Τι είδους πράγματα κάνουν οι αντίχριστοι όσο εκτελούν το καθήκον τους ως επικεφαλής; Μόλις μιλήσαμε για το πώς προσπαθούν να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων και πώς επιτίθενται στους διαφωνούντες και τους αποκλείουν. Όμως, οι αντίχριστοι έχουν μία ακόμη κοινή εκδήλωση. Ποια είναι η στάση τους απέναντι σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια; (Το μίσος.) Και σε τι τους οδηγεί αυτό το μίσος; Μισούν απλώς αυτούς τους ανθρώπους, κι αυτό είναι όλο; Όχι. Ψάχνουν να βρουν τρόπους να τους αποκλείσουν και να τους καταστείλουν. Επιτίθενται στους διαφωνούντες και τους αποκλείουν. Αυτοί οι διαφωνούντες μπορεί να είναι λίγο μπερδεμένοι άνθρωποι, που δεν ξέρουν πώς να καλοπιάνουν τους άλλους ή πώς να αξιοποιούν τις φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Ίσως και να είναι άνθρωποι με ζήλο που επιδιώκουν αρκετά την αλήθεια. Ποια είναι, λοιπόν, η τρίτη τεχνική των αντίχριστων; Αποκλείουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια και τους επιτίθενται. Υπάρχει και μία ακόμη: Προσπαθούν να εξασφαλίσουν μια θέση για τον εαυτό τους στις καρδιές των ανθρώπων. Πώς ονομάζεται αυτό; (Καταλαμβάνουν τις καρδιές των ανθρώπων.) Αυτό προσπαθούν να πετύχουν. Ποια μέσα χρησιμοποιούν για να το κάνουν αυτό; (Εξυψώνουν τον εαυτό τους και καταθέτουν μαρτυρία γι’ αυτόν.) Και ποιος είναι ο στόχος των αντίχριστων όταν εξυψώνουν τον εαυτό τους και καταθέτουν μαρτυρία γι’ αυτόν; Είναι να καταλάβουν τις καρδιές των ανθρώπων και να τους ελέγχουν. Τι είδους πράγματα αναφέρουν συνήθως οι άνθρωποι όταν εξυψώνουν τον εαυτό τους και καταθέτουν μαρτυρία γι’ αυτόν; Ένα πράγμα που αναφέρουν είναι τα προσόντα τους. Για παράδειγμα, κάποιοι αναφέρουν πως έχουν φιλοξενήσει κάποιους ανώτερους επικεφαλής της εκκλησίας. Κάποιοι μάλιστα λένε: «Φιλοξένησα τον ίδιο τον Θεό και ήταν πολύ καλός μαζί μου. Σίγουρα θα οδηγηθώ στην τελείωση». Ποιο το νόημα να το πουν αυτό; (Προσπαθούν να κερδίσουν την εκτίμηση των άλλων.) Έχουν έναν στόχο όταν λένε αυτά τα πράγματα. Άλλοι λένε: «Έχω έρθει σ’ επαφή με τον Άνωθεν, έχει πολύ καλή γνώμη για μένα και με παρότρυνε να εργαστώ σκληρά στην επιδίωξή μου». Στην πραγματικότητα, κανείς δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι άποψη έχει για εκείνους ο Άνωθεν. Κάποιοι άνθρωποι υπερβάλουν πάρα πολύ και μερικές φορές επινοούν κιόλας πράγματα. Αν συγκεντρωθεί μια ομάδα ανθρώπων για να επαληθεύσει και να ελέγξει τις ιστορίες τους, θα τα χάσουν τελείως. Ο Άνωθεν μπορεί κάλλιστα να πει σε κάποιον: «Έχεις καλό επίπεδο και ικανότητα κατανόησης. Θα πρέπει να εξασκηθείς στη συγγραφή της βιωματικής σου μαρτυρίας. Μόλις αποκτήσεις εμπειρία ζωής, μπορείς να γίνεις επικεφαλής». Τι υπονοείται εδώ; Ότι παρόλο που αυτός ο άνθρωπος είναι ταλαντούχος, πρέπει να εκπαιδευτεί και να βιώσει πράγματα για ένα χρονικό διάστημα. Αν αυτός ο άνθρωπος καμαρώνει και επιδεικνύεται προτού εκπαιδευτεί ή αποκτήσει εμπειρία, ποια είναι η φύση του; Είναι αλαζόνας και επηρμένος και έχει χάσει κάθε λογική, έτσι δεν είναι; Ακόμη κι αν ο Άνωθεν αδελφός λέει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει επίπεδο και ότι είναι ταλαντούχος, απλώς τον ενθαρρύνει ή τον αξιολογεί. Ποιος είναι ο στόχος αυτού του ανθρώπου όταν γυρνάει εδώ κι εκεί και επιδεικνύεται μ’ αυτόν τον τρόπο; Να κερδίσει την εκτίμηση και τη λατρεία των άλλων. Αυτό που λέει είναι το εξής: «Κοίτα, ο Άνωθεν αδελφός μ’ έχει σε εκτίμηση. Γιατί, λοιπόν, εσύ δεν μ’ εκτιμάς; Τώρα που σου το είπα αυτό, θα πρέπει να μ’ έχεις κι εσύ σ’ εκτίμηση». Αυτόν τον στόχο θέλει να πετύχει. Κάποιοι άλλοι λένε: «Έχω υπάρξει επικεφαλής. Έχω υπάρξει επικεφαλής περιφέρειας, επικεφαλής επαρχίας, επικεφαλής εκκλησίας· άλλοτε έπεφτα όλο και χαμηλότερα στην ιεραρχία κι άλλοτε ανέβαινα όλο και πιο ψηλά σε βαθμίδα. Έχω προαχθεί και υποβιβαστεί πολλές φορές. Τελικά, οι Ουρανοί συγκινήθηκαν από την ειλικρίνειά μου και, σήμερα, είμαι για άλλη μια φορά ανώτερος επικεφαλής. Και δεν έχω υπάρξει ποτέ αρνητικός». Όταν τους ρωτάς γιατί δεν έχουν νιώσει ποτέ αρνητικότητα, απαντούν: «Έχω πίστη ότι ο πραγματικός χρυσός είναι γραφτό να λάμψει στο τέλος». Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο έχουν καταλήξει. Είναι αυτό η αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Τι είναι, λοιπόν, εφόσον δεν είναι η αλήθεια-πραγματικότητα; Είναι μια παράξενη θεωρία· θα μπορούσαμε να πούμε κι ότι είναι ένας παραλογισμός. Ποια μπορεί να είναι η συνέπεια όταν μιλάνε έτσι; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αυτός ο άνθρωπος επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια. Πήρε προαγωγή τόσες φορές και υποβιβάστηκε άλλες τόσες, αλλά δεν έγινε αρνητικός. Και τώρα έγινε ξανά επικεφαλής· ο πραγματικός χρυσός όντως λάμπει. Είναι θέμα χρόνου να οδηγηθεί στην τελείωση». Σ’ αυτό δεν στοχεύει αυτός ο άνθρωπος; Στην πραγματικότητα, σ’ αυτό ακριβώς στοχεύει. Ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο μιλούν οι αντίχριστοι, πάντοτε στοχεύουν στο να κερδίσουν την εκτίμηση και τη λατρεία των άλλων, να καταλάβουν μια ορισμένη θέση στην καρδιά τους ή να πάρουν μάλιστα τη θέση του Θεού εκεί μέσα· όλους αυτούς τους στόχους θέλουν να πετύχουν οι αντίχριστοι όταν καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Κάθε φορά που οι άνθρωποι μιλάνε, κηρύττουν, και συναναστρέφονται με κίνητρο να κερδίσουν την εκτίμηση και τη λατρεία των άλλων, μια τέτοια συμπεριφορά αποτελεί εξύψωση του εαυτού τους και κατάθεση μαρτυρίας γι’ αυτόν και στόχος τους είναι να καταλάβουν μια θέση στην καρδιά των άλλων. Αν και ο τρόπος με τον οποίο μιλούν αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πανομοιότυπος, έχει ως αποτέλεσμα, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, να καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους και να κερδίζουν τη λατρεία των άλλων. Τέτοιες συμπεριφορές απαντώνται σε όλους σχεδόν τους επικεφαλής και τους εργάτες, σε άλλους λιγότερο και σε άλλους περισσότερο. Αν φτάσουν σε ένα ορισμένο σημείο κατά το οποίο δεν μπορούν να βάλουν φρένο στον εαυτό τους, δυσκολεύονται να συγκρατηθούν και έχουν ιδιαίτερα ισχυρή και ξεκάθαρη πρόθεση και στόχο, θέλουν, δηλαδή, να τους αντιμετωπίζουν οι άλλοι σαν Θεό ή σαν είδωλο, και να πετύχουν έτσι τον στόχο τους να περιορίζουν και να ελέγχουν τους άλλους και όλοι να τους υπακούν και να τους λατρεύουν, τότε η φύση όλων των παραπάνω είναι η εξύψωση του εαυτού τους και η κατάθεση μαρτυρίας γι’ αυτόν, ενώ σε όλα αυτά υπάρχει μια ιδιότητα των αντίχριστων. Ποια μέσα χρησιμοποιούν συνήθως οι άνθρωποι για να εξυψώσουν τον εαυτό τους και να καταθέσουν μαρτυρία γι’ αυτόν; (Μιλάνε για κεφάλαιο.) Τι περιλαμβάνει η αναφορά τους στο κεφάλαιο; Αναφέρουν πόσο καιρό πιστεύουν στον Θεό, πόσο έχουν υποφέρει, πόσο μεγάλο τίμημα έχουν πληρώσει, πόσο έργο έχουν κάνει, πόσο μακριά έχουν ταξιδέψει, αλλά και πόσους ανθρώπους έχουν κερδίσει και πόσο έχουν ταπεινωθεί κατά τη διάδοση του ευαγγελίου. Μερικοί άνθρωποι μιλούν, επίσης, συχνά για το πόσες φορές έχουν συλληφθεί και έχουν μπει στη φυλακή, χωρίς ποτέ να προδώσουν την εκκλησία ή τους αδελφούς και τις αδελφές, μένοντας σταθεροί στη μαρτυρία τους, και ούτω καθεξής· όλα αυτά περιλαμβάνονται στην αναφορά που γίνεται στο κεφάλαιο. Με το πρόσχημα της εκτέλεσης του έργου της εκκλησίας, λειτουργούν τη δική τους επιχείρηση, παγιώνουν τη θέση τους και αφήνουν μια καλή εντύπωση στις καρδιές των ανθρώπων. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιούν κάθε είδους μεθόδους και τεχνάσματα για να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να επιτίθενται σε οποιονδήποτε έχει διαφορετικές απόψεις από τις δικές τους και να τον αποκλείουν· ειδικότερα κάνουν ό,τι μπορούν για να αποκλείσουν και να καταστείλουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια και εμμένουν στις αρχές. Και όσον αφορά αυτούς που είναι ανόητοι, ανίδεοι και μπερδεμένοι στην πίστη τους, καθώς και εκείνους που πιστεύουν στον Θεό μόνο για λίγο ή που έχουν μικρό ανάστημα, ποιες μεθόδους χρησιμοποιούν σ’ αυτούς; Τους παραπλανούν, τους προσελκύουν και μάλιστα τους απειλούν· χρησιμοποιούν όλες αυτές τις στρατηγικές για να πετύχουν τον στόχο τους να παγιώσουν τη θέσης τους. Όλες αυτές είναι οι τακτικές των αντίχριστων.

Τέτοια πράγματα συμβαίνουν συχνά στις εκκλησίες: Κάποιοι αδελφοί και αδελφές ακούνε κηρύγματα και συναναστροφές στα οποία ο Άνωθεν λέει ότι αν ένας επικεφαλής ή εργάτης κάνει κάτι που παραβιάζει τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, τότε ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει το δικαίωμα να το αναφέρει. Αφού το ακούνε αυτό κι αφού διακρίνουν ότι ένας επικεφαλής στην εκκλησία τους εργάζεται με τρόπο που δεν συμφωνεί με τις εργασιακές ρυθμίσεις, κάποιοι από αυτούς αποφασίζουν ότι θέλουν να τον αναφέρουν. Τότε, ο επικεφαλής το μαθαίνει και σκέφτεται: «Απ’ ό,τι φαίνεται υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που έχουν τα κότσια να με αναφέρουν. Πώς τολμούν! Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;» Στη συνέχεια, ερευνά ένα προς ένα τα δεκάδες μέλη της εκκλησίας. Μέχρι πού φτάνει σ’ αυτήν του την ερεύνα; Προσπαθεί να μάθει την ηλικία του καθενός, πόσο καιρό πιστεύει στον Θεό, τι καθήκοντα έχει εκτελέσει στο παρελθόν, ποια είναι τα τωρινά του καθήκοντα, με ποιον έρχεται σ’ επαφή, αν μπορεί να έρθει σ’ επαφή με τον Άνωθεν ή όχι, και ούτω καθεξής. Εξετάζει όλα αυτά τα πράγματα και καταβάλει τεράστια προσπάθεια για να το καταφέρει αυτό. Αφού ολοκληρώσει τη λεπτομερή του έρευνα, ανακαλύπτει ότι δύο ή τρεις άνθρωποι φαίνονται ύποπτοι, οπότε κατά την επόμενη συνάθροιση, κάνει ένα κήρυγμα που στοχεύει συγκεκριμένα σ’ αυτό το ζήτημα. Λέει: «Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν συνείδηση. Ποιος σ’ έχει καθοδηγήσει έως σήμερα στην πίστη σου στον θεό; Καταλαβαίνεις πλέον τόσες αλήθειες. Αν δεν συναθροιζόμουν και δεν συναναστρεφόμουν μαζί σου, θα μπορούσες να κατανοήσεις αυτές τις αλήθειες; Η εκκλησία μας έχει προσελκύσει τόσους ανθρώπους μέσω της διάδοσης του ευαγγελίου, και το έργο του ευαγγελίου έχει κάνει τεράστια πρόοδο. Αν δεν ήμουν εδώ να το κατευθύνω, θα ήσασταν εσείς σε θέση να προσελκύσετε κανέναν; Σε κάθε περίπτωση, ποιον πρέπει να ευχαριστήσετε για όλα αυτά;» Κάποιοι το συλλογίζονται αυτό και σκέφτονται: «Ο Θεός είναι Εκείνος που θα πρέπει να ευχαριστήσω. Ποια ήταν η συνεισφορά του ανθρώπου;» Τότε, όμως, ο επικεφαλής συνεχίζει, λέγοντας: «Αν δεν είχα ανακτήσει για χάρη σας αυτά τα βιβλία με τα λόγια του θεού, θα μπορούσατε να τ’ αποκτήσετε; Αν δεν ήμουν εγώ να οργανώνω τις συναθροίσεις, θα μπορούσατε να συγκεντρωθείτε; Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν συνείδηση! Αν έχετε, λοιπόν, συνείδηση, τι πρέπει να κάνετε; Όταν κατά καιρούς ο επικεφαλής σας κάνει κάποιο ασήμαντο λάθος, δεν πρέπει να το διερευνάτε τόσο λεπτομερώς. Μήπως προσπαθείς να επαναστατήσεις εναντίον του, όταν αρπάζεσαι από τα ελαττώματά του και αρνείσαι να τα αφήσεις κατά μέρος; Όταν προκύπτει κάτι δευτερεύον, θα πρέπει να το χειριζόμαστε εσωτερικά. Τι νόημα έχει να υποβάλει κανείς αναφορά; Οι άνθρωποι που αναφέρουν ζητήματα είναι ανίκανοι και έχουν χαμηλό ανάστημα. Είναι σωστό ν’ αναφέρονται τα πάντα στον άνωθεν; Πώς θα μπορούσε ο άνωθεν να έχει χρόνο να λύνει τέτοια προβλήματα; Αν πρέπει να λυθούν, τότε θα τα λύσουν οι επικεφαλής της εκκλησίας. Δεν μπορούν να συζητηθούν όλα αυτά κεκλεισμένων των θυρών; Πρέπει ν’ αναφέρετε τα πάντα στον άνωθεν; Αυτό δεν θα του προκαλούσε απλώς αναστάτωση; Άκου· αν αναφέρεις κάτι σ’ εμένα, τότε θα βρω μια λύση με ηρεμία και φιλική διάθεση και δεν θα σε κλαδέψω. Ξέρεις, όμως, ποια θα είναι η στάση του άνωθεν αν το αναφέρεις σ’ εκείνον; Δεν είναι να παίζει κανείς με τον άνωθεν· είναι σαν ένα λιοντάρι, σαν ένας αετός. Μπορούν οι άνθρωποι που έχουν μικρό ανάστημα όπως εμείς να φτάσουν το δικό του επίπεδο; Δεν θα σου βγει σε καλό αν αναφέρεις ένα πρόβλημα στον άνωθεν. Είναι σίγουρο ότι θα κλαδευτείς. Εμένα μου έχει συμβεί πολλές φορές αυτό. Πώς θα μπορούσε κάποιος με τόσο χαμηλό ανάστημα όσο το δικό σου να χειριστεί κάτι τέτοιο; Μπορεί ακόμη και να πάψεις να πιστεύεις. Και ποιος θα υποστεί τις συνέπειες; Αν θέλεις ν’ αναφέρεις κάτι, εσύ θα υποστείς τις συνέπειες. Όταν έρθει η ώρα που θα κλαδευτείς και θα γίνεις αρνητικός και αδύναμος, μην έρθεις να κατηγορήσεις εμένα. Αν θέλεις να υποβάλεις αναφορά, δεν θα σ’ εμποδίσω. Κάν’ το· θα δω ποιος έκανε την αναφορά!» Θα τολμούσε κανείς να υποβάλει αναφορά, όταν αυτός ο επικεφαλής τούς εκφοβίζει όλους μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Κάποιοι θα το ήθελαν, αλλά θα φοβόντουσαν πολύ να το κάνουν. Δεν είναι άχρηστοι αυτοί οι άνθρωποι; Τι φοβούνται; Πώς γίνεται να τους φοβίζει τόσο ο επικεφαλής; Ακόμη κι αν αυτός ο επικεφαλής ήθελε να τους βασανίσει μέχρι θανάτου, οι ζωές τους δεν βρίσκονται στα χέρια του· πώς θα τολμούσε αυτός ο επικεφαλής να τους βασανίσει χωρίς την άδεια του Θεού; Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά θα φοβόντουσαν πάρα πολύ να υποβάλουν μια αναφορά έχοντας δεχτεί λίγες φοβέρες από αυτόν τον επικεφαλής. Θα σκεφτόντουσαν: «Ο Θεός δεν φαίνεται πουθενά. Άραγε, θα χειριστεί ο Άνωθεν τον επικεφαλής, αν υποβάλω αναφορά; Κι αν δεν τον χειριστεί; Μήπως τότε θα μ’ εκδικηθεί ο επικεφαλής; Θα μπορώ μετά να κάνω κανονικά το καθήκον μου; Δεν πρέπει να υποβάλω αναφορά. Εξάλλου, αυτό το ζήτημα δεν είναι δική μου δουλειά. Κανείς άλλος δεν το έχει αναφέρει. Γιατί, λοιπόν, να το κάνω εγώ;» Θα έκαναν πίσω, δεν θα τολμούσαν να υποβάλουν αναφορά. Υπάρχει πιθανότητα ένας αντίχριστος να δείξει έλεος σ’ αυτούς τους ανθρώπους; (Όχι.) Τι θα τους κάνει; Μόλις εξακριβώσει ποιος σκοπεύει να τον αναφέρει, ποιος δεν έχει το ίδιο σκεπτικό μ’ εκείνον, θ’ αρχίσει να σκέφτεται: «Μονίμως σκαρώνεις κάτι· θέλεις διαρκώς ν’ αραδιάζεις βαρύγδουπες ιδέες, θέλεις συνεχώς να προκαλείς μπελάδες, θέλεις πάντα ν’ αναφέρεις τα δικά μου ζητήματα· αυτό είναι εξοργιστικό! Ψάχνεις να βρεις ευκαιρία να έρθεις σ’ επαφή με τον άνωθεν για να του αναφέρεις την κατάστασή μου. Τώρα κάνεις πίσω, δεν τολμάς να το κάνεις· όμως, ποιος ξέρει; Αν βρεις την κατάλληλη ευκαιρία, μπορεί τελικά να με αναφέρεις. Ε, λοιπόν, δεν θα μου ξεφύγεις!» Έτσι, ο αντίχριστος θα ψάχνει να βρει προφάσεις και ευκαιρίες να κακολογήσει αυτούς τους ανθρώπους, να κάνει τους αδελφούς και τις αδελφές να νιώθουν αποστροφή απέναντί τους. Έπειτα, θα σκεφτεί κάθε λογής τρόπους για να τους πιάσει στα πράσα, να τους προκαλέσει μπελάδες και ν’ αμαυρώσει τη φήμη τους. Και τι σκέφτονται μετά μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι; «Αυτό είναι τρομερό! Δεν υπάκουσα τον επικεφαλής, προσπάθησα να τον αναφέρω στα τυφλά και τώρα υποφέρω. Πρέπει να θυμάμαι αυτό το μάθημα: Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προσβάλω τον επικεφαλής! Αυτήν τη στιγμή, αυτός ο επικεφαλής κάνει κουμάντο. Αν πει “ανατολή” δεν μπορώ εγώ να πω “δύση”· αν πει “ένα”, δεν μπορώ εγώ να πω “δύο”. Πρέπει να κάνω ό,τι μου λέει ο επικεφαλής. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επικοινωνώ με τον Άνωθεν για ν’ αναφέρω προβλήματα. Αυτό είναι πολύ σοβαρό! Ο επικεφαλής με κάνει να υποφέρω και ο Άνωθεν δεν το γνωρίζει. Ποιος θα με υπερασπιστεί; Όπως λένε “Οι τοπικοί αξιωματούχοι έχουν μεγαλύτερο έλεγχο από τους κρατικούς αξιωματούχους!”» Αυτοί οι άνθρωποι έχουν γίνει αρνητικοί. Δεν πιστεύουν ότι στον οίκο του Θεού κυβερνά η αλήθεια, πόσο μάλλον ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλα τα πράγματα. Εξακολουθούν να έχουν τον Θεό στην καρδιά τους; Όχι, δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους. Δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό. Θέλουν ν’ αναφέρουν ένα πρόβλημα, αλλά φοβούνται αυτόν τον κακό άνθρωπο, δεν έχουν καμία ικανότητα να διακρίνουν τις μοχθηρές δυνάμεις, αυτός ο κακός άνθρωπος τους έχει κάνει να υποφέρουν εκεί όπου κατέχει την εξουσία, και είναι πλέον άχρηστοι. Αρχικά, είχαν κάποιο αίσθημα δικαιοσύνης κι αυτό είναι μια επιθυμητή ιδιότητα· επειδή, όμως, δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν ξέρουν πώς να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές, τους συνέθλιψε αυτός ο κακός άνθρωπος, ο ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστος, σε σημείο που έχασαν όλη τους την πίστη. Δεν ξέρουν πώς να βασιστούν στον Θεό για ν’ αναζητήσουν την αλήθεια ή για να ενεργήσουν με σοφία. Πλέον, όποτε βλέπουν έναν αντίχριστο, φοβούνται και δειλιάζουν. Πόσο πολύ φοβούνται; Σκέφτονται: «Οι κακοί άνθρωποι κατέχουν την εξουσία σ’ αυτόν τον κόσμο. Σε όποια ομάδα κι αν είμαι, πρέπει να συμπεριφέρομαι σωστά. Δεν έχω την ορμή και τα κότσια που χρειάζονται, οπότε όπου πάω, πρέπει να υπομένω την κακομεταχείριση και να υπακούω τους άλλους με προθυμία. Θα πρέπει να τους φέρομαι όπως στους προγόνους μου. Αν λένε “ανατολή”, δεν μπορώ εγώ να λέω “δύση”. Δεν μπορώ να εκφράζω διαφορετικές απόψεις, δεν μπορώ να υποβάλλω αναφορές για προβλήματα άλλων ούτε και να χώνω τη μύτη μου στις υποθέσεις άλλων. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να εστιάσω στην πίστη μου στον Θεό. Δεν πρέπει να προσβάλλω τους επικεφαλής και τους εργάτες, να τηρώ τις αλήθεια-αρχές, να λαχταρώ το φως ή ν’ αγαπώ τη δικαιοσύνη· δεν υπάρχει φως ούτε δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον κόσμο. Απλώς θα εστιάσω στο ν’ αντέξω ως το τέλος και θα θυμάμαι όπου πάω στο εξής ότι προτεραιότητά μου είναι η διατήρηση της γαλήνης!» Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν. Δεν τους έχει νικήσει αυτός ο αντίχριστος; (Ναι.) Τι το επιβεβαιώνει αυτό; Αφού τους κατέστειλε αυτός ο αντίχριστος, τους έχουν κοπεί τα ήπατα, φοβούνται πάρα πολύ να πουν ή να κάνουν το οτιδήποτε. Έχουν χάσει την πραγματική τους πίστη και δεν κάνουν πλέον το καθήκον τους με αφοσίωση· βαθιά μέσα τους, έχει σβήσει η μικρή φλόγα της αγάπης τους για δικαιοσύνη· έχουν ηττηθεί και νικηθεί ολοκληρωτικά από αυτόν τον αντίχριστο. Δεν είναι άχρηστοι; Δεν είναι δειλοί; (Ναι.) Πώς το ξέρετε; Αν τους ρωτήσεις: «Πώς τα πάει ο τάδε στην εκκλησία σας;», θ’ απαντήσουν: «Όχι άσχημα». Αν πεις: «Και τι γίνεται μ’ αυτόν τον νέο επικεφαλής της εκκλησίας που διαλέξατε όλοι; Τον ξέρεις;», θ’ απαντήσουν: «Δεν τον ξέρω τόσο καλά». Αν ρωτήσεις: «Πώς είναι τώρα εκεί η εκκλησιαστική ζωή; Έχει προκαλέσει κανείς αναστατώσεις;», θα πουν: «Μια χαρά είναι, όλα πάνε καλά». Οτιδήποτε κι αν τους ρωτήσεις, απλώς θ’ απαντήσουν με αυτά τα δυο λόγια. Δεν συμβαίνει αυτό επειδή είναι φοβισμένοι; Γιατί είναι τόσο φοβισμένοι; Επειδή δεν γνωρίζουν τη δικαιοσύνη του Θεού· δεν μπορούν να διακρίνουν τη μοχθηρία, τη βαρβαρότητα, τη σκληρότητα και το σκότος του Σατανά· δεν ξέρουν το νόημα και τη σημασία του να κυβερνά η αλήθεια, οπότε φοβούνται. Επομένως, ό,τι κι αν ρωτήσεις, η απάντησή τους θα είναι αόριστη και ασαφής· δεν θα πάρεις καμία απάντηση από αυτούς για το τι πραγματικά συμβαίνει στην εκκλησία ούτε θα μάθεις τι πραγματικά σκέφτονται μέσα τους. Θα κρυφτούν τόσο καλά, που δεν θα είσαι καν σίγουρος τι λένε. Δεν θα πουν τίποτα για τα προβλήματα που υπάρχουν στην εκκλησία ούτε θ’ αναφέρουν πώς είναι οι επικεφαλής και οι εργάτες και δεν πρόκειται να μάθεις τίποτα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Δεν θα μάθεις τίποτα για όλα αυτά· μόνο έτσι θα συζητούν μαζί σου. Και τι θα νιώθεις όσο τους ακούς; Θα νιώθεις σαν να υπάρχει κάποιο εμπόδιο ανάμεσα στη δική σου καρδιά και τη δική του. Η νοοτροπία τους είναι η εξής: «Μη ζητάς να μάθεις τίποτε για μένα, δεν θέλω να σου αποκαλύψω καμία πληροφορία ούτε τι πραγματικά συμβαίνει. Μείνε μακριά μου· αν προσπαθείς να μάθεις από μένα τι συμβαίνει στην εκκλησία, τότε προσπαθείς να μου προκαλέσεις μπελάδες και να διαταράξεις το τωρινό περιβάλλον διαβίωσής μου ή την τρέχουσα ρουτίνα και κατάσταση της ζωής μου. Μην μπλέκεσαι σε καμία πτυχή της ζωής μου· άσε με να χειριστώ αυτά τα πράγματα μόνος μου». Φοβούνται ότι ο αντίχριστος θα τους κάνει να υποφέρουν ή ότι θα τους εκδικηθεί, και φοβούνται ν’ αναφέρουν οποιαδήποτε προβλήματα για την εκκλησία τους. Δεν δείχνει αυτό ότι παραδίδονται σ’ αυτόν τον αντίχριστο; Δεν τους έχει παραπλανήσει και δεν τους ελέγχει αυτός ο αντίχριστος; (Ναι.) Και όταν το βλέπει αυτό ο αντίχριστος, νιώθει ικανοποίηση. Έχει βασανίσει τους ανθρώπους σε σημείο που δεν τολμούν πλέον ν’ αναφέρουν τα προβλήματά του, οπότε ελέγχει αυστηρά την εκκλησία. Ένας αντίχριστος ελέγχει πολλούς ανθρώπους στην εκκλησία μ’ αυτόν τον τρόπο; Έχετε εσείς εμποδίσει ποτέ κάποιον ν’ αναφέρει ένα ζήτημα; Μπορεί να το έχετε κάνει αλλά να μην το έχετε συνειδητοποιήσει ή μπορεί να το κάνετε στο μέλλον. Όταν, λοιπόν, οι αντίχριστοι παίρνουν με το μέρος τους και ελέγχουν τους ανθρώπους, θεωρείται αυτό πρόβλημα; (Ναι.) Ορισμένοι λένε: «Κάποιοι άνθρωποι στην εκκλησία φοβούνται έναν αντίχριστο, αλλά δεν πιστεύουν σ’ αυτόν ούτε τον ακολουθούν, πόσο μάλλον τον υπηρετούν. Απλώς τους περιορίζει λίγο αυτός ο αντίχριστος και καθυστερεί την είσοδό τους στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Γιατί λες ότι είναι πρόβλημα αυτό;» Αφενός, εξετάζοντας τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να πάρουν με το μέρος τους τους ανθρώπους και να τους ελέγχουν, θα πρέπει να μπορείτε να διακρίνετε ότι η φύση-ουσία τους είναι η ουσία του Σατανά, ότι είναι εχθρική απέναντι στην αλήθεια και στον Θεό. Οι αντίχριστοι θέλουν ν’ ανταγωνίζονται τον Θεό για τους ανθρώπους, να ανταγωνίζονται για τον εκλεκτό λαό Του. Αφετέρου, οι μέθοδοι και οι τρόποι με τους οποίους λειτουργούν οι αντίχριστοι μπορούν πράγματι να έχουν επίδραση στους ανθρώπους που είναι ανόητοι, ανίδεοι, μπερδεμένοι και δεν κατανοούν την αλήθεια. Μπορούν πράγματι να παραπλανήσουν αυτούς τους ανθρώπους, να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους, αναγκάζοντάς τους να τους συμβουλεύονται για τα πάντα και να συμμορφώνονται με όλα όσα λένε. Οι αντίχριστοι, όχι μόνο κρατούν κλειστά τα στόματα αυτών των ανθρώπων, αλλά ελέγχουν και τις πράξεις τους, επηρεάζουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους και την κατεύθυνση προς την οποία βαδίζουν. Αυτές τις επιδράσεις και τις συνέπειες έχουν οι ενέργειες των αντίχριστων σε όσους είναι ανόητοι και ανίδεοι.

Μόλις τώρα αναφέρθηκα στις διάφορες αλήθειες που σχετίζονται με το καθήκον ενός επικεφαλής ή ενός εργάτη. Επίσης, εξέθεσα ορισμένα προβλήματα που έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, εστιάζοντας κυρίως στις εκδηλώσεις του πιο σοβαρού είδους τέτοιων ανθρώπων· και ποιοι άνθρωποι είναι αυτοί; (Οι αντίχριστοι.) Ποια είναι η κοινή εκδήλωση που εμφανίζουν όλοι οι αντίχριστοι; Προσπαθούν ν’ αποκτήσουν οι ίδιοι δύναμη και να ελέγχουν την εκκλησία. Τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει την επιθυμία τους για δύναμη· η δύναμη είναι η ζωή τους, η ρίζα τους· είναι το θέμα, η κατεύθυνση και ο σκοπός γύρω από τα οποία περιστρέφεται οτιδήποτε κάνουν στη ζωή. Επομένως, οι πράξεις των αντίχριστων και οι διαθέσεις που αποκαλύπτουν είναι ίδιες με τις τακτικές που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να παραπλανήσει, να πάρει με το μέρος του και να ελέγξει τους ανθρώπους. Μπορεί να ειπωθεί ότι όλα όσα κάνει ένας τέτοιος άνθρωπος τον οδηγούν να γίνει απλώς και μόνο διέξοδος, προσωποποίηση και έκφραση του Σατανά· ο κύριος σκοπός του πίσω από κάθε πράξη και συμπεριφορά του είναι ν’ αποκτήσει δύναμη. Και ποιον προσπαθεί να ελέγξει; Τους ανθρώπους που καθοδηγεί, οι οποίοι είναι ακόλουθοι του Θεού, τους ανθρώπους που βρίσκονται υπό την εξουσία του και τους οποίους μπορεί να ελέγξει. Πριν από λίγο, μιλήσαμε και για τις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να ελέγχουν τους ανθρώπους. Η πρώτη είναι ότι προσπαθούν να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων· η δεύτερη είναι ότι επιτίθενται στους διαφωνούντες και τους αποκλείουν· η τρίτη είναι ότι αποκλείουν και επιτίθενται στους ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια· η τέταρτη είναι ότι μονίμως εξυψώνουν τον εαυτό τους και καταθέτουν μαρτυρία γι’ αυτόν· και η πέμπτη είναι ότι παραπλανούν, προσελκύουν, απειλούν και ελέγχουν τους ανθρώπους. Και οι πέντε αυτές κύριες εκδηλώσεις είναι βασικές τεχνικές και μέσα που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για ν’ αποκτήσουν δύναμη και να κατέχουν και να ελέγχουν τους ανθρώπους. Αυτές είναι οι ευρείες κατηγορίες. Στη συνέχεια, θα αναλύσουμε αυτές τις ευρείες κατηγορίες και θα συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτές με περισσότερες λεπτομέρειες.

Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι προσπαθούν να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων

A. Προσελκύουν τους ανθρώπους με μικρές χάρες

Η πρώτη τεχνική που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να ελέγχουν τους ανθρώπους είναι να παίρνουν με το μέρος τους τις καρδιές τους. Πόσοι τρόποι υπάρχουν για να πάρει κανείς με το μέρος του τις καρδιές των ανθρώπων; Ένας τρόπος είναι να τους προσελκύσει με μικρές χάρες. Οι αντίχριστοι, κάποιες φορές δίνουν στους ανθρώπους όμορφα πράγματα, κάποιες φορές τους κολακεύουν και κάποιες φορές τους δίνουν μικρές υποσχέσεις. Και κάποιες άλλες φορές, βλέπουν ότι κάποια καθήκοντα μπορούν να δώσουν την ευκαιρία στους ανθρώπους να βγουν στο προσκήνιο ή ότι οι άλλοι πιστεύουν πως αυτά τα καθήκοντα μπορούν να επιφέρουν πλεονεκτήματα σε όποιον τα κάνει, με αποτέλεσμα να τον εκτιμούν όλοι, κι έτσι αναθέτουν αυτά τα καθήκοντα σε όσους θέλουν να πάρουν με το μέρος τους. Οι «μικρές χάρες» περιλαμβάνουν πολλά πράγματα: Κάποιες φορές είναι υλικά πράγματα· κάποιες φορές είναι άυλα πράγματα και κάποιες φορές είναι ευχάριστα λόγια που θέλουν ν’ ακούσουν οι άνθρωποι. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος γίνεται αδύναμος όταν του συμβαίνει κάτι και χάνει το κίνητρο να κάνει το καθήκον του. Όταν συγκρίνει αυτήν την αδυναμία του με τα λόγια του Θεού, συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για έλλειψη αφοσίωσης απέναντι στον Θεό, απροθυμία να κάνει το καθήκον του και έλλειψη πραγματικής υποταγής, οπότε κατηγορεί σε μεγάλο βαθμό τον εαυτό του. Ένας επικεφαλής, όταν το βλέπει αυτό, μπορεί να πει: «Έχεις απλώς μικρό ανάστημα. Ο θεός δεν θα το δει έτσι αυτό το ζήτημα. Πιστεύεις λίγο καιρό μόνο. Δεν μπορείς να έχεις τόσο μεγάλες απαιτήσεις από τον εαυτό σου. Αυτά τα πράγματα παίρνουν καιρό· δεν μπορείς να τα επισπεύσεις. Ο θεός δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις από τους ανθρώπους, και ένας άνθρωπος που πιστεύει σ’ εκείνον λίγο καιρό, όπως εσύ, είναι φυσιολογικό να είναι κάποιες φορές αδύναμος. Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείς γι’ αυτό». Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται ν’ ανησυχεί κανείς όταν είναι αδύναμος, κι ακόμα λιγότερο εάν συνεχίζει να είναι αδύναμος, και ότι όλο αυτό είναι κανονική αρνητικότητα και ο Θεός δεν το θυμάται. Κάποιοι είναι υπερβολικά συναισθηματικοί και περιορίζονται πάντα από τα συναισθήματά τους όταν κάνουν το καθήκον τους, και ο επικεφαλής τους λέει: «Αυτό οφείλεται στο μικρό σου ανάστημα. Δεν υπάρχει πρόβλημα». Κάποιοι είναι τεμπέληδες και δεν κάνουν με αφοσίωση το καθήκον τους, αλλά ο επικεφαλής τους δεν τους επιπλήττει. Αντιθέτως, τους λέει σε κάθε ευκαιρία ευχάριστα πράγματα που θέλουν ν’ ακούσουν, για να τους ικανοποιήσει κι έτσι να λένε ότι είναι καλός και να τους δείξει πόση κατανόηση έχει και πόσο στοργικός είναι. Αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται: «Ο επικεφαλής μας είναι σαν μια στοργική μάνα. Μας αγαπάει αληθινά· εκπροσωπεί πραγματικά τον Θεό. Είναι πραγματικά από τον Θεό!» Αυτό που δεν λένε αλλά υπονοούν σ’ αυτήν τη φράση είναι ότι ο επικεφαλής τους μπορεί να ενεργεί ως φερέφωνο του Θεού, ότι μπορεί να εκπροσωπεί τον Θεό. Είναι αυτός ο σκοπός αυτού του επικεφαλής; Ίσως να μην είναι τόσο ξεκάθαρο, αλλά ένας από τους σκοπούς του είναι προφανής: Θέλει να λένε οι άνθρωποι ότι είναι ένας υπέροχος επικεφαλής, ότι νοιάζεται για τους άλλους, δείχνει συμπόνια για τις αδυναμίες των ανθρώπων και μεγάλη κατανόηση για όσα έχουν στην καρδιά τους. Όταν ένας επικεφαλής εκκλησίας βλέπει τους αδελφούς ή τις αδελφές να κάνουν επιπόλαια το καθήκον τους, μπορεί να μην τους επιπλήξει, αν και θα έπρεπε. Όταν βλέπει ξεκάθαρα ότι ζημιώνονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν τον απασχολεί ούτε κάνει ερωτήσεις και δεν προσβάλει στο ελάχιστο τους άλλους. Στην πραγματικότητα, δεν νοιάζεται στ’ αλήθεια για τις αδυναμίες των ανθρώπων· αντιθέτως, η πρόθεση και ο σκοπός του είναι να πάρει με το μέρος του τις καρδιές των ανθρώπων. Έχει πλήρη επίγνωση του εξής: «Εφόσον το κάνω αυτό και δεν προσβάλλω κανέναν, θα με θεωρούν καλό επικεφαλής. Θα έχουν καλή άποψη για μένα και θα μ’ εκτιμούν. Θα μ’ εγκρίνουν και θα με συμπαθούν». Δεν τον ενδιαφέρει πόση ζημιά υφίστανται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ούτε πόσο μεγάλες απώλειες προκαλούνται στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, ούτε πόσο αναστατώνεται η εκκλησιαστική ζωή του. Επιμένει απλώς στη σατανική του φιλοσοφία και δεν προσβάλλει κανέναν. Βαθιά μέσα του, δεν κατηγορεί καθόλου τον εαυτό του. Όταν βλέπει κάποιον να προκαλεί διαταράξεις και αναστατώσεις, το πολύ πολύ να του πει δυο κουβέντες, υποβαθμίζοντας το ζήτημα, κι αυτό είναι όλο. Δεν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια ούτε του επισημαίνει την ουσία του προβλήματος, πόσο μάλλον αναλύει την κατάστασή του. Επιπλέον, δεν συναναστρέφεται ποτέ πάνω στις προθέσεις του Θεού. Ένας ψευδοεπικεφαλής δεν εκθέτει ούτε αναλύει ποτέ τα σφάλματα που κάνουν συχνά οι άνθρωποι ή τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν συνήθως. Δεν λύνει πραγματικά προβλήματα, αλλά αντιθέτως δείχνει επιείκεια στους εσφαλμένους τρόπους άσκησης και τις αποκαλύψεις διαφθοράς των ανθρώπων και, όσο αρνητικοί ή αδύναμοι κι αν είναι εκείνοι, δεν το παίρνει στα σοβαρά. Απλώς κηρύττει κάποια λόγια και δόγματα και λέει μια-δυο κουβέντες προτροπής για να αντιμετωπίσει την κατάσταση επιπόλαια, προσπαθώντας να διατηρήσει την αρμονία. Ως αποτέλεσμα, οι εκλεκτοί του Θεού δεν ξέρουν πώς να κάνουν αυτοκριτική και ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία, δεν υπάρχει καμία λύση για όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν, και ζουν ανάμεσα σε λόγια και δόγματα, αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, χωρίς καθόλου ζωή-είσοδο. Μάλιστα, βαθιά μέσα τους πιστεύουν το εξής: «Ο επικεφαλής μας δείχνει ακόμη μεγαλύτερη κατανόηση για τις αδυναμίες μας από ό,τι ο Θεός. Το ανάστημά μας είναι πολύ μικρό για ν’ ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του Θεού. Απλώς πρέπει να εκπληρώνουμε τις απαιτήσεις του επικεφαλής μας. Αν υποταχθούμε στον επικεφαλής μας, υποτασσόμαστε στον Θεό. Αν μια μέρα ο Άνωθεν απαλλάξει τον επικεφαλής μας απ’ το καθήκον του, θα διαμαρτυρηθούμε. Προκειμένου να κρατήσουμε τον επικεφαλής μας και να μην επιτρέψουμε την απαλλαγή του από το καθήκον του, θα διαπραγματευτούμε με τον Άνωθεν και θα τον αναγκάσουμε να συμφωνήσει με τα αιτήματά μας. Έτσι θα κάνουμε το σωστό για τον επικεφαλής μας». Όταν οι άνθρωποι κάνουν τέτοιες σκέψεις, όταν έχουν δημιουργήσει τέτοια σχέση με τον επικεφαλής τους και έχει αναπτυχθεί βαθιά μέσα τους μια τέτοιου είδους εξάρτηση, ζήλια και λατρεία γι’ αυτόν, καταλήγουν να έχουν ακόμα μεγαλύτερη πίστη σ’ αυτόν και θέλουν πάντα ν’ ακούν τα λόγια του, αντί ν’ αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού. Αυτός ο επικεφαλής έχει σχεδόν πάρει τη θέση του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων. Αν ένας επικεφαλής είναι πρόθυμος να διατηρήσει μια τέτοια σχέση με τον εκλεκτό λαό του Θεού, αν αντλεί ένα αίσθημα ευχαρίστησης από αυτό βαθιά μέσα του και πιστεύει ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού οφείλει να του φέρεται έτσι, τότε αυτός ο επικεφαλής δεν διαφέρει καθόλου από τον Παύλο, έχει ήδη πατήσει το πόδι του στο μονοπάτι των αντίχριστων, και ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει ήδη παραπλανηθεί από αυτόν τον αντίχριστο και δεν έχει καθόλου ικανότητα διάκρισης. Ουσιαστικά, αυτός ο επικεφαλής δεν έχει την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν αναλαμβάνει κανένα φορτίο σε σχέση με τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Μπορεί μόνο να κηρύττει λόγια και δόγματα και να διατηρεί τις σχέσεις του με τους άλλους. Είναι καλός στο να κάνει επίδειξη χρησιμοποιώντας υποκριτικές μεθόδους· τα λόγια και οι πράξεις του συμφωνούν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, κι έτσι τους παραπλανά. Δεν ξέρει πώς να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια ούτε πώς ν’ αποκτήσει αυτογνωσία, κι έτσι είναι αδύνατον να καθοδηγήσει τους άλλους στην αλήθεια-πραγματικότητα. Εργάζεται μόνο για τη φήμη και τη θέση και λέει μόνο ευχάριστα λόγια που παγιδεύουν τους ανθρώπους. Έχει ήδη πετύχει να κάνει τους ανθρώπους να τον λατρεύουν και να τον θαυμάζουν και έχει προκαλέσει σοβαρό αντίκτυπο και καθυστέρηση στο έργο της εκκλησίας και στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Δεν είναι αντίχριστος ένας τέτοιος άνθρωπος; Κάποιοι άνθρωποι συμπεριφέρονται όπως οι αντίχριστοι, αλλά όταν βλέπουν ν’ αποκαλύπτεται ένας αντίχριστος, είναι σε θέση να συγκρίνουν τον εαυτό τους μ’ εκείνον. Νιώθουν ότι και οι ίδιοι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, ότι θα πρέπει να συγκρατήσουν τον εαυτό τους από το χείλος της καταστροφής, να μετανοήσουν αμέσως στον Θεό και να σταματήσουν να εστιάζουν στην προσωπική τους θέση και εικόνα. Σκέφτονται ότι πρέπει να εξυψώνουν τον Θεό και να καταθέτουν μαρτυρία γι’ Αυτόν σε όλα τα πράγματα, να πείσουν τους ανθρώπους να έχουν μια θέση για τον Θεό στην καρδιά τους και να Τον τιμούν ως μέγα· νιώθουν ότι μόνο τότε θ’ αποκτήσουν αληθινή γαλήνη στην καρδιά τους. Μόνο ένας άνθρωπος που το κάνει αυτό αγαπά την αλήθεια και μπορεί να την αποδεχθεί. Αν ένας άνθρωπος έχει τη φύση ενός αντίχριστου, θα νιώθει επίσης άβολα μέσα του όταν ακούει λόγια που εκθέτουν τους αντίχριστους, αλλά δεν θα μπορεί ν’ αποδεχθεί την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού ούτε ν’ ανοιχτεί και να αφήσει να φανούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις του. Αυτό δείχνει ότι δεν μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια και ότι είναι αδύνατον να μετανοήσει αληθινά. Θα συνεχίσει να επιβάλλει τη θέση του, ν’ απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης και τη λατρεία και τον θαυμασμό που του δείχνει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Το αποτέλεσμα είναι ν’ απομακρύνονται από την αληθινή οδό και από τα λόγια του Θεού όσοι έχουν παραπλανηθεί από αυτόν· αποφεύγουν τον Θεό και ακολουθούν αυτόν τον άνθρωπο. Ωστόσο, αυτός ο άνθρωπος δεν κάνει καθόλου αυτοκριτική. Αγνοεί ότι διατρέχει ήδη κίνδυνο και εξακολουθεί να έχει πολύ καλή γνώμη για τον εαυτό του, να παραπλανά τους άλλους και να τους παίρνει με το μέρος του. Όσο οι άνθρωποι δίνουν προσοχή σε ό,τι λέει και τον υπακούν, όσο επιπόλαια ή ανεύθυνα κι αν εκτελούν το καθήκον τους, εκείνος θα κάνει τα στραβά μάτια. Και μάλιστα θα είναι ευχαριστημένος που απολαμβάνει τη λατρεία και τον θαυμασμό αυτών των ανίδεων, ανόητων ανθρώπων και θα τους παρέχει ακόμα και προστασία, μην επιτρέποντας σε κανέναν να τους εκθέσει ή να τους διακρίνει. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν εγκαθιδρύει ο αντίχριστος το δικό του ανεξάρτητο βασίλειο; Ένας αντίχριστος δεν κάνει πραγματικό έργο, δεν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια για να λύσει προβλήματα, δεν καθοδηγεί τους ανθρώπους να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Εργάζεται μόνο για τη θέση, τη φήμη και το κέρδος, τον ενδιαφέρει μόνο να εδραιωθεί, να προστατεύσει τη θέση που κατέχει στις καρδιές των ανθρώπων και να κάνει τους πάντες να τον λατρεύουν, να τον θαυμάζουν και να τον ακολουθούν συνεχώς· αυτοί είναι οι στόχοι που θέλει να πετύχει. Έτσι προσπαθεί ένας αντίχριστος να πάρει με το μέρος του τις καρδιές των ανθρώπων και να ελέγχει τον εκλεκτό λαό του Θεού. Δεν είναι μοχθηρός αυτός ο τρόπος εργασίας; Πολύ απλά, είναι υπερβολικά αηδιαστικός! Εργάζεται έτσι για ένα διάστημα, για να κάνει τους ανθρώπους να έχουν θετική στάση απέναντί του, να τον εμπιστεύονται, να βασίζονται σ’ εκείνον. Ποιες είναι, όμως, οι συνέπειες; Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απλώς ανίκανοι να κατανοήσουν την αλήθεια, δεν αποτυγχάνουν απλώς να σημειώσουν την παραμικρή πρόοδο στη ζωή-είσοδό τους, αλλά ταυτόχρονα υιοθετούν τον αντίχριστο ως πνευματικό τους γονέα, ως αντικαταστάτη του Θεού, ενώ του επιτρέπουν και να εκτοπίσει τον Θεό από τη θέση που έχει στην καρδιά τους. Όταν κάποιος έχει ένα πρόβλημα, δεν προσέρχεται πλέον ενώπιον του Θεού και, ό,τι κι αν του συμβεί, δεν προσεύχεται ούτε βασίζεται στον Θεό, ούτε αναζητά την αλήθεια στα λόγια Του. Αντιθέτως, πηγαίνει να ρωτήσει σχετικά αυτόν τον επικεφαλής. Ζητά από τον επικεφαλής να του δείξει τον δρόμο και τον θαυμάζει και εξαρτάται από αυτόν ολοένα και περισσότερο. Δεν ξέρει πώς ν’ αναζητήσει τον Θεό και πώς να Τον θαυμάζει και να βασίζεται σ’ Αυτόν, πόσο μάλλον πώς να ενεργεί σύμφωνα με την αλήθεια και με τις αρχές. Ό,τι κι αν του συμβεί, περιμένει με κομμένη την ανάσα τον επικεφαλής ν’ αποφασίσει σχετικά. Κάνει ό,τι του λέει ο επικεφαλής και συμμορφώνεται με τις οδηγίες του, όποιες κι αν είναι αυτές. Όταν ένας αντίχριστος φέρνει τους ανθρώπους σ’ αυτό το σημείο, δεν τους παραπλανά και τους ελέγχει; Γιατί οι εκλεκτοί του Θεού δεν αναζητούν την αλήθεια από τον Θεό όταν τους συμβαίνει κάτι; Γιατί οι εκλεκτοί του Θεού υπακούν τυφλά σε ό,τι λέει ο επικεφαλής τους, χωρίς να εξετάζουν τα λόγια του ή να ασκούν διάκριση; Γιατί οι εκλεκτοί του Θεού μπορούν να υποτάσσονται στα λόγια του επικεφαλής τους αμέσως μόλις τ’ ακούν, αλλά δεν μπορούν να το κάνουν αυτό με τα λόγια του Θεού; Αναζητούν τις επιθυμίες του επικεφαλής τους αντί ν’ αναζητούν τις επιθυμίες του Θεού· δίνουν προσοχή στα λόγια εκείνου αντί να δίνουν προσοχή στα λόγια του Θεού ή ν’ αναζητούν την αλήθεια και να υποτάσσονται σ’ αυτήν. Βασίζονται στον επικεφαλής τους για να ενεργεί, καθώς και να τους υποστηρίζει, να παίρνει το μέρος τους και να λαμβάνει αποφάσεις για εκείνους, αντί να βασίζονται στον Θεό, να Τον θαυμάζουν και να υποτάσσονται σ’ Αυτόν. Αυτοί οι λεγόμενοι επικεφαλής δεν έχουν καταλάβει μια συγκεκριμένη θέση στις καρδιές των ανθρώπων; Αυτή είναι η συνέπεια όταν ένας αντίχριστος παραπλανά και παγιδεύει τους ανθρώπους.

Όταν συμβαίνει κάτι σε κάποιους ανθρώπους και τους λες να προσευχηθούν στον Θεό, εκείνοι λένε ότι έχουν πολύ μικρό ανάστημα και δεν ξέρουν πώς ν’ αναζητήσουν. Αν τους πεις να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, εκείνοι λένε ότι δεν έχουν επίπεδο και δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν πολύ φως. Αν τους πεις ν’ ακούνε κηρύγματα, εκείνοι λένε ότι το περιεχόμενο των κηρυγμάτων είναι πολύ μεγαλόπνοο και βαθυστόχαστο γι’ αυτούς, ότι είναι πέρα από τις δυνατότητές τους. Πιστεύουν ότι αν κάποιος έχει χαμηλό επίπεδο και αδυναμίες και είναι ανεπαρκής από κάθε άποψη, τότε πρέπει ν’ απευθύνεται στους επικεφαλής. Ας υποθέσουμε ότι τους ρωτάς: «Γιατί πρέπει ν’ απευθυνθείς σ’ έναν επικεφαλής; Γιατί δεν αναζητάς τον Θεό και δεν προσέρχεσαι ενώπιόν Του;» Εκείνοι λένε: «Είναι πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους να προσέλθουν ενώπιον του Θεού: Έχουμε αντιλήψεις, το επίπεδό μας είναι χαμηλό και είμαστε αργόστροφοι και μουδιασμένοι. Τα λόγια του Θεού δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρα και δεν περιλαμβάνουν παραδείγματα που εξηγούν το νόημά τους. Ο επικεφαλής μας απλώς μας λέει απευθείας τι να κάνουμε, με πραγματικά ξεκάθαρο τρόπο, του τύπου ένα κι ένα κάνουν δύο. Ως προς τα λόγια του Θεού, είναι ήδη πολύ καλό το ότι μπορώ να τα διαβάσω δυνατά, αλλά δεν έχω ιδέα τι σημαίνουν και δεν ξέρω τι απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο ή πώς ν’ ασκούμαι με τρόπο που συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Ποτέ δεν μπορώ να βρω απαντήσεις. Επειδή είμαι άνθρωπος με χαμηλό επίπεδο, με τόσο μικρό ανάστημα, ένας μουδιασμένος και χαζός άνθρωπος που δεν μπορεί να διακρίνει τίποτα, πρέπει να ρωτάω τον επικεφαλής μας για οτιδήποτε προκύπτει και ν’ αφήνω εκείνον να παίρνει τις αποφάσεις. Ο επικεφαλής μας μπορεί να βρει τις απαντήσεις για μένα· εγώ απλώς κάνω ό,τι μου πει. Απλώς έτσι είμαι σαν άνθρωπος· απλοϊκός και υπάκουος». «Δεν είναι καθόλου κακό να είναι κανείς απλοϊκός και υπάκουος. Έχει, όμως, πράγματι ο επικεφαλής σας την αλήθεια-πραγματικότητα; Είναι πράγματι κάποιος που υποτάσσεται στον Θεό; Αν το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κηρύττει λόγια και δόγματα και δεν είναι άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό, τότε όταν υποτάσσεσαι σ’ εκείνον σημαίνει αυτό ότι υποτάσσεσαι στον Θεό;» Εκείνοι λένε: «Ο επικεφαλής μας έχει υψηλό επίπεδο και όλα όσα λέει είναι σωστά. Αυτό αποδεικνύει ότι κατανοεί την αλήθεια και ότι συμμορφώνεται με τις προθέσεις του Θεού». Όσα λένε ακολουθούν μια κάπως λογική συλλογιστική πορεία, έτσι δεν είναι; Όλα αυτά βασίζονται εξολοκλήρου στα προσωπικά τους συναισθήματα. Το επίπεδό τους είναι χαμηλό και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης, οπότε αν υπήρχε πραγματικά κάποιο πρόβλημα με τον επικεφαλής τους, δεν θα μπορούσαν να το διακρίνουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ανόητοι, ανίδεοι και έχουν χαμηλό επίπεδο, αλλά προς το παρόν ας αφήσουμε στην άκρη αυτόν τον λόγο. Αν το εξετάσουμε ως προς τον επικεφαλής, το γεγονός ότι οι άνθρωποι εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις, έχουν τόση εξάρτηση από τον επικεφαλής τους και διατηρούν αυτήν την άποψη και στάση απέναντί του δεν έχει κάποια σύνδεση με τις τακτικές και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο επικεφαλής για να πάρει με το μέρος του τις καρδιές των ανθρώπων; (Ναι.) Πόσο μεγάλη σύνδεση; Συνδέεται άμεσα με τον τρόπο εργασίας του επικεφαλής; Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι υπάρχει εκεί απόλυτη, άμεση σύνδεση, ότι αυτά τα πράγματα είναι εκατό τοις εκατό συνδεδεμένα. Γιατί το λέω αυτό; Υπάρχουν πολλοί επικεφαλής που, με βάση την υποκειμενική τους βούληση, θα ήθελαν να φέρουν τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού, αλλά επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε ξέρουν πώς να λύνουν διάφορα πραγματικά προβλήματα, μπορούν μόνο να χειρίζονται κάποιες διοικητικές εργασίες και γενικές υποθέσεις και να επιδεικνύονται για να τους εκτιμούν οι άλλοι· βαδίζουν εν αγνοία τους στο μονοπάτι των αντίχριστων. Χρησιμοποιούν τους δικούς τους τρόπους και τα δικά τους μέσα για να προσπαθούν συνεχώς να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων και να ελέγχουν τις καρδιές, τη συμπεριφορά και τις σκέψεις τους, ώστε εκείνοι να κάνουν πάντα αυτό που τους λένε όταν ενεργούν, όταν κάνουν πράξη την αλήθεια και όταν εκτελούν οποιαδήποτε πτυχή του καθήκοντός τους. Αν κάποιος υποταχθεί σ’ έναν αντίχριστο και δεν υποταχθεί αληθινά στον Θεό —αν υποταχθεί στον αντίχριστο πολύ περισσότερο από ό,τι στον Θεό και η εκτέλεση του καθήκοντός του δεν επιφέρει κανένα αποτέλεσμα και δεν κάνει καλά το καθήκον του ανθρώπου, τότε θα σωθεί; Οι άνθρωποι έχουν «ακριβή» μονοπάτια άσκησης για να υπακούν και να δείχνουν αφοσίωση στους επικεφαλής και τους εργάτες, αλλά ούτε καν έχουν τέτοια μονοπάτια άσκησης για την υποταγή και την αφοσίωση στον Θεό· κανείς δεν συναναστρέφεται πάνω σ’ αυτό και κανείς δεν εκτελεί αυτήν την πτυχή πραγματικού έργου. Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να μιλούν και να ενεργούν για τη δική τους θέση και φήμη, ενώ στύβουν το μυαλό τους και ξεχνάνε να φάνε ή να κοιμηθούν καθώς δουλεύουν για να κάνουν τον εκλεκτό λαό του Θεού να τους υπακούει και να τους λατρεύει. Προφανώς, τα κάνουν όλα αυτά για να πετύχουν τον στόχο τους να κυριαρχήσουν στην εκκλησία ως επικεφαλής ή εργάτες. Ποιος είναι ο λόγος; Ο λόγος είναι ότι όλη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει την ίδια διάθεση και τις ίδιες προτιμήσεις. Όταν ένας άνθρωπος σου υποδεικνύει ένα μονοπάτι και είσαι πολύ πρόθυμος να το κάνεις πράξη, αυτό δεν σημαίνει ότι κάνεις πράξη την αλήθεια· σημαίνει ότι κάνεις αυτό που λέει ο συγκεκριμένος άνθρωπος και ότι τον υπακούς. Γιατί, λοιπόν, δεν είναι πρόθυμοι οι άνθρωποι να προσέλθουν ενώπιον του Θεού ή να Τον αναζητήσουν; Επειδή δεν υπάρχει στην ανθρώπινη φύση τους τίποτα που να συνάδει με την αλήθεια. Όλα όσα αρέσουν στους ανθρώπους, όσα λαχταρούν και όσα έχουν μέσα στην καρδιά τους πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια, αντιτίθενται σ’ αυτήν. Επομένως, αν ζητήσεις από κάποιον ν’ αναζητήσει την αλήθεια όταν του συμβαίνει κάτι, θα του φανεί δυσκολότερο από το να πετάξει στο φεγγάρι· ωστόσο, αν του ζητήσεις να δώσει προσοχή σε ό,τι λέει ένας άνθρωπος, θα του φανεί πολύ ευκολότερο. Είναι εμφανές ότι οι αντίχριστοι πετυχαίνουν αποτελέσματα πολύ γρήγορα όταν χρησιμοποιούν την τεχνική του να παίρνουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων για να τους ελέγχουν. Μόνο και μόνο κάνοντας περιστασιακά ένα σχόλιο, μπορούν να καταφέρουν κάποιον να έχει ευνοϊκή άποψη για εκείνους· μόνο και μόνο μ’ ένα ευκαιριακό σχόλιο που κρύβει κάποια πρόθεση ή άποψη, μπορούν να κάνουν κάποιον να τους δει από μια νέα οπτική, υπό ένα νέο πρίσμα. Αυτό αποκαλύπτει ακριβώς τι έχουν μέσα τους οι άνθρωποι. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια και αντιθέτως ακολουθείς το μονοπάτι της επιδίωξης της θέσης και της εξουσίας, όλα όσα κάνεις σε όποιον ανήκει στο διεφθαρμένο ανθρώπινο είδος θα έχουν ως αντίκτυπο και συνέπεια να γυρίσει την πλάτη του στην αληθινή οδό, ν’ αποφύγει την αλήθεια, ν’ αποφύγει και ν’ απορρίψει τον Θεό. Αυτή είναι η μοναδική συνέπεια, η μοναδική έκβαση. Αυτό είναι ολοφάνερο.

Η πρώτη εκδήλωση της προσπάθειας των αντίχριστων να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων είναι το να προσελκύουν τους ανθρώπους με μικρές χάρες. Οι μικρές χάρες δεν είναι απαραιτήτως υλικά πράγματα· καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα. Μερικές φορές είναι να λέει κανείς συμπονετικά λόγια, μερικές φορές να εκπληρώνει την επιθυμία ή την προτίμηση κάποιου και μερικές φορές να βολιδοσκοπεί τις σκέψεις κάποιου και να λέει ευχάριστα πράγματα που θέλει ν’ ακούσει, ώστε να τον κάνει να πιστεύει ότι ο επικεφαλής του είναι πολύ καλός και με μεγάλη κατανόηση. Με άλλα λόγια, οι αντίχριστοι δείχνουν ανεκτικότητα, αγάπη, ζεστασιά και δήθεν συμπόνια, για να συγκαλύψουν την κρυφή τους φιλοδοξία να ελέγχουν τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, αν οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν δωρίσει κάποια όμορφα αντικείμενα, οι αντίχριστοι μπορεί να μοιραστούν ορισμένα από αυτά με όποιον τα πηγαίνουν καλά οι ίδιοι. Χρησιμοποιούν αυτές τις μικρές χάρες για να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων και να τους εξαγοράσουν. Αν υπάρχει μια μη απαιτητική εργασία στην εκκλησία, μια εργασία που δεν προϋποθέτει έκθεση στα στοιχεία της φύσης και μπορεί να δώσει τη δυνατότητα σε κάποιον να βγει στο προσκήνιο, θα την αναθέσουν σε όποιον τα πηγαίνει καλά μαζί τους. Γιατί είναι ικανοί να το κάνουν αυτό; Αφενός, επειδή από τη φύση τους δεν αγαπούν την αλήθεια και ενεργούν χωρίς αρχές. Αφετέρου, επειδή προορίζουν αυτό το καλό καθήκον για εκείνους με τους οποίους τα πηγαίνουν καλά κι έπειτα τους λένε κάποια ευχάριστα πράγματα ώστε να νιώθουν ευγνωμοσύνη απέναντί τους. Όταν το κάνουν αυτό, πετυχαίνουν τον στόχο τους να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές αυτών των ανθρώπων. Αυτή η τακτική δεν έχει να κάνει μόνο με την προσφορά μικρών πραγμάτων και με μια γλυκιά κουβέντα περιστασιακά· εμπεριέχει μια πρόθεση, έναν σκοπό. Και ποιος είναι αυτός ο σκοπός; Ο σκοπός είναι ν’ αφήσουν στους ανθρώπους μια ευνοϊκή εικόνα για εκείνους. Αν έχουν απέναντί τους μια ομάδα δέκα ανθρώπων, θα ξεκινήσουν πρώτα από την αξιολόγησή τους: «Από αυτούς τους δέκα, δύο είναι καλοί στο γλείψιμο. Δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθώ μαζί τους. Θα με γλείφουν ούτως ή άλλως. Έπειτα, υπάρχουν δύο που είναι μπερδεμένοι· θα κάνουν ό,τι λέω αν τους δώσω κάποια προνόμια. Άλλοι δύο είναι άνθρωποι με ένα κάποιο επίπεδο· αν κάνω μερικά μεγαλόπνοα κηρύγματα και τους πω κάποια εντυπωσιακά λόγια, θα υποκύψουν σ’ εμένα. Μετά, υπάρχουν τρεις που φαίνονται να επιδιώκουν την αλήθεια, οπότε αυτούς θα είναι λίγο δύσκολο να τους χειριστώ. Θα πρέπει ν’ αποκτήσω ξεκάθαρη εικόνα για την πραγματική τους κατάσταση, να διακρίνω τι χρειάζονται και έπειτα να τους ικανοποιήσω. Αν κάποιος από αυτούς δεν πειστεί και δεν με υπακούσει, στο τέλος θα τον χειριστώ και θα τον αποπέμψω. Ακόμη κι αν ο τελευταίος είναι εναντίον μου, δεν μπορεί να μου προκαλέσει και μεγάλο πρόβλημα και θα είναι εύκολο να τον αντιμετωπίσω». Αρκεί μία και μόνο ματιά για να προσδιορίσουν ποιον μπορούν να χειριστούν και ποιον όχι σε μια ομάδα ανθρώπων. Πώς μπορούν να το ξέρουν αυτό τόσο γρήγορα; Μπορούν επειδή η καρδιά τους είναι γεμάτη από σατανικές πολιτικές και φιλοσοφίες. Οι αρχές της διαγωγής τους και οι τρόποι με τους οποίους συμπεριφέρονται και αλληλεπιδρούν με τους άλλους δεν έχουν ως στόχο να είναι φιλικοί μαζί τους ή να έχουν κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις, να βοηθούν, να εφοδιάζουν ή να διαπαιδαγωγούν τους άλλους ούτε να τους φέρονται ως ίσους ή να χρησιμοποιούν τις αλήθεια-αρχές για να χειρίζονται ζητήματα και να τους αντιμετωπίζουν. Δεν έχουν σε καμία περίπτωση αυτές τις αρχές ούτε στο ελάχιστο. Ποιες είναι οι αρχές τους; «Ποια άποψη έχει για μένα ο κάθε άνθρωπος βαθιά μέσα του; Δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθώ με εκείνους που μ’ εκτιμούν, που μ’ έχουν στην καρδιά τους και που με φοβούνται, με εκτιμούν και με σέβονται. Αυτό κι αυτό πρέπει να κάνω στη συνέχεια μ’ εκείνους που δεν με σέβονται κι αυτό κι αυτό πρέπει να κάνω για εκείνους που με σέβονται, αλλά δεν έχουν ακόμα υποκύψει ιδιαίτερα σ’ εμένα. Και όσο για εκείνους που γενικά δεν δίνουν μεγάλη προσοχή στους άλλους, αυτό κι αυτό πρέπει να κάνω». Έχουν μια διαδικασία βήμα προς βήμα για να ελέγχουν τους ανθρώπους. Γιατί δημιουργούν αυτά τα βήματα και κάνουν αυτές τις σκέψεις; Επειδή βαθιά μέσα τους η επιθυμία για εξουσία είναι ανεξέλεγκτη. Αν είχαν φιλικές σχέσεις με μια ομάδα ανθρώπων, δεν θα ένιωθαν ικανοποιημένοι ούτε αξιοπρεπείς. Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός τους; Να κάνουν τους πάντες να έχουν μια θέση για εκείνους στην καρδιά τους· αν όχι την πρώτη, τότε τη δεύτερη θέση, κι αν όχι τη δεύτερη, τότε την τρίτη. Απλώς δεν τους εξυπηρετεί ν’ αλληλεπιδρούν με τους άλλους σε ισότιμη βάση. Ως επικεφαλής, μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να δώσουν σημασία στις διαφορετικές απόψεις των άλλων; Δεν μπορούν. Γύρω από τι περιστρέφεται οτιδήποτε κάνουν; (Γύρω από την εξουσία.) Ό,τι κάνουν περιστρέφεται γύρω από την εξουσία. Τι κάνουν που περιστρέφεται γύρω από την εξουσία; Κατ’ αρχάς, μπαίνουν μέσα στην καρδιά σου και την καταλαμβάνουν· δηλαδή, πρώτα σ’ εξαγοράζουν και σε κάνουν να τους ανοιχτείς, βγάζουν από μέσα σου τα αληθινά σου αισθήματα και καταλαβαίνουν την αληθινή σου γνώμη γι’ αυτούς. Όταν το καταφέρουν αυτό, προσαρμόζουν τις μεθόδους τους σε κάθε κατάσταση και ενεργούν σε κάθε περίπτωση μεμονωμένα. Θέλουν να ελέγχουν τις καρδιές των ανθρώπων, και όταν βρίσκουν κάποιον που δεν έχει το ίδιο σκεπτικό με αυτούς, κάποιον που δεν τους σέβεται, κάποιον που δεν είναι αφοσιωμένος σ’ αυτούς, τότε του επιτίθενται και τον βασανίζουν. Το κίνητρο, λοιπόν, των αντίχριστων για να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων είναι η εξουσία. Και ποιες είναι οι μέθοδοι και οι τεχνικές που χρησιμοποιούν για ν’ αποκτήσουν εξουσία; Κατανοούν λεπτομερώς, καταλαμβάνουν και ελέγχουν τις καρδιές των ανθρώπων. Από τι ελέγχονται οι σκέψεις των ανθρώπων; Από την καρδιά τους και από τη φύση τους. Όταν ένας αντίχριστος ελέγχει την καρδιά κάποιου, τότε οι ιδέες και οι σκέψεις αυτού του ανθρώπου δεν έχουν πλέον καμία σημασία. Όταν ο αντίχριστος ελέγχει την καρδιά ενός ανθρώπου, τον ελέγχει εξολοκλήρου.