2. Τα συμφέροντα των αντίχριστων

Δ. Οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους

4. Πώς βλέπουν οι αντίχριστοι τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών»

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στο ένατο σημείο των διάφορων εκδηλώσεων των αντίχριστων: «Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα, ανταλλάσσοντάς τα με την προσωπική δόξα». Σ’ αυτό το σημείο, το κύριο θέμα της συναναστροφής μας είναι μια ανάλυση των συμφερόντων των αντίχριστων, και η σημερινή μας συναναστροφή θα αφορά το τέταρτο επιμέρους θέμα του τέταρτου σημείου των συμφερόντων των αντίχριστων, δηλαδή το πώς βλέπουν τον τίτλο του «παρόχου υπηρεσιών»· θα αναλύσουμε τι γνώμη έχουν γι’ αυτόν τον τίτλο οι αντίχριστοι. Εκείνοι που έχουν ακολουθήσει μέχρι τώρα τον Θεό γνωρίζουν τη λέξη «πάροχος υπηρεσιών» και οι περισσότεροι απ’ αυτούς ουσιαστικά έχουν αποδεχτεί αυτόν τον τίτλο μέσα στην καρδιά τους. Από την άποψη των υποκειμενικών τους τάσεων, δεν αντιστέκονται καθόλου σ’ αυτόν τον τίτλο. Παρ’ όλα αυτά, σε ό,τι αφορά τις λεπτομέρειες που σχετίζονται με το να πει κανείς πως ένας συγκεκριμένος άνθρωπος είναι πάροχος υπηρεσιών, εκείνος εκφράζει κυρίως δισταγμό και απροθυμία, νιώθει αδικημένος, πραγματικά δεν θέλει να ονομάζεται έτσι και πραγματικά δεν θέλει να είναι πάροχος υπηρεσιών. Αν κρίνουμε από τις εκφράσεις των ανθρώπων, παρότι συμφωνούν ότι ο τίτλος «πάροχος υπηρεσιών» δεν είναι κακός ως προς τις υποκειμενικές τους τάσεις, και πάλι από αντικειμενικής πλευράς αντιμετωπίζουν τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» με ορισμένα στοιχεία διακρίσεων, εχθρότητας, ακόμα και απροθυμίας· έτσι νιώθουν γι’ αυτόν. Ό,τι γνώμη κι αν έχουν οι άνθρωποι για τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών», είτε μπορούν να τον αποδεχτούν ειλικρινά και να γίνουν ειλικρινά πάροχοι υπηρεσιών είτε η γνώμη τους γι’ αυτόν τον τίτλο ενέχει πολλές από τις ανθρώπινες νοθεύσεις και επιθυμίες, σήμερα θα κάνουμε πρώτα μια συναναστροφή σχετικά με το τι ακριβώς είναι ο πάροχος υπηρεσιών, πώς ακριβώς ορίζεται και ταξινομείται στα μάτια του Θεού ο τίτλος «πάροχος υπηρεσιών», τι ουσία έχουν αυτοί οι πάροχοι υπηρεσιών για τους οποίους μιλάει ο Θεός, πώς βλέπει ο Θεός τον όρο «πάροχος υπηρεσιών», καθώς και σε τι διαφέρει αυτό από τον τρόπο με τον οποίο τον βλέπουν οι άνθρωποι, έτσι ώστε όλοι σας να αποκτήσετε ακριβή κατανόηση και αντίληψη για τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» στην καρδιά σας.

α. Ο ορισμός και η προέλευση του τίτλου «πάροχος υπηρεσιών»

Η φράση «πάροχος υπηρεσιών» σημαίνει κυριολεκτικά κάποιον που εργάζεται και καταβάλλει προσπάθεια για κάποιο πράγμα. Αν υπολογίσουμε τον τίτλο με βάση τη θέση, τότε αφορά κάποιον που χρησιμοποιείται για ένα προσωρινό χρονικό διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι, αν κάποιος θεωρείται πάροχος υπηρεσιών και αρχίζει να κάνει μια δουλειά ή αναλαμβάνει κάποιο έργο σε έναν κλάδο, τότε δεν πρόκειται για μακροχρόνια καριέρα στον κλάδο αυτόν ούτε για μια δουλειά που αναλαμβάνει, αλλά αντίθετα είναι κάτι προσωρινό. Αναγκάζεται προσωρινά να καταβάλει κάποια προσπάθεια και να υπηρετήσει για λίγο καιρό σ’ αυτόν τον κλάδο ή σ’ αυτήν τη δουλειά. Δεν έχει καθόλου προοπτικές, δεν έχει μέλλον και δεν αποκομίζει κανένα υλικό όφελος. Δεν χρειάζεται να επωμιστεί καμία ευθύνη· απλώς πληρώνεται για την απλή δουλειά του. Όταν ολοκληρωθεί η εργασία που του έχει ανατεθεί, δεν τον έχουν πια ανάγκη κι απλώς παίρνει τον μισθό του και φεύγει. Με λίγα λόγια, είναι κάτι προσωρινό και καλείται να εργαστεί όποτε τον χρειάζονται. Έτσι γίνεται κυριολεκτικά κατανοητή η έννοια του παρόχου υπηρεσιών. Αν ερμηνεύσουμε τη φράση «πάροχος υπηρεσιών» με βάση τις ανθρώπινες ιδέες, τότε οι πάροχοι υπηρεσιών αποκαλούνται «συμβασιούχοι» και «προσωρινοί εργάτες», άνθρωποι που εργάζονται ή καταβάλλουν προσπάθεια προσωρινά για μια δουλειά ή για έναν κλάδο. Η μοναδική τους σύνδεση αφορά το χρονικό διάστημα στο οποίο τους χρειάζονται για μια δουλειά, ενώ μόλις τελειώσει αυτό το διάστημα, δεν έχουν πλέον καμιά αξία. Ο λόγος είναι ότι δεν τους χρειάζονται πια και δεν έχουν πλέον αξία για να χρησιμοποιηθούν· η αξία τους έχει ήδη εξαντληθεί σ’ αυτό το χρονικό διάστημα. Αυτή είναι η κυριολεκτική σημασία που καταλαβαίνουν και βλέπουν οι άνθρωποι όσον αφορά τη λέξη «πάροχος υπηρεσιών». Στο πλαίσιο της σημασίας που μπορεί να εκφραστεί στην ανθρώπινη γλώσσα —δηλαδή της σημασίας του τίτλου «πάροχος υπηρεσιών» όπως τον είπε ο Θεός και την οποία μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι— υπάρχει άραγε κάποιο επίπεδο σημασίας που να συμφωνεί με την αλήθεια; Υπάρχει κάποιο επίπεδο σημασίας που να συμφωνεί με την κανονική ανθρώπινη φύση και τον ορθολογισμό; Υπάρχει κάποιο επίπεδο σημασίας που θα πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι ως αληθινά δημιουργήματα; Υπάρχει κάποιο επίπεδο σημασίας που αφορά το πώς αντιμετωπίζει ο Θεός αυτόν τον τίτλο; (Όχι.) Και πώς ξέρετε ότι δεν υπάρχει; Τα έχετε χαμένα, δεν μπορείτε να το εξηγήσετε. Ανάμεσά σας έχετε φοιτητές πανεπιστημίου, μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές, καθώς και καθηγητές, αλλά κανένας από σας δεν μπορεί να το εξηγήσει αυτό ξεκάθαρα, έτσι δεν είναι; (Ναι, σωστά.) Εδώ βρίσκεται η διαφορά ανάμεσα στη γνώση και την αλήθεια. Μπορεί να είσαι μορφωμένος, μπορεί να ξέρεις τους μεμονωμένους όρους «πάροχος» και «υπηρεσία» και μπορεί, όταν αυτοί οι όροι ενώνονται για να σχηματίσουν μια φράση, για να περιγράψουν ένα είδος ανθρώπου και μια ομάδα ανθρώπων, να είσαι σε θέση να καταλάβεις την ουσία αυτών των ανθρώπων, τις εκδηλώσεις τους και το πού κατατάσσονται ανάμεσα στην ανθρωπότητα· όταν, όμως, δεν μπορείς να καταλάβεις αυτήν τη φράση από την οπτική της αλήθειας και την οπτική του δημιουργήματος, τότε από πού ακριβώς προέρχεται η κατανόησή σου; Ποια ακριβώς είναι η ουσία αυτής της λέξης που κατάλαβες τελικά; Δεν είναι άραγε μια κατανόηση της φράσης «πάροχος υπηρεσιών» που προέρχεται από αυτήν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, από αυτήν την κοινωνία και από τις γνώσεις της ανθρωπότητας; (Ναι, είναι.) Συμβαδίζουν, άραγε, οι γνώσεις της ανθρωπότητας με την αλήθεια ή είναι αντίθετες σ’ αυτήν; (Είναι αντίθετες στην αλήθεια.) Όταν, λοιπόν, κατανοείς και αντιλαμβάνεσαι έτσι αυτήν τη φράση, τότε εναντιώνεσαι στον Θεό ή βρίσκεσαι στην πλευρά της αρμονίας με τον Θεό; Είναι ολοφάνερο πως, όταν καταλαβαίνεις και αντιλαμβάνεσαι αυτήν τη φράση με τη γνώση σου, με τον εγκέφαλό σου, τότε, χωρίς να το θες και χωρίς να το ξέρεις, εναντιώνεσαι στον Θεό. Όταν προσπαθείς να καταλάβεις αυτήν τη φράση με βάση τις γνώσεις σου, αυτά που έχεις καταλάβει είναι αναπόφευκτο να σε κάνουν να νιώθεις αντίσταση, απέχθεια, αηδία, ακόμα και μίσος απέναντι στη φράση «πάροχος υπηρεσιών». Υπάρχει καθόλου υποταγή εδώ; Υπάρχει αληθινή αποδοχή; (Όχι.) Κάποιοι λένε: «Αποδέχομαι τις καλές λέξεις, αλλά αυτήν την κακή φράση για ποιον λόγο να την αποδεχτώ; Αρκεί και που δεν νιώθω καμία αντίσταση απέναντί της. Για παράδειγμα, αποδέχομαι τους θετικούς όρους όπως το “λαμβάνω στέφανο”, “λαμβάνω ανταμοιβές”, “λαμβάνω ευλογίες”, “εισέρχομαι στη βασιλεία”, “ανέρχομαι στον ουρανό”, “δεν πηγαίνω στην κόλαση”, “δεν τιμωρούμαι” και “είμαι πρωτότοκος γιος”. Αυτά είναι κάτι το φυσικό, είναι η συνηθισμένη αντίδραση του ανθρώπου και πρόκειται για πράγματα που οφείλουν να επιδιώκουν οι άνθρωποι. Από την άλλη, σε κανέναν δεν αρέσει να αποδέχεται τους αρνητικούς όρους, όπως “κακοί άνθρωποι”, “αντίχριστοι”, “τιμωρούμαι” και “πηγαίνω στην κόλαση”. Η φράση “πάροχος υπηρεσιών” είναι ουδέτερη, αλλά όπως την καταλαβαίνω εγώ, δεν μπορώ να την αποδεχτώ· μια χαρά φτάνει που δεν τη σιχαίνομαι. Είναι πολύ απλά αδύνατο να την αποδεχτώ με τη θέλησή μου, να υποταχθώ σ’ αυτήν και να την αποδεχτώ από τον Θεό». Έτσι δεν σκέφτονται οι άνθρωποι; (Ναι, έτσι.) Είναι σωστός ή λάθος αυτός ο τρόπος σκέψης; (Είναι λάθος.) Πότε κατάλαβες ότι είναι λάθος; Μόλις τώρα, σωστά; Εδώ υπάρχει πρόβλημα. Μόλις τώρα κατάλαβες ότι αυτός ο τρόπος σκέψης είναι λάθος. Πριν το καταλάβεις αυτό, φαινόταν σαν να είχες ήδη αποδεχτεί επιφανειακά τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» και τον είχες ήδη αποδεχτεί υποκειμενικά· ήταν αληθινή ή ψευδής αυτή η αποδοχή; (Ήταν ψευδής.) Είναι σαφές πως δεν ήταν αληθινή ούτε ήσουν εντελώς πρόθυμος να τον αποδεχτείς. Υπήρχε ψεύδος, υποκρισία και απροθυμία, ενώ υπήρχε επίσης μια αίσθηση ότι δεν είχες άλλη επιλογή.

Εκείνα πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε μόλις ήταν οι αληθινές αντιδράσεις και εκδηλώσεις των ανθρώπων απέναντι στον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» και φανερώνουν απόλυτα τη γνώμη, τις απόψεις και την κατανόηση των ανθρώπων γι’ αυτόν τον τίτλο, αποκαλύπτοντας ολοκληρωτικά ότι η στάση που έχουν οι άνθρωποι απέναντι σ’ αυτόν τον τίτλο είναι αυτή του δισταγμού, των διακρίσεων και της απέχθειας, αλλά και της αντίστασης μέσα απ’ τα βάθη της καρδιάς τους. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι περιφρονούν το να είναι πάροχοι υπηρεσιών, περιφρονούν τη φράση «πάροχος υπηρεσιών», δεν είναι πρόθυμοι να γίνουν πάροχοι υπηρεσιών και μισούν να είναι πάροχοι υπηρεσιών. Αυτήν τη στάση κι αυτήν την κατανόηση έχουν οι άνθρωποι απέναντι σ’ αυτόν τον τίτλο. Ας δούμε τώρα πώς ακριβώς βλέπει ο Θεός τους παρόχους υπηρεσιών, πώς προέκυψε η φράση «πάροχος υπηρεσιών», ποια είναι η ουσία αυτού του τίτλου για τον Θεό και ποια είναι η προέλευσή του. Στη γλώσσα της ανθρωπότητας, η κυριολεκτική σημασία της λέξης «πάροχος υπηρεσιών» είναι ένας προσωρινός εργάτης, κάποιος που υπηρετεί προσωρινά σε έναν κλάδο ή σε μια δουλειά και τον χρειάζονται προσωρινά. Για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, για το έργο του Θεού και για τον οίκο του Θεού, είναι απαραίτητη αυτή η ομάδα ανθρώπων που ονομάζονται «πάροχοι υπηρεσιών». Όταν ήρθαν αυτοί οι άνθρωποι στον οίκο του Θεού, στον χώρο του έργου του Θεού, δεν ήξεραν τίποτα για τον Θεό ούτε για την πίστη στον Θεό, πόσο μάλλον για το έργο του Θεού ή για το σχέδιο διαχείρισής Του. Τίποτα δεν καταλάβαιναν· ήταν απλώς ξένοι, άπιστοι. Όταν έρχονται στον οίκο του Θεού άνθρωποι που στα μάτια του Θεού είναι άπιστοι, τι μπορούν να κάνουν γι’ Αυτόν; Θα έλεγε κανείς ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Λόγω του ότι οι άνθρωποι είναι γεμάτοι με διεφθαρμένες διαθέσεις και δεν γνωρίζουν καθόλου τον Θεό, και λόγω της φύση-ουσίας τους, δεν μπορούν παρά να κάνουν ό,τι τους δίνει εντολή ο Θεός να κάνουν. Ακολουθούν το έργο του Θεού όπου κι αν φτάσει αυτό, η γνώση τους φτάνει μέχρι εκεί που τους πηγαίνουν τα λόγια του Θεού· μόνο γνωρίζουν τα λόγια Του, χωρίς να έχουν καμία κατανόηση γι’ αυτά. Αυτοί οι άνθρωποι συνεργάζονται παθητικά σε κάθε δουλειά που απαιτεί ο Θεός απ’ αυτούς. Είναι τελείως παθητικοί και καθόλου ενεργητικοί. Στην προκειμένη περίπτωση, «παθητικοί» σημαίνει ότι δεν ξέρουν τι θα κάνει ο Θεός, δεν ξέρουν τι τους ζητάει ο Θεός να κάνουν, δεν ξέρουν τη σημασία ούτε την αξία του έργου που τους ζητάει ο Θεός να κάνουν και δεν ξέρουν ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθούν. Όταν έρχονται στον οίκο του Θεού, είναι σαν μηχανές που λειτουργούν μόνο έτσι όπως τις χειρίζεται ο Θεός. Τι χρειάζεται ο Θεός απ’ αυτούς; Ξέρετε; (Οι άνθρωποι είναι αντικείμενα για να τα κρίνει ο Θεός εκφράζοντας την αλήθεια. Οι άνθρωποι είναι τα αντικείμενα των λόγων του Θεού.) Αυτό είναι το ένα σκέλος· οι άνθρωποι είναι αντικείμενα των λόγων του Θεού. Και τι άλλο; Τα χαρίσματα των ανθρώπων; (Ναι.) Ο τρόπος σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Ναι.) Ο Θεός σε χρησιμοποιεί μόνο αν έχεις τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αν δεν έχεις συνείδηση και λογική, τότε δεν έχεις καν τα προσόντα για να γίνεις πάροχος υπηρεσιών. Τι άλλο υπάρχει; (Οι δεξιότητες και τα ειδικά ταλέντα των ανθρώπων.) Αυτά συμπεριλαμβάνονται στα χαρίσματα και είναι κι αυτά ένα σκέλος —οι διάφορες δεξιότητες που διαθέτουν οι άνθρωποι. Τι άλλο; (Η αποφασιστικότητα για να συνεργαστεί κανείς με τον Θεό.) Κι αυτό είναι ένα σκέλος, η φιλοδοξία να υπακούει κανείς και να υποτάσσεται, ενώ φυσικά θα μπορούσε να πει κανείς και ότι είναι η επιθυμία των ανθρώπων να αγαπούν τα θετικά πράγματα και να αγαπούν το φως. Η φιλοδοξία να υπακούει και να υποτάσσεται κανείς συνιστούν την αποφασιστικότητα να συνεργαστεί με τον Θεό· ποιος είναι, όμως, ο καταλληλότερος τρόπος για να το πούμε αυτό; (Η φιλοδοξία να υπακούει και να υποτάσσεται κανείς.) Σωστά, η λέξη «φιλοδοξία» συγκριτικά έχει πιο μεγάλο εύρος και καλύπτει ένα ευρύτερο φάσμα. Αν χρησιμοποιήσουμε τη λέξη «αποφασιστικότητα», τότε το εύρος της είναι κάπως πιο περιορισμένο. Επιπλέον, η «φιλοδοξία» δεν έχει την ίδια βαρύτητα με την «αποφασιστικότητα», πράγμα που σημαίνει ότι, αφού έχεις μια φιλοδοξία, σιγά σιγά αποκτάς αποφασιστικότητα σε διάφορες περιπτώσεις· η αποφασιστικότητα αφορά πιο συγκεκριμένες περιπτώσεις, ενώ η φιλοδοξία είναι κάπως ευρύτερη. Όσον αφορά τον Δημιουργό, όλα αυτά είναι τα διάφορα πράγματα που χρειάζεται ο Θεός από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Με άλλα λόγια, όταν έρχεται στον οίκο του Θεού ένας ξένος που δεν ξέρει τίποτα απολύτως για τον Θεό, για τη διαχείριση του Θεού, για την ουσία του Θεού, για τις ομιλίες του Θεού και για τη διάθεση του Θεού, τότε είναι σαν μηχανή κι αυτά που μπορεί να κάνει για τον Θεό και σε συνεργασία με το έργο του Θεού δεν έχουν στην ουσία καμία σχέση με το πρότυπο που απαιτεί ο Θεός, δηλαδή την αλήθεια. Εκείνα που έχουν οι άνθρωποι αυτοί και που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο Θεός είναι αυτά που μόλις αναφέρθηκαν: Πρώτον, ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν αντικείμενα των λόγων του Θεού· δεύτερον, τα χαρίσματα που έχουν· τρίτον, ότι έχουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης· τέταρτον, οι διάφορες δεξιότητες που έχουν· πέμπτον —και σημαντικότερο απ’ όλα— ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη φιλοδοξία να υπακούν και να υποτάσσονται στα λόγια του Θεού. Όλα αυτά είναι καθοριστικής σημασίας. Όταν κάποιος έχει όλα αυτά τα πράγματα, τότε αρχίζει να εργάζεται υπηρετώντας το έργο του Θεού και το σχέδιο διαχείρισής Του, και να βρίσκεται επίσημα στον σωστό δρόμο, δηλαδή έχει γίνει επίσημα πάροχος υπηρεσιών στον οίκο του Θεού.

Όταν οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού, την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού ούτε έχουν καθόλου φόβο Θεού, τότε κανείς τους δεν θα μπορούσε να έχει άλλον ρόλο από αυτόν του παρόχου υπηρεσιών. Με άλλα λόγια, είσαι πάροχος υπηρεσιών, είτε το θέλεις είτε όχι· δεν μπορείς να γλιτώσεις από αυτόν τον τίτλο. Κάποιοι λένε: «Πιστεύω μια ζωή στον Θεό. Από τη στιγμή που άρχισα να πιστεύω στον Ιησού μέχρι σήμερα, έχουν περάσει δεκαετίες. Παραμένω όντως μόνο ένας πάροχος υπηρεσιών;» Πώς σας φαίνεται αυτή η ερώτηση; Ποιον ρωτάνε γι’ αυτό; Θα πρέπει να ρωτήσουν τον εαυτό τους και να κάνουν αυτοκριτική: «Άραγε, καταλαβαίνω τώρα τις προθέσεις του Θεού; Άραγε, τώρα που κάνω το καθήκον μου, καταβάλλω απλώς προσπάθεια ή κάνω πράξη την αλήθεια; Ακολουθώ το μονοπάτι της επιδίωξης και της κατανόησης της αλήθειας; Έχω εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; Έχω θεοφοβούμενη καρδιά; Είμαι άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό;» Πρέπει να κάνουν αυτοκριτική γι’ αυτά τα πράγματα και να τα σκεφτούν. Αν πληρούν αυτά τα κριτήρια, αν μπορούν να παραμείνουν σταθεροί όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις δοκιμασίες του Θεού κι αν μπορούν να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, τότε ασφαλώς και δεν είναι πια πάροχοι υπηρεσιών. Αν δεν πληρούν ούτε ένα από αυτά τα κριτήρια, τότε δίχως αμφιβολία παραμένουν πάροχοι υπηρεσιών, κι αυτό είναι αναπότρεπτο κι αναπόφευκτο. Κάποιοι λένε: «Πιστεύω στον Θεό πάνω από 30 χρόνια, χωρίς να μετράω καν τα χρόνια που πίστευα στον Ιησού. Από τη στιγμή που ενσαρκώθηκε, εμφανίστηκε, εργάστηκε και άρχισε να εκφράζει τις ομιλίες Του ο Θεός, είμαι ακόλουθός Του. Ήμουν από τους πρώτους που βίωσαν προσωπικά το έργο του Θεού και ήμουν από τους πρώτους που άκουσαν λόγια που είπε το στόμα Του. Από τότε έχουν περάσει τόσα χρόνια, κι ακόμα πιστεύω στον Θεό και Τον ακολουθώ. Με έχουν συλλάβει και με έχουν καταδιώξει πολλές φορές κι έχω αντιμετωπίσει τόσους και τόσους κινδύνους, και ο Θεός πάντα με προστάτευε και με καθοδηγούσε· ο Θεός δεν με εγκατέλειψε ποτέ. Συνεχίζω και τώρα να κάνω το καθήκον μου, οι καταστάσεις μου βελτιώνονται συνεχώς, η πίστη μου αυξάνεται συνεχώς και δεν έχω καθόλου αμφιβολίες για τον Θεό. Παραμένω ακόμα πάροχος υπηρεσιών;» Ποιον ρωτάς; Δεν ρωτάς το λάθος άτομο; Δεν θα έπρεπε να κάνεις αυτήν την ερώτηση. Αφού πιστεύεις τόσα χρόνια, δεν ξέρεις αν είσαι ή αν δεν είσαι πάροχος υπηρεσιών; Αν δεν το γνωρίζεις αυτό, τότε γιατί δεν ρωτάς τον εαυτό σου αν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, αν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά κι αν αποφεύγεις το κακό με τη συμπεριφορά σου; Ο Θεός εργάζεται τόσα χρόνια, έχει πει τόσα λόγια. Πόσα απ’ αυτά έχεις καταλάβει και σε πόσα έχεις εισέλθει; Πόσα έχεις κερδίσει; Πόσες φορές έχεις αποδεχτεί το κλάδεμα και πόσες δοκιμασίες και εξευγενισμούς έχεις αποδεχτεί; Όταν τα αποδέχτηκες αυτά, έμεινες σταθερός στη μαρτυρία σου; Μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με δοκιμασίες όπως αυτές που πέρασε ο Ιώβ, είσαι ικανός να αρνηθείς τον Θεό; Πόσο μεγάλη ακριβώς είναι η πίστη σου στον Θεό; Μήπως η πίστη σου είναι απλώς μια πεποίθηση ή είναι αληθινή πίστη; Διερωτήσου όλα αυτά τα πράγματα. Αν δεν ξέρεις να απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα, τότε είσαι μπερδεμένος και καταλαβαίνω ότι απλώς συμπορεύεσαι με το πλήθος· δεν σου αξίζει καν να αποκαλείσαι πάροχος υπηρεσιών. Κάποιος που διατηρεί τέτοια στάση απέναντι στον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» και παραμένει ακόμα μπερδεμένος μέσα στην καρδιά του είναι πραγματικά αξιολύπητος. Δεν ξέρει καν τι είναι, ενώ ο Θεός είναι τελείως ξεκάθαρος και σαφής όσον αφορά το πώς μεταχειρίζεται όλους τους ανθρώπους.

Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε πάνω στο τι ακριβώς εννοούσε αρχικά ο Θεός με τη φράση «πάροχος υπηρεσιών». Όταν οι άνθρωποι εντάσσονται στον οίκο του Θεού, στην αρχή, την περίοδο που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και έχουν απλώς κάποιες φιλοδοξίες ή κάποια αποφασιστικότητα να συνεργαστούν, μόνο τον ρόλο του παρόχου υπηρεσιών μπορούν να παίξουν. Ασφαλώς, η λέξη «υπηρεσία» δεν ακούγεται και τόσο ωραία. Για να το θέσουμε διαφορετικά, σημαίνει να υπηρετείς και να εργάζεσαι υπηρετώντας το έργο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας· σημαίνει να καταβάλλεις προσπάθεια. Οι άνθρωποι αυτοί δεν καταλαβαίνουν καμία αλήθεια ούτε καταλαβαίνουν τις προθέσεις του Θεού, και δεν μπορούν να συμβάλουν με οποιαδήποτε προσπάθεια ούτε να συνεργαστούν με οποιονδήποτε τρόπο στο συγκεκριμένο έργο που αναλαμβάνει ο Θεός για να σώσει και να διαχειριστεί την ανθρωπότητα ούτε στα διάφορα έργα που σχετίζονται με την αλήθεια. Έχουν απλώς κάποιες δεξιότητες και χαρίσματα, και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να καταβάλλουν κάποια προσπάθεια, να λένε κάποια πράγματα για κάποιο έργο που αφορά γενικές υποθέσεις και να κάνουν κάποιο περιφερειακό έργο στον τομέα των υπηρεσιών. Αν τέτοια είναι η ουσία του έργου που κάνουν όσοι κάνουν το καθήκον τους, αν παίζουν απλώς έναν ρόλο στον τομέα των υπηρεσιών, τότε είναι δύσκολο να αποτινάξουν τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών. Για ποιον λόγο είναι δύσκολο να τον αποτινάξουν; Μήπως έχει σχέση με το πώς ορίζει ο Θεός αυτόν τον τίτλο; Ναι, φυσικά και έχει σχέση. Οι άνθρωποι μπορούν πολύ εύκολα να καταβάλουν λίγη προσπάθεια και να ενεργήσουν σύμφωνα με τις ικανότητες που διαθέτουν από τη φύση τους, με τα χαρίσματα και με το μυαλό τους, όμως το να ζουν με βάση την αλήθεια, το να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και το να ενεργούν σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού είναι πολύ κοπιαστικό· κάτι τέτοιο απαιτεί χρόνο, καθοδήγηση από τον Θεό, διαφώτιση από τον Θεό και πειθαρχία από τον Θεό, κι ακόμα περισσότερο χρειάζεται να αποδεχτεί κανείς την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Γι’ αυτό, ενώ εργάζονται οι άνθρωποι για να πετύχουν αυτούς τους στόχους, εκείνα που μπορούν να κάνουν και να προσφέρουν οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αυτά που αναφέρθηκαν μόλις τώρα: να γίνουν αντικείμενα των λόγων του Θεού, να έχουν κάποια χαρίσματα και να φανούν κάπως χρήσιμοι στον οίκο του Θεού, να έχουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης και να μπορούν να καταλάβουν και να εκτελέσουν κάθε δουλειά που τους ανατίθεται, να έχουν κάποιες δεξιότητες και να μπορούν να αξιοποιήσουν τα ειδικά ταλέντα τους σε κάποια δουλειά στον οίκο του Θεού και, πάνω απ’ όλα, να έχουν τη φιλοδοξία να υπακούν και να υποτάσσονται. Όταν παρέχεις υπηρεσία στον οίκο του Θεού, όταν καταβάλλεις προσπάθεια για το έργο του Θεού, τότε, ακόμα κι ένα ίχνος φιλοδοξίας για υπακοή και υποταγή αν έχεις, δεν θα πέσεις στην αρνητικότητα και δεν θα χαλαρώσεις. Αντίθετα, θα κάνεις ό,τι μπορείς για να συγκρατήσεις τον εαυτό σου και να κάνεις λιγότερα κακά πράγματα, κάνοντας παράλληλα περισσότερα καλά. Σ’ αυτήν την κατάσταση και τη συνθήκη δεν βρίσκονται οι περισσότεροι άνθρωποι; Βέβαια, ανάμεσα σε όλους σας υπάρχει και μια πολύ μικρή μειοψηφία ανθρώπων οι οποίοι έχουν ήδη ξεπεράσει αυτήν τη συνθήκη κι αυτό το πεδίο. Και τι διαθέτει πλέον αυτή η πολύ μικρή μειοψηφία; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να καταλάβουν την αλήθεια, να αποκτήσουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν τους τυχαίνει κάτι, μπορούν να προσευχηθούν και να αναζητήσουν τις προθέσεις του Θεού, όπως και μπορούν να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Η φιλοδοξία τους για υπακοή και υποταγή δεν περιορίζεται πια απλώς στον βαθμό της αποφασιστικότητας, αλλά μπορούν να κάνουν ενεργά πράξη τα λόγια του Θεού, να ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και να έχουν θεοφοβούμενη καρδιά όταν τους συμβαίνουν κάποια ζητήματα. Δεν μιλούν ούτε ενεργούν απερίσκεπτα, αλλά είναι επιφυλακτικοί και προσεκτικοί. Ιδιαίτερα στην περίπτωση που το κλάδεμα που δέχονται δεν συμφωνεί με τις ιδέες τους, δεν κρίνουν τον Θεό, δεν επιχειρηματολογούν μαζί Του και δεν νιώθουν καμία αντίσταση στην καρδιά τους. Από τα βάθη της καρδιάς τους, αποδέχονται στ’ αλήθεια την ταυτότητα, τη θέση και την ουσία του Θεού. Έχουν διαφορές αυτοί οι άνθρωποι από τους παρόχους υπηρεσιών; Ποιες είναι αυτές οι διαφορές; Η πρώτη διαφορά είναι πως αυτοί καταλαβαίνουν την αλήθεια και η δεύτερη είναι πως μπορούν να κάνουν πράξη κάποιες αλήθειες. Τρίτον, έχουν κάποια γνώση σχετικά με τον Θεό και, τέταρτον, η υπακοή και η υποταγή τους δεν είναι πια μόνο φιλοδοξίες, αλλά έχουν μεταμορφωθεί σε μια υποκειμενική στάση —έχουν φτάσει στην πραγματική υποταγή. Πέμπτον —κι αυτό αποτελεί το πιο σημαντικό και το πιο πολύτιμο απ’ αυτά τα σημεία— έχουν αποκτήσει μια θεοφοβούμενη καρδιά. Μπορεί να πει κανείς ότι εκείνοι που διαθέτουν αυτά τα πράγματα έχουν ήδη αποτινάξει τον τίτλο του «παρόχου υπηρεσιών». Κι αυτό γιατί, αν κρίνουμε από τις διάφορες πτυχές της εισόδου τους, αλλά και από τη στάση που τηρούν απέναντι στην αλήθεια και από τον βαθμό στον οποίο γνωρίζουν τον Θεό, δεν πρόκειται πλέον για κάτι τόσο απλό όσο το να κάνουν μια απλή επαγγελματική δουλειά στον οίκο του Θεού και δεν είναι πια προσωρινοί εργάτες που έχουν κληθεί για να κάνουν προσωρινά λίγο έργο. Δηλαδή, αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι εδώ για να πάρουν προσωρινές ανταμοιβές· δεν επιστρατεύονται για να χρησιμοποιηθούν προσωρινά και δεν παρακολουθούνται κατά την περίοδο που χρησιμοποιούνται για να διαπιστωθεί αν μπορούν να αναλάβουν αυτό το έργο σε μακροπρόθεσμη βάση. Κάθε άλλο, μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους. Επομένως, αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποτινάξει τον τίτλο και τον χαρακτηρισμό του παρόχου υπηρεσιών. Εσείς έχετε δει τέτοιους ανθρώπους; Στην εκκλησία υπάρχουν άνθρωποι σαν κι αυτούς. Εσείς θέλετε να μάθετε ποιοι είναι οι άνθρωποι αυτοί και πόσοι είναι, αλλά Εγώ δεν μπορώ να το πω τώρα· όταν καταλάβετε την αλήθεια, θα μπορείτε να τους διακρίνετε. Εκείνο που πρέπει να ξέρετε είναι σε τι συνθήκες βρίσκεστε, ποιο μονοπάτι μπροστά σας ακολουθείτε, αλλά και ποιο μονοπάτι θα έπρεπε να ακολουθείτε· αυτά πρέπει να ξέρετε.

Λοιπόν, άραγε τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» τον επιβάλλει ο Θεός στους ανθρώπους; Χρησιμοποιεί άραγε ο Θεός αυτόν τον τίτλο για να μειώσει τους ανθρώπους, να κατηγοριοποιήσει και να βαθμολογήσει τους ανθρώπους; (Όχι.) Πώς έχει ορίσει, λοιπόν, αυτόν τον τίτλο ο Θεός; Το ότι ο Θεός δίνει στους ανθρώπους έναν τίτλο δεν σημαίνει ότι τους δίνει στην τύχη ένα παρατσούκλι και δεν τον ορίζει σύμφωνα με την εξωτερική εμφάνιση· αυτός ο τίτλος είναι κάτι παραπάνω από ένας απλός τίτλος. Το όνομα του ανθρώπου δεν είναι παρά μια επωνυμία, μια προσφώνηση, η οποία δεν έχει κάποια αληθινή σημασία. Για παράδειγμα, κάποιοι Κινέζοι γονείς ευελπιστούν η κόρη τους να γίνει έξυπνη και όμορφη, οπότε βάζουν στο όνομά της τον χαρακτήρα που σημαίνει «όμορφη», αλλά αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από μια ελπίδα και δεν έχει καμία σχέση με την ουσία της. Μπορεί να είναι πολύ χαζή και μεγαλώνοντας να μην είναι ελκυστική, άρα ποιο το νόημα να την αποκαλούν «όμορφη»; Επίσης, ορισμένα αγόρια ονομάζονται «Τσενγκλόνγκ» ή «Τσενγκού» και στα ονόματά τους υπάρχουν οι χαρακτήρες που σημαίνουν «θα γίνω σαν δράκος ή σαν τίγρης». Τους κάνει όντως φοβερούς και τρομερούς η ονομασία αυτή; Μπορεί να είναι δειλοί ή άχρηστοι. Αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από τις ελπίδες που έχουν οι γονείς για τα παιδιά τους· τους δίνουν τέτοια ονόματα κι αυτά τα ονόματα δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την ουσία τους. Επομένως, τα ονόματα και οι τίτλοι των ανθρώπων εμπεριέχουν τις ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και καλές επιθυμίες, αλλά δεν είναι παρά προσφωνήσεις κι ονομασίες, και δεν δίνονται ανάλογα με την ουσία τους. Οι τίτλοι και τα ονόματα που ορίζει ο Θεός, απ’ την άλλη, δεν δίνονται σε καμία περίπτωση ανάλογα με την εξωτερική εμφάνιση των ανθρώπων ούτε βασίζονται βέβαια στις επιθυμίες του ίδιου του Θεού. Άραγε, θέλει ο Θεός να είναι οι άνθρωποι πάροχοι υπηρεσιών; (Όχι.) Μήπως διαβάσατε ποτέ στα λόγια του Θεού να λέει ο Θεός: «Θέλω να γίνουν όλοι οι άνθρωποι πάροχοι υπηρεσιών και δεν θέλω να σωθεί κανείς»; (Όχι.) Και τότε τι είναι αυτό που θέλει ο Θεός; Οι άνθρωποι έχουν πει παλιότερα: «Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και δεν θέλει να υποστεί κανείς απώλεια» Αυτό είναι μια επιθυμία. Ωστόσο, ο τίτλος του παρόχου υπηρεσιών δεν βγήκε από το πουθενά. Όπως ακριβώς όταν προσδιόρισε ο Θεός τα ονόματα «δέντρο» και «χορτάρι». Τα δέντρα είναι μεγάλα και ψηλά πράγματα, κι όταν κάποιος αναφέρει ένα δέντρο, όλοι ξέρουν ότι τα δέντρα είναι μεγάλα και ψηλά, ενώ όταν κάποιος αναφέρει το χορτάρι, όλοι ξέρουν ότι το χορτάρι είναι μικρό και κοντό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οπότε, τι συμβαίνει με τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών»; Αυτός ο τίτλος δημιουργήθηκε σύμφωνα με την ουσία και τις εκδηλώσεις του ανθρώπου και σύμφωνα με το στάδιο του έργου του Θεού. Αν οι άνθρωποι μπορέσουν να καταλάβουν σιγά σιγά την αλήθεια συμβαδίζοντας με το έργο του Θεού, να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και να φτάσουν στην υποταγή στον Θεό και στον φόβο Θεού, τότε, εκείνη τη στιγμή, ο τίτλος αυτός αλλάζει. Άρα, ακόμα κι αν είσαι ένας από τους παρόχους υπηρεσιών, αυτό δεν σε επηρεάζει στο να κάνεις το καθήκον του δημιουργήματος και να επιδιώκεις και να κάνεις πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον επηρεάζει την υποταγή σου στον Θεό και τον φόβο Θεού που έχεις.

Άραγε, υπάρχουν καθόλου άνθρωποι που δεν πρόκειται να αποτινάξουν ποτέ από πάνω τους τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών; (Ναι.) Τι είδους άνθρωποι; Πρόκειται για τους ανθρώπους εκείνους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, που μπορεί να καταλαβαίνουν την αλήθεια, αλλά δεν την κάνουν πράξη, πόσο μάλλον την αγαπούν, και που πολλές φορές νιώθουν, μάλιστα, μέσα τους απέχθεια και αποστροφή για την αλήθεια. Κι εφόσον αποστρέφονται την αλήθεια, για ποιον λόγο μένουν στον οίκο του Θεού; Θέλουν να κερδίσουν κάποιο όφελος, καταβάλλουν κάποιες προσπάθειες και εκδηλώνουν κάποιες καλές συμπεριφορές έχοντας ευσεβείς πόθους στον οίκο του Θεού. Το τίμημα που πληρώνουν, το ότι προσφέρουν και δαπανούν τον εαυτό τους, καθώς και το ότι χαραμίζουν ένα μέρος της νιότης τους και το ότι αφιερώνουν λίγο από τον χρόνο τους τα χρησιμοποιούν ως αντάλλαγμα για το όποιο πλεονέκτημα θέλουν να κερδίσουν. Αυτοί οι άνθρωποι, λόγω του μονοπατιού που ακολουθούν, δεν μπορούν να εισέλθουν στο τέλος στην αλήθεια-πραγματικότητα, δεν μπορούν να φτάσουν στην υποταγή στον Θεό, πόσο μάλλον μπορούν να αποκτήσουν φόβο Θεού· για πάντα θα ορίζονται ως πάροχοι υπηρεσιών. Ανάμεσα σ’ αυτού του είδους τους ανθρώπους μέσα στον οίκο του Θεού, είναι κάποιοι που μπορούν να παρέχουν υπηρεσία μέχρι το τέλος και κάποιοι που δεν μπορούν, ενώ μεταξύ εκείνων που μπορούν να παρέχουν υπηρεσία μέχρι τέλους κι εκείνων που δεν μπορούν, υπάρχει μια μικρή διαφορά ως προς την ανθρώπινη φύση. Εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά μπορούν να παρέχουν υπηρεσία μέχρι τέλους —εκείνοι, δηλαδή, που μπορούν να αφιερώσουν κάποια προσπάθεια στον οίκο του Θεού για το έργο του Θεού την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη το έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού— έχουν σχετικά καλή και καλοκάγαθη ανθρώπινη φύση. Δεν πράττουν το κακό, δεν προκαλούν αναστάτωση όσο παρέχουν υπηρεσία και δεν αποπέμπονται από την εκκλησία. Άνθρωποι σαν κι αυτούς μπορούν να παρέχουν υπηρεσία μέχρι το τέλος και πρόκειται για εκείνους που θα είναι πάντοτε πάροχοι υπηρεσιών. Όσο για τους άλλους, επειδή έχουν πολύ κακή ανθρώπινη φύση, επειδή έχουν κακό χαρακτήρα και έλλειψη ακεραιότητας, συχνά αναστατώνουν και διαταράσσουν το διάφορων ειδών έργο στον οίκο του Θεού την ώρα που παρέχουν υπηρεσία, ενώ προκαλούν απώλειες σε ένα μεγάλο κομμάτι του έργου του οίκου του Θεού. Δεν ξέρουν πώς να μετανοήσουν όταν κλαδεύονται ή όταν απομονώνονται ξανά και ξανά, κι απλώς επιστρέφουν στις παλιές κακές τους συνήθειες· δεν καταλαβαίνουν κανένα μέρος της αλήθειας ούτε αποδέχονται την αλήθεια, αλλά ενεργούν ασύστολα, κι οι άνθρωποι σαν κι αυτούς αποκλείονται. Γιατί αποκλείονται; Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν καν να παράσχουν υπηρεσίες. Δεν μπορούν να εργαστούν καλά όταν καταβάλλουν κάποιες προσπάθειες στον οίκο του Θεού και, καθώς καταβάλλουν προσπάθειες, πράττουν επίσης το κακό, κι αναγκάζουν τον οίκο του Θεού και τους αδελφούς και τις αδελφές να πληρώσουν το τίμημα. Δεδομένων των απωλειών που προκαλούν, δεν αξίζει να χρησιμοποιηθούν αυτοί οι άνθρωποι. Τους δίνονται ξανά και ξανά ευκαιρίες να στοχαστούν, αλλά στο τέλος η φύση τους μένει αμετάβλητη και δεν ακούνε τίποτα από όσα έχει να πει κάποιος. Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν αξίζουν καν να παρέχουν υπηρεσίες στον οίκο του Θεού ούτε είναι ικανοί να κάνουν κάτι τέτοιο, οπότε εκκαθαρίζονται.

Καταλαβαίνετε τώρα σε γενικές γραμμές αυτόν τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών; Άραγε, ο «πάροχος υπηρεσιών» αποτελεί έναν τίτλο που προκαλεί διακρίσεις και που ο Θεός δίνει στην ανθρωπότητα; Μήπως ο Θεός χρησιμοποιεί επίτηδες αυτόν τον τίτλο για να μειώσει τους ανθρώπους; Μήπως ο Θεός χρησιμοποιεί αυτόν τον τίτλο για να αποκαλύψει και να δοκιμάσει τους ανθρώπους; Μήπως ο Θεός χρησιμοποιεί αυτόν τον τίτλο για να κάνει γνωστό στους ανθρώπους τι ακριβώς είναι τα ανθρώπινα όντα; Αυτούς τους σκοπούς έχει ο Θεός; Για την ακρίβεια, ο Θεός δεν έχει κανέναν από αυτούς τους σκοπούς. Ο Θεός δεν έχει σκοπό να αποκαλύψει τους ανθρώπους ούτε να τους μειώσει και να τους γελοιοποιήσει, ούτε έχει σκοπό μέσω αυτού του τίτλου του παρόχου υπηρεσιών να δοκιμάσει τους ανθρώπους. Η μοναδική έννοια που έχει ο Θεός για τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» είναι πως ορίζει και διατυπώνει αυτόν τον τίτλο ανάλογα με την επίδοση και την ουσία των ανθρώπων, ανάλογα με τον ρόλο που παίζουν αυτοί κατά τη διάρκεια του έργου του Θεού, αλλά και ανάλογα με το τι μπορούν να κάνουν και με το πόσο ικανοί είναι να συνεργαστούν. Υπό αυτήν την έννοια, καταλαβαίνουμε πως κάθε άνθρωπος μέσα στον οίκο του Θεού παρέχει υπηρεσίες για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού και έχει βρεθεί κάποτε σ’ αυτόν τον ρόλο του παρόχου υπηρεσιών. Μπορούμε να το πούμε αυτό; (Ναι.) Όντως μπορούμε και τώρα όλοι σας μπορείτε να το καταλάβετε αυτό. Ο Θεός δεν θέλει μέσω αυτού του τίτλου να αποθαρρύνει τους ανθρώπους ή να δοκιμάσει την πίστη τους, πόσο μάλλον να τους μειώσει ή να τους αναγκάσει να συμπεριφέρονται πιο καλά και να είναι πιο υπάκουοι ή να τους κάνει να καταλάβουν ποια είναι η ταυτότητα και η θέση τους· ακόμα λιγότερο θέλει ο Θεός να χρησιμοποιήσει αυτόν τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών για να στερήσει από τους ανθρώπους το δικαίωμά τους να κάνουν το καθήκον του δημιουργήματος. Αυτόν τον τίτλο τον καθορίζουν αποκλειστικά και μόνο οι διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι και οι αληθινές καταστάσεις τους ενώ ακολουθούν τον Θεό. Αυτός ο τίτλος, λοιπόν, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το ποια θα είναι η ταυτότητα, η θέση, η τοποθέτηση και ο προορισμός των ανθρώπων μόλις ολοκληρωθεί το έργο διαχείρισης του Θεού. Αυτός ο τίτλος προέρχεται αποκλειστικά από τις ανάγκες του σχεδίου διαχείρισης και του έργου διαχείρισης του Θεού, κι αποτελεί μια αληθινή κατάσταση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας στο έργο διαχείρισης του Θεού. Κι όσο για κείνους που παρέχουν υπηρεσίες στον οίκο του Θεού ως πάροχοι υπηρεσιών και που χρησιμοποιούνται σαν μηχανές, το αν θα διατηρηθεί αυτή η κατάσταση μέχρι το τέλος ή αν θα μπορέσουν να αλλάξουν προς το καλύτερο στο ταξίδι τους καθώς ακολουθούν τον Θεό εξαρτάται από την επιδίωξή τους. Αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια και μπορεί να καταφέρει να αλλάξει τη διάθεσή του, να υποταχθεί στον Θεό και να αποκτήσει φόβο Θεού, τότε θα αποτινάξει παντελώς τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών». Και σε τι μετατρέπονται οι άνθρωποι όταν έχουν αποτινάξει τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών»; Μετατρέπονται σε αληθινούς ακόλουθους του Θεού, στον λαό του Θεού και σε ανθρώπους της βασιλείας, δηλαδή γίνονται ο λαός της βασιλείας του Θεού. Αν, καθώς ακολουθείς τον Θεό, σου αρκεί μόνο να καταβάλλεις προσπάθεια, να υποφέρεις και να πληρώνεις τίμημα, και αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια ούτε την κάνεις πράξη, αν δεν αλλάζουν καθόλου οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου, αν δεν ενεργείς ποτέ σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού και τελικά δεν μπορείς να φτάσεις στην υποταγή στον Θεό και στον φόβο Θεού, τότε ο τίτλος «πάροχος υπηρεσιών», αυτό το «στεφάνι» δεν θα σου πέφτει ούτε πολύ μεγάλο ούτε πολύ μικρό, αλλά θα χωράει τέλεια στο κεφάλι σου και δεν θα μπορέσεις ποτέ να το ξεφορτωθείς. Αν, τη στιγμή που θα ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, εσύ παραμένεις σ’ αυτήν την κατάσταση και δεν έχουν αλλάξει οι διαθέσεις σου, τότε ο τίτλος «λαός της βασιλείας του Θεού» δεν θα έχει καμία σχέση μ’ εσένα και θα είσαι για πάντα πάροχος υπηρεσιών. Πώς μπορείτε να καταλάβετε αυτά τα λόγια; Πρέπει να καταλάβετε ότι τη στιγμή που θα ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, δηλαδή όταν θα έχουν σωθεί όλοι οι άνθρωποι που θέλει να σώσει ο Θεός, όταν το έργο που θέλει να κάνει ο Θεός θα έχει πετύχει το αποτέλεσμά του και θα έχουν υλοποιηθεί οι στόχοι του, τότε ο Θεός δεν θα μιλάει πια ούτε θα καθοδηγεί τους ανθρώπους, δεν θα κάνει πια καθόλου έργο για να σώσει τον άνθρωπο κι εκεί ακριβώς θα φτάσει στο τέλος του το έργο Του, όπως θα φτάσει στο τέλος του και το μονοπάτι της πίστης στον Θεό που ακολουθούν οι άνθρωποι. Στη Βίβλο υπάρχει αυτό το εδάφιο: «Όστις αδικεί ας αδικήση έτι, και όστις είναι μεμολυσμένος ας μολυνθή έτι, και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος» (Αποκάλυψη 22:11). Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι μόλις πει ο Θεός ότι το έργο Του τελείωσε, αυτό θα σημαίνει ότι ο Θεός θα πάψει να εκτελεί το έργο Του για τη σωτηρία του ανθρώπου και την παίδευση και την κρίση του ανθρώπου, ο Θεός δεν θα διαφωτίζει και δεν θα καθοδηγεί πια τον άνθρωπο ούτε θα λέει πια λόγια στον άνθρωπο για να τον παροτρύνει ή να τον κλαδέψει με υπομονή και σοβαρότητα· ο Θεός δεν θα εκτελεί πια αυτό το έργο. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι τότε θα αποκαλυφθούν οι εκβάσεις όλων των πραγμάτων, τότε θα καθοριστούν οι εκβάσεις των ανθρώπων, δεν θα μπορεί να τις αλλάξει κανείς και οι άνθρωποι δεν θα έχουν πια ευκαιρίες να σωθούν. Αυτό σημαίνει.

Όταν αποτινάξει κανείς τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» με την ολοκλήρωση του έργου του Θεού, όταν αποτινάξει αυτήν την προσφώνηση, αυτήν την κατάσταση, αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός δεν είναι πλέον ένας ξένος ούτε ένας άπιστος στα μάτια του Θεού, αλλά ένας άνθρωπος του οίκου του Θεού και της βασιλείας του Θεού. Και πώς προέκυψε αυτός ο τίτλος «άνθρωπος του οίκου του Θεού και της βασιλείας του Θεού»; Πώς κερδίζουν αυτόν τον τίτλο οι άνθρωποι; Με το να επιδιώκεις την αλήθεια και να καταλαβαίνεις την αλήθεια, με το να υποφέρεις και να πληρώνεις το τίμημα κι έτσι να κάνεις καλά το καθήκον σου, με το να φτάνεις σ’ ένα συγκεκριμένο επίπεδο αλλαγής διάθεσης και να μπορείς να υποτάσσεσαι στον Θεό και να έχεις φόβο Θεού γίνεσαι άνθρωπος του οίκου του Θεού. Όπως κι ο Ιώβ και ο Πέτρος, δεν χρειάζεται πια να σε βλάπτει και να σε διαφθείρει ο Σατανάς, μπορείς να ζεις ελεύθερα στη βασιλεία του Θεού και στον οίκο του Θεού, δεν είναι πια ανάγκη να παλεύεις με τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και, στα μάτια του Θεού, είσαι αληθινό δημιούργημα, αληθινός άνθρωπος. Αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να γιορτάζεται με χαρά; Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι έχει λάβει οριστικό τέλος η γεμάτη βάσανα και κακουχίες ζωή ενός ανθρώπου που έχει διαφθείρει ο Σατανάς και τώρα αυτός ο άνθρωπος αρχίζει να ζει μια ζωή γεμάτη χαρά, γαλήνη και ευτυχία. Μπορεί να ζει στο φως της όψης του Δημιουργού, να ζει μαζί με τον Θεό, κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να γιορτάζεται με χαρά. Ας περάσουμε τώρα στο άλλο είδος ανθρώπων, οι οποίοι δεν έχουν καταφέρει να αποτινάξουν τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών μέχρι το τέλος· άραγε, αν δεν έχουν βγάλει ακόμα αυτόν τον τίτλο, αυτό το «στεφάνι», από το κεφάλι τους όταν τελειώσει το έργο του Θεού, τι σημαίνει αυτό γι’ αυτούς; Σημαίνει ότι παραμένουν ξένοι και ότι στα μάτια του Θεού παραμένουν άπιστοι. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι δεν αποδέχονται ούτε κάνουν καθόλου πράξη την αλήθεια, δεν έχουν καταφέρει να αλλάξουν τη διάθεσή τους, δεν έχουν την ικανότητα να υποταχθούν στον Θεό και δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να αποκλειστούν από τον οίκο του Θεού και δεν έχουν καμία θέση στη βασιλεία του Θεού. Αν δεν έχουν καμία θέση στη βασιλεία του Θεού, τότε πού βρίσκονται; Βρίσκονται έξω από τη βασιλεία του Θεού και είναι μια ομάδα που έχει διαχωριστεί από τον λαό του Θεού. Άνθρωποι σαν αυτούς ονομάζονται ακόμα «πάροχοι υπηρεσιών» και αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν γίνει άνθρωποι του οίκου του Θεού, δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ ακόλουθοι του Θεού, ο Θεός δεν τους αναγνωρίζει και δεν πρόκειται ποτέ ξανά να κερδίσουν ευλογίες ή χάρη από τον Θεό. Ασφαλώς, αυτό σημαίνει και ότι δεν έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν καλές ευλογίες μαζί με τον Θεό στη βασιλεία Του ούτε να αποκτήσουν γαλήνη και χαρά —έχουν χάσει αυτήν την ευκαιρία. Κατά την άποψή τους, λοιπόν, είναι άραγε αυτή η στιγμή κάτι που πρέπει να γιορτάζουν με χαρά ή πρόκειται για ένα λυπηρό γεγονός; Είναι ένα λυπηρό γεγονός. Και όσο για το ποια θα είναι η ανταμοιβή τους επειδή φέρουν αυτόν τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών έξω από τον οίκο του Θεού και έξω από τη βασιλεία του Θεού, αυτό το ζήτημα δεν είναι της παρούσης. Όπως και να ’χει, η ανταμοιβή που δίνεται στους παρόχους υπηρεσιών και η ανταμοιβή που δίνεται στον λαό της βασιλείας του Θεού έχουν τεράστιες διαφορές· έχουν διαφορές στη θέση, στην ανταμοιβή και σε άλλες τέτοιες πτυχές. Δεν είναι κρίμα που άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια και δεν έχουν καταφέρει να φτάσουν σε αλλαγή διάθεσης την ώρα που ο Θεός εκτελεί το έργο Του για τη σωτηρία των ανθρώπων; Είναι πολύ κρίμα! Αυτά είναι κάποια λόγια σχετικά με τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών».

Είναι κάποιοι άνθρωποι που λένε: «Νιώθω αντίσταση όταν αναφέρονται οι πάροχοι υπηρεσιών. Δεν θέλω να είμαι πάροχος υπηρεσιών και δεν χαίρομαι να είμαι ένας απ’ αυτούς. Το να είμαι κάποιος που ανήκει στον λαό του Θεού μπορώ να το αποδεχτώ, ακόμα κι αν είμαι ο πιο ασήμαντος απ’ όλους· μια χαρά είναι, αρκεί να μην είμαι πάροχος υπηρεσιών. Δεν έχω καμία άλλη επιδίωξη και κανένα άλλο ιδανικό σ’ αυτήν τη ζωή· ανυπομονώ απλώς να απαλλαγώ από τον τίτλο “πάροχος υπηρεσιών”. Δεν ζητάω πολλά». Τι γνώμη έχετε για τέτοιους ανθρώπους; Τέτοια στάση έχει κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι.) Τι στάση είναι αυτή; Δεν πρόκειται για αρνητική στάση; (Ναι.) Όσον αφορά τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών, δεν είναι ανάγκη να πασχίζεις να τον αποτινάξεις, γιατί αυτός ο τίτλος δίνεται ανάλογα με το πόση πρόοδο κάνεις στη ζωή σου και δεν μπορεί να καθοριστεί από αυτά που θέλεις εσύ. Δεν εξαρτάται από το τι θέλεις, αλλά από το μονοπάτι που ακολουθείς κι απ’ το κατά πόσο έχουν αλλάξει οι διαθέσεις σου. Αν ο μοναδικός σου στόχος είναι να επιδιώξεις να μπορέσεις να αποτινάξεις αυτόν τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών, τότε θα σου πω την αλήθεια: Δεν θα μπορέσεις ποτέ να τον αποτινάξεις σε όλη σου τη ζωή. Αν εστιάσεις στην επιδίωξη της αλήθειας και καταφέρεις να αλλάξεις τη διάθεσή σου, τότε θα αλλάξει σιγά σιγά αυτός ο τίτλος. Αν το εξετάσουμε με βάση αυτά τα δύο σημεία, άραγε τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» τον επιβάλλει ο Θεός στους ανθρώπους; Φυσικά και όχι! Δεν είναι ένας τίτλος που επιβάλλει ο Θεός στους ανθρώπους ούτε μια ονομασία· είναι ένας τίτλος που δίνεται ανάλογα με το πόση πρόοδο σημειώνουν οι άνθρωποι στη ζωή τους. Το κατά πόσο είσαι πάροχος υπηρεσιών μειώνεται ανάλογα με την πρόοδο που σημειώνεις στη ζωή σου και με το πόσο αλλάζουν οι διαθέσεις σου. Όταν μια μέρα καταφέρεις να φτάσεις στην υποταγή στον Θεό και στον φόβο του Θεού, τότε, ακόμα κι αν είσαι πρόθυμος να είσαι πάροχος υπηρεσιών, δεν θα είσαι πια πάροχος υπηρεσιών, και αυτό κρίνεται από την επιδίωξή σου, από τη στάση σου απέναντι στην αλήθεια και από το μονοπάτι που ακολουθείς. Υπάρχουν κι αυτοί που λένε: «Θέλω να αποτινάξω αυτόν τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών και δεν θέλω να είμαι τέτοιος, αλλά δεν καταλαβαίνω την αλήθεια και δεν είμαι πρόθυμος να επιδιώξω την αλήθεια. Τι μπορώ να κάνω, λοιπόν;» Υπάρχει λύση; Ο Θεός προσδιορίζει την έκβαση κάθε είδους ανθρώπων με βάση τα λόγια Του και την αλήθεια· δεν χωράει συμβιβασμός. Αν αγαπάς την αλήθεια και μπορείς να ξεκινήσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τότε αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να χαίρεσαι· αν αποστρέφεσαι την αλήθεια και επιλέγεις να μην ακολουθήσεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τότε αυτό είναι αιτία για θλίψη. Αυτά είναι τα δύο μοναδικά μονοπάτια· δεν υπάρχει ενδιάμεσο μονοπάτι για να επιλέξεις. Τα λόγια που λέει ο Θεός δεν θα χαθούν ποτέ. Παρ’ όλο που όλα τα πράγματα θα χαθούν, από τα λόγια του Θεού δεν πρόκειται να χαθεί ούτε ένα. Τα λόγια του Θεού αποτελούν τα κριτήρια για την κρίση και τον ορισμό κάθε πράγματος· τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και δεν μπορούν ποτέ να χαθούν. Όταν αλλάξουν και χαθούν αυτός ο κόσμος, η ανθρωπότητα και όλα τα πράγματα, δεν πρόκειται να χαθεί ούτε ένα από τα λόγια του Θεού· αντίθετα, όλα τα λόγια Του θα εκπληρωθούν. Οι εκβάσεις της ανθρωπότητας και όλων των πραγμάτων καθορίζονται και αποκαλύπτονται χάρη στα λόγια του Θεού· κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό και δεν μπορεί να υπάρξει καμία κουβέντα γι’ αυτό το ζήτημα. Όσον αφορά, λοιπόν, το γεγονός ότι ο Θεός κυριαρχεί στις εκβάσεις των ανθρώπων και τις καθορίζει, αν οι άνθρωποι ενδίδουν σε ευσεβείς πόθους, τότε είναι τελείως ανόητοι. Δεν υπάρχει δεύτερο μονοπάτι για να επιλέξουν ως προς αυτό το ζήτημα, καθώς ο Θεός δεν έχει δώσει στους ανθρώπους δεύτερο μονοπάτι. Τέτοια είναι η διάθεση του Θεού, τέτοια είναι η δικαιοσύνη του Θεού, κι οι άνθρωποι, ακόμα κι αν το θέλουν, δεν μπορούν να παρέμβουν σ’ αυτό το ζήτημα. Νομίζεις ότι έξω στον κόσμο των απίστων μπορείς να ξοδέψεις κάποια χρήματα και να χρησιμοποιήσεις τις γνωριμίες σου για να χειριστείς τα θέματα, αλλά αυτό δεν πιάνει με τον Θεό. Να θυμάσαι το εξής: Αυτό δεν θα σε βγάλει πουθενά με τον Θεό!