Β. Αρνούνται να αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα

Στη συνέχεια, ας συναναστραφούμε πάνω στη δεύτερη εκδήλωση του «Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού και αρνούνται την ουσία του Χριστού», η οποία είναι πως οι αντίχριστοι αρνούνται να αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα. Για τους αντίχριστους, ο Δημιουργός που διαθέτει την ταυτότητα του Θεού πολύ απλά δεν υπάρχει· δεν είναι παρά ένας μύθος. Μπορούν, λοιπόν, οι αντίχριστοι να αναγνωρίσουν το γεγονός πως ο Δημιουργός κυριαρχεί στα πάντα; Είναι αυτονόητο πως δεν αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός. Δεν το αναγνωρίζουν κι αυτό επίσης βασίζεται σε γεγονότα. Η πίστη, οι γνώσεις και η κατανόηση που έχουν οι αντίχριστοι για τον Θεό βασίζονται σε ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, σε κάποιους από τους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβάνονται και καταλαβαίνουν οι άνθρωποι τα είδωλα, καθώς και στις αιρέσεις και τις πλάνες που χρησιμοποιούν αυτά τα είδωλα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες, οι αιρέσεις, οι πλάνες και τα άλλα πράγματα που έχουν μέσα στην καρδιά τους οι αντίχριστοι συνάδουν ή είναι αντίθετα με το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα; Είναι, φυσικά, αντίθετα με αυτό το γεγονός. Τα είδωλα στα οποία κάνουν προσφορές οι άνθρωποι τους παραπλανούν, διατυπώνοντας κάποιες αιρέσεις και πλάνες που συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και προτιμήσεις, έτσι ώστε να εδραιωθούν μέσα στην ανθρωπότητα. Για παράδειγμα: «Ο Βούδας είναι καλοκάγαθος», «Ο ουρανός αγαπάει τα έμβια όντα», «Το να σώσεις τη ζωή κάποιου είναι καλύτερο από το να χτίσεις μια παγόδα εφτά επιπέδων» και «Ό,τι είναι γραφτό πρέπει να γίνει, ενώ ό,τι δεν είναι γραφτό δεν πρέπει να γίνεται βεβιασμένα». Τι άλλο; (Υπάρχει ένας θεός ένα μέτρο πιο ψηλά από σένα.) Πού είναι το ένα μέτρο πιο ψηλά από σένα; Στον αέρα, εκεί που ζει ο Σατανάς. Τι είναι αυτός ο «θεός»; (Είναι ο Σατανάς.) Και ποιο ρητό χρησιμοποιούν συχνά οι βουδιστές; (Το καλό ανταποδίδεται με καλό και το κακό με κακό· θα γίνει ανταπόδοση αυτών των πραγμάτων, απλώς δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός.) Οι άνθρωποι εκλαμβάνουν ως την αλήθεια αυτά τα σχετικά θετικά ρητά και τις φιλοσοφικές θεωρίες που λέγονται συχνά στον κόσμο· είναι, όμως, πράγματι αυτά τα λόγια η αλήθεια; Υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα σε αυτά και την αλήθεια; (Όχι.) Στο ρητό «Το καλό ανταποδίδεται με καλό και το κακό με κακό· θα γίνει ανταπόδοση αυτών των πραγμάτων, απλώς δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός», τι σημαίνει η φράση «το καλό ανταποδίδεται με καλό»; Σε τι αναφέρεται το «καλό»; Στη δικαιοσύνη, την αλήθεια ή τη λιγοστή καλή θέληση του ανθρώπου; (Στην καλή θέληση του ανθρώπου.) Η λιγοστή καλή θέληση του ανθρώπου ανταποδίδεται όντως με καλό; Όχι απαραίτητα. «Η κατασκευή γεφυρών και η επισκευή δρόμων τυφλώνουν τους ανθρώπους» —η κατασκευή γεφυρών και η επισκευή δρόμων είναι πράξεις καλοσύνης· γιατί, λοιπόν, τυφλώνουν τους ανθρώπους; Υπάρχει ανταμοιβή γι’ αυτές τις πράξεις; (Όχι.) «Το κακό με κακό» —οι σκοτωμοί και οι εμπρησμοί είναι πράγματα κακά· ανταποδίδονται, λοιπόν, με κακό; (Όχι.) Γιατί όχι; «Ενώ οι δολοφόνοι και οι εμπρηστές διασφαλίζουν τον πολλαπλασιασμό των απογόνων τους» —αυτά τα λόγια διαψεύδουν το σημείο που λέει «το κακό με κακό». «Θα γίνει ανταπόδοση αυτών των πραγμάτων, απλώς δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός» —τι σημαίνει «απλώς δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός»; Τι σημαίνει να έρθει ο καιρός; Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, εκλαμβάνουν αυτά τα λόγια και τα ρητά ως θετικά πράγματα και αλήθειες. Οι άνθρωποι που έχουν άδεια καρδιά και δεν έχουν πηγή πνευματικής τροφής εκλαμβάνουν αυτά τα δήθεν σωστά λόγια ως την πνευματική τους τροφή και ως ένα είδος πνευματικής παρηγοριάς, έτσι ώστε να παρηγορήσουν τον εαυτό τους: «Όλα καλά, υπάρχει ελπίδα στη ζωή, υπάρχει ακόμα αμεροληψία και δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον κόσμο και υπάρχει ακόμα κάποιος που θα αποδώσει δικαιοσύνη. Είναι ακόμη δυνατό να φτάσει κανείς σε ένα δίκαιο αποτέλεσμα και εν τέλει θα βγει δήλωση απόφασης για όλα αυτά». Αποτελούν αυτά τα ρητά πραγματική κατανόηση της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα; Εκδηλώνουν πραγματικά πως οι άνθρωποι αναγνωρίζουν το γεγονός ότι ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα; (Όχι.) Σχετίζονται τα ρητά ή τα γνωμικά που λένε οι άνθρωποι με το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα; (Όχι.) Γιατί όχι; (Αυτά τα λόγια δεν είναι η αλήθεια.) Αν και η απάντησή σας το αποδεικνύει αυτό σε θεωρητικό επίπεδο, ποια είναι η βασική αιτία; Η βασική αιτία δεν είναι σε καμία περίπτωση τόσο απλή όσο αυτό το δόγμα ούτε είναι δυνατό σε καμία περίπτωση να εξηγηθεί σ’ αυτήν τη μία μόνο πρόταση. Εφόσον το ζήτημα της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα δεν είναι τόσο απλό, πώς θα πρέπει να γίνει κατανοητό; Όπως συναναστραφήκαμε προηγουμένως, οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Ό,τι κι αν κοιτάζουν οι αντίχριστοι, πάντα το εξετάζουν εξονυχιστικά και το αναλύουν από τη σκοπιά ενός απλού παρατηρητή, καθώς και ενός υλιστή για τον οποίον το χρήμα και η δύναμη είναι ζωή. Αν ένας άνθρωπος κοιτάζει οτιδήποτε από μια τέτοια σκοπιά και οπτική, δεν θα αλλάξει η ουσία του θέματος; Δε θα είναι διαφορετική; Ποιο αποτέλεσμα θα προκύψει τελικά αν κάποιος κοιτάζει τους νόμους και τους κανόνες της ανάπτυξης όλων των πραγμάτων από τη σκοπιά ενός υλιστή; Δεν θα οδηγήσει η άποψη που έχει ένας υλιστής για τον κόσμο σε ανθρώπινες φιλοσοφίες, στρατηγικές, μεθόδους και προσεγγίσεις για κοσμικές αλληλεπιδράσεις; Δεν θα οδηγήσει σε κανόνες παιχνιδιού; (Ναι.) Αυτό είναι το αποτέλεσμα και εδώ βρίσκεται η ουσία του θέματος.

Πώς βλέπει ένας υλιστής την εξουσία; Πιστεύει πως, αν οι άνθρωποι θέλουν να αποκτήσουν εξουσία, πρέπει, πρώτον, να έχουν στρατηγικές· δεύτερον, πρέπει να μπορούν να χειραγωγούν κάθε λογής ανθρώπους· τρίτον, πρέπει να είναι σκληροί· και, τέταρτον, πρέπει να είναι ευέλικτοι. Αυτήν την άποψη δεν έχει ένας υλιστής; Υπάρχει σε αυτήν έστω και ίχνος υποταγής στην κυριαρχία του Θεού; (Όχι.) Πώς σκέφτηκαν οι υλιστές αυτές τις απόψεις για την εξουσία; Δεν δημιουργήθηκαν αυτές οι απόψεις από την ουσία των αντίχριστων; (Ναι.) Ποια ουσία των αντίχριστων; Πείτε Μου, αν οι αντίχριστοι δεν είχαν μοχθηρή ουσία, θα σκέφτονταν τα λόγια «να μπορούν να χειραγωγούν ανθρώπους»; Θα σκέφτονταν πως «πρέπει να έχουν στρατηγικές»; Θα έλεγαν πως «πρέπει να είναι ευέλικτοι»; Αν δεν είχαν φαύλη ουσία, θα έλεγαν πως «πρέπει να είναι σκληροί»; (Όχι.) Αυτό καθορίζεται από την ουσία των αντίχριστων. Οι διάφορες σκέψεις που προέρχονται από την ουσία τους είναι απλώς ιδέες που υπάρχουν στο μυαλό τους ή μήπως οι αρχές που έχουν για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και η συμπεριφορά που έχουν στην καθημερινότητά τους είναι ίδιες; (Οι αρχές τους για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις είναι ίδιες.) Κάνουν συνεχώς συνόψεις στην καθημερινή τους ζωή και μέσα σε ομάδες, με αποτέλεσμα οι στρατηγικές τους να γίνονται όλο και πιο ώριμες και αναπτυγμένες και, στο τέλος, να γίνονται διαβολικές. Τι σημαίνει «διαβολικές»; Σημαίνει πως είναι πολύ σκληρές, άσπλαχνες και καταχθόνιες. Είναι δυνατόν οι εκδηλώσεις της σκληρότητας, της ασπλαχνίας και της καταχθονιότητάς τους να τους κάνουν να υποταχθούν στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού; Ούτε κατά διάνοια. Επομένως, είτε είναι μικροί είτε μεγάλοι σε ηλικία, οι αντίχριστοι κάνουν τα πάντα με βάση τις δικές τους φιλοσοφίες, τους δικούς τους νόμους και κανόνες παιχνιδιού, τις δικές τους στρατηγικές και τη δική τους εμπειρία. Όλα αυτά συνάδουν ή είναι αντίθετα με το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα; (Είναι αντίθετα.) Όταν οι αντίχριστοι εφαρμόζουν όλους αυτούς τους νόμους που έχουν δημιουργήσει μέσω των συνόψεών τους, ποια είναι η αρχή τους και ποιος ο στόχος τους; Ποιο είναι το κίνητρό τους; Λένε: «Αν θέλεις να πάρεις αυτό που θέλεις, πρέπει να μάθεις να κάνεις ό,τι χρειάζεται, να κάνεις ό,τι είναι απαραίτητο, να είσαι πολύ σκληρός, άσπλαχνος και καταχθόνιος, όπως και λέει και το ρητό: “Ένα μικρό μυαλό δεν καθιστά κάποιον κύριο, ένας αληθινός άντρας πρέπει να είναι άσπλαχνος”». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει το εξής: «Ποια κυριαρχία του θεού; Τι πάει να πει “περιμένω τις διευθετήσεις του ουρανού”; Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα! Ποιος αξιωματούχος ή μονάρχης δεν έφτασε εκεί που έφτασε χωρίς θηριώδη και κτηνώδη μέσα; Δεν αποκτά κανείς αυτές τις θέσεις με διαμάχες και σκοτωμούς;» Με βάση αυτήν την άποψή τους, αναγνωρίζουν οι αντίχριστοι το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα; (Όχι.) Στον κόσμο των απίστων, αυτή είναι η άποψη των αντίχριστων για τον συγκεκριμένο νόμο της επιβίωσης. Όταν βρίσκονται, λοιπόν, στην εκκλησία, θα χρησιμοποιούν τις ίδιες στρατηγικές όταν ενεργούν; Θα ακολουθούν τους ίδιους κανόνες ζωής; Δεν θα αλλάξει στο ελάχιστο αυτό. Ακόμη και όταν έρχονται οι αντίχριστοι στην εκκλησία, ούτε συγκρατούνται ούτε αναμορφώνονται· δεν το κάνουν αυτό σε καμία περίπτωση. Λένε: «Αν θέλεις να ξεπεράσεις τους άλλους, πρέπει να μάθεις να διαθέτεις στρατηγικές. Όταν είσαι με κόσμο, και ιδίως όταν είσαι με επιφανείς ανθρώπους, πρέπει να βάζεις τα δυνατά σου για να κάνεις φιγούρα και να φροντίζεις να το βλέπουν οι υπεύθυνοι, οι επικεφαλής και ο άνωθεν. Τότε θα έχεις την ευκαιρία να πάρεις προαγωγή και να τοποθετηθείς σε σημαντικές θέσεις, καθώς και την ευκαιρία να ξεπεράσεις τους άλλους. Επιπλέον, πρέπει να μάθεις να συμπεριφέρεσαι διαφορετικά όταν είσαι με κόσμο και διαφορετικά όταν είσαι μόνος· πρέπει να μάθεις να εξαπατάς. Μπροστά σε άλλους να κάνεις καλά πράγματα, ενώ στα κρυφά να κάνεις τρομερά, κακά και σκοτεινά πράγματα που δεν αρέσουν στους άλλους. Να μην αφήνεις ποτέ κανέναν να σε διακρίνει. Πρέπει να δείχνεις στους άλλους το καλύτερό σου πρόσωπο και να καμουφλάρεσαι καλά. Όσο κακός κι αν είσαι πραγματικά, πρέπει να το συγκαλύπτεις καλά. Μη χάσεις τη στήριξη των άλλων. Αν χάσεις τη στήριξή τους, θα είναι πολύ αργά· τότε δεν θα έχεις καμία ελπίδα». Οι αντίχριστοι ζουν και στην εκκλησία σύμφωνα με στρατηγικές και κανόνες επιβίωσης αυτού του είδους.

Πώς βλέπουν οι αντίχριστοι τις μαρτυρίες όλων των αδελφών που έχουν βιώσει και γνωρίσει την κυριαρχία του Θεού στα πάντα; Οι αντίχριστοι λένε: «Οι άνθρωποι έχουν μυαλό, σκέψεις και μόρφωση. Έχουν δημιουργήσει αυτές τις βιωματικές μαρτυρίες μέσω επιμέλειας και σύνταξης. Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι βιωματικές μαρτυρίες είναι προϊόν της φαντασίας των ανθρώπων, είναι όλες ψεύτικες και αδύνατες. Κι εγώ θα μπορούσα να δημιουργήσω μια βιωματική μαρτυρία αν τη σκαρφιζόμουν. Θα μπορούσα να δημιουργήσω δέκα ή είκοσι άρθρα βιωματικής μαρτυρίας. Απλώς δεν μπαίνω στον κόπο να κάνω κάτι τέτοιο. Νομίζετε πως δεν μπορώ να διακρίνω τα κολπάκια σας; Δεν το κάνετε αυτό μόνο για επίδειξη; Του δίνετε όμορφα ονόματα —“κατάθεση μαρτυρίας για τον θεό”, “κατάθεση μαρτυρίας για το όνομα του θεού” και “κατάθεση μαρτυρίας για την κυριαρχία του θεού στα πάντα”— και λέτε πως δίνετε μαρτυρία για τον θεό, αλλά στην πραγματικότητα το κάνετε μόνο για να δώσετε μαρτυρία για τον εαυτό σας και να ξεπεράσετε τους άλλους». Δεν αναγνωρίζουν την εγκυρότητα όλων των μαρτυριών για το έργο που έχει κάνει ο Θεός στους ανθρώπους. Σε ό,τι αφορά τα διάφορα περιβάλλοντα και τις καταστάσεις που υπάρχουν στον έξω κόσμο, καθώς και τις συνθήκες που επικρατούν σε κάθε χώρα, οι αντίχριστοι δεν μπορούν να διακρίνουν πώς εργάζεται ο Θεός· σε ό,τι αφορά τη διατήρηση, την αλλαγή ή τη διευθέτηση των περιβαλλόντων του έξω κόσμου από τον Θεό, δεν μπορούν να διακρίνουν τι νόημα έχει να τα κάνει όλα αυτά ο Θεός. Πιστεύουν το εξής: «Το ότι “Ο θεός κυριαρχεί στα πάντα” δεν είναι παρά μια κούφια, βαρύγδουπη δήλωση. Στην πραγματικότητα, σε όποια χώρα κι αν πας, πρέπει να υπακούς στην κυβέρνησή της, σωστά; Περιορίζεσαι από την κυβέρνηση και τους νόμους της εκάστοτε χώρας, έτσι δεν είναι; Αυτό δεν σημαίνει ότι η δήλωση πως ο θεός κυριαρχεί στα πάντα είναι άκυρη; Όπως κι αν ασκεί την κυριαρχία του, μπορεί να ξεπεράσει την κυβέρνηση και τους νόμους οποιασδήποτε χώρας;» Επομένως, μόλις το περιβάλλον και η κατάσταση στον έξω κόσμο πάψουν να ευνοούν την εκκλησία και το έργο της, οι αντίχριστοι χαίρονται και γελάνε μ’ αυτό στα κρυφά, αποκαλύπτοντας το δαιμονικό τους πρόσωπο. Όταν το έργο της εκκλησίας κυλάει ομαλά, όταν το ευλογεί και το καθοδηγεί ο Θεός και όλα είναι υπό έλεγχο, όταν δεν υπάρχει παρέμβαση από το περιβάλλον του έξω κόσμου και η κατάσταση των αδελφών βελτιώνεται διαρκώς, οι αντίχριστοι νιώθουν ανησυχία και ανυπομονησία μέσα στην καρδιά τους και αισθάνονται τρομερό φθόνο, αμηχανία και μίσος. Γιατί νιώθουν μίσος; Δεν πιστεύουν πως ο Θεός μπορεί να κυριαρχεί σε όλα αυτά τα πράγματα. Η εκκλησία είναι ο οίκος του Θεού, είναι το μέρος όπου ο Θεός κάνει το έργο της διαχείρισής Του, όπου ο Θεός σώζει την ανθρωπότητα, όπου το θέλημα του Θεού δεν παρεμποδίζεται και όπου τα λόγια του Θεού μπορούν να πραγματοποιηθούν και να επιβεβαιωθούν στους ανθρώπους. Όταν η εκκλησία τα πηγαίνει καλά, αυτό αποδεικνύει την πραγματικότητα της εξουσίας του Θεού, αλλά και επιβεβαιώνει ότι το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα είναι πραγματικό και αληθινό. Η ύπαρξη και η επαλήθευση αυτού του γεγονότος είναι μεγάλο χαστούκι για τους αντίχριστους. Μετά το χαστούκι, οι αντίχριστοι νιώθουν χαρά, γαλήνη και παρηγοριά μέσα στην καρδιά τους ή νιώθουν απείθεια και αγανάκτηση; (Νιώθουν απείθεια και αγανάκτηση.) Τι σκέφτονται μέσα τους; Μισούν τον Θεό και Τον αρνούνται. Οι αντίχριστοι νιώθουν μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση μέσα τους όταν η κατάσταση της εκκλησίας και των αδελφών δίνει την εντύπωση πως δεν είναι πολύ καλή και όταν οι αδελφοί και οι αδελφές διώκονται, καταπιέζονται, αποκλείονται και δεν έχουν θέση στην κοινωνία· δεν χαίρονται, όμως, όταν το έργο του Θεού και η εκκλησιαστική ζωή ακμάζουν και αναπτύσσονται συνεχώς. Γιατί δεν χαίρονται; Επειδή αυτό δεν συνάδει καθόλου με τις αντιλήψεις τους και είναι κάτι που δεν περίμεναν. Η κυριαρχία του Θεού και τα λόγια του Θεού έχουν εκπληρωθεί και πραγματοποιηθεί, ανατρέποντας τις απόψεις τους και αυτό τους θλίβει. Με βάση τις σκέψεις και τις απόψεις που εκδηλώνουν οι αντίχριστοι, καθώς και τα αισθήματα δυσαρέσκειας που νιώθουν, δεν έχουν την ίδια άποψη με τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα; Δεν είναι η φύση-ουσία τους ίδια με του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; Είναι ολόιδια.

Όσον αφορά ολόκληρο τον κόσμο, όλα τα πράγματα, καθώς και τους νόμους και τους κανόνες που ακολουθούν όλα τα δημιουργήματα, οι αντίχριστοι σκέφτονται το εξής: «Η φύση και οι εποχές σχηματίστηκαν πριν από πολύ καιρό. Αν έχει για μεγάλο διάστημα κρύο, ο καιρός θα ζεστάνει. Αν έχει για μεγάλο διάστημα ζέστη, θα πιάσουν τα κρύα. Όταν έρθει ο καιρός να πέσουν τα φύλλα, θα πέσουν όταν φυσήξει ο άνεμος. Δεν είναι όλα αυτά πολύ κανονικά; Πώς γίνεται να είναι η κυριαρχία του θεού; Πώς γίνεται να είναι νόμος που όρισε ο θεός; Τι μπορούν να κάνουν οι νόμοι του θεού; Οι άνθρωποι έχουν σκοτώσει τόσα ζώα χωρίς να υποστούν ιδιαίτερες συνέπειες· η ανθρωπότητα συνεχίζει ακόμα να ζει όπως και πριν, έτσι δεν είναι; Λένε πως ο θεός κυριαρχεί στα πάντα —εγώ γιατί δεν το βλέπω αυτό; Αν, όπως λένε, ο θεός κυριαρχεί στα πάντα, τότε γιατί οι κακοί άνθρωποι ευημερούν διαρκώς, ενώ οι καλοί δεν έχουν ποτέ το πάνω χέρι;» Στο τέλος, καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: «Δεν υπάρχει σωτήρας σ’ αυτόν τον κόσμο. Η ανθρωπότητα είναι αυτή που χειραγωγεί τον κόσμο. Οι σπουδαίες προσωπικότητες και οι ηγέτες των χωρών του κόσμου είναι αυτοί που κυβερνούν αυτόν τον κόσμο και αυτοί που αλλάζουν το τοπίο αυτού του κόσμου. Χωρίς αυτούς τους σπουδαίους και ικανούς ανθρώπους, ο κόσμος θα ήταν καταδικασμένος. Εγώ δεν βλέπω τον θεό να κυριαρχεί στα πάντα. Με ποιον τρόπο κυριαρχεί ο θεός σε αυτά; Εγώ γιατί δεν το νιώθω; Γιατί δεν το καταλαβαίνω; Γιατί η κυριαρχία του θεού στα πάντα περιέχει πολλά πράγματα που είναι αντίθετα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις;» Δεν μπορούν ούτε να το αναγνωρίσουν ούτε να το αποδεχθούν. Όσον αφορά την κυριαρχία του Θεού στα πάντα, τον τρόπο με τον οποίο κυριαρχεί ο Θεός στα πάντα, τη διάθεση που αποκαλύπτει ο Θεός κατά την κυριαρχία Του στα πάντα, τις αρχές δράσης του Θεού, την ουσία του Θεού και ούτω καθεξής, οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να συλλάβουν μόνο ένα μικρό μέρος από όλα αυτά στη διάρκεια της ζωής τους. Αυτό, όμως, αρκεί για να υποταχθούν στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Δημιουργού, να υποταχθούν σε όλα τα λόγια που λέει ο Δημιουργός και να αναγνωρίσουν τον Δημιουργό ως τον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι ίσως μπορούν να κατανοήσουν ένα μικρό μέρος από αυτά, όμως είναι αδύνατο να τα κατανοήσουν πλήρως, επειδή πολλά από τα έργα του Θεού επιτελούνται από τη θέση και την ταυτότητά Του και πάντα θα υπάρχει ασυμφωνία ανάμεσα σε αυτά τα έργα και τη σκέψη και τη γνωστική λειτουργία των δημιουργημένων ανθρώπινων όντων. Τα λίγα που μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι μέσα από τα πράγματα που βιώνουν στη διάρκεια της ζωής τους μπορούν να γίνουν κατανοητά μόνο σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια, σε όσους έχουν ενόραση και την ικανότητα να κατανοήσουν την αλήθεια. Για όσους έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν έχουν ενόραση και δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια, ακόμη κι αυτή η πολύ μικρή κατανόηση είναι ανέφικτη. Λέγεται συχνά πως οι σκέψεις του Θεού είναι ανώτερες από εκείνες του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει πως οι άνθρωποι είναι πάντα κατώτεροι των σκέψεων του Δημιουργού και μόνο με τη χάρη του Θεού μπορούν να έχουν μια ελάχιστη κατανόηση. Για όσους επιδιώκουν την αλήθεια, αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο από εκείνους που αποδέχονται το τελικό στάδιο του έργου του Θεού, αφού ακούσουν πολλά από τα λόγια του Θεού και κατανοήσουν και βιώσουν πολλές αλήθειες· απαιτεί μια ολόκληρη ζωή προσπαθειών. Σε ό,τι αφορά την ουσία τους, οι αντίχριστοι που κατά βάση αρνούνται την ταυτότητα του Θεού δεν αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα ούτε, βέβαια, αγαπούν οτιδήποτε σχετίζεται με την ταυτότητα και την ουσία του Θεού· επομένως, δεν θα φτάσουν ποτέ στο σημείο να αναγνωρίσουν το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα. Η αναγνώριση αυτού του γεγονότος βασίζεται στην κατανόηση και την επιδίωξη της αλήθειας. Οι αντίχριστοι, όμως, αρνούνται και αποστρέφονται την αλήθεια, μισούν τον Θεό και, ακόμη περισσότερο, μισούν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Γι’ αυτούς, λοιπόν, το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα θα είναι πάντα ανύπαρκτο. Τι σημαίνει «ανύπαρκτο»; Σημαίνει πως αυτοί οι χοντροκέφαλοι δεν θα δουν ούτε θα καταλάβουν ποτέ το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα. Επομένως, δεν μπορούν να το συλλάβουν. Το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα εμπεριέχει πολλά πράγματα και αφορά πολλές αλήθειες, καθώς και τη σοφία του Θεού, την ταυτότητα και την ουσία Του. Πώς ενορχηστρώνει ο Θεός τα πάντα ανάμεσα σε όλα τα πράγματα στα οποία κυριαρχεί; Πώς σχεδιάζει και αναπτύσσει ο νους του Θεού αυτό το ζήτημα αναφορικά με τις μεθόδους, τη χρονική στιγμή και τις σκέψεις Του; Κρίνοντας με βάση αυτές τις πτυχές, η κυριαρχία του Θεού στα πάντα δεν είναι απλό ζήτημα· περιέχει κάποιες αρκετά περίπλοκες σχέσεις. Οι αντίχριστοι, που είναι τόσο χοντροκέφαλοι και που πολύ απλά δεν έχουν πνευματική κατανόηση ούτε αποδέχονται την αλήθεια, δεν θα καταλάβουν ποτέ τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Εφόσον δεν θα τον καταλάβουν ποτέ, μπορούν να τον αναγνωρίσουν; (Όχι, δεν μπορούν.) Κάποιοι λένε το εξής: «Δεν τον αναγνωρίζουν επειδή δεν μπορούν να τον καταλάβουν. Αν μπορούσαν να τον καταλάβουν, δεν θα τον αναγνώριζαν;» Αυτό δεν είναι παρά μια εξαγωγή συμπεράσματος· τα συμπεράσματα απλώς εξάγονται με βάση τη λογική, χωρίς να συμφωνούν απαραίτητα με τα γεγονότα. Ποια είναι, λοιπόν, η αλήθεια των γεγονότων; Οι αντίχριστοι δεν θα αναγνωρίσουν ποτέ το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα. Προς το παρόν δεν θα μιλήσουμε για τους αντίχριστους, αλλά για τον αρχάγγελο, τον Σατανά, τον διάβολο, τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Διώκει τον εκλεκτό λαό του Θεού, βλάπτει την εκκλησία και αναστατώνει το έργο του Θεού. Όταν ο Θεός τού στέλνει καταστροφές και τον κάνει τρέχει τριγύρω πανικόβλητος, να φτάνει σε απόγνωση και να κοντεύει να τρελαθεί, δεν μπορεί να το αντέξει και εν τέλει ικετεύει για έλεος: «Δεν θα πολεμήσω ποτέ ξανά ενάντια στον ουρανό». Ποιες πληροφορίες μπορούν να εξαχθούν από αυτήν τη δήλωση; Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας αναγνωρίζει την ύπαρξη του Ουρανού και του Θεού, αλλά η φύση του δεν αλλάζει. Παρόλο που αναγνωρίζει την ύπαρξη του Θεού, εξακολουθεί να Του πηγαίνει κόντρα και να Του εναντιώνεται. Όταν δεν μπορεί να νικήσει τον Θεό, ικετεύει για έλεος και λέει πως θα πάψει να πολεμά τον Ουρανό. Έχει καθυποταχθεί, όμως, πραγματικά; Ικετεύει στ’ αλήθεια για έλεος; Όχι. Όταν ανακάμψει, θα συνεχίσει να πολεμά. Αυτή είναι η φύση του και δεν αλλάζει —και την ίδια φύση έχουν και οι αντίχριστοι.

Πώς βλέπουν οι αντίχριστοι την κυριαρχία που έχει ο Θεός στο πεπρωμένο της ανθρωπότητας στα πλαίσια της κυριαρχίας Του στα πάντα; Αυτό αφορά ένα πολύ συγκεκριμένο ζήτημα. Όταν μιλάμε για την κυριαρχία του Θεού στα πάντα, η έννοια των «πάντων» είναι πολύ γενική και ευρεία. Οι αντίχριστοι δεν μπορούν να την αποδεχθούν, δεν τη βλέπουν ούτε μπορούν να τη διακρίνουν. Υποτάσσονται, λοιπόν, οι αντίχριστοι στον τρόπο με τον οποίο κυριαρχεί ο Θεός στο πεπρωμένο τους; Το καταλαβαίνουν αυτό; Το κατανοούν; Μπορούν να το αναγνωρίσουν; Ακόμη λιγότερο. Οι αντίχριστοι πιστεύουν πως όλα τα καλά πράγματα που έχουν στην πραγματική τους ζωή τα κέρδισαν με το σπαθί τους. Αν, για παράδειγμα, περάσουν σε κάποιο πανεπιστήμιο, λένε ότι μελέτησαν σκληρά και πιστεύουν πως έχουν γεννηθεί για να φοιτήσουν σε κάποιο πανεπιστήμιο περιωπής. Αν η ζωή τους είναι καλή και έχουν βγάλει χρήματα, θεωρούν πως είναι φτιαγμένοι να γίνουν πλούσιοι, αφού οι μάντεις τούς έχουν πει πως θα έχουν ευημερία στη ζωή τους και θα είναι αρκετά τυχεροί ώστε να γίνουν και αξιωματούχοι και να τα πάνε καλά οικονομικά. Όταν τα πράγματα πάνε στραβά, όταν δεν πηγαίνουν όπως θα ήλπιζαν και όταν υποφέρουν, αρχίζουν τα παράπονα: «Γιατί μου πάνε τόσο στραβά τα πράγματα; Γιατί είναι τόσο κακή η μοίρα μου; Είμαι πολύ κακότυχος!» Ερμηνεύουν και βλέπουν αυτά τα πράγματα από ανθρώπινη σκοπιά. Αν όλα κυλάνε ομαλά, γίνονται υπεροπτικοί, κάνουν διαρκώς φιγούρα, κορδώνονται και φουσκώνουν σαν διάνοι και ενεργούν με θράσος και αλαζονεία. Όταν, όμως, τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα θέλουν, κατηγορούν τον Θεό και τους άλλους ανθρώπους και προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να αλλάξουν τα πράγματα και να ξεφύγουν από την κατάσταση. Αν και λένε πως όλα όσα ορίζει και κάνει ο Θεός είναι καλά, όταν είναι μόνοι τους στύβουν το μυαλό τους και προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν κάθε δυνατό τρόπο για να αλλάξουν τα πράγματα και να ξεφύγουν από την κατάσταση ή να την αλλάξουν και λένε: «Αρνούμαι να πιστέψω πως έχω τόσο κακή μοίρα και είμαι τόσο κακότυχος. Αρνούμαι να πιστέψω πως ο κόσμος είναι τόσο άδικος, πως ένας ικανός άνθρωπος σαν κι εμένα τελικά δεν θα προκόψει και πως ο καιρός μου να λάμψω δεν θα έρθει ποτέ. Στην πραγματικότητα, το πεπρωμένο είναι ένα άδειο κέλυφος, είναι μόνο ένα ρητό· όλα εξαρτώνται από το πόσο προσπαθεί και αγωνίζεται κανείς. Όπως λέει και το ρητό: “Πρέπει κανείς να υπομείνει τις μεγαλύτερες κακουχίες για να γίνει ο σπουδαιότερος άνθρωπος”. Αυτό είναι το υψηλότερο πιστεύω· δεν πρέπει ποτέ μου να το ξεχάσω, αλλά να το χρησιμοποιώ για να δίνω κίνητρο στον εαυτό μου». Λένε ξανά και ξανά πως όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά, πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα και πως υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, αλλά στο τέλος λένε: «Πρέπει κανείς να υπομείνει τις μεγαλύτερες κακουχίες για να γίνει ο σπουδαιότερος άνθρωπος». Αν και προς τα έξω λένε πνευματικά λόγια, στα κρυφά οι αρχές που εφαρμόζουν, κάνουν πράξη και ακολουθούν είναι οι φιλοσοφίες του Σατανά για κοσμικές αλληλεπιδράσεις, καθώς και η λογική και ο τρόπος σκέψης του. Υπάρχει καμία υποταγή σε αυτό; (Όχι.) Έτσι βλέπουν, κατανοούν και προσεγγίζουν οι αντίχριστοι το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα. Με βάση αυτές τις εκδηλώσεις και αυτά τα παραδείγματα, αναγνωρίζουν οι αντίχριστοι το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα και πιστεύουν σε αυτό ή το αμφισβητούν και το καταδικάζουν; (Το αμφισβητούν και το καταδικάζουν.) Ό,τι κι αν λένε, οι πραγματικές τους εκδηλώσεις δείχνουν πως οι αντίχριστοι κατά βάση περιφρονούν το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα και δεν πιστεύουν σε αυτό. Κάποιοι αντίχριστοι κάνουν, μάλιστα, παράλογες δηλώσεις: «Πώς μπορείς να μην πασχίζεις για τίποτα και απλώς να περιμένεις παθητικά την κυριαρχία του θεού; Εσύ δεν πρέπει να φτιάχνεις τα γεύματά σου; Μπορείς απλώς να περιμένεις με ανοιχτό το στόμα να πέσουν πίτες από τον ουρανό; Όπως κι αν έχει κυριαρχία ο θεός, οι άνθρωποι πρέπει και πάλι να εργάζονται σκληρά και να αναλαμβάνουν δράση, σωστά;» Οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν δέχονται να αναγνωρίσουν το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα, αλλά και το αρνούνται και το παρερμηνεύουν. Τι σκοπό έχουν όταν το παρερμηνεύουν; Ψάχνουν μια βάση και μια δικαιολογία για να αγωνιστούν αδίστακτα για όλα τα οφέλη που επιθυμούν. Με βάση τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων, ποια είναι η πραγματική τους άποψη για το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα; Δυσπιστία, άρνηση και καταδίκη —αυτή είναι η πραγματική τους άποψη.

Στα δύο σημεία πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε σήμερα, αναλύσαμε κυρίως την εκδήλωση του γεγονότος πως οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού. Αφού ακούσατε αυτήν τη συναναστροφή, αποκτήσατε κάποια κατανόηση; Ποιοι άνθρωποι έχουν αυτά τα προβλήματα; Τι είδους άνθρωπος διαθέτει τη διάθεση, αλλά όχι την ουσία των αντίχριστων, και μπορεί να αλλάξει; Ποιοι άνθρωποι έχουν τα ίδια προβλήματα, αλλά διαθέτουν την ουσία των αντίχριστων, δεν μπορούν να αλλάξουν, είναι αιώνιοι εχθροί του Θεού και δεν αποτελούν τα αντικείμενα σωτηρίας, αλλά καταστροφής; Παρουσιάζετε κι εσείς αυτές τις εκδηλώσεις; Νιώθετε ότι μπορείτε να αλλάξετε; Μπορείτε να αποδεχθείτε την αλήθεια και να τη χρησιμοποιήσετε για να αλλάξετε και να αντικαταστήσετε αυτές τις σκέψεις; (Ναι.) Ποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν; Υπάρχει ένα είδος ανθρώπου που, όταν βλέπει απίστους που κάνουν τη μεγάλη ζωή, μένουν σε σπιταρόνες στολισμένες σαν παλάτια και έχουν πολλά πολυτελή αυτοκίνητα, μπαίνει σε πειρασμό και θρηνεί: «Είναι υπέροχο να είσαι πλούσιος, να είσαι αξιωματούχος και να είσαι ικανός! Εκείνος γιατί είναι τόσο ικανός; Γιατί είναι τόσο τυχερός; Πώς έκανε τα λεφτά του;» Όποτε βλέπει κάποιον με θέση στην κοινωνία, τον κολακεύει και τον καλοπιάνει ιδιαίτερα, προσπαθεί να κερδίσει την εύνοιά του και είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα γι’ αυτόν και να γίνει στο έπακρο δουλοπρεπής. Αγαπάει ιδιαίτερα τις κακές τάσεις στην κοινωνία και συχνά θέλει να είναι μέρος τους, με αποτέλεσμα να στενοχωριέται όταν η πίστη του στον Θεό τον εμποδίζει να το κάνει. Ακόμη περισσότερο, νιώθει πως ο κόσμος τον έχει αφήσει πίσω· νιώθει μοναξιά, αισθάνεται ανήμπορος, θεωρεί πως δεν υπάρχει τίποτα να τον θρέψει και πως δεν μπορεί να βρει παρηγοριά, ενώ νιώθει συχνά συντετριμμένος. Ένα άλλο είδος ανθρώπου νιώθει τεράστιο θαυμασμό όταν βλέπει ανθρώπους με χρήματα και δύναμη να έχουν επιτυχία καθώς χειρίζονται τις υποθέσεις τους στην κοινωνία και συχνά τους εγκωμιάζει, λέγοντας: «Εκείνος σκότωσε άνθρωπο, αλλά επειδή έχει χρήματα και διασυνδέσεις, έκανε τυπικά λίγες μέρες στη φυλακή και μετά βγήκε. Αυτό πάει να πει πραγματική ικανότητα!» Τρέφουν μεγάλο σεβασμό και θαυμασμό για τέτοιους ανθρώπους στην κοινωνία. Ένα άλλο, πάλι, είδος ανθρώπου δίνει ιδιαίτερη προσοχή στα ευαίσθητα πολιτικά θέματα της κοινωνίας, ενδιαφέρεται πολύ γι’ αυτά και θέλει πολύ, μάλιστα, να ασχοληθεί με κάποιες υποθέσεις που αφορούν την πολιτική και να αφοσιωθεί σε αυτές. Αυτά και άλλα παρόμοια είδη ανθρώπων κατά βάθος έχουν απέναντι στον Θεό την ίδια στάση με τους αντίχριστους: Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, δεν αναγνωρίζουν την ταυτότητα του Θεού ούτε το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στην ίδια συμμορία με τους αντίχριστους. Δεν ανήκουν στην εκκλησία ούτε στον οίκο του Θεού και εν τέλει θα απομακρυνθούν. Δεν μπορούν να τα πάνε καλά με όσους πιστεύουν στον Θεό, ενώ το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν είναι αντίθετο με τις απαιτήσεις του Θεού. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι· ακόμη κι αν δεν έχουν κάνει ακόμα κάτι κακό, ακόμη κι αν δεν έχουν αρνηθεί, κρίνει ή καταδικάσει ακόμα ανοιχτά τον Θεό και δεν έχουν παραπλανήσει τους ανθρώπους ούτε έχουν ανταγωνιστεί ανοιχτά τους άλλους στην εκκλησία για κάποια θέση, διαθέτουν την ουσία των αντίχριστων, επειδή κατά βάση δεν αναγνωρίζουν την ταυτότητα του Θεού ούτε, βέβαια, αναγνωρίζουν το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Είναι μέρος των μοχθηρών δυνάμεων και μέρος της συμμορίας του Σατανά. Σέβονται τη μοχθηρία, οποιαδήποτε αίρεση ή πλάνη προωθούν οι διάβολοι και ο Σατανάς, καθώς και κάθε κακή τάση που προκύπτει, είναι δημοφιλής ή διαδίδεται στον κόσμο. Δεν ανήκουν στον οίκο του Θεού ούτε στην εκκλησία και δεν αποτελούν τα αντικείμενα της σωτηρίας του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικοί εχθροί του Θεού, είναι αντίχριστοι.

14 Νοεμβρίου 2020