Παραρτήματα: Το κυνήγι των αρουραίων

Πρόσφατα, έμαθα για ένα καινούργιο ζήτημα. Ακούστε και σκεφτείτε πώς σχετίζεται αυτό με τις συμπεριφορές και τις διαθέσεις των ανθρώπων, τι αφορά αυτή η ιστορία και τι είδους πρόβλημα αποτυπώνει. Κάποιοι άνθρωποι απ’ την Κίνα, όταν ήρθαν στην Αμερική, είδαν αφενός ότι το κοινωνικό περιβάλλον και η κοινωνική ατμόσφαιρα εδώ είχαν σημαντική διαφορά από της Κίνας, αφετέρου ήταν και κάτι άλλο που τους φάνηκε ενδιαφέρον. Κι αυτό ήταν ότι, σ’ αυτήν τη χώρα, ήταν ελεύθεροι όχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά είχαν πολλές ελευθερίες και όλων των ειδών τα ζωντανά πλάσματα και ζώα, κανείς δεν τα πείραζε. Φυσικά, η ανθρώπινη ελευθερία είναι προϊόν των κοινωνικών συστημάτων. Μα τι είναι αυτό που φέρνει την ελευθερία σε όλων των ειδών τα ζωντανά πλάσματα και ζώα; Έχει σχέση με τα κοινωνικά συστήματα; (Ναι.) Σχετίζεται με το πώς τα κοινωνικά συστήματα και οι κυβερνητικές πολιτικές προστατεύουν και διαχειρίζονται συνολικά το φυσικό περιβάλλον. Εδώ, τα άγρια ζώα βρίσκονται παντού και τα βλέπει κανείς οπουδήποτε. Για παράδειγμα, μπορεί να δει κανείς άγριες χήνες να βόσκουν σ’ ένα λιβάδι πλάι στην εθνική οδό, υπάρχουν, επίσης, κάποια πάρκα, λιβάδια και δάση όπου μπορεί κανείς να δει ελάφια, αρκούδες ή λύκους, αλλά και γαλοπούλες, φασιανούς και κάθε είδους πουλιά, καθώς και άλλα άγρια ζώα. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν ένα τέτοιο θέαμα, ποια είναι η πρώτη τους εντύπωση; (Θεωρούν ότι έχουν δει τη φύση.) Και τι συναισθήματα έχουν όταν βλέπουν τη φύση; Μάλλον θα πουν: «Κοίτα τι χώρα που έχουν αυτοί εδώ. Δεν είναι ελεύθεροι μόνο οι άνθρωποι· εδώ, ακόμα και τα ζώα είναι ελεύθερα. Καλύτερα θα ήταν να μετενσαρκωθεί κανείς σε ζώο σ’ αυτόν τον τόπο παρά να ζήσει ως άνθρωπος στην Κίνα, αφού εδώ ακόμα και τα ζώα είναι ελεύθερα, και κανείς δεν τα κακομεταχειρίζεται». Τέτοια συναισθήματα δεν έχουν; (Ναι.) Για όσους έχουν περάσει πολύ καιρό εδώ, όλα αυτά είναι κάτι τετριμμένο και καθόλου ασυνήθιστο· τα θεωρούν πολύ φυσιολογικά. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, αφού εξοικειωθούν μ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, αρχίζουν να εμφανίζουν μέσα τους μερικές σκέψεις για δράση: «Όλα αυτά τα ζώα είναι τόσο ελεύθερα, δεν τα επιβλέπει ούτε τα προσέχει κανείς· μήπως μπορώ, λοιπόν, να τα πιάσω και να τα φάω; Υπέροχο θα ήταν να τα έτρωγα, δεν μπορώ, όμως, να το κάνω έτσι αδιάκριτα, μην τυχόν τα προστατεύει ο νόμος. Πρέπει να ερευνήσω το θέμα». Αφού ελέγξουν τις πληροφορίες, βλέπουν πως ο νόμος αναφέρει ρητά ότι όλα τα άγρια ζώα προστατεύονται εξίσου από την εθνική νομοθεσία, και ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα κυνηγούν και να τα θανατώνουν όποτε τους αρέσει. Αν κάποιος θέλει να κυνηγήσει ζώα, πρέπει να το κάνει μέσα σε μια περιοχή που καθορίζει το κράτος· χρειάζεται επίσης άδεια, και ίσως να χρειάζεται να πληρώσει ένα τέλος για τα ζώα που πιάνει. Με δυο λόγια, ο νόμος προστατεύει τα άγρια ζώα και περιλαμβάνει σαφείς διατάξεις γι’ αυτά. Κάποιοι δεν μπορούν να κατανοήσουν τους νόμους για την προστασία των άγριων ζώων, κι έτσι αναλογίζονται: «Υπάρχουν όλα αυτά τα πεντανόστιμα άγρια ζώα, αλλά η κυβέρνηση δεν μας επιτρέπει να τα πιάνουμε και να τα τρώμε όποτε θέλουμε. Τι κρίμα! Στην Κίνα, κανείς δεν νοιάζεται γι’ αυτό: “Ό,τι δεν καταγγέλλεται δεν το ερευνούν οι αρχές”. Μπορείς να πιάσεις ένα ζώο και να το φας, αρκεί να μην το μάθει κανείς. Σε μια δημοκρατική χώρα, όμως, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Εδώ υπάρχουν νόμοι και κανονισμοί, δεν μπορώ να κάνω ό,τι θέλω στη γη κάποιου άλλου. Αυτά τα ζώα, όμως, είναι όλα τους κυνήγι· τι κρίμα είναι να τα κοιτάζουμε μόνο, και να μην τα τρώμε! Πρέπει να σκεφτώ κάποια λύση. Πώς μπορώ να φάω αυτό το κυνήγι χωρίς να το πάρει είδηση κανείς και χωρίς να παρανομήσω;» Κάποιοι σκέφτονται ένα κόλπο και λένε: «Αν φτιάξω ένα κλουβί και βάλω μέσα νόστιμη τροφή για να προσελκύσω ζώα, και πιάσω μερικά μικρά, ας πούμε άγρια κουνέλια, κι έπειτα βρω ένα απομονωμένο μέρος για να τα σκοτώσω και να τα φάω, τότε δεν θα παρανομήσω, έτσι δεν είναι; Αυτά τα μικρά ζώα δεν τα προστατεύει το κράτος, κι ο νόμος δεν περιλαμβάνει ειδικές διατάξεις γι’ αυτά. Αν το κάνω αυτό, μπορώ να φάω κυνήγι και ταυτόχρονα να μην παρανομήσω. Θα έχω και την πίτα ολόκληρη, και τον σκύλο χορτάτο». Μόλις τους έρθει αυτή η ιδέα, φτιάχνουν ένα κλουβί κι αρχίζουν το κυνήγι. Δεν περνούν δυο μέρες, και μπαίνει στο κλουβί ένας αρουραίος, κι εκείνοι τον σκοτώνουν και τον τρώνε, αφού θεωρούν ότι πρόκειται για πραγματικό άγριο κυνήγι! Ποιο συμπέρασμα βγάζουν μόλις τον φάνε; «Τα άγρια ζώα είναι πολύ νόστιμα. Από δω και στο εξής, θα σκεφτώ πιο πολλούς τρόπους για να φάω κι άλλα είδη άγριων ζώων. Δεν φοβάμαι να τα φάω, εφόσον δεν παρανομώ». Εδώ τελειώνει η ιστορία.

Κάποιοι ρωτάνε: «Είναι αληθινή αυτή η ιστορία ή φανταστική;» Για την ώρα, να μη σας απασχολεί αν είναι αληθινή ή φανταστική ούτε αν συνέβη πραγματικά. Απλώς σκεφτείτε, με βάση αυτήν την ιστορία, τι πάει στραβά με τους ανθρώπους που κάνουν τέτοια πράγματα. Είναι σοβαρό σφάλμα να κάνεις κάτι τέτοιο; Θεωρείται παραβίαση του νόμου; Θεωρείται ανήθικο; (Θεωρείται.) Πηγαίνει κόντρα στην ηθική, στην ανθρώπινη φύση ή σε τίποτα άλλο; Κατ’ αρχάς, πείτε Μου: Αυτού του είδους η συμπεριφορά αξίζει να επαινεθεί ή να κατακριθεί; Ποια θέση παίρνετε; (Να κατακριθεί.) Άσχετα με το αν κάτι πηγαίνει κόντρα στην ηθική, κόντρα στον νόμο ή κόντρα στην ανθρώπινη φύση, σε κάθε περίπτωση μια τέτοια συμπεριφορά είναι κακή και δεν είναι η συμπεριφορά των ανθρώπων που έχουν ανθρώπινη φύση. Τι είναι, λοιπόν; Είναι σοβαρό πρόβλημα μια τέτοια διάθεση ή συμπεριφορά; Πώς θα κρίνατε αυτό το ζήτημα σύμφωνα με τα δικά σας πρότυπα; Είναι συχνή μια τέτοια συμπεριφορά στην καθημερινή ζωή και σε όλες τις ομάδες ανθρώπων; (Ναι.) Δεν είναι και καμιά υπερβολικά δόλια ή κακή πράξη, είναι όμως απρεπής, και δεν είναι μια εκδήλωση που θα πρέπει να διαθέτουν όσοι άνθρωποι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Τι είδους εκδήλωση είναι, ακριβώς; Για προσπαθήστε να την κατατάξετε. Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Θα πρέπει, άραγε, να ενθαρρύνεται; (Όχι.) Δεν αξίζει να ενθαρρύνεται και δεν την επαινούν οι άνθρωποι, άρα θα πρέπει να την κατακρίνουν και να τη σιχαίνονται. Μια τέτοια συμπεριφορά είναι συνηθισμένη, εμφανίζεται συχνά σε όλες τις ομάδες ανθρώπων και στην καθημερινότητα· παρατηρείται συχνά και υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πολλές φορές τέτοια πράγματα. Άρα, λοιπόν, μήπως αξίζει να την απομονώσουμε και να τη συζητήσουμε, δίνοντας σε κάθε άνθρωπο τη δυνατότητα να σχηματίσει έναν ακριβή ορισμό του ζητήματος, και κατά προτίμηση να απομακρυνθεί από μια τέτοια συμπεριφορά; Καλά δεν θα ήταν; (Ναι.) Ας δώσουμε, λοιπόν, τον ορισμό· τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Είναι αλαζονεία; Είναι αδιαλλαξία; Είναι δολιότητα; (Όχι.) Είναι μοχθηρία; (Λίγο.) Αυτό την προσεγγίζει κάπως. Από τις λέξεις που έχετε μάθει και κατανοείτε, υπάρχει καμία που μπορεί να ορίσει μια τέτοια συμπεριφορά; (Ευτελής.) Ευτελής· έχει λίγο από αυτήν την ιδιότητα. Αυτή η λέξη περιέχει μια τέτοιου είδους συμπεριφορά και ουσία, αλλά δεν την συνοψίζει ολοκληρωτικά και απόλυτα. Αυτή η συμπεριφορά δεν μπορεί να θεωρηθεί κακεντρεχής, αφού, αν ήταν κακεντρέχεια το να σκοτώσεις έναν αρουραίο, τότε η εξολόθρευση των αρουραίων θα ήταν κάτι αρνητικό. Η εξολόθρευση των αρουραίων είναι κάτι θετικό· οι αρουραίοι βλάπτουν τους ανθρώπους, άρα είναι σωστό να εξολοθρεύονται. Δεν υπάρχει, όμως, διαφορά ανάμεσα στο να τους εξολοθρεύει κανείς και στο να τους τρώει; (Υπάρχει.) Πώς μπορεί, λοιπόν, να συνοψίσει κανείς αυτήν τη συμπεριφορά; Ποιες λέξεις μπορείτε να σκεφτείτε που να σχετίζονται με μια τέτοιου είδους συμπεριφορά; (Ποταπή.) (Κατώτερου χαρακτήρα.) Κατώτερου χαρακτήρα, ευτελής και ποταπή. Ποια λέξη χρησιμοποιείται στην καθημερινότητα για να συνοψίσει την κατώτερη και απρεπή συμπεριφορά; (Γλοιώδης.) Η λέξη «γλοιώδης» συνοψίζει με ακρίβεια και αυστηρότητα τη συμπεριφορά αυτού του είδους. Γιατί χαρακτηρίζεται ως «γλοιώδης»; Αν την αποκαλέσει κανείς ευτελή, εγωιστική ή ποταπή, αυτό είναι ένα μόνο είδος εκδήλωσης που αποκαλύπτουν όσοι είναι γλοιώδεις. Η λέξη «γλοιώδης» περιέχει πολλές σημασίες: το να είναι κανείς ευτελής, αχρείος, ποταπός, εγωιστής, ανήθικος, το να μη φέρεται σωστά, το να μην είναι ανοιχτός ή νομότυπος στις ενέργειές του, αλλά αντίθετα να ενεργεί με ύπουλο τρόπο, και να κάνει μόνο απρέπειες. Αυτές είναι οι διάφορες συμπεριφορές και εκδηλώσεις που παρουσιάζουν οι άνθρωποι που είναι γλοιώδεις. Ένας κανονικός άνθρωπος, για παράδειγμα, όταν θέλει να κάνει κάτι, εφόσον είναι ευπρεπές, το κάνει ανοιχτά· αν αυτό που θέλει να κάνει παραβιάζει τον νόμο, τότε το αφήνει και δεν το κάνει. Οι γλοιώδεις δεν είναι έτσι· θα πετύχουν τους σκοπούς τους ο κόσμος να χαλάσει, και θα εφαρμόσουν στρατηγικές για να αντιμετωπίσουν τους περιορισμούς του νόμου. Παρακάμπτουν τον νόμο και ψάχνουν τρόπους να πετύχουν τους σκοπούς τους, άσχετα με το αν οι ενέργειές τους συμφωνούν με τη δεοντολογία, την ηθική ή την ανθρώπινη φύση, και ανεξάρτητα από τις συνέπειες. Δεν τους νοιάζει τίποτα απ’ όλα αυτά· προσπαθούν μόνο να πετύχουν τους σκοπούς τους με κάθε μέσο. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς «γλοιώδης». Όσοι είναι γλοιώδεις έχουν, άραγε, καθόλου ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια; (Όχι.) Είναι ευγενείς ή είναι κατώτεροι; (Κατώτεροι.) Με ποιον τρόπο είναι κατώτεροι; (Η συμπεριφορά τους δεν έχει ένα βασικό πρότυπο ηθικής.) Σωστά, η συμπεριφορά ενός τέτοιου ανθρώπου δεν έχει ούτε βασικό πρότυπο ούτε αρχές· ένας τέτοιος άνθρωπος δεν λαμβάνει υπόψη τις συνέπειες και απλώς κάνει ό,τι θέλει. Δεν νοιάζεται για τον νόμο, για την ηθική, για το αν η συνείδησή του μπορεί να αποδεχθεί τις πράξεις του ή για το αν τον καταγγέλλει, τον κρίνει ή τον καταδικάζει κανείς. Τον αφήνουν αδιάφορο όλα αυτά και δεν έχει κανένα πρόβλημα, αρκεί να καρπώνεται οφέλη και να διασκεδάζει. Ενεργεί με τρόπο αχρείο, σκέφτεται με τρόπο ποταπό, και είναι και τα δύο επαίσχυντα. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς γλοιώδης. Μπορεί να αντικατασταθεί η λέξη «γλοιώδης» από τις εκδηλώσεις όλων αυτών των διαθέσεων τις οποίες συζητήσαμε προηγουμένως; Δεν γίνεται αυτό. Η λέξη «γλοιώδης» είναι πολύ ιδιαίτερη· άρα είναι ιδιαίτεροι και οι άνθρωποι που είναι γλοιώδεις; Όχι, δεν είναι. Εσείς έχετε μέσα σας τίποτα το γλοιώδες; (Ναι.) Ποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις έχει αυτό; (Όταν οι άνθρωποι πλένουν το πρόσωπό τους, κάποιες φορές αφήνουν τον πάγκο του νιπτήρα γεμάτο νερά, και δεν τα σκουπίζουν. Και όταν τελειώνουν το φαγητό τους, δεν καθαρίζουν απ’ το τραπέζι τους κόκκους ρυζιού και τις σταγόνες της σούπας που έπεσαν. Όταν τα ρούχα τους βρωμίσουν, απλώς τα πετάνε από δω κι από κει χωρίς να τα διπλώσουν. Νομίζω ότι κι αυτά είναι εκδηλώσεις του να είναι κανείς γλοιώδης.) Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι μικρές λεπτομέρειες υπάρχουν στην καθημερινή ζωή, και το να μην τηρεί κανείς τους κανόνες υγιεινής δεν σημαίνει στ’ αλήθεια ότι είναι γλοιώδης· αυτό έχει να κάνει με το πώς βιώνει την ανθρώπινη φύση. Αν κάποιος δεν κάνει πράξεις που ωφελούν τους άλλους όταν συμμετέχει σε μια ομάδα, κι αν δεν έχει λάβει σωστή ανατροφή και δεν τηρεί τους κανόνες συμπεριφοράς, κι έτσι οι άλλοι τον παίρνουν από κακό μάτι κι αυτός τους κάνει να τον απεχθάνονται, κι επίσης δεν ξέρει να σέβεται τους κανόνες ή τα συστήματα που ισχύουν σε όποιο μέρος πάει, και του λείπει αυτή η κατανόηση, τότε δεν λείπει κάτι από την ανθρώπινη φύση του; (Ναι.) Τι λείπει; Λείπει η λογική. Άραγε, σε τέτοιους ανθρώπους δεν λείπει η αξιοπρέπεια; (Ναι.) Δεν έχουν αξιοπρέπεια ούτε ακεραιότητα· έχουν κακή ανατροφή. Αυτό έχει να κάνει με το βασικό πρότυπο ανθρώπινης συμπεριφοράς και με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αν κάποιος δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε σ’ αυτά τα πρότυπα, πώς είναι ποτέ δυνατό να κάνει πράξη την αλήθεια; Πώς είναι ποτέ δυνατό να δοξάσει τον Θεό; Πώς είναι ποτέ δυνατό να ενεργήσει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Απέχει πολύ από το να κάνει οτιδήποτε από αυτά. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει συνείδηση ούτε λογική· είναι εύκολο να τον διαχειριστεί κανείς; Είναι εύκολο να αλλάξει; Σε καμία περίπτωση. Και τότε πώς μπορεί να αλλάξει; Αυτό εξαρτάται από όλους όσοι τον επιτηρούν, τον περιορίζουν και τον ενθαρρύνουν. Σε σοβαρές περιπτώσεις, όλοι πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους και να του ασκήσουν κριτική. Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της κριτικής; Να τον συντρέξουν, να τον βοηθήσουν να συμπεριφερθεί σωστά, και να τον εμποδίσουν να κάνει επαίσχυντες και κακόγουστες πράξεις. Τι ακριβώς σημαίνει, λοιπόν, το να είναι κανείς γλοιώδης; Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα και οι εκδηλώσεις του; Για να δούμε αν η σύνοψή Μου είναι ή δεν είναι ακριβής. Με τι ισοδυναμούν οι άνθρωποι που είναι γλοιώδεις; Ισοδυναμούν με ανήμερα, κακοαναθρεμμένα, άγρια ζώα, και οι κύριες εκδηλώσεις αυτού είναι η αλαζονεία, τα ζωώδη ένστικτα, η έλλειψη αυτοσυγκράτησης, οι απερίσκεπτες ενέργειες, η άρνηση της παραμικρής αποδοχής της αλήθειας, καθώς και το να κάνει κάποιος ό,τι θέλει, να μην ακούει κανέναν, να μην επιτρέπει σε κανέναν να τον διαχειριστεί, να τολμά να τα βάζει με τον οποιονδήποτε, και να μη λαμβάνει υπόψη του κανέναν άλλον. Πείτε Μου, είναι σοβαρές οι διάφορες εκδηλώσεις του να είναι κανείς γλοιώδης; (Ναι, είναι.) Αν μη τι άλλο, αυτή η διάθεση που χαρακτηρίζεται από αλαζονεία, έλλειψη λογικής και απερίσκεπτες ενέργειες είναι πολύ σοβαρή. Ακόμα κι αν ένας τέτοιος άνθρωπος δεν φαίνεται να κάνει κάτι που να κρίνει τον Θεό ή να εναντιώνεται σ’ Αυτόν, είναι πάρα πολύ πιθανό να κάνει κακό και να Του εναντιωθεί, λόγω της αλαζονικής του διάθεσης. Όλες οι ενέργειές του είναι αποκαλύψεις της διεφθαρμένης του διάθεσης. Όταν ένας άνθρωπος καταλήγει γλοιώδης σε έναν ορισμένο βαθμό, γίνεται ληστής και διάβολος, και οι ληστές και οι διάβολοι δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθούν την αλήθεια· μπορούν μόνο να καταστραφούν.

Αξίζει να μιλήσει κανείς γι’ αυτήν την ιστορία; (Ναι.) Μπορεί αυτή η ιστορία να μη θίγει το θέμα της φύση-ουσίας ή της διάθεσης του ανθρώπου, όμως αφορά τη συμπεριφορά του, πράγμα που δεν είναι και τόσο διαφορετικό από την ουσία του ή τόσο άσχετο μ’ αυτήν. Τι τίτλο πρέπει να έχει αυτή η ιστορία; Ας της δώσουμε έναν τίτλο με κάπως αλληγορικό χαρακτήρα, ώστε να μην είναι υπερβολικά ξεκάθαρος. (Το κυνήγι των αρουραίων.) «Το κυνήγι των αρουραίων» είναι πολύ καλός τίτλος. Κάποιος έπιασε έναν αρουραίο με «απολύτως νόμιμο» τρόπο, και είπε: «Και τι να κάνω; Έτρεξε εδώ μέσα και τον λυπάμαι. Επιπλέον, έχει τραυματιστεί. Αν ξαναγυρίσει στη φύση, θα πεθάνει, και τότε ούτως ή άλλως θα τον φάνε τα άλλα ζώα· άρα, γιατί να μην τον φάω εγώ; Δεν θα ήταν απολύτως νόμιμο αυτό;» Προκειμένου να φάει αυτόν τον αρουραίο, επινόησε όλες αυτές τις δικαιολογίες και εφηύρε όλες αυτές τις αιτίες, κι έπειτα τον έφαγε με τη συνείδησή του καθαρή. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς γλοιώδης. Οι άνθρωποι στην Αμερική δεν απαγορεύεται να τρώνε κρέας, κι έτσι δεν αξίζει να μπει κανείς σ’ όλον αυτόν τον κόπο και να καταβάλει όλη αυτήν την προσπάθεια για να κάνει μια τέτοια πράξη. Τέτοια κάνουν αυτοί που είναι γλοιώδεις. Κάνουν μήπως τέτοια πράγματα οι κανονικοί άνθρωποι; Κάνουν τέτοια πράγματα όσοι έχουν ανθρώπινη φύση και ακεραιότητα; (Όχι.) Γιατί δεν τα κάνουν; Αυτό έχει να κάνει με την ακεραιότητα. Όσοι είναι από τη φύση τους αδιόρθωτοι κλέφτες θα διαπράττουν πάντα μικρές ή μεγάλες κλοπές, και θα κάνουν επαίσχυντες πράξεις. Μήπως τους λείπει κάτι στο σπίτι τους; Όχι απαραίτητα. Από τη στιγμή που είναι γλοιώδεις, όμως, έχουν την ανάγκη να κλέψουν, και βασίζονται στην κλοπή για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους και την ακόρεστη απληστία της διάθεσής τους. Αυτές οι πράξεις τούς δίνουν παρηγοριά μέσα τους. Αν δεν έκαναν τέτοιες πράξεις, θα ένιωθαν ταραχή. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς γλοιώδης. Τώρα, θα ολοκληρώσω την ιστορία και θα προχωρήσω στο κυρίως θέμα.

Πριν μιλήσω για το κυρίως θέμα, ας αναλογιστούμε πρώτα το περιεχόμενο της τελευταίας μας συναναστροφής. Τα καθήκοντα που εκτελεί ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορούν να χωριστούν σε έξι κύριες κατηγορίες. Έχουμε ολοκληρώσει τη συζήτηση για την πρώτη κατηγορία, δηλαδή για τους ανθρώπους που εκτελούν το καθήκον της εξάπλωσης του ευαγγελίου. Η δεύτερη κατηγορία αφορά τους ανθρώπους που εκτελούν καθήκοντα επικεφαλής και εργατών στην εκκλησία, σε διάφορα επίπεδα. Τα μέλη αυτής της κατηγορίας μπορούν βασικά να χωριστούν σε δύο κύρια είδη, και την τελευταία φορά μιλήσαμε για ένα από αυτά τα είδη, δηλαδή τους αντίχριστους. Ταξινομήσαμε όλες τις εκδηλώσεις και τις διαθέσεις των αντίχριστων, δηλαδή το πώς εργάζονται, ποιες είναι οι εκδηλώσεις τους, και με βάση ποιες πράξεις τους χαρακτηρίζονται ως αντίχριστοι. Ποια συγκεκριμένα στοιχεία υπήρχαν; (Σημείο πρώτο: Προσπαθούν να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων· σημείο δεύτερο: Επιτίθενται στους διαφωνούντες και τους αποκλείουν· σημείο τρίτο: Αποκλείουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια και τους επιτίθενται· σημείο τέταρτο: Εξυμνούν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί του εαυτού τους· σημείο πέμπτο: Παραπλανούν, προσελκύουν, απειλούν και ελέγχουν τους ανθρώπους.) Την προηγούμενη φορά, συνοψίσαμε πέντε στοιχεία, και τα σημειώσατε όλα. Τώρα σημειώστε τα επόμενα. Σημείο έκτο: Συμπεριφέρονται με δόλιους τρόπους, είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους και αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν· σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι· σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό· σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα· σημείο δέκατο: Σιχαίνονται την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού· σημείο ενδέκατο: Δεν αποδέχονται το κλάδεμα ούτε έχουν στάση μετάνοιας όταν κάνουν κάποιο λάθος, μα αντίθετα διαδίδουν αντιλήψεις και κρίνουν δημόσια τον Θεό· σημείο δωδέκατο: Θέλουν να αποσυρθούν όταν δεν έχουν θέση ούτε και ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες· σημείο δέκατο τρίτο: Ελέγχουν τα οικονομικά της εκκλησίας, καθώς και τις καρδιές των ανθρώπων· σημείο δέκατο τέταρτο: Αντιμετωπίζουν τον οίκο του Θεού σαν να είναι η δική τους σφαίρα επιρροής· σημείο δέκατο πέμπτο: Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού και αρνούνται την ουσία του Χριστού. Υπάρχουν συνολικά 15 στοιχεία, και όλα τους αναλύουν και εκθέτουν τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων. Ουσιαστικά, αυτά τα 15 στοιχεία συνοψίζουν τα διάφορα είδη συμπεριφορών, εκδηλώσεων και διαθέσεων που έχουν οι αντίχριστοι. Ορισμένα από αυτά μοιάζουν επιφανειακά με συμπεριφορές, όμως πίσω από αυτές τις συμπεριφορές κρύβεται η υποβόσκουσα διάθεση-ουσία των αντίχριστων. Όσον αφορά την κυριολεκτική τους σημασία, άραγε είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς αυτά τα 15 στοιχεία; Όλα είναι διατυπωμένα με απλά λόγια και, κατά μία έννοια, είναι εύκολο να τα κατανοήσει κανείς· επιπλέον, όλα αυτά που συνοψίζει το καθένα τους σχετίζονται με τις εκδηλώσεις, τις αποκαλύψεις και την ουσία του ανθρώπου. Κάθε στοιχείο είναι κι ένα είδος διάθεσης, όχι μια παροδική συμπεριφορά ή σκέψη. Τι είναι διάθεση; Πώς μπορεί να εξηγήσει κανείς τι είναι διάθεση; Μιλάμε για διάθεση όταν, ανεξάρτητα με το πού πηγαίνει κανείς, οι σκέψεις του, οι ιδέες του, οι αρχές που διέπουν τις πράξεις του, οι μέθοδοι δράσης του και ο σκοπός που επιδιώκει δεν αλλάζουν ανάλογα με τις αλλαγές στον χρόνο και στο μέρος. Αν ο τρόπος με τον οποίο ενεργεί κάποιος εξαφανίζεται μόλις αλλάξει το περιβάλλον του, τότε αυτό δεν είναι αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης, αλλά μάλλον μια παροδική συμπεριφορά. Τι αφορά μια πραγματική διάθεση; (Μπορεί να κυριαρχήσει επάνω σ’ έναν άνθρωπο οποτεδήποτε και οπουδήποτε.) Σωστά, μπορεί να κυριαρχήσει στα λόγια και τις πράξεις ενός ανθρώπου ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου, χωρίς περιορισμούς ή επιρροές, υπό οποιεσδήποτε προϋποθέσεις. Τότε μιλάμε για ουσία. Ουσία είναι αυτό στο οποίο βασίζεται κανείς για να επιβιώσει· δεν εξαρτάται από τις μεταβολές του χρόνου, της τοποθεσίας ή άλλων εξωτερικών παραγόντων. Αυτή είναι η ουσία ενός ανθρώπου. Κάποιοι λένε: «Λίγο πολύ, έχω και τις 15 αυτές εκδηλώσεις των αντίχριστων που συνόψισες, όμως δεν επιδιώκω τη θέση, και δεν γεννήθηκα με καμία φιλοδοξία. Εξάλλου, δεν έχω αναλάβει καμία ευθύνη αυτήν τη στιγμή. Δεν είμαι ούτε επικεφαλής ούτε εργάτης, και δεν μου αρέσει να βρίσκομαι στο επίκεντρο· επομένως, μάλλον δεν με αφορά η φύση-ουσία των αντίχριστων, έτσι δεν είναι; Κι αν δεν με αφορά, τότε λοιπόν δεν ισχύει ότι δεν χρειάζεται ν’ ακούω αυτές τις συναναστροφές ούτε και να αντιπαραβάλλω τον εαυτό μου μ’ αυτές;» Είναι όντως έτσι τα πράγματα; (Όχι.) Τότε, πώς θα πρέπει να προσεγγίσει κανείς αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων; Πώς θα πρέπει κανείς να προσεγγίσει τις αλήθειες πάνω στις οποίες γίνεται συναναστροφή και αφορούν αυτές τις εκδηλώσεις; Πρέπει κανείς να κατανοήσει την αλήθεια και να φτάσει στην αυτογνωσία μέσα σ’ αυτές τις συναναστροφές, έπειτα να βρει το σωστό μονοπάτι, και τελικά ν’ αποκτήσει αρχές στην εκτέλεση των καθηκόντων του και στην υπηρεσία που προσφέρει στον Θεό. Μόνο έτσι μπορεί να ξεφύγει απ’ το μονοπάτι των αντίχριστων και να μπει στο μονοπάτι που οδηγεί στην τελείωση. Αν μπορείτε να συσχετίσετε με τον εαυτό σας αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων, κάτι τέτοιο θα είναι για εσάς προειδοποίηση, υπενθύμιση, έκθεση και κρίση. Αν δεν μπορείτε να τις συσχετίσετε με τον εαυτό σας, αλλά διαισθάνεστε ότι εκδηλώνετε παρόμοιες καταστάσεις, τότε θα πρέπει να προσπαθήσετε να κάνετε αυτοκριτική και να γνωρίσετε καλύτερα τον εαυτό σας, και να αναζητήσετε την αλήθεια για να απαλλαγείτε από αυτές τις καταστάσεις. Έτσι, μπορείτε επίσης να απαλλαγείτε σιγά σιγά από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας και να αποφύγετε το μονοπάτι των αντίχριστων.

Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού

Η σημερινή συναναστροφή αφορά το τέταρτο στοιχείο των διάφορων εκδηλώσεων που εμφανίζουν οι αντίχριστοι: εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού. Εξύψωση και μαρτυρία περί του εαυτού τους, επίδειξη του εαυτού τους, προσπάθεια να κάνουν τους ανθρώπους να τους εκτιμήσουν —η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι ικανή για όλα αυτά τα πράγματα. Έτσι αντιδρούν οι άνθρωποι ενστικτωδώς όταν τους κυβερνάει η σατανική φύση τους, και αυτό αποτελεί κοινό στοιχείο όλης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Πώς εξυψώνουν και μαρτυρούν περί του εαυτού τους συνήθως οι άνθρωποι; Πώς επιτυγχάνουν αυτόν τον στόχο; Μαρτυρούν περί του πόσο έργο έχουν κάνει, πόσο έχουν υποφέρει, πόσο έχουν δαπανήσει εαυτόν και τι τίμημα έχουν πληρώσει. Χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα ως το κεφάλαιο με το οποίο εξυψώνουν τον εαυτό τους, που τους δίνει μια υψηλότερη, σταθερότερη και πιο εξασφαλισμένη θέση στο μυαλό των ανθρώπων, ώστε να τους εκτιμούν, να τους θαυμάζουν, να τους σέβονται και ακόμα και να τους αποδίδουν τιμές, να τους ειδωλοποιούν και να τους ακολουθούν περισσότεροι άνθρωποι. Για να επιτύχουν αυτόν τον στόχο, οι άνθρωποι κάνουν πολλά πράγματα, σύμφωνα με τα οποία επιφανειακά μαρτυρούν περί του Θεού, μα στην ουσία εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί του εαυτού τους. Είναι λογικός αυτός ο τρόπος δράσης; Είναι πέρα από τα όρια του ορθολογισμού. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ντρέπονται καθόλου: Μαρτυρούν ξεδιάντροπα περί του τι έχουν κάνει για τον Θεό και του πόσο έχουν υποφέρει γι’ Αυτόν. Μάλιστα, επιδεικνύουν τα χαρίσματά τους, τα ταλέντα τους, την εμπειρία τους, τις ειδικές δεξιότητές τους ή τις έξυπνες τεχνικές τους στη συμπεριφορά τους, τα μέσα που χρησιμοποιούν για να παίξουν με τους ανθρώπους, και ούτω καθεξής. Η μέθοδος με την οποία εξυψώνουν και μαρτυρούν περί του εαυτού τους είναι να επιδεικνύουν τον εαυτό τους και να μειώνουν τους άλλους. Επίσης, καλύπτουν και καμουφλάρουν τον εαυτό τους, κρύβοντας τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τις ελλείψεις τους από τους ανθρώπους, ώστε εκείνοι να βλέπουν μόνο την ευφυία τους. Δεν τολμούν καν να πουν στους άλλους ανθρώπους πότε νιώθουν αρνητικοί· τους λείπει το θάρρος να ανοιχτούν και να συναναστραφούν μαζί τους, και όταν κάνουν κάτι λάθος, βάζουν τα δυνατά τους για να το συγκαλύψουν και να το κουκουλώσουν. Ποτέ δεν αναφέρουν τη βλάβη που έχουν προκαλέσει στο έργο της εκκλησίας ενώ έκαναν το καθήκον τους. Όταν έχουν την παραμικρή συμβολή ή κάποια μικρή επιτυχία, ωστόσο, δεν χάνουν χρόνο να το επιδείξουν. Ανυπομονούν να γνωστοποιήσουν σε όλο τον κόσμο πόσο ικανοί είναι, πόσο υψηλό είναι το επίπεδό τους, πόσο εξαιρετικοί είναι και πόσο καλύτεροι από τους κανονικούς ανθρώπους. Δεν είναι αυτός ένας τρόπος εξύψωσης και μαρτυρίας περί του εαυτού τους; Είναι η εξύψωση και η μαρτυρία περί του εαυτού κάτι που κάνει κάποιος με συνείδηση και λογική; Δεν είναι. Έτσι, όταν οι άνθρωποι το κάνουν αυτό, ποια διάθεση αποκαλύπτεται συνήθως; Η αλαζονεία είναι μια από τις κύριες διαθέσεις που αποκαλύπτονται και ακολουθεί η δολιότητα, η οποία αφορά το να κάνει κανείς ό,τι είναι δυνατόν για να κάνει τους άλλους ανθρώπους να τον έχουν σε υψηλή εκτίμηση. Οι ιστορίες τους είναι εντελώς αδιαμφισβήτητες· τα λόγια τους ξεκάθαρα περιέχουν κίνητρα και μηχανορραφίες, μα εκείνοι θέλουν να κρύβουν το γεγονός ότι κάνουν επίδειξη. Το αποτέλεσμα αυτών που λένε είναι ότι αναγκάζουν τους ανθρώπους να νιώθουν ότι αυτοί είναι καλύτεροι από τους άλλους, ότι κανείς δεν τους φτάνει, ότι όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροί τους. Και δεν επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα με ύπουλα μέσα; Ποια διάθεση κρύβεται πίσω από αυτά τα μέσα; Υπάρχουν καθόλου στοιχεία μοχθηρίας; (Υπάρχουν.) Είναι ένα είδος μοχθηρής διάθεσης. Μπορεί να δει κανείς ότι αυτά τα μέσα που επιστρατεύουν τα κατευθύνει μια δόλια διάθεση —γιατί, λοιπόν, λέω ότι είναι μοχθηρή; Πώς συνδέεται αυτό με τη μοχθηρία; Τι νομίζετε; Μπορούν να είναι ανοιχτοί ως προς τους στόχους τους κατά την εξύψωση και τη μαρτυρία περί του εαυτού τους; Δεν μπορούν. Υπάρχει όμως πάντοτε μια επιθυμία στα βάθη της καρδιάς τους, και ό,τι λένε και κάνουν είναι προς όφελος αυτής της επιθυμίας, κι οι στόχοι και τα κίνητρα των όσων λένε και κάνουν μένουν επτασφράγιστα μυστικά. Για παράδειγμα, θα χρησιμοποιήσουν παραπλάνηση ή κάποιες ύποπτες τακτικές για να επιτύχουν αυτούς τους στόχους. Δεν είναι αυτή η μυστικοπάθεια πανούργα από τη φύση της; Και γίνεται αυτή η πανουργία να μην αποκαλεστεί μοχθηρή; (Ναι.) Μπορεί πράγματι να αποκαλεστεί μοχθηρή, και είναι βαθύτερη από τη δολιότητα. Χρησιμοποιούν έναν συγκεκριμένο τρόπο ή μέθοδο για να επιτύχουν τους στόχους τους. Αυτή η διάθεση αποτελεί δολιότητα. Ωστόσο, συχνά τους κυβερνούν η ξεδιάντροπη φιλοδοξία και η επιθυμία στα βάθη της καρδιάς τους να έχουν διαρκώς ανθρώπους να τους ακολουθούν, να τους θαυμάζουν και να τους λατρεύουν, με αποτέλεσμα να εξυμνούν τον εαυτό τους και να μαρτυρούν περί αυτού συχνά και να πράττουν έτσι αδίστακτα και ασύστολα. Τι είναι αυτή η διάθεση; Ισούται με τη μοχθηρία. Η μοχθηρία είναι κάτι περισσότερο από απλή και συνηθισμένη στενομυαλιά, δολιότητα και ψευτιά. Αν ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει από το επίπεδο της συνηθισμένης διαφθοράς σ’ αυτό της μοχθηρίας, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι βαθύτερα διεφθαρμένος; (Ναι.) Περιγράψτε, λοιπόν, το επίπεδο της μοχθηρίας· ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος να το θέσει κανείς; Γιατί κάποιος να περάσει από τη συνηθισμένη διαφθορά στη μοχθηρία; Μπορείτε να διακρίνετε ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα; Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη δολιότητα και τη μοχθηρία; Όσον αφορά το πώς εκδηλώνονται, η μοχθηρία και η διαφθορά σχετίζονται στενά, όμως η μοχθηρία είναι σοβαρότερη· είναι ακραία δολιότητα. Αν λένε για κάποιον ότι έχει μοχθηρή διάθεση, τότε αυτός ο άνθρωπος δεν είναι δόλιος σε συνηθισμένο βαθμό, αφού η συνηθισμένη δολιότητα μπορεί να σημαίνει απλώς ότι είναι παθολογικός ψεύτης ή δεν είναι και τόσο ειλικρινής στις πράξεις του, ενώ η μοχθηρία είναι σοβαρότερη και εντοπίζεται σε βαθύτερο επίπεδο από τη δολιότητα. Η δολιότητα ενός ανθρώπου με μοχθηρή διάθεση είναι μεγαλύτερη και σοβαρότερη από του μέσου ανθρώπου, ενώ τα μέσα και οι μέθοδοι των ενεργειών του, καθώς και οι ραδιουργίες που κρύβουν οι πράξεις του, είναι όλα πιο δόλια και μυστικοπαθή, και οι περισσότεροι δεν μπορούν να τα διακρίνουν. Αυτό είναι μοχθηρία.

Πώς διαφέρει ένας αντίχριστος που εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού από έναν μέσο άνθρωπο που κάνει το ίδιο; Ο μέσος άνθρωπος συχνά καυχιέται και επιδεικνύεται ώστε οι άλλοι να τον εκτιμούν, κι επιπλέον εμφανίζει εκδηλώσεις αυτών των διαθέσεων και καταστάσεων· πώς, λοιπόν, διαφέρει ένας αντίχριστος που εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού από τους συνηθισμένους ανθρώπους που κάνουν το ίδιο; Πού είναι η διαφορά; Πρέπει να το διακρίνεις ξεκάθαρα αυτό· μη βάζεις όλες τις σποραδικές εκδηλώσεις εξύψωσης του εαυτού ή κομπασμού περί αυτού στην κατηγορία των αντίχριστων. Αυτό είναι ένα εννοιολογικό λάθος, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πώς μπορεί, λοιπόν, να διαφοροποιηθεί ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα; Πού βρίσκεται η διαφορά; Αν μπορείς να το πεις ξεκάθαρα αυτό, μπορείς και να κατανοήσεις απόλυτα ποια είναι η ουσία ενός αντίχριστου. Για κάνε μια προσπάθεια. (Ένας αντίχριστος ενεργεί πιο συγκαλυμμένα· χρησιμοποιεί κάποια μέσα που φαίνονται πολύ καθωσπρέπει ώστε να παραπλανήσει τον κόσμο. Φαίνεται να μιλάει για κάποιο καθωσπρέπει ζήτημα, και πριν καλά καλά το καταλάβεις, αρχίζει να εξυψώνει τον εαυτό του και να μαρτυρά περί αυτού, χωρίς να το πάρει είδηση κανείς. Τα μέσα του είναι σχετικά συγκαλυμμένα.) Σχετικά συγκαλυμμένα μέσα· η διαφοροποίηση αυτή βασίζεται στη μέθοδο που εφαρμόζει για να εξυψώσει τον εαυτό του και να μαρτυρήσει περί αυτού. Υπάρχει κάτι άλλο; Πείτε Μου, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη φύση του να εξυψώνεις τον εαυτό σου και να μαρτυράς περί αυτού συνειδητά και στη φύση του να κάνεις το ίδιο ασυναίσθητα; (Διαφέρουν οι προθέσεις.) Εκεί δεν είναι η διαφορά; (Ναι.) Όταν ένας μέσος άνθρωπος με διεφθαρμένες διαθέσεις εξυψώνει και επιδεικνύει τον εαυτό του, το κάνει μόνο και μόνο για επίδειξη. Μόλις κάνει τη φιγούρα του, το ζήτημα τελειώνει· δεν νοιάζεται αν οι άλλοι έχουν καλή ή κακή γνώμη γι’ αυτόν. Η πρόθεσή του δεν είναι εντελώς ξεκάθαρη, υπάρχει απλώς μια διάθεση που κυριαρχεί επάνω του, η αποκάλυψη μιας διάθεσης. Αυτό είναι όλο. Είναι εύκολο να αλλάξει μια τέτοια διάθεση; Αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος επιδιώκει την αλήθεια, θα μπορέσει να αλλάξει σιγά σιγά όταν βιώσει το κλάδεμα, την κρίση και την παίδευση. Λίγο λίγο, θα κερδίσει περισσότερη αίσθηση ντροπής και ορθολογισμού, και θα εμφανίζει όλο και λιγότερο μια τέτοια συμπεριφορά. Θα καταδικάζει τη συμπεριφορά αυτού του είδους, θα δείχνει αυτοσυγκράτηση και θα χαλιναγωγεί τον εαυτό του. Έτσι γίνεται όταν κάποιος εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού ασυναίσθητα. Αν και στο να εξυψώνει κανείς τον εαυτό του και να μαρτυρά περί αυτού συνειδητά ή ασυναίσθητα περιλαμβάνεται η ίδια διάθεση, η φύση των δύο είναι διαφορετική. Πώς διαφέρει η φύση τους ενός από του άλλου; Η συνειδητή εξύψωση του εαυτού και μαρτυρία περί αυτού γίνεται με πρόθεση. Οι άνθρωποι που κάνουν κάτι τέτοιο δεν μιλούν έτσι τυχαία· κάθε φορά που εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού, έχουν ορισμένες προθέσεις και κρυφούς σκοπούς, και κάνουν αυτήν την πράξη έχοντας σατανικές φιλοδοξίες και επιθυμίες. Επιφανειακά, φαίνεται ότι πρόκειται για το ίδιο είδος εκδήλωσης. Και στις δύο περιπτώσεις, κάποιοι εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού. Πώς ορίζει, όμως, ο Θεός το να εξυψώνει κανείς τον εαυτό του και να μαρτυρά περί αυτού ασυναίσθητα; Ως αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Και πώς ορίζει ο Θεός το να εξυψώνει κανείς τον εαυτό του και να μαρτυρά περί αυτού συνειδητά; Ως επιθυμία του ατόμου να παραπλανήσει τους άλλους, ως αποφασιστικότητα να τους κάνει να τον εκτιμήσουν, να τον λατρέψουν, να τον θαυμάσουν κι έπειτα να τον ακολουθήσουν. Η πράξη του είναι από τη φύση της παραπλανητική. Άρα, μόλις αποκτήσει την πρόθεση να παραπλανήσει τους άλλους και να τους κατακτήσει ώστε να τον ακολουθήσουν και να τον λατρέψουν, εφαρμόζει στα λόγια και τις πράξεις του κάποια μέσα και κάποιες μεθόδους που μπορούν εύκολα να παραπλανήσουν και να αποπροσανατολίσουν όσους δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν πατούν σε γερά θεμέλια. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν μόνο έλλειψη ικανότητας διάκρισης· αντιθέτως, νομίζουν ότι όσα λέει αυτός ο άνθρωπος είναι σωστά, και μπορεί να τον θαυμάζουν και να τον εκτιμούν, ενώ με τον καιρό θα τον λατρέψουν ή ακόμα και θα τον ακολουθήσουν. Είναι πολύ σύνηθες φαινόμενο στην καθημερινότητα κάποιος να φαίνεται ότι κατανοεί αρκετά καλά ένα κήρυγμα που ακούει, αργότερα όμως, όταν του συμβεί κάτι, να μην ξέρει πώς να το αντιμετωπίσει. Προσέρχεται ενώπιον του Θεού για να αναζητήσει, όμως αυτό δεν αποδίδει καρπούς· στο τέλος, αναγκάζεται να πάει στον επικεφαλής του, να ρωτήσει σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα και να του ζητήσει λύση. Όποτε του συμβεί κάτι, ζητάει από τον επικεφαλής του να το λύσει. Είναι όπως κάποιοι άνθρωποι που καπνίζουν όπιο, και τελικά το κάνουν συνήθεια και εθίζονται, και κάποια στιγμή δεν μπορούν πλέον να ζήσουν χωρίς να το καπνίζουν. Έτσι, αυτό που κάνουν οι αντίχριστοι, το ότι εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού, γίνεται ασυναίσθητα ένα είδος ναρκωτικού για όσους έχουν μικρό ανάστημα, όσους δεν έχουν διάκριση, όσους είναι ανόητοι και αδαείς. Όποτε τους συμβαίνει το οτιδήποτε, πάνε και ρωτάνε τον αντίχριστο γι’ αυτό, κι αν ο αντίχριστος δεν δώσει εντολή, δεν τολμούν να κάνουν τίποτα, ακόμα κι αν όλοι έχουν ολοκληρώσει τις συζητήσεις κι έχουν βγάλει ένα συμπέρασμα σχετικά με το ζήτημα. Φοβούνται να εναντιωθούν στο θέλημα του αντίχριστου και επίσης φοβούνται την καταστολή, κι έτσι σε κάθε ζήτημα τολμούν να ενεργήσουν μόνο αφού μιλήσει ο αντίχριστος. Ακόμα κι όταν έχουν κατανοήσει ξεκάθαρα τις αλήθεια-αρχές, δεν τολμούν να πάρουν μια απόφαση ούτε να χειριστούν το ζήτημα· αντ’ αυτού, περιμένουν τον «κύριο» που θαυμάζουν να βγάλει την τελική ετυμηγορία και απόφαση. Αν ο κύριός του δεν πει τίποτα, αυτός που χειρίζεται το ζήτημα δεν θα είναι σίγουρος για το τι πρέπει να κάνει. Δεν έχουν δηλητηριαστεί αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Αυτό σημαίνει να έχει δηλητηριαστεί κανείς. Προκειμένου να δηλητηριαστούν αυτοί οι άνθρωποι τόσο βαθιά, πόση δουλειά πρέπει να κάνει ο αντίχριστος και πόσο δηλητήριο θα χρειαστεί να τους ρίξει; Αν ο αντίχριστος ανέλυε συχνά τον εαυτό του και κατάφερνε να αποκτήσει αυτογνωσία, κι αν συχνά έδειχνε φανερά τις αδυναμίες, τα λάθη και τις παραβάσεις του για να τα δουν οι άλλοι, τότε άραγε θα τον λάτρευαν και πάλι όλοι έτσι; Σε καμία περίπτωση. Φαίνεται ότι ο αντίχριστος καταβάλλει σημαντική προσπάθεια για να εξυψώνει τον εαυτό του και να μαρτυρά περί αυτού, κι αυτή είναι η αιτία της «επιτυχίας» του. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που θέλει. Χωρίς αυτόν, κανείς δεν θα ήξερε πώς να κάνει σωστά τα καθήκοντά του και όλοι θα ένιωθαν τελείως χαμένοι. Είναι προφανές ότι, ενώ ο αντίχριστος ελέγχει αυτούς τους ανθρώπους, τους ρίχνει μυστικά πολλά δηλητήρια και καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια! Αν έλεγε μόνο λίγα λόγια, τότε άραγε οι άνθρωποι θα περιορίζονταν απ’ αυτόν με τον ίδιο τρόπο; Σε καμία περίπτωση. Όταν ο αντίχριστος πετύχει τον σκοπό του και κάνει τους άλλους να τον λατρεύουν, να τον θαυμάζουν και να τον ακούνε σε κάθε ζήτημα, αυτό άραγε δεν σημαίνει ότι έχει κάνει πολλές πράξεις κι έχει πει πολλά λόγια που εξυψώνουν τον εαυτό του και μαρτυρούν περί αυτού; Ποια είναι η έκβαση που επιτυγχάνει μ’ αυτές τις πράξεις; Είναι οι άνθρωποι να μην έχουν μονοπάτι και να μην μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους χωρίς αυτόν· λες και, χωρίς αυτόν, θα έπεφτε ο ουρανός και η γη θα σταματούσε να γυρίζει, και η πίστη στον Θεό δεν θα είχε καμία αξία και καμία σημασία, και θα ήταν μάταιο να ακούει κανείς κηρύγματα. Είναι επίσης οι άνθρωποι να νομίζουν ότι έχουν κάποια ελπίδα στη ζωή όταν ο αντίχριστος είναι κοντά τους, ενώ αν εκείνος πέθαινε, θα απελπίζονταν εντελώς. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πλέον αιχμάλωτοι του Σατανά, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεν αξίζει κάτι τέτοιο σε ανθρώπους σαν κι αυτούς; (Τους αξίζει.) Γιατί λέμε ότι τους αξίζει; Ο Θεός είναι Αυτός στον Οποίο πιστεύεις· γιατί, λοιπόν, λατρεύεις κι ακολουθείς τους αντίχριστους, αφήνοντάς τους να σε περιορίζουν και να σε ελέγχουν κάθε στιγμή; Εξάλλου, ανεξάρτητα απ’ το καθήκον που κάνει κανείς, ο οίκος του Θεού έχει δώσει στους ανθρώπους ξεκάθαρες αρχές και κανόνες. Αν κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει μόνος του μια δυσκολία, θα πρέπει να προστρέξει σε κάποιον που κατανοεί την αλήθεια, και να προστρέξει στον Άνωθεν για πιο σοβαρά θέματα. Εσύ, όμως, όχι μόνο δεν αναζητάς την αλήθεια· απεναντίας, λατρεύεις και θαυμάζεις ανθρώπους, και πιστεύεις ό,τι λένε αυτοί οι αντίχριστοι. Έχεις γίνει, δηλαδή, υπηρέτης του Σατανά. Ποιος άλλος σου φταίει, λοιπόν, εκτός από τον εαυτό σου; Δεν σου αξίζει αυτό; Η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού είναι μια συμπεριφορά και μια εκδήλωση που είναι κοινή στους αντίχριστους, και είναι από τις πιο συνήθεις εκδηλώσεις. Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο οι αντίχριστοι εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού; Πώς διαφέρει από τον τρόπο με τον οποίο εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού ο μέσος άνθρωπος; Είναι ότι οι αντίχριστοι κρύβουν πίσω από αυτήν την πράξη τις δικές τους προθέσεις, και σε καμία περίπτωση δεν την κάνουν ασυναίσθητα. Αντίθετα, έχουν προθέσεις, επιθυμίες και φιλοδοξίες, και οι συνέπειες της μαρτυρίας τους περί του εαυτού τους είναι πολύ τρομερές για να τις αναλογιστεί κανείς· έχουν τη δυνατότητα να παραπλανούν και να ελέγχουν τον κόσμο.

Θα σας πω ένα παράδειγμα. Μπορείτε να σκεφτείτε αν μια τέτοια εκδήλωση και διάθεση σχετίζεται με την εξύψωση του εαυτού και τη μαρτυρία περί αυτού. Κάποτε, υπήρχε ένας επικεφαλής που εκτελούσε το έργο της εκκλησίας σε μια περιοχή για δύο με τρία χρόνια. Είχε περιπλανηθεί στις εκκλησίες και στο τέλος είχε ριζώσει εκεί. Τι σημαίνει ότι είχε ριζώσει; Σημαίνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι τον ήξεραν και είχαν καλή γνώμη γι’ αυτόν, και ότι ήταν σχετικά διάσημος σ’ αυτήν την περιοχή. Όταν τον έβλεπαν, τον καλωσόριζαν, του πρόσφεραν τη θέση τους και του έδιναν κάτι νόστιμο να φάει. Κανείς δεν διαφωνούσε, κανείς δεν του εναντιωνόταν· όλοι τον γνώριζαν καλά αυτόν τον επικεφαλής, και βαθιά μέσα τους όλοι ενέκριναν τον τρόπο με τον οποίο ενεργούσε και αποδέχονταν την ηγεσία του. Δεν είναι σίγουρο πόσο έργο έκανε εκεί ο επικεφαλής ούτε πόσο μιλούσε, ούτε και για ποιο θέμα μιλούσε· αυτές οι λεπτομέρειες είναι άγνωστες. Με δυο λόγια, όμως, οι περισσότεροι τον ενέκριναν πραγματικά ως επικεφαλής. Αφού πέρασε λίγος καιρός, ο επικεφαλής είπε: «Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές εδώ είναι υπάκουοι και υποτακτικοί, και τα πράγματα πηγαίνουν καλά στην εκκλησία από κάθε άποψη. Δυστυχώς, υπάρχει ένα πράγμα που δεν είναι εντελώς ικανοποιητικό, ότι δηλαδή το περιβάλλον εδώ είναι απαίσιο. Αν το περιβάλλον το επέτρεπε, θα βρίσκαμε μια όμορφη μέρα με λιακάδα και θα κάναμε μια μεγάλη συνάθροιση σ’ ένα ευρύχωρο πάρκο, με χιλιάδες κόσμο, και θα αφήναμε ν’ ακουστεί η αλήθεια χρησιμοποιώντας μικρόφωνα και μεγάλα ηχεία. Με τον τρόπο αυτόν, θα κάναμε περισσότερους ανθρώπους να πιστέψουν στον θεό. Δεν θα ήταν αποτελεσματικό το έργο μας τότε;» Μόλις το άκουσαν αυτό, όλοι είπαν «αμήν» και το ενέκριναν. Πείτε Μου, υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τη φράση «θα αφήναμε ν’ ακουστεί η αλήθεια»; (Ναι.) Ποιο είναι το πρόβλημα; (Ότι ο επικεφαλής αντιμετώπιζε τον εαυτό του λες και ήταν ο Θεός.) Εσείς το αναγνωρίσατε όλοι ότι υπάρχει πρόβλημα μ’ αυτό, αλλά οι μπερδεμένοι άνθρωποι που βρίσκονταν εκεί δεν το αναγνώρισαν. Απάντησαν ακόμα και «αμήν» σ’ αυτήν την πρόταση! Αυτός ο επικεφαλής αφήνει ν’ ακουστεί η αλήθεια; Και ποιος είναι αυτός; Ένας συνηθισμένος επικεφαλής είναι. Έκανε έργο για μερικά χρόνια, κι έπειτα άρχισε να πιστεύει ότι είναι ανώτερος απ’ όλους τους άλλους· ξέχασε ποιος ήταν, ήθελε ακόμα και να εκφράσει την αλήθεια· τι δύσκολο έργο που θα ήταν γι’ αυτόν. Τι αποδεικνύει αυτό; Αποδεικνύει ότι δεν είχε αυτογνωσία κι ότι δεν ήξερε ποιο καθήκον εκτελούσε. Αφού έχει μια τέτοια διάθεση, υπάρχει άραγε κανένα μέρος του συνηθισμένου έργου ή λόγου του που να συμφωνεί με την αλήθεια; Το συνηθισμένο έργο του και ο συνηθισμένος λόγος του είναι γεμάτα μπερδεμένες και διαβολικές λέξεις, και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να παράσχουν τίποτα στην εκκλησία και να την ποτίσουν αποτελεσματικά. Αυτός δεν γνωρίζει τι είναι η αλήθεια, πόσο μάλλον τι σημαίνει να εκφράζει κανείς την αλήθεια. Αφού εργάστηκε μόνο για κάπου δύο ή τρία χρόνια, νόμισε ότι είχε λίγο κύρος και κεφάλαιο, κι έπειτα ξέχασε ποιος ήταν, ένιωσε πολύ περήφανος για τον εαυτό του και θέλησε να εκφράσει την αλήθεια. Δεν είναι αηδιαστικό να έχει κανείς μια τέτοια παρανόηση; Από πού προέρχεται αυτή η παρανόηση; Αυτός ο άνθρωπος είχε κάποια ψυχική νόσο ή όλο αυτό ήταν μια στιγμιαία παρόρμηση; Έκανε λίγο έργο, κανείς από την τοπική εκκλησία δεν του εναντιώθηκε, κι όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά γι’ αυτόν· έτσι, θεώρησε ότι όλ’ αυτά ήταν αποτέλεσμα του έργου του, και ξαφνικά νόμισε ότι μπορούσε να πάρει τα εύσημα. Σκέφτηκε: «Αν μπορώ να κάνω τόσο σημαντικό έργο, μήπως είμαι θεός; Κι αν είμαι θεός, τότε αυτήν τη στιγμή καταπιέζομαι τρομερά· αν το εξωτερικό περιβάλλον ήταν καλύτερο, θα μπορούσα να εκφράσω την αλήθεια!» Αυτή η σκέψη τού ήρθε εντελώς ξαφνικά. Κάτι δεν πάει καλά στο μυαλό του, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Κάτι δεν πάει καλά στο μυαλό του. Δεν του λείπει η λογική; Μπορούν οι πράξεις και τα λόγια του Σατανά να έχουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Σε καμία περίπτωση. Αυτός ο επικεφαλής έκανε λίγο έργο και πέτυχε ορισμένα αποτελέσματα, κι έπειτα ξέχασε ξαφνικά ότι είναι άνθρωπος. Το γεγονός ότι μπόρεσε να ξεστομίσει τέτοια παράλογα λόγια δεν σχετίζεται άραγε με τις διαθέσεις του; (Ναι.) Πώς σχετίζεται; Μέσα στις διαθέσεις του, είναι διατεθειμένος να είναι ακόλουθος; Γνωρίζει ότι είναι απλώς ένας συνηθισμένος ακόλουθος του Θεού; Σε καμία περίπτωση. Πιστεύει ότι έχει υπερβολικά αξιοσέβαστη θέση και ταυτότητα, ανώτερες από όλων των άλλων. Δεν σας είναι οικεία μια τέτοια συμπεριφορά και η φύση της; Γιατί εκδιώχθηκε ο Σατανάς από τους ουρανούς; (Επειδή ήθελε να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό.) Αυτό συνέβη επειδή ήθελε να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό. Ο Σατανάς δεν γνώριζε τη θέση του στο σύμπαν, δεν ήξερε ποιος ήταν και δεν ήξερε μέχρι πού έφτανε το μέγεθός του· έτσι, όταν ο Θεός επέτρεψε στον Σατανά να βαδίσει στον ίδιο χώρο μαζί Του, εκείνος άρχισε να πιστεύει ότι είναι ο Θεός. Ήθελε να κάνει τα ίδια πράγματα μ’ Εκείνον, ήθελε να Τον εκπροσωπήσει, να Τον αντικαταστήσει και να αρνηθεί την ύπαρξή Του, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εκδιωχθεί από τους ουρανούς. Τα ίδια κάνουν κι οι αντίχριστοι, την ίδια φύση έχουν οι πράξεις τους· προέρχονται από κει που προέρχεται και ο Σατανάς. Για έναν αντίχριστο, μια τέτοια εκδήλωση δεν είναι μια περιστασιακή αποκάλυψη ούτε το αποτέλεσμα ενός καπρίτσιου· είναι η απόλυτη κυριαρχία της σατανικής του φύσης, και μια φυσική αποκάλυψη της σατανικής του διάθεσης. Ποια είναι η φύση της εκδήλωσης που εμφανίζει ο επικεφαλής που μόλις ανέφερα; (Είναι η φύση του αντίχριστου.) Γιατί συζητάμε αυτήν την εκδήλωση ενώ μιλάμε για το στοιχείο της εξύψωσης του εαυτού και της μαρτυρίας περί αυτού; Πώς σχετίζεται η φύση αυτής της εκδήλωσης με την εξύψωση του εαυτού και τη μαρτυρία περί αυτού; Ποια ήταν η φύση της φράσης «θα αφήναμε ν’ ακουστεί η αλήθεια» που είπε αυτός ο άνθρωπος; Γιατί λέω ότι αυτά τα λόγια σχετίζονται με την εξύψωση του εαυτού και τη μαρτυρία περί αυτού; (Ο επικεφαλής πίστεψε ότι μπορούσε να δώσει την αλήθεια στον κόσμο.) Αυτό εννοούσε. Όταν έλεγε τέτοια πράγματα, οι άνθρωποι που τον άκουγαν σκέφτονταν: «Ο τρόπος σου είναι τόσο εντυπωσιακός, κι έχεις κι αυτό το ύφος στην ομιλία σου· τέτοιο ύφος δεν θα έχει κι ο Θεός; Τέτοιον εντυπωσιακό τρόπο και τόσο ανοιχτό μυαλό δεν θα έχει κι ο Θεός;» Αυτός ο επικεφαλής είχε πετύχει τον σκοπό της εξύψωσης του εαυτού και της μαρτυρίας περί αυτού, έτσι δεν είναι; Είχε κάνει τους ανθρώπους να αναπτύξουν, χωρίς να το αντιληφθούν, αισθήματα σεβασμού, λατρείας και θαυμασμού για εκείνον. Αυτό δεν έγινε; (Ναι.) Αυτή είναι η απαίσια εμφάνιση ενός αντίχριστου· έτσι συγκαλυμμένα εξυψώνει ένας αντίχριστος τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού.