Όταν οι αντίχριστοι προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησία, αυτό είναι καλό ή κακό; (Είναι κακό.) Με τι τρόπο είναι κακό; Έκανε λάθος ο Θεός; Μήπως ο Θεός δεν παρακολούθησε προσεκτικά και επέτρεψε στους αντίχριστους να διεισδύσουν στον οίκο Του; (Όχι.) Τότε τι συμβαίνει; (Ο Θεός επιτρέπει στους αντίχριστους να παρεισφρήσουν στην εκκλησία, ώστε να αναπτυχθεί η διάκρισή μας, να μάθουμε πώς να διακρίνουμε τη φύση-ουσία τους, να μην αφήσουμε ποτέ ξανά τον Σατανά να μας ξεγελάσει και να είμαστε σε θέση να μείνουμε ακλόνητοι στη μαρτυρία μας για τον Θεό. Αυτή είναι η σωτηρία του Θεού για εμάς.) Μιλάμε πάντα για το πόσο μοχθηρός, φαύλος και κακόβουλος είναι ο Σατανάς, για το ότι ο Σατανάς αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια, αλλά εσύ το βλέπεις αυτό; Βλέπεις τι κάνει ο Σατανάς στο πνευματικό βασίλειο; Πώς μιλάει και ενεργεί, ποια είναι η στάση του απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό, πού βρίσκεται η μοχθηρία του —δεν βλέπεις τίποτα από αυτά. Έτσι, άσχετα με το πώς λέμε ότι ο Σατανάς είναι μοχθηρός, ότι αντιστέκεται στον Θεό και ότι αποστρέφεται την αλήθεια, στο δικό σου μυαλό, αυτό δεν είναι παρά μια δήλωση. Δεν υπάρχει καμία αληθινή εικόνα γι’ αυτό. Είναι πολύ κενό και καθόλου πρακτικό· δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως πρακτική αναφορά. Όταν, όμως, κάποιος έχει έρθει σε επαφή με έναν αντίχριστο, βλέπει λίγο πιο καθαρά την κακή, μοχθηρή διάθεση του Σατανά και την ουσία του, σύμφωνα με την οποία αποστρέφεται την αλήθεια, και τότε έχει μια λίγο πιο διορατική και πρακτική κατανόηση του Σατανά. Χωρίς αυτές τις αληθινές φιγούρες και αυτά τα αληθινά παραδείγματα τα οποία βλέπουν οι άνθρωποι και με τα οποία έρχονται σε επαφή, η δήθεν κατανόηση της αλήθειας από μέρους τους θα είναι δυσδιάκριτη, κενή και μη πρακτική. Μα όταν έρχονται σε αληθινή επαφή με αυτούς τους αντίχριστους και τους μοχθηρούς ανθρώπους, βλέπουν πώς εκείνοι κάνουν το κακό και αντιστέκονται στον Θεό, και είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τη φύση-ουσία του Σατανά. Βλέπουν ότι αυτοί οι μοχθηροί άνθρωποι και οι αντίχριστοι είναι ο ενσαρκωμένος Σατανάς —ότι είναι ζωντανοί σατανάδες, ζωντανοί διάβολοι. Η επαφή με τους αντίχριστους και τους μοχθηρούς ανθρώπους μπορεί να έχει τέτοια επίδραση. Όταν ο Σατανάς ενσαρκώνεται ως κακός άνθρωπος ή αντίχριστος, το σαρκικό του σώμα έχει περιορισμένες δυνατότητες· παρ’ όλα αυτά, μπορεί να κάνει πάρα πολλά κακά πράγματα, να προκαλέσει πάρα πολλά προβλήματα και να είναι πολύ μοχθηρός και ύπουλος τόσο στη διαγωγή όσο και στις πράξεις του. Άρα, λοιπόν, το κακό που κάνει ο Σατανάς στο πνευματικό βασίλειο πρέπει να είναι εκατό ή χίλιες φορές πιο μεγάλο από το σύνολο των πράξεων που κάνουν όλοι οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι που ζουν στη σάρκα. Τα μαθήματα, λοιπόν, που παίρνουν οι άνθρωποι όταν έρχονται σε επαφή με κακούς ανθρώπους και αντίχριστους είναι πολύ χρήσιμα για να αναπτύξουν διάκριση και να δουν καθαρά το πρόσωπο του Σατανά. Δίνουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να μάθουν να διακρίνουν ποια πράγματα είναι θετικά και ποια αρνητικά, τι αποστρέφεται ο Θεός και τι Του αρέσει, τι είναι αλήθεια και τι πλάνη, τι είναι δικαιοσύνη και τι μοχθηρότητα, τι ακριβώς μισεί ο Θεός και τι ακριβώς αγαπάει, αλλά και ποιους ανθρώπους απορρίπτει και αποκλείει ο Θεός και ποιους εγκρίνει και κερδίζει. Είναι ανώφελο να προσπαθεί κανείς να καταλάβει αυτά τα ερωτήματα με βάση μόνο τα δόγματα. Πρέπει να βιώσει κανείς πολλά πράγματα, κυρίως την παραπλάνηση και την αναστάτωση που προκαλούν οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι. Μόνο όταν αποκτήσει κανείς πραγματική διάκριση μπορεί να καταλάβει τις πολλές αυτές αλήθειες και να καταφέρει να κατανοήσει πιο βαθιά και πιο πρακτικά τι απαιτεί και τι θέλει να κερδίσει ο Θεός. Δεν θα καταλάβει έτσι καλύτερα τις προθέσεις του Θεού; Δεν θα βεβαιωθείς έτσι περισσότερο ότι ο Θεός είναι η αλήθεια και ο πιο αξιαγάπητος; (Ναι.) Ο Θεός φροντίζει οι άνθρωποι να παίρνουν μαθήματα και να αναπτύσσουν διάκριση όσο βιώνουν διάφορα πράγματα, ενώ σίγουρα τους εκπαιδεύει κιόλας, αποκαλύπτοντας παράλληλα κάθε λογής ανθρώπους. Κάποιοι άνθρωποι, όταν συναντούν έναν κακό άνθρωπο ή έναν αντίχριστο, δεν τολμάνε να τον εκθέσουν ή να τον αναγνωρίσουν ούτε τολμάνε να έρθουν σε επαφή μαζί του. Φοβούνται κι απλώς προσπαθούν να τον αποφύγουν, λες κι έχουν δει ένα δηλητηριώδες φίδι. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι πολύ δειλοί για να πάρουν μαθήματα και δεν πρόκειται να αναπτύξουν διάκριση. Κάποιοι που συναντούν έναν κακό άνθρωπο ή έναν αντίχριστο δεν δίνουν προσοχή στο να πάρουν μαθήματα ή να αποκτήσουν διάκριση· αφήνουν τη θερμοαιμία τους να κατευθύνει το πώς θα τον μεταχειριστούν και, όταν έρθει η ώρα να εκθέσουν και να αναγνωρίσουν έναν αντίχριστο, δεν μπορούν να φανούν χρήσιμοι ούτε να κάνουν κάτι πρακτικό. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν έναν αντίχριστο να κάνει πολύ μεγάλο κακό και, παρόλο που κατά βάθος το αποστρέφονται, θεωρούν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα απολύτως γι’ αυτό, πως τα χέρια τους είναι δεμένα. Ως αποτέλεσμα, ο αντίχριστος τους εμπαίζει αυθαίρετα κι αυτοί το υπομένουν διαρκώς και συμβιβάζονται μ’ αυτό. Αφήνουν τον αντίχριστο να ενεργεί απερίσκεπτα και να αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, χωρίς να τον αναφέρουν ή να τον εκθέτουν. Έχουν αποτύχει όσον αφορά την ευθύνη και το καθήκον τους ως άνθρωποι. Με λίγα λόγια, όταν οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι προκαλούν χαμό και κάνουν ό,τι θέλουν, αυτό αποκαλύπτει τους ανθρώπους κάθε λογής, ενώ εξυπηρετεί, φυσικά, και στην εκπαίδευση των ανθρώπων που επιδιώκουν την αλήθεια και έχουν αίσθημα δικαιοσύνης, καθώς τους δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουν διάκριση και διορατικότητα, να μάθουν κάτι και να καταλάβουν μέσα από αυτό τις προθέσεις του Θεού. Ποιες από τις προθέσεις του Θεού καταλαβαίνουν τελικά; Καταλαβαίνουν ότι ο Θεός δεν σώζει τους αντίχριστους, αλλά τους χρησιμοποιεί για να παράσχουν απλώς υπηρεσία και ότι, όταν οι αντίχριστοι ολοκληρώσουν την παροχή της υπηρεσίας τους, ο Θεός τούς αποκαλύπτει, τους αποκλείει και τελικά τους τιμωρεί, γιατί είναι κακοί άνθρωποι και ανήκουν στον Σατανά. Αυτοί που σώζει ο Θεός είναι μια ομάδα ανθρώπων που, αν και έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, αγαπάνε τα θετικά πράγματα, αναγνωρίζουν πως ο Θεός είναι η αλήθεια, υποτάσσονται στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του και, αφού διαπράξουν μια παράβαση, μπορούν να μετανοήσουν αληθινά. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να αποδεχτούν το κλάδεμα, την κρίση και την παίδευση· ακόμα περισσότερο, όταν οι άλλοι τους εκθέτουν ή τους υποδεικνύουν τα προβλήματά τους, μπορούν να το αντιμετωπίσουν υιοθετώντας τη σωστή προσέγγιση. Αυτοί που, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, μπορούν να αποδεχτούν το έργο Του, να υποταχθούν σ’ αυτό και να μάθουν κάτι απ’ αυτό είναι η ομάδα των ανθρώπων που ακολουθούν πραγματικά τον Θεό, που βιώνουν το έργο Του και κερδίζονται από τον Θεό.

Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας σχετικά με τις εκδηλώσεις του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα. Αργότερα, μπορείτε να βρείτε μερικά παραδείγματα που έχετε δει ή έχετε βιώσει προσωπικά, να τα αναλύσετε και να συναναστραφείτε πάνω σ’ αυτά με βάση την ουσία τους, έτσι ώστε να αποκτήσουν διάκριση οι αδελφοί και οι αδελφές. Και με τι στόχο να αποκτήσουν διάκριση; Να μπορέσουν περισσότεροι άνθρωποι να απορρίψουν τους αντίχριστους, να εμποδίσουν και να περιορίσουν τις κακές πράξεις που κάνουν εκείνοι στην εκκλησία, αλλά και να τους εμποδίσουν να προξενήσουν αναστάτωση και διατάραξη στην εκκλησία και σε σημαντικά μέρη όπου οι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους ή να προκαλέσουν απώλειες στο έργο της εκκλησίας. Αυτό λέγεται αλυσοδέσιμο των αντίχριστων και των κακών ανθρώπων. Παρόλο που οι περισσότεροι αντίχριστοι δεν έχουν κρίνει δημοσίως τον Θεό ούτε Του έχουν αντισταθεί στην εκκλησία, στα κρυφά διαπράττουν πολλά κακά. Αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή, ενώ παρεμποδίζουν και αναστατώνουν τους επικεφαλής και τους εργάτες που συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια και ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές. Κάνουν απερίσκεπτα σχόλια και προβαίνουν σε αυθαίρετες κρίσεις για το έργο του οίκου του Θεού. Φτάνουν μέχρι και στο σημείο να καταδικάσουν τους επικεφαλής και τους εργάτες, να παραπλανήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να προκαλέσουν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, επηρεάζοντας τα αποτελέσματα που πετυχαίνει ο εκλεκτός λαός του Θεού καθώς κάνει τα καθήκοντά του. Αυτό είναι το μεγάλο κακό της αναστάτωσης του έργου του Θεού. Πρέπει όλοι οι εκλεκτοί του Θεού να μάθουν ότι το κακό που κάνουν οι αντίχριστοι είναι τεράστιο και αξιοκατάκριτο και δεν αφήνει περιθώρια για λύτρωση. Γι’ αυτό, οι αντίχριστοι είναι πάντοτε αντικείμενα αλυσοδεσίματος και περιορισμού στον οίκο του Θεού. Οι αντίχριστοι πρέπει να αποβάλλονται από την εκκλησία· αυτό συνάδει με την πρόθεση του Θεού. Αν επιτρέπεται στους αντίχριστους να είναι ισχυρογνώμονες και να αυθαιρετούν σε μια εκκλησία, να φωνάζουν όποια συνθήματα και επιχειρήματα θέλουν για να ελέγξουν, να απειλήσουν ή να παραπλανήσουν και να εξαπατήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, και οι επικεφαλής και οι εργάτες το αγνοούν, δεν αναλαμβάνουν δράση και δεν τολμάνε ούτε να εκθέσουν ούτε να συγκρατήσουν τους αντίχριστους επειδή φοβούνται μην τους προσβάλουν, με αποτέλεσμα οι αντίχριστοι να παίζουν αυθαίρετα με τους αδελφούς και τις αδελφές της συγκεκριμένης εκκλησίας και να τους αναστατώνουν, τότε οι επικεφαλής της εκκλησίας αυτής είναι ανθρωπάρεσκοι, είναι σκουπίδια που θα πρέπει να αποκλειστούν. Αν οι επικεφαλής μιας εκκλησίας διαθέτουν διάκριση απέναντι στους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους, και δώσουν τη δυνατότητα στους εκλεκτούς του Θεού να ορθώσουν το ανάστημά τους, να τους εκθέσουν και να αποπέμψουν τους διαβόλους για να προστατέψουν το έργο του οίκου του Θεού, τότε κάτι τέτοιο θα εξευτελίσει τους διαβόλους και τον Σατανά, ενώ παράλληλα θα ικανοποιήσει και την πρόθεση του Θεού. Οι επικεφαλής αυτής της εκκλησίας είναι επικεφαλής με προσόντα και κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Έστω πως μια εκκλησία υποφέρει από την αναστάτωση που προκαλεί ένας αντίχριστος και, μόλις τον αναγνωρίσουν και τον απορρίψουν οι αδελφοί και οι αδελφές, εκείνος προβαίνει μανιωδώς σε αντίποινα εναντίον τους, τους καταπιέζει και τους καταδικάζει· εφόσον οι επικεφαλής της εκκλησίας μένουν άπραγοι, κάνουν τα στραβά μάτια και προσπαθούν να μην προσβάλουν κανέναν, τότε είναι ψευδοεπικεφαλής. Είναι σκουπίδια και θα πρέπει να αποκλειστούν. Αν ένας επικεφαλής εκκλησίας δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα χρησιμοποιώντας την αλήθεια, αν δεν μπορεί να αναγνωρίσει, να περιορίσει και να βάλει σε τάξη τους αντίχριστους, αν τους αφήνει ελεύθερους να κάνουν ό,τι θέλουν στην εκκλησία και να δρουν ανεξέλεγκτα, αν αδυνατεί να προστατέψει τους εκλεκτούς του Θεού έτσι ώστε να μην παραπλανηθούν, αν αδυνατεί να προστατέψει τους εκλεκτούς του Θεού έτσι ώστε να μπορούν να κάνουν κανονικά το καθήκον τους και, επιπλέον, αν αδυνατεί να διαφυλάξει την κανονική πρόοδο του έργου της εκκλησίας, τότε αυτός ο επικεφαλής είναι σκουπίδι και θα πρέπει να αποκλειστεί. Αν οι επικεφαλής μιας εκκλησίας φοβούνται να εκθέσουν, να κλαδέψουν και να περιορίσουν έναν αντίχριστο και να λάβουν μέτρα εναντίον του επειδή είναι άγριος και σκληρός, με αποτέλεσμα να του επιτρέπουν να δρα ανεξέλεγκτος στην εκκλησία, να γίνεται τύραννος, να κάνει ό,τι θέλει και να γίνει η αιτία να παραλύσει και να οδηγηθεί σε αδιέξοδο ένα μεγάλο κομμάτι του έργου της εκκλησίας, τότε και οι επικεφαλής αυτής της εκκλησίας είναι σκουπίδια και θα πρέπει να αποκλειστούν. Αν οι επικεφαλής μιας εκκλησίας φοβούνται τα αντίποινα, με αποτέλεσμα να μην έχουν ποτέ το θάρρος να εκθέσουν έναν αντίχριστο και να μην προσπαθούν ποτέ να περιορίσουν τις κακές του πράξεις, κι αυτό προκαλέσει μεγάλη παρεμπόδιση, αναστάτωση και ζημιά στην εκκλησιαστική ζωή και τη ζωή-είσοδο των αδελφών, τότε και οι επικεφαλής αυτής της εκκλησίας είναι σκουπίδια και θα πρέπει να αποκλειστούν. Εσείς θα εγκρίνατε να συνεχίσουν τέτοιοι άνθρωποι να είναι επικεφαλής; (Όχι.) Οπότε, τι θα πρέπει να κάνετε όταν αντιμετωπίζετε τέτοιους επικεφαλής; Θα πρέπει να τους ρωτάτε το εξής: «Οι αντίχριστοι διαπράττουν τόσο μεγάλο κακό, δρουν ανεξέλεγκτοι στην εκκλησία και προσπαθούν να κυριαρχήσουν. Μπορείς να τους κρατήσεις υπό έλεγχο; Έχεις το θάρρος να τους εκθέτεις; Αν δεν τολμάς να πάρεις μέτρα εναντίον τους, τότε οφείλεις να παραιτηθείς από τα καθήκοντά σου χωρίς να χάνεις χρόνο. Αν προστατεύεις τα σαρκικά σου συμφέροντα και παραδίδεις τους αδελφούς και τις αδελφές στους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους επειδή φοβάσαι τους αντίχριστους, τότε σου αξίζουν κατάρες. Δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής, είσαι σκουπίδι, είσαι νεκρός!» Τέτοιοι ψευδοεπικεφαλής θα πρέπει να εκτίθενται και να απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους. Δεν κάνουν αληθινό έργο· όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με κακούς ανθρώπους, αντί να προστατεύουν τους αδελφούς και τις αδελφές, υποτάσσονται στους κακούς ανθρώπους, κάνουν παραχωρήσεις σ’ αυτούς και παρακαλάνε για έλεος, παρατείνοντας την άθλια ύπαρξή τους. Τέτοιοι επικεφαλής είναι σκουπίδια. Είναι προδότες και θα πρέπει να απορρίπτονται.

Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω σε ένα ακόμα σημείο, δηλαδή στο πώς φανερώνεται η στάση που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στις προοπτικές και το πεπρωμένο τους όταν κλαδεύονται. Μερικοί αντίχριστοι που εργάζονται στον οίκο του Θεού αποφασίζουν σιωπηλά να δρουν με σχολαστική επιμέλεια, ν’ αποφεύγουν να κάνουν λάθη, να τους κλαδεύουν, να εξοργίζουν τον Άνωθεν ή να τους τσακώνουν οι επικεφαλής τους να κάνουν κάτι κακό, και φροντίζουν να έχουν κοινό γύρω τους όταν κάνουν καλές πράξεις. Όμως, όσο σχολαστικοί κι αν είναι, επειδή τα κίνητρά τους και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν είναι λάθος και επειδή μιλούν και ενεργούν μόνο για χάρη της φήμης, του κέρδους και της θέσης, και δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια, συχνά παραβιάζουν τις αρχές, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, λειτουργούν ως υπηρέτες του Σατανά και μάλιστα συχνά προβαίνουν σε πολλές παραβάσεις. Είναι πολύ συνηθισμένο και κοινό τέτοιοι άνθρωποι συχνά να παραβιάζουν τις αρχές και να προβαίνουν σε παραβάσεις. Οπότε, φυσικά, είναι πολύ δύσκολο ν’ αποφύγουν το κλάδεμα. Είδαν ότι κάποιοι αντίχριστοι αποκαλύφθηκαν και αποκλείστηκαν λόγω αυστηρού κλαδέματος. Τα είδαν αυτά τα πράγματα με τα μάτια τους. Γιατί ενεργούν τόσο προσεκτικά οι αντίχριστοι; Ένας λόγος, σίγουρα, είναι ότι φοβούνται μην κλαδευτούν και αποκλειστούν. Σκέφτονται: «Πρέπει να είμαι προσεκτικός —στο κάτω-κάτω, “Η προσοχή είναι η μήτηρ της ασφάλειας” και “Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή”. Πρέπει να ακολουθώ αυτές τις αρχές και να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ανά πάσα στιγμή ν’ αποφεύγω τα λάθη ή τους μπελάδες, πρέπει να καταστέλλω τη διαφθορά και τις προθέσεις μου, και να μην αφήσω κανέναν να τις διακρίνει. Εφόσον δεν κάνω λάθη και μπορέσω να επιμείνω μέχρι τέλους, θα κερδίσω ευλογίες, θ’ αποφύγω τις καταστροφές και θα κερδίσω κάτι απ’ την πίστη μου στον θεό!» Συχνά παροτρύνουν, παρακινούν κι ενθαρρύνουν τον εαυτό τους κατ’ αυτόν τον τρόπο. Κατά βάθος, πιστεύουν ότι αν κάνουν λάθη, οι πιθανότητές τους να κερδίσουν ευλογίες θα μειωθούν σημαντικά. Δεν είναι γεμάτα τα βάθη της καρδιάς τους με τέτοιους υπολογισμούς και πεποιθήσεις; Εάν αφήσουμε στην άκρη το αν αυτός ο υπολογισμός ή αυτή η πεποίθηση των αντίχριστων είναι ορθά ή λανθασμένα, με βάση αυτό, για ποιο ζήτημα θ’ ανησυχούν περισσότερο όταν τους κλαδεύουν; (Για τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους.) Συσχετίζουν το κλάδεμα με τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους —αυτό έχει να κάνει με τη μοχθηρή τους φύση. Σκέφτονται μέσα τους: «Κλαδεύομαι έτσι επειδή θα με αποκλείσουν; Μήπως επειδή δεν με θέλουν; Θα με εμποδίσει, άραγε, ο οίκος του θεού να κάνω αυτό το καθήκον; Μήπως δεν φαίνομαι αξιόπιστος; Θα με αντικαταστήσουν με κάποιον καλύτερο; Εάν αποκλειστώ, μπορώ παρ’ όλα αυτά να ευλογηθώ; Μπορώ και πάλι να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών; Φαίνεται ότι δεν έχω αποδώσει και τόσο ικανοποιητικά, γι’ αυτό πρέπει στο εξής να είμαι πιο προσεκτικός, να μάθω να είμαι υπάκουος και φρόνιμος, και να μη δημιουργώ προβλήματα. Πρέπει να μάθω να είμαι υπομονετικός και να επιβιώνω με το κεφάλι χαμηλά. Κάθε μέρα, όταν κάνω κάτι, πρέπει να βαδίζω πολύ προσεκτικά. Δεν γίνεται να χαλαρώσω. Παρόλο που αυτήν τη φορά ήμουν απρόσεκτος και προδόθηκα, και με κλάδεψαν, το ύφος τους δεν φάνηκε και πολύ αυστηρό. Φαίνεται πως το πρόβλημα δεν είναι πολύ σοβαρό, φαίνεται πως έχω ακόμα μια ευκαιρία —μπορώ ακόμα να ξεφύγω από τις καταστροφές και να λάβω ευλογίες, οπότε θα πρέπει απλώς να το αποδεχτώ ταπεινά. Δεν είναι ότι πρόκειται να απολυθώ, πόσο μάλλον να αποκλειστώ ή να αποβληθώ, οπότε μπορώ να δεχτώ ένα τέτοιο κλάδεμα». Είναι αυτή μια στάση αποδοχής του κλαδέματος; Είναι αυτή αληθινή γνώση της διεφθαρμένης διάθεσης του ατόμου; Είναι πραγματικά η επιθυμία να μετανοήσει και να γυρίσει σελίδα; Είναι πραγματική αποφασιστικότητα να ενεργήσει σύμφωνα με τις αρχές; Όχι, δεν είναι. Τότε γιατί ενεργούν με αυτόν τον τρόπο; Επειδή έχουν αυτήν την αμυδρή ελπίδα ότι μπορούν να αποφύγουν τις καταστροφές και να λάβουν ευλογίες. Όσο υπάρχει ακόμα αυτή η αμυδρή ελπίδα, δεν μπορούν να προδώσουν τον εαυτό τους, δεν μπορούν να αποκαλύψουν τον πραγματικό τους εαυτό, δεν μπορούν να αποκαλύψουν στους άλλους τι κρύβουν στα βάθη της καρδιάς τους και ούτε μπορούν να αφήσουν τους άλλους να μάθουν για την πικρία που κρύβουν μέσα τους. Πρέπει να τα κρύψουν αυτά τα πράγματα, πρέπει να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να μην επιτρέψουν στους άλλους να καταλάβουν το αληθινό τους πρόσωπο. Οπότε, μετά το κλάδεμα δεν αλλάζουν καθόλου και συνεχίζουν να ενεργούν όπως έκαναν και πριν. Ποια είναι λοιπόν η αρχή που κρύβεται πίσω από τις πράξεις τους; Απλώς να προστατεύουν στα πάντα τα δικά τους συμφέροντα. Όποια λάθη κι αν κάνουν, δεν το γνωστοποιούν στους άλλους· πρέπει να κάνουν τους πάντες γύρω τους να πιστεύουν ότι είναι τέλειοι, ότι δεν έχουν ελαττώματα και ατέλειες, κι ότι δεν κάνουν ποτέ λάθη. Με αυτόν τον τρόπο μεταμφιέζονται. Αφού διατηρήσουν τις μεταμφιέσεις τους για μεγάλο χρονικό διάστημα, έχουν την αυτοπεποίθηση πως σχεδόν σίγουρα θα αποφύγουν τις καταστροφές, πως θα ευλογηθούν και πως θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Επειδή, όμως, οι πράξεις τους παραβιάζουν πολλές φορές τις αρχές, προς έκπληξή τους βιώνουν το κλάδεμα. Το κλάδεμα τους πονάει: «Έχω υποφέρει τόσο πολύ· πώς μπορείς να με κλαδεύεις; Για ποιον λόγο δεν μου έχει συμβεί ακόμα αυτό το σπουδαίο πράγμα, το να δεχτώ ευλογίες; Γιατί απέχει ακόμα τόσο πολύ από μένα; Πότε θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο;» Κι όταν ακούνε τα λόγια του κλαδέματος, σκέφτονται: «Αν ενεργήσω και πάλι επιπόλαια, δεν επιδιώξω την αλήθεια και κάνω με πείσμα κακά πράγματα που αναστατώνουν το έργο του οίκου του θεού, θα αποκλειστώ και θα αποβληθώ. Δεν θα χάσω τότε τις προοπτικές και το πεπρωμένο μου; Κάθε βάσανο που πέρασα όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύω στον θεό θα πάει στράφι!» Κάνουν επανειλημμένα υπομονή και δείχνουν αυτοσυγκράτηση, ενώ μέσα τους λένε: «Πρέπει να το αντέξω αυτό! Πρέπει να το αντέξω! Αν δεν το αντέξω, όλα τα βάσανα που έχω περάσει και όλες οι αδικίες που έχω υποστεί θα πάνε στράφι. Πρέπει να επιμείνω αποφασιστικά. Αν επιμείνω μέχρι τέλους, τότε θα σωθώ! Αν μου πει κανείς κάτι δυσάρεστο, θα κάνω πως δεν τον άκουσα. Θα προσποιηθώ πως δεν μιλάει για μένα, αλλά για κάποιον άλλον». Αλλά όσο κι αν ακούνε, πάλι θεωρούν πως αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν προορισμό. Και πάλι θεωρούν ότι αυτήν τη φορά το κλάδεμα ισοδυναμεί με την καταδίκη τους· νιώθουν απελπισμένοι, δεν βλέπουν φως, χωρίς αύριο και μέλλον. Μπορούν εκείνη τη στιγμή να διατηρήσουν την υπομονή τους αυτοί οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι; (Όχι. Βλέπουν τις ελπίδες τους για ευλογίες να γκρεμίζονται, οπότε δεν μπορούν να κρατήσουν την υπομονή τους.) Το μόνο θέμα είναι πως δεν μπορούν να διατηρήσουν την υπομονή τους; Δεν θα κάνουν κάποιες ενέργειες; (Ναι.) Ποιες ενέργειες μπορεί να κάνουν; (Μπορεί να διασπείρουν την αρνητικότητα και να παραπλανήσουν κάποιους αδελφούς και αδελφές που δεν έχουν διάκριση έτσι ώστε να πάρουν το μέρος τους, να τους υπερασπιστούν και να διαμαρτυρηθούν για τις αδικίες που έχουν υποστεί.) Σωστά, μόλις νιώσουν απελπισία, θα κάνουν κάποιες ενέργειες. Θα σκεφτούν: «Έχεις σταματήσει πια να με εκπαιδεύεις και να με τοποθετείς σε σημαντικές θέσεις, και θέλεις, μάλιστα, να με αποκλείσεις. Αν δεν μπορέσω να λάβω ευλογίες εγώ, τότε ούτε να το σκέφτεσαι ότι θα λάβεις ευλογίες εσύ! Αν δεν με θέλουν σ’ αυτό το μέρος, τότε υπάρχει θέση για μένα εκεί έξω· αν φύγω, όμως, θα πάρω στον λαιμό μου άλλους δύο. Δεν ήσουν καλός απέναντί μου, οπότε κι εγώ θα σου κάνω κακό! Δεν ήθελες να με αποκλείσεις; Θα την πληρώσεις αυτήν την κουβέντα σου!» Θα πετάξουν το γάντι και θα αρχίσουν να φωνάζουν, και θα φανερωθεί η φύση-ουσία τους —ότι μισούν, δηλαδή, την αλήθεια. Τότε ο ενθουσιασμός τους, αυτά που απαρνήθηκαν, αυτά που δαπάνησαν, τα βάσανά τους και το τίμημα που πλήρωσαν θα εξαφανιστούν, αφού θα καταρρεύσουν οι ελπίδες τους για ευλογίες. Εκείνη τη στιγμή, οι άλλοι θα καταλάβουν ότι ο ενθουσιασμός που είχαν στην αρχή για να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό, τα βάσανά τους και το τίμημα που πλήρωναν ήταν όλα ψεύτικα. Δεν ήταν παρά μια απάτη.

Οι αντίχριστοι, τη στιγμή που αντικαθίστανται ή αποκλείονται, πετάνε το γάντι και διαμαρτύρονται ελεύθερα, κι έτσι εκτίθεται η δαιμονική τους πλευρά. Και ποια δαιμονική τους πλευρά εκτίθεται; Παλιότερα, δεν εκτελούσαν σε καμία περίπτωση τα καθήκοντά τους με στόχο την επιδίωξη της αλήθειας και την επίτευξη της σωτηρίας, αλλά με στόχο να κερδίσουν ευλογίες· τώρα λένε την αλήθεια γι’ αυτό και αποκαλύπτουν την αληθινή κατάσταση. Λένε: «Αν δεν προσπαθούσα να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών ή να αποκτήσω αργότερα ευλογίες και μεγάλη δόξα, θα είχα επαφές μ’ εσάς που είστε κατώτεροι κι απ’ την κοπριά; Είστε άξιοι της παρουσίας μου; Ούτε με εκπαιδεύετε ούτε με προάγετε και θέλετε να με αποκλείσετε. Μια μέρα, θα σου δείξω ότι θα πληρώσεις κάποιο τίμημα που με αποκλείεις, αλλά και τις συνέπειες που θα υποστείς γι’ αυτό!» Οι αντίχριστοι διαδίδουν αυτές τις ιδέες και τους ξεφεύγουν αυτά τα λόγια του διαβόλου. Μόλις δείξουν τα δόντια τους, φανερώνεται η κακόβουλη φύση τους και η φαύλη διάθεσή τους, κι αρχίζουν να διασπείρουν αντιλήψεις. Επίσης, αρχίζουν να παρασύρουν τους νέους πιστούς, αυτούς που έχουν σχετικά μικρό ανάστημα και έλλειψη διάκρισης, αυτούς που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και που πολλές φορές δείχνουν αρνητικότητα και αδυναμία, καθώς επίσης και να παρασύρουν όσους είναι συνεχώς επιπόλαιοι στα καθήκοντά τους και δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό. Όπως είπαν και οι ίδιοι: «Αν με αποκλείσεις, θα πρέπει να πάρω στον λαιμό μου αρκετούς ακόμα!» Δεν έχει ξεσκεπαστεί η σατανική τους φύση; Θα έκαναν κάτι τέτοιο οι κανονικοί άνθρωποι; Κατά κανόνα, όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι που έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, απλώς στενοχωριούνται και πληγώνονται, αφού πιστεύουν ότι δεν έχουν πια ελπίδα· η συνείδησή τους, όμως, τους κάνει να σκεφτούν το εξής: «Εμείς φταίμε, δεν εκπληρώσαμε τα καθήκοντά μας. Στο εξής, θα πασχίζω να τα πηγαίνω καλύτερα. Όσο για το πώς μου φέρεται ο Θεός και τι αποφάσεις παίρνει για μένα, αυτό είναι δική Του δουλειά. Οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να προβάλλουν απαιτήσεις από τον Θεό. Δεν βασίζονται οι πράξεις του Θεού στις εκδηλώσεις των ανθρώπων; Αν κάποιος βαδίζει σε λάθος μονοπάτι, τότε πρέπει να πειθαρχηθεί και να συμμορφωθεί· αυτό είναι αυτονόητο. Αυτήν τη στιγμή, το στενάχωρο είναι ότι έχω χαμηλό επίπεδο και δεν μπορώ να ικανοποιήσω τις προθέσεις του Θεού, καθώς και ότι δεν καταλαβαίνω τις αλήθεια-αρχές και λειτουργώ αυθαίρετα και πεισματικά με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου. Μου αξίζει να αποκλειστώ, αλλά ελπίζω στο μέλλον να έχω την ευκαιρία να επανορθώσω!» Όσοι έχουν λίγη συνείδηση θα βαδίσουν σε ένα τέτοιο μονοπάτι. Επιλέγουν να εξετάσουν με τον τρόπο αυτόν το ζήτημα και, στο τέλος, επιλέγουν και να το λύσουν μ’ αυτόν τον τρόπο. Κάτι τέτοιο, φυσικά, δεν εμπεριέχει πολλά στοιχεία της άσκησης της αλήθειας, αλλά, οι άνθρωποι αυτοί, επειδή έχουν συνείδηση, δεν πρόκειται να φτάσουν στο σημείο να αντισταθούν στον Θεό, να βλασφημήσουν τον Θεό ή να εναντιωθούν στον Θεό. Οι αντίχριστοι, όμως, είναι άλλη περίπτωση. Λόγω της φαύλης φύσης τους, έχουν την έμφυτη τάση να πηγαίνουν κόντρα στον Θεό. Όταν απειλούνται ή χάνονται οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους, όταν θεωρούν πως δεν έχουν καμία πιθανότητα να ζήσουν, επιλέγουν να διασπείρουν αντιλήψεις, να κρίνουν το έργο του Θεού και να κάνουν τους δύσπιστους που έχουν συμπράξει με τους ίδιους να αναστατώσουν μαζί τους το έργο του οίκου του Θεού. Αρνούνται ακόμα και να αναλάβουν την ευθύνη για οποιοδήποτε από τα παραπτώματα και τις παραβάσεις που έκαναν στο παρελθόν, καθώς και για τυχόν απώλειες που έχουν προκαλέσει στο έργο ή την ιδιοκτησία του οίκου του Θεού. Όταν ο οίκος του Θεού τούς χειρίζεται και τους αποκλείει, λένε μια φράση που τη λένε συχνά οι αντίχριστοι. Ποια είναι αυτή; (Αν δεν με θέλουν σ’ αυτό το μέρος, τότε υπάρχει θέση για μένα εκεί έξω.) Δεν είναι κι αυτή άλλη μια φράση του διαβόλου; Είναι κάτι που δεν θα μπορούσε να πει κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση, αίσθημα ντροπής και συνείδηση. Αυτά τα ονομάζουμε λόγια του διαβόλου. Αποτελούν διάφορες εκδηλώσεις των φαύλων διαθέσεων που αποκαλύπτουν οι αντίχριστοι όταν κλαδεύονται και όταν θεωρούν ότι κινδυνεύει η θέση και η φήμη τους, ότι απειλείται η θέση και το κύρος τους, και κυρίως όταν θεωρούν ότι θα χάσουν τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους· ταυτόχρονα, φανερώνεται η δύσπιστη ουσία τους. Στην πραγματικότητα, ο οίκος του Θεού κλαδεύει τους ανθρώπους αποκλειστικά και μόνο επειδή συμπεριφέρονται πεισματικά και αυθαίρετα όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, διαταράσσοντας και αναστατώνοντας έτσι το έργο του οίκου του Θεού, χωρίς να κάνουν αυτοκριτική και χωρίς να μετανοούν· τότε μόνο τους κλαδεύει ο οίκος του Θεού. Σε μια τέτοια περίπτωση, το γεγονός ότι κλαδεύονται σημαίνει ότι αποκλείονται; (Όχι, δεν σημαίνει κάτι τέτοιο.) Σε καμία περίπτωση· οι άνθρωποι θα πρέπει να το αποδέχονται με θετικό τρόπο. Στο πλαίσιο αυτό, οποιοδήποτε κλάδεμα, είτε προέρχεται από τον Θεό είτε από κάποιον άνθρωπο, είτε προέρχεται από επικεφαλής και εργάτες είτε από αδελφούς και αδελφές, δεν είναι κακόβουλο, αλλά ωφέλιμο για το έργο της εκκλησίας. Το να μπορεί κανείς να κλαδέψει κάποιον άλλον όταν εκείνος έχει ενεργήσει πεισματικά και αυθαίρετα κι έχει αναστατώσει το έργο του οίκου του Θεού είναι κάτι δίκαιο και θετικό. Πρόκειται για κάτι που πρέπει να κάνουν οι έντιμοι άνθρωποι κι εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια. Όταν, όμως, όσοι κλαδεύονται λόγω των παραβάσεων που έχουν διαπράξει δεν το αποδέχονται, αλλά το αψηφούν και αναπτύσσουν μίσος και μια εκδικητική νοοτροπία, αυτό είναι απρεπές και μοχθηρό. Τόσοι άνθρωποι εκτελούν καθήκοντα στον οίκο του Θεού· ποιος απ’ αυτούς δεν έχει βιώσει κλάδεμα; Πόσοι άνθρωποι έχουν πέσει στην αρνητικότητα και δείχνουν απείθεια επειδή κλαδεύτηκαν ή έχουν κάνει ακόμα και απόπειρα αυτοκτονίας επειδή θεώρησαν ότι δεν θα λάβουν ευλογίες και ότι δεν έχουν ελπίδα, με αποτέλεσμα να θέλουν να εγκαταλείψουν το καθήκον τους, να είναι αγενείς και να κάνουν σκηνή, κι άρχισαν να μισούν τους άλλους, φτάνοντας, μάλιστα, στο σημείο να θελήσουν να προβούν σε αντίποινα εναντίον τους; Στ’ αλήθεια, δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι. Μόνο οι κακοί άνθρωποι μπορούν να κάνουν τέτοια πράγματα. Μόνο οι κακοί άνθρωποι μπορούν να θεωρήσουν ότι το κλάδεμα πάει να πει πως δεν τους φέρονται σωστά κάποιοι θερμόαιμοι άνθρωποι. Φυσικά, όλο το κλάδεμα για το οποίο μιλάει ο οίκος του Θεού είναι σωστό, γίνεται αποκλειστικά για το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων. Πρόκειται για κάτι θετικό που συνάδει με την πρόθεση του Θεού και είναι απόλυτα σύμφωνο με τον λόγο του Θεού. Όταν κλαδεύονται οι αντίχριστοι, προσπαθούν πάντοτε να υπερασπιστούν τη φήμη, τη θέση και την αξιοπρέπειά τους, ενώ συνδέουν το κλάδεμα με τα συμφέροντά τους και κυρίως με τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους. Αν το κλάδεμα δεν ωφελεί τη φήμη, τη θέση και την αξιοπρέπειά τους, τότε δεν μπορούν να το αποδεχτούν. Αν κλαδευτούν αυστηρά, με αποτέλεσμα όχι μόνο να καταστραφεί η φήμη, η θέση και αξιοπρέπειά τους, αλλά να απειληθούν και οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους, τότε είναι ακόμα πιο δύσκολο να το αποδεχτούν. Με λίγα λόγια, όποιος κι αν είναι αυτός που κλαδεύει τους αντίχριστους, εκείνοι δεν μπορούν να το αποδεχτούν από τον Θεό, δεν μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να φτάσουν στην αυτογνωσία, να πάρουν μαθήματα από το κλάδεμα, να φτάσουν στην πραγματική μετάνοια ή να καταφέρουν να εκτελούν καλύτερα τα καθήκοντά τους. Αντίθετα, μέσα στην καρδιά τους υπάρχει σύγκρουση και υιοθετούν μια στάση απείθειας και άρνησης να το αποδεχτούν. Αυτήν τη στάση έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στο κλάδεμα και αυτό αντιπροσωπεύει επίσης και τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια.

Σε ό,τι αφορά το κλάδεμα, ποιο είναι το ελάχιστο που θα πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι; Πρέπει κανείς να βιώσει το κλάδεμα ώστε να κάνει επαρκώς το καθήκον του —είναι απαραίτητο. Είναι κάτι που οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζουν σε καθημερινή βάση και να βιώνουν συχνά για να κερδίσουν τη σωτηρία στην πίστη τους στον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να απέχει από το κλάδεμα. Είναι το κλάδεμα ενός ανθρώπου κάτι που αφορά τις προοπτικές και το πεπρωμένο του; (Όχι.) Σε τι αποσκοπεί, λοιπόν, το κλάδεμα ενός ανθρώπου; Στο να καταδικαστεί; (Όχι, γίνεται έτσι ώστε οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια και να κάνουν το καθήκον τους με βάση τις αρχές.) Σωστά. Αυτή είναι η πιο σωστή κατανόηση του θέματος. Το κλάδεμα είναι ένα είδος πειθαρχίας, ένα είδος συμμόρφωσης, και φυσικά είναι επίσης μια μορφή βοήθειας και θεραπείας προς τους ανθρώπους. Το να κλαδεύεσαι σου επιτρέπει να αλλάξεις τη λανθασμένη σου επιδίωξη εγκαίρως. Σου επιτρέπει να αναγνωρίζεις άμεσα τα προβλήματα που έχεις στο παρόν, και σου επιτρέπει να αναγνωρίζεις εγκαίρως τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις. Ό,τι κι αν συμβεί, το να κλαδεύεσαι σε βοηθά να αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να κάνεις τα καθήκοντά σου σύμφωνα με τις αρχές, σε σώζει εγκαίρως από το να δημιουργήσεις αποκλίσεις και να παρεκκλίνεις, και σε αποτρέπει από το να προκαλείς καταστροφές. Αυτό δεν είναι η μεγαλύτερη βοήθεια για τους ανθρώπους, η μεγαλύτερη θεραπεία τους; Όσοι έχουν συνείδηση και λογική θα πρέπει να είναι σε θέση να διαχειρίζονται σωστά το κλάδεμα. Γιατί δεν μπορούν οι αντίχριστοι να αποδεχτούν το κλάδεμα; Επειδή νομίζουν ότι το κλάδεμα προέρχεται από τον άνθρωπο κι όχι από τον Θεό. Νομίζουν ότι όποιος τους κλαδεύει τους κάνει τη ζωή δύσκολη και τους τιμωρεί. Αν κρίνουμε από τη νοοτροπία των αντίχριστων, ο κύριος λόγος που αρνούνται να αποδεχτούν το κλάδεμα είναι ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Δεν μπορούν να πάρουν μαθήματα από το κλάδεμα ούτε μπορούν να φτάσουν στην αυτογνωσία και να αναζητήσουν την αλήθεια. Από εκεί πηγάζει το γεγονός ότι δεν αποδέχονται το κλάδεμα. Μέσα στην καρδιά τους υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, το οποίο επιβεβαιώνει ότι η φύση-ουσία των αντίχριστων αποστρέφεται την αλήθεια και είναι εχθρική απέναντι στην αλήθεια.

2 Μαΐου, 2020