαιολογούν αυτούς τους ανθρώπους που βγαίνουν εκτός ελέγχου και κάνουν κακά πράγματα ή παρασιτούν εις βάρος του οίκου του Θεού. Είναι σαν να εφοδιάζουν αυτούς τους ανθρώπους, και αυτοί οι άνθρωποι είναι ασυνείδητα ευγνώμονες απέναντί τους. Όταν έρχεται η στιγμή να χειριστεί ο οίκος του Θεού αυτούς τους πονηρούς ανθρώπους, τι σκέφτονται για τους αντίχριστους; Λένε μέσα τους: «Ωχ, όχι. Έχουν ήδη απαλλαγεί από τα καθήκοντά τους. Διαφορετικά, θα μπορούσαμε να διασκεδάσουμε λίγο ακόμα· με τη δική τους κάλυψη, κανείς δεν μπορούσε να με χειριστεί». Νιώθουν ακόμα τόσο δεμένοι με τους αντίχριστους! Είναι εμφανές ότι όλα αυτά που κάνουν οι αντίχριστοι είναι διαταράξεις και αναστατώσεις, πράγματα που παραπλανούν τους ανθρώπους και κακές πράξεις που εναντιώνονται στον Θεό. Και όποιος δεν αγαπά την αλήθεια όχι μόνο δεν θα μισεί αυτές τις κακές πράξεις, αλλά θα τις συγκαλύπτει κιόλας. Για παράδειγμα, ήταν κάποτε ένας επικεφαλής που προστάτευε τους αντίχριστους. Ο Άνωθεν τον ρώτησε αν υπήρχε κάποιος στην εκκλησία που προκαλούσε διαταράξεις και αναστατώσεις ή κάποιος που έβγαινε εκτός ελέγχου και έκανε κακά πράγματα ή αν υπήρχαν αντίχριστοι που παραπλανούσαν τους ανθρώπους. Ο επικεφαλής είπε: «Θα ρωτήσω και θα μάθω. Θα το ελέγξω για να σου πω». Δεν ήταν μέρος της δουλειάς του αυτό; Αντιμετώπισε τον Άνωθεν μ’ αυτό το ύφος —«Θα το ελέγξω για να σου πω»— και έπειτα δεν έμαθε κανείς τίποτε παραπάνω γι’ αυτό. Δεν έλεγξε· δεν ήθελε να προσβάλει αυτούς τους ανθρώπους! Και όταν ο Άνωθεν τον ρώτησε ξανά: «Το έλεγξες;», εκείνος είπε: «Ναι, δεν υπάρχει κανείς». Ήταν αλήθεια αυτό; Ήταν ο μεγαλύτερος αντίχριστος από όλους, ο κύριος υπαίτιος για την αναστάτωση του έργου της εκκλησίας και για τη ζημιά στα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ήταν ο ίδιος αντίχριστος· τι να ελέγξει, λοιπόν; Μ’ αυτόν εκεί, όποια κακά πράγματα κι αν έκαναν οι κατώτεροί του, όποιες διαταράξεις και αναστατώσεις κι αν προκαλούσαν, κανείς δεν μπορούσε να τα ελέγξει. Τους εμπόδιζε να το κάνουν. Δεν υποδηλώνει αυτό ότι, υπό αυτές τις συνθήκες, είχε χωρίσει τους κατωτέρους του από τον Θεό; Ναι. Και σε ποιον έδιναν βάση αυτοί οι άνθρωποι, αφού τους είχε χωρίσει από τον Θεό; Δεν έδιναν βάση σ’ αυτόν; Κι έτσι, έγινε ο νταής της πόλης, ο αρχηγός των ληστών, ο τοπικός τύραννος· έθεσε αυτούς τους ανθρώπους υπό τον έλεγχό του. Τι μέθοδο χρησιμοποίησε; Ξεγελούσε τον Άνωθεν και εξαπατούσε τους κατωτέρους του. Εξαγόραζε τους κατωτέρους του και τους έλεγε ευχάριστα λόγια, ενώ εξαπατούσε τον Άνωθεν, δεν τον άφηνε να μάθει τι γινόταν κάτω από αυτόν. Δεν είπε τίποτε γι’ αυτό στον Άνωθεν και μάλιστα δημιούργησε και μια βιτρίνα. Τι βιτρίνα δημιούργησε; Είπε στον Άνωθεν: «Υπάρχει κάποια στην εκκλησία μας που όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές αναφέρουν ότι έχει ανεπαρκή ανθρώπινη φύση, ότι είναι απίστευτα κακόβουλη και ότι είναι ανίκανη να αναλάβει οποιοδήποτε καθήκον. Τι λες; Μπορώ να τη χειριστώ;» Έτσι όπως τα έλεγε, ήταν ξεκάθαρο από τις εκδηλώσεις της ότι ήταν ένας πονηρός άνθρωπος που απαιτούσε χειρισμό. Έτσι, ο Άνωθεν είπε: «Σ’ αυτήν την περίπτωση, μπορείς να τη χειριστείς. Την έχετε χειριστεί;» Εκείνος είπε: «Τη χειριστήκαμε τον προηγούμενο μήνα και την αποπέμψαμε». Ήταν τα γεγονότα πραγματικά όπως τα έλεγε; Μετά από πιο λεπτομερείς ερωτήσεις, τι αποδείχθηκε ότι συνέβαινε στην πραγματικότητα; Αυτή η γυναίκα δεν τα πήγαινε καλά μαζί του. Και υπήρχε λόγος γι’ αυτό: Αυτός ο επικεφαλής δεν έκανε πραγματικό έργο και δημιουργούσε μονίμως συμμορίες και κλίκες ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές· εμφάνιζε τις εκδηλώσεις ενός αντίχριστου, και αυτή η γυναίκα τον διέκρινε και ανέφερε και εξέθεσε αυτά τα προβλήματα. Μόλις έκανε αυτήν την αναφορά, το ανακάλυψαν οι υποτακτικοί του επικεφαλής και η συνέπεια ήταν να την τιμωρήσει και να την αποπέμψει. Αυτός ο αντίχριστος κατάφερε να κάνει όλους τους κατωτέρους του να ξεσηκωθούν ενάντια σ’ αυτήν τη γυναίκα και να την απορρίψουν, και τελικά, τη χειρίστηκε και την απέπεμψε, αναφέροντας στη συνέχεια αυτά τα «καλά νέα» στον Άνωθεν. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην εκκλησία; Ναι. Αυτοί οι αντίχριστοι καταστέλλουν τους αδελφούς και τις αδελφές· καταστέλλουν εκείνους που μπορούν να τους διακρίνουν και ν’ αναφέρουν τα προβλήματά τους, καθώς και εκείνους που μπορούν να διακρίνουν τη φύση-ουσία τους. Μάλιστα υποβάλλουν ακόμα και παράπονα ενάντια στα θύματά τους πρώτοι, αναφέροντας στον Άνωθεν ότι εκείνα προκαλούν αναστάτωση. Στην πραγματικότητα, ποιος προκαλεί αναστάτωση; Οι αντίχριστοι είναι εκείνοι που αναστατώνουν και ελέγχουν την εκκλησία.

Ποιες τεχνικές χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να κάνουν τους άλλους να υποταχθούν σ’ αυτούς; Μία τεχνική είναι ότι χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για να σε ελέγξουν· να ελέγξουν τις σκέψεις σου, τις μεθόδους σου, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις και, με την εξουσία που ασκούν, ακόμα και το καθήκον που κάνεις. Αν τους προσεγγίσεις, θα σου δώσουν ένα εύκολο καθήκον που σου επιτρέπει να ξεχωρίσεις· αν είσαι μονίμως ανυπάκουος απέναντί τους, επισημαίνεις διαρκώς τα ελαττώματά τους και εκθέτεις το πρόβλημα της διαφθοράς τους, θα κανονίσουν να κάνεις μια δουλειά που δεν αρέσει σε κανέναν· για παράδειγμα θα βάλουν μια νεαρή αδελφή να κάνει κάποια βρομερή και κουραστική δουλειά. Αναθέτουν τις εύκολες και καθαρές δουλειές σε όποιον τους προσεγγίζει, τους κολακεύει και λέει πάντα αυτό που θέλουν ν’ ακούσουν. Έτσι φέρονται οι αντίχριστοι στους ανθρώπους και τους ελέγχουν. Με άλλα λόγια, όσον αφορά την εξουσία σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη στελέχωση και τις μεταθέσεις, το ποιος κάνει τι εξαρτάται απολύτως από εκείνους· εκείνοι έχουν τον αποκλειστικό έλεγχο. Είναι αυτό απλώς και μόνο ένα είδος φιλοδοξίας και επιθυμίας; Όχι. Δεν αντιστοιχεί αυτό ακριβώς στο όγδοο σημείο των εκδηλώσεων των αντίχριστων: «Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό»; Σε τι αναφέρεται η φράση «Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό»; Ποιο είναι το πρόβλημα μ’ αυτήν την εκδήλωση; Για ποιον λόγο είναι λάθος; Επειδή κάνουν τους άλλους να υποταχθούν σε κάτι που αντιτίθεται εντελώς στην αλήθεια. Δεν συνάδει με τις αλήθεια-αρχές. Αντιτίθεται εντελώς στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και στις προθέσεις του Θεού· δεν διαφυλάττει ούτε στο ελάχιστο τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και δεν συνάδει ούτε στο ελάχιστο με την αλήθεια. Κάνουν τους άλλους να υποτάσσονται αποκλειστικά και μόνο στις δικές τους φιλοδοξίες, επιθυμίες και προτιμήσεις, στα δικά τους ενδιαφέροντα και στις δικές τους αντιλήψεις. Αυτή δεν είναι η ουσία του προβλήματος; Αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η ουσία των αντίχριστων. Δεν φτάνει αυτό στον πυρήνα του ζητήματος; Θα έπρεπε να είναι εύκολο να διακρίνει κανείς αυτόν τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν οι αντίχριστοι. Υπάρχουν κάποιοι επικεφαλής και εργάτες που εκφράζουν ορθές και σωστές απόψεις και, παρόλο που κάποιοι άνθρωποι δεν πείθονται και δεν μπορούν να τις αποδεχθούν, αυτοί οι επικεφαλής μπορούν και επιμένουν στην εφαρμογή αυτών των σωστών απόψεων και τις κάνουν πράξη. Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτήν τη συμπεριφορά και στη συμπεριφορά των αντίχριστων; Και οι δύο φαίνονται παρόμοιες με την πρώτη ματιά, αλλά υπάρχει διαφορά στην ουσία τους. Αυτό που κάνουν οι αντίχριστοι είναι να πηγαίνουν σκοπίμως κόντρα στην αλήθεια και στις εργασιακές αρχές του οίκου του Θεού, να πείθουν τους άλλους να κάνουν αυτό που λένε εκείνοι με το πρόσχημα ότι κάνουν ένα καθήκον για τον οίκο του Θεού και ότι υποτάσσονται στην αλήθεια. Αυτό είναι λάθος· ένα σκανδαλώδες, εξωφρενικό λάθος. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες υποστηρίζουν σωστές απόψεις. Ό,τι συνάδει με τις αλήθεια-αρχές θα πρέπει να υποστηρίζεται. Αυτό δεν είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια ούτε περιορίζει τους ανθρώπους· είναι υποστήριξη της αλήθειας. Οι δύο συμπεριφορές φαίνονται παρόμοιες με την πρώτη ματιά, αλλά οι ουσίες τους είναι διαφορετικές: Η μία υποστηρίζει τις αλήθεια-αρχές και η άλλη υποστηρίζει λανθασμένες απόψεις. Όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι παραβιάζουν την αλήθεια, είναι εχθρικά απέναντί της και πηγάζουν εξολοκλήρου από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες· γι’ αυτό οι αντίχριστοι θα έκαναν τους άλλους να υποτάσσονται μόνο σ’ αυτούς και όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Αυτός είναι ο πυρήνας αυτού του σημείου. Αυτό που αναφέραμε μόλις τώρα είναι τεκμηριωμένο γεγονός. Σε τι αναφέρονται εδώ οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες; Αναφέρονται σε κάποιους ανθρώπους που δεν κάνουν τα προφανή πράγματα που θα έκανε ένας αντίχριστος, αλλά έχουν αυτές τις τάσεις. Έχουν αυτές τις τάσεις και αυτές τις εκδηλώσεις, γεγονός που σημαίνει ότι έχουν αυτές τις επιθυμίες και φιλοδοξίες. Σε όποια ομάδα κι αν βρίσκονται, θέλουν πάντα να διατάζουν τους άλλους σαν αξιωματούχοι: «Εσύ, πήγαινε φτιάξε φαΐ!» «Εσύ, πήγαινε να ενημερώσεις τον τάδε!» «Να εργάζεστε πιο σκληρά στο καθήκον σας και να έχετε μεγαλύτερη αφοσίωση· ο θεός βλέπει!» Είναι απαραίτητο να λένε τέτοια πράγματα; Τι σόι ύφος είναι αυτό; Ποιοι είναι για να ενεργούν πάντα σαν κύριοι και αφέντες; Είναι ένα τίποτα, κι ωστόσο τολμούν να λένε τέτοια πράγματα. Δεν είναι αυτό έλλειψη λογικής; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Είναι μπουμπουνοκέφαλοι». Όμως, δεν είναι συνηθισμένοι μπουμπουνοκέφαλοι· είναι ιδιαίτεροι. Πώς είναι ιδιαίτεροι; Όταν διαφωνούν ή συσκέπτονται με οποιονδήποτε για ένα ζήτημα, είτε έχουν δίκιο είτε άδικο, πρέπει στο τέλος να υπερισχύσουν· είτε έχουν δίκιο είτε άδικο, πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο, να κάνουν κουμάντο και να παίρνουν τις αποφάσεις. Όποια κι αν είναι η θέση τους, θέλουν να παίρνουν τις αποφάσεις. Αν κάποιος άλλος υπερισχύσει εκφράζοντας μια σωστή άποψη, εκείνοι θυμώνουν· εγκαταλείπουν το πόστο τους και σταματούν να εργάζονται. Παραιτούνται, λέγοντας: «Πείτε ό,τι θέλετε. Ούτως ή άλλως, δεν κάνετε αυτό που λέω!» Δεν έχουν αυτήν τη φιλοδοξία και επιθυμία; Ποιες είναι οι συνέπειες όταν τέτοιοι άνθρωποι είναι κύριοι και αφέντες, όταν είναι εκείνοι υπεύθυνοι, όταν γίνονται επικεφαλής; Γίνονται χαρακτηριστικοί αντίχριστοι. Έχετε εσείς τέτοιες εκδηλώσεις; Αυτό δεν θα ήταν καλό! Δεν θα είναι μεγάλη συμφορά αν κάποιος που πιστεύει στον Θεό δεν αποκτήσει την αλήθεια, αλλά αντιθέτως γίνει αντίχριστος;

Πώς αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους οι άπιστοι; Όταν συναντούν κάποιον, κοιτάζουν πρώτα την εξωτερική του εμφάνιση και τα ρούχα του· όταν ακούνε τους άλλους να μιλάνε, θέλουν πάντα να διαπιστώσουν αν διαθέτουν γνώσεις. Αν θεωρήσουν ότι η εξωτερική σου εμφάνιση και τα ρούχα σου δεν λένε και πολλά και ότι δεν είσαι πολύ μορφωμένος ή καλλιεργημένος, σε περιφρονούν και θέλουν να έχουν εκείνοι το πάνω χέρι όταν μιλάνε μαζί σου. Εγώ λέω: «Αν θέλεις να διαφωνήσεις, ορίστε· μίλα». Κρατώ το στόμα Μου κλειστό· υποχωρώ. Όπου κι αν πάω, οι περισσότεροι άνθρωποι στον οίκο του Θεού Με ακούνε. Έτσι, ψάχνω ευκαιρίες ν’ ακούσω τους άλλους να μιλάνε, να τους αφήσω να λένε περισσότερα· προσπαθώ να τους αφήνω όλους να μιλάνε μέσα από την καρδιά τους και ν’ αναφέρουν τις δυσκολίες που νιώθουν μέσα τους και τις γνώσεις τους. Όσο ακούω, μπορώ να διαπιστώσω κάποιες αποκλίσεις. Μπορώ να καταλάβω κάποια από τα προβλήματα και τις ελλείψεις τους, τι προβλήματα έχουν προκύψει όσον αφορά το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν και ποιος τομέας του έργου της εκκλησίας δεν γίνεται σωστά, ποια προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν και αν χρειάζεται να λυθούν. Συγκεντρώνομαι σε όσα ακούω γι’ αυτά τα πράγματα. Αν διαφωνούμε για κάποιο ζήτημα, αν, για παράδειγμα, Εγώ λέω ότι το ποτήρι είναι χάρτινο κι εσύ επιμένεις ότι είναι πλαστικό, θα πω: «Καλά. Έχεις δίκιο». Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου. Κάποιοι σκέφτονται: «Αν έχεις δίκιο, γιατί να μη διαφωνήσεις;» Εξαρτάται από το ζήτημα. Αν είναι κάτι που έχει να κάνει με την αλήθεια, το σωστό είναι να δώσεις βάση σ’ Εμένα· αν πρόκειται για κάποια εξωτερική υπόθεση, ό,τι κι αν λέτε, δεν θα εμπλακώ. Τέτοια πράγματα δεν έχουν καμία σχέση μ’ Εμένα. Δεν ωφελεί να διαφωνώ για τέτοια πράγματα. Υπάρχουν κάποιοι που συζητούν ζητήματα του κράτους. Σ’ αυτούς, λέω: «Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, έτσι έχουν τα πράγματα». Κολλάω τη φράση «απ’ ό,τι καταλαβαίνω» στην αρχή· υπάρχει κάποια αυτογνωσία σ’ αυτό. Αναφέρω ένα γεγονός που γνωρίζω για να εξηγήσω το ζήτημα, λέγοντας: «Έτσι έχει η κατάσταση τώρα· αν, όμως, υπάρχουν κάποιες ειδικές συνθήκες, δεν τις γνωρίζω». Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι ν’ αξιολογήσω το ζήτημα σύμφωνα μ’ αυτό το γεγονός, αλλά δεν κάνω επίδειξη των γνώσεών Μου. Απλώς τους δίνω λίγες πληροφορίες ως αναφορά. Δεν έχω την πρόθεση να βγω από πάνω και να τους καταστείλω, να τους δείξω πόσο ευφυής είμαι, ότι ξέρω τα πάντα και ότι εκείνοι δεν ξέρουν τίποτα. Δεν είναι αυτή η οπτική Μου. Όταν κάποιοι άνθρωποι συνομιλούν μαζί Μου, αναφέρω κάποιες πληροφορίες που δεν γνωρίζουν, και εκείνοι λένε: «Τι ξέρεις εσύ; Εσύ κάθεσαι μέσα όλη μέρα». Δεν ξέρουν αυτές τις πληροφορίες, κι ωστόσο θέλουν να διαφωνήσουν και να τσακωθούν μαζί Μου γι’ αυτό το θέμα. Εγώ λέω: «Σωστά. Δεν βγαίνω έξω, αλλά αυτό το πράγμα το ξέρω. Απλώς σου το λέω, τίποτε παραπάνω. Αν θες πίστεψέ το. Αν δεν θες μην το πιστεύεις». Για ποιον λόγο να διαφωνήσω; Το να διαφωνήσει κανείς για κάτι τέτοιο δείχνει μια διάθεση. Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι θέλουν ν’ ανταγωνίζονται για το ποιος είναι ανώτερος όταν η συζήτηση έχει να κάνει μ’ ένα εξωτερικό ζήτημα, και λένε: «Πώς και το ήξερες εσύ; Εγώ γιατί δεν το ξέρω; Εσύ γιατί μπορείς ν’ αναφέρεις το ζουμί του θέματος, ενώ εγώ δεν μπορώ;» Για παράδειγμα, Εγώ λέω: «Στα χρόνια που έχω μείνει εδώ, διαπίστωσα κάτι χαρακτηριστικό για το κλίμα: Είναι αρκετά υγρό». Αυτή είναι μια παρατήρηση που έκανα αφού έχω μείνει για πολύ καιρό σ’ αυτό το μέρος· είναι ένα γεγονός. Κι ωστόσο, κάποιοι το ακούνε και λένε: «Πράγματι έτσι είναι; Τότε πώς και δεν έχω νιώσει την υγρασία;» Επειδή δεν έχεις νιώσει την υγρασία, αυτό δεν σημαίνει ότι το κλίμα δεν είναι υγρό. Δεν μπορείς απλώς να βασίζεσαι σ’ αυτό που νιώθεις· πρέπει να βασίζεσαι στα δεδομένα. Τα καθημερινά δελτία καιρού αναφέρουν πολλές λεπτομέρειες και, αν έχεις δει αρκετά, θα ξέρεις ότι το κλίμα είναι πράγματι υγρό εδώ. Δεν είναι κάτι που απλώς το φαντάστηκα και δεν μιλάω με βάση αυτό που νιώθω. Και γιατί ισχύει αυτό; Υπάρχουν πάντα βρύα στο κάτω μέρος των τοίχων που βλέπουν στη σκιά, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Την άνοιξη, υπάρχουν κάποια μέρη στα οποία δεν θα τολμούσα να περπατήσω, γιατί γλιστράνε πολύ. Κατέληξα σ’ αυτήν τη διαπίστωση επειδή το πέρασα αυτό, το βίωσα, το είδα με τα ίδια Μου τα μάτια και το ένιωσα προσωπικά. Όταν μιλάω έτσι, δεν πηγαίνω κόντρα στα γεγονότα, έτσι δεν είναι; Όμως, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που Με αμφισβητούν γι’ αυτά τα πράγματα όταν Μου μιλάνε· Εγώ λέω ότι έχει υγρασία εδώ, κι εκείνοι απλώς λένε ότι δεν έχει. Δεν είναι μπερδεμένοι άνθρωποι; (Είναι.) Κάποιες δηλώσεις βασίζονται στην πραγματικότητα, αφού προέρχονται από την εμπειρία και δεν είναι προϊόντα φαντασίας. Γιατί λέω ότι δεν είναι φαντασιοκοπίες; Επειδή παρουσιάζουν τις λεπτομέρειες ξεκάθαρα, διεξοδικά και συστηματικά, και επειδή αυτό που βλέπει και βιώνει κάποιος αντιστοιχεί απολύτως σε αυτό που περιγράφουν αυτές οι δηλώσεις. Δεν είναι, λοιπόν, ακριβείς αυτές οι δηλώσεις; (Ναι.) Κι ωστόσο, ακόμα και μ’ αυτές τις ακριβείς δηλώσεις, υπάρχουν κάποιοι που μονίμως Με αμφισβητούν και διαφωνούν μαζί Μου μ’ αυτόν τον τρόπο. Για ποιον λόγο διαφωνούν; Είναι αυτό μια θανάσιμη μάχη; Μάχονται για τη ζωή τους; Δεν διαφωνούν γι’ αυτόν τον λόγο. Απλώς θέλουν ν’ ανταγωνιστούν για το ποιος ξέρει περισσότερα. Απλώς τους αρέσει να διαφωνούν· αυτό είναι μια διάθεση. Πώς πιστεύετε ότι θα πρέπει ν’ αντιμετωπιστούν αυτοί οι άνθρωποι; Θα πρέπει να τους εκθέσεις και να διαφωνείς μαζί τους μέχρι να σου ανέβει το αίμα στο κεφάλι; (Όχι.) Είναι ανώφελο να διαφωνείς με τέτοιους ανίδεους ανθρώπους. Είναι υποτιμητικό. Απλώς μην ασχολείσαι. Δεν αρκεί αυτό; Σε τι ωφελεί να διαφωνείς με τέτοιους ανόητους και απερίσκεπτους ανθρώπους; Αν υπάρχει μια διαφωνία ή αντιπαράθεση επειδή κάποιος δεν κατανοεί ένα ζήτημα που έχει να κάνει με την αλήθεια, τότε εντάξει. Δεν δείχνει, όμως, άγνοια το να διαφωνείς γι’ αυτές τις εξωτερικές υποθέσεις; Η διάθεση των αντίχριστων είναι, κυρίως, να μην αποδέχονται την αλήθεια, να είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι και ν’ αποστρέφονται την αλήθεια. Οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται καν τα σωστά λόγια ή τα σχόλια και τα ρητά που συμφωνούν με τα γεγονότα. Αντ’ αυτού, τα ερευνούν και έρχονται σ’ αντιπαράθεση και διαφωνούν μαζί σου γι’ αυτά· για να μη μιλήσω για την αλήθεια. Δεν είναι αυτό μια διάθεση; (Ναι.) Τι διάθεση είναι αυτή; Αλαζονεία. Αυτό που εννοούν είναι: «Κατανοείς μόνο ένα μέρος της αλήθειας, έτσι δεν είναι; Δεν κατανοείς τις εξωτερικές υποθέσεις, οπότε καλά θα κάνεις να μ’ ακούσεις σε ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτές! Μη λες ό,τι να ’ναι· πραγματικά με κάνει έξω φρενών αυτό. Δεν είναι δική σου δουλειά να διαχειρίζεσαι αυτές τις εξωτερικές υποθέσεις. Στις δικές σου ευθύνες, σε ό,τι αφορά την αλήθεια, θα σ’ ακούσω· σταμάτα, όμως, να μιλάς γι’ αυτά τα εξωτερικά ζητήματα. Σκάσε, επιτέλους! Δεν σου έχουν συμβεί ποτέ αυτά τα ζητήματα, οπότε τι ξέρεις; Πρέπει να μ’ ακούσεις!» Θέλουν σε όλα οι άλλοι να τους ακούνε. Θέλουν να κατακτήσουν τους πάντες και δεν κοιτάζουν καν με ποιον έχουν να κάνουν. Τι διάθεση είναι αυτή; Εμπεριέχει καθόλου λογική; (Όχι.)

Πείτε Μου, είναι εύκολο ή δύσκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Μου; (Εύκολο.) Πώς το ξέρετε; Γιατί λέτε ότι είναι εύκολο; Θα σας πω Εγώ, και θα δείτε αν είναι σωστή και ακριβής η εξήγηση που δίνω για τον εαυτό Μου. Πρώτον, έχω κανονικό ορθολογισμό. Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτή η κανονικότητα; Σημαίνει ότι έχω ακριβή πρότυπα και ακριβή οπτική σε σχέση με όλα τα ζητήματα. Υπό αυτήν την έννοια, δεν είναι κανονικές όλες οι απόψεις και οι δηλώσεις Μου σε σχέση με κάθε πράγμα, καθώς και η στάση Μου απέναντι σε κάθε πράγμα; (Ναι.) Είναι κανονικές· αν μη τι άλλο, συμφωνούν με τα πρότυπα της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεύτερον, η αλήθεια Με κρατάει υπό έλεγχο. Αυτές είναι οι δύο στοιχειώδεις πτυχές του κανονικού ορθολογισμού. Και υπάρχει ακόμα μία πτυχή σ’ αυτό: Ο λόγος για τον οποίο μπορείτε να διακρίνετε ότι είναι εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Μου είναι ότι έχω το σωστό μέτρο και ξέρω τα πρότυπα σε ό,τι αφορά τους κάθε λογής ανθρώπους. Έχω το σωστό μέτρο, καθώς και τους τρόπους και τα μέσα για να αντιμετωπίζω τους κάθε λογής ανθρώπους: τους επικεφαλής και τους συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές, τους ηλικιωμένους και τους νέους, τους αλαζόνες ανθρώπους που έχουν την τάση να επιδεικνύονται, όσους έχουν πνευματική κατανόηση, όσους δεν έχουν, και ούτω καθεξής. Τι είναι, κυρίως, αυτό το σωστό μέτρο και αυτοί οι τρόποι και τα μέσα; Συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές· δεν κάνω πράγματα τυχαία. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι σ’ εκτιμούσα επειδή είσαι φοιτητής στο πανεπιστήμιο ή ότι σε περιφρονούσα επειδή είσαι χωρικός· αυτές δεν είναι αρχές. Πώς, λοιπόν, αντιλαμβάνομαι αυτές τις αρχές; Εξετάζοντας το επίπεδο και την ανθρώπινη φύση κάποιου, το καθήκον που κάνει, την πίστη του στον Θεό και τη στάση του απέναντι στην αλήθεια. Αντιμετωπίζω τους ανθρώπους με βάση όλες αυτές τις διάφορες πτυχές συνδυαστικά. Ωστόσο, υπάρχει ένας ακόμη λόγος για τον οποίο θεωρείτε ότι είναι εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Μου· είναι κάτι που ίσως δημιουργεί αντιλήψεις σε πολλούς ανθρώπους και δεν μπορούν να το αποδεχθούν. Σκέφτονται: «Αφού έχεις θέση, γιατί δεν μοιάζεις με κάποιον που έχει θέση; Δεν διακηρύττεις τη θέση Σου· δεν είσαι μεγάλος και τρανός. Στο μυαλό τους, οι άνθρωποι σκέφτονται ότι πρέπει να Σε θαυμάζουν· όμως, γιατί όταν Σε βλέπουν, το θεωρούν πιο πρέπον να Σε αντιμετωπίζουν ισότιμα ή ακόμα και να Σε κοιτάζουν αφ’ υψηλού;» Κι έτσι, πιστεύουν ότι είναι εύκολο να τα πηγαίνουν καλά μαζί Μου και χαλαρώνουν. Έτσι δεν είναι; Έτσι έχουν τα πράγματα. Κατά συνέπεια, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει λόγος να Με φοβούνται και ότι είναι υπέροχο που τα πηγαίνουν καλά μαζί Μου μ’ αυτόν τον τρόπο. Πείτε Μου, αν σας καταπίεζα σε κάθε ευκαιρία, σας κλάδευα χωρίς βάσιμο λόγο, και σας κατσάδιαζα και σας έκανα διάλεξη όλη μέρα με μια ζοφερή έκφραση στο πρόσωπό Μου, τότε δεν θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα; Θα σκεφτόσασταν: «Με την εκκεντρική προσωπικότητα και τις εναλλαγές διάθεσης που έχεις, είναι πολύ δύσκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Σου!» Τότε δεν θα ήταν εύκολο να τα πηγαίνετε καλά μαζί Μου. Ακριβώς επειδή σας φαίνομαι κανονικός σε όλες τις πτυχές Μου, στην προσωπικότητά Μου, σ’ αυτά που με ευχαριστούν και σ’ αυτά που με θυμώνουν, στις λύπες και τις χαρές Μου, και επειδή πιστεύετε με το μυαλό σας ότι οι άνθρωποι με αίγλη και υψηλή θέση πρέπει να είναι μεγάλοι και τρανοί —κι ωστόσο έτσι όπως Με βλέπετε τώρα είμαι απλώς πολύ συνηθισμένος— ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο ρίχνετε τις άμυνές σας και πιστεύετε ότι είναι εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Μου. Εκτός αυτού, θεωρείτε ότι χρησιμοποιώ γραφειοκρατική ορολογία όταν μιλάω; (Όχι.) Δεν χρησιμοποιώ τέτοια ορολογία. Στα πράγματα που δεν καταλαβαίνετε, σας βοηθάω όσο περισσότερο μπορώ με ό,τι μπορώ και σπάνια σας χλευάζω. Γιατί το κάνω σπάνια αυτό; Υπάρχουν στιγμές που νιώθω μεγάλη απόγνωση και δεν μπορώ να μη σας πω κάποια χλευαστικά λόγια, αλλά πρέπει επίσης να λάβω υπόψη Μου ότι μπορεί να γίνετε αδύναμοι, κι έτσι σας μιλάω μ’ αυτόν τον τρόπο όσο το δυνατόν λιγότερο. Αντιθέτως, είμαι ανεκτικός, επιεικής και υπομονετικός. Σας βοηθάω όσο περισσότερο μπορώ, όπου μπορώ, και σας διδάσκω όσα περισσότερα μπορώ σε ό,τι μπορώ· αυτό κάνω στις περισσότερες περιπτώσεις. Και γιατί το κάνω αυτό; Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι υστερούν περισσότερο σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη μαρτυρία για τον Θεό και την κατανόηση της αλήθειας· όμως, σε ό,τι έχει να κάνει με το φαγητό, το ποτό και την καλοπέραση, με τα ρούχα και το μακιγιάζ, με τα παιχνίδια ή με οποιαδήποτε τέτοια κοσμικά ζητήματα, οι άνθρωποι ξέρουν τα πάντα. Από την άλλη πλευρά, οι άνθρωποι είναι ανίδεοι σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την πίστη στον Θεό και με την αλήθεια· δεν έχουν τίποτε να πουν όταν είναι να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό και να αξιοποιήσουν τις επαγγελματικές τους δεξιότητες, τα προτερήματα και τα χαρίσματά τους για να κάνουν λίγο από το έργο της κατάθεσης μαρτυρίας για τον Θεό, να παράγουν κάποιο έργο που καταθέτει μαρτυρία για τον Θεό. Τι πρέπει να κάνω, όταν βλέπω μια τέτοια κατάσταση; Πρέπει να σας διδάξω, να σας καθοδηγήσω βήμα προς βήμα και να σας διδάξω όσο καλύτερα μπορώ. Επιλέγω τα πράγματα που καταλαβαίνω, που ξέρω και που μπορώ να κάνω, και σας τα διδάσκω, ξανά και ξανά, μέχρι να ολοκληρωθεί ένα αντικείμενο του έργου. Σας διδάσκω όλα όσα μπορώ, όσο μπορώ· και όσο για τα πράγματα που δεν μπορώ να διδάξω ή που δεν μαθαίνονται, κατανοείτε ό,τι μπορείτε να κατανοήσετε. Ας ακολουθήσουν τα πράγματα τη φυσική τους πορεία. Δεν θα σε εξαναγκάσω να κατανοήσεις αυτά τα πράγματα. Στο τέλος, υπάρχουν κάποιοι που λένε: «Όσοι από εμάς κατανοούμε ένα επάγγελμα έχουμε υποκύψει σε κάποιον άσχετο με το αντικείμενο. Εμείς που κατανοούμε αυτό το επάγγελμα δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε τίποτε και αυτός ο άνθρωπος που δεν ξέρει τίποτε σχετικά με αυτό το επάγγελμα πρέπει να μας διδάσκει συνεχώς. Είναι τόσο ταπεινωτικό!» Αυτό δεν είναι ταπεινωτικό. Όλων των ανθρώπων το μυαλό κολλάει όταν πρέπει να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό ως πιστοί· αν οι άνθρωποι γεννιόνταν με την ικανότητα να καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό, τότε κανείς δεν θα Του εναντιωνόταν! Επειδή οι άνθρωποι ανήκουν στο σινάφι του Σατανά και έχουν μια φύση-ουσία που είναι εχθρική απέναντι στον Θεό, δεν μπορούν να κάνουν πράγματα που σχετίζονται με την αλήθεια και με την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό. Τότε, λοιπόν, τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι; Εφόσον καταβάλλουν όλες τους τις προσπάθειες για να κάνουν ό,τι μπορούν, αυτό είναι αρκετό. Αν έχω την ενέργεια να προσφέρω βοήθεια και καθοδήγηση, βοηθάω. Αν δεν την έχω ή αν είμαι απασχολημένος με άλλα πράγματα και δεν μπορώ να βρω τον χρόνο, τότε απλώς κάνετε ό,τι μπορείτε. Αυτό συνάδει με τις αρχές, έτσι δεν είναι; Είναι ο μόνος τρόπος. Δεν σας εξαναγκάζω να κάνετε πράγματα που ξεπερνούν τις δυνάμεις σας. Είναι ανώφελο· δεν μπορεί να γίνει. Στο τέλος, οι άνθρωποι σκέφτονται: «Είναι αρκετά εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Σου και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις Σου. Εσύ μας λες τι να κάνουμε κι εμείς κάνουμε αυτό που λες». Κάποιοι άνθρωποι μπορεί κατά καιρούς να κλαδευτούν. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι εντάξει μετά από αυτό, έχουν τη σωστή κατανόηση. Κάποιοι λίγοι εγκαταλείπουν το έργο τους και κάποιοι λίγοι προκαλούν κρυφά αναστατώσεις, δεν προσπαθούν σκληρά να κάνουν το καθήκον τους και δεν κάνουν πραγματικό έργο. Τότε, αυτοί οι άνθρωποι αντικαθίστανται. Αν δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις το έργο, τότε παραιτήσου. Γιατί πρέπει να είσαι εσύ αυτός που θα χρησιμοποιηθεί; Θα σε αντικαταστήσουμε· τελεία και παύλα. Είναι απλό, έτσι δεν είναι; Αν στο μέλλον αυτοί οι άνθρωποι μετανοήσουν, αλλάξουν και κάνουν καλά το έργο τους, τότε θα τους δοθεί άλλη μία ευκαιρία· και αν εξακολουθούν να προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις με τον ίδιο τρόπο, τότε δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ ξανά. Θα είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσω κάποιον που είναι υπάκουος. Σε τι ωφελεί να μπλέκομαι όλη την ώρα με τέτοιους ανθρώπους; Σωστά; Κάτι τέτοιο είναι δύσκολο για εκείνους και εξουθενωτικό για Μένα. Υπάρχουν αρχές στον τρόπο με τον οποίο χειρίζομαι αυτά τα πράγματα και υπάρχουν επίσης αρχές στον τρόπο με τον οποίο τα πηγαίνω καλά με τους άλλους. Άλλος ένας λόγος για τον οποίο είναι εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Μου είναι ότι στην επαφή Μου με τους ανθρώπους δεν ζητώ ποτέ από αυτούς πράγματα που είναι πολύ απαιτητικά. Κάνε ό,τι μπορείς· στα πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις, θα σε καθοδηγήσω, βήμα προς βήμα. Κάνε ό,τι μπορείς με όλη σου την καρδιά· αν δεν το κάνεις με όλη σου την καρδιά, δεν θα σ’ εξαναγκάσω να το κάνεις. Όσο για τα υπόλοιπα, δηλαδή το πώς πιστεύεις στον Θεό, αυτό είναι δική σου υπόθεση. Αν δεν αποκομίσεις τίποτα στο τέλος, δεν θα μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν. Τι πιστεύετε για τις αρχές που ακολουθώ στον τρόπο με τον οποίο φέρομαι στους ανθρώπους; Βρίσκετε ότι είναι λίγο επιεικείς; Δεν ισχύει αυτό σε καμία περίπτωση· ο τρόπος με τον οποίο το χειρίζομαι αυτό εναρμονίζεται πλήρως με τις αρχές. Ποιες είναι αυτές οι αρχές; Ακούστε Με, και θα καταλάβετε.

Εγώ, ο ενσαρκωμένος Θεός, εργάζομαι μέσα στην ανθρώπινη φύση. Μπορώ ν’ αντικαταστήσω εντελώς το Άγιο Πνεύμα ή το Πνεύμα του Θεού στο έργο που κάνω; Όχι, δεν μπορώ. Δεν προσπαθώ, επομένως, να ξεπεράσω τα όριά Μου, λέγοντας ότι θα ήθελα ν’ αντικαταστήσω τον Θεό στους ουρανούς και να κάνω όλο το έργο Του. Τότε θα μεγαλοποιούσα τον εαυτό Μου· δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Κάνω ό,τι μπορώ να κάνω. Κάνω ό,τι μπορώ να κάνω καλά· το κάνω ολοκληρωμένα και το κάνω σωστά. Το κάνω με την καρδιά Μου και με όλες Μου τις δυνάμεις. Αυτό είναι αρκετό. Αυτό είναι το έργο που έχω επωμιστεί. Ωστόσο, αν δεν μπορούσα να κατανοήσω αυτό το γεγονός, το αψηφούσα και δεν το αναγνώριζα, αλλά προσπαθούσα πάντα να προσποιούμαι ότι είμαι σπουδαίος, προσπαθούσα μονίμως να λάμψω και να επιδεικνύω κάποιες απίστευτες δεξιότητες, θα συμφωνούσε αυτό με τις αρχές; Όχι. Πιστεύετε ότι κατανοώ αυτό το ζήτημα; Το κατανοώ πάρα πολύ καλά! Όσα μπορεί να πει και όσα μπορεί να κάνει ο ενσαρκωμένος Θεός εμπίπτουν στο εύρος του έργου που κάνει Εκείνος ως σάρκα. Πέρα από αυτό το εύρος, το γεγονός ότι οι άνθρωποι βιώνουν κατ’ ιδίαν την πειθαρχία και το κλάδεμα του Θεού και τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος ή ακόμη και το γεγονός ότι ο Θεός παρέχει οράματα, καθώς και το ποιον θα οδηγήσει στην τελείωση ο Θεός και ποιον θα αποκλείσει ή ποια άποψη και στάση έχει ο Θεός απέναντι σε όλους τους ανθρώπους, όλα αυτά τα πράγματα είναι υπόθεση του Θεού. Αν είστε σε στενή επαφή μαζί Μου, μπορώ κι Εγώ να τα δω αυτά τα πράγματα· όμως, όσο κι αν κοιτάξω, πόσα από αυτά μπορώ να δω; Υπάρχει ένα όριο στον αριθμό των ανθρώπων που μπορώ να δω και στον αριθμό των ανθρώπων με τους οποίους έρχομαι σ’ επαφή· πώς θα μπορούσε αυτό να περιλαμβάνει τον κάθε άνθρωπο; Αυτό θα ήταν αδύνατο. Δεν θα έπρεπε να σου είναι ξεκάθαρο αυτό το ζήτημα; Πείτε Μου, εμένα Μου είναι ξεκάθαρο αυτό το ζήτημα; Ναι. Αυτό θα έπρεπε να κάνει ένας κανονικός άνθρωπος. Δεν σκέφτομαι πράγματα που δεν πρέπει να κάνω. Είναι οι άνθρωποι ικανοί γι’ αυτό; Δεν είναι· τους λείπει αυτός ο ορθολογισμός. Κάποιοι Με ρωτάνε: «Δεν εξετάζεις πάντα μυστικά τα πράγματα; Δεν ρωτάς μονίμως ποιος κάνει τι και τι κακά πράγματα λένε για Σένα πίσω από την πλάτη Σου ή ποιος Σε κρίνει κρυφά και κάνει έρευνα για Σένα;» Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου: Δεν έχω ρωτήσει ποτέ γι’ αυτά τα πράγματα. Ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτά τα πράγματα; Είναι το Πνεύμα του Θεού. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα πάντα· εξετάζει εξονυχιστικά όλα τα πράγματα στη γη και εξετάζει εξονυχιστικά τις καρδιές των ανθρώπων. Αν δεν πιστεύεις στην εξονυχιστική εξέταση του Θεού, τότε δεν είναι δεδομένο ότι η λογική σου δεν είναι κανονική; (Ναι.) Δεν είσαι, λοιπόν, κάποιος που πιστεύει πραγματικά στον Θεό. Υιοθετείς τη λάθος θέση και έχει προκύψει μεγάλο πρόβλημα. Σας ζητώ να πιστεύετε στον Θεό και πιστεύω σ’ αυτό απόλυτα. Τα λόγια και οι πράξεις Μου βασίζονται, επομένως, σ’ αυτό το θεμέλιο. Δεν κάνω πράγματα πέρα από τα όριά Μου· δεν κάνω πράγματα που ξεπερνούν τις ικανότητές Μου. Δεν είναι αυτό διάθεση; (Είναι.) Κάποιοι άνθρωποι δεν το βλέπουν έτσι. Πιστεύουν ότι έχω αυτήν την ταυτότητα, αυτήν τη θέση και αυτήν τη δύναμη, οπότε αναρωτιούνται γιατί δεν ενεργώ μ’ αυτόν τον τρόπο. Πιστεύουν ότι πρέπει να κατανοώ και ν’ αντιλαμβάνομαι περισσότερα πράγματα, ώστε να φαίνεται ότι έχω περισσότερη αίγλη, σπουδαιότερη θέση, περισσότερη δύναμη και μεγαλύτερη εξουσία. Όση εξουσία και δύναμη Μου δίνει ο Θεός, τόση ακριβώς διαθέτω. Αυτά δεν είναι πράγματα για τα οποία παλεύω ούτε πράγματα που αρπάζω. Η εξουσία του Θεού, η δύναμή Του και η παντοδυναμία Του δεν είναι πράγματα που μπορεί ν’ αντιπροσωπεύει μια ασήμαντη σάρκα. Αν δεν σου είναι ξεκάθαρο αυτό, τότε υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τη λογική σου. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις αυτό το ζήτημα μετά από τόσα χρόνια που πιστεύεις στον Θεό, τότε είσαι πολύ ανόητος και ανίδεος. Υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία δεν ρωτάω· τα ξέρω, όμως, μέσα στην καρδιά Μου; (Ναι.) Τι ξέρω; Ξέρω τα ονόματα όλων; Ξέρω για πόσα χρόνια πιστεύει στον Θεό ο κάθε άνθρωπος; Δεν χρειάζεται να ξέρω αυτά τα πράγματα. Μου αρκεί να ξέρω τις καταστάσεις όλων, σε τι υστερεί ο καθένας, τον βαθμό στον οποίο έχει αποκτήσει ζωή-είσοδο και ποιες αλήθειες οφείλουν όλοι ν’ ακούσουν, με ποιες αλήθειες οφείλουν να ποτιστούν και να εφοδιαστούν. Αρκεί να ξέρω αυτά τα πράγματα. Αυτή δεν είναι η ευθύνη που επωμίζομαι; Το να γνωρίζω ποια είναι η ευθύνη που επωμίζομαι —τι θα πρέπει να λέω και ποιο έργο θα πρέπει να κάνω— δεν είναι ορθολογισμός; (Είναι.) Πώς προκύπτει αυτός ο ορθολογισμός; Αν ο ενσαρκωμένος Θεός δεν είχε καν αυτόν τον ορθολογισμό, αν δεν είχε καν αυτό το πρότυπο για ν’ αξιολογεί όλα τα πράγματα και όλα τα γεγονότα, τότε για ποια αλήθεια θα μπορούσε να μιλήσει; Αν ο ενσαρκωμένος Θεός πολεμούσε με το Πνεύμα του Θεού και Το ανταγωνιζόταν για τη θέση, δεν θα είχε πάει κάτι στραβά; Δεν θα ήταν λάθος αυτό; Θα μπορούσαν να είναι έτσι τα πράγματα; Όχι. Αυτό είναι κάτι που δεν θα μπορούσε να συμβεί ποτέ.

Κάποιοι άνθρωποι μονίμως ανησυχούν και λένε: «Κάνεις διαρκώς ερωτήσεις και έρευνα για εμάς στα κρυφά; Προσπαθεί μονίμως ο Θεός να υπολογίσει τι πιστεύουμε για Εκείνον και τι άποψη έχουμε για Εκείνον μέσα μας;» Δεν σκέφτομαι τέτοια πράγματα. Είναι περιττά! Σε τι ωφελεί να σκέφτομαι αυτά τα πράγματα; Όλα αυτά εντάσσονται στην εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Υπάρχει ένα εύρος στις ενέργειες του Πνεύματος του Θεού και ακόμη περισσότερο στις ενέργειες του ενσαρκωμένου Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο Θεός, είναι η διέξοδος και η έκφραση της αλήθειας, και το έργο που κάνει σ’ αυτό το στάδιο αντιπροσωπεύει αυτό το στάδιο, όχι το προηγούμενο. Ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να κάνει μόνο το έργο που εντάσσεται σ’ αυτήν την περίοδο και σ’ αυτό το εύρος. Μπορεί, λοιπόν, αυτό το έργο ν’ αντιπροσωπεύει το επόμενο στάδιο; Όπως και να ’χει, δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στο μέλλον. Αυτό είναι υπόθεση του Θεού. Εγώ δεν υπερβαίνω τα όρια. Κάνω ό,τι είναι δική Μου δουλειά να κάνω· κάνω τα πράγματα που οφείλω και μπορώ να κάνω. Ποτέ δεν πιέζω τον εαυτό Μου πέρα από τα όριά Μου, λέγοντας: «Είμαι παντοδύναμος! Είμαι σπουδαίος!» Αυτό είναι το Πνεύμα του Θεού· ο ενσαρκωμένος Θεός απλώς αντιπροσωπεύει μια έκφραση και μια διέξοδο για το έργο που κάνει ο Θεός αυτήν την περίοδο. Ο Θεός έχει ήδη καθορίσει το εύρος του έργου Του και ποιο έργο πρόκειται να κάνει. Αν έλεγες: «Ο ενσαρκωμένος Χριστός είναι παντοδύναμος», θα είχες δίκιο ή άδικο; Εν μέρει δίκιο και εν μέρει άδικο. Το Πνεύμα του Θεού είναι παντοδύναμο· δεν μπορεί να πει κανείς ότι ο Χριστός είναι παντοδύναμος. Θα έπρεπε να πεις ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος. Υπάρχει ένας εύστοχος και ακριβής τρόπος να το θέσεις, ο οποίος συμφωνεί με τα γεγονότα. Τι ορθολογισμό πρέπει να διαθέτω; Όλοι λένε ότι είμαι ο Θεός, ο ίδιος ο Θεός, ότι είμαι ο ενσαρκωμένος Θεός. Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα μπορούσα επομένως να πάρω τη θέση του ίδιου του Θεού, του Πνεύματός Του; Δεν θα μπορούσα. Ακόμη κι αν ο Θεός Μού έδινε αυτήν τη δύναμη και αυτήν την ικανότητα, δεν θα μπορούσα να το καταφέρω αυτό. Αν μπορούσα να πάρω έτσι τη θέση του Θεού, δεν θα ήταν αυτό αδιόρατη βλασφημία απέναντι στη διάθεση και στην ουσία Του; Η σάρκα είναι τόσο περιορισμένη! Δεν πρέπει να κατανοεί κανείς έτσι αυτό το ζήτημα· δεν πρέπει να το προσεγγίζει από αυτήν την οπτική γωνία. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οπότε, επειδή έχω αυτές τις σκέψεις, αυτές τις αρχές με τις οποίες ενεργώ και αυτούς τους προβληματισμούς όταν κάνω το κάθε πράγμα, σε πολλούς ανθρώπους δεν μοιάζω με τον Θεό, και υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι που, πριν έρθουν σ’ επαφή μαζί Μου, τρέφουν κάποιες φαντασιοπληξίες, κάποιες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, είναι προσεκτικοί και επιφυλακτικοί όταν ενεργούν και, μόλις Με γνωρίσουν, σκέφτονται: «Είναι απλώς ένας άνθρωπος, έτσι δεν είναι; Δεν έχει τίποτε το τρομακτικό». Μετά, ρίχνουν τις άμυνές τους, γίνονται θρασείς και τολμούν να βγουν εκτός ελέγχου και να κάνουν κακά πράγματα. Πώς αποκαλούνται; Δύσπιστοι. Αν πιστεύεις μόνο στον ενσαρκωμένο Θεό και όχι στο Πνεύμα του Θεού, τότε είσαι δύσπιστος· κι αν πιστεύεις μόνο στο Πνεύμα του Θεού και όχι στον ενσαρκωμένο Θεό, τότε είσαι και πάλι δύσπιστος. Ο ενσαρκωμένος Θεός και το Πνεύμα του Θεού είναι ένα και το αυτό. Δεν μάχονται μεταξύ τους, δεν είναι ξεχωριστά το ένα από το άλλο, πόσο μάλλον είναι το καθένα μια ανεξάρτητη οντότητα. Είναι ένα και το αυτό· απλώς ο ενσαρκωμένος Θεός πρέπει να προσεγγίσει το έργο Του και τον Θεό από την οπτική της σάρκας. Αυτό είναι δουλειά της σάρκας και δεν έχει καμία σχέση μ’ εσάς· είναι δουλειά του Χριστού και δεν έχει καμία σχέση με το ανθρώπινο είδος. Δεν μπορείς να λες: «Άρα, πιστεύεις κι εσύ ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ωραία! Τότε είμαστε το ίδιο είδος ανθρώπου· είμαστε όλοι το ίδιο». Είναι σωστό να το λες αυτό; Είναι λάθος. Κάποιοι λένε: «Απ’ ό,τι φαίνεται, είναι αρκετά εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί σου, οπότε ας αφήσουμε τις τυπικότητες. Ας φερόμαστε ο ένας στον άλλο σαν κολλητοί, σαν φίλοι· ας γίνουμε ο ένας ο έμπιστος του άλλου, ας γίνουμε φίλοι». Είναι σωστό αυτό; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν πνευματική κατανόηση· είναι δύσπιστοι. Όσο περισσότερο μοιράζεσαι τα αισθήματά σου μαζί τους και τους μιλάς για την αλήθεια, για τα γεγονότα και για την αλήθεια-πραγματικότητα, τόσο περισσότερο σε περιφρονούν· αυτοί οι άνθρωποι είναι δύσπιστοι. Όσο περισσότερο μιλάς για βαθυστόχαστα μυστήρια και λες πιασάρικες ατάκες, δόγματα και αφηρημένες έννοιες και όσο περισσότερο διακηρύττεις τη θέση σου, κοκορεύεσαι και κάνεις επίδειξη, τόσο περισσότερο σ’ εκτιμούν· αυτοί είναι δύσπιστοι. Όταν βλέπουν κάποιον που ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές και μετρημένα, που οι πράξεις του συνάδουν με την αλήθεια, που μπορεί να προσεγγίζει τα θετικά και τ’ αρνητικά πράγματα με ξεκάθαρα όρια και διάκριση —όσο περισσότερο είναι έτσι κάποιος— τόσο περισσότερο τον υποτιμούν και τον θεωρούν ανάξιο προσοχής· αυτοί είναι δύσπιστοι.