Οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα. Όποιο καθήκον κι αν κάνει ένας αντίχριστος, με όποιον κι αν συνεργάζεται, θα υπάρχουν πάντα συγκρούσεις και διενέξεις. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αν είναι υπεύθυνος για την καθαριότητα και τακτοποιεί τους εσωτερικούς χώρους καθημερινά, για ποιον λόγο να μη θέλει να συνεργαστεί με άλλους;» Υπάρχει πρόβλημα διάθεσης σ’ αυτό: Με όποιον κι αν αλληλεπιδρά ή κάνει μια δουλειά, πάντα θα τον περιφρονεί, θα θέλει διαρκώς να του κάνει διάλεξη, να τον αναγκάζει να κάνει αυτό που λέει εκείνος. Θα λέγατε ότι άνθρωποι σαν κι αυτούς μπορούν να είναι συνεργάσιμοι με άλλους ανθρώπους; Δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν· αυτό συμβαίνει επειδή η διεφθαρμένη τους διάθεση είναι πολύ σοβαρή. Όχι μόνο δεν μπορούν να συνεργαστούν με τους άλλους, αλλά τους κάνουν και διάλεξη και τους περιορίζουν αφ’ υψηλού· θέλουν πάντα να κάθονται καβάλα στους άλλους και να τους αναγκάζουν να υπακούν σ’ αυτούς. Δεν είναι απλώς πρόβλημα διάθεσης· είναι και σοβαρό πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση τους. Δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική. Έτσι είναι οι κακοί άνθρωποι. Δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν· δεν μπορούν να τα πάνε καλά με κανέναν. Ποια πράγματα είναι κοινά στην ανθρώπινη φύση όλων των ανθρώπων; Ποια από αυτά τα πράγματα είναι συμβατά; Η συνείδηση και η λογική, καθώς και η στάση τους να αγαπούν την αλήθεια· αυτά είναι κοινά. Αν και οι δύο πλευρές διαθέτουν μια τέτοια κανονική ανθρώπινη φύση, τότε μπορούν να τα πάνε καλά. Αν όχι, τότε δεν μπορούν· και δεν μπορούν ούτε εάν ο ένας τη διαθέτει και ο άλλος δεν τη διαθέτει. Οι καλοί άνθρωποι και οι κακοί άνθρωποι δεν μπορούν να τα πάνε καλά μεταξύ τους. Οι αγαθοί άνθρωποι και οι κακοί άνθρωποι δεν μπορούν να τα πάνε καλά μεταξύ τους. Υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους οι άνθρωποι σε κανονικά πλαίσια: Για να μπορέσουν να συνεργαστούν μεταξύ τους, πρέπει τουλάχιστον να έχουν συνείδηση και λογική και να είναι υπομονετικοί και ανεκτικοί. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν το ίδιο σκεπτικό για να μπορέσουν να συνεργαστούν στην εκτέλεση ενός καθήκοντος· πρέπει ν’ αξιοποιούν τα προτερήματα του άλλου και ν’ αντισταθμίζουν τις δικές τους αδυναμίες, και να είναι υπομονετικοί και ανεκτικοί, να έχουν μια βάση αναφοράς στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται. Έτσι μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά και, παρόλο που μπορεί κατά καιρούς να υπάρξουν συγκρούσεις και διενέξεις, η συνεργασία μπορεί να συνεχιστεί και τουλάχιστον δεν θα προκύψει έχθρα. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει τέτοια βάση αναφοράς και δεν έχει συνείδηση ούτε λογική, αλλά ενεργεί εστιάζοντας στο κέρδος και αναζητώντας μόνο το κέρδος, επιθυμώντας να αποκομίσει κέρδος εις βάρος των άλλων, τότε η συνεργασία θα είναι αδύνατη. Αυτό συμβαίνει ανάμεσα στους κακούς ανθρώπους και ανάμεσα στους βασιλιάδες διαβόλους που πολεμούν ο ένας τον άλλο, χωρίς σταματημό. Τα διάφορα κακά πνεύματα του πνευματικού βασιλείου δεν τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους. Αν και οι διάβολοι μπορεί, κατά καιρούς, να συμπράττουν, όλα έχουν να κάνουν με την αμοιβαία εκμετάλλευση για να πετύχουν τους δικούς τους σκοπούς. Οι συμπράξεις τους είναι προσωρινές και, πριν περάσει πολύς καιρός, γκρεμίζονται από μόνες τους. Το ίδιο συμβαίνει και ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι χωρίς ανθρώπινη φύση είναι σάπια φρούτα που καταστρέφουν την παρτίδα· μόνο όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση μπορούν εύκολα να συνεργαστούν, να είναι υπομονετικοί και ανεκτικοί με τους άλλους, να δίνουν βάση στις απόψεις των άλλων και να βάλουν στην άκρη τη θέση τους στο έργο που κάνουν, ώστε να το κάνουν συζητώντας με τους άλλους. Και αυτοί έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και θέλουν πάντα να τους δίνουν βάση οι άλλοι· και αυτοί έχουν αυτήν την πρόθεση, αλλά επειδή έχουν συνείδηση και λογική και μπορούν ν’ αναζητήσουν την αλήθεια, ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία, να νιώσουν ότι δεν είναι πρέπον να το κάνουν αυτό και να κατηγορούν και να χαλιναγωγήσουν τον εαυτό τους, οι τρόποι και τα μέσα με τα οποία ενεργούν θ’ αλλάξουν σταδιακά. Κι έτσι, θα μπορούν να συνεργαστούν με τους άλλους. Αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση, αλλά δεν είναι κακοί άνθρωποι και δεν έχουν την ουσία των αντίχριστων. Δεν θα έχουν σοβαρά προβλήματα κατά τη συνεργασία τους με άλλους. Αν ήταν κακοί άνθρωποι ή αντίχριστοι, δεν θα μπορούσαν να συνεργαστούν με άλλους. Έτσι είναι όλοι οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι τους οποίους αποπέμπει ο οίκος του Θεού. Δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν και, ως αποτέλεσμα, αποκαλύπτονται και αποκλείονται όλοι. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν τη διάθεση των αντίχριστων, που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων που, έχοντας υποστεί αρκετό κλάδεμα, μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και να μετανοήσουν πραγματικά και μπορούν να είναι υπομονετικοί και ανεκτικοί με τους άλλους. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν σταδιακά να πετύχουν αρμονική συνεργασία με τους άλλους. Μόνο οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Όση διεφθαρμένη διάθεση κι αν αποκαλύπτουν, δεν θ’ αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν αυτό το πρόβλημα, αλλά θα επιμένουν στον δικό τους τρόπο, θα είναι αδίστακτοι και αχαλίνωτοι. Δεν είναι μόνο ότι δεν μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με τους άλλους· αν καταλάβουν ότι κάποιος τους έχει διακρίνει και είναι δυσαρεστημένος μαζί τους, θα φτάσουν ακόμα και σε σημείο να τον βασανίσουν και να υιοθετήσουν μια εχθρική στάση αποκλεισμού απέναντί του. Θα παραμείνουν εχθρικοί απέναντί του, με κόστος οποιαδήποτε παρεμβολή στο έργο της εκκλησίας. Αυτό καθορίζεται από τη φύση-ουσία των αντίχριστων.

Ποια διδάγματα πρέπει ν’ αντλήσετε όσο εκπαιδεύεστε για να συνεργάζεστε αρμονικά; Όταν μαθαίνει κανείς να συνεργάζεται, αυτό είναι ένα στοιχείο και ταυτόχρονα μια ένδειξη ότι κάνει πράξη την αγάπη για την αλήθεια. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο εκδηλώνονται η συνείδηση και ο ορθολογισμός που διαθέτει ένας άνθρωπος. Μπορεί να λες ότι έχεις συνείδηση, αξιοπρέπεια και ορθολογισμό, αλλά αν δεν μπορείς να συνεργαστείς με κανέναν και δεν μπορείς να τα πηγαίνεις καλά με την οικογένειά σου, με τους ξένους ή με φίλους και οι αλληλεπιδράσεις σου καταρρέουν και έχεις ατέλειωτες διενέξεις στις εργασίες που κάνεις από κοινού, με αποτέλεσμα ν’ αποκτάς εχθρούς και, επομένως, να μην μπορείς ποτέ να τα πηγαίνεις καλά με κανέναν, τότε κινδυνεύεις. Αν αυτή η συμπεριφορά είναι μία από τις συμπεριφορές όλης της διεφθαρμένης σου διάθεσης ή μία από όλες τις συμπεριφορές σου που δεν συνάδουν με την αλήθεια και δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια συμπεριφορά, την οποία γνωρίζεις και σε σχέση με την οποία αναζητάς διαρκώς και αλλάζεις, έχεις ακόμα μια ευκαιρία. Υπάρχει ακόμα περιθώριο για σωτηρία· δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Αν, όμως, είσαι από τη φύση σου τέτοιος άνθρωπος και από τη φύση σου δεν τα πηγαίνεις καλά με κανέναν και καμία συζήτηση γι’ αυτό δεν ωφελεί —απλώς δεν μπορείς να συγκρατηθείς— τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό. Αν, όσο κι αν συναναστραφεί κάποιος μαζί σου πάνω στην αλήθεια, δεν το θεωρείς αξιοσημείωτο, αλλά πιστεύεις ότι το πρόβλημα δεν είναι και τόσο σημαντικό, ότι είναι η κανονική σου ζωή και ο κύριος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η διεφθαρμένη σου διάθεση, τότε έχεις την ουσία ενός αντίχριστου. Και αν έχεις αυτήν την ουσία, δεν είναι το ίδιο με το να βαδίζεις στο μονοπάτι των αντίχριστων. Κάποιοι άνθρωποι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων και κάποιοι είναι οι ίδιοι αντίχριστοι. Δεν υπάρχει διαφορά εδώ; (Ναι.) Όσοι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων εμφανίζουν αυτές τις συμπεριφορές των αντίχριστων όταν ενεργούν· αποκαλύπτουν τη διάθεση ενός αντίχριστου λίγο πιο αισθητά και φανερά από τον μέσο άνθρωπο, αλλά και πάλι είναι σε θέση να κάνουν έργο που εναρμονίζεται με την αλήθεια και διακατέχεται από ανθρώπινη φύση και ορθολογισμό. Αν κάποιος δεν μπορεί να κάνει καθόλου θετικό έργο και αντιθέτως το μόνο που κάνει είναι να εκδηλώνει εξολοκλήρου αυτές τις συμπεριφορές των αντίχριστων, αυτές τις αποκαλύψεις της ουσίας ενός αντίχριστου, αν όλο το έργο που κάνει και τα καθήκοντα που εκτελεί είναι τέτοιες αποκαλύψεις, χωρίς κανένα στοιχείο που εναρμονίζεται με την αλήθεια, τότε σ’ αυτήν την περίπτωση είναι αντίχριστος.

Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες έχουν, στο παρελθόν, αποκαλύψει συχνά τη διάθεση ενός αντίχριστου: Ήταν ασύδοτοι και αυθαίρετοι, ενώ ήθελαν να γίνεται πάντα το δικό τους, ο κόσμος να χαλάσει. Αλλά δεν διέπραξαν κανένα προφανές κακό και η ανθρώπινη φύση τους δεν ήταν τρομερή. Μέσω του κλαδέματος, μέσω της βοήθειας των αδελφών, μέσω της μετάθεσης ή της αντικατάστασης, μέσω του να είναι αρνητικοί για ένα διάστημα, τελικά συνειδητοποιούν ότι αυτά που αποκάλυπταν προηγουμένως ήταν διεφθαρμένες διαθέσεις, προθυμοποιούνται να μετανοήσουν και σκέφτονται: «Το πιο σημαντικό είναι να επιμείνω στο να κάνω το καθήκον μου, ότι και να γίνει. Αν και βάδιζα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, δεν είχα ακόμη ταξινομηθεί σ’ αυτήν την κατηγορία. Αυτό είναι το έλεος του Θεού, άρα πρέπει να εργάζομαι σκληρά στην πίστη μου και την επιδίωξή μου. Δεν υπάρχει τίποτε λάθος με το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας». Λίγο-λίγο, μεταστρέφονται και μετανοούν. Υπάρχουν καλές εκδηλώσεις μέσα τους, μπορούν να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές όταν κάνουν το καθήκον τους και, επίσης, αναζητούν τις αλήθεια-αρχές καθώς αλληλεπιδρούν με άλλους ανθρώπους. Από κάθε άποψη, εισέρχονται σε μια θετική κατεύθυνση. Δεν έχουν τότε αλλάξει; Από εκεί που βάδιζαν στο μονοπάτι των αντίχριστων, βαδίζουν στο μονοπάτι της άσκησης και της επιδίωξης της αλήθειας. Έχουν ελπίδα και μια ευκαιρία να επιτύχουν τη σωτηρία. Μπορείς να κατηγοριοποιήσεις τέτοιους ανθρώπους ως αντίχριστους επειδή κάποτε επέδειξαν κάποιες εκδηλώσεις αντίχριστου ή βάδισαν στο μονοπάτι των αντίχριστων; Όχι. Οι αντίχριστοι προτιμούν να πεθάνουν παρά να μετανοήσουν. Δεν έχουν κανένα αίσθημα ντροπής· πέρα απ’ αυτό, είναι φαύλοι και μοχθηροί στη διάθεση, και αποστρέφονται υπερβολικά την αλήθεια. Μπορεί κάποιος που αποστρέφεται τόσο πολύ την αλήθεια να την κάνει πράξη ή να μετανοήσει; Αυτό θα ήταν αδύνατο. Το ότι αποστρέφονται τόσο πολύ την αλήθεια σημαίνει ότι δεν πρόκειται ποτέ να μετανοήσουν. Ένα πράγμα είναι σίγουρο για τους ανθρώπους που είναι ικανοί να μετανοήσουν, κι αυτό είναι ότι έχουν κάνει λάθη, μα είναι ικανοί να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, είναι ικανοί να αποδεχτούν την αλήθεια και είναι ικανοί να προσπαθούν όσο πιο σκληρά μπορούν για να συνεργαστούν όταν κάνουν το καθήκον τους, παίρνοντας τα λόγια του Θεού ως τα προσωπικά τους αξιώματα και κάνοντας τα λόγια του Θεού την πραγματικότητα της ζωής τους. Αποδέχονται την αλήθεια και βαθιά μέσα τους, δεν την αποστρέφονται. Αυτή δεν είναι η διαφορά; Αυτή είναι η διαφορά. Ωστόσο, οι αντίχριστοι δεν αρνούνται απλώς να κλαδευτούν. Δεν ακούνε κανέναν που μιλάει σύμφωνα με την αλήθεια και δεν πιστεύουν ούτε παραδέχονται ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Ποια είναι η φύση τους; Ν’ αποστρέφονται και να μισούν την αλήθεια σε ακραίο βαθμό. Όταν οποιοσδήποτε συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια ή μιλά για βιωματική μαρτυρία, νιώθουν ακραία αποστροφή και είναι εχθρικοί απέναντι στον άνθρωπο που συναναστρέφεται. Αν κάποιος μέσα στην εκκλησία διαδίδει διάφορα εξωφρενικά και κακά επιχειρήματα, λέει παράλογα, εξωφρενικά πράγματα, τότε νιώθουν πολύ χαρούμενοι· αμέσως τον ακολουθούν και κυλιούνται στη λάσπη μαζί του, ενώ συνεργάζονται στενά μαζί του. Είναι μια περίπτωση κατά την οποία, όπως λέμε, «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι» ή «όµοιος οµοίω αεί πελάζει». Αν τυχόν ακούσουν τους εκλεκτούς του Θεού να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια ή να λένε μια βιωματική μαρτυρία για την αυτογνωσία τους και την ειλικρινή τους μετάνοια, εξοργίζονται και αρχίζουν να σκέφτονται πώς να τους αποκλείσουν και να τους επιτεθούν. Με λίγα λόγια, δεν βλέπουν με καλό μάτι κανέναν άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια. Θέλουν να τον αποκλείσουν και να γίνουν εχθροί του. Συμπαθούν πάρα πολύ και εγκρίνουν ιδιαίτερα όποιον επιδεικνύεται με επιδεξιότητα κηρύττοντας λόγια και δόγματα, σαν να βρήκαν έναν έμπιστο και έναν συνοδοιπόρο. Αν κάποιος πει: «Όποιος κάνει το περισσότερο έργο και τη μεγαλύτερη συνεισφορά θα λάβει μεγάλη ανταμοιβή και θα στεφθεί και θα βασιλεύει μαζί με τον θεό», θα νιώσουν άκρατο ενθουσιασμό και έξαψη. Θα πιστέψουν ότι είναι κλάσεις ανώτεροι από τους άλλους, ότι επιτέλους ξεχωρίζουν από το πλήθος, ότι έχουν πλέον περιθώριο να προβληθούν και να δείξουν την αξία τους. Τότε θα είναι πολύ ικανοποιημένοι. Δεν δείχνει αυτό ότι αποστρέφονται την αλήθεια; Ας υποθέσουμε ότι τους λες στη συναναστροφή: «Ο Θεός δεν συμπαθεί ανθρώπους σαν τον Παύλο και Τον αηδιάζουν περισσότερο απ’ όλους οι άνθρωποι που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, καθώς κι εκείνοι που τριγυρνάνε όλη μέρα λέγοντας: “Κύριε, Κύριε, δεν έχω κάνει πολύ έργο για Σένα;” Τον αηδιάζουν οι άνθρωποι που τριγυρνάνε όλη μέρα εκλιπαρώντας Τον για μια ανταμοιβή και έναν στέφανο». Αυτά τα λόγια είναι σίγουρα η αλήθεια. Όμως, ποια αίσθηση τους μένει όταν ακούνε μια τέτοια συναναστροφή; Λένε «αμήν» και αποδέχονται αυτά τα λόγια; Ποια είναι η πρώτη τους αντίδραση; Νιώθουν αποστροφή μέσα τους και δεν είναι πρόθυμοι ν’ ακούσουν. Αυτό που εννοούν είναι: «Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος για όσα λες; Έχεις εσύ τον τελευταίο λόγο; Δεν πιστεύω όσα λες! Θα κάνω αυτό που θέλω. Θα είμαι σαν τον Παύλο και θα ζητήσω από τον θεό έναν στέφανο. Έτσι, μπορώ να λάβω ευλογίες και να έχω έναν καλό προορισμό!» Επιμένουν να διατηρούν τις απόψεις του Παύλου. Δεν πολεμούν έτσι τον Θεό; Δεν είναι αυτό εμφανής εναντίωση στον Θεό; Ο Θεός έχει εκθέσει και αναλύσει την ουσία του Παύλου. Έχει πει τόσα πολλά γι’ αυτό, και είναι όλα η αλήθεια. Ωστόσο, αυτοί οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε το γεγονός ότι όλες οι πράξεις και οι συμπεριφορές του Παύλου εναντιώνονταν στον Θεό. Στο μυαλό τους, εξακολουθούν ν’ αναρωτιούνται: «Αν λες εσύ κάτι, σημαίνει ότι είναι και σωστό; Με ποιο επιχείρημα; Εγώ θεωρώ ότι όσα είπε και έκανε ο Παύλος ήταν σωστά. Δεν ήταν τίποτε λάθος. Επιδιώκω έναν στέφανο και μια ανταμοιβή· γι’ αυτό είμαι ικανός! Μπορείς να με σταματήσεις εσύ; Θα επιδιώκω να κάνω έργο. Μόλις έχω κάνει αρκετό, θα έχω κεφάλαιο· θα έχω συνεισφέρει κι έτσι θα μπορώ να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών και ν’ ανταμειφθώ. Δεν είναι καθόλου λάθος αυτό!» Τόσο πεισματάρηδες είναι. Δεν αποδέχονται ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια. Μπορείς να συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, αλλά δεν θα τους πείσεις· την αποστρέφονται. Αυτή είναι η στάση των αντίχριστων απέναντι στα λόγια του Θεού, απέναντι στην αλήθεια και απέναντι στον ίδιο τον Θεό. Πώς νιώθετε, λοιπόν, εσείς όταν ακούτε την αλήθεια; Νιώθετε ότι δεν επιδιώκετε την αλήθεια και ότι δεν την κατανοείτε. Νιώθετε ότι υστερείτε ακόμα πολύ και ότι θα πρέπει να πασχίσετε για ν’ αποκτήσετε την αλήθεια-πραγματικότητα. Και όποτε συγκρίνετε τον εαυτό σας με τα λόγια του Θεού, νιώθετε ότι έχετε πολλές ελλείψεις και χαμηλό επίπεδο και ότι δεν έχετε πνευματική κατανόηση· ότι είστε ακόμα επιπόλαιοι και ότι εξακολουθεί να υπάρχει μοχθηρία μέσα σας. Και τότε, γίνεστε αρνητικοί. Αυτή δεν είναι η κατάστασή σας; Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι δεν είναι ποτέ αρνητικοί. Είναι πάντα πολύ ενθουσιώδεις, ποτέ δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε αποκτούν αυτογνωσία, αλλά πιστεύουν ότι δεν έχουν σημαντικά προβλήματα. Έτσι είναι οι άνθρωποι που είναι μονίμως αλαζόνες και αυτάρεσκοι· μόλις αποκτήσουν δύναμη, γίνονται αντίχριστοι.

II. Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι έχουν πάντα την επιθυμία και τη φιλοδοξία να ελέγχουν και να κατακτούν τους ανθρώπους

Θα συναναστραφούμε τώρα πάνω στο επόμενο σημείο: Οι αντίχριστοι έχουν πάντα τη φιλοδοξία και την επιθυμία να ελέγχουν και να κατακτούν τους ανθρώπους. Αυτό το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό από το γεγονός ότι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Τι είδους άνθρωποι θα λέγατε ότι είναι όσοι θέλουν να ελέγχουν και να κατακτούν τους άλλους; Τι είδους άνθρωπος έχει τη φιλοδοξία και την επιθυμία να ελέγχει και να κατακτά τους άλλους; Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Μήπως σ’ όσους τρέφουν ιδιαίτερη αδυναμία για τη θέση αρέσει να ελέγχουν και να κατακτούν τους άλλους; Δεν ανήκουν στο σινάφι των αντίχριστων; Παραπλανούν, ελέγχουν και καθυποτάσσουν τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι έπειτα τους λατρεύουν και τους δίνουν βάση. Κερδίζουν έτσι την εκτίμηση και τον σεβασμό των ανθρώπων και τους κάνουν να τους λατρεύουν και να τους θαυμάζουν. Δεν έχουν, λοιπόν, μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων; Θα τους λάτρευαν οι άνθρωποι αν δεν πείθονταν από αυτούς και δεν τους ενέκριναν; Σε καμία περίπτωση. Επομένως, ακόμα και αφού αποκτήσουν θέση αυτοί οι άνθρωποι, πρέπει να πείσουν τους άλλους, να τους πάρουν εξολοκλήρου με το μέρος τους και να τους κάνουν να τους θαυμάζουν. Μόνο τότε θα τους λατρεύουν οι άλλοι. Αυτό είναι ένα είδος ανθρώπου. Υπάρχει κι άλλο ένα είδος· εκείνοι που είναι πολύ αλαζόνες. Φέρονται στους άλλους με τον ίδιο τρόπο: Πρώτα τους καθυποτάσσουν και τους κάνουν όλους να τους λατρεύουν και να τους θαυμάζουν. Μόνο τότε είναι ικανοποιημένοι. Στους πολύ φαύλους ανθρώπους αρέσει επίσης να ελέγχουν τους άλλους, να τους δίνουν βάση οι άλλοι, να περιστρέφονται γύρω τους και να κάνουν πράγματα γι’ αυτούς. Τόσο αυτοί που είναι πολύ αλαζόνες όσο και αυτοί που έχουν φαύλες διαθέσεις, μόλις αποκτήσουν δύναμη, γίνονται αντίχριστοι. Οι αντίχριστοι έχουν πάντα τη φιλοδοξία και την επιθυμία να ελέγχουν και να κατακτούν τους άλλους· όταν συναντούν άλλους ανθρώπους, θέλουν πάντα να εξακριβώσουν τι γνώμη έχουν οι άλλοι γι’ αυτούς και κατά πόσο έχουν μια θέση γι’ αυτούς στην καρδιά τους, κατά πόσο τους θαυμάζουν και τους λατρεύουν. Αν συναντήσουν κάποιον που είναι καλός στο γλείψιμο, την κολακεία και τα καλοπιάσματα, νιώθουν πολύ χαρούμενοι· τότε αρχίζουν να στέκονται σ’ ένα βάθρο, να κάνουν διάλεξη και να φλυαρούν για ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις, ενσταλάζοντας στους ανθρώπους κανονισμούς, μεθόδους, δόγματα και αντιλήψεις. Πείθουν τους ανθρώπους ν’ αποδεχθούν αυτά τα πράγματα σαν να είναι η αλήθεια, και μάλιστα τα ωραιοποιούν: «Αν μπορείς ν’ αποδεχθείς αυτά τα πράγματα, είσαι άνθρωπος που αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια». Οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης θεωρούν ότι είναι λογικά όσα λένε και, παρόλο που δεν μπορούν να τα διακρίνουν και δεν ξέρουν κατά πόσο συνάδουν με την αλήθεια, νιώθουν μόνο ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό σε όσα λένε και ότι δεν παραβιάζουν την αλήθεια. Κι έτσι, υπακούν τους αντίχριστους. Αν κάποιος είναι σε θέση να διακρίνει και να εκθέσει έναν αντίχριστο, ο αντίχριστος θα εξοργιστεί και θα του επιρρίψει ευθύνες χωρίς προσχήματα, θα τον καταδικάσει και θα τον απειλήσει δείχνοντας τη δύναμή του. Όσοι δεν έχουν ικανότητα διάκρισης καθυποτάσσονται εξολοκλήρου από τον αντίχριστο και τον θαυμάζουν από τα βάθη της καρδιάς τους, με αποτέλεσμα να τον λατρεύουν, να βασίζονται σ’ αυτόν ή ακόμα και να τον φοβούνται. Έχουν την αίσθηση ότι τους έχει υποδουλώσει ο αντίχριστος, λες και αν έχαναν την καθοδήγηση, τις διδασκαλίες και τις επιπλήξεις του αντίχριστου, θα ένιωθαν αναστάτωση μέσα τους. Είναι λες και, χωρίς αυτά τα πράγματα, δεν θα ένιωθαν ασφαλείς, και ίσως ο Θεός να μην τους ήθελε πια. Επίσης, έχουν μάθει όλοι να παρακολουθούν την έκφραση του αντίχριστου όταν ενεργούν, μην τυχόν και νιώσει δυσαρέσκεια. Όλοι προσπαθούν να τον ικανοποιήσουν· αυτοί οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι ν’ ακολουθήσουν τον αντίχριστο. Στο έργο τους, οι αντίχριστοι κηρύττουν λόγια και δόγματα. Διδάσκουν τους ανθρώπους να τηρούν συγκεκριμένους κανονισμούς· είναι πολύ καλοί σ’ αυτό. Δεν λένε ποτέ στους ανθρώπους ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές που πρέπει ν’ ακολουθούν, γιατί πρέπει να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο, ποιες είναι οι προθέσεις του Θεού, ποιες εργασιακές ρυθμίσεις έχει εκδώσει ο οίκος του Θεού, ποιο είναι το πιο ουσιαστικό και σημαντικό έργο ή ποιο είναι το κύριο έργο που πρέπει να γίνει. Οι αντίχριστοι δεν λένε τίποτε απολύτως γι’ αυτά τα σημαντικά πράγματα. Ποτέ δεν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια όταν κάνουν ή αναθέτουν έργο. Δεν κατανοούν οι ίδιοι τις αλήθεια-αρχές, οπότε το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να διδάσκουν στους άλλους να τηρούν κάποιους κανονισμούς και δόγματα· και αν οι άλλοι αντιτεθούν στα λόγια τους και στους κανονισμούς, οι αντίχριστοι θα τους επιπλήξουν και θα τους κατσαδιάσουν. Συχνά, οι αντίχριστοι εργάζονται με λάβαρο τον οίκο του Θεού, κατσαδιάζοντας τους άλλους και κάνοντάς τους διάλεξη αφ’ υψηλού. Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι αναστατώνονται τόσο από τη διάλεξή τους που νιώθουν ότι έχουν χρέος απέναντι στον Θεό αν δεν ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις των αντίχριστων. Δεν έχουν τεθεί αυτοί οι άνθρωποι υπό τον έλεγχο των αντίχριστων; (Ναι.) Τι σόι συμπεριφορά είναι αυτή από την πλευρά των αντίχριστων; Είναι συμπεριφορά υποδούλωσης. Στην ορολογία του έθνους του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, η «υποδούλωση» αποκαλείται «πλύση εγκεφάλου». Είναι όπως όταν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας αιχμαλωτίζει εκείνους που πιστεύουν στον Θεό. Εκτός από τα βασανιστήρια, χρησιμοποιεί και μια άλλη τεχνική: την πλύση εγκεφάλου. Είτε είναι αγρότες είτε εργάτες είτε διανοούμενοι, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας χρησιμοποιεί την πληθώρα αιρέσεων και παραλογισμών που έχει στη διάθεση του —τον αθεϊσμό, τη θεωρία της εξέλιξης, τον Μαρξισμό-Λενινισμό— για να κάνει πλύση εγκεφάλου στους ανθρώπους· τους ενσταλάζει αυτά τα πράγματα με τη βία, όσο αηδιαστικά ή αποκρουστικά κι αν τα θεωρούν εκείνοι, και έπειτα χρησιμοποιεί αυτές τις ιδέες και θεωρίες για να τους κρατά δεμένους χειροπόδαρα και να ελέγχει την καρδιά τους. Έτσι εμποδίζει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν στον Θεό, ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και να επιδιώκουν την αλήθεια για να σωθούν και να οδηγηθούν στην τελείωση. Με τον ίδιο τρόπο, όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν οι άνθρωποι που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των αντίχριστων, δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, δεν μπορούν να κατανοήσουν ποιος είναι πραγματικά ο λόγος της πίστης στον Θεό, τι είδους μονοπάτι πρέπει ν’ ακολουθήσουν ή ποια είναι η σωστή οπτική που θα έπρεπε να έχουν σε κάθε τους πράξη και ποια στάση πρέπει να υιοθετήσουν. Δεν κατανοούν κανένα από αυτά τα πράγματα· το μόνο που έχουν στην καρδιά τους είναι τα λόγια και τα δόγματα, καθώς και οι κενές θεωρίες αυτών των αντίχριστων. Και αφού τους παραπλανούν και τους ελέγχουν οι αντίχριστοι για πολύ καιρό, γίνονται ακριβώς σαν κι αυτούς: Γίνονται άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και μάλιστα εναντιώνονται και αντιτίθενται στον Θεό. Τι είδους ανθρώπους παραπλανούν και ελέγχουν οι αντίχριστοι; Χωρίς αμφιβολία, κανένας τους δεν αγαπά την αλήθεια· είναι όλοι υποκριτές, άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια μέσα από την πίστη τους στον Θεό και που δεν ασχολούνται με τις δέουσες υποθέσεις όταν κάνουν το καθήκον τους. Ενώ αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, δεν Τον ακολουθούν· αντιθέτως, ακολουθούν τους αντίχριστους, γίνονται σκλάβοι των αντίχριστων, και ως αποτέλεσμα δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια. Αυτή η έκβαση είναι αναπόφευκτη.

Σύμφωνα με ποια αρχή φέρεται στους ανθρώπους ο Θεός; Μήπως με τη βία; Μήπως με τον έλεγχο; Όχι· είναι το ακριβώς αντίθετο από τον έλεγχο. Ποια είναι η αρχή του Θεού στον τρόπο με τον οποίο φέρεται στους ανθρώπους; (Τους δίνει ελεύθερη βούληση.) Ναι, σου δίνει ελεύθερη βούληση. Σου παρέχει τη δυνατότητα να κατανοήσεις μόνος σου μέσα από τα διάφορα περιβάλλοντα που σχεδιάζει, ώστε ν’ αναπτύξεις με φυσικό τρόπο ανθρώπινη κατανόηση και εμπειρία. Σου δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσεις μια πτυχή της αλήθειας με φυσικό τρόπο, ώστε όταν συναντήσεις ξανά ένα τέτοιο περιβάλλον, να ξέρεις τι να κάνεις και τι να επιλέξεις. Επίσης, σου παρέχει τη δυνατότητα να κατανοήσεις τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, από τα βάθη της καρδιάς σου, ώστε να επιλέξεις τελικά το σωστό μονοπάτι. Ο Θεός δεν σε ελέγχει και δεν σ’ εξαναγκάζει. Ωστόσο, ένας αντίχριστος ενεργεί με ακριβώς αντίθετο τρόπο: Θα σε παραπλανήσει για να σου κάνει πλύση εγκεφάλου και να σε κατηχήσει, και έπειτα θα σε κάνει σκλάβο του. Γιατί χρησιμοποιώ τη λέξη «σκλάβος»; Τι είναι ένας σκλάβος; Σημαίνει ότι δεν θα διακρίνεις αν ο αντίχριστος έχει δίκιο ή άδικο και δεν θα τολμήσεις να το κάνεις· δεν θα ξέρεις αν έχει δίκιο ή άδικο, θα βρίσκεσαι σε σύγχυση και θα είσαι μπερδεμένος μέσα σου. Δεν θα σου είναι ξεκάθαρο τι είναι σωστό και τι όχι· δεν θα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και τι όχι. Απλώς θα περιμένεις σαν μαριονέτα τις οδηγίες του αντίχριστου και δεν θα τολμάς ν’ αναλάβεις δράση αν δεν σου δώσει εκείνος το πρόσταγμα. Θα τολμάς να ενεργήσεις μόνο αφού θα έχεις ακούσεις τις εντολές του. Θα έχεις χάσεις τις έμφυτες ικανότητές σου και η ελεύθερη βούλησή σου θα έχει αδρανήσει. Θα έχεις γίνει ένα άψυχο κουφάρι. Θα έχεις καρδιά, αλλά δεν θα μπορείς να σκεφτείς· θα έχεις μυαλό, αλλά δεν θα μπορείς να εξετάσεις προβλήματα· δεν θα ξέρεις τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, δεν θα ξέρεις ποια πράγματα είναι θετικά και ποια αρνητικά ούτε ποιος είναι ο σωστός και ποιος ο λάθος τρόπος να ενεργήσεις. Χωρίς να το αντιληφθείς, ο αντίχριστος θα σε έχει θέσει υπό τον έλεγχό του. Τι θα ελέγχει; Την καρδιά σου ή μήπως το μυαλό σου; Την καρδιά σου· έπειτα, όπως είναι φυσικό, θα θέσει υπό τον έλεγχό του και το μυαλό σου. Θα σε κρατά δέσμιο, θα σε δέσει γερά και σφιχτά χειροπόδαρα, ώστε σε κάθε βήμα που κάνεις να βυθίζεσαι στη διστακτικότητα και την αμφιβολία, κι έτσι να κάνεις πίσω· και έπειτα θα θέλεις να κάνεις άλλο ένα βήμα, ν’ αναλάβεις δράση, αλλά και πάλι θα κάνεις πίσω. Σε οτιδήποτε κάνεις, το όραμά σου θα είναι θολό και ασαφές. Αυτό είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα παραπλανητικά σχόλια του αντίχριστου. Ποια είναι η κύρια τεχνική με την οποία ελέγχουν τους ανθρώπους οι αντίχριστοι; Όλα όσα λένε είναι πράγματα που συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, με τα ανθρώπινα συναισθήματα και με το ανθρώπινο σκεπτικό. Φαίνεται να έχουν λίγη ανθρώπινη φύση όταν μιλάνε, αλλά δεν κατέχουν καμία από τις αλήθεια-πραγματικότητες. Πείτε Μου, μπορούν οι άνθρωποι που βρίσκονται υπό τον έλεγχο αντίχριστων και τους ακολουθούν να κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού με όλη τους την καρδιά και όλες τους τις δυνάμεις; (Όχι.) Για ποιον λόγο; Δεν κατανοούν την αλήθεια· αυτός είναι ο κύριος λόγος. Και υπάρχει κι άλλος ένας λόγος: Οι αντίχριστοι εμπλέκονται σε παιχνίδια εξουσίας· δεν κάνουν πράξη την αλήθεια όταν κάνουν το καθήκον τους, ούτε το κάνουν με όλη τους την καρδιά και όλες τους τις δυνάμεις. Μπορούν, λοιπόν, οι λακέδες τους να κάνουν πράξη την αλήθεια; Όπως είναι ένας αντίχριστος, έτσι θα είναι και οι λακέδες που τον ακολουθούν. Οι αντίχριστοι δίνουν το παράδειγμα όταν δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, όταν αντιτίθενται στις αρχές, όταν προδίδουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και όταν ενεργούν παράλογα και σαν δικτάτορες. Είναι δυνατόν να μην επηρεάσει αυτό τους λακέδες τους; Σε καμία περίπτωση. Τι θ’ απογίνουν, λοιπόν, οι άνθρωποι που περιορίζουν και ελέγχουν οι αντίχριστοι; Θα είναι επιφυλακτικοί και καχύποπτοι ο ένας απέναντι στον άλλο και θα πολεμούν ο ένας τον άλλο· θ’ ανταγωνίζονται για τη φήμη και το κέρδος, για μια ευκαιρία να λάμψουν και για το κεφάλαιο. Βαθιά μέσα τους, όλοι όσοι βρίσκονται υπό τον έλεγχο ενός αντίχριστου οδηγούνται σε διαφωνία και δεν είναι πλέον σε σύμπνοια. Είναι επιφυλακτικοί και μετρημένοι όταν ενεργούν· δεν είναι ανοιχτοί ο ένας απέναντι στον άλλο και δεν έχουν κανονικές ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ τους. Δεν υπάρχει κανονική συναναστροφή μεταξύ τους, δεν προσεύχονται διαβάζοντας, δεν έχουν κανονική πνευματική ζωή. Είναι κατακερματισμένοι, ακριβώς όπως οι σατανικές ομάδες των άπιστων στον έξω κόσμο. Έτσι έχουν τα πράγματα όταν έχει την εξουσία ένας αντίχριστος. Υπάρχει επιφυλακτικότητα ανάμεσα στους ανθρώπους, υπάρχουν φανερές και κρυφές διαμάχες, σαμποτάζ, ζήλια, κρίση και σύγκριση για το ποιος αναλαμβάνει λιγότερη ευθύνη: «Αν δε αναλάβεις εσύ την ευθύνη, δεν θα το κάνω ούτε εγώ. Πώς θέλεις να λαμβάνω υπόψη μου τα συμφέροντα του οίκου του θεού, όταν εσύ ο ίδιος δεν τα λαμβάνεις υπόψη; Τότε, δεν θα τα λαμβάνω ούτε εγώ υπόψη!» Είναι ένα τέτοιο μέρος ο οίκος του Θεού; Όχι. Τι σόι μέρος είναι; Είναι το στρατόπεδο του Σατανά. Εκεί δεν βασιλεύει η αλήθεια· απουσιάζει το έργο του Αγίου Πνεύματος, καθώς και η ευλογία και η καθοδήγηση του Θεού. Κι έτσι, όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί είναι σαν μικροί διάβολοι. Φαινομενικά, τα επαινετικά λόγια που λένε για τους άλλους ακούγονται ωραία: «Α, αγαπούν πραγματικά τον θεό· κάνουν πραγματικά προσφορές· υποφέρουν πραγματικά όταν κάνουν το καθήκον τους!» Αν, όμως, τους ζητήσεις ν’ αξιολογήσουν έναν άνθρωπο, αυτά που θα σου πουν πίσω από την πλάτη του θα είναι διαφορετικά από αυτά που λένε μπροστά του. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές πέσουν στα χέρια ενός ψευδοεπικεφαλής, θα είναι τόσο κατακερματισμένοι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους όσο ένας σωρός σκόρπιας άμμου· δεν θα πετυχαίνουν αποτελέσματα και δεν θα έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα επιδιώκουν την αλήθεια. Τι θα συμβεί, λοιπόν, αν τεθούν υπό τον έλεγχο ενός αντίχριστου; Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα μπορούν ν’ αποκαλούνται πλέον εκκλησία. Θ’ ανήκουν εξολοκλήρου στο στρατόπεδο του Σατανά και στη συμμορία του αντίχριστου.

Γιατί οι αντίχριστοι θέλουν πάντα να ελέγχουν τους άλλους; Επειδή δεν διαφυλάττουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε ενδιαφέρονται για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Το μόνο τους μέλημα είναι η δική τους δύναμη, η θέση και το κύρος τους. Πιστεύουν ότι όσο ελέγχουν τις καρδιές των ανθρώπων και κάνουν τους πάντες να τους λατρεύουν, θα εκπληρωθεί η φιλοδοξία και η επιθυμία τους. Όσο για τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, με το έργο της εκκλησίας ή με τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου. Ακόμη και όταν προκύπτουν προβλήματα, δεν μπορούν να τα διακρίνουν. Δεν μπορούν να δουν προβλήματα όπως πού δεν είναι κατάλληλες οι ρυθμίσεις της στελέχωσης στον οίκο του Θεού ή πού είναι παράλογη η κατανομή της περιουσίας του οίκου του Θεού, με αποτέλεσμα να χαθεί μεγάλο μέρος της· ούτε μπορούν να δουν ποιος τη σπατάλησε, ποιος προκαλεί διαταράξεις και αναστατώσεις στο έργο του, ποιος χρησιμοποιεί ανθρώπους με ακατάλληλο τρόπο ή ποιος κάνει επιπόλαια το έργο του. Ακόμα λιγότερο δε, είναι σε θέση να χειριστούν τέτοια προβλήματα. Τι χειρίζονται; Σε τι πράγματα παρεμβαίνουν; (Σε ασήμαντα ζητήματα.) Τι είδους πράγματα είναι ασήμαντα ζητήματα; Δώστε μερικές λεπτομέρειες. (Κάποιοι επικεφαλής αποφασίζουν να λύσουν τα οικογενειακά ζητήματα κάποιων αδελφών, όπως για παράδειγμα, όταν κάποιος στην οικογένειά του δεν τα πηγαίνει καλά με κάποιον άλλο. Αυτά είναι απλώς ζητήματα της καθημερινότητας.) Αυτό είναι κάτι που κάνουν οι ψευδοεπικεφαλής. Και τι κάνουν οι αντίχριστοι; (Δεν δίνουν καμία σημασία στη ζωή-είσοδο των αδελφών ούτε σε πράγματα που αντιτίθενται στις αλήθεια-αρχές. Δίνουν σημασία μόνο σε πράγματα που έχουν να κάνουν με την υπόληψη και τη θέση τους, για παράδειγμα όταν οι άλλοι δεν κάνουν αυτό που τους λένε ή όταν κάποιοι άνθρωποι τους αντιπαθούν. Τέτοια πράγματα χειρίζονται.) Αυτό είναι μία μόνο πλευρά. Συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Οι αντίχριστοι ελέγχουν για να δουν ποιων ανθρώπων η παρουσία τούς είναι ανεπιθύμητη, ποιος δεν τους δείχνει σεβασμό και ποιος μπορεί να τους διακρίνει. Βλέπουν αυτά τα πράγματα και τα καταγράφουν στο μυαλό τους· αυτά τα πράγματα είναι πολύ σημαντικά γι’ αυτούς. Τι άλλο; (Αν ο άνθρωπος που εκλέχτηκε σε κάποια εκκλησία μπορεί να τους διακρίνει και δεν είναι σε σύμπνοια μαζί τους, θ’ αναζητήσουν τρόπους να εντοπίσουν κάποιο ελάττωμα σ’ αυτόν τον άνθρωπο και να ζητήσουν ν’ αντικατασταθεί. Τους αρέσει να κάνουν τέτοια πράγματα.) Όποια ελαττώματα ή προβλήματα κι αν έχει κάποιος που κάνει κακές πράξεις και ό,τι είδους διαταράξεις και αναστατώσεις κι αν προκαλεί, ένας αντίχριστος δεν δίνει καμία σημασία· εντοπίζει ελαττώματα συγκεκριμένα στους ανθρώπους που κάνουν το καθήκον τους και που επιδιώκουν την αλήθεια, ψάχνοντας να βρει δικαιολογίες και προφάσεις για να ζητήσει ν’ αντικατασταθούν. Αυτός είναι ακόμα ένας κύριος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται ο έλεγχος των αντίχριστων στους άλλους: Πέρα από το γεγονός ότι ελέγχουν τους συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές, προσπαθούν να ελέγξουν και τους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για κάθε πτυχή του έργου. Θέλουν πάντα να έχουν στα χέρια τους όλη την εξουσία. Έτσι, ρωτούν για τα πάντα· παρατηρούν και παρακολουθούν τα πάντα, για να βλέπουν πώς ενεργούν οι άλλοι. Δεν συναναστρέφονται καθόλου πάνω στις αλήθεια-αρχές με τους άλλους ούτε τους δίνουν το ελεύθερο να ενεργούν. Θέλουν ν’ αναγκάζουν τους πάντες να κάνουν αυτό που λένε εκείνοι και να υποτάσσονται σ’ αυτούς. Φοβούνται πάντα ότι η δύναμή τους θα διασκορπιστεί και ότι θα την πάρουν άλλοι. Όταν συζητείται ένα ζήτημα, όσοι άνθρωποι κι αν συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτό και όποια αποτελέσματα κι αν αποφέρει η συναναστροφή, εκείνοι θα τ’ απορρίψουν όλα όταν έρθει η σειρά τους, και η συζήτηση θα πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Το ζήτημα δεν θα λήξει μέχρι να δώσουν όλοι βάση σ’ αυτούς, και αν δεν γίνει αυτό, θα πρέπει να συνεχίσουν τη συναναστροφή. Μερικές φορές, αυτή η συναναστροφή συνεχίζεται ακόμη και μετά τα μεσάνυχτα, με αποτέλεσμα να μην κοιμάται κανείς· δεν τελειώνει μέχρι οι άλλοι να δώσουν βάση σ’ αυτό που λένε εκείνοι. Αυτό είναι κάτι που κάνουν οι αντίχριστοι. Υπάρχουν, άραγε, άνθρωποι που πιστεύουν ότι όταν το κάνει αυτό ένας αντίχριστος αναλαμβάνει ευθύνη για το έργο; Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην ανάληψη ευθύνης για το έργο και στον δεσποτισμό των αντίχριστων; (Διαφέρει η πρόθεση.) Όταν οι άνθρωποι είναι ευσυνείδητοι και υπεύθυνοι απέναντι στο έργο, το κάνουν αυτό για να συναναστραφούν ξεκάθαρα πάνω στις αλήθεια-αρχές, έτσι ώστε να μπορέσουν όλοι να κατανοήσουν την αλήθεια. Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι ενεργούν σαν δυνάστες, προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία, ν’ αποκτήσουν το πάνω χέρι, ν’ αντικρούσουν όλες τις απόψεις που αποκλίνουν από τις δικές τους και που μπορεί να τους κάνουν να χάσουν την υπόληψή τους. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σ’ αυτές τις προθέσεις; (Υπάρχει.) Ποια είναι η διαφορά; Μπορείτε να το διακρίνετε αυτό; Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην προσπάθεια κάποιου να κατανοήσουν οι άνθρωποι τις αλήθεια-αρχές μέσω της συναναστροφής και στον αγώνα που δίνει για να κερδίσει την εκτίμηση των άλλων; (Οι προθέσεις.) Δεν είναι μόνο οι προθέσεις· ασφαλώς οι προθέσεις είναι διαφορετικές. (Μία από αυτές τις προσεγγίσεις θα ωφελήσει περισσότερο τον οίκο του Θεού.) Το γεγονός ότι η μία από αυτές ωφελεί περισσότερο τον οίκο του Θεού είναι άλλη μία διαφορά· λαμβάνει, δηλαδή, υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ποια είναι, όμως, η κύρια διαφορά; Αν κάποιος συναναστρέφεται πραγματικά πάνω στην αλήθεια, όταν ακούς αυτά που λέει είναι εμφανές ότι δεν προσπαθεί να δικαιολογηθεί ή να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Όλα πάνω στα οποία συναναστρέφεται έχουν ως στόχο να κατανοήσουν όλοι τις προθέσεις του Θεού, αποτελούν όλα μαρτυρία για τις προθέσεις του Θεού. Μια τέτοια συναναστροφή κάνει ξεκάθαρες τις αλήθεια-αρχές και, αφού την ακούσουν οι άνθρωποι, έχουν ένα μονοπάτι ν’ ακολουθήσουν· ξέρουν ποιες είναι οι αρχές, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν στο εξής, είναι απίθανο να πάνε κόντρα στις αρχές όταν κάνουν το καθήκον τους, και ο στόχος της άσκησής τους θα είναι πιο ακριβής. Μια τέτοια συναναστροφή δεν μολύνεται ούτε στο ελάχιστο με προσωπικές δικαιολογίες ή επιχειρήματα υπεράσπισης. Πώς, όμως, κηρύττουν οι άνθρωποι που θέλουν να στρέψουν τα πράγματα υπέρ τους και να θέσουν τους άλλους υπό τον έλεγχό τους; Για ποια πράγματα κηρύττουν; Κηρύττουν για να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους και ν’ αναφέρουν τις σκέψεις, τις προθέσεις και τους στόχους πίσω από οτιδήποτε έκαναν, ώστε να το αποδεχθούν οι άλλοι, να πειστούν και να μην τους παρερμηνεύσουν. Όλα είναι απλώς δικαιολογίες για τον εαυτό τους· δεν εμπεριέχουν καμία αλήθεια. Αν ακούσεις προσεκτικά, θα διαπιστώσεις ότι δεν υπάρχει καμία αλήθεια σε όλα αυτά για τα οποία συναναστρέφονται· είναι όλα ανθρώπινα ρητά, προφάσεις και δικαιολογίες. Μόνο αυτό, και τίποτε άλλο. Και αφού μιλήσουν, κατανοούν μήπως όλοι οι άλλοι τις αρχές; Όχι· έχουν όμως κατανοήσει αρκετά πράγματα για τις προθέσεις του ομιλητή. Αυτή είναι η μέθοδος των αντίχριστων. Έτσι ελέγχουν τους ανθρώπους. Μόλις νιώσουν ότι η θέση και το κύρος τους έχουν υποστεί πλήγμα και έχουν επηρεαστεί μέσα στην ομάδα, συγκαλούν αμέσως συνάθροιση για να προσπαθήσουν να τα διασώσουν όπως μπορούν. Και πώς διασώζουν αυτά τα πράγματα; Με προφάσεις και δικαιολογίες, λέγοντας τι σκεφτόντουσαν εκείνη τη στιγμή. Ποιος είναι ο σκοπός τους όταν λένε αυτά τα πράγματα; Να ξεκαθαρίσουν όλες τις παρανοήσεις που υπάρχουν γι’ αυτούς. Είναι ακριβώς όπως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας: Αφού βασανίσει και τιμωρήσει κάποιον, τον αθωώνει και τον απαλλάσσει από κάθε κατηγορία. Ποιος είναι ο σκοπός του; (Να κουκουλώσει και να ωραιοποιήσει τα πράγματα.) Σε αθωώνει και σε αποζημιώνει αφού σου έχει κάνει κάτι κακό, ώστε να πιστέψεις τελικά ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είναι στην πραγματικότητα καλός και αξιόπιστος. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν απειλείται η εξουσία του. Έτσι είναι και οι αντίχριστοι: Όλα όσα λένε ή κάνουν είναι για το δικό τους όφελος· δεν λένε τίποτε για χάρη της αλήθειας, πόσο μάλλον λένε ή κάνουν οτιδήποτε υπέρ των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Όλα όσα λένε και κάνουν είναι για τη δική τους φήμη και θέση. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Είναι άδικο να τους χαρακτηρίζεις αντίχριστους, γιατί μοχθούν πολύ και κάνουν πολύ επιμελώς τη δουλειά τους, εργάζονται και τρέχουν για τον οίκο του Θεού από το πρωί ως το βράδυ. Μερικές φορές είναι τόσο απασχολημένοι που δεν προλαβαίνουν να φάνε. Έχουν υποφέρει πολύ!» Και για ποιον υποφέρουν; (Για τον εαυτό τους.) Για τον εαυτό τους. Αν δεν είχαν καμία θέση, άραγε θα έκαναν το ίδιο; Τρέχουν έτσι για τη δική τους φήμη και θέση· το κάνουν για μια ανταμοιβή. Αν δεν ανταμείβονταν ή αν δεν είχαν φήμη, κέρδος ή θέση, θα τα είχαν παρατήσει προ πολλού. Κάνουν αυτά τα πράγματα μπροστά σε άλλους και θέλουν να τα μάθει ο Θεός και να Τον πείσουν να τους δώσει την ανταμοιβή που τους αξίζει για όλα όσα έχουν κάνει. Αυτό που θέλουν τελικά είναι μια ανταμοιβή· δεν θέλουν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια. Πρέπει να διακρίνετε αυτό το σημείο. Μόλις νιώσουν ότι έχουν συγκεντρώσει αρκετό κεφάλαιο, όταν έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν σε άλλους, ποιο είναι το περιεχόμενο αυτών που λένε; Πρώτον, καμαρώνουν για τις συνεισφορές τους· κάνουν ψυχολογική επίθεση. Τι είναι η ψυχολογική επίθεση; Είναι να κάνουν τους άλλους να νιώσουν, βαθιά μέσα τους, ότι έχουν κάνει πολλά καλά πράγματα για τον οίκο του Θεού, ότι έχουν συνεισφέρει, έχουν αναλάβει ρίσκα, έχουν ολοκληρώσει επικίνδυνο έργο, έχουν τρέξει πολύ και έχουν υποφέρει αρκετά· είναι να παρουσιάσουν τα διαπιστευτήριά τους και να μιλήσουν για το κεφάλαιό τους μπροστά στους άλλους. Δεύτερον, αναφέρουν με πομπώδη και ασυνάρτητο τρόπο κάποιες μη ρεαλιστικές θεωρίες, τις οποίες οι άνθρωποι νομίζουν ότι κατανοούν, παρόλο που δεν ισχύει αυτό. Αυτές οι θεωρίες ακούγονται αρκετά βαθυστόχαστες, μυστηριώδεις και αφηρημένες, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να λατρεύουν τους αντίχριστους. Έπειτα, μιλάνε με επιβλητικό και μπερδεμένο τρόπο για πράγματα που πιστεύουν ότι δεν έχει κατανοήσει ποτέ κανείς· για παράδειγμα, για την τεχνολογία και το διάστημα, τα οικονομικά και τη λογιστική, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα ή ακόμη και για θέματα και απάτες του υποκόσμου. Αφηγούνται την προσωπική τους ιστορία. Τι κάνουν, λοιπόν, μ’ αυτόν τον τρόπο; Κάνουν επίδειξη. Και όταν κάνουν επίδειξη, ο σκοπός τους είναι να εξαπολύσουν ψυχολογική επίθεση. Νομίζετε πως είναι ηλίθιοι; Αν τα πράγματα που λένε δεν είχαν καμία επίδραση στους ανθρώπους, θα τα έλεγαν; Όχι. Τα λένε γιατί έχουν έναν σκοπό: Θέλουν να παρουσιάσουν τα διαπιστευτήριά τους, να κάνουν φιγούρα και επίδειξη.

Επιπλέον, ποιο ύφος υιοθετούν συχνά οι αντίχριστοι; Όπου κι αν πάνε, υιοθετούν το ύφος της κεφαλής του σπιτιού· όπου κι αν πάνε, λένε: «Με τι ασχολείστε; Πώς πάει το έργο; Υπάρχουν δυσκολίες; Χειριστείτε άμεσα τα πράγματα που σας έχουν ανατεθεί! Μην είστε επιπόλαιοι. Όλο το έργο του οίκου του θεού είναι σημαντικό και δεν μπορεί να καθυστερήσει!» Είναι ακριβώς όπως η κεφαλή ενός σπιτιού που επιβλέπει διαρκώς το έργο των υπόλοιπων ανθρώπων που μένουν εκεί. Τι σημαίνει ότι είναι η κεφαλή του σπιτιού; Σημαίνει ότι οποιοσδήποτε στο σπίτι τους μπορεί να κάνει ένα λάθος ή να πάρει το λάθος μονοπάτι, οπότε εκείνοι πρέπει να τους προσέχουν όλους· αν δεν το έκαναν, κανείς δεν θα έκανε το καθήκον του, θα κατέληγαν όλοι να παραπαίουν. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι όλοι οι άλλοι είναι ηλίθιοι, σαν μικρά παιδιά, ότι αν δεν τους προσέχουν, αν τους αφήσουν για ένα δευτερόλεπτο από τα μάτια τους, κάποιοι από αυτούς θα κάνουν λάθη και θα πάρουν το λάθος μονοπάτι. Τι είδους οπτική είναι αυτή; Δεν φέρονται λες και είναι η κεφαλή του σπιτιού; (Ναι.) Κάνουν, λοιπόν, συγκεκριμένο έργο; Ποτέ· αναθέτουν στους άλλους να κάνουν όλο το έργο κι εκείνοι ασχολούνται μόνο με τη γραφειοκρατία και απλώς κάνουν κουμάντο. Και όταν οι άλλοι έχουν ολοκληρώσει το έργο, είναι σαν να το έκαναν οι ίδιοι· παίρνουν εκείνοι όλα τα εύσημα. Απλώς απολαμβάνουν τα οφέλη που τους παρέχει η θέση τους. Δεν κάνουν ποτέ τίποτε που ωφελεί το έργο του οίκου του Θεού και, ακόμη κι αν διαπιστώσουν ότι κάποιος είναι επιπόλαιος ή αμελής στην εκτέλεση του καθήκοντός του, ότι κάποιος διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, απλώς του κάνουν κάποιες παραινέσεις και τον παρηγορούν, αλλά ποτέ δεν τον εκθέτουν ούτε τον περιορίζουν· δεν προσβάλλουν ποτέ κανέναν. Αν κανείς δεν θέλει να τους ακούσει, λένε: «Η καρδιά μου έχει γίνει χίλια κομμάτια από την ανησυχία για όλους εσάς· έχει στεγνώσει το στόμα μου να μιλάω. Σχεδόν κόπηκα στα δυο από την εξάντληση! Μου δίνετε πολλούς λόγους ν’ ανησυχώ!» Δεν είναι ξεδιάντροπο να το λένε αυτό; Σας αηδιάζει όταν το ακούτε; Αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η διαρκής επιθυμία των αντίχριστων να ελέγχουν τους ανθρώπους. Πώς συναναστρέφονται τέτοιοι αντίχριστοι με τους ανθρώπους; Για παράδειγμα, λένε σ’ Εμένα: «Οι κατώτεροί μου δεν κάνουν αυτό που τους λέω. Δεν παίρνουν στα σοβαρά το έργο της εκκλησίας. Είναι επιπόλαιοι και σπαταλούν αδιακρίτως τα χρήματα του οίκου του θεού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά κτήνη· είναι κατώτεροι κι από σκυλιά!» Τι είδους τόνος είναι αυτός; Παρουσιάζουν τον εαυτό τους σαν εξαίρεση. Αυτό που εννοούν είναι το εξής: «Εγώ λαμβάνω υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του θεού· εκείνοι όχι». Πώς αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους οι αντίχριστοι; Σαν να είναι «πρεσβευτές επωνυμίας». Τι είναι οι πρεσβευτές επωνυμίας; Ρίξτε μια ματιά στους πρεσβευτές επωνυμίας από διάφορες χώρες. Τι σόι άνθρωποι είναι; Επιλέγονται για την ομορφιά τους· είναι πολύ όμορφοι, μπορούν να μιλήσουν καλά και έχουν όλοι περάσει από εκπαίδευση. Στα παρασκήνια, έχουν όλοι διασυνδέσεις και αλληλεπιδράσεις με ψηλούς, πλούσιους και ωραίους άνδρες, με υψηλόβαθμους αξιωματούχους, με εύπορους επιχειρηματίες· γι’ αυτό είναι πρεσβευτές επωνυμίας. Σε τι βασίζονται, για να καταφέρουν να γίνουν πρεσβευτές επωνυμίας; Μήπως βασίζονται αποκλειστικά στην ωραία τους εμφάνιση, στο καλοσχηματισμένο τους σώμα και στην ευγλωττία τους; Βασίζονται κυρίως στις παρασκηνιακές τους διασυνδέσεις. Έτσι δεν λειτουργούν τα πράγματα; (Ναι.) Ναι, έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Οι αντίχριστοι, που έχουν μονίμως το ύφος του επικεφαλής ή της κεφαλής του σπιτιού, θέλουν πάντα να έχουν αυτό το ύφος και αυτήν τη στάση, για να παραπλανούν τους άλλους και να τους ελέγχουν. Δεν μοιάζει αυτό λίγο με το στυλ ενός πρεσβευτή επωνυμίας; Στέκονται εκεί, με τα χέρια πίσω από την πλάτη, και όταν οι αδελφοί ή οι αδελφές τούς γνέφουν καταφατικά και υποκλίνονται, εκείνοι λένε: «Ωραία· κάνε καλή δουλειά!» Ποιοι είναι για να το λένε αυτό; Σε ποια θέση έχουν τοποθετήσει τον εαυτό τους; Εγώ δεν λέω τέτοια πράγματα, όπου κι αν πάω. Μ’ έχετε ακούσει ποτέ να λέω κάτι τέτοιο; (Όχι.) Κατά καιρούς, θα πω: «Αυτή η ευκαιρία που έχετε να κάνετε το καθήκον σας με ηρεμία δεν βρίσκεται εύκολα! Πρέπει ν’ αρπάξετε αυτήν την ευκαιρία και να κάνετε καλά το καθήκον σας· μην καταλήξετε να διωχθείτε επειδή κάνετε κακές πράξεις και προκαλείτε αναστατώσεις». Αλλά, από τι το λέω αυτό; Από ειλικρίνεια. Σκέφτεται, όμως, έτσι ένας αντίχριστος; Δεν σκέφτεται έτσι και δεν ενεργεί έτσι. Λέει στους άλλους να κάνουν καλή δουλειά. Το κάνει εκείνος; Όχι. Ζητάει από τους άλλους να κάνουν καλή δουλειά, να εργάζονται σαν σκλάβοι γι’ αυτόν, να είναι στη δούλεψή του, και, στο τέλος, παίρνει εκείνος όλα τα εύσημα. Τώρα που κάνετε το καθήκον σας, εργάζεστε εσείς σαν σκλάβοι για Μένα; (Όχι.) Ούτε είστε στη δούλεψή Μου· εκτελείτε τα δικά σας καθήκοντα και τις δικές σας υποχρεώσεις και έπειτα ο οίκος του Θεού σάς εφοδιάζει. Θα ήταν υπερβολικό να πω ότι σας εφοδιάζω; (Όχι.) Δεν είναι λανθασμένη αυτή η δήλωση και, στην πραγματικότητα, έτσι έχουν τα πράγματα. Αν, όμως, Με βάζατε να το πω αυτό, δεν θα το έκανα· δεν θα μπορούσα να το ξεστομίσω ποτέ. Θα έλεγα μόνο ότι σας εφοδιάζει ο οίκος του Θεού: Εσείς κάνετε τα καθήκοντά σας στον οίκο του Θεού και ο Θεός σάς εφοδιάζει. Για ποιον, λοιπόν, κάνετε τα καθήκοντά σας; (Για τον εαυτό μας.) Εκτελείτε τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις σας· αυτή είναι η ευθύνη που οφείλετε να εκπληρώσετε ως δημιουργημένα όντα. Το κάνετε αυτό ενώπιον του Θεού. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λέτε ότι εργάζεστε για Μένα· δεν το χρειάζομαι αυτό. Δεν χρειάζομαι κανέναν να εργάζεται για Μένα· δεν είμαι το αφεντικό ούτε ο πρόεδρος κάποιας εταιρείας. Δεν βγάζω λεφτά από εσάς και εσείς δεν τρώτε το φαγητό Μου. Απλώς συνεργαζόμαστε μεταξύ μας. Εγώ συναναστρέφομαι πάνω στις αλήθειες για τις οποίες πρέπει να συναναστραφώ μαζί σας, ώστε να μπορέσετε να τις κατανοήσετε, και εσείς βαδίζετε στο σωστό μονοπάτι και έτσι η καρδιά Μου καθησυχάζεται· η ευθύνη και η υποχρέωσή Μου έχουν εκπληρωθεί απολύτως. Πρόκειται για αμοιβαία συνεργασία, στην οποία ο καθένας παίζει τον ρόλο του. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να μιλάμε για το ποιος εκμεταλλεύεται ποιον, ποιος χρησιμοποιεί ποιον, ποιος τρέφει ποιον. Μην υιοθετείτε αυτό το ύφος· είναι ανώφελο και αηδιαστικό. Να κάνεις πραγματικά καλά το έργο, έτσι ώστε να είναι εμφανές σε όλους, και, στο τέλος, θα βρίσκεσαι σε πλεονεκτική θέση για να λογαριαστείς με τον Θεό. Έχουν τέτοια λογική οι αντίχριστοι; Όχι. Αν αναλάβουν λίγη ευθύνη, αν κάνουν μια μικρή συνεισφορά και έχουν κάνει κάποιο έργο, τότε επιδεικνύονται με ειλικρινά αηδιαστικό τρόπο· μάλιστα θέλουν να γίνουν και πρεσβευτές επωνυμίας. Αν δεν προσπαθείς να γίνει πρεσβευτής επωνυμίας και ασχοληθείς με πραγματικό έργο, όλοι θα σε σέβονται σε ένα βαθμό. Έστω πως υιοθετείς τη στάση ενός πρεσβευτή επωνυμίας, αλλά δεν είσαι σε θέση να κάνεις συγκεκριμένο έργο, και αναγκάζεις τον Άνωθεν ν’ ασχοληθεί ο ίδιος και να δώσει προσωπικά οδηγίες για όλο το έργο και έπειτα να σ’ επιβλέπει και να σου παρέχει καθοδήγηση, με αποτέλεσμα, παρόλο που ο Άνωθεν κάνει κάθε πτυχή του έργου, εσύ να εξακολουθείς να πιστεύεις ότι είσαι ικανός, ότι έχεις αποκτήσει περισσότερες δεξιότητες και ότι τα έκανες όλα εσύ. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Οι αντίχριστοι είναι ικανοί για κάτι τέτοιο. Κλέβουν τη δόξα από τον Θεό. Όταν οι κανονικοί άνθρωποι έχουν βιώσει κάποια πράγματα, μπορούν να κατανοήσουν ένα μέρος της αλήθειας και διακρίνουν το εξής: «Το επίπεδό μου είναι απλώς πολύ χαμηλό· είμαι ένα τίποτα. Χωρίς μέριμνα και επίβλεψη από τον Άνωθεν, αν δεν μου κρατούσε ο Άνωθεν το χέρι για να με βοηθήσει, δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα. Ήμουν απλώς μια μαριονέτα. Πλέον κατάφερα ν’ αποκτήσω λίγη αυτογνωσία. Γνωρίζω ότι η αξία μου είναι πενιχρή. Δεν θα παραπονεθώ αν ο Άνωθεν με κλαδέψει ξανά στο μέλλον. Απλώς θα υποταχθώ». Αν γνωρίζεις την πενιχρή σου αξία, θα κάνεις το έργο που σου έχει ανατεθεί με καλή συμπεριφορά, θα είσαι απολύτως προσγειωμένος. Ό,τι κι αν σου αναθέσει ο Άνωθεν, θα το κάνεις καλά, με όλη σου την καρδιά και με όλες σου τις δυνάμεις. Αυτό κάνουν οι αντίχριστοι; Όχι. Δεν λαμβάνουν υπόψη ούτε τα συμφέροντα ούτε το έργο του οίκου του Θεού. Ποιο είναι το μεγαλύτερο συμφέρον του οίκου του Θεού; Μήπως είναι ο πλούτος της εκκλησίας; Μήπως είναι οι προσφορές στον Θεό; Όχι. Ποιο είναι, λοιπόν; Γύρω από ποια πτυχή του έργου περιστρέφονται τα καθήκοντα όλων; Γύρω από τη διάδοση του ευαγγελίου και την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό, ώστε όλη η ανθρωπότητα να κατανοήσει τον Θεό και να επιστρέψει σ’ Αυτόν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο συμφέρον του οίκου του Θεού. Και αυτό το μεγαλύτερο συμφέρον διακλαδώνεται προς τα κάτω, φτάνει σε κάθε ομάδα και σε κάθε πτυχή του έργου και έπειτα διαχωρίζεται σε ακόμη μικρότερα κλαδιά προς τα κάτω, στα διάφορα καθήκοντα που κάνει ο κάθε άνθρωπος. Αυτό είναι το συμφέρον του οίκου του Θεού. Το είχατε διακρίνει αυτό παλαιότερα; Όχι, δεν το είχατε διακρίνει! Όταν αναφέρομαι στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, εσείς σκέφτεστε ότι μιλάω για χρήματα, σπίτια και αυτοκίνητα. Τι είδους συμφέροντα είναι αυτά; Δεν είναι απλώς κάποια υλικά πράγματα; Μήπως τότε θα πουν κάποιοι: «Αφού αυτά δεν είναι συμφέροντα, ας τα σπαταλήσουμε όπως μας αρέσει;» Είναι σωστό αυτό; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση! Η κατασπατάληση των προσφορών είναι μεγάλη αμαρτία.