2. Πώς προσεγγίζουν οι αντίχριστοι τις αναπροσαρμογές του καθήκοντός τους

Οι αντίχριστοι έχουν εξαιρετικά πεισματάρικη στάση όσον αφορά την απόκτηση ευλογιών. Προσκολλώνται απελπισμένα στον στόχο τους να κερδίσουν ευλογίες και, όταν τους κλαδεύουν, νιώθουν αντίσταση μέσα τους και προσπαθούν με όλη τους τη δύναμη να το αμφισβητήσουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Από αυτό, μπορούμε να αποφανθούμε ότι οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους ή όταν τα τελευταία αναπροσαρμόζονται, νιώθουν μεγάλη ευαισθησία αναφορικά με το θέμα της απόκτησης ευλογιών. Γιατί νιώθουν ευαισθησία γι’ αυτό; Επειδή η καρδιά τέτοιων ανθρώπων είναι γεμάτη με την επιθυμία και τη φιλοδοξία να αποκτήσουν ευλογίες. Όλα όσα κάνουν είναι για να αποκτήσουν ευλογίες και για κανέναν άλλο σκοπό. Η μεγαλύτερη επιθυμία τους στη ζωή είναι να αποκτήσουν ευλογίες. Γι’ αυτό, λοιπόν, όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους ή όταν τα τελευταία αναπροσαρμόζονται, νιώθουν ότι έχασαν την ελπίδα τους να αποκτήσουν ευλογίες και, όπως είναι φυσικό, αρνούνται να υποταχθούν και συνεχίζουν να επιχειρηματολογούν υπέρ του εαυτού τους. Λαμβάνουν υπόψη μόνο τα δικά τους συμφέροντα και δεν νοιάζονται για το έργο του οίκου του Θεού. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι επιδέξιοι στον γραπτό λόγο, γι’ αυτό απαιτούν επίμονα να κάνουν κάποιο σχετικό καθήκον. Φυσικά, ο οίκος του Θεού δεν θα τους απογοητεύσει· ο οίκος του Θεού εκτιμά τα ταλαντούχα άτομα. Όποια χαρίσματα ή δυνατά σημεία έχουν οι άνθρωποι, ο οίκος του Θεού θα τους δώσει περιθώριο να τα χρησιμοποιήσουν, οπότε η εκκλησία κανονίζει να κάνουν έργο που σχετίζεται με κείμενα. Όμως, αφού περάσει λίγος καιρός, διαπιστώνεται ότι στην πραγματικότητα δεν κατέχουν αυτήν τη δεξιότητα και δεν είναι σε θέση να κάνουν σωστά αυτό το καθήκον· είναι εντελώς αναποτελεσματικοί. Το ταλέντο και το επίπεδό τους τους καθιστούν εντελώς ανίκανους γι’ αυτήν τη δουλειά. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις; Είναι δυνατόν απλά να τους ανεχτούμε και να πούμε: «Έχεις πάθος και, μολονότι δεν έχεις πολύ ταλέντο κι είσαι μετρίου επιπέδου, εφόσον είσαι πρόθυμος και δεν έχεις αντίρρηση να εργάζεσαι σκληρά, ο οίκος του Θεού θα σε ανεχτεί και θα σ’ αφήσει να συνεχίσεις να κάνεις αυτό το καθήκον. Δεν πειράζει αν δεν το κάνεις καλά. Ο οίκος του Θεού θα κάνει τα στραβά μάτια, οπότε δεν χρειάζεται ν’ αντικατασταθείς»; Αυτή είναι η αρχή βάσει της οποίας χειρίζεται τα θέματα ο οίκος του Θεού; Προφανώς και όχι. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως κανονίζεται ν’ αναλάβουν τα κατάλληλα γι’ αυτούς καθήκοντα με βάση το επίπεδο και τα δυνατά τους σημεία. Αυτή είναι η μία πλευρά του ζητήματος. Δεν αρκεί, όμως, να βασιζόμαστε μόνο σ’ αυτό, γιατί σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν ξέρουν ποιο καθήκον είναι κατάλληλοι να κάνουν και, ακόμη κι αν πιστεύουν ότι είναι καλοί σ’ αυτό, μπορεί να μην έχει έτσι το πράγμα, οπότε πρέπει να το δοκιμάσουν και να εκπαιδευτούν για κάποιο διάστημα. Το σωστό είναι να παρθεί η απόφαση με βάση το αν είναι αποτελεσματικοί ή όχι. Αν εκπαιδευτούν για ένα διάστημα και δεν φέρουν αποτελέσματα ή δεν σημειώσουν πρόοδο και επιβεβαιωθεί ότι δεν αξίζει να καλλιεργούνται, το καθήκον τους θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί και να τους ανατεθεί εκ νέου ένα καθήκον που να είναι κατάλληλο γι’ αυτούς. Το σωστό είναι τα καθήκοντα των ανθρώπων να αναπροσαρμόζονται και να ανατίθενται εκ νέου κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αυτό, επίσης, εναρμονίζεται με τις αρχές. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, δεν μπορούν να υπακούσουν στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού και, αντ’ αυτού, πάντα ακολουθούν τις σαρκικές προτιμήσεις τους στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι κάποιος λέει: «Το μεγαλύτερό μου όνειρο ήταν να γίνω διανοούμενος ή δημοσιογράφος, αλλά δεν μπόρεσα να το κάνω πραγματικότητα εξαιτίας των συνθηκών στην οικογένειά μου και για άλλους λόγους. Τώρα, όμως, κάνω έργο σχετικό με κείμενα στον οίκο του Θεού. Επιτέλους, πήρα αυτό που ήθελα!» Ωστόσο, δεν διαθέτει αρκετή κατανόηση της αλήθειας ούτε ιδιαίτερη πνευματική κατανόηση και δεν είναι ικανός να κάνει έργο σχετικό με κείμενα. Έτσι, αφού κάνει το καθήκον του για ένα διάστημα, μεταφέρεται σε κάποιο άλλο. Διαμαρτύρεται τότε: «Μα γιατί δεν μπορώ να κάνω το έργο που θέλω; Δεν μου αρέσει κανένα άλλο έργο!» Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Εφόσον ο οίκος του Θεού αναπροσάρμοσε το έργο του σύμφωνα με τις αρχές, γιατί δεν μπορεί να δεχτεί την αλλαγή; Δεν είναι πρόβλημα που έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση του αυτό; Δεν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και δεν υποτάσσεται στον Θεό· αυτό είναι έλλειψη λογικής, απλά. Κάνει πάντα το καθήκον του με βάση τις προσωπικές του προτιμήσεις και θέλει πάντα να κάνει τις δικές του επιλογές. Δεν είναι διεφθαρμένη διάθεση αυτό; Άραγε, το γεγονός ότι σου αρέσει να κάνεις κάτι εγγυάται και ότι μπορείς να το κάνεις καλά; Το γεγονός ότι σου αρέσει να κάνεις ένα συγκεκριμένο καθήκον σημαίνει και ότι μπορείς να το κάνεις επαρκώς; Απλώς και μόνο επειδή σου αρέσει να κάνεις κάτι δεν σημαίνει ότι είσαι και κατάλληλος γι’ αυτό· επιπλέον, ίσως να μην μπορείς να διακρίνεις για ποιο πράγμα είσαι κατάλληλος. Κατά συνέπεια, πρέπει να αποκτήσεις λογική και να μάθεις να υπακούς. Πώς οφείλεις, λοιπόν, να κάνεις πράξη την υπακοή όταν αναπροσαρμόζεται το καθήκον σου; Από μια άποψη, πρέπει να πιστέψεις ότι ο οίκος του Θεού έχει αναπροσαρμόσει το καθήκον σου με βάση τις αλήθεια-αρχές και όχι με βάση τις προτιμήσεις σου ή τις προκαταλήψεις οποιουδήποτε επικεφαλής ή εργάτη. Πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη ότι η αναπροσαρμογή του καθήκοντός σου αποφασίστηκε με βάση τα χαρίσματά σου, τα προτερήματά σου και άλλες πραγματικές περιστάσεις, και δεν ήταν αποτέλεσμα των ιδεών ενός μεμονωμένου ανθρώπου. Οφείλεις να μάθεις να υπακούς όταν αναπροσαρμόζεται το καθήκον σου. Αφού εκπαιδευτείς στο νέο σου καθήκον για λίγο και φέρεις αποτελέσματα κατά την εκτέλεσή του, θα διαπιστώσεις ότι είσαι πιο κατάλληλος να εκτελείς το συγκεκριμένο καθήκον και θα συνειδητοποιήσεις ότι ήταν λάθος να επιλέγεις καθήκοντα με βάση τις δικές σου προτιμήσεις. Δεν επιλύεται έτσι το ζήτημα; Το πιο σημαντικό είναι ότι ο οίκος του Θεού κανονίζει οι άνθρωποι να εκτελούν καθήκοντα όχι με βάση τις προτιμήσεις τους, αλλά με βάση τις ανάγκες του έργου και το αν το να εκτελέσει κάποιος ένα συγκεκριμένο καθήκον μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Εσείς θα λέγατε ότι ο οίκος του Θεού οφείλει να αναθέτει τα καθήκοντα με βάση τις ατομικές προτιμήσεις; Οφείλει να χρησιμοποιεί τους ανθρώπους με βάση την προϋπόθεση να ικανοποιούνται οι προσωπικές τους προτιμήσεις; (Όχι.) Ποιο από αυτά συνάδει με τις αρχές κατά τις οποίες χρησιμοποιεί τους ανθρώπους ο οίκος του Θεού; Ποιο απ’ αυτά συνάδει με τις αλήθεια-αρχές; Η επιλογή ανθρώπων σύμφωνα με τις ανάγκες του έργου στον οίκο του Θεού και τα αποτελέσματα των ανθρώπων που εκτελούν τα καθήκοντά τους. Έχεις μεν κάποιες κλίσεις και κάποια ενδιαφέροντα, έχεις μια κάποια επιθυμία να εκτελείς τα καθήκοντά σου, όμως πρέπει, άραγε, οι επιθυμίες, τα ενδιαφέροντα και οι κλίσεις σου να έχουν προτεραιότητα έναντι του έργου του οίκου του Θεού; Αν επιμένεις πεισματικά και λες: «Αυτό το έργο πρέπει να κάνω· αν δεν με αφήσουν να το κάνω, δεν τη θέλω τη ζωή, δεν θέλω να εκτελώ το καθήκον μου. Αν δεν με αφήσουν να κάνω αυτό το έργο, δεν θα έχω ενθουσιασμό για οτιδήποτε άλλο ούτε θα αφοσιωθώ πλήρως σε οτιδήποτε άλλο», τότε άραγε αυτό δεν δείχνει ότι η στάση σου απέναντι στην εκτέλεση καθηκόντων είναι προβληματική; Δεν δείχνει πλήρη έλλειψη συνείδησης και λογικής; Για να ικανοποιήσεις τις προσωπικές σου επιθυμίες και κλίσεις, και τα προσωπικά σου ενδιαφέροντα, δεν διστάζεις να επηρεάσεις και να καθυστερήσεις το έργο της εκκλησίας. Συμφωνεί αυτό με την αλήθεια; Πώς πρέπει να χειρίζεται κάποιος όσα δεν συμφωνούν με την αλήθεια; Λένε κάποιοι: «Πρέπει να θυσιάζει κανείς τον ατομικό εαυτό για χάρη του συλλογικού εαυτού». Είναι σωστό αυτό; Είναι η αλήθεια; (Όχι.) Τι δήλωση είναι αυτή; (Είναι μια σατανική πλάνη.) Είναι μια παράλογη δήλωση, παραπλανητική και συγκαλυμμένη. Αν εφαρμόσεις τη φράση «Πρέπει να θυσιάζει κανείς τον ατομικό εαυτό για χάρη του συλλογικού εαυτού» στο πλαίσιο της εκτέλεσης των καθηκόντων σου, τότε πας κόντρα στον Θεό και Τον βλασφημείς. Γιατί είναι βλασφημία του Θεού αυτό; Επειδή επιβάλλεις τη δική σου θέληση στον Θεό —κι αυτό είναι βλασφημία! Προσπαθείς να ανταλλάξεις τη θυσία του ατομικού εαυτού σου με την τελείωση και τις ευλογίες του Θεού· πρόθεσή σου είναι να κάνεις συμφωνία με τον Θεό. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη να θυσιάσεις τίποτε δικό σου· αυτό που απαιτεί ο Θεός είναι οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια και να επαναστατούν ενάντια στη σάρκα. Αν δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε επαναστατείς ενάντια στον Θεό και Του πας κόντρα. Εκτέλεσες ανεπαρκώς το καθήκον σου επειδή είχες λάθος προθέσεις και λάθος απόψεις για τα πράγματα, ενώ οι δηλώσεις σου ήταν τελείως αντίθετες με την αλήθεια. Όμως, ο οίκος του Θεού δεν σου στέρησε το δικαίωμα να εκτελείς καθήκοντα, απλώς τα αναπροσάρμοσε, αφού δεν ήσουν κατάλληλος για το τελευταίο που έκανες, και σου ανατέθηκε ένα νέο καθήκον το οποίο να σου ταιριάζει. Αυτό είναι πολύ φυσιολογικό και ευκολονόητο. Οφείλεις να χειριστείς σωστά αυτό το ζήτημα. Και ποιος είναι ο σωστός τρόπος να χειριστείς το ζήτημα σωστά; Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, κατ’ αρχάς πρέπει να αποδεχθείς την αξιολόγησή σου από τον οίκο του Θεού. Αν και υποκειμενικά μπορεί να σου αρέσει το καθήκον σου, στην πραγματικότητα δεν έχεις ούτε τις ικανότητες ούτε τις δεξιότητες γι’ αυτό, επομένως δεν μπορείς να κάνεις το συγκεκριμένο έργο. Αυτό σημαίνει ότι το καθήκον σου πρέπει να αναπροσαρμοστεί. Οφείλεις να υπακούσεις και να αποδεχθείς το νέο καθήκον σου. Εκπαιδεύσου πρώτα σ’ αυτό για ένα διάστημα· αν συνεχίζεις να θεωρείς ότι δεν τα καταφέρνεις αρκετά καλά και ότι το επίπεδό σου δεν επαρκεί, οφείλεις να πεις στην εκκλησία: «Δεν μπορώ να τα καταφέρω στο συγκεκριμένο καθήκον. Αν συνεχιστεί αυτό, θα παρεμποδιστεί το έργο». Αυτός είναι ένας πολύ λογικός τρόπος δράσης! Σε καμία περίπτωση μην προσπαθήσεις να παραμείνεις στο συγκεκριμένο καθήκον. Αν το κάνεις, θα παρεμποδιστεί το έργο. Αν αναφέρεις εγκαίρως το ζήτημα, η εκκλησία θα σου αναθέσει ένα κατάλληλο καθήκον με βάση τις συνθήκες σου. Ο οίκος του Θεού δεν αναγκάζει τους ανθρώπους να εκτελούν καθήκοντα. Δεν είναι καλό για σένα να βιώσεις την αναπροσαρμογή του καθήκοντός σου; Κατ’ αρχάς, σου δίνει τη δυνατότητα να προσεγγίσεις με ορθολογικό τρόπο τις προτιμήσεις και τις επιθυμίες σου. Μπορεί παλιότερα να είχες μια κλίση σχετικά μ’ αυτό και να σου αρέσει η λογοτεχνία και η συγγραφή, όμως το έργο που έχει να κάνει με κείμενα απαιτεί και πνευματική κατανόηση. Αν μη τι άλλο, πρέπει να καταλαβαίνεις την πνευματική ορολογία. Αν δεν διαθέτεις ίχνος κατανόησης της αλήθειας, δεν φτάνει να έχεις κάποιες μικρές δεξιότητες στον γραπτό λόγο. Θα πρέπει να κατακτήσεις την πνευματική κατανόηση, να καταλάβεις το πνευματικό λεξιλόγιο και να αποκτήσεις τη γλώσσα της πνευματικής ζωής μέσα από μια περίοδο εμπειρίας. Τότε μόνο θα είσαι σε θέση να εκτελείς έργο σχετικό με κείμενα στον οίκο του Θεού. Μέσα από μια περίοδο εμπειρίας και καθώς σου συμβαίνουν κάποια πράγματα, θα διαπιστώσεις ότι δεν διαθέτεις τη γλώσσα της εμπειρίας της ζωής, θα δεις την τεράστια ανεπάρκειά σου, θα γνωρίσεις το πραγματικό ανάστημά σου και θα δώσεις τη δυνατότητα στον οίκο του Θεού και στους αδελφούς και τις αδελφές σου να διακρίνουν ξεκάθαρα το επίπεδο και το ανάστημά σου. Είναι καλό για σένα αυτό. Αν μη τι άλλο, θα δεις έτσι πόσο υψηλό ή χαμηλό επίπεδο έχεις και θα μπορέσεις να μεταχειριστείς σωστά τον εαυτό σου. Δεν θα έχεις πια φαντασιοκοπίες για το επίπεδο και τις κλίσεις σου. Θα γνωρίσεις το πραγματικό ανάστημά σου, θα δεις με μεγαλύτερη ακρίβεια και σαφήνεια για ποια πράγματα είσαι ή δεν είσαι κατάλληλος και θα είσαι πιο σταθερός και πρακτικός ενώ εκτελείς το καθήκον σου. Αυτή είναι μία πτυχή. Η άλλη —και σημαντικότερη— είναι ότι, όποιον βαθμό κατανόησης κι αν αποκτήσεις, είτε μπορείς να κατανοήσεις αυτά τα πράγματα είτε όχι, όταν ο οίκος του Θεού κάνει ορισμένες διευθετήσεις για σένα, πρέπει, τουλάχιστον, να υιοθετήσεις αρχικά στάση υπακοής και να μην είσαι επιλεκτικός ή ιδιότροπος ούτε να έχεις τα δικά σου σχέδια και τις δικές σου επιλογές. Αυτήν τη λογική πρέπει να διαθέτεις πάνω απ’ όλα. Αν δεν είσαι ικανός να στοχαστείς σχετικά με τις προσμείξεις που υπάρχουν στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, δεν πειράζει. Το μόνο που έχει σημασία είναι να έχεις υποταγή στην καρδιά σου και να μπορείς να αποδέχεσαι την αλήθεια, να παίρνεις στα σοβαρά το καθήκον σου και να δείχνεις την αφοσίωσή σου, κι όταν ανακύπτουν προβλήματα ή όταν αποκαλύπτεις διαφθορά, να μπορείς να κάνεις αυτοκριτική, να καταλαβαίνεις τις ανεπάρκειες και τα ελαττώματά σου, και να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύσεις τα προβλήματά σου ή τις αποκαλύψεις της διαφθοράς σου. Έτσι, χωρίς να το καταλάβεις, η ζωή και το ανάστημά σου σταδιακά θα αναπτυχθούν καθώς εκτελείς το καθήκον σου, και τελικά θα μπορείς να εκτελείς επαρκώς το καθήκον σου. Εφόσον δαπανάς ειλικρινά για τον Θεό και δεν σταματάς ποτέ να αναζητάς την αλήθεια για να λύνεις τα προβλήματά σου καθώς βιώνεις το έργο του Θεού, θα λάβεις τις ευλογίες Του και Εκείνος δεν θα σε κακομεταχειριστεί.

Οι άνθρωποι, όταν αναπροσαρμόζονται τα καθήκοντά τους, αν ήταν απόφαση της εκκλησίας, τότε οφείλουν να την αποδεχθούν και να υπακούσουν· πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και να κατανοήσουν την ουσία του προβλήματος, καθώς και ποια είναι τα ελαττώματά τους. Είναι κάτι πολύ ωφέλιμο για τους ανθρώπους, κάτι που πρέπει να γίνεται πράξη. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν και να χειριστούν σωστά κάτι τόσο απλό, χωρίς να συναντούν ιδιαίτερες δυσκολίες ή ανυπέρβλητα εμπόδια. Όταν τα καθήκοντά τους αναπροσαρμόζονται, οι άνθρωποι πρέπει τουλάχιστον να υποτάσσονται, να επωφελούνται από την αυτοκριτική τους και να αξιολογούν με ακρίβεια το κατά πόσον η εκτέλεση των καθηκόντων τους είναι επαρκής. Αυτό, όμως, δεν ισχύει για τους αντίχριστους. Αυτό που εκδηλώνουν είναι διαφορετικό από των κανονικών ανθρώπων, ό,τι κι αν τους συμβαίνει. Πού έγκειται η διαφορά; Δεν υπακούν, δεν συνεργάζονται ενεργά ούτε αναζητούν την αλήθεια στο ελάχιστο. Αντίθετα, είναι εχθρικοί απέναντι στην αναπροσαρμογή και της αντιστέκονται, την αναλύουν, την αναλογίζονται και σπάνε το κεφάλι τους κάνοντας διάφορες υποθέσεις: «Γιατί δεν μου επιτρέπεται να κάνω αυτό το καθήκον; Γιατί με μεταθέτουν σε ένα ασήμαντο καθήκον; Είναι αυτό ένα μέσο για να με αποκαλύψουν και να με αποκλείσουν;» Συνεχίζουν να κλωθογυρίζουν στο μυαλό τους αυτό που συνέβη, δεν σταματούν να το αναλύουν και να το αναμασούν. Όποτε δεν συμβαίνει τίποτα, είναι απολύτως καλά, αλλά όταν συμβαίνει κάτι, μέσα τους ξεσπάει ταραχή και φουρτούνα και το κεφάλι τους γεμίζει ερωτήματα. Μπορεί εξωτερικά να φαίνεται ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους στο να στοχάζονται διάφορα ζητήματα, αλλά στην πραγματικότητα οι αντίχριστοι είναι απλώς πιο μοχθηροί από τους κανονικούς ανθρώπους. Πώς εκδηλώνεται αυτή η μοχθηρία; Οι σκέψεις τους είναι ακραίες, πολύπλοκες και μυστικοπαθείς. Πράγματα που δεν θα περνούσαν από το μυαλό ενός κανονικού ανθρώπου, ενός ανθρώπου με συνείδηση και λογική, αποτελούν κοινή υπόθεση για έναν αντίχριστο. Όταν γίνεται μια απλή αναπροσαρμογή στο καθήκον τους, οι άνθρωποι θα πρέπει να ανταποκρίνονται με στάση υπακοής, να κάνουν ό,τι τους λέει ο οίκος του Θεού και να κάνουν ό,τι μπορούν, ενώ ό,τι και να κάνουν να το κάνουν όσο καλύτερα μπορούν, με όλη τους την καρδιά και όλη τους τη δύναμη. Ο Θεός δεν σφάλλει σε ό,τι κάνει. Μια τέτοια απλή αλήθεια μπορεί να γίνει πράξη από ανθρώπους με λίγη συνείδηση και λογική, αλλά αυτό είναι πέρα από τις ικανότητες των αντίχριστων. Όταν πρόκειται για την αναπροσαρμογή των καθηκόντων τους, οι αντίχριστοι αμέσως αντιδρούν με διαφωνίες, σοφιστείες και απείθεια και βαθιά μέσα τους αρνούνται να την αποδεχτούν. Τι ακριβώς υπάρχει στην καρδιά τους; Καχυποψία και αμφιβολία· στη συνέχεια εξετάζουν τους άλλους χρησιμοποιώντας κάθε είδους μεθόδους. Βολιδοσκοπούν την κατάσταση με τα λόγια και τις πράξεις τους, ενώ μπορεί και να εξαναγκάζουν ή να παρασύρουν με αδίστακτα μέσα τους ανθρώπους να πουν την αλήθεια και να μιλήσουν ειλικρινά. Προσπαθούν να καταλάβουν γιατί μετατέθηκαν —γιατί δεν τους άφησαν να κάνουν το καθήκον τους; Ποιος ακριβώς κινούσε τα νήματα; Ποιος προσπαθούσε να τους κάνει τη ζωή δύσκολη; Μέσα τους, συνεχίζουν να αναρωτιούνται, συνεχίζουν να προσπαθούν να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει, ώστε να μπορέσουν να βρουν με ποιον να τα βάλουν ή να κλείσουν παλιούς λογαριασμούς. Δεν ξέρουν να έλθουν ενώπιον του Θεού και να κάνουν την αυτοκριτική τους, να δουν ποιο είναι το πρόβλημα μέσα τους· δεν αναζητούν την αιτία μέσα τους ούτε προσεύχονται στον Θεό κάνοντας την αυτοκριτική τους και λέγοντας: «Ποιο ήταν το πρόβλημα με τον τρόπο που έκανα το καθήκον μου; Μήπως ήμουν επιπόλαιος και δεν είχα αρχές; Υπήρξε κανένα αποτέλεσμα;» Αντί να αναρωτηθούν γι’ αυτά τα θέματα, συνεχώς αμφισβητούν μέσα τους τον Θεό: «Γιατί αναπροσαρμόστηκε το καθήκον μου; Γιατί με αντιμετωπίζουν έτσι; Γιατί είναι τόσο άκαρδοι; Γιατί με αδικούν; Γιατί δεν σκέφτονται την περηφάνια μου; Γιατί μου επιτίθενται και με αποκλείουν;» Όλα αυτά τα «γιατί» αποκαλύπτουν ολοφάνερα τη διεφθαρμένη διάθεση και τον χαρακτήρα των αντίχριστων. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ότι για ένα τόσο ασήμαντο θέμα όπως μια μετάθεση σχετική με τα καθήκοντα οι αντίχριστοι θα κάνουν τόση φασαρία, θα προκαλέσουν τέτοια αναστάτωση και θα προσπαθήσουν με κάθε διαθέσιμο μέσο να δημιουργήσουν τόσο μεγάλα προβλήματα. Γιατί να κάνουν ένα απλό πράγμα τόσο περίπλοκο; Υπάρχει ένας μόνο λόγος: Οι αντίχριστοι ποτέ δεν υπακούν στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού και πάντα συνδέουν στενά το καθήκον, τη φήμη το κέρδος και τη θέση τους με την ελπίδα τους να κερδίσουν ευλογίες και με τον μελλοντικό τους προορισμό, σαν να μην έχουν καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες και ανταμοιβές μόλις χάσουν τη φήμη και τη θέση τους, και αυτό τούς φαντάζει σαν να χάνουν τη ζωή τους. Σκέφτονται: «Πρέπει να είμαι προσεκτικός, δεν πρέπει να είμαι απρόσεκτος! Ο οίκος του θεού, οι αδελφοί και οι αδελφές, οι επικεφαλής και οι εργάτες, ακόμα και ο θεός —κανείς τους δεν είναι αξιόπιστος, δεν μπορώ να εμπιστευθώ κανέναν τους. Δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι κανέναν περισσότερο από τον εαυτό σου, αυτός είναι ο πιο αξιόπιστος. Αν δεν κάνεις εσύ τα σχέδιά σου, ποιος θα σε νοιαστεί; Ποιος θα σκεφτεί το μέλλον σου; Ποιος θα σκεφτεί αν λάβεις ευλογίες ή όχι; Επομένως, πρέπει να κάνω προσεκτικά τα σχέδιά μου και τους υπολογισμούς μου για την πάρτη μου. Δεν γίνεται να κάνω λάθη ούτε να δείξω την παραμικρή απροσεξία, γιατί τι θα κάνω αν προσπαθήσει κάποιος να με εκμεταλλευτεί;» Φυλάγονται, λοιπόν, από τους επικεφαλής και τους εργάτες του οίκου του Θεού, καθώς φοβούνται ότι κάποιος θα τους διακρίνει και θα τους καταλάβει, και τότε θα τους απαλλάξουν από τα καθήκοντά τους και θα πάει χαμένο το όνειρό τους για ευλογίες. Θεωρούν ότι πρέπει να διατηρήσουν τη φήμη και τη θέση τους ώστε να έχουν ελπίδες να κερδίσουν ευλογίες. Ένας αντίχριστος θεωρεί ότι το να ευλογηθεί είναι σπουδαιότερο κι από τους ουρανούς, σπουδαιότερο από τη ζωή, πιο σημαντικό από την επιδίωξη της αλήθειας, την αλλαγή διάθεσης ή την προσωπική σωτηρία και πιο σημαντικό από το να κάνει καλά το καθήκον του και να είναι ένα δημιουργημένο ον που ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Νομίζει ότι το να είναι κανείς ένα δημιουργημένο ον που ανταποκρίνεται στα πρότυπα, να κάνει καλά το καθήκον του και να σωθεί είναι όλα ασήμαντα πράγματα που δεν χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς ή σχολιασμού, ενώ η απόκτηση ευλογιών είναι το μόνο πράγμα σε ολόκληρη τη ζωή του που δεν μπορεί ποτέ να ξεχαστεί. Ό,τι κι αν συναντήσει, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, το συσχετίζει με το να ευλογηθεί, είναι απίστευτα επιφυλακτικός και προσεκτικός και πάντα αφήνει μια διέξοδο για τον εαυτό του. Έτσι, όταν το καθήκον του αναπροσαρμόζεται, αν πρόκειται για προαγωγή, ένας αντίχριστος θα σκεφτεί ότι έχει ελπίδα να ευλογηθεί. Αν πρόκειται για υποβιβασμό, από επικεφαλής ομάδας σε βοηθό επικεφαλής ομάδας ή από βοηθό επικεφαλής ομάδας σε απλό μέλος της ομάδας, προβλέπει ότι αυτό αποτελεί μεγάλο πρόβλημα και πιστεύει ότι οι ελπίδες του να κερδίσει ευλογίες είναι ελάχιστες. Τι είδους οπτική είναι αυτή; Είναι μια σωστή οπτική; Σε καμία περίπτωση. Αυτή η άποψη είναι παράλογη! Το αν κάποιος θα κερδίσει την έγκριση του Θεού ή όχι δεν βασίζεται στο καθήκον που κάνει, αλλά στο αν κατέχει την αλήθεια, αν υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό και αν είναι αφοσιωμένος. Αυτά είναι τα σημαντικότερα. Κατά την περίοδο της σωτηρίας τους από τον Θεό, οι άνθρωποι πρέπει να υποστούν πολλές δοκιμασίες. Ειδικά κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, πρέπει να γνωρίσουν πολλές αποτυχίες κι αναποδιές, όμως τελικά, αν κατανοήσουν την αλήθεια κι έχουν γνήσια υποταγή στον Θεό, θα εξασφαλίσουν την έγκρισή Του. Στο ζήτημα της μετάθεσης που σχετίζεται με το καθήκον τους, είναι σαφές ότι οι αντίχριστοι δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν έχουν καμία ικανότητα κατανόησης.

Ανάμεσα σε όλους όσοι κάνουν κάποιο καθήκον, πάντα θα υπάρχουν και μερικοί που δεν κάνουν τίποτα καλά. Δεν είναι καλοί στο να γράφουν άρθρα, καθώς δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, ενώ δεν αντιλαμβάνονται καν την πνευματική ορολογία, τη γλώσσα που χρησιμοποιούν συχνά οι χριστιανοί. Μπορεί να έχουν κάποιες δεξιότητες στο γράψιμο και κάποια μόρφωση, αλλά δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις αυτής της εργασίας. Αν τους βάλεις να διορθώνουν έγγραφα, μετά από λίγο φαίνεται ξεκάθαρα ότι ούτε αυτό μπορούν να κάνουν καλά. Υπολείπονται σε επίπεδο και πάντα τους ξεφεύγουν πράγματα, οπότε τους μεταθέτεις ξανά. Λένε ότι έχουν δεξιότητες στους υπολογιστές, αλλά, αφού κάνουν για ένα διάστημα, ένα καθήκον σ’ αυτόν τον τομέα ούτε και σ’ αυτό είναι καλοί. Φαίνεται ότι είναι καλοί μάγειρες, οπότε τους βάζεις να φτιάχνουν φαγητό για τους αδελφούς και τις αδελφές. Στο τέλος, όλοι αναφέρουν ότι τα γεύματα που ετοιμάζουν είναι ή πολύ αλμυρά ή πολύ άνοστα και είτε φτιάχνουν πολύ λίγο είτε πάρα πολύ. Βλέποντας ότι δεν είναι κατάλληλοι για το μαγείρεμα, κανονίζεις να διαδίδουν το ευαγγέλιο, αλλά μόλις ακούσουν ότι θα ενταχθούν στην ομάδα του ευαγγελίου, αποκαρδιώνονται και σκέφτονται: «Αυτό ήταν· με παροπλίζουν, τέρμα οι ελπίδες να ευλογηθώ. Μόνο να κλαίω μου μένει». Ύστερα, πεσμένοι και μέσα στην αρνητικότητα, πάνε από το κακό στο χειρότερο και δεν μπορούν να συγκεντρωθούν στη διάδοση του ευαγγελίου και την κατάθεση μαρτυρίας για το νέο έργο του Θεού. Αντ’ αυτού, σκέφτονται διαρκώς: «Πότε θα γυρίσω πάλι σε καθήκοντα σχετικά με κείμενα; Πότε θα μπορώ να κρατάω πάλι ψηλά το κεφάλι; Πότε θα μπορώ να μιλάω ξανά με τον άνωθεν ή να συμμετέχω στη λήψη αποφάσεων στο υψηλότερο επίπεδο; Πότε θα καταλάβουν όλοι και πάλι ότι είμαι επικεφαλής;» Περιμένουν μερικά χρόνια χωρίς να επιστρέψουν στα προηγούμενα καθήκοντά τους, ύστερα αρχίζουν και σκέφτονται: «Δεν έχει νόημα να πιστεύω στον θεό. Είμαι σαν όλους αυτούς εκεί έξω στον κόσμο που συναντούν ένα σωρό αναποδιές στο μονοπάτι τους για να γίνουν αξιωματούχοι, έτσι δεν είναι;» Σκέφτονται όλες αυτές τις αναποδιές και αποκαρδιώνονται ακόμα περισσότερο, χάνουν τελείως το κουράγιο τους. Λένε: «Τόσα χρόνια είμαι πιστός και δεν έχω γίνει ανώτερος επικεφαλής ούτε μία φορά. Αφού κατάφερα να υπηρετήσω ως επικεφαλής ομάδας, με απάλλαξαν από τα καθήκοντά μου, κι ούτε σε άλλα καθήκοντα έχω κάνει καλή δουλειά. Τι ατυχία με δέρνει —όλα στραβά μού πάνε πάντα. Είναι ακριβώς σαν να παλεύω με αμέτρητες αναποδιές στο μονοπάτι για να γίνω αξιωματούχος. Γιατί δεν μου δίνει προαγωγή ο οίκος του θεού; Η θέση και η υπόληψή μου έχουν πιάσει πάτο, αλήθεια. Κανείς δεν θυμάται ποιος είμαι και ο άνωθεν δεν με αναφέρει ποτέ. Περασμένα μεγαλεία, που λέμε. Τι θα κάνω που δεν έχω πετύχει πουθενά; Αγαπώ πάρα πολύ τον θεό, αγαπώ στ’ αλήθεια την εκκλησία και τον οίκο του θεού, επομένως γιατί δεν είμαι επιτυχημένος; Δεν έχει νόημα να πιστεύω στον θεό. Ήθελα πραγματικά να υλοποιήσω τα μεγαλεπήβολα σχέδιά μου εδώ, στον οίκο του θεού, να αξιοποιήσω την ενέργεια και τα προτερήματά μου, όμως ο θεός ούτε με βάζει σε σημαντικές θέσεις ούτε με βλέπει. Δεν έχει κανένα νόημα». Τι εννοούν με τις συνεχείς διαμαρτυρίες τους ότι δεν έχει κανένα νόημα; Εννοούν ότι δεν έχει νόημα να κάνουν το καθήκον τους, να επιδιώκουν την αλλαγή διάθεσης, να ακούνε την αλήθεια και να ακούνε κηρύγματα, να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και να αναζητούν τις αλήθεια-αρχές. Επομένως, για κείνους, τι έχει νόημα να κάνουν; Να έχουν μια επίσημη θέση, να κερδίσουν ευλογίες, να εκπληρωθεί η επιθυμία και η φιλοδοξία τους για ευλογίες, να κάνουν επίδειξη με κάθε ευκαιρία, να τους θαυμάζουν οι άλλοι και να έχουν γόητρο. Για εκείνους, τίποτε άλλο δεν έχει νόημα. Όταν νιώθουν ότι δεν έχει κανένα νόημα, όταν είναι αποκαρδιωμένοι, τότε βλέπουν τα πόδια τους να οδεύουν προς την έξοδο σαν από μόνα τους. Θέλουν να φύγουν από τον οίκο του Θεού, να αποσυρθούν. Αυτό σημαίνει ότι κινδυνεύουν. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κάνουν ένα καθήκον, ιδίως εκείνοι που κάνουν κάποιο ασήμαντο καθήκον που τους φέρνει συχνά σε επαφή με τους άπιστους· κάποιοι από αυτούς είναι με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να αποσυρθούν ανά πάσα στιγμή και, αν καταρρεύσει και η τελευταία γραμμή της άμυνάς τους, τότε το άλλο πόδι θα κάνει ένα αποφασιστικό βήμα προς τα έξω και θα φύγουν μια και καλή από τον οίκο του Θεού και θα εγκαταλείψουν οριστικά την εκκλησία. Όταν αναπροσαρμόζονται τα καθήκοντά τους, πράγματα όπως το πού μετατίθενται, το τι καθήκον κάνουν, το αν το καθήκον ικανοποιεί τις προσωπικές τους επιθυμίες ή όχι, το αν τους επιτρέπει να χαίρουν της εκτίμησης των άλλων και το ποια είναι η θέση και η ιεραρχία του νέου τους καθήκοντος, όλα αυτά οι συγκεκριμένοι άνθρωποι τα συνδέουν με τον σκοπό και την επιθυμία τους να αποκτήσουν ευλογίες. Με βάση τη στάση και την άποψη που έχουν οι αντίχριστοι σχετικά με την αναπροσαρμογή των καθηκόντων τους, πού έγκειται το πρόβλημα; Είναι ή δεν είναι σοβαρό πρόβλημα; (Είναι.) Ποιο είναι το πρόβλημα; (Συνδέουν τη φυσιολογική αναπροσαρμογή των καθηκόντων τους με τη θέση τους στην εκκλησία και με το αν μπορούν να κερδίσουν ευλογίες ή όχι. Όταν αναπροσαρμόζονται τα καθήκοντά τους, αντί να αποδεχθούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού και να υπακούσουν σ’ αυτές, θεωρούν ότι χάνουν τη θέση τους και πλέον δεν θα μπορούν να αποκτήσουν ευλογίες. Ύστερα, νιώθουν ότι η πίστη στον Θεό δεν έχει νόημα και θέλουν να φύγουν από τον οίκο του Θεού.) Το μεγαλύτερο λάθος τους εδώ είναι το ότι συνδέουν την αναπροσαρμογή των καθηκόντων τους με την απόκτηση ευλογιών. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να είχαν κάνει. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση αυτά τα δύο, αλλά επειδή η καρδιά των αντίχριστων είναι γεμάτη με την επιθυμία να αποκτήσουν ευλογίες, όποιο καθήκον κι αν κάνουν το συνδέουν με την απόκτηση ευλογιών, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να κάνουν καλά οποιοδήποτε καθήκον και, τελικά, να αποκαλύπτονται και να αποκλείονται. Απλώς δημιουργούν προβλήματα στον εαυτό τους και μπαίνουν σε ένα καταδικασμένο μονοπάτι.

Πώς οφείλεις να χειρίζεσαι το ζήτημα της εκτέλεσης του καθήκοντός σου; Πρέπει να έχεις τη σωστή στάση, πράγμα που αποτελεί προϋπόθεση για να εκτελείς καλά το καθήκον σου. Το ποιο καθήκον είναι το κατάλληλο για σένα θα πρέπει να βασίζεται στα δυνατά σου σημεία. Αν μερικές φορές το καθήκον που σου έχει ανατεθεί από την εκκλησία δεν είναι κάτι στο οποίο είσαι καλός ή κάτι που επιθυμείς να κάνεις, μπορείς να θίξεις το ζήτημα και να το επιλύσεις με την επικοινωνία. Αλλά αν μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον και είναι ένα καθήκον που οφείλεις να εκτελέσεις, αλλά δεν θέλεις να το κάνεις μόνο και μόνο επειδή φοβάσαι να υποφέρεις, τότε έχεις πρόβλημα. Εάν είσαι πρόθυμος να υπακούσεις και μπορείς να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα σου, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι είσαι σχετικά λογικός. Ωστόσο, αν προσπαθείς πάντα να υπολογίζεις ποια καθήκοντα έχουν μεγαλύτερο γόητρο και υποθέτεις ότι ορισμένα καθήκοντα θα κάνουν τους άλλους να σε περιφρονήσουν, αυτό αποδεικνύει ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση. Γιατί είσαι τόσο προκατειλημμένος απέναντι στην κατανόηση των καθηκόντων σου; Μήπως μπορείς να εκτελέσεις καλά ένα καθήκον αν το επιλέξεις με βάση τις δικές σου ιδέες; Αυτό δεν ισχύει απαραίτητα. Το σημαντικότερο εδώ είναι να απαλλαγείς από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου· αλλιώς, δεν θα είσαι σε θέση να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, ακόμη και αν είναι κάτι που σου αρέσει. Μερικοί άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους χωρίς αρχές και η εκτέλεση του καθήκοντός τους βασίζεται πάντα στις δικές τους προτιμήσεις, οπότε δεν είναι ποτέ σε θέση να επιλύσουν τις δυσκολίες, κάνουν όπως όπως κάθε καθήκον που εκτελούν και τελικά αποκλείονται. Μπορούν να σωθούν άνθρωποι σαν κι αυτούς; Πρέπει να επιλέγεις το καθήκον που σου ταιριάζει, να το εκτελείς καλά και να είσαι σε θέση να αναζητάς την αλήθεια για να απαλλάσσεσαι από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Μόνο τότε θα μπορέσεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν διαρκώς επιδιώκεις τις σαρκικές ανέσεις και επιζητάς να δείχνεις μια καλή εικόνα στο καθήκον σου, δεν θα μπορείς να το εκτελέσεις καλά. Και αν δεν μπορείς να εκτελέσεις καλά κανένα καθήκον, θα πρέπει να αποκλειστείς. Ορισμένοι άνθρωποι δεν είναι ικανοποιημένοι όποιο καθήκον κι αν εκτελούν· θεωρούν όλα τα καθήκοντα προσωρινά, είναι επιπόλαιοι και δεν αναζητούν την αλήθεια για να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν. Αποτέλεσμα; Εκτελούν τα καθήκοντά τους για αρκετά χρόνια χωρίς να κερδίσουν ζωή-είσοδο. Γίνονται απλοί δουλευτές και αποκλείονται. Εκείνοι το προκάλεσαν αυτό στον εαυτό τους, έτσι δεν είναι; Οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι δεν έχουν ποτέ τη σωστή στάση στα καθήκοντά τους. Τι σκέφτονται όταν μετατίθενται; «Νομίζετε ότι είμαι ένας απλός πάροχος υπηρεσιών; Όταν με χρησιμοποιείτε, με βάζετε να σας παρέχω υπηρεσίες και, όταν τελειώσετε μαζί μου, με διώχνετε έτσι απλά; Ε λοιπόν, δεν πρόκειται να παρέχω υπηρεσίες έτσι! Θέλω να γίνω επικεφαλής ή εργάτης, γιατί αυτή είναι η μόνη αξιοσέβαστη δουλειά εδώ. Αν δεν με αφήνετε να γίνω επικεφαλής ή εργάτης και εξακολουθείτε να θέλετε να μοχθώ, ξεχάστε το!» Τι είδους στάση είναι αυτή; Είναι στάση υποταγής; Σε ποια βάση προσεγγίζουν μια μετάθεση που αφορά το καθήκον τους; Στη βάση της παρορμητικότητας, των ιδεών τους και της διεφθαρμένης διάθεσής τους, σωστά; Και ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της προσέγγισης; Πρώτα απ’ όλα, θα μπορέσουν να είναι αφοσιωμένοι και ειλικρινείς στο επόμενο καθήκον τους; Όχι, δεν θα μπορέσουν. Θα έχουν θετική στάση; Σε τι κατάσταση θα είναι; (Σε κατάσταση απόγνωσης.) Ποια είναι η ουσία της απόγνωσης; Η αντιπαλότητα. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα μιας διάθεσης αντιπαλότητας και απόγνωσης; Μπορεί κάποιος που αισθάνεται έτσι να κάνει καλά το καθήκον του; (Όχι.) Αν κάποιος είναι πάντα αρνητικός και νιώθει αντιπαλότητα, είναι ικανός να κάνει ένα καθήκον; Όποιο καθήκον και αν κάνει, δεν μπορεί να το κάνει καλά. Πρόκειται για φαύλο κύκλο και δεν θα έχει καλό τέλος. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τέτοιοι άνθρωποι δεν βρίσκονται σε καλό μονοπάτι· δεν αναζητούν την αλήθεια, δεν είναι υποτακτικοί και δεν μπορούν να κατανοήσουν σωστά τη στάση και την προσέγγιση του οίκου του Θεού απέναντί τους. Αυτό αποτελεί πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Είναι μια απολύτως κατάλληλη αλλαγή καθήκοντος, όμως οι αντίχριστοι λένε ότι γίνεται για να τους βασανίσουν, ότι δεν τους φέρονται ανθρώπινα, ότι δεν υπάρχει αγάπη στον οίκο του Θεού, ότι τους φέρονται σαν να ήταν μηχανές, τους καλούν όταν τους χρειάζονται και μετά τους παραμερίζουν. Δεν είναι αυτό ένα στρεβλό επιχείρημα; Έχουν συνείδηση ή λογική όσοι λένε κάτι τέτοιο; Δεν έχουν ανθρώπινη φύση! Διαστρεβλώνουν ένα απολύτως σωστό θέμα, μετατρέπουν μια εντελώς κατάλληλη πρακτική σε κάτι αρνητικό —δεν είναι αυτή η μοχθηρία ενός αντίχριστου; Μπορεί κάποιος που είναι τόσο μοχθηρός να κατανοήσει την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Αυτό είναι το πρόβλημα των αντίχριστων: Ό,τι τους συμβαίνει το σκέφτονται με στρεβλό τρόπο. Και γιατί σκέφτονται με στρεβλό τρόπο; Επειδή έχουν εξαιρετικά μοχθηρή φύση-ουσία. Η φύση-ουσία των αντίχριστων είναι κατά κύριο λόγο μοχθηρή, έπεται δε η φαυλότητά τους, και αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά τους. Η μοχθηρή φύση των αντίχριστων τους εμποδίζει να κατανοήσουν σωστά οτιδήποτε· αντ’ αυτού, διαστρεβλώνουν τα πάντα, φτάνουν στα άκρα, διυλίζουν τον κώνωπα και δεν μπορούν να χειριστούν τα πράγματα σωστά ή να αναζητήσουν την αλήθεια. Στη συνέχεια, αντιστέκονται ενεργά στα πράγματα και ζητούν εκδίκηση, φτάνοντας μέχρι του σημείου να διαδίδουν αντιλήψεις και να εκτονώνουν αρνητικότητα, παρακινώντας και παρασύροντας τους άλλους να αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας. Διαδίδουν κρυφά κάποια παράπονα, κρίνουν τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται ο οίκος του Θεού τους ανθρώπους, κάποιους από τους διοικητικούς κανόνες του, τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν ορισμένοι επικεφαλής και καταδικάζουν αυτούς τους επικεφαλής. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι φαύλη. Οι αντίχριστοι όχι μόνο αντιστέκονται και δείχνουν απείθεια, αλλά παρασύρουν κι άλλους ανθρώπους να δείξουν απείθεια μαζί τους, να ταχτούν στο πλευρό τους και να τους ενθαρρύνουν. Τέτοια είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων. Δεν μπορούν να χειριστούν σωστά ούτε καν την απλή αναπροσαρμογή του καθήκοντός τους ούτε να την αποδεχθούν και να υποταχθούν σε αυτή ορθολογικά. Αντ’ αυτού, κάνουν φασαρία και προβάλλουν διάφορες δικαιολογίες, κάποιες από τις οποίες είναι ανάρμοστες και προκαλούν αποστροφή και απέχθεια στους άλλους. Αφού διαδώσουν διάφορες πλάνες και αιρέσεις, οι αντίχριστοι θα επιχειρήσουν να σώσουν ό,τι σώζεται για τον εαυτό τους και να κάνουν τους άλλους να πιστέψουν σ’ αυτούς. Αν αυτά τα μέτρα δεν πετύχουν, θα είναι σε θέση οι αντίχριστοι να αναστρέψουν την πορεία τους; Αν δεν μπορούν να προχωρήσουν σ’ αυτό το μονοπάτι, θα είναι σε θέση να αναζητήσουν την αλήθεια; Θα διαθέτουν καθόλου θέληση να μετανοήσουν; Σε καμία περίπτωση. Θα πουν: «Αν με εμποδίσεις να αποκτήσω ευλογίες, εγώ θα σας εμποδίσω όλους σας να τις αποκτήσετε! Αν δεν μπορώ να αποκτήσω ευλογίες, θα σταματήσω να πιστεύω!» Έχω μιλήσει παλιότερα για το ότι οι αντίχριστοι είναι τελείως παράλογοι· η φύση-ουσία πίσω από αυτόν τον παραλογισμό είναι ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι εξαιρετικά μοχθηροί και φαύλοι. Το σημείο για το οποίο συναναστρεφόμαστε τώρα είναι οι εκδηλώσεις και οι αποκαλύψεις που φανερώνουν εξολοκλήρου αυτήν τη φύση-ουσία, ένα σημείο που αποτελεί την πιο αυθεντική απόδειξη της συγκεκριμένης φύσης-ουσίας. Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους θυμώνουν αν τα καθήκοντά τους αναπροσαρμοστούν έστω και μία φορά, ενώ ορισμένοι, αφότου μετατεθούν αρκετές φορές και περάσουν από το ένα καθήκον στο άλλο, δεν είναι σε θέση να κάνουν κανένα απ’ αυτά καλά και, τελικά, σκέφτονται ότι δεν έχουν καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες και θέλουν να αποσυρθούν. Με λίγα λόγια, ανεξάρτητα από το πώς αναπροσαρμόζονται τα καθήκοντά τους, αν γίνουν τυχόν αναπροσαρμογές, αυτοί οι άνθρωποι μέσα τους θα τις αναλύσουν, θα τις κρίνουν και θα τις στριφογυρίσουν στο κεφάλι τους, και θα ησυχάσουν μόνο αν διαπιστώσουν ότι οι αναπροσαρμογές δεν έχουν σχέση με το αν θα αποκτήσουν ευλογίες. Αν τυχόν διαπιστώσουν ότι οι αναπροσαρμογές έχουν την παραμικρή σχέση με την απόκτηση ευλογιών ή επηρεάζουν τις ελπίδες τους να αποκτήσουν ευλογίες, αμέσως θα ξεσηκωθούν και θα δείξουν απείθεια, εκθέτοντας τη φύση-ουσία τους. Αν αυτή η απείθειά τους αποτύχει και οι ίδιοι εκτεθούν και απορριφθούν, θα καταστρώσουν σχέδια έκτακτης ανάγκης για τον εαυτό τους και θα φύγουν από τον οίκο του Θεού αποφασιστικά και χωρίς δισταγμό, έχοντας πάψει να πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού και έχοντας πάψει να αναγνωρίζουν ότι πιστεύουν στον Θεό. Η καθημερινή ζωή τους αλλάζει αμέσως και εξαφανίζεται απ’ αυτούς κάθε ομοιότητα πιστού στον Θεό. Ξαναρχίζουν αμέσως να πίνουν, να καπνίζουν, να φορούν ασυνήθιστα ρούχα και βαρύ μακιγιάζ, και να ντύνονται στην τρίχα. Εφόσον δεν μπορούσαν να τα απολαύσουν όλα αυτά ως πιστοί στον Θεό, σπεύδουν να αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο. Όταν τους μπαίνει στο μυαλό η ιδέα να αποσυρθούν, αμέσως σκέφτονται τα επόμενα βήματά τους, πώς θα δουλέψουν σκληρά στον κόσμο για να πάνε μπροστά, να βρουν τη θέση τους και να ζήσουν μια καλή ζωή, καθώς και πού βρίσκεται η διέξοδός τους. Σύντομα βρίσκουν μια διέξοδο, εντοπίζουν μια θέση για τον εαυτό τους ανάμεσα σ’ αυτές τις κακές τάσεις και μέσα σ’ αυτόν τον κακό κόσμο, και αποφασίζουν με τι θα ασχοληθούν —με τις επιχειρήσεις, την πολιτική ή κάποιο άλλο εγχείρημα, που θα τους επιτρέψει να ζήσουν μια καλύτερη ζωή από τους άλλους, να έχουν ευτυχία και χαρά για τον χρόνο που τους απομένει στη γη, να είναι πιο άνετη η σάρκα τους, που θα τους επιτρέψει να απολαύσουν πλήρως τη ζωή και να συμμετέχουν σε διασκεδάσεις και ψυχαγωγίες.

Όταν κλαδεύεται ένας αντίχριστος και όταν αναπροσαρμόζεται το καθήκον του, αυτό που σκέφτεται είναι το αν θα λάβει ευλογίες που σχετίζονται πολύ στενά με τον ίδιο. Όταν πιστέψει ότι δεν έχει πια ελπίδες για κάτι τέτοιο, θα θελήσει να αποσυρθεί, να φύγει από τον οίκο του Θεού και να ξαναγυρίσει στη ζωή ενός άπιστου. Με βάση αυτό, είναι προφανές ότι, εφόσον η φύση-ουσία ενός ανθρώπου είναι εξαιρετικά σημαντική, δεν είναι πολύ σημαντικές και οι επιλογές και η επιδίωξή του; Μία σκέψη κάνει τη διαφορά: Μία σωστή απόφαση και ίσως τελικά συνεχίσεις να αποδέχεσαι τη σωτηρία του Θεού, ενώ μία λάθος απόφαση μπορεί να σε κάνει άπιστο απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, να γίνεις κάποιος που δεν έχει καμία σχέση με τον οίκο του Θεού, με το έργο του Θεού ή με το καθήκον του. Μία και μοναδική σκέψη, μια στιγμή ή ένα μικρό ζήτημα μπορεί να αλλάξει εντελώς τη μοίρα κάποιου. Μια ασυλλόγιστη απόφαση, μια μικρή, ασυλλόγιστη σκέψη ή μια απλή οπτική μπορεί να επηρεάσει το πεπρωμένο κάποιου και να καθορίσει το πού θα καταλήξει την επόμενη στιγμή. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν συναντήσει κανένα πρόβλημα, όταν δεν έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με καμία απόφαση, έχουν την αίσθηση ότι καταλαβαίνουν πολλές αλήθειες, έχουν ανάστημα και μπορούν να παραμείνουν σταθεροί. Όταν, όμως, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με κάποια απόφαση, μια θεμελιώδη αρχή ή ένα σημαντικό ζήτημα, αυτό που θα επιλέξεις τελικά, η στάση σου απέναντι στον Θεό, καθώς και η οπτική και η στάση σου απέναντι στο θέμα θα καθορίσουν το πεπρωμένο σου και το αν θα μείνεις ή θα φύγεις. Οι επιλογές που έχουν την τάση να κάνουν οι αντίχριστοι, καθώς και οι υποκειμενικές επιθυμίες που έχουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους, όλες τους πάνε κόντρα στην αλήθεια. Δεν υπάρχει υποταγή μέσα σ’ αυτά τα πράγματα, μόνο αντιπαλότητα· δεν υπάρχει αλήθεια ούτε ανθρώπινη φύση, μόνο ανθρώπινες διεφθαρμένες διαθέσεις, ανθρώπινες πλάνες και αιρέσεις. Αυτά τα πράγματα συχνά γεννούν σκέψεις όπως το να εγκαταλείψουν τον οίκο του Θεού και να βυθιστούν στις κακές τάσεις, ενώ ανά πάσα στιγμή μπορεί να τους κάνουν να σκεφτούν: «Αν δεν έχω ελπίδα να ευλογηθώ, γιατί να μη φύγω από τον οίκο του θεού; Αν έτσι έχει το πράγμα, δεν θα συνεχίσω να πιστεύω ούτε να κάνω το καθήκον μου. Αν έτσι μου φέρονται στον οίκο του θεού, τότε δεν θα αναγνωρίζω πια τον θεό». Τέτοιες εξωφρενικά επαναστατικές σκέψεις, τέτοιες αιρέσεις και πλάνες, τέτοιες μοχθηρές ιδέες υπάρχουν συχνά και παραμένουν στην καρδιά ενός αντίχριστου. Γι’ αυτό και, ακόμη κι αν δεν αποσυρθούν στα μισά της πορείας τους καθώς ακολουθούν τον Θεό, τους είναι πολύ δύσκολο να ακολουθήσουν το μονοπάτι μέχρι τέλους και οι περισσότεροι από αυτούς θα αποπεμφθούν και θα αποβληθούν από την εκκλησία, επειδή έχουν κάνει πολύ κακό και έχουν προκαλέσει διατάραξη και αναστάτωση. Ακόμη κι αν εξαναγκάσουν τον εαυτό τους να παραμείνουν μέχρι τέλους, από τη φύση-ουσία των αντίχριστων βλέπουμε ότι, στην πραγματικότητα, είναι αναπόφευκτο να αποσυρθούν από την εκκλησία. Βαθιά μέσα τους μπορεί ακόμη και να σκέφτονται: «Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να εγκαταλείψω τον οίκο του θεού. Ακόμη κι αν κάνω τέτοιες σκέψεις, δεν γίνεται να φύγω. Θα μείνω εδώ μέχρι να πεθάνω. Θα παραμείνω στον οίκο του θεού και θα ακολουθήσω τον θεό μέχρι τέλους». Όσο κι αν η υποκειμενική τους θέληση τους υποχρεώνει να μην εγκαταλείψουν τον οίκο του Θεού, όσο κι αν επιμένουν ότι πρέπει να παραμείνουν με την υποκειμενική τους θέληση, η τελική τους μοίρα είναι να γνωρίσουν την αποστροφή και την απόρριψη του Θεού, και να εγκαταλείψουν τον οίκο του Θεού από μόνοι τους, μια που αποστρέφονται την αλήθεια και είναι μοχθηροί μέχρι το κόκαλο.