Τι άλλα λόγια λένε οι αντίχριστοι όταν κλαδεύονται, όταν τους ασκούν κριτική και τους εκθέτουν οι αδελφοί και οι αδελφές; Μερικοί αντίχριστοι κάνουν κάποιο λάθος ή λένε κάποια λόγια του διαβόλου για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Οι αδελφοί και οι αδελφές, μόλις το δουν αυτό, τους ασκούν κριτική και τους κλαδεύουν, κι έτσι τους εκθέτουν ως πανούργους και δόλιους. Εξωτερικά, μπορεί να μη δείχνουν απείθεια, μέσα τους, όμως, αντιστέκονται, σαν να λένε: «Κι εσύ τι ξέρεις; Έχεις τόσες γνώσεις όσες εγώ; Μήπως πιστεύεις στον θεό όσα χρόνια πιστεύω εγώ; Πόσα χρόνια πιστεύεις στον θεό; Δεν πρόκειται να πέσω στο επίπεδό σου!» Όταν τους κλαδεύουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, μπορεί να υιοθετήσουν μια στάση πανούργα, να τους ξεγελούν εξωτερικά και να λένε κάποια ωραία λόγια· στα κρυφά, όμως, δεν είναι ικανοποιημένοι και δείχνουν απείθεια, ψάχνοντας να βρουν ευκαιρία για εκδίκηση. Αν τους κλαδέψει ένας συνηθισμένος αδελφός ή μια συνηθισμένη αδελφή, τότε οι αντίχριστοι δεν συμπεριφέρονται τόσο καλά· θυμώνουν και εξαγριώνονται, αντεπιτίθενται και προβαίνουν σε αντίποινα. Όταν αντεπιτίθενται και προβαίνουν σε αντίποινα, πολλές φορές λένε κάτι τέτοιο: «Ακόμα δεν βγήκες απ’ το αβγό σου και πας να με κλαδέψεις! Αν δεν πίστευα στον θεό, δεν θα φοβόμουν κανέναν!» Υπάρχει κανένα πρόβλημα μ’ αυτά τα λόγια; Αυτά τα λόγια τα λένε συνήθως οι άπιστοι και οι άκρως ελεεινοί άνθρωποι. Είναι δυνατόν να ακούγονται τέτοια πράγματα στην εκκλησία; Οι άνθρωποι που μπορούν να μιλήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο αποτελούν μια μοναδική ομάδα και τα μέλη αυτής της μοναδικής ομάδας έχουν μια μοναδική ιδιοσυγκρασία. Από ποια άποψη είναι μοναδική η ιδιοσυγκρασία τους; Οι άνθρωποι αυτού του είδους λαμβάνουν συχνά υπόψη την αρχαιότητα μέσα στην εκκλησία. Όλους τους θεωρούν κατώτερούς τους και τους αντιπαθούν, ενώ θέλουν να κάνουν κήρυγμα στους πάντες, καθώς και να τους τιμωρούν και να τους χειραγωγούν. Νομίζουν ότι, αν και πιστεύουν στον Θεό, κανείς δεν έχει τα προσόντα να γίνει συνεργάτης τους. Δεν είναι παράξενο που ξεστομίζουν αυτά τα αλαζονικά λόγια τη στιγμή που οι άλλοι τους αντιμετωπίζουν ως αδελφούς και αδελφές, κάνουν μαζί τους εγκάρδιες συζητήσεις, εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και κλαδεύουν τα λόγια και τις πράξεις τους που δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια. Βλέπουν τον οίκο του Θεού σαν την κοινωνία και σαν τη δική τους επικράτεια, ενώ θεωρούν τους αδελφούς και τις αδελφές της εκκλησίας κατώτερούς τους. Νομίζουν πως οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν ελάχιστες γνώσεις για τα κοινωνικά ζητήματα και μόνο μια επιφανειακή κατανόησή τους, πως βρίσκονται στον πάτο της κοινωνίας και πως οι άλλοι μπορούν να τους περιφρονούν, να παίζουν μαζί τους και να τους ποδοπατάνε. Νομίζουν ότι μπορούν εύκολα να εκφοβίσουν τους αδελφούς και τις αδελφές και να παίξουν μαζί τους, και ότι οι ίδιοι δεν θα γίνουν τέτοιοι άνθρωποι. Για τον λόγο αυτόν, πιστεύουν ότι όποιος τους κλαδεύει και τους εκθέτει, κατ’ επέκταση τους εκφοβίζει, τους μειώνει και τους αποκλείει. Ήδη έχουν σηκώσει άμυνες ενάντια σ’ αυτό μέσα τους: «Μη νομίζεις ότι μπορείς να με τιμωρήσεις και να με εκφοβίσεις! Ακόμα δεν βγήκες απ’ το αβγό σου!» Κάτι τέτοιο δεν θα έλεγε κάποιος που έχει «ηρωικό πνεύμα»; Δυστυχώς, αυτά τα λόγια δεν είναι η αλήθεια. Όσο πνεύμα και όση ηθική ακεραιότητα κι αν έχεις, ο Θεός δεν πρόκειται να σε εγκρίνει. Ο Θεός σιχαίνεται τέτοιες διαθέσεις και τους ανθρώπους που λένε τέτοια λόγια. Ο Θεός καταδικάζει, αποστρέφεται και απορρίπτει όσους λένε τέτοιου είδους πράγματα ενώπιόν Του. Ο Θεός δεν γίνεται να σώσει ποτέ όσους εμμένουν σ’ αυτά τα λόγια λες και είναι η αλήθεια. Ας ρίξουμε, λοιπόν, άλλη μια ματιά: Τι πρόβλημα υπάρχει με αυτά τα λόγια; Όλοι είναι ίσοι απέναντι στην αλήθεια και δεν γίνονται διακρίσεις λόγω ηλικίας, ανωτερότητας ή κατωτερότητας εις βάρος των ανθρώπων που εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού. Όλοι είναι ίσοι απέναντι στο καθήκον τους· κάνουν απλώς διαφορετικές δουλειές. Δεν γίνονται διακρίσεις εις βάρος τους με βάση το ποιος είναι πιο παλιός. Ενώπιον της αλήθειας, όλοι πρέπει να έχουν μια καρδιά ταπεινή, υποτακτική και δεκτική. Τέτοια λογική και τέτοια στάση πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Άρα, εκείνοι που λένε: «Ακόμα δεν βγήκες απ’ το αβγό σου και πας να με κλαδέψεις!» δεν είναι βυθισμένοι στην ατμόσφαιρα, την ιδεολογία και την ελεεινότητα της κοινωνίας; Βλέπουν τον οίκο του Θεού ως κοινωνία, θεωρούν τους αδελφούς και τις αδελφές του οίκου του Θεού ως μια ευάλωτη ομάδα που ανήκει στην τελευταία βαθμίδα της κοινωνίας, ενώ θεωρούν πως οι ίδιοι κάνουν κουμάντο για τα πάντα, πως κανείς δεν μπορεί να τους αγγίξει ή να τους προκαλέσει και πως είναι άνθρωποι που φροντίζουν να μην έχουν καλά ξεμπερδέματα όσοι τους εκθέτουν και τους κλαδεύουν. Θεωρούν πως ο οίκος του Θεού είναι ίδιος με την κοινωνία, πως όποιος είναι ανυποχώρητος και αυταρχικός θα μπορέσει να παραμείνει σταθερός, πως κανείς δεν θα τολμήσει να αγγίξει όσους είναι αδίστακτοι, άγριοι και κακοί, ενώ πιστεύουν πως όλοι όσοι αποδέχονται το κλάδεμα είναι ανίκανοι και άχρηστοι. Πιστεύουν πως κανείς δεν θα τολμήσει να αγγίξει όσους έχουν κάποιες ικανότητες, πως, ακόμα κι αν κάνουν λάθη, κανείς δεν θα τολμήσει να τους εκθέσει και πως είναι ζόρικοι τύποι με τη βούλα! Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι, σε όποιες ομάδες του κόσμου κι αν ανήκουν, πρέπει να είναι δυνατοί, αδίστακτοι και κακοί, τόσο ώστε οι άλλοι να μην τους εκφοβίζουν και να μην τους καταπιέζουν εύκολα. Θεωρούν πως αυτό πάει να πει ότι είναι ικανοί και άξιοι και, μέσω αυτής της ικανότητας, θέλουν να αποκτήσουν θέση, φήμη και κέρδος, καθώς και να εξασφαλίσουν τελικά έναν καλό προορισμό. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι και φαύλη και μοχθηρή. Οι αντίχριστοι, όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια. Δεν καταλαβαίνουν ότι στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια. Δεν βλέπουν πόσο αλλάζουν αυτοί που αποδέχονται την αλήθεια και, ακόμα κι αν το βλέπουν, δεν παραδέχονται πως πρόκειται για αλλαγές. Όλες αυτές τις αλλαγές τις θεωρούν αποτέλεσμα προσποίησης και αυτοσυγκράτησης, και οι ίδιοι δεν πρόκειται να συγκρατηθούν και να δεχτούν πράγματα αδιαμαρτύρητα για χάρη κάτι τέτοιου. Αυτή η λογική που έχουν τους κάνει να λένε πράγματα όπως: «Μη νομίζεις ότι μπορείς να με τιμωρήσεις και να με εκφοβίσεις!» Αυτή δεν είναι η μοχθηρία των αντίχριστων; Τέτοιες σκέψεις και απόψεις είναι μοχθηρές. Το γεγονός ότι μπορούν να πουν τέτοια λόγια και να συμπεριφερθούν μ’ αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτει τη φαύλη διάθεσή τους. Υπάρχουν, άραγε, τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές κάνουν μαζί τους μια εγκάρδια συζήτηση, όταν τους εκθέτουν και μιλούν για τα προβλήματα, τις ελλείψεις και τις αποκαλύψεις της διαφθοράς τους, εκείνοι νομίζουν ότι τους εκφοβίζουν, τους ξεφτιλίζουν και δεν τους παίρνουν στα σοβαρά. Τότε λένε: «Ακόμα δεν βγήκες απ’ το αβγό σου και πας να με κλαδέψεις!» Όποιον κι αν δουν να αποδέχεται το κλάδεμα, πάντοτε σκέφτονται: «Μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια αν αποδεχτείς το κλάδεμα; Κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο!» Δεν το αναγνωρίζουν. Νομίζουν πως όταν κλαδεύει κανείς ανθρώπους τούς εκφοβίζει και ψάχνει να βρει έναν μοχλό πίεσης για να τους τιμωρήσει και πως ο λόγος που οι άνθρωποι εκφοβίζονται όταν κάνουν κάποια μικρολαθάκια είναι ότι είναι υπερβολικά άδολοι. Δεν αναγνωρίζουν ότι αν κλαδέψεις κάποιον πάει να πει πως τον αγαπάς και τον βοηθάς. Δεν αναγνωρίζουν ότι ο μόνος τρόπος για να μετανοήσουν και να αλλάξουν πραγματικά οι άνθρωποι είναι να αποδεχτούν το κλάδεμα ούτε αναγνωρίζουν, βέβαια, το γεγονός ότι στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια. Γι’ αυτό, οι αντίχριστοι πολλές φορές λένε στον εαυτό τους: «Όποιος κι αν με κλαδέψει, δεν πρόκειται ποτέ να το αφήσω να περάσει. Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω κανέναν να με εκφοβίσει!» Τι είδους άνθρωποι είναι σε θέση να πουν λόγια σαν κι αυτά; Μόνο όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια και μισούν την αλήθεια μπορούν να πουν λόγια σαν κι αυτά. Όποιος έχει τέτοια φαύλη διάθεση και μπορεί να πει τέτοια λόγια έχει τη φύση-ουσία των αντίχριστων και ανήκει στο σινάφι του Σατανά.

Οι αντίχριστοι λένε άλλη μια φράση όταν κλαδεύονται: «Αν δεν πίστευα στον θεό, δεν θα μου καιγόταν καρφί για κανέναν!» Τι σημαίνει η συγκεκριμένη φράση; Πρόκειται για μια συνηθισμένη δήλωση που την κάνουν κάποιοι αντίχριστοι συγκεκριμένου είδους. Εφόσον είναι κάτι που λένε, ας το αναλύσουμε. Από τη στιγμή που μπορούν και λένε τέτοια λόγια, τότε αυτά πρέπει να έχουν ένα συγκεκριμένο νόημα. Εκ πρώτης όψεως, αυτά τα λόγια φαίνεται να λένε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν αλλάξει πάρα πολύ από τότε που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό. Φαίνεται να υπάρχει ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης σ’ αυτά τα λόγια, σαν να λένε: «Ο θεός με άλλαξε, ο θεός με κατέκτησε. Αν δεν με είχε αλλάξει ο θεός, θα ήμουν αφόρητα αλαζόνας». Επιφανειακά, φαίνεται να υπάρχει μια νοοτροπία ευγνωμοσύνης σ’ αυτά τα λόγια· αν τα αναλύσουμε, όμως, από μια άλλη οπτική, είναι πολύ προβληματικά. Οι αντίχριστοι λένε ότι, προτού πιστέψουν στον Θεό, δεν τους καιγόταν καρφί για κανέναν. Τι διάθεση έχουν αυτοί οι άνθρωποι; (Αλαζονική και φαύλη.) Οι άνθρωποι αυτοί είναι άκρως αλαζόνες και φαύλοι και, αν δεν πίστευαν στον Θεό, θα ήταν πολύ κακοί. Το γεγονός πως δεν τους καίγεται καρφί για κανέναν σημαίνει ότι δεν νοιάζονται για κανέναν, ότι ποδοπατάνε τους πάντες και ότι, όσο σπουδαίοι και καλοί κι αν είναι οι άλλοι, εκείνοι τους θεωρούν ένα τίποτα. Δεν υποκύπτουν σε κανέναν, απαξιώνουν τους πάντες και δεν υπηρετούν κανέναν. Αν τους ζήταγε κανείς να υπηρετήσουν κάποιον, θα πληγωνόταν η αξιοπρέπειά τους. Αν υπάρχει κάποιος άξιος της υπηρεσίας τους, αυτός είναι μόνο ο Θεός στον ουρανό. Τώρα που πιστεύουν στον Θεό, συγκρατούν αυτήν την εκδήλωση και την αποκάλυψη ότι δεν τους καίγεται καρφί για κανέναν και, από τότε που ήρθαν στον οίκο του Θεού, καταδέχονται απρόθυμα να εργαστούν με άλλους σε ομάδα, να χειριστούν τα ζητήματα και να αλληλεπιδράσουν με τους άλλους σαν κανονικοί άνθρωποι. Ωστόσο, όταν χειρίζονται τα ζητήματα και αλληλεπιδρούν με τους άλλους, είναι αναπόφευκτο κάποια πράγματα να μην πηγαίνουν όπως θα τα ήθελαν, πράγμα που οδηγεί σε εκ νέου ξέσπασμα αυτής της διάθεσής τους, με αποτέλεσμα να προκύψουν αυτά τα λόγια. Αρχικά, έξω στον κόσμο, τότε που δεν πίστευαν στον Θεό, δεν υπέκυπταν σε κανέναν και πίστευαν πως κανείς δεν ήταν άξιος να αλληλεπιδράσει μαζί τους. Άραγε, λοιπόν, από τότε που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, υπέκυψαν σε κανέναν αδελφό ή σε καμία αδελφή στον οίκο του Θεού; (Όχι.) Σε όποια ομάδα κι αν ανήκε κάποιος που διέθετε κανονική ανθρώπινη φύση και κανονικό ορθολογισμό, θα συμπεριφερόταν, άραγε, έτσι; (Όχι.) Μέχρι κι οι άπιστοι λένε: «Μεταξύ τριών τυχαίων ανθρώπων που περπατούν μαζί, τουλάχιστον ένας μπορεί να γίνει δάσκαλός μου». Αυτό σημαίνει ότι, μεταξύ τριών τυχαίων ανθρώπων, υπάρχει σίγουρα κάποιος που είναι ισχυρότερος και καλύτερος από σένα, που μπορεί να γίνει δάσκαλός σου και να σε βοηθήσει. Οι άπιστοι λένε τέτοια λόγια· μπορούν, λοιπόν, αυτοί οι αλαζόνες να αναγνωρίσουν πόσο σωστά είναι αυτά τα λόγια; Μπορούν να αλληλεπιδράσουν ισότιμα με τους άλλους μέσα σε μια ομάδα; Μπορούν να λειτουργήσουν ορθολογικά; (Όχι.) Τι είδους άνθρωποι είναι, λοιπόν, αυτοί οι αντίχριστοι όταν βρίσκονται μεταξύ των απίστων που δεν έχουν πίστη στον Θεό; (Είναι δύσκολοι άνθρωποι.) Σωστά, είναι καθάρματα, είναι δύσκολοι άνθρωποι. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει κανείς κάτι γι’ αυτούς. Κανένας δεν τολμάει να τους προκαλέσει, να τους εξαγριώσει ή να τους αγγίξει. Είναι καθάρματα! Αν τους εξαγριώσεις, αυτό θα έχει συνέπειες, είναι σαν να εξαγριώνεις έναν μοχθηρό δαίμονα. Συνήθως στην κοινωνία κανένας δεν τολμάει να τα βάλει με τέτοιους ανθρώπους. Η διάθεσή τους και οι αρχές που ακολουθούν για να αντιμετωπίσουν τα πράγματα είναι να γίνονται αγενείς και παράλογοι, καθώς και να προκαλούν προβλήματα με κάθε ευκαιρία. Κανένας δεν τολμάει να τους εξαγριώσει, κανένας δεν τολμάει να τους αγγίξει και κανένας δεν τολμάει να τους εκφοβίσει· αυτοί και μόνο αυτοί εκφοβίζουν τους άλλους. Έτσι πετυχαίνουν τον στόχο τους. Μπορούν, λοιπόν, να αλλάξουν όταν προσέλθουν στον οίκο του Θεού; Έχουν αλλάξει; (Όχι, δεν έχουν αλλάξει.) Τι μας δείχνει ότι δεν έχουν αλλάξει, ότι δεν μπορούν να αλλάξουν; (Το γεγονός ότι λένε: «Αν δεν πίστευα στον θεό, δεν θα μου καιγόταν καρφί για κανέναν!») Συνήθως δεν τα λένε αυτά τα λόγια· σε ποιο πλαίσιο τα λένε; Όταν κάποιος υποδεικνύει τα ελαττώματά τους, όταν λέει πράγματα που θίγουν την αξιοπρέπειά τους ή που αγγίζουν ένα ευαίσθητο σημείο, ξεστομίζουν αυτήν τη φράση: «Αν δεν πίστευα στον θεό, δεν θα μου καιγόταν καρφί για κανέναν! Τολμάς να τσακωθείς μαζί μου; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;» Τι διάθεση είναι αυτή; Πριν από τη συγκεκριμένη φράση, μάλιστα, προσθέτουν και μια τροποποιητική, λέγοντας: «Προτού πιστέψω στον θεό, δεν μου καιγόταν καρφί για κανέναν». Τώρα που πιστεύεις στον Θεό, πάλι δεν υποκύπτεις σε κανέναν ούτε ακούς κανέναν, έτσι δεν είναι; Δεν παραμένεις ο ίδιος και απαράλλακτος διάβολος και σατανάς που ήσουν; Νομίζουν ότι, από τη στιγμή που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Αν έχουν αλλάξει προς το καλύτερο, πώς μπορούν να ξεστομίζουν αυτά τα λόγια; Δεν έχουν ίχνος συνείδησης και λογικής, ενώ τολμάνε, μάλιστα, να φωνάζουν ανοιχτά και να γνωστοποιούν στους άλλους το εξής: «Είμαι τραμπούκος και δεν φοβάμαι κανέναν!» Τι έχει να επιδείξει ένας τύραννος, ένα κάθαρμα κι ένας τραμπούκος; Για τι μπορεί να καυχηθεί; Κι όμως, οι αντίχριστοι καυχιούνται μ’ αυτόν τον τρόπο. Το γεγονός ότι κάποτε ήταν τύραννοι το βλέπουν ως το ένδοξο παρελθόν τους και κάνουν επίδειξη γι’ αυτό μέσα στον οίκο του Θεού. Τι μέρος είναι ο οίκος του Θεού; Είναι ένα μέρος όπου βασιλεύει η αλήθεια. Είναι ένα μέρος αγιοσύνης, στο οποίο ο Θεός σώζει τους ανθρώπους. Πώς είναι δυνατόν να ανέχεται ο οίκος του Θεού να λες αυτά τα λόγια του διαβόλου; Οι αντίχριστοι δεν έχουν αίσθημα ντροπής, δεν ξέρουν ότι πρόκειται για λόγια του διαβόλου και, μάλιστα, τα επιδεικνύουν λες και είναι καλά λόγια ή η αλήθεια. Είναι στ’ αλήθεια ξεδιάντροποι, αναίσχυντοι και σιχαμεροί! Όταν σας λένε άνθρωποι σαν κι αυτούς λόγια του διαβόλου, έχετε τίποτε κατάλληλο να πείτε για να τους αντικρούσετε; (Κάποτε συνάντησα έναν τέτοιο άνθρωπο· δεν υπέκυπτε σε κανέναν στην εκκλησία. Εκείνον τον καιρό, έλεγε τέτοια λόγια για να μου ασκήσει κριτική. Εγώ δεν είχα καθόλου διάκριση και του είπα ότι τα αποδέχομαι.) Έτσι απάντησες, κι αυτό ήταν λάθος· δεν κατέθεσες μαρτυρία. Πρέπει να του υποδεικνύεις τα προβλήματά του και να τον ντροπιάζεις. Όταν λέει λόγια του διαβόλου, εσύ δεν πρέπει να ενδίδεις ούτε πρέπει να υπακούς σ’ αυτά τα λόγια του διαβόλου. Πρέπει να τον εκθέτεις. Για να γίνεις ένας από τους νικητές του Θεού και να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, πρέπει να μπορείς να ντροπιάζεις τους διαβόλους και τον Σατανά, και να λες λόγια τα οποία μπορούν να ντροπιάσουν τον Σατανά και συμμορφώνονται με την αλήθεια. Ακόμα κι αν δεν τα αποδεχτεί, δεν θα έχει τίποτα να πει, θα κάτσει φρόνιμα και θα υποταχθεί. Αν τρομάξει κανείς έναν τέτοιον άνθρωπο, θα έχει αποτέλεσμα; Αν τον καταδικάσει; Αν κάνει μια κουβέντα μαζί του και τον καλοπιάσει; (Όχι.) Και τότε τι θα έχει αποτέλεσμα; (Αν κάποιος έλεγε τέτοια λόγια μες στην εκκλησία, θα έλεγα: «Προσπαθείς να φερθείς απαίσια; Αν μπορείς να ακούς κανονικά τους αδελφούς και τις αδελφές να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια και να αποδεχτείς την αλήθεια, τότε όλα καλά. Αν, όμως, θέλεις να φέρεσαι απαίσια εδώ πέρα, τότε φύγε. Ο οίκος του Θεού δεν σου επιτρέπει να φέρεσαι απαίσια εδώ πέρα. Αυτά τα λόγια σου δεν συμμορφώνονται με την αλήθεια. Μην κάνεις επίδειξη εδώ μέσα!») Ναι, τα λόγια αυτά είναι πολύ ισχυρά, αλλά οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι τύραννοι και ληστές. Φοβούνται τέτοια λόγια; (Όχι.)

Θα σας μιλήσω για κάτι. Παλιότερα, είχα συναντήσει έναν άνθρωπο που, πριν αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, ήταν σεφ. Μια φορά Μου είπε: «Όταν ήμουν σεφ έξω στον κόσμο και έρχονταν για να τα πιούν τα μεγάλα κεφάλια και οι αξιωματούχοι, δεν ήθελα την παραμικρή σχέση μαζί τους. Όταν τους μαγείρευα, πατούσα στις μύτες, το ένα χέρι το είχα στη μέση και με το άλλο τους μαγείρευα». Την ώρα που μιλούσε, έδειχνε τι εννοούσε με τις ανάλογες χειρονομίες και κινήσεις και η συμπεριφορά του έδειχνε συνάμα αγανάκτηση και απείθεια. Αυτό που υπονοούσε ήταν το εξής: «Κανένας απ’ τους απίστους δεν είναι ισάξιός μου και δεν πρόκειται να υποκύψω σε κανέναν τους. Έχω πολλές ικανότητες και οι άνθρωποι σαν κι εμένα είναι ευυπόληπτοι έξω στον κόσμο. Δεν μου καίγεται καρφί για τους αξιωματούχους!» Την ώρα που μιλούσε έκανε χειρονομίες, έδειχνε ευχαριστημένος με τον εαυτό του και επιδείκνυε με ευκολία αυτές τις κινήσεις. Έβλεπα ότι έδειχνε αυτές τις κινήσεις και αυτήν τη συμπεριφορά και τη στάση του σώματος με μεγάλη επιδεξιότητα —ήταν πράγματα που έκανε συχνά. Καταλάβαινα ότι, με αυτήν την παράστασή του, πρόθεσή του ήταν εν μέρει να κάνει επίδειξη και να καυχηθεί για το «ένδοξο παρελθόν» του, προσπαθώντας να κάνει τους άλλους να τον θαυμάσουν. Όταν τον είδα να συμπεριφέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο, χαμογέλασα κι έπειτα του είπα: «Οπότε, έχεις κακή διάθεση». Το είπα με χαμόγελο χωρίς να πω τίποτε άλλο. Κατσούφιασε αμέσως, σταμάτησε μονομιάς τις κινήσεις του και έμεινε σιωπηλός. Από εκείνη τη στιγμή, δεν ξαναμίλησε για το «ένδοξο παρελθόν» του. Τι του είπα; (Έχεις κακή διάθεση.) Τι νόημα είχε αυτό; (Επισήμαινε τη φύση-ουσία του, κι έτσι ντράπηκε.) Σωστά. Τον εξαγρίωσα; Διαφώνησα μαζί του; Πλήγωσα την αξιοπρέπειά του; (Όχι.) Μήπως ενήργησα παρορμητικά και του είπα: «Φύγε από δω! Τι δουλειά έχεις να πιστεύεις στον Θεό;» ή «Ακόμα δεν βγήκες απ’ το αβγό σου και πας να Μου μιλήσεις για το “λαμπρό παρελθόν” σου!»; Μήπως χρησιμοποίησα τέτοιες μεθόδους; (Όχι.) Δίχως να υπονοήσω τίποτα από όλα αυτά, είπα μόνο μια φράση: «Οπότε, έχεις κακή διάθεση», κι εκείνος ντράπηκε και σταμάτησε να μιλάει. Πέρασα το μήνυμα που ήθελα χωρίς να χρειαστεί να επεκταθώ παραπάνω. Αν το άκουγε αυτό κάποιος έξυπνος, θα έπιανε κατευθείαν το νόημα και από τότε και στο εξής θα ήταν πιο συγκρατημένος. Πώς σας φαίνεται αυτή η προσέγγιση; (Καλή είναι.) Θα ήταν σωστό να τον αγριοκοιτάξω και να διαφωνήσω μαζί του; (Όχι.) Αν κάποιος πει: «Αν δεν πίστευα στον θεό, δεν θα μου καιγόταν καρφί για κανέναν!» πρέπει να του πεις: «Αν δεν σου καιγόταν καρφί για κανέναν πριν αρχίσεις να πιστεύεις στον θεό, τότε αυτό σημαίνει ότι είχες κακή διάθεση. Αν και πάλι θέλεις να δείχνεις ότι δεν σου καίγεται καρφί για κανέναν τώρα που πιστεύεις στον Θεό, αυτό σημαίνει ότι έχεις ακόμα χειρότερη διάθεση και ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την ουσία σου». Πείτε του μονάχα αυτό και παρατηρήστε την αντίδραση και τη συμπεριφορά του. Αυτό θα πει «χτυπάω εκεί που πονάει». Θα στενοχωρηθούν οι κακοί άνθρωποι μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια; Θα αναστατωθούν. Θα σκεφτούν το εξής: «Νόμιζα ότι με την πίστη μου στον θεό είχα καταφέρει να αλλάξω και, μάλιστα, έλεγα τέτοια λόγια για να κάνω επίδειξη των προσόντων μου και να καυχηθώ για το ένδοξο παρελθόν που είχα προτού τελικά πιστέψω στον θεό. Δεν περίμενα ότι κάποιος που έχει κατανόηση θα φανέρωνε το ντροπιαστικό μυστικό που κρύβεται πίσω απ’ αυτό το ζήτημα και θα αποκάλυπτε ότι έχω κακή διάθεση». Τι σημαίνει η κακή διάθεση; Για να το θέσω όμορφα, σημαίνει ότι δεν έχουν καλή ανθρώπινη φύση· πιο ωμά, σημαίνει ότι είναι άχρηστοι. Ποιοι άνθρωποι στην κοινωνία είναι άχρηστοι; (Οι αλήτες, οι τραμπούκοι, οι τύραννοι και τα καθάρματα.) Σωστά, αυτοί είναι. Μόλις πεις ότι είναι άχρηστοι και ότι έχουν κακή διάθεση, θα καταλάβουν. Θα καταλάβουν ότι μιλάς για αλήτες, για τραμπούκους, για τυράννους και για κακούς ανθρώπους, δηλαδή για τέτοιους όρους και τέτοια είδη ανθρώπων. Θα νιώσουν καλά μόλις ακούσουν ότι ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία; (Όχι.) Δεν θα νιώσουν καθόλου καλά. Θα χρειαστεί να τους πεις τίποτα άλλο; (Όχι.) Με μία μόνο κουβέντα θα έχει αποκαλυφθεί το ντροπιαστικό τους μυστικό. «Τέτοιος άνθρωπος είσαι, λοιπόν. Συνεχίζεις να κάνεις επίδειξη εδώ, να καυχιέσαι για αρνητικά πράγματα λες και είναι θετικά. Τι προσπαθείς να κάνεις; Εδώ είναι ο οίκος του Θεού, μην κάνεις επίδειξη εδώ. Δεν είναι μέρος για να κάνεις επίδειξη. Αν θέλεις να κάνεις επίδειξη, φύγε. Ο οίκος του Θεού είναι ένα μέρος στο οποίο βασιλεύει η αλήθεια, δεν είναι μέρος για να μοστράρεις και να διακηρύττεις τις κακές σου πράξεις. Τι θέλεις να πεις όταν κάνεις επίδειξη μοχθηρών και αρνητικών πραγμάτων στον οίκο του Θεού; Θέλεις να πεις πως το έργο του Θεού έχει φέρει αποτελέσματα σ’ εσένα. Μήπως είπε κάτι τέτοιο ο Θεός; Δεν ευχαριστείς τον Θεό· καυχιέσαι για τις κακές πράξεις σου. Ποιον προσπαθείς να εξαπατήσεις μ’ αυτά τα λόγια; Ένα παιδί τριών ετών μπορεί να το κοροϊδέψεις, δεν μπορείς, όμως, να κοροϊδέψεις τους αδελφούς και τις αδελφές. Δεν μπορείς να τη γλιτώσεις!» Έτσι εκτίθενται. Μόλις το ακούσουν αυτό οι αντίχριστοι, θα νιώσουν, κατ’ αρχάς, ότι δεν έχεις κακή πρόθεση· δεύτερον, τα λόγια σου θα πετύχουν διάνα· τρίτον, δεν θα τους έχεις κάνει στόχο και, τέταρτον, αυτά τα λόγια αποτελούν γεγονότα και δεν θα υπερέβαλες καθόλου λέγοντάς τα. Μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια, θα αυτοσυγκρατηθούν αμέσως. Γιατί θα αυτοσυγκρατηθούν; Τα λόγια σου θα τους φέρουν σε δύσκολη θέση και θα τους κάνουν να ντραπούν. Την επόμενη φορά που θα βρεθούν μπροστά σου, θα ντραπούν να ξαναπούν τέτοια λόγια. Ακόμα κι αν ξαναπούν τέτοιες κουβέντες, θα πρέπει να βρουν την κατάλληλη ευκαιρία και να κοιτάξουν γύρω τους να δουν ποιος τους ακούει. Όπως και να ’χει, μπροστά σου δεν θα τολμήσουν να τα ξαναπούν. Δεν τους έχει καθυποτάξει αυτό; Αν συναντήσετε έναν τέτοιον άνθρωπο, θα τολμήσετε να του μιλήσετε έτσι; (Ναι.) Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς τέτοιους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να γίνετε θερμόαιμοι ή αγενείς· αρκεί να τους καθυποτάξετε με χαμόγελο. Αυτό πάει να πει ότι εκθέτει και ντροπιάζει κανείς τον Σατανά. Αυτό πάει να πει ότι παραμένει σταθερός στη μαρτυρία του. Το ότι μπορείς να τους εκθέσεις αποδεικνύει ότι τους έχεις διακρίνει, ότι δεν συμπαθείς τέτοιους ανθρώπους, ότι μισείς τέτοιους ανθρώπους και ότι περιφρονείς τέτοιους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι κατατάσσονται στους αρνητικούς χαρακτήρες κι εσύ είσαι το άκρως αντίθετό τους. Μπροστά σου, νιώθουν μειονεκτικά· εσύ είσαι πιο δυνατός και πιο τίμιος απ’ αυτούς.

Ποιες δύο ξεδιάντροπες φράσεις ξεστομίζουν οι αντίχριστοι όταν κλαδεύονται και όταν τους εκθέτουν ενίοτε οι αδελφοί και οι αδελφές; («Ακόμα δεν βγήκες απ’ το αβγό σου και πας να με κλαδέψεις!» και «Αν δεν πίστευα στον θεό, δεν θα μου καιγόταν καρφί για κανέναν!») Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να πουν αυτές τις δύο προτάσεις, σωστά; Ποια χαρακτηριστικά έχουν αυτά τα λόγια; Είναι λόγια τραμπούκων και καθαρμάτων, διακατέχονται από το επιβλητικό ύφος της ξιπασιάς του Σατανά και της μοχθηρής διάθεσης του Σατανά. Είναι ξεκάθαρο πως αυτά τα λόγια δεν θα τα έλεγε ποτέ ένας κανονικός άνθρωπος, ειδικά κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Εννοείται πως όσοι λένε αυτά τα λόγια έχουν τη φαύλη διάθεση του Σατανά. Είναι κακοί και αντίχριστοι. Δεν αγαπούν την αλήθεια και λατρεύουν τις δυνάμεις του κακού, τη βία, καθώς και τις φαύλες δυνάμεις και τη φαύλη διάθεση του Σατανά. Αυτές οι ουσίες εντοπίζονται εύκολα απ’ αυτές και μόνο τις δύο προτάσεις που λένε. Όταν λένε αυτά τα λόγια, αποκαλύπτονται οι διαθέσεις και η ουσία τους. Οποιοσδήποτε από τους συνηθισμένους, κανονικούς, διεφθαρμένους ανθρώπους λέει συχνά αυτά τα λόγια δεν είναι καλός, ενώ όποιος δεν λέει συχνά αυτά τα λόγια παρόλο που τα ακούει, όποιος θεωρεί πως όσοι τα λένε είναι ξεδιάντροποι και φαύλοι, όποιος δεν θα μπορούσε να μιλήσει έτσι, δεν θα μπορούσε να πει ποτέ αυτά τα λόγια όσο κι αν μισεί, απεχθάνεται και περιφρονεί κάποιον και όποιος αποστρέφεται τους ανθρώπους που λένε αυτά τα λόγια έχει ακόμα κάποιο αίσθημα ντροπής και η ανθρώπινη φύση του έχει μια τίμια πλευρά. Εκείνοι, όμως, που λένε συχνά τέτοια λόγια και θεωρούν συχνά αυτά τα λόγια ως τις υψηλότερες αρχές για το πώς θα χειριστούν τα ζητήματα και πώς θα συμπεριφερθούν είναι αναμφίβολα αντίχριστοι που ανήκουν στη συμμορία του Σατανά. Κάποιοι λένε: «Προτού πιστέψω στον Θεό, δεν ήξερα αν είναι καλά ή κακά αυτά τα λόγια. Τα έλεγα όταν ήμουν νέος, αλλά αργότερα που μεγάλωσα και ωρίμασα λίγο, σταμάτησα να τα λέω». Είναι αντίχριστοι αυτοί; Όχι, δεν είναι. Όταν οι άνθρωποι είναι νέοι και αδαείς, όταν αντικρίζουν για πρώτη φορά την κοινωνία και τον ευρύτερο πληθυσμό, θεωρούν πως αυτά τα λόγια είναι καλά, πως είναι λόγια που δείχνουν χαρακτήρα. Το μόνο θέμα είναι πως είναι πολύ νέοι και ανώριμοι. Όταν μεγαλώσουν λίγο και μπορούν να διακρίνουν το καλό απ’ το κακό και να ξεχωρίσουν τους καλούς από τους κακούς ανθρώπους, σταματούν να λένε αυτά τα λόγια. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ακόμα λίγη συνείδηση και ορθολογισμό. Από πού προέρχεται αυτή η λίγη συνείδηση κι ο ορθολογισμός; Από την ικανότητά τους να διακρίνουν το καλό απ’ το κακό, να γνωρίζουν ποια είναι η ειλικρινής αντιμετώπιση και ποια η ψευδής, ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος, καθώς και από το γεγονός ότι έχουν επιλογές και όρια ως προς το πώς ενεργούν, πώς μιλάνε, πώς χειρίζονται τα ζητήματα και πώς συμπεριφέρονται. Προέρχεται από το γεγονός ότι δεν είναι σατανάδες, κακοί άνθρωποι και θηρία, καθώς και από το γεγονός ότι η συμπεριφορά τους στηρίζεται σε πρότυπα και αρχές και οι ίδιοι είναι έντιμοι άνθρωποι.

Όταν εκτίθενται οι αντίχριστοι, αποκαλύπτονται όλα τα «σοφά λόγια» τους, όλα τα συνθήματά τους για τη ζωή και όλα τα ρητά που λένε συχνά. Όσο αποκαλύπτονται αυτά, βγαίνει στην επιφάνεια και η φύση-ουσία τους, δίνοντας στους άλλους τη δυνατότητα να τη διακρίνουν όλο και πιο καθαρά. Αν δεν εκτεθούν αυτά τα πράγματα και οι άνθρωποι θεωρήσουν πως αυτά τα λόγια που ακούγονται είτε κατά καιρούς είτε συχνά είναι συνηθισμένα και δεν τα διακρίνουν καθόλου, δεν θα μπορέσουν να τα ταξινομήσουν. Αν δεν μπορείς να τα ταξινομήσεις, τότε σε τι χρησιμεύει το να καταλαβαίνεις την αλήθεια ή να ξεχωρίζεις το σωστό από το λάθος; Μπορούν αυτά τα πράγματα να επηρεάσουν τη στάση σου; Μπορούν να επηρεάσουν την άποψή σου; (Όχι.) Άρα, λοιπόν, δεν μπορείς να διακρίνεις τι αποτελεί μια κανονική αποκάλυψη διαφθοράς και τι αποτελεί εκδήλωση της ουσίας ενός αντίχριστου. Μόνο όταν μπορέσεις να διακρίνεις ξεκάθαρα αυτές τις ουσίες, να τις ταξινομήσεις και να τις προσδιορίσεις με ακρίβεια, αλλά και να διακρίνεις ξεκάθαρα τις διάφορες εκδηλώσεις, αποκαλύψεις, διαθέσεις και ουσίες των θετικών και των αρνητικών, αλλά και των κανονικών και των μη κανονικών πραγμάτων, θα μπορέσεις να διακρίνεις ακριβέστερα τους ανθρώπους και τα πράγματα. Σε αντίθετη περίπτωση, θα κάνεις το λάθος να νομίζεις ότι μια εκδήλωση αντίχριστου αποτελεί συνηθισμένη διαφθορά ή κανονική αποκάλυψη και μερικές φορές θα παρερμηνεύεις κάποιες κανονικές αποκαλύψεις διαφθοράς ως εκδηλώσεις της ουσίας των αντίχριστων. Δεν είναι μπέρδεμα όλα αυτά; Έστω πως είσαι επικεφαλής και πως υπάρχουν αντίχριστοι στον τομέα ευθύνης σου. Δεν θα ήταν λάθος να τους αφήσεις να μείνουν και να αποβάλεις συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές που παρουσιάζουν αποκαλύψεις διαφθοράς; (Ναι.) Είναι, λοιπόν, καθοριστικής σημασίας να καταλάβει κανείς αυτές τις λεπτομερείς και τις συγκεκριμένες διαφορές.

Όταν οι αντίχριστοι βρίσκονται αντιμέτωποι με το κλάδεμα, οι εκδηλώσεις τους υπερβαίνουν κατά πολύ αυτά που συζητήσαμε. Δεν αρκούνται στο να πουν κάποιες δυσάρεστες φράσεις ή να εκφράσουν μια μικρή πικρία. Θα κάνουν περισσότερα και θα πουν περισσότερες δυσάρεστες κουβέντες. Επιπλέον, θα κάνουν κάποια ακόμα πιο κακά πράγματα, τα οποία θα αναστατώνουν σοβαρά το έργο του οίκου του Θεού και θα αναστατώνουν την κανονική εκκλησιαστική ζωή. Τώρα, δοκιμάστε να συναναστραφείτε πάνω στο τι άλλο μπορεί να κάνουν οι αντίχριστοι, πέρα απ’ το να πουν αυτές τις λίγες φράσεις, πράγμα που δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να δουν και να διακρίνουν ξεκάθαρα ότι είναι αντίχριστοι, ότι οι πράξεις και η συμπεριφορά τους είναι εκείνες των αντίχριστων, και ότι η διάθεσή τους είναι εκείνη των αντίχριστων. Έτσι, οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούν να διακρίνουν και να αναγνωρίσουν αυτούς τους αντίχριστους ως τέτοιους, προτού δημιουργήσουν μεγαλύτερη αναστάτωση. Με αυτόν τον τρόπο, απ’ τη μία, οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούν να γλιτώσουν απ’ το να πάθουν μεγαλύτερη ζημιά στη ζωή-είσοδό τους, και απ’ την άλλη, μπορεί να αποφευχθεί η διατάραξη και η αναστάτωση που δημιουργούν αυτοί οι αντίχριστοι στο έργο του οίκου του Θεού. Δεν είναι καλύτερα να ανακαλύψει κανείς, να λύσει, να αποτρέψει και να διορθώσει αυτό το πρόβλημα νωρίτερα παρά αργότερα; (Ναι, είναι.) Τότε, συναναστραφείτε. (Όταν κλαδεύονται οι αντίχριστοι, δεν αποδέχονται την αλήθεια και λένε ορισμένα λόγια προκειμένου να επιτεθούν στους άλλους ανθρώπους. Όποιος κι αν είναι αυτός που τους δίνει συμβουλές, εφόσον αυτές θίγουν τη θέση ή την περηφάνια τους, οι αντίχριστοι θα κρίνουν αυτόν τον άνθρωπο στην εκκλησία και μάλιστα θα διαστρεβλώνουν την αλήθεια για να υπερασπίσουν τη θέση και την περηφάνια τους.) Τίποτε άλλο; (Μια φορά, συνάντησα έναν κακό άνθρωπο που απειλούσε να σκοτώσει όποιον έκανε κάτι επιζήμιο για τον ίδιο. Τον καιρό εκείνο δεν καταλαβαίναμε την αλήθεια και δεν είχαμε διάκριση. Τον φοβόμασταν. Έκανε το καθήκον του αυθαίρετα και απερίσκεπτα, ενώ όταν διαπιστώσαμε κάποια προβλήματα στο έργο του και θέλαμε να τον αναφέρουμε, εκείνος μας εμπόδισε και δεν μας άφησε να κάνουμε την αναφορά. Επειδή δεν κατείχαμε την αλήθεια, εκείνη τη στιγμή δεν τολμήσαμε να διαφωνήσουμε ούτε τον αναφέραμε αμέσως, με αποτέλεσμα να υπάρξουν τελικά μεγάλες απώλειες στο έργο της εκκλησίας. Γι’ αυτό φταίει το γεγονός ότι δεν διακρίναμε τους αντίχριστους. Αποβλήθηκε τελικά πολύ αργότερα, αφού είχε διαπράξει πολλές ακόμα κακές πράξεις.) Στο ζήτημα αυτό, δεν καταφέρατε να παραμείνετε σταθεροί στη μαρτυρία σας ούτε να προστατέψετε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και αφήσατε το έργο του οίκου του Θεού να υποστεί απώλειες. Εσείς ευθύνεστε γι’ αυτό. Τώρα φαίνεται πως ήταν σωστό που αποβλήθηκε ο άνθρωπος αυτός και πως δεν υπέστη άδικη μεταχείριση. Αν ξανασυναντήσετε τέτοιους ανθρώπους στο μέλλον, θα μπορέσετε να τους διακρίνετε; (Μέσα από τη συναναστροφή Σου, Θεέ Μου, νιώθω ότι έχω κατανοήσει λίγο καλύτερα αυτήν την πτυχή της αλήθειας που αφορά τη διάκριση των αντίχριστων.)

Για ποιον λόγο θέλει ο οίκος του Θεού να αποβάλει τους αντίχριστους; Θα ήταν σωστό να τους κρατήσει και να τους αφήσει να παρέχουν υπηρεσίες; Θα ήταν σωστό να τους δοθεί η ευκαιρία να μετανοήσουν; (Όχι.) Μήπως υπάρχει καμιά περίπτωση να επιδιώξουν την αλήθεια; (Οι αντίχριστοι δεν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια.) Έχετε πια μάθει ότι οι αντίχριστοι είναι κακοί άνθρωποι που ανήκουν στον Σατανά και δεν μπορούν να μετανοήσουν, και γι’ αυτό τον λόγο αποβάλλονται. Κανείς δεν αποβάλλεται έτσι απλά. Ο οίκος του Θεού κάνει συνεχώς υπομονή, τους δίνει κατ’ επανάληψη ευκαιρίες να μετανοήσουν και τους δίνει περιθώρια, προκειμένου να μην κατηγορούνται άδικα καλοί άνθρωποι και να μην αποβάλλεται ούτε να καταστρέφεται κανείς έτσι απλά. Δεν τους είναι εύκολο να πιστεύουν τόσα χρόνια στον Θεό· ο οίκος του Θεού δείχνει ανοχή προς όλους, μέχρι να τους διακρίνει πλήρως, μέχρι να αποκαλυφθούν ολοκληρωτικά. Ωστόσο, μπορούν να μετανοήσουν οι αντίχριστοι; Δεν μπορούν να μετανοήσουν. Στον οίκο του Θεού είναι οι υπηρέτες του Σατανά που καταστρέφουν, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Ακόμα κι αν έχουν κάποια χαρίσματα και ταλέντα, δεν θα ήταν δυνατόν να εργαστούν σκληρά για να κάνουν καλά το καθήκον τους ούτε να αρχίσουν να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Οι αντίχριστοι, ακόμα κι αν έχουν κάποιες χρήσιμες πλευρές, δεν υπάρχει περίπτωση να έχουν θετική συνεισφορά στο έργο του Θεού στον οίκο του Θεού. Το μόνο που κάνουν είναι να διαταράσσουν, να αναστατώνουν και να υπονομεύουν το έργο του Θεού· δεν κάνουν καλά πράγματα. Εσύ τον κράτησες για να τον παρακολουθείς και του έδωσες την ευκαιρία να μετανοήσει, αλλά εκείνος δεν ήταν ικανός να μετανοήσει. Η λύση που υιοθετήθηκε στο τέλος ήταν να αποβληθεί. Πριν αποβληθεί, είχες ήδη διακρίνει το γεγονός ότι ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν αντίχριστος που θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να μετανοήσει, ότι πήγαινε κόντρα στον Θεό και την αλήθεια. Κατά συνέπεια, αποβλήθηκε. Θα είχε αποβληθεί αν ήταν καλός άνθρωπος; Θα είχε αποβληθεί αν μπορούσε να αποδεχτεί την αλήθεια και να μετανοήσει; Το πολύ πολύ να είχε απαλλαγεί απ’ τα καθήκοντά του και να τον είχατε στείλει να ασχοληθεί με την πνευματική άσκηση και την περισυλλογή, δεν θα τον είχατε αποβάλει. Από τη στιγμή που ο οίκος του Θεού αποφασίζει να αποβάλει κάποιον, αυτό σημαίνει ότι εκείνος ο άνθρωπος θα αποτελούσε πληγή στον οίκο του Θεού αν τον άφηναν να παραμείνει. Δεν θα έκανε τίποτα καλό, θα προκαλούσε μόνο διατάραξη και αναστάτωση και θα έκανε κάθε είδους κακά πράγματα. Σε όποια εκκλησία κι αν βρισκόταν, θα την αναστάτωνε σε τέτοιον βαθμό, που θα σκορπιζόταν σαν άμμος, το έργο θα έμενε στάσιμο, οι περισσότεροι άνθρωποι θα αποκαρδιώνονταν πολύ και θα έχαναν την πίστη τους στον Θεό, ενώ κάποιοι θα ήθελαν ακόμα και να εγκαταλείψουν την πίστη τους και δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν να κάνουν τα καθήκοντά τους. Και ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; Οφείλεται στην αναστάτωση που προκαλεί ο αντίχριστος. Πρέπει να αντιμετωπιστεί το θέμα του αντίχριστου και ο ίδιος να αποπεμφθεί και να αποβληθεί προκειμένου αυτή η εκκλησία να έχει οποιαδήποτε ελπίδα, να γίνει κανονική η εκκλησιαστική ζωή και να εισέλθει ο εκλεκτός λαός του Θεού στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Κάποιοι λένε: «Ο Θεός είναι αγάπη, οπότε πρέπει να δίνουμε και στους αντίχριστους την ευκαιρία να μετανοήσουν». Αυτά τα λόγια ακούγονται πολύ ωραία, όμως έτσι έχουν στ’ αλήθεια τα πράγματα; Παρατηρήστε προσεκτικά το εξής: Ποιοι αντίχριστοι και κακοί άνθρωποι που αποβλήθηκαν έφτασαν αργότερα στην αυτογνωσία και κατάφεραν να επιδιώξουν και να αγαπήσουν την αλήθεια; Ποιοι απ’ αυτούς μετανόησαν; Κανένας τους δεν μετανόησε και όλοι τους αρνήθηκαν πεισματικά να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους, ενώ, όσα χρόνια κι αν περάσουν μέχρι να τους ξαναδείς, παραμένουν ακόμα έτσι: είναι κολλημένοι στα πράγματα που είχαν συμβεί τότε και δεν τα εγκαταλείπουν, ενώ προσπαθούν να δικαιολογηθούν και να δώσουν εξηγήσεις. Η διάθεσή τους δεν έχει αλλάξει καθόλου. Αν τους ξαναδεχτείς, τους επιτρέψεις να συνεχίσουν την εκκλησιαστική ζωή και τους αφήσεις να κάνουν κάποιο καθήκον, θα συνεχίσουν να διαταράσσουν και να αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Ακριβώς σαν τον Παύλο, θα κάνουν τα ίδια λάθη του παρελθόντος, εξυψώνοντας τον εαυτό τους και καταθέτοντας μαρτυρία για τον εαυτό τους. Δεν μπορούν με τίποτα να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας· θα βαδίσουν στο παλιό τους μονοπάτι —το μονοπάτι του αντίχριστου, το μονοπάτι του Παύλου. Σ’ αυτό στηρίζεται η αποβολή των αντίχριστων.