Ένα από τα πιο εμφανή χαρακτηριστικά της ουσίας ενός αντίχριστου είναι ότι μονοπωλεί την εξουσία και ηγείται της δικής του δικτατορίας: Δεν ακούει κανέναν, δεν σέβεται κανέναν και δεν δίνει καμία βάση στους άλλους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τα προτερήματά τους, τις σωστές απόψεις και τις σοφές γνώμες που μπορεί να εκφράζουν ή τις κατάλληλες μεθόδους που μπορεί να προτείνουν. Είναι σαν κανένας να μην έχει τα προσόντα για να συνεργαστεί μαζί του ή για να συμμετάσχει σε οτιδήποτε κάνει. Αυτή τη διάθεση έχουν οι αντίχριστοι. Κάποιοι λένε ότι αυτό δείχνει πως έχουν κακή ανθρώπινη φύση. Πώς, όμως, είναι δυνατόν να πρόκειται για συνηθισμένη κακή ανθρώπινη φύση; Πρόκειται για μια εξολοκλήρου σατανική διάθεση, και μια τέτοια διάθεση είναι εξαιρετικά φαύλη. Γιατί λέω ότι η διάθεσή τους είναι εξαιρετικά φαύλη; Οι αντίχριστοι οικειοποιούνται τα πάντα από τον οίκο του Θεού και την περιουσία της εκκλησίας και τ’ αντιμετωπίζουν σαν δική τους προσωπική περιουσία, που πρέπει όλη να τη διαχειρίζονται εκείνοι, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να παρεμβαίνει σ’ αυτό. Το μόνο που σκέφτονται όταν κάνουν το έργο της εκκλησίας είναι τα δικά τους συμφέροντα, η θέση και η υπερηφάνεια τους. Δεν επιτρέπουν σε κανέναν να βλάψει τα συμφέροντά τους, πόσο μάλλον αφήνουν ν’ απειλήσει τη φήμη και τη θέση τους οποιοσδήποτε έχει επίπεδο ή είναι σε θέση να μιλήσει για τη βιωματική του μαρτυρία. Κι έτσι, προσπαθούν να καταστείλουν και ν’ αποκλείσουν ως ανταγωνιστές όσους είναι σε θέση να μιλήσουν για μια βιωματική μαρτυρία και μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και να εφοδιάσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού· προσπαθούν απεγνωσμένα ν’ απομονώσουν εντελώς αυτούς τους ανθρώπους από οποιονδήποτε άλλο, να διασύρουν εντελώς τ’ όνομά τους και να τους καταστρέψουν. Μόνο τότε νιώθουν γαλήνη οι αντίχριστοι. Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ αρνητικοί και μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους, να μιλούν για τη μαρτυρία τους και να στηρίζουν τους άλλους, τότε οι αντίχριστοι στρέφονται στην ύστατη λύση, που είναι να τους βρουν ελαττώματα και να τους καταδικάσουν ή να τους παγιδεύσουν και να επινοήσουν λόγους για να τους βασανίσουν και να τους τιμωρήσουν, έως ότου τους αποπέμψουν από την εκκλησία. Μόνο τότε χαλαρώνουν τελείως οι αντίχριστοι. Αυτό είναι το πιο ύπουλο και κακόβουλο χαρακτηριστικό των αντίχριστων. Αυτό που τους προκαλεί τον μεγαλύτερο φόβο και τη μεγαλύτερη ανησυχία είναι οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και που διαθέτουν αληθινή βιωματική μαρτυρία, επειδή ο εκλεκτός λαός του Θεού εγκρίνει και στηρίζει περισσότερο τους ανθρώπους που έχουν τέτοια μαρτυρία, παρά εκείνους που φλυαρούν άσκοπα για λόγια και δόγματα. Οι αντίχριστοι δεν διαθέτουν αληθινή βιωματική μαρτυρία ούτε είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να κάνουν κάποιες καλές πράξεις για να καλοπιάσουν τους άλλους. Όμως, όσες καλές πράξεις κι αν κάνουν ή όσα ευχάριστα πράγματα κι αν λένε, αυτά και πάλι δεν συγκρίνονται με τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα που μπορεί ν’ αποφέρει στους ανθρώπους μια καλή βιωματική μαρτυρία. Τίποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις επιδράσεις που έχει η παροχή και το πότισμα του εκλεκτού λαού του Θεού από εκείνους που μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία. Κι έτσι, όταν οι αντίχριστοι βλέπουν κάποιον να μιλά για τη βιωματική του μαρτυρία, το βλέμμα τους τον διαπερνάει σαν βέλος. Η οργή φουντώνει μέσα τους, το μίσος τους μεγαλώνει, και ανυπομονούν να κλείσουν το στόμα του ανθρώπου που μιλάει ώστε να μην πει λέξη παραπάνω. Αν συνεχίσει να μιλάει, η φήμη των αντίχριστων θα καταστραφεί ολοσχερώς, το άσχημο πρόσωπό τους θα εκτεθεί εντελώς και θα το δουν όλοι, οπότε οι αντίχριστοι βρίσκουν ένα πρόσχημα για ν’ αναστατώσουν και να καταστείλουν το άτομο που μιλά για τη μαρτυρία του. Οι αντίχριστοι επιτρέπουν μόνο στον εαυτό τους να παραπλανά τους άλλους με λόγια και δόγματα. Δεν επιτρέπουν στους εκλεκτούς του Θεού να δοξάζουν τον Θεό μιλώντας για τις βιωματικές μαρτυρίες τους, και αυτό δείχνει ποιους ανθρώπους μισούν και φοβούνται περισσότερο. Όταν κάποιος διακρίνεται χάρη στο λίγο έργο που κάνει ή όταν κάποιος μπορεί να μιλήσει για αληθινή βιωματική μαρτυρία, με αποτέλεσμα ο εκλεκτός λαός του Θεού να λαμβάνει οφέλη, διαπαιδαγώγηση και υποστήριξη, κι έτσι να επαινούν όλοι αυτόν τον άνθρωπο, οι αντίχριστοι πλημμυρίζουν με φθόνο και μίσος στην καρδιά τους και προσπαθούν να τον αποκλείσουν και να τον καταστείλουν. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν σε τέτοιους ανθρώπους ν’ αναλάβουν οποιοδήποτε έργο, προκειμένου να μην αποτελέσουν απειλή για τη δική τους θέση. Οι άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα βοηθούν να τονιστεί και να επισημανθεί η ένδεια, η αθλιότητα, η ασχήμια και η μοχθηρία των αντίχριστων όταν είναι εκείνοι παρόντες, οπότε όταν οι αντίχριστοι επιλέγουν έναν συνάδελφο ή συνεργάτη, ποτέ δεν επιλέγουν ανθρώπους που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, ποτέ δεν επιλέγουν ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία και ποτέ δεν επιλέγουν ειλικρινείς ανθρώπους ή ανθρώπους που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτούς τους ανθρώπους φθονούν και μισούν περισσότερο οι αντίχριστοι και είναι βραχνάς γι’ αυτούς. Όσα καλά ή ωφέλιμα πράγματα κι αν κάνουν για το έργο του οίκου του Θεού οι άνθρωποι που κάνουν πράξη την αλήθεια, οι αντίχριστοι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να τα συγκαλύψουν. Θα φτάσουν ακόμα και στο σημείο να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα για να διεκδικήσουν εκείνοι τα εύσημα για τα καλά πράγματα και ταυτόχρονα θα ρίξουν το φταίξιμο για τα κακά στους άλλους, ώστε μ’ αυτόν τον τρόπο να εξυψώσουν τον εαυτό τους και ν’ απαξιώσουν τους άλλους. Οι αντίχριστοι τρέφουν μεγάλη ζήλια και μίσος για όσους επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σε θέση να μιλήσουν για τη δική τους βιωματική μαρτυρία. Φοβούνται ότι αυτοί οι άνθρωποι θ’ απειλήσουν τη θέση τους, κι έτσι κάνουν ό,τι μπορούν για να τους επιτεθούν και να τους αποκλείσουν. Απαγορεύουν στους αδελφούς και στις αδελφές να έρχονται σ’ επαφή με τους ανθρώπους που είναι σε θέση να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία, να τους πλησιάζουν, να τους στηρίζουν ή να τους επαινούν. Αυτό είναι που αποκαλύπτει περισσότερο τη σατανική φύση των αντίχριστων, η οποία αποστρέφεται την αλήθεια και μισεί τον Θεό. Κι έτσι, αποδεικνύει επίσης ότι οι αντίχριστοι είναι ένα κακό ρεύμα που πάει κόντρα στην εκκλησία, ότι είναι εκείνοι που φταίνε για την αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας και την παρακώληση του θελήματος του Θεού. Επιπλέον, οι αντίχριστοι συχνά κατασκευάζουν ψέματα και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα στους αδελφούς και στις αδελφές, απαξιώνοντας και καταδικάζοντας τους ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν για τη δική τους βιωματική μαρτυρία. Όποιο έργο κι αν κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, οι αντίχριστοι βρίσκουν δικαιολογίες για να τους αποκλείσουν και να τους καταστείλουν και είναι επικριτικοί απέναντί τους, λέγοντας ότι είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, ότι τους αρέσει να επιδεικνύονται και ότι τρέφουν φιλοδοξίες. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποια βιωματική μαρτυρία και κατέχουν κάποια από την αλήθεια-πραγματικότητα. Έχουν σχετικά καλή ανθρώπινη φύση, έχουν συνείδηση και λογική και μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Και παρόλο που μπορεί να έχουν κάποια ελαττώματα, κάποιες ελλείψεις και ν’ αποκαλύπτουν περιστασιακά μια διεφθαρμένη διάθεση, μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να μετανοήσουν. Αυτούς τους ανθρώπους θα σώσει ο Θεός. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ελπίδα να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό. Με λίγα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι είναι κατάλληλοι να κάνουν ένα καθήκον. Ικανοποιούν τις απαιτήσεις και τις αρχές για την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Όμως, οι αντίχριστοι σκέφτονται μέσα τους: «Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το ανεχτώ αυτό. Θέλεις να έχεις ρόλο στον τομέα μου, να με ανταγωνιστείς. Αυτό είναι αδύνατον· μην το σκέφτεσαι καν. Είσαι πιο μορφωμένος από μένα, πιο εύγλωττος από μένα, πιο δημοφιλής από μένα και επιδιώκεις την αλήθεια με μεγαλύτερη επιμέλεια από ό,τι εγώ. Αν συνεργαζόμουν μαζί σου και μου έκλεβες τη δόξα, τι θα έκανα τότε;» Λαμβάνουν υπόψη τους τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Όχι. Τι σκέφτονται; Σκέφτονται μόνο πώς θα διατηρήσουν τη θέση τους. Παρόλο που οι αντίχριστοι ξέρουν ότι είναι ανίκανοι να κάνουν πραγματικό έργο, δεν καλλιεργούν ούτε προάγουν ανθρώπους καλού επιπέδου που επιδιώκουν την αλήθεια. Προάγουν μόνο εκείνους που τους κολακεύουν, εκείνους που έχουν την τάση να λατρεύουν τους άλλους, που τους εγκρίνουν και τους θαυμάζουν βαθιά μέσα τους, εκείνους που είναι καταφερτζήδες, που δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης. Οι αντίχριστοι παίρνουν με το μέρος τους αυτούς τους ανθρώπους για να τους υπηρετούν, να τρέχουν εδώ κι εκεί γι’ αυτούς και να περιστρέφονται γύρω από αυτούς όλη μέρα. Αυτό δίνει στους αντίχριστους δύναμη μέσα στην εκκλησία και έχει ως αποτέλεσμα να προσελκύονται πολλοί άνθρωποι κοντά τους και να τους ακολουθούν, και κανείς να μην τολμάει να τους προσβάλει. Όλοι οι άνθρωποι τους οποίους καλλιεργούν οι αντίχριστοι είναι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν πνευματική κατανόηση και δεν ξέρουν τίποτε άλλο πέρα από το ν’ ακολουθούν κανόνες. Τους αρέσει ν’ ακολουθούν τις τάσεις και τις κυρίαρχες δυνάμεις. Είναι το είδος των ανθρώπων που τους εμψυχώνει να έχουν έναν ισχυρό αφέντη· πρόκειται για ένα μάτσο μπερδεμένων ανθρώπων. Πώς το λέει το ρητό των άπιστων; Καλύτερα ιπποκόμος ενός καλού ανθρώπου παρά λατρεμένος πρόγονος ενός κακού ανθρώπου. Οι αντίχριστοι κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Ενεργούν σαν λατρεμένοι πρόγονοι τέτοιων ανθρώπων και προσπαθούν να τους καλλιεργήσουν ως σημαιοφόρους και ένθερμους υποστηρικτές τους. Όποτε ένας αντίχριστος έχει την εξουσία σε μια εκκλησία, θα στρατολογεί πάντα ως βοηθούς του ανθρώπους που είναι μπερδεμένοι και που χαζολογούν στα τυφλά, ενώ θα αποκλείει και θα καταστέλλει τους ανθρώπους με επίπεδο που μπορούν να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, που μπορούν ν’ αναλάβουν έργο και, ιδίως, τους επικεφαλής και τους εργάτες που είναι ικανοί να κάνουν πραγματικό έργο. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δημιουργούνται δύο στρατόπεδα στην εκκλησία: Στο ένα στρατόπεδο βρίσκονται εκείνοι που έχουν σχετικά ειλικρινή ανθρώπινη φύση, που κάνουν το καθήκον τους με ειλικρίνεια και επιδιώκουν την αλήθεια. Στο άλλο στρατόπεδο βρίσκονται ένα μάτσο μπερδεμένοι άνθρωποι που χαζολογούν στα τυφλά και καθοδηγούνται από τους αντίχριστους. Αυτά τα δύο στρατόπεδα θα συνεχίσουν να μάχονται το ένα ενάντια στο άλλο έως ότου αποκαλυφθούν και αποκλειστούν οι αντίχριστοι. Οι αντίχριστοι πάντοτε πολεμούν και ενεργούν ενάντια σ’ εκείνους που κάνουν το καθήκον τους με ειλικρίνεια και που επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν αναστατώνει αυτό σοβαρά το έργο της εκκλησίας; Δεν διαταράσσει και αναστατώνει το έργο του Θεού; Δεν είναι αυτή η δύναμη των αντίχριστων τροχοπέδη και εμπόδιο που δεν αφήνει το θέλημα του Θεού να πραγματοποιηθεί στην εκκλησία; Δεν είναι μια μοχθηρή δύναμη που εναντιώνεται στον Θεό; Γιατί ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο οι αντίχριστοι; Επειδή, στο μυαλό τους, είναι ξεκάθαρο ότι αν αυτοί οι θετικοί χαρακτήρες ύψωναν το ανάστημά τους και γίνονταν επικεφαλής και εργάτες, θα ήταν ανταγωνιστές τους· θα ήταν η αντίπαλη δύναμη των αντίχριστων και δεν θ’ άκουγαν σε καμία περίπτωση τα λόγια τους ούτε θα τους υπάκουαν· δεν θα ακολουθούσαν σε καμία περίπτωση κάθε διαταγή των αντίχριστων. Αυτοί οι άνθρωποι θα ήταν αρκετοί για ν’ αποτελέσουν απειλή για τη θέση των αντίχριστων. Όταν οι αντίχριστοι βλέπουν αυτούς τους ανθρώπους, η καρδιά τους πλημμυρίζει μίσος, και δεν πρόκειται να βρει γαλήνη και να καθησυχαστεί αν δεν αποκλείσουν και δεν νικήσουν αυτούς τους ανθρώπους κι αν δεν καταστρέψουν τ’ όνομά τους. Επομένως, πρέπει να ενεργήσουν γρήγορα για να καλλιεργήσουν τη δική τους δύναμη και να ενισχύσουν τις τάξεις τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούν να ελέγχουν περισσότερους εκλεκτούς του Θεού και δεν θα χρειαστεί ν’ ανησυχήσουν ποτέ ξανά μήπως μια χούφτα ανθρώπων που επιδιώκουν την αλήθεια απειλήσει τη θέση τους. Οι αντίχριστοι δημιουργούν τη δική τους δύναμη μέσα στην εκκλησία, παίρνοντας εκείνους που τους ακούνε, που τους υπακούν και που τους φέρονται με δουλοπρέπεια, και προάγοντάς τους ως υπεύθυνους για κάθε πτυχή του έργου. Είναι αυτό ωφέλιμο για το έργο του οίκου του Θεού; Όχι. Όχι μόνο δεν είναι ωφέλιμο, αλλά προκαλεί και διατάραξη και αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας. Αν αυτή η μοχθηρή δύναμη έχει με το μέρος της περισσότερους από τους μισούς ανθρώπους, υπάρχει περίπτωση ν’ ανατρέψει την εκκλησία. Ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια αποτελούν μειονότητα μέσα στην εκκλησία, ενώ οι απλοί δουλευτές και οι δύσπιστοι που βρίσκονται εκεί απλώς και μόνο για να τρώνε ψωμί μέχρι να χορτάσουν αποτελούν τουλάχιστον τους μισούς. Σ’ αυτήν την περίπτωση, αν οι αντίχριστοι εστιάσουν τις δυνάμεις τους στην παραπλάνηση και την προσέλκυση αυτών των ανθρώπων προς τη δική τους πλευρά, θα έχουν ασφαλώς το πάνω χέρι όταν η εκκλησία εκλέξει επικεφαλής. Επομένως, ο οίκος του Θεού πάντα τονίζει ότι στις εκλογές θα πρέπει να γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια μέχρι να είναι ξεκάθαρη. Αν δεν είσαι σε θέση να εκθέσεις και να νικήσεις τους αντίχριστους μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, οι αντίχριστοι είναι πιθανό να παραπλανήσουν τους άλλους και να εκλεγούν επικεφαλής, καταλαμβάνοντας και ελέγχοντας την εκκλησία. Δεν θα ήταν αυτό επικίνδυνο; Δεν θα υπήρχε λόγος να φοβηθεί κανείς αν εμφανίζονταν στην εκκλησία ένας-δυο αντίχριστοι. Αν, όμως, οι αντίχριστοι σχημάτιζαν μια δύναμη και έφταναν σε σημείο να ασκούν μια ορισμένη επιρροή, δικαιολογημένα θα φοβόταν κανείς. Επομένως, οι αντίχριστοι πρέπει να ξεριζώνονται και ν’ αποβάλλονται από την εκκλησία προτού φτάσουν σε σημείο να ασκούν τόση επιρροή. Αυτό είναι ύψιστης προτεραιότητας και είναι απαραίτητο να γίνει. Επιπλέον, αυτοί οι δύσπιστοι που βρίσκονται μέσα στην εκκλησία, ιδίως εκείνοι που έχουν την τάση να λατρεύουν και ν’ ακολουθούν ανθρώπους, που τους αρέσει ν’ ακολουθούν τη δύναμη, που θέλουν να είναι συνεργοί και υποχείρια των διαβόλων, που θέλουν να δημιουργούν κλίκες, τέτοιοι δύσπιστοι και διάβολοι πρέπει ν’ αποπέμπονται το ταχύτερο δυνατό. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο δεν θα επιτραπεί σ’ αυτόν τον συρφετό να δημιουργήσει μια δύναμη για ν’ αναστατώνει και να ελέγχει την εκκλησία. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να δει καθαρά ο εκλεκτός λαός του Θεού, κάτι που πρέπει να επωμιστούν όσοι κατανοούν την αλήθεια. Όλοι όσοι επωμίζονται το έργο της εκκλησίας, όλοι όσοι λαμβάνουν υπόψη τις προθέσεις του Θεού, πρέπει ν’ αντιλαμβάνονται αυτά τα πράγματα όπως είναι. Πρέπει, ιδίως, να βλέπουν το σινάφι των αντίχριστων όπως είναι, καθώς και αυτούς τους μικροπρεπείς διαβόλους που θέλουν να κολακεύουν και να λατρεύουν τους ανθρώπους, και έπειτα να τους θέτουν περιορισμούς ή να τους αποπέμπουν από την εκκλησία. Είναι μεγάλη ανάγκη ν’ ασκούνται μ’ αυτόν τον τρόπο. Ο στόχος των αντίχριστων είναι συγκεκριμένα να τα έχουν καλά με τέτοιους μπερδεμένους ανθρώπους, άχρηστους χαραμοφάηδες και ελεεινούς ανθρώπους που δεν αποδέχονται ούτε αγαπούν την αλήθεια. Τους παίρνουν με το μέρος τους και «συνεργάζονται» μαζί τους αρκετά αρμονικά, στενά και μ’ ενθουσιασμό. Τι σόι πλάσματα είναι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι μέλη της συμμορίας των αντίχριστων; Αν ο Άνωθεν αντικαταστήσει τον «λατρεμένο πρόγονό τους», αυτοί οι υπάκουοι απόγονοι δεν θα το ανεχτούν· θα κρίνουν τον Άνωθεν ως άδικο και θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να υπερασπιστούν τους αντίχριστους. Μπορεί ο οίκος του Θεού να τους αφήσει να επικρατήσουν; Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ρίξει τα δίχτυα του πάνω σε όλους αυτούς και να τους αποπέμψει. Είναι δαίμονες της συμμορίας των αντίχριστων και ούτε ένας από αυτούς δεν πρέπει να ξεφύγει. Άνθρωποι όπως οι αντίχριστοι σπάνια ενεργούν μόνοι τους· τις περισσότερες φορές, συγκροτούν μια ομάδα τουλάχιστον δύο-τριών ανθρώπων, με την οποία αναλαμβάνουν δράση. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις αντίχριστων που ενεργούν ατομικά. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν ταλέντα ή ίσως επειδή δεν τους δόθηκε ακόμη η ευκαιρία. Όμως, αυτό που έχουν κοινό με τους άλλους είναι η ιδιαίτερη αγάπη τους για τη θέση. Μην υποθέτεις ότι δεν αγαπούν τη θέση επειδή δεν έχουν δεξιότητες ή μόρφωση. Αυτό είναι λάθος. Δεν έχεις διακρίνει ξεκάθαρα την ουσία ενός αντίχριστου· εφόσον κάποιος είναι αντίχριστος, αγαπά τη θέση. Αφού οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν, τότε γιατί καλλιεργούν μια τέτοια ομάδα μπερδεμένων ανθρώπων, σκουπιδιών και παρασίτων που τους φιλούν τα πόδια; Σκοπεύουν να συνεργαστούν μ’ αυτούς τους ανθρώπους; Αν μπορούσαν πραγματικά να συνεργαστούν μαζί τους, τότε η δήλωση ότι «οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν» θα ήταν αβάσιμη. Δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν· η λέξη «κανέναν» αναφέρεται κυρίως στους θετικούς ανθρώπους, αλλά αν λάβει κανείς υπόψη τη διάθεση ενός αντίχριστου, δεν μπορούν να συνεργαστούν ούτε με τους συνεργούς τους. Γιατί, λοιπόν, καλλιεργούν αυτούς τους ανθρώπους; Καλλιεργούν μια ομάδα μπερδεμένων ανθρώπων που είναι εύκολο να τους διατάζουν, να τους χειρίζονται, που δεν έχουν δικές τους απόψεις και κάνουν ό,τι τους πουν εκείνοι, που θα συνεχίσουν μαζί να διαφυλάττουν τη θέση των αντίχριστων. Αν ένας αντίχριστος βασιζόταν στον εαυτό του, θα ήταν εντελώς μόνος του και δεν θα ήταν εύκολο να διαφυλάξει τη θέση του. Γι’ αυτό παίρνει με το μέρος του μια ομάδα μπερδεμένων ανθρώπων που τον περιτριγυρίζουν κάθε μέρα και κάνουν πράγματα για χάρη του. Παραπλανά ακόμα και τον εκλεκτό λαό του Θεού: Αναφέρει ότι αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια και ότι υποφέρουν· λέει ότι αξίζουν να καλλιεργηθούν· λέει ακόμα και ότι όταν αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποιο πρόβλημα, ζητούν τη δική του συμβουλή και ρωτούν εκείνον, ότι είναι όλοι υπάκουοι και υποτακτικοί άνθρωποι. Κάνει το καθήκον του σε συνεργασία με άλλους; Ο αντίχριστος βρίσκει μια ομάδα ανθρώπων που θα ενεργούν για εκείνον, που θα είναι υποχείριά του, συνεργοί του, προκειμένου να εδραιώσει τη θέση του. Αυτό δεν είναι συνεργασία· είναι λειτουργία της δικής τους επιχείρησης. Έτσι είναι η δύναμη των αντίχριστων.

Τι λέτε, είναι δύσκολο να συνεργαστείτε με άλλους ανθρώπους; Στην πραγματικότητα δεν είναι. Θα έλεγε κανείς, μάλιστα, ότι είναι εύκολο. Αλλά γιατί οι άνθρωποι εξακολουθούν να το θεωρούν δύσκολο; Επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Για εκείνους που διαθέτουν ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, είναι σχετικά εύκολο να συνεργάζονται με τους άλλους και αισθάνονται ότι πρόκειται για κάτι ευχάριστο. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν είναι εύκολο για κανέναν να πετύχει πράγματα μόνος του, και με όποιον τομέα κι αν ασχολείται ή ό,τι κι αν κάνει, είναι πάντα καλό να υπάρχει κάποιος εκεί για να επισημαίνει κάποια πράγματα και να προσφέρει βοήθεια —πολύ πιο εύκολο από το να το κάνει μόνος του. Επίσης, υπάρχουν όρια στο τι είναι ικανό να κάνει το επίπεδο των ανθρώπων ή στο τι μπορούν οι ίδιοι να βιώσουν. Κανείς δεν μπορεί να είναι άριστος σε όλες τις ειδικότητες: Είναι αδύνατο ένα άτομο να γνωρίζει τα πάντα, να είναι ικανό να κάνει τα πάντα, να καταφέρει τα πάντα —είναι αδύνατο και όλοι θα πρέπει να διαθέτουν μια τέτοια λογική. Και έτσι, ό,τι κι αν κάνεις, είτε είναι σημαντικό είτε όχι, θα χρειάζεσαι πάντα να υπάρχει κάποιος εκεί για να σε συνδράμει, να σου δίνει υποδείξεις και συμβουλές ή να κάνει πράγματα σε συνεργασία μαζί σου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί ότι θα κάνεις τα πράγματα πιο σωστά, θα κάνεις λιγότερα λάθη και θα είναι λιγότερο πιθανό να παραστρατήσεις —είναι καλό αυτό. Πιο συγκεκριμένα, το να υπηρετείς τον Θεό, είναι μεγάλη υπόθεση, ενώ το να μην διορθώνεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση θα μπορούσε να σε βάλει σε κίνδυνο! Όταν οι άνθρωποι έχουν σατανικές διαθέσεις, μπορεί να επαναστατήσουν εναντίον του Θεού και να Του εναντιωθούν ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Οι άνθρωποι που ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις μπορούν να αρνηθούν τον Θεό, να Του εναντιωθούν και να Τον προδώσουν ανά πάσα στιγμή. Οι αντίχριστοι είναι πολύ ηλίθιοι, δεν το συνειδητοποιούν αυτό και σκέφτονται: «Δυσκολεύτηκα αρκετά ν’ αποκτήσω εξουσία, γιατί να τη μοιραστώ με οποιονδήποτε άλλο; Αν τη δώσω σε άλλους, αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχω τίποτα για τον εαυτό μου, έτσι δεν είναι; Πώς μπορώ να επιδείξω τα ταλέντα και τις ικανότητές μου χωρίς εξουσία;» Δεν ξέρουν ότι αυτό που έχει εμπιστευτεί ο Θεός στους ανθρώπους δεν είναι εξουσία ή θέση, αλλά καθήκον. Οι αντίχριστοι αποδέχονται μόνο την εξουσία και τη θέση, αφήνουν τα καθήκοντά τους στην άκρη και δεν κάνουν πραγματικό έργο. Αντίθετα, επιδιώκουν μόνο τη φήμη, το κέρδος και τη θέση και το μόνο που θέλουν είναι να πάρουν την εξουσία, να ελέγχουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να ενδίδουν στα οφέλη της θέσης αυτής. Είναι πολύ επικίνδυνο το να πράττεις κατ’ αυτόν τον τρόπο —έτσι εναντιώνεσαι στον Θεό! Όποιος επιδιώκει φήμη, κέρδος και θέση αντί να κάνει σωστά το καθήκον του παίζει με τη φωτιά, παίζει με τη ζωή του. Όσοι παίζουν με τη φωτιά και με τη ζωή τους μπορεί ανά πάσα στιγμή να αυτοκαταδικαστούν. Σήμερα, ως επικεφαλής ή ως εργάτης, υπηρετείς τον Θεό, κάτι που δεν είναι συνηθισμένο πράγμα. Δεν κάνεις πράγματα για κάποιο άτομο, ούτε βέβαια δουλεύεις για να πληρώνεις λογαριασμούς και να φέρνεις φαγητό στο τραπέζι. Αντίθετα, εκτελείς το καθήκον σου στην εκκλησία. Και δεδομένου, ειδικότερα, ότι το καθήκον αυτό σού το έχει αναθέσει ο Θεός, τι συνεπάγεται η εκτέλεσή του; Συνεπάγεται ότι είσαι υπόλογος απέναντι στον Θεό για το καθήκον σου, είτε το κάνεις καλά είτε όχι. Στο τέλος, πρέπει να λογοδοτήσεις στον Θεό, πρέπει να υπάρξει ένα αποτέλεσμα. Αυτό που έχεις αποδεχτεί είναι μια ανάθεση από τον Θεό, μια ιερή ευθύνη, επομένως ανεξάρτητα από το πόσο σημαντική ή ασήμαντη είναι αυτή η ευθύνη, είναι μια σοβαρή υπόθεση. Πόσο σοβαρή είναι; Σε μικρότερη κλίμακα, αφορά το κατά πόσο μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια σε αυτήν τη ζωή και το πώς σε βλέπει ο Θεός. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, σχετίζεται άμεσα με τις προοπτικές και το πεπρωμένο σου, με την έκβασή σου. Αν διαπράττεις το κακό και εναντιώνεσαι στον Θεό, θα καταδικαστείς και θα τιμωρηθείς. Ό,τι κάνεις όταν εκτελείς το καθήκον σου καταγράφεται από τον Θεό, Εκείνος δε έχει τις δικές Του αρχές και πρότυπα για τον τρόπο με τον οποίο βαθμολογείται και αξιολογείται αυτό. Ο Θεός καθορίζει την έκβασή σου με βάση όλα όσα εκδηλώνεις όσο εκτελείς το καθήκον σου. Είναι αυτό σοβαρό ζήτημα; Είναι, όντως! Αν, λοιπόν, σου ανατεθεί μια εργασία, είναι δικό σου θέμα να τη χειριστείς; (Όχι.) Αυτό το έργο δεν είναι κάτι που μπορείς να ολοκληρώσεις μόνος σου, αλλά απαιτεί ν’ αναλάβεις την ευθύνη γι’ αυτό. Η ευθύνη είναι δική σου· εσύ πρέπει να ολοκληρώσεις αυτήν την ανάθεση. Σε τι αφορά αυτό; Αφορά στη συνεργασία· στον τρόπο με τον οποίο συνεργάζεσαι όταν παρέχεις υπηρεσία, στον τρόπο με τον οποίο συνεργάζεσαι για να εκτελέσεις το καθήκον σου, για να ολοκληρώσεις την ανάθεσή σου, για ν’ ακολουθήσεις το θέλημα του Θεού. Σε αυτά τα πράγματα αφορά.

Η αρμονική συνεργασία συνεπάγεται πολλά πράγματα. Αν μη τι άλλο, ένα από αυτά τα πολλά πράγματα είναι να επιτρέπεις στους άλλους να μιλούν και να κάνουν διαφορετικές προτάσεις. Εάν είσαι πραγματικά λογικός, ανεξάρτητα από το είδος του έργου που κάνεις, πρέπει πρώτα να μάθεις να αναζητάς τις αλήθεια-αρχές, αλλά και να παίρνεις την πρωτοβουλία να ζητάς τη γνώμη των άλλων. Εφόσον λαμβάνεις σοβαρά υπόψη κάθε πρόταση και στη συνέχεια λύνετε τα προβλήματα σε σύμπνοια, ουσιαστικά επιτυγχάνεις αρμονική συνεργασία. Έτσι, θ’ αντιμετωπίζεις πολύ λιγότερες δυσκολίες στο καθήκον σου. Ό,τι προβλήματα κι αν προκύψουν, θα είναι εύκολο να τα λύσεις και να τα χειριστείς. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της αρμονικής συνεργασίας. Μερικές φορές υπάρχουν διαφωνίες για ασήμαντα θέματα· εφόσον, όμως, αυτές δεν επηρεάζουν το έργο, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ωστόσο, σε βασικά θέματα και μείζονα ζητήματα που αφορούν το έργο της εκκλησίας, πρέπει να καταλήξετε σε συναίνεση και να αναζητήσετε την αλήθεια για να τα λύσετε. Ως επικεφαλής ή εργάτης, αν θεωρείς πάντα τον εαυτό σου ανώτερο από τους άλλους και απολαμβάνεις το καθήκον σου λες και είναι καμιά κυβερνητική θέση, ενδίδεις πάντα στα οφέλη της θέσης σου, κάνεις πάντα τα δικά σου σχέδια, μονίμως σκέφτεσαι και απολαμβάνεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση σου, διευθύνεις πάντα τη δική σου επιχείρηση και επιδιώκεις πάντα να αποκτήσεις υψηλότερη θέση, να διαχειρίζεσαι και να ελέγχεις περισσότερους ανθρώπους, καθώς και να διευρύνεις το εύρος της εξουσίας σου, τότε υπάρχει πρόβλημα. Είναι πολύ επικίνδυνο να αντιμετωπίζεις ένα σημαντικό καθήκον ως ευκαιρία να απολαύσεις τη θέση σου λες και είσαι κυβερνητικός αξιωματούχος. Αν ενεργείς πάντα έτσι και δεν επιθυμείς να συνεργαστείς με άλλους, δεν θέλεις να αμβλύνεις τη δύναμή σου και να τη μοιραστείς με κανέναν άλλον, δεν θέλεις να έχει κανένας άλλος να σε επισκιάσει, να κλέψει την παράσταση, αλλά θέλεις μόνο να απολαμβάνεις την εξουσία μόνος σου, τότε είσαι αντίχριστος. Εάν, όμως, αναζητάς συχνά την αλήθεια, ασκείσαι επαναστατώντας ενάντια στη σάρκα, στα κίνητρα και τις ιδέες σου και είσαι σε θέση να αναλαμβάνεις την πρωτοβουλία για συνεργασία με τους άλλους, εάν ανοίγεις την καρδιά σου για να συμβουλεύεσαι και να αναζητάς μαζί με άλλους, ακούς προσεκτικά τις ιδέες και τις προτάσεις τους και αποδέχεσαι τις συμβουλές που είναι σωστές και συνάδουν με την αλήθεια, ανεξάρτητα από το πρόσωπο από το οποίο προέρχονται, τότε ασκείσαι με συνετό και ορθό τρόπο και μπορείς να αποφύγεις το λάθος μονοπάτι, κάτι που μπορεί να σε προστατεύσει. Πρέπει να εγκαταλείψεις τους ηγετικούς τίτλους, να εγκαταλείψεις τον βρώμικο αέρα της θέσης, να συμπεριφέρεσαι σαν συνηθισμένος άνθρωπος, να παραμένεις στο ίδιο επίπεδο με τους άλλους και να έχεις υπεύθυνη στάση απέναντι στο καθήκον σου. Εάν βλέπεις διαρκώς το καθήκον σου ως επίσημο τίτλο και θέση ή ως ένα είδος δάφνινου στεφάνου και φαντάζεσαι ότι λόγος ύπαρξης των άλλων είναι να δουλεύουν για τη θέση σου και να την υπηρετούν, αυτό είναι προβληματικό κι ο Θεός θα σε απεχθάνεται και θα νιώθει αηδιασμένος μαζί σου. Εάν πιστεύεις ότι είσαι ισότιμος με τους άλλους, απλώς έχεις μια κάπως μεγαλύτερη ανάθεση και περισσότερη ευθύνη από τον Θεό, εάν μπορείς να μάθεις να τους φέρεσαι επί ίσοις όροις, και μάλιστα είσαι σε θέση να πέσεις στο ίδιο επίπεδο μ’ αυτούς ζητώντας να μάθεις τι σκέφτονται οι άλλοι, αν μπορείς ν’ ακούς ειλικρινά και προσεκτικά τι λένε, τότε θα συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους. Τι αντίκτυπο θα έχει αυτή η αρμονική συνεργασία; Ο αντίκτυπος είναι τεράστιος. Θα κερδίσεις πράγματα που δεν είχες ποτέ πριν, δηλαδή το φως της αλήθειας και τις πραγματικότητες της ζωής. Θα ανακαλύψεις τα προσόντα των άλλων και θα μάθεις από τα πλεονεκτήματά τους. Είναι και κάτι άλλο: Αντιλαμβάνεσαι τους άλλους ως ηλίθιους, χαζούς, ανόητους, κατώτερους από σένα· όταν όμως ακούς τις απόψεις τους ή σου ανοίγονται οι άλλοι, ανακαλύπτεις άθελά σου ότι κανείς δεν είναι τόσο συνηθισμένος όσο νομίζεις, ότι ο καθένας μπορεί να προσφέρει διαφορετικές σκέψεις και ιδέες, ότι όλοι έχουν την αξία τους. Αν μάθεις να συνεργάζεσαι αρμονικά, πέρα από το ότι αυτό σε βοηθάει να μαθαίνεις από τα δυνατά σημεία των άλλων, μπορεί να αποκαλύψει και την αλαζονεία και την αυταρέσκειά σου και να πάψεις έτσι να φαντάζεσαι ότι είσαι έξυπνος. Όταν δεν θεωρείς πλέον τον εαυτό σου εξυπνότερο και καλύτερο απ’ όλους τους άλλους, θα πάψεις να ζεις σ’ αυτήν τη ναρκισσιστική κατάσταση αυτοθαυμασμού. Και αυτό θα σε προστατεύει, έτσι δεν είναι; Αυτό είναι το δίδαγμα που θα πρέπει να αντλήσεις και το όφελος που θα πρέπει να αποκομίσεις από τη συνεργασία με τους άλλους.

Στις αλληλεπιδράσεις Μου με τους ανθρώπους, ακούω προσεκτικά τι λένε οι περισσότεροι. Κρίνω σκόπιμο να εξετάζω τους ανθρώπους κάθε λογής, να τους ακούω να μιλάνε και να μελετώ τη γλώσσα και το ύφος που χρησιμοποιούν όταν μιλάνε. Για παράδειγμα, παλιότερα θεωρούσες ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μόνο λίγη μόρφωση και δεν γνωρίζουν τις δεξιότητες ενός επαγγέλματος, οπότε δεν χρειάζεται ν’ αλληλεπιδράς μαζί τους. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι σωστό. Όταν έρχεσαι σ’ επαφή με αυτούς τους ανθρώπους ή ακόμη και με κάποιους ιδιαίτερους ανθρώπους, είσαι σε θέση να κατανοήσεις πράγματα που έχουν βαθιά μέσα τους και τα οποία δεν μπορείς να δεις ούτε ν’ αντιληφθείς· πράγματα όπως οι σκέψεις και οι απόψεις τους, εκ των οποίων κάποιες είναι στρεβλές και κάποιες ορθές. Ασφαλώς, αυτή η «ορθότητα» μπορεί ν’ απέχει πολύ από την αλήθεια, μπορεί να μην έχει καμία σχέση μ’ αυτήν. Όμως εσύ θα είσαι σε θέση να μάθεις περισσότερες πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι αυτό καλό για σένα; (Ναι.) Αυτό είναι διορατικότητα· είναι ένας τρόπος να ενισχύσεις τη διορατικότητά σου. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Σε τι ωφελεί να ενισχύσουμε τη διορατικότητά μας;» Ωφελεί στον τρόπο με τον οποίο κατανοείς τους κάθε λογής ανθρώπους και στον τρόπο με τον οποίο διακρίνεις και αναλύεις τους κάθε λογής ανθρώπους, και ακόμη περισσότερο στην ικανότητά σου να βοηθάς κάθε λογής ανθρώπους. Αυτό είναι το μονοπάτι στο οποίο πραγματοποιείται πολύ έργο. Κάποιοι άνθρωποι είναι δήθεν πνευματικοί και πιστεύουν το εξής: «Τώρα που πιστεύω στον Θεό, δεν ακούω εκπομπές ή τις ειδήσεις ούτε διαβάζω τις εφημερίδες. Δεν αλληλεπιδρώ με τον έξω κόσμο. Όλοι οι άνθρωποι, όλων των κοινωνικών στρωμάτων και των επαγγελμάτων, είναι διάβολοι!» Ε, λοιπόν, κάνεις λάθος. Αν κατέχεις την αλήθεια, εξακολουθείς να φοβάσαι ν’ αλληλεπιδράσεις με διαβόλους; Ακόμη κι ο Θεός μερικές φορές έχει αλληλεπιδράσεις με τον Σατανά στο πνευματικό βασίλειο. Αλλάζει λόγω αυτού; Ούτε στο ελάχιστο. Φοβάσαι να έχεις αλληλεπιδράσεις με διαβόλους, και αυτός ο φόβος κρύβει μέσα του ένα πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, αυτό που πρέπει να φοβάσαι είναι ότι δεν κατανοείς την αλήθεια, ότι είναι ανακριβής η κατανόησή σου και η άποψή σου για την πίστη στον Θεό και την αλήθεια, ότι έχεις πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και ότι είσαι υπερβολικά δογματικός. Γι’ αυτό, είτε είσαι επικεφαλής ή εργάτης είτε υπεύθυνος μιας ομάδας, για όποια δουλειά κι αν είσαι υπεύθυνος και όποιον ρόλο κι αν διαδραματίζεις, πρέπει να μάθεις να συνεργάζεσαι με άλλους και ν’ αλληλεπιδράς μαζί τους. Μην αραδιάζεις ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις και μην προσποιείσαι μονίμως ότι είσαι ευγενής για να κάνεις τους άλλους να σου δίνουν βάση. Αν αραδιάζεις μονίμως ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις και δεν μπορείς ποτέ να κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε να συνεργαστείς με άλλους, τότε γελοιοποιείσαι. Ποιος θα σου δώσει τότε σημασία; Πώς κατέληξαν σε παρακμή οι Φαρισαίοι; Κήρυτταν μονίμως θεολογικές θεωρίες και αράδιαζαν ιδέες που ακούγονταν μεγαλειώδεις. Όσο συνέχιζαν να το κάνουν αυτό, ο Θεός δεν ήταν πλέον μέσα στην καρδιά τους· Τον απαρνήθηκαν, και μάλιστα χρησιμοποίησαν τις αντιλήψεις, τους νόμους και τους κανόνες των ανθρώπων για να καταδικάσουν τον Θεό και να Του εναντιωθούν και για να Τον σταυρώσουν. Κρατούσαν στο χέρι τη Βίβλο όλη μέρα, τη διάβαζαν και τη μελετούσαν, και μπορούσαν ν’ απαγγείλουν μ’ ευγλωττία τις γραφές. Και τι συνέπεια είχε αυτό στο τέλος; Δεν ήξεραν πού είναι ο Θεός ούτε ποια είναι η διάθεσή Του και, παρόλο που είχε εκφράσει πολλές αλήθειες, δεν τις αποδέχθηκαν ούτε στο ελάχιστο, αλλά Του εναντιώθηκαν και Τον καταδίκασαν. Αυτό δεν ήταν το τέλος τους; Ξέρετε καλά ποια ήταν τ’ αποτελέσματα. Έχετε εσείς τέτοιες παράλογες απόψεις κατά την πίστη σας στον Θεό; Δεν είστε εντελώς αποκομμένοι; (Είμαστε.) Βλέπετε Εμένα να είμαι κλειστός; Μερικές φορές διαβάζω τις ειδήσεις και μερικές φορές βλέπω συνεντεύξεις με ειδικούς προσκεκλημένους και άλλα τέτοια προγράμματα· κάποιες φορές πιάνω ψιλοκουβέντα με τους αδελφούς και τις αδελφές και κάποιες φορές κουβεντιάζω με κάποιον που μαγειρεύει ή καθαρίζει. Μιλάω λίγο με όποιον βλέπω. Μη νομίζεις ότι επειδή έχεις αναλάβει μια εργασία ή επειδή έχεις κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο ή ακόμη και επειδή έχεις αναλάβει μια ειδική αποστολή, είσαι πιο ξεχωριστός από τους άλλους. Αυτό είναι λάθος. Μόλις πιστέψεις ότι είσαι πιο ξεχωριστός από τους άλλους, αυτή η λανθασμένη άποψη θα σε κλειδώσει σ’ ένα κλουβί χωρίς να το καταλάβεις· θα σε απομονώσει από τον έξω κόσμο μ’ ένα σιδερένιο και χάλκινο τείχος. Τότε θα νιώσεις ότι είσαι ανώτερος από όλους, ότι δεν μπορείς να κάνεις το ένα ή το άλλο, ότι δεν μπορείς να μιλάς ή να επικοινωνείς με τον τάδε άνθρωπο, ότι δεν μπορείς ούτε να γελάς. Και τι γίνεται στο τέλος; Σε τι μετατρέπεσαι; (Σε έναν απομονωμένο και μοναχικό άνθρωπο.) Γίνεσαι ένας απομονωμένος και μοναχικός άνθρωπος. Δες πώς παλιά οι αυτοκράτορες έλεγαν μονίμως πράγματα όπως «Μόνο εγώ είμαι έτσι», «Αποκλειστικά και μόνο εγώ είμαι αυτό ή το άλλο», «Μόνο εγώ σκέφτομαι»· πάντοτε δήλωναν ότι ήταν μόνοι σε όλα. Αν δηλώνεις μονίμως πως είσαι μόνος σου, πόσο σπουδαίος θα πρέπει να νομίζεις ότι είσαι; Τόσο σπουδαίος που έχεις γίνει πραγματικά ο υιός των ουρανών; Αυτό είσαι; Στην ουσία, είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Αν νομίζεις διαρκώς ότι είσαι σπουδαίος και ξεχωριστός, τότε έχεις πρόβλημα. Τα πράγματα θα εξελιχθούν άσχημα. Αν έχεις τέτοια λανθασμένη οπτική στις κοσμικές σου αλληλεπιδράσεις, τότε οι τρόποι και τα μέσα με τα οποία ενεργείς θ’ αλλάξουν· οι αρχές σου θ’ αλλάξουν. Αν πιστεύεις μονίμως ότι ξεχωρίζεις, ότι είσαι ανώτερος από όλους τους άλλους, ότι δεν θα έπρεπε να κάνεις το ένα ή το άλλο πράγμα, ότι αυτά τα πράγματα είναι κατώτερα της θέσης και της αίγλης σου, τότε δεν έχουν εξελιχθεί άσχημα τα πράγματα; (Ναι.) Θα πιστεύεις το εξής: «Με τη θέση που έχω, δεν μπορώ έτσι απλά να λέω τα πάντα στους άλλους!» «Με τη θέση που έχω, δεν μπορώ να πω στους άλλους ότι είμαι επαναστατικός!» «Με την αίγλη που έχω, δεν μπορώ να μιλήσω στους άλλους για πράγματα που με απαξιώνουν, όπως για τις αδυναμίες μου, τα ελαττώματά μου, τα σφάλματά μου και την έλλειψη μόρφωσής μου· σε καμία περίπτωση δεν γίνεται να μάθει κανείς γι’ αυτά τα πράγματα!» Αυτό θα ήταν εξουθενωτικό, έτσι δεν είναι; (Ναι, θα ήταν.) Αν ζούσες με τόσο εξουθενωτικό τρόπο, θα μπορούσες να κάνεις καλά το καθήκον σου; (Όχι.) Από πού πηγάζει το πρόβλημα; Πηγάζει από τις απόψεις σου για το καθήκον σου και τη θέση σου. Όσο σπουδαίος «αξιωματούχος» κι αν είσαι, όποια θέση κι αν κατέχεις, για όσους ανθρώπους κι αν είσαι υπεύθυνος, στην πραγματικότητα το μόνο διαφορετικό είναι το καθήκον σου. Δεν διαφέρεις από τους άλλους. Δεν μπορείς να το δεις αυτό όπως είναι, αλλά πάντα νιώθεις στην καρδιά σου το εξής: «Δεν είναι ένα διαφορετικό καθήκον, στην πραγματικότητα η διαφορά έγκειται στην αίγλη. Πρέπει να είμαι ανώτερος από τους άλλους. Πώς θα μπορούσα να συνεργαστώ με τους άλλους; Ας συνεργαστούν εκείνοι μαζί μου· εγώ δεν μπορώ να συνεργαστώ μαζί τους!» Αν σκέφτεσαι πάντα έτσι, αν θέλεις πάντα να είσαι ανώτερος από όλους τους άλλους, να πατάς στους ώμους των άλλων, να είσαι υπεράνω και να τους κοιτάζεις αφ’ υψηλού, τότε δεν θα είναι εύκολο να συνεργαστείς μαζί τους. Θα σκέφτεσαι πάντα: «Τι ξέρει αυτός ο άνθρωπος; Αν ήξερε πράγματα, οι αδελφοί και οι αδελφές θα τον είχαν επιλέξει ως επικεφαλής. Γιατί, λοιπόν, επέλεξαν εμένα; Επειδή είμαι καλύτερος από αυτόν. Οπότε, δεν πρέπει να συζητάω πράγματα μαζί του. Αν το έκανα, αυτό θα σήμαινε ότι δεν είμαι σπουδαίος. Για ν’ αποδείξω ότι είμαι σπουδαίος, δεν γίνεται να συζητάω πράγματα με κανέναν. Κανένας δεν είναι κατάλληλος για να συζητάει το έργο μαζί μου· κανένας απολύτως!» Έτσι σκέφτονται οι αντίχριστοι.

Στην ηπειρωτική Κίνα, το Κομμουνιστικό Κόμμα καταστέλλει τη θρησκευτική πίστη. Είναι ένα φρικτό περιβάλλον. Όσοι πιστεύουν στον Θεό αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να συλληφθούν ανά πάσα στιγμή, οπότε οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν συναθροίζονται τόσο τακτικά. Κατά καιρούς, δεν μπορούν καν να κάνουν συναντήσεις συνεργατών μία φορά τον μήνα· περιμένουν μέχρι να τους επιτρέψουν οι συνθήκες να συναθροιστούν ή μέχρι να βρουν έναν κατάλληλο χώρο. Πώς, λοιπόν, διεξάγεται το έργο; Όταν υπάρχουν εργασιακές ρυθμίσεις, πρέπει να βρεθεί κάποιος να τις παραδώσει. Μια φορά, βρήκαμε έναν αδελφό εκεί κοντά, για να παραδώσει τις εργασιακές ρυθμίσεις στον επικεφαλής της περιφέρειας. Αυτός ο αδελφός ήταν ένας συνηθισμένος πιστός και, όταν παρέδωσε τις εργασιακές ρυθμίσεις, ο επικεφαλής της περιφέρειας τις διάβασε και είπε: «Χμ. Είναι όπως τις περίμενα». Γιατί καμάρωνε μπροστά σε αυτόν τον αδελφό; Έκανε τον καμπόσο, ώστε όποιος τον έβλεπε να έλεγε: «Πω πω, πόσο αξιοπρεπής και κομψός δείχνει μ’ αυτό που είπε!» Και αυτό δεν είναι τίποτα· αμέσως μετά, είπε: «Αυτόν τον τύπο έστειλαν να μου παραδώσει τις εργασιακές ρυθμίσεις; Δεν είναι σε αρκετά υψηλή βαθμίδα!» Αυτό σήμαινε το εξής: «Εγώ είμαι επικεφαλής περιφέρειας, ένας σημαντικός επικεφαλής. Πώς μπόρεσαν να στείλουν έναν συνηθισμένο πιστό να μου παραδώσει πράγματα; Δεν είναι αυτό υπέρβαση της ιεραρχίας; Ο άνωθεν πραγματικά με υποτιμά. Είμαι επικεφαλής περιφέρειας, οπότε θα έπρεπε τουλάχιστον να στείλουν έναν επικεφαλής επαρχίας για να το παραδώσει αυτό, κι ωστόσο το ανέθεσαν στον κατώτερο συνηθισμένο πιστό· δεν είναι σε αρκετά υψηλή βαθμίδα!» Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός ο επικεφαλής! Πόσο εκτιμά τη θέση του, για να λέει ότι ο άνθρωπος που παρέδωσε τις εργασιακές ρυθμίσεις δεν είναι σε αρκετά υψηλή βαθμίδα; Χρησιμοποιεί τον τίτλο του ως πρόσχημα για να επιβάλει την εξουσία του. Δεν είναι διαβολικός; (Ναι.) Είναι όντως διαβολικός. Στο έργο της εκκλησίας, είμαστε επιλεκτικοί σε σχέση με το ποιος παραδίδει πράγματα ή δίνει ειδοποιήσεις; Σε ένα περιβάλλον όπως η ηπειρωτική Κίνα, οι αδελφοί και οι αδελφές αντιμετωπίζουν μεγάλους κινδύνους όταν είναι καθ’ οδόν για να παραδώσουν κάτι, κι ωστόσο όταν αυτός ο αδελφός έφτασε με τις εργασιακές ρυθμίσεις, ο επικεφαλής τού είπε ότι δεν είναι σε αρκετά υψηλή βαθμίδα, υπονοώντας ότι πρέπει να βρεθεί κάποιος που να είναι σε επαρκή βαθμίδα, κάποιος αντίστοιχος με τον επικεφαλής από πλευράς αίγλης και θέσης, και ότι οτιδήποτε άλλο ήταν υποτιμητικό για τον επικεφαλής. Δεν είναι αυτή η διάθεση ενός αντίχριστου; (Ναι.) Είναι η διάθεση ενός αντίχριστου. Αυτός ο διαβολικός άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει πραγματικό έργο και δεν έχει δεξιότητες, κι ωστόσο έχει τέτοιες απαιτήσεις· εξακολουθεί να δίνει τέτοια έμφαση στη θέση. Ποια είναι η ατάκα του; «Δεν είναι σε αρκετά υψηλή βαθμίδα». Ρωτάει πρώτα όποιον μιλάει μαζί του: «Τι επιπέδου επικεφαλής είσαι; Είσαι υπεύθυνος μιας μικρής ομάδας; Φύγε από ’δώ· δεν είσαι σε αρκετά υψηλή βαθμίδα!» Αν τη συνάθροιση την κάνει ο Άνωθεν αδελφός, θα πηγαίνει πάντα μπροστά και θα λέει: «Αυτός ο αδελφός είναι ο σπουδαιότερος ανάμεσα στους επικεφαλής της εκκλησίας, και αμέσως μετά είμαι εγώ. Όπου κι αν καθίσει, πηγαίνω ακριβώς δίπλα του, σύμφωνα με την ιεραρχία». Τόσο ξεκάθαρο είναι αυτό στο μυαλό του. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; (Ναι.) Είναι τόσο ξεδιάντροπο· δεν έχει καθόλου αυτογνωσία! Πόσο ξεδιάντροπος είναι; Αρκετά για ν’ αηδιάζει τους άλλους. Παρόλο που έχει τον τίτλο του επικεφαλής, τι είναι ικανός να κάνει; Πόσο καλά το κάνει; Πρέπει να παρουσιάσει πρώτα κάποια αποτελέσματα για να μπορεί να καμαρώνει για τα προσόντα του· αυτό θα ήταν πρέπον, αυτό θα ήταν λογικό. Κι ωστόσο, διαχωρίζει τους ανθρώπους με βάση τη βαθμίδα, χωρίς να έχει πετύχει καθόλου αποτελέσματα, χωρίς να έχει κάνει κανένα έργο! Και ποια είναι, λοιπόν, η δική του βαθμίδα; Ως επικεφαλής περιφέρειας, δεν έχει κάνει και πολύ πραγματικό έργο· υστερεί σε σχέση μ’ αυτήν τη βαθμίδα. Αν Εγώ διαχώριζα τους ανθρώπους με βάση τη βαθμίδα, θα μπορούσε κανείς να έρθει κοντά Μου; Όχι. Με βλέπετε να διαχωρίζω τους ανθρώπους με βάση τη βαθμίδα, όταν αλληλεπιδρώ μαζί τους; Όχι. Όποιον κι αν συναντώ, του μιλάω λίγο αν μπορώ και, αν δεν έχω χρόνο, απλώς τον χαιρετώ και αυτό είναι όλο. Όμως, αυτός ο αντίχριστος δεν σκέφτεται έτσι. Θεωρεί την αίγλη, τη θέση και την κοινωνική καταξίωση πιο σημαντικά από οτιδήποτε, πιο πολύτιμα ακόμα και από την ίδια του τη ζωή. Όταν κάνετε μαζί με άλλους το καθήκον σας, τους διαχωρίζετε με βάση τη βαθμίδα; Κάποιοι άνθρωποι διαχωρίζουν τους άλλους με βάση τη βαθμίδα σε οτιδήποτε κάνουν· για ψύλλου πήδημα, θα πουν ότι οι άλλοι υπερβαίνουν τη βαθμίδα τους στο έργο που κάνουν και στις ειδοποιήσεις που δίνουν. Ποια βαθμίδα υπερβαίνουν; Κάνε πρώτα καλά το δικό σου καθήκον. Δεν μπορείς να κάνεις καλά κανένα καθήκον ούτε να κάνεις οποιοδήποτε έργο, κι ωστόσο διαχωρίζεις τους ανθρώπους με βάση τη βαθμίδα. Ποιος σου ζήτησε να το κάνεις αυτό; Δεν ήρθε ακόμα η στιγμή να γίνουν διαχωρισμοί με βάση τη βαθμίδα. Το κάνεις πολύ νωρίς· δεν έχεις καθόλου αυτογνωσία. Είναι φορές που πηγαίνουμε κάπου και βρίσκουμε ανθρώπους εκεί για να λύσουμε ένα πρόβλημα. Ψάχνουμε για κατάλληλους ανθρώπους με βάση τη βαθμίδα; Κατά κύριο λόγο όχι. Αν είσαι υπεύθυνος για το έργο, τότε θ’ αναζητήσουμε εσένα, κι αν εσύ δεν είσαι εκεί, τότε θα βρούμε κάποιον άλλο. Δεν κάνουμε διαχωρισμούς με βάση τη βαθμίδα ούτε με βάση την υψηλή ή τη χαμηλή θέση. Αν κάποιος κάνει από μόνος του τέτοιους διαχωρισμούς, τότε δεν έχει καθόλου αυτογνωσία και δεν κατανοεί τις αρχές. Αν διαχωρίζεις τους ανθρώπους με βάση τη θέση, τη βαθμίδα και τους τίτλους στον οίκο του Θεού με την ίδια σχολαστικότητα με την οποία το κάνουν οι άπιστοι, τότε πραγματικά δεν έχεις λογική! Δεν κατανοείς την αλήθεια· υστερείς πολύ. Δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό.

Μόλις μιλήσαμε για το πώς να κάνει κάποιος πράξη τη συνεργασία με άλλους. Είναι εύκολο πράγμα αυτό; Όποιος μπορεί ν’ αναζητήσει την αλήθεια, όποιος έχει λίγο αίσθημα ντροπής και ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, μπορεί να κάνει πράξη τη συνεργασία με άλλους. Εκείνοι που δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν είναι όσοι δεν έχουν ανθρώπινη φύση, όσοι θέλουν μονίμως να έχουν το μονοπώλιο σε μια θέση και σκέφτονται διαρκώς την αξιοπρέπειά τους, τη θέση τους, τη φήμη και το κέρδος. Ασφαλώς, αυτή είναι και μία από τις κύριες εκδηλώσεις των αντίχριστων: Δεν συνεργάζονται με κανέναν ούτε μπορούν να πετύχουν αρμονική συνεργασία με κανέναν. Δεν κάνουν πράξη αυτήν την αρχή. Ποιος είναι ο λόγος; Δεν είναι πρόθυμοι να εκχωρήσουν εξουσία· δεν θέλουν να μάθουν οι άλλοι ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να διακρίνουν, ότι υπάρχουν πράγματα για τα οποία πρέπει ν’ αναζητήσουν συμβουλές. Παρουσιάζουν στους άλλους μια ψευδαίσθηση· τους κάνουν να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα, ότι ξέρουν τα πάντα, ότι σε τίποτε δεν είναι ανίδεοι, ότι έχουν όλες τις απαντήσεις και ότι τα πάντα είναι γι’ αυτούς εφικτά, δυνατά και πραγματοποιήσιμα· ότι δεν χρειάζονται τους άλλους ούτε τη βοήθειά τους, τις υπενθυμίσεις ή τις συμβουλές τους. Αυτός είναι ο ένας λόγος. Ποια είναι η πιο εξόφθαλμη διάθεση των αντίχριστων, πέραν αυτού; Με άλλα λόγια, ποια διάθεση θα μπορείς να διακρίνεις όταν έρθεις σ’ επαφή μαζί τους, απλώς και μόνο ακούγοντας μια-δυο φράσεις τους; Η αλαζονεία. Πόσο αλαζόνες είναι; Είναι αλαζόνες πέρα από κάθε λογική. Σαν να έχουν μια ψυχική νόσο. Για παράδειγμα, αν πιουν μια γουλιά νερό και το κάνουν με χάρη, θα το αναφέρουν σαν κάτι για το οποίο αξίζει να καμαρώνουν: «Δείτε με πόση χάρη πίνω νερό». Είναι ιδιαίτερα καλοί στο να κοκορεύονται και να επιδεικνύονται· είναι απίστευτα ξεδιάντροποι και ξετσίπωτοι. Έτσι είναι οι αντίχριστοι. Κατά την άποψή τους, κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους. Είναι ιδιαίτερα καλοί στο να επιδεικνύονται και δεν έχουν καθόλου αυτογνωσία. Κάποιοι αντίχριστοι είναι πολύ άσχημοι, κι ωστόσο νομίζουν ότι έχουν ωραία εμφάνιση, οβάλ πρόσωπο, αμυγδαλωτά μάτια και τοξωτά φρύδια. Δεν έχουν καν αυτό το ίχνος αυτογνωσίας. Στην ηλικία των 30 ή 40 ετών, ο μέσος άνθρωπος θα έχει λίγο πολύ μια ακριβή εκτίμηση για την εμφάνισή του και τις ικανότητές του. Ωστόσο, οι αντίχριστοι δεν έχουν τέτοιο ορθολογισμό. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Είναι ότι η αλαζονική τους διάθεση έχει ξεπεράσει τα όρια του κανονικού ορθολογισμού. Πόσο αλαζόνες είναι; Ακόμα κι αν μοιάζουν με βάτραχο, εκείνοι θα πουν ότι είναι σαν κύκνος. Εκεί εντοπίζεται μια κάποια αδυναμία να διακρίνουν τι ισχύει και τι όχι, καθώς και μια τάση ν’ αντιστρέφουν τα πράγματα. Αυτός ο βαθμός αλαζονείας φτάνει σε σημείο ξεδιαντροπιάς· είναι ανεξέλεγκτη. Όταν οι συνηθισμένοι άνθρωποι λένε καλά πράγματα για τη δική τους εμφάνιση, δεν το θεωρούν πρέπον και νιώθουν αμηχανία. Αφού τα πουν, κοκκινίζουν από ντροπή για την υπόλοιπη μέρα. Οι αντίχριστοι δεν κοκκινίζουν από ντροπή. Επαινούν τον εαυτό τους για τα καλά πράγματα που έχουν κάνει και τα προτερήματα που έχουν, για τους τρόπους με τους οποίους είναι καλοί και καλύτεροι από τους άλλους· αυτά τα λόγια απλώς ξεχύνονται από το στόμα τους, σαν να είναι κάτι συνηθισμένο. Δεν κοκκινίζουν καν από ντροπή! Αυτή η αλαζονεία ξεπερνά κάθε μέτρο, κάθε ντροπή ή ορθολογισμό. Γι’ αυτό, στα μάτια των αντίχριστων, κάθε κανονικός άνθρωπος —και ιδίως κάθε άνθρωπος που αναζητά την αλήθεια και διαθέτει τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και κανονικό σκεπτικό— είναι μια μετριότητα, δεν έχει κανένα ταλέντο που να αξίζει να αναφερθεί, είναι κατώτερός τους και δεν έχει τα δικά τους προτερήματα και πλεονεκτήματα. Δικαίως θα μπορούσε να πει κανείς ότι επειδή είναι υπερόπτες και πιστεύουν ότι κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεν θέλουν να συνεργάζονται ούτε να συζητούν πράγματα με κανέναν σε οτιδήποτε κάνουν. Μπορεί ν’ ακούνε κηρύγματα, να διαβάζουν τα λόγια του Θεού, να βλέπουν την έκθεση των λόγων Του ή κατά καιρούς να κλαδεύονται, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα παραδεχθούν ότι έχουν αποκαλύψει διαφθορά και ότι έχουν κάνει παράβαση, πόσο μάλλον ότι είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν ότι είναι απλώς συνηθισμένοι άνθρωποι, με συνηθισμένο επίπεδο. Δεν μπορούν να κατανοήσουν τέτοια πράγματα. Όσο κι αν τους κλαδέψεις, εκείνοι και πάλι θα πιστεύουν ότι έχουν καλό επίπεδο, ότι είναι ανώτεροι από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Δεν δείχνει αυτό ότι έχει χαθεί κάθε ελπίδα γι’ αυτούς; (Ναι.) Έχει χαθεί κάθε ελπίδα. Έτσι είναι οι αντίχριστοι. Όπως κι αν κλαδευτούν, απλώς δεν μπορούν να σκύψουν το κεφάλι και να παραδεχθούν ότι δεν αξίζουν, ότι είναι ανίκανοι. Όπως το βλέπουν εκείνοι, αν παραδεχθούν τα προβλήματά τους, τα σφάλματα ή τη διαφθορά τους, θα είναι σαν να καταδικάζονται, σαν να καταστρέφονται. Έτσι σκέφτονται. Πιστεύουν ότι θα πάψουν να πιστεύουν στον Θεό με τέτοια ενέργεια και θα θεωρούν την πίστη τους ανούσια, μόλις οι άλλοι διακρίνουν τα σφάλματά τους ή μόλις αναγνωρίσουν ότι το επίπεδό τους είναι χαμηλό και ότι δεν έχουν πνευματική κατανόηση, αφού η θέση τους δεν θα είναι πλέον εξασφαλισμένη· θα έχουν χάσει τη θέση τους. Σκέφτονται το εξής: «Σε τι ωφελεί να ζήσω χωρίς θέση; Καλύτερα να πεθάνω!» Και εάν έχουν θέση, η αλαζονεία τους είναι ανεξέλεγκτη και κάνουν κακά πράγματα χωρίς κανένα όριο· και αν καταλήξουν σε αδιέξοδο και κλαδευτούν, θα θέλουν να εγκαταλείψουν το πόστο τους, θα γίνουν αρνητικοί και θ’ αδρανήσουν. Θέλετε να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Μην το σκέφτεστε καν. Τι πιστεύουν; «Τι θα έλεγες να μου δώσεις μια θέση και να με αφήσεις να ενεργώ μόνος μου; Θέλεις να συνεργαστώ με άλλους; Αυτό είναι αδύνατο! Μη μου βρεις συνεργάτη, δεν τον χρειάζομαι. Κανείς δεν είναι κατάλληλος για συνεργάτης μου. Διαφορετικά, απλώς μη με χρησιμοποιείς. Ζήτα από κάποιον άλλο να το κάνει!» Τι σόι πλάσμα είναι αυτό; «Μπορεί να υπάρχει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό». Αυτή είναι η νοοτροπία των αντίχριστων και αυτές είναι οι εκδηλώσεις τους. Δεν δείχνει αυτό ότι έχει χαθεί κάθε ελπίδα γι’ αυτούς; (Ναι.)

Στο πρώτο σημείο, το οποίο λέει ότι οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν, τι υποδηλώνει η φράση «δεν μπορούν»; Ότι δεν συνεργάζονται με κανέναν και ότι δεν μπορούν να πετύχουν τη συνεργασία με άλλους· αυτά τα δύο δεν υποδηλώνει; Αυτές τις δύο σημασίες υποδηλώνει, όπως καθορίζονται από την ουσία των αντίχριστων. Παρόλο που οι άλλοι μπορεί να συνεργάζονται μαζί τους, η ουσία αυτού δεν είναι η πραγματική συνεργασία· είναι απλώς λακέδες, παρέχουν υποστήριξη, κάνουν θελήματα και χειρίζονται υποθέσεις γι’ αυτούς. Αυτό δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να θεωρηθεί συνεργασία. Πώς, λοιπόν, ορίζεται η «συνεργασία»; Στην πραγματικότητα, ο απώτερος σκοπός της συνεργασίας είναι να κατανοήσεις τις αλήθεια-αρχές, να ενεργείς σύμφωνα με αυτές, να λύνεις κάθε πρόβλημα, να παίρνεις τις σωστές αποφάσεις —αποφάσεις που συνάδουν με τις αρχές, χωρίς καμία απόκλιση— και να περιορίζεις τα λάθη στο έργο, έτσι ώστε να εκτελείς μόνο το καθήκον σου και όχι να κάνεις ό,τι θέλεις και να ξεφεύγεις από κάθε έλεγχο. Η πρώτη εκδήλωση του γεγονότος ότι οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό είναι ότι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Δεν είναι το ίδιο να μην μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν και να κάνουν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς». Το γεγονός ότι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν σημαίνει ότι δεν δίνουν βάση στα λόγια κανενός ούτε ζητούν τις υποδείξεις κανενός· δεν αναζητούν καν τις προθέσεις του Θεού ή τις αλήθεια-αρχές. Απλώς ενεργούν και συμπεριφέρονται όπως θέλουν. Τι υποδηλώνει αυτό; Ότι εκείνοι κυριαρχούν στο έργο τους, όχι η αλήθεια ούτε ο Θεός. Επομένως, η αρχή στο έργο τους είναι να δίνουν οι άλλοι βάση σε όσα λένε εκείνοι και να τους φέρονται σαν να είναι η αλήθεια, σαν να είναι ο Θεός. Αυτήν τη φύση δεν έχει αυτό; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αν δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν, ίσως ο λόγος είναι ότι κατανοούν την αλήθεια και δεν χρειάζεται να συνεργαστούν». Αυτό συμβαίνει; Όσο περισσότερο κατανοεί κανείς την αλήθεια και την κάνει πράξη, τόσο περισσότερες είναι και οι πηγές στις οποίες στρέφεται για να ρωτήσει και ν’ αναζητήσει όταν ενεργεί. Συζητά και συναναστρέφεται για τα πράγματα περισσότερο με τους άλλους, σε μια προσπάθεια να ελαχιστοποιήσει τη ζημιά και την πιθανότητα να προκύψουν λάθη. Όσο περισσότερο κατανοεί κανείς την αλήθεια, τόσο περισσότερη λογική έχει και είναι πιο πρόθυμος και ικανός να συνεργαστεί με άλλους. Έτσι δεν είναι; Και όσο λιγότερο πρόθυμος και ικανός είναι κάποιος να συνεργαστεί με άλλους —όπως εκείνοι που δεν δίνουν βάση σε κανέναν άλλο, που δεν λαμβάνουν υπόψη τις υποδείξεις κανενός άλλου, που δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν ενεργούν και που δεν είναι πρόθυμοι ν’ αναζητήσουν κατά πόσο οι πράξεις τους συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές— τόσο λιγότερο αναζητά και κατανοεί την αλήθεια. Τι πιστεύουν λανθασμένα αυτοί οι άνθρωποι; Πιστεύουν το εξής: «Οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν επιλέξει εμένα ως επικεφαλής τους· ο θεός μού έδωσε αυτήν την ευκαιρία να είμαι επικεφαλής. Άρα, όλα όσα κάνω συνάδουν με την αλήθεια· ό,τι κάνω είναι σωστό». Δεν είναι παρανόηση αυτό; Γιατί έχουν αυτήν την παρανόηση; Ένα πράγμα είναι σίγουρο: Αυτοί οι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια. Και κάτι άλλο: Αυτοί οι άνθρωποι πολύ απλά δεν κατανοούν την αλήθεια. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό.