4. Η συμπεριφορά των αντίχριστων όταν δεν παίρνουν προαγωγή

Υπάρχει κι άλλο ένα είδος ανθρώπου που δεν επιδιώκει την αλήθεια. Επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, δεν κάνουν σημαντικά καθήκοντα και, κατά συνέπεια, σπάνια βιώνουν το κλάδεμα στον οίκο του Θεού, δεν έχουν βιώσει ποτέ την απαλλαγή από τα καθήκοντά τους και, φυσικά, σπανίως μετατίθενται σε διαφορετικό καθήκον. Ωστόσο, όταν μετά από αρκετά χρόνια πίστης στον Θεό δεν έχουν πάρει ακόμα προαγωγή, αρχίζουν να αξιολογούν συχνά το πόσες ελπίδες έχουν να ευλογηθούν. Ιδίως όταν βλέπουν τα λόγια του Θεού που λένε: «Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία», θεωρούν ότι έχουν ελάχιστες ελπίδες να ευλογηθούν και αρχίζουν να σκέφτονται την απόσυρση. Ορισμένοι από αυτούς τους ανθρώπους που δεν επιδιώκουν ποτέ την αλήθεια έχουν κάποιες γνώσεις και κάποια προτερήματα και, επειδή δεν έχουν πάρει προαγωγή, νιώθουν δυσαρεστημένοι και αρχίζουν να διαμαρτύρονται. Θέλουν να αποσυρθούν, αλλά φοβούνται ότι θα χάσουν την ευκαιρία τους να ευλογηθούν· αν, όμως, δεν αποσυρθούν, και πάλι δεν θα πάρουν προαγωγή —είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα γι’ αυτούς. Τι σκέφτεστε γι’ αυτό το ζήτημα; Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, κάποιοι από αυτούς είναι σχετικά επιμελείς και δυναμικοί. Όποιο καθήκον κι αν κάνουν, πάντα είναι πρόθυμοι να αποκτήσουν τις σχετικές επαγγελματικές γνώσεις, θέλουν πάντα να τους δώσει προαγωγή ο οίκος του Θεού και ανυπομονούν να έρθει η μέρα που θα διακριθούν, και, κατά συνέπεια, θα κερδίσουν τη θέση και τα διάφορα πλεονεκτήματα που θέλουν. Επιφανειακά, οι άνθρωποι αυτού του είδους μοιάζουν ήσυχοι, περνούν απαρατήρητοι και δείχνουν επιμελείς και ευσυνείδητοι όταν βρίσκονται μαζί με άλλους, όμως η καρδιά τους είναι γεμάτη φιλοδοξία και επιθυμία. Ποιο είναι το σύνθημά τους; Η ευκαιρία έρχεται σε όσους την περιμένουν. Επιφανειακά, περνούν εντελώς απαρατήρητοι και δεν επιδεικνύονται καθόλου, δεν ανταγωνίζονται ούτε αρπάζουν ό,τι θέλουν, όμως στην καρδιά τους έχουν μια «μεγάλη προσδοκία». Γι’ αυτό και, όταν βλέπουν κάποιον να παίρνει προαγωγή και να γίνεται επικεφαλής ή εργάτης στην εκκλησία, νιώθουν λίγο περισσότερη σύγχυση και απογοήτευση. Όποιος κι αν είναι αυτός που παίρνει προαγωγή, καλλιεργείται ή αναλαμβάνει κάποιον σημαντικό ρόλο, για κείνους πάντοτε είναι πλήγμα. Ακόμη και όταν κάποιον τον εκτιμούν ιδιαίτερα, τον εγκωμιάζουν και τον υποστηρίζουν οι αδελφοί και οι αδελφές, εκείνοι μέσα τους νιώθουν ζήλια και δυστυχία, ενώ κάποιοι μπορεί και να κλάψουν όταν είναι μόνοι τους και συχνά αναρωτιούνται: «Πότε θα με εκτιμήσουν και θα με προτείνουν κι εμένα; Πότε θα μάθει για μένα ο Άνωθεν; Πότε θα δει κάποιος επικεφαλής τα προτερήματά μου, τις αρετές μου, τα χαρίσματα και τα ταλέντα μου; Πότε θα πάρω προαγωγή και θα καλλιεργηθώ;» Νιώθουν αγωνία και αρνητικότητα, αλλά δεν θέλουν να συνεχίζουν έτσι, οπότε κατ’ ιδίαν παροτρύνουν τον εαυτό τους να μην είναι αρνητικοί, να έχουν τη δύναμη της θέλησης για να επιμείνουν, να μην πτοούνται από τις αναποδιές και να μην τα παρατήσουν ποτέ. Συχνά, προειδοποιούν τον εαυτό τους: «Είμαι ένας άνθρωπος με μια μεγάλη προσδοκία. Δεν πρέπει να έχω την προθυμία να είμαι ένας συνηθισμένος, απλός άνθρωπος· δεν πρέπει να έχω την προθυμία να συμβιβαστώ με μια πολυάσχολη, μέτρια ζωή. Η πίστη μου στον Θεό πρέπει να είναι εξαιρετική και να παράγει σπουδαία επιτεύγματα. Αν συνεχίσω να ζω αυτήν την ήσυχη και μέτρια ζωή, αυτό δείχνει μεγάλη δειλία και είναι καταπιεστικό! Δεν μπορώ να είμαι ένας τέτοιος άνθρωπος. Θα δουλέψω δυο φορές πιο σκληρά, θα εκμεταλλευτώ την κάθε στιγμή, θα διαβάζω και θα απαγγέλλω τα λόγια του Θεού περισσότερο, θα αποκτήσω γνώσεις και να μελετήσω περισσότερο αυτό το επάγγελμα. Πρέπει να επιτύχω ό,τι κι οι άλλοι και πρέπει να μπορώ να συναναστρέφομαι για εκείνα που μπορούν να συναναστραφούν κι οι άλλοι». Αφού δουλέψουν σκληρά για ένα διάστημα, γίνονται εκλογές στην εκκλησία, αλλά και πάλι δεν εκλέγονται. Κάθε φορά που η εκκλησία ψάχνει κάποιον για να τον καλλιεργήσει, να του δώσει προαγωγή και να του αναθέσει κάποιον σημαντικό ρόλο, δεν επιλέγονται αυτοί· κάθε φορά που θεωρούν ότι έχουν ελπίδες να πάρουν προαγωγή, τελικά απογοητεύονται και κάθε απογοήτευση τους κάνει να νιώθουν απόγνωση και αρνητικότητα. Πιστεύουν ότι απέχουν πολύ από το να ευλογηθούν κατά την πίστη τους στον Θεό, οπότε γεννιέται στο μυαλό τους η ιδέα να αποσυρθούν. Εντούτοις, δεν είναι διατεθειμένοι να αποσυρθούν, αλλά προτιμούν να αρχίσουν πάλι να αγωνίζονται σκληρά και να πασχίζουν. Όσο αγωνίζονται έτσι σκληρά και πασχίζουν, τόσο λαχταρούν να τους προτείνει κάποιος, να πάρουν προαγωγή. Η λαχτάρα τους δυναμώνει όλο και περισσότερο και στο τέλος αυτό που παίρνουν γι’ αντάλλαγμα είναι απογοήτευση· έτσι τους βασανίζει η ματαιοδοξία τους και η επιθυμία τους να ευλογηθούν. Κάθε απογοήτευση τη νιώθουν σαν να τους καίνε και να τους σκληραγωγούν στη φωτιά. Δεν μπορούν να αποκτήσουν αυτό που θέλουν· θέλουν να αποσυρθούν, αλλά νιώθουν ότι δεν μπορούν. Δεν μπορούν να αρπάξουν αυτό που επιθυμούν και το μόνο που τους απομένει είναι η απογοήτευση, η απόγνωση και η ατελείωτη αναμονή. Θέλουν να αποσυρθούν, αλλά φοβούνται ότι θα χάσουν μεγάλες ευλογίες και όσο θέλουν απελπισμένα να αδράξουν ευλογίες, τόσο λιγότερο είναι ικανοί να το καταφέρουν. Αποτέλεσμα; Πέφτουν σε μια κατάσταση στην οποία διαρκώς πασχίζουν ανάμεσα στην ελπίδα τους για ευλογίες και το μαρτύριο της απογοήτευσης, κι αυτό τους προκαλεί μεγάλο πόνο μέσα τους. Προσεύχονται, όμως, στον Θεό γι’ αυτό το ζήτημα; Όχι. Σκέφτονται: «Σε τι θα ωφελήσει η προσευχή; Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν με παινεύουν και οι επικεφαλής δεν με έχουν σε εκτίμηση, οπότε γίνεται να κάνει ο θεός μια εξαίρεση και να μου δώσει έναν σημαντικό ρόλο;» Ξέρουν ότι εναποθέτοντας τις ελπίδες τους στους άλλους θα απογοητευτούν, καθώς και ότι δεν είναι ασφαλές να εναποθέσουν τις ελπίδες τους για ευλογίες στον Θεό. Έχουν δει τα λόγια του Θεού που λένε «Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία», οπότε νιώθουν απόγνωση και απογοήτευση. Στην εκκλησία, κανείς δεν τους δίνει σημασία και δεν βλέπουν ελπίδα πουθενά. Κοιτάζουν το πρόσωπό τους και συνεχίζουν να μη βλέπουν κάποια ελπίδα ότι θα κερδίσουν ευλογίες, οπότε σκέφτονται: «Να αποσυρθώ ή να μείνω; Στ’ αλήθεια δεν έχω καμιά ελπίδα να ευλογηθώ;» Τα χρόνια περνούν, ενώ εκείνοι διστάζουν και αναλογίζονται ξανά και ξανά αυτά τα πράγματα κι ακόμα δεν καταφέρνουν να πάρουν προαγωγή ούτε να τοποθετηθούν σε κάποιο σημαντικό πόστο. Θέλουν να συναγωνιστούν για τη θέση, αλλά πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαίτερα ορθολογικό ή σωστό, ντρέπονται να το κάνουν· αν, όμως, δεν συναγωνιστούν για τη θέση, θα πάρουν ποτέ προαγωγή; Θα τους δοθεί κάποιος σημαντικός ρόλος; Σκέφτονται τους ανθρώπους που πιστεύουν πλάι τους στον Θεό, που πηγαίνουν στις συναθροίσεις και κάνουν διάφορα καθήκοντα μαζί τους. Τόσοι από αυτούς έχουν πάρει προαγωγή και έχουν αναλάβει σημαντικούς ρόλους, ενώ οι ίδιοι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν κάποιον σημαντικό ρόλο όσο σκληρά κι αν προσπαθούν· νιώθουν σαστισμένοι, καθώς και ότι δεν έχουν ένα μονοπάτι για να προχωρήσουν. Ποτέ δεν συναναστρέφονται ούτε ανοίγονται σε οποιονδήποτε για τις ιδέες τους, τις καταστάσεις τους, τις σκέψεις και τις απόψεις τους, τις παρεκκλίσεις και τις ανεπάρκειές τους· είναι τελείως αποκομμένοι. Μοιάζουν να μιλάνε αρκετά λογικά και να ενεργούν με μάλλον ορθολογικό τρόπο, όμως οι εσωτερικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες είναι πολύ ισχυρές. Αγωνίζονται σκληρά και πασχίζουν, υπομένουν βάσανα και πληρώνουν τίμημα για να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, ενώ μπορούν να δαπανήσουν τα πάντα για χάρη της ελπίδας τους να ευλογηθούν. Ωστόσο, όταν δεν βλέπουν το αποτέλεσμα που θέλουν να πετύχουν, γεμίζουν εχθρότητα και θυμό απέναντι στον Θεό, τον οίκο του Θεού, ακόμη και απέναντι σε όλους μέσα στην εκκλησία. Μισούν τους πάντες που δεν βλέπουν πόσο σκληρά προσπαθούν, που δεν βλέπουν τα προτερήματά τους και τα θετικά τους, αλλά μισούν και τον Θεό που δεν τους δίνει ευκαιρίες, που δεν τους προάγει ή που δεν τους δίνει κάποιον σημαντικό ρόλο. Κουβαλώντας τέτοια τεράστια ζήλια και μίσος στην καρδιά τους, μπορούν ν’ αγαπήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους; Μπορούν να δοξάσουν τον Θεό; Μπορούν να εγκαταλείψουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους για να αποδεχθούν την αλήθεια, να κάνουν το καθήκον τους καλά και πατώντας γερά στη γη, και να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι; Μπορούν να πάρουν μια τέτοια απόφαση; (Όχι.) Όχι μόνο δεν διαθέτουν αυτήν την αποφασιστικότητα, αλλά δεν έχουν καν την επιθυμία να μετανοήσουν. Κρύβονται κατ’ αυτόν τον τρόπο πολλά χρόνια και ολοένα και δυναμώνει το μίσος τους για τον οίκο του Θεού, για τους αδελφούς και τις αδελφές, ακόμη και για τον Θεό. Πόσο δυνατό γίνεται το μίσος τους; Ελπίζουν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές δεν θα μπορούν να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους· ελπίζουν ότι το έργο του οίκου του Θεού θα πέσει σε τέλμα και ότι το σχέδιο διαχείρισης του Θεού θα αποτύχει· ελπίζουν μέχρι και ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας θα πιάσει τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Μισούν τους αδελφούς και τις αδελφές τους, και μισούν και τον Θεό. Διαμαρτύρονται ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος, αναθεματίζουν τον κόσμο που δεν έχει σωτήρα και εκτίθεται πέρα για πέρα η δαιμονική τους όψη. Αυτό το είδος του ανθρώπου συνήθως κρύβεται πολύ καλά και έχει μεγάλη ικανότητα στο να διατηρεί επιφανειακά τα προσχήματα, να προσποιείται ότι είναι ταπεινός, ευγενικός και γεμάτος αγάπη, ενώ στην πραγματικότητα είναι λύκος με περιβολή προβάτου. Δεν αποκαλύπτουν ποτέ τους μυστικούς, κακόβουλους στόχους τους, κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τι κρύβουν μέσα τους και κανείς δεν γνωρίζει ποιοι είναι στην πραγματικότητα και τι σκέφτονται. Όσοι έχουν επαφές μαζί τους για κάποιο διάστημα βλέπουν ότι είναι πολύ ζηλιάρηδες, ότι διαρκώς ανταγωνίζονται τους άλλους και επιδιώκουν να βρίσκονται στο προσκήνιο, ότι έχουν αγωνία να ξεπερνούν τους άλλους και ότι πραγματικά θέλουν να είναι πρώτοι σε ό,τι κάνουν. Έτσι μοιάζουν απέξω, αλλά είναι έτσι στην πραγματικότητα; Το γεγονός είναι ότι η επιθυμία τους για ευλογίες είναι ακόμα πιο δυνατή· ελπίζουν ότι, ενώ εργάζονται σκληρά, και δαπανούν τον εαυτό τους και πληρώνουν τιμήματα κρατώντας χαμηλούς τόνους, οι άλλοι θα προσέξουν τα θετικά τους στοιχεία και τις εργασιακές τους ικανότητες, οπότε θα τους δοθεί κάποιος σημαντικός ρόλος στον οίκο του Θεού. Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αν αναλάβουν κάποιον σημαντικό ρόλο; Όλοι θα τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και οι ίδιοι θα κάνουν επιτέλους πραγματικότητα τη μεγάλη προσδοκία τους: Θα αποτελούν εξέχουσες μορφές ανάμεσα στους άλλους, όλοι θα τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και θα τους θαυμάζουν, και όλη η σκληρή δουλειά τους, κάθε τίμημα που πλήρωσαν και οι αγώνες που έδωσαν τόσα χρόνια δεν θα πάνε χαμένα. Αυτές είναι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες που κρύβουν στα βάθη της καρδιάς τους αυτοί οι άνθρωποι.

Οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν επιδιώκουν την αλήθεια, εντούτοις θέλουν πάντα να παίρνουν προαγωγές και να αναλαμβάνουν σημαντικούς ρόλους στον οίκο του Θεού. Μέσα τους πιστεύουν ότι όσο περισσότερες εργασιακές ικανότητες έχει κάποιος, τόσο περισσότερες σημαντικές θέσεις αναλαμβάνει, τόσο περισσότερες προαγωγές παίρνει, τόσο περισσότερο τον εκτιμούν στον οίκο του Θεού και τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να λάβει ευλογίες, στεφάνι και ανταμοιβές. Πιστεύουν ότι, αν κάποιος δεν είναι ιδιαίτερα ικανός στο έργο του ή δεν έχει ένα συγκεκριμένο φόρτε, δεν δικαιούται να ευλογηθεί. Θεωρούν ότι τα χαρίσματα, τα φόρτε, οι ικανότητες, οι δεξιότητες, το μορφωτικό επίπεδο, οι εργασιακές ικανότητες, καθώς και τα υποτιθέμενα προτερήματα και θετικά στοιχεία που έχει η ανθρώπινη φύση του και θεωρούνται σημαντικά έξω στον κόσμο, όπως η αποφασιστικότητά του να ξεπερνά τους άλλους και η ακατάβλητη στάση του, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κεφάλαιο με αντάλλαγμα να λάβει ευλογίες και ανταμοιβές. Τι είδους πρότυπο είναι αυτό; Είναι ένα πρότυπο που συμφωνεί με την αλήθεια; (Όχι.) Δεν συμφωνεί με τα πρότυπα της αλήθειας. Επομένως, δεν είναι η λογική του Σατανά αυτή; Δεν είναι η λογική μιας μοχθηρής εποχής και των μοχθηρών κοσμικών τάσεων; (Είναι.) Κρίνοντας από τη λογική, τις μεθόδους και τα κριτήρια με τα οποία αξιολογούν τα πράγματα τέτοιοι άνθρωποι, μαζί με τη στάση και την προσέγγισή τους σε αυτά τα πράγματα, είναι σαν να μην έχουν ακούσει ούτε να έχουν διαβάσει ποτέ τα λόγια του Θεού, σαν να τα αγνοούν παντελώς. Στην πραγματικότητα, όμως, ακούνε, διαβάζουν και προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού καθημερινά. Και γιατί δεν αλλάζει ποτέ η οπτική τους; Ένα είναι σίγουρο: Όσο κι αν ακούνε ή διαβάζουν τα λόγια του Θεού, ποτέ δεν θα είναι βέβαιοι μέσα τους ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι είναι το κριτήριο με βάση το οποίο μετριούνται τα πάντα. Δεν θα καταλάβουν ούτε θα αποδεχθούν αυτό το γεγονός μέσα στην καρδιά τους. Γι’ αυτό και, όσο παράλογη και προκατειλημμένη κι αν είναι η οπτική τους, θα επιμείνουν σ’ αυτήν για πάντα και, όσο σωστά κι αν είναι τα λόγια του Θεού, θα τα απορρίπτουν και θα τα καταδικάζουν. Αυτή είναι η φαύλη φύση των αντίχριστων. Μόλις δεν καταφέρουν να αναλάβουν κάποιον σημαντικό ρόλο και παραμείνουν ανεκπλήρωτες οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες τους, αποκαλύπτονται οι διχαλωτές οπλές τους, φανερώνεται η φαύλη φύση τους και εκείνοι θέλουν να αρνηθούν την ύπαρξη του Θεού. Στην πραγματικότητα, ακόμη και πριν αρνηθούν την ύπαρξη του Θεού, αρνούνται ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Ακριβώς επειδή η φύση-ουσία τους αρνείται την αλήθεια κι αρνείται ότι τα λόγια του Θεού είναι το κριτήριο με βάση το οποίο μετριούνται τα πάντα, είναι ικανοί να ατενίζουν τον Θεό με τέτοια εχθρότητα και να σκέφτονται να αρνηθούν, να προδώσουν και να απορρίψουν τον Θεό, καθώς επίσης και να εγκαταλείψουν τον οίκο του Θεού όταν, μετά από όλους αυτούς τους υπολογισμούς, τις μηχανορραφίες και τη σκληρή δουλειά που έχουν κάνει, ακόμα δεν καταλαμβάνουν κάποια σημαντική θέση. Αν και δεν φαίνεται να συγκρούονται με τους άλλους για εξουσία και κέρδη, να χαράζουν τον δικό τους δρόμο, να οργανώνουν ανοιχτά το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο ή να διαχειρίζονται τη δική τους θέση, από τη φύση-ουσία τους βλέπουμε ότι είναι πέρα για πέρα αντίχριστοι. Θεωρούν ότι όλες ανεξαιρέτως οι επιδιώξεις τους είναι σωστές και, ό,τι κι αν λένε τα λόγια του Θεού, για κείνους αυτά τα λόγια δεν αξίζουν ούτε να τ’ αναφέρουν ούτε να τ’ ακούν και οπωσδήποτε δεν αξίζουν να τα χρησιμοποιήσουν. Τι σκουπίδια που είναι αυτοί οι άνθρωποι! Τα λόγια του Θεού δεν έχουν καμία επίδραση πάνω τους· δεν τους συγκινούν, δεν αγγίζουν την καρδιά τους και δεν τους αρέσουν. Τι εκτιμούν, λοιπόν; Τα χαρίσματα, τα ταλέντα, τις ικανότητες, τις γνώσεις και τις στρατηγικές των ανθρώπων, καθώς και τις φιλοδοξίες, τα μεγαλεπήβολα σχέδια και εγχειρήματά τους. Αυτά εκτιμούν. Τι είναι όλα αυτά τα πράγματα; Είναι πράγματα που εκτιμά ο Θεός; Όχι. Είναι πράγματα που θαυμάζουν και έχουν σε εκτίμηση οι διεφθαρμένοι άνθρωποι, ενώ είναι επίσης πράγματα που έχει σε εκτίμηση και λατρεύει ο Σατανάς. Είναι εντελώς αντίθετα με την οδό του Θεού, με τα λόγια Του και με ό,τι Εκείνος απαιτεί από τους ανθρώπους που σώζει. Όμως, οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν έχουν σκεφτεί ποτέ ότι αυτά είναι πράγματα του Σατανά, ότι είναι μοχθηρά και πάνε κόντρα στην αλήθεια. Αντίθετα, τα θεωρούν πολύτιμα όλα αυτά και προσκολλώνται σε αυτά με σταθερότητα και αποφασιστικότητα, τα θεωρούν ανώτερα από οτιδήποτε άλλο και τα χρησιμοποιούν στη θέση της επιδίωξης και της αποδοχής της αλήθειας. Δεν είναι εξωφρενικά επαναστατικό αυτό; Και στο τέλος, ποια θα είναι η μοναδική έκβαση της εξωφρενικής επαναστατικότητάς τους, του γεγονότος ότι δεν διαθέτουν καμία λογική; Οι άνθρωποι αυτοί δεν θα γίνεται να σωθούν και κανείς δεν θα μπορεί να τους αλλάξει. Το πεπρωμένο τους θα είναι να έχουν αυτήν την έκβαση. Πείτε Μου: Δεν είναι άνθρωποι που απλώς περιμένουν κρυφά πότε θα γίνουν αρκετά ισχυροί, πότε θα έρθει η κατάλληλη στιγμή; Η αρχή που τηρούν είναι ότι ο χρυσός αργά ή γρήγορα θα λάμψει, ότι πρέπει να μάθουν να αυξάνουν σιγά σιγά τη δύναμή τους, να κάνουν υπομονή και να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή και την κατάλληλη ευκαιρία, ενώ στο μεταξύ προετοιμάζονται και σχεδιάζουν το μέλλον, τις επιθυμίες και τα όνειρά τους. Κρίνοντας από τις αρχές που τηρούν, τις αρχές της επιβίωσής τους, τους στόχους που επιδιώκουν και αυτό που λαχταρούν στη βαθύτερη ουσία τους, αυτοί οι άνθρωποι είναι αντίχριστοι πέρα για πέρα. Λένε κάποιοι: «Μα οι αντίχριστοι δεν οργανώνουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια και πολεμούν για τη θέση;» Είναι οι άνθρωποι αυτού του είδους ικανοί να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο αφότου αποκτήσουν εξουσία; Είναι ικανοί να βασανίσουν τους ανθρώπους; (Ναι.) Αν αποκτούσαν εξουσία, θα ήταν ικανοί να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Θα ήταν ικανοί να επιδιώξουν την αλήθεια; Θα ήταν ικανοί να φέρουν τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού; (Όχι.) Τι θα συνέβαινε αν αναλάμβαναν κάποια σημαντική θέση οι άνθρωποι αυτού του είδους; Θα έδιναν προαγωγή σε ανθρώπους με χαρίσματα, ευφράδεια και γνώσεις, άσχετα από το αν αυτοί οι άνθρωποι μπορούσαν να κάνουν το έργο. Θα έδιναν προαγωγή σε ανθρώπους σαν και τους ίδιους, ενώ ταυτόχρονα θα κρατούσαν πίσω όλους όσοι είναι κατάλληλοι, όσοι διαθέτουν πνευματική κατανόηση, επιδιώκουν την αλήθεια και είναι ειλικρινείς. Όταν προκύψει μια τέτοια κατάσταση, δεν εκτίθεται η ουσία των αντίχριστων που έχουν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν γίνεται πασιφανής; Όταν είπα στην αρχή ότι είναι αντίχριστοι όσοι θέλουν να αποσυρθούν όταν δεν αναλαμβάνουν κάποιον σημαντικό ρόλο και δεν έχουν ελπίδες να ευλογηθούν, κάποιοι δεν το κατάλαβαν πραγματικά. Όμως, τώρα βλέπετε ότι είναι αντίχριστοι; (Ναι.)

Όταν κάποιοι άνθρωποι απομακρύνονται από το πόστο τους ως επικεφαλής και ακούνε τον Άνωθεν να λέει ότι δεν θα καλλιεργηθούν ούτε θα χρησιμοποιηθούν ξανά, νιώθουν απίστευτη θλίψη και κλαίνε πικρά, λες και αποκλείονταν. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Άραγε, το ότι δεν θα καλλιεργηθούν ούτε θα χρησιμοποιηθούν ξανά σημαίνει ότι αποκλείονται; Σημαίνει ότι πλέον δεν μπορούν να σωθούν; Είναι στ’ αλήθεια η φήμη, το κέρδος και η θέση τόσο σημαντικά γι’ αυτούς; Αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, τότε οφείλουν να κάνουν αυτοκριτική όταν χάνουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους, και να νιώσουν πραγματική μεταμέλεια. Οφείλουν να επιλέξουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, να γυρίσουν σελίδα και να μη στενοχωριούνται τόσο ούτε να κλαίνε έτσι. Αν μέσα στην καρδιά τους ξέρουν ότι ο οίκος του Θεού τούς έχει απαλλάξει από τα καθήκοντά τους επειδή δεν κάνουν πραγματικό έργο και δεν επιδιώκουν την αλήθεια, κι ακούσουν και τον οίκο του Θεού να λέει ότι δεν πρόκειται να πάρουν ξανά προαγωγή, τότε οφείλουν να νιώσουν ντροπή, να νιώσουν υπόχρεοι απέναντι στον Θεό και να νιώσουν ότι απογοήτευσαν τον Θεό· οφείλουν να γνωρίζουν ότι δεν τους αξίζει να τους χρησιμοποιεί ο Θεός, κι έτσι, μπορεί να θεωρηθεί ότι διαθέτουν ένα ίχνος λογικής. Ωστόσο, γίνονται αρνητικοί και συγχίζονται όταν ακούνε ότι ο οίκος του Θεού ούτε θα τους καλλιεργήσει ούτε θα τους χρησιμοποιήσει ξανά, πράγμα που αποδεικνύει ότι επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Τόσο δυνατή είναι η επιθυμία τους για ευλογίες και τόσο πολύτιμη είναι γι’ αυτούς η θέση, ενώ δεν κάνουν πραγματικό έργο. Συνεπώς, πρέπει να απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, να αναλογιστούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τελικά να τις κατανοήσουν. Πρέπει να μάθουν ότι το μονοπάτι που ακολουθούν είναι λανθασμένο, ότι επιδιώκοντας τη θέση, τη φήμη και το κέρδος βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, ότι ο Θεός όχι μόνο δεν θα τους εγκρίνει, αλλά και θα προσβάλουν τη διάθεσή Του και, αν διαπράττουν κάθε είδους κακό, ο Θεός επιπλέον θα τους τιμωρήσει. Δεν έχετε κι εσείς αυτό το πρόβλημα; Δεν θα στενοχωριόσασταν αν έλεγα τώρα ότι δεν διαθέτετε πνευματική κατανόηση; (Ναι.) Μερικοί άνθρωποι, όταν ακούνε κάποιον ανώτερο επικεφαλής να λέει ότι δεν έχουν πνευματική κατανόηση, νιώθουν ότι δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν την αλήθεια, ότι σίγουρα ο Θεός δεν τους θέλει, ότι δεν έχουν ελπίδες να ευλογηθούν. Κι όμως, παρότι νιώθουν θλίψη, είναι σε θέση να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους κανονικά· τέτοιοι άνθρωποι διαθέτουν λίγη λογική. Ορισμένοι άνθρωποι, όταν ακούνε κάποιον να λέει ότι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση, γίνονται αρνητικοί και δεν θέλουν πια να κάνουν το καθήκον τους. Σκέφτονται το εξής: «Λες ότι δεν έχω πνευματική κατανόηση —δεν σημαίνει αυτό ότι δεν έχω και ελπίδες να ευλογηθώ; Αφού δεν πρόκειται να λάβω ευλογίες στο μέλλον, γιατί συνεχίζω να πιστεύω; Δεν πρόκειται να δεχτώ να με βάλεις να παρέχω υπηρεσίες. Ποιος θα ήθελε να μοχθεί για σένα αν δεν έπαιρνε τίποτα ως αντάλλαγμα; Δεν είμαι τόσο ανόητος!» Έχουν αυτοί οι άνθρωποι συνείδηση και λογική; Τόση χάρη απολαμβάνουν από τον Θεό, όμως δεν εννοούν να την ξεπληρώσουν, κι ούτε να παρέχουν υπηρεσίες θέλουν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι τελειωμένοι. Δεν μπορούν ούτε υπηρεσίες να παρέχουν μέχρι τέλους, ενώ δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό· είναι δύσπιστοι. Αν έχουν ειλικρινή καρδιά για τον Θεό και αληθινή πίστη στον Θεό, τότε όσο κι αν αξιολογούνται, αυτό απλώς θα τους επιτρέψει να αποκτήσουν πιο αληθινή και ακριβή αυτογνωσία. Θα πρέπει να προσεγγίσουν αυτό το ζήτημα σωστά και να μην το αφήσουν να τους επηρεάσει στο ότι ακολουθούν το Θεό και κάνουν το καθήκον τους. Ακόμη κι αν δεν μπορούν να λάβουν ευλογίες, θα συνεχίσουν να είναι διαθέσιμοι να παρέχουν υπηρεσίες για τον Θεό μέχρι τέλους και θα το κάνουν με χαρά και αδιαμαρτύρητα, ενώ θα αφήνουν τον Θεό να τους ενορχηστρώνει στα πάντα. Μόνο τότε θα είναι άνθρωποι με συνείδηση και λογική. Στα χέρια του Θεού είναι το αν κάποιος θα λάβει ευλογίες ή θα υποστεί καταστροφές· ο Θεός κυριαρχεί σε αυτό και το διευθετεί, δεν είναι κάτι που οι άνθρωποι μπορούν να το ζητήσουν ή να εργαστούν για να το πετύχουν. Όχι· εξαρτάται από το αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπορεί να υπακούσει στα λόγια του Θεού, να αποδεχθεί την αλήθεια και να κάνει καλά το καθήκον του σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού —ο Θεός θα ξεπληρώσει τον καθένα ανάλογα με τις πράξεις του. Αν κάποιος διαθέτει αυτήν την ελάχιστη ειλικρίνεια και αφιερώνει όλη τη δύναμη που μπορεί να επιστρατεύσει στο καθήκον που οφείλει να κάνει, αυτό είναι αρκετό, και θα κερδίσει την έγκριση και την ευλογία του Θεού. Αντίστροφα, αν κάποιος δεν κάνει επαρκώς το καθήκον του, ενώ κάνει και κάθε είδους κακό, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλει να λάβει ευλογίες από τον Θεό, τότε αυτές του οι ενέργειες δεν είναι εντελώς χωρίς λογική; Αν πιστεύεις ότι δεν τα έχεις πάει αρκετά καλά, ότι έχεις δαπανήσει πολύ κόπο, αλλά ακόμα δεν μπορείς να χειριστείς τα ζητήματα με βάση τις αρχές, αν νιώθεις υπόχρεος στον Θεό κι όμως Εκείνος σε ευλογεί και σου δείχνει χάρη, δεν σημαίνει αυτό ότι ο Θεός σε ευνοεί; Αν ο Θεός θέλει να σε ευλογήσει, κανείς δεν μπορεί να σου το στερήσει αυτό. Εσύ μπορεί να νομίζεις ότι δεν τα έχεις πάει πολύ καλά, όμως ο Θεός στην αξιολόγησή Του λέει ότι είσαι ειλικρινής και έκανες τα αδύνατα δυνατά κι Εκείνος επιθυμεί να σου δείξει χάρη και να σε ευλογήσει. Ο Θεός δεν σφάλλει ποτέ κι εσύ πρέπει να δοξάσεις τη δικαιοσύνη Του. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός είναι πάντοτε σωστό και, ακόμη κι αν τρέφεις αντιλήψεις για όσα κάνει ο Θεός, αν θεωρείς ότι τα όσα κάνει δεν λαμβάνουν υπόψη τα ανθρώπινα αισθήματα, ότι δεν σου αρέσουν, και πάλι οφείλεις να δοξάσεις τον Θεό. Και γιατί να το κάνεις αυτό; Δεν ξέρετε γιατί, έτσι; Εξηγείται πολύ εύκολα, πάντως: Ο λόγος είναι ότι ο Θεός είναι ο Θεός κι εσύ είσαι άνθρωπος· Εκείνος είναι ο Δημιουργός κι εσύ είσαι δημιούργημα. Δεν δικαιούσαι να απαιτείς να ενεργεί ο Θεός με συγκεκριμένο τρόπο ούτε να σου φέρεται με συγκεκριμένο τρόπο· ο Θεός, όμως, δικαιούται να έχει απαιτήσεις από σένα. Οι ευλογίες, η χάρη, οι ανταμοιβές, τα στεφάνια —από τον Θεό εξαρτάται πώς θα δοθούν όλα αυτά και σε ποιον. Γιατί εξαρτάται από τον Θεό; Αυτά τα πράγματα είναι του Θεού· δεν είναι περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν από κοινού στον άνθρωπο και τον Θεό, και μπορούν να διαμοιραστούν εξίσου μεταξύ τους. Είναι του Θεού και ο Θεός τα χαρίζει σ’ εκείνους στους οποίους Αυτός υπόσχεται να τα χαρίσει. Ακόμη κι αν ο Θεός δεν σου υποσχεθεί ότι θα σου τα χαρίσει, εσύ οφείλεις να υποταχθείς σε Αυτόν. Τι προβλήματα θα λυθούν αν σταματήσεις να πιστεύεις στον Θεό γι’ αυτόν τον λόγο; Θα πάψεις να είσαι δημιούργημα; Θα γλιτώσεις από την κυριαρχία του Θεού; Ο Θεός δεν παύει να είναι κυρίαρχος των πάντων· είναι ένα αμετάβλητο γεγονός αυτό. Η ταυτότητα, η θέση και η ουσία του Θεού δεν γίνεται ποτέ να εξισωθούν με την ταυτότητα, τη θέση και την ουσία του ανθρώπου ούτε πρόκειται ποτέ ν’ αλλάξουν αυτά τα πράγματα —ο Θεός πάντα θα είναι Θεός και ο άνθρωπος πάντα θα είναι άνθρωπος. Αν ένας άνθρωπος είναι σε θέση να το καταλάβει αυτό, τι οφείλει να κάνει τότε; Οφείλει να υποταχθεί στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού· αυτός είναι ο πιο ορθολογικός τρόπος να ενεργεί κανείς και, εξάλλου, δεν υπάρχει κάποιο άλλο μονοπάτι που μπορεί να επιλέξει. Αν δεν υποταχθείς, είσαι επαναστατικός, κι αν δείχνεις απείθεια και φέρνεις αντιρρήσεις, είσαι εξωφρενικά επαναστατικός και πρέπει να καταστραφείς. Το να μπορείς να υποταχθείς στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού σημαίνει ότι διαθέτεις λογική· αυτήν τη στάση πρέπει να έχουν οι άνθρωποι και αυτή είναι η μόνη στάση που οφείλουν να έχουν τα δημιουργήματα. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι έχεις ένα γατάκι ή ένα σκυλάκι· δικαιούται αυτό το ζωάκι να απαιτεί να του αγοράζεις διάφορες νόστιμες λιχουδιές ή ωραία παιχνίδια; Υπάρχουν γάτες ή σκύλοι τόσο παράλογοι ώστε να έχουν απαιτήσεις από τους ιδιοκτήτες τους; (Όχι.) Και υπάρχει κανένας σκύλος που να επιλέγει να μην είναι με τον ιδιοκτήτη του όταν δει ότι ένας σκύλος σε κάποιο άλλο σπίτι έχει καλύτερη ζωή από τον ίδιο; (Όχι.) Το φυσικό του ένστικτο είναι να σκέφτεται: «Ο ιδιοκτήτης μου μου δίνει τροφή και ένα μέρος για να μείνω, επομένως πρέπει να φυλάω το σπίτι του ιδιοκτήτη μου. Ακόμη κι αν ο ιδιοκτήτης μου δεν μου δίνει φαγητό ή μου δίνει φαγητό που δεν είναι πολύ νόστιμο, και πάλι πρέπει να φυλάω το σπίτι του». Ο σκύλος δεν κάνει άλλες, ανάρμοστες σκέψεις να υπερβεί τη θέση του. Είτε ο ιδιοκτήτης του του φέρεται καλά είτε όχι, ο σκύλος είναι τρισευτυχισμένος όταν ο ιδιοκτήτης του γυρίζει σπίτι, κουνάει συνέχεια την ουρά του και είναι μες στην τρελή χαρά. Είτε ο ιδιοκτήτης του τον συμπαθεί είτε όχι, είτε ο ιδιοκτήτης του του αγοράζει λιχουδιές είτε όχι, ο σκύλος έχει πάντα την ίδια συμπεριφορά απέναντι στον ιδιοκτήτη του και πάντα φυλάει το σπίτι του. Κρίνοντας με βάση αυτό, είναι ή δεν είναι οι άνθρωποι χειρότεροι κι από σκυλιά; (Είναι.) Οι άνθρωποι έχουν συνέχεια απαιτήσεις από τον Θεό και διαρκώς επαναστατούν εναντίον Του. Ποια είναι η ρίζα αυτού του προβλήματος; Ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν μπορούν να παραμείνουν στη θέση των δημιουργημάτων και, κατά συνέπεια, χάνουν τα ένστικτά τους και γίνονται σατανάδες· τα ένστικτά τους μετατρέπονται σε ένα σατανικό ένστικτο να εναντιωθούν στον Θεό, να απορρίψουν την αλήθεια, να διαπράξουν κακά και να μην υποταχθούν στον Θεό. Πώς μπορούν να ανακτήσουν τα ανθρώπινα ένστικτά τους; Πρέπει να αναγκαστούν να αποκτήσουν συνείδηση και λογική, να κάνουν αυτά που οφείλουν να κάνουν οι άνθρωποι, να κάνουν το καθήκον που οφείλουν να κάνουν. Είναι σαν τον σκύλο που φυλάει το σπίτι και τη γάτα που πιάνει ποντίκια: Όπως κι αν τους φέρεται ο ιδιοκτήτης τους, εκείνα αφιερώνουν όλη τους την ενέργεια σε αυτά τα πράγματα, πέφτουν με τα μούτρα σ’ αυτά τα καθήκοντα, και παραμένουν στη θέση τους και αξιοποιούν πλήρως τα ένστικτά τους, οπότε ο ιδιοκτήτης τους τα συμπαθεί. Αν μπορούσαν οι άνθρωποι να το καταφέρουν αυτό, ο Θεός δεν θα χρειαζόταν να λέει όλα αυτά τα λόγια ή να διατυπώνει όλες αυτές τις αλήθειες. Οι άνθρωποι είναι βαθύτατα διεφθαρμένοι, στερούνται λογικής και συνείδησης, και έχουν ελάχιστη ακεραιότητα. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους διαρκώς προκαλούν προβλήματα, καθώς αποκαλύπτονται μέσα τους, επηρεάζοντας τις επιλογές και τη σκέψη τους, οδηγώντας τους να επαναστατούν ενάντια στον Θεό και να μην μπορούν να υποταχθούν σ’ Αυτόν, πράγμα που τους οδηγεί να έχουν πάντα τις δικές τους, υποκειμενικές επιθυμίες, ιδέες και προτιμήσεις, και δεν αφήνει ποτέ την αλήθεια να κυριαρχήσει μέσα τους και δεν την αφήνει να γίνει η ζωή τους. Εξαιτίας όλων αυτών ο Θεός πρέπει να τους κρίνει, να τους δοκιμάζει και να τους εξευγενίζει με τα λόγια Του, έτσι ώστε να σωθούν. Από την άλλη, οι αντίχριστοι πάντα παίζουν αρνητικούς ρόλους ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι δαίμονες και σατανάδες πέρα για πέρα· όχι μόνο δεν αποδέχονται την αλήθεια, αλλά και δεν αναγνωρίζουν ότι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, ενώ ταυτόχρονα είναι βίαια πλεονέκτες, καθώς θέλουν να αποκτήσουν ευλογίες, στεφάνι και ανταμοιβές από τον Θεό. Μέχρι πού θα φτάσουν στις προσπάθειές τους; Μέχρι του σημείου να είναι εντελώς ξεδιάντροποι και τελείως παράλογοι. Αν, αφού κάνουν κάθε λογής κακά πράγματα, αποκαλυφθούν και αποκλειστούν, μέσα τους θα κρατήσουν κακία. Θα αναθεματίζουν τον Θεό, θα καταριούνται τους επικεφαλής και τους εργάτες, και θα μισήσουν την εκκλησία και όλους τους αληθινούς πιστούς. Έτσι φανερώνεται ολοκληρωτικά η άσχημη όψη όλων των κακών ανθρώπων και των αντίχριστων.

Το δωδέκατο σημείο των διάφορων εκδηλώσεων των αντίχριστων είναι ότι θέλουν να αποσυρθούν όταν δεν έχουν καμία θέση και καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες. Θα μιλήσουμε με απλά λόγια αναφορικά με το τι σημαίνει απόσυρση. Η κυριολεκτική σημασία της απόσυρσης είναι το να αποσύρεται κανείς από ένα μέρος πηγαίνοντας σε ένα άλλο· αυτό θα πει απόσυρση. Στον οίκο του Θεού υπάρχουν πάντα κάποιοι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια και εγκαταλείπουν οικειοθελώς την εκκλησία και τους αδελφούς και τις αδελφές, επειδή αποστρέφονται το να συμμετέχουν σε συναθροίσεις και να ακούνε κηρύγματα, ενώ δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν το καθήκον τους· αυτό θα πει απόσυρση. Αυτή είναι απόσυρση με την κυριολεκτική σημασία της λέξης. Ωστόσο, στα μάτια του Θεού κάποιος θεωρείται ότι έχει πραγματικά αποσυρθεί όχι όταν έχει μόνο εγκαταλείψει τον οίκο Του, όταν δεν τον βλέπουν πια ή όταν έχει διαγραφεί από τους καταλόγους της εκκλησίας. Το γεγονός είναι ότι, αν κάποιος δεν διαβάζει τα λόγια του Θεού, τότε ανεξάρτητα από το μέγεθος της πίστης του, ανεξάρτητα από το αν αυτοπροσδιορίζεται ως πιστός στον Θεό, αυτό αποδεικνύει ότι δεν αναγνωρίζει στην καρδιά του ότι υπάρχει ο Θεός και ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια. Για τον Θεό, ο άνθρωπος αυτός έχει ήδη αποσυρθεί και δεν μετράει πια για μέλος του οίκου Του. Όσοι δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού αποτελούν ένα είδος ανθρώπων που έχουν αποσυρθεί. Ένα άλλο είδος είναι οι άνθρωποι που δεν συμμετέχουν ποτέ στην εκκλησιαστική ζωή και δεν παίρνουν ποτέ μέρος σε δραστηριότητες που σχετίζονται με την εκκλησιαστική ζωή, όπως όταν οι αδελφοί και οι αδελφές ψάλλουν ύμνους, προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται όλοι μαζί σχετικά με τα προσωπικά τους βιώματα και την κατανόησή τους. Στα μάτια του Θεού, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη αποσυρθεί. Υπάρχει ένα ακόμη είδος: όσοι αρνούνται να κάνουν καθήκοντα. Ό,τι κι αν τους ζητήσει ο οίκος του Θεού, όποιο έργο κι αν τους αναθέσει, ό,τι καθήκον κι αν τους βάλει να κάνουν, τόσο σε μεγάλα όσο και σε μικρά ζητήματα, ακόμη και για κάτι τόσο απλό όπως το να τους αναθέσει περιστασιακά να μεταφέρουν κάποιο μήνυμα, δεν θέλουν να το κάνουν. Αυτοί, που αυτοαποκαλούνται πιστοί στον Θεό, δεν μπορούν καν να κάνουν καθήκοντα για τα οποία θα μπορούσε κανείς να ζητήσει βοήθεια από έναν άπιστο. Αρνούνται έτσι ν’ αποδεχτούν την αλήθεια, αρνούνται να κάνουν ένα καθήκον. Όπως κι αν τους παροτρύνουν οι αδελφοί κι οι αδελφές, εκείνοι αρνούνται και δεν το δέχονται. Όταν η εκκλησία κανονίζει να κάνουν κάποιο καθήκον, το αγνοούν και προβάλλουν ένα σωρό δικαιολογίες για να μην το κάνουν. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που αρνούνται να κάνουν καθήκοντα. Για τον Θεό, οι άνθρωποι αυτοί έχουν ήδη αποσυρθεί. Και έχουν αποσυρθεί όχι επειδή τους απέπεμψε ο οίκος του Θεού ή επειδή τους διέγραψε από τους καταλόγους του, αλλά επειδή οι ίδιοι δεν έχουν αληθινή πίστη· δεν αυτοπροσδιορίζονται ως πιστοί στον Θεό. Όποιος εμπίπτει σε μία από τις τρεις αυτές κατηγορίες είναι άνθρωπος που έχει ήδη αποσυρθεί. Είναι ακριβής ο ορισμός αυτός; (Ναι.) Αν δεν διαβάζεις τα λόγια του Θεού, άραγε μετράς για πιστός στον Θεό; Αν δεν ζεις την εκκλησιαστική ζωή, αν δεν αλληλεπιδράς ή δεν έχεις επαφές με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, άραγε μετράς για πιστός; Ακόμα λιγότερο. Επιπλέον, αν αρνείσαι να κάνεις το καθήκον σου και δεν εκπληρώνεις καν τις υποχρεώσεις που έχεις ως δημιούργημα, αυτό είναι ακόμα σοβαρότερο. Στα μάτια του Θεού, αυτοί οι τρεις τύποι ανθρώπων έχουν ήδη αποσυρθεί. Δεν τους απέβαλε ούτε τους απέπεμψε ο οίκος του Θεού· όχι, από μόνοι τους αποσύρθηκαν, από μόνοι τους τα παράτησαν. Η συμπεριφορά τους αποκαλύπτει πέρα ως πέρα ότι δεν αγαπούν ούτε αποδέχονται την αλήθεια και ότι είναι κλασικά παραδείγματα ανθρώπων που απλώς θέλουν να χορτάσουν με ψωμιά και ελπίζουν για ευλογίες.

17 Οκτωβρίου, 2020