3. Η προσέγγιση των αντίχριστων στην απαλλαγή από τα καθήκοντά τους

Συναναστραφήκαμε πριν λίγο σχετικά με δύο από τις εκδηλώσεις των αντίχριστων: η μία αφορά το όταν αντιμετωπίζουν το κλάδεμα και η άλλη το όταν γίνονται αναπροσαρμογές στο καθήκον τους. Η συναναστροφή μας επικεντρώθηκε στο τι στάση έχουν οι αντίχριστοι όταν τους συμβαίνουν τέτοια πράγματα και τι αποφάσεις παίρνουν. Φυσικά, άσχετα από το τι οπτική και στάση έχει ένας αντίχριστος όταν κλαδεύεται ή όταν αναπροσαρμόζονται τα καθήκοντά του, πάντα συνδέει αυτά τα πράγματα με το αν θα λάβει ευλογίες ή όχι. Αν είναι βέβαιος ότι δεν θα ευλογηθεί, ότι δεν έχει καμία ελπίδα, τότε, όπως είναι φυσικό, θα αποσυρθεί. Για έναν φυσιολογικό άνθρωπο, κάποιον που δεν έχει φιλοδοξίες και επιθυμίες, δεν είναι και τίποτα σπουδαίο ούτε το κλάδεμα ούτε η αναπροσαρμογή του καθήκοντός του. Κανένα από τα δύο δεν θα τον επηρεάσει ιδιαίτερα. Δεν έχει στερηθεί το δικαίωμά του να κάνει κάποιο καθήκον ούτε έχει χάσει την ελπίδα του να σωθεί, επομένως, ένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να αντιδράσει υπερβολικά, να φοβηθεί, να πληγωθεί ή να αρχίσει να κάνει σχέδια έκτακτης ανάγκης. Δεν ισχύει το ίδιο, όμως, και για έναν αντίχριστο. Εκείνος όλα αυτά τα ζητήματα τα θεωρεί πολύ σοβαρά, καθώς τα συνδέει με την απόκτηση ευλογιών, κι αυτό στο τέλος γεννάει μέσα του κάθε είδους επαναστατικές απόψεις και συμπεριφορές, οι οποίες με τη σειρά τους γεννούν ιδέες και σχέδια απόσυρσης και εγκατάλειψης του Θεού. Στο μυαλό των αντίχριστων μπορεί να σχηματιστεί η ιδέα της απόσυρσης ακόμη και όταν τους συμβαίνουν πράγματα όπως αυτά, που είναι εξαιρετικά συνηθισμένα. Άραγε, λοιπόν, κάποιος που έχει θέση και είναι υπεύθυνος για σημαντικό έργο στον οίκο του Θεού τι είδους στάση θα είχε όταν αντιμετώπιζε την απαλλαγή από τα καθήκοντά του; Πώς θα τη χειριζόταν, ποια απόφαση θα έπαιρνε; Τέτοια πράγματα είναι ακόμα πιο ενδεικτικά. Για έναν αντίχριστο, συμφέροντα όπως η θέση, η εξουσία και το γόητρο είναι τα πιο σημαντικά, πράγματα που τα εξισώνει με την ίδια του τη ζωή. Γι’ αυτόν τον λόγο, όταν ένας αντίχριστος απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του, όταν χάνει τον τίτλο του «επικεφαλής» και δεν έχει πια θέση, συνεπώς έχει χάσει την εξουσία και το γόητρό του, και δεν απολαμβάνει πια την ειδική μεταχείριση της εκτίμησης, της υποστήριξης και του θαυμασμού, καθώς ο αντίχριστος βλέπει τη θέση και την εξουσία σαν την ίδια τη ζωή του, το θεωρεί αυτό εντελώς απαράδεκτο. Όταν ένας αντίχριστος απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του, η πρώτη του αντίδραση είναι να νιώσει ότι τον χτύπησε κεραυνός, σαν να έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι του και ο κόσμος του να έχει καταρρεύσει. Χάθηκε αυτό στο οποίο είχε εναποθέσει τις ελπίδες του, μαζί με την ευκαιρία του να απολαμβάνει όλα τα οφέλη της θέσης στη ζωή του, καθώς και την παρόρμηση που τον κάνει να βγαίνει εκτός ελέγχου και να κάνει άσχημα πράγματα. Αυτό θεωρεί το πιο απαράδεκτο από όλα. Η πρώτη του σκέψη είναι: «Τώρα που έχασα τη θέση μου, πώς θα με βλέπουν οι άλλοι; Τι θα σκέφτονται για μένα οι αδελφοί και οι αδελφές από το χωριό; Πώς θα με βλέπουν όλοι όσοι με γνωρίζουν; Θα συνεχίσουν να με καλοπιάνουν; Θα μου φέρονται το ίδιο φιλικά; Θα συνεχίζουν να με υποστηρίζουν πάντα και παντού; Θα συνεχίσουν να με ακολουθούν όπου κι αν πάω; Θα συνεχίζουν να φροντίζουν όλα τα πράγματα που χρειάζομαι στη ζωή μου; Όταν τους μιλάω, θα συνεχίσουν να είναι ευγενικοί και να με υποδέχονται μ’ ένα χαμόγελο; Πώς θα τα βγάλω πέρα χωρίς τη θέση μου; Πώς θα βαδίσω στο μονοπάτι που έπεται; Πώς θα εδραιωθώ ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους; Τώρα που έχασα τη θέση μου, δεν σημαίνει αυτό ότι έχω λιγότερες ελπίδες να ευλογηθώ; Θα μπορέσω να αποκτήσω σπουδαίες ευλογίες; Θα λάβω κάποια μεγάλη ανταμοιβή ή ένα μεγάλο στεφάνι;» Όταν σκέφτεται ότι έχουν χαθεί ή ότι έχουν μειωθεί κατά πολύ οι ελπίδες του να ευλογηθεί, νιώθει το κεφάλι του έτοιμο να εκραγεί, η καρδιά του χτυπάει σαν τρελή και πονάει σαν να τον μαχαιρώνουν. Όταν πρόκειται να χάσει την ευλογία της εισόδου στη βασιλεία των ουρανών που τόσον καιρό, λαχταρούσε μέρα-νύχτα, νιώθει ότι άκουσε αναπάντεχα και φριχτά νέα. Για έναν αντίχριστο, το να μην έχει θέση ισούται με το να μην έχει καμία ελπίδα να ευλογηθεί και είναι σαν όρθιο πτώμα, το σώμα του μοιάζει με άδειο κουφάρι, χωρίς ψυχή, χωρίς τίποτα να καθοδηγεί τη ζωή του. Δεν έχει καμία ελπίδα και τίποτα στο οποίο να προσβλέπει. Όταν ένας αντίχριστος έρχεται αντιμέτωπος με την έκθεση και την απαλλαγή από τα καθήκοντά του, το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι ότι έχει χάσει κάθε ελπίδα να ευλογηθεί. Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, θα τα παρατούσε; Θα ήταν διατεθειμένος να υποταχθεί; Θα εκμεταλλευόταν αυτήν την ευκαιρία για να εγκαταλείψει την επιθυμία του για ευλογίες, να εγκαταλείψει τη θέση, να γίνει με τη θέλησή του ένας απλός ακόλουθος, να κάνει απλή δουλειά για τον Θεό και να κάνει καλά το καθήκον του; (Όχι.) Θα μπορούσε να είναι αυτή μια κρίσιμη καμπή για κείνον; Αυτή η κρίσιμη καμπή θα τον έκανε να αναπτυχθεί προς μια καλή κατεύθυνση και με θετικό τρόπο ή θα τον έκανε να αναπτυχθεί προς μια χειρότερη κατεύθυνση και με αρνητικό τρόπο; Με βάση τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου, είναι προφανές ότι η απαλλαγή από τα καθήκοντα δεν είναι σε καμία περίπτωση η αφορμή για να εγκαταλείψει την επιθυμία του για ευλογίες ή να αρχίσει να αγαπά και να αναζητά την αλήθεια. Αντ’ αυτού, θα εργαστεί ακόμα πιο σκληρά για να πολεμήσει για την ευκαιρία και την ελπίδα να ευλογηθεί· θα προσκολληθεί σε κάθε ευκαιρία που μπορεί να του φέρει ευλογίες, που μπορεί να τον βοηθήσει να οργανώσει την επιστροφή του και να του δώσει τη δυνατότητα να ανακτήσει τη θέση του. Γι’ αυτό και, όταν ένας αντίχριστος βρεθεί αντιμέτωπος με την απαλλαγή από τα καθήκοντά του, όχι μόνο θα νιώσει σύγχυση, απογοήτευση και αντιπαλότητα, αλλά και θα πολεμήσει με νύχια και με δόντια ενάντια σε αυτήν την απαλλαγή, θα πασχίσει να αναστρέψει την κατάσταση και να την αλλάξει. Θα αγωνιστεί με όλη του τη δύναμη να διατηρήσει την ελπίδα του να ευλογηθεί και να κρατήσει ακέραια τη θέση, το γόητρο και την εξουσία του. Πώς θα αγωνιστεί; Επιχειρώντας να δικαιωθεί, προβάλλοντας δικαιολογίες και αιτιολογήσεις, και μιλώντας για το πώς έκανε ό,τι έκανε, τι τον οδήγησε στο σφάλμα, πώς ξαγρυπνά όλη νύχτα για να βοηθήσει τους άλλους και να συναναστραφεί μαζί τους, και τι ήταν αυτό που τον οδήγησε να δείξει αμέλεια στο συγκεκριμένο ζήτημα. Θα διευκρινίσει και θα εξηγήσει και την παραμικρή λεπτομέρεια του ζητήματος, ώστε να μπορέσει να σώσει την κατάσταση και να γλιτώσει από τη συμφορά της απαλλαγής από τα καθήκοντά του.

Σε ποια πλαίσια και ζητήματα υπάρχουν οι μεγαλύτερες πιθανότητες να φανερώσουν και να αποκαλύψουν οι αντίχριστοι τη σατανική τους φύση; Όταν εκτίθενται και απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους, δηλαδή όταν χάνουν τη θέση τους. Η κύρια εκδήλωση των αντίχριστων είναι ότι κάνουν το παν για να δικαιωθούν και καταφεύγουν σε σοφιστείες. Όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους για την αλήθεια, εκείνοι αντιστέκονται και αρνούνται να αποδεχθούν αυτό που λες. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με την έκθεση του εκλεκτού λαού του Θεού για όλα τα γεγονότα του κακού που κάνουν, δεν τα παραδέχονται καθόλου, καθώς φοβούνται ότι, αν το κάνουν, θα κριθούν ένοχοι για όλες αυτές τις κατηγορίες και θα αποπεμφθούν ή θα αποβληθούν. Την ίδια στιγμή που αρνούνται να αποδεχθούν τις κατηγορίες που τους αποδίδονται, φτάνουν μέχρι και το σημείο να μεταθέτουν σε άλλους τα λάθη και τις ευθύνες τους. Αυτό το γεγονός αρκεί για να αποδείξει ότι οι αντίχριστοι ποτέ δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν παραδέχονται τα λάθη τους και δεν αποκτούν πραγματική αυτογνωσία, πράγμα που επιβεβαιώνει ότι η φύση τους είναι αλαζονική και αυτάρεσκη, ότι αποστρέφεται την αλήθεια, μισεί την αλήθεια και δεν την αποδέχεται καθόλου, κι έτσι δεν υπάρχει σωτηρία γι’ αυτούς. Όσοι διαθέτουν μια κάποια ανθρώπινη φύση και λογική μπορούν να ομολογήσουν και να παραδεχτούν τα λάθη τους, να σκύψουν το κεφάλι όταν έρχονται αντιμέτωποι με τα γεγονότα και να μετανιώσουν για τα κακά πράγματα που έχουν κάνει· οι αντίχριστοι, όμως, είναι ανίκανοι για όλα αυτά, πράγμα που δείχνει ότι δεν διαθέτουν ίχνος συνείδησης ή λογικής και στερούνται οποιασδήποτε ανθρώπινης φύσης. Στην καρδιά τους, οι αντίχριστοι εξισώνουν πάντα το πόσο υψηλή ή χαμηλή είναι η κοινωνική τους θέση με το πόσο μεγάλες ή μικρές θα είναι οι ευλογίες τους. Είτε πρόκειται για τον οίκο του Θεού είτε για οποιαδήποτε άλλη ομάδα, γι’ αυτούς η θέση και η τάξη των ανθρώπων είναι αυστηρά οριοθετημένες, όπως και η τελική τους έκβαση· το πόσο υψηλή είναι η θέση κάποιου και το πόση εξουσία ασκεί στον οίκο του Θεού σε αυτήν τη ζωή είναι ισοδύναμο με το μέγεθος των ευλογιών, των ανταμοιβών και του στεφανιού που θα λάβει στον κόσμο που έπεται· αυτά τα πράγματα συνδέονται. Ευσταθεί αυτή η άποψη; Ο Θεός δεν το είπε ποτέ αυτό ούτε υποσχέθηκε ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά αυτό είναι το είδος της σκέψης που γεννιέται στο μυαλό ενός αντίχριστου. Επί του παρόντος, δεν θα ασχοληθούμε με τους λόγους για τους οποίους κάνουν οι αντίχριστοι τέτοιες σκέψεις. Ωστόσο, όσον αφορά τη φύση-ουσία τους, έχουν γεννηθεί με την αγάπη για τη θέση κι επίσης ελπίζουν ότι σ’ αυτήν τη ζωή θα έχουν επιφανή θέση και υψηλό γόητρο, ότι θα ασκούν εξουσία, και θέλουν να συνεχίσουν να τα απολαμβάνουν όλα αυτά και στον κόσμο που έπεται. Πώς, λοιπόν, θα τα πετύχουν όλα αυτά; Όπως το σκέφτονται οι αντίχριστοι, θα τα πετύχουν κάνοντας κάποια πράγματα που είναι ικανοί να κάνουν, πράγματα που θέλουν και αγαπούν να κάνουν, ενώ θα έχουν θέση, εξουσία και γόητρο σ’ αυτήν τη ζωή, κι έπειτα θα ανταλλάξουν αυτά τα πράγματα με ευλογίες, στεφάνια και ανταμοιβές στο μέλλον. Αυτή είναι η φιλοσοφία των αντίχριστων για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, με αυτόν τον τρόπο πιστεύουν στον Θεό και αυτήν τη σκοπιά υιοθετούν κατά την πίστη τους στον Θεό. Οι σκέψεις και οι απόψεις τους, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο πιστεύουν στον Θεό, δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τα λόγια και τις υποσχέσεις του Θεού —είναι τελείως άσχετα. Πείτε μου: Είναι στα καλά τους αυτοί οι αντίχριστοι; Δεν είναι ακραία μοχθηροί; Αγνοούν και αρνιούνται να αποδεχθούν οτιδήποτε λένε τα λόγια του Θεού, θεωρούν ότι είναι σωστός ο τρόπος που σκέφτονται και πιστεύουν στον Θεό, και τα απολαμβάνουν όλα αυτά, νιώθοντας χαρά και θαυμασμό για τον εαυτό τους. Δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια ούτε εξετάζουν τα λόγια του Θεού για να δουν αν λένε τέτοια πράγματα ή δίνουν τέτοιες υποσχέσεις. Οι αντίχριστοι το θεωρούν δεδομένο ότι είναι από τη φύση τους εξυπνότεροι απ’ τους άλλους, σοφοί, ταλαντούχοι και εξαιρετικά χαρισματικοί. Νιώθουν ότι πρέπει να ξεχωρίζουν ανάμεσα στους άλλους, να είναι αφεντικά, να αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού για τους άλλους, να ασκούν εξουσία, να διαφεντεύουν τους άλλους, λες και όλοι οι πιστοί στον Θεό πρέπει να τους αφήνουν να κάνουν κουμάντο και να βρίσκονται υπό την καθοδήγησή τους. Όλα αυτά θέλουν να τα αποκτήσουν σ’ αυτήν τη ζωή. Επιπλέον, θέλουν στον κόσμο που έπεται να αποκτήσουν ευλογίες τις οποίες δεν μπορούν να αποκτήσουν οι άλλοι άνθρωποι και αυτό το θεωρούν αυτονόητο. Δεν είναι τελείως ξεδιάντροποι οι αντίχριστοι που έχουν τέτοιες σκέψεις και απόψεις; Δεν κωφεύουν κάπως στη λογική; Από πού κι ως πού σκέφτεσαι έτσι; Από πού κι ως πού θέλεις να χαίρεις μεγάλης εκτίμησης από τους άλλους; Από πού κι ως πού θέλεις να κάνεις κουμάντο στους άλλους; Από πού κι ως πού θέλεις να έχεις εξουσία και να κατέχεις υψηλά αξιώματα ανάμεσα στους ανθρώπους; Το προκαθόρισε ο Θεός ή μήπως εσύ έχεις την αλήθεια και έχεις ανθρώπινη φύση; Δικαιούσαι να επιβάλλεις τη θέση σου και να γίνεις επικεφαλής των άλλων μόνο και μόνο επειδή έχεις κάποια μόρφωση και λίγες γνώσεις κι επειδή είσαι κάπως ψηλός και όμορφος; Αυτό σου δίνει το δικαίωμα να δίνεις διαταγές; Αυτό σου δίνει το δικαίωμα να ελέγχεις τους άλλους; Σε ποια λόγια του Θεού λέει Εκείνος: «Είσαι όμορφος, έχεις δυνατά σημεία και χαρίσματα, οπότε πρέπει να κάνεις κουμάντο στους άλλους και να έχεις μόνιμη θέση»; Σου έδωσε ο Θεός αυτήν την εξουσία; Το προκαθόρισε αυτό ο Θεός; Όχι. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές σε επιλέγουν για να γίνεις επικεφαλής ή εργάτης, σου δίνουν μήπως κάποια θέση; Είναι μια ευλογία που σου αξίζει σ’ αυτήν τη ζωή; Ορισμένοι άνθρωποι ερμηνεύουν το να απολαμβάνουν αυτά τα πράγματα ως ισοδύναμο με το να λαμβάνουν εκατονταπλάσιες ανταμοιβές σ’ αυτήν τη ζωή και θεωρούν ότι, εφόσον έχουν θέση και εξουσία, μπορούν να δίνουν διαταγές και να διαφεντεύουν πολλούς ανθρώπους, πρέπει να περιβάλλονται από μια κουστωδία ακολούθων, και να έχουν πάντα ανθρώπους να τους υπηρετούν και να τους περιτριγυρίζουν όπου πηγαίνουν. Από πού κι ως πού θέλεις να απολαμβάνεις αυτά τα πράγματα; Οι αδελφοί και οι αδελφές σε επιλέγουν να γίνεις επικεφαλής ώστε να κάνεις αυτό το καθήκον, όχι για να παραπλανάς τους ανθρώπους, να χαίρεις μεγάλης εκτίμησης και θαυμασμού από τους αδελφούς και τις αδελφές ή, ακόμα λιγότερο, για να ασκείς εξουσία και να απολαμβάνεις τα οφέλη της θέσης. Όχι· το κάνουν ώστε να μπορείς να κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις και τις αλήθεια-αρχές. Επιπλέον, ο Θεός δεν έχει προκαθορίσει ότι δεν μπορεί να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του κάποιος που έχουν επιλέξει οι αδελφοί και οι αδελφές να γίνει επικεφαλής. Νομίζεις ότι είσαι κάποιος που χρησιμοποιείται από το Άγιο Πνεύμα; Νομίζεις ότι κανείς δεν μπορεί να σε απαλλάξει από τα καθήκοντά σου; Και τι πειράζει αν απαλλαγείς από τα καθήκοντά σου; Δεν σε αποβάλλουν επειδή σε λυπούνται και σου δίνουν μια ευκαιρία να μετανοήσεις, αλλά εσύ και πάλι δεν είσαι ικανοποιημένος. Τι γκρινιάζεις; Αν θέλεις να αποσυρθείς και δεν πιστεύεις πια στον Θεό επειδή έσβησαν οι ελπίδες σου να ευλογηθείς, είσαι ελεύθερος να αποσυρθείς! Νομίζεις ότι ο οίκος του Θεού δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα χωρίς εσένα; Ότι χωρίς εσένα η γη θα σταματήσει να γυρίζει; Ότι χωρίς εσένα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί το έργο του οίκου του Θεού; Ε, λοιπόν, λάθος νομίζεις! Η γη δεν θα σταματήσει να γυρίζει, ο ήλιος δεν θα σταματήσει να ανατέλλει όποιος άνθρωπος κι αν λείψει —κανένας άνθρωπος δεν είναι αναντικατάστατος, μόνο ο Θεός— το έργο της εκκλησίας θα συνεχίσει να πραγματοποιείται κανονικά. Όποιος νομίζει ότι η εκκλησία δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτόν και ότι ο οίκος του Θεού δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτόν άραγε δεν είναι αντίχριστος; Έχεις συνηθίσει να απολαμβάνεις τα οφέλη της θέσης, έτσι δεν είναι; Έχεις συνηθίσει να απολαμβάνεις τον θαυμασμό των άλλων, να σε έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και να σε καλοπιάνουν, έτσι δεν είναι; Τι σου δίνει το δικαίωμα να απολαμβάνεις τον θαυμασμό των άλλων; Τι σου δίνει το δικαίωμα να σε υποδέχονται οι άλλοι με χαμόγελα; Μήπως θέλεις και να σου κάνουν τεμενάδες οι άλλοι και να σε λατρεύουν; Αν ναι, αυτό άραγε δεν σημαίνει ότι είσαι τελείως ξεδιάντροπος; Κάποιοι άνθρωποι, όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους, στενοχωριούνται και υποφέρουν περισσότερο κι απ’ το αν είχε πεθάνει ένα μέλος της οικογένειάς τους. Σκαλίζουν τα πάντα και τσακώνονται με τον οίκο του Θεού, λες και κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να είναι επικεφαλής στην εκκλησία, λες και μόνο εκείνοι στήριζαν μέχρι τώρα το έργο της εκκλησίας. Αυτό είναι τεράστιο λάθος. Το ότι οι εκλεκτοί του Θεού δεν εγκαταλείπουν τον Θεό είναι αποτέλεσμα των λόγων Του· πηγαίνουν στις συναθροίσεις και ζουν την εκκλησιαστική ζωή επειδή πιστεύουν στον Θεό κι έχουν αληθινή πίστη σ’ Εκείνον. Δεν ισχύει ότι οι εκλεκτοί του Θεού παραμένουν σταθεροί και συμμετέχουν κανονικά στις συναθροίσεις επειδή εκείνοι οι άνθρωποι κατάλαβαν την αλήθεια και τους πότισαν καλά. Οι επικεφαλής της εκκλησίας αντικαθίστανται ξανά και ξανά, πολλοί ψευδοεπικεφαλής και ψευδοεργάτες απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους, και οι εκλεκτοί του Θεού συνεχίζουν να πηγαίνουν στις συναθροίσεις και να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού όπως πάντα· αυτό δεν έχει καμία σχέση με τους ψευδοεπικεφαλής και τους ψευδοεργάτες. Ποιο είναι το νόημα να φέρνεις εκείνα τα επιχειρήματα; Δεν φέρνεις απλώς παράλογα και μπερδεμένα επιχειρήματα; Αν όντως έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα και έχεις λύσει πολλά από τα θέματα που αντιμετωπίζει ο εκλεκτός λαός του Θεού με ζωή-είσοδο, τότε ο εκλεκτός λαός του Θεού θα το γνωρίζει αυτό βαθιά μέσα του. Αν δεν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν μπορείς να συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια για να λύσεις προβλήματα, τότε η κανονική ανάπτυξη του έργου της εκκλησίας δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα. Πάρα πολλοί ψευδοεπικεφαλής και ψευδοεργάτες, μόλις απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους, όλο δικαιολογούνται, σαν να είχαν τεράστια συνεισφορά στην εκκλησία, ενώ στην πραγματικότητα δεν έκαναν καθόλου αληθινό έργο, ενώ η κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής δεν διατηρήθηκε χάρη στη δική τους συμμετοχή. Χωρίς αυτούς, οι εκλεκτοί του Θεού συνεχίζουν να πηγαίνουν στις συναθροίσεις κανονικά και να κάνουν τα καθήκοντά τους ως συνήθως. Αν δεν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν κάνεις καθόλου αληθινό έργο, τότε πρέπει να απαλλαγείς από τα καθήκοντά σου ώστε να μη συνεχίσεις να επηρεάζεις και να καθυστερείς τόσο το εκκλησιαστικό έργο όσο και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει ψευδοεπικεφαλής και ψευδοεργάτες —πίστεψες μήπως ότι ο οίκος του Θεού δεν έχει τη δύναμη να σε απαλλάξει από τα καθήκοντά σου; Τα έκανες θάλασσα στο έργο σου, προξένησες μεγάλες φασαρίες και ζημιές στο εκκλησιαστικό έργο, προκάλεσες πολλές έγνοιες στον Άνωθεν· η χρησιμοποίησή σου είναι μεγάλος μπελάς και προκαλεί μεγάλη αηδία, αποστροφή και απέχθεια στους ανθρώπους. Είσαι εξαιρετικά ανόητος, αδαής και πεισματάρης, δεν σου αξίζει καν να κλαδευτείς· επομένως, ο οίκος του Θεού θέλει να σε πετάξει έξω με τις κλωτσιές, να σε αποκλείσει άμεσα και να τελειώνει με το θέμα. Κι εσύ θέλεις παρ’ όλα αυτά να σου δώσει ο Άνωθεν άλλη μια ευκαιρία να συνεχίσεις να είσαι επικεφαλής; Ξέχασέ το! Οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι που δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική, που κάνουν κακό και προκαλούν αναστάτωση, άπαξ και αποκλειστούν, αποκλείονται διά παντός. Αν μπορείς να κάνεις αληθινό έργο, τότε θα χρησιμοποιηθείς· αν δεν μπορείς να κάνεις αληθινό έργο, ενώ ταυτόχρονα κάνεις κακό και προκαλείς αναστάτωση, τότε θα αποκλειστείς αμέσως· αυτή είναι η αρχή του οίκου του Θεού για τη χρησιμοποίηση των ανθρώπων. Κάποιοι αντίχριστοι δεν υποχωρούν και λένε: «Με απαλλάσσετε από τα καθήκοντά μου επειδή δεν έκανα αληθινό έργο· γιατί δεν μου δίνετε μια ευκαιρία να μετανοήσω;» Δεν είναι στρεβλό επιχείρημα αυτό; Απαλλάσσεσαι από τα καθήκοντά σου επειδή έχεις κάνει μεγάλο κακό, κι απαλλάσσεσαι μόνο μετά από πάρα πολλά κλαδέματα κι αφού αρνήθηκες κάθετα να μετανοήσεις. Ποια άλλα επιχειρήματα μπορείς να φέρεις, λοιπόν; Επιδίωξες τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και δεν έκανες αληθινό έργο· έριξες σε τέλμα το εκκλησιαστικό έργο, τα προβλήματα συσσωρεύτηκαν και δεν έκανες τίποτα —πόσες έγνοιες προκάλεσες στον Άνωθεν; Ενώ ο Άνωθεν σε στήριζε και σε βοηθούσε στο έργο σου, εσύ ενεργούσες υπόγεια, έκανες ένα σωρό πράγματα που παραβιάζουν τις αρχές, πράγματα που δεν είναι να τα βλέπει κανείς, πίσω από την πλάτη του Άνωθεν, ξοδεύοντας αυθαίρετα τις προσφορές του Θεού για να αγοράσεις ένα σωρό πράγματα που δεν είχες καμία δουλειά ν’ αγοράζεις, προξενώντας μεγάλη ζημιά στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και προκαλώντας τεράστια καταστροφή στο εκκλησιαστικό έργο! Γιατί δεν μιλάς ποτέ γι’ αυτές τις κακές πράξεις; Όταν ο οίκος του Θεού θέλει να σε απαλλάξει από τα καθήκοντά σου, εσύ λες τελείως αναίσχυντα: «Μπορείτε να μου δώσετε άλλη μια ευκαιρία;» Γιατί να σου δώσει κι άλλη ευκαιρία ο οίκος του Θεού; Για να συνεχίσεις να βγαίνεις εκτός ελέγχου και να κάνεις κακά πράγματα; Πώς ζητάς από τον οίκο του Θεού να σου δώσει κι άλλη ευκαιρία —τσίπα δεν έχεις πάνω σου; Πώς είναι δυνατόν να σου δώσουν κι άλλη ευκαιρία, ενώ ούτε τη φύση σου γνωρίζεις καθόλου ούτε, βέβαια, νιώθεις μέσα σου τύψεις; Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ντροπή, δεν έχουν φιλότιμο, είναι κακοί και αντίχριστοι!

Ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες δεν μπορούν να κάνουν καθόλου αληθινό έργο ούτε καν μετά από καθοδήγηση και βοήθεια από τον Άνωθεν για αρκετό καιρό. Δεν μπορούν καν να χειριστούν καλά το έργο των γενικών υποθέσεων και αυτό δείχνει ότι υπολείπονται πάρα πολύ σε επίπεδο. Ο Άνωθεν πρέπει, επίσης, να παίρνει πληροφορίες και να κάνει επιθεωρήσεις σχετικά με κάθε πτυχή του έργου, καθώς και να ζητά από τους αδελφούς και τις αδελφές να αναφέρουν άμεσα τυχόν προβλήματα. Επιπλέον, ο Άνωθεν πρέπει να διεξάγει ελέγχους, να προσφέρει καθοδήγηση και να συναναστρέφεται για τις αρχές που αφορούν όλες τις πτυχές του έργου. Αφότου ο Άνωθεν ολοκληρώσει τις συναναστροφές για τις αρχές, κάποιοι ακόμα δεν ξέρουν πώς πρέπει να κάνουν διάφορα πράγματα και δεν τα κάνουν σωστά, ενώ κάποιοι βγαίνουν και εκτός ελέγχου, κάνοντας κακά πράγματα· ό,τι έργο κι αν κάνουν, δεν αναζητούν ποτέ με τον Άνωθεν, δεν αναφέρουν ποτέ στον Άνωθεν τυχόν προβλήματα και προτιμούν να ενεργούν κρυφά. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Ποια είναι η φύση αυτών των ανθρώπων; Αγαπούν την αλήθεια; Τους αξίζει να καλλιεργηθούν; Τους αξίζει ακόμα να είναι επικεφαλής και εργάτες; Πρώτον, δεν αναζητούν πριν κάνουν κάτι· δεύτερον, δεν υποβάλλουν καμία αναφορά ενώ το κάνουν· και τρίτον, δεν κάνουν καμία ενημέρωση αφότου το έχουν ολοκληρώσει. Ενεργούν τόσο επαίσχυντα, αλλά και πάλι δεν θέλουν να απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους, ενώ ούτε υποχωρούν αφότου απαλλαγούν —κανείς δεν μπορεί να τους βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους, έτσι δεν είναι; Πείτε Μου: Δεν είναι τελείως αναίσχυντοι και δεν κωφεύουν στη λογική οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν μπορεί να τους βοηθήσει κανείς; Δεν κάνουν τίποτα καλά, είναι καλοπερασάκηδες και τεμπέληδες. Όταν κάνουν κάποιο έργο, απλώς ανοίγουν το στόμα τους για να δώσουν διαταγές και, αφού μιλήσουν, δεν κάνουν τίποτ’ άλλο. Ποτέ δεν εποπτεύουν, δεν επιθεωρούν και δεν ελέγχουν σε δεύτερο χρόνο το έργο, ενώ νιώθουν εχθρότητα και δυσαρέσκεια απέναντι σε όποιον κάνει αυτά τα πράγματα και θέλουν να τον κάνουν να υποφέρει —δεν είναι κλασικοί αντίχριστοι αυτοί; Τόσο επαίσχυντοι είναι οι αντίχριστοι· δεν γνωρίζουν τι είναι, ενεργούν έτσι επαίσχυντα και παρ’ όλα αυτά θέλουν να ευλογηθούν, παρ’ όλα αυτά θέλουν να ανταγωνίζονται με τον οίκο του Θεού και τον Άνωθεν για το ποιος είναι ανώτερος και παρ’ όλα αυτά θέλουν να διαφωνούν —δεν φλερτάρουν με τον θάνατο ενεργώντας έτσι; Όταν τέτοια σκουπίδια απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους, είναι πολύ αγανακτισμένοι και ανυπάκουοι. Πραγματικά είναι αναίσχυντοι και δεν διαθέτουν ίχνος λογικής! Όταν κάνουν το καθήκον τους, βγαίνουν εκτός ελέγχου και κάνουν κακά πράγματα, διαταράσσοντας και αναστατώνοντας το έργο της εκκλησίας, ενώ όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους, όχι μόνο αρνούνται να παραδεχτούν τα λάθη τους, αλλά και ρίχνουν την ευθύνη στους άλλους και ψάχνουν κάποιον να την πληρώσει στη θέση τους, λέγοντας: «Αυτός έκανε το τάδε πράγμα και δεν είμαι μόνο εγώ υπεύθυνος που έγινε το δείνα. Το συζητήσαμε όλοι μαζί και δεν ήμουν εγώ επικεφαλής». Δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη, λες και, αν αναλάβουν την ευθύνη, θα καταδικαστούν, θα αποκλειστούν και θα χάσουν κάθε ελπίδα να ευλογηθούν. Επομένως, προτιμούν να πεθάνουν παρά να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και να παραδεχτούν ότι είναι άμεσα υπεύθυνοι· αντ’ αυτού, επιμένουν να ρίχνουν τις ευθύνες στους άλλους. Κρίνοντας από τη νοοτροπία τους, θα πολεμήσουν τον Θεό μέχρι τέλους! Είναι αυτοί άνθρωποι που αποδέχονται την αλήθεια; Είναι αυτοί άνθρωποι που αποδέχονται την κρίση και την παίδευση του Θεού; Για να μπορούν να πολεμούν έτσι τον οίκο του Θεού, πάει να πει ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στη διάθεσή τους. Όσον αφορά το πώς προσεγγίζουν τα λάθη τους, πρώτον, δεν αναζητούν την αλήθεια και δεύτερον, δεν κάνουν αυτοκριτική. Επιπλέον, αποποιούνται τις ευθύνες και, όταν ο οίκος του Θεού τούς ορίζει με συγκεκριμένο τρόπο και τους απαλλάσσει από το καθήκον τους, πολεμούν τον οίκο του Θεού και διαδίδουν παντού τα παράπονα και την αρνητικότητά τους, προσπαθώντας να κερδίσουν τη συμπαράσταση του εκλεκτού λαού του Θεού. Πιστεύουν στον Θεό, αλλά εναντιώνονται σ’ Αυτόν —δεν φλερτάρουν με τον θάνατο; Αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά κωφεύουν στη λογική! Και τι έγινε αν απαλλάχθηκαν από το καθήκον τους και έχασαν τη θέση τους; Δεν αποβλήθηκαν ούτε στερήθηκαν το δικαίωμα να ζήσουν· μπορούν να μετανοήσουν, να κάνουν μια καινούργια αρχή και, όπου έκαναν λάθος και απέτυχαν, να προσπαθήσουν ξανά. Οι αντίχριστοι δεν μπορούν ούτε ένα τόσο απλό πράγμα να αποδεχθούν· πραγματικά δεν υπάρχει σωτηρία γι’ αυτούς! Κάποιοι αντίχριστοι, βέβαια, όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους, επιφανειακά υπακούνε απρόθυμα και δεν δείχνουν ιδιαίτερη απόγνωση ή αντιπαλότητα· σημαίνει αυτό, όμως, ότι αποδέχονται την αλήθεια και υποτάσσονται στον Θεό; Όχι, δεν σημαίνει κάτι τέτοιο. Ο αντίχριστος έχει διάθεση και ουσία αντίχριστου και αυτά είναι που τον διακρίνουν από έναν κανονικό άνθρωπο. Αν και εξωτερικά δεν θα πει τίποτα όταν απαλλαγεί από τα καθήκοντά του, μέσα του συνεχίζει να αντιστέκεται. Δεν παραδέχεται καθόλου τα λάθη του και, όσος καιρός κι αν περάσει, δεν θα είναι ποτέ ικανός να αποκτήσει πραγματική αυτογνωσία. Αυτό έχει αποδειχθεί από καιρό. Είναι και κάτι άλλο που δεν αλλάζει ποτέ σ’ έναν αντίχριστο: Όπου κι αν κάνει ό,τι κάνει, θέλει να διαφέρει, να τον θαυμάζουν και να τον εκτιμούν οι άλλοι. Ακόμη κι αν δεν έχει επίσημο πόστο και τίτλο ως επικεφαλής της εκκλησίας ή ως επικεφαλής ομάδας, και πάλι θέλει να είναι σκάλες ανώτερος από τους άλλους όσον αφορά το κύρος και την αξία του. Ασχέτως του αν μπορεί να κάνει το έργο ή όχι, ασχέτως του τι είδους ανθρώπινη φύση ή εμπειρία ζωής έχει, θα επιστρατεύσει κάθε είδους μέσο και θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να βρει ευκαιρίες να κάνει επίδειξη, να εξασφαλίσει την εύνοια των άλλων, να τους πάρει με το μέρος του, καθώς και να δελεάσει και να παραπλανήσει τους ανθρώπους για να κερδίσει την εκτίμησή τους. Ποιο πράγμα θέλουν οι αντίχριστοι να θαυμάζουν σ’ αυτούς οι άλλοι; Παρόλο που έχουν απαλλαγεί από τα καθήκοντά τους, θεωρούν ότι «μια αποδυναμωμένη αρκούδα παραμένει πιο δυνατή από ένα ελάφι» και ότι οι ίδιοι παραμένουν αετοί που πετάνε πάνω από τις κότες. Δεν είναι αυτή η αλαζονεία και η αυταρέσκεια των αντίχριστων; Τι διαφορετικό έχουν; Δεν μπορούν να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι δεν έχουν θέση, ότι είναι απλοί πιστοί και συνηθισμένοι άνθρωποι, με το να κάνουν απλώς το καθήκον τους καλά, πατώντας στη γη, με το να μένουν στη θέση τους ή με το να κάνουν απλώς καλά τη δουλειά τους, δείχνοντας την αφοσίωσή τους και κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούν στο έργο που τους ανατίθεται. Αυτά τα πράγματα δεν τους ικανοποιούν ούτε κατά διάνοια. Δεν είναι διατεθειμένοι να είναι τέτοιοι άνθρωποι ή να κάνουν τέτοια πράγματα. Ποια είναι η «μεγάλη προσδοκία» τους; Να τους εκτιμούν και να τους θαυμάζουν, αλλά και να έχουν εξουσία. Έτσι, ο αντίχριστος, ακόμη κι αν δεν διαθέτει κάποιον συγκεκριμένο τίτλο στο όνομά του, θα αγωνιστεί για τον εαυτό του, θα μιλήσει για τον εαυτό του και θα δικαιολογηθεί, θα κάνει ό,τι μπορεί για να επιδειχθεί, καθώς φοβάται ότι οι άνθρωποι δεν θα τον προσέξουν ή ότι κανείς δεν θα του δώσει σημασία. Θα αδράξει κάθε ευκαιρία να γίνει πιο γνωστός, να αυξήσει το γόητρό του, να κάνει περισσότερους ανθρώπους να δουν τα χαρίσματα και τα προτερήματά του, και να δείξει ότι είναι ανώτερος απ’ τους άλλους. Κάνοντας αυτά τα πράγματα, ο αντίχριστος είναι διατεθειμένος να πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα απαιτείται για να επιδειχθεί και να παινέψει τον εαυτό του, για να κάνει τους πάντες να πιστέψουν ότι, παρόλο που δεν είναι επικεφαλής και δεν έχει θέση, εντούτοις είναι ανώτερος από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Τότε ο αντίχριστος θα έχει πετύχει τον στόχο του. Δεν είναι διατεθειμένος να είναι ένας απλός άνθρωπος, ένας συνηθισμένος άνθρωπος· θέλει εξουσία και γόητρο, αλλά και να είναι σκάλες ανώτερος απ’ τους άλλους. Λένε κάποιοι: «Αυτό είναι αδιανόητο. Σε τι ωφελεί να έχει κανείς θέση, γόητρο και εξουσία;» Για κάποιον που διαθέτει λογική, η εξουσία και η θέση είναι άχρηστες, δεν είναι πράγματα που οφείλει να επιδιώκει. Για τους αντίχριστους, όμως, που είναι φιλόδοξοι στο έπακρο, η θέση, η εξουσία και το γόητρο είναι ζωτικής σημασίας. Κανείς δεν μπορεί ν’ αλλάξει την οπτική τους και κανείς δεν μπορεί ν’ αλλάξει τον τρόπο ζωής τους και τους στόχους της ύπαρξής τους· αυτή είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων. Επομένως, αν δεις κάποιον που κάνει ενεργά το καθήκον του και προστατεύει τη θέση του όσο την έχει, ενώ συνεχίζει να θέλει να κάνει ό,τι μπορεί για να προστατέψει την υπόληψή του όταν δεν έχει θέση —ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει σωτηρία, είναι αντίχριστος πέρα για πέρα.

Πριν και αφότου απαλλαγεί από τα καθήκοντά του ένας αντίχριστος, όταν δεν καταφέρνει, παρότι προσπαθεί ξανά και ξανά, να αποκτήσει θέση, καθώς και τη δύναμη και το γόητρο που επιθυμεί, δεν εννοεί να εγκαταλείψει τη θέση και την επιθυμία του για ευλογίες. Δεν εννοεί να παραμερίσει αυτά τα πράγματα και να αναστρέψει την πορεία του, να αρχίσει να επιδιώκει την αλήθεια ή να κάνει το καθήκον του καλά, με προσγειωμένο και κόσμιο τρόπο. Ποτέ δεν θα μετανοήσει αληθινά για όποιο λάθος έκανε, αλλά ξανά και ξανά θα κάνει αξιολογήσεις σαν κι αυτές: «Θα έχω καμιά ελπίδα να αποκτήσω θέση στο μέλλον; Χωρίς θέση, έχω καμιά ελπίδα να ευλογηθώ; Θα ικανοποιηθεί η επιθυμία μου για ευλογίες; Σε ποιο σκαλί της ιεραρχίας βρίσκομαι στον οίκο του θεού, στην εκκλησία; Πού κατατάσσομαι;» Όταν καταλήξει ότι δεν έχει ιδιαίτερο γόητρο στην εκκλησία, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τον βλέπουν ευνοϊκά, ενώ πολλοί τον χρησιμοποιούν ακόμη και ως παράδειγμα προς αποφυγήν, νιώθει ότι το γόητρό του στην εκκλησία έχει καταστραφεί, ότι δεν έχει τη στήριξη των περισσότερων ανθρώπων και δεν είναι δυνατόν να έχει ξανά την έγκριση των περισσότερων, καθώς και ότι η ελπίδα του να ευλογηθεί είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Όταν τα βλέπει όλα αυτά, όταν βγάζει αυτά τα συμπεράσματα στην αξιολόγησή του, ούτε τότε η σκέψη και η στάση του θα είναι να αφήσει στην άκρη τις προθέσεις και τις επιθυμίες του και να μετανοήσει πραγματικά στον Θεό ή να δεσμευθεί πλήρως στο να είναι απλώς στη δούλεψη του Θεού και να κάνει το καθήκον του με αφοσίωση. Δεν έχει κάτι τέτοιο στο μυαλό του —τι έχει, λοιπόν, στο μυαλό του; «Αφού δεν πρόκειται να εκπληρωθούν οι προσδοκίες μου και να έχω κάποια θέση στον οίκο του θεού, στην εκκλησία, γιατί να συνεχίσω να βαδίζω σ’ αυτό το αδιέξοδο μονοπάτι; Η αλλαγή τόπου μπορεί να ωφελήσει τους ανθρώπους. Ίσως τα πράγματα ν’ αλλάξουν προς το καλύτερο για μένα αν πάω κάπου αλλού. Γιατί να μη φύγω απ’ αυτό το μέρος που μου ράγισε την καρδιά; Γιατί να μην αφήσω πίσω μου αυτό το μέρος όπου δεν εκπληρώνονται οι προσδοκίες μου, όπου είναι δύσκολο να εκπληρωθούν οι προσδοκίες μου;» Όταν σκέφτεται αυτά τα πράγματα ένας αντίχριστος, δεν σημαίνει αυτό ότι ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την εκκλησία; Εσείς θα θέλατε ένας τέτοιος άνθρωπος να φύγει ή να μείνει; Θα έπρεπε να πειστεί να μείνει; (Δεν θα έπρεπε να πειστεί και, ακόμη κι αν οι άλλοι προσπαθήσουν να τον πείσουν, δεν πρόκειται να μείνει.) Κανείς δεν μπορεί να τον κάνει να μείνει· αλήθεια είναι αυτό. Και τι το προκαλεί αυτό; Σε τελική ανάλυση, οι αντίχριστοι δεν αγαπούν την αλήθεια, οπότε μόνο πόνο θα νιώθουν μένοντας στον οίκο του Θεού. Θα είναι σαν να προσπαθεί κάποιος να κάνει μια πόρνη, μια παλιογυναίκα, να βοηθάει τον άντρα της και να μορφώνει τα παιδιά της, να είναι ενάρετη γυναίκα, καλή σύζυγος και στοργική μητέρα. Θα μπορούσε να τα κάνει αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Είναι θέμα της φύσης του καθενός. Επομένως, αν δεις ότι ένας αντίχριστος θέλει να αποσυρθεί, σε καμία περίπτωση μην προσπαθήσεις να τον μεταπείσεις —εκτός, βέβαια, αν είναι αλλιώς η κατάσταση κι εκείνος λέει: «Αν και είμαι αντίχριστος, θέλω να είμαι στη δούλεψη του οίκου του θεού. Θα αναγκάσω τον εαυτό μου να μην κάνω κακό και θα επαναστατήσω ενάντια στον Σατανά». Σε μια τέτοια περίπτωση, χρειάζεται να τον διώξουμε σαν μύγα; (Όχι.) Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορούμε να αφήσουμε τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους. Ωστόσο, πρέπει να εφαρμοστεί μια συγκεκριμένη διαδικασία: Αυτόν τον αντίχριστο πρέπει να τον εποπτεύουν και να τον παρακολουθούν περισσότεροι άνθρωποι και, με το πρώτο σημάδι μπελάδων, όπως το να θέλει να κάνει κακό, πρέπει να απομακρύνεται ταχύτατα. Αν δεν μπορεί να αντέξει την εποπτεία και την παρακολούθηση των άλλων, αν νιώθει ότι τον κακομεταχειρίζονται και δεν είναι διατεθειμένος απλώς να δουλεύει, τι μεταχείριση πρέπει να έχει ένας τέτοιος άνθρωπος; Πρέπει να τον βοηθήσεις να πάρει τον δρόμο του, λέγοντας: «Έχεις ταλέντο, και πρέπει να βγεις στον κόσμο των απίστων και να υλοποιήσεις τα μεγαλεπήβολα σχέδιά σου. Είσαι πολύ σπουδαίος για να βρίσκεσαι εδώ, δεν σου ταιριάζει η εκκλησία. Δεν μπορείς ν’ απλώσεις τα φτερά σου εδώ· αυτό το έργο είναι πολύ λίγο για τα ταλέντα σου. Αν επιστρέψεις στον κόσμο, μπορεί να πάρεις προαγωγή, να βγάλεις πολλά λεφτά και να γίνεις πλούσιος. Μπορεί να γίνεις ακόμη και διάσημος!» Να τον ενθαρρύνεις γρήγορα να φύγει. Αν επιδιώκει τον πλούτο και τη θέση, αν λαχταρά τα οφέλη της θέσης, τότε άφησέ τον να γυρίσει πίσω στον κόσμο για να δουλέψει και να βγάλει λεφτά, να γίνει αξιωματούχος και να απολαύσει τη ζωή της σάρκας. Κάποιοι ίσως ρωτήσουν μήπως αυτή η μεταχείριση προέρχεται από μια καρδιά χωρίς αγάπη. Στην πραγματικότητα, οι αντίχριστοι, ακόμη κι αν δεν τους πεις τέτοια πράγματα, θα σκεφτούν μέσα τους: «Χμμμ —τη μία μου δίνουν προαγωγή και την άλλη μ’ απαλλάσσουν από τα καθήκοντά μου. Μου δίνουν θέση, αλλά με παρακολουθούν, με εποπτεύουν και με κλαδεύουν —τι ενοχλητικό που είναι αυτό! Δεν θα ήταν δύσκολο να βρω θέση αυτού του είδους και, αν δεν πίστευα στον θεό, θα ήμουν πλούσιος και θα είχα ανέβει ψηλά στην κοινωνική ιεραρχία του κόσμου πια, θα ήμουν τουλάχιστον δημοτικό στέλεχος. Γεννήθηκα για να γίνω αξιωματούχος. Είμαι εξαιρετικός ό,τι κι αν κάνω έξω στον κόσμο, σε όλα τα καταφέρνω, μπορώ να κάνω όνομα σε οποιονδήποτε τομέα και κόβει το μυαλό μου». Ακόμη κι αν δεν τους πεις τέτοια πράγματα, εκείνοι αυτά θα λένε, και γι’ αυτό εσύ πρέπει γρήγορα να πεις κάποια ευχάριστα λόγια που θέλουν εκείνοι ν’ ακούσουν και να τους ενθαρρύνεις να φύγουν γρήγορα από την εκκλησία· αυτό θα είναι ωφέλιμο για όλους. Οι αντίχριστοι επιδιώκουν τη θέση, την εξουσία και το γόητρο. Δεν θέλουν να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, αλλά θέλουν πάντα να είναι σκάλες ανώτεροι απ’ τους άλλους, μέχρι που στο τέλος καταστρέφουν την υπόληψη και το κύρος τους, και ο Θεός τούς αναθεματίζει. Είστε διατεθειμένοι, λοιπόν, να είστε συνηθισμένοι άνθρωποι; (Ναι.) Είναι σημαντικό να είναι κανείς συνηθισμένος άνθρωπος. Να μην επιδιώκει τη φήμη και το κέρδος, αλλά αντίθετα να αρκείται στην πραγματική ζωή, να ζει με ηρεμία και χαρά, να είναι προσγειωμένος μέσα του· αυτό είναι το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Αν κάποιος θέλει συνέχεια να είναι ανώτερος, σκάλες πιο πάνω από τους άλλους, τότε αυτό ισοδυναμεί με το να ψήνεται στη φωτιά και να πέφτει στη μηχανή του κιμά· πάει γυρεύοντας για μπελάδες. Γιατί έχει τέτοια αισθήματα; Είναι καλό να είναι κάποιος σκάλες ανώτερος απ’ τους άλλους; (Όχι, δεν είναι.) Δεν είναι καλό. Κι όμως, οι αντίχριστοι επιμένουν να επιλέγουν αυτό το μονοπάτι. Εσείς μην ακολουθήσετε αυτό το μονοπάτι σε καμία περίπτωση!

Όταν η πίστη στον Θεό ενός συνηθισμένου διεφθαρμένου ανθρώπου ακόμα δεν έχει γερά θεμέλια, όταν αυτός ο άνθρωπος δεν έχει αναπτύξει ακόμα αληθινή πίστη στον Θεό, τότε έχει ελάχιστη πίστη και ανάστημα. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος αντιμετωπίσει κάποια αναποδιά, θα έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και θα σκέφτεται ότι ο Θεός δεν τον αγαπά, ότι τον απεχθάνεται. Βλέποντας ότι κάθε φορά συναντά αδιέξοδο και αποτυγχάνει, ότι δεν μπορεί να ικανοποιήσει τον Θεό, θα νιώσει αποκαρδιωμένος. Θα βιώσει, επίσης, κάποια αδυναμία και αρνητικότητα, ενώ μπορεί κάποιες φορές να σκεφτεί να εγκαταλείψει την εκκλησία. Όμως αυτό δεν είναι το ίδιο με την απείθεια. Τέτοιες σκέψεις κάνει κάποιος όταν είναι σε απόγνωση και νιώθει καταπτοημένος, κι αυτό είναι τελείως διαφορετικό από την απόσυρση ενός αντίχριστου. Όταν ένας αντίχριστος θέλει να αποσυρθεί, προτιμάει να πεθάνει παρά να μετανοήσει· όταν, όμως, ένας συνηθισμένος διεφθαρμένος άνθρωπος νιώθει αποκαρδιωμένος και σκέφτεται να εγκαταλείψει την εκκλησία, τότε με τη βοήθεια και τη συναναστροφή των άλλων, καθώς και με τη δική του ενεργή συνεργασία, με προσευχή και αναζήτηση, αλλά και με την ανάγνωση των λόγων του Θεού, τα λόγια του Θεού μπορούν σιγά σιγά να τον επηρεάσουν, να τον αλλάξουν, να αλλάξουν το αν θα μείνει ή θα φύγει, καθώς και την απόφαση και τη γνώμη του. Ταυτόχρονα, τα λόγια του Θεού μπορούν, επίσης, να τον βοηθήσουν να αναπτύξει σταδιακά μεταμέλεια, θετική στάση, καθώς και τη θέληση να επιμείνει, δίνοντάς του τη δυνατότητα να γίνει σιγά σιγά δυνατός. Αυτή είναι μια εκδήλωση της διαδικασίας της ζωής-εισόδου για έναν κανονικό άνθρωπο. Ένας αντίχριστος, από την άλλη, θα πολεμήσει μέχρις εσχάτων. Δεν θα μετανοήσει ποτέ και προτιμάει να πεθάνει από το να παραδεχτεί ότι έσφαλε, από το να αποκτήσει αυτογνωσία, από το να εγκαταλείψει την επιθυμία του για ευλογίες. Δεν διαθέτει ούτε στο ελάχιστο ζωή-είσοδο. Επομένως, έναν τέτοιον άνθρωπο, που δεν είναι διατεθειμένος απλώς να δουλεύει ή δεν το κάνει σωστά, απλώς συμβούλεψέ τον να φύγει από την εκκλησία. Είναι σοφή αυτή η απόφαση, είναι ο πιο σοφός τρόπος να χειριστείς ένα τέτοιο θέμα. Ακόμη κι αν δεν τον συμβουλέψεις να φύγει, θα μπορέσεις να τον πείσεις να μείνει; Μπορείς να αλλάξεις τη μέθοδο της επιδίωξής του ή την οπτική του; Ποτέ δεν θα καταφέρεις να τα αλλάξεις αυτά. Κάποιους ανθρώπους ο οίκος του Θεού τούς παροτρύνει να μείνουν, τους βοηθάει και τους στηρίζει, επειδή η αρνητικότητα και η αδυναμία τους, καθώς και οι διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν αποκαλύψει, είναι κοινές σε όλους τους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους και εντάσσονται στο πλαίσιο της κανονικότητας. Μέσα από τη συναναστροφή για τα λόγια του Θεού, με τη βοήθεια και την υποστήριξη των άλλων, σταδιακά μπορούν να δυναμώσουν, να αποκτήσουν ανάστημα, να αναπτύξουν πίστη στον Θεό και να κάνουν το καθήκον τους με ειλικρίνεια. Τέτοιους ανθρώπους πρέπει να τους βοηθάμε και να τους παροτρύνουμε να μείνουν. Ωστόσο, τους αντίχριστους που δεν επιθυμούν να είναι απλοί δουλευτές ή που δεν δουλεύουν καλά να τους ενθαρρύνεις να φύγουν, μια που, πολύ πριν τους συμβουλεύσεις να φύγουν, ήδη το έχουν θελήσει ή είναι έτοιμοι να φύγουν ανά πάσα στιγμή. Αυτές είναι οι διάφορες εκδηλώσεις και σκέψεις που έχουν οι αντίχριστοι όταν αντιμετωπίζουν την απαλλαγή από τα καθήκοντά τους και επιθυμούν να αποσυρθούν.