γ. Γιατί οι αντίχριστοι είναι απρόθυμοι να γίνουν πάροχοι υπηρεσιών

Οι αντίχριστοι δεν θέλουν να γίνουν πάροχοι υπηρεσιών και είναι απρόθυμοι να γίνουν πάροχοι υπηρεσιών. Πιστεύουν ότι, αν γίνουν πάροχοι υπηρεσιών, θα δεχτούν τεράστια προσβολή και διακρίσεις. Και τότε τι ακριβώς θέλουν να είναι; Με ποιον στόχο ξεκινούν να πιστεύουν στον Θεό και εντάσσονται στον οίκο του Θεού; Είναι πρόθυμοι να γίνουν άνθρωποι που ανήκουν στον λαό του Θεού, να είναι ακόλουθοι του Θεού; Είναι πρόθυμοι να γίνουν άνθρωποι που οδηγούνται στην τελείωση; Τους ικανοποιεί να γίνουν όπως ο Πέτρος και ο Ιώβ κι απλώς να πουν ότι όλα είναι εντάξει; (Όχι.) Μήπως λέει κανείς ότι είναι ευχαριστημένος και ότι του αρκεί που ανήκει στον εκλεκτό λαό του Θεού στην πίστη του στον Θεό; Είναι κανένας πρόθυμος να αποτελέσει ένα παιχνίδι στα χέρια του Θεού; Όχι, οι άνθρωποι δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να γίνουν κάτι τέτοιο. Όταν έρχεται κανείς στον οίκο του Θεού, έρχεται ψάχνοντας να κερδίσει προνόμια, ευλογίες, ανταμοιβές και στεφάνι. Καθώς δέχεται την έκθεση και την κρίση των λόγων του Θεού, τελικά συνειδητοποιεί ότι, αν διατηρεί τέτοιες προθέσεις κατά την πίστη του στον Θεό, δεν θα μπορέσει να καταλάβει την αλήθεια και τελικά δεν θα μπορέσει να φτάσει στη σωτηρία. Γι’ αυτό, λοιπόν, πολλοί άνθρωποι αποφασίζουν να εγκαταλείψουν πρώτα την επιθυμία τους για ευλογίες και την επιθυμία τους για στεφάνι και ανταμοιβές, να εγκαταλείψουν όλα αυτά τα προνόμια και να ακούσουν πρώτα τι λέει ο Θεός, τι απαιτήσεις έχει από τον άνθρωπο και τι έχει να πει στον άνθρωπο. Πολλοί άνθρωποι που ακούνε τα λόγια του Θεού νιώθουν μέσα στην καρδιά τους μια κρυφή χαρά και λένε: «Ο Θεός εκθέτει τη διαφθορά μας, εκθέτει το άσχημο αληθινό μας πρόσωπο και εκθέτει την ουσία μας που χαρακτηρίζεται από εναντίωση στον Θεό και αποστροφή για την αλήθεια· όλα αυτά είναι γεγονότα. Εγώ, ευτυχώς, δεν βιάστηκα να απλώσω τα χέρια μου προς τον Θεό και να ζητήσω καλή τύχη, χάρη και ευλογίες· ευτυχώς, εγκατέλειψα πρώτα αυτά τα πράγματα. Αν δεν είχα εγκαταλείψει αυτά τα πράγματα, δεν θα είχα γελοιοποιηθεί; Εφόσον όλα όσα λέει ο Θεός εκθέτουν τη φύση και την ουσία του ανθρώπου, πώς θα μπορούσα να αποτινάξω αυτά τα πράγματα; Ο Θεός είπε ότι οι άνθρωποι πρέπει κατ’ αρχάς να αναλάβουν να κάνουν το καθήκον τους και να επιδείξουν συνεργασία στο έργο μέσα στο πλαίσιο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Καθ’ όλη αυτήν τη διαδικασία, αν μπορέσουν να βαδίσουν στο μονοπάτι της κατανόησης και της αποδοχής της αλήθειας, τότε θα έχουν ελπίδες να φτάσουν στη σωτηρία και θα μπορέσουν να αποκτήσουν στο μέλλον πολλά προνόμια». Σ’ εκείνο το σημείο, πολλοί άνθρωποι παύουν να σκέφτονται αυτά τα πράγματα. Οι υπέροχες επιθυμίες τους, η λαχτάρα και οι ελπίδες τους για το μέλλον παύουν να φαίνονται τόσο ρεαλιστικές. Θεωρούν πως, εκείνη τη στιγμή, πιο ρεαλιστικό, σημαντικό και κρίσιμο απ’ αυτές τις επιθυμίες και αυτά τα ιδανικά είναι το πώς να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους, πώς να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού και πώς να καταλάβουν την αλήθεια και να παραμείνουν σταθεροί. Επομένως, σε μια τέτοια κρίσιμη καμπή, οι περισσότεροι άνθρωποι αποφασίζουν να κάνουν το καθήκον τους, να βιώσουν το έργο του Θεού, να κερδίσουν την αλήθεια, να αφιερώσουν τον χρόνο και τα νιάτα τους και να απαρνηθούν την οικογένειά τους, τη δουλειά τους και τις προοπτικές τους στην κοσμική κοινωνία για τον Θεό και για να εκτελέσουν το καθήκον τους, ενώ ορισμένοι αφήνουν μέχρι και τον γάμο τους γι’ αυτά. Τέτοιου είδους εκδηλώσεις, συμπεριφορές και πράξεις των ανθρώπων αποτελούν χωρίς αμφιβολία κάποιου είδους υπάκουη και υποτακτική στάση απέναντι στα θετικά πράγματα και σε όλες τις απαιτήσεις που αναφέρει ο Θεός, ενώ αυτή ακριβώς η στάση αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι για να μπορέσουν να καταλάβουν την αλήθεια, να την κάνουν πράξη, να υποταχθούν στον Θεό και να φτάσουν τελικά στη σωτηρία. Αυτές είναι οι διάφορες εκδηλώσεις και σκέψεις που έχει κάθε κανονικός άνθρωπος πριν ενταχθεί στον οίκο του Θεού για να κάνει το καθήκον του. Από τότε που πρωτοξεκίνησαν αυτοί οι άνθρωποι να πιστεύουν στον Θεό μέχρι και σήμερα, οι σκέψεις και οι απόψεις τους αλλάζουν συνέχεια, ενώ μεταμορφώνεται διαρκώς και η στάση τους απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό. Την ίδια ώρα που καταστρέφονται συνεχώς οι ανθρώπινες επιθυμίες και φιλοδοξίες που είχαν παλιότερα, σιγά σιγά και ενεργά εγκαταλείπουν αυτά τα πράγματα και τα παρατάνε. Πρόκειται για τον καλό καρπό που προκύπτει τελικά από την επιθυμία των ανθρώπων να συνεργαστούν με τον Θεό και να Του υποταχθούν. Πρόκειται για μια εκδήλωση θετική και καλή, καθώς και για ένα καλό αποτέλεσμα. Ενώ οι άνθρωποι προοδεύουν διαρκώς, όσοι επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια έχουν εγκαταλείψει σχεδόν την επιθυμία και την πρόθεσή τους να δεχτούν ευλογίες, κι έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ουσιαστικά ιδιαίτερη ευαισθησία ούτε νοιάζονται και πολύ για τις διάφορες υποσχέσεις που έδωσε παλιότερα ο Θεός στον άνθρωπο. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι, εφόσον το μέτρο είναι η λογική ενός κανονικού ανθρώπου, αν κάποιος δεν μπορεί να κάνει το καθήκον του επαρκώς και δεν καταλαβαίνει την αλήθεια, τότε θα χάσει την ευκαιρία να κερδίσει όλες τις ευλογίες που υποσχέθηκε ο Θεός και δεν θα έχει την παραμικρή σχέση με αυτές. Όλοι θα πρέπει να καταλάβουν αυτήν την απλούστατη λογική. Βεβαίως, σήμερα είναι πολλοί εκείνοι που ήδη καταλαβαίνουν ένα τέτοιο γεγονός κι επίσης το αναγνωρίζουν και το αποδέχονται· μόνο οι αντίχριστοι δεν το αποδέχονται. Και για ποιον λόγο δεν το αποδέχονται; Επειδή είναι αντίχριστοι. Δεν αποδέχονται αυτό το γεγονός, κι έτσι τι θέλουν να κάνουν; Όταν εντάσσονται στον οίκο του Θεού, εξετάζουν εξονυχιστικά τα λόγια του Θεού και βρίσκουν μέσα τους διάφορους τίτλους και θέσεις, όπως «θεϊκή υπόσταση», «πρωτότοκοι υιοί», «υιοί του Θεού», «λαός του Θεού» και «πάροχοι υπηρεσιών», και τα μάτια τους σπινθηρίζουν. Ικανοποιούνται γρήγορα οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες τους, και σκέφτονται: «Είναι πολύ συνηθισμένο να είσαι ένας από τους υιούς του θεού· οι περισσότεροι άνθρωποι είναι υιοί του θεού. Αν ανήκεις στον λαό του θεού, αυτό σημαίνει ότι είσαι ένας απλός άνθρωπος, ότι ανήκεις στη μάζα, ότι είσαι ένας άνθρωπος σαν τους άλλους χωρίς εξουσία ή επιρροή. Κι όσο για πάροχο υπηρεσιών, μη διανοηθείτε καν να με κάνετε τέτοιον. Όσο ζω, δεν θα έχω την παραμικρή σχέση με το να γίνω πάροχος υπηρεσιών· κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα». Κι έτσι, εστιάζουν το βλέμμα τους στους εξής δύο τίτλους: «θεϊκή υπόσταση» και «πρωτότοκοι υιοί». Σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, θεωρούν ότι «θεϊκή υπόσταση» έχει ο ίδιος ο Θεός, ότι οι «πρωτότοκοι υιοί» είναι οι πρωτότοκοι υιοί του Θεού και ότι όσοι ανήκουν σε αυτές τις δύο κατηγορίες έχουν εξουσία κι επιρροή και μπορούν να κυβερνούν ως βασιλιάδες ανάμεσα στους ανθρώπους, να ασκούν έλεγχο στους ανθρώπους, να ασκούν έλεγχο στον εκλεκτό λαό του Θεού, να έχουν πλήρη εξουσία και να είναι στο χέρι τους να παίρνουν τις αποφάσεις, να γίνονται επικεφαλής και να ενορχηστρώνουν τους ανθρώπους, καθώς και να αποφασίζουν αν οι άνθρωποι πρόκειται να ζήσουν ή να πεθάνουν· θεωρούν πολύ σπουδαίο να τα έχουν στο χέρι τους όλα αυτά. Γι’ αυτό είναι αδύνατον να τους βάλεις να παρέχουν υπηρεσίες. Αν είχαν οι ίδιοι την επιλογή, θα διάλεγαν να είναι οι πρωτότοκοι υιοί ή να έχουν θεϊκή υπόσταση· σε διαφορετική περίπτωση, θα έπαυαν να πιστεύουν στον Θεό. Όταν κάνουν το καθήκον τους ή ενεργούν ως επικεφαλής και εργάτες στον οίκο του Θεού, ο λόγος που κάνουν όσα κάνουν, πληρώνουν τίμημα, υφίστανται βάσανα και τρέχουν από δω κι από κει είναι επειδή επιδιώκουν αυτούς τους δύο στόχους. Στο διάστημα αυτό, υπολογίζουν συνέχεια πόσο μακριά έχουν φτάσει όσο τρέχουν από δω κι από κει, πόσους ανθρώπους έχουν κερδίσει διαδίδοντας το ευαγγέλιο, πόσοι άνθρωποι τους σέβονται και τους θαυμάζουν, αν οι αδελφοί και οι αδελφές που αντιμετωπίζουν προβλήματα πάνε σε άλλους ή έρχονται σ’ εκείνους όταν είναι επικεφαλής της εκκλησίας και κατά πόσο μπορούν να ελέγξουν και να κατευθύνουν τις σκέψεις και τις απόψεις των άλλων. Συνέχεια υπολογίζουν, ζυγίζουν και παρακολουθούν αυτά τα πράγματα, με σκοπό να πετύχουν αυτό που θέλουν: να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες στον οίκο του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν ενταχθούν στον οίκο του Θεού και καταλάβουν κάποιες αλήθειες, μπορούν να κάνουν κανονικά το καθήκον ενός δημιουργήματος· οι αντίχριστοι, όμως, όχι. Αυτοί πιστεύουν ότι έχουν αριστοκρατική καταγωγή, ότι ανήκουν σε μια αριστοκρατική και ξεχωριστή ομάδα και ότι πρέπει να χαρακτηρίζονται σπουδαίοι στον οίκο του Θεού· αλλιώς, δεν πρόκειται να πιστέψουν στον Θεό. Αν είναι να πιστέψουν στον Θεό, τότε πρέπει να τιμούνται ως σπουδαίοι στον οίκο Του και να είναι τα μεγάλα κεφάλια. Παράλληλα, υπολογίζουν και λογαριάζουν πόση αξία έχουν στο τεφτέρι του Θεού και κατά πόσο έχουν επαρκή προσόντα για να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες δίπλα στον Θεό. Έτσι, η πηγή, το σημείο εκκίνησης και το κίνητρο που έχουν κάποιοι αντίχριστοι που εντάσσονται στον οίκο του Θεού για να κάνουν το καθήκον τους είναι να μπουν στον οίκο Του για να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες. Δεν είναι σε καμία περίπτωση πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους μόνο και μόνο για να είναι συνηθισμένοι και τελείως ασήμαντοι ακόλουθοι, και μόλις σβήσει η φιλοδοξία και η επιθυμία τους, ξαφνικά γίνονται εχθρικοί και δεν δέχονται να κάνουν το καθήκον τους.

Σήμερα, υπάρχουν στον οίκο του Θεού κάποιοι άνθρωποι που κάνουν το καθήκον τους εδώ και αρκετά χρόνια, οι οποίοι κάνουν τα πάντα λάθος και αποκλείονται όπου κι αν κάνουν το καθήκον τους. Επειδή έχουν απαίσια ανθρώπινη φύση και έλλειψη ακεραιότητας, επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια και έχουν μια διάθεση φαύλη και μοχθηρή που αποστρέφεται την αλήθεια, στο τέλος οι αδελφοί και οι αδελφές τούς απορρίπτουν. Και πώς ζουν στην προσωπική τους ζωή με το που βλέπουν ότι η επιθυμία τους για ευλογίες κοντεύει να γίνει καπνός και ότι το όνειρό τους να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες και να διακριθούν στον οίκο του Θεού δεν είναι πλέον δυνατόν να πραγματοποιηθεί; Δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, δεν ακούνε ύμνους, δεν πηγαίνουν σε συναθροίσεις, αγνοούν τον οίκο του Θεού όταν τους ζητάει να κάνουν ένα καθήκον, ενώ μάλιστα χρειάζεται οι αδελφοί και οι αδελφές να τους επισκέπτονται, να τους προσκαλούν στις συναθροίσεις και να τους υπενθυμίζουν πότε είναι η ώρα να πάνε. Κάποιοι συνεχίζουν απρόθυμα να συμμετέχουν σε συναθροίσεις, αλλά στη διάρκειά τους δεν λένε κουβέντα, δεν κάνουν συναναστροφή, νιώθουν απέχθεια για όσα λένε οι άλλοι και δεν θέλουν να τα ακούσουν. Όταν προσεύχονται οι αδελφοί και οι αδελφές, κλείνουν κι εκείνοι τα μάτια, αλλά δεν λένε τίποτε· δεν έχουν να πουν τίποτε στον Θεό. Και κάποιοι άλλοι άνθρωποι, τι κάνουν την ώρα των συναθροίσεων, την ώρα που ακούνε κηρύγματα ή την ώρα που οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια; Κάποιοι αποκοιμούνται, άλλοι κοιτάνε τα τηλέφωνά τους και διαβάζουν ειδήσεις, κάποιοι μιλάνε με τους άλλους κι άλλοι, πάλι, παίζουν παιχνίδια στο διαδίκτυο. Καθώς πιστεύουν στον Θεό, θεωρούν ότι στον οίκο του Θεού, αν δεν μπορούν να είναι δημοφιλείς, αν δεν μπορούν να χαίρουν εκτίμησης, αν δεν μαζεύονται γύρω τους υποστηρικτές και αν δεν τους ανατίθενται σημαντικές εργασίες, τότε δεν θα μπορέσουν στο μέλλον να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες μαζί με τον Θεό, κι έτσι ο Θεός δεν υπάρχει γι’ αυτούς. Αυτοί συνδέουν το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ο Θεός με το αν μπορούν ή δεν μπορούν να λάβουν ευλογίες. Έτσι δεν συμπεριφέρονται οι αντίχριστοι; Πιστεύουν πως, αν ένας θεός δεν μπορεί να τους επιτρέψει να λάβουν ευλογίες, τότε δεν είναι θεός και δεν έχει την αλήθεια, και πως μόνο ένας θεός που μπορεί να τους αφήσει να ενεργούν ασύστολα, να καταλαμβάνουν την εξουσία στην εκκλησία και να κυβερνήσουν στο μέλλον ως βασιλιάδες είναι θεός. Αυτή είναι η λογική του Σατανά· συγχέει το σωστό με το λάθος και διαστρεβλώνει τα γεγονότα. Ως πιστοί στον Θεό, ο λόγος για τον οποίο αδυνατούν να ακολουθήσουν τα ίχνη του Θεού και είναι απρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους είναι ότι αποστρέφονται την αλήθεια, ότι κατά βάθος σέβονται μόνο τις φιλοσοφίες του Σατανά, τις γνώσεις, τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Αρνούνται ότι ο Θεός είναι αλήθεια και δεν προσέχουν καθόλου το έργο του Θεού, γι’ αυτό και στις συναθροίσεις κοιτάνε το κινητό τους, παίζουν παιχνίδια, τρώνε σνακ και κουβεντιάζουν ανέμελα· κάνουν ό,τι θέλουν και παρ’ όλα αυτά νιώθουν ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους. Αμέσως μόλις καταρρεύσουν οι ελπίδες τους να κερδίσουν ευλογίες, παύουν να βρίσκουν νόημα στην πίστη στον Θεό, κι όταν δεν βρίσκουν νόημα στην πίστη στον Θεό, θεωρούν την εκκλησία —το μέρος στο οποίο συναθροίζονται οι αδελφοί και οι αδελφές— ως παιδική χαρά, θεωρούν τον χρόνο της συνάθροισης ως ελεύθερο χρόνο και θεωρούν καταπιεστικό, ανιαρό και βαρετό το να πηγαίνουν σε συναθροίσεις και να ακούνε κηρύγματα. Πώς βλέπουν τα κηρύγματα που ακούνε οι αδελφοί και οι αδελφές, αλλά και την αλήθεια; Τα βλέπουν ως συνθήματα, ως αβάσιμες ανοησίες, ενώ τον χρόνο που περνούν στις συναθροίσεις μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές τον θεωρούν χαμένο χρόνο. Δεν έχουν αποκαλυφθεί αυτοί οι άνθρωποι; Φέρνουν στην πίστη τους στον Θεό τις φιλοδοξίες τους, τις επιθυμίες τους και τις αυταπάτες τους, κι αυτό αποτελεί σημάδι που δείχνει ότι δεν θα μπορέσουν να ακολουθήσουν μέχρι τέλους το μονοπάτι και ότι είναι ανάξιοι ακόμα και να παράσχουν υπηρεσίες για το έργο του Θεού και για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Αντιμετωπίζουν απαξιωτικά όσους ακούνε κηρύγματα, όπως και τους αδελφούς και τις αδελφές που επιδιώκουν την αλήθεια, και μάλιστα αρνούνται το έργο του Θεού, το ότι υπάρχει ο Θεός και ότι υπάρχει το γεγονός του έργου του σχεδίου διαχείρισης του Θεού.

Όταν οι αντίχριστοι —εκείνοι οι άνθρωποι, δηλαδή, που αποστρέφονται την αλήθεια— φτάνουν στο σημείο να νομίζουν ότι δεν πρόκειται να αποκομίσουν κανένα όφελος από την πίστη στον Θεό, τότε ξεσκεπάζεται η δαιμονική τους όψη. Κάποιες αντίχριστες βάφονται στο σπίτι τους μέχρι να γίνουν σαν φαντάσματα. Φοράνε οτιδήποτε είναι μοντέρνο ή ελκυστικό στο αντίθετο φύλο, ενώ κάποιες, μάλιστα, παίζουν στα κρυφά μαγιόνγκ, τζογάρουν και καπνίζουν· τέτοιοι άνθρωποι παραείναι απαίσιοι και αηδιαστικοί. Μπαίνουν στον οίκο του Θεού με υποκρισία, και στο τέλος τι γίνεται; Δεν μπορούν να τη διατηρήσουν, μπορούν; Μόνο η αλήθεια μπορεί να αποκαλύψει τους ανθρώπους, κι αν κάποιος δεν αγαπάει την αλήθεια, αν αποστρέφεται την αλήθεια και έχει φαύλη διάθεση, τότε είναι γραφτό να αντιμετωπίζει εχθρικά την αλήθεια και να μην μπορεί να κρατηθεί. Η εκκλησία, άραγε, πρέπει και πάλι να αποκλείσει τέτοιους ανθρώπους; Χρειάζεται και πάλι ο Θεός να τους καταδικάσει; Χρειάζεται και πάλι να απορρίψει ο Θεός έναν τέτοιο άνθρωπο; Όχι, ο Θεός δεν τους δίνει την παραμικρή σημασία. Για τον Θεό, οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι παρά ζωύφια, ανάξιοι ακόμα και για να γίνουν πάροχοι υπηρεσιών· πολύ απλά, δεν είναι ικανοί γι’ αυτό. Όταν έχουν μια τέτοια περιφρονητική στάση απέναντι στις συναθροίσεις, την εκκλησιαστική ζωή και το καθήκον τους, τι αποδεικνύει αυτό; Ο Θεός δεν τους προσέχει, δεν τους προστατεύει και δεν τους καθοδηγεί. Δεν εκτελεί κανένα έργο διαφώτισης, καθοδήγησης ή πειθαρχίας, κι έτσι ζουν μια τόσο ανεπιθύμητη και άσχημη ζωή. Οι ίδιοι, παρ’ όλα αυτά, σκέφτονται: «Δεν πιστεύω στον θεό· είμαι ελεύθερος. Εσείς που πιστεύετε στον θεό είστε αναγκασμένοι να υποφέρετε και να πληρώσετε τίμημα, να εγκαταλείψετε την οικογένειά σας και την καριέρα σας, ενώ εγώ δεν χρειάζεται να υποφέρω καθόλου. Μπορώ να απολαμβάνω την άνεση του σπιτιού μου, να χαίρομαι τις απολαύσεις της σάρκας και να απολαμβάνω τις χαρές της ζωής». Θεωρούν ότι έχουν κερδίσει ευτυχία και ελευθερία. Τους δίνει άραγε καμία σημασία ο Θεός; (Όχι.) Γιατί όχι; Ο Θεός αυτούς τους θεωρεί ζωύφια, όχι ανθρώπους, και δεν αξίζουν την προσοχή Του. Αν δεν τους δίνει σημασία ο Θεός, άραγε και πάλι θα τους σώσει; Εφόσον ο Θεός δεν πρόκειται να τους σώσει, έχουν άραγε σχέση αυτά που κάνουν με τον Θεό; Έχουν καμία σχέση με τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού; Όχι, δεν έχουν. Επομένως, εξωτερικά μοιάζουν να ζουν πολύ άνετα, ελεύθερα και χαλαρά, και να είναι πολύ ευτυχισμένοι κάθε μέρα. Νόμιζες πως αυτό ήταν καλό; Μια ματιά να ρίξεις σ’ αυτά που βιώνουν και στο μονοπάτι που ακολουθούν, και θα καταλάβεις ότι είναι τελειωμένοι, ότι ο Θεός δεν τους θέλει άλλο πια. Αυτά τα ζωύφια είναι στ’ αλήθεια ένα βρομερό τσούρμο! Ο Θεός δεν δίνει την παραμικρή σημασία σε τέτοιους ανθρώπους.

Εκείνοι που πασχίζουν όσο μπορούν, σε κάθε περιβάλλον και σε οποιεσδήποτε συνθήκες, να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες και να εξισωθούν με τον Θεό στον κόσμο που έρχεται αποτελούν αδιόρθωτα ξεροκέφαλα στοιχεία ανάμεσα στους αντίχριστους. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ακριβώς σαν τον Παύλο· έχουν αγκάθια στη σάρκα τους, διατηρούν αμφιβολίες για τον Θεό, αντιστέκονται στον Θεό και Τον απειλούν, και δείχνουν μεγάλη απροθυμία όταν κάνουν έργο, όταν δαπανούν τον εαυτό τους, όταν υπομένουν κακουχίες και όταν πληρώνουν τίμημα. Κάνουν αυτά τα πράγματα μόνο σε αντάλλαγμα για ένα στέμμα και για να μπορέσουν, ως αντάλλαγμα, να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες στον κόσμο που έρχεται. Άραγε, όλη αυτή η διαδικασία δεν κάνει τους αντίχριστους να ακούγονται πολύ αξιολύπητοι; Για την ακρίβεια, δεν είναι αξιολύπητοι. Όχι μόνο δεν είναι αξιολύπητοι, αλλά στην πραγματικότητα είναι και κάπως για γέλια. Μετά από τόσα που έχει πει ο Θεός, αν και πάλι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, τότε ξεχάστε το· πώς είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν μια τόσο ξεκάθαρη γλώσσα; Πώς γίνεται να μην καταλαβαίνουν ένα τόσο απλό αξίωμα; Αν δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε δεν πρόκειται να καταφέρεις να αλλάξεις τη διάθεσή σου ούτε να φτάσεις στη σωτηρία· και ακόμα κι αν σου έχει δώσει ο Θεός μια υπόσχεση, δεν πρόκειται να την πετύχεις. Όλες οι υποσχέσεις που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο δίνονται υπό προϋποθέσεις· δεν υπόσχεται τίποτα στους ανθρώπους χωρίς λόγο ή χωρίς προϋποθέσεις. Ο Θεός έχει τις απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο, κι αυτές οι απαιτήσεις δεν αλλάζουν ποτέ. Ο Θεός δεν πρόκειται να παραβιάσει την αλήθεια ούτε να αλλάξει τις προθέσεις Του. Αν καταλάβαινες αυτό το σημείο, θα κολλούσες και πάλι πεισματικά στις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες σου; Μόνο οι ανόητοι και οι παράλογοι άνθρωποι θα κολλούσαν πεισματικά σ’ αυτά τα πράγματα. Όσοι έχουν λίγο κανονικό ορθολογισμό και κανονική ανθρώπινη φύση θα πρέπει να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα και να επιδιώξουν εκείνα τα οποία πρέπει να επιδιώξουν και να πετύχουν, και στα οποία πρέπει να εισέλθουν· θα πρέπει πρώτα να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του Θεού. Δεύτερον, τι άλλο πρέπει να καταλάβουν όσοι έχουν κανονικό ορθολογισμό; Υπάρχουν στη Βίβλο προφητείες που λένε ότι θα κυβερνάμε ως βασιλιάδες μαζί με τον Θεό για ολόκληρη την αιωνιότητα, ενώ και στο σημερινό Του έργο, ο Θεός αναφέρει επίσης τη θεϊκή υπόσταση, τους πρωτότοκους υιούς, τους υιούς του Θεού, τον λαό του Θεού και ούτω καθεξής, ταξινομώντας τους ανθρώπους σε διάφορα επίπεδα και τίτλους. Αφού ο Θεός έχει υποσχεθεί αυτά τα πράγματα στον άνθρωπο, για ποιον λόγο δεν μπορούν να τα επιδιώξουν οι άνθρωποι; Ποια πρέπει να είναι, λοιπόν, η σωστή κατανόηση και η σωστή προσέγγιση; Άραγε, αν θεωρεί κανείς το να κυβερνά ως βασιλιάς και να αποκτήσει τις υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός ως τους στόχους που πρέπει να επιδιώκει, τότε ακολουθεί το ορθό μονοπάτι; Σίγουρα όχι· δεν είναι κάτι τέτοιο θετικό, έχει αλλοιωθεί πάρα πολύ από την ανθρώπινη θέληση, και αυτό το μονοπάτι πηγαίνει κόντρα στην αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αφού έχεις δώσει αυτήν την υπόσχεση, για ποιον λόγο δεν μας επιτρέπεις να την πετύχουμε; Αφού τα έχεις πει όλα αυτά και τα έχεις δηλώσει δημοσίως σε όλη την ανθρωπότητα, γιατί δεν μας αφήνεις να τα επιδιώξουμε;» Αυτό έχει σχέση με την αλήθεια· κανένας δεν το έχει καταλάβει αυτό από την αρχή μέχρι τώρα. Με ποια πτυχή της αλήθειας συνδέεται; Πρέπει να το δεις ως εξής: Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο μια υπόσχεση, κι ο άνθρωπος πληροφορήθηκε από τον Θεό την ιδέα του να κυβερνά ως βασιλιάς, καθώς και διάφορους τίτλους όπως «θεϊκή υπόσταση», «πρωτότοκοι υιοί», «υιοί του Θεού» και ούτω καθεξής. Αυτά, όμως, δεν είναι τίποτε άλλο παρά τίτλοι. Όσο για το ποιος τίτλος αφορά τον κάθε άνθρωπο, αυτό εξαρτάται από την επιδίωξη και την επίδοση του καθενός. Όποιον τίτλο κι αν σου δώσει ο Δημιουργός, αυτό είσαι. Αν δεν σου δώσει τίτλο, τότε είσαι ένα τίποτα· πρόκειται απλώς για μια υπόσχεση από τον Θεό, δεν είναι κάτι που οι άνθρωποι δικαιούνται ή που αξίζουν. Ασφαλώς, αυτή η υπόσχεση αποτελεί έναν στόχο που επιθυμούν οι άνθρωποι· αυτός ο στόχος, όμως, δεν είναι το μονοπάτι που οφείλουν να ακολουθήσουν και δεν έχει καμία σχέση με το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Ποιος έχει το δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις σχετικά με αυτό το ζήτημα; (Ο Θεός.) Σωστά, πρέπει να το καταλάβουν αυτό οι άνθρωποι. Αν ο Θεός πει ότι σου δίνει κάτι, τότε έχεις κάτι· αν πει ότι σου το παίρνει, τότε δεν έχεις τίποτα, είσαι ένα τίποτα. Είναι λάθος να πεις: «Θα το επιδιώξω αυτό ακόμα κι αν δεν μου το δώσει ο Θεός, ενώ αν μου το δώσει ο Θεός, τότε θα το αποδεχτώ ως κάτι αυτονόητο». Για ποιον λόγο είναι λάθος; Επειδή παραβαίνει ένα σημαντικό ταμπού. Δεν αναγνωρίζεις το γεγονός ότι ο Θεός θα είναι πάντα ο Θεός και ότι ο άνθρωπος θα είναι πάντα άνθρωπος —γι’ αυτό είναι λάθος. Κάποιοι λένε: «Υπάρχει προφητεία γι’ αυτό στη Βίβλο. Στη Βίβλο, σε πολλά σημεία γράφει ότι θα κυβερνάμε ως βασιλιάδες με τον Θεό για ολόκληρη την αιωνιότητα. Γιατί, παρ’ όλο που ο Θεός μπορεί να το λέει αυτό, εμείς δεν μπορούμε να το επιδιώξουμε;» Άραγε, αυτήν τη λογική θα πρέπει να έχει ένα δημιούργημα; Την υπόσχεση του Θεού πως οι άνθρωποι θα κυβερνήσουν ως βασιλιάδες τη βλέπεις σαν κάτι καλό και την επιδιώκεις, αλλά ο Θεός έχει μιλήσει και για τους παρόχους υπηρεσιών· επιδιώκεις να παρέχεις καλά υπηρεσίες για τον Θεό; Επιδιώκεις να είσαι πάροχος υπηρεσιών με προσόντα; Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους και να κάνουν το καθήκον τους· εσύ απαιτείς από τον εαυτό σου να κάνεις καλά το καθήκον σου; Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους και να ενεργούν ως δημιουργήματα· εσύ τι κάνεις; Άραγε, το να είσαι δημιούργημα με προσόντα το θεωρείς στόχο σου και πας να το επιδιώξεις; Όταν ο Θεός είπε πως οι άνθρωποι θα κυβερνήσουν ως βασιλιάδες, έδωσε μια υπόσχεση στον άνθρωπο, κι αυτή η υπόσχεση έχει μια προϋπόθεση και ένα συγκεκριμένο πλαίσιο: Πρέπει να είσαι καλό δημιούργημα, να κάνεις καλά το καθήκον του δημιουργήματος, να αποτινάξεις τον ρόλο του παρόχου υπηρεσιών, να φτάσεις στην υποταγή στον Θεό και στον φόβο του Δημιουργού. Ο Θεός έχει πει πως μόλις τα πετύχετε όλα αυτά, θα μπορέσετε να κυβερνήσετε ως βασιλιάδες μαζί με τον Θεό για πάντα· σ’ αυτό το πλαίσιο ειπώθηκαν αυτά τα λόγια. Οι άνθρωποι δεν έχουν λογική. Μόλις το ακούσουν αυτό, σκέφτονται: «Τι υπέροχο που μπορούμε να κυβερνήσουμε ως βασιλιάδες μαζί με τον Θεό! Πότε θα γίνει αυτό; Πώς θα κυβερνήσουμε ως βασιλιάδες; Πώς θα σταθούμε στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό; Τίνος βασιλιάδες θα είμαστε; Ποιους θα κυβερνάμε; Πώς θα κυβερνάμε; Πώς θα γίνουμε βασιλιάδες;» Δεν λείπει η λογική από τους ανθρώπους; Αν και πρόκειται για μια υπόσχεση που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο, για κάτι που είπε για να το ακούσουν οι άνθρωποι έτσι ώστε να τους γνωστοποιήσει ότι υπάρχει αυτό το υπέροχο πράγμα, πρέπει να μετρήσεις καλά τον εαυτό σου —ποιος είσαι; Αν και ο Θεός έχει την ιδέα αυτήν και προτίθεται να δώσει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να ζήσει έτσι μαζί Του, εσύ έχεις τα προσόντα να πετύχεις κάτι τέτοιο; Για ποιον λόγο δεν ρωτάς τον Θεό: «Προτού πετύχουμε αυτήν την υπόσχεση, ποιες απαιτήσεις έχεις από εμάς; Υπάρχει μήπως κάτι που θέλεις να κάνουμε; Τι πρέπει να καταφέρουμε αρχικά προτού μπορέσουμε να πετύχουμε αυτήν την υπόσχεση;» Δεν τα ζητάς αυτά τα πράγματα, απλώς τα απαιτείς. Κάτι τέτοιο δεν δείχνει έλλειψη λογικής; Ο άνθρωπος δεν έχει αυτήν τη λογική. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν κάτι ωφέλιμο, απλώνουν το χέρι και πάνε να το αρπάξουν. Οι άνθρωποι είναι σαν τους ληστές· αν δεν τους δώσεις αυτά που θέλουν, νευριάζουν, φέρονται εχθρικά και αρχίζουν να ξεστομίζουν προσβολές. Έτσι δεν είναι οι άνθρωποι; Τόσο τιποτένια είναι η ανθρωπότητα.

Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι δεν έχουν λογική είναι ότι ακόμα δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια· δεν έχει καμία σχέση με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Όταν, όμως, δεν τους δίνουν αυτό που θέλουν, νευριάζουν, ξεστομίζουν προσβολές, μισούν και παίρνουν εκδίκηση· τι είναι αυτό; Είναι η εμφάνιση της δαιμονικής όψης του Σατανά· είναι οι σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Σε ό,τι αφορά, λοιπόν, την υπόσχεση που έδωσε ο Θεός στην ανθρωπότητα, όσα εκδηλώνει ο κάθε άνθρωπος ενώπιον του Θεού δεν ικανοποιούν τον Θεό. Οι άνθρωποι, χωρίς να ξέρουν ποιοι είναι οι ίδιοι, απλώνουν αμέσως τα χέρια τους με επιθυμία και έχουν άμεσες απαιτήσεις· κι αν δεν μπορέσουν να πάρουν εκείνο που απαιτούν, συλλογίζονται τι μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως αντάλλαγμα γι’ αυτό. Απαρνιούνται την οικογένεια και την καριέρα τους, υποφέρουν και πληρώνουν τίμημα, τρέχουν και δαπανούν τον εαυτό τους, διαδίδουν το ευαγγέλιο και κερδίζουν περισσότερους ανθρώπους, εργάζονται περισσότερο, κι όλα αυτά τα χρησιμοποιούν ως αντάλλαγμα γι’ αυτό που θέλουν. Αν δεν μπορέσουν να ανταλλάξουν τα παραπάνω με αυτό που θέλουν, τότε γίνονται έξαλλοι, η καρδιά τους γεμίζει μίσος κι αρχίζουν να αποστρέφονται οτιδήποτε έχει σχέση με την πίστη στον Θεό. Αν θεωρούν πως μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν αυτά ως αντάλλαγμα γι’ αυτό που θέλουν, τότε λαχταράνε κάθε μέρα να τελειώσει σύντομα το έργο του Θεού, να καταστρέψει γρήγορα ο Θεός τον Σατανά, να φέρει γρήγορα το τέλος της ανθρωπότητας και να ρίξει γρήγορα τις καταστροφές· διαφορετικά, έχουν την αίσθηση πως δεν μπορούν να κρατηθούν. Τι αποκαλύπτουν όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως ενώπιον της αλήθειας; Αποκαλύπτουν διαθέσεις όπως αποστροφή για την αλήθεια και φαυλότητα. Αν το δούμε τώρα, η αλαζονεία των ανθρώπων, η δολιότητα και η αδιαλλαξία που παρουσιάζουν πού και πού μπορούν να θεωρηθούν ήπιες και όχι πολύ σοβαρές σε σχέση με όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις της ανθρωπότητας. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις από τις οποίες διακατέχεται περισσότερο η ανθρωπότητα και οι οποίες είναι πιο σοβαρές και πιο βαθιές είναι οι διαθέσεις της μοχθηρίας, της αποστροφής προς την αλήθεια και της φαυλότητας· αυτά είναι τα θανατηφόρα στοιχεία που υπάρχουν στις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου. Βέβαια, στην περίπτωση των αντίχριστων, οι διαθέσεις αυτές είναι ακόμα πιο σοβαρές και, όταν τις αποκαλύπτουν, δεν τις λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους, δεν τις εξετάζουν, δεν νιώθουν κανένα χρέος απέναντι στον Θεό, πόσο μάλλον θεωρούν πως έχουν το παραμικρό πρόβλημα· δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν έχουν αυτογνωσία και ακόμα λιγότερο είναι δυνατόν να μετανοήσουν. Όποιες, λοιπόν, κι αν είναι οι περιστάσεις, το περιβάλλον ή το πλαίσιο, θεωρούν ότι ο στόχος που πρέπει να επιδιώξουν είναι να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες —η πιο μεγαλειώδης και η καλύτερη υπόσχεση που έχει δώσει ο Θεός. Όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν αυτήν την επιδίωξη· αντίθετα, επιμένουν να ακολουθούν το μονοπάτι τους, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει περίπτωση να σωθούν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο φρικτοί! Από αυτά που αποκαλύπτουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, μπορείτε να καταλάβετε ακριβώς ποια είναι η διάθεση και το αληθινό πρόσωπο του Σατανά. Έχει γίνει συναναστροφή για τόσο μεγάλο μέρος της αλήθειας και, όσοι έχουν λογική, όσοι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και όσοι έχουν τη φιλοδοξία να υπακούσουν και να υποταχθούν καταλαβαίνουν πραγματικά ποια είναι ακριβώς η πρόθεση του Θεού. Δεν επιδιώκουν πια επίμονα τη θέση, τις προοπτικές και το πεπρωμένο, αλλά είναι πρόθυμοι να μετανοήσουν αφού τους εκθέσουν αυτά τα λόγια του Θεού, πρόθυμοι να εγκαταλείψουν την επιθυμία τους για ευλογίες, να επιδιώξουν την αλήθεια, να επιζητήσουν να υποταχθούν στον Θεό και να Τον ικανοποιήσουν, αλλά και να πασχίσουν να φτάσουν στη σωτηρία. Αν εξετάσουμε τώρα τις εσωτερικές επιθυμίες που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι, οι στόχοι που επιδιώκουν έχουν αλλάξει ριζικά· είναι πρόθυμοι να φτάσουν στο σημείο να εκτελούν επαρκώς το καθήκον τους, είναι πρόθυμοι να γίνουν αληθινά δημιουργήματα και είναι πρόθυμοι να φτάσουν στη σωτηρία. Δεν κάνουν το καθήκον τους για να κερδίσουν ευλογίες και δεν κάνουν μόνο τα βασικά στον οίκο του Θεού προκειμένου να κερδίσουν ευλογίες. Πέρα από τους αντίχριστους, οι οποίοι θέλουν πάντοτε να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια. Μόνο οι αντίχριστοι θεωρούν την επιδίωξη των προοπτικών και των ευλογιών και το να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες ως στόχους και ως καρπούς που θα αποκτήσουν στο τέλος με την πίστη τους στον Θεό. Ό,τι κι αν τους πεις, δεν υπάρχει περίπτωση να τα εγκαταλείψουν όλα αυτά ούτε να μεταστραφούν· άραγε, δεν έχουν μεγάλο πρόβλημα; Ξέρουν πολύ καλά πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, απλώς δεν τα αποδέχονται, άρα τίποτα δεν μπορεί να τους αλλάξει· το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να αποκλειστούν και να τιμωρηθούν. Αυτό είναι για τους αντίχριστους το τελικό αποτέλεσμα της πίστης στον Θεό.

Έχω συναναστραφεί πλέον ξεκάθαρα πάνω στο ότι οι άνθρωποι επιδιώκουν να κυβερνήσουν ως βασιλείς; Έχετε αποκτήσει μια νέα κατανόηση; Είναι σωστό αυτό το μονοπάτι του να επιδιώκει κανείς να κυβερνά ως βασιλιάς; (Όχι.) Και τότε πώς θα πρέπει να προσεγγίζουν οι άνθρωποι το συγκεκριμένο ζήτημα; Στο ζήτημα αυτό, ποια αλήθεια θα πρέπει να καταλάβει κανείς για να γνωρίσει την ουσία του ανθρώπου; Είναι στο χέρι του Θεού να κρίνει ποια είναι πραγματικά η ουσία και η συμπεριφορά ενός ανθρώπου. Πού βασίζει ο Θεός την κρίση Του για όλα αυτά; Τη βασίζει στην αλήθεια. Επομένως, η έκβαση ή ο προορισμός ενός ατόμου δεν καθορίζεται από τη δική του θέληση ούτε από τις δικές του κλίσεις ή φαντασιοκοπίες. Ο Δημιουργός, ο Θεός, έχει τον τελικό λόγο. Πώς θα πρέπει να συνεργάζονται οι άνθρωποι σε τέτοια θέματα; Οι άνθρωποι έχουν μόνο ένα μονοπάτι να επιλέξουν: Μόνο αν αναζητήσουν την αλήθεια, αν κατανοήσουν την αλήθεια, αν υπακούσουν στα λόγια του Θεού, αν επιτύχουν την υποταγή στον Θεό και αν επιτύχουν τη σωτηρία, θα έχουν τελικά καλό τέλος και καλό πεπρωμένο. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τις προοπτικές και τη μοίρα των ανθρώπων αν κάνουν το αντίθετο. Και έτσι, σ’ αυτό το θέμα, μην εστιάζεις στο τι έχει υποσχεθεί ο Θεός στον άνθρωπο, στο τι λέει ο Θεός για την έκβαση της ανθρωπότητας, τι έχει ετοιμάσει ο Θεός για την ανθρωπότητα. Αυτά δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσένα, είναι υπόθεση του Θεού, δεν μπορείς να τα αρπάξεις, να τα ζητιανέψεις ή να τα παζαρέψεις. Ως δημιούργημα, τι οφείλεις να κάνεις; Οφείλεις να κάνεις το καθήκον σου, κάνοντας αυτό που πρέπει με όλη σου την καρδιά, τον νου και τη δύναμη. Τα υπόλοιπα —τα πράγματα που έχουν να κάνουν με τις προοπτικές, με το πεπρωμένο και με τον μελλοντικό προορισμό της ανθρωπότητας— αυτά δεν είναι κάτι που μπορείς να αποφασίσεις εσύ, είναι στα χέρια του Θεού· όλα αυτά υπάγονται στην κυριαρχία του Δημιουργού, τα κανονίζει Εκείνος και δεν έχουν καμία σχέση με κανένα δημιούργημα. Κάποιοι λένε: «Γιατί μας τα λες αυτά απ’ τη στιγμή που δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμάς;» Ναι μεν δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσάς, αλλά έχουν σχέση με τον Θεό. Μόνο ο Θεός τα ξέρει αυτά τα πράγματα, μόνο ο Θεός μπορεί να μιλήσει γι’ αυτά και μόνο ο Θεός έχει το δικαίωμα να υποσχεθεί τέτοια πράγματα στην ανθρωπότητα. Και αφού ο Θεός τα ξέρει, δεν θα πρέπει να μιλάει γι’ αυτά; Είναι λάθος να επιδιώκεις ακόμα τις προοπτικές και το πεπρωμένο σου όταν δεν ξέρεις τι είναι αυτά τα πράγματα. Ο Θεός δεν σου ζήτησε να τα επιδιώξεις αυτά, απλώς σε πληροφόρησε· αν κάνεις το λάθος να πιστεύεις ότι μ’ αυτόν τον τρόπο ο Θεός σου έλεγε να τα κάνεις στόχο της επιδίωξής σου, τότε δεν έχεις καθόλου λογική και δεν διαθέτεις το μυαλό της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Είναι αρκετό να γνωρίζεις όλα αυτά που υπόσχεται ο Θεός. Πρέπει να αναγνωρίσεις ένα γεγονός: ό,τι είδους υπόσχεση κι αν είναι, είτε είναι καλή είτε συνηθισμένη, είτε είναι ευχάριστη είτε χωρίς ενδιαφέρον, τα πάντα εμπεριέχονται εντός της κυριαρχίας, των διευθετήσεων και των καθορισμών του Δημιουργού. Καθήκον και υποχρέωση ενός δημιουργήματος είναι μόνο να ακολουθεί και να επιδιώκει σύμφωνα με τη σωστή κατεύθυνση και το σωστό μονοπάτι που υποδεικνύει ο Δημιουργός. Όσο για το τι κερδίζεις τελικά και το μερίδιο από τις υποσχέσεις του Θεού που λαμβάνεις, όλ’ αυτά βασίζονται στην επιδίωξή σου, στο μονοπάτι που ακολουθείς και στην κυριαρχία του Δημιουργού. Καταλαβαίνετε πλέον ξεκάθαρα αυτά τα λόγια; (Ναι.) Άραγε, θα σας βοηθήσουν αυτά τα λόγια να ικανοποιήσετε τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σας ή μήπως θα σας βοηθήσουν να ακολουθήσετε το ορθό μονοπάτι στη ζωή σας για να επιδιώξετε την αλήθεια; (Θα μας βοηθήσουν να επιδιώξουμε την αλήθεια και να ακολουθήσουμε το ορθό μονοπάτι στη ζωή.) Όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και λογική, όσοι αγαπούν τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, όταν ακούνε αυτά τα λόγια, όχι μόνο δεν απογοητεύονται, αλλά μπορούν και να είναι ακλόνητοι στην πίστη τους για να επιδιώξουν την αλήθεια και να αποδεχτούν τη σωτηρία του Θεού· όσοι, απ’ την άλλη, δεν έχουν κανονικό ορθολογισμό, όσοι άνθρωποι δεν είναι κανονικοί και επιδιώκουν επίμονα τις ευλογίες, τα συμφέροντα της σάρκας και την ικανοποίηση των φιλοδοξιών και των επιθυμιών τους, μόλις ακούνε αυτά τα λόγια, μπορεί να χάσουν τον ενθουσιασμό τους και μπορεί να χάσουν το ενδιαφέρον τους να πιστεύουν στον Θεό. Βεβαίως, είναι και κάποιοι άνθρωποι που, όταν ακούνε αυτά τα λόγια, δεν ξέρουν πώς να πιστέψουν. Δεν είναι πάρα πολύ σημαντικό να καταλάβουν οι άνθρωποι την αλήθεια; Δεν μπορεί η αλήθεια να οδηγήσει καλύτερα τους ανθρώπους να ακολουθήσουν το ορθό μονοπάτι και να ικανοποιήσουν τον Θεό; (Ναι.) Μόνο η αλήθεια μπορεί να δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να φτάσουν στη σωτηρία· αν δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, τότε, στην πορεία προς τη σωτηρία συχνά θα παρεκκλίνεις, θα κάνεις λάθη και θα υφίστασαι απώλειες, ενώ όταν φτάσεις στο τέλος του δρόμου της πίστης σου, δεν θα έχεις καμία απολύτως αλήθεια-πραγματικότητα και θα γίνεις πέρα για πέρα πάροχος υπηρεσιών. Αν παίζεις τον ρόλο του παρόχου υπηρεσιών όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύεις στον Θεό και δεν μπορέσεις τελικά να γίνεις δημιούργημα με προσόντα, τότε αυτό είναι τραγωδία.

9 Μαΐου, 2020