Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό

Η σημερινή συναναστροφή έχει να κάνει με το όγδοο σημείο των διάφορων εκδηλώσεων των αντίχριστων: Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Μπορείτε να κατανοήσετε αυτό το σημείο; Σκεφτείτε πρώτα ποιες εκδηλώσεις αυτού του σημείου μπορείτε να αντιστοιχίσετε με αυτό που κατανοείτε. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς την κυριολεκτική σημασία του ότι «Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό», αλλά κρύβονται εκεί μέσα πολλές καταστάσεις και διάφορες διαθέσεις που παρουσιάζουν άνθρωποι αρκετών ειδών, καθώς και διάφορες συμπεριφορές που παρουσιάζουν οι διάφορες διαθέσεις. Πρόκειται για ένα μεγάλο θέμα· θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό εξετάζοντας κάποια από τα επιμέρους χαρακτηριστικά του. Για να εξηγήσουν αυτό το σημείο με βάση την κυριολεκτική του σημασία, εκείνοι που κηρύττουν λόγια και δόγματα θα έλεγαν ως επί το πλείστον το εξής: «Σημαίνει οι άλλοι να τους δίνουν βάση σε όλα τα πράγματα· κάνουν τους ανθρώπους να τους δίνουν βάση, ακόμη κι όταν αυτό που λένε δεν συνάδει με την αλήθεια. Όταν κηρύττουν κάποια λόγια και δόγματα, κάνουν τους άλλους να τους δίνουν βάση· όταν λένε μια φράση, κάνουν τους άλλους να τους δίνουν βάση. Έχουν πάντα την τάση να δίνουν εντολές στους άλλους, να τους αναθέτουν έργο και να τους εξαναγκάζουν να τους δίνουν βάση». Έτσι δεν το θέτουν ως επί το πλείστον όταν μιλούν λίγο για την κυριολεκτική του σημασία; Τι άλλο; «Πιστεύουν ότι έχουν δίκιο σε όλα. Κάνουν τους πάντες να τους δίνουν βάση και να υποτάσσονται σ’ αυτό που λένε, παρόλο που δεν συνάδει με την αλήθεια. Θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι η αλήθεια και ο Θεός, και ότι όποιος τους δίνει βάση υποτάσσεται στην αλήθεια και στον Θεό. Αυτό σημαίνει». Σκεφτείτε πώς θα έπρεπε να μιλήσετε εσείς γι’ αυτό το θέμα. Αν σκοπεύατε ν’ αρχίσετε από όσα έχετε δει ή βιώσει προσωπικά, από ποιο στοιχείο θα ξεκινούσατε; Όταν μιλάμε για την πραγματικότητα, δεν έχετε τίποτα να πείτε. Δεν έχετε άρα τίποτα να πείτε ούτε στη συνήθη συναναστροφή σας με τους αδελφούς και τις αδελφές; Πώς μπορείτε να κάνετε καλά το έργο σας χωρίς να μιλάτε; Μιλήστε πρώτα λίγο για κάποιες συγκεκριμένες μεθόδους και συμπεριφορές αυτής της εκδήλωσης. Ποιες από αυτές έχετε δει ή βιώσει στο παρελθόν; Έχετε κάποια ιδέα; (Όταν κάνω το καθήκον μου, μου έρχονται κάποιες αρκετά ισχυρές ιδέες, τις οποίες θα ήθελα πραγματικά να κάνω πράξη. Πιστεύω ότι αυτές οι σκέψεις μου είναι καλές και σωστές, και όταν οι άλλοι εκφράζουν αμφιβολίες γι’ αυτές, εγώ λέω ότι το ζήτημα δεν πρέπει να καθυστερήσει, αλλά να διευθετηθεί αμέσως. Έπειτα, κάνω με το ζόρι αυτό που σκόπευα να κάνω. Οι άλλοι μπορεί να θέλουν ν’ αναζητήσουν, αλλά εγώ δεν θέλω να τους δώσω τον χρόνο· θέλω να ενεργήσουν σύμφωνα με τις δικές μου ιδέες.) Αυτή είναι μια συγκεκριμένη εκδήλωση. Ποιος θα πει μια άλλη; (Μια φορά, συναναστρεφόμουν με τους αδελφούς και τις αδελφές για το ζήτημα της προαγωγής και της γαλούχησης κάποιου. Στην πραγματικότητα, είχα ήδη αποφασίσει μέσα μου την προαγωγή αυτού του ατόμου. Πίστευα ότι είχα ήδη αναζητήσει από τον Άνωθεν και ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα με την προαγωγή του. Κάποιοι από τους αδελφούς και τις αδελφές δεν κατανοούσαν ακόμα πολύ καλά το ζήτημα και δεν συναναστράφηκα πάνω στον λόγο για τον οποίο οφείλαμε να προαγάγουμε αυτό το άτομο, πάνω στις αρχές ή πάνω στην αλήθεια· απλώς τους είπα επιτακτικά από ποια άποψη θεωρούνταν καλό αυτό το άτομο και ότι η προαγωγή του εναρμονιζόταν με τις αρχές. Τους εξανάγκασα να με υπακούσουν, να πιστέψουν ότι αυτό που έκανα ήταν σωστό.) Μιλάτε για μια κατηγορία προβλημάτων, μια κατηγορία καταστάσεων που ταιριάζουν γενικά με αυτό το σημείο. Φαίνεται ότι δεν κατανοείτε την αλήθεια πέρα από την κυριολεκτική της σημασία, οπότε θα πρέπει να συναναστραφώ πάνω σ’ αυτό. Αν κατανοούσατε αρκετά αυτό το σημείο, θα το προσπερνούσαμε και θα συναναστρεφόμασταν πάνω στο επόμενο σημείο. Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε ακόμα και θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό όπως σκόπευα αρχικά.

Το όγδοο σημείο των διάφορων εκδηλώσεων των αντίχριστων είναι το εξής: Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Σ’ αυτό, υπάρχουν αρκετές εκδηλώσεις της ουσίας ενός αντίχριστου. Σίγουρα δεν είναι ένα μόνο ζήτημα, μία μόνο φράση, μία μόνο οπτική ή ένας μόνο τρόπος χειρισμού των πραγμάτων· αντιθέτως, είναι μια διάθεση. Για ποια διάθεση πρόκειται, λοιπόν; Εκδηλώνεται με αρκετούς τρόπους. Ο πρώτος τρόπος είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Είναι αυτός ένας τρόπος δράσης; (Όχι, είναι μια διάθεση.) Σωστά· είναι η αποκάλυψη μιας διάθεσης, η ουσία της οποίας είναι η αλαζονεία και η αυταρέσκεια. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Αυτός είναι ο πρώτος τρόπος. Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται είναι ότι έχουν την επιθυμία και τη φιλοδοξία να ελέγχουν και να κατακτούν τους ανθρώπους. Είναι αυτό μια διάθεση; (Ναι.) Είναι ένας τρόπος δράσης; (Όχι.) Διαφέρει από τα πράγματα που είπατε; Αναφερθήκατε σε μεμονωμένα γεγονότα, μεμονωμένους τρόπους δράσης· αυτά δεν είναι ουσία. Δεν είναι αυτή η εκδήλωση πιο σοβαρή από τα πράγματα που είπατε; (Ναι.) Φτάνει στη ρίζα. Και ο τρίτος τρόπος είναι ότι απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να τους επιβλέπουν σε οποιοδήποτε έργο έχουν αναλάβει. Είναι αυτό ουσία; (Ναι.) Υπάρχουν πολλές συμπεριφορές και πολλοί τρόποι δράσης που περιλαμβάνονται σε καθεμία από αυτές τις ουσίες. Και πάλι, όμως, αυτή η ουσία αντιστοιχεί στο όγδοο σημείο, έτσι δεν είναι; Ο τέταρτος τρόπος είναι ότι προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας μόλις αποκτήσουν λίγη εμπειρία και γνώση και αντλήσουν κάποια διδάγματα. Αυτό σημαίνει ότι αν μπορούν να συναναστραφούν πάνω σε ένα μέρος της αλήθειας, νομίζουν ότι κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα και θέλουν να δείξουν στους άλλους ότι κατέχουν την αλήθεια, ότι κάνουν πράξη και αγαπούν την αλήθεια και ότι κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας· δεν είναι αυτό ένα ζήτημα σοβαρής φύσης; (Ναι.) Αντιστοιχεί αυτή η εκδήλωση στο όγδοο σημείο; (Ναι.) Αντιστοιχεί. Κατά βάση, το όγδοο σημείο εκδηλώνεται μ’ αυτούς τους τέσσερις τρόπους. Απαριθμήστε τους, ξεκινώντας από τον πρώτο. (Ο πρώτος τρόπος είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με κανέναν.) Ο όρος «αρμονικά» υποδηλώνει ότι κάποιος μπορεί να συνεργαστεί· αυτοί οι άνθρωποι πολύ απλά δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Κάνουν τα πάντα μόνοι τους, ενεργούν μεμονωμένα· ο όρος «μεμονωμένα» είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της πρώτης εκδήλωσης. Τώρα, η δεύτερη. (Έχουν τη φιλοδοξία και την επιθυμία να ελέγχουν και να κατακτούν τους ανθρώπους.) Πρόκειται για μια σοβαρή εκδήλωση; (Ναι.) Ποιο είναι, λοιπόν, το χαρακτηριστικό γνώρισμα της δεύτερης εκδήλωσης; Περιγράψτε το με μία λέξη. (Μοχθηρή.) Η λέξη «μοχθηρή» είναι επίθετο· περιγράφει τη διάθεσή τους. Η λέξη θα έπρεπε να είναι ο «έλεγχος». Ο «έλεγχος» είναι μια ενέργεια, από εκείνες που απορρέουν από μια τέτοια διάθεση. Και η τρίτη εκδήλωση. (Απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να τους επιβλέπουν σε οποιοδήποτε έργο έχουν αναλάβει.) Δεν είναι αυτό μια κοινή διάθεση των αντίχριστων; (Ναι.) Είναι μια χαρακτηριστική διάθεση που αποτελεί ιδιαίτερο γνώρισμα των αντίχριστων. Υπάρχει κάποια εύστοχη λέξη για να συνοψίσουμε αυτήν την εκδήλωση; Ναι· η «αντίσταση». Όποιος κι αν έρθει, του αντιστέκονται. Δεν υπάρχει περίπτωση ν’ αποδεχθούν την επίβλεψη και τις ερωτήσεις από τους αδελφούς και τις αδελφές ή τους συνηθισμένους ανθρώπους· εδώ δεν αποδέχονται καν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Δεν είναι αντίσταση αυτό; (Ναι.) Και η τέταρτη εκδήλωση. (Προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας μόλις αποκτήσουν λίγη εμπειρία και γνώση και αντλήσουν κάποια διδάγματα.) Θα συνοψίσουμε αυτήν την εκδήλωση με μια ταιριαστή λέξη: «προσποιούνται». Η προσποίηση είναι πιο σοβαρή από την εξαπάτηση. Όλες οι θεμελιώδεις, χαρακτηριστικές συμπεριφορές, μέθοδοι δράσης και διαθέσεις που σχετίζονται με το όγδοο σημείο απαντώνται σ’ αυτές τις τέσσερις εκδηλώσεις. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της πρώτης εκδήλωσης είναι η λέξη «μεμονωμένα». Δεν συνεργάζονται με κανέναν, αλλά θέλουν να ενεργούν μόνοι τους. Δεν δίνουν βάση σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό τους, και αναγκάζουν τους άλλους να δίνουν βάση μόνο σ’ εκείνους και σε κανέναν άλλο. Ή ακολουθούν τις εντολές τους ή παίρνουν δρόμο. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της δεύτερης εκδήλωσης είναι ο «έλεγχος». Θέλουν να ελέγχουν τους ανθρώπους και χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για να σε ελέγξουν, να ελέγξουν τις σκέψεις σου, τους τρόπους με τους οποίους ενεργείς, την καρδιά σου και τις απόψεις σου. Δεν συναναστρέφονται μαζί σου πάνω στην αλήθεια. Δεν σε κάνουν να κατανοήσεις τις αλήθεια-αρχές ούτε τις προθέσεις του Θεού. Θέλουν να σε ελέγχουν για δική τους χρήση, ώστε να τους υπερασπίζεσαι, και επιπλέον να κάνεις πράγματα γι’ αυτούς και να είσαι στη δούλεψή τους, ώστε να τους εξυψώνεις και να καταθέτεις μαρτυρία γι’ αυτούς. Θέλουν να σε ελέγχουν σαν να είσαι σκλάβος τους, μαριονέτα τους. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της τρίτης εκδήλωσης είναι η «αντίσταση», που σημαίνει αντίσταση στα πάντα· αντιστέκονται και αντιτίθενται ολοκληρωτικά σε οτιδήποτε μπορεί να αποτελεί διάκριση, επίβλεψη ή απειλή των έργων και των λόγων τους. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της τέταρτης εκδήλωσης είναι η «προσποίηση». Τι προσποιούνται πως είναι; Προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, δηλαδή απαιτούν από τους άλλους να θυμούνται τι λένε και τι κάνουν, και μάλιστα να τα καταγράφουν στα σημειωματάριά τους. Λένε: «Πώς θα μπορούσε να αρκεί να το καταγράψεις απλώς στο μυαλό σου; Πρέπει να το καταγράψεις στο σημειωματάριό σου. Κανείς σας δεν καταλαβαίνει τι λέω· είναι πολύ βαθυστόχαστα πράγματα!» Τι θεωρούν πως είναι τα λόγια τους; Η αλήθεια. Τώρα, θα συναναστραφούμε πάνω στην καθεμιά από αυτές τις εκδηλώσεις ξεχωριστά.

I. Μια ανάλυση του ότι οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν

Το πρώτο στοιχείο είναι ότι οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Αυτή είναι η πρώτη εκδήλωση του γεγονότος ότι οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Η λέξη «κανέναν» περιλαμβάνει τους πάντες. Είτε η προσωπικότητά τους είναι συμβατή με την προσωπικότητα κάποιου άλλου είτε όχι, και ανεξάρτητα από τις συνθήκες, απλώς δεν μπορούν να συνεργαστούν. Δεν πρόκειται για συνηθισμένη αποκάλυψη διαφθοράς· είναι ένα πρόβλημα στη φύση τους. Ορισμένοι λένε: «Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με προσωπικότητες που δεν είναι συμβατές με τη δική μου, και έτσι λόγω αυτού δεν μπορώ να συνεργαστώ μαζί τους». Δεν πρόκειται για ένα απλό ζήτημα προσωπικοτήτων, αλλά για ζήτημα διεφθαρμένης διάθεσης. Όταν κάποιος έχει διεφθαρμένη διάθεση, τότε έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει και την ουσία ενός αντίχριστου. Αν κάποιος μπορεί ν’ αναζητήσει την αλήθεια και μπορεί να υπακούσει σ’ αυτό που λένε οι άλλοι, όποιοι κι αν είναι, εφόσον αυτό συνάδει με την αλήθεια, τότε δεν θα του είναι εύκολο να πετύχει αρμονική συνεργασία με τους άλλους; (Ναι.) Για τους ανθρώπους που μπορούν να υποταχθούν στην αλήθεια είναι εύκολο να συνεργαστούν με τους άλλους· οι άνθρωποι που δεν μπορούν να υποταχθούν στην αλήθεια δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι είναι αρκετά αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Δεν αποδέχονται στο ελάχιστο την αλήθεια και δεν μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με κανέναν. Αυτό, λοιπόν, είναι σοβαρό πρόβλημα. Έχουν τη φύση ενός αντίχριστου και δεν μπορούν να υποταχθούν στην αλήθεια ή στον Θεό. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση: Αν μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, θα είναι εύκολο να σωθούν. Αν, όμως, έχουν τη φύση ενός αντίχριστου και δεν μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, τότε έχουν μπλέξει άσχημα· δεν θα είναι εύκολο να σωθούν. Πολλοί αντίχριστοι έχουν αποκαλυφθεί κυρίως επειδή δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν και ενεργούν πάντα δικτατορικά. Είναι αυτό αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης ή μήπως είναι η φύση-ουσία ενός αντίχριστου; Τι πρόβλημα είναι να μην μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν; Τι σχέση έχει με το γεγονός ότι κάνουν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό; Αν συναναστρεφόμασταν ξεκάθαρα πάνω σ’ αυτό το σημείο, θα μπορούσατε να δείτε ότι όσοι έχουν τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν, ότι, με όποιον κι αν συνεργάζονται, θα χωρίσουν οι δρόμοι τους και θα γίνουν ακόμα και άσπονδοι αντίπαλοι μεταξύ τους. Επιφανειακά, μπορεί να φαίνεται ότι κάποιοι αντίχριστοι έχουν βοηθούς ή συνεργάτες, αλλά στην πραγματικότητα, όταν συμβαίνει κάτι, όσο δίκιο κι αν έχουν οι άλλοι, οι αντίχριστοι δεν ακούν ποτέ αυτό που έχουν να τους πουν. Δεν το λαμβάνουν καν υπόψη, πόσο μάλλον το συζητούν ή συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτό. Δεν δίνουν καμία απολύτως σημασία, λες κι οι άλλοι δεν είναι καν εκεί. Όταν οι αντίχριστοι ακούνε αυτό που έχουν να πουν οι άλλοι, απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες ή παίζουν θέατρο για να τους δουν οι άλλοι. Όταν, όμως, έρχεται η στιγμή για την τελική απόφαση, οι αντίχριστοι κάνουν κουμάντο· τα λόγια όλων των άλλων είναι χαμένος κόπος, δεν μετράνε καθόλου. Για παράδειγμα, όταν δύο άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για κάτι, και ο ένας από αυτούς έχει την ουσία ενός αντίχριστου, τι εκδηλώνεται σε αυτόν τον άνθρωπο; Ό,τι κι αν είναι, αυτός και μόνο αυτός «κάνει παιχνίδι», θέτει τις ερωτήσεις, ξεκαθαρίζει τα πράγματα και βρίσκει μια λύση. Και, τις περισσότερες φορές, κρατάει τον συνεργάτη του εντελώς στο σκοτάδι. Στα δικά του μάτια, τι είναι ο συνεργάτης του; Δεν είναι το δεξί του χέρι, αλλά απλώς μια βιτρίνα. Στα μάτια του αντίχριστου, ο συνεργάτης του απλώς δεν υπάρχει. Όποτε υπάρχει ένα πρόβλημα, ο αντίχριστος το σκέφτεται και, μόλις καταλήξει σε μια πορεία δράσης, ενημερώνει όλους τους άλλους ότι έτσι πρόκειται να γίνει, και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Ποια είναι η ουσία της συνεργασίας του με τους άλλους; Ουσιαστικά, είναι να έχει εκείνος τον τελευταίο λόγο, να μη συζητά ποτέ τα προβλήματα με κανέναν άλλο, ν’ αναλαμβάνει την αποκλειστική ευθύνη για το έργο και να μετατρέπει τους συνεργάτες του σε βιτρίνα. Ενεργεί πάντα μόνος του και δεν συνεργάζεται ποτέ με κανέναν. Δεν συζητά ούτε επικοινωνεί ποτέ με κανέναν άλλο για το έργο του, συχνά παίρνει αποφάσεις και αντιμετωπίζει τα ζητήματα μόνος του, και, για πολλά πράγματα, οι άλλοι μαθαίνουν ότι ολοκληρώθηκε ή αντιμετωπίστηκε κάτι, μόνο αφού έχει γίνει. Οι άλλοι τού λένε: «Πρέπει να συζητάς μαζί μας όλα τα προβλήματα. Πότε χειρίστηκες αυτόν τον άνθρωπο; Πώς τον χειρίστηκες; Πώς και δεν ξέρουμε τίποτε γι’ αυτό;» Δεν δίνει καμία εξήγηση ούτε καμία σημασία· για εκείνον, οι συνεργάτες του δεν έχουν καμία χρησιμότητα, είναι απλώς διακοσμητικοί, μια βιτρίνα. Όταν συμβαίνει κάτι, το σκέφτεται, παίρνει μόνος του την απόφαση και ενεργεί όπως θέλει. Όσοι άνθρωποι κι αν βρίσκονται γύρω του, είναι σαν να μην υπάρχουν. Για τον αντίχριστο, είναι σαν αόρατοι. Μ’ αυτό το δεδομένο, υπάρχει οποιαδήποτε πραγματική πτυχή στη συνεργασία του με τους άλλους; Καμία απολύτως. Απλώς ακολουθεί τις τυπικές διαδικασίες και παίζει θέατρο. Οι άλλοι τού λένε: «Γιατί δεν συναναστρέφεσαι με όλους τους άλλους όταν αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα;» Εκείνος απαντάει: «Τι ξέρουν αυτοί; Εγώ είμαι ο επικεφαλής της ομάδας, είναι δική μου δουλειά ν’ αποφασίσω». Οι άλλοι λένε: «Και γιατί δεν συναναστράφηκες με τον συνεργάτη σου;» Εκείνος απαντάει: «Του το είπα· δεν είχε καμία γνώμη». Χρησιμοποιεί ως δικαιολογία το γεγονός ότι οι άλλοι δεν έχουν γνώμη ή ότι δεν μπορούν να σκεφτούν μόνοι τους, για ν’ αποκρύψει το γεγονός ότι ενεργεί θέτοντας τους δικούς του νόμους. Και δεν ακολουθεί μετά η παραμικρή ενδοσκόπηση. Θα ήταν αδύνατον για έναν τέτοιο άνθρωπο ν’ αποδεχθεί την αλήθεια. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που έχει να κάνει με τη φύση του αντίχριστου.

Τι σημαίνει ο όρος «συνεργασία» και πώς γίνεται πράξη; (Να συζητάει κανείς τα πράγματα όταν προκύπτουν.) Ναι, αυτός είναι ένας τρόπος να γίνει πράξη. Τι άλλο; (Ν’ αντισταθμίζει κανείς τις αδυναμίες του με τα προτερήματα του άλλου, να επιβλέπει ο ένας τον άλλο.) Αυτό ταιριάζει απόλυτα· μια τέτοια άσκηση αποτελεί αρμονική συνεργασία. Υπάρχει κάτι ακόμα; Να ζητάει κανείς τη γνώμη του άλλου όταν συμβαίνει κάτι· δεν είναι αυτό συνεργασία; (Ναι.) Αν ένας άνθρωπος συναναστρέφεται πάνω στη δική του γνώμη και ένας άλλος πάνω στη δική του και στο τέλος απλώς υιοθετείται η συναναστροφή του πρώτου, τότε γιατί ν’ ακολουθούνται οι τυπικές διαδικασίες; Αυτό δεν είναι συνεργασία· δεν εναρμονίζεται με τις αρχές και δεν αποφέρει τ’ αποτελέσματα της συνεργασίας. Αν μιλάς ακατάπαυστα, σαν πολυβόλο, και δεν δίνεις σε όσους το θέλουν την ευκαιρία να μιλήσουν και δεν ακούς τους άλλους ακόμα και αφού έχεις εκφράσει όλες τις ιδέες σου, είναι αυτό συζήτηση; Είναι συναναστροφή; Απλώς ακολουθείς τις τυπικές διαδικασίες· δεν είναι συνεργασία. Τι είναι, λοιπόν, συνεργασία; Είναι όταν, αφού αναφέρεις τις δικές σου ιδέες και αποφάσεις, μπορείς να ζητήσεις τη γνώμη και την άποψη του άλλου και έπειτα να συγκρίνεις τις δηλώσεις και τις απόψεις σας μεταξύ τους, ασκώντας διάκριση πάνω σ’ αυτές μαζί με κάποιους ανθρώπους και αναζητώντας τις αρχές, με αποτέλεσμα να καταλήγετε σε μια κοινή κατανόηση και να καθορίζετε το σωστό μονοπάτι άσκησης. Αυτό σημαίνει να συζητάει και να συναναστρέφεται κάποιος· αυτό σημαίνει «συνεργασία». Κάποιοι άνθρωποι που είναι επικεφαλής δεν μπορούν να διακρίνουν ένα ζήτημα, αλλά δεν το συζητούν με τους άλλους αν δεν έχουν πρώτα εξαντλήσει όλες τις άλλες επιλογές. Έπειτα, λένε στην ομάδα: «Δεν μπορώ να χειριστώ απολυταρχικά αυτό το ζήτημα· πρέπει να συνεργαστώ αρμονικά με όλους. Θα σας αφήσω να εκφράσετε όλοι τις απόψεις σας για το ζήτημα και να το συζητήσετε, για να καθορίσουμε τι είναι σωστό να κάνουμε». Αφού μιλήσουν όλοι και εκφράσουν τις απόψεις τους, ρωτούν τον επικεφαλής τι πιστεύει. Εκείνος λέει: «Αυτό που θέλετε όλοι σας είναι αυτό που θέλω κι εγώ. Κι εγώ αυτό σκεφτόμουν. Αυτό σκόπευα να κάνω ευθύς εξαρχής, και μ’ αυτήν τη συζήτηση εξασφαλίζεται η ομοφωνία». Είναι αυτό ένα ειλικρινές σχόλιο; Εμπεριέχει μια δόση υποκρισίας. Ο επικεφαλής δεν μπορεί καθόλου να διακρίνει το ζήτημα και έχει την πρόθεση να παραπλανήσει και να ξεγελάσει τους άλλους μ’ αυτό που λέει· ο στόχος του είναι να κάνει τους άλλους να τον εκτιμούν. Ζητά τις απόψεις όλων απλώς και μόνο για τους τύπους, για να λένε όλοι ότι δεν είναι δικτατορικός ή απολυταρχικός. Για ν’ αποφύγει αυτήν την ταμπέλα, χρησιμοποιεί αυτήν τη μέθοδο συγκάλυψης. Στην πραγματικότητα, όσο μιλάνε όλοι, εκείνος δεν ακούει καθόλου και δεν παίρνει καθόλου στα σοβαρά όσα λένε. Και ούτε είναι ειλικρινής όταν τους αφήνει όλους να μιλήσουν. Επιφανειακά, τους αφήνει όλους να συναναστραφούν και να συζητήσουν, αλλά στην πραγματικότητα, απλώς τους αφήνει όλους να μιλήσουν για να βρει μια μέθοδο που εναρμονίζεται με τις δικές του προθέσεις. Και μόλις καθορίσει τον κατάλληλο τρόπο να χειριστεί το ζήτημα, θα εξαναγκάσει τους άλλους ν’ αποδεχθούν αυτό που σκοπεύει να κάνει, είτε είναι σωστό είτε όχι, και θα τους κάνει να πιστεύουν ότι ο δικός του τρόπος είναι ο σωστός, ότι είναι αυτό που σκόπευαν όλοι να κάνουν. Στο τέλος, το επιβάλει με το ζόρι. Θα το λέγατε αυτό συνεργασία; Όχι. Τι θα το λέγατε, λοιπόν; Φέρεται δικτατορικά. Είτε έχει δίκιο είτε άδικο, θέλει να έχει τον αποκλειστικό, τον τελευταίο λόγο. Επιπλέον, όταν συμβαίνει κάτι και δεν μπορεί να το διακρίνει, αφήνει πρώτα όλους τους άλλους να μιλήσουν. Μόλις μιλήσουν, ανακεφαλαιώνει τις απόψεις τους και ψάχνει σ’ αυτές μια μέθοδο που του αρέσει και θεωρεί κατάλληλη, και κάνει όλους τους άλλους να την αποδεχθούν. Προσποιείται ότι συνεργάζεται, με αποτέλεσμα να κάνει και πάλι αυτό που σκοπεύει· εξακολουθεί να έχει εκείνος τον αποκλειστικό και τελευταίο λόγο. Βρίσκει λάθη και εντοπίζει κενά σε ό,τι λένε όλοι, κάνοντας σχόλια και δημιουργώντας ένα ορισμένο κλίμα, και έπειτα σπεύδει να τα συνθέσει όλα σε μια πλήρη, ακριβή δήλωση πάνω στην οποία βασίζει την απόφασή του, για να δείξει σε όλους ότι είναι ανώτερος από εκείνους. Εξωτερικά, φαίνεται να έχει ακούσει τα μηνύματα όλων και πράγματι τους αφήνει όλους να μιλήσουν. Ωστόσο, στην πραγματικότητα μόνο εκείνος παίρνει την τελική απόφαση. Η απόφαση είναι ουσιαστικά οι γνώμες και οι απόψεις όλων, τις οποίες απλώς έχει συνοψίσει και έχει διατυπώσει με κάπως πιο ολοκληρωμένο και ακριβή τρόπο. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να το διακρίνουν αυτό, και έτσι νομίζουν ότι εκείνος είναι ανώτερος. Ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτής του της ενέργειας; Δεν είναι απίστευτη πονηριά; Συνοψίζει τα μηνύματα όλων και τα παρουσιάζει σαν δικά του, για να τον λατρεύουν και να τον υπακούν οι άλλοι. Και στο τέλος, όλοι ενεργούν όπως θέλει εκείνος. Είναι αυτό αρμονική συνεργασία; Είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια, δικτατορία· παίρνει εκείνος όλα τα εύσημα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύ ανειλικρινείς, πολύ αλαζόνες και αυτάρεσκοι στη συνεργασία τους με τους άλλους· και οι άλλοι θα το διακρίνουν αυτό, αν τους δοθεί αρκετός χρόνος. Κάποιοι θα πουν: «Λες ότι δεν μπορώ να συνεργαστώ με κανέναν. Ε λοιπόν, έχω συνεργάτη! Συνεργάζεται καλά μαζί μου: Πηγαίνει όπου πηγαίνω, κάνει ό,τι κάνω, πηγαίνει όπου του λέω να πάει, κάνει ό,τι του λέω να κάνει, όπως του λέω να το κάνει». Αυτό σημαίνει συνεργασία; Όχι. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς λακές. Ο λακές κάνει αυτό που τον διατάζεις. Είναι αυτό συνεργασία; Είναι ξεκάθαρο ότι είναι ένα τσιράκι, χωρίς ιδέες ή απόψεις, πόσο μάλλον δική του γνώμη. Και πέρα από αυτό, σκέφτεται όπως ένας ανθρωπάρεσκος. Δεν είναι σχολαστικός σε τίποτε από ό,τι κάνει, αλλά ακολουθεί επιπόλαια τις τυπικές διαδικασίες και δεν προασπίζει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Τι σκοπό θα μπορούσε να εξυπηρετεί μια τέτοια συνεργασία; Με όποιον κι αν συνεργάζεται, αυτός ο άνθρωπος κάνει απλώς ό,τι τον διατάζει, είναι πάντα τσιράκι. Δίνει βάση σε ό,τι λένε οι άλλοι και κάνει ό,τι του ζητούν οι άλλοι. Αυτό δεν είναι συνεργασία. Τι είναι συνεργασία; Πρέπει να μπορείς να συζητάς τα πράγματα με τον άλλο και να εκφράζει ο καθένας τις απόψεις του και τη γνώμη του· πρέπει ο ένας να συμπληρώνει και να επιβλέπει τον άλλο και ν’ αναζητά από τον άλλο, να θέτει ερωτήσεις στον άλλο και να του υπενθυμίζει πράγματα. Αυτό σημαίνει να συνεργάζεται κανείς αρμονικά. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι χειρίστηκες κάτι όπως ήθελες και κάποιος είπε: «Το έκανες λάθος, εντελώς ενάντια στις αρχές. Γιατί το χειρίστηκες όπως ήθελες, χωρίς ν’ αναζητήσεις την αλήθεια;» Σ’ αυτό, εσύ απαντάς: «Έχεις δίκιο· χαίρομαι που μου το επισήμανες! Αν δεν το είχες κάνει, οι συνέπειες θα ήταν καταστροφικές!» Αυτό σημαίνει να υπενθυμίζει ο ένας στον άλλο πράγματα. Τότε, τι σημαίνει να επιβλέπει ο ένας τον άλλο; Όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση και μπορεί να κάνουν επιπόλαια το καθήκον τους, να διαφυλάσσουν μόνο τη θέση τους και την υπερηφάνεια τους και όχι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Τέτοιες καταστάσεις υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο. Αν μάθεις ότι κάποιος έχει ένα πρόβλημα, πρέπει να πάρεις την πρωτοβουλία να συναναστραφείς μαζί του, να του υπενθυμίσεις να κάνει το καθήκον του σύμφωνα με τις αρχές, και ταυτόχρονα να το θεωρήσεις αυτό προειδοποίηση για τον εαυτό σου. Έτσι είναι η αμοιβαία επίβλεψη. Σε τι εξυπηρετεί η αμοιβαία επίβλεψη; Στόχος της είναι να διαφυλάσσει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, καθώς και να εμποδίζει τους ανθρώπους να πάρουν τον λάθος δρόμο. Η συνεργασία έχει και μια άλλη λειτουργία, πέρα από τις αμοιβαίες υπενθυμίσεις και την επίβλεψη: να θέτει ο ένας ερωτήσεις στον άλλο. Για παράδειγμα, όταν θέλεις να χειριστείς έναν άνθρωπο, πρέπει να συναναστραφείς με τον συνεργάτη σου και να του θέσεις ερωτήσεις: «Δεν έχω συναντήσει ποτέ στο παρελθόν κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ. Ποιος θα ήταν ένας καλός τρόπος χειρισμού; Δεν μπορώ με τίποτα να βρω τη λύση!» Εκείνος λέει: «Έχω χειριστεί τέτοια προβλήματα στο παρελθόν. Το πλαίσιο τότε ήταν λίγο διαφορετικό από την περίπτωση αυτού του ανθρώπου· αν το χειριζόμασταν με τον ίδιο τρόπο θα ήταν σαν ν’ ακολουθούμε έναν κανόνα. Δεν ξέρω ούτε εγώ πώς θα ήταν καλό να το χειριστούμε τώρα». Εσύ λες: «Έχω μια ιδέα που θέλω να συζητήσω μαζί σου. Αν εξετάσουμε τον χαρακτήρα του, αυτός ο άνθρωπος φαίνεται κακός, αλλά προς το παρόν δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Ωστόσο, μπορεί να δουλέψει, οπότε ας τον αφήσουμε για την ώρα να το κάνει. Αν δεν μπορεί να δουλέψει και προκαλεί διαρκώς διαταράξεις και αναστατώσεις, τότε θα τον χειριστούμε». Εκείνος το ακούει αυτό και λέει: «Αυτός ο τρόπος είναι καλός. Δείχνει σύνεση και εναρμονίζεται πλήρως με τις αρχές. Επίσης, δεν είναι ούτε κατασταλτικός ούτε αποτελεί ξέσπασμα προσωπικού θυμού. Ας το χειριστούμε έτσι, λοιπόν». Οι δυο σας καταλήξατε σε συναίνεση μέσω της συζήτησης. Το έργο που γίνεται μ’ αυτόν τον τρόπο κυλά ομαλά. Ας υποθέσουμε ότι οι δυο σας δεν συνεργάζεστε και δεν συζητάτε τα πράγματα και όταν ο συνεργάτης σου δεν ξέρει πώς να χειριστεί κάτι, το φορτώνει σ’ εσένα και σκέφτεται: «Χειρίσου το όπως θες. Αν κάτι πάει στραβά, σε κάθε περίπτωση η ευθύνη θα είναι δική σου· δεν θα τη μοιραστώ μαζί σου». Μπορείς να διακρίνεις ότι ο συνεργάτης σου ενεργεί όντας απρόθυμος ν’ αναλάβει την ευθύνη, ωστόσο δεν του το επισημαίνεις, αλλά σπεύδεις να ενεργήσεις όπως θέλεις, και σκέφτεσαι: «Δεν θέλεις ν’ αναλάβεις την ευθύνη; Θέλεις να με αφήσεις να το χειριστώ εγώ; Εντάξει λοιπόν, θα το χειριστώ εγώ. Θα τον αποβάλω». Οι δυο σας δεν έχετε το ίδιο σκεπτικό. Ο καθένας σας έχει τη δική του οπτική γωνία· ως αποτέλεσμα, χειρίζεστε το ζήτημα στα κουτουρού, παραβιάζοντας τις αρχές, και ένας άνθρωπος που μπορεί να δουλέψει αποπέμπεται αυθαίρετα. Είναι αυτό αρμονική συνεργασία; Η αρμονική συνεργασία είναι ο μόνος τρόπος να επιτευχθούν θετικά αποτελέσματα. Αν ο ένας δεν πρόκειται ν’ αναλάβει την ευθύνη και ο άλλος ενεργεί αυθαίρετα, είναι σαν να μη συνεργάζονται. Και οι δύο ενεργούν όπως θέλουν. Πώς θα μπορούσε έτσι να εκτελεί κάποιος ικανοποιητικά το καθήκον του;

Στο πλαίσιο της συνεργασίας, όταν προκύπτει κάτι, πρέπει ο ένας να κάνει ερωτήσεις στον άλλο και να το συζητούν μεταξύ τους. Μπορούν ν’ ασκηθούν έτσι οι αντίχριστοι; Οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Θέλουν πάντα να κυριαρχούν μόνο εκείνοι. Το χαρακτηριστικό αυτής της εκδήλωσης είναι ο όρος «μεμονωμένα». Γιατί χρησιμοποιούμε τη λέξη «μεμονωμένα» για να το περιγράψουμε; Επειδή, πριν ενεργήσουν, δεν προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν, ούτε αναζητούν τις αλήθεια-αρχές, πόσο μάλλον βρίσκουν κάποιον για να συναναστραφούν μαζί του και να του πουν: «Είναι αυτή η κατάλληλη πορεία δράσης; Τι ορίζουν οι εργασιακές ρυθμίσεις; Πώς πρέπει να χειριστούμε αυτό το πράγμα;» Ποτέ δεν συζητούν τα πράγματα ούτε επιζητούν να καταλήξουν σε συναίνεση με τους συνεργάτες τους· απλώς εξετάζουν τα πράγματα και μηχανορραφούν μόνοι τους, κάνουν τα δικά τους σχέδια και τις δικές τους διευθετήσεις. Θεωρούν ότι έχουν κατανοήσει τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού απλώς και μόνο με μια πρόχειρη ανάγνωση, και έπειτα διευθετούν το έργο στα τυφλά· μέχρι να το μάθουν οι άλλοι αυτό, το έργο έχει ήδη διευθετηθεί. Είναι αδύνατον ν’ ακούσει κανείς από πριν τις απόψεις ή τις γνώμες τους από το ίδιο τους το στόμα, αφού ποτέ δεν εκφράζουν σε κανέναν τις σκέψεις και τις απόψεις τους. Κάποιος μπορεί να ρωτήσει: «Δεν έχουν συνεργάτες όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες;» Μπορεί θεωρητικά να έχουν κάποιον ως συνεργάτη, αλλά όταν έρχεται η στιγμή να εργαστούν, δεν έχουν πλέον· ενεργούν μεμονωμένα. Παρότι οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν συνεργάτες, και όλοι όσοι κάνουν οποιοδήποτε καθήκον έχουν έναν συνεργάτη, οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι έχουν καλό επίπεδο και ότι είναι καλύτεροι από τους συνηθισμένους ανθρώπους, επομένως οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν είναι άξιοι να είναι συνεργάτες τους και είναι όλοι κατώτεροι από εκείνους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αρέσει στους αντίχριστους να κάνουνε κουμάντο και δεν τους αρέσει να συζητούν τα πράγματα με κανέναν άλλο. Νομίζουν ότι κάτι τέτοιο τούς κάνει να φαίνονται ανίκανοι και άχρηστοι. Τι είδους άποψη είναι αυτή; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Πρόκειται για αλαζονική διάθεση; Νομίζουν ότι είναι αναξιοπρεπές και υποτιμητικό να συνεργάζονται και να συζητούν πράγματα με άλλους, να τους κάνουν ερωτήσεις και να αναζητούν από αυτούς, ότι είναι προσβολή για τον αυτοσεβασμό τους. Κι έτσι, για να προστατεύσουν τον αυτοσεβασμό τους, δεν επιτρέπουν διαφάνεια σε οτιδήποτε κάνουν ούτε μιλούν στους άλλους σχετικά με αυτά, πόσο μάλλον τα συζητούν μαζί τους. Νομίζουν ότι το να συζητούν με άλλους σημαίνει ότι φαίνονται ανίκανοι, ότι το να ζητούν διαρκώς τη γνώμη των άλλων σημαίνει ότι είναι ανόητοι και ανίκανοι να σκεφτούν μόνοι τους, ότι το να συνεργάζονται με άλλους για την ολοκλήρωση μιας εργασίας ή την επίλυση κάποιου προβλήματος τους κάνει να φαίνονται άχρηστοι. Δεν είναι αυτή η αλαζονική και παράλογη νοοτροπία τους; Δεν είναι αυτή η διεφθαρμένη διάθεσή τους; Η αλαζονεία και η αυταρέσκεια μέσα τους είναι προφανέστατες· έχουν χάσει όλη την κανονική ανθρώπινη λογική, δεν είναι καλά στα μυαλά τους. Διαρκώς πιστεύουν ότι έχουν ικανότητες, ότι μπορούν να ολοκληρώσουν τα πράγματα μόνοι τους και δεν έχουν ανάγκη να συνεργαστούν με άλλους. Με τόσο διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν, δεν μπορούν να επιτύχουν αρμονική συνεργασία. Πιστεύουν ότι το να συνεργάζονται με άλλους συνεπάγεται ότι εξασθενεί και κατακερματίζεται η δύναμή τους, ότι όταν το έργο μοιράζεται, η δική τους δύναμη μειώνεται και δεν μπορούν να αποφασίζουν τα πάντα μόνοι τους, κάτι που σημαίνει ότι δεν έχουν πραγματική δύναμη, γεγονός που αποτελεί γι’ αυτούς τεράστια απώλεια. Έτσι λοιπόν, ό,τι κι αν τους συμβαίνει, εάν θεωρούν ότι κατανοούν και ότι γνωρίζουν τον σωστό τρόπο για να το χειριστούν, δεν το συζητούν με κανέναν άλλο και κάνουν εκείνοι κουμάντο. Προτιμούν να κάνουν λάθη από το να ενημερώσουν άλλους, προτιμούν να κάνουν λάθος από το να μοιραστούν τη δύναμη με κάποιον άλλο, και προτιμούν την αποπομπή από το ν’ αφήσουν άλλους ανθρώπους να παρέμβουν στο έργο τους. Αυτός είναι ο αντίχριστος. Προτιμά να βλάψει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, προτιμά να παίξει στα ζάρια τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, παρά να μοιραστεί τη δύναμή του με οποιονδήποτε άλλον. Νομίζει ότι όταν κάνει ένα έργο ή χειρίζεται κάποιο θέμα, αυτό δεν αποτελεί εκτέλεση ενός καθήκοντος, αλλά μάλλον μια ευκαιρία να κάνει επίδειξη και να ξεχωρίσει από τους άλλους, και μια ευκαιρία ν’ ασκήσει εξουσία. Επομένως, παρόλο που λέει ότι θα συνεργαστεί αρμονικά με τους άλλους και ότι θα συζητά τα ζητήματα μαζί τους όταν προκύπτουν, η αλήθεια είναι ότι, βαθιά μέσα του, δεν είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει τη δύναμη ή τη θέση του. Θεωρεί ότι εφόσον κατανοεί κάποια δόγματα και είναι ικανός να το κάνει μόνος του, δεν χρειάζεται να συνεργαστεί με κανέναν άλλον. Πιστεύει ότι οφείλει να το εκτελέσει και να το ολοκληρώσει μόνος του και ότι μόνον αυτό τον καθιστά ικανό. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Δεν γνωρίζει ότι εάν παραβιάζει τις αρχές, τότε δεν κάνει τα καθήκοντά του, δεν είναι σε θέση να εκτελέσει την ανάθεση από τον Θεό και απλώς δουλεύει. Αντί να αναζητά τις αλήθεια-αρχές καθώς κάνει το καθήκον του, ασκεί εξουσία σύμφωνα με τις σκέψεις και τις προθέσεις του και κάνει επίδειξη και φιγούρα. Ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο συνεργάτης του ή τι κάνει, δεν θέλει ποτέ να συζητά πράγματα, θέλει πάντα να ενεργεί μόνος του, θέλει πάντα να έχει τον τελευταίο λόγο. Προφανώς παίζει με τη δύναμη και τη χρησιμοποιεί για να κάνει πράγματα. Όλοι οι αντίχριστοι αγαπούν τη δύναμη, κι όταν έχουν μια θέση, θέλουν περισσότερη δύναμη. Όταν κατέχουν δύναμη, οι αντίχριστοι είναι πιθανό να χρησιμοποιήσουν τη θέση τους για να κάνουν επίδειξη και φιγούρα, έτσι ώστε οι άλλοι να τους θαυμάζουν και να πετύχουν έτσι τον στόχο τους να ξεχωρίσουν από το πλήθος. Έτσι προσηλώνονται οι αντίχριστοι στη δύναμη και τη θέση και δεν εγκαταλείπουν ποτέ μα ποτέ τη δύναμή τους. Όποιο καθήκον κι αν κάνουν, με όποιο πεδίο επαγγελματικής τεχνογνωσίας κι αν σχετίζεται, θα προσποιηθούν ότι το γνωρίζουν, ακόμα και όταν είναι ξεκάθαρο ότι δεν το γνωρίζουν. Και αν κάποιος τους κατηγορήσει ότι δεν κατανοούν και απλώς προσποιούνται, εκείνοι θα πουν: «Ακόμα κι αν αρχίσω να το μελετάω τώρα, θα το κατανοήσω καλύτερα από σένα. Απλώς πρέπει να ψάξω κάποιες πηγές στο διαδίκτυο, έτσι δεν είναι;» Τόσο αλαζόνες και αυτάρεσκοι είναι οι αντίχριστοι. Θεωρούν τα πάντα πολύ απλά και τολμούν να τ’ αναλάβουν εξολοκλήρου και μόνοι τους, με αποτέλεσμα, όταν ο Άνωθεν ελέγχει το έργο και ρωτάει πώς προχωράει το ζήτημα, εκείνοι λένε ότι λίγο πολύ το έχουν φροντίσει. Στην πραγματικότητα, έχουν ενεργήσει μεμονωμένα, δεν έχουν συζητήσει τα πράγματα με κανέναν και έχουν αποφασίσει για τα πάντα μόνοι τους. Αν τους ρωτήσεις: «Υπάρχουν αρχές στον τρόπο με τον οποίο ενεργείς;» εκείνοι θα προβάλουν μια ολόκληρη σειρά θεωριών για ν’ αποδείξουν ότι αυτό που κάνουν είναι σωστό και ότι συνάδει με τις αρχές. Στην πραγματικότητα, το σκεπτικό τους είναι στρεβλό και λανθασμένο. Δεν έχουν συζητήσει καθόλου τα πράγματα με άλλους, αλλά είχαν πάντα τον τελευταίο λόγο και έπαιρναν μόνοι τους τις αποφάσεις. Τις περισσότερες φορές, το πιθανότερο είναι οι αποφάσεις που παίρνει μόνος του ένας άνθρωπος να περιέχουν αποκλίσεις. Τι διάθεση είναι αυτή, λοιπόν, όταν πιστεύουν ότι είναι σωστοί και ακριβείς; Είναι προφανώς μια διάθεση αλαζονείας. Έχουν αλαζονική διάθεση και γι’ αυτό είναι δικτατορικοί· γι’ αυτό οργιάζουν κάνοντας κακά πράγματα. Πρόκειται για απολυταρχία· για μονοπώλιο. Αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων. Δεν είναι ποτέ πρόθυμοι να συνεργαστούν με κανέναν· το βρίσκουν περιττό, αχρείαστο. Πιστεύουν πάντα ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους, ότι κανένας άλλος δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους. Γι’ αυτό, βαθιά μέσα τους οι αντίχριστοι δεν έχουν ούτε την επιθυμία ούτε τη θέληση να συνεργαστούν με άλλους. Θέλουν να γίνεται αυτό που λένε εκείνοι· θέλουν ένα μονοπώλιο. Μόνο τότε νιώθουν ευχαρίστηση· μόνο τότε μπορούν να επιδείξουν την ανωτερότητά τους, να κάνουν τους άλλους να υποτάσσονται σ’ αυτούς και να τους λατρεύουν.

Υπάρχει και μια άλλη πλευρά, που είναι ότι οι αντίχριστοι θέλουν πάντα να έχουν απόλυτη εξουσία, να έχουν τον αποκλειστικό και τελευταίο λόγο. Και αυτή η πτυχή της διάθεσής τους έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να συνεργαστούν με άλλους. Αν τους ρωτήσεις κατά πόσο είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν, λένε ότι είναι, αλλά όταν έρχεται η στιγμή να το κάνουν, δεν μπορούν. Αυτή είναι η διάθεσή τους. Γιατί δεν μπορούν να το κάνουν; Για παράδειγμα, αν κάποιος ήταν ο υπεύθυνος μιας ομάδας και ένας αντίχριστος ήταν βοηθός του, ο άνθρωπος που έχει τη φύση-ουσία του αντίχριστου θα γινόταν από βοηθός υπεύθυνος και ο υπεύθυνος της ομάδας θα γινόταν δικός του βοηθός. Θα αντέστρεφε τους ρόλους. Πώς θα το πετύχαινε αυτό; Έχει πολλές τεχνικές. Ένα στοιχείο των τεχνικών του είναι ότι εκμεταλλεύεται τις φορές που αναλαμβάνει δράση μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές —τις φορές που μπορούν να τον δουν σχεδόν όλοι— για να πει και να κάνει πολλά πράγματα και για να επιδειχθεί, ώστε οι άλλοι να τον εκτιμήσουν και να παραδεχθούν ότι είναι πολύ καλύτερος από τον υπεύθυνο της ομάδας και ότι τον έχει ξεπεράσει σε ικανότητα. Και με τον καιρό, οι αδελφοί και οι αδελφές καταλήγουν να πουν ότι ο υπεύθυνος της ομάδας δεν είναι τόσο καλός όσο ο βοηθός του. Ο αντίχριστος νιώθει ικανοποίηση όταν το ακούει αυτό. Σκέφτεται: «Επιτέλους, παραδέχονται ότι εγώ είμαι καλύτερος από αυτόν. Πέτυχα τον σκοπό μου». Υπό κανονικές συνθήκες, ποιες είναι οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις που πρέπει να εκπληρώνει ο βοηθός του υπευθύνου μιας ομάδας; Να συνεργάζεται με τον υπεύθυνο της ομάδας στην επιτέλεση και την υλοποίηση του έργου που ρυθμίζεται από την εκκλησία, καθώς και να επισημαίνει πράγματα στον υπεύθυνο της ομάδας, να του υπενθυμίζει πράγματα και να τον επιβλέπει· να πράττουν από κοινού μετά από συζήτηση. Ο υπεύθυνος της ομάδας πρέπει να παίζει τον ρόλο του κύριου επικεφαλής· ο βοηθός του υπευθύνου της ομάδας πρέπει να τον υποστηρίζει και να συνεργάζεται μαζί του, ώστε να εξασφαλίζεται ότι κάθε έργο διεκπεραιώνεται καλά. Εκτός από το να μη σαμποτάρει τα πράγματα, πρέπει να κάνει τα πάντα σε συνεργασία με τον υπεύθυνο της ομάδας, ώστε να γίνεται καλά το έργο που πρέπει να γίνει. Αν οι ενέργειες του υπευθύνου της ομάδας παραβιάζουν τις αρχές, ο βοηθός του πρέπει να του το επισημάνει και να τον βοηθήσει, καθώς και να διορθώσει το λάθος. Και σε όλα όσα κάνει σωστά και καλά ο υπεύθυνος της ομάδας και συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές, προκειμένου να γίνει καλά το έργο, ο βοηθός του πρέπει να τον υποστηρίζει και να συνεργάζεται μαζί του, να προσπαθεί ολόψυχα να του παρέχει υπηρεσία και να είναι σε σύμπνοια με τον υπεύθυνο της ομάδας. Σε περίπτωση που προκύψει ή διαπιστωθεί κάποιο πρόβλημα, οι δυο τους πρέπει να συζητήσουν τη λύση του. Μερικές φορές, πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα δύο πράγματα· αφού το συζητήσουν οι δυο τους, πρέπει ο καθένας τους ξεχωριστά να φροντίσει για το δικό του έργο. Αυτό είναι συνεργασία· αρμονική συνεργασία. Συνεργάζονται έτσι με άλλους ανθρώπους οι αντίχριστοι; Σε καμία περίπτωση. Αν αυτός που υπηρετεί ως βοηθός του υπευθύνου μιας ομάδας είναι αντίχριστος, θα καταφέρει να βρει τι πρέπει να κάνει για ν’ ανταλλάξει θέση με τον υπεύθυνο της ομάδας, να μετατρέψει τον υπεύθυνο σε βοηθό και τον βοηθό σε υπεύθυνο, κι έτσι ν’ αναλάβει τον έλεγχο. Δίνει εντολή στον υπεύθυνο της ομάδας να κάνει αυτό και εκείνο, δείχνοντας σε όλους ότι είναι πολύ καλύτερος από αυτόν, ότι είναι κατάλληλος για υπεύθυνος της ομάδας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, αυξάνεται το κύρος του ανάμεσα στους άλλους, και κατόπιν είναι φυσικό να επιλεγεί ως υπεύθυνος της ομάδας. Κάνει σκοπίμως τον υπεύθυνο της ομάδας να φαίνεται ανόητος και να χάνει την υπόληψή του, ώστε να τον απαξιώνουν οι άλλοι. Έπειτα, με τα λόγια του, τον χλευάζει και τον σατιρίζει, τον εκθέτει και τον υποτιμά. Λίγο-λίγο, η απόκλιση μεταξύ των δύο ολοένα και μεγαλώνει και οι θέσεις που έχουν στην καρδιά των ανθρώπων γίνονται όλο και πιο διαφορετικές. Έτσι, στο τέλος ο αντίχριστος γίνεται ο υπεύθυνος της ομάδας· έχει πάρει τους ανθρώπους με το μέρος του. Μπορεί, λοιπόν, με τέτοια διάθεση να συνεργαστεί αρμονικά με τους άλλους; Όχι. Σε όποιον χώρο κι αν βρίσκεται, θέλει να είναι ο στυλοβάτης, να έχει το μονοπώλιο, να έχει στα χέρια του την εξουσία. Είτε είσαι υπεύθυνος είτε βοηθός, είτε έχεις μεγάλο είτε μικρό τίτλο, όπως το βλέπει εκείνος, η θέση και η εξουσία πρέπει αργά ή γρήγορα να καταλήξουν μόνο σ’ εκείνον. Με όποιον κι αν κάνει ένα καθήκον ή οποιοδήποτε έργο ή με όποιον κι αν συζητά ένα ζήτημα, παραμένει ένας μοναχικός τύπος που ενεργεί μεμονωμένα. Δεν συνεργάζεται με κανέναν. Κανείς δεν επιτρέπεται να έχει το ίδιο κύρος ή τον ίδιο τίτλο μ’ εκείνον, ούτε την ίδια ικανότητα ή φήμη. Μόλις κάποιος τον ξεπεράσει και απειλήσει τη θέση του, θα προσπαθήσει ν’ αντιστρέψει την κατάσταση με οποιοδήποτε μέσο έχει στη διάθεσή του. Για παράδειγμα, όλοι συζητούν ένα ζήτημα και, όταν η συζήτηση είναι έτοιμη να καταλήξει σε αποτέλεσμα, εκείνος το καταλαβαίνει με μια ματιά και ξέρει τι πρόκειται να γίνει. Λέει, λοιπόν: «Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να φροντίσουμε αυτό το ζήτημα; Χρειάζεται να το συζητάμε ακόμα; Τίποτε από όσα λέτε δεν θα έχει αποτέλεσμα!» Και προτείνει κάτι που δεν είχε σκεφτεί κανείς, όπως μια πρωτοποριακή θεωρία ή μια ιδέα που ακούγεται μεγαλειώδης, απορρίπτοντας τελικά τις απόψεις όλων. Μόλις το κάνει, οι άλλοι σκέφτονται: «Είναι όντως ανώτερος. Πώς και δεν το σκεφτήκαμε εμείς αυτό; Είμαστε απλώς ένα μάτσο ανίδεοι. Αυτό δεν ωφελεί. Χρειαζόμαστε εσένα στο τιμόνι!» Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιθυμεί ο αντίχριστος. Αραδιάζει μονίμως ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις, ώστε να καταφέρει να φαίνεται μοναδικός και να κερδίσει την εκτίμηση των άλλων. Και τι εντύπωση καταλήγουν να έχουν οι άλλοι γι’ αυτόν; Ότι οι ιδέες του ξεπερνούν εκείνες των συνηθισμένων ανθρώπων, είναι ανώτερες από εκείνες των συνηθισμένων ανθρώπων. Πόσο ανώτερες; Αν λείπει εκείνος, η ομάδα δεν μπορεί να πάρει καμία απόφαση ούτε να καταλήξει στο οτιδήποτε, οπότε πρέπει να τον περιμένει να έρθει και να πει κάτι. Μόλις το κάνει, όλοι τον θαυμάζουν, και ακόμη κι αν αυτό που θα πει είναι παράλογο, όλοι λένε ότι είναι ανώτερο. Δεν παραπλανά τους άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί, λοιπόν, δεν μπορεί να συνεργαστεί με κανέναν; Πιστεύει το εξής: «Αν συνεργαστώ με άλλους, τότε τοποθετώ τον εαυτό μου στο ίδιο επίπεδο μ’ εκείνους. Μπορούν δύο κόκορες να είναι στο ίδιο κοτέτσι; Μόνο ένας μπορεί να είναι ο βασιλιάς, και το βασίλειο πηγαίνει σ’ εκείνον που μπορεί να το διατηρήσει· σε κάποιον που είναι ικανός όπως εγώ και μπορεί να το κάνει. Όλοι εσείς δεν είστε και τόσο έξυπνοι· το επίπεδό σας είναι χαμηλό και είστε άτολμοι. Και εκτός αυτού, δεν έχετε εξαπατήσει ούτε κοροϊδέψει ανθρώπους στον έξω κόσμο· μόνο έχετε πιαστεί κορόιδα. Μόνο εγώ έχω τα προσόντα για να είμαι επικεφαλής εδώ μέσα!» Άνθρωποι σαν αυτόν, μετατρέπουν τα κακά πράγματα σε καλά. Καμαρώνει γι’ αυτές τις κακές του πλευρές. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Γιατί λέει τέτοια πράγματα; Και ποιος είναι ο σκοπός του, όταν ενεργεί έτσι; Είναι να γίνει ο επικεφαλής, να κατέχει εξέχουσα θέση, όσο μεγάλη κι αν είναι η ομάδα ανθρώπων στην οποία βρίσκεται. Αυτή δεν είναι η πρόθεσή του; (Ναι.) Έτσι, σκέφτεται κάθε τρόπο για να υποτιμά, ν’ απαξιώνει και να χλευάζει τους πάντες, και έπειτα προτείνει δικές του ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις, για να τους πείσει όλους και να κάνουν αυτό που λέει εκείνος. Είναι αυτό συνεργασία; Όχι. Τι είναι; Αυτό ταιριάζει με το όγδοο σημείο για το οποίο μιλάμε: Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Αυτό αναφέρεται σε σχέση με τη συνεργασία. Ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, στη γλώσσα ή στις μεθόδους που χρησιμοποιούν, μπορούν να κάνουν το καθήκον τους σε συνεργασία με άλλους; (Όχι.) Δεν συνεργάζονται, αλλά απλώς απαιτούν από τους άλλους να συνεργάζονται με τις δικές τους δηλώσεις και μεθόδους. Μπορούν, λοιπόν, να πάρουν συμβουλές από άλλους; Ασφαλώς και όχι. Όποια συμβουλή κι αν τους δώσουν οι άλλοι, την αντιμετωπίζουν με αδιαφορία. Δεν ζητούν τις λεπτομέρειες ή τους λόγους, ούτε ρωτούν ποιος πρέπει πραγματικά να είναι ο χειρισμός των πραγμάτων, πόσο μάλλον αναζητούν τις αλήθεια-αρχές. Ακόμα χειρότερα, δεν ρωτούν καν Εμένα όταν βρίσκομαι μπροστά τους. Μου φέρονται σαν να μην υπάρχω. Τους ρωτάω αν έχουν κάποιο πρόβλημα και απαντούν αρνητικά. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν ξέρουν τι να κάνουν με κάτι που μόλις συνέβη, κι ωστόσο δεν Με ρωτάνε, παρόλο που βρίσκομαι μπροστά τους. Μπορούν, λοιπόν, να συνεργαστούν με οποιονδήποτε άλλο; Κανείς δεν έχει τα προσόντα για να είναι συνεργάτης τους· μόνο σκλάβος και λακές τους. Έτσι δεν είναι; Κάποιοι από αυτούς μπορεί να έχουν συνεργάτες, αλλά στην πραγματικότητα αυτοί οι συνεργάτες είναι λακέδες, σαν μαριονέτες. Λένε: «Πήγαινε εδώ» και ο συνεργάτης τους το κάνει· «Πήγαινε εκεί» και ο συνεργάτης τους το κάνει. Ο συνεργάτης τους ξέρει ό,τι θέλουν εκείνοι να ξέρει και δεν τολμά καν να ρωτήσει για όσα δεν θέλουν να ξέρει. Τα πράγματα είναι όπως λένε εκείνοι. Κάποιος μπορεί να τους πει: «Δεν γίνεται έτσι. Υπάρχουν κάποια πράγματα για τα οποία δεν μπορείς να είσαι αποκλειστικά υπεύθυνος. Πρέπει να βρεις κάποιον να συνεργαστείς, κάποιον που θα σ’ επιβλέπει. Επιπλέον, στο παρελθόν δεν χειρίστηκες τόσο καλά κάποιο έργο. Πρέπει να βρεις κάποιον με επίπεδο, με την ικανότητα να κάνει το έργο, να συνεργαστεί μαζί σου και να σε βοηθήσει. Πρέπει να διαφυλάξεις το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού!» Τι θ’ απαντήσουν σε αυτό; «Αν απαλλάξεις τον συνεργάτη μου απ’ τα καθήκοντά του, δεν υπάρχει κανένας άλλος κατάλληλος να συνεργαστεί μαζί μου». Τι λένε ουσιαστικά; Λένε ότι δεν θα έχουν συνεργάτη ή μήπως ότι δεν μπορούν να βρουν έναν τέτοιο λακέ και σκλάβο; Φοβούνται μήπως δεν μπορέσουν να βρουν έναν τέτοιο σκλάβο ή λακέ, έναν τέτοιο «συνεργάτη» που θα κάνει μόνο ό,τι τον διατάζουν. Πώς θα λέγατε ότι πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί αυτή η δυσκολία που αναφέρουν; Μπορείς να πεις: «Αχ, δεν μπορείς να βρεις συνεργάτη; Τότε δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθείς μ’ αυτό το έργο. Μπορεί να το κάνει αντί για σένα όποιος έχει συνεργάτη». Δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα; Αν κανείς δεν είναι κατάλληλος για συνεργάτης σου και κανείς δεν μπορεί να συνεργαστεί μαζί σου, τότε τι σόι πράγμα είσαι; Είσαι ένα τέρας, ένα έκτρωμα. Όσοι έχουν πραγματικά λογική είναι τουλάχιστον σε θέση να συνεργαστούν με τον μέσο άνθρωπο, εκτός εάν αυτός ο άνθρωπος έχει πολύ χαμηλό επίπεδο. Αυτό δεν θα είχε αποτέλεσμα. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι λογικοί άνθρωποι είναι να μάθουν να συνεργάζονται με άλλους όταν κάνουν το καθήκον τους. Πρέπει να είναι σε θέση να συνεργαστούν με τον οποιονδήποτε, εκτός αν ένας άνθρωπος είναι διανοητικά καθυστερημένος ή διάβολος· σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν υπάρχει τρόπος να συνεργαστεί κανείς μαζί του. Είναι πολύ σημαντικό να μπορεί κανείς να συνεργαστεί με τους περισσότερους ανθρώπους· είναι σημάδι κανονικής λογικής.